Maximumstraffen Nederland zijn wassen neus

Wat een droplul die gozert. Als twee dronken gozers elkaar klappen proberen te geven is het toch volledig onzinnig om ze 2 jaar in de gevangenis te zetten?

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:12 schreef Brum_brum het volgende:
Wat een droplul die gozert. Als twee dronken gozers elkaar klappen proberen te geven is het toch volledig onzinnig om ze 2 jaar in de gevangenis te zetten?

Precies. "Maar de maximumstraf is veel hoger!!11!"

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:05 schreef Tchock het volgende:
Nee. Komt door meerdere dingen. Ten eerste is er een gigantische verscheidenheid aan delicten die onder hetzelfde artikel vallen. Een fiets in de gracht gooien bij het uitgaan kan als 'openlijke geweldpleging' worden gezien, maar het slaan van een agent ook. Logischerwijs moeten er totaal verschillende straffen op volgen.

Dan kun je ook concluderen dat het artikel te ruim geformuleerd is. Construeer je als wetgever de wetgeving specifieker, dan is het niet meer nodig om het gooien van een fiets in de gracht en het slaan van een agent onder één artikel te laten vallen. Ik vind wel dat Eerdmans hier een interessant punt aanhaalt eigenlijk.

quote:

Tweede omstandigheid die meespeelt is dat straffen in Nederland niet 'gestapeld' kunnen worden. In sommige landen (Amerika bijvoorbeeld) kun je voor vier moorden vier keer de straf voor moord krijgen. Logischerwijs hoeft de maximumstraf dan niet zo hoog te zijn - je straf immers altijd voor één moord. In Nederland kun je voor vier moorden maar één straf krijgen, namelijk de maximumstraf voor een enkelvoudige moord (die is levenslang, overigens). Wil dat zeggen dat de wetgever bedoeld heeft om levenslang op te leggen voor een enkelvoudige moord? Absoluut niet.

Dat hangt er maar vanaf welke curve die je daar op los laat. Hanteer je bijvoorbeeld een concave curve in de relatie tussen zwaarte van een delict en strafmaat, dan krijg je een gemiddelde wat veel meer richting het maximum zal liggen. Ik zou wel eens willen weten wat rechters daar over te zeggen hebben.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:17 schreef Kowloon het volgende:

[..]

Dan kun je ook concluderen dat het artikel te ruim geformuleerd is. Construeer je als wetgever de wetgeving specifieker, dan is het niet meer nodig om het gooien van een fiets in de gracht en het slaan van een agent onder één artikel te laten vallen.

Maar dan blijf je bezig. Je kunt niet álles in de wet zetten. Een auto in de gracht gooien is iets anders dan een fiets. Aparte artikelen? Apart artikel voor het slaan van je vrienden, verre kennissen, boksers, agenten, vreemden? Dat is simpelweg niet te doen. Dan wordt de wet te groot om te navigeren en te onduidelijk om te begrijpen.

Sterker nog, ik denk dat specificeren van artikelen de straffen enkel verlaagt. Als het verkeerde feit ten laste wordt gelegd is dat niet altijd te corrigeren door het Openbaar Ministerie. Hoe meer artikelen over dezelfde (soort) feiten, hoe groter de kans dat dat gebeurt.

quote:

Dat hangt er maar vanaf welke curve die je daar op los laat. Hanteer je bijvoorbeeld een concave curve in de relatie tussen zwaarte van een delict en strafmaat, dan krijg je een gemiddelde wat veel meer richting het maximum zal liggen. Ik zou wel eens willen weten wat rechters daar over te zeggen hebben.

Ik snap niet wat je hier mee bedoelt.

En het is natuurlijk ook heel wenselijk dat artikelen vaak wat vaag zijn. Er zijn 'restartikelen' waar gewoon alles onder gegooid wordt wat je nergens anders kwijt kan. Voorbeeldje is artikel 5 Wegenverkeerswet. Die stelt:

quote:

Artikel 5

Het is een ieder verboden zich zodanig te gedragen dat gevaar op de weg wordt veroorzaakt of kan worden veroorzaakt of dat het verkeer op de weg wordt gehinderd of kan worden gehinderd.

Stel, theoretisch, dat je dit artikel wil afschaffen en vervangen voor specifieke bepalingen. De straf voor eten wordt ietsje lager dan die voor op je TomTom kijken, die op zijn beurt weer iets lager is dan die voor een uitgevouwen kaart voor je voorruit houden. Nee, wacht even. Eten van soep is gevaarlijker dan eten van een broodje. Dus die moet ook hoger. Is eten van een broodje gevaarlijker dan op je TomTom kijken? Maakt het uit hoe warm de soep is? Is kippensoep gevaarlijker dan tomatensoep?

Aan mijn voorbeeld is te zien dat het onmogelijk is alles in wet te vatten. Dat kán simpelweg niet. En als je het niet doet is de onvermijdelijke consequentie dat de rechter feiten en omstandigheden moet afwegen bij het bepalen van de strafmaat.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 00:56 schreef TweeGrolsch het volgende:

[..]

Politici bemoeien zich nu toch niet met de rechtsgang? Maar met de strafmaat. En dat is nou precies de taak van politici.

Dat is maar net hoe je het ziet. Politici, dat is de regering en de volksvertegenwoordiging, stellen de wet inclusief de strafwet vast. Zij gieten ons aller rechtsgevoel in regels en wetten. De wetten verwoorden wat wij allemaal gezamenlijk rechtvaardig vinden.
Rechters passen die wet toe. Dat moeten ze kunnen doen zonder beïnvloed te worden, dus in volledige eigen vrijheid en veiligheid. Op rechters mag geen machtsinvloed uitgeoefend worden, noch door politici, noch door daders, noch door slachtoffers, noch door het publiek. Rechters kunnen dus ook niet ontslagen worden door bijvoorbeeld het Ministerie van Justitie.
Als politici het niet eens zijn met de hoogte van straffen, moeten ze gewoon wachten tot ze van de kiezers een nieuwe opdracht krijgen. Immers: het zijn de gewone mensen, jij en ik, die het voor ons geldende recht maken.

pffrrt, wat een gemakkelijk artikel, men nemen een hoofdonderwerp, vergeten alle bijzaken, en gaan over het hoofdonderwerp keihard boe-roepen in de krant

In dit Topic stelde al iemand dat het uitmaakt of iemand 1 raam ingooit, of 10 ramen ingooit, voor het bepalen van de strafmaat.
Ja dat is in Nederland ook zo geregeld, voor het ingooien van 1 raam krijg je een taakstraf, stel hypothetisch 60 uur, dan krijg je voor 10 ramen een zwaardere straf.

Ook telt bij de strafbepaling mee of een dader wel of geen bekentenis aflegt, en wel of geen spijt heeft.

Voor meerdere delicten krijg je per delict een straf, dus uiteindelijk een forse totale straf.

De 1/3e strafvermindering wilt niet zeggen dat die 1/3e straf meteen verdwijnt. Meestal is er een proeftijd van 2 jaar. Mocht iemand in die 2 jaren proeftijd weer in aanraking komen met justitie, dan moet hij die 1/3e van de vorige straf ook uitzitten.
Dus stel iemand krijgt voor een drugsdelict 18 maanden. Dan moet hij 12 maanden uitzitten, en 2 jaar lang blijft de overige 6 maanden staan. Mocht degene binnen 2 jaar weer wegens drugs gepakt worden, dan krijgt hij dus weer 18 maanden + de 6 maanden die nog stonden, dus totaal 24 maanden.
Dan moet hij weer 2/3e straf uitzitten, is 12 maanden. Plus de 6 maanden, dus 18 maanden van de 24 maanden zit degene dan in de gevangenis. En dan weer 6 maanden met een proeftijd van 2 jaar aan zijn broek.

Dus de werkelijkheid ligt wat genuanceerder, en dan lijken de straffen misschien licht, maar ik vind dat allerzins meevallen. Want zwaarder straffen betekent dat gedetineerden langer vast zitten, dus meer gevangen, en dat kost verschrikkelijk veel geld.
En of het echt het resultaat heeft wat men verwacht van zwaardere straffen, ik denk het niet.
Dus kosten - baten analyse, het kost veel en levert weinig op. Slechte maatregel dus, niet doen.


Overigens de richtlijnen waar het artikel het over heeft, dat is een regeling van de Landelijke overleg voorzitters strafsectoren van de Rechtbanken, LOVS-regeling.
Deze zijn terug te vinden op de site van de rechtspraak; www.rechtspraak.nl.
Klik hier

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:33 schreef P.S._Eudoniem het volgende:
-knip-

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:20 schreef Tchock het volgende:
Maar dan blijf je bezig. Je kunt niet álles in de wet zetten. Een auto in de gracht gooien is iets anders dan een fiets. Aparte artikelen? Apart artikel voor het slaan van je vrienden, verre kennissen, boksers, agenten, vreemden? Dat is simpelweg niet te doen. Dan wordt de wet te groot om te navigeren en te onduidelijk om te begrijpen.

Sterker nog, ik denk dat specificeren van artikelen de straffen enkel verlaagt. Als het verkeerde feit ten laste wordt gelegd is dat niet altijd te corrigeren door het Openbaar Ministerie. Hoe meer artikelen over dezelfde (soort) feiten, hoe groter de kans dat dat gebeurt.

Ja, hoe specifieker je het maakt hoe ingewikkelder het wordt. Maar aan de andere kant, waarom zou de huidige mate van specifiekheid de juiste zijn? Ik vind dat wel een interessante discussie eigenlijk, ben wel benieuwd welke argumenten daar nou voor zijn. Complexiteit is er zeker een van inderdaad, maar dat zal niet het enige zijn.

quote:

Ik snap niet wat je hier mee bedoelt.

Oke, stel je een grafiek voor. Op de X-as staat de zwaarte van het delict, op de Y-as staat de straf. Wat rechters in feite doen is vaststellen welke relatie zich tussen de zwaarte van het delict en straf moet bevinden. Je kunt bijvoorbeeld een rechte lijn nemen. 1 moord levert dan 4 jaar cel op, 2 moorden leveren 8 jaar cel op, 3 moorden leveren dan 12 jaar cel op, enzovoort. Neem je een concave lijn, dan neemt in het begin de straf snel toe met de zwaarte van het delict. Dus 1 moord levert dan 8 jaar cel op, 2 moorden levert dan 11 jaar cel op en 3 moorden levert 12 jaar cel op. (ik neem even het aantal moorden als voorbeeld omdat dat makkelijk tellen is ) In het eerste geval zal de gemiddelde straf lager uitkomen dan in het tweede geval. Wat Eerdmans dus in feite zegt is dat hij het niet eens is met de vorm van de curve die door rechters gehanteerd wordt.

Het is een afweging die door rechters natuurlijk wel gemaakt moet worden omdat ze anders hun werk niet kunnen uitvoeren aangezien de wet daar niet specifiek over is. Aan de andere kant moeten rechters zich er ook van bewust zijn dat de keus van een curve die ver af ligt van het gevoel in de maatschappij weer een reactie van de wetgever uit kan lokken, bijvoorbeeld in de vorm van minimumstraffen of een specifiekere omschrijving van de wet. Nemen rechters te veel vrijheid, dan kan op termijn hun vrijheid wel eens beperkt worden. Ik zou best wel eens willen weten hoe dat soort afwegingen in zijn werk gaat en dus vind ik het wel interessant dat Eerdmans nu met dit punt komt. Ik had er nog nooit bij stilgestaan eigenlijk.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:38 schreef Kowloon het volgende:

[..]

Ja, hoe specifieker je het maakt hoe ingewikkelder het wordt. Maar aan de andere kant, waarom zou de huidige mate van specifiekheid de juiste zijn? Ik vind dat wel een interessante discussie eigenlijk, ben wel benieuwd welke argumenten daar nou voor zijn. Complexiteit is er zeker een van inderdaad, maar dat zal niet het enige zijn.

De huidige mate van specificatie is over vele jaren door vele kabinetten gevormd. Elk kabinet staat het vrij daaraan iets te veranderen.

quote:

Oke, stel je een grafiek voor. Op de X-as staat de zwaarte van het delict, op de Y-as staat de straf. Wat rechters in feite doen is vaststellen welke relatie zich tussen de zwaarte van het delict en straf moet bevinden. Je kunt bijvoorbeeld een rechte lijn nemen. 1 moord levert dan 4 jaar cel op, 2 moorden leveren 8 jaar cel op, 3 moorden leveren dan 12 jaar cel op, enzovoort. Neem je een concave lijn, dan neemt in het begin de straf snel toe met de zwaarte van het delict. Dus 1 moord levert dan 8 jaar cel op, 2 moorden levert dan 11 jaar cel op en 3 moorden levert 12 jaar cel op. In het eerste geval zal de gemiddelde straf lager uitkomen dan in het tweede geval. Wat Eerdmans dus in feite zegt is dat hij het niet eens is met de vorm van de curve die door rechters gehanteerd wordt.

Het is een afweging die door rechters natuurlijk wel gemaakt moet worden omdat ze anders hun werk niet kunnen uitvoeren aangezien de wet daar niet specifiek over is. Aan de andere kant moeten rechters zich er ook van bewust zijn dat de keus van een curve die ver af ligt van het gevoel in de maatschappij weer een reactie van de wetgever uit kan lokken, bijvoorbeeld in de vorm van minimumstraffen of een specifiekere omschrijving van de wet. Nemen rechters te veel vrijheid, dan kan op termijn hun vrijheid wel eens beperkt worden. Ik zou best wel eens willen weten hoe dat soort afwegingen in zijn werk gaat en dus vind ik het wel interessant dat Eerdmans nu met dit punt komt. Ik had er nog nooit bij stilgestaan eigenlijk.

Ah, ik snap wat je bedoelt. Je punt gaat alleen mank om de reden dat de zwaarte van het delict niet de enkele grond is waarop de straf gebaseerd wordt. Allerlei andere omstandigheden - vormfouten in het proces, bekentenissen, leefsituatie, strafblad, houding in de rechtszaal, details van het misdrijf, enz. enz. - kunnen net zo goed gelden, in positieve en negatieve zin. Dus het valt nooit in één grafiek te beschouwen.

NL is een wassen neus

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:09 schreef Tchock het volgende:

[..]

In principe snap ik je punt, maar wat je voorstelt komt neer op minimumstraffen. En die zijn extreem gevaarlijk.

Voorbeeld: een vrouw wordt jarenlang mishandeld door haar man. Geslagen, geschopt, de meest gruwelijke dingen. Op een dag besluit ze dat het genoeg is. Vluchten of praten durft ze niet, ze steekt de man neer in zijn slaap. Minimumstraffen brengen mee dat de rechter dan geen rekening kan houden met het feit dat ze jarenlang mishandeld is en geen uitweg meer zag. Er volgt dezelfde straf als voor een koelbloedige afrekening.

Totaal onwenselijke situatie. In Amerika komt het voor dat huizen van (veelal) vrouwen gebruikt worden voor drugshandel. Vaak weet de vrouw daar niets van, of kan ze door chantage of bedreiging niet optreden. Toch worden er door minimumstraffen jarenlange celstraffen opgelegd (tot wel 20 jaar) omdat dat nou eenmaal staat voor georganiseerde drugshandel. De daadwerkelijke handelaren zijn uiteraard al lang met de noorderzon vertrokken.

Er volgt dan niet dezelfde straf als bij een koelbloedige afrekening. Er is immers een bandbreedte, 8 tot 20 jaar bv voor moord. De vrouw krijgt 8, voor de afrekening krijg je 20.

Dat tweede gedeelte heeft met de schuldvraag te maken. Als de vrouw er niets van weet, of gechanteerd/bedreigt wordt dan is ze niet schuldig. Dat heeft in principe niets met een minimum of maximumstraf te maken.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:42 schreef zhe-devilll het volgende:
NL is een wassen neus

Je bent zelf een neus.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:44 schreef TweeGrolsch het volgende:

[..]

Er volgt dan niet dezelfde straf als bij een koelbloedige afrekening. Er is immers een bandbreedte, 8 tot 20 jaar bv voor moord. De vrouw krijgt 8, voor de afrekening krijg je 20.

Maar 8 jaar is in dat geval alsnog vele malen meer dan ze nu zou krijgen. Minimumstraffen moeten ook wel hoog zijn, anders hebben ze geen 'effect' wat de voorstanders graag zouden zien.

quote:

Dat tweede gedeelte heeft met de schuldvraag te maken. Als de vrouw er niets van weet, of gechanteerd/bedreigt wordt dan is ze niet schuldig. Dat heeft in principe niets met een minimum of maximumstraf te maken.

Dat hoeft absoluut niet. Hangt af van de formulering van het artikel.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:46 schreef Specularium het volgende:

[..]

Je bent zelf een neus.

..Wat een klotenopmerking zeg!

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:48 schreef zhe-devilll het volgende:

[..]

..Wat een klotenopmerking zeg!

Nee, jouw post was nuttige toevoeging.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:48 schreef Tchock het volgende:

[..]

Nee, jouw post was nuttige toevoeging.

Is het niet leuk?
Vond hem wel scherp..zeg maar

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:41 schreef Tchock het volgende:
Ah, ik snap wat je bedoelt. Je punt gaat alleen mank om de reden dat de zwaarte van het delict niet de enkele grond is waarop de straf gebaseerd wordt. Allerlei andere omstandigheden - vormfouten in het proces, bekentenissen, leefsituatie, strafblad, houding in de rechtszaal, details van het misdrijf, enz. enz. - kunnen net zo goed gelden, in positieve en negatieve zin. Dus het valt nooit in één grafiek te beschouwen.

Dat soort factoren zijn prima mee te nemen. Maar het was niet mijn bedoeling er een heel wiskundig model van te maken. Laten we aannemen dat de zwaarte van het delict toch een belangrijke impact op de straf heeft (niet een heel wilde aanname volgens mij), dan ben ik best benieuwd welke argumenten rechters gebruik bij het vaststellen van de relatie in de norm die zij hanteren. Waarom geef je, al het andere gelijk houdend, 10 jaar en geen 5 jaar?

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 01:57 schreef Kowloon het volgende:

[..]

Dat soort factoren zijn prima mee te nemen. Maar het was niet mijn bedoeling er een heel wiskundig model van te maken. Laten we aannemen dat de zwaarte van het delict toch een belangrijke impact op de straf heeft (niet een heel wilde aanname volgens mij), dan ben ik best benieuwd welke argumenten rechters gebruik bij het vaststellen van de relatie in de norm die zij hanteren. Waarom geef je, al het andere gelijk houdend, 10 jaar en geen 5 jaar?

Daar zijn normen voor ontwikkeld. Zoals Pseudoniem al aangaf is er hier een hoop over te lezen. De normen zijn vastgesteld door de besturen van de rechtbanken en hoven en hebben vooral als doel om te voorkomen (wat overigens niet is gelukt, maar het verbetert wel) dat er onderscheid bestaat tussen verschillende rechtbanken. Naast de normen baseren rechters zich op eerdere zaken - het grootste deel van de zaken is al eens eerder gevoerd, en voor een klein ander deel zijn er wel soortgelijke zaken.

Om er maar eens eentje bij te pakken:



Hier staat maximaal 12 jaar op. Dat is dus voorbehouden aan de allerergste gevallen, waarbij je als een soort bingokaart aan kunt strepen met welke van de strafvermeerderende factoren je te maken hebt. De 'norm'-straf (dat wil zeggen, zonder enige vermeerderen en/of verminderende factoren) is 2 jaar. Zoals je uit de factorenlijst wel kunt zien zal het zelden voorkomen dat die factoren niet bestaan. In elk geval wordt er altijd naar gekeken.

Leuk document, ik ga er eens doorheen bladeren. Wel blijf ik benieuwd hoe ze dan bij die orientatiepunten komen.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 02:14 schreef Kowloon het volgende:
Leuk document, ik ga er eens doorheen bladeren. Wel blijf ik benieuwd hoe ze dan bij die orientatiepunten komen.

Is ook heel erg interessant. En je kunt zeker vragen stellen bij welke factoren worden meegewogen en in welke mate.

Je moet je trouwens ook bedenken dat in het voorbeeld van verkrachting, de 'zwaarste' verkrachting eigenlijk niet mogelijk is. Een hele zware verkrachting zal vaak ook een zware mishandeling of zelfs een (poging tot) doodslag of moord met zich meebrengen. Dat verhoogt vanzelfsprekend de straf, terwijl de maximumstraf voor verkrachting niet wordt opgelegd.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2014 22:58 schreef IkStampOpTacos het volgende:
Persoonlijk stoor ik me meer aan het feit dat gevangenen 1/3e vermindering krijgen bij goed enigszins normaal gedrag.

Dat dekt de lading iets beter.

Is het een feit dat vooraf afgesproken strafnormen bestaan?

Eerdmans heeft zeker wel een punt, een beetje jammer dat hij niet echt de spijker op zijn kop slaat maar er het slechts neerkomt op een pleidooi voor zwaarder straffen. Dat er in zijn optiek te licht gestraft wordt is namelijk slechts een symptoom van het probleem, niet het probleem zelf.

Ergens begin jaren 90 is men namelijk landelijk straffen gaan vergelijken, en is men de strafmaten aan elkaar gaan aanpassen, omdat er vaak wel factor 4 verschil zat tussen verschillende arrondissementen bij vergelijkbare misdrijven. Dan kun je die gelijktrekken op die factor 4 of op factor 1, maar daarmee is het probleem niet opgelost. Het probleem is namelijk dat die verschillen konden ontstaan: Als twee rechters op basis van dezelfde wet en een vergelijkbaar feiten en omstandighedencomplex tot een totaal verschillende uitspraak komen dan is tenminste één van die twee rechters maar wat aan het doen. In de praktijk zijn beiden maar wat aan het doen.

Vaak wordt gezegd dat je dat maar aan de rechter moet overlaten want die heeft er verstand van, maar dat is niet zo. Een rechter heeft geen specifieke deskundigheid in het bepalen van de strafmaat, want strafmaatbepaling maakt geen onderdeel uit van de rechtswetenschap. Er is geen intellectuele verantwoording, het geheim van de raadkamer staat voor nattevingerwerk. Dan kun je nattevingerwerk van de een vergelijken met de ander en het aan elkaar aanpassen, het blijft nattevingerwerk.

Als je het probleem dus echt wil oplossen dan moet je de strafmaatbepaling onderdeel van de rechtswetenschap maken. Dan moet je bijvoorbeeld bepalen dat de rechter de hoogte van de straf daadwerkelijk motiveert, dus niet met een toverformule maar met een motivering die de strafmaat daadwerkelijk kan dragen. Een motivering van een strafmaat van 9 maanden die even goed gebruikt zou kunnen worden om een strafmaat van 3 jaar te motiveren is geen motivering van die 9 maanden. Als je die motivering dan laat toetsen, niet alleen in hoger beroep maar ook bij een soort hoge raad voor straftoemeting, dan wordt het bepalen van de strafmaat onderdeel van de rechtswetenschap en worden rechters daar dus deskundig in. Als ze deskundig zijn hoeven ze niet bij elkaar af te kijken om tot een vergelijkbare strafmaat te komen.

Aangezien het om een straf op basis van de wet gaat, zal dan die strafmaat gemotiveerd gerelateerd aan de algemene strafmaat van de wetgever moeten zijn. De wetgever heeft zich immers met de strafmaxima uitgesproken over de ernst van het delict. Rechters zijn daar nu los van, die bepalen hun eigen algemene strafmaat, voordat ze die toepassen op het individuele geval. Zo zitten ze bij geweldsmisdrijven veel lager tov het strafmaximum dan bij drugsdelicten, ze 'corrigeren' dus de wetgever zonder nadere motivering.

Dan kunnen we naar een situatie toe dat de wetgever en dus de politiek en dus indirect de kiezer de algemene strafmaat bepaalt, en de rechter die dan toepast op het individuele geval.

Goed verhaal Weltschmerz, volledig mee eens.

Wordt tijd dat rechters verkiesbaar worden.

Eerdmans neemt zijn kiezers weer serieus met zo'n onzin verhaal.

quote:

Op woensdag 22 januari 2014 11:53 schreef Pietverdriet het volgende:
Wordt tijd dat rechters verkiesbaar worden.

Echt?