Linkje naar het vorige topic: http://forum.fok.nl/topic/2022956quote:Ik lurk weleens wat mee her en der in OUD. Er is toch een onderwerp wat ik best wel mis hier, namelijk werk in combinatie met ouderschap.
Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen: zijn er onder jullie hoogopgeleiden die werken combineren met kind(eren) of juist bewust thuisblijven, fulltimers, mensen die bewust kiezen om thuis te blijven, jonge moeders die wel/niet werken, etc.?
Overigens ben ik zelf geen ouder hoor, alleen lurker, masterstudent, getrouwd en met een (toekomstige) kinderwens.
En daarbij is het maatschappelijke ideaal hier dus ook dat beide ouders in deeltijd werken. En wat de overheid zou willen wordt inderdaad amper ondersteund, volgens mij? Ik heb het dus over het zorgideaal, in de praktijk pakt het voor veel mensen heel anders uit.quote:Op woensdag 25 september 2013 14:43 schreef Clubsoda het volgende:
Soempie, maar daar snij je al een pijnpunt aan: de maatschappelijke norm (geen professionele opvang) is wat anders dan wat de overheid promoot (beide ouders werken 4 dagen). En die maatschappij is ook maar net wie je spreekt, op mijn werk barst het van de werkende moeders, en niemand werkt fulltime, ook de mannen niet. Terwijl er meer dan genoeg bedrijven zijn waarin full time werken de absolute norm is en er veel minder moeders zijn.
Ja en nee.quote:Op woensdag 25 september 2013 14:45 schreef Clubsoda het volgende:
Merk jij andere reacties nu je van werkende naar niet-werkende moeder bent gegaan?
Zo wat voor werk doe je dan dat dat kan, vraag ik nieuwsgierigquote:Op woensdag 25 september 2013 15:02 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Dit ga ik even volgen.. ik ben eigenlijk van plan om als het zover is mijn kind(eren) gewoon mee naar werk te nemen voor tenminste drie dagen..
dan kun je je toch onmogenlijk voor 100% met je werk bezig houden?quote:Op woensdag 25 september 2013 15:02 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Dit ga ik even volgen.. ik ben eigenlijk van plan om als het zover is mijn kind(eren) gewoon mee naar werk te nemen voor tenminste drie dagen..
Ik werk nu in het onderwijs, maar ik deel mijn eigen tijd en uren in. En vergaderingen plan ik nu al zoveel mogelijk in twee dagen, de rest van de dagen zijn voor mij om op kantoor mijn eigen ding te kunnen doen.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:06 schreef TimeJumper het volgende:
[..]
Zo wat voor werk doe je dan dat dat kan, vraag ik nieuwsgierig
Klopt, tenminste dat denk ik ook. Maar ik ga ervan uit dat ik dan nog steeds genoeg waarde aan de organisatie toevoeg om daarmee weg te komen. En zo niet dan ga ik wel weer ergens anders heen, al denk ik niet dat het zover zal komen. Ik heb nu ook afgesproken dat ik niet op uren maar op resultaat word afgerekend. De ene week draai ik 20 uur en de andere week 80, maar net wat ik nodig acht.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:07 schreef Bla_Bla_Bla het volgende:
[..]
dan kun je je toch onmogenlijk voor 100% met je werk bezig houden?
Ik ookquote:Op woensdag 25 september 2013 16:18 schreef Bla_Bla_Bla het volgende:
klinkt relaxed..ben benieuwd of dit in de praktijk ook goed gaat uitpakken
Ehm nee hoor, de vorige keer heeft mijn moeder het overgenomen, toen had ik twee kinderen uit een gezin en deze keer ging een kindje weg (door verhuizing) net voor de geboorte van mijn zoon.quote:Op woensdag 25 september 2013 13:50 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Aiii... Een gastouder met (zwangerschaps)verlof. Wat een problemen moet dat hebben gegeven voor de opvangkinderen (vertrouwd adres kwijt) en hun ouders (zie maar zo snel iets anders te vinden).
Een goed argument om niet van een gastouder gebruik te maken.
Mooi gezegd, "de norm" bestaat niet, maar alles wat afwijkend is moet wel slechter zijn.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:51 schreef miss_sly het volgende:
Volgens mij is er niet echt iets als 'de norm' in Nederland, en maakt dat juist dat er zoveel verschillende opties zijn en dus ook zoveel mensen die de keus van de ander niet (kunnen/willen) begrijpen.
Sowieso loopt wat de overheid wil niet synchroon met hun eigen daden, zoals het weer duurder maken van de kinderopvang. Aan een kant inderdaad eigenlijk willen dat ouders de zorg samen delen en beide combineren met een parttime baan, maar aan de andere kant dat financieel steeds minder aantrekkelijk maken. Nou is financieel aantrekkelijk niet de enige reden om te werken, wat mij betreft, maar voor veel mensen is dat wel zo.
Het balletje is eigenlijk vanzelf goed gerold dusquote:Op woensdag 25 september 2013 16:54 schreef Bla_Bla_Bla het volgende:
Ik heb het eerste jaar eerst na mijn zwangerschapsverlof 3 maanden fulltime ouderschapsverlof opgenomen. Daarna (ik zat in de detachering) heb ik best lang zonder opdracht gezeten en hoefde ik alleen beschikbaar te zijn en eens heel af en toe naar kantoor. Dus tot een maand of 6 ging ze maar 1 x per week naar het kdv en daarna heb ik het iets opgebouwd. Maar pas met ongeveer een jaar ging ze 3 dgn per week
Dus aan de ene kant heb ik geluk gehad toen en was het fijn om zoveel tijd met haar te hebben, aan de andere kant was ik heel blij toen ik weer gewoon aan het werk kon.
Netjes geregeld dus.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:59 schreef Juud79 het volgende:
[..]
Ehm nee hoor, de vorige keer heeft mijn moeder het overgenomen, toen had ik twee kinderen uit een gezin en deze keer ging een kindje weg (door verhuizing) net voor de geboorte van mijn zoon.
Het gezin dat overbleef zou 4 weken gebruik moeten maken van vervangende opvang, werd nu iets meer omdat ik eerder ben bevallen.
En mijn vraagouders hadden maanden de tijd om iets te regelen en het bureau waar ik voor werk heeft een vervangende gastouder voor ze gezocht.
Op de opvang komen ook geregeld andere leidsters he, en gaan dr ook wel eens wat met verlof, ik vind die wisselingen veel vervelender voor een klein kind.
En zoals Mignonne ook aanhaalde, mijn vraagouders wisten bij aanvang dat ik een dochter had en dat we ook de wens voor een tweede kind hadden, was geen probleem voor ze.
Dat hoeft dus niet.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:59 schreef Juud79 het volgende:
Op de opvang komen ook geregeld andere leidsters he, en gaan dr ook wel eens wat met verlof, ik vind die wisselingen veel vervelender voor een klein kind.
Dan was de opvang echt de uitzondering op de regel. Met alle bezuinigingen en problemen in de kinderopvang komen personeelswisselingen meer en meer voor.quote:Op woensdag 25 september 2013 17:07 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Dat hoeft dus niet.
Al 5 jaar geen personeelswisseling en 2 vaste krachten die al het invalwerk doen.
En de leidsters werken allemaal vaste dagen en zelfs opening en sluit was altijd hetzelfde bij ons.
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:43 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Bla_bla_bla inderdaad netjes geregeld, ik kan alleen niet helemaal uit je verhaal halen hoe je het doet of deed in de eerste jaren van je dochter. Kan je daar wat over vertellen?
Leuk om te horen! Werk je vanuit huis of gaan ze mee? Dat ze tussendoor aandacht nodig hebben snap ik natuurlijk welquote:Op woensdag 25 september 2013 20:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.
Offtopic excuseerquote:
Nou, niet structureel, hoor. In het eerste jaar van mijn oudste wel. Dat ging prima. Ik deed gewoon de dingen die ik tussendoor moest doen, nam daar mijn tijd voor en werkte tijdens zijn slaapjes, als hij in de wipstoel zat of als hij in de box lag te spelen. Dat deed ik van huis uit. Maar zoals ik al zei, was hij heel makkelijk. En hij sliep in de eerste maanden véél. De dingen die ik niet afkreeg, deed ik dan 's avonds of in het weekeinde. M'n werkgever is altijd flexibel geweest - ik mocht mijn eigen uren indelen - en ik was dat ook.quote:Op woensdag 25 september 2013 20:25 schreef KapiteinGasthof het volgende:
[..]
Leuk om te horen! Werk je vanuit huis of gaan ze mee? Dat ze tussendoor aandacht nodig hebben snap ik natuurlijk welAls ik het goed lees combineer je het dus al vanaf het eerste jaar en zijn ze nu 4?
Niet iets specifieks, maar meer nieuwsgierigheid naar hoe men de verdeling werken en zorgen inricht. Leuk om te zien ook dat er nog best veel verschillen zijn tussen mensen hierin. En wie weet wat er aan tips of ander bruikbaars uit voortkomt (niet zozeer voor mijzelf want geen kinderen, maar onderling). Wat ik me wel eens afvraag is in hoeverre het haalbaar is om allebei te werken als er meer kinderen komen (3+ ofzo)? Of zijn er tegenwoordig gewoon weinig 'grotere' gezinnen meer?quote:Op woensdag 25 september 2013 14:51 schreef Chevalric het volgende:
Wij zijn allebei hoogopgeleiden (ik HBO, mijn vriendin universitair). Toen onze dochter kwam, ben ik teruggegaan van 40 naar 36 uur (4x9 uur, dus 1 dag per week vrij) en werk nu 34 uur per week met ouderschapsverlof, zodat ik een keer per maand nog een extra dag voor haar kan zorgen. Mijn vriendin werkt 32 uur.
Dus ja, wij combineren het gewoon en hebben daar gelukkig de financiële ruimte voor. De voornaamste reden om mijn ouderschapsverlof te gebruiken is omdat we voor die ene dag in de maand geen opvang hebben (gastouder werkt niet op vrijdag, familie woont ver weg).
Ik denk dat je het onderwerp hier mist, omdat het voor ouders eigenlijk geen issue is. Het wordt onderling geregeld, al dan niet met hulp van familie of kinderopvang. Ben je op zoek naar iets specifieks m.b.t. dit onderwerp?
quote:Op woensdag 25 september 2013 20:34 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Nou, niet structureel, hoor. In het eerste jaar van mijn oudste wel. Dat ging prima. Ik deed gewoon de dingen die ik tussendoor moest doen, nam daar mijn tijd voor en werkte tijdens zijn slaapjes, als hij in de wipstoel zat of als hij in de box lag te spelen. Dat deed ik van huis uit. Maar zoals ik al zei, was hij heel makkelijk. En hij sliep in de eerste maanden véél. De dingen die ik niet afkreeg, deed ik dan 's avonds of in het weekeinde. M'n werkgever is altijd flexibel geweest - ik mocht mijn eigen uren indelen - en ik was dat ook.
Later kwam het vooral incidenteel voor dat ik nog moest werken tijdens mijn oppasdagen. Ze zijn nu bijna 4 en bijna 3 en dat gaat nog steeds prima. Maar zoals ik al zei, zijn er dan wel veel onderbrekingen. En ik neem tussendoor de tijd om ze gericht aandacht te geven. Nu ik dit zo opschrijf, besef ik dat ik op oppasdagen sowieso veel huishoudelijk werk doe. Ik ga gerust een uur naar boven om de was te doen en schoon te maken terwijl de kinderen beneden spelen. Dat duurt dan geen hele dag, maar het gaat prima.
Wat het meenemen van de kinderen betreft: daar kan ik me niets bij voorstellen. Maar ach, waarom zou je het niet proberen? Anderen kunnen je nog zoveel vertellen over hoe het combineren van werk en ouderschap zal zijn, maar je moet het toch zelf ondervinden. Elk kind is anders, elke ouder is anders.
Ik kan niet reeksen volgens mij. Ik zal het even in FB vragen. Ik gooi in ieder geval een linkje naar het vorige topic in de OP.quote:Op woensdag 25 september 2013 20:30 schreef Milchat het volgende:
[..]
Offtopic excuseer
Moet het nou niet een reeks zijn dan? Nu is het vorige topic met alle reacties niet meer bereikbaar.
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,quote:Op woensdag 25 september 2013 20:35 schreef Milchat het volgende:
[..]
Niet iets specifieks, maar meer nieuwsgierigheid naar hoe men de verdeling werken en zorgen inricht. Leuk om te zien ook dat er nog best veel verschillen zijn tussen mensen hierin. En wie weet wat er aan tips of ander bruikbaars uit voortkomt (niet zozeer voor mijzelf want geen kinderen, maar onderling). Wat ik me wel eens afvraag is in hoeverre het haalbaar is om allebei te werken als er meer kinderen komen (3+ ofzo)? Of zijn er tegenwoordig gewoon weinig 'grotere' gezinnen meer?
Ik weet dat mijn moeder op een gegeven moment burn-out kreeg toen ze 3 jonge kinderen had en veel werkte. Iets waar ik toch wel van plan ben er later extra op te letten en proberen te voorkomen.
Ik kan me voorstellen dat het in jouw gezinssituatie ook heel veel rust brengt, om thuis te zijn. Maar inderdaad het feit dat je niet weet wanneer je weer een baan vindt, lijkt me erg moeilijk. Ik zou het eerste jaar volledig ouderverlof zeker overwegen als ik zou weten dat ik daarna weer terug zou kunnen komen in mijn huidige functie.quote:Op woensdag 25 september 2013 15:02 schreef Kyara het volgende:
[..]
Ja en nee.
Toen ik net thuis was, was het gezien de omstandigheden echt wel heel fijn om thuis te zijn. Ook voor mijn man was het prettig dat alles thuis geregeld was. Omgeving was het wel met me eens maar ik kreeg ook meteen de nodige preken naar mijn hoofd dat ik wel weer aan de slag moest.
Overigens vooral van de generatie die heeft "gevochten" om te mogen werken.
Als ik zeker zou weten dat ik begin 2014 een andere baan zou hebben dan zou ik dit een ideale situatie vinden. Maar goed, die garantie heb ik niet en die onzekerheid maakt het soms ook wel benauwend.
We hebben hier vanaf het begin werken met kind gecombineerd. De vrijdag werkte vriend van huis uit, ik de dinsdagmorgen. Toen ik van baan wisselde, ging Isa de dinsdagmorgen mee naar mijn werk. Nu werkt vriend op maandag en vrijdag van huis uit na schooltijd. En als het nodig is, gaat ze me mij mee naar werk (in de vakanties of op studiedagen). Voor ons werkt het prima zoquote:Op woensdag 25 september 2013 20:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik kan je in ieder geval vertellen dat ik in de beginperiode, zeg het eerste jaar van beide kinderen, vrij goed het oppassen kon combineren met werken. Het waren en zijn allebei rustige en tevreden kinderen die zichzelf prima kunnen vermaken. Ik denk wel dat je je kind al heel gauw tekort doet als je gaat werken en het kind opdraagt zichzelf uren achtereen te vermaken, al moet ik zeggen dat ik het vanaf de leeftijd van ongeveer 3 pas echt vervelend begon te vinden. Maar nog lukt het me wel aardig als het moet, zelfs met twee kinderen. Of misschien moet ik zeggen juist met twee kinderen, want ze spelen zo leuk samen. Je moet er alleen wel tegen kunnen dat je voortdurend onderbroken wordt in het werken.
quote:Op woensdag 25 september 2013 20:43 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,
Dit, inderdaad. Ik dacht, als ik een kind krijg ga ik lekker drie dagen werken, en dat deed ik dus ook, maar raakte al na een half jaar overspannen (deels doordat ze op het werk uiterst ouderwets dachten over parttime werkende moeders: ik moest vooral niet denken dat ik, omdat ik zo nodig een kind wilde hebben, m'n collega's met extra werk liet zitten, m.a.w. of ik in drie dagen even net zo veel werk wilde verstouwen als voor die tijd in een fulltimefunctie) en ging na een tijd ziekteverlof naar twee dagen, werd niet lang daarna ontslagen (midden in de crisis, kwam niet meer aan de bak) begon voor mezelf, werk nu onder schooltijd en voel me sindsdien een stuk minder geleefd en gestrest, daarnaast kan ik er gewoon zijn voor mijn kind, samen een kop thee na schooltijd, leuke dingen met haar doen, enzovoorts.quote:Op woensdag 25 september 2013 20:43 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd, is dat je gewoonweg niet kunt voorspellen hoe je in zult staan. Ik dacht zelf bijvoorbeeld dat ik Graag wilde blijven werken, geen probleem zou hebben met opvang of uit logeren gaan. Niets was minder waar. Mijn beste vriendinnetje dacht dat ze graag parttime wilde werken, maar ze werd erg ongelukkig van het thuis zijn en heeft vrij snel haar uren weer uitgebreid. Het kan alle kanten op, dus geef jezelf ook de mogelijkheid om naar jezelf te luisteren. Wees niet star omdat je iets nou eenmaal hebt bedacht of hebt gewild,
Zit nu inderdaad niet meer in de detachering. Bewust. Ik wou een vaste baan dichter bij huis zodat als ik haar zelf naar school kon brengen s'morgens en ik de buurt was als er een keer iets zou zijn (ziek bijv) Mijn man werkt nl al op 1,5 uur rijden van huis en ik voorheen ook vaak.quote:Op woensdag 25 september 2013 17:07 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Het balletje is eigenlijk vanzelf goed gerold dusJe zat in de detachering, als in nu niet meer? Want het lijkt me dat je het in detachering juist allemaal wat flexibeler kan aanpakken of niet?
Ik zie anders wel een aantal red flags in die opsomming... maar dat terzijde.quote:Op donderdag 26 september 2013 09:49 schreef becky27 het volgende:
Kiek nou! We hebben ondanks de kdv's etc wel happy kids
http://www.findingdutchland.com/happiest-kids-in-the-world/
Ja, de blog is natuurlijk niet wetenschappelijk onderbouwd. Het onderzoek wrs welquote:Op donderdag 26 september 2013 10:14 schreef DS4 het volgende:
[..]
Ik zie anders wel een aantal red flags in die opsomming... maar dat terzijde.
Ik herken de red flags, dus het zijn net dingen die wel lijken te kloppen...quote:Op donderdag 26 september 2013 10:17 schreef becky27 het volgende:
Ja, de blog is natuurlijk niet wetenschappelijk onderbouwd. Het onderzoek wrs wel
http://www.unicef-irc.org/Report-Card-11/
ik snap jequote:Op donderdag 26 september 2013 10:28 schreef DS4 het volgende:
[..]
Ik herken de red flags, dus het zijn net dingen die wel lijken te kloppen...
Fijnquote:Op donderdag 26 september 2013 08:57 schreef Bla_Bla_Bla het volgende:
[..]
Zit nu inderdaad niet meer in de detachering. Bewust. Ik wou een vaste baan dichter bij huis zodat als ik haar zelf naar school kon brengen s'morgens en ik de buurt was als er een keer iets zou zijn (ziek bijv) Mijn man werkt nl al op 1,5 uur rijden van huis en ik voorheen ook vaak.
Dus voor mijn gevoel ben ik nu juist flexibeler. Een dagje thuiswerken, of wat later beginnen of eerder stoppen is nooit een probleem. En ik kan dr elke dag zelf naar school brengen en dat vinden we wel zo prettig
Bijvoorbeeld ja...quote:Op donderdag 26 september 2013 10:51 schreef becky27 het volgende:
ik snap jevooral die boterham met hagelslag
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.quote:Op donderdag 26 september 2013 13:40 schreef Gwywen het volgende:
Ik vraag me wel eens af of kinderen het KDV werkelijk zo fantastisch vinden, of dat ze het gewoon maar accepteren omdat het toch niet anders is.
Mijn dochter is toen ik nog buitenshuis werkte jarenlang naar het KDV geweest (4 dagdelen, ik werkte 3 dagen mijn man 4x9), en ik kreeg altijd de indruk, door haarzelf maar ook door wat de leidsters vertelden, dat ze het daar prima naar haar zin had.
Totdat ze me later, toen we er toevallig nog eens voorbij fietsten, ineens uit het niets vertelde hoe verschrikkelijk ze het daar altijd gevonden had, en dat ze zo blij was toen het daar haar laatste dag was, de opluchting dat ze er nooit meer heen hoefde.
Ik kreeg hier een afschuwelijk gevoel van, omdat ik er, net als de meesten denk ik, maar gewoon van uit was gegaan dat ze het daar prima had, en ook nog te klein was om echt te kunnen "faken" dat ze het er wel naar haar zin had. Ik bedoel, een kind van twee, drie kan niet doen alsof ze iets leuk vindt - dacht ik altijd.
Ik denk dat het ene kind het leuk vind en het andere kind niet.quote:Op donderdag 26 september 2013 13:40 schreef Gwywen het volgende:
Ik vraag me wel eens af of kinderen het KDV werkelijk zo fantastisch vinden, of dat ze het gewoon maar accepteren omdat het toch niet anders is.
In een herinnering is iets geregeld anders dan het feitelijk was. Zou ook wel doorvragen naar het waarom...quote:Op donderdag 26 september 2013 13:47 schreef miss_sly het volgende:
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.
Dat sowieso!quote:Op donderdag 26 september 2013 13:54 schreef DS4 het volgende:
[..]
In een herinnering is iets geregeld anders dan het feitelijk was. Zou ook wel doorvragen naar het waarom...
Een heleboel signalen die ik destijds als "vermoeidheid" had geïnterpreteerd, vielen achteraf ineens op hun plek.quote:Op donderdag 26 september 2013 13:47 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Eerlijk gezegd kan ik me dan ook weer niet voorstellen dat je net vierjarige het zo gevoeld heeft (verschrikkelijk en opluchting) en zich dat zoveel later nog zo kan herinneren, en daar nooit iets van heeft laten merken.
Mijn kind vond school vanaf dag 1 wel fantastisch. Als een vis in het water. Het ging dus niet om "bij mama vandaan zijn" maar echt om de sfeer/wijze van doen bij de crèche. .quote:Op donderdag 26 september 2013 13:53 schreef DS4 het volgende:
Dat allemaal gezegd hebbende: kiezen voor kdv lijkt mij niet iets om je schuldig over te voelen. Heel veel kinderen willen ook liever niet naar school. Brengen we ze ook naartoe.
Mijn zoon (13) gaat nu af en toe een handje helpen.. Bij dezelfde leidsters die toen (tot zijn4e) voor hem gezorgd hebben.quote:Op donderdag 26 september 2013 17:15 schreef Sjeen het volgende:
Mijn dochter van negen gaat nog regelmatig even spieken hoe het op KDV is...
Oké. Ik ben alleen, werk ruim 40 u.p.w. met zo'n 10 uur reistijd per week.. ben ook zo'n 5 uur lunchpauze (alhoewel vaak onbetaald doorwerkend) p.w. van huis. Ik zorg voor mijn kinderen, mijn huishouden en administratie en alle bijkomende zaken geheel alleen.quote:Op donderdag 26 september 2013 18:21 schreef KapiteinGasthof het volgende:
Wel jammer dat een topic over het combineren van werk en kinderen verzand in een discussie over kdv, en bso.. Sommige mensen moeten wel erg nodig hun ei kwijt als het daarover gaat.
Ik ben benieuwd of er meer voorbeelden volgen van hoe werk en kinderen worden gecombineerd
zucht....quote:Op donderdag 26 september 2013 18:24 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Oké. Ik ben alleen, werk ruim 40 u.p.w. met zo'n 10 uur reistijd per week.. ben ook zo'n 5 uur lunchpauze (alhoewel vaak onbetaald doorwerkend) p.w. van huis. Ik zorg voor mijn kinderen, mijn huishouden en administratie en alle bijkomende zaken geheel alleen.
Zou met een partner niet zo heel veel anders zijn, maar scheelt me nu wel een hoop gezeik erbij.
Ik moet wel toegeven vandaag een sollicitatie er uit gedaan te hebben voor een gave baan waarvoor ik regelmatig in het buitenland zou zitten. Mijn vriend laten weten dat hij dan maar hier op de jongens moet gaan 'passen'.. LOLquote:Op donderdag 26 september 2013 18:24 schreef Ouder1 het volgende:
Zou met een partner niet zo heel veel anders zijn, maar scheelt me nu wel een hoop gezeik erbij.
ik ken maar een stel waarbij dat zo is, en dan werkt ze vooral veel in het weekend als hij vrij is. Dus die dagen zorgt hij voor de kinderen.quote:Op donderdag 26 september 2013 19:55 schreef becky27 het volgende:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
Ook mijn bijdrage danquote:Op donderdag 26 september 2013 19:55 schreef becky27 het volgende:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
Ik heb bijna 2 jaar 40 uur gewerkt (5*8) en mijn man werkt al vanaf de geboorte 32 (4*8). Sinds een jaar ben ik 36 uur gaan werken (4*9). Op zich hebben wij huishoudelijke taken en zorg redelijk verdeeld vind ik zelf.quote:Op donderdag 26 september 2013 19:55 schreef becky27 het volgende:
Ik ben wel benieuwd naar stellen waarbij de moeder meer werkt dan de vader. Hoe wordt dat geregeld, ook wat betreft de zorgtaken?
Bedoel je mij?quote:
Nee dat bedoelde ik nietquote:Op vrijdag 27 september 2013 00:00 schreef Gwywen het volgende:
[..]
Bedoel je mij?![]()
Ik vind het feit of mijn kind het naar haar zin heeft op het KDV zeer topicgerelateerd. Had ik het namelijk eerder geweten, dan was ik acuut gestopt met werken. Maar zo'n instelling past natuurlijk niet in het gebruikelijke straatje van hoogopgeleid en carrière.
En toch zit er vaak een standaard patroon in wat je er bijna niet uit krijgt.quote:Op donderdag 26 september 2013 22:26 schreef nelisb het volgende:
Ik vind te altijd jammer als er niet bijna evenveel wordt gedaan als de man en vrouw beide net zoveel werken.
Toch niet meer dan logisch om samen alles in huis te doen als je beide veel werkt, zodat je daarna ook meer vrije tijd samen kan doorbrengen ipv dat de ander nu in Zijn vrije tijd extra dingen in huis moet doen..
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.quote:Op vrijdag 27 september 2013 07:52 schreef Vanyel het volgende:
Net als met werk proberen wij ook de rest eerlijk te verdelen. Ik ben van het koken, zij van de afwas, dat soort dingen.
Nu is ze zwanger en loopt alles scheef, maar dat was een paar jaar geleden andersom, zo gaan die dingen.
Jemig, wat ben jij zuur zeg. Je zit tegen de verkeerde te ageren, maar daar kom je nog wel achterquote:Op vrijdag 27 september 2013 10:37 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt![]()
Het kan dus wel.
Wie heeft (hebben) jou toch ooit zo beschadigd?quote:Op vrijdag 27 september 2013 10:37 schreef Ouder1 het volgende:
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt![]()
Het kan dus wel.
Dit is overigens ook een kwestie van voorleven. Ik bedank mijn vriend dus wel als hij de zooi opgeruimd heeft als ik gekookt heb. Of als hij gekookt en opgeruimd heeft. Ik vind het veel vreemder dat jij het ene dankbaar en het andere ondankbaar werk noemt.quote:Op vrijdag 27 september 2013 10:37 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt![]()
Het kan dus wel.
Dankbaar, ondankbaar werk.. Iets creëren of repareren is gewoon dankbaar werk. Zeg eens eerlijk.. hoe vaak hoor je mensen wel niet complimenten maken over iets dat gecreëerd is of gerepareerd? Het eten is daarin een heel duidelijk voorbeeld. Als het lekker is wordt daar vrijwel altijd iets over gezegd. Als een fiets kapot is en hij wordt gerepareerd dan ben je blij, opgelucht, je bent 'uit de brand geholpen'. Opruimen en schoonmaken echter niet of zelden. Sterker nog.. daar geeft men eigenlijk alleen een reactie op (en dan in negatieve zin) als men vindt dat het niet goed gedaan is.quote:Op vrijdag 27 september 2013 10:46 schreef miss_sly het volgende:
Dit is overigens ook een kwestie van voorleven. Ik bedank mijn vriend dus wel als hij de zooi opgeruimd heeft als ik gekookt heb. Of als hij gekookt en opgeruimd heeft. Ik vind het veel vreemder dat jij het ene dankbaar en het andere ondankbaar werk noemt.
Dat is jouw negatieve invulling. Jij denkt dat jij de enige bent met een mannelijke partner die je waardeert, en wel omdat jij hem zo hebt opgevoed. Tenminste, dat laatste meen ik tussen de regels door te lezen.quote:Op vrijdag 27 september 2013 11:04 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Dankbaar, ondankbaar werk.. Iets creëren of repareren is gewoon dankbaar werk. Zeg eens eerlijk.. hoe vaak hoor je mensen wel niet complimenten maken over iets dat gecreëerd is of gerepareerd? Het eten is daarin een heel duidelijk voorbeeld. Als het lekker is wordt daar vrijwel altijd iets over gezegd. Als een fiets kapot is en hij wordt gerepareerd dan ben je blij, opgelucht, je bent 'uit de brand geholpen'. Opruimen en schoonmaken echter niet of zelden. Sterker nog.. daar geeft men eigenlijk alleen een reactie op (en dan in negatieve zin) als men vindt dat het niet goed gedaan is.
Bedanken. Ergens (en wie weet wel vanuit negatieve ervaringen) heb ik het gevoel dat als jij je partner bedankt voor het doen van de afwas.. je daarmee aangeeft dat hij iets voor jou heeft gedaan.. jouw werk voor je heeft gedaan.
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.quote:Niet al te best nieuws voor geëmancipeerd vrouwelijk Nederland. Mannen komen het best tot rust wanneer hun partner huishoudelijke taken verricht of met de kinderen bezig is, blijkt uit Amerikaans onderzoek.
De onderzoekers bestudeerden 30 koppels van gemiddeld 40 jaar die 13 jaar getrouwd waren en allemaal minstens 1 kind tussen de 8 en 10 jaar oud hadden. De onderzoekers testten het stressniveau van de deelnemers. Dat deden ze door het hormoon cortisol in hun speeksel te meten, zowel op doordeweekse dagen als in het weekend. Ze hielden maar liefst meer dan 5.500 verslagen bij van de activiteiten van de koppels en filmden en ondervroegen hen. Het stresshormoon cortisol beïnvloedt de slaap, het gewicht en het immuunsysteem als het niveau te hoog is.
Vrije tijd
Uit de gegevens kwam naar voren dat mannen minder stress ervaren in hun vrije tijd en dan met name wanneer vrouwen het huishouden regelen. Antropoloog Elinor Ochs legt uit: 'Het blijkt dat mannen na hun werk tijd alleen doorbrengen om te ontspannen. Vrouwen focussen zich dan juist op de opvang van de kinderen en hun huishoudelijke taken.' Uit de resultaten komt ook naar voren dat vrouwen in hun vrije tijd meer bezig zijn in huis, terwijl hun partner tijd besteedt aan zijn hobby. Dit bevestigt het vooroordeel dat vrouwen meer in het huishouden doen dan mannen; vaak is dat dubbel zoveel als hun partner.
Hoofdonderzoeker Darby Saxbe verklaart waarom mannen vooral ontspannen als hun vrouwen het werk doen als volgt: 'Ze vinden het verjongend. Als ze weten dat hun partner de kinderen helpt met het huiswerk of de was doen, kunnen heren pas echt ontspannen.'
En bedank jij haar als zij het doet?quote:Op vrijdag 27 september 2013 11:14 schreef DS4 het volgende:
Mijn vrouw bedankte mij deze ochtend nog voor het uitruimen van de vaatwasser...
(wat natuurlijk een klusje van niets is, maar het is toch lief)
Ik herken het gewoonweg niet. Waarom vind je het zo onmogelijk om te geloven dat niet iedere vrouw vastzit in een dergelijke relatie?quote:Op vrijdag 27 september 2013 11:15 schreef Ouder1 het volgende:
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)uishouden-doet.dhtml
[ afbeelding ]
[..]
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.
Toen ik nog getrouwd was deden we het ook zo. Ik kookte, want dat vond ik leuker dan opruimen, mijn man ruimde op want dat vond hij fijner dan koken. Dat had werkelijk niets met applaus/geen applaus te maken, maar gewoon dat we de klusjes deden die we het prettigst of minst vervelend vonden. Hij stofzuigde want daar krijg ik last van mijn rug van, ik vouwde de was want daar was hij weer niet goed in. Ik bedankte hem met regelmaat voor het opruimen van de keuken (ik vind dat eenvoudigweg plezierig, een schone keuken) en hij mij voor het eten maken.quote:Op vrijdag 27 september 2013 10:37 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Mijn vader wast af en zijn vrouw kookt![]()
Het kan dus wel.
Ik vind het heerlijk om even rustig te douchen terwijl mijn partner met mijn zoon speelt en ik kan er ook enorm van genieten om op zondagochtend nog even in bed te blijven liggen terwijl zij ontbijt maakt. Dus ik geloof niet dat dit alleen voor mannen geldt. Vind niet iedereen het prettig om even tot rust te komen niets te moeten. Een volgende keer is dat weer andersom.quote:Niet al te best nieuws voor geëmancipeerd vrouwelijk Nederland. Mannen komen het best tot rust wanneer hun partner huishoudelijke taken verricht of met de kinderen bezig is, blijkt uit Amerikaans onderzoek.
30koppelsquote:Op vrijdag 27 september 2013 11:15 schreef Ouder1 het volgende:
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)uishouden-doet.dhtml
[ afbeelding ]
[..]
Juist door het kennen en erkennen van de feiten (en dus geen struisvogelpolitiek te voeren) kan je ongewenste verdelingen voorkomen. Tenslotte worden genderbepaalde verdelingen eigenlijk altijd onbewust gemaakt. Niets mis mee als je het bewust doet maar dan is het een bewuste keuze.
Dat weten we nog niet...quote:
Sidenote: als je merkt dat je blij wordt van bedankjes... waarom dan niet ook voor huishoudelijke taken. Sure, het hoort erbij. Maar een bedankje is eigenlijk nooit misplaatst.quote:Op vrijdag 27 september 2013 11:48 schreef Tante_Soesa het volgende:
We bedanken elkaar daar niet voor, dat is nou eenmaal het huishouden dat door ons beide moet worden bijgehouden, maar mijn man bedankt mij wel als ik heb gekookt en hij uit zijn werk zo aan kan schuiven bijvoorbeeld. Daar wordt hij blij van en daarom bedankt hij mij. Ik bedank hem als ik ons kindje naar bed heb gebracht en er staat een kop thee voor mij klaar als ik beneden kom. Dat lijkt mij heel logisch want dat maakt mij blij.
Nou inderdaad, wat belachelijk doordacht allemaal. En als je lief dan zijn normale huishoudelijke taken doet terwijl hij ziek is en veel liever in bed zou liggen, dan weer wel bedankt?quote:Op vrijdag 27 september 2013 11:52 schreef DS4 het volgende:
[..]
Sidenote: als je merkt dat je blij wordt van bedankjes... waarom dan niet ook voor huishoudelijke taken. Sure, het hoort erbij. Maar een bedankje is eigenlijk nooit misplaatst.
Zoë23 kan niet lezen want Ouder1 komt zelf ook met voorbeelden dat het niet standaard verdeeld isquote:Op vrijdag 27 september 2013 11:53 schreef Zoë23 het volgende:
Oud1 kan toch niets inhoudelijks en zinnigs zeggen op positieve verhalen
Zoals die van mij in het vorige topic.
Overdie bijna alles doet in huis en met S (in bad doen), de was/afwas etc ivm mijn BI en dat al bijna 2jr.
Hij werkt 40u, reist 3u p.d. En daarnaast is hij vaak lang weg voor werk maar zorgt altijd dat alles geregeld is
Genoeg positieve verhalen in dit topic maar Oud1 komt alleen maar met negatieve reactiesipv 'fijn dat het zo ook kan'
Ik ben net zo blij als B stofzuigt als ik hem dat gevraagd heb, eigenlijk.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:04 schreef Clubsoda het volgende:
Van zo'n kopje thee zou ik ook blij worden SoesaVooral omdat het niet een "afspraak" is dat hij dat doet, maar een spontaan gebaar. Daarom ben ik ook blij als mijn lief stofzuigt terwijl ik M naar bed breng. Ik heb het niet gevraagd, het is niet onze taakverdeling dat ze dat doet, het is zelfs niet haar huis, maar ze doet het omdat ze weet dat ik er blij van wordt.
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:05 schreef Claudia_x het volgende:
Nou inderdaad, wat belachelijk doordacht allemaal. En als je lief dan zijn normale huishoudelijke taken doet terwijl hij ziek is en veel liever in bed zou liggen, dan weer wel bedankt? Mijn ervaring is dat het uitspreken van dank veel minder van belang is dan je algehele houding en het negatieve commentaar dat je geeft.
Oh, ik vind het verrassingseffect wel leuk eigenlijkquote:Op vrijdag 27 september 2013 12:06 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben net zo blij als B stofzuigt als ik hem dat gevraagd heb, eigenlijk.
Ja, dat denk ik ook. Elkaar gewoon waarderen en dan klinkt dat hoe dan ook door in je gedrag, of dat nu zit in bedankjes of doordat je gewoon blij bent.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:09 schreef DS4 het volgende:
[..]
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.
Dat smsje dat hij een nieuwe radiowekker voor me gekocht heeft gister.. Lief..quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:10 schreef Clubsoda het volgende:
Oh, ik vind het verrassingseffect wel leuk eigenlijk
Dit specifieke onderzoek ging daar toch niet over? Het ging over wanneer mannen ontspannen. Als jij nu even met een onderzoek aankomt waarin vrouwen minder verdienen of minder vrije tijd hebben, wil ik ook best even daar mijn lichtje op laten schijnen hoorquote:Op vrijdag 27 september 2013 12:11 schreef Ouder1 het volgende:
Ook vrouwen die buffelen zeggen daar blij van te worden en er zelf voor te kiezen. En onderzoeken die aantonen dat werk/zorg nog steeds slecht verdeeld is en dat mannen meer werkelijke vrije tijd hebben dan vrouwen of die aantonen dat vrouwen nog altijd te vaak voor exact dezelfde functie minder per uur verdienen... Ach.. die vegen we van tafel want dat zijn slechte onderzoeken.
Gemeend is wel het sleutelwoord ja. Ik ga ook niet dwangmatig een lijstje bijhouden met wanneer wie waarvoor gecomplimenteerd is. Als ik ergens blij mee ben, dan zal ik dat zeggen en andersom vind ik dat ook leuk om te horen. Net als dat ik mijn zoon vertel dat ik het fijn vind dat we zo gezellig samen boodschappen hebben gedaan, of dat hij heeft 'geholpen' met koken, of dat hij zo zoet in zijn eentje zit te spelen, maar dat ik ook niet bij ieder gestapeld blokje of ieder hapje in zijn mond hysterisch sta te applaudiseren.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:09 schreef DS4 het volgende:
[..]
Het gaat uiteindelijk om waardering en hoe je dat doet maakt idd geen reet uit. Ik merk zelf dat met (gemeende!) complimentjes strooien mensen om mij heen energie geeft en dat ze dan veel meer gedaan krijgen. Het werkt voor mij dus heel positief.
Ik heb geleerd, bij mijzelf en bij anderen, dat het geven van 'niet spontane' en 'niet waarlijke gemeende' complimentjes uiteindelijk gaat leiden tot meer waardering voor wat een ander doet en dus gemeende en spontane complimenten.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:18 schreef Clubsoda het volgende:
Gemeend is wel het sleutelwoord ja.
Deze vraag bedoel je? Zoveel redenen. Wij hebben kinderen en we kunnen die kinderen iets meegeven. Naast huisvrouw en moeder zijn we steeds vaker ook werknemer en de combi zorg/werk kost veel geld voor veel werkgevers (en dan kom je aan mijn vak).quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:15 schreef Clubsoda het volgende:
En stel dat he, dat we hier allemaal vastzitten in een keurslijf, waarin we grandioos tekort komen en onze kansen te niet nemen en er vreselijk bekaaid van af komen; waar gaat je dat zo na aan het hart? Wat is precies je bedoeling met dat op de barricade staan voor de rechten van de vrouw?
Ik heb het mijzelf idd ook aan moeten leren. Opgegroeid in een omgeving waar succes vanzelfsprekend was en foutjes maken intolerabel.quote:Op vrijdag 27 september 2013 12:24 schreef Ouder1 het volgende:
Als manager heb ik mezelf op een gegeven moment gedwongen minimaal 1 compliment per dag aan iedere medewerker te geven.
En dit ligt aan haar man? Aan gebrekkige emancipatie? Aan traditionele rolverdelingen? Of misschien wel aan haar als persoon?quote:Op vrijdag 27 september 2013 13:12 schreef Ouder1 het volgende:
Ik zal een voorbeeld geven.
Vrouw, 38 jaar, drie nog heel jonge kinderen. Hij werkt fulltime met relatief weinig reistijd en geen bijzondere belasting thuis. Hij sport veel en is daar 2 avonden en op zaterdag overdag voor van huis.
Ze hebben besloten dat ze professionele opvang een slecht idee vinden. Oma past daarom op op dinsdag en donderdag bij Oma thuis. De hypotheek is hoog en mede daarom werkt deze vrouw ook 32 uur per week. Om dit rond te kunnen breien werkt zij:
• maandag: 6 uur
• dinsdag: 10 uur
• woensdag: 3 uur
• donderdag: 10 uur
• vrijdag: 3 uur
Zo heeft zij geen verdere oppas nodig. Manlief is na zijn commerciële baan en het sporten te moe om iets te doen, verder dan eens voorlezen op de bank als er geen voetbal op tv is. Ook hecht hij veel waarde aan zijn vrienden waar hij minstens eens per week mee naar de kroeg gaat. Zij was na de eerste bevalling volledig gestopt met sporten.
Op zich verzuimde zij niet veel, maar wel heel vaak en dan eigenlijk altijd de woensdag en de vrijdag. Vaak met vage klachten (ik voel me niet zo lekker, ben wat duizelig/misselijk, hoofdpijn of gewoon vermoeidheid). Deze ziekmeldingen kwamen zo'n 23 keer per jaar voor. Sinds zij kinderen had is ze 3 maal langdurig (langer dan 3maanden) ziek geweest. Steeds met oververmoeidheid. Zij weet dit aan de werkdruk op het kantoor. Haar collegae die hetzelfde werk deden verzuimden echter nooit bovenmatig. Zij was heel erg boos dat haar werkgever mij had ingeschakeld en ontkende glashard veel te verzuimen. Toen ik haar de overzichten liet zien, zei ze dat die niet klopten.(Maar die komen van de verzuimverzekering en de bedrijfsarts dus die kloppen wel.)
Ten eerste heb ik haar 12 weken onder werktijd 3 maal per week laten sporten om weerbaarheid en conditie op te bouwen. Dat was al een drama. Te veel, te zwaar, te moeilijk. Daarnaast iedere week een gesprek met een bedrijfspsychologe. Eén keer met haar man er bij.
Toen na een half jaar en vele gesprekken later er nog geen verbetering was in het aantal ziekmeldingen en het kwartje dat ze beter voor zichzelf moest gaan zorgen nog niet was gevallen, heb ik voor haar de knoop doorgehakt en haar voor de keuze gesteld 4x8 uur te gaan werken, minder gaan werken met een maximum van 8 uur per dag of ontslag nemen. Ze heeft toen gekozen voor minder werken.. en was nog maar zelden ziek.
Ik vind 3 dagen het maximum voor ons gezin. Gevoelsmatig, omdat we dan zelf nog het grootste deel van de week de zorg op ons nemen. Bij 4 of meer dagen voelt de balans 'verkeerd'.quote:Op donderdag 26 september 2013 20:17 schreef poemojn het volgende:
[..]
ik ken maar een stel waarbij dat zo is, en dan werkt ze vooral veel in het weekend als hij vrij is. Dus die dagen zorgt hij voor de kinderen.
En je hebt natuurlijk stellen waarbij de man werkloos is en voor de kinderen en het huishouden zorgt. Maar voor zover ik zie blijft dan de vrouw zich wel eindverantwoordelijke voelen daarvoor.
Bij ons is het traditioneel geregeld, ik thuis en hij werkt.
Hoeveel uren op een dag brengen jullie kinderen eigenlijk door op een kdv? En hoeveel uur per dag vinden jullie teveel? Bijv meer dan een werkdag (8 uur), meer dan tien uur, meer dan twaalf uur, ...?
Ja, ja, ja en ja.quote:Op vrijdag 27 september 2013 13:30 schreef miss_sly het volgende:
En dit ligt aan haar man? Aan gebrekkige emancipatie? Aan traditionele rolverdelingen? Of misschien wel aan haar als persoon?
het gaat evengoed mis zolang jij zelf niet inziet dat een recht nog altijd geen plicht isquote:Op vrijdag 27 september 2013 12:45 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Deze vraag bedoel je? Zoveel redenen. Wij hebben kinderen en we kunnen die kinderen iets meegeven. Naast huisvrouw en moeder zijn we steeds vaker ook werknemer en de combi zorg/werk kost veel geld voor veel werkgevers (en dan kom je aan mijn vak).
Ik zou graag wat meer bewustwording willen. Zoals de geëmancipeerde vrouwen vroeger die op de bres sprongen voor ons stemrecht en ons recht op werk.
Heel belangrijk punt daarin is niet wat we doen, maar of we ons daar bewust van zijn. Elk stel dat waarlijk gelukkig is met hoe het is verdeeld, waarbij er niet één van beiden langzaam maar zeker overbelast raakt.. moet vooral blijven doen wat ze doen. Helaas loop ik in mijn werk dus te veel tegen juist vrouwen (en een enkele man) op die zich niet bewust zijn van waar ze mee bezig zijn maar lichamelijk en geestelijk wel in de knel komen. Omdat één van de eerste signalen daarvan ziekteverzuim en/of slechter functioneren is, wordt ik daar dan mee geconfronteerd en ik moet eerlijk bekennen dat het dan vaak frustrerend is om zo iemand naar de klote te zien gaan omdat ze gewoon niet KUNNEN inzien met wat ze aan het doen zijn.
QFTquote:Op vrijdag 27 september 2013 15:17 schreef Clubsoda het volgende:
Eens met Zoe. Ik begrijp wel dat er nijpende situaties zijn, en dat veel vrouwen, van nature of door opvoeding, geneigd zijn alle verantwoordelijkheid op hun schouders te laden. Maar het is geen gegeven en het lijkt me sterk dat jij als enige het licht hebt gezien en de rest nog dom en onwetend rond wandelt. Als er hier nou vrouwen zijn die zeggen tevreden te zijn met de taakverdeling en die niet bovenmatig verzuimen en algemeen goed in hun vel zetten, wil je dat dan geloven? Of ga je doordrammen tot ze zwichten?
Het gevaar met pretenderen dat hele volkstammen iets niet in willen of kunnen zien is dat je alles daarop afschuift. Wat ze ook zeggen, het klopt toch niet, want het is allemaal te wijten aan hun onvergemogen "de waarheid" onder ogen te komen. Maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er hier zelfverzekerde en stabiele vrouwen rondlopen die meer inzicht hebben in hun wensen en behoeften, in hun relatie en de eisen die er aan hen gesteld worden dan een random tante op internet. En zelfs als je gelijk zou hebben, en we hier collectief gebukt gaan onder een juk van slechte emancipatie en gebrekkig zelfinzicht, zou je aanpak dan zin hebben? Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken dan keer op keer je eigen (tamelijk zuur getoonde) verhaal af te draaien? Als het dan toch is dat je het beste me ons allemaal voor hebt?
Niet om t een of ander, maar ik ben een vrouw. Je kunt je zuurheid dus sparen voor een ander die graag kookt.quote:Op vrijdag 27 september 2013 10:37 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Koken is dankbaar werk, applaus werk. Vaak hoor je dan ook mensen een man prijzen als hij kookt. Afwassen is echter ondankbaar werk.. ook niemand die je zou prijzen omdat je de rotzooi van je kokende man opruimt.
Paar keer begonnen met tikken, maar ik kwam er niet uit. Dit dus, dank!quote:Op vrijdag 27 september 2013 15:17 schreef Clubsoda het volgende:
Eens met Zoe. Ik begrijp wel dat er nijpende situaties zijn, en dat veel vrouwen, van nature of door opvoeding, geneigd zijn alle verantwoordelijkheid op hun schouders te laden. Maar het is geen gegeven en het lijkt me sterk dat jij als enige het licht hebt gezien en de rest nog dom en onwetend rond wandelt. Als er hier nou vrouwen zijn die zeggen tevreden te zijn met de taakverdeling en die niet bovenmatig verzuimen en algemeen goed in hun vel zetten, wil je dat dan geloven? Of ga je doordrammen tot ze zwichten?
Het gevaar met pretenderen dat hele volkstammen iets niet in willen of kunnen zien is dat je alles daarop afschuift. Wat ze ook zeggen, het klopt toch niet, want het is allemaal te wijten aan hun onvergemogen "de waarheid" onder ogen te komen. Maar het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat er hier zelfverzekerde en stabiele vrouwen rondlopen die meer inzicht hebben in hun wensen en behoeften, in hun relatie en de eisen die er aan hen gesteld worden dan een random tante op internet. En zelfs als je gelijk zou hebben, en we hier collectief gebukt gaan onder een juk van slechte emancipatie en gebrekkig zelfinzicht, zou je aanpak dan zin hebben? Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken dan keer op keer je eigen (tamelijk zuur getoonde) verhaal af te draaien? Als het dan toch is dat je het beste me ons allemaal voor hebt?
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!quote:Op vrijdag 27 september 2013 15:17 schreef Clubsoda het volgende:
Zou luisteren en oog hebben voor de ander niet beter werken
ik weet werkelijk niet met wat voor mensen jij omgaat maar ik herken mijzelf, mijn vrienden en mijn omgeving hier absoluut niet in.quote:Op vrijdag 27 september 2013 16:02 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
Wat voor werk doe je eigk?quote:Op vrijdag 27 september 2013 16:02 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
Precies de reactie die het gelijk van de post van ClubSoda bevestigt. Jammer.quote:Op vrijdag 27 september 2013 16:02 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Je bedoel: Goh, wat hebben jullie het goed voor elkaar! Geweldig! Ja, zo doen wij het ook! Wouw! Wat een k@twerkgevers dat ze zaniken als je en kind een keer ziek is hé? Ziek is ziek, hoor, kan ik ook niets aan doen! Ach gut... werkt jouw man ook zo hard! Leuk hé dat voetballen.. Ja, ik gun hem dat echt.. ik ga tenslotte ook zo eens in het jaar een paar dagen met mijn dinnetjes lekker weg! En dan is hij lief voor me! Ooooohhh! Ja echt.. Als ik de kleine dan bij mijn moeder heb opgehaald dan heeft hij gestofzogen! Wauw!! Ja, dan vlieg ik hem om de hals, de kanjer! Goud man zo'n vent!
Zou dat werken denk je?
misschien kan je normaal reageren?quote:Op vrijdag 27 september 2013 16:10 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Nog iemand met extreme moeite met lezen. Dyslectisch?
Hallefuckinglujah... ik ben zeker niet dyslectisch, maar bedankt voor het informeren.quote:Op vrijdag 27 september 2013 16:10 schreef Ouder1 het volgende:
[..]
Nog iemand met extreme moeite met lezen. Dyslectisch?
Ah thanksquote:Op vrijdag 27 september 2013 17:25 schreef -Spring het volgende:
[..]
Hrm-manager las ik in het vorige topic, dacht ik.
Human resourcesquote:Op vrijdag 27 september 2013 18:37 schreef Saffier het volgende:
* ik waag het erop: waar staat de hr voor bij deze manager?*
Tnx. Ik kwam niet verder dan hoogrendementquote:
ik mis de optie pijpen terwijl bier...quote:Op vrijdag 27 september 2013 18:33 schreef stinkie het volgende:
Poll: Hoe moet ze mij bedanken?
• Neuken
• Pijpen
• Bier
Tussenstand:
[ afbeelding ]
Ook een poll maken? Klik hier
Personeelszaken noemde men dat vroeger...quote:Op vrijdag 27 september 2013 18:37 schreef Saffier het volgende:
* ik waag het erop: waar staat de hr voor bij deze manager?*
ik vergat * alle bovenstaandequote:Op vrijdag 27 september 2013 18:44 schreef Sjeen het volgende:
[..]
ik mis de optie pijpen terwijl bier...
ik wil bierquote:Op vrijdag 27 september 2013 18:33 schreef stinkie het volgende:
Poll: Hoe moet ze mij bedanken?
• Neuken
• Pijpen
• Bier
Tussenstand:
[ afbeelding ]
Ook een poll maken? Klik hier
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |