Depressie & Angst #84:

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 23:43 schreef minthy het volgende:

[..]

Van mij hoeft het geknetter dan weer niet, ik vind het jammer. Er lijkt hier een soort van persoonlijke hetze te ontstaan tegen s_e. Hij kan een reden hebben om zijn posts weg te halen. DM hem, in het topic krijg je daar toch geen antwoord op (anders zou hij niet alles weghalen ).

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 23:45 schreef minthy het volgende:

[..]

Top!

Maar laten we eerlijk zijn: Posts die verdwijnen, TT's die verdwijnen, tis zo net een soort goedkope fok!horror aan het worden ofzo

Pff vergeten te vermelden, DM is gestuurd.

Pffft kunnen t onderhand beter Depressie, angst en Drama noemen.

Ik heb mn portie wel weer gehad! Succes allemaal

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 23:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]


[..]

Maar laten we eerlijk zijn: Posts die verdwijnen, TT's die verdwijnen, tis zo net een soort goedkope fok!horror aan het worden ofzo

Zolang we zelf maar niet verdwijnen toch? Dan wordt het pas écht zorgelijk!

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 23:49 schreef minthy het volgende:

[..]

Zolang we zelf maar niet verdwijnen toch? Dan wordt het pas écht zorgelijk!

Nou nu je het zegt, er zijn hier wel eens rare vogelsmensen verdwenen, alleen mag dat niet op fok besproken worden dit dat

Maar anyway, back on topic Tis wel weer mooi geweest zo.

Borrel was leuk
Nou wil ik ook bij de mensa maar ik ga die test niet halen denk ik hahaha.
Faalangst adhd dit dat.
Ennieweez ik heb een leuke abindt gehad en ben best wel blij en hyper
Gelukkig vrij morgen

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 17:37 schreef Murmeli het volgende:
D
Maar zoals de rest en jij zelf eigenlijk ook zegt: voor nu ff beter zo

Burdie
Jij hoort hier nog wel joh, gewoon als ervaringsdeskundige
Ik ben hier ook redelijk illegaal

Samen illegaal hier .
Ik post wel weer eens mee als ik mijn kuiken op de wereld heb gezet, heb er nu te weinig energie voor .

quote:

Op dinsdag 11 februari 2014 23:49 schreef minthy het volgende:

[..]

Zolang we zelf maar niet verdwijnen toch? Dan wordt het pas écht zorgelijk!

That'd be awesome.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 00:08 schreef Murmeli het volgende:
Borrel was leuk
Nou wil ik ook bij de mensa maar ik ga die test niet halen denk ik hahaha.
Faalangst adhd dit dat.
Ennieweez ik heb een leuke abindt gehad en ben best wel blij en hyper
Gelukkig vrij morgen

Lekker gezopen ook?
Ben blij voor je
Nooit een test doen, dan heb je geen bewijs dat je het niet kunt.

Rapapa. De langverwachte terugval kwam hier gisteravond. Alleen niet in de vorm van een goeiige zwarte hond, maar in die van de wolf uit The Never ending Story die me mee Het Niets in wilde slepen.

Het was wel typisch dat ik.voor het eerst echt negatieve gedachten over mezelf had. Voorheen was ik eigenlijk alleen vreselijk geagiteerd; ik gunde mezelf niet eens de tijd voor zulke gedachten. Komt mss omdat ik toch meer ontspannen ben.

Vandaag weer een dag. Ik ga er proberen wat van te maken. Zonder te hoge eisen te stellen, want als het dan niet lukt word ik fatalistisch.

Jullie een fijne dag! Plezier en sterkte voor wie het nodig heeft.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 00:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

That'd be awesome.

[..]

Lekker gezopen ook?
Ben blij voor je
Nooit een test doen, dan heb je geen bewijs dat je het niet kunt.

hahaha 3 wijntjes op maar dat was er toch 1 teveel ja. nu ben ik brak
dat heb ik dus ook met die test. Als ik hem dan niet haal dan weet ik zeker dat k minder slim ben dan veel van mijn vrienden en dat wil ik niet Hoewel het nergens op slaat want eerlijk gezegd weet ik wel dat ik net zo slim ben als zij maar dat het gewoon goed zou kunnen dat ik die test zelf niet haal ondanks dat ik slim genoeg ben. Ik doe nooit puzzeltjes want ik heb er een onwijze hekel aan en die test bestaat juist uit puzzeltjes. dus mja hahaha.
maar ja de vriend met wie ik gisteren mee was weet zeker dat ik het wél zou halen haha. heeft er in ieder geval iemand vertrouwen he
Als ik me vandaag nog wat fitter ga voelen ga ik die online test wel weer eens invullen. kijken of ik hem weer beter maak dan de vorige keer whahahaha (ik ging qua uitslag in 7 jaar tijd van "bij de hoogste 10%" naar "bij de hoogste 2,5%" erg grappig. denk dat ik dat moet wijten aan mijn adhd meds ofzo. of gewoon ouder en wijzer whahahahahaha)
/lief dagboek

@spring: succes vandaag. Ik vind het goed van je hoe je erin staat om er vandaag een zo goed mogelijke dag van te maken.

Hier is vandaag een kutdag trouwens. 2 jaar geleden pleegde een ex van mij zelfmoord. Ik zag hem niet zoveel meer maar gaf (geef) nog wel veel om hem. gewoon vriendschappelijk wel ofzo hoor, maar net een beetje meer omdat een ex gewoon toch een wat specialer iemand is dan gewoon een vriend of kennis. En ik heb een beetje een hekel aan mijn overbuurmeisje, die precies op die dag geboren is Ik heb het kind nog nooit gezien hoor, maar ergens neem ik het haar kwalijk ofzo. slaat nergens op en ik zal het nooit aan haar zelf laten merken hoor, het ligt volledig aan mij en ik doe gewoon stom enzo

Murm, dat is zeker heftig .

Nu drie dagen bezig met mijn stage en het valt allemaal enorm mee. Het gaat best goed en ik lijk wel weer gewoon te kunnen werken! Ben er heel erg blij mee! Ik heb zowel de mensen hier als mijn begeleidster van de studie duidelijk gemaakt dat dit mijn eerste fulltime ding is na het overspannen geweest zijn en ze hadden er (wederom) enorm veel begrip voor. Het realiseren dat ik alle stappen die ik zou 'moeten' doorlopen om beter te worden, goed doorlopen heb en het feit dat als ik genoeg rust voor mezelf houd ik dit prima kan doen heeft de zenuwen ook enorm aan banden gelegd.

Er is nog wel de angst voor de toekomst. Zal het goed gaan? Herken ik situaties tijdig? Dit soort zaken. Ik zie echter in dat dit angst is die praat, accepteer het en probeer dicht bij de realiteit te blijven. Ik weet nu dat ik probleemsituaties kan herkennen en aanpakken en dit tel ik zwaarder dan de angstige stemmetjes die voortdurend allemaal doemscenario's in mijn hoofd pushen. Het einde is wellicht, na 1,5 jaar, eindelijk daar lijkt het. Ik kan ergens wel janken van geluk, maar ik blijf het vanaf nu lekker rustig aan doen en ik kies voor mezelf.

Zo, moest ook even. Eindelijk kan ik een keer een blijde boodschap plaatsen!

Mooi

Hier lichamelijke brakheid aka verkoudheidsellende

Ik had naast mijn psychische klachten ook last van een fysiek probleem, daarvan is de behandeling sinds vandaag stopgezet omdat ik er geen last meer van heb en er dus geen reden is om de behandeling voort te zetten. Aan de ene kant zou ik daar heel blij mee moeten zijn maar ik vond het eigenlijk altijd wel fijn om met deze behandelaar te spreken (je bouwt toch een band op). Ik voel me nu zo vervelend.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 12:00 schreef zomertje het volgende:
Mooi

Hier lichamelijke brakheid aka verkoudheidsellende

Beterschap!

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 11:09 schreef duracellkonijntje het volgende:
Nu drie dagen bezig met mijn stage en het valt allemaal enorm mee. Het gaat best goed en ik lijk wel weer gewoon te kunnen werken! Ben er heel erg blij mee! Ik heb zowel de mensen hier als mijn begeleidster van de studie duidelijk gemaakt dat dit mijn eerste fulltime ding is na het overspannen geweest zijn en ze hadden er (wederom) enorm veel begrip voor. Het realiseren dat ik alle stappen die ik zou 'moeten' doorlopen om beter te worden, goed doorlopen heb en het feit dat als ik genoeg rust voor mezelf houd ik dit prima kan doen heeft de zenuwen ook enorm aan banden gelegd.

Er is nog wel de angst voor de toekomst. Zal het goed gaan? Herken ik situaties tijdig? Dit soort zaken. Ik zie echter in dat dit angst is die praat, accepteer het en probeer dicht bij de realiteit te blijven. Ik weet nu dat ik probleemsituaties kan herkennen en aanpakken en dit tel ik zwaarder dan de angstige stemmetjes die voortdurend allemaal doemscenario's in mijn hoofd pushen. Het einde is wellicht, na 1,5 jaar, eindelijk daar lijkt het. Ik kan ergens wel janken van geluk, maar ik blijf het vanaf nu lekker rustig aan doen en ik kies voor mezelf.

Zo, moest ook even. Eindelijk kan ik een keer een blijde boodschap plaatsen!

super bericht! leuk!

zomertje en mistico: sterkte

Ik merk dat ik een beetje begin terug te vallen in mn depressie.

Ik dacht dat, omdat het nu wel een stuk beter ging, ik wel klaar was om weer te gaan zoeken naar een baan en naar een eigen huis. Ja stom natuurlijk want er is niks veranderd behalve dat ik nu een gat in mn cv heb dus na een paar dagen zoeken voel ik me weer net zo hopeloos als aan het begin van mn laatste depressie Het blijft een vicieuze cirkel en het lukt me niet om m te doorbreken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 13:33 schreef Elvi het volgende:
Ik merk dat ik een beetje begin terug te vallen in mn depressie.

Ik dacht dat, omdat het nu wel een stuk beter ging, ik wel klaar was om weer te gaan zoeken naar een baan en naar een eigen huis. Ja stom natuurlijk want er is niks veranderd behalve dat ik nu een gat in mn cv heb dus na een paar dagen zoeken voel ik me weer net zo hopeloos als aan het begin van mn laatste depressie Het blijft een vicieuze cirkel en het lukt me niet om m te doorbreken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

lastig zeg. Misschien als je schema therapie gaat doen dat dat je wat kan helpen om je beter te voelen. Bij mij helpt t wel. Maar ik heb nu ook een wat mindere periode, ik hoop tijdelijk.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 13:33 schreef Elvi het volgende:
Ik merk dat ik een beetje begin terug te vallen in mn depressie.

Ik dacht dat, omdat het nu wel een stuk beter ging, ik wel klaar was om weer te gaan zoeken naar een baan en naar een eigen huis. Ja stom natuurlijk want er is niks veranderd behalve dat ik nu een gat in mn cv heb dus na een paar dagen zoeken voel ik me weer net zo hopeloos als aan het begin van mn laatste depressie Het blijft een vicieuze cirkel en het lukt me niet om m te doorbreken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heeee mede NAO-er! welkom bij de club
niet dat je daar wat aan hebt natuurlijk

maar wel vet klote dat je een terugslag hebt zeg. Misschien helpt het je om je eerst op 1 ding te richten? Als ik mezelf bekijk zou ik het heel lastig vinden om én een juiste behandeling én een huis én een baan te gaan zoeken. ik zou zelf heel erg de rust nodig hebben van eerst een behandelplan en daarna een fijne woonplek, voordat ik weer van die prestatiegerichte dingen kan gaan doen zoals werken.
Maar dat ben ik natuurlijk, ik kan niet voor jou spreken.

Wel fijn om te lezen dat je gelijk hebt gekregen in je gevoel dat je geen borderline hebt. Dat lijkt me best een lastige stoornis. Je hebt nu volgens mij qua diagnose best veel met mij overeenkomstig en daar is prima mee te leren omgaan

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 13:33 schreef Elvi het volgende:
Ik merk dat ik een beetje begin terug te vallen in mn depressie.

Ik dacht dat, omdat het nu wel een stuk beter ging, ik wel klaar was om weer te gaan zoeken naar een baan en naar een eigen huis. Ja stom natuurlijk want er is niks veranderd behalve dat ik nu een gat in mn cv heb dus na een paar dagen zoeken voel ik me weer net zo hopeloos als aan het begin van mn laatste depressie Het blijft een vicieuze cirkel en het lukt me niet om m te doorbreken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Kun je niets vinden wat je leuk lijkt, of waar je de opleiding voor hebt? Of heb je al gesolliciteerd? De enige manier om dat gat op te vullen is door iets te gaan doen. Wat ben ik blij dat ik nog studeer zeg Ik kan me voorstellen dat je daar niet bepaald blij van wordt. Maar misschien helpt als je het niet als je hoofddoel maakt, maar wel blijft zoeken zonder dat je er druk achter zet of verwachtingen hebt.

Die dagbehandeling vinden ze niet bij je passen omdat je nog niet eerst individueel hebt geprobeerd? Of waarom? Ik heb dezelfde (voorlopige) diagnose maar herken me wel heel erg in ontwijkend en obsessief-compulsief. Ik vond het ook fijn om te horen dat ze bij mij niet denken aan borderline ondanks bepaalde trekken.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 10:18 schreef Murmeli het volgende:

[..]

hahaha 3 wijntjes op maar dat was er toch 1 teveel ja. nu ben ik brak
dat heb ik dus ook met die test. Als ik hem dan niet haal dan weet ik zeker dat k minder slim ben dan veel van mijn vrienden en dat wil ik niet Hoewel het nergens op slaat want eerlijk gezegd weet ik wel dat ik net zo slim ben als zij maar dat het gewoon goed zou kunnen dat ik die test zelf niet haal ondanks dat ik slim genoeg ben. Ik doe nooit puzzeltjes want ik heb er een onwijze hekel aan en die test bestaat juist uit puzzeltjes. dus mja hahaha.
maar ja de vriend met wie ik gisteren mee was weet zeker dat ik het wél zou halen haha. heeft er in ieder geval iemand vertrouwen he
Als ik me vandaag nog wat fitter ga voelen ga ik die online test wel weer eens invullen. kijken of ik hem weer beter maak dan de vorige keer whahahaha (ik ging qua uitslag in 7 jaar tijd van "bij de hoogste 10%" naar "bij de hoogste 2,5%" erg grappig. denk dat ik dat moet wijten aan mijn adhd meds ofzo. of gewoon ouder en wijzer whahahahahaha)
/lief dagboek

@spring: succes vandaag. Ik vind het goed van je hoe je erin staat om er vandaag een zo goed mogelijke dag van te maken.

Kan ik me heel goed voorstellen hoor, dat je bang bent dat het dan lijkt alsof je minder slim bent dan je vrienden. De meeste van mijn vrienden zijn slimmer dan ik en presteren beter, wat me vaak onzeker maakt.
_{Maar nu ben je oud en aan het aftakelen dus kleine kans dat je weer hoger scoort}

quote:

Hier is vandaag een kutdag trouwens. 2 jaar geleden pleegde een ex van mij zelfmoord. Ik zag hem niet zoveel meer maar gaf (geef) nog wel veel om hem. gewoon vriendschappelijk wel ofzo hoor, maar net een beetje meer omdat een ex gewoon toch een wat specialer iemand is dan gewoon een vriend of kennis. En ik heb een beetje een hekel aan mijn overbuurmeisje, die precies op die dag geboren is Ik heb het kind nog nooit gezien hoor, maar ergens neem ik het haar kwalijk ofzo. slaat nergens op en ik zal het nooit aan haar zelf laten merken hoor, het ligt volledig aan mij en ik doe gewoon stom enzo

Dat is wel heftig ja ... Misschien moet je eens je buurmeisje opzoeken.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 12:21 schreef Mistico het volgende:
Ik had naast mijn psychische klachten ook last van een fysiek probleem, daarvan is de behandeling sinds vandaag stopgezet omdat ik er geen last meer van heb en er dus geen reden is om de behandeling voort te zetten. Aan de ene kant zou ik daar heel blij mee moeten zijn maar ik vond het eigenlijk altijd wel fijn om met deze behandelaar te spreken (je bouwt toch een band op). Ik voel me nu zo vervelend.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[..]

Beterschap!

Dat is lastig maar zo zal dat ook gaan met je psychologische behandeling straks. Je bouwt een band op (of niet) maar op een gegeven moment gaat het beter en dan scheiden de wegen. Bedenk wel dat het iets heel positiefs is, ook al is het moeilijk.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 14:05 schreef zomertje het volgende:

[..]

lastig zeg. Misschien als je schema therapie gaat doen dat dat je wat kan helpen om je beter te voelen. Bij mij helpt t wel. Maar ik heb nu ook een wat mindere periode, ik hoop tijdelijk.

Ik had vorig jaar al gevraagd om schematherapie maar mijn toenmalige psychologe heeft dat nooit opgepakt. Ik heb ook goeie hoop dat deze therapie me gaat helpen.

Klote zijn die mindere periodes he... Ik vraag me ook soms af of het met het weer te maken heeft omdat er vaak periodes zijn dat meerdere mensen er last van hebben.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 14:06 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Heeee mede NAO-er! welkom bij de club
niet dat je daar wat aan hebt natuurlijk

maar wel vet klote dat je een terugslag hebt zeg. Misschien helpt het je om je eerst op 1 ding te richten? Als ik mezelf bekijk zou ik het heel lastig vinden om én een juiste behandeling én een huis én een baan te gaan zoeken. ik zou zelf heel erg de rust nodig hebben van eerst een behandelplan en daarna een fijne woonplek, voordat ik weer van die prestatiegerichte dingen kan gaan doen zoals werken.
Maar dat ben ik natuurlijk, ik kan niet voor jou spreken.

Wel fijn om te lezen dat je gelijk hebt gekregen in je gevoel dat je geen borderline hebt. Dat lijkt me best een lastige stoornis. Je hebt nu volgens mij qua diagnose best veel met mij overeenkomstig en daar is prima mee te leren omgaan

Werk is wel heel belangrijk want ik leef nu n jaar van mn spaargeld (en bij mn ouders ) en het houdt me ook tegen in mn herstel. Dus het is wel iets wat samenhangt met de depressie en wat ik gewoon nodig heb tegelijkertijd met een behandeling.

Ik herkende me gewoon niet in de kenmerken van borderline, en het was meer dat ik last had van anderen die er vreemd op reageerden dan dat ik last had van de stoornis zelf Logisch, want ik heb het ook niet

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 14:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Kun je niets vinden wat je leuk lijkt, of waar je de opleiding voor hebt? Of heb je al gesolliciteerd? De enige manier om dat gat op te vullen is door iets te gaan doen. Wat ben ik blij dat ik nog studeer zeg Ik kan me voorstellen dat je daar niet bepaald blij van wordt. Maar misschien helpt als je het niet als je hoofddoel maakt, maar wel blijft zoeken zonder dat je er druk achter zet of verwachtingen hebt.

Die dagbehandeling vinden ze niet bij je passen omdat je nog niet eerst individueel hebt geprobeerd? Of waarom? Ik heb dezelfde (voorlopige) diagnose maar herken me wel heel erg in ontwijkend en obsessief-compulsief. Ik vond het ook fijn om te horen dat ze bij mij niet denken aan borderline ondanks bepaalde trekken.

Waar ik voor gestudeerd heb en wat ik leuk vind heb ik allang losgelaten Ik heb tijdens mn studie de verkeerde richting gekozen vrees ik (kunst, cultuur en educatie). Ik ben nu 2 keer afgewezen voor een baan bij de McDonals, ik ben afgewezen voor alle schoonmaakbedrijven in de regio en ik heb niks meer gehoord van de 2 krantenwijken waar ik me vor had aangemeld. Om het gat nog een beetje op te vullen heb ik me nu aangemeld voor vrijwilligerswerk bij n ziekenhuis.

De dagbehandeling vonden ze niet passen omdat ik een stuk verder ben dan de mensen bij wie ik in de groep zou komen. Ik heb mezelf een soort van therapie gegeven waar ze in het team heel erg van onder de indruk waren Dus om dan in een dagbehandeling te komen zou voor mij een paar stappen terug zijn. En inderdaad is schematherapie nooit geprobeerd dus mijn adviesgesprek is meteen ook een exitgesprek geworden.

Ik heb overigens volgende week een afspraak bij de huisarts voor een verwijzing naar de GGZ in mn woonplaats omdat ik toch moet stoppen bij mn huidige psychologe.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 14:58 schreef Elvi het volgende:
[..]

Waar ik voor gestudeerd heb en wat ik leuk vind heb ik allang losgelaten Ik heb tijdens mn studie de verkeerde richting gekozen vrees ik (kunst, cultuur en educatie). Ik ben nu 2 keer afgewezen voor een baan bij de McDonals, ik ben afgewezen voor alle schoonmaakbedrijven in de regio en ik heb niks meer gehoord van de 2 krantenwijken waar ik me vor had aangemeld. Om het gat nog een beetje op te vullen heb ik me nu aangemeld voor vrijwilligerswerk bij n ziekenhuis.

De dagbehandeling vonden ze niet passen omdat ik een stuk verder ben dan de mensen bij wie ik in de groep zou komen. Ik heb mezelf een soort van therapie gegeven waar ze in het team heel erg van onder de indruk waren Dus om dan in een dagbehandeling te komen zou voor mij een paar stappen terug zijn. En inderdaad is schematherapie nooit geprobeerd dus mijn adviesgesprek is meteen ook een exitgesprek geworden.

Ik heb overigens volgende week een afspraak bij de huisarts voor een verwijzing naar de GGZ in mn woonplaats omdat ik toch moet stoppen bij mn huidige psychologe.

Bij de meeste ongeschoolde baantjes willen ze alleen scholieren en zo. Geldt dat ook voor die schoonmaakbedrijven? Of weet je niet waarom je niet bent aangenomen? Ik moet zeggen dat ik het heel goed vind dat je bereid bent om in principe alle soorten werk te doen Het is gewoon moeilijk om iets te vinden, ook al doe je je best. Kun je niet toch kijken naar iets dat aansluit bij je opleiding?

Dat is wel goed om te horen inderdaad, dat jij al verder bent. Zou je op een wachtlijst komen bij de GGZ in je regio?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand tips hoe hier om mee te gaan?

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:32 schreef summer2bird het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand tips hoe hier om mee te gaan?

Het is moeilijk als je ouders je zo behandelen. Getuigt ook van geen respect voor de artsen/psychs die jou een diagnose gegeven hebben en opgenomen hebben. Dat is niet voor niks lijkt me. Laat je niet wijsmaken dat je een aansteller bent en neem jezelf serieus. Dan kun je ook gaan werken aan herstel. Bespreek dit ook met je behandelaars, zij kunnen je misschien helpen ermee.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:32 schreef summer2bird het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand tips hoe hier om mee te gaan?

Die mensen verdienen het predikaat "ouders" niet. Wat een nare wezens.
Ik vind het niet vreemd, als ze dit soort gedrag al jouw hele leven vertonen, dat jij het moeilijk hebt gekregen Stelletje sensitiefloze mensen

Het enige dat ik kan bedenken is om inderdaad niet meer te proberen steun van ze te krijgen en ze maar dom te laten praten. En verder wat zomertje zegt: Deel dit in ieder geval met je behandelaars.

Wel balen dat je nog zo lang moet wachten. Heb je enig idee hoe lang het nog gaat duren en waarom je zo laag op de lijst staat?
Probeer verder zoveel mogelijk met de dag te leven. Dat scheelt hopelijk een beetje in de paniek en het rotte gevoel.

Sterkte joh

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:40 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het is moeilijk als je ouders je zo behandelen. Getuigt ook van geen respect voor de artsen/psychs die jou een diagnose gegeven hebben en opgenomen hebben. Dat is niet voor niks lijkt me. Laat je niet wijsmaken dat je een aansteller bent en neem jezelf serieus. Dan kun je ook gaan werken aan herstel. Bespreek dit ook met je behandelaars, zij kunnen je misschien helpen ermee.

Ze hebben respect voor behandelaars, zolang die het met mijn ouders eens zijn. Denken ze er anders over of zijn ze ietwat "vreemd" dan mogen mijn ouders ze niet, en dat vertellen ze mij dan weer heel vaak.
Vanavond ga ik dit ook bespreken met een verpleegkundige

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 16:55 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Die mensen verdienen het predikaat "ouders" niet. Wat een nare wezens.
Ik vind het niet vreemd, als ze dit soort gedrag al jouw hele leven vertonen, dat jij het moeilijk hebt gekregen Stelletje sensitiefloze mensen

Het enige dat ik kan bedenken is om inderdaad niet meer te proberen steun van ze te krijgen en ze maar dom te laten praten. En verder wat zomertje zegt: Deel dit in ieder geval met je behandelaars.

Wel balen dat je nog zo lang moet wachten. Heb je enig idee hoe lang het nog gaat duren en waarom je zo laag op de lijst staat?
Probeer verder zoveel mogelijk met de dag te leven. Dat scheelt hopelijk een beetje in de paniek en het rotte gevoel.

Sterkte joh

Ik vind het ook zo lastig, ik wil ze niet kwijt omdat ze wel mijn ouders zijn, en ze hebben ook heel veel goede kanten, maar meestal ook alleen als het goed gaat. Als het slecht met mij gaat dan krijg ik preken, gezeur en geen begrip.

Ik heb geen idee hoelang ik nog moet wachten, het kan van een week tot 10 jaar verschillen.
Ik doe idd met de dag leven.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:32 schreef summer2bird het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand tips hoe hier om mee te gaan?

Afstand nemen, hoe moeilijk het ook is. En dan hoef je niet het contact verbreken of iets dergelijks, maar ik zou uit zelfbescherming gewoon niks meer vertellen waar ze je mee kunnen kwetsen. Dat is tenminste hoe ik het aanpak en het bevalt me prima. Ik kan mn verhaal kwijt online en bij vrienden, maar mn ouders zouden me alleen maar kwetsen met hun reactie.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:29 schreef kuolema het volgende:

[..]

Bij de meeste ongeschoolde baantjes willen ze alleen scholieren en zo. Geldt dat ook voor die schoonmaakbedrijven? Of weet je niet waarom je niet bent aangenomen? Ik moet zeggen dat ik het heel goed vind dat je bereid bent om in principe alle soorten werk te doen Het is gewoon moeilijk om iets te vinden, ook al doe je je best. Kun je niet toch kijken naar iets dat aansluit bij je opleiding?

Dat is wel goed om te horen inderdaad, dat jij al verder bent. Zou je op een wachtlijst komen bij de GGZ in je regio?

Ik heb eigenlijk geen idee of ik op een wachtlijst zou komen Ik heb geen ervaring met wachtlijsten omdat ik overal heel snel terecht kon door mn zelfbeschadiging. Hoe dat zal gaan nu ik daarmee gestopt ben weet ik niet.

Bij die schoonmaakbedrijven was het dat ik te weinig ervaring had in schoonmaken Alsof ik in een vervuild krot leef Ik denk dat ze nu het beste van het beste willen voor zo min mogelijk geld.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 15:32 schreef summer2bird het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Iemand tips hoe hier om mee te gaan?

Summer, hoe oud was je ook alweer??
Als je 18 bent, dan heb je het zelf voor het zeggen als het goed is (al meen ik me te herinneren dat je jonger was)

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Summer, hoe oud was je ook alweer??
Als je 18 bent, dan heb je het zelf voor het zeggen als het goed is (al meen ik me te herinneren dat je jonger was)

20.
Maar het instituut waar ik nu zit is maar al te blij om je ouders op te bellen als het niet goed gaat. Bovendien bel ik zelf ook nog vaak
Misschien moet ik dat maar eens minder doen.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 18:58 schreef Elvi het volgende:

[..]

Afstand nemen, hoe moeilijk het ook is. En dan hoef je niet het contact verbreken of iets dergelijks, maar ik zou uit zelfbescherming gewoon niks meer vertellen waar ze je mee kunnen kwetsen. Dat is tenminste hoe ik het aanpak en het bevalt me prima. Ik kan mn verhaal kwijt online en bij vrienden, maar mn ouders zouden me alleen maar kwetsen met hun reactie.

Is mij al eerder voorgesteld en ik denk dat ik het nu ook maar ga doen.
Dit is niet leuk meer.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:19 schreef summer2bird het volgende:

[..]

20.
Maar het instituut waar ik nu zit is maar al te blij om je ouders op te bellen als het niet goed gaat. Bovendien bel ik zelf ook nog vaak
Misschien moet ik dat maar eens minder doen.

Jezelf minder afhankelijk stellen van je ouders zou denk ik al helpen, uiteindelijk ben -jij- degene die jouw kar moet gaan trekken. Jij doet het een beetje overkomen alsof je ouders te veel een vinger in de pap hebben en jou klein willen houden. Misschien hoort dat ook wel een beetje bij jouw leeftijd ofzo.

Edit: Net het autismetopic bijgelezen. Gewoon serieus overwegen met je ouders te breken, je bent 20, tijd om je eigen regels te gaan maken. Bevallen die nieuwe regels jouw ouders niet? Take it or leave it!

Ik heb die keus min of meer ook aan mijn ouders gegeven toen...ze kozen toch maar eieren voor hun geld

[ Bericht 17% gewijzigd door magnetronkoffie op 12-02-2014 19:46:23 ]

Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jezelf minder afhankelijk stellen van je ouders zou denk ik al helpen, uiteindelijk ben -jij- degene die jouw kar moet gaan trekken. Jij doet het een beetje overkomen alsof je ouders te veel een vinger in de pap hebben en jou klein willen houden. Misschien hoort dat ook wel een beetje bij jouw leeftijd ofzo.

Edit: Net het autismetopic bijgelezen. Gewoon serieus overwegen met je ouders te breken, je bent 20, tijd om je eigen regels te gaan maken. Bevallen die nieuwe regels jouw ouders niet? Take it or leave it!

Ik heb die keus min of meer ook aan mijn ouders gegeven toen...ze kozen toch maar eieren voor hun geld

Ik weet het, elke keer dat ik afstand probeer te maken dan drukken ze zich er weer tussen, en dan vertellen ze mij wat er allemaal mankeert aan mijn leven.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Kan je niet iemand meenemen als een soort buffer? Een vriendin of misschien een begeleider? Dan je spullen daar weghalen en desnoods in een citybox opslaan. Zorg ervoor dat je alles wat je wilt houden en belangrijk vind meeneemt.

Ik zou het niet meer met ze bespreken; dat heeft geen enkele zin. Dit zijn mensen met een bord voor hun kop en laat ze maar lekker tegen het bord aanstaren.

Wat elvi zegt.
Spullen daar weg, geen afhankelijkheid. Je kan ze best nog gewoon zien voor de gezelligheid, maar de noodzaak moet je kwijt
En ik vind het heel erg goed wat je tegen je moeder hebt gezegd. Echt heel knap! Laat het daar verder bij. Jullie hebben elkaars mening nu gehoord. Je kunt hen niet veranderen en zij jou niet.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:35 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik weet het, elke keer dat ik afstand probeer te maken dan drukken ze zich er weer tussen, en dan vertellen ze mij wat er allemaal mankeert aan mijn leven.

Je moet ook afstand maken. Gewoon doen!
En verder:

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:01 schreef Elvi het volgende:

[..]

Kan je niet iemand meenemen als een soort buffer? Een vriendin of misschien een begeleider? Dan je spullen daar weghalen en desnoods in een citybox opslaan. Zorg ervoor dat je alles wat je wilt houden en belangrijk vind meeneemt.

Ik zou het niet meer met ze bespreken; dat heeft geen enkele zin. Dit zijn mensen met een bord voor hun kop en laat ze maar lekker tegen het bord aanstaren.

Dit!

Edit: Sterker nog, ik heb zelf ook een tijdje zo'n box gehuurd. Tip: Koop van die metalen rekken met planken ertussen bij de bouwmarkt en mep die in elkaar. Dan kun je tot het plafond stapelen, kan je meer kwijt en kun je een keinere (goedkopere!) box huren

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Ik ben de verkeerde persoon om je tips te geven. Maar goed dat je hebt verteld hoe je je voelde, jammer dat ze er niet zo op inging...

Ik hoop dat je vandaag iemand bij je hebt als je langs gaat om je spullen op te halen...sterkte vandaag!

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Erg goed dat je voor jezelf op bent gekomen, en ja, dat kost veel energie. Bespreek dit met je begeleiding, het is heel belangrijk en ook een stukje van je probleem. Je kunt hen niet dwingen om aardig tegen je te zijn. Kies voor jezelf en probeer je los te maken, desnoods met hulp. Ik vind t niet gek dat je geen vorderingen maakt als je zo behandeld wordt. Misschien moeten je behandelaars dat eens tegen je ouders zeggen...

Oh, en misschien is het handiger om niet te proberen het 'goed door te spreken' Tegen een betonblok voor iemands hoofd kun je blijven praten.

Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Ik zou vooral eens een keer gewoon een klap verkopen aan zo een malloot.
Geen grapje, ik denk dat dat best goed voor je kan zijn.

Maargoed? Hoe mee te dealen? Ehh... Ja tis gewoon lastig, zo een persoon beinvloed je leven nogal en de enige manier om daar tegenin te gaan is een tegenaanval, verdediging opzoeken heeft geen zin.

Dusseh.. Tjah, ga zelf wat organiseren voor de klas

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:34 schreef kingtoppie het volgende:
Ik zou vooral eens een keer gewoon een klap verkopen aan zo een malloot.
Geen grapje, ik denk dat dat best goed voor je kan zijn.

Maargoed? Hoe mee te dealen? Ehh... Ja tis gewoon lastig, zo een persoon beinvloed je leven nogal en de enige manier om daar tegenin te gaan is een tegenaanval, verdediging opzoeken heeft geen zin.

Dusseh.. Tjah, ga zelf wat organiseren voor de klas

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Tjah maar dat ze stil blijven zegt ook wel wat.
Ik bedoel dan zijn ze het met je eens maarja.. Vage populariteit waanzin met sukkels... Jammer dat je klas er zo aan onderhevig is maar beter zoek je wat vrienden die psychologisch wat verder zijn weetje...

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Herkenbaar ja, maar de oplossing ga jij niet leuk vinden: Ik ging naar een andere school.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Het voorlopig even uitzingen en kijken hoe het er volgend jaar aan toegaat? Zal de klas nog hetzelfde blijven of haken er nog meer af? En misschien komen er mensen bij die vakken moeten overdoen bijvoorbeeld. Op gegeven moment zijn ze die eikel misschien ook wel zat, als ie een keer de pestkop uithangt tegen de verkeerde. Ik zou t ff aanzien en proberen je weekenden gezellig te hebben en er ff boven te staan. (zegt iemand die ook tig jaren gepest is, maar t ging op gegeven moment gewoon over)

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Het lijkt wel een middelbare school verhaal ... wat een kinderachtige onzin zeg!
Is er iets voorgevallen tussen jou en die gast, al is het maar een gesprek of wat dan ook, of is ie hier meteen mee begonnen zonder aanleiding?

Ik kan je zeggen dat het best leuk is om naar een feestje te gaan waarvoor je nadrukkelijk niet bent uitgenodigd.
Verder weet ik niet wat ik zou doen.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Lekker stom van die klasgenoot dat ie afhaakt terwijl hij eerder met jou een afspraak had ...

Dus volgende week een d&a party bij de enige neppe!

Project X bij die gast!

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 00:01 schreef Elvi het volgende:
Project X bij die gast!

Jaaaa!

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:34 schreef kuolema het volgende:
Dus volgende week een d&a party bij de enige neppe!

Welke neppe?