Linkje naar het vorige topic: http://forum.fok.nl/topic/2022956quote:Ik lurk weleens wat mee her en der in OUD. Er is toch een onderwerp wat ik best wel mis hier, namelijk werk in combinatie met ouderschap.
Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen: zijn er onder jullie hoogopgeleiden die werken combineren met kind(eren) of juist bewust thuisblijven, fulltimers, mensen die bewust kiezen om thuis te blijven, jonge moeders die wel/niet werken, etc.?
Overigens ben ik zelf geen ouder hoor, alleen lurker, masterstudent, getrouwd en met een (toekomstige) kinderwens.
[ Bericht 8% gewijzigd door Clubsoda op 25-09-2013 20:42:06 ]
Dus ja, wij combineren het gewoon en hebben daar gelukkig de financiële ruimte voor. De voornaamste reden om mijn ouderschapsverlof te gebruiken is omdat we voor die ene dag in de maand geen opvang hebben (gastouder werkt niet op vrijdag, familie woont ver weg).
Ik denk dat je het onderwerp hier mist, omdat het voor ouders eigenlijk geen issue is. Het wordt onderling geregeld, al dan niet met hulp van familie of kinderopvang. Ben je op zoek naar iets specifieks m.b.t. dit onderwerp?
En daarbij is het maatschappelijke ideaal hier dus ook dat beide ouders in deeltijd werken. En wat de overheid zou willen wordt inderdaad amper ondersteund, volgens mij? Ik heb het dus over het zorgideaal, in de praktijk pakt het voor veel mensen heel anders uit.quote:Op woensdag 25 september 2013 14:43 schreef Clubsoda het volgende:
Soempie, maar daar snij je al een pijnpunt aan: de maatschappelijke norm (geen professionele opvang) is wat anders dan wat de overheid promoot (beide ouders werken 4 dagen). En die maatschappij is ook maar net wie je spreekt, op mijn werk barst het van de werkende moeders, en niemand werkt fulltime, ook de mannen niet. Terwijl er meer dan genoeg bedrijven zijn waarin full time werken de absolute norm is en er veel minder moeders zijn.
Maargoed, volgens mij is er over het algemeen vrij weinig commentaar als je 2 (tot 3 dagen) gebruik maakt van (informele) opvang en beide ouders een deel van de zorg op zich nemen. Dat wordt in ieder geval in mijn omgeving toch wel als de norm gezien.
Boek bij de posts: How Welfare States Care van Kremer.
Ja en nee.quote:
Merk jij andere reacties nu je van werkende naar niet-werkende moeder bent gegaan?
Toen ik net thuis was, was het gezien de omstandigheden echt wel heel fijn om thuis te zijn. Ook voor mijn man was het prettig dat alles thuis geregeld was. Omgeving was het wel met me eens maar ik kreeg ook meteen de nodige preken naar mijn hoofd dat ik wel weer aan de slag moest.
Overigens vooral van de generatie die heeft "gevochten" om te mogen werken.
Als ik zeker zou weten dat ik begin 2014 een andere baan zou hebben dan zou ik dit een ideale situatie vinden. Maar goed, die garantie heb ik niet en die onzekerheid maakt het soms ook wel benauwend.
Zo wat voor werk doe je dan dat dat kan, vraag ik nieuwsgierigquote:Op woensdag 25 september 2013 15:02 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Dit ga ik even volgen.. ik ben eigenlijk van plan om als het zover is mijn kind(eren) gewoon mee naar werk te nemen voor tenminste drie dagen..
dan kun je je toch onmogenlijk voor 100% met je werk bezig houden?quote:
Dit ga ik even volgen.. ik ben eigenlijk van plan om als het zover is mijn kind(eren) gewoon mee naar werk te nemen voor tenminste drie dagen..
Ik werk nu in het onderwijs, maar ik deel mijn eigen tijd en uren in. En vergaderingen plan ik nu al zoveel mogelijk in twee dagen, de rest van de dagen zijn voor mij om op kantoor mijn eigen ding te kunnen doen.quote:
[..]
Zo wat voor werk doe je dan dat dat kan, vraag ik nieuwsgierig
Klopt, tenminste dat denk ik ook. Maar ik ga ervan uit dat ik dan nog steeds genoeg waarde aan de organisatie toevoeg om daarmee weg te komen. En zo niet dan ga ik wel weer ergens anders heen, al denk ik niet dat het zover zal komen. Ik heb nu ook afgesproken dat ik niet op uren maar op resultaat word afgerekend. De ene week draai ik 20 uur en de andere week 80, maar net wat ik nodig acht.quote:
[..]
dan kun je je toch onmogenlijk voor 100% met je werk bezig houden?
Ik ookquote:
klinkt relaxed..ben benieuwd of dit in de praktijk ook goed gaat uitpakken
Maar daarom wil ik dit topic ook even volgen, ben wel benieuwd hoe het anderen vergaat wat de combi werken en kinderen betreft. Ben nog aan het bijlezen in deel 1.Timejumper, ik ben heel benieuwd hoe dat straks bij ons zal gaan. Mijn meisje is namelijk net begonnen met een HBO opleiding (ze is 29) en gelooft dat ze over een jaar of twee dat prima kan combineren. Ik heb zelf het idee dat ze beter wat langer kan wachten, maar aan de andere kant snap ik wel dat ze "haast" begint te hebben.
Bla_bla_bla inderdaad netjes geregeld, ik kan alleen niet helemaal uit je verhaal halen hoe je het doet of deed in de eerste jaren van je dochter. Kan je daar wat over vertellen?
Sowieso loopt wat de overheid wil niet synchroon met hun eigen daden, zoals het weer duurder maken van de kinderopvang. Aan een kant inderdaad eigenlijk willen dat ouders de zorg samen delen en beide combineren met een parttime baan, maar aan de andere kant dat financieel steeds minder aantrekkelijk maken. Nou is financieel aantrekkelijk niet de enige reden om te werken, wat mij betreft, maar voor veel mensen is dat wel zo.
Dus aan de ene kant heb ik geluk gehad toen en was het fijn om zoveel tijd met haar te hebben, aan de andere kant was ik heel blij toen ik weer gewoon aan het werk kon.
Ehm nee hoor, de vorige keer heeft mijn moeder het overgenomen, toen had ik twee kinderen uit een gezin en deze keer ging een kindje weg (door verhuizing) net voor de geboorte van mijn zoon.quote:
[..]
Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).
Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.
Het gezin dat overbleef zou 4 weken gebruik moeten maken van vervangende opvang, werd nu iets meer omdat ik eerder ben bevallen.
En mijn vraagouders hadden maanden de tijd om iets te regelen en het bureau waar ik voor werk heeft een vervangende gastouder voor ze gezocht.
Op de opvang komen ook geregeld andere leidsters he, en gaan dr ook wel eens wat met verlof, ik vind die wisselingen veel vervelender voor een klein kind.
En zoals Mignonne ook aanhaalde, mijn vraagouders wisten bij aanvang dat ik een dochter had en dat we ook de wens voor een tweede kind hadden, was geen probleem voor ze.
Mooi gezegd, "de norm" bestaat niet, maar alles wat afwijkend is moet wel slechter zijn.quote:
Volgens mij is er niet echt iets als 'de norm' in Nederland, en maakt dat juist dat er zoveel verschillende opties zijn en dus ook zoveel mensen die de keus van de ander niet (kunnen/willen) begrijpen.
Sowieso loopt wat de overheid wil niet synchroon met hun eigen daden, zoals het weer duurder maken van de kinderopvang. Aan een kant inderdaad eigenlijk willen dat ouders de zorg samen delen en beide combineren met een parttime baan, maar aan de andere kant dat financieel steeds minder aantrekkelijk maken. Nou is financieel aantrekkelijk niet de enige reden om te werken, wat mij betreft, maar voor veel mensen is dat wel zo.
Het gaat volgens mij niet zozeer om het extra inkomen dat maakt of mensen kiezen voor opvang of niet maar vooral om financiële haalbaarheid. Op uitvoerend niveau werken verdient meestal te weinig om er de opvang van te betalen. Tenminste dat is wat ik in mijn omgeving zie. Inleveren is één ding, niet kunnen rondkomen heel wat anders.
Het balletje is eigenlijk vanzelf goed gerold dusquote:
Ik heb het eerste jaar eerst na mijn zwangerschapsverlof 3 maanden fulltime ouderschapsverlof opgenomen. Daarna (ik zat in de detachering) heb ik best lang zonder opdracht gezeten en hoefde ik alleen beschikbaar te zijn en eens heel af en toe naar kantoor. Dus tot een maand of 6 ging ze maar 1 x per week naar het kdv en daarna heb ik het iets opgebouwd. Maar pas met ongeveer een jaar ging ze 3 dgn per week
Dus aan de ene kant heb ik geluk gehad toen en was het fijn om zoveel tijd met haar te hebben, aan de andere kant was ik heel blij toen ik weer gewoon aan het werk kon.
Je zat in de detachering, als in nu niet meer? Want het lijkt me dat je het in detachering juist allemaal wat flexibeler kan aanpakken of niet? Netjes geregeld dus.quote:
[..]
Ehm nee hoor, de vorige keer heeft mijn moeder het overgenomen, toen had ik twee kinderen uit een gezin en deze keer ging een kindje weg (door verhuizing) net voor de geboorte van mijn zoon.
Het gezin dat overbleef zou 4 weken gebruik moeten maken van vervangende opvang, werd nu iets meer omdat ik eerder ben bevallen.
En mijn vraagouders hadden maanden de tijd om iets te regelen en het bureau waar ik voor werk heeft een vervangende gastouder voor ze gezocht.
Op de opvang komen ook geregeld andere leidsters he, en gaan dr ook wel eens wat met verlof, ik vind die wisselingen veel vervelender voor een klein kind.
En zoals Mignonne ook aanhaalde, mijn vraagouders wisten bij aanvang dat ik een dochter had en dat we ook de wens voor een tweede kind hadden, was geen probleem voor ze.
Dat hoeft dus niet.quote:
Op de opvang komen ook geregeld andere leidsters he, en gaan dr ook wel eens wat met verlof, ik vind die wisselingen veel vervelender voor een klein kind.
Al 5 jaar geen personeelswisseling en 2 vaste krachten die al het invalwerk doen.
En de leidsters werken allemaal vaste dagen en zelfs opening en sluit was altijd hetzelfde bij ons.
Dan was de opvang echt de uitzondering op de regel. Met alle bezuinigingen en problemen in de kinderopvang komen personeelswisselingen meer en meer voor.quote:Op woensdag 25 september 2013 17:07 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Dat hoeft dus niet.
Al 5 jaar geen personeelswisseling en 2 vaste krachten die al het invalwerk doen.
En de leidsters werken allemaal vaste dagen en zelfs opening en sluit was altijd hetzelfde bij ons.
Het nadeel is dus dat het enorme wachtlijsten heeft deze opvang want iedereen weet hoe goed het er is.
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:43 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Bla_bla_bla inderdaad netjes geregeld, ik kan alleen niet helemaal uit je verhaal halen hoe je het doet of deed in de eerste jaren van je dochter. Kan je daar wat over vertellen?
Leuk om te horen! Werk je vanuit huis of gaan ze mee? Dat ze tussendoor aandacht nodig hebben snap ik natuurlijk welquote:
[..]
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.
Als ik het goed lees combineer je het dus al vanaf het eerste jaar en zijn ze nu 4?Offtopic excuseerquote:
Moet het nou niet een reeks zijn dan? Nu is het vorige topic met alle reacties niet meer bereikbaar.
Nou, niet structureel, hoor. In het eerste jaar van mijn oudste wel. Dat ging prima. Ik deed gewoon de dingen die ik tussendoor moest doen, nam daar mijn tijd voor en werkte tijdens zijn slaapjes, als hij in de wipstoel zat of als hij in de box lag te spelen. Dat deed ik van huis uit. Maar zoals ik al zei, was hij heel makkelijk. En hij sliep in de eerste maanden véél. De dingen die ik niet afkreeg, deed ik dan 's avonds of in het weekeinde. M'n werkgever is altijd flexibel geweest - ik mocht mijn eigen uren indelen - en ik was dat ook.quote:
[..]
Leuk om te horen! Werk je vanuit huis of gaan ze mee? Dat ze tussendoor aandacht nodig hebben snap ik natuurlijk wel
Later kwam het vooral incidenteel voor dat ik nog moest werken tijdens mijn oppasdagen. Ze zijn nu bijna 4 en bijna 3 en dat gaat nog steeds prima. Maar zoals ik al zei, zijn er dan wel veel onderbrekingen. En ik neem tussendoor de tijd om ze gericht aandacht te geven. Nu ik dit zo opschrijf, besef ik dat ik op oppasdagen sowieso veel huishoudelijk werk doe. Ik ga gerust een uur naar boven om de was te doen en schoon te maken terwijl de kinderen beneden spelen. Dat duurt dan geen hele dag, maar het gaat prima.
Wat het meenemen van de kinderen betreft: daar kan ik me niets bij voorstellen. Maar ach, waarom zou je het niet proberen? Anderen kunnen je nog zoveel vertellen over hoe het combineren van werk en ouderschap zal zijn, maar je moet het toch zelf ondervinden. Elk kind is anders, elke ouder is anders.
Niet iets specifieks, maar meer nieuwsgierigheid naar hoe men de verdeling werken en zorgen inricht. Leuk om te zien ook dat er nog best veel verschillen zijn tussen mensen hierin. En wie weet wat er aan tips of ander bruikbaars uit voortkomt (niet zozeer voor mijzelf want geen kinderen, maar onderling). Wat ik me wel eens afvraag is in hoeverre het haalbaar is om allebei te werken als er meer kinderen komen (3+ ofzo)? Of zijn er tegenwoordig gewoon weinig 'grotere' gezinnen meer?quote:
Wij zijn allebei hoogopgeleiden (ik HBO, mijn vriendin universitair). Toen onze dochter kwam, ben ik teruggegaan van 40 naar 36 uur (4x9 uur, dus 1 dag per week vrij) en werk nu 34 uur per week met ouderschapsverlof, zodat ik een keer per maand nog een extra dag voor haar kan zorgen. Mijn vriendin werkt 32 uur.
Dus ja, wij combineren het gewoon en hebben daar gelukkig de financiële ruimte voor. De voornaamste reden om mijn ouderschapsverlof te gebruiken is omdat we voor die ene dag in de maand geen opvang hebben (gastouder werkt niet op vrijdag, familie woont ver weg).
Ik denk dat je het onderwerp hier mist, omdat het voor ouders eigenlijk geen issue is. Het wordt onderling geregeld, al dan niet met hulp van familie of kinderopvang. Ben je op zoek naar iets specifieks m.b.t. dit onderwerp?
Ik weet dat mijn moeder op een gegeven moment burn-out kreeg toen ze 3 jonge kinderen had en veel werkte. Iets waar ik toch wel van plan ben er later extra op te letten en proberen te voorkomen.
quote:
[..]
Nou, niet structureel, hoor. In het eerste jaar van mijn oudste wel. Dat ging prima. Ik deed gewoon de dingen die ik tussendoor moest doen, nam daar mijn tijd voor en werkte tijdens zijn slaapjes, als hij in de wipstoel zat of als hij in de box lag te spelen. Dat deed ik van huis uit. Maar zoals ik al zei, was hij heel makkelijk. En hij sliep in de eerste maanden véél. De dingen die ik niet afkreeg, deed ik dan 's avonds of in het weekeinde. M'n werkgever is altijd flexibel geweest - ik mocht mijn eigen uren indelen - en ik was dat ook.
Later kwam het vooral incidenteel voor dat ik nog moest werken tijdens mijn oppasdagen. Ze zijn nu bijna 4 en bijna 3 en dat gaat nog steeds prima. Maar zoals ik al zei, zijn er dan wel veel onderbrekingen. En ik neem tussendoor de tijd om ze gericht aandacht te geven. Nu ik dit zo opschrijf, besef ik dat ik op oppasdagen sowieso veel huishoudelijk werk doe. Ik ga gerust een uur naar boven om de was te doen en schoon te maken terwijl de kinderen beneden spelen. Dat duurt dan geen hele dag, maar het gaat prima.
Wat het meenemen van de kinderen betreft: daar kan ik me niets bij voorstellen. Maar ach, waarom zou je het niet proberen? Anderen kunnen je nog zoveel vertellen over hoe het combineren van werk en ouderschap zal zijn, maar je moet het toch zelf ondervinden. Elk kind is anders, elke ouder is anders.
Geweldige reactie dit, bedankt!Ik kan niet reeksen volgens mij. Ik zal het even in FB vragen. Ik gooi in ieder geval een linkje naar het vorige topic in de OP.quote:
[..]
Offtopic excuseer
Moet het nou niet een reeks zijn dan? Nu is het vorige topic met alle reacties niet meer bereikbaar.
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,quote:
[..]
Niet iets specifieks, maar meer nieuwsgierigheid naar hoe men de verdeling werken en zorgen inricht. Leuk om te zien ook dat er nog best veel verschillen zijn tussen mensen hierin. En wie weet wat er aan tips of ander bruikbaars uit voortkomt (niet zozeer voor mijzelf want geen kinderen, maar onderling). Wat ik me wel eens afvraag is in hoeverre het haalbaar is om allebei te werken als er meer kinderen komen (3+ ofzo)? Of zijn er tegenwoordig gewoon weinig 'grotere' gezinnen meer?
Ik weet dat mijn moeder op een gegeven moment burn-out kreeg toen ze 3 jonge kinderen had en veel werkte. Iets waar ik toch wel van plan ben er later extra op te letten en proberen te voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat het in jouw gezinssituatie ook heel veel rust brengt, om thuis te zijn. Maar inderdaad het feit dat je niet weet wanneer je weer een baan vindt, lijkt me erg moeilijk. Ik zou het eerste jaar volledig ouderverlof zeker overwegen als ik zou weten dat ik daarna weer terug zou kunnen komen in mijn huidige functie.quote:
[..]
Ja en nee.
Toen ik net thuis was, was het gezien de omstandigheden echt wel heel fijn om thuis te zijn. Ook voor mijn man was het prettig dat alles thuis geregeld was. Omgeving was het wel met me eens maar ik kreeg ook meteen de nodige preken naar mijn hoofd dat ik wel weer aan de slag moest.
Overigens vooral van de generatie die heeft "gevochten" om te mogen werken.
Als ik zeker zou weten dat ik begin 2014 een andere baan zou hebben dan zou ik dit een ideale situatie vinden. Maar goed, die garantie heb ik niet en die onzekerheid maakt het soms ook wel benauwend.
We hebben hier vanaf het begin werken met kind gecombineerd. De vrijdag werkte vriend van huis uit, ik de dinsdagmorgen. Toen ik van baan wisselde, ging Isa de dinsdagmorgen mee naar mijn werk. Nu werkt vriend op maandag en vrijdag van huis uit na schooltijd. En als het nodig is, gaat ze me mij mee naar werk (in de vakanties of op studiedagen). Voor ons werkt het prima zoquote:
[..]
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.
quote:Op woensdag 25 september 2013 20:43 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,
inderdaad, zo riep ik altijd dat ik zekerrrrr wilde blijven werken. Maar wat had ik een moeite om hem een hele dag weg te brengen 
Financieel komt het niet goed uit dat ik nog geen werk heb kunnen vinden, maar qua gevoel vind ik het stukken beter dat ik er nu hij nog zo klein is gewoon voor hem ben.
Eerlijk delen vind ik echt heel belangrijk. 5 dagen voor de 1 en 3 voor de ander is absoluut geen optie hier. Onze dochter heeft 2 ouders en we willen zowel zorg als plezier met haar min of meer gelijk verdelen.
We hebben het nooit moeilijk gevonden haar weg te brengen en zij vond het vanaf de eerste dag leuk. Dat helpt denk ik wel.
Dit, inderdaad. Ik dacht, als ik een kind krijg ga ik lekker drie dagen werken, en dat deed ik dus ook, maar raakte al na een half jaar overspannen (deels doordat ze op het werk uiterst ouderwets dachten over parttime werkende moeders: ik moest vooral niet denken dat ik, omdat ik zo nodig een kind wilde hebben, m'n collega's met extra werk liet zitten, m.a.w. of ik in drie dagen even net zo veel werk wilde verstouwen als voor die tijd in een fulltimefunctie) en ging na een tijd ziekteverlof naar twee dagen, werd niet lang daarna ontslagen (midden in de crisis, kwam niet meer aan de bak) begon voor mezelf, werk nu onder schooltijd en voel me sindsdien een stuk minder geleefd en gestrest, daarnaast kan ik er gewoon zijn voor mijn kind, samen een kop thee na schooltijd, leuke dingen met haar doen, enzovoorts.quote:
[..]
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,
Ik kan me niet voorstellen dat ik er met een baan net zo zou kunnen zijn voor mijn kind. Ondanks dat we er financieel een flinke veer voor hebben moeten laten. Soms, als ik van een nieuwe keuken of zo droom, gaat het door me heen om weer een baan buitenshuis te zoeken, maar eigenlijk vind ik dat we het best fijn voor elkaar hebben momenteel.
Ik heb met thuiswerken trouwens andere ervaringen dan Claudia. Ik krijg niets gedaan. Toen de oudste nog heel klein was, ging het nog, al sliep ze niet erg veel. En nu heb ik een dreumes die ik echt niet alleen kan laten. Hij klimt overal op, en valt dus regelmatig ergens van af. Dingen als was opvouwen gaan dus alleen in zijn middagslaapje.
Zit nu inderdaad niet meer in de detachering. Bewust. Ik wou een vaste baan dichter bij huis zodat als ik haar zelf naar school kon brengen s'morgens en ik de buurt was als er een keer iets zou zijn (ziek bijv) Mijn man werkt nl al op 1,5 uur rijden van huis en ik voorheen ook vaak.quote:
Het balletje is eigenlijk vanzelf goed gerold dus
Dus voor mijn gevoel ben ik nu juist flexibeler. Een dagje thuiswerken, of wat later beginnen of eerder stoppen is nooit een probleem. En ik kan dr elke dag zelf naar school brengen en dat vinden we wel zo prettig
http://www.findingdutchland.com/happiest-kids-in-the-world/
Ik zie anders wel een aantal red flags in die opsomming... maar dat terzijde.quote:
Kiek nou! We hebben ondanks de kdv's etc wel happy kids
http://www.findingdutchland.com/happiest-kids-in-the-world/
Ja, de blog is natuurlijk niet wetenschappelijk onderbouwd. Het onderzoek wrs welquote:
[..]
Ik zie anders wel een aantal red flags in die opsomming... maar dat terzijde.
http://www.unicef-irc.org/Report-Card-11/
Ik herken de red flags, dus het zijn net dingen die wel lijken te kloppen...quote:
Ja, de blog is natuurlijk niet wetenschappelijk onderbouwd. Het onderzoek wrs wel
http://www.unicef-irc.org/Report-Card-11/
ik snap jequote:
[..]
Ik herken de red flags, dus het zijn net dingen die wel lijken te kloppen...
vooral die boterham met hagelslag 
En later.. hopelijk parttime werken. We zien wel.
Fijnquote:
[..]
Zit nu inderdaad niet meer in de detachering. Bewust. Ik wou een vaste baan dichter bij huis zodat als ik haar zelf naar school kon brengen s'morgens en ik de buurt was als er een keer iets zou zijn (ziek bijv) Mijn man werkt nl al op 1,5 uur rijden van huis en ik voorheen ook vaak.
Dus voor mijn gevoel ben ik nu juist flexibeler. Een dagje thuiswerken, of wat later beginnen of eerder stoppen is nooit een probleem. En ik kan dr elke dag zelf naar school brengen en dat vinden we wel zo prettig
Ik hoop dat ik mijn luxe positie wat dat betreft vast weet te houden, of het nu hier is of bij een volgende werkgever Bijvoorbeeld ja...quote:
ik snap je
Mijn dochter is toen ik nog buitenshuis werkte jarenlang naar het KDV geweest (4 dagdelen, ik werkte 3 dagen mijn man 4x9), en ik kreeg altijd de indruk, door haarzelf maar ook door wat de leidsters vertelden, dat ze het daar prima naar haar zin had.
Totdat ze me later, toen we er toevallig nog eens voorbij fietsten, ineens uit het niets vertelde hoe verschrikkelijk ze het daar altijd gevonden had, en dat ze zo blij was toen het daar haar laatste dag was, de opluchting dat ze er nooit meer heen hoefde.
Ik kreeg hier een afschuwelijk gevoel van, omdat ik er, net als de meesten denk ik, maar gewoon van uit was gegaan dat ze het daar prima had, en ook nog te klein was om echt te kunnen "faken" dat ze het er wel naar haar zin had. Ik bedoel, een kind van twee, drie kan niet doen alsof ze iets leuk vindt - dacht ik altijd.
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.quote:
Ik vraag me wel eens af of kinderen het KDV werkelijk zo fantastisch vinden, of dat ze het gewoon maar accepteren omdat het toch niet anders is.
Mijn dochter is toen ik nog buitenshuis werkte jarenlang naar het KDV geweest (4 dagdelen, ik werkte 3 dagen mijn man 4x9), en ik kreeg altijd de indruk, door haarzelf maar ook door wat de leidsters vertelden, dat ze het daar prima naar haar zin had.
Totdat ze me later, toen we er toevallig nog eens voorbij fietsten, ineens uit het niets vertelde hoe verschrikkelijk ze het daar altijd gevonden had, en dat ze zo blij was toen het daar haar laatste dag was, de opluchting dat ze er nooit meer heen hoefde.
Ik kreeg hier een afschuwelijk gevoel van, omdat ik er, net als de meesten denk ik, maar gewoon van uit was gegaan dat ze het daar prima had, en ook nog te klein was om echt te kunnen "faken" dat ze het er wel naar haar zin had. Ik bedoel, een kind van twee, drie kan niet doen alsof ze iets leuk vindt - dacht ik altijd.
Ik denk dat het ene kind het leuk vind en het andere kind niet.quote:
Ik vraag me wel eens af of kinderen het KDV werkelijk zo fantastisch vinden, of dat ze het gewoon maar accepteren omdat het toch niet anders is.
Wij hebben naar kdv gekeken omdat we het argument "zo leren ze sociaal gedrag aan" wilde onderzoeken. Onze bevinding was dat de kleinsten gewoon op een rij gezet worden en af en toe elkaar een tik geven en dat is het dan. Weinig aandacht relatief gezien. Voor ons een bevestiging van onze wens: de nanny.
(daar komt nog bij dat je altijd maximale uren af moet nemen, kind heen en weer slepen, enz.)
Als ze ouder wordt en behoefte heeft aan spelen met andere kinderen gaat ze gewoon met de nanny naar de speeltuintjes hier in het dorp. Wij wonen in een heel klein dorp, maar toch hebben we twee prima speeltuintjes, dus dat komt goed. En natuurlijk ken je in zo'n dorp de mensen met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd en zo kun je dat samen spelen ook prima trainen lijkt mij.
Komt nog bij dat onze dochter nu al extreem sociaal is, dus dat lijkt mij op dit moment niet iets wat extra stimulering nodig heeft.
Dat allemaal gezegd hebbende: kiezen voor kdv lijkt mij niet iets om je schuldig over te voelen. Heel veel kinderen willen ook liever niet naar school. Brengen we ze ook naartoe.
In een herinnering is iets geregeld anders dan het feitelijk was. Zou ook wel doorvragen naar het waarom...quote:
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.
Dat sowieso!quote:
[..]
In een herinnering is iets geregeld anders dan het feitelijk was. Zou ook wel doorvragen naar het waarom...
Een heleboel signalen die ik destijds als "vermoeidheid" had geïnterpreteerd, vielen achteraf ineens op hun plek.quote:
[..]
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.
Juist ook omdat die opmerking zo ineens uit het niets kwam maakte bij mij zo'n indruk, kennelijk kwam er heel wat boven toen ze dat gebouw weer zag.
Mijn kind vond school vanaf dag 1 wel fantastisch. Als een vis in het water. Het ging dus niet om "bij mama vandaan zijn" maar echt om de sfeer/wijze van doen bij de crèche. .quote:
Dat allemaal gezegd hebbende: kiezen voor kdv lijkt mij niet iets om je schuldig over te voelen. Heel veel kinderen willen ook liever niet naar school. Brengen we ze ook naartoe.
Er zullen heus kinderen zijn (en ik durf er zelfs van uit te gaan dat dat het gros is) die de crèche en BSO wèl leuk vinden, maar ik vind dat je er als ouder niet automatisch van uit kunt gaan dat je kind het er wel leuk zal vinden. Ik ben er in elk geval erg van geschrokken.
Groep 4 & groep 6, maar een jaar geleden hoorden ze dezelfde verhalen al van de andere kinderen.
Mijn zoon (13) gaat nu af en toe een handje helpen.. Bij dezelfde leidsters die toen (tot zijn4e) voor hem gezorgd hebben.quote:
Mijn dochter van negen gaat nog regelmatig even spieken hoe het op KDV is...
Hoezo personeelswisselingen?
[ Bericht 1% gewijzigd door Ouder1 op 26-09-2013 18:25:24 ]
Ik ben benieuwd of er meer voorbeelden volgen van hoe werk en kinderen worden gecombineerd
Oké. Ik ben alleen, werk ruim 40 u.p.w. met zo'n 10 uur reistijd per week.. ben ook zo'n 5 uur lunchpauze (alhoewel vaak onbetaald doorwerkend) p.w. van huis. Ik zorg voor mijn kinderen, mijn huishouden en administratie en alle bijkomende zaken geheel alleen.quote:
Wel jammer dat een topic over het combineren van werk en kinderen verzand in een discussie over kdv, en bso.. Sommige mensen moeten wel erg nodig hun ei kwijt als het daarover gaat.
Ik ben benieuwd of er meer voorbeelden volgen van hoe werk en kinderen worden gecombineerd
Zou met een partner niet zo heel veel anders zijn, maar scheelt me nu wel een hoop gezeik erbij.
zucht....quote:
[..]
Oké. Ik ben alleen, werk ruim 40 u.p.w. met zo'n 10 uur reistijd per week.. ben ook zo'n 5 uur lunchpauze (alhoewel vaak onbetaald doorwerkend) p.w. van huis. Ik zorg voor mijn kinderen, mijn huishouden en administratie en alle bijkomende zaken geheel alleen.
Zou met een partner niet zo heel veel anders zijn, maar scheelt me nu wel een hoop gezeik erbij.
Ik moet wel toegeven vandaag een sollicitatie er uit gedaan te hebben voor een gave baan waarvoor ik regelmatig in het buitenland zou zitten. Mijn vriend laten weten dat hij dan maar hier op de jongens moet gaan 'passen'.. LOLquote:
Zou met een partner niet zo heel veel anders zijn, maar scheelt me nu wel een hoop gezeik erbij.
Ben heel benieuwd hoe dat zou gaan werken, maar die jongens zijn ook niet klein en afhankelijk meer. Kunnen zelf koken en wassen. Dat wordt dus vooral begeleiding voor hem.
ik ken maar een stel waarbij dat zo is, en dan werkt ze vooral veel in het weekend als hij vrij is. Dus die dagen zorgt hij voor de kinderen.quote:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
En je hebt natuurlijk stellen waarbij de man werkloos is en voor de kinderen en het huishouden zorgt. Maar voor zover ik zie blijft dan de vrouw zich wel eindverantwoordelijke voelen daarvoor.
Bij ons is het traditioneel geregeld, ik thuis en hij werkt.
Hoeveel uren op een dag brengen jullie kinderen eigenlijk door op een kdv? En hoeveel uur per dag vinden jullie teveel? Bijv meer dan een werkdag (8 uur), meer dan tien uur, meer dan twaalf uur, ...?
In de vakanties veel minder uren, mijn man is dan vrij, dan zijn ze of thuis of gaan van 9 tot 4 of zo.
In vakanties gaan ze ook naar kdv / bso, maar dan haal ik ze wel wat eerder op. Niet te veel trouwens, dat kan met name dochterlief niet erg waarderen, omdat ze dan nog veel te leuk aan het spelen is.
Ik betaal trouwens ook voor hele dagen (dus dan mogen ze van 7.30 tot 18.30uur), maar dat maakt me eerlijk gezegd niks uit. het is maar tijdelijk, het hoort erbij en ze vinden het fijn hier. De BSO is wel op school, maar hoort bij dezelfde organisatie met hetzelfde team. De overstap is wat dat betreft heel klein en ideaal.
Beide kinderen hebben trouwens wel eens blij '' THUIS!" geroepen als we de straat van het kdv inreden.
Mijn vrouw (Universitair ) werkt 4 dagen per week, 32 uur ( 5de dag is ouderschapsverlof een jaar lang) en ik (HBO) werk 5 dagen, 40 uur. Het komende half jaar heb ik vanaf aanstaande woensdag om de week een woensdag vrij, vanaf 1 maart is het weer 40 uur per week.
Onze zoon gaat 3 dagen per week naar de opvang, 8.15 tot 17.30 ongeveer en we betalen voor 7 - 18.30 uur, dus er is wat ruimte om hem indien nodig een keer wat eerder te brengen en 1 dag in de week past mijn schoonmoeder bij ons thuis de hele dag op.
We hebben een schoonmaakster, daar hoeven wij niet naar om te kijken.
Wassen, strijken, koken doen wij samen, net hoe het uitkomt.
Vanaf 1 januari heeft mijn vrouw in dezelfde organisatie een nieuwe baan, ze heeft promotie gemaakt en gaat verder van huis werken, maar wel vaker thuis, dus afwachten hoe dat in de praktijk gaat bevallen.
De kleine man doet het heel goed op het kdv,van de 9 uur slaapt hij er gemiddeld 5,5 en de rest van de tijd speelt hij lekker. Dus tot nu toe gaat het goed met hem, dat is voor ons het belangrijkste.
Blijkt in de toekomst dat hij het niet goed heeft op het KDV zullen wij samen een andere oplossing moeten vinden, wat beter past voor onze zoon.
Ook mijn bijdrage danquote:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
Ik (WO) werk 36 uur in 4 dagen. Mijn vriend (HBO) is gestopt met werken om de eerste jaren voor onze kinderen te zorgen, vanwege de moeizame start van onze tweede (8 mnd, zus 2 jr).
Naast de volledige zorg voor onze kinderen doet hij samen met de hulp (3 uur per 2 weken) het leeuwendeel van ons huishouden, stofzuigen wc's soppen, wassen, boodschappen, elke dag koken etc. Ik vouw en strijk de was, ruim op en zorg als ik thuis ben zoveel mogelijk voor de kinderen, omdat mijn vriend een tweede HBO studie is gestart. Het is pittig voor beiden, maar hij doet absoluut meer dan ik! Maar ik heb dan ook echt een topvent!
Wij zijn ook op zoek naar een schoonmaakster, zeker nu mijn man weer in het weekend aan het werk is. Maar dat nog best lastig om iemand te vinden die je het toevertrouwd.
Ik heb bijna 2 jaar 40 uur gewerkt (5*8) en mijn man werkt al vanaf de geboorte 32 (4*8). Sinds een jaar ben ik 36 uur gaan werken (4*9). Op zich hebben wij huishoudelijke taken en zorg redelijk verdeeld vind ik zelf.quote:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
Zo zagen de dagen/weken er ongeveer uit toen ik nog 40 uur werkte:
's Morgens is het klaarmaken van dochter (douchen, aankleden etc.) mijn taak. Ondertussen maakt mijn man het ontbijt zodat we kunnen eten als dochter en ik aangekleed en wel beneden komen.
Ik breng dochter altijd naar het KDV (4 dagen per week) en 9 van de 10 keer haalt mijn man haar op. We hebben de afspraak dat hij haar oppikt, tenzij ik een keer vroeg thuis ben want dan vind ik het ook leuk om te doen.
Sowieso is mijn man dus eigenlijk altijd 1 uur of meer eerder dan ik thuis en daarom kookt hij. Ik kook eigenlijk nooit. Het is niet mijn ding, ik vind het een stomme bezigheid en ik word er niet gelukkig van. Hij houdt daarentegen van koken, dus wat dat betreft is het prima geregeld. Ik geef een seintje als ik bij mijn werk weg ga en als ik dan thuiskom kunnen we meestal gelijk aan tafel.
Qua huishouden hebben we de taken verdeeld. Sowieso zijn ramen zemen, wassen en strijken mijn taken. De badkamer soppen, vaatwasser in en uitruimen en het huis dweilen zijn taken van hem. Toiletten poetsen, stofzuigen en stoffen varieert, het is maar net wie eraan toe komt. En boodschappen doen we meestal samen.
Het avondritueel met L. komt meestal op mij neer aangezien man dan de vaatwasser inruimt, keuken weer aan kant maakt e.d..
Voor ons is/was deze verdeling prima. De verdeling is nu mijn werktijden en dagen aangepast zijn eigenlijk nog steeds hetzelfde als daarvoor. Ik heb niet het idee dat de een veel meer doet dan de ander en we voelen ons er beide prettig bij. Ik ben erg blij dat ik mijn man nooit hoef te vragen iets te doen, hij is eigenlijk een betere huisvrouw dan ik. Ik weet wel dat ik in mijn handjes mag knijpen met zo'n man, want er zijn zat mannen die nooit zoveel zouden doen.
Ik werk er 36 mijn man 34, hij heeft op maandag zijn vrije dag en ik werk op die dag bijna altijd 10 a 11 uur.
De afspraak was dat ik de kindjes op dinsdag en vrijdag weg zou brengen en mijn man op donderdag. Dat komt er nooit van, sowieso is het ochtendritueel vaak aan mij besteed (dus 05.45 uur op en om 07.15 uur de deur uit met twee kids). Mijn man werkt drie avonden in de week tot 22.30 en kan dan als hij thuis komt nog niet slapen. Ik haal ook de kindjes op, fiets naar huis en doe op drie avonden in de week in mijn eentje het avondritueel.
De was en strijk zijn mijn dingen, de rest verdelen we, maar ik hoop op een schoonmaakster voor 3 uur per week of zo. We hebben anderhalve dag in de week met z'n 4-en en dan wil ik nog alleen nog maar aan het schoonmaken zijn.
Over het algemeen doe ik wel veel meer, ik moet ook vaak vragen of hij wat wil doen.
We zitten er nu aan te denken of hij minder gaat werken, die kans zit er wel in. Fijn voor de meien ook.
Toch niet meer dan logisch om samen alles in huis te doen als je beide veel werkt, zodat je daarna ook meer vrije tijd samen kan doorbrengen ipv dat de ander nu in Zijn vrije tijd extra dingen in huis moet doen..
Bedoel je mij?quote:
Ik vind het feit of mijn kind het naar haar zin heeft op het KDV zeer topicgerelateerd. Had ik het namelijk eerder geweten, dan was ik acuut gestopt met werken. Maar zo'n instelling past natuurlijk niet in het gebruikelijke straatje van hoogopgeleid en carrière.
Nee dat bedoelde ik nietquote:
[..]
Bedoel je mij?
Ik vind het feit of mijn kind het naar haar zin heeft op het KDV zeer topicgerelateerd. Had ik het namelijk eerder geweten, dan was ik acuut gestopt met werken. Maar zo'n instelling past natuurlijk niet in het gebruikelijke straatje van hoogopgeleid en carrière.
En dat is zeker gerelateerd aan jouw situatie en ik zeg nergens dat stoppen met werken raar is
Maar het hele werk/kinderen gedeelte raakte ondergesneeuwd doordat het alleen nog maar over het wel of niet goed zijn van kdv ging. Daarom maakte ik een opmerking, ik wilde niemand boos maken En toch zit er vaak een standaard patroon in wat je er bijna niet uit krijgt.quote:
Ik vind te altijd jammer als er niet bijna evenveel wordt gedaan als de man en vrouw beide net zoveel werken.
Toch niet meer dan logisch om samen alles in huis te doen als je beide veel werkt, zodat je daarna ook meer vrije tijd samen kan doorbrengen ipv dat de ander nu in Zijn vrije tijd extra dingen in huis moet doen..
Aan de was mag mijn man echt niet komen en hij heeft als grootste hobby stofzuigen. Nou ben ik hier in de huis de klusser en hij is meer de zorgende.
We koken even graag, maar niet iedere dag.
Als de kindjes straks naar school gaan is het echt een heel ander verhaal, dan brengt en haalt mijn man ze bijna iedere dag. We wonen op 20 meter van de basisschool, hij werkt op fietsafstand en begint pas om 9 uur.
Ik heb drie uur per week een schoonmaakster, dus heel veel huishoudelijk werk blijft niet over; stofzuigen, koken, de (af)was. Op mijn vrije dag doen we de boodschappen. Ij de zomer gaat er veel tijd in de tuin zitten, dat vind ik wel eens vervelend.
Nu is ze zwanger en loopt alles scheef, maar dat was een paar jaar geleden andersom, zo gaan die dingen.
Soms als hij naar het buitenland is, moet ik het allemaal zelf doen. Dat lukt prima, maar ik merk dat hij echt wel wat bijdraagt, behalve zijn inkomsten.
Vanaf februari hebben we officieel 1x per week een poetsvrouw (nu ook al onofficieel en ik vindt het heerlijk!) zodat we in het weekend gewoon lekker tijd voor elkaar hebben zonder dat de badkamer nog moet ofzo
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.quote:
Net als met werk proberen wij ook de rest eerlijk te verdelen. Ik ben van het koken, zij van de afwas, dat soort dingen.
Nu is ze zwanger en loopt alles scheef, maar dat was een paar jaar geleden andersom, zo gaan die dingen.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt
Het kan dus wel.
Jemig, wat ben jij zuur zeg. Je zit tegen de verkeerde te ageren, maar daar kom je nog wel achterquote:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt
Het kan dus wel.
Wat betreft de inhoud van je post: ik kook meestal en mijn vriend is daar erg blij mee. Een van ons ruimt erna op, namelijk degene die niet met onze dochter speelt. Dat varieert, het is maar net met wie zij op dat moment wil spelen.
Wie heeft (hebben) jou toch ooit zo beschadigd?quote:
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt
Het kan dus wel.
Dit is overigens ook een kwestie van voorleven. Ik bedank mijn vriend dus wel als hij de zooi opgeruimd heeft als ik gekookt heb. Of als hij gekookt en opgeruimd heeft. Ik vind het veel vreemder dat jij het ene dankbaar en het andere ondankbaar werk noemt.quote:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt
Het kan dus wel.
Dankbaar, ondankbaar werk.. Iets creëren of repareren is gewoon dankbaar werk. Zeg eens eerlijk.. hoe vaak hoor je mensen wel niet complimenten maken over iets dat gecreëerd is of gerepareerd? Het eten is daarin een heel duidelijk voorbeeld. Als het lekker is wordt daar vrijwel altijd iets over gezegd. Als een fiets kapot is en hij wordt gerepareerd dan ben je blij, opgelucht, je bent 'uit de brand geholpen'. Opruimen en schoonmaken echter niet of zelden. Sterker nog.. daar geeft men eigenlijk alleen een reactie op (en dan in negatieve zin) als men vindt dat het niet goed gedaan is.quote:
Dit is overigens ook een kwestie van voorleven. Ik bedank mijn vriend dus wel als hij de zooi opgeruimd heeft als ik gekookt heb. Of als hij gekookt en opgeruimd heeft. Ik vind het veel vreemder dat jij het ene dankbaar en het andere ondankbaar werk noemt.
Bedanken. Ergens (en wie weet wel vanuit negatieve ervaringen) heb ik het gevoel dat als jij je partner bedankt voor het doen van de afwas.. je daarmee aangeeft dat hij iets voor jou heeft gedaan.. jouw werk voor je heeft gedaan.
Maar het kan ook anders. Zo verzucht mijn vriend weleens dat het zo heerlijk schoon is in mijn huis nadat ik heb lopen poetsen. Of zegt hij dat het zo lekker ruikt als ik de meubels in de was heb gezet (mind you.. wij wonen niet samen).
Of professioneel. Ik ben hrm-er en heb in diverse bedrijven ook schoonmaaksters werken. Ik heb ze het liefst in vaste dienst i.p.v. via een schoonmaakbedrijf al werken een paar van mijn klanten daar ook mee. Overal heb ik ingevoerd dat de schoonmaakster hoort bij het team, onderdeel is van de ketting die het bedrijf sterk maakt. Dus ook mee pauzeert, ook meegaat met uitjes, ook meedeelt in leuke zaken en vooral ook als vol wordt aangezien. Dus als zij je kantoor in loopt begroet je haar zoals je je andere collegae zou begroeten. Vraag je aan haar hoe het met je gaat zoals je ook bij je collegae zou doen. En als ze klaar is met je kantoor dan bedank je haar en als ze gaat dan wens je haar een prettige dag. Dat heeft bij de meeste bedrijven wat moeite gekost. Maar nu willen ze allemaal niet anders meer. Veel gezelliger en leuker. Teamwork.
Dat is jouw negatieve invulling. Jij denkt dat jij de enige bent met een mannelijke partner die je waardeert, en wel omdat jij hem zo hebt opgevoed. Tenminste, dat laatste meen ik tussen de regels door te lezen.quote:
[..]
Dankbaar, ondankbaar werk.. Iets creëren of repareren is gewoon dankbaar werk. Zeg eens eerlijk.. hoe vaak hoor je mensen wel niet complimenten maken over iets dat gecreëerd is of gerepareerd? Het eten is daarin een heel duidelijk voorbeeld. Als het lekker is wordt daar vrijwel altijd iets over gezegd. Als een fiets kapot is en hij wordt gerepareerd dan ben je blij, opgelucht, je bent 'uit de brand geholpen'. Opruimen en schoonmaken echter niet of zelden. Sterker nog.. daar geeft men eigenlijk alleen een reactie op (en dan in negatieve zin) als men vindt dat het niet goed gedaan is.
Bedanken. Ergens (en wie weet wel vanuit negatieve ervaringen) heb ik het gevoel dat als jij je partner bedankt voor het doen van de afwas.. je daarmee aangeeft dat hij iets voor jou heeft gedaan.. jouw werk voor je heeft gedaan.
Mijn vriend en ik waarderen de dingen die we doen, voor elkaar, voor onze dochter, gewoon omdat ze gedaan moeten worden. En ook al moeten ze gewoon gedaan worden, dan is het nog wel fijn als iemand ze doet. Als mijn vriend een glaasje drinken inschenkt voor me, zeg ik ook dank je wel. En omgedraaid ook.
(wat natuurlijk een klusje van niets is, maar het is toch lief)
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.quote:Niet al te best nieuws voor geëmancipeerd vrouwelijk Nederland. Mannen komen het best tot rust wanneer hun partner huishoudelijke taken verricht of met de kinderen bezig is, blijkt uit Amerikaans onderzoek.
De onderzoekers bestudeerden 30 koppels van gemiddeld 40 jaar die 13 jaar getrouwd waren en allemaal minstens 1 kind tussen de 8 en 10 jaar oud hadden. De onderzoekers testten het stressniveau van de deelnemers. Dat deden ze door het hormoon cortisol in hun speeksel te meten, zowel op doordeweekse dagen als in het weekend. Ze hielden maar liefst meer dan 5.500 verslagen bij van de activiteiten van de koppels en filmden en ondervroegen hen. Het stresshormoon cortisol beïnvloedt de slaap, het gewicht en het immuunsysteem als het niveau te hoog is.
Vrije tijd
Uit de gegevens kwam naar voren dat mannen minder stress ervaren in hun vrije tijd en dan met name wanneer vrouwen het huishouden regelen. Antropoloog Elinor Ochs legt uit: 'Het blijkt dat mannen na hun werk tijd alleen doorbrengen om te ontspannen. Vrouwen focussen zich dan juist op de opvang van de kinderen en hun huishoudelijke taken.' Uit de resultaten komt ook naar voren dat vrouwen in hun vrije tijd meer bezig zijn in huis, terwijl hun partner tijd besteedt aan zijn hobby. Dit bevestigt het vooroordeel dat vrouwen meer in het huishouden doen dan mannen; vaak is dat dubbel zoveel als hun partner.
Hoofdonderzoeker Darby Saxbe verklaart waarom mannen vooral ontspannen als hun vrouwen het werk doen als volgt: 'Ze vinden het verjongend. Als ze weten dat hun partner de kinderen helpt met het huiswerk of de was doen, kunnen heren pas echt ontspannen.'
En bedank jij haar als zij het doet?quote:
Mijn vrouw bedankte mij deze ochtend nog voor het uitruimen van de vaatwasser...
(wat natuurlijk een klusje van niets is, maar het is toch lief)
Ik herken het gewoonweg niet. Waarom vind je het zo onmogelijk om te geloven dat niet iedere vrouw vastzit in een dergelijke relatie?quote:
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)uishouden-doet.dhtml
[ afbeelding ]
[..]
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.
Toen ik nog getrouwd was deden we het ook zo. Ik kookte, want dat vond ik leuker dan opruimen, mijn man ruimde op want dat vond hij fijner dan koken. Dat had werkelijk niets met applaus/geen applaus te maken, maar gewoon dat we de klusjes deden die we het prettigst of minst vervelend vonden. Hij stofzuigde want daar krijg ik last van mijn rug van, ik vouwde de was want daar was hij weer niet goed in. Ik bedankte hem met regelmaat voor het opruimen van de keuken (ik vind dat eenvoudigweg plezierig, een schone keuken) en hij mij voor het eten maken.quote:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt
Het kan dus wel.
In mijn huidige relatie bedank ik mij partner als die stofzuigt terwijl ik mijn kind naar bed breng en ik krijg regelend een bedankje wanneer ik eten heb gekookt. En da's een vrouw, dus de haten-op-mannen-vlieger gaat hier even niet op
En wat dit betreft:
Ik vind het heerlijk om even rustig te douchen terwijl mijn partner met mijn zoon speelt en ik kan er ook enorm van genieten om op zondagochtend nog even in bed te blijven liggen terwijl zij ontbijt maakt. Dus ik geloof niet dat dit alleen voor mannen geldt. Vind niet iedereen het prettig om even tot rust te komen niets te moeten. Een volgende keer is dat weer andersom.quote:Niet al te best nieuws voor geëmancipeerd vrouwelijk Nederland. Mannen komen het best tot rust wanneer hun partner huishoudelijke taken verricht of met de kinderen bezig is, blijkt uit Amerikaans onderzoek.
30koppelsquote:
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)uishouden-doet.dhtml
[ afbeelding ]
[..]
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.
daar kun je toch weinig mee? Lekker onderzoek.Gelukkig zijn er veel mannen die veel in huis doen en relaties waar het wél goed gaat.
Vrouwen zijn echt niet zielig
en de vrouwen die vinden dat hun man te weinig doet moeten daar gewoon iets aan doen. En anders lekker laten zoals het is. En dan ook nog cortisolonderzoek. Plus dat niet duidelijk wordt wanneer vrouwen precies ontspannen. Ik zou er ook niet alt te verregaande conclusies aan verbinden Ik vind er niks aan, dus vind het fijn als hij het doet. In de praktijk komt het erop neer dat ik meestal de klos ben, omdat er 2 hongerige kinderen zijn, dus wachten op hem schiet niet op. En ja de meeste huishoudelijke klussen doe ik, omdat ik het meeste thuis ben. Hij werkt 40+ uur per week (eigen bedrijf) en ik 16 uur. Reparatie dingen doet hij ook en nee, niet voor het applaus, maar gewoon omdat hij handiger is.
In het weekend doen we alles samen (en kookt hij en hij ruimt de keuken ook nog op)
Dat weten we nog niet...quote:
Mijn man en ik doen net zoveel in het huishouden en de ene week stofzuig ik 2x en de andere week hij. We bedanken elkaar daar niet voor, dat is nou eenmaal het huishouden dat door ons beide moet worden bijgehouden, maar mijn man bedankt mij wel als ik heb gekookt en hij uit zijn werk zo aan kan schuiven bijvoorbeeld. Daar wordt hij blij van en daarom bedankt hij mij. Ik bedank hem als ik ons kindje naar bed heb gebracht en er staat een kop thee voor mij klaar als ik beneden kom. Dat lijkt mij heel logisch want dat maakt mij blij.
Ik vind trouwens de badkamer een enorme applaustaak, daar hou ik nl niet van
. Dat doet mijn man dus altijd. Net zoals stofzuigen, de vaatwasser uitruimen, ontbijten met ons kind, boodschappen (ik loop met E. rond in het winkelwagentje maar doe effectief niks), dweilen, de ramen lappen, het konijnenhok verschonen en dan nog allerhande klusjes. Ik heb niets te klagen denk ik zo...Goed. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil zeggen eigenlijk. Just my two cents iig
Sidenote: als je merkt dat je blij wordt van bedankjes... waarom dan niet ook voor huishoudelijke taken. Sure, het hoort erbij. Maar een bedankje is eigenlijk nooit misplaatst.quote:
We bedanken elkaar daar niet voor, dat is nou eenmaal het huishouden dat door ons beide moet worden bijgehouden, maar mijn man bedankt mij wel als ik heb gekookt en hij uit zijn werk zo aan kan schuiven bijvoorbeeld. Daar wordt hij blij van en daarom bedankt hij mij. Ik bedank hem als ik ons kindje naar bed heb gebracht en er staat een kop thee voor mij klaar als ik beneden kom. Dat lijkt mij heel logisch want dat maakt mij blij.
Zoals die van mij in het vorige topic.
Over
die bijna alles doet in huis en met S (in bad doen), de was/afwas etc ivm mijn BI en dat al bijna 2jr. Hij werkt 40u, reist 3u p.d. En daarnaast is hij vaak lang weg voor werk maar zorgt altijd dat alles geregeld is
Genoeg positieve verhalen in dit topic maar Oud1 komt alleen maar met negatieve reacties
ipv 'fijn dat het zo ook kan'[ Bericht 10% gewijzigd door Zoë23 op 27-09-2013 11:58:45 ]
Vooral omdat het niet een "afspraak" is dat hij dat doet, maar een spontaan gebaar. Daarom ben ik ook blij als mijn lief stofzuigt terwijl ik M naar bed breng. Ik heb het niet gevraagd, het is niet onze taakverdeling dat ze dat doet, het is zelfs niet haar huis, maar ze doet het omdat ze weet dat ik er blij van wordt.Nou inderdaad, wat belachelijk doordacht allemaal. En als je lief dan zijn normale huishoudelijke taken doet terwijl hij ziek is en veel liever in bed zou liggen, dan weer wel bedankt?quote:
[..]
Sidenote: als je merkt dat je blij wordt van bedankjes... waarom dan niet ook voor huishoudelijke taken. Sure, het hoort erbij. Maar een bedankje is eigenlijk nooit misplaatst.
Mijn ervaring is dat het uitspreken van dank veel minder van belang is dan je algehele houding en het negatieve commentaar dat je geeft.
Zoë23 kan niet lezen want Ouder1 komt zelf ook met voorbeelden dat het niet standaard verdeeld isquote:
Oud1 kan toch niets inhoudelijks en zinnigs zeggen op positieve verhalen
Zoals die van mij in het vorige topic.
Over
Hij werkt 40u, reist 3u p.d. En daarnaast is hij vaak lang weg voor werk maar zorgt altijd dat alles geregeld is
Genoeg positieve verhalen in dit topic maar Oud1 komt alleen maar met negatieve reacties
En eens met Soesa vwb de applaustaken. Ik ben blij dat hij de badkamer vaak doet, want bluh.
En ik bedank hem vaak vooral voor de dingen die er spontaan gebeuren terwijl je het niet verwacht. Dus als ik de oudste naar bed gebracht heb en ik denk dat we erna nog moeten opruimen en hij dat al gedaan heeft. En andersom dus ook
Ik ben net zo blij als B stofzuigt als ik hem dat gevraagd heb, eigenlijk.quote:
Van zo'n kopje thee zou ik ook blij worden Soesa
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.quote:
Nou inderdaad, wat belachelijk doordacht allemaal. En als je lief dan zijn normale huishoudelijke taken doet terwijl hij ziek is en veel liever in bed zou liggen, dan weer wel bedankt? Mijn ervaring is dat het uitspreken van dank veel minder van belang is dan je algehele houding en het negatieve commentaar dat je geeft.
Oh, ik vind het verrassingseffect wel leuk eigenlijkquote:
[..]
Ik ben net zo blij als B stofzuigt als ik hem dat gevraagd heb, eigenlijk.
Ook vrouwen die buffelen zeggen daar blij van te worden en er zelf voor te kiezen. En onderzoeken die aantonen dat werk/zorg nog steeds slecht verdeeld is en dat mannen meer werkelijke vrije tijd hebben dan vrouwen of die aantonen dat vrouwen nog altijd te vaak voor exact dezelfde functie minder per uur verdienen... Ach.. die vegen we van tafel want dat zijn slechte onderzoeken.
Het zal wel een vrouwelijk trekje zijn
Ja, dat denk ik ook. Elkaar gewoon waarderen en dan klinkt dat hoe dan ook door in je gedrag, of dat nu zit in bedankjes of doordat je gewoon blij bent.quote:
[..]
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.
Maar ik denk dat de afwezigheid van (negatief) commentaar veel meer doet. Als je praktisch veel moet regelen met elkaar, dan sluipt er al gauw in dat je elkaar als middel tot een bepaald doel gaat zien. Zijn de boodschappen al gehaald? Heb je al gestofzuigd? Onder de tafel is het nog vies, maak jij het schoon? Best moeilijk voor mij om daarmee te stoppen, maar wel veel beter voor m'n relatie.
Dat smsje dat hij een nieuwe radiowekker voor me gekocht heeft gister.. Lief..quote:
Oh, ik vind het verrassingseffect wel leuk eigenlijk
Dit specifieke onderzoek ging daar toch niet over? Het ging over wanneer mannen ontspannen. Als jij nu even met een onderzoek aankomt waarin vrouwen minder verdienen of minder vrije tijd hebben, wil ik ook best even daar mijn lichtje op laten schijnen hoorquote:
Ook vrouwen die buffelen zeggen daar blij van te worden en er zelf voor te kiezen. En onderzoeken die aantonen dat werk/zorg nog steeds slecht verdeeld is en dat mannen meer werkelijke vrije tijd hebben dan vrouwen of die aantonen dat vrouwen nog altijd te vaak voor exact dezelfde functie minder per uur verdienen... Ach.. die vegen we van tafel want dat zijn slechte onderzoeken.
En stel dat he, dat we hier allemaal vastzitten in een keurslijf, waarin we grandioos tekort komen en onze kansen te niet nemen en er vreselijk bekaaid van af komen; waar gaat je dat zo na aan het hart? Wat is precies je bedoeling met dat op de barricade staan voor de rechten van de vrouw?
Gemeend is wel het sleutelwoord ja. Ik ga ook niet dwangmatig een lijstje bijhouden met wanneer wie waarvoor gecomplimenteerd is. Als ik ergens blij mee ben, dan zal ik dat zeggen en andersom vind ik dat ook leuk om te horen. Net als dat ik mijn zoon vertel dat ik het fijn vind dat we zo gezellig samen boodschappen hebben gedaan, of dat hij heeft 'geholpen' met koken, of dat hij zo zoet in zijn eentje zit te spelen, maar dat ik ook niet bij ieder gestapeld blokje of ieder hapje in zijn mond hysterisch sta te applaudiseren.quote:
[..]
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.
Ik heb geleerd, bij mijzelf en bij anderen, dat het geven van 'niet spontane' en 'niet waarlijke gemeende' complimentjes uiteindelijk gaat leiden tot meer waardering voor wat een ander doet en dus gemeende en spontane complimenten.quote:
Gemeend is wel het sleutelwoord ja.
Ik denk dat dat komt omdat je je meer bewust wordt van de waarde van wat een ander voor en met (gevoelsmatig) je doet wanneer je bewust complimenten uitdeelt.
Als manager heb ik mezelf op een gegeven moment gedwongen minimaal 1 compliment per dag aan iedere medewerker te geven. Ik ging al snel heel anders naar ze kijken!
Maar om nou me voor te nemen om elke dag een compliment te geven over het huishouden, of ik dat nou meen of niet, dat gaat me wat te ver. Maar je had nog geen antwoord gegeven op mijn vraag. Daar ben ik wel benieuwd naar.
Deze vraag bedoel je? Zoveel redenen. Wij hebben kinderen en we kunnen die kinderen iets meegeven. Naast huisvrouw en moeder zijn we steeds vaker ook werknemer en de combi zorg/werk kost veel geld voor veel werkgevers (en dan kom je aan mijn vak).quote:
En stel dat he, dat we hier allemaal vastzitten in een keurslijf, waarin we grandioos tekort komen en onze kansen te niet nemen en er vreselijk bekaaid van af komen; waar gaat je dat zo na aan het hart? Wat is precies je bedoeling met dat op de barricade staan voor de rechten van de vrouw?
Ik zou graag wat meer bewustwording willen. Zoals de geëmancipeerde vrouwen vroeger die op de bres sprongen voor ons stemrecht en ons recht op werk.
Heel belangrijk punt daarin is niet wat we doen, maar of we ons daar bewust van zijn. Elk stel dat waarlijk gelukkig is met hoe het is verdeeld, waarbij er niet één van beiden langzaam maar zeker overbelast raakt.. moet vooral blijven doen wat ze doen. Helaas loop ik in mijn werk dus te veel tegen juist vrouwen (en een enkele man) op die zich niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn maar lichamelijk en geestelijk wel in de knel komen. Omdat één van de eerste signalen daarvan ziekteverzuim en/of slechter functioneren is, wordt ik daar dan mee geconfronteerd en ik moet eerlijk bekennen dat het dan vaak frustrerend is om zo iemand naar de klote te zien gaan omdat ze gewoon niet KUNNEN inzien met wat ze aan het doen zijn.
Vrouw, 38 jaar, drie nog heel jonge kinderen. Hij werkt fulltime met relatief weinig reistijd en geen bijzondere belasting thuis. Hij sport veel en is daar 2 avonden en op zaterdag overdag voor van huis.
Ze hebben besloten dat ze professionele opvang een slecht idee vinden. Oma past daarom op op dinsdag en donderdag bij Oma thuis. De hypotheek is hoog en mede daarom werkt deze vrouw ook 32 uur per week. Om dit rond te kunnen breien werkt zij:
• maandag: 6 uur
• dinsdag: 10 uur
• woensdag: 3 uur
• donderdag: 10 uur
• vrijdag: 3 uur
Zo heeft zij geen verdere oppas nodig. Manlief is na zijn commerciële baan en het sporten te moe om iets te doen, verder dan eens voorlezen op de bank als er geen voetbal op tv is. Ook hecht hij veel waarde aan zijn vrienden waar hij minstens eens per week mee naar de kroeg gaat. Zij was na de eerste bevalling volledig gestopt met sporten.
Op zich verzuimde zij niet veel, maar wel heel vaak en dan eigenlijk altijd de woensdag en de vrijdag. Vaak met vage klachten (ik voel me niet zo lekker, ben wat duizelig/misselijk, hoofdpijn of gewoon vermoeidheid). Deze ziekmeldingen kwamen zo'n 23 keer per jaar voor. Sinds zij kinderen had is ze 3 maal langdurig (langer dan 3maanden) ziek geweest. Steeds met oververmoeidheid. Zij weet dit aan de werkdruk op het kantoor. Haar collegae die hetzelfde werk deden verzuimden echter nooit bovenmatig. Zij was heel erg boos dat haar werkgever mij had ingeschakeld en ontkende glashard veel te verzuimen. Toen ik haar de overzichten liet zien, zei ze dat die niet klopten.(Maar die komen van de verzuimverzekering en de bedrijfsarts dus die kloppen wel.)
Ten eerste heb ik haar 12 weken onder werktijd 3 maal per week laten sporten om weerbaarheid en conditie op te bouwen. Dat was al een drama. Te veel, te zwaar, te moeilijk. Daarnaast iedere week een gesprek met een bedrijfspsychologe. Eén keer met haar man er bij.
Toen na een half jaar en vele gesprekken later er nog geen verbetering was in het aantal ziekmeldingen en het kwartje dat ze beter voor zichzelf moest gaan zorgen nog niet was gevallen, heb ik voor haar de knoop doorgehakt en haar voor de keuze gesteld 4x8 uur te gaan werken, minder gaan werken met een maximum van 8 uur per dag of ontslag nemen. Ze heeft toen gekozen voor minder werken.. en was nog maar zelden ziek.
Ik heb het mijzelf idd ook aan moeten leren. Opgegroeid in een omgeving waar succes vanzelfsprekend was en foutjes maken intolerabel.quote:
Als manager heb ik mezelf op een gegeven moment gedwongen minimaal 1 compliment per dag aan iedere medewerker te geven.
Daar kunnen de meesten heel slecht tegen...
En dit ligt aan haar man? Aan gebrekkige emancipatie? Aan traditionele rolverdelingen? Of misschien wel aan haar als persoon?quote:
Ik zal een voorbeeld geven.
Vrouw, 38 jaar, drie nog heel jonge kinderen. Hij werkt fulltime met relatief weinig reistijd en geen bijzondere belasting thuis. Hij sport veel en is daar 2 avonden en op zaterdag overdag voor van huis.
Ze hebben besloten dat ze professionele opvang een slecht idee vinden. Oma past daarom op op dinsdag en donderdag bij Oma thuis. De hypotheek is hoog en mede daarom werkt deze vrouw ook 32 uur per week. Om dit rond te kunnen breien werkt zij:
• maandag: 6 uur
• dinsdag: 10 uur
• woensdag: 3 uur
• donderdag: 10 uur
• vrijdag: 3 uur
Zo heeft zij geen verdere oppas nodig. Manlief is na zijn commerciële baan en het sporten te moe om iets te doen, verder dan eens voorlezen op de bank als er geen voetbal op tv is. Ook hecht hij veel waarde aan zijn vrienden waar hij minstens eens per week mee naar de kroeg gaat. Zij was na de eerste bevalling volledig gestopt met sporten.
Op zich verzuimde zij niet veel, maar wel heel vaak en dan eigenlijk altijd de woensdag en de vrijdag. Vaak met vage klachten (ik voel me niet zo lekker, ben wat duizelig/misselijk, hoofdpijn of gewoon vermoeidheid). Deze ziekmeldingen kwamen zo'n 23 keer per jaar voor. Sinds zij kinderen had is ze 3 maal langdurig (langer dan 3maanden) ziek geweest. Steeds met oververmoeidheid. Zij weet dit aan de werkdruk op het kantoor. Haar collegae die hetzelfde werk deden verzuimden echter nooit bovenmatig. Zij was heel erg boos dat haar werkgever mij had ingeschakeld en ontkende glashard veel te verzuimen. Toen ik haar de overzichten liet zien, zei ze dat die niet klopten.(Maar die komen van de verzuimverzekering en de bedrijfsarts dus die kloppen wel.)
Ten eerste heb ik haar 12 weken onder werktijd 3 maal per week laten sporten om weerbaarheid en conditie op te bouwen. Dat was al een drama. Te veel, te zwaar, te moeilijk. Daarnaast iedere week een gesprek met een bedrijfspsychologe. Eén keer met haar man er bij.
Toen na een half jaar en vele gesprekken later er nog geen verbetering was in het aantal ziekmeldingen en het kwartje dat ze beter voor zichzelf moest gaan zorgen nog niet was gevallen, heb ik voor haar de knoop doorgehakt en haar voor de keuze gesteld 4x8 uur te gaan werken, minder gaan werken met een maximum van 8 uur per dag of ontslag nemen. Ze heeft toen gekozen voor minder werken.. en was nog maar zelden ziek.
Ik vind 3 dagen het maximum voor ons gezin. Gevoelsmatig, omdat we dan zelf nog het grootste deel van de week de zorg op ons nemen. Bij 4 of meer dagen voelt de balans 'verkeerd'.quote:
[..]
ik ken maar een stel waarbij dat zo is, en dan werkt ze vooral veel in het weekend als hij vrij is. Dus die dagen zorgt hij voor de kinderen.
En je hebt natuurlijk stellen waarbij de man werkloos is en voor de kinderen en het huishouden zorgt. Maar voor zover ik zie blijft dan de vrouw zich wel eindverantwoordelijke voelen daarvoor.
Bij ons is het traditioneel geregeld, ik thuis en hij werkt.
Hoeveel uren op een dag brengen jullie kinderen eigenlijk door op een kdv? En hoeveel uur per dag vinden jullie teveel? Bijv meer dan een werkdag (8 uur), meer dan tien uur, meer dan twaalf uur, ...?
Ik breng hem 's ochtends om 7.30 weg, mijn vriend haalt hem rond 17 uur op. Het is wel een lange dag voor hem, maar we hebben allebei een uur reistijd van en naar ons werk. Ik werk 1 dag in de week thuis, dan is hij daar meestal van 8-16.30.
Ja, ja, ja en ja.quote:
En dit ligt aan haar man? Aan gebrekkige emancipatie? Aan traditionele rolverdelingen? Of misschien wel aan haar als persoon?
het gaat evengoed mis zolang jij zelf niet inziet dat een recht nog altijd geen plicht isquote:
[..]
Deze vraag bedoel je? Zoveel redenen. Wij hebben kinderen en we kunnen die kinderen iets meegeven. Naast huisvrouw en moeder zijn we steeds vaker ook werknemer en de combi zorg/werk kost veel geld voor veel werkgevers (en dan kom je aan mijn vak).
Ik zou graag wat meer bewustwording willen. Zoals de geëmancipeerde vrouwen vroeger die op de bres sprongen voor ons stemrecht en ons recht op werk.
Heel belangrijk punt daarin is niet wat we doen, maar of we ons daar bewust van zijn. Elk stel dat waarlijk gelukkig is met hoe het is verdeeld, waarbij er niet één van beiden langzaam maar zeker overbelast raakt.. moet vooral blijven doen wat ze doen. Helaas loop ik in mijn werk dus te veel tegen juist vrouwen (en een enkele man) op die zich niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn maar lichamelijk en geestelijk wel in de knel komen. Omdat één van de eerste signalen daarvan ziekteverzuim en/of slechter functioneren is, wordt ik daar dan mee geconfronteerd en ik moet eerlijk bekennen dat het dan vaak frustrerend is om zo iemand naar de klote te zien gaan omdat ze gewoon niet KUNNEN inzien met wat ze aan het doen zijn.
Maar zoals ik jou reacties hier lees is het voornamelijk negatief ook al verteld en moeder een positief verhaal. Als je het beschrijft zoals in de post die simmu quote kan ik me er al iets meer bij voorstellen waar je mening vandaan komt.
Gelukkig zijn er ook vrouwen die wel voor zichzelf opkomen en mannen die wel om hun vrouw denken.
Het gevaar met pretenderen dat hele volkstammen iets niet in willen of kunnen zien is dat je alles daarop afschuift. Wat ze ook zeggen, het klopt toch niet, want het is allemaal te wijten aan hun onvergemogen "de waarheid" onder ogen te komen. Maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er hier zelfverzekerde en stabiele vrouwen rondlopen die meer inzicht hebben in hun wensen en behoeften, in hun relatie en de eisen die er aan hen gesteld worden dan een random tante op internet. En zelfs als je gelijk zou hebben, en we hier collectief gebukt gaan onder een juk van slechte emancipatie en gebrekkig zelfinzicht, zou je aanpak dan zin hebben? Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken dan keer op keer je eigen (tamelijk zuur getoonde) verhaal af te draaien? Als het dan toch is dat je het beste met ons allemaal voor hebt?
[ Bericht 0% gewijzigd door Clubsoda op 27-09-2013 15:47:53 ]
QFTquote:
Eens met Zoe. Ik begrijp wel dat er nijpende situaties zijn, en dat veel vrouwen, van nature of door opvoeding, geneigd zijn alle verantwoordelijkheid op hun schouders te laden. Maar het is geen gegeven en het lijkt me sterk dat jij als enige het licht hebt gezien en de rest nog dom en onwetend rond wandelt. Als er hier nou vrouwen zijn die zeggen tevreden te zijn met de taakverdeling en die niet bovenmatig verzuimen en algemeen goed in hun vel zetten, wil je dat dan geloven? Of ga je doordrammen tot ze zwichten?
Het gevaar met pretenderen dat hele volkstammen iets niet in willen of kunnen zien is dat je alles daarop afschuift. Wat ze ook zeggen, het klopt toch niet, want het is allemaal te wijten aan hun onvergemogen "de waarheid" onder ogen te komen. Maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er hier zelfverzekerde en stabiele vrouwen rondlopen die meer inzicht hebben in hun wensen en behoeften, in hun relatie en de eisen die er aan hen gesteld worden dan een random tante op internet. En zelfs als je gelijk zou hebben, en we hier collectief gebukt gaan onder een juk van slechte emancipatie en gebrekkig zelfinzicht, zou je aanpak dan zin hebben? Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken dan keer op keer je eigen (tamelijk zuur getoonde) verhaal af te draaien? Als het dan toch is dat je het beste me ons allemaal voor hebt?
Waarvoor dank! Deze woorden zocht ik.
Niet om t een of ander, maar ik ben een vrouw. Je kunt je zuurheid dus sparen voor een ander die graag kookt.quote:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Paar keer begonnen met tikken, maar ik kwam er niet uit. Dit dus, dank!quote:
Eens met Zoe. Ik begrijp wel dat er nijpende situaties zijn, en dat veel vrouwen, van nature of door opvoeding, geneigd zijn alle verantwoordelijkheid op hun schouders te laden. Maar het is geen gegeven en het lijkt me sterk dat jij als enige het licht hebt gezien en de rest nog dom en onwetend rond wandelt. Als er hier nou vrouwen zijn die zeggen tevreden te zijn met de taakverdeling en die niet bovenmatig verzuimen en algemeen goed in hun vel zetten, wil je dat dan geloven? Of ga je doordrammen tot ze zwichten?
Het gevaar met pretenderen dat hele volkstammen iets niet in willen of kunnen zien is dat je alles daarop afschuift. Wat ze ook zeggen, het klopt toch niet, want het is allemaal te wijten aan hun onvergemogen "de waarheid" onder ogen te komen. Maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er hier zelfverzekerde en stabiele vrouwen rondlopen die meer inzicht hebben in hun wensen en behoeften, in hun relatie en de eisen die er aan hen gesteld worden dan een random tante op internet. En zelfs als je gelijk zou hebben, en we hier collectief gebukt gaan onder een juk van slechte emancipatie en gebrekkig zelfinzicht, zou je aanpak dan zin hebben? Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken dan keer op keer je eigen (tamelijk zuur getoonde) verhaal af te draaien? Als het dan toch is dat je het beste me ons allemaal voor hebt?
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!quote:
Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken
Zou dat werken denk je?
ik weet werkelijk niet met wat voor mensen jij omgaat maar ik herken mijzelf, mijn vrienden en mijn omgeving hier absoluut niet in.quote:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
Misschien moet je je oogkleppen even afdoen en bij ons in 2013 komen?
Wat voor werk doe je eigk?quote:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
Precies de reactie die het gelijk van de post van ClubSoda bevestigt. Jammer.quote:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
Nog iemand met extreme moeite met lezen. Dyslectisch?quote:
misschien kan je normaal reageren?quote:
[..]
Nog iemand met extreme moeite met lezen. Dyslectisch?
Krijg gewoon de neiging koekjes te bakken en pantoffels te kopen voor mijn man.
Hallefuckinglujah... ik ben zeker niet dyslectisch, maar bedankt voor het informeren.quote:
[..]
Nog iemand met extreme moeite met lezen. Dyslectisch?
"Ik heb mezelf als manager aangeleerd" zegt mij niets meer dan dat jij ooit manager was of wellicht nog bent. In ieder geval, je komt bijzonder vijandig over met deze reactie op mijn verder normale vraag.
Waarom doet het zoveel met je om reacties van mensen hier te lezen die positief zijn over hoe zij het thuis verdeeld hebben? Wat maakt dat voor gevoel of idee bij je los?
Wellicht?
Sorry, ik word hier een beetje flauw van. Er zijn zoveel normale en positief-kritische reacties gegeven en oprechte vragen gesteld en dan komt er of iets ontzettend kinderachtigs terug of er wordt gesnauwd.
Hrm-manager las ik in het vorige topic, dacht ik.quote:
Ah thanksquote:
[..]
Hrm-manager las ik in het vorige topic, dacht ik.
Ik herken ook totaal niet waar jij het over hebt. Het zal best voorkomen hoor, maar volgens mij niet in dit topic.
Poll: Doet hij dit uit zichzelf of heb ik het hem gevraagd?
• Uit zichzelf
• Omdat het hem gevraagd is
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
Poll: Moet ik hem ervoor bedanken?
• Ja
• Nee
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
• Neuken
• Pijpen
• Bier
Tussenstand:
Ook een poll maken? Klik hier
Hebben jullie dat niet vastgelegd? Net als een stickerkaart
Human resourcesquote:
* ik waag het erop: waar staat de hr voor bij deze manager?*
Tnx. Ik kwam niet verder dan hoogrendementquote:
ik mis de optie pijpen terwijl bier...quote:Op vrijdag 27 september 2013 18:33 schreef stinkie het volgende:
Poll: Hoe moet ze mij bedanken?
• Neuken
• Pijpen
• Bier
Tussenstand:
[ afbeelding ]
Ook een poll maken? Klik hier
Personeelszaken noemde men dat vroeger...quote:
* ik waag het erop: waar staat de hr voor bij deze manager?*
ik vergat * alle bovenstaandequote:
[..]
ik mis de optie pijpen terwijl bier...
ik wil bierquote:
Poll: Hoe moet ze mij bedanken?
• Neuken
• Pijpen
• Bier
Tussenstand:
[ afbeelding ]
Ook een poll maken? Klik hier