Depressie & Angst #84:

quote:

Op maandag 24 februari 2014 00:44 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Neej die dingen wil ik niet voor niks vergeten. En door die doos te openen herbeleef ik alles wat naar boven komt weer. Ik herleef al een aantal dingen iedere dag ieder moment. En dat is al zwaar genoeg. En daarom is er over praten ook zo moeilijk. Omdat het niet mogelijk is voor mij er over te praten zonder het in me hoofd allemaal overnieuw te beleven. En opnieuw en opnieuw.

Toen ik het weekend voor kerst het heb uitgemaakt met mijn toenmalige vriendin is alles snel achteruit gegaan. Ik kwam er achter dat ze me belazerd heeft etc. Maar daarmee was ook de laatste schouder om op uit te huilen weg. Ik bedoel heb wel een begeleider(begeleid wonen) een psycholoog en psychiator maar dat is toch anders. Maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Het beheerst mij helemaal. Als ik 's avonds alleen naar bed ga blijf ik er aan denken. Er is niemand om tegenaan te kruipen omdat ik bang ben voor wat er binnenin bij mij gebeurd. En dat maakt het allemaal veel erger.

Eigenlijk is dit iets waar je wat aan zou moeten doen. Het maakt je afhankelijk en (vind het best wel lullig om te zeggen, maar denk dat je wel snapt wat ik bedoel) het stoot mensen af en daar is een reden voor: Zolang je niet in staat bent om dit soort dingen zelf op te vangen (en dat hoeft -niet- te betekenen dat je altijd alles maar alleen moet doen), zullen mensen bang zijn dat je op hun gaat steunen en leunen en geen grenzen zult trekken hoe sterk je op ze zult leunen.

Mensen zijn namelijk nogal angstig om met iemand om te gaan bij wie de steun die ze zoeken een soort bodemloze put is.

Op mensen stuenen is een heel natuurlijk iets en dat is op zich niet beangstigend. Het beangstigende komt (naar mijn mening) pas op het moment dat er zeg maar geen ondergrens is aan hoe hard je aan ze zult trekken kwa hoeveel steun je nodig hebt.

Geen idee of dit begrijpelijk is (beetje laat enzus enzo ) maar misschien haal je er iets bruikbaars uit

quote:

Op maandag 24 februari 2014 00:59 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Eigenlijk is dit iets waar je wat aan zou moeten doen. Het maakt je afhankelijk en (vind het best wel lullig om te zeggen, maar denk dat je wel snapt wat ik bedoel) het stoot mensen af en daar is een reden voor: Zolang je niet in staat bent om dit soort dingen zelf op te vangen (en dat hoeft -niet- te betekenen dat je altijd alles maar alleen moet doen), zullen mensen bang zijn dat je op hun gaat steunen en leunen en geen grenzen zult trekken hoe sterk je op ze zult leunen.

Mensen zijn namelijk nogal angstig om met iemand om te gaan bij wie de steun die ze zoeken een soort bodemloze put is.

Op mensen stuenen is een heel natuurlijk iets en dat is op zich niet beangstigend. Het beangstigende komt (naar mijn mening) pas op het moment dat er zeg maar geen ondergrens is aan hoe hard je aan ze zult trekken kwa hoeveel steun je nodig hebt.

Geen idee of dit begrijpelijk is (beetje laat enzus enzo ) maar misschien haal je er iets bruikbaars uit

Ik snap wat je bedoelt maar dan loop ik tegen 2 problemen aan.
1. Ik kan er zelf niet mee omgaan. En geloof me daar werk ik hard aan. Maar ik kan het gewoon niet. Omdat het teveel is. Het is niet 1 jaar wat ik te verwerken heb ofzo. Maar we hebben het hier uiteindelijk over een periode van groep 3 basis school tot klas 3 voortgezet onderwijs. Kortom 9 jaar.

2. Ik kan zelf het probleem niet aan. En als er niemand is die mij af en toe alles kan laten vergeten trek ik het niet. Omdat ik er dan over blijf door malen waarmee ik mezelf langzaam gek maak soort van.

Goed maar heb pas dus een hele test gedaan bij de psych mentale leeftijd enzo. Nu schijnt het zo te zijn dat ik een denkwijze heb van een 33 jarige. Heb een gebrek aan zelfvertrouwen en een vertekend zelfbeeld. Gebrek aan liefde in de kinderjaren en het emotionele vermogen van een kind. Door jaren en diepe doffe ellende heb ik mezelf mentaal gezien heel snel en sterk ontwikkelt omdat ik boven een heleboel dingen moest gaan staan om uberhaupt zelf te kunnen "leven" zegmaar. Maar hierdoor heb ik emotioneel gezien mijzelf nooit ontwikkelt. Door alles heel rationeel te benaderen en te behandelen altijd heb ik mezelf jaren lang staande kunnen houden. Alleen emtioneel gezien heb ik altijd alles weggestopt omdat emoties tonen altijd direct werd afgestraft bij mij. Heb nooit emoties kunnen tonen zonder hier direct door leeftijdsgenoten voor in de grond te worden getrapt.

Kheb gewoon jaren met een maskertje gelopen ik leek emotieloos. En nu kan ik dat zelf niet maar aan. Kortom ik moet ergens mee omgaan waar ik nooit van heb geleerd hoe ik dat doen moet. Waardoor ik in dat oogpunt vrij labiel overkom en mensen mij dus afkeuren. Wat het vervolgens erger maakt omdat mensen mij mijn hele leven al afkeuren om hoe ik ben.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 01:22 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt maar dan loop ik tegen 2 problemen aan.
1. Ik kan er zelf niet mee omgaan. En geloof me daar werk ik hard aan. Maar ik kan het gewoon niet. Omdat het teveel is. Het is niet 1 jaar wat ik te verwerken heb ofzo. Maar we hebben het hier uiteindelijk over een periode van groep 3 basis school tot klas 3 voortgezet onderwijs. Kortom 9 jaar.

2. Ik kan zelf het probleem niet aan. En als er niemand is die mij af en toe alles kan laten vergeten trek ik het niet. Omdat ik er dan over blijf door malen waarmee ik mezelf langzaam gek maak soort van.

Goed maar heb pas dus een hele test gedaan bij de psych mentale leeftijd enzo. Nu schijnt het zo te zijn dat ik een denkwijze heb van een 33 jarige. Heb een gebrek aan zelfvertrouwen en een vertekend zelfbeeld. Gebrek aan liefde in de kinderjaren en het emotionele vermogen van een kind. Door jaren en diepe doffe ellende heb ik mezelf mentaal gezien heel snel en sterk ontwikkelt omdat ik boven een heleboel dingen moest gaan staan om uberhaupt zelf te kunnen "leven" zegmaar. Maar hierdoor heb ik emotioneel gezien mijzelf nooit ontwikkelt. Door alles heel rationeel te benaderen en te behandelen altijd heb ik mezelf jaren lang staande kunnen houden. Alleen emtioneel gezien heb ik altijd alles weggestopt omdat emoties tonen altijd direct werd afgestraft bij mij. Heb nooit emoties kunnen tonen zonder hier direct door leeftijdsgenoten voor in de grond te worden getrapt.

Kheb gewoon jaren met een maskertje gelopen ik leek emotieloos. En nu kan ik dat zelf niet maar aan. Kortom ik moet ergens mee omgaan waar ik nooit van heb geleerd hoe ik dat doen moet. Waardoor ik in dat oogpunt vrij labiel overkom en mensen mij dus afkeuren. Wat het vervolgens erger maakt omdat mensen mij mijn hele leven al afkeuren om hoe ik ben.

Ik heb pas zo rond m'n 27e ofzo "ontdekt" dat ik ook emoties had. Daarvoor was ik me daar nieteens van bewust.
Ik heb dan ook jaren nodig gehad om zeg maar weer bij te komen.

Ik denk dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben dat je het niet alleen aankunt, maar daar zijn professionele hulpverleners ook voor
Zij vangen geld, laat ze werken voor hun geld!

Ik zal strakjes nog even wat uitgebreider reageren.

Ik ben eigenlijk nu een beetje te moe om er echt goed over na te kunnen denken
Ik kom er morgen weer op terug en er zullen vast ook tussendoor een paar anderen komen die op jouw bericht gaan reageren

Nog iets meer dan 2,5 uur te gaan en dan heb ik een afspraak bij de huisarts over anti-depressivia. Heb nog geen oog dicht gedaan. Heb nog gesprek gevoerd met magnetronkoffie. Maar nadat hij naar bed is gegaan zijn mijn gedachten op de vrije loop gegaan.

Ik moest mijn verhaal duidelijk krijgen zo een duidelijke boodschap over te brengen aan de dokter. Maar al die gedachtes vliegen nu door mijn hoofd. Flashbacks, herbelevingen als ik mijn ogen sluit sta ik er weer. Op het schoolplein, in de kantine, in de klas, op het fietspad naar huis, op het fietspad naar school. Overal de woorden doen pijn en achtervolgen me. De fysieke pijn herinner ik me amper. Alleen de woorden galmen nog steeds na. En ik krijg ze niet uit mijn hoofd.

Eerst dronk ik het weg. Maar omdat ik vorige week alles heb weggegooid kan dat nu niet. Ik verdoofde het allemaal maar dat kan nu niet. En het is vreselijk. Ik kan hier niet mee omgaan. Al die ellende is zoveel. Ik sta gewoon voor het eerst in mijn leven machteloos toe te kijken hoe ik van binnenuit mezelf kapot maak. En ik weet niet wat ik doen moet. Iedere keer als ik me kamer uit moet ben ik bang dat ze er weer staan. Ik weet dat het niet kan en toch ben ik er bang voor. Die angst voelt zo beklemmend zo echt. Net maar eventjes filmpje gekeken om eventjes afgeleid te zijn. Maar film is afgelopen en ik voel me weer hetzelfde. Waardeloos en gewoon kut.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 00:53 schreef Gray het volgende:

[..]

Super! Jij?

[..]

Leer eerst maar van jezelf houden.

Dat lukt niet, ik heb nu het gevoel daar andere mensen voor nodig te hebben. Als steun en vrienden tenminste, waar je een goed gesprek mee kan voeren.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 06:01 schreef Raggingbull het volgende:
Nog iets meer dan 2,5 uur te gaan en dan heb ik een afspraak bij de huisarts over anti-depressivia. Heb nog geen oog dicht gedaan. Heb nog gesprek gevoerd met magnetronkoffie. Maar nadat hij naar bed is gegaan zijn mijn gedachten op de vrije loop gegaan.

Ik moest mijn verhaal duidelijk krijgen zo een duidelijke boodschap over te brengen aan de dokter. Maar al die gedachtes vliegen nu door mijn hoofd. Flashbacks, herbelevingen als ik mijn ogen sluit sta ik er weer. Op het schoolplein, in de kantine, in de klas, op het fietspad naar huis, op het fietspad naar school. Overal de woorden doen pijn en achtervolgen me. De fysieke pijn herinner ik me amper. Alleen de woorden galmen nog steeds na. En ik krijg ze niet uit mijn hoofd.

Eerst dronk ik het weg. Maar omdat ik vorige week alles heb weggegooid kan dat nu niet. Ik verdoofde het allemaal maar dat kan nu niet. En het is vreselijk. Ik kan hier niet mee omgaan. Al die ellende is zoveel. Ik sta gewoon voor het eerst in mijn leven machteloos toe te kijken hoe ik van binnenuit mezelf kapot maak. En ik weet niet wat ik doen moet. Iedere keer als ik me kamer uit moet ben ik bang dat ze er weer staan. Ik weet dat het niet kan en toch ben ik er bang voor. Die angst voelt zo beklemmend zo echt. Net maar eventjes filmpje gekeken om eventjes afgeleid te zijn. Maar film is afgelopen en ik voel me weer hetzelfde. Waardeloos en gewoon kut.

Ik ben wel heel benieuwd of het nog gelukt is bij de HA
En zoals ik gisternacht al zei, 1 van je belangrijkste prioriteiten nu is om het acute gedeelte hiervan zsm zien te tackelen.
En ik ben benieuwd of je medicatie zal meekrijgen van de HA. Velen willen er niet aan, maar dan heb je tenminste een noodrem voor als het echt uit de hand drijgt te lopen (tenminste, das hoe ik er tegenaan kijk)

quote:

Op maandag 24 februari 2014 09:26 schreef Miniem het volgende:

[..]

Dat lukt niet, ik heb nu het gevoel daar andere mensen voor nodig te hebben. Als steun en vrienden tenminste, waar je een goed gesprek mee kan voeren.

Toch heeft Gray wel gelijk, zolang je niet van jezelf kunt houden (of jezelf op "een" gebied tof vinden of vinden dat er "iets" is wat je wel goed kunt...altijd klein beginnen he? ) kun je niet verwachten dat een ander dat ook zal doen.

Eigenlijk gaat mijn eerdere verhaaltje wat ik tegen Raggingbull heb gezegd, ook voor jou op.
Zolang je zelf de neiging hebt om heel hard te steunen op anderen, zullen anderen je juist uit de weg blijven gaan, wat dan weer kwetstend voor jou zal zijn, waardoor je weer meer op anderen gaat leunen etc enz, het cirkeltje is weer rond.

Dus begin bij jezelf, ga iets doen zodat je weer een beetje eigenwaarde krijgt en zorg voor een positieve instelling (jezelf de grond intrappen (even voor de duidelijkheid: Ik zeg dus niet -dat- je dat daadwerkelijk aan het doen bent) werkt ook afstotend) over jezelf, als is het maar over een bepaalde hobby (bijvoorbeeld fotograferen oid).

--------------

Ik hoor nog wel van jullie 2

quote:

Op maandag 24 februari 2014 06:01 schreef Raggingbull het volgende:
Nog iets meer dan 2,5 uur te gaan en dan heb ik een afspraak bij de huisarts over anti-depressivia. Heb nog geen oog dicht gedaan. Heb nog gesprek gevoerd met magnetronkoffie. Maar nadat hij naar bed is gegaan zijn mijn gedachten op de vrije loop gegaan.

Ik moest mijn verhaal duidelijk krijgen zo een duidelijke boodschap over te brengen aan de dokter. Maar al die gedachtes vliegen nu door mijn hoofd. Flashbacks, herbelevingen als ik mijn ogen sluit sta ik er weer. Op het schoolplein, in de kantine, in de klas, op het fietspad naar huis, op het fietspad naar school. Overal de woorden doen pijn en achtervolgen me. De fysieke pijn herinner ik me amper. Alleen de woorden galmen nog steeds na. En ik krijg ze niet uit mijn hoofd.

Eerst dronk ik het weg. Maar omdat ik vorige week alles heb weggegooid kan dat nu niet. Ik verdoofde het allemaal maar dat kan nu niet. En het is vreselijk. Ik kan hier niet mee omgaan. Al die ellende is zoveel. Ik sta gewoon voor het eerst in mijn leven machteloos toe te kijken hoe ik van binnenuit mezelf kapot maak. En ik weet niet wat ik doen moet. Iedere keer als ik me kamer uit moet ben ik bang dat ze er weer staan. Ik weet dat het niet kan en toch ben ik er bang voor. Die angst voelt zo beklemmend zo echt. Net maar eventjes filmpje gekeken om eventjes afgeleid te zijn. Maar film is afgelopen en ik voel me weer hetzelfde. Waardeloos en gewoon kut.

Probeer anders een paar punten op papier te zetten die je hoe dan ook in het gesprek wilt benadrukken. Gewoon een paar woorden, in het gesprek komt dan vast boven tafel wat je kwijt wilt. Lijkt me dat je de HA in ieder geval wilt zeggen dat slapen en leven totaal niet meer lukken vanwege het overmatige denken, voelen en angstig zijn.
En een HA zal dan echt wel doorvragen als bepaalde dingen onduidelijk zijn, je staat er niet alleen voor. .

Maar ik voel wel met je mee, je zult nu wel echt op de grond zitten nu die doos van Pandora open is gegaan.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 13:07 schreef Detroit het volgende:

[..]

Probeer anders een paar punten op papier te zetten die je hoe dan ook in het gesprek wilt benadrukken. Gewoon een paar woorden, in het gesprek komt dan vast boven tafel wat je kwijt wilt. Lijkt me dat je de HA in ieder geval wilt zeggen dat slapen en leven totaal niet meer lukken vanwege het overmatige denken, voelen en angstig zijn.
En een HA zal dan echt wel doorvragen als bepaalde dingen onduidelijk zijn, je staat er niet alleen voor. .

Maar ik voel wel met je mee, je zult nu wel echt op de grond zitten nu die doos van Pandora open is gegaan.

Pretty much.

Goed vanochtend dus gesprek met de huisarts gehad. Anti-depressivia vond hij niet nodig. Omdat de oorsprong van mijn probleem niet voortkomt uit neerslachtigheid of somberheid. Dus heb temazepam voorgeschreven gekregen. Vanavond voor de eerste keer proberen. Heb aanstaande maandag een gesprek met hem over hoe het beviel. En of er baat bij is om er mee door te gaan.

Nu weet ik zelf heel weinig af van temazepam en heb de hele lijst met bijwerkingen etc. eens grondig bestudeerd. Maar zijn er hier mensen die ervaring met dit goedje hebben? Ben best wel nerveus over hoe het zal lopen. Maar ook echt heel erg blij dat er eindelijk weer een goeie gezonde nacht rust in het vooruitzicht ligt. Heb woensdag weer een gesprek bij indigo dus ook dat is weer flink spannend.

Nu heb ik alleen wel van mijn huisarts meegekregen dat ik vrienden moet gaan maken. Mensen die mij kunnen steunen. Met als insteek ook gewoon 1 of 2 goeie vriendschappen op te bouwen. En dit zit mij best wel dwars omdat ik hier echt veel moeite mee heb. Ik vertrouw mensen niet heel erg makkelijk meer. En zoals hier via internet waar bijna niemand weet wie ik daadwerkelijk ben met een enkele uitzondering daar gelaten. Kan ik hier ongegeneerd mijn verhaal doen in de wetenschap als ik wat afgezeken ik gewoon kan vertrekken en nooit meer terug komen. Ik zie hier dan ook echt heel erg tegenop. Iemand tips of weet ik veel wat?

Verder wil ik allen hier tot nu toe bedanken. Ik weet dat ik een zeer gecompliceerd geval ben en waardeer de steun hier echt. Ik kan vrijuit praten en krijg een hoop goeie respons en waardevolle tips. Hier heb ik tot nu toe al zeker enige steun uit kunnen halen. En het doet mij goed. Heb de HA ook vertelt van mijn forum activiteiten hier en hij vond het ook een goed idee. Zo kan ik "veilig" toch een soort van mijn ei kwijt. Iets wat ik in het real life leven moeilijk tot amper kan. Thx folks.

Zo ik ga nu eventjes een bewonersoverleg houden met mijn huisgenoten. En kom straks zeker weer terug.

Zo hehe dat ook weer gehad. Met nog iets meer dan 2 uurtjes voor ik dan onder zeil ga begint de spanning met betrekking tot de temazepam toch wel te stijgen hierzo.

quote:

Op donderdag 20 februari 2014 10:13 schreef Elvi het volgende:
Ik heb eergister bij de huisarts een nieuwe verwijzing voor de GGZ in mn woonplaats gekregen. Net even gebeld met ze en ik loop nu voor t eerst tegen een wachtlijst aan: 6 weken. Valt volgens mij nog mee

Dat is te doen. En in de tussentijd heb je geen gesprekken? Hoe gaat het nu met je?
Hoe gaat het verder?

quote:

Op woensdag 19 februari 2014 23:50 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Zeker, ik heb 90% van mn vrienden van andere vrienden zo meegekregen. Alleen hier in mn studiestad heb ik geen 'echte' vrienden, alleen wat oppervlakkige contacten en mn huisgenoten (wel veel contact mee en dieper, maar niet echt vrienden)
Ik heb nu allerlei symptomen van een opkomende depressiefase dus ik ga NU zsm weer naar de psych en de psychiater, ik doe dat normaal altijd te laat
Met name eenzaamheid, onveilig gevoel en angst om afgewezen te worden, lichamelijk stressig, gespannen spieren, tanden langs elkaar heen wrijven, slecht slapen en nachtmerries, vergeetachtig, piekeren. het gaat nu oké met me

Dat is heel goed van je. Ik zoek ook pas hulp als ik al heel diep ben gezakt waardoor het moeilijker is om eruit te komen.

quote:

[..]

Ja ik ga het vragen. Ik vind het zelf kansloos om te doen maar ik bespreek gewoon de situatie met degene die daar over gaat dan
Bedankt voor alle reacties en betrokkenheid, ik probeer hier wat vaker langs te wippen, ik zit zelf ook vol goed advies natuurlijk

Waarom vind je het kansloos? Die gast is kansloos.

quote:

Op zaterdag 22 februari 2014 22:58 schreef duracellkonijntje het volgende:
Blij, want ik heb een regeling met mijn stage kunnen treffen. Het mag wellicht niet van de studie, maar ik maak eerst halve dagen en kan dan op gevoel steeds een beetje meer gaan werken. Zo kan ik het rustige opbouwen doorzetten wat ik het afgelopen half jaar heb ingezet!

Ik merk nog wel dat ik moet herstellen van die paar volle dagen aan het begin maar het gaat lekker. Vind het soms wel naar dat mijn sociale leven niet meer is wat het was, al ben ik best tevreden met lekker veel thuis hangen en af en toe met mensen afspreken. Ik heb de huidige situatie te respecteren, al wil ik er wel scherp op zijn niet te geïsoleerd te raken. Maar af en toe afspreken met vrienden en daarbij stage en de sportschool is in mijn ogen sociaal zat!

Wat fijn dat je het nu rustig kunt opbouwen. Maar je weet niet of het van de studie mag? Dat snap ik niet helemaal.

quote:

Op zondag 23 februari 2014 23:42 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Liefde haal je uit iets? Ik geloof in dat je het met name uit jezelf moet halen om het dan pas van een ander te kunnen ontvangen.

En ja, helaas in mijn directe omgeving schort het bij veel mensen aan van alles, maar dat zien zij niet als probleem. Ik ken genoeg mensen met trophy dames of mensen die vreemdgaan en daar mee wegkomen en zelfs over opscheppen.

Voor mijn gevoel werkt het bij mij juist andersom. Ik kan mezelf haten maar dan wel van iemand anders houden, er voor iemand zijn. Dat zorgt ervoor dat ik me beter voel en minder over mezelf nadenk.

quote:

Op zondag 23 februari 2014 23:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

De mens is en blijft nou eenmaal een gezelschapsdier

'Happiness only real when shared'. Dat is toch eigenlijk wel de moraal van Into The Wild. Het is zo mooi hoe we van anderen (via media) kunnen leren. Ik heb heel vaak gedacht dat ik helemaal alleen wilde zijn, weg van de vieze maatschappij, maar het zijn juist mensen die je gelukkig kunnen maken. Als je vreugde en verdriet kunt delen, van iemand kunt houden, dan pas kun je echt gelukkig worden denk ik.

Verder begrijp ik je gevoel van gemis Miniem, maar ik denk dat de focus op het krijgen van een relatie ervoor zorgt dat je jezelf niet de kans geeft om te genieten van het alleen zijn.

quote:

Op zondag 23 februari 2014 23:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat is anders, dan kun je wel wat missen, maar weet je niet wat je mist

Je kunt zeker iets missen dat je nog nooit hebt gehad. En soms heb je het gevoel dat je iets mist maar weet je niet wat dat zou kunnen zijn.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 19:48 schreef Raggingbull het volgende:
Zo hehe dat ook weer gehad. Met nog iets meer dan 2 uurtjes voor ik dan onder zeil ga begint de spanning met betrekking tot de temazepam toch wel te stijgen hierzo.

Eventjes kort over die temazepam: Ik heb zelf ooit temazepamtabletten van 20mg gekregen. Ik vroeg namelijk om een inslaper die werkte als een mokerslag (lang verhaal, ga ik nu niet vertellen).

Het is een kalmeringsmiddel/slaapmidden en temazepam wordt meer onder de slaapmiddelen geschaard vanwege de korte en heftige duur.

Mijn tip: Neem het pas in nadat je je tanden hebt gepoetst en al in bed ligt.

En nog 1 laatste dingetje: De bijwerkingen. Ik maakte me maar druk om 1tje daarvan en dat was de verslavingsrisico...maar dat is me achteraf 100% meegevallen.

Wel is het beter om het niet -elke- nacht in te nemen omdat na een paar weken ofzo al gewenning kan optreden (dan gaat dat spul minder werken...shittig dus). Dus als het in jouw macht ligt, gebruik het meer als een noodrem en maak er geen gewoonte van dat spul in te nemen, want anders wordt het ook echt een gewoonte, zonder de benefits

quote:

Op maandag 24 februari 2014 19:48 schreef Raggingbull het volgende:
Zo hehe dat ook weer gehad. Met nog iets meer dan 2 uurtjes voor ik dan onder zeil ga begint de spanning met betrekking tot de temazepam toch wel te stijgen hierzo.

Dat heb ik ook een poosje mogen gebruiken, was zelf voornamelijk angstig voor het verslavende aspect (beide ouders waren ergens aan verslaafd, daardoor heb ik een zwaar verhoogd risico). Heel erg meegevallen, het hielp mij aardig bij het slapen.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 19:54 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Eventjes kort over die temazepam: Ik heb zelf ooit temazepamtabletten van 20mg gekregen. Ik vroeg namelijk om een inslaper die werkte als een mokerslag (lang verhaal, ga ik nu niet vertellen).

Het is een kalmeringsmiddel/slaapmidden en temazepam wordt meer onder de slaapmiddelen geschaard vanwege de korte en heftige duur.

Mijn tip: Neem het pas in nadat je je tanden hebt gepoetst en al in bed ligt.

En nog 1 laatste dingetje: De bijwerkingen. Ik maakte me maar druk om 1tje daarvan en dat was de verslavingsrisico...maar dat is me achteraf 100% meegevallen.

Wel is het beter om het niet -elke- nacht in te nemen omdat na een paar weken ofzo al gewenning kan optreden (dan gaat dat spul minder werken...shittig dus). Dus als het in jouw macht ligt, gebruik het meer als een noodrem en maak er geen gewoonte van dat spul in te nemen, want anders wordt het ook echt een gewoonte, zonder de benefits

Dank je. Heb 10 stuks van 20 gekregen bij wijze van proef. Dien het deze week min of meer elke dag te gebruiken. En als dat slaagt nog max 2/3 keer per week.

In slaap komen wil momenteel gewoon niet. Piekeren herbeleven flashbacks etc. de hele nacht door. Ben zowel lichamelijk als geestelijk ook gewoon helemaal op nu.

Ik ga het meemaken wat er gaat gebeuren. Ben momenteel alleen te zenuwachtig om mijn gedachten uit te laten gaan naar de rest van alle shit. Dus dat is al wel een vooruitgang.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 18:57 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Pretty much.

Goed vanochtend dus gesprek met de huisarts gehad. Anti-depressivia vond hij niet nodig. Omdat de oorsprong van mijn probleem niet voortkomt uit neerslachtigheid of somberheid. Dus heb temazepam voorgeschreven gekregen. Vanavond voor de eerste keer proberen. Heb aanstaande maandag een gesprek met hem over hoe het beviel. En of er baat bij is om er mee door te gaan.

Nu weet ik zelf heel weinig af van temazepam en heb de hele lijst met bijwerkingen etc. eens grondig bestudeerd. Maar zijn er hier mensen die ervaring met dit goedje hebben? Ben best wel nerveus over hoe het zal lopen. Maar ook echt heel erg blij dat er eindelijk weer een goeie gezonde nacht rust in het vooruitzicht ligt. Heb woensdag weer een gesprek bij indigo dus ook dat is weer flink spannend.

Nu heb ik alleen wel van mijn huisarts meegekregen dat ik vrienden moet gaan maken. Mensen die mij kunnen steunen. Met als insteek ook gewoon 1 of 2 goeie vriendschappen op te bouwen. En dit zit mij best wel dwars omdat ik hier echt veel moeite mee heb. Ik vertrouw mensen niet heel erg makkelijk meer. En zoals hier via internet waar bijna niemand weet wie ik daadwerkelijk ben met een enkele uitzondering daar gelaten. Kan ik hier ongegeneerd mijn verhaal doen in de wetenschap als ik wat afgezeken ik gewoon kan vertrekken en nooit meer terug komen. Ik zie hier dan ook echt heel erg tegenop. Iemand tips of weet ik veel wat?

Verder wil ik allen hier tot nu toe bedanken. Ik weet dat ik een zeer gecompliceerd geval ben en waardeer de steun hier echt. Ik kan vrijuit praten en krijg een hoop goeie respons en waardevolle tips. Hier heb ik tot nu toe al zeker enige steun uit kunnen halen. En het doet mij goed. Heb de HA ook vertelt van mijn forum activiteiten hier en hij vond het ook een goed idee. Zo kan ik "veilig" toch een soort van mijn ei kwijt. Iets wat ik in het real life leven moeilijk tot amper kan. Thx folks.

Zo ik ga nu eventjes een bewonersoverleg houden met mijn huisgenoten. En kom straks zeker weer terug.

En wat dat vrienden maken betreft, ik kan je daar wellicht ook wel in helpen.

Ik heb natuurlijk toch wel een soort 1e indruk van jou en omdat ik het zelf ook lastig vindt om zoiets onder woorden te brengen (dat is nou eenmaal ook mijn makke), ga ik het een beetje samenvatten wat mijn 1e indruk van jou was.

Ik begin met het slechte nieuws en dat slechte nieuws wist je natuurlijk al.
Wat we beiden al wisten is dat je de neiging hebt om te gaan hangen aan mensen die je net kent, dat je ze gaat claimen. Nu moet je jezelf niet gaan haten ofzo, maar houd het gewoon in het achterhoofd dat je gas terug moet nemen zodra je merkt dat je weer gaat claimen.

Het goede nieuws is dit: Ik heb de indruk dat als je die ene slechte eigenschap eenmaal weg hebt gewerkt (of in elk geval onder controle), dat je dan heel makkelijk nieuwe mensen zou kunnen ontmoeten en het vasthouden van mensen zal niet zo'n probleem zijn.
Jij komt namelijk over als een onwijs toffe gast waarvan je weet dat je er wat aan gaat hebben!
Je bent ook nog eens zeer intelligent en je hebt ook gewoon nog eens lef (niet op alle vlakken, maar ik denk dat je zelfs nog meer potentieel hebt dan ikzelf). Je komt op me over als iemand die ook vrij direct is en niet zo dol op dat eromheengedraai, iets wat veel mensen erg kunnenw aarderen.

Als er mensen zijn die dit geen leuke eigenschappen aan jou vinden, touch luck voor hen, jij maakt makkelijk weer andere vrienden. Jij bent in staat om vrij makkelijk nieuwe mensen aan te trekken omdat jij iets hebt wat erg aantrekkelijk is (no homo ), je karakter is erg aantrekkelijk.

Dus -ik- verwacht dat jij uiteindelijk zelfs zoveel nieuwe kennissen op zou kunnen doen, dat je aan cherry-picking kunt doen (de tofste exemplaren eruit halen en de rest laat je weer doodbloeden). Ik denk dat je op de lange termijn keus zat zal hebben, ook wat vrouwen betreft.

Zo, das mijn mening en daar zal je het mee moeten doen

quote:

Op maandag 24 februari 2014 18:57 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Pretty much.

Goed vanochtend dus gesprek met de huisarts gehad. Anti-depressivia vond hij niet nodig. Omdat de oorsprong van mijn probleem niet voortkomt uit neerslachtigheid of somberheid. Dus heb temazepam voorgeschreven gekregen. Vanavond voor de eerste keer proberen. Heb aanstaande maandag een gesprek met hem over hoe het beviel. En of er baat bij is om er mee door te gaan.

Nu weet ik zelf heel weinig af van temazepam en heb de hele lijst met bijwerkingen etc. eens grondig bestudeerd. Maar zijn er hier mensen die ervaring met dit goedje hebben? Ben best wel nerveus over hoe het zal lopen. Maar ook echt heel erg blij dat er eindelijk weer een goeie gezonde nacht rust in het vooruitzicht ligt. Heb woensdag weer een gesprek bij indigo dus ook dat is weer flink spannend.

Nu heb ik alleen wel van mijn huisarts meegekregen dat ik vrienden moet gaan maken. Mensen die mij kunnen steunen. Met als insteek ook gewoon 1 of 2 goeie vriendschappen op te bouwen. En dit zit mij best wel dwars omdat ik hier echt veel moeite mee heb. Ik vertrouw mensen niet heel erg makkelijk meer. En zoals hier via internet waar bijna niemand weet wie ik daadwerkelijk ben met een enkele uitzondering daar gelaten. Kan ik hier ongegeneerd mijn verhaal doen in de wetenschap als ik wat afgezeken ik gewoon kan vertrekken en nooit meer terug komen. Ik zie hier dan ook echt heel erg tegenop. Iemand tips of weet ik veel wat?

Verder wil ik allen hier tot nu toe bedanken. Ik weet dat ik een zeer gecompliceerd geval ben en waardeer de steun hier echt. Ik kan vrijuit praten en krijg een hoop goeie respons en waardevolle tips. Hier heb ik tot nu toe al zeker enige steun uit kunnen halen. En het doet mij goed. Heb de HA ook vertelt van mijn forum activiteiten hier en hij vond het ook een goed idee. Zo kan ik "veilig" toch een soort van mijn ei kwijt. Iets wat ik in het real life leven moeilijk tot amper kan. Thx folks.

Zo ik ga nu eventjes een bewonersoverleg houden met mijn huisgenoten. En kom straks zeker weer terug.

Ten eerste wil ik even zeggen dat ik het super knap van je vind dat je de alcohol aan de kant hebt gezet!

Ik vind het ook mooi dat je het gevoel hebt dat je hier een beetje je verhaal kwijt kunt.
Ik denk dat dat gesprek met je psycholoog misschien wel heel goed is geweest. Natuurlijk niet het gevolg ervan, maar het is naar mijn idee een eerste stap in de goede richting. Pas als jij jezelf kunt blootgeven, je iemand bij je binnen laat, kun je echt aan jezelf werken. Dat schept vertrouwen, waardoor je mensen uiteindelijk weer gaat vertrouwen en relaties kunt opbouwen. Vrienden maken. En in het begin is dat heel zwaar en heftig omdat er zoveel is en het is heel moeilijk omdat je het niet bent gewend en het is chaos omdat alles ineens naar boven komt, maar uiteindelijk krijg je dingen op een rijtje.

In welk opzicht vertrouw je mensen niet trouwens? Ik ben niet zo goed in contacten maken dus heb niet echt tips nu.

Temazepam heb ik ook geslikt voor het slapen maar het hielp bij mij niet echt. Maar ik heb altijd meer nodig van medicijnen en vrijwel nooit last van bijwerkingen. Wat dat laatste betreft, er staat altijd een hele waslijst met mogelijke bijwerkingen maar daar hoef je niet bang voor te zijn. Het meest voorkomende zal zijn dat je je de volgende dag nog suf en slaperig voelt. Ik hoop voor je dat je er baat bij zult hebben!

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En wat dat vrienden maken betreft, ik kan je daar wellicht ook wel in helpen.

Ik heb natuurlijk toch wel een soort 1e indruk van jou en omdat ik het zelf ook lastig vindt om zoiets onder woorden te brengen (dat is nou eenmaal ook mijn makke), ga ik het een beetje samenvatten wat mijn 1e indruk van jou was.

Ik begin met het slechte nieuws en dat slechte nieuws wist je natuurlijk al.
Wat we beiden al wisten is dat je de neiging hebt om te gaan hangen aan mensen die je net kent, dat je ze gaat claimen. Nu moet je jezelf niet gaan haten ofzo, maar houd het gewoon in het achterhoofd dat je gas terug moet nemen zodra je merkt dat je weer gaat claimen.

Het goede nieuws is dit: Ik heb de indruk dat als je die ene slechte eigenschap eenmaal weg hebt gewerkt (of in elk geval onder controle), dat je dan heel makkelijk nieuwe mensen zou kunnen ontmoeten en het vasthouden van mensen zal niet zo'n probleem zijn.
Jij komt namelijk over als een onwijs toffe gast waarvan je weet dat je er wat aan gaat hebben!
Je bent ook nog eens zeer intelligent en je hebt ook gewoon nog eens lef (niet op alle vlakken, maar ik denk dat je zelfs nog meer potentieel hebt dan ikzelf). Je komt op me over als iemand die ook vrij direct is en niet zo dol op dat eromheengedraai, iets wat veel mensen erg kunnenw aarderen.

Als er mensen zijn die dit geen leuke eigenschappen aan jou vinden, touch luck voor hen, jij maakt makkelijk weer andere vrienden. Jij bent in staat om vrij makkelijk nieuwe mensen aan te trekken omdat jij iets hebt wat erg aantrekkelijk is (no homo ), je karakter is erg aantrekkelijk.

Dus -ik- verwacht dat jij uiteindelijk zelfs zoveel nieuwe kennissen op zou kunnen doen, dat je aan cherry-picking kunt doen (de tofste exemplaren eruit halen en de rest laat je weer doodbloeden). Ik denk dat je op de lange termijn keus zat zal hebben, ook wat vrouwen betreft.

Zo, das mijn mening en daar zal je het mee moeten doen

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het meest voorkomende zal zijn dat je je de volgende dag nog suf en slaperig voelt. Ik hoop voor je dat je er baat bij zult hebben!

Precies dit had ik ook!
De dag nadat ik een 20mg capsule had ingenomen, was ik de kalmheid zelve terwijl dat spul in principe allang al uitgewerkt had moeten zijn

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Precies dit had ik ook!
De dag nadat ik een 20mg capsule had ingenomen, was ik de kalmheid zelve terwijl dat spul in principe allang al uitgewerkt had moeten zijn

Niks mis mee toch?
Ik had dat niet btw.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En wat dat vrienden maken betreft, ik kan je daar wellicht ook wel in helpen.

Ik heb natuurlijk toch wel een soort 1e indruk van jou en omdat ik het zelf ook lastig vindt om zoiets onder woorden te brengen (dat is nou eenmaal ook mijn makke), ga ik het een beetje samenvatten wat mijn 1e indruk van jou was.

Ik begin met het slechte nieuws en dat slechte nieuws wist je natuurlijk al.
Wat we beiden al wisten is dat je de neiging hebt om te gaan hangen aan mensen die je net kent, dat je ze gaat claimen. Nu moet je jezelf niet gaan haten ofzo, maar houd het gewoon in het achterhoofd dat je gas terug moet nemen zodra je merkt dat je weer gaat claimen.

Het goede nieuws is dit: Ik heb de indruk dat als je die ene slechte eigenschap eenmaal weg hebt gewerkt (of in elk geval onder controle), dat je dan heel makkelijk nieuwe mensen zou kunnen ontmoeten en het vasthouden van mensen zal niet zo'n probleem zijn.
Jij komt namelijk over als een onwijs toffe gast waarvan je weet dat je er wat aan gaat hebben!
Je bent ook nog eens zeer intelligent en je hebt ook gewoon nog eens lef (niet op alle vlakken, maar ik denk dat je zelfs nog meer potentieel hebt dan ikzelf). Je komt op me over als iemand die ook vrij direct is en niet zo dol op dat eromheengedraai, iets wat veel mensen erg kunnenw aarderen.

Als er mensen zijn die dit geen leuke eigenschappen aan jou vinden, touch luck voor hen, jij maakt makkelijk weer andere vrienden. Jij bent in staat om vrij makkelijk nieuwe mensen aan te trekken omdat jij iets hebt wat erg aantrekkelijk is (no homo ), je karakter is erg aantrekkelijk.

Dus -ik- verwacht dat jij uiteindelijk zelfs zoveel nieuwe kennissen op zou kunnen doen, dat je aan cherry-picking kunt doen (de tofste exemplaren eruit halen en de rest laat je weer doodbloeden). Ik denk dat je op de lange termijn keus zat zal hebben, ook wat vrouwen betreft.

Zo, das mijn mening en daar zal je het mee moeten doen

Wauw.. thx wauw.. sorry de tranen staan echt in me ogen momenteel. Eh.. ik reageer hier misschien later wel op heb er eventjes geen woorden voor.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ten eerste wil ik even zeggen dat ik het super knap van je vind dat je de alcohol aan de kant hebt gezet!

Ik vind het ook mooi dat je het gevoel hebt dat je hier een beetje je verhaal kwijt kunt.
Ik denk dat dat gesprek met je psycholoog misschien wel heel goed is geweest. Natuurlijk niet het gevolg ervan, maar het is naar mijn idee een eerste stap in de goede richting. Pas als jij jezelf kunt blootgeven, je iemand bij je binnen laat, kun je echt aan jezelf werken. Dat schept vertrouwen, waardoor je mensen uiteindelijk weer gaat vertrouwen en relaties kunt opbouwen. Vrienden maken. En in het begin is dat heel zwaar en heftig omdat er zoveel is en het is heel moeilijk omdat je het niet bent gewend en het is chaos omdat alles ineens naar boven komt, maar uiteindelijk krijg je dingen op een rijtje.

In welk opzicht vertrouw je mensen niet trouwens? Ik ben niet zo goed in contacten maken dus heb niet echt tips nu.

Temazepam heb ik ook geslikt voor het slapen maar het hielp bij mij niet echt. Maar ik heb altijd meer nodig van medicijnen en vrijwel nooit last van bijwerkingen. Wat dat laatste betreft, er staat altijd een hele waslijst met mogelijke bijwerkingen maar daar hoef je niet bang voor te zijn. Het meest voorkomende zal zijn dat je je de volgende dag nog suf en slaperig voelt. Ik hoop voor je dat je er baat bij zult hebben!

Mensen vertrouwen? Mensen kun je niet vertrouwen. Ze maken misbruik van je als je je kwetsbaar opstelt. Stampen je de grond in als je laat zien wat je echt voelt. Mensen respecteren mij nooit om wie ik ben. Mensen stampen mij de grond in als ik laat zien wie ik echt ben. Ik heb nooit mijn diepste gevoelens kunnen tonen zonder hiervoor direct uitgelachen te worden. Als ik mijn diepste gevoelens deelde kreeg ik nooit een knuffel. Maar een lachend gezicht en een hatelijke opmerking.

Daarom vertrouw ik mensen niet. Omdat iedere keer als ik mijn diepste gevoelens deel mensen er bovenop gaan staan dansen. En nu doe ik het niet meer. Ben veel te bang dat het weer gebeurd. Ik durf het niet. En hiermee loop ik bijvoorbeeld altijd spaak als ik een relatie heb. Ik kan heel heel moeilijk over mijn gevoelens praten. En dat ik hier al zoveel neer zet is voor mij echt een hele grote overwinning. Al is de drempel hier erg laag voor mij. Maar in het echte leven heb ik er heel erg veel moeite mee.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:25 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Wauw.. thx wauw.. sorry de tranen staan echt in me ogen momenteel. Eh.. ik reageer hier misschien later wel op heb er eventjes geen woorden voor.

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:40 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Mensen vertrouwen? Mensen kun je niet vertrouwen. Ze maken misbruik van je als je je kwetsbaar opstelt. Stampen je de grond in als je laat zien wat je echt voelt. Mensen respecteren mij nooit om wie ik ben. Mensen stampen mij de grond in als ik laat zien wie ik echt ben. Ik heb nooit mijn diepste gevoelens kunnen tonen zonder hiervoor direct uitgelachen te worden. Als ik mijn diepste gevoelens deelde kreeg ik nooit een knuffel. Maar een lachend gezicht en een hatelijke opmerking.

Daarom vertrouw ik mensen niet. Omdat iedere keer als ik mijn diepste gevoelens deel mensen er bovenop gaan staan dansen. En nu doe ik het niet meer. Ben veel te bang dat het weer gebeurd. Ik durf het niet. En hiermee loop ik bijvoorbeeld altijd spaak als ik een relatie heb. Ik kan heel heel moeilijk over mijn gevoelens praten. En dat ik hier al zoveel neer zet is voor mij echt een hele grote overwinning. Al is de drempel hier erg laag voor mij. Maar in het echte leven heb ik er heel erg veel moeite mee.

Wat voel jij echt dan? Welke mensen heb jij laten zien wie je echt bent?
Hoe reageerde je psycholoog op je?

quote:

Op maandag 24 februari 2014 20:42 schreef kuolema het volgende:

[..]



[..]

Wat voel jij echt dan? Welke mensen heb jij laten zien wie je echt bent?
Hoe reageerde je psycholoog op je?

Psycholoog ja net 1 gesprek mee gehad woensdag word de 2e haha. Ik geloof trouwens dat ik dit al eerder heb gepost maar weet het niet zeker.

•

Basisschool
De basisschool was een lastige tijd. Vanaf groep 3 had ik niet echt vrienden en was ik het buitenbeentje van de klas. Hierdoor was ik vanaf jonge leeftijd al vrij snel “alleen” en moest vooral mezelf vermaken buiten schooltijd. Hier is dan ook het overdreven veel games gestart.
•

Voortgezet onderwijs
Het voortgezet onderwijs begon vanaf de dag dat ik een keer mee liep al niet goed. Ik was al snel “boertje” en “refo” dit omdat ik uit een klein christelijk boerendorpje kom. Hierdoor was ik ook hier al eigenlijks voordat ik begon een buitenbeentje en dat koste mij heel veel moeite dat te aanvaarden.
•

Jacobus fruytier
De reis naar school was altijd een probleem. Op de 10 kilometer lange fiestroute kwamen wij als elspeters altijd een kleine 200 fruytier gangers tegen. Dit waren jongeren die op een veel christelijker voortgezet onderwijs zaten in Uddel. Ook bij deze groep had ik al snel problemen waardoor het naar school gaan een grote opgave werd aangezien er altijd wel een groepje jongens mij onderweg stond op te wachten. Waardoor het uberhaupt naar school toe gaan al erg lastig was voor mij persoonlijk.
•

Gevoel waardeloos te zijn
Doordat ik onderweg naar school en huis eigenlijks altijd ruzie had en altijd gezeur. En omdat ik op school ook altijd ruzie had en nergens bij hoorde, geen vrienden had en alles alleen moest doen voelde ik me erg waardeloos. School zelf liep ook niet goed. En dan eigenlijks alleen de talen. Voor frans haalde ik praktisch alleen maar eenen en engels en nederlands was niet heel erg veel beter. Ben uiteindelijk na mijn eerste jaar ook een niveau gezakt omdat ik een 3 voor frans, 4 voor engels en 5 voor nederlands stond als eindcijfer. Ook hierdoor voelde ik mijzelf waardeloos en erg onzeker.
•

Thuis
Thuis was het geen feest. Ik zorgde voor veel problemen met mijn ouders en deed weinig. Ik zat voornamelijk te gamen. Omdat dat een mooie uitvlucht was van het dagelijkse leven. Ik kon iemand zijn die ik normaal niet was iemand die wel geaccpeteerd werd en niet werd verstoten. Hierdoor was ik al snel behoorlijk verslaafd aan gamen. Doordat ik veel problemen veroorzaakte voor mijn ouders en dan met name mijn moeder heeft mijn vader meerdere keren gedreigt mij het huis uit te zetten. En heeft zelf s een keer mij bijna afgezet voor philadelphia. Ook belde hij een keer bijna de opvangdienst om mij uit huis te plaatsen.
•

Sabina
Maar in al deze ellende was er voor mij 1 klein lichtpuntje. Er was een meisje die sabina heette. Toen ik aan het eind van het eerste jaar het lef had om te mijn gevoelens voor haar aan haar te vertellen kreeg ik te horen dat zij mij eigenlijks simpel weg een waardeloze zak vond. Dit deed voor mij eigenlijks de deur dicht. Kort hierna heb ik geprobeerd zelfmoord te plegen omdat ik toen echt het gevoel had niet thuis te horen op deze aarde. Er was niemand die om mij gaf en ik was zo erg het buitenbeentje dat ik zelf was gaan geloven dat het zo hoorde omdat ik het niet waard was. Hierdoor ben ik erg depressief geweest wat uiteindelijks heeft geleid tot 2x een poging tot zelfmoord. Toen mij dat niet lukte wist ik het ook niet meer en heb ik eigenlijks 3 dagen lang zitten gamen om weg te zijn van alles. Ik ben toen niet naar school geweest en stak een vinger in me keel zodat ik overgaf dan leek het tenminste dat ik echt ziek was.
•

Verkeerde vrienden
Toen ik toch enigsinds was gekalmeerd van dit alles zocht ik toch contact met mensen. Mensen die me wel accepteerden zoals ik was. Maar omdat ik tegen die tijd al bij het uitschot behoorde kwam ik daar dan ook snel terecht. En toen gingen dingen snel fout. Ik voelde me sinds een paar jaar eindelijk weer geaccepteerd en deed dan ook vrolijk mee met de dingen die zij deden. Hierdoor kreeg ik 1x een taakstraf van 20 uur voor het vernielen van gemeentelijke eigendommen. En 1x een taak straf van 24 uur voor winkel diefstal. Toen in het 3e jaar van het VMBO kreeg ik wat tramalant met een meisje uit mijn klas wat er voor gezorgd heeft dat ik onterecht een jaar voorwaardelijk heb gekregen wegens zware mishandeling.
•

Alcohol probleem
Door deze dingen ben ik halverwege mijn 2e schooljaar mijn toevlucht gaan zoeken in andere afeldingen dan gamen. Omdat gamen niet altijd meer werkte. Zodoende ben ik redelijk aan de drank geraakt. Ik werd dan ook op een gegeven moment door de politie gepakt om half 8 in de ochtend fietsend richting school terwijl ik een fles sherry leeg dronk. Dit heeft verder eigenlijks weinig consequesties gehad voor mij.

Hier wat achtergrond informatie over mij. Dit is in grove lijnen hoe mijn jeugd is geweest. Zonder al teveel in detail te treden. Misschien begrijp je het nu wat beter.

Lekkere optelsom van shit dus.

Goede stappen van je dat je hulp zoekt en de drank weg hebt gegooid. Zijn denk ik hele grote stappen in de goede richting.

Wel ruk dat je totaal geen positieve ervaringen hebt met mensen.
Behalve dan nu hier. Weer een goede stap dus