Ik had dat zelf ook toen ik het gewoon zat was.. Dat heb ik dan 1x gehad in ehh 2 jaar tijd ofzo.quote:Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:
Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:
- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?
- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?
			
			
			
			Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn tot 3 weken geleden, Ik ben begonnen op de dagbehandeling,3 dagen per week in een groep van ongeveer 9 mensen, Ik vond het bloedeng, en heb het mede door de paniek ook een aantal keer uitgesteld, 2 weken geleden dus toch maar begonnen, en het viel mij echt 100000000% mee.quote:Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:
Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:
- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?
- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?
			
			
			
			Tja, percentages... Je bent er klaar voor, of je bent er niet klaar voor. Het belangrijkste in mijn ogen dat je aangeeft is dat je je leven als zodanig niet leuk vindt. Als dat echt zo is, dan ben je er klaar voor. Je hebt nog wat gemengde gevoelens zeg je, maar daarop zeg ik: kan je momenteel wel echt aan op je gevoelens? Kon je van je gevoelens op aan, dan zou je leven waarschijnlijk wel leuk zijn. En dus zeg ik: confronteer die angst, en hou deze in het licht van de angst dat je leven nooit leuker zal worden zolang je niet voor verbetering gaat. Je geest speelt al langere tijd een spelletje met je, tijd voor jou om een zet te doen en deze schaakmat te zetten.quote:Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:
Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:
- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?
Hier kan ik kort en krachtig over zijn: vind jij het niets om in groepstherapie te gaan, ga dan niet in groepstherapie. Het is jouw behandeling, jouw welzijn, jouw leven. Sta je behandelaar toe je te helpen, maar hou zelf het heft in handen.quote:- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?
			
			
			
			kleine nuance: probeer het eerst voordat je het helemaal afketst... het kan meevallenquote:Op zondag 24 november 2013 16:03 schreef Gray het volgende:
[..]
Tja, percentages... Je bent er klaar voor, of je bent er niet klaar voor. Het belangrijkste in mijn ogen dat je aangeeft is dat je je leven als zodanig niet leuk vindt. Als dat echt zo is, dan ben je er klaar voor. Je hebt nog wat gemengde gevoelens zeg je, maar daarop zeg ik: kan je momenteel wel echt aan op je gevoelens? Kon je van je gevoelens op aan, dan zou je leven waarschijnlijk wel leuk zijn. En dus zeg ik: confronteer die angst, en hou deze in het licht van de angst dat je leven nooit leuker zal worden zolang je niet voor verbetering gaat. Je geest speelt al langere tijd een spelletje met je, tijd voor jou om een zet te doen en deze schaakmat te zetten.
[..]
Hier kan ik kort en krachtig over zijn: vind jij het niets om in groepstherapie te gaan, ga dan niet in groepstherapie. Het is jouw behandeling, jouw welzijn, jouw leven. Sta je behandelaar toe je te helpen, maar hou zelf het heft in handen.
			
			
			
			Dat mag zeker gezegd worden.quote:Op zondag 24 november 2013 16:05 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
kleine nuance: probeer het eerst voordat je het helemaal afketst... het kan meevallen
			
			
			
			Ik dacht namelijk ook: ja dahag ik ga niet in een groep zitten, mn verhaal op tafel leggen en dan gaat iedereen zich ermee bemoeien, grote jankgroep dikke doei.. En nu valt het onwijs mee en.vind ik het nog best gezelligquote:
			
			
			
			
			
			
			
			Ik vind het wel goed, maar soms ook erg lastig. Juist in groepen heb ik er nog meer als normaal gezien, veel moeite mee om me te uiten en dingen over mezelf te vertellen. Raak snel gestresst en klap dicht. Ik denk vaak dat ik de moeite niet waard ben, om ruimte in te nemen en dat is juist iets wat ik goed kan leren in de groep en niet als ik gesprekstherapie met mijn therapeute alleen heb.quote:
			
			
			
			Hoera!!quote:Op zondag 24 november 2013 18:29 schreef Gray het volgende:
Woehoe! Nummer getraceerd, opgebeld en "ja, leuk" gekregen!![]()
![]()
![]()
* Gray doet t-shirt over het hoofd en vliegt door de straten, struikelt en doet alsnog een vreugdedansje![]()
			
			
			
			
			
			
			
			Tofquote:Op zondag 24 november 2013 18:44 schreef rainbowwarrior het volgende:
Het doet me trouwens goed te lezen dat het bij een aantal mensen hier bergopwaarts gaat, dat geeft mij ook meer kracht en motivatie verder te gaan zodat het bij mij ook ooit beter zal gaan.
			
			
			
			Doen! Wanneer je eenmaal dat echte geluk te pakken hebt was het alle stress, pijn, en moeite dubbel en dwars waard. Het is moeilijk uit te leggen, maar wanneer je het eenmaal hebt... klopt het plots. Het voelt bijna echt alsof een sluier voor je ogen weggetrokken wordt en een last van je schouders valt. Je glijdt dan als het ware door het leven.quote:Op zondag 24 november 2013 18:44 schreef rainbowwarrior het volgende:
Het doet me trouwens goed te lezen dat het bij een aantal mensen hier bergopwaarts gaat, dat geeft mij ook meer kracht en motivatie verder te gaan zodat het bij mij ook ooit beter zal gaan.
Over een paar weken pas, want eerst lekker touren!quote:Op zondag 24 november 2013 18:49 schreef kuolema het volgende:
Gray!! Ik ben blij voor jeWanneer ga je op date?
quote:Ga dubbeldaten met Murmeli
			
			
			
			
			
			
			
			Huilen kan een heel mooie ervaring zijn. Zeker in het voorbeeld dat je geeft is het een prachtig iets om te delen. Treurig zijn zij die zo verhard zijn dat zelfs een klein beetje compassie niet door kan breken.quote:Op zondag 24 november 2013 18:54 schreef kuolema het volgende:
Laatst begon iemand te huilen bij crisisvaardigheden, dan moet ik zelf ook bijna huilen en wil ik diegene gewoon knuffelen en zo. Het doet me echt pijn. Lijkt me heel moeilijk in groepstherapie. Alsof je nog niet genoeg hebt aan je eigen emoties.
			
			
			
			Naja het is gewoon niet prettig om te zien hoe iemand anders lijdt. Vooral als je het gevoel hebt dat je diegene niet kunt helpen. Bij mij niet goed voor mijn stemming in elk geval. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Zou best grappig zijn als iedereen met elkaar mee zou gaan huilenquote:Op zondag 24 november 2013 18:57 schreef Gray het volgende:
[..]
Huilen kan een heel mooie ervaring zijn. Zeker in het voorbeeld dat je geeft is het een prachtig iets om te delen. Treurig zijn zij die zo verhard zijn dat zelfs een klein beetje compassie niet door kan breken.
			
			
			
			Mijn psycholoog begon ook over groepstherapie.quote:Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:
- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?
			
			
			
			Huilen kan ook heel erg opluchten weet ik. En ik zie niets mis met treuren om andermans leed. Behalve dan misschien voor je stemming. Maar die verandert ook wel weer. Een van de grootste problemen die mensen maken voor zichzelf is hun gevoel ontkennen. Een heel andere weer is ernaar handelen.quote:Op zondag 24 november 2013 19:02 schreef kuolema het volgende:
[..]
Naja het is gewoon niet prettig om te zien hoe iemand anders lijdt. Vooral als je het gevoel hebt dat je diegene niet kunt helpen. Bij mij niet goed voor mijn stemming in elk geval. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Zou best grappig zijn als iedereen met elkaar mee zou gaan huilen
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			Had ik ook niet, maar ik heb het geprobeerd, en het doet helemaal niet zo'n pijnquote:Op maandag 25 november 2013 09:37 schreef Probability het volgende:
Ik heb vandaag echt geeen zin om uit bed te komen
			
			
			
			
			
			
			
			quote:Op zondag 24 november 2013 11:40 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Gray verliefd en murmeli op jacht!![]()
![]()
			
			
			
			Had ik ook niet, mja 2 honden dus ik moest wel, en toen ook maar vroeg boodschappen gaan doen... Nu mn huis maar opruimen!quote:Op maandag 25 november 2013 09:37 schreef Probability het volgende:
Ik heb vandaag echt geeen zin om uit bed te komen
			
			
			
			
			
			
			
			Hoe kwam het dat je zoveel energie kreeg? Werd je gewoon wakker en... of anders?quote:Op maandag 25 november 2013 02:44 schreef sitting_elfling het volgende:
Ik heb zo'n vaag vermoeden dat ik dit topic eindelijk straks kan verlaten. Ik heb zo veel energie dat ik weer wakker ligIk kan de slaap verdomme niet vatten.
			
			
			
			Want van veel energie en laat slapen raak je niet depressief?quote:Op maandag 25 november 2013 02:44 schreef sitting_elfling het volgende:
Ik heb zo'n vaag vermoeden dat ik dit topic eindelijk straks kan verlaten. Ik heb zo veel energie dat ik weer wakker ligIk kan de slaap verdomme niet vatten.
			
			
			
			Rustig aan man!!1x een overload aan energie is nog geen gewonnen slag!quote:Op maandag 25 november 2013 02:44 schreef sitting_elfling het volgende:
Ik heb zo'n vaag vermoeden dat ik dit topic eindelijk straks kan verlaten. Ik heb zo veel energie dat ik weer wakker ligIk kan de slaap verdomme niet vatten.
			
			
			
			Inderdaad!quote:Op maandag 25 november 2013 12:02 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Rustig aan man!!1x een overload aan energie is nog geen gewonnen slag!
			
			
			
			Wat jij zegt komt precies overeen met wat wij leren bij crisisvaardigheden. Je gevoel accepteren, er laten zijn, niet ontkennen, maar er ook niet helemaal naar handelen. Ik vind het moeilijk. Maar ik begrijp het principe dus hopelijk gaat het me ooit lukken.quote:Op zondag 24 november 2013 19:24 schreef Gray het volgende:
[..]
Huilen kan ook heel erg opluchten weet ik. En ik zie niets mis met treuren om andermans leed. Behalve dan misschien voor je stemming. Maar die verandert ook wel weer. Een van de grootste problemen die mensen maken voor zichzelf is hun gevoel ontkennen. Een heel andere weer is ernaar handelen.
Maar wanneer je leert een emotie toe te laten en door je heen te laten stromen alsof er niet een schaaltje maar een zeef in je zit, dan vloeit het even vlug weer heen.
Ik wil overigens niet zeggen dat je dat allemaal maar moet doen nu; hiermee wil ik alleen een andere mogelijkheid laten zien, dat eigenlijk in het midden snijdt van voelen en zijn. In het kort: het is mogelijk te huilen zonder het je geluk te laten tasten.
			
			
			
			
			
			
			
			quote:Op maandag 25 november 2013 12:09 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat jij zegt komt precies overeen met wat wij leren bij crisisvaardigheden. Je gevoel accepteren, er laten zijn, niet ontkennen, maar er ook niet helemaal naar handelen. Ik vind het moeilijk. Maar ik begrijp het principe dus hopelijk gaat het me ooit lukken.
Doe het zo als je wakker wordt: "Heeeeey, kijk mij nou eens afkeer hebben van alles!quote:Op maandag 25 november 2013 12:12 schreef kuolema het volgende:
Ik wil ook een hond hebben om uit te laten![]()
Mijn bed uit komen is heel moeilijk als ik nergens heen hoef. Ik doe mijn best om een stabiel ritme te houden maar het is altijd zo'n teleurstelling om wakker te worden. Een gevoel van afkeer van alles heb ik vaak.
			
			
			
			Bij mij op dagbeh hebben we dit onder de noemer mindfullness.. Ik heb er heel erg moeite mee...quote:Op maandag 25 november 2013 12:09 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat jij zegt komt precies overeen met wat wij leren bij crisisvaardigheden. Je gevoel accepteren, er laten zijn, niet ontkennen, maar er ook niet helemaal naar handelen. Ik vind het moeilijk. Maar ik begrijp het principe dus hopelijk gaat het me ooit lukken.
			
			
			
			Heb je ergens van binnen een ideaal over jezelf of de wereld?quote:Op maandag 25 november 2013 12:12 schreef kuolema het volgende:
Ik wil ook een hond hebben om uit te laten![]()
Mijn bed uit komen is heel moeilijk als ik nergens heen hoef. Ik doe mijn best om een stabiel ritme te houden maar het is altijd zo'n teleurstelling om wakker te worden. Een gevoel van afkeer van alles heb ik vaak.
			
			
			
			
			
			
			
			Dus je bent een gelukkig mens! Je doet wat je graag doet.quote:Op maandag 25 november 2013 12:39 schreef Gewas het volgende:
Ik vind wakker worden en dan koffie drinken + peuk roken het fijnste moment van de dag. Ik hou juist niet van de avonden, ga daarom vaak ook vroeg slapen.
			
			
			
			Ik ben toch echt een nyctofiel.quote:Op maandag 25 november 2013 12:39 schreef Gewas het volgende:
Ik vind wakker worden en dan koffie drinken + peuk roken het fijnste moment van de dag. Ik hou juist niet van de avonden, ga daarom vaak ook vroeg slapen.
			
			
			
			Nu ik erover nadenk is mijn stemming de afgelopen maanden wel beter geworden.quote:Op maandag 25 november 2013 12:43 schreef Opnieuw-energie het volgende:
[..]
Dus je bent een gelukkig mens! Je doet wat je graag doet.
Ik wist niet eens dat daar een woord voor was.quote:Op maandag 25 november 2013 12:51 schreef Gray het volgende:
[..]
Ik ben toch echt een nyctofiel.
En peukie, koffie: heerlijk! Maar wil eigenlijk met allebei stoppen...
			
			
			
			Ik ben 2.5 mnd geleden gestopt met roken en het moment wat jij beschrijft is het enige moment wat ik nog regelmatig mis... Nu is t koffie met n broodjequote:Op maandag 25 november 2013 12:39 schreef Gewas het volgende:
Ik vind wakker worden en dan koffie drinken + peuk roken het fijnste moment van de dag. Ik hou juist niet van de avonden, ga daarom vaak ook vroeg slapen.
			
			
			
			Uhh...de dag ziet er wel heel eng en gemeen uit op dat plaatjequote:Op maandag 25 november 2013 12:25 schreef Gray het volgende:
[..]
[..]
Doe het zo als je wakker wordt: "Heeeeey, kijk mij nou eens afkeer hebben van alles!" En dan opstaan, je favoriete, doch gezonde en niet te zware ontbijtje maken en deze dag beleven.
Een leuk gerelateerd stripje:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Yep. Beide zijn niet realistisch en vrij radicaal.quote:Op maandag 25 november 2013 12:29 schreef Opnieuw-energie het volgende:
[..]
Heb je ergens van binnen een ideaal over jezelf of de wereld?
			
			
			
			Tel me more!quote:quote:
0s.gif Op maandag 25 november 2013 12:29 schreef Opnieuw-energie het volgende:
[..]
Heb je ergens van binnen een ideaal over jezelf of de wereld?
Yep. Beide zijn niet realistisch en vrij radicaal.
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			Ik snap helemaal hoe je je voelt... Dat gevoel is echt zo kutquote:Op maandag 25 november 2013 23:10 schreef Miniem het volgende:
Het gaat echt slecht met me, ik weet niet wat ik moet. Alles gaat zo zwaar. Het motortje loopt alleen nog voor werk. Maar ik begin het werk zat te worden het motortje sputtert. Ik heb gewoon niets om voor te leven. waar doe ik dit allemaal voor
			
			
			
			In deze zomer, toen ik een paar weken geen therapie had, toen had ik dat gevoel een week lang wat jij hier beschreven hebt. Het heeft me laten zien hoe het leven kan zijn zonder die sluier en de mist die altijd om me heen hangen. Ik had zoiets nog nooit eerder ervaren: ik zonder depressiequote:Op zondag 24 november 2013 18:52 schreef Gray het volgende:
[..]
Doen! Wanneer je eenmaal dat echte geluk te pakken hebt was het alle stress, pijn, en moeite dubbel en dwars waard. Het is moeilijk uit te leggen, maar wanneer je het eenmaal hebt... klopt het plots. Het voelt bijna echt alsof een sluier voor je ogen weggetrokken wordt en een last van je schouders valt. Je glijdt dan als het ware door het leven.
			
			
			
			Ik had hier een aantal keer een lang antwoord op staan maar continu weer weggehaald. Ik kom hier nog op terug, ik zit nu weer exact op hetzelfde probleem. Klaar en klaar wakker en moet helaas de trein om 8 uur al weer pakken.quote:Op maandag 25 november 2013 11:51 schreef Gray het volgende:
[..]
Hoe kwam het dat je zoveel energie kreeg? Werd je gewoon wakker en... of anders?
			
			
			
			Volgens mij niet toch : ( ?quote:Op maandag 25 november 2013 11:54 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Want van veel energie en laat slapen raak je niet depressief?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |