Werken en ouderschap

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:01 schreef Troel het volgende:

Nou ja, zodra kinderen naar school gaan heb je als ouders gewoon weinig invloed. Direct na het schoolgaan merkte ik dat er bepaalde woorden mee naar huis kwamen die op school opgevangen werden, maar hier thuis echt.niet. gebruikt worden. En aangezien je thuis echt niet weet welke woorden ze op school gebruiken, kan je het ook echt niet voorkomen dat ze die woorden gebruiken daar, hoe graag je het ook zou willen. Ze hebben snel genoeg door dat je er niets mee kan.

Minder invloed, maar niet weinig.

Kinderen kun je prima bij blijven sturen als ouders. Natuurlijk zijn er externe invloeden en die werken soms in tegengestelde richting... Maar als je een goede band hebt met ze, is jouw mening toch wel belangrijk voor ze.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:12 schreef Clubsoda het volgende:
Peer pressure

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:57 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ja, gooi lekker de kont tegen de krib...

Waarom denken dat je er als ouders moet zijn als je daadwerkelijk meent nauwelijks invloed te hebben?

niks kont tegen de krib. ik denk dat je de basis legt in de vroege jeugd. Dat ze zich gewenst voelen en voelen dat je ze de moeite waard vind. En de tijd en ruimte om zich te ontwikkelen.
En uiteraard leer je ze over gezonde voeding enzo. Dat vind ik zo vanzelfsprekend dat het voor mij niet bij gezond hoort.

Maar je invloed houdt wel op hoor, zo na 12. Maar je aanwezigheid is dan meer dan ooit gewenst. Om vinger aan de pols te houden en vooral veel te luisteren. En nee, niemand hoeft zijn baan op te zeggen. Alleen de mythe dat je wel fulltime kunt gaan werken zodra ze naar de middelbare gaan klopt denk ik niet.

Maar goed, dat is MIJN visie op opvoeden. Ik denk dat ik daarmee gezonde evenwichtige mannen de wereld in help die wat voor een ander over hebben.

Dat de invloed op jonge leeftijd het grootst is denk ik ook.

Maar dat gezonde voeding vanzelfsprekend is... Helaas, ik constateer dat dat niet zo is.

Maar dan zeg jij toch ook dat je denkt invloed te hebben op of het gezonde evenwichtige mannen worden? Daar ging het nu toch over? Over of je daar invloed op hebt, wel of niet?

Alleen de manier waarop je denkt daar op van invloed te kunnen zijn verschilt.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Maar dan zeg jij toch ook dat je denkt invloed te hebben op of het gezonde evenwichtige mannen worden? Daar ging het nu toch over? Over of je daar invloed op hebt, wel of niet?

ja. Maar als moeder van pubers zie ik dat ik over gelukkig voelen niet zo veel invloed heb. in de basis wel. Maar het is echt anders.

Nee, de puberteit lijkt me wat dat betreft een erg moeilijke tijd. (Of zoals bij mezelf, de tijd van 20 tot 30 ) Ik zou het zelf ook wat ruimer zien hoor, niet het geluksgevoel in een bepaald moment of een bepaalde periode, maar meer het vermogen tot gelukkig zijn over de gehele linie, ofzo.

Leef en laat leven, dat denk ik eigenlijk.

Ik vind het interessant hoe anderen hier zoeken naar de juiste balans (voor hen), wat weeg je mee, verschilt het per kind, per leeftijd, per volwassene, per opvang?

Maar zo snel een oordeel hebben over hoe anderen het doen, ik vind dat toch jammer. Één van de beste dingen van mijn ouders vind ik dat ze eigenlijk nooit gingen vergelijken, nooit roddelden over anderen of over hoe het er bij anderen aan toeging. Ik groeide niet op met dat het gras groener was bij anderen, dat anderen dingen beter deden of konden, en heb ook heel lang geen of nauwelijks jaloesie gekend. Ik ben ze eeuwig dankbaar voor die autonome instelling.

Ik vind nou juist dat het zo vrij is van oordeel? Over het algemeen? Persoonlijk heb ik bepaalde keuzes gemaakt en daar heb ik ook een onderbouwing voor. Was voor ons het beste.

Of de huidige situatie voor mij het beste is weet ik zeker dat het niet zo is. Ik oordeel niet over iemand anders keuze. Wel geef ik mijn overwegingen en waarom ik dús andere keuzes maak.
Vooralsnog ben ik zeer tevreden over hoe de keuzes uitpakken. Ik weet niet hoe dat anders was geweest omdat mijn kinderen met hun karakter en ontwikkeling niet aan die andere situatie zijn blootgesteld.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 19:56 schreef Troel het volgende:

[..]

Mijn jongens zijn heel erg van de alsjeblieft en dankjewels en als ze een keer een boer of een wind laten, zeggen ze keurig pardon. Maar maakt ze dat opgevoed?

haha ik zat er ook even overna te denken.
bij de viskraam kregen ze laatst een stukje vis, mijn ene zoon nam het aan en draaide zich om om het op te peuzelen. Mijn andere zoon nam het aan en zei dankuwel mevrouw (om het vervolgens mij de eerste hap meteen te laten vallen, hij kan zo stuntelig zijn). Als ik dat vertaal naar school: misschien denkt de juf van mijn ene zoon wel 'onopgevoed kind' en de juf van mn andere zoon 'keurig opgevoed'

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 20:46 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik oordeel niet over iemand anders keuze.

In dit draadje doe je dat weldegelijk.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:28 schreef DS4 het volgende:

[..]

In dit draadje doe je dat weldegelijk.

nou, het ligt er natuurlijk ook maar net aan of je je veroordeeld voelt
Mij kan het vrij weinig boeien of een buurvrouw (no offence) mijn manier van omgaan met mijn kind en opvoeding goedkeurt... Als ik er (samen met mijn partner) zelf maar achter sta.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:33 schreef Sjeen het volgende:

nou, het ligt er natuurlijk ook maar net aan of je je veroordeeld voelt
Mij kan het vrij weinig boeien of een buurvrouw (no offence) mijn manier van omgaan met mijn kind en opvoeding goedkeurt... Als ik er (samen met mijn partner) zelf maar achter sta.

Ik vind het niet kies om in een draadje waarin gevraagd wordt over de combinatie van werk en zorg zo veroordelend te doen.

Sowieso voel ik mij niet veroordeeld, Ik ben een man en ik besteed meer dan gemiddeld tijd met mijn dochter, dus ik krijg steevast te horen wat een geweldige vader ik ben.

Mijn vrouw daarentegen, die gewoon gelijke "arbeid" levert ter zake dient zich wel te verantwoorden. En waarom? Omdat ze het gore lef heeft om een prachtig bedrijf te runnen. Ik vind dat echt bizar. Er is werkelijk niets mis met het combineren van werk en zorg. Dat is niet simpel en kost een hoop energie. Het laatste wat je dan nodig hebt is keer op keer te horen dat je zo'n slechte moeder bent als je niet thuis blijft voor je kind.

Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 17:07 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ze is prima aan ons gehecht.

Met alle respect, maar onze dochter doet het uitstekend. Is extreem sociaal, is de hele dag vrolijk, ontwikkelt zich buitengewoon voorspoedig en is zo makkelijk dat zelfs de grootste babyhaters haar gewoon prima gezelschap vinden.

Nou, dat klinkt echt alsof ze iets tekort komt...

Ik snap werkelijk waar niet dat er mensen zijn die zo star zijn in hun denken dat een kind (vrijwel) iedere dag verzorgd dient te worden door de moeder... Dat is prima als je daar voor kiest, maar het is niets beter dan eender welke andere oplossing waarbij ze de juiste zorg en aandacht krijgen.

In elk geval 1 van de ouders, of dat dan de vader of moeder is. En dan hebben we het ook niet over puur alleen verzorging natuurlijk, maar ook momenten daartussen.
Maar ergens heb je misschien wel een punt en dat is dat het wat star is van mij misschien zo'n opvatting. Maar op de een of andere manier heb ik toch het idee en gevoel dat niemand zo voor je kind zal zorgen en liefhebben als een ouder. De uitzonderingen daargelaten. Ik denk ook niet dat het perse schadelijk is voor het kind als het niet door 1 van de ouders gebeurt, maar dat lijkt mij wel het fijnst voor een kind? En daar zal vast wat veroodelends inzitten, maar het is vooral wat je zelf ook al aangaf (dacht ik, heb het wat door elkaar terug gelezen), ieder doet het op zn eigen manier.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:49 schreef debuurvrouw het volgende:
Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

Wat is dat toch met iedereen maar beschuldigen van trollen? Dat begon al bij mijn eerste doodnormale reactie!

Ik heb ook helemaal niet gezegd dat hier is gezegd dat mijn vrouw een slechte moeder is, sterker nog... daar heeft helemaal niemand iets over gezegd. Er is hier ook niemand die mij een geweldige vader genoemd heeft (eerder integendeel). Het staat er gewoon in het algemeen en dat is toch wel heel duidelijk lijkt mij zo. Dat er een groep highhorsers in Nederland rondwaggelt die menen dat werk en zorg niet goed samen gaat, daar refereer ik aan.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:10 schreef Marrije het volgende:

Maar op de een of andere manier heb ik toch het idee en gevoel dat niemand zo voor je kind zal zorgen en liefhebben als een ouder.

In theorie is dat zo (al zijn er helaas talloze voorbeelden van waar de natuurlijke ouders helemaal geen donder om hun kinderen geven of zelfs hun kinderen mishandelen en/of misbruiken), maar dat zorgen en liefhebben hoef je niet rond de klok te doen.

Onze dochter ziet ons beiden vrijwel iedere dag. De ene dag wat korter en de andere dag ieder moment dat ze haar oogjes open heeft. En heel af en toe is een van ons in het buitenland voor zaken en nou ja... dan die dagen niet natuurlijk.

Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:49 schreef debuurvrouw het volgende:
Er hoeft zich hier niemand te verantwoorden. En slechte moeder is hier ook niet gezegd. Volgens mij ben je enorm aan het trollen

DS4 is echt niet aan het trollen, zijn leven is gewoon net effe wat anders ingericht dan het gemiddelde leven hier in OUD.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:26 schreef DS4 het volgende:

[..]

In theorie is dat zo (al zijn er helaas talloze voorbeelden van waar de natuurlijke ouders helemaal geen donder om hun kinderen geven of zelfs hun kinderen mishandelen en/of misbruiken), maar dat zorgen en liefhebben hoef je niet rond de klok te doen.

Onze dochter ziet ons beiden vrijwel iedere dag. De ene dag wat korter en de andere dag ieder moment dat ze haar oogjes open heeft. En heel af en toe is een van ons in het buitenland voor zaken en nou ja... dan die dagen niet natuurlijk.

Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

Dat is ook zo.
Persoonlijk wil ik zo vaak mogelijk er zijn (om zo ook zo min mogelijk van die momenten te missen) en dat zo vaak mogelijk is voor iedereen verschillend. Voor mij is dat eigenlijk altijd op de schooltijden na. Maar ik kan me goed voorstellen dat anderen daar niet voor kiezen hoor.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 21:38 schreef DS4 het volgende:

[..]

Ik vind het niet kies om in een draadje waarin gevraagd wordt over de combinatie van werk en zorg zo veroordelend te doen.

Sowieso voel ik mij niet veroordeeld, Ik ben een man en ik besteed meer dan gemiddeld tijd met mijn dochter, dus ik krijg steevast te horen wat een geweldige vader ik ben.

Mijn vrouw daarentegen, die gewoon gelijke "arbeid" levert ter zake dient zich wel te verantwoorden. En waarom? Omdat ze het gore lef heeft om een prachtig bedrijf te runnen. Ik vind dat echt bizar. Er is werkelijk niets mis met het combineren van werk en zorg. Dat is niet simpel en kost een hoop energie. Het laatste wat je dan nodig hebt is keer op keer te horen dat je zo'n slechte moeder bent als je niet thuis blijft voor je kind.

En daar vind ik dus nog heel wat winst te behalen in Nederland. Want we vinden ons allemaal enorm geëmancipeerd, maar puntje bij paaltje zit het a) niet in het systeem van het gros dat een man ook wel eens leeuwendeel van de zorg op zich neemt zoals in Moonah's situatie. En b.) krijgt een vrouw daar wel degelijk commentaar op. En vooral dat laatste vind ik toch wat typisch. Wat is dat toch dat men vindt dat die moeder maar van hoogste belang is? En nog veel meer dan dat, wat is het toch dat men het nodig vindt om een ander daar een schuldgevoel over aan te praten?

Ik persoonlijk ( ) vind dat rust en continuïteit belangrijke factoren zijn in de opvang voor je kind, om die reden hebben wij destijds gekozen voor een gastouder omdat die naar mijn idee net wat meer van die twee dingen kon bieden. Kleinschaligheid en huiselijkheid waren voor mij dus belangrijke factoren en juist niet het punt wat je vaak aangehaald ziet worden als belangrijk dat het kind sociale vaardigheden aanleert en zulks, dat woog voor mij veel minder zwaar of eigenlijk niet mee.

Wij zijn beiden WO opgeleid, ik volg tegenwoordig een hbo-studie en loop daarbij veel stage. Mijn vriend werkt fulltime omdat de kosten anders niet te dragen zijn (ik krijg geen stagevergoedingen). Onze kinderen gaan 3 dagen per week naar de gastouder. De stages die ik loop zijn meer dan fulltime, weken van 50 uur of meer zijn geen uitzondering. Mijn diensten gaan ook door over de weekenden en/of avonden. Ik ben er momenteel dus heel veel niet, ondanks dat papa er dan wel gewoon is en rust en continuïteit biedt. Ik heb daar best wat moeite mee, niet omdat ik vind dat het de kinderen kwaad doet maar wel omdat ik hen mis en ze graag zelf in bed zou leggen, dat was een keuze en daar komen we wel weer overheen maar ik vind op zo'n manier fulltime werken heel pittig en zou dat niet snel doen als ik eenmaal afgestudeerd ben, blijkbaar past het niet bij mij, het voelt niet goed. _{nog 1 jaar 9 maanden en 4 dagen}

quote:

Op woensdag 25 september 2013 07:49 schreef mignonne het volgende:

[..]

En daar vind ik dus nog heel wat winst te behalen in Nederland. Want we vinden ons allemaal enorm geëmancipeerd, maar puntje bij paaltje zit het a) niet in het systeem van het gros dat een man ook wel eens leeuwendeel van de zorg op zich neemt zoals in Moonah's situatie. En b.) krijgt een vrouw daar wel degelijk commentaar op. En vooral dat laatste vind ik toch wat typisch. Wat is dat toch dat men vindt dat die moeder maar van hoogste belang is? En nog veel meer dan dat, wat is het toch dat men het nodig vindt om een ander daar een schuldgevoel over aan te praten?

Ik persoonlijk ( ) vind dat rust en continuïteit belangrijke factoren zijn in de opvang voor je kind, om die reden hebben wij destijds gekozen voor een gastouder omdat die naar mijn idee net wat meer van die twee dingen kon bieden. Kleinschaligheid en huiselijkheid waren voor mij dus belangrijke factoren en juist niet het punt wat je vaak aangehaald ziet worden als belangrijk dat het kind sociale vaardigheden aanleert en zulks, dat woog voor mij veel minder zwaar of eigenlijk niet mee.

Wij zijn beiden WO opgeleid, ik volg tegenwoordig een hbo-studie en loop daarbij veel stage. Mijn vriend werkt fulltime omdat de kosten anders niet te dragen zijn (ik krijg geen stagevergoedingen). Onze kinderen gaan 3 dagen per week naar de gastouder. De stages die ik loop zijn meer dan fulltime, weken van 50 uur of meer zijn geen uitzondering. Mijn diensten gaan ook door over de weekenden en/of avonden. Ik ben er momenteel dus heel veel niet, ondanks dat papa er dan wel gewoon is en rust en continuïteit biedt. Ik heb daar best wat moeite mee, niet omdat ik vind dat het de kinderen kwaad doet maar wel omdat ik hen mis en ze graag zelf in bed zou leggen, dat was een keuze en daar komen we wel weer overheen maar ik vind op zo'n manier fulltime werken heel pittig en zou dat niet snel doen als ik eenmaal afgestudeerd ben, blijkbaar past het niet bij mij, het voelt niet goed. _{nog 1 jaar 9 maanden en 4 dagen}

Respect dat je zo hard werkt en leert. Ik herken het gemis ondanks dat ik meer tijd met mijn dochter kan doorbrengen dan jij nu kan. Ik denk dat dat altijd wel blijft wanneer je werkt/studeert.

quote:

Op dinsdag 24 september 2013 22:26 schreef DS4 het volgende:
Liefhebben doe je op de momenten dat je er bent. Zo'n kleine telt de uren niet, die heeft een gevoel bij de momenten die je samen hebt.

Een kleine telt de uren niet maar zal wel ervaren wanneer het lang duurt natuurlijk.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 09:04 schreef Pvoesss het volgende:

Een kleine telt de uren niet maar zal wel ervaren wanneer het lang duurt natuurlijk.

Maar dat wil niet zeggen dat zo'n kleine zich meer geliefd voelt als je vaker er bent.

Klopt maar het is ook heel makkelijk stellen dat het wel genoeg zal zijn

Ik zal deze discussie van een afstandje blijven volgen. Ik kan veel leren van andere genuanceerde reacties. (hetgeen niet wil zeggen dat ik niet mijn eigen mening heb, maar wellicht goed om te beseffen dat ik die niet altijd hoog van de toren hoef te blazen... ).

Ik denk dat het sowieso heel moeilijk is om in te schatten hoe optimaal een kind zich ontwikkelt en hoe geliefd het zich voelt. Natuurlijk, als het kind in de ontwikkeling bedreigd wordt, merk je dat, maar ik denk dat je andersom niet kunt stellen dat als een kind vrolijk en sociaal is, dat er de schoen dan nergens wringt. Kinderen zijn uiterst veerkrachtig en in staat zich aan heel veel aan te passen. Dat is natuurlijk een beetje een pessimistische gedachte, dat je gewoonweg niet weet of je het optimaal doet. Maar het is denk ik wel goed om te je te realiseren dat kinderen het leven vaak gewoon nemen zoals het komt en dat je daardoor kritisch moet blijven over de keuzes die je maakt.

Ik ben het met je eens Mignonne dat stabiliteit en rust essentiële zaken zijn. (Hoewel rust relatief is, ik merk aan mijn extraverte kind dat hij soms juist in een drukke omgeving zijn rust vindt. Daar moest ik als introvert best aan wennen Maar dan nog blijft het doseren van prikkels en afwisselen van prikkels en rust van belang.) Vaste mensen die de zorg op zich nemen zijn wmb ook belangrijker dan dat dat perse mama moet zijn. Ik krijg wel eens kritische vragen of ik niet vind dat mijn kind teveel heen en weer gesleept wordt en of hij op al die verschillende plekken (bij mij, bij papa en één keer in de twee weken bij opa en oma) wel slaapt. Maar dat denk ik niet, en hij valt overal moeiteloos in slaap. Ik ben ervan overtuigd dat dat komt omdat hij altijd door of papa of mama naar bed gebracht wordt, en dat het wel verschillende bedjes zijn maar een aantal zaken (knuffels, nachtlampje, liedjes), hetzelfde zijn. Maar goed, misschien was mijn zoon wel nóg blijer geweest als hij maar op één plek gewoond had, ik zal het nooit weten

Ik zat erover na te denken hoe ik het vroeger ervaren heb. Mijn moeder had twee banen, en hoewel ze veel haar eigen tijd in kon delen, hadden we ook regelmatig een oppas thuis. Mijn hele jeugd dezelfde, dus dat was vertrouwd. In retrospect heb ik niet het idee dat ik daar last van heb gehad, dat ze er ook vaak niet was. Maar als kind heb ik wel verzucht dat de moeder van een vriendinnetje altijd thuis was 's middags. Ik miste mijn moeder wel eens, als ik iets niet mocht van de oppas of de keer dat ik gevallen was en naar de huisarts moest en m'n moeder niet bereikbaar was. Maar niet structureel. Wat ik wel heel moeilijk vond was als ze 's avonds weg was voor vergaderingen bijvoorbeeld en me niet naar bed kon brengen. Dus dat probeer ik bij mijn zoon tot een absoluut minimum te beperken, en hij zou van mij ook alleen naar bed gebracht mogen worden door opa en oma of mijn zusje.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 12:12 schreef Clubsoda het volgende:
dat je gewoonweg niet weet of je het optimaal doet.

Dat weet je wel, want één ding is zeker; geen ouder doet het optimaal. Op elke ouder en elke opvoeding is wel iets aan te merken.

Optimaal betekent voor mij 'zo goed mogelijk'. Volgens meneer van Dale overigens ook

Ik zou het echt nevernooitniet trekken als ik de kinderen maar één dag in de twee weken zou zien .

quote:

Op woensdag 25 september 2013 12:41 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Dat weet je wel, want één ding is zeker; geen ouder doet het optimaal. Op elke ouder en elke opvoeding is wel iets aan te merken.

daar ben ik het niet mee eens... Ik ben van mening dat wij het voor ons kind optimaal doen. Dat anderen op ons of onze opvoeding iets aan te merken hebben, dat is te wijten aan verschil van mening.

Hier is de situatie nog weer anders als in de meeste gezinnen. Mijn man werkt op HBO niveau, heeft een drukke baan en werkt graag. Hij gaat om 07.30/8.00 uur van huis weg en is veelal pas om 19.30/20.00 uur thuis. Hij is sowieso twee keer per dag een uur aan reistijd kwijt. Wel is hij van plan om iets vaker rond bedtijd thuis te zijn, zodat ie de kindjes nog even kan zien en wat kan meehelpen. Nu doe ik eigenlijk altijd de avondspits alleen door de week, dat was de eerste weken met twee kindjes best pittig, nu loopt het weer gesmeerd en is het prima te doen.

Ik ben MBO+ geschoold en nu thuis voor de kindjes, omdat ik dat graag wil. Wel heb ik daarnaast alle dagen van de week gastkinders over de vloer, zo verdien ik toch mijn eigen geld en draag ik financieel mee aan het huishouden, naast de zorg. Vanaf half Okt komen er weer twee kindjes, die beide 3 dagen bij ons komen spelen, ik werk dus fulltime, maar dan thuis.

Ik had vroeger ook een moeder die altijd voor ons thuis was en heb dat als heel prettig ervaren en had het niet leuk gevonden als ze zou werken. Ik denk dat het voor mijn kinderen ook het beste is als ik er voor ze ben, vooral het eerste babyjaar wil ik niet bij ze vandaan zijn. Daar ligt de basis voor heel hun leven en ik wil dat die goed is.

Ik merk wel nu, sinds mijn dochter 2 jaar is dat ze meer behoefte krijgt aan samenspel/contact met andere kindjes, ze gaat graag naar de kinderboerderij en speeltuin en zoekt dan andere kindjes op. De zomer was voor haar best lang zo zonder kindjes (ivm mijn verlof)
We gaan voor haar ook kijken naar peuteropvang, een of twee dagdelen per week.

Ow en zonder mijn kindjes ben ik sowieso niet graag, een middagje zonder mijn dochter gaat nog wel, maar geen hele dag. Zoonlief zit sowieso nog vastgeplakt, die laat ik zelden langer dan drie kwartier achter (om bijv even boodschapjes te gaan doen). Logeren doen ze ook niet totdat ze zelf aangeven dat te willen. Wij zijn nogal gesteld op de kindjes om ons heen.

Ik vind dat 'slepen met kinderen' ook wel een belangrijk punt. Het was een reden dat ik liever drie dagen kinderopvang had voor de kinderen dan twee dagen opvang en een dag bij opa en oma. Maar nu moeten we om de uren rond te krijgen wel van een laatste constructie gebruikmaken en de kinderen hebben er geen enkele last van. Zij zien het niet als gesleep of als onduidelijkheid; ze vinden het gewoon heerlijk bij opa en oma. En opa en oma vinden het heerlijk met de kinderen. Iedereen blij.

Nou ja, daar blijkt wel weer uit dat je heel veel op je kinderen kunt projecteren dat niet noodzakelijk zo hoeft te zijn. Ik dacht dat het ook wel zou helpen om een weekschema op te hangen voor de oudste, maar hij heeft er geen behoefte aan. We praten 's avonds wel even door wat er de dag(en) erna komt en dat is voor hem genoeg. Eigenlijk zijn het heel makkelijke, flexibele kinderen.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:07 schreef Juud79 het volgende:
De zomer was voor haar best lang zo zonder kindjes (ivm mijn verlof)

Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).

Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).

Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.

god, jij vindt echt overal iets negatiefs in he

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).

Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.

Gelukkig worden ouders nooit ziek, krijgen ouders nooit nog een kind, kan er met ouders niets gebeuren. Of ouders, dat moet 'moeders' zijn, natuurlijk. Die zijn echt heilig.

En kinderen worden ook nooit ziek, zodat ze niet naar het kdv kunnen. Met name nooit op de dag dat je net een belangrijke bespreking hebt

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:05 schreef Clubsoda het volgende:
En kinderen worden ook nooit ziek, zodat ze niet naar het kdv kunnen. Met name nooit op de dag dat je net een belangrijke bespreking hebt

Komt echt nooit voor

Ik vind het wel interessant wat Linda vertelde over de zorg/ opvang in Duitsland. Het is denk ik goed te beseffen dat er in de landen om ons heen verschillende zorgidealen bestaan. Dan heb ik het over hoe lang, wanneer, door wie en waar kinderen worden opgevangen.

In Nederland is het ideaal dat de kinderen verzorgd worden door de vader én de moeder. Ouders werken in deeltijd en nemen elk een deel van de verzorging op zich. Voor de overige dagen wordt er dan gebruik gemaakt van opvang.

In bijvoorbeeld Denemarken is het ideaal dat kinderen (vanaf 1 jaar) recht hebben op professionele zorg. Professionele zorg zou de kinderen dan andere zorg bieden dan de ouders kunnen. Daar is het normaal als kinderen vanaf hun eerste jaar 5 dagen per week naar de opvang gaan, dat wordt juist als wenselijk gezien.

Als een samenleving over het algemeen een bepaald ideaal voor ogen heeft, dan krijg je denk ik al snel vragen of kritiek als je daarvan afwijkt.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef Ouder1 het volgende:
Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.

Het was voor mij idd een reden om voor een kdv te kiezen maar je doet nu wel lekker negatief.
De vraagouders weten ook hoe het werk en dit soort situaties hadden ze dus kunnen verwachten.

Ben ik met je eens Soempie Maar ik vraag me wel soms af wat die norm precies is. Soms lijkt het alsof er aan alle kanten aan je gesleurd wordt. Je moet als vrouw je ontwikkelen en ontplooien en financieel afhankelijk zijn, maar o wee als je kind meer dan drie dagen per week extern onderbrengt. Een man moet een bijdrage leveren aan de opvoeding en een 'papadag', maar part time werken is bij veel bedrijven niet mogelijk. Dat is verder niet om zielig te doen, want uiteindelijk moet je je eigen koers varen en je sterk maken voor de beslissingen die je neemt, maar het gevoel dat je het toch niet goed kan doen, overvalt me wel eens.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:13 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Het was voor mij idd een reden om voor een kdv te kiezen maar je doet nu wel lekker negatief.
De vraagouders weten ook hoe het werk en dit soort situaties hadden ze dus kunnen verwachten.

Ik snap het punt ook, en voor ons was het ook een reden om niet voor een gastouder te kiezen ondanks de duidelijke voordelen die er in mijn ogen ook zijn. Maar de toon waarop Ouder1 het brengt is wat onaangenaam ja.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:16 schreef Clubsoda het volgende:
Ben ik met je eens Soempie Maar ik vraag me wel soms af wat die norm precies is. Soms lijkt het alsof er aan alle kanten aan je gesleurd wordt. Je moet als vrouw je ontwikkelen en ontplooien en financieel afhankelijk zijn, maar o wee als je kind meer dan drie dagen per week extern onderbrengt. Een man moet een bijdrage leveren aan de opvoeding en een 'papadag', maar part time werken is bij veel bedrijven niet mogelijk. Dat is verder niet om zielig te doen, want uiteindelijk moet je je eigen koers varen en je sterk maken voor de beslissingen die je neemt, maar het gevoel dat je het toch niet goed kan doen, overvalt me wel eens.

Dat is toch zo met alles? Er is altijd wel iemand te vinden in wiens ogen het anders moet. En in het extreme is dat wel met betrekking tot kinderen. Dat begint al bij de zwangerschap en dat gaat altijd door.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:13 schreef Pvoesss het volgende:

[..]

Het was voor mij idd een reden om voor een kdv te kiezen maar je doet nu wel lekker negatief.
De vraagouders weten ook hoe het werk en dit soort situaties hadden ze dus kunnen verwachten.

haha precies, wat zij zegt

Ik weet niet of elk gastouderbureau dat heeft, maar in ons geval zijn er clausules in het contract opgenomen met het gastouderbureau daar staat in dat het gastouderbureau altijd zelf voor passende vervanging zal zorgen binnen redelijke reisafstand van de vraagouders. Daarbij is het aan de ouders zelf of er gebruik gemaakt wordt van deze geboden vervanging of niet. Mijn kinderen kennen deze vervanger inmiddels, maar we hebben er nog nooit gebruik van hoeven maken. Dus de vlieger "zie zo snel maar een ander te regelen" gaat in principe niet op. Daar is al in voorzien.
Daarbij is mijn gastouder ook verplicht om een achterwacht te hebben waar de kinderen vertrouwd mee zijn zodat in het geval van nood de overige kinderen bij die persoon blijven (denk aan, ze moet met 1 kind mee met de ambulance ofzoiets).

Ik maakte me aanvankelijk over deze punten ook zorgen maar nadat ik het contract gelezen had was ik er geruster op dat het bij ons qua opvang dus wel goed zit mocht vervanging nodig zijn.

Daar komt bij, dat ik mijn kinderen wel mag brengen als ze ziek zijn. Ik doe het over het algemeen niet omdat ik het voor hen niet fijn vindt. Maar het is wel eens voorgekomen dat ik voor mezelf naar het ziekenhuis moest of dat ik idd zo'n belangrijke bespreking had. Ik mocht ze dan gewoon bij haar brengen en we stemden dan onderling even af over hoe lang en tot hoe laat etcetera.

_{en ik moet zeggen dat het voor mij persoonlijk wel scheelt dat onze gastouder een hbo-sph opleiding heeft én jarenlange ervaring met werken op kdv. ze was daarmee gestopt omdat ze bij haar eigen kinderen wilde zijn maar het werken met kindjes miste ze enorm, daarom heeft ze voor gastouderschap gekozen. Iedereen die via mijn foto's mijn gastouder "kent" weet dat ze haar gewicht dubbel in goud waard is (dubbel want ze is niet zo zwaar )}

Klopt, Miss_Sly. Het hebben van een kind roept blijkbaar extra op tot een publiek oordeel. Ik probeerde te reageren op Soempie die zegt dat je commentaar krijgt als je anders doet dan de norm, omdat ik denk dat er zoveel verschillende normen gehanteerd worden (soms ook door dezelfde personen) dat je eigenlijk op iedere keuze wel commentaar krijgt.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).

Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.

;')

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:16 schreef Clubsoda het volgende:
Ben ik met je eens Soempie Maar ik vraag me wel soms af wat die norm precies is. Soms lijkt het alsof er aan alle kanten aan je gesleurd wordt. Je moet als vrouw je ontwikkelen en ontplooien en financieel afhankelijk zijn, maar o wee als je kind meer dan drie dagen per week extern onderbrengt. Een man moet een bijdrage leveren aan de opvoeding en een 'papadag', maar part time werken is bij veel bedrijven niet mogelijk. Dat is verder niet om zielig te doen, want uiteindelijk moet je je eigen koers varen en je sterk maken voor de beslissingen die je neemt, maar het gevoel dat je het toch niet goed kan doen, overvalt me wel eens.

Helemaal mee eens.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:24 schreef Clubsoda het volgende:
Klopt, Miss_Sly. Het hebben van een kind roept blijkbaar extra op tot een publiek oordeel. Ik probeerde te reageren op Soempie die zegt dat je commentaar krijgt als je anders doet dan de norm, omdat ik denk dat er zoveel verschillende normen gehanteerd worden (soms ook door dezelfde personen) dat je eigenlijk op iedere keuze wel commentaar krijgt.

komt denk ik ook omdat het nu eenmaal makkelijker is om te oordelen over wat je niet kent, dan om je oprecht open te stellen. gewoon omdat veel mensen bij het idee "zich open stellen" toch al snel het idee hebben dat ze dan ook zo moeten doen. ofzo. ik leg het suf uit. sorrie

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:24 schreef Clubsoda het volgende:
Klopt, Miss_Sly. Het hebben van een kind roept blijkbaar extra op tot een publiek oordeel. Ik probeerde te reageren op Soempie die zegt dat je commentaar krijgt als je anders doet dan de norm, omdat ik denk dat er zoveel verschillende normen gehanteerd worden (soms ook door dezelfde personen) dat je eigenlijk op iedere keuze wel commentaar krijgt.

De norm of het ideaalbeeld is in onze samenleving niet de professionele opvang. Al wil de overheid volgens mij wel graag meer die kant op (in elk geval een aantal jaar geleden). In Nederland zie je dan ook dat veel ouders gebruik maken van informele vormen van opvang (dat spaart natuurlijk ook kosten, maar dat is niet de enige reden).

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:35 schreef simmu het volgende:

[..]

komt denk ik ook omdat het nu eenmaal makkelijker is om te oordelen over wat je niet kent, dan om je oprecht open te stellen. gewoon omdat veel mensen bij het idee "zich open stellen" toch al snel het idee hebben dat ze dan ook zo moeten doen. ofzo. ik leg het suf uit. sorrie

Ik snap wel wat je bedoelt. Het is toch vaak 'wat de boer niet kent...' Dat ik in eerste instantie meen niet gelukkig te kunnen zijn als thuismoeder betekent niet dat daar met een beetje nadenken en inleven geen begrip voor zou kunnen hebben. En vice versa.

Soempie, maar daar snij je al een pijnpunt aan: de maatschappelijke norm (geen professionele opvang) is wat anders dan wat de overheid promoot (beide ouders werken 4 dagen). En die maatschappij is ook maar net wie je spreekt, op mijn werk barst het van de werkende moeders, en niemand werkt fulltime, ook de mannen niet. Terwijl er meer dan genoeg bedrijven zijn waarin full time werken de absolute norm is en er veel minder moeders zijn.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:33 schreef Kyara het volgende:

[..]

Helemaal mee eens.

Merk jij andere react

quote:

Op woensdag 25 september 2013 14:33 schreef Kyara het volgende:

[..]

Helemaal mee eens.

Merk jij andere reacties nu je van werkende naar niet-werkende moeder bent gegaan?