Depressie & Angst #74

Dang, ze werkt niet vanavond.

quote:

Op zondag 24 november 2013 15:08 schreef Gray het volgende:
Dang, ze werkt niet vanavond.

Even jullie mening/ advies gevraagd:

Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:

- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?

- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?

quote:

Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:

Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:

- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?

- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?

Ik had dat zelf ook toen ik het gewoon zat was.. Dat heb ik dan 1x gehad in ehh 2 jaar tijd ofzo.

quote:

Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:

Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:

- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?

- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?

Jouw verhaal had het mijne kunnen zijn tot 3 weken geleden, Ik ben begonnen op de dagbehandeling,3 dagen per week in een groep van ongeveer 9 mensen, Ik vond het bloedeng, en heb het mede door de paniek ook een aantal keer uitgesteld, 2 weken geleden dus toch maar begonnen, en het viel mij echt 100000000% mee.
het programma bij mij bestaat uit cognitieve gedragstherapie, runningtherapie, mindfullness, relaxatie therapie, doelengroep, psychomotorische therapie en we hebben nog een themamiddag, iedere week een ander thema, zoals angst, eenzaamheid enz.

Het hele groepsgebeuren valt mij ontzettend mee, het zijn allemaal mensen die een psychische overbelasting hebben, ze zitten er niet omdat hun teen zeer doet zeg maar, Er word niet geoordeeld, er wordt juist met elkaar meegedacht, geluisterd en tips gegeven, en hoewel ik pas de 3e week inga, heb ik nu al wel tips meegenomen uit de groep.

en helemaal klaar ervoor was ik niet, maar ik wil vooruit, en het kon alleen maar kutter dus toen dacht ik HOP gaan!
Als je meer wilt weten, pm dan gerust!

quote:

Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:

Mijn psychologe vind dat ik intensievere therapie nodig heb. Daar ben ik het op zich mee eens. Ze heeft een dagbehandeling uitgekozen en daarbij rekening gehouden met de wensen die ik heb voor een nieuwe behandelaar. De dagbehandeling zelf klinkt goed en ik heb er meer vertrouwen in dan bij de vorige kliniek die ze had aangeraden. Er zijn alleen een aantal dingen die mij tegen houden. Dit zijn 2 daarvan:

- ben ik er wel klaar voor; ik weet niet of ik er nu al klaar voor ben om er voor de volle 100% voor te gaan. Ik denk dat ik nu op 85% zit. Ik weet dat ik mijn leven niet leuk vind nu en dat er verbetering moet komen maar ik vind het ook eng om nu echt intensief aan mijn problemen te werken en dat ook nog eens in een groep. Maar ik weet ook niet of ik er ooit wel 100% klaar voor ben en ik denk niet dat wachten op dat moment een goed plan is. Hoe weet ik of ik er klaar voor ben? Wat is het punt waarop mensen beslissen dat er nu iets moet veranderen?

Tja, percentages... Je bent er klaar voor, of je bent er niet klaar voor. Het belangrijkste in mijn ogen dat je aangeeft is dat je je leven als zodanig niet leuk vindt. Als dat echt zo is, dan ben je er klaar voor. Je hebt nog wat gemengde gevoelens zeg je, maar daarop zeg ik: kan je momenteel wel echt aan op je gevoelens? Kon je van je gevoelens op aan, dan zou je leven waarschijnlijk wel leuk zijn. En dus zeg ik: confronteer die angst, en hou deze in het licht van de angst dat je leven nooit leuker zal worden zolang je niet voor verbetering gaat. Je geest speelt al langere tijd een spelletje met je, tijd voor jou om een zet te doen en deze schaakmat te zetten.

quote:

- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?

Hier kan ik kort en krachtig over zijn: vind jij het niets om in groepstherapie te gaan, ga dan niet in groepstherapie. Het is jouw behandeling, jouw welzijn, jouw leven. Sta je behandelaar toe je te helpen, maar hou zelf het heft in handen.

quote:

Op zondag 24 november 2013 16:03 schreef Gray het volgende:

[..]

Tja, percentages... Je bent er klaar voor, of je bent er niet klaar voor. Het belangrijkste in mijn ogen dat je aangeeft is dat je je leven als zodanig niet leuk vindt. Als dat echt zo is, dan ben je er klaar voor. Je hebt nog wat gemengde gevoelens zeg je, maar daarop zeg ik: kan je momenteel wel echt aan op je gevoelens? Kon je van je gevoelens op aan, dan zou je leven waarschijnlijk wel leuk zijn. En dus zeg ik: confronteer die angst, en hou deze in het licht van de angst dat je leven nooit leuker zal worden zolang je niet voor verbetering gaat. Je geest speelt al langere tijd een spelletje met je, tijd voor jou om een zet te doen en deze schaakmat te zetten.

[..]

Hier kan ik kort en krachtig over zijn: vind jij het niets om in groepstherapie te gaan, ga dan niet in groepstherapie. Het is jouw behandeling, jouw welzijn, jouw leven. Sta je behandelaar toe je te helpen, maar hou zelf het heft in handen.

kleine nuance: probeer het eerst voordat je het helemaal afketst... het kan meevallen

quote:

Op zondag 24 november 2013 16:05 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

kleine nuance: probeer het eerst voordat je het helemaal afketst... het kan meevallen

Dat mag zeker gezegd worden.

quote:

Op zondag 24 november 2013 17:01 schreef Gray het volgende:

[..]

Dat mag zeker gezegd worden.

Ik dacht namelijk ook: ja dahag ik ga niet in een groep zitten, mn verhaal op tafel leggen en dan gaat iedereen zich ermee bemoeien, grote jankgroep dikke doei.. En nu valt het onwijs mee en.vind ik het nog best gezellig

Woehoe! Nummer getraceerd, opgebeld en "ja, leuk" gekregen!

* Gray doet t-shirt over het hoofd en vliegt door de straten, struikelt en doet alsnog een vreugdedansje

quote:

Op zaterdag 23 november 2013 21:34 schreef Miniem het volgende:

[..]

Hoe vind je dat?

Ik vind het wel goed, maar soms ook erg lastig. Juist in groepen heb ik er nog meer als normaal gezien, veel moeite mee om me te uiten en dingen over mezelf te vertellen. Raak snel gestresst en klap dicht. Ik denk vaak dat ik de moeite niet waard ben, om ruimte in te nemen en dat is juist iets wat ik goed kan leren in de groep en niet als ik gesprekstherapie met mijn therapeute alleen heb.

De verhalen van de anderen zijn erg heftig en ik merk dat ik me daar niet altijd van kan afgrenzen (is dat correct Nederlands?). Voor mij is de groep een mix uit nieuw gedrag kunnen oefenen (bijv: hoe kan ik me goed uiten, hoe ga ik met conflicten om), verantwoordelijk zijn, elkaar ondersteunen, herkenning en erkenning van de problemen ervaren, analyseren en begrijpen van wie ik ben en waarom ik zo ben, feedback krijgen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat we in de groep steeds zelfstandiger gaan functioneren en dat de groep de "therapeute" is. Onze therapeute structureert op dit moment veel en wil dat steeds meer loslaten. Wanneer wij als groep daarvoor klaar zijn, weet ik niet.

Ik ben sinds begin april in de groep en ga dat waarschijnlijk nog tenminste een jaar tot anderhalf jaar volgen (1x per week). Ik volg een tiefenpsychologische gruppentherapie (vertaald: dieptepsychologisch groepstherapie). Ik heb de indruk dat mijn therapeute verschillende methodes gebruikt. Bij dezelfde therapeute volg ik ook nog individuele gesprekstherapie.

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:29 schreef Gray het volgende:
Woehoe! Nummer getraceerd, opgebeld en "ja, leuk" gekregen!

* Gray doet t-shirt over het hoofd en vliegt door de straten, struikelt en doet alsnog een vreugdedansje

Hoera!!

Het doet me trouwens goed te lezen dat het bij een aantal mensen hier bergopwaarts gaat, dat geeft mij ook meer kracht en motivatie verder te gaan zodat het bij mij ook ooit beter zal gaan.

Gray!! Ik ben blij voor je Wanneer ga je op date?

Ga dubbeldaten met Murmeli

Elvi, ik denk niet dat je ooit het gevoel zal hebben dat je er helemaal klaar voor bent, grote kans dat niemand dat heeft. Dat hoeft ook niet denk ik. Het is gewoon spannend en dat zorgt ervoor dat je twijfelt. Gewoon proberen zou ik zeggen, misschien komt die 100% wel als je al een tijdje bezig bent.

Ik zit in een vergelijkbare situatie, wil eigenlijk absoluut geen deeltijdbehandeling omdat ik het eng vind, maar ga het toch maar gewoon doen. Denk ik...misschien...

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:44 schreef rainbowwarrior het volgende:
Het doet me trouwens goed te lezen dat het bij een aantal mensen hier bergopwaarts gaat, dat geeft mij ook meer kracht en motivatie verder te gaan zodat het bij mij ook ooit beter zal gaan.

Tof

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:44 schreef rainbowwarrior het volgende:
Het doet me trouwens goed te lezen dat het bij een aantal mensen hier bergopwaarts gaat, dat geeft mij ook meer kracht en motivatie verder te gaan zodat het bij mij ook ooit beter zal gaan.

Doen! Wanneer je eenmaal dat echte geluk te pakken hebt was het alle stress, pijn, en moeite dubbel en dwars waard. Het is moeilijk uit te leggen, maar wanneer je het eenmaal hebt... klopt het plots. Het voelt bijna echt alsof een sluier voor je ogen weggetrokken wordt en een last van je schouders valt. Je glijdt dan als het ware door het leven.

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:49 schreef kuolema het volgende:
Gray!! Ik ben blij voor je Wanneer ga je op date?

Over een paar weken pas, want eerst lekker touren!

quote:

Ga dubbeldaten met Murmeli

Laatst begon iemand te huilen bij crisisvaardigheden, dan moet ik zelf ook bijna huilen en wil ik diegene gewoon knuffelen en zo. Het doet me echt pijn. Lijkt me heel moeilijk in groepstherapie. Alsof je nog niet genoeg hebt aan je eigen emoties.

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:54 schreef kuolema het volgende:
Laatst begon iemand te huilen bij crisisvaardigheden, dan moet ik zelf ook bijna huilen en wil ik diegene gewoon knuffelen en zo. Het doet me echt pijn. Lijkt me heel moeilijk in groepstherapie. Alsof je nog niet genoeg hebt aan je eigen emoties.

Huilen kan een heel mooie ervaring zijn. Zeker in het voorbeeld dat je geeft is het een prachtig iets om te delen. Treurig zijn zij die zo verhard zijn dat zelfs een klein beetje compassie niet door kan breken.

quote:

Op zondag 24 november 2013 18:57 schreef Gray het volgende:

[..]

Huilen kan een heel mooie ervaring zijn. Zeker in het voorbeeld dat je geeft is het een prachtig iets om te delen. Treurig zijn zij die zo verhard zijn dat zelfs een klein beetje compassie niet door kan breken.

Naja het is gewoon niet prettig om te zien hoe iemand anders lijdt. Vooral als je het gevoel hebt dat je diegene niet kunt helpen. Bij mij niet goed voor mijn stemming in elk geval. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Zou best grappig zijn als iedereen met elkaar mee zou gaan huilen

quote:

Op zondag 24 november 2013 15:44 schreef Elvi het volgende:
Even jullie mening/ advies gevraagd:

- groepstherapie; ik weet niet of ik het wel wat vind om in een groep mijn problemen te bespreken. Gaan ze erover oordelen, hun mening geven? Ik vind het sowieso eng om in een groep te zijn, dat voelt heel kwetsbaar, en dan moet ik ook nog eens al mijn problemen vertellen. Is het wel de juiste vorm van therapie voor mij? Heeft iemand ervaring met groepstherapie en hoe heb jij het ervaren?

Mijn psycholoog begon ook over groepstherapie.
Ik dacht eigenlijk meteen van nee, maar ze zei dat ze denkt dat het me zal helpen.
Ik denk dat ik het wel een kans wil geven.

Nog meer mensen die groeptherapie hebben (gehad)?

quote:

Op zondag 24 november 2013 19:02 schreef kuolema het volgende:

[..]

Naja het is gewoon niet prettig om te zien hoe iemand anders lijdt. Vooral als je het gevoel hebt dat je diegene niet kunt helpen. Bij mij niet goed voor mijn stemming in elk geval. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Zou best grappig zijn als iedereen met elkaar mee zou gaan huilen

Huilen kan ook heel erg opluchten weet ik. En ik zie niets mis met treuren om andermans leed. Behalve dan misschien voor je stemming. Maar die verandert ook wel weer. Een van de grootste problemen die mensen maken voor zichzelf is hun gevoel ontkennen. Een heel andere weer is ernaar handelen.
Maar wanneer je leert een emotie toe te laten en door je heen te laten stromen alsof er niet een schaaltje maar een zeef in je zit, dan vloeit het even vlug weer heen.

Ik wil overigens niet zeggen dat je dat allemaal maar moet doen nu; hiermee wil ik alleen een andere mogelijkheid laten zien, dat eigenlijk in het midden snijdt van voelen en zijn. In het kort: het is mogelijk te huilen zonder het je geluk te laten tasten.

Geen lang verhaal, maar ik zou zeker gaan Elvi! Het is namelijk altijd de moeite waard om voor jezelf te kiezen. En drempel vrees hebben we allemaal wel eens last van, maar zo als te lezen is is dat zo voorbij. En dat zal bij jouw ook zo zijn, ga ervoor en zet um op

Ik heb zo'n vaag vermoeden dat ik dit topic eindelijk straks kan verlaten. Ik heb zo veel energie dat ik weer wakker lig Ik kan de slaap verdomme niet vatten.

Ik heb vandaag echt geeen zin om uit bed te komen

quote:

Op maandag 25 november 2013 09:37 schreef Probability het volgende:
Ik heb vandaag echt geeen zin om uit bed te komen

Had ik ook niet, maar ik heb het geprobeerd, en het doet helemaal niet zo'n pijn
Rondje door de regen,( kun je afstrepen als je geen hond hebt) Kopje koffie, bakje muesli, muziekje aan, even op Fok! rondneuzen, dadelijk in bad....

De maandagochtend valt best mee

Ja de zo'n schijnt hier zelfs.. Ga nu opstaan, maar heb echt een hekel aan douchen