R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Weer vreemgegaan! Hij claimt echt veranderd te zijn (?)
goed verwoord. ik vroeg ook al of ze hadden uitgezocht wat er precies mis was gegaan de eerste keer maar er kwam niet veel uit. Wss omdat ze t niet echt hebben uitgezocht iddquote:Op dinsdag 30 september 2014 22:30 schreef DS4 het volgende:
[..]
Dat kan natuurlijk wel zo simpel zijn, maar dat terzijde.
Je zegt dat jullie uit elkaar gegroeid zijn nadat je hem de eerste keer had betrapt. Dat zul je je ook op dat moment gerealiseerd hebben. Het lijkt dat daar een onderliggend probleem zit waar jullie beiden verantwoordelijk voor zijn.
Wat ik daarmee wil zeggen is dat het des foks is om heel erg te kijken naar het vreemdgaan, maar relatieproblemen zijn zelden zo simplistisch en alleen daar naar kijken maakt dat je niet oplost wat opgelost moet worden.
Op dit moment overweeg je om hem een nieuwe kans te geven. Om dan niet over een bepaalde tijd in dezelfde situatie te zitten moet er iets veranderen bij jullie. Ik lees nl dat jullie ook ten tijde van de eerste keer vreemdgaan niet echt de juiste keuzes maakten. Ik haal dat uit het feit dat jij spreekt over gedoogbeleid... Kennelijk liet je ook toen problemen links liggen. Dan komt er vanzelf een moment dat het echt goed fout gaat.
Kortom: als je het een kans wil geven moeten jullie daar iets aan doen. Problemen aanpakken en dus beter communiceren, bijsturen in plaats van negeren, enz.
Zelden lukt dat vanaf de positie waar jullie nu lijken te staan zonder hulp van buitenaf.
En dat zal best een paar vervelende gesprekken op gaan leveren die uiteindelijk ook de conclusie kunnen kennen: dit is niet meer te redden...
klinkt als mijn ouders, uiteindelijk totdat mijn zusje 18 werd zijn ze na 25 jaar getrouwd te zijn uit elkaar gegaan
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Wat wil jezelf? Er zijn vrouwen die vreemdgaan gedogen, omdat ze (financieel of om een ander reden) een goed leven met zo een man hebben.
Besef wel goed dat er altijd een (jongere) vrouw om de hoek kan staan. Ik persoonlijk denk dat als hij al meerdere keren vreemd is gegaan dat "jagen en scoren" gewoon in zijn karakter zit, maar ik ken jullie niet. Wij kunnen hier ook niet zeggen of hij veranderd is.
Kijk ook eens goed waarom hij steeds weer vreemd gaat, voor de spanning, voor de sex, omdat de eigen vrouw bezig is met de (jonge) kinderen, omdat zich een andere vrouw aanbod. En met wat voor vrouwen is hij vreemd gegaan, met de leuke single van 29 die vrolijk door het leven fladdert of met een moeder van 3 kinderen die ook even wat spanning zocht, of misschien was het ook met iemand die wel serieus was op zoek naar een relatie....
[ Bericht 4% gewijzigd door Zana op 01-10-2014 06:41:54 ]
Besef wel goed dat er altijd een (jongere) vrouw om de hoek kan staan. Ik persoonlijk denk dat als hij al meerdere keren vreemd is gegaan dat "jagen en scoren" gewoon in zijn karakter zit, maar ik ken jullie niet. Wij kunnen hier ook niet zeggen of hij veranderd is.
Kijk ook eens goed waarom hij steeds weer vreemd gaat, voor de spanning, voor de sex, omdat de eigen vrouw bezig is met de (jonge) kinderen, omdat zich een andere vrouw aanbod. En met wat voor vrouwen is hij vreemd gegaan, met de leuke single van 29 die vrolijk door het leven fladdert of met een moeder van 3 kinderen die ook even wat spanning zocht, of misschien was het ook met iemand die wel serieus was op zoek naar een relatie....
[ Bericht 4% gewijzigd door Zana op 01-10-2014 06:41:54 ]
Neem hem alles af, maak hem kapot, laat niets heel van hem. Hij verdient het om diep en diep ongelukkig te zijn
Inderdaad denk ik dat het het verstandigste is om de echte reden te achterhalen.
Hadden jullie een goed seksleven?
Voelde hij zich nog gewild door jou?
Wilde hij ontsnappen van de dagelijkse sleur?
Dat maakt het niet goed wat hij heeft gedaan overigens, hij had moeten praten met je over zijn gevoelens.
Bij hem blijven wegens financiële redenen is nooit een goede reden, je woont in Nederland, je zal niet verhongeren.
En let ook op met de kinderen, ik ben opgegroeid met een vader die vreemd ging, met als gevolg dat ik lange tijd geen een man vertrouwde en bij mijn broer als gevolg dat hij ook om de haverklap vreemd ging.
Laat hem sowieso uitleggen aan de kinderen ( als ze weten wat hij heeft gedaan) dat hij fout is geweest en dit niet de normale manier van omgaan met elkaar is in een relatie.
Ik moet zeggen dat ik blij was dat mijn ouders gingen scheiden, ik zag hoeveel pijn het haar deed en dat gunde ik haar niet.
Hadden jullie een goed seksleven?
Voelde hij zich nog gewild door jou?
Wilde hij ontsnappen van de dagelijkse sleur?
Dat maakt het niet goed wat hij heeft gedaan overigens, hij had moeten praten met je over zijn gevoelens.
Bij hem blijven wegens financiële redenen is nooit een goede reden, je woont in Nederland, je zal niet verhongeren.
En let ook op met de kinderen, ik ben opgegroeid met een vader die vreemd ging, met als gevolg dat ik lange tijd geen een man vertrouwde en bij mijn broer als gevolg dat hij ook om de haverklap vreemd ging.
Laat hem sowieso uitleggen aan de kinderen ( als ze weten wat hij heeft gedaan) dat hij fout is geweest en dit niet de normale manier van omgaan met elkaar is in een relatie.
Ik moet zeggen dat ik blij was dat mijn ouders gingen scheiden, ik zag hoeveel pijn het haar deed en dat gunde ik haar niet.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Maar wanneer hij niet gepakt zou zijn, was hij niet tot dat 'besef' gekomen. Ik snap dat het moeilijk is hoor, maar wat hebben je kinderen aan ouders die vol wrok zitten?quote:Op dinsdag 30 september 2014 21:17 schreef Jenny-VK het volgende:
Faux je bedoelt wat hij nu anders doet? Ik herken hem niet terug, hij lijkt gebroken, dat hij nu beseft wat hij heeft gedaan.
Hoe zie jij het voor je wanneer jullie weer bij elkaar zouden komen?
Gaan jullie er aan werken?
Kun je je er overheen zetten?
Kun je normaal doen tegen hem?
Hoe denk je dat je kinderen het gaan ervaren wanneer jij steeds tegen hem snauwt?
Wat voor voorbeeld geef je je kinderen hiermee?
Nu willen ze papa en mama bij elkaar, maar de kans dat je later als een wrak achter je eigen lichaam aan waggelt is best groot. Je bent een gebroken mens, met hem in de buurt ga je nooit niet helen. Altijd zul je argwaan hebben, altijd zul je je eigen gevoelens weg moeten cijferen, en je kinderen gaan dit later zeer zeker voelen. Wat hebben ze aan een gebroken moeder? Aan iemand die niet sterk genoeg is om voor zichzelf te kiezen?
Wie weet moet je dochtertje ooit hetzelfde meemaken, en blijft zij ook bij haar man. Of erger, hij mishandelt haar. Of ze durft helemaal geen vent te vertrouwen.
Of wie weet gaan je zoons hetzelfde doen, omdat ze hebben geleerd dat ze er toch wel mee weg komen.
Consequenties, denk er aan. Je huwelijk is nooit meer hetzelfde. De rest van je leven moeten leven in argwaan, wil je dat? Kies voor jezelf en daarmee ook voor je kinderen. Terecht dat hij gebroken is, je hebt toch geen medelijden met hem he?
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 01-10-2014 10:00:46 ]
Hij gaat echt niet 3,5 jaar vreemd als het enkel om de seks gaat. Dan zou jullie seksleven wel heel slecht moeten zijn (geweest)
Was dit ook zo?
Praten jullie uberhaupt wel met elkaar over heo het gaat of wat er mis is?
Bedenk wat je zelf wil.. kan je hem terugnemen en opnieuw vertrouwen na een tijd? Dus stel hij is niet verandert.
En hoe zou je sowieso merken dat ie verandert is, want het enige dat ie moet veranderen is dat ie niet vreemdgaat, maar dat weet je enkel achteraf.
Voor de kinderen bij elkaar blijven zou ik sowieso niet doen.
Dat hij gebroken is, betekent niet dat hij verandert is, dat betekent dat hij moet wennen aan dat zijn standaard verandert is. Dat hij niet meer zijn kinderen dagelijks ziet, of jou. Dat gaat na een paar weken/maanden ook wel weer over. Want dan merkt ie dat die extra vrijheid (welke hij zo belangrijk schijnt te vinden) ook zo z'n extra voordelen heeft.
Was dit ook zo?
Praten jullie uberhaupt wel met elkaar over heo het gaat of wat er mis is?
Bedenk wat je zelf wil.. kan je hem terugnemen en opnieuw vertrouwen na een tijd? Dus stel hij is niet verandert.
En hoe zou je sowieso merken dat ie verandert is, want het enige dat ie moet veranderen is dat ie niet vreemdgaat, maar dat weet je enkel achteraf.
Voor de kinderen bij elkaar blijven zou ik sowieso niet doen.
Dat hij gebroken is, betekent niet dat hij verandert is, dat betekent dat hij moet wennen aan dat zijn standaard verandert is. Dat hij niet meer zijn kinderen dagelijks ziet, of jou. Dat gaat na een paar weken/maanden ook wel weer over. Want dan merkt ie dat die extra vrijheid (welke hij zo belangrijk schijnt te vinden) ook zo z'n extra voordelen heeft.
Misschien een wat stomme gedachte. Maar als je man zin heeft (seksueel) in andere vrouwen. En vanuit liefde voor jou, dit ergens wel wil laten. Maar anderzijds, toch niet goed met die drang (en verlangens) kan omgaan, zou het dan geen oplossing zijn, om bv samen eens naar een parenclub te gaan, contact te leggen (seksueel) met andere mensen, etc. Hoe je het doet en wat er precies mogelijk is, daar moeten jullie zelf zien uit te komen (via een GOED en OPEN gesprek). Kan van alles zijn. Op die manier kun je wel jullie relatie terug een kans geven. Begrijp je ?quote:
Hallo,
Ik ben 23 jaar getrouwd met mijn man, we hebben 2 kinderen (12 en 13) ik heb een goed leven met hem, het ontbreekt ons aan niets. Hij heeft een zeer goede baan, maar is door zijn drukke baan weinig thuis.
Hij is in het verleden wel eens vreemdgegaan, ik heb mijn ogen toen gesloten, een soort van gedoogd beleid. 6 jaar geleden heb ik hem een ultimatum gesteld toen ik bewijs had van een slippertje. We zijn bij elkaar gebleven, maar we zijn eigenlijk meer uit elkaar gegroeid. Hij heeft mij nooit slecht behandeld en hij is een heel goede vader.
Nu ben ik er achter gekomen dat hij waarschijnlijk bijna 3.5 jaar iets heeft met een jongere vrouw van zijn werk. Ik ben mijn man gevolgd na wat vermoedens, hij ging naar een hotel. Ik heb ze toen zien weggaan.
Ik heb hem thuis opgewacht, ik was zo kwaad, hij is diezelfde dag meteen uit huis gegaan.
Er zijn nu bijna 2 maanden voorbij. Hij wilt me terug. Hij lijkt echt veranderd te zijn, hij geeft aan dat hij stuk gaat zonder mij. Dat hij niet ons hele huwelijk wilt weggooien. Hij heeft spijt, hij schrijft me nu ineens gedichten stuurt mij cadeaus. Hij heeft alles opgebiecht en hij wilt een schone lei, dat we opnieuw beginnen. De kinderen willen ook graag dat we bij elkaar komen.
Ik weet niet wat te doen. Kan het zijn dat hij nu echt veranderd is? Dat hij tot inkeer is gekomen nu hij weet wat hij mist?
Bijvoorbeeld, als je samen op jacht gaat of die avonturen samen beleefd, dan ben je in die ervaring terug samen OOK een koppel. Voor veel mensen werkt dit. Zeker bij oudere koppels.
Andere optie, is een oogje dicht te doen. Je hebt zelf geen interesse hierin mee te gaan.
Nog een andere optie, is je grenzen scherp te stellen. Hij houdt er zich aan en/of mag gaan.
Wat denk je zelf hierover ?
(niet wat denken/vinden anderen hiervan)
mischien wel misschien niet...quote:
Ik weet niet wat te doen. Kan het zijn dat hij nu echt veranderd is? Dat hij tot inkeer is gekomen nu hij weet wat hij mist?
Waar ik echter meer zorgen over zou hebben is dat je vaststeld dat jullie 'uit elkaar gegroeid zijn' en dat is een probleem dat niet zomaar 'opgelost' is als hij hard roept 'veranderd te zijn en jij hem wel of niet gelooft...
Als jullie weer een relatie hebben, zul je dat uit elkaar groeien moeten stoppen en wer zien dat jullie naar elkaar toegroeien..
Ik zou vooral ernaar kijken of er reden is te geloven of dat mogelijk is
[ Bericht 0% gewijzigd door RM-rf op 01-10-2014 11:08:17 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Mensen veranderen niet. Hij zal je blijven bedriegen. En zijn gedrag...een kat in het nauw maakt rare sprongen. 
Als je hem terugneemt teken je daarvoor.
Als je hem terugneemt teken je daarvoor.
Ondanks je laatste zin wil ik toch even reageren.quote:
[..]
Misschien een wat stomme gedachte. Maar als je man zin heeft (seksueel) in andere vrouwen. En vanuit liefde voor jou, dit ergens wel wil laten. Maar anderzijds, toch niet goed met die drang (en verlangens) kan omgaan, zou het dan geen oplossing zijn, om bv samen eens naar een parenclub te gaan, contact te leggen (seksueel) met andere mensen, etc. Hoe je het doet en wat er precies mogelijk is, daar moeten jullie zelf zien uit te komen (via een GOED en OPEN gesprek). Kan van alles zijn. Op die manier kun je wel jullie relatie terug een kans geven. Begrijp je ?
Bijvoorbeeld, als je samen op jacht gaat of die avonturen samen beleefd, dan ben je in die ervaring terug samen OOK een koppel. Voor veel mensen werkt dit. Zeker bij oudere koppels.
Andere optie, is een oogje dicht te doen. Je hebt zelf geen interesse hierin mee te gaan.
Nog een andere optie, is je grenzen scherp te stellen. Hij houdt er zich aan en/of mag gaan.
Wat denk je zelf hierover ?
(niet wat denken/vinden anderen hiervan)
Voor mij zou in deze relatie het probleem liggen in het vertrouwen, Hij heeft 3.5 jaar lang een soort van dubbelleven gehad.
Vreemdgaan ansich zou ik persoonlijk nog wel overheen kunnen komen, maar niet het liegen en bedriegen achteraf, het niet eerlijk zijn en je vertrouwen beschamen.
Dat zou ik nooit kunnen vergeven.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Hij is nu 2 keer vreemdgegaan en had blijkbaar de 2e keer zelfs 3,5 jaar lang een affaire..
Ik zou het wel weten hoor...
Ik zou het wel weten hoor...
Let's drop some acid and go to a titty bar.
.
Klopt. De grootste wonde in heel dat "vreemdgaan", is psychisch, die breuk van vertrouwen. Beseffen ergens geleefd te hebben in een soort leugen. Dat is hard. En het is maar de vraag, of je dergelijke vertrouwensbreuk boven komen kan.quote:
Voor mij zou in deze relatie het probleem liggen in het vertrouwen, Hij heeft 3.5 jaar lang een soort van dubbelleven gehad. Vreemdgaan ansich zou ik persoonlijk nog wel overheen kunnen komen, maar niet het liegen en bedriegen achteraf, het niet eerlijk zijn en je vertrouwen beschamen. Dat zou ik nooit kunnen vergeven.
Wat speelt hier ? Je eigen ego (jezelf, houden van jezelf, opkomen voor jezelf, bepaalde waarden en normen, zoals niet liegen tegen elkaar, etc). En het niet-ego (je vergeet even jezelf, je probeert je, desondanks je eigen pijn, hoe moeilijk dat ook is, te verplaatsen in de ander).
Kan ik die ander nog TEGEMOET komen ? Misschien wou hij wel niet vreemdgaan, maar deed het toch (zijn hormonen verdrongen ergens zijn verstand). Kun je dergelijke misstap vergeven ? Daar BEGRIP proberen voor op te brengen.
Als je het pad van BEGRIP nog (samen) bewandelen kan; dan kun je daar SAMEN nog uit geraken, hier sterker van worden. Begrijp je ? Echter, moet je (je eigen ego en pijn) dat pad ook zelf kunnen dragen. Daarin dienen keuzes gemaakt te worden.
Is het over ? Of niet ?
Waar stel je je grenzen ?
Hoe herdefinieer je die grenzen ?
Niemand houdt ervan om anderen pijn te doen of zelf pijn aangedaan te worden. Maar desondanks doen we het soms toch. Dat is heel vreemd. Ik vind dat zelf ook heel vreemd. Die spanning tussen lust (het ongekende) en liefde (het gekende, vertrouwde) enerzijds, blijft ons mensen ras het lastig maken.
Dit.quote:
Misschien moet je met hem afspreken dat hij het de volgende keer beter verbergt.
Plus niet gaan achtervolgen. Ignorance is bliss.
Als je toch al uit elkaar gegroeid bent, dan maken zijn sexcapades ook weinig meer uit.
Vrouwen denken anders.quote:
Hij is nu 2 keer vreemdgegaan en had blijkbaar de 2e keer zelfs 3,5 jaar lang een affaire..
Ik zou het wel weten hoor...
Als de omstandigheden hetzelfde blijven is dat inderdaad het meest waarschijnlijk.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 10:26 schreef Craptacular het volgende:
Mensen veranderen niet. Hij zal je blijven bedriegen.
Uit wat TS schrijft volgt dat ze uit elkaar gegroeid zijn. Dat is een hele goede voedingsbodem voor vreemdgaan. Die voedingsbodem moet dus weg gehaald worden.
Laten we wel zijn: er zijn zat huwelijken weer op de rails gekomen na een affaire. En er zijn zat huwelijken die niet meer op de rails gekomen zijn. Uiteindelijk is het aan de twee partijen om er samen nog wat van te maken als beide partijen dat ook echt willen.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Dan ga je uit elkaar en niet je vrouw jarenlang bedriegen.quote:
Uit wat TS schrijft volgt dat ze uit elkaar gegroeid zijn. Dat is een hele goede voedingsbodem voor vreemdgaan. Die voedingsbodem moet dus weg gehaald worden.
Als TS haar man terugneemt heeft hij een ideale situatie. Lekker beetje rondneuken en ondertussen nog fijn het gezinsleven ernaast hebben met je vrouw op wie je al lang en breed uitgekeken bent.
Ga van het weekend stappen en zoek een leuke kerel.quote:
Faux je bedoelt wat hij nu anders doet? Ik herken hem niet terug, hij lijkt gebroken, dat hij nu beseft wat hij heeft gedaan.
Kennelijk ligt dat in de praktijk heel erg veel genuanceerder.quote:
Dan ga je uit elkaar en niet je vrouw jarenlang bedriegen.
Wie zegt dat hij op haar is uitgekeken? Je moet geen dingen invullen waar je helemaal niets over kan zeggen. Wie is daar nou toch mee geholpen?quote:Als TS haar man terugneemt heeft hij een ideale situatie. Lekker beetje rondneuken en ondertussen nog fijn het gezinsleven ernaast hebben met je vrouw op wie je al lang en breed uitgekeken bent.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
[quote]Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:
Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.
Slechte reden.quote:
[..]
tis ook gewoonte en gewenning waarom ik niet wil opgeven. Het alleen zijn, bang voor het onbekende.
Nooit alleen geweest, direkt vanuit ouderlijk huis met je man gaan samenwonen?
Misschien toch eens tijd helemaal zelfstandig alleen te zijn en te kijken wat je nu met je leven wil en met wie
Als je toch verder wil, wat hierboven is gezegd:
-relatietherapie. Waarom ging hij vreemd? Jacht? Uitgekeken op jou? Het missen van een jongere vrouw, die er jonger uitziet en minder stressvol (kinderen) door het leven gaat (een pijnlijke waarheid voor veel vrouwen)?
-En terug naar jezelf, vind je hem zelf nog aantrekkelijk? Kan je hem als hij weer terugkomt wel weer vertrouwen? Of is een andere relatievorm beter, open relatie, gedoogrelatie, platonisch houden voor de kinderen?
Als laatste, hoe oud zijn jullie?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Vandaar dat je man nu ook zo gebroken is. Dit is ie ook niet gewend..quote:
tis ook gewoonte en gewenning waarom ik niet wil opgeven. Het alleen zijn, bang voor het onbekende
De rest van je relatie in angst leven of hij wel of niet weer vreemdgaat 
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Als de voornaamste reden waarom mijn vrouw bij mij blijft 'gewoonte en gewenning' zou zijn, zou ik er ook over gaan nadenken eens vreemd te gaanquote:
[..]
tis ook gewoonte en gewenning waarom ik niet wil opgeven. Het alleen zijn, bang voor het onbekende. en natuurlijk nog wel van hem houden. maar het sein wat ik afgeef als ik terug ga, is idd dat ie dan alles kan flikken
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
quote:Op dinsdag 30 september 2014 21:20 schreef DirtyDaniel het volgende:
Hou het voor de kinderen nog een paar jaartjes vol zou ik zeggen
Als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat dit niet altijd goed is. Puur bij elkaar blijven voor de kinderen levert op den duur een hoop ellende op. Juist voor de kinderen. Onderschat niet hoe goed ze kunnen aanvoelen dat er spanningen zijn en dat er iets mis is tussen hun ouders. Ook dat veroorzaakt een hoop onzekerheden.quote:
[..]
Ja, dit. Voor de kinderen is het absoluut geen pretje, gescheiden ouders, zeker niet in hun leeftijd waar onzekerheden sowieso al de boventoon voeren.
23 jaar getrouwd zijn is niet mis, dan heb je al de nodige dingen meegemaakt met elkaar. En alleen is ook maar alleen.
Tevens zijn mijn ouders beiden ten positieve veranderd sinds ze uit elkaar zijn. Dat huwelijk was achteraf giftig voor allebei en voor ons (mijn broertje en ik).
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
Je kunt het ook omdraaien: in plaats van voor een echtscheiding te kiezen, alsnog je verantwoordelijkheid te nemen als ouders om te kijken of het tóch nog kan werken. Middels therapie bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk óók een optie. Een echtscheiding is voor kinderen bijna altijd traumatisch.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 12:06 schreef Fera het volgende:
[..]
[..]
Als kind van gescheiden ouders kan ik zeggen dat dit niet altijd goed is. Puur bij elkaar blijven voor de kinderen levert op den duur een hoop ellende op. Juist voor de kinderen. Onderschat niet hoe goed ze kunnen aanvoelen dat er spanningen zijn en dat er iets mis is tussen hun ouders. Ook dat veroorzaakt een hoop onzekerheden.
Tevens zijn mijn ouders beiden ten positieve veranderd sinds ze uit elkaar zijn. Dat huwelijk was achteraf giftig voor allebei en voor ons (mijn broertje en ik).
3,5 jaar.. Dat is geen slippertje meer te noemen
Raap jezelf bij elkaar en vraag die scheiding aan. Hij heeft al de kans gehad te veranderen dat heeft hij niet gedaan en dat gaat hij nu ook weer niet doen.
Of wil je je iedere keer als hij wat later thuis is afvragen met wie hij nu weer ligt te vozen?
Fijn dat jullie kinderen willen dat jullie bij elkaar blijven maar jij als mens bestaat ook nog.
Raap jezelf bij elkaar en vraag die scheiding aan. Hij heeft al de kans gehad te veranderen dat heeft hij niet gedaan en dat gaat hij nu ook weer niet doen.
Of wil je je iedere keer als hij wat later thuis is afvragen met wie hij nu weer ligt te vozen?
Fijn dat jullie kinderen willen dat jullie bij elkaar blijven maar jij als mens bestaat ook nog.
I solemnly swear i'm up to no good
Ze heeft een prima leven met hem en het ontbreekt haar aan niets....letterlijke quote uit de OP.quote:
Fijn dat jullie kinderen willen dat jullie bij elkaar blijven maar jij als mens bestaat ook nog.
Hoezo zou ze als mens dan niet meer bestaan?
Het is niet dat zo dat ze afgetuigd wordt en in een kelder opgesloten zit met een droge boterham.
Klinkt juist alsof ze een prima leven heeft....nu nog leren het don't ask, don't tell principe onder de knie te krijgen en dan kunnen ze nog makkelijk 40 jaar samen vooruit.
Ultimatums stellen zou ik ook niet meer doen....dat werkt meestal contra-productief.
Ja het lijkt me heel prettig als je continu bang bent dat je vent je weer aan het besodemieteren is. Er is meer nodig voor een goed huwelijk dan geld een huis enzovoorts. Vertrouwen is er daar een van. En dat is momenteel ver te zoeken. En lijkt mij nadat je twee keer (En dat zijn dan de keren waarvan ze het weet) besodemietert bent dat ver te zoeken is.quote:
[..]
Ze heeft een prima leven met hem en het ontbreekt haar aan niets....letterlijke quote uit de OP.
Hoezo zou ze als mens dan niet meer bestaan?
Het is niet dat zo dat ze afgetuigd wordt en in een kelder opgesloten zit met een droge boterham.
Klinkt juist alsof ze een prima leven heeft....nu nog leren het don't ask, don't tell principe onder de knie te krijgen en dan kunnen ze nog makkelijk 40 jaar samen vooruit.
Ultimatums stellen zou ik ook niet meer doen....dat werkt meestal contra-productief.
I solemnly swear i'm up to no good
Bizarre manier van denken in mijn ogen, 3,5 jaar lang belazerd worden en dan het ''don't ask don't tell'' principe onder de knie krijgen?quote:
[..]
Ze heeft een prima leven met hem en het ontbreekt haar aan niets....letterlijke quote uit de OP.
Hoezo zou ze als mens dan niet meer bestaan?
Het is niet dat zo dat ze afgetuigd wordt en in een kelder opgesloten zit met een droge boterham.
Klinkt juist alsof ze een prima leven heeft....nu nog leren het don't ask, don't tell principe onder de knie te krijgen en dan kunnen ze nog makkelijk 40 jaar samen vooruit.
Ultimatums stellen zou ik ook niet meer doen....dat werkt meestal contra-productief.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
De vrouw heeft hier toch ook een aandeel in? Hoe blind ben je als je uit elkaar groeit en denkt dat hij niet meer vreemd zal gaan? Een huwelijk doe je met z'n tweeën. En dat: hóp, scheiden maar, vind ik ook te snel door de bocht. Er zijn kinderen in het spel hier.
True. Denk dat TS de eer aan haar zelf houdt ivm geld en het huis. In een flatje 10 hoog in een achterbuurt ziet ze wellicht niet zitten.quote:
[..]
Ja het lijkt me heel prettig als je continu bang bent dat je vent je weer aan het besodemieteren is. Er is meer nodig voor een goed huwelijk dan geld een huis enzovoorts. Vertrouwen is er daar een van. En dat is momenteel ver te zoeken. En lijkt mij nadat je twee keer (En dat zijn dan de keren waarvan ze het weet) besodemietert bent dat ver te zoeken is.
gezien de afweging die de TS maakt is ze juist daarin al een end op weg... het willen 'vergeven' van haar partner, niet zozeer uit liefde of omdat de relatie goed is, maar vooral omdat ze eraan 'gewend' is en het zo praktisch is en haar man verder goed voor de kinderen is.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 12:36 schreef PBateman1978 het volgende:
[..]
Bizarre manier van denken in mijn ogen, 3,5 jaar lang belazerd worden en dan het ''don't ask don't tell'' principe onder de knie krijgen?
Tja, die gedachtegang past er verder bij... wel zal ze wel degelijk moeten overwegen dat het waarschijnlijk is dat haar man ooit weer zal vreemdgaan, zeker als hun onderlinge relatie zelf niet goed is; beide partners als paar allang uit elkaar gegroeid zijn en ze daarin jiks veranderen of aan doen, is het een kwestie van tijd voordat hij toch dezelfde fout weer zal maken...
Los van al zijn 'beloften'.
maar daarop kan de TS zich dan nu al instellen. Dan heeft ze iig geen onrealistische verwachtingen en weet dat het op een gegeven moment weer zover kan zijn (en hoeft ze niet 3,5 jaar te wachten tot ze het 'ontdekt')... sterker nog, ze kunnen afspraken maken .
natuurlijk kan je de TS ook aanraden eens te kijken of ze niet gelukkiger zal worden als ze gewoon een nieuw en vrij leven begint... ook misschien door een 'zure appel' heenbijten, juist omdat ze daarna als 'mens' ook weer zichzelf kan ontdekken en niet meer blijft hangen in 'oude aangewende zaken'.
Enkel, die keuze moet de TS zelf nemen en uiteindelijk dan ook daaraan toe zijn... als ze dat niet wil en toch teruggaat naar haar ex mdat ze dat niet durft, is dat haar keuze.
Kan best zijn dat de meesten haar aanraden om gewoon voor zichzelf te kiezen en die partner te dumpen... enkel moet _zij_ die keuze dan maken en dan kan ze zich niet verschuilen achter: 95% van de Fok!-usertjes vonden dat ik dat moest doen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Je stelt de verkeerde vraag. Garanties heb je niet in het leven en de vraag of hij veranderd is kan niet worden beantwoord, ook niet door hemzelf. Alleen de tijd zal het leren. Je moet jezelf afvragen of je hem die kans wil gunnen. Hoe zie jij je eigen toekomst? Zelfs al blijft hij je nu trouw; wil je een relatie met iemand die jouw vertrouwen zo enorm beschadigd heeft?
Is het niet hetzelfde principe als een man die zijn vrouw slaat (of omgekeerd)? Die vragen ook -tig keer vergiffenis maar ophouden, nee.quote:
Je stelt de verkeerde vraag. Garanties heb je niet in het leven en de vraag of hij veranderd is kan niet worden beantwoord, ook niet door hemzelf. Alleen de tijd zal het leren. Je moet jezelf afvragen of je hem die kans wil gunnen. Hoe zie jij je eigen toekomst? Zelfs al blijft hij je nu trouw; wil je een relatie met iemand die jouw vertrouwen zo enorm beschadigd heeft?
Ja uiteraard, gelukkig maar ook, ik wil voor iemand anders geen keuze maken.quote:
Kan best zijn dat de meesten haar aanraden om gewoon voor zichzelf te kiezen en die partner te dumpen... enkel moet _zij_ die keuze dan maken en dan kan ze zich niet verschuilen achter: 95% van de Fok!-usertjes vonden dat ik dat moest doen
Maar ik kan er persoonlijk echt niet bij dat je om ''gewenning'' en 'hij is zo'n goede vader'' bij elkaar zou blijven in deze situatie. Bij een slippertje? Ja dan misschien wel, maar 3,5 jaar lang belazerd worden vind ik echt heel erg lang hoor, dat zou altijd aan me blijven vreten, dan kies ik toch echt uiteindelijk voor mezelf.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Ja inderdaad, hoe TS voelt of is doet vooral niet ter zake. Het gaat er om dat haar man zo af en toe best wel wat rond mag neuken.quote:
[..]
Ja, dit. Voor de kinderen is het absoluut geen pretje, gescheiden ouders, zeker niet in hun leeftijd waar onzekerheden sowieso al de boventoon voeren.
23 jaar getrouwd zijn is niet mis, dan heb je al de nodige dingen meegemaakt met elkaar. En alleen is ook maar alleen.
Ik geloof best dat mensen kunnen veranderen, maar zelfs dan zou ik mezelf meer gunnen dan iemand die zo willens mijn vertrouwen heeft beschaamd en pas berouw toont als er wat voor hem op het spel staat.quote:
[..]
Is het niet hetzelfde principe als een man die zijn vrouw slaat (of omgekeerd)? Die vragen ook -tig keer vergiffenis maar ophouden, nee.
In elk huwelijk komen er problemen. Is het dit niet is niet het wel weer wat anders. Maar dat wil niet zeggen dat je dan onmiddellijk je biezen moet pakken, of mensen moet adviseren onmiddellijk hun biezen te pakken. Je hebt ook met je kinderen te maken en als je samen 23 jaar bij elkaar bent, heb je ook wat te verliezen daarmee. Het is aan het stel zelf om de keuze te maken.quote:
[..]
Ja inderdaad, hoe TS voelt of is doet vooral niet ter zake. Het gaat er om dat haar man zo af en toe best wel wat rond mag neuken.
Ik stoor me er aan dat er zo snel gezegd wordt: scheiden met die handel.
Als je als stel steken hebt laten vallen (uit elkaar bent gegroeid, zoiets doen ze toch echt zelf) dan is het een legitieme vraag of je niet alsnog alles op alles kunt zetten om de boel te redden.
Een huwelijk is hard werken. Niet blijven zitten tot er iets fout gaat om dan te verkassen.
Wat problemen is wat anders dan een jarenlange affaire en tig andere 'slippertjes'...quote:
[..]
In elk huwelijk komen er problemen. Is het dit niet is niet het wel weer wat anders. Maar dat wil niet zeggen dat je dan onmiddellijk je biezen moet pakken, of mensen moet adviseren onmiddellijk hun biezen te pakken. Je hebt ook met je kinderen te maken en als je samen 23 jaar bij elkaar bent, heb je ook wat te verliezen daarmee. Het is aan het stel zelf om de keuze te maken.
Ik stoor me er aan dat er zo snel gezegd wordt: scheiden met die handel.
Als je als stel steken hebt laten vallen (uit elkaar bent gegroeid, zoiets doen ze toch echt zelf) dan is het een legitieme vraag of je niet alsnog alles op alles kunt zetten om de boel te redden.
Een huwelijk is hard werken. Niet blijven zitten tot er iets fout gaat om dan te verkassen.
Inderdaad.quote:
[..]
Wat problemen is wat anders dan een jarenlange affaire en tig andere 'slippertjes'...
Let's drop some acid and go to a titty bar.
klopt, ik zou dat zelf ook een verkeerde keuze vinden... (zeker dat uitgangspunt van 'uitgaan van de gewenning' en erkennen dat de relatie eigenlijk al uit elkaar gegroeid is en dan denken dat het hooguit aankomt op een 'belofte' van zijn kant en alsof 'hij' de enige is die moet veranderen)quote:
[..]
Ja uiteraard, gelukkig maar ook, ik wil voor iemand anders geen keuze maken.
Maar ik kan er persoonlijk echt niet bij dat je om ''gewenning'' en 'hij is zo'n goede vader'' bij elkaar zou blijven in deze situatie. Bij een slippertje? Ja dan misschien wel, maar 3,5 jaar lang belazerd worden vind ik echt heel erg lang hoor, dat zou altijd aan me blijven vreten, dan kies ik toch echt uiteindelijk voor mezelf.
enkel, het is de TS natuurlijk vrij ook zulk een keuze te maken, zij kiest en niemand anders.
Hooguit kun je er dan op wijzen als ze haar man een derde keer weer bij vreemdgaan betrapt, ze ook zelf uiteindelijk moet verklaren waarom ze kennelijk dit toestaat .. en bovenal, waarom ze zich kennelijk zo graag wilde 'gewennen' aan een vreemdgaande man, en niks veranderd heeft in haar leven.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Zo simpel kan het wel degelijk zijn.quote:
Madelief, reactie op waarom hij vreemd is gegaan, dat hij zich niet gebonden wilt voelen? Dat is wat ik denk, hij zegt dat het alleen om de sex ging, maar zo simpel kan het niet zijn
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Hij blijft buiten de deur neuken dus hij lijkt me onveranderd. Het enige dat is veranderd is dat jij hem op heterdaad hebt betrapt. Klinkt meer als spijt van het 'betrapt zijn' dan van het buiten de deur neuken.
De reactie is echter dat de gevoelens van TS of wie ze is totaal niet aan bod komen. Er wordt eerst gekeken naar de dader en de kinderen. Terwijl het andersom moet zijn. Haar is iets aangedaan waar zij niet om heeft gevraagd. En niet iets kleins dan een stomme actie.quote:
[..]
In elk huwelijk komen er problemen. Is het dit niet is niet het wel weer wat anders. Maar dat wil niet zeggen dat je dan onmiddellijk je biezen moet pakken, of mensen moet adviseren onmiddellijk hun biezen te pakken. Je hebt ook met je kinderen te maken en als je samen 23 jaar bij elkaar bent, heb je ook wat te verliezen daarmee. Het is aan het stel zelf om de keuze te maken.
Het gaat in de eerste plaats om TS, dan om de kinderen en dan misschien eens om die man.
Als een relatie niet loopt dan is zo'n uitspraak gegrond. In dit geval...quote:Ik stoor me er aan dat er zo snel gezegd wordt: scheiden met die handel.
Nee.quote:Als je als stel steken hebt laten vallen (uit elkaar bent gegroeid, zoiets doen ze toch echt zelf) dan is het een legitieme vraag of je niet alsnog alles op alles kunt zetten om de boel te redden.
Het is duidelijk dat beiden dat niet kunnen.quote:Een huwelijk is hard werken. Niet blijven zitten tot er iets fout gaat om dan te verkassen.
In dit verhaal hoort TS aan de voorgrond van het probleem te staan en niet haar deur-bij-deur-neuker.
Misschien zijn ze het wel.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 06:03 schreef Re het volgende:
klinkt als mijn ouders, uiteindelijk totdat mijn zusje 18 werd zijn ze na 25 jaar getrouwd te zijn uit elkaar gegaan
Als ie spijt zou hebben zou ie er allang mee gestopt zijn. Simpel zat. Een beetje normaal mens staat er eens in de zoveel tijd wel bij stil met wat ie aan het doen is.
En hij heeft niets opgebiecht, niets zelf gestopt.. hij heeft 'gewacht' totdat jij hem betrapte.
En hij heeft niets opgebiecht, niets zelf gestopt.. hij heeft 'gewacht' totdat jij hem betrapte.
Hele sterke gewetensvraag zou jij er mee kunnen leven als je kinderen de gewoontes van hun pa overnemen? Iemand die de boel bij elkaar liegt is nou niet bepaald een rolmodel voor de kinderen. Er mee wegkomen ook niet en kinderen zijn ook geneigd de gewoontes van de ouders over te nemen.
|
|
Weer vreemgegaan! Hij claimt echt veranderd te zijn (?)
