quote:
Het vraagt even tijd om op zo'n post in te gaan, dus vandaar dat mijn reactie ook wat verlaat is. En nu ik hem terugzie is het echt een waslijst geworden, dus succes met lezen!
quote:
Commerciële omroepen hebben inderdaad een bestaansrecht naast het publieke bestel. Gelukkig wel

(ondanks de bagger die over het algemeen maken).
Sportprogramma's en sport hebben wel een enorme concurrentie van de publieken trouwens. Terwijl de meeste sporten zich toch echt zelf wel kunnen bedruipen. Late night shows staan ook lijnrecht tegen over elkaar. Pauw vs RTL 4, heeft Pauw nu echt zoveel meerwaarde dat we dat publiekelijk moeten regelen?
Als je kijkt wat een wat een gezever het was voor de eerste commerciëlen om op de kabel te komen kan je zeker wel stellen dat veel initiatieven in de kiem zijn gesmoord.
Daarnaast ben ik wel nieuwsgierig naar de 20 diensten

? Zijn er diensten die vallen buiten infrastructuur, veiligheid, justitie en defensie?
Nou, je kan je lol op gezien het nieuws van gisteren. Ben ik helemaal mee eens: de entertainmentprogramma's kunnen prima door de commerciële omroep zelf gemaakt worden en dat is dan ook bewezen. Maar goed: we hadden het dan ook voornamelijk over het bestaansrecht van de publieke omroep wat betreft de 'kwaliteitsprogrammas'. Wat mij betreft is het legitiem om te stellen dat bepaalde programma's die van publiek belang geschat worden (let op: publiek is niet 'iedereen') en in een commercieel klimaat niet overleven alsnog aan te bieden op een publiek net.
En wat dat betreft komen we meteen terecht bij de diensten die de overheid beter aanbiedt dan de markt, namelijk de diensten waar collectief belang bij is, maar die voor individuen op zichzelf het niet waard zijn om in te investeren. Dijkonderhoud, afvalverzameling, voorlichting, ontmoedigen van roken, onderwijs, gezondheidszorg; het zijn slechts enkele van de vele voorbeelden. Nu worden die laatste twee overigens wel aangeboden door de markt doordat het uiteindelijk van dusdanig belang is dat individuen elkaar gaan mobiliseren (zeker omdat we nu eenmaal in een samenleving werken waar die twee al sterk centraal georganiseerd zijn, dus het zou weinig opleveren om die nu geheel af te breken en aan het individu te laten). Dan is het ook nog eens niet een kwestie van het 'wel' of 'niet' bestaan van die goederen, maar de kwaliteit daarvan. Privaat georganiseerd onderwijs zou bijv. ontzettend sterk gericht zijn op het behalen van kwaliteiten die
Uiteindelijk komt het niet zozeer neer op de visie over politiek, maar over de markt. Ik zie de markt absoluut niet als een systeem waar door vraag en aanbod uiteindelijk de beste optie overblijft. Daarvoor is er teveel sprake van machtsongelijkheden en, inherent daaraan, manipulatie (voorbij het idee van de zogenaamde rationele actor). Uiteraard erken ik dat de overheid daar niet altijd een verbetering op is, omdat zij uiteindelijk ook enkel een elite is waar niet van uit gegaan kan worden dat zij de belangen van de kiezer behartigt. Maar ik sta dan ook voor een vorm van representatieve democratie waarbij de vertegenwoordiger zoveel mogelijk een afspiegeling is van wat de kiezer wil, maar de vertegenwoordiger die de kiezers als degene beschouwen die het beste beslissingen voor hen kan nemen; de zogenaamde expert-democratie dus. Dit is overigens ook democratie zoals het ooit in Griekenland gestart is: puur doordat niet iedereen gehoord kon worden in de dorpsvergadering werden er enkele wijzen naar voren geschoven.
Waarom ik voor deze normatieve vorm van democratie ben? Omdat de markt minstens zo normatief is. Zoals Anthony Giddens in 1991 al schreef zitten we in een moderniteit waarbij de tijd van
emancipatoire politiek voorbij is en de tijd van
politics of life is aangebroken. Aan de hand van het embryo-debat toonde hij aan dat politiek niet langer alleen als taak heeft om leven-beperkende factoren voor individuen af te wenden, maar dat het inherent aan politiek is geworden om keuzes te maken over waarden van levens (iets wat Foucault met zijn biopolitiek ook al meerdere keren aantoonde). Het is naïef om te stellen dat politiek waardenvrij kan en moet zijn, en het is immoreel om in tijden waarin de markt zo'n heftige impact heeft op onze levens een kleine overheid voor te stellen. Dat is mijn visie althans (en heel erg in het verlengde daarvan ligt mijn motivatie waarom ik voor het beschermen van kwaliteit op de publieke omroep ben

)
quote:
Vrijwel al onze interactie geschied (indirect) via de vrije markt. Zoiets simpels als zorgen dat het brood bij thuis ligt is een enorme complexe bezigheid van landbouw, transport, distributie, met tig hulpmiddelen van buitenaf (verpakking, diesel, machine's) die allemaal weer een eigen keten. Dit maakt alles bij elkaar en zeer complex netwerk van mensen zonder centrale leiding voor zoiets simpels als brood op de plank.

Dat beaam ik altijd als eerst in mijn uiteenzetting waarom de markt de vrijheid van de consument inperkt.
quote:
Je hebt een sterk punt over het dat we een impact op elkaar hebben zowel negatief als positief. Mijn allereerste vraag is echter altijd. Wie kan negatieve externaliteiten beter regelen overheid of vrije markt? Ik denk dat we in een eerlijk systeem vaak de markt het beste zijn werk kunnen laten doen.
Maar waar het te groot is of te complex is, is overheidsingrijpen helaas een vereiste. Ik denk dat aan luchtvervuiling, CO2-uitstoot, watervervuiling. Dit omdat ze niet beheersbaar zijn en niet zich over grote gebieden uitspreiden.
Maar de eerste vraag zou altijd moeten zijn, kan meer vrijheid het probleem oplossen? Bij overlast door een cafe zorgt onderling overleg tussen overlastgever en slachtoffer vaak voor betere duurzamere oplossingen dan gemeentelijke regelgeving. Waar de overheid voorgeschreven maatregelen vereisen vinden mensen onderling vaak simpelere, goedkopere oplossingen.
Waarom ik stel dat de markt niet degene is die deze externaliteiten moet regelen is omdat deze externaliteiten vaak inherent aan de machtsverhoudingen binnen de markt liggen. Het hele duurzaamheidsdebat is daar een goed voorbeeld van: met veel pijn en moeite (en na intensief te zijn gedwarsboomd door vele industrieën) krijgen wetenschappers eindelijk de consument overtuigd dat we een klimaatprobleem hebben (wat slechts 1 van de vele ecologische crisissen is overigens), waarop bijv. de voedingsindustrie anticipeert op de schreeuw naar duurzaamheid en een facade ophoudt van allerlei producten die 'duurzaam' zouden zijn maar dat in de praktijk helemaal niet zijn. Dat komt omdat het internaliseren van externaliteiten altijd extra kosten met zich meebrengt en de producent die altijd zal proberen te vermijden. Dat was geen probleem geweest als het controlemechanisme (de kritische consument) goed zou functioneren. Maar met de gigantische hoeveelheden die aan marketing en onderzoek besteed worden en de schamele hoeveelheden die de overheid aan voorlichting hier tegenover kan zetten is de balans compleet zoek. Niet voor niets worden er ieder jaar weer meerdere fabels ontkracht (de scharreleieren-facade bijv.), maar komen er ieder jaar ook weer meerderen bij.
Mijn punt is: het is inherent aan de markt om deze externaliteiten te vermijden en alleen als de consument compleet rationeel was geweest (dat wil zeggen: zowel de informatie als het vermogen bezit om goed geïnformeerde keuzes te maken) dan had de balans op de markt hersteld kunnen worden. Maar zoals je terecht zegt is de markt daar te complex voor geworden in een geglobaliseerde wereld.
quote:
Dingen komen op "papier" soms wat hard over. Ik had dit netter moeten verwoorden, de respectvolle toon die tot nu toe tegen mij hanteerde is hierin het juiste voorbeeld die ik in deze post en de volgende zal proberen te hanteren.
Geen probleem. Ik ben allang blij met je uitgebreide antwoord.
quote:
Ik vind het lastig om dit stukje tekst uit splitsen in qoutes dus ik pak even de drie aangegeven onderwerpen per stuk.
Minderwaardigheidsargument
Niet ten opzichte van jou, het was ook geenszins als persoonlijke aanval bedoelt. Maar ik heb een redelijk allergie voor overheden en instantie's die willen denken voor iedereen. Mensen zijn meer zelfredzaam dan vaak wordt aangenomen. Daarnaast is het vreemd dat veel politici willen beslissen voor mensen omdat dingen te complex zijn. Terwijl ze zelf even slim dan wel even dom zijn.
Als je wilt beslissen voor andere mensen zet je jezelf op een hoger voetstuk. Zo van ik weet wat goed voor u is.
Ik heb ook liever geen overheid die mij gaat vertellen wat ik moet doen. Daarom geloof ik ook niet in iets wat met communisme te maken heeft. Ik geloof echter wel in een gereguleerde markt, een waarin de overheid imbalansen op de markt herstelt. Neem nu de organisatie True Price, die berekent de 'werkelijke prijs' van producten door hun externaliteiten (bijv. de milieuschade die ze aanrichten) te internaliseren. Juist om de vrijheid van de consument te vergroten stel ik een overheid voor die het werk van zo'n organisatie serieus neemt en de werkelijke prijs probeert te creëren. Let op: ik vind niet dat dit bedoeld mag worden om de staatskas te vergroten. De opbrengsten van de belastingen moeten dan ook gelijk zijn aan de subsidies. Op dezelfde manier vind ik dat de opbrengsten van hogere belastingtarieven voor de hoge inkomens gelijk moeten zijn aan de verlagingen in de lagere schijven. En die visie vloeit voort uit het idee dat politiek
politics of life is geworden, zoals Giddens beschrijft.
quote:
Complexiteit en informatiebetrouwbaarheid
Hierin les geven op school daar kan je het moeilijk mee oneens zijn. In de tijd dat de meeste bronnen van gerenommeerde schrijvers waren was dit minder belangrijk. Eventuele slechte publicatie's konden met argumenten onderuit worden gehaald. Met de 1001 bronnen van tegenwoordig is dat inderdaad heel lastig dus lijkt mij een uitstekende aanvulling het curriculum.
Ik snap alleen niet de link naar de media? Overheidsinterventie gaat niet zorgen voor betrouwbaarder nieuws. Een zo'n breed mogelijk spectrum van nieuwsaanbod gaat dit doen. Aangezien de markt zelden te kort schiet in een breed aanbod heb ik er vertrouwen in dat dit goed zal komen.
Ook hierin sta ik juist weer vrijheid voor. Ik geloof namelijk dat door in te grijpen in het school-curriculum en dus scholieren te 'trainen' in kritisch denken zij uiteindelijk zelf meer de weg zullen kunnen vinden in het informatielandschap. Uiteindelijk werkt het nieuwsaanbod dan ook via de markt het beste ja: de beste verandering komt als die gedreven wordt door de kijkers. Kijkers die zeggen dat ze bij de NOS als kleine kinderen behandeld worden en bijv. naar RTL nieuws overstappen. Maar dat wordt nu nog veel te elitair benaderd: nog altijd wordt kritisch denken als een vaardigheid van de elite gezien, terwijl ik ervan overtuigd ben dat veel meer scholieren dit aan kunnen en vooral moeten leren om hun vrijheid te verbeteren in het informatietijdperk.
quote:
Betaal je eigen shit
Kijk hier en ik zitten we in de kern van ons meningsverschil. Ik zie democratie niet als het hoogste goed, ik zie vrijheid als het hoogste goed. Er is echter een moment dat we een deel van onze persoonlijke vrijheid moeten inleveren ten koste van het collectief. Wanneer we dit niet doen zal namelijk de vrijheid van ieder individu in gevaar komen.
Defensie vs vijandige mogendheden
Politie en justitie vs criminelen die zich willen verrijken ten koste van andermans vrijheden.
Infrastructuur: Omdat het via overheidsinterventie wellicht duurder is om het eenmalig aan te leggen maar goedkoper is dan het meerdere malen aan te leggen. Netto-uitkomst goedkoper via het collectief.
Sociaal vangnet: Discutabel, maar je zou kunnen stellen dat een sociaal vangnet goedkoper is de neveneffecten van armoede.
Maar er blijven honderden dingen over die de overheid doet waarmee ze niks te maken hebben. Democratie zou gebruikt moeten worden voor het absoluut noodzakelijk niet om alles door te voeren waar een gelegenheidsmeerderheid voor te vinden is.
Ik zie vrijheid uiteindelijk ook als het belangrijkste goed. Ook ik wil vooral gewoon zelf kunnen bepalen wat ik op mijn vrije zondag kan doen. Maar er is een essentieel verschil hoe wij denken dat de vrijheid ingeperkt wordt: ik geloof dat die op dit moment veel meer cultureel en economisch ingeperkt wordt dan politiek. Ik ben even kwijt welke wetenschapper het ook al weer was (volgens mij Zygmunt Bauman) die stelde dat waar traditioneel 4 factoren iemand's identiteit bepalen, namelijk politiek, cultuur, kunst en economie, die eerste drie factoren allemaal in kracht hebben verloren en economie eigenlijk de dominante manier is hoe iemand's identiteit wordt bepaald. Kort gezegd wordt onze identiteit veel meer bepaald door wat we consumeren dan de politieke partijen, kerken of gemeenschappen die we niet meer aanhangen. Maar juist omdat het inherent aan de markt is om de spelers erop te manipuleren en de markt dus hoogst instabiel is als bepaler van identiteit (ik weet inmiddels zeker dat het Bauman was wie dit schreef, want dit is de basis voor zijn punt dat we in 'vloeibare tijden' leven waar veel stabiliteit in verdwenen is) denk ik dat de markt ons meer in onze vrijheid beperkt dan de politiek. Weliswaar de politiek die
reageert op de markt, maar wel de politiek die de balans enigzins kan herstellen.
Wat het verschil ook is, is dat ik vrijheid veel minder materieel definieer dan jij. Grofweg gezegd gebruik jij de geldmatige benadering om aan te geven dat de overheid ons beperkt doordat zij geld kost, terwijl ik juist vrijheid door immateriële factoren ingeperkt zie worden door de markt. Ik refereer vaak naar het werk van Barry Schwartz, de bekende psycholoog die aangeeft waarom de hoeveelheid keuzes op de markt juist helemaal niet voor meer vrijheid zorgt:
http://www.ted.com/talks/(...)f_choice?language=en Hahaha, nu ik dit zo lees merk ik dat dit over veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel meer gaat dan alleen maar de vraag of de publieke omroep moet blijven bestaan. Maar goed, we waren dan ook over een klassieke politieke discussie begonnen. Het boek states vs. markets van Herman Schwartz is voor jou wel een aanrader trouwens.
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death