Hoe maak je het dringend / wanneer wordt het dringend?quote:Op zondag 6 april 2014 17:30 schreef Gray het volgende:
[..]
Als de drang ontbreekt is het niet dringend. Prima toch?
Zodra jij in beweging komt, omdat je voelt dat je in beweging moet komen, net zoals dat je voelt dat je moet ademen, dan is het dringend.quote:Op zondag 6 april 2014 17:30 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Hoe maak je het dringend / wanneer wordt het dringend?
Myeah maar keb et nooit gedaan dus..zzzzquote:Op zondag 6 april 2014 17:35 schreef Gray het volgende:
[..]
Zodra jij in beweging komt, omdat je voelt dat je in beweging moet komen, net zoals dat je voelt dat je moet ademen, dan is het dringend.
Maar het is niet erg om niet een dringende behoefte te voelen, hoor. Soms duurt het even voor een smeulend vuurtje weer begint te branden. Het enige dat nodig was, was tijd. Daar kan geen hoeveelheid aanmaakblokjes tegenop.
Heb je er last van: dan maak je het dringend.quote:Op zondag 6 april 2014 17:30 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Hoe maak je het dringend / wanneer wordt het dringend?
quote:Op zondag 6 april 2014 17:48 schreef Elvi het volgende:
[..]
Heb je er last van: dan maak je het dringend.
Heb je er HEEL ERG last van: dan is het dringend geworden.
Hoe maak ik het dringend?quote:Op zondag 6 april 2014 17:48 schreef Elvi het volgende:
[..]
Heb je er last van: dan maak je het dringend.
Heb je er HEEL ERG last van: dan is het dringend geworden.
Door te wachten tot je er last van krijgt.quote:
Tis wel een issue, tis gewoon nog niet dringend ''genoeg'' dat ik er blijkbaar iets mee doe, er zit veel te weinig kracht achter.quote:Op zondag 6 april 2014 18:11 schreef Elvi het volgende:
[..]
Door te wachten tot je er last van krijgt.
Ik snap je vraag nietHet is blijkbaar geen issue nu dus waarom zou je er een issue van maken?
Dan kan je toch weinig meer doen dan alleen maar wachten tot het dringend is? Als het moet dan komt het vanzelf.quote:Op zondag 6 april 2014 18:22 schreef kingtoppie het volgende:
[..]
Tis wel een issue, tis gewoon nog niet dringend ''genoeg'' dat ik er blijkbaar iets mee doe, er zit veel te weinig kracht achter.
Dan is het misschien verstandig om te gaan "bezuinigen" op je activiteiten die jou (veel) energie kosten, tijd om het eigenlijke probleem op te lossen heb je niet gezien hoe acuut dit bij jou is.quote:Op zondag 6 april 2014 18:31 schreef kuolema het volgende:
Mijn stemming is weer behoorlijk aan het schommelen ... op dit moment voel ik me echt niet goed.
Misschien ben ik ook te veel bezig met (sociale) dingen plannen/afspreken. Daar raak ik altijd van in de war of zo, alsof er iets niet klopt, ik krijg er een heel naar gevoel bij.
Slaap de laatste tijd ook niet goed, de hele nacht onrustig en eerder wakker.
Nah ik weet het niet. Ik denk wel na over wat er in therapie is gebeurd maar het is voor mijzelf nog niet intensief geweest omdat ik pas net ben begonnen. Hoewel ik er wel mee zit dat degene in de groep die ik echt tof vind, na volgende week weg gaat en ik bang ben voor hoe het daarna gaat - dat ik me dan alleen voel of zo.quote:Op zondag 6 april 2014 18:51 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dan is het misschien verstandig om te gaan "bezuinigen" op je activiteiten die jou (veel) energie kosten, tijd om het eigenlijke probleem op te lossen heb je niet gezien hoe acuut dit bij jou is.
Houd je therapie je ook bezig wellicht?
En je ouders een knuf geven? En vertellen dat je ze nodig hebt?quote:Op zondag 6 april 2014 19:07 schreef kuolema het volgende:
Ik heb nu het gevoel dat ik moet huilen ... maar ik weet dat dat toch niet gaat gebeuren.
Ik ben ook zo moe. Als het komende week niet beter wordt ga ik misschien maar om slaapmedicatie vragen. Maar ja dat durf ik dan weer niet.
Iew nee ... ik wil juist uit de buurt blijven van mijn vader.quote:Op zondag 6 april 2014 19:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
En je ouders een knuf geven? En vertellen dat je ze nodig hebt?
Waarom?quote:Op zondag 6 april 2014 19:17 schreef kuolema het volgende:
[..]
Iew nee ... ik wil juist uit de buurt blijven van mijn vader.
Ik heb in dat opzicht niet zo'n goede band met mijn ouders.quote:
Lijkt me een prima onderwerp om te bespreken tijdens je therapie.quote:Op zondag 6 april 2014 19:19 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik heb in dat opzicht niet zo'n goede band met mijn ouders.
Vind je dat niet vervelend?quote:Op zondag 6 april 2014 19:19 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik heb in dat opzicht niet zo'n goede band met mijn ouders.
Misschien. Maar ik zou eigenlijk niet weten waarom. Het is zoals het is, zo is het altijd geweest.quote:Op zondag 6 april 2014 19:27 schreef Gray het volgende:
[..]
Lijkt me een prima onderwerp om te bespreken tijdens je therapie.
Ik vind het niet fijn dat die afstand er is, maar ik heb die band gewoon niet met mijn ouders en daar wil ik ook niets aan doen, want als ik denk aan steun zoeken bij hen, voel ik alleen afkeer van ze. Brrr. Ik wil dat ze niets te maken hebben met mijn persoonlijke dingen. Ik vind het al te veel dat ze ongeveer weten van mijn problemen. Ik zou gewoon willen dat ik andere ouders had bij wie ik wel troost zou kunnen vinden.quote:Op zondag 6 april 2014 19:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Vind je dat niet vervelend?
Is dat iets wat je wel zou willen? Of zijn misschien je ouders deel van de oorzaak van je huidige problemen?
Ik heb ook niet altijd een goeie band met mn ouders gehad, dus dat lijkt me op zich niet iets wat ik heel vreemd zou vinden ergens.
Blijkbaar heeft het best een impact op je, gezien hoe je er tegenop kijkt.quote:Op zondag 6 april 2014 19:36 schreef kuolema het volgende:
[..]
Misschien. Maar ik zou eigenlijk niet weten waarom. Het is zoals het is, zo is het altijd geweest.
Zie?quote:Op zondag 6 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:
En ja, mijn ouders, vooral mijn moeder, zijn ook een oorzaak van mijn problemen.
Oke, dan snap ik het wel een beetje. Bij mij waren mijn ouders een (groot) deel van mn problemen en uiteindelijk heb ik hun pas betrokken bij m'n behandeling toen ik het echt niet langer uit kon stellen. Heb daar achteraf ook totaal geen spijt van. Toen ik opgenomen was, wisten m'n ouders dan ook van niks. Ik kan me nu trouwens niet eens meer herinneren of ik door ze gebeld was in die tijd maar als, dan had ik een 1 of andere kutsmoes bedacht om maar van ze af te zijn. Ik wilde hun er niet bij betrekken omdat zij dit zelf (groot)deels zelf veroorzaakt hadden.quote:Op zondag 6 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:
En ja, mijn ouders, vooral mijn moeder, zijn ook een oorzaak van mijn problemen.
En nu snap ik bovenstaande ook gelijk beter.quote:Op zondag 6 april 2014 19:36 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik vind het niet fijn dat die afstand er is, maar ik heb die band gewoon niet met mijn ouders en daar wil ik ook niets aan doen, want als ik denk aan steun zoeken bij hen, voel ik alleen afkeer van ze. Brrr. Ik wil dat ze niets te maken hebben met mijn persoonlijke dingen. Ik vind het al te veel dat ze ongeveer weten van mijn problemen. Ik zou gewoon willen dat ik andere ouders had bij wie ik wel troost zou kunnen vinden.
Ik ga ook systeemtherapie krijgen, met ouder(s) erbij, daar zie ik dus echt vreselijk tegenop.
Vertel dat ook vooral voordat je die therapie met je ouders erbij gaat krijgen. Dan weten ze meer de achtergrond. Ik hoop dat je goede therapeuten hebt die door de eventuele rookgordijnen van ouders heen kunnen prikken.quote:Op zondag 6 april 2014 19:37 schreef kuolema het volgende:
En ja, mijn ouders, vooral mijn moeder, zijn ook een oorzaak van mijn problemen.
Ja dat klopt, maar ik kan me niet voorstellen dat er iets kan veranderen.quote:Op zondag 6 april 2014 19:42 schreef Gray het volgende:
[..]
Blijkbaar heeft het best een impact op je, gezien hoe je er tegenop kijkt.
[..]
Zie?
Hoe was het om je ouders erbij te betrekken? Is er daardoor iets veranderd in het contact?quote:Op zondag 6 april 2014 19:46 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Oke, dan snap ik het wel een beetje. Bij mij waren mijn ouders een (groot) deel van mn problemen en uiteindelijk heb ik hun pas betrokken bij m'n behandeling toen ik het echt niet langer uit kon stellen. Heb daar achteraf ook totaal geen spijt van. Toen ik opgenomen was, wisten m'n ouders dan ook van niks. Ik kan me nu trouwens niet eens meer herinneren of ik door ze gebeld was in die tijd maar als, dan had ik een 1 of andere kutsmoes bedacht om maar van ze af te zijn. Ik wilde hun er niet bij betrekken omdat zij dit zelf (groot)deels zelf veroorzaakt hadden.
Gelukkig was het moment dat ik ze wel ging betrekken bij mn behandeling pas na een aantal jaar, dus had in die tijd ondertussen al voldoende aan mezelf kunnen werken dat ik me in elk geval deels had losgemaakt van hun.
Edit:
[..]
En nu snap ik bovenstaande ook gelijk beter.
Kan me heeeel goed voorstellen dat je er niet op zit te wachten je ouders erbij te betrekken.
Toen ik groepstherapie had, wou ik absoluut -niet- dat mn moeder (ik woonde in de begintijd nog thuis) wist waar ik 1 keer in de week rond aan het hangen was (ze werkte die middag toch dus ik kon het makkelijk verbergen). Zelfs mn post wou ik ab-so-luut niet thuis laten bezorgen, ze moesten het me maar in persoon geven, wat dus ook gebeurde.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik zat ook vaak in de stress over de post van de psycholoog/ggz toen ze het niet wisten. En moest liegen als ik naar de psych ging.
Nu stellen ze wel eens vragen over mijn behandeling (zo vroeg mijn moeder naar mijn diagnose en of ik nog verdere behandeling zou krijgen en stelt mijn vader vragen als hij denkt dat het niet goed gaat) , dan moet ik wel antwoord geven, maar dat vind ik echt niet fijn en ik zou er zelf ook nooit over beginnen.
Het bewijst wel dat ze om me geven en bezorgd zijn, wat in principe goed is, maar ik zou eerlijk gezegd liever willen dat ze van niets wisten en me gewoon met rust zouden laten.De psycholoog weet dat ik het niet leuk vind.quote:Op zondag 6 april 2014 20:14 schreef zomertje het volgende:
[..]
Vertel dat ook vooral voordat je die therapie met je ouders erbij gaat krijgen. Dan weten ze meer de achtergrond. Ik hoop dat je goede therapeuten hebt die door de eventuele rookgordijnen van ouders heen kunnen prikken.Why are you wearing that stupid man suit?
Wat leukquote:Op zondag 6 april 2014 20:28 schreef kvd het volgende:
RB, ik kan veel gaan zeggen, maar ik denk dat het allemaal een beetje mosterd na de maaltijd is. Ik vind het goed/fijn dat je hier je verhaal wel kwijt durf.
(en niet empatisch? Waarom kreeg ik dan een lieve DM van je laatst? Of doe je aan sociaal wenselijke DMmetjes?)
Kuo, herkenbaar van je ouders. Ik wil mijn moeder het liefst straks ook niet in de therapie gaan betrekken. Graag een manier aanleren om er zelf mee om te gaan, maar ze hoeft deze dingen allemaal niet van mij te weten (ze toont ook geen interesse, dusmama )
En even een whoeiiiiiii...Hoorde net dat mijn neefje graag weer met mij zijn verjaardagstraktatie wil maken, want hij vond het vorig jaar toen ik hem hielp zo gezellig![]()
En het mooiste, vorig jaar ging het compleet mis tussen mij en mijn zus. Heb daar toen vanwege het maken van de traktatie, zijn verjaardag en feesten 4 dagen gezeten. En nu kunnen we het allemaal op zijn verjaardagsfeest/eerste paasdag doen. Dus niks logeren, 's ochtends weg, 's avonds weer thuis en weinig kans op ruzies (alleen nog even heen en weer van Groningen richting Amersfoort met mijn moeder overleven![]()
quote:Op zondag 6 april 2014 22:39 schreef kuolema het volgende:
[..]
Hoe was het om je ouders erbij te betrekken? Is er daardoor iets veranderd in het contact?
Mijn ouders heb ik ook nooit iets verteld maar ze kwamen achter dingen toen bijvoorbeeld de school beldeIk weet eigenlijk niet of er daardoor iets veranderd is, het kon me op dat moment toch allemaal niet zoveel meer schelen (ik had me tegen die tijd al min of meer van ze losgemaakt en had ze simpelweg nodig omdat ik voor autisme gediagnostiseerd werd.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik zat ook vaak in de stress over de post van de psycholoog/ggz toen ze het niet wisten. En moest liegen als ik naar de psych ging.
Nu stellen ze wel eens vragen over mijn behandeling (zo vroeg mijn moeder naar mijn diagnose en of ik nog verdere behandeling zou krijgen en stelt mijn vader vragen als hij denkt dat het niet goed gaat) , dan moet ik wel antwoord geven, maar dat vind ik echt niet fijn en ik zou er zelf ook nooit over beginnen.
Het bewijst wel dat ze om me geven en bezorgd zijn, wat in principe goed is, maar ik zou eerlijk gezegd liever willen dat ze van niets wisten en me gewoon met rust zouden laten.
Nou, nu ik er zo over nadenk, denk ik eigenlijk dat het wel degelijk verbeterd is, misschien ook omdat de machtsverhoudingen die zij vroeger kenden, definitief veranderd is (ik ben niet meer hun speelbal en emotionele afvoerputje).
Ja en nee. Ik weet hoe goed een lief DMmetje soms kan voelen. Vooral daarom ten 2e ik ben daarin de slechtste nog niet. Door dingen uitvoerig op mezelf te betrekken mezelf een soort van te laten voelen hoe het is om bepaalde dingen mee te maken etc. kan ik me soms een beetje meevoelen met iemand anders.quote:Op zondag 6 april 2014 20:28 schreef kvd het volgende:
RB, ik kan veel gaan zeggen, maar ik denk dat het allemaal een beetje mosterd na de maaltijd is. Ik vind het goed/fijn dat je hier je verhaal wel kwijt durf.
(en niet empatisch? Waarom kreeg ik dan een lieve DM van je laatst? Of doe je aan sociaal wenselijke DMmetjes?)
Kuo, herkenbaar van je ouders. Ik wil mijn moeder het liefst straks ook niet in de therapie gaan betrekken. Graag een manier aanleren om er zelf mee om te gaan, maar ze hoeft deze dingen allemaal niet van mij te weten (ze toont ook geen interesse, dusmama )
En even een whoeiiiiiii...Hoorde net dat mijn neefje graag weer met mij zijn verjaardagstraktatie wil maken, want hij vond het vorig jaar toen ik hem hielp zo gezellig![]()
En het mooiste, vorig jaar ging het compleet mis tussen mij en mijn zus. Heb daar toen vanwege het maken van de traktatie, zijn verjaardag en feesten 4 dagen gezeten. En nu kunnen we het allemaal op zijn verjaardagsfeest/eerste paasdag doen. Dus niks logeren, 's ochtends weg, 's avonds weer thuis en weinig kans op ruzies (alleen nog even heen en weer van Groningen richting Amersfoort met mijn moeder overleven![]()
De situatie met je ouders misschien niet, maar waar het ook om gaat in de therapie, is dat het is in jou kan veranderen.quote:Op zondag 6 april 2014 22:39 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ja dat klopt, maar ik kan me niet voorstellen dat er iets kan veranderen.
Oke en dit gaat waarschijnlijk heel raar klinken uit mijn mond marja iets wat ik in de tussentijd wel een beetje begin mee te krijgen van sommige mensen hier.quote:Op zondag 6 april 2014 23:40 schreef Miniem het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik vastzit en geen flikker vooruit kom.
Ik blijf maar zitten met die zelfhaat en dat niemand me mag.
Wat ik heb geleerd t afgelopen jaar: zelfhaat is aangeleerd. Als je dat meer kan beseffen en het minder kan zien als een deel van jezelf kun je misschien wat minder luisteren naar dat stemmetje die al die lelijke dingen fluistert in je hoofd. Bij mij helpt het, ik praat terug en zeg dat t stemmetje zn kop moet houden.quote:Op zondag 6 april 2014 23:40 schreef Miniem het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik vastzit en geen flikker vooruit kom.
Ik blijf maar zitten met die zelfhaat en dat niemand me mag.
Gewoon lekker laten praten, diep van binnen weet je beter!quote:Op zondag 6 april 2014 23:40 schreef Miniem het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik vastzit en geen flikker vooruit kom.
Ik blijf maar zitten met die zelfhaat en dat niemand me mag.
Ik prefereer altijd de maandag t/m vrijdag over de vrijdag t/m zondagquote:Op maandag 7 april 2014 09:03 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het is weer maandag. Altijd weer de gebruikelijke maandagnervositeit. Kijken of we de week weer gaan overleven.Waarom gaan die weekenden zo snel?
Ach school/werk is best wel leuk alleen die momenten tussen de weekenden door zijn zo vervelend. hahaquote:Op maandag 7 april 2014 09:03 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het is weer maandag. Altijd weer de gebruikelijke maandagnervositeit. Kijken of we de week weer gaan overleven.Waarom gaan die weekenden zo snel?
Met als een mogelijk gevolg wanneer dat kind ouder begint te worden, het zal zeggen dat die tijd niet zo leuk was (of anders zoals de ouder dat zelf in zag destijds) en er allerlei rare psychologische issues komen bij kindlief. Want veel (niet alle) psychologische issues komen voort uit de jongere jaren qua liefde/aandacht etc.quote:Op zondag 6 april 2014 22:44 schreef kuolema het volgende:
Ik hou van kindjes, dan kun je je nog eens gewaardeerd voelen
Als je veel piekert zijn die momenten zonder afleiding vreselijk he..quote:Op maandag 7 april 2014 09:11 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik prefereer altijd de maandag t/m vrijdag over de vrijdag t/m zondag.
Momenten tussen de weekenden door?quote:Op maandag 7 april 2014 09:24 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Ach school/werk is best wel leuk alleen die momenten tussen de weekenden door zijn zo vervelend. haha
Ja weekend. De dagen daartussen zijn zo vervelend.quote:Op maandag 7 april 2014 10:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Als je veel piekert zijn die momenten zonder afleiding vreselijk he..
[..]
Momenten tussen de weekenden door?
Jip, tussen vrijdag en zondag, k'vind het maar niks. Piekeren. Stom.quote:Op maandag 7 april 2014 10:18 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Als je veel piekert zijn die momenten zonder afleiding vreselijk he..
[..]
Momenten tussen de weekenden door?
Hij wordt te oudquote:Op zondag 6 april 2014 22:44 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat leukHoe oud is je neefje?
Ik hou van kindjes, dan kun je je nog eens gewaardeerd voelen
Dus je bezit het empatisch vermogen wel, anders kan je niet een beetje meevoelen.quote:Op zondag 6 april 2014 23:28 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Ja en nee. Ik weet hoe goed een lief DMmetje soms kan voelen. Vooral daarom ten 2e ik ben daarin de slechtste nog niet. Door dingen uitvoerig op mezelf te betrekken mezelf een soort van te laten voelen hoe het is om bepaalde dingen mee te maken etc. kan ik me soms een beetje meevoelen met iemand anders.
Wat een vreselijk verhaal in die link van je.quote:Op maandag 7 april 2014 09:39 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Met als een mogelijk gevolg wanneer dat kind ouder begint te worden, het zal zeggen dat die tijd niet zo leuk was (of anders zoals de ouder dat zelf in zag destijds) en er allerlei rare psychologische issues komen bij kindlief. Want veel (niet alle) psychologische issues komen voort uit de jongere jaren qua liefde/aandacht etc.
En ik weet niet 'wat' waardering is wat je van kinderen krijgt. Iedere ouder zal dat anders inzien imho. Het is mijnziens ook makkelijker om de waardering van een kind te krijgen dan van een volwassene.
Ik heb helaas voor mijzelf gewoon een vieze nasmaak wanneer ik depressieve ouders met kinderen zie. 2 goede vrienden van me hebben beide een ouder die depressief is. De ene leeft al niet meer (zelfmoord) en de andere heeft ontzettende problemen. Beide vrienden zijn nu rond de 30 en dat heeft natuurlijk wel een impact op hun leven gehad. Ik wil overigens niet zeggen dat ouders die depressief zijn geen kinderen kunnen of mogen krijgen (!), maar de argumentatie en 'bewuste' keuze voor kinderen bij depri ouders lijkt mij nog belangrijker.
Lange nacht als in veel/lang geslapen? Of veel van de nacht wakker meegemaakt?quote:Op maandag 7 april 2014 12:33 schreef kuolema het volgende:
Kak. Weer een lange nacht gehad. Dit is echt niet leuk meerIk wil me gewoon uitgerust voelen als ik wakker word, maar in plaats daarvan ben ik meteen zenuwachtig. Ik had vandaag college maar daar ben ik niet naartoe geweest, hoewel ik nu dus nog steeds kapot ben.
Heel onrustige nacht, veel half wakker waardoor het allemaal heel lang lijkt te duren.quote:Op maandag 7 april 2014 12:37 schreef kvd het volgende:
[..]
Lange nacht als in veel/lang geslapen? Of veel van de nacht wakker meegemaakt?
En geen mogelijkheid om je daar bij neer te leggen? Mijn nachten zijn ook zo. Slaap in blokken van een uur, anderhalf uur met een paar uur wakker ertussen. Stel me er gewoon op in dat het zo gaat, dan heb ik er ook minder last van (psychisch). En als ik dan onverwacht een goede nacht maak, dan is het een feestjequote:Op maandag 7 april 2014 12:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heel onrustige nacht, veel half wakker waardoor het allemaal heel lang lijkt te duren.
Empatisch was toch dat je je gewoon kan inleven in een ander persoon? Mij lukt dat dus alleen als ik situatie's zelf heb meegemaakt. Anders lukt het niet kan er geen voorstelling van maken. Slechts door mijn eigen gevoel naar voren te halen wat ik had bij bepaalde situaties snap ik hoe iemand anders zich voelt. Of is dat hetzelfde?quote:Op maandag 7 april 2014 11:13 schreef kvd het volgende:
[..]
Hij wordt te oud...hij wordt alweer 11 over 11 dagen. (Geboren op Goede Vrijdag en nu weer jarig op Goede Vrijdag)
Ik vind kindjes ook leuk.Kindjes van andere mensen dan, op dit moment moet ik niet aan eigen kinderen denken.
[..]
Dus je bezit het empatisch vermogen wel, anders kan je niet een beetje meevoelen.
[..]
Wat een vreselijk verhaal in die link van je.
Heb hier zelf een depressieve moeder met angsten. Begonnen met een postnatale depressie (alhoewel ze dat in die tijd nog niet zo noemden) die uiteindelijk wel over is gegaan (na een jaar of 6 medicatie slikken) en later weer teruggekeerd na de dood van mijn vader. Durf eigenlijk niet te zeggen of ze nog steeds depressief is. Ze zit inmiddels al weer een jaar of 13 aan de pillen, geen idee hoe het zou zijn zonder...
Das niet zo leuk om te horen. Als je slecht slaapt, dan kan (en zal) dat je psychische belastbaarheid (sterk) verminderen, nja, de gevolgen daarvan ken je denk ik wel.quote:Op maandag 7 april 2014 12:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heel onrustige nacht, veel half wakker waardoor het allemaal heel lang lijkt te duren.
Het is eigenlijk wel grappig, in het autisme topic heb ik recentelijk ook nog een post geplaatst waarin ik min of meer hetzelfde beschreef. Zolang ik zelf iets meegemaakt heb, zal ik dat ook bij een ander kunnen aanvoelen. Zoiets.quote:Op zondag 6 april 2014 23:28 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Ja en nee. Ik weet hoe goed een lief DMmetje soms kan voelen. Vooral daarom ten 2e ik ben daarin de slechtste nog niet. Door dingen uitvoerig op mezelf te betrekken mezelf een soort van te laten voelen hoe het is om bepaalde dingen mee te maken etc. kan ik me soms een beetje meevoelen met iemand anders.
Ik ben blij dat het weekend voorbij is. Op naar de afleiding.quote:Op maandag 7 april 2014 09:03 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het is weer maandag. Altijd weer de gebruikelijke maandagnervositeit. Kijken of we de week weer gaan overleven.Waarom gaan die weekenden zo snel?
Ik herkende het verhaal meteen, heb 'An American Crime' gezien. Heftig ja, maar kom op, is dit dan het eerste waar je aan denkt? Die vrouw was veel meer dan alleen depressief.quote:Op maandag 7 april 2014 09:39 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Met als een mogelijk gevolg wanneer dat kind ouder begint te worden, het zal zeggen dat die tijd niet zo leuk was (of anders zoals de ouder dat zelf in zag destijds) en er allerlei rare psychologische issues komen bij kindlief. Want veel (niet alle) psychologische issues komen voort uit de jongere jaren qua liefde/aandacht etc.
En ik weet niet 'wat' waardering is wat je van kinderen krijgt. Iedere ouder zal dat anders inzien imho. Het is mijnziens ook makkelijker om de waardering van een kind te krijgen dan van een volwassene.
Ik heb helaas voor mijzelf gewoon een vieze nasmaak wanneer ik depressieve ouders met kinderen zie. 2 goede vrienden van me hebben beide een ouder die depressief is. De ene leeft al niet meer (zelfmoord) en de andere heeft ontzettende problemen. Beide vrienden zijn nu rond de 30 en dat heeft natuurlijk wel een impact op hun leven gehad. Ik wil overigens niet zeggen dat ouders die depressief zijn geen kinderen kunnen of mogen krijgen (!), maar de argumentatie en 'bewuste' keuze voor kinderen bij depri ouders lijkt mij nog belangrijker.
Nou, ik ben altijd een moeilijke slaper geweest en kan me daar ook bij neerleggen. Vorig jaar was er bijvoorbeeld een periode dat ik dat ook deed.quote:Op maandag 7 april 2014 12:41 schreef kvd het volgende:
[..]
En geen mogelijkheid om je daar bij neer te leggen? Mijn nachten zijn ook zo. Slaap in blokken van een uur, anderhalf uur met een paar uur wakker ertussen. Stel me er gewoon op in dat het zo gaat, dan heb ik er ook minder last van (psychisch). En als ik dan onverwacht een goede nacht maak, dan is het een feestje
Ja klopt, en dat is nu, in deze periode met nieuwe dingen en veel afspraken, niet zo handig.quote:Op maandag 7 april 2014 12:52 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Das niet zo leuk om te horen. Als je slecht slaapt, dan kan (en zal) dat je psychische belastbaarheid (sterk) verminderen, nja, de gevolgen daarvan ken je denk ik wel.
Denk je dat je aan de slaapmedicatie zal gaan? Daar had je het gister of eergister nog over.
Het kan een mogelijkheid zijn, ik zou zeggen, overweeg het
quote:Op maandag 7 april 2014 12:45 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Empatisch was toch dat je je gewoon kan inleven in een ander persoon? Mij lukt dat dus alleen als ik situatie's zelf heb meegemaakt. Anders lukt het niet kan er geen voorstelling van maken. Slechts door mijn eigen gevoel naar voren te halen wat ik had bij bepaalde situaties snap ik hoe iemand anders zich voelt. Of is dat hetzelfde?
Maar geldt dat niet voor veel mensen? Het is makkelijk te zeggen dat je met iemand meeleeft, maar om je iets echt in te kunnen beelden, is lastig. Ik bedoel (even extreem), ik kan meeleven met iemand die bv een geweldsdelict heeft meegemaakt. Maar me echt inbeelden hoe het zou zijn is lastig, ik heb het nooit meegemaakt.quote:Op maandag 7 april 2014 12:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Het is eigenlijk wel grappig, in het autisme topic heb ik recentelijk ook nog een post geplaatst waarin ik min of meer hetzelfde beschreef. Zolang ik zelf iets meegemaakt heb, zal ik dat ook bij een ander kunnen aanvoelen. Zoiets.
Het slechte slapen herken ik. Hier ook altijd weinig geslapen 's nachts (en dat als iemand met chronisch vermoeidheidssyndroomquote:Op maandag 7 april 2014 12:54 schreef kuolema het volgende:
Nou, ik ben altijd een moeilijke slaper geweest en kan me daar ook bij neerleggen. Vorig jaar was er bijvoorbeeld een periode dat ik dat ook deed.
Maar mijn stemming wordt er slechter door (denk ik), en ik voel me overdag heel moe wat vervelend is aangezien ik nu twee volle dagen therapie heb in de week en daarnaast een studie doe.
Maar het lukt jou dus om jezelf in een ander te verplaatsen op dat moment. En mij dus niet zonder dat ik het zelf heb meegemaakt. Omdat ik me per definitie nooit in kan leven in iemand anders. En slechts uit eigen ervaring kan bepalen hoe een persoon zich eventueel zou kunnen voelen op dat moment. Denk dat dat hier het verschil is. En denk dat iets soort gelijks ook voor magnetronkoffie geld maar dat is slechts een inschatting voor zover ik hem nu ken.quote:Op maandag 7 april 2014 13:00 schreef kvd het volgende:
[..]
[..]
Maar geldt dat niet voor veel mensen? Het is makkelijk te zeggen dat je met iemand meeleeft, maar om je iets echt in te kunnen beelden, is lastig. Ik bedoel (even extreem), ik kan meeleven met iemand die bv een geweldsdelict heeft meegemaakt. Maar me echt inbeelden hoe het zou zijn is lastig, ik heb het nooit meegemaakt.
Omgekeerd kunnen andere mij zeggen hoe lastig het wel niet voor me is dat ik me zo voel en dat ze met me meeleven (valt onder empathie), maar echt weten hoe het is weten ze niet.
[..]
Het slechte slapen herken ik. Hier ook altijd weinig geslapen 's nachts (en dat als iemand met chronisch vermoeidheidssyndroom). Ook toen ik nog werkte moest ik me er wel bij neerleggen, in de gehandicaptenzorg betekende het dat als ik me anders gedroeg vanwege vermoeidheid/gespannenheid enzo, ik een heel moeilijke dag met de bewoners zou hebben (ze konden me dan niet meer lezen en wisten niet meer wat ze aan me hadden). Nu het geluk dat ik behalve de psych en fysio nergens heen hoef...
Goede post! Hier ben ik het mee eens!quote:Op maandag 7 april 2014 12:41 schreef kvd het volgende:
[..]
En geen mogelijkheid om je daar bij neer te leggen? Mijn nachten zijn ook zo. Slaap in blokken van een uur, anderhalf uur met een paar uur wakker ertussen. Stel me er gewoon op in dat het zo gaat, dan heb ik er ook minder last van (psychisch). En als ik dan onverwacht een goede nacht maak, dan is het een feestje
quote:Op maandag 7 april 2014 12:54 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik ben blij dat het weekend voorbij is. Op naar de afleiding.
[..]
Ik herkende het verhaal meteen, heb 'An American Crime' gezien. Heftig ja, maar kom op, is dit dan het eerste waar je aan denkt? Die vrouw was veel meer dan alleen depressief.
Zoals ik nu ben zou ik er niet voor kiezen om een kind te willen. Maar ik kan het begrijpen dat anderen dat wel doen. Ik pas al 2 jaar op een meisje, wat me veel plezier en voldoening geeft. Het is zo fijn om liefde te geven en dat terug te krijgen.
[..]
Nou, ik ben altijd een moeilijke slaper geweest en kan me daar ook bij neerleggen. Vorig jaar was er bijvoorbeeld een periode dat ik dat ook deed.
Maar mijn stemming wordt er slechter door (denk ik), en ik voel me overdag heel moe wat vervelend is aangezien ik nu twee volle dagen therapie heb in de week en daarnaast een studie doe.
[..]
Ja klopt, en dat is nu, in deze periode met nieuwe dingen en veel afspraken, niet zo handig.
Ik heb vandaag een afspraak met de psych en dan ga ik het er wel over hebben. Hoewel ik dat heel moeilijk vind want ik wil niet zo aanstellerig overkomen dat ik meteen om medicatie vraag.
Gewoon je verhaal bij je psych neerleggen en als ie al niet uit zichzelf over medicatie begint, dan zelf vragen. Hij wordt er ten slotte voor betaald om naar jouw te luisteren, mag ie zichzelf ook gelijk even nuttig makenquote:Op maandag 7 april 2014 12:57 schreef kuolema het volgende:
Omdat ik zo onrustig slaap onthoud ik ook veel dromen, wat aan de ene kant interessant is, maar aan de andere kant weer voor heel veel beelden in mijn hoofd zorgt terwijl ik al zoveel heb om aan te denken.
Vannacht iets over een supermarkt waar ik hielp op te ruimen en mensen bezeten werden door demonen en anderen probeerden te vermoorden
Dit was een extreem geval, maar het ging me er om dat die kinderen "er ook maar in meededen" en de meeste niet beter wisten. Overigens ken ik dus wel meer verhalen. Heb het zelf ook meegemaakt dat een vriendin mijn kant op kwam omdat haar moeder dronken rond liep te brallen thuis en met zelfmoord aan het dreigen was. Dit soort dingen vergeet je nooit.quote:Op maandag 7 april 2014 12:54 schreef kuolema het volgende:
Ik herkende het verhaal meteen, heb 'An American Crime' gezien. Heftig ja, maar kom op, is dit dan het eerste waar je aan denkt? Die vrouw was veel meer dan alleen depressief.
Zoals ik nu ben zou ik er niet voor kiezen om een kind te willen. Maar ik kan het begrijpen dat anderen dat wel doen. Ik pas al 2 jaar op een meisje, wat me veel plezier en voldoening geeft. Het is zo fijn om liefde te geven en dat terug te krijgen.
Ik weet het, ik heb hier al zoveel ervaring mee. Ik maak me voordat ik ga slapen ook niet druk om slecht slapen en 's nachts ook niet, dus dat heeft in elk geval geen invloed op hoe ik slaap. Dat neemt alleen niet weg dat ik me kut voel overdag, waardoor ik me niet tot dingen kan zetten, ik minder energie heb, enz.quote:Op maandag 7 april 2014 13:16 schreef Detroit het volgende:
[..]
Goede post! Hier ben ik het mee eens!
Hoe vervelender je het vind dat die nacht gebroken is, hoe vervelender de dag wordt. En een dag kan lang zijn dan..
Het gekke is dat als je het een beetje los kunt laten, het al stukken minder erg is als er zo'n verloren nacht tussen zit. Plus dat er misschien ook wat minder onbewuste stress is voor het naar bed gaan ("oh noes, als ik maar genoeg slaap!!").
Nou, dat empathy gedeelte bevat voor mij ook dingen zoals de kleine sociale nonverbale communicatie-dingetjes. Daar maak ik zelfs nu nog steeds "foutjes" in. Ik moet het zeg maar altijd inschatten en "simuleren" (van tevoren allerlei scenario's bedenken en die in mn hoofd uitspelen terwijl ik tegelijkertijd naar iemand zit te luisteren). Ik "kan" dat wel (min of meer), het is alleen zeer vermoeiend dus na een dagdeel onder de mensen ben ik gewoon kapot en val ik onder het genot van muziek op de bank in slaapquote:Op maandag 7 april 2014 13:00 schreef kvd het volgende:
[..]
[..]
Maar geldt dat niet voor veel mensen? Het is makkelijk te zeggen dat je met iemand meeleeft, maar om je iets echt in te kunnen beelden, is lastig. Ik bedoel (even extreem), ik kan meeleven met iemand die bv een geweldsdelict heeft meegemaakt. Maar me echt inbeelden hoe het zou zijn is lastig, ik heb het nooit meegemaakt.
Omgekeerd kunnen andere mij zeggen hoe lastig het wel niet voor me is dat ik me zo voel en dat ze met me meeleven (valt onder empathie), maar echt weten hoe het is weten ze niet.
Heb jij ooit pure slaap medicatie gehad? Nitrazepam, diazepam, temazepam? Soms had ik gewoon een schop van zo'n middel nodig om weer in een bio ritme te zitten. Op het moment dat je te weinig slaapt, en een angstige kut dag hebt gaat het echt onder de leden zitten en is het moeilijk om uit zo'n cirkel te komen.quote:Op maandag 7 april 2014 13:16 schreef Detroit het volgende:
[..]
Goede post! Hier ben ik het mee eens!
Hoe vervelender je het vind dat die nacht gebroken is, hoe vervelender de dag wordt. En een dag kan lang zijn dan..
Het gekke is dat als je het een beetje los kunt laten, het al stukken minder erg is als er zo'n verloren nacht tussen zit. Plus dat er misschien ook wat minder onbewuste stress is voor het naar bed gaan ("oh noes, als ik maar genoeg slaap!!").
Waarom/wat bedoel je daarmee?quote:Op maandag 7 april 2014 13:25 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dit was een extreem geval, maar het ging me er om dat die kinderen "er ook maar in meededen" en de meeste niet beter wisten. Overigens ken ik dus wel meer verhalen. Heb het zelf ook meegemaakt dat een vriendin mijn kant op kwam omdat haar moeder dronken rond liep te brallen thuis en met zelfmoord aan het dreigen was. Dit soort dingen vergeet je nooit.
Ik krijg gewoon verkeerde kriebels wanneer ik lees over "liefde" geven aan een kind en het terug krijgen.
Zo ervaar ik het helemaal niet. Ik kan liefhebben, en juist doordat ik dat meemaak kan ik mezelf ook meer waarderen op de een of andere manier. Ik denk minder aan mezelf, wordt afgeleid van de negatieve gedachten over mezelf - wat in dit geval niet slecht is.quote:Maar ik kies er ook bewust voor om geen vader te worden op dit moment. Ik wil domweg mijn evt. toekomstige kinderen niet opzadelen met een kut jeugd.
Natuurlijk ben ik biased. Men, naja, wist mij te vertellen dat ze me ook zoveel mogelijk "liefde" probeerden te geven in mijn jeugd terwijl mijn psychologen allemaal wijzen naar mijn jeugd waar de problematiek is ontstaan. Ik snap ook niet hoe iemand depressief is, moeite heeft met zich zelf en eigenlijk niet van zich zelf kan houden wel liefde kan geven aan een ander. Je kunt pas iemand anders liefhebben wanneer je jezelf liefhebt, anders loop je jezelf alleen maar voor de gek te houden, soort van leegte te vullen.
Maar again, ik ben rete biased hierin.
Voor mij was slapen een escape (net zoals drank/drugs/gamen/whatever) dat was. Dan hoefde ik mezelf even niet meer bezig te houden. Zo zag ik hetquote:Op maandag 7 april 2014 13:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Heb jij ooit pure slaap medicatie gehad? Nitrazepam, diazepam, temazepam? Soms had ik gewoon een schop van zo'n middel nodig om weer in een bio ritme te zitten. Op het moment dat je te weinig slaapt, en een angstige kut dag hebt gaat het echt onder de leden zitten en is het moeilijk om uit zo'n cirkel te komen.
Is het echt niet makkelijker om proberen jezelf te zijn? Als ik een gesprek in ga en bvb al ga nadenken wat die persoon kan zeggen en wat ik allemaal terug moet zeggen loop ik vast. Dus als ik die knop uitzet met wat er allemaal kan gebeuren dan gaat iets stukken spontaner en beter.quote:Op maandag 7 april 2014 13:28 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Nou, dat empathy gedeelte bevat voor mij ook dingen zoals de kleine sociale nonverbale communicatie-dingetjes. Daar maak ik zelfs nu nog steeds "foutjes" in. Ik moet het zeg maar altijd inschatten en "simuleren" (van tevoren allerlei scenario's bedenken en die in mn hoofd uitspelen terwijl ik tegelijkertijd naar iemand zit te luisteren). Ik "kan" dat wel (min of meer), het is alleen zeer vermoeiend dus na een dagdeel onder de mensen ben ik gewoon kapot en val ik onder het genot van muziek op de bank in slaap
Makkelijker? Klinkt eerder als lui zijnquote:Op maandag 7 april 2014 13:31 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Is het echt niet makkelijker om proberen jezelf te zijn? Als ik een gesprek in ga en bvb al ga nadenken wat die persoon kan zeggen en wat ik allemaal terug moet zeggen loop ik vast. Dus als ik die knop uitzet met wat er allemaal kan gebeuren dan gaat iets stukken spontaner en beter.
Ik bedenk me net iets Kuo: Hoe slaap je als je -niet- bij je ouders slaapt??quote:Op maandag 7 april 2014 13:26 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik weet het, ik heb hier al zoveel ervaring mee. Ik maak me voordat ik ga slapen ook niet druk om slecht slapen en 's nachts ook niet, dus dat heeft in elk geval geen invloed op hoe ik slaap. Dat neemt alleen niet weg dat ik me kut voel overdag, waardoor ik me niet tot dingen kan zetten, ik minder energie heb, enz.
Als ik niet in mijn eigen bed slaap, slaap ik sowieso slecht. Als ik alleen thuis ben weet ik eigenlijk niet. Nooit op gelet.quote:Op maandag 7 april 2014 13:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik bedenk me net iets Kuo: Hoe slaap je als je -niet- bij je ouders slaapt??
Slaap je dan anders/beter(/slechter)??
quote:Op maandag 7 april 2014 10:59 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Ja weekend. De dagen daartussen zijn zo vervelend.
Schrale troost, zodra dat piekeren minder wordt, worden de weekenden langzaamaan ook leuker.quote:Op maandag 7 april 2014 11:00 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jip, tussen vrijdag en zondag, k'vind het maar niks. Piekeren. Stom.
[quote]quote:Op maandag 7 april 2014 12:54 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik ben blij dat het weekend voorbij is. Op naar de afleiding.
[..]
Ik herkende het verhaal meteen, heb 'An American Crime' gezien. Heftig ja, maar kom op, is dit dan het eerste waar je aan denkt? Die vrouw was veel meer dan alleen depressief.
Zoals ik nu ben zou ik er niet voor kiezen om een kind te willen. Maar ik kan het begrijpen dat anderen dat wel doen. Ik pas al 2 jaar op een meisje, wat me veel plezier en voldoening geeft. Het is zo fijn om liefde te geven en dat terug te krijgen.
[..]
Nou, ik ben altijd een moeilijke slaper geweest en kan me daar ook bij neerleggen. Vorig jaar was er bijvoorbeeld een periode dat ik dat ook deed.
Maar mijn stemming wordt er slechter door (denk ik), en ik voel me overdag heel moe wat vervelend is aangezien ik nu twee volle dagen therapie heb in de week en daarnaast een studie doe.
[..]
Ja klopt, en dat is nu, in deze periode met nieuwe dingen en veel afspraken, niet zo handig.
Ik heb vandaag een afspraak met de psych en dan ga ik het er wel over hebben. Hoewel ik dat heel moeilijk vind want ik wil niet zo aanstellerig overkomen dat ik meteen om medicatie vraag.
[b]Op
quote:Op maandag 7 april 2014 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
[..]
Schrale troost, zodra dat piekeren minder wordt, worden de weekenden langzaamaan ook leuker.
[..]
[quote][ afbeelding ] Op
Ja het heeft zijn voordelen en nadelen. Ik pieker nu wel een stuk minder, dus kan ik wat meer 'echt' uitrusten in het weekend. Anderzijds is de afleiding en het ritme ook wel ergens weer lekker.
Net op Facebook gezien dat mijn ex een nieuwe vriend heeft. This day just keeps getting better..
Misschien is dit iets waar je op zou kunnen letten, wie weet heeft het ergens mee te maken, maar het was ook maar een ingeving van mijquote:Op maandag 7 april 2014 13:41 schreef kuolema het volgende:
[..]
Als ik niet in mijn eigen bed slaap, slaap ik sowieso slecht. Als ik alleen thuis ben weet ik eigenlijk niet. Nooit op gelet.
Ga ik doen. Lijkt me wel interessant als er een verschil isquote:Op maandag 7 april 2014 13:54 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Misschien is dit iets waar je op zou kunnen letten, wie weet heeft het ergens mee te maken, maar het was ook maar een ingeving van mij
Hoe lang was het al uit tussen jullie 2 dan?quote:Op maandag 7 april 2014 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
Net op Facebook gezien dat mijn ex een nieuwe vriend heeft. This day just keeps getting better..
Hoe slaap jij als je niet in je eigen bed slaapt? Ik heb al jaren geen "eigen bed" meer, en voor werk zelfs meerdere periodes in een hotel geslapen.quote:Op maandag 7 april 2014 13:39 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik bedenk me net iets Kuo: Hoe slaap je als je -niet- bij je ouders slaapt??
Slaap je dan anders/beter(/slechter)??
Ik ben altijd al gezegend geweest met een goeie nachtrust. Vandaar deze post:quote:Op maandag 7 april 2014 14:05 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Hoe slaap jij als je niet in je eigen bed slaapt?
Ik probeerde zelfs te slapen puur en alleen maar zodat ik niet wakker hoefde te zijn (wat overigens meestal niet lukte, magoedquote:Op maandag 7 april 2014 13:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Voor mij was slapen een escape (net zoals drank/drugs/gamen/whatever) dat was. Dan hoefde ik mezelf even niet meer bezig te houden. Zo zag ik het
quote:Op maandag 7 april 2014 13:33 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Makkelijker? Klinkt eerder als lui zijn
Als ik die knop uit zet, dan kan ik geen fatsoenlijk gesprek meer voeren (zeker niet met mensen die ik nog geen jaren ken) en die knop uitzetten wil ik natuurlijk zelf ook helemaal niet, om vanzelfsprekende redenen.
Edit: Hmm, ik bedenk me net, eigenlijk kan ik, als die knop uit staat, met niemand een fatsoenlijk gesprek voeren omdat ik dan alleen nog maar met mezelf bezig ben.
Die schakelaar is namelijk tegelijkertijd ook de poort naar de buitenwereld en ik moet die extra info wel op de 1 of andere manier kunnen verwerken toch?
Het moest eens gebeuren he..quote:
Inmiddels al bijna een jaar. Ik ben al wel over haar heen (en dan ben ik al een poos), alleen is het wel raar om haar met een andere vent te zien. Toch 1,5 jaar heel close geweest en het was mijn eerste echte vaste relatie. Nouja, elke dag vrolijk zijn is ook geen optie..quote:Op maandag 7 april 2014 13:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hoe lang was het al uit tussen jullie 2 dan?
Heb je geen eigen plekje?quote:Op maandag 7 april 2014 14:05 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Hoe slaap jij als je niet in je eigen bed slaapt? Ik heb al jaren geen "eigen bed" meer, en voor werk zelfs meerdere periodes in een hotel geslapen.
Mijn ex was er ook zo'n 1. Kon niet bij iemand anders slapen en als ze dat wel deed werd ze om 5 uur wakker en ging ze als nog naar huis.
Snap ikquote:Op maandag 7 april 2014 14:12 schreef magnetronkoffie het volgende:
Maar s_e, ik was eigenlijk meer benieuwd op je reactie op het antwoord van de vraag die je mij gesteld hebt
[..]
Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTIONquote:
Ik heb hiervoor een paar keer in onderhuur gezeten, dus in de spullen van een ander. Eerst een half jaar daar, toen weer twee maanden bij m'n ouders, weer in een ander huis gezeten, halsoverkop vertrokken en weer een half jaar bij m'n ouders gezeten, tussen de verhuisdozen en troep. En nu woon ik hier ruim een jaar en bij de gedachte dat ik hier ook weer weg moet als ik m'n leven niet op orde krijg, moet ik alweer janken. Ik ben echt enorm huiselijk, ik hou niet van dat gesleep en ik woon hier nu ook niet lekker meer als ik niet weet of ik hier over een jaar nog wel woon.quote:Op maandag 7 april 2014 14:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION. Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht
.
Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten.
Lijkt me totaal niet fijn, zoveel onzekerheidquote:Op maandag 7 april 2014 14:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION. Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht
.
Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten.
quote:Op maandag 7 april 2014 14:28 schreef sitting_elfling het volgende:
Wat ben ik eigenlijk ook een druif.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mja, ik heb de afgelopen jaren in Londen, Rotterdam, Londen, Krakow en toen Amsterdam en weer Nederland. Avontuur hoor, maar heb best veel spijt van keuzes in het verleden. Gesleep is namelijk kut. En het continu opnieuw moeten beginnen, dat is echt een drama :- (quote:Op maandag 7 april 2014 14:33 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Ik heb hiervoor een paar keer in onderhuur gezeten, dus in de spullen van een ander. Eerst een half jaar daar, toen weer twee maanden bij m'n ouders, weer in een ander huis gezeten, halsoverkop vertrokken en weer een half jaar bij m'n ouders gezeten, tussen de verhuisdozen en troep. En nu woon ik hier ruim een jaar en bij de gedachte dat ik hier ook weer weg moet als ik m'n leven niet op orde krijg, moet ik alweer janken. Ik ben echt enorm huiselijk, ik hou niet van dat gesleep en ik woon hier nu ook niet lekker meer als ik niet weet of ik hier over een jaar nog wel woon.
Ik was hier zo blij en gelukkig enzo
Haha, een hele diertentuin dus. Nouja, een kat is opzich wel leuk als die vrolijk is. Ik had met mijn ex een jong, extreem enthousiast katje en dat was echt een depressiekiller.quote:Op maandag 7 april 2014 14:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION. Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht
.
Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten.
Uhm...niet dusquote:Op maandag 7 april 2014 14:40 schreef Raggingbull het volgende:
wow hoe redden jullie dat met al die onzekerheden? Ik flip al bijna bij de gedachte aan. Echt wauw.. Ik ben in april vorig jaar verhuisd van mijn eerste kamer naar mijn 2e kamer ergens anders in utrecht. En deze is voorlopig nog definitief tot ik stop met MBO maar voel me er nog steeds niet helemaal thuis haha. Hoe lukt jullie dat dan? Waar haal je uberhaupt de moed en kracht vandaan om dat vol te houden?
Autorijschoolquote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Volgens mij ben jij als het op slapen aankomt wel een geval apart. Nou ja, op wel meerdere gevallen als ik bepaalde posts onder deze post van jou lees.quote:Op maandag 7 april 2014 13:28 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Heb jij ooit pure slaap medicatie gehad? Nitrazepam, diazepam, temazepam? Soms had ik gewoon een schop van zo'n middel nodig om weer in een bio ritme te zitten. Op het moment dat je te weinig slaapt, en een angstige kut dag hebt gaat het echt onder de leden zitten en is het moeilijk om uit zo'n cirkel te komen.
En toch lijkt er ook iets in jou te zijn dat wel vaart bij dat freefloating. Iets destructiefs?quote:Op maandag 7 april 2014 14:34 schreef sitting_elfling het volgende:
Sowieso is dat wel een beetje the story of my life. Ik heb altijd het gevoel in het leven:" ik doe maar wat". Ik kan daar niet goed tegen.
quote:Op maandag 7 april 2014 13:25 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Dit was een extreem geval, maar het ging me er om dat die kinderen "er ook maar in meededen" en de meeste niet beter wisten. Overigens ken ik dus wel meer verhalen. Heb het zelf ook meegemaakt dat een vriendin mijn kant op kwam omdat haar moeder dronken rond liep te brallen thuis en met zelfmoord aan het dreigen was. Dit soort dingen vergeet je nooit.
Ik krijg gewoon verkeerde kriebels wanneer ik lees over "liefde" geven aan een kind en het terug krijgen. Maar ik kies er ook bewust voor om geen vader te worden op dit moment. Ik wil domweg mijn evt. toekomstige kinderen niet opzadelen met een kut jeugd.
Natuurlijk ben ik biased. Men, naja, wist mij te vertellen dat ze me ook zoveel mogelijk "liefde" probeerden te geven in mijn jeugd terwijl mijn psychologen allemaal wijzen naar mijn jeugd waar de problematiek is ontstaan. Ik snap ook niet hoe iemand depressief is, moeite heeft met zich zelf en eigenlijk niet van zich zelf kan houden wel liefde kan geven aan een ander. Je kunt pas iemand anders liefhebben wanneer je jezelf liefhebt, anders loop je jezelf alleen maar voor de gek te houden, soort van leegte te vullen.
Maar again, ik ben rete biased hierin.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik kan prima van anderen houden, heel veel zelfs. En daarnaast mezelf het niet waard vinden en niet kunnen geloven dat er mensen zijn die van mij houden. Mn verstand weet wel dat t zo is, maar ik voel t niet."In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.quote:Op maandag 7 april 2014 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
[..]
Schrale troost, zodra dat piekeren minder wordt, worden de weekenden langzaamaan ook leuker.
quote:Op maandag 7 april 2014 15:07 schreef zomertje het volgende:
[..]Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik kan prima van anderen houden, heel veel zelfs. En daarnaast mezelf het niet waard vinden en niet kunnen geloven dat er mensen zijn die van mij houden. Mn verstand weet wel dat t zo is, maar ik voel t niet.
En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?Insanity: doing the same thing over and over again and expecting different results.
Niemand kent het gewicht van de last waaronder een ander gebukt gaat - George Herbert.
Doordat er doordeweeks allerlei spanningen op je af komen? Zo ja, heb ik ook. Vooral het weer leren functioneren, het plannen en organiseren van dingen. Het is allemaal zo wennen. Maar het gaat met nu vrij goed af. Een woord: LIJSTJES.quote:Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.
[..]
Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?
En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?
Ik heb dat moeten leren en daar ging tijd overheen. Dat ging bij mij ook niet van de 1 op de andere dag.quote:Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:
En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?
Gezellig, ik ben ook weer terugquote:Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:
En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?
Uittypen meenemen.quote:Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.
[..]
Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?
En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?
Dat redde ik dan ook niet. Ik ging van VWO in groningen, naar een BSc in Londen. Natuurlijk scheet ik 7 kleuren de eerste paar weken daar. Maar achteraf gezien is het de beste keuze in mijn leven geweest. In Londen aarde ik direct. De enige stad waar ik nooit echt aarde was Rotterdam.quote:Op maandag 7 april 2014 14:40 schreef Raggingbull het volgende:
wow hoe redden jullie dat met al die onzekerheden? Ik flip al bijna bij de gedachte aan. Echt wauw.. Ik ben in april vorig jaar verhuisd van mijn eerste kamer naar mijn 2e kamer ergens anders in utrecht. En deze is voorlopig nog definitief tot ik stop met MBO maar voel me er nog steeds niet helemaal thuis haha. Hoe lukt jullie dat dan? Waar haal je uberhaupt de moed en kracht vandaan om dat vol te houden?
Ik zoek ook iets lange termijn. Ik ben alleen ontzettend aan het twijfelen over van alles en nog wat. Waar ik ook heen ga ik zal weer opnieuw moeten beginnen. Alleen mijn ex zit in het bootje van 'evt weer opnieuw' beginnen. De rest is allemaal aan het settlen.quote:Op maandag 7 april 2014 14:45 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Haha, een hele diertentuin dus. Nouja, een kat is opzich wel leuk als die vrolijk is. Ik had met mijn ex een jong, extreem enthousiast katje en dat was echt een depressiekiller.
Misschien hierna maar iets voor de lange termijn zoeken? Huurhuisje, huurtoeslag, meubels van de Ikea?
Ik denk dat wanneer het op mentale kracht aan komt, je stukken sterker bent ivg met mij. Ik schat mezelf alleen in het werk 'redelijk stabiel' en heb een ontzettende 'don't fuck with me attitude'. Dat helpt in de financiele wereld. Wanneer het op slaap aankomt ben ik zwak.quote:Op maandag 7 april 2014 14:55 schreef Detroit het volgende:
[..]
Volgens mij ben jij als het op slapen aankomt wel een geval apart. Nou ja, op wel meerdere gevallen als ik bepaalde posts onder deze post van jou lees.. Misschien is het voor mij ook wel echt wat makkelijker niet in die cirkel te blijven hangen.
Anyway. Ik kan me wel dagen herinneren dat ik slecht geslapen had, en dan echt de hele dag zo'n stemmetje hoorde *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*. Puur omdat ik slecht geslapen had en me dan zo identificeerde met dat gevoel.
Dan vind ik het een welkome afwisseling als ik iets van zand in dat mechaniek kan strooien waardoor ik iets minder het gevoel heb dat de dag een drama is als ik slecht geslapen heb.
Word aan gewerkt. Inmiddels bezig om alle dingen die ik hier vertelt heb op een rijtje te zetten. Al is dat vrij lastig in verband met opnieuw confrontatie's aangaan wat vrij snel teveel kan zijn soms.quote:
Ja ik weet dat dat lastig is. Hell, ik viel zowat flauw!quote:Op maandag 7 april 2014 20:48 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
@magnetronkoffie ik snap wat je bedoeld. En daar ligt juist het probleem. Me in het echt open geven voor mensen met betrekking tot mijn gevoelens etc. is heel erg lastig. Hier waar ik eigenlijks vrij anoniem ben en de reactie's van mensen op hun gezicht niet zo is het vrij simpel.
Ik heb de dingen die ik hier heb verteld meteen opgeslagen. Kan ik straks gewoon uitprinten, even doorlezen en aan de psychiatrie geven. Hoef ik er zelf niet meer mee bezig (als in alles op papier zetten). En als het niet chronologisch staat, dan heeft hij pech.quote:Op maandag 7 april 2014 20:48 schreef Raggingbull het volgende:
[..]
Word aan gewerkt. Inmiddels bezig om alle dingen die ik hier vertelt heb op een rijtje te zetten. Al is dat vrij lastig in verband met opnieuw confrontatie's aangaan wat vrij snel teveel kan zijn soms.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |