Depressie & Angst #84:

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Summer, hoe oud was je ook alweer??
Als je 18 bent, dan heb je het zelf voor het zeggen als het goed is (al meen ik me te herinneren dat je jonger was)

20.
Maar het instituut waar ik nu zit is maar al te blij om je ouders op te bellen als het niet goed gaat. Bovendien bel ik zelf ook nog vaak
Misschien moet ik dat maar eens minder doen.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 18:58 schreef Elvi het volgende:

[..]

Afstand nemen, hoe moeilijk het ook is. En dan hoef je niet het contact verbreken of iets dergelijks, maar ik zou uit zelfbescherming gewoon niks meer vertellen waar ze je mee kunnen kwetsen. Dat is tenminste hoe ik het aanpak en het bevalt me prima. Ik kan mn verhaal kwijt online en bij vrienden, maar mn ouders zouden me alleen maar kwetsen met hun reactie.

Is mij al eerder voorgesteld en ik denk dat ik het nu ook maar ga doen.
Dit is niet leuk meer.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:19 schreef summer2bird het volgende:

[..]

20.
Maar het instituut waar ik nu zit is maar al te blij om je ouders op te bellen als het niet goed gaat. Bovendien bel ik zelf ook nog vaak
Misschien moet ik dat maar eens minder doen.

Jezelf minder afhankelijk stellen van je ouders zou denk ik al helpen, uiteindelijk ben -jij- degene die jouw kar moet gaan trekken. Jij doet het een beetje overkomen alsof je ouders te veel een vinger in de pap hebben en jou klein willen houden. Misschien hoort dat ook wel een beetje bij jouw leeftijd ofzo.

Edit: Net het autismetopic bijgelezen. Gewoon serieus overwegen met je ouders te breken, je bent 20, tijd om je eigen regels te gaan maken. Bevallen die nieuwe regels jouw ouders niet? Take it or leave it!

Ik heb die keus min of meer ook aan mijn ouders gegeven toen...ze kozen toch maar eieren voor hun geld

[ Bericht 17% gewijzigd door magnetronkoffie op 12-02-2014 19:46:23 ]

Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jezelf minder afhankelijk stellen van je ouders zou denk ik al helpen, uiteindelijk ben -jij- degene die jouw kar moet gaan trekken. Jij doet het een beetje overkomen alsof je ouders te veel een vinger in de pap hebben en jou klein willen houden. Misschien hoort dat ook wel een beetje bij jouw leeftijd ofzo.

Edit: Net het autismetopic bijgelezen. Gewoon serieus overwegen met je ouders te breken, je bent 20, tijd om je eigen regels te gaan maken. Bevallen die nieuwe regels jouw ouders niet? Take it or leave it!

Ik heb die keus min of meer ook aan mijn ouders gegeven toen...ze kozen toch maar eieren voor hun geld

Ik weet het, elke keer dat ik afstand probeer te maken dan drukken ze zich er weer tussen, en dan vertellen ze mij wat er allemaal mankeert aan mijn leven.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Kan je niet iemand meenemen als een soort buffer? Een vriendin of misschien een begeleider? Dan je spullen daar weghalen en desnoods in een citybox opslaan. Zorg ervoor dat je alles wat je wilt houden en belangrijk vind meeneemt.

Ik zou het niet meer met ze bespreken; dat heeft geen enkele zin. Dit zijn mensen met een bord voor hun kop en laat ze maar lekker tegen het bord aanstaren.

Wat elvi zegt.
Spullen daar weg, geen afhankelijkheid. Je kan ze best nog gewoon zien voor de gezelligheid, maar de noodzaak moet je kwijt
En ik vind het heel erg goed wat je tegen je moeder hebt gezegd. Echt heel knap! Laat het daar verder bij. Jullie hebben elkaars mening nu gehoord. Je kunt hen niet veranderen en zij jou niet.

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:35 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik weet het, elke keer dat ik afstand probeer te maken dan drukken ze zich er weer tussen, en dan vertellen ze mij wat er allemaal mankeert aan mijn leven.

Je moet ook afstand maken. Gewoon doen!
En verder:

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 20:01 schreef Elvi het volgende:

[..]

Kan je niet iemand meenemen als een soort buffer? Een vriendin of misschien een begeleider? Dan je spullen daar weghalen en desnoods in een citybox opslaan. Zorg ervoor dat je alles wat je wilt houden en belangrijk vind meeneemt.

Ik zou het niet meer met ze bespreken; dat heeft geen enkele zin. Dit zijn mensen met een bord voor hun kop en laat ze maar lekker tegen het bord aanstaren.

Dit!

Edit: Sterker nog, ik heb zelf ook een tijdje zo'n box gehuurd. Tip: Koop van die metalen rekken met planken ertussen bij de bouwmarkt en mep die in elkaar. Dan kun je tot het plafond stapelen, kan je meer kwijt en kun je een keinere (goedkopere!) box huren

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Ik ben de verkeerde persoon om je tips te geven. Maar goed dat je hebt verteld hoe je je voelde, jammer dat ze er niet zo op inging...

Ik hoop dat je vandaag iemand bij je hebt als je langs gaat om je spullen op te halen...sterkte vandaag!

quote:

Op donderdag 13 februari 2014 19:34 schreef summer2bird het volgende:
Update:

Ouders gebeld. moeder nam op.
Verteld hoe het ging, deed vrolijk en opgewerkt, maar ze zei dat ik "boos" was. Ik vertelde dat ik wat stiller was omdat ik vannacht slecht geslapen had.
Waarom vroeg ze. Nou, omdat papa mij dit en dat gezegd had en ik daar best over in zat.
Ze vertelde mij dat ze vond dat ik hier (in dit instituut) niet goed mijn best deed en (blijkbaar?) niet aan mijn behandeling werkte aangezien ik nog steeds terugvallen had en nog steeds depressief was.

Ook vertelde ik, ik zei dat wat hun elke keer zeiden, (de preken en hun gezeur over dat ik het nooit goed doe) dat mij dat heel erg pijn deed.
Zij vertelde mij dat ze geen blad voor de mond ging nemen, en zich dus ook niet ging inhouden.
Verder wou ze hier ineens niet over in discussie.

Morgen moet ik naar hen toe, ik moet wel, want mijn spullen liggen daar nog, en ik wil dit goed doorgesproken hebben met hen.
Maar ik zie er zo tegenop. Ik wil niet. Ik ben bang, dat ze weer hele nare dingen gaan lopen zeggen, en ik weer een periode van nachtmerries, slapeloze nachten en drukte in mijn hoofd tegemoet kan zien.

Erg goed dat je voor jezelf op bent gekomen, en ja, dat kost veel energie. Bespreek dit met je begeleiding, het is heel belangrijk en ook een stukje van je probleem. Je kunt hen niet dwingen om aardig tegen je te zijn. Kies voor jezelf en probeer je los te maken, desnoods met hulp. Ik vind t niet gek dat je geen vorderingen maakt als je zo behandeld wordt. Misschien moeten je behandelaars dat eens tegen je ouders zeggen...

Oh, en misschien is het handiger om niet te proberen het 'goed door te spreken' Tegen een betonblok voor iemands hoofd kun je blijven praten.

Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Ik zou vooral eens een keer gewoon een klap verkopen aan zo een malloot.
Geen grapje, ik denk dat dat best goed voor je kan zijn.

Maargoed? Hoe mee te dealen? Ehh... Ja tis gewoon lastig, zo een persoon beinvloed je leven nogal en de enige manier om daar tegenin te gaan is een tegenaanval, verdediging opzoeken heeft geen zin.

Dusseh.. Tjah, ga zelf wat organiseren voor de klas

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:34 schreef kingtoppie het volgende:
Ik zou vooral eens een keer gewoon een klap verkopen aan zo een malloot.
Geen grapje, ik denk dat dat best goed voor je kan zijn.

Maargoed? Hoe mee te dealen? Ehh... Ja tis gewoon lastig, zo een persoon beinvloed je leven nogal en de enige manier om daar tegenin te gaan is een tegenaanval, verdediging opzoeken heeft geen zin.

Dusseh.. Tjah, ga zelf wat organiseren voor de klas

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Tjah maar dat ze stil blijven zegt ook wel wat.
Ik bedoel dan zijn ze het met je eens maarja.. Vage populariteit waanzin met sukkels... Jammer dat je klas er zo aan onderhevig is maar beter zoek je wat vrienden die psychologisch wat verder zijn weetje...

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Herkenbaar ja, maar de oplossing ga jij niet leuk vinden: Ik ging naar een andere school.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Het voorlopig even uitzingen en kijken hoe het er volgend jaar aan toegaat? Zal de klas nog hetzelfde blijven of haken er nog meer af? En misschien komen er mensen bij die vakken moeten overdoen bijvoorbeeld. Op gegeven moment zijn ze die eikel misschien ook wel zat, als ie een keer de pestkop uithangt tegen de verkeerde. Ik zou t ff aanzien en proberen je weekenden gezellig te hebben en er ff boven te staan. (zegt iemand die ook tig jaren gepest is, maar t ging op gegeven moment gewoon over)

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hier ff mijn verhaal dumpen waar ik mee zit

Sommigen van jullie weten wel dat ik depressies heb, in vlagen, dus 3 maanden wel, dan weer een half jaar niet, een maand wel, dan weer niet etc. Nadat ik van 75 naar 150 mg venlafaxine ben overgestapt, wat dus ook werking heeft op het dopamineniveau (dus niet alleen seretonine). Sindsdien gaat het veel beter en vooral die afschuwelijke chronische vermoeidheid is weg. Ik ben zelfs op vakantie geweest liftend met vrienden zonder dat ik in ernstige angst terecht ben gekomen.
Ik heb wel behoefte aan een veilige plek, ik ben verhuisd naar zwolle voor m'n studie en het eerste jaar was heel leuk. De klas was warm en iedereen had respect voor elkaar en we gingen ook wel 'ns na school wat drinken of met z'n allen uit. Nu in het tweede jaar zit ik in een klas waar ik niet wordt geaccepteerd. Vooral 1 klootzak probeert mij koste wat het kost buiten de groep te houden door feestjes te geven waar alleen ik en nog twee mensen niet welkom zijn. Hij negeert mij en doet alsof ik lucht ben omdat ik niet cool genoeg voor hem ben ofzo. Ook is er een klasgenoot weggepest. Iedereen zeikt over hem maar ze komen we bij hem thuis en ze gaan stappen vlakbij waar ik woon terwijl ik alleen thuis zit. Ik heb nog wel mensen waarmee ik optrek maar die trekken nu ook langzaam naar hem heb ik 't idee.
Ik ben nu 24 maar voel me weer als toen ik 15 of 16 was op de middelbare school waar je als 'minder' wordt gezien omdat de populaire figuren dat vinden. Dat gevoel komt nu weer helemaal terug. M'n zelfbeeld is ook best wel gefixeerd op dat gevoel van minder zijn dan de meesten, ook op de basisschool was dat eigenlijk de hele schoolperiode zo. 'anders' dan de rest en daarom word je ook gewoon door sommigen met de nek aangekeken.
Ik zou nu met een paar klasgenoten wat gaan drinken maar nee hoor, mr. douchebag geeft weer een party en hij heeft met nadruk gezegd dat ik NIET welkom ben. Dit steekt gewoon echt. Ik weet dat hij een sukkel is en de meeste mensen vinden dat ook maar ze gaan toch naar hem toe.
Ik heb buiten school veel vrienden (hoewel die vriendengroep ook uit elkaar valt) en in de klas wat mensen waar ik mee optrek, maar toch voelt het naar. Omdat ik ook in de stad waar ik studeer woon voel ik me gewoon uitgesloten. Het is moeilijker om school en wonen te scheiden aangezien ik gewoon doordeweeks daar ben en ik behalve m'n huisgenoten weinig sociale contacten heb hier.
En ik zit nog 2.5 jaar op deze studie. De menseen waar ik vorig jaar mee optrok zijn verhuisd en gestopt met de opleiding.

Mijn vraag: herkenbaar en how to deal with it

Het lijkt wel een middelbare school verhaal ... wat een kinderachtige onzin zeg!
Is er iets voorgevallen tussen jou en die gast, al is het maar een gesprek of wat dan ook, of is ie hier meteen mee begonnen zonder aanleiding?

Ik kan je zeggen dat het best leuk is om naar een feestje te gaan waarvoor je nadrukkelijk niet bent uitgenodigd.
Verder weet ik niet wat ik zou doen.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ja er is dus enorme groepsvorming, iets wat ik in jaren niet heb meegemaakt (studeer nu al 7 jaar ofzo ). Gisteren dus heb ik met een klasgenootje me wie ik nog wel omga iets georganiseerd voor volgende week. Blijkt dat mr. douchebag een feestje geeft en ook de mesnen waar ik dus wel mee omga gaan d'r heen. Oud-klasgenoot haakt ook af en dus ben ik weer alleen

En ja ik ben heel timide ik deel geen klappen uit Ben wel eens uit m'n slof geschoten toen hij dat klasgenootje echt zat te pesten. Ik dacht wtf man je bent 23 ofzo? Wat is deze. Niemand stond me toen bij trouwens.

Lekker stom van die klasgenoot dat ie afhaakt terwijl hij eerder met jou een afspraak had ...

Dus volgende week een d&a party bij de enige neppe!

Project X bij die gast!

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 00:01 schreef Elvi het volgende:
Project X bij die gast!

Jaaaa!

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:34 schreef kuolema het volgende:
Dus volgende week een d&a party bij de enige neppe!

Welke neppe?

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 11:39 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Welke neppe?

Sinterklaaskapoentje - de enige neppe. Zie zijn ondertitel

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 17:40 schreef kuolema het volgende:

[..]

Sinterklaaskapoentje - de enige neppe. Zie zijn ondertitel

Ahhhh die zie ik niet. Zit mobiel

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 22:53 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Tjah maar dat ze stil blijven zegt ook wel wat.
Ik bedoel dan zijn ze het met je eens maarja.. Vage populariteit waanzin met sukkels... Jammer dat je klas er zo aan onderhevig is maar beter zoek je wat vrienden die psychologisch wat verder zijn weetje...

Ja ik ben kort omgegaan met een meisje in de klas maar die zat maar tijdelijk in de klas en dat contact is verwaterd. Ik ga volgende week waarschijnlijk naar een couchsurfing meeting (soort fok meet maar dan met couch surfers internationaal ) Hopen dat ik daar blijvende contacten uit kan krijgen.
Punt met vriendschap is dat zodra je gaat forceren dat het nooit lukt. De beste vriendschappen komen uit het niks meestal. Pro-actief zijn probeer ik dan wwel.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:15 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het voorlopig even uitzingen en kijken hoe het er volgend jaar aan toegaat? Zal de klas nog hetzelfde blijven of haken er nog meer af? En misschien komen er mensen bij die vakken moeten overdoen bijvoorbeeld. Op gegeven moment zijn ze die eikel misschien ook wel zat, als ie een keer de pestkop uithangt tegen de verkeerde. Ik zou t ff aanzien en proberen je weekenden gezellig te hebben en er ff boven te staan. (zegt iemand die ook tig jaren gepest is, maar t ging op gegeven moment gewoon over)

Weekends zijn gelukkig wel fijn, heb hier vrienden in de stad waar ik ben opgegroeid en altijd wel een feestje of uitgaan enzo.
Er is een kans dat klassen 'gehusseld' gaan worden volgend jaar door nieuw curriculum... Daar hoop ik dan maar op. En inderdaad mensen die afhaken of stukken moeten overdoen. Ik wil gewoon echt niet meer bij die lul in de klas zitten
Gepest ben ik gelukkig nooit maar ik zat altijd onderaan de 'coolheids'ranglijst. Gewoon geen popi jopi en mijn sociale leven speelde zich altijd buiten school af. Toen ik MBO ben gaan doen toen ik 17 was is dat allemaal veranderd en elke klas waar ik in heb gezeten deed iedereen normaal en volwassen tegen elkaar en daar heb ik ook vrienden aan overgehouden. Het is gewoon een steek voor me dat ik weer terug in die rol word gezet van 'iemand die niet cool genoeg is' zoals toen op de middelbare

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:15 schreef zomertje het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Herkenbaar ja, maar de oplossing ga jij niet leuk vinden: Ik ging naar een andere school.

Geen optie
Andere klas zou een optie zijn maar ik zou niet weten waarom ik weg zou lopen voor zoiets als dit. Bovendien heb ik wel mensen waarmee ik optrek in de klas maar dat zijn er maar weinig..

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:27 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het lijkt wel een middelbare school verhaal ... wat een kinderachtige onzin zeg!
Is er iets voorgevallen tussen jou en die gast, al is het maar een gesprek of wat dan ook, of is ie hier meteen mee begonnen zonder aanleiding?

Ik kan je zeggen dat het best leuk is om naar een feestje te gaan waarvoor je nadrukkelijk niet bent uitgenodigd.
Verder weet ik niet wat ik zou doen.

[..]

Lekker stom van die klasgenoot dat ie afhaakt terwijl hij eerder met jou een afspraak had ...

Man het lijkt me vreselijk om ergens te komen waar je ongewild bent..
Ik ben niet de enige die niet is uitgenodigd, nog twee of drie maar ik geloof niet dat het hen veel uitmaakt.
Ik zat vorig jaar ook met hem in de klas (een leuke klas) maar hij is weggegaan omdat hij geen aansluiting vond. Iedereen vond hem toen al een douchebag. Hij deed toen dus wel normaal tegen me. Gewoon zoals je met mensen omgaat als normaal mens. Jullie kennen vast ook wel iemand, collega of klasgenoot waar je niet mee kan opschieten maar gewoon hoi en dag zeggen en bijvoorbeeld iemand uitnodigen als je 90% van de klas uitnodigd is toch ook normaal. Zo denk ik dan.
Maar sinds dit jaar negeert hij me dus, ik heb geen idee waarom. Ik heb navraag gedaan en hij vind mij 'maar raar'. Ik heb ooit voor m'n opleiding (journalistiek) een interview gedaan met iemand die geloofde dat de aliens er aan komen. Hij gaat er vanuit dat ik een 'aliengekkie' ben ofzo
Als ik met een klasgenoot zit te praten en hij komt dan zegt hij ook nadrukkelijk alleen hoi tegen de ander en doet letterlijk alsof ik er niet eens ben. Ik neem ook dezelfde bus als hem.
Na een tijdje ben ik ook expres hem telkens gaan groeten. Hij zegt dan vluchtig hé terug of niks.

Ik heb er over nagedacht hem hiermee te confronteren maar ik denk dat dat uiteindelijk averechts werkt. Hij roddelt enorm veel en hij gaat dan waarschijnlijk mij enorm naar beneden halen bij anderen en dan komt er een negatieve focus op mij. Het negeren dacht ik eerst van: Achja, wat maakt het uit, dan heb ik in ieder geval niet persoonlijk last van hem
Maar nu zit hij toch wel mijn sociale leven te beperken, eigenhandig
Ik wacht nog even af of het duidelijk wordt dat de klassen gehusseld gaan worden. Anders is het nog maar iets van 10 weken college ofzo, dan zit ik die wel uit en zorg ik volgend jaar dat ik niet bij hem in de klas kom en dan maar hopen dat het een leukere klas wordt.. Dat zou wel het beste scenario zijn

Lang verhaal trouwens maar bedankt voor alle reacties. Ik heb er wel met twee andere klasgenoten over gepraat maar die zeggen dan van fuck hem, blabla, huilie.

quote:

Op vrijdag 14 februari 2014 23:34 schreef kuolema het volgende:
Dus volgende week een d&a party bij de enige neppe!

Een wát

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 00:01 schreef Elvi het volgende:
Project X bij die gast!

Herkennen jullie het gedrag om laat naar bed te gaan, zodat je moe bent en meteen/sneller in slaap kan vallen in plaats van op tijd naar bed gaan en blijven piekeren? Ik merk bij mezelf steeds vaker dat ik dat doe, resulterend in twee of drie uur slaap om vervolgens weer aan een nieuwe dag te beginnen.

quote:

Op zondag 16 februari 2014 00:06 schreef sneakydesert het volgende:
Herkennen jullie het gedrag om laat naar bed te gaan, zodat je moe bent en meteen/sneller in slaap kan vallen in plaats van op tijd naar bed gaan en blijven piekeren? Ik merk bij mezelf steeds vaker dat ik dat doe, resulterend in twee of drie uur slaap om vervolgens weer aan een nieuwe dag te beginnen.

Ja, dat deed ik jarenlang, "mazzel" dat ik meestal late diensten werkte en afspraken in de middag plande. Alles om te voorkomen dat je je kop gek gaat malen als je in bed ligt. Dit heb ik een flinke tijd de kop in kunnen drukken door slaapmedicatie te nemen maar nu lukt het ook met melatonine.

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 23:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ja ik ben kort omgegaan met een meisje in de klas maar die zat maar tijdelijk in de klas en dat contact is verwaterd. Ik ga volgende week waarschijnlijk naar een couchsurfing meeting (soort fok meet maar dan met couch surfers internationaal ) Hopen dat ik daar blijvende contacten uit kan krijgen.
Punt met vriendschap is dat zodra je gaat forceren dat het nooit lukt. De beste vriendschappen komen uit het niks meestal. Pro-actief zijn probeer ik dan wwel.

Komen uit dingen ondernemen die je leuk vindt.
Via via gaat het nog sneller (via vrienden mensen leren kennen)

quote:

Op zondag 16 februari 2014 00:06 schreef sneakydesert het volgende:
Herkennen jullie het gedrag om laat naar bed te gaan, zodat je moe bent en meteen/sneller in slaap kan vallen in plaats van op tijd naar bed gaan en blijven piekeren? Ik merk bij mezelf steeds vaker dat ik dat doe, resulterend in twee of drie uur slaap om vervolgens weer aan een nieuwe dag te beginnen.

Ja. Als je dan overdag nergens naartoe hoeft verschuift je ritme steeds verder. Een paar maanden geleden sliep ik uiteindelijk overdag, tot het avondeten en was vervolgens de hele nacht wakker. Toen sliep ik wel goed.
Ik slaap liever een paar uur goed dan dat ik uren in bed lig te piekeren en de hele nacht onrustig ben. Dus ook als ik er vroeg uit moet, ga ik soms expres laat naar bed uit angst voor de leegte die komt/het piekeren.

Werk je?

quote:

Op zaterdag 15 februari 2014 23:37 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Man het lijkt me vreselijk om ergens te komen waar je ongewild bent..

Mwah tis maar net hoe je het wilt bekijken. Ik vond het grappig toen ik het zelf deed. Was wel onder invloed van alcohol.

quote:

Ik ben niet de enige die niet is uitgenodigd, nog twee of drie maar ik geloof niet dat het hen veel uitmaakt.
Ik zat vorig jaar ook met hem in de klas (een leuke klas) maar hij is weggegaan omdat hij geen aansluiting vond. Iedereen vond hem toen al een douchebag. Hij deed toen dus wel normaal tegen me. Gewoon zoals je met mensen omgaat als normaal mens. Jullie kennen vast ook wel iemand, collega of klasgenoot waar je niet mee kan opschieten maar gewoon hoi en dag zeggen en bijvoorbeeld iemand uitnodigen als je 90% van de klas uitnodigd is toch ook normaal. Zo denk ik dan.
Maar sinds dit jaar negeert hij me dus, ik heb geen idee waarom. Ik heb navraag gedaan en hij vind mij 'maar raar'. Ik heb ooit voor m'n opleiding (journalistiek) een interview gedaan met iemand die geloofde dat de aliens er aan komen. Hij gaat er vanuit dat ik een 'aliengekkie' ben ofzo
Als ik met een klasgenoot zit te praten en hij komt dan zegt hij ook nadrukkelijk alleen hoi tegen de ander en doet letterlijk alsof ik er niet eens ben. Ik neem ook dezelfde bus als hem.
Na een tijdje ben ik ook expres hem telkens gaan groeten. Hij zegt dan vluchtig hé terug of niks.

Ik heb er over nagedacht hem hiermee te confronteren maar ik denk dat dat uiteindelijk averechts werkt. Hij roddelt enorm veel en hij gaat dan waarschijnlijk mij enorm naar beneden halen bij anderen en dan komt er een negatieve focus op mij. Het negeren dacht ik eerst van: Achja, wat maakt het uit, dan heb ik in ieder geval niet persoonlijk last van hem
Maar nu zit hij toch wel mijn sociale leven te beperken, eigenhandig
Ik wacht nog even af of het duidelijk wordt dat de klassen gehusseld gaan worden. Anders is het nog maar iets van 10 weken college ofzo, dan zit ik die wel uit en zorg ik volgend jaar dat ik niet bij hem in de klas kom en dan maar hopen dat het een leukere klas wordt.. Dat zou wel het beste scenario zijn

Lang verhaal trouwens maar bedankt voor alle reacties. Ik heb er wel met twee andere klasgenoten over gepraat maar die zeggen dan van fuck hem, blabla, huilie.

[..]

Een wát

[..]

Kun je niet ergens aangeven dat je niet bij hem in de klas wilt komen, zodat daarmee rekening gehouden kan worden bij een nieuwe indeling?

Aliengekkie

Ben nu ook wanhopig aan het proberen mezelf bezig te houden ...
Ik ben bang voor dat gat tussen mijn laptop uitzetten en in slaap vallen.

Ik ben bang om huiswerk voor school te doen om wat voor reden dan ook.
Op tijd naar school gaan, ik neem voor alles heel veel tijd.
Ik ben bang om te gaan gamen.
Ik durf vaak niet eens te gaan slapen, ik moet me overal echt toe zetten.

Elke ''onderneming'' is een grote opgave.

Ik heb de laatste tijd ook last gehad van angst-aanvallen en met name toen ik werkte.

Meh, toen ging het toch weer minder. Stage ging goed tot woensdagmiddag, toen was het ineens klaar. Gespannen, hartkloppingen, al het mentale werk was te veel. Zelfs een boodschappenlijstje maken bracht m'n hart tot in de keel.

Donderdag doorgebuffeld en vrijdag vrij genomen. Tot aan zaterdag ging het vrij goed, gewoon uitrusten. Toen kwam het piekeren en de ellende. Vannacht 3,5 uur geslapen en voor de rest alleen maar wakker gelegen. Vandaag dan ook niet naar stage gegaan.

Ik moet sterk blijven en niet tr negatief denken, maar ik ben zo moe. Ik zat net lekker in een flow, maar nu zit ik in het alles of niets gedeelte van de studie. Geen rustig opbouwen meer en dat maakt me zo boos. Laat me dit verdomme gewoon op gevoel doen en die stagedagen langzaam opbouwen. Dan doe ik er wel een jaar langer over, dat kan me niks schelen. Nu word ik zo opgejaagd en daar ben ik zo klaar mee. Ik wil me verdomme gewoon weer normaal voelen, stel kuthersenen van me, blegh.

Sorry voor de taal. Voel me gespannen en helemaal kapot tegelijk. Dat piekeren is een product van mijn angst en zenuwen, dat laat me me wat beter voelen. Gewoon kijken of het lukt en het zal gaan zoals het gaat. Anders maar even stoppen met studeren, dmv werk mijn belastbaarheid opbouwen (wordt geldnood, maarja..) en ooit weer verder. Het zal vast wel goedkomen uiteindelijk. Kutoverspannenheid.

quote:

Op maandag 17 februari 2014 01:04 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja. Als je dan overdag nergens naartoe hoeft verschuift je ritme steeds verder. Een paar maanden geleden sliep ik uiteindelijk overdag, tot het avondeten en was vervolgens de hele nacht wakker. Toen sliep ik wel goed.
Ik slaap liever een paar uur goed dan dat ik uren in bed lig te piekeren en de hele nacht onrustig ben. Dus ook als ik er vroeg uit moet, ga ik soms expres laat naar bed uit angst voor de leegte die komt/het piekeren.

Werk je?

Naar. Houd je het vol met zo weinig slaap?

quote:

Op maandag 17 februari 2014 01:04 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja. Als je dan overdag nergens naartoe hoeft verschuift je ritme steeds verder. Een paar maanden geleden sliep ik uiteindelijk overdag, tot het avondeten en was vervolgens de hele nacht wakker. Toen sliep ik wel goed.
Ik slaap liever een paar uur goed dan dat ik uren in bed lig te piekeren en de hele nacht onrustig ben. Dus ook als ik er vroeg uit moet, ga ik soms expres laat naar bed uit angst voor de leegte die komt/het piekeren.

Werk je?

Ben in december gestopt met mijn studie, sinds dien ben ik werk aan het zoeken. Bij meerdere uitzendbureaus ingeschreven, die vertelden mij ook dat het aanbod erg schaars is op dit moment. Ik heb wel een krantenwijk 's ochtends. Mijn ritme is ook verschuift, ik ging eerst rond 22:00 naar bed en kwam dan om 5 uur uit om kranten te bezorgen, daarna bleef ik wakker. Nu slaap ik rond 2/3 uur in de nacht met de wekker om 5 uur, vervolgens kruip ik er rond 7 uur weer in tot een uur of 12.

Ik heb de afgelopen twee jaar wel een paar dingen meegemaakt die ik zou willen delen, alleen ik weet niet goed in welk topic ik dat het beste kan plaatsen.

[ Bericht 1% gewijzigd door sneakydesert op 17-02-2014 14:28:47 ]

Ik heb deze gelukkig week mijn tweede intakegesprek. Sneller dan ik had gedacht. Hoe gaat het eigenlijk verder in zijn werk? Gaat de persoon van het eerste intakegesprek mij behandelen of de tweede? Want ik had nl. niet echt een 'klik' met de eerste persoon...

Vandaag vertelde ik m'n baas over dat de grote verandering in m'n leven op het moment, namelijk mijn nieuwe functie in zijn bedrijf, me kleine spanningen oplevert. Aanvankelijk was hij verbaasd, maar na een uitleg van mijn kant vertelde hij dat ook te hebben van tijd tot tijd. Daarop stelde hij me gerust. Heel fijn om zo openhartig te kunnen praten met je baas.

quote:

Op maandag 17 februari 2014 13:15 schreef sneakydesert het volgende:

[..]

Ben in december gestopt met mijn studie, sinds dien ben ik werk aan het zoeken. Bij meerdere uitzendbureaus ingeschreven, die vertelden mij ook dat het aanbod erg schaars is op dit moment. Ik heb wel een krantenwijk 's ochtends. Mijn ritme is ook verschuift, ik ging eerst rond 22:00 naar bed en kwam dan om 5 uur uit om kranten te bezorgen, daarna bleef ik wakker. Nu slaap ik rond 2/3 uur in de nacht met de wekker om 5 uur, vervolgens kruip ik er rond 7 uur weer in tot een uur of 12.

Ik heb de afgelopen twee jaar wel een paar dingen meegemaakt die ik zou willen delen, alleen ik weet niet goed in welk topic ik dat het beste kan plaatsen.

Hoe dan ook, zorg goed voor hoe je slaapt. Als ik jou was zou ik toch weer je eerdere ritme opzoeken. Een goede nachtrust heeft zo'n enorme invloed op je dagactiviteit, en daarmee je gevoelsleven, dat niet genoeg onderstreept kan worden hoe belangrijk het is.

[ Bericht 7% gewijzigd door Gray op 17-02-2014 21:57:35 ]