Ik ben al heel lang niet meer op FOK! geweest (voor mijn doen). In de tussentijd ben ik steeds verder afgetakeld, steeds dieper in mijn depressie geraakt. Het gaat niet meer. Ik val terug in mijn oude patroon en zak zelfs nog dieper door. Ik heb op advies met tegenzin een aantal maanden vrij genomen van m'n studie om me vol te kunnen richten op m'n therapie. Maar die slaat gewoon niet aan. Ja, leuk dat ik m'n ei kwijt kan bij een psychologe elke week, maar wat nog meer? Naar zo'n sessie gaan van anderhalf uurtje is al een hele onderneming. Tussen de sessies door lig ik maar in bed te slapen en m'n tijd te doden achter de pc. Ik eet niet meer (word al kotsmisselijk van de gedachte), verzorg me niet meer, zie niemand meer (ja, voor iedereen gaat het leven gewoon door), solliciteer als een malle en eindig de dag zoals ik 'm heb doorgebracht: alleen in bed… Naar buiten gaan is een loodzware hel en doe ik alleen als ik geen eten meer heb in huis of naar therapie moet. Alles lijkt uit m'n handen te glippen. Alweer. Ik ben maar dit leven aan het uitzitten, alsof dít hel met voorstellen. Mijn lichaam leeft, maar ik, ik ben al heel lang dood van binnen. Ik kan ook geen concreet iets aanwijzen wat mij zo ongelukkig maakt, anders zou ik daar aan wel kunnen werken. Het is 'alles', te veel. Het gaat niet meer.
Ik krijg ook steeds meer zelfmoordgedachten. Gelukkig (of juist niet), ben ik daar voorlopig nog te pussy voor. Het is nog niet zo ver dat ik concrete stappen heb ondernomen, maar ik voel de klok tikken. Het voelt alsof mijn tijd er bijna op zit, alsof ik niet lang meer heb. Ik zit vast in dit levende lichaam, dit leven, deze wereld, en ik kan er maar op één manier uit. Helaas. Ik kan en wil dit eigenlijk ook niet met vrienden bespreken, want dit soort onderwerpen zijn toch flink taboe en ze gaan zich erg ongemakkelijk voelen en me daarna raar vinden. Ik wil niet bekend staan als die kerel die emo is. Ik heb al een aantal keren meegemaakt dat wanneer je mensen het hardst nodig hebt, ze je laten stikken. Blijkbaar ben ik een last. Elke steun was welkom, maar nu denk ik: fuck it, ik doe het zelf wel. Valt uiteindelijk toch vies tegen. Ik kan moeilijk mensen opnieuw vertrouwen en wil oprecht hun gelukkige leven niet verzieken met mijn gezeik. Tuurlijk, er zijn er wel een paar goede mensen die dingen zeggen als "Ik weet hoe je je voelt, Gary." of "Geef niet op, komt heus wel goed.", maar ik kan niks met die clichés. Ik heb níks aan troost of medelijden: die dingen kunnen mijn lijden niet wegnemen. Ik waardeer alle weinige hulp die ik al krijg, maar ik heb er gewoon niks aan. Soms lijkt alles zo surrealistisch, alsof er gecommuniceerd wordt met verschillende talen. Het voelt zo hopeloos allemaal, ik zie mezelf nooit gelukkig worden. Ik weet niet echt wat ik met dit topic wil bereiken, wilde alles gewoon van me afschrijven. Altijd wel fijn hier op FOK! in het verleden.
Als ik heel eerlijk ben, staan de eerste paar zinnen van een afscheidsbrief al een paar maanden in een .docx.
-ps ik heb hier zelf ook een paar jaar last van gehad, ben er uiteindelijk wel weer bovenop gekomen gelukkig
Hoe dan? (oprechte vraag)quote:
was dat maar zo makkelijk hequote:
Doe normaal, blijkbaar geen idee wat een depressie is.quote:
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.quote:Op woensdag 11 september 2013 23:48 schreef aequus het volgende:
Hoe zou jij willen dat je gemiddelde dag verliep (aan activiteiten)
-ps ik heb hier zelf ook een paar jaar last van gehad, ben er uiteindelijk wel weer bovenop gekomen gelukkig
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.quote:
Met een zware depressie gaat elk contact langs je heen... Ik vermoed dat TS geen enkele behoefte heeft aan contact met studiegenoten.quote:Op woensdag 11 september 2013 23:59 schreef thenxero het volgende:
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...quote:
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Vragen mensen niet aan je waarom je niet meer komt opdagen?quote:Op donderdag 12 september 2013 00:04 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.quote:
Als een vriend aan jou zou vertellen dat hij zelfmoord gedachten heeft, zou je hem dan een beetje raar gaan vinden en hem lekker zelfmoord laten plegen of zou je hem gaan helpen?
Die zijn al afgestudeerd en aan het werk. Niemand kent me in het nieuwe curriculum.quote:
[..]
Vragen mensen niet aan je waarom je niet meer komt opdagen?
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.quote:
[..]
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.
Vrienden kunnen je niet helpen, maar kunnen wel naar je omkijken.quote:
[..]
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.
Beter dat dan dat je dadelijk weer een treinmachinist traumatiseertquote:
[..]
Die zijn al afgestudeerd en aan het werk. Niemand kent me in het nieuwe curriculum.
[..]
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Waardoor is deze depressie eigenlijk ontstaan?quote:
[..]
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.
[..]
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.
Licht dat puur aan te weinig liefde jeugd, of iets met je eigenbeeld of moedeloosheid ivb toekomst beeld etc
als je niet Wilt antwoorden hier dm/pm je me maar
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.quote:
[..]
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
ad is een behoorlijk slecht middel dus daar wil je niet van af hangen.quote:
[..]
Beter dat dan dat je dadelijk weer een treinmachinist traumatiseert
Dan kan je beter voor een snelle dood gaan (of proberen deze aandoening te overwinnen en een gelukkig leven te Leiden)
Ik heb zelf zulk soort beslissingen gemaakt en daar ben ik blij mee (zoals je ziet leef ik nog TS, er is altijd licht aan het eind van depressie tunnel)
Psychiater zou ook eventueel kalmerende middelen voor kunnen schrijven, wordt niet altijd meteen naar anti depressiva gegrepen.quote:
[..]
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Als het helpt...quote:
Met die antidepressiva zou ik zo lang mogelijk wachten. Chemische rotzooi.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
TS, luister gewoon wat de psychiater te zeggen heeft. Die heeft er jaren voor gestudeerd en weet wat van toepassing zal zijn.
Heb dat ook al overwogen (ook net al gesuggereerd in een DM). Zal het aankaarten.quote:
Misschien moet je een tiidje intern, met intensieve therapie en begeleiding. Echt een tijdje je vol op jezelf richten. Wat zegt je psycholoog van de vorderingen/het gebrek daaraan?
'Gewoon', gelukkig zijn. Zo abstract allemaal...quote:
Weet je eigenlijk wat je zou willen bereiken in het leven?
Nou ja, in DM ben ik ook niet al te vrijgevig met info hoor. Te weinig ouderliefde, te veel aan het lot overgelaten, te snel volwassen moeten worden, en vooral altijd alleen geweest, op elk gebied. Ben een echte lone wolf geworden door mijn opvoeding.quote:
[..]
Waardoor is deze depressie eigenlijk ontstaan?
Licht dat puur aan te weinig liefde jeugd, of iets met je eigenbeeld of moedeloosheid ivb toekomst beeld etc
als je niet Wilt antwoorden hier dm/pm je me maar
Dankjewel, zal over een paar weken waarschijnlijk weer updaten.quote:
[..]
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Ze parafraseert alles.quote:
Met die antidepressiva zou ik zo lang mogelijk wachten. Chemische rotzooi.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
Tenminste, zo komt het over.Wiet is helaas te duur geworden nu ik werkloos ben.quote:
Het beste blijft van de verdovende middelen afblijven, je stopt alleen het probleem weg voor even.
Maar bedankt voor de reacties allemaal. Fijn om te weten dat ik hier op FOK! altijd terecht kan. Ik ga maar eens m'n bed opzoeken. Update wel een keer.
Ah herkenbaar.quote:
[..]
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.
[..]
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.
Inmiddels wel antidepressiva (lexapro), maar met veel te wisselend effect.
quote:
Nou, hopelijk over een tijdje wat beter nieuws dan. Succes in ieder geval!
Zo'n depressie is niet voor altijd en er zal best wel weer een tijd komen dat je weer wat meer zin krijgt in andere dingen en langzaamaan zal je steeds meer dingen gaan ondernemen..
Laat je niet leiden door maatschappelijk opgedrongen dingen zoals een studie moeten doen of moeten werken, maar doe gewoon waar jij je goed bij voelt..
Je kunt er maar één keer een eind aan maken en dan zal je nooit de leuke dingen ervaren die nog op je weg liggen.. Het leven is zoveel langer als deze paar mindere maanden/jaren..
Sterkte
Zo makkelijk ligt het niet bij een depressie.quote:
Wat er gaat op zo'n dag als je op bed ligt, allemaal door je hoofd heen dan? Misschien eens lekker gaan fietsen, doet mij altijd goed. Zeker bij nacht.
Dat doet mij ook goed, maar ik ben dan ook niet depressief. Je denkt er wel erg makkelijk over.quote:
Wat er gaat op zo'n dag als je op bed ligt, allemaal door je hoofd heen dan? Misschien eens lekker gaan fietsen, doet mij altijd goed. Zeker bij nacht.
Misschien is TS wel een creatief genie, veel schrijvers, schilders en dichters zijn dat ook geweest en waren depressief. Ga op zijn minst gewoon wandelen.quote:
[..]
Dat doet mij ook goed, maar ik ben dan ook niet depressief. Je denkt er wel erg makkelijk over.
Oke, ik heb niet dit gehad maar je zou kunnen zeggen dat de aanpak hetzelfde blijft (volgens mij dan he, wie ben ik nouquote:
Nou ja, in DM ben ik ook niet al te vrijgevig met info hoor. Te weinig ouderliefde, te veel aan het lot overgelaten, te snel volwassen moeten worden, en vooral altijd alleen geweest, op elk gebied. Ben een echte lone wolf geworden door geworden
)Ik noem het knopen doorhakken, bellen afspreken, erop uit gaan in je 1tje en vrienden maken plus onderhouden.
En ja dat is eng, je gaat een paar keer hard op je bek en je krijgt misschien zelfs spijt halverwege maar deze aanpak (alleen dan gericht op mijn "probleem" ) me eruit getakeld.
Als ik zie hoe mijn leven was en is is het al een wereld van verschil, al moet ik bekennen dat ik me nog steeds af en toe weer een beetje depri voel (en alle gevoelens en rituelen die ik daarbij had)
Voor mij is de truk om in beweging te blijven, niet mijzelf de kans te geven om op mijn probleem te letten, want ik kan je zeggen dat ik de enige ben die het zo zag.
In het kort; zoek een passende oplossing voor jou vind een doel, een droom waar je voor Wilt gaan en blijf niet wachten op een goed moment maar kom in actie
-nogmaals ik weet niet jouw complete verhaal dus neem dit met een korreltje zout
-edit die terugvallen die ik noemde zijn redelijk zeldzaam en de depressie is nog niet zo heel lang weg zeg maar.
Voor mij hielp het ouder worden ook vooral
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?quote:
Zonder AD was ik al lang voor een trein gesprongen. Waarom het leven niet daarmee uitzingen ?
SOS hulplijn.
0900-0767
Veel sterkte
t is niet alleen dat. Er zijn nogal wat eisen in deze maatschappij, eisen die niet compatible zijn met elk persoon. Door bv een gebrekkige (traumatischr) opvoeding. AD kan het een en ander meer gelijktrekken.quote:
[..]
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?
Maar geef niet op en leef desnoods van dag tot dag al dan niet met ad.
Hoe fucking cliche het ook mag klinken, niets is blijvend.....
Dus dit ook niet!
Life sucks, maar weg is weg.....
En je kan het niet meer overdoen.
ik wens je alle goeds en liefde.
Een studie geeft je juist een doel in je leven. Je komt dan tenminste in een bepaald ritme. Gewoon iets doen wat je leuk denkt te vindenquote:
[..]
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...
Ja de mensen stellen zich veelal aan. Ze zijn hebberig; wilde de beste baan, het mooiste huis, veel centjes, "succes" alom. Hebben ze dat niet dan voelen ze zich een nietsnut, een loser, gefaald in het leven jadieja. Laten al hun geluk afhangen van de hoeveelheid liefde die ze ontvangen. Blijven in het verleden steken; kunnen zich over geen negatieve ervaring heen zetten. Hebben wel de macht om er zelf iets aan te doen, zichzelf forceren dingen aan te pakken, met het beste been uit bed stappen, moeite doen en blijven gaan, maar laten veel passief op zich afkomen. Iedereen is wel eens ongelukkig, overweldigd, moedeloos, iedereen. Blijf je er in hangen dan heb je een "depressie" zo te pakken.quote:
[..]
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?
En dan kunnen ze wel blijven roepen van; het is een ziekte etc etc. Maar ik heb al aardig wat mensen ontmoet met een depressie en vrijwel alle waren chronisch negatief. Zeiken over alles. Beginnend met het weer tot hun baan, hun thuissituatie, opleiding, geld, vriendjes en vriendinnetjes of het gebrek daaraan, niet weten wat ze willen maar ook niets willen uitproberen, nooit zin, nooit zin maken. Zich bij de eerste de beste tegenslag meteen weer hopeloos op de grond laten vallen. Dat soort gezeik. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij het niet controleerbaar is, echt een aandoening, maar niet in zo'n extreme mate als nu wordt beschreven. En ik geloof al helemaal niet dat je er zelf geen invloed op kan hebben. Dat die mensen therapie zo waarderen geeft alleen maar aan hoe zwak ze mentaal zijn, hoe makkelijk ze anderen met hun hoofd laten spelen. Beïnvloedbaar, waar alle problemen in eerste instantie mee zijn begonnen.
Misschien geen populistenmening maar het zij zo. Dat gezegd te hebben denk ik dat er voor iedereen hoop is. Net als bij verslavingen en dat soort "ziektes". Hard werk en ijzersterke wilskracht.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kola op 12-09-2013 02:07:02 ]
Je hebt zeker een punt, evengoed.quote:
[..]
Ja de mensen stellen zich veelal aan. Ze zijn hebberig; wilde de beste baan, het mooiste huis, veel centjes, "succes" alom. Hebben ze dat niet dan voelen ze zich een nietsnut, een loser, gefaald in het leven jadieja. Laten al hun geluk afhangen van de hoeveelheid liefde die ze ontvangen. Blijven in het verleden steken; kunnen zich over geen negatieve ervaring heen zetten. Hebben wel de macht om er zelf iets aan te doen, zichzelf forceren dingen aan te pakken, met het beste been uit bed stappen, moeite doen en blijven gaan, maar laten veel passief op zich afkomen. Iedereen is wel eens ongelukkig, overweldigd, moedeloos, iedereen. Blijf je er in hangen dan heb je een "depressie" zo te pakken.
En dan kunnen ze wel blijven roepen van; het is een ziekte etc etc. Maar ik heb al aardig wat mensen ontmoet met een depressie en vrijwel alle waren chronisch negatief. Zeiken over alles. Beginnend met het weer tot hun baan, hun thuissituatie, opleiding, geld, vriendjes en vriendinnetjes of het gebrek daaraan, niet weten wat ze willen maar ook niets willen uitproberen, nooit zin, nooit zin maken. Zich bij de eerste de beste tegenslag meteen weer hopeloos op de grond laten vallen. Dat soort gezeik. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij het niet controleerbaar is, echt een aandoening, maar niet in zo'n extreme mate als nu wordt beschreven. En ik geloof al helemaal niet dat je er zelf geen invloed op kan hebben. Dat die mensen therapie zo waarderen geeft alleen maar aan hoe zwak ze mentaal zijn, hoe makkelijk ze anderen met hun hoofd laten spelen. Beïnvloedbaar, waar alle problemen in eerste instantie mee zijn begonnen.
Misschien geen populistenmening maar het zij zo. Dat gezegd te hebben denk ik dat er voor iedereen hoop is. Net als bij verslavingen en dat soort "ziektes". Hard werk en ijzersterke wilskracht.
Je moet wel beseffen dat het in jóuw optiek inderdaad zo overkomt (wat dat betreft sla je de spijker op zijn kop). Als gezonde mensen kunnen wij hier heel helder en nuchter over denken. Maar in een zware depressie denkt iemand niet meer helder na, is er geen greintje positiviteit en is het leven een uitzichtloos zwart gat. Het komt vaak niet vanuit aanstellerij, maar vanuit een combi van genetische aanleg, hormoonregelingen en omgeving/achtergrond. Coping met de problemen is daar maar een klein onderdeel van, sterker nog, voor sommige mensen hoeven er niet eens zoveel problemen te zijn om toch zwaar depressief te worden en geen andere uitweg te zien dan de dood. Onderschat daarom dus niet het effect van een zware depressie op iemands gemoed en welzijn.quote:
[..]
Ja de mensen stellen zich veelal aan. Ze zijn hebberig; wilde de beste baan, het mooiste huis, veel centjes, "succes" alom. Hebben ze dat niet dan voelen ze zich een nietsnut, een loser, gefaald in het leven jadieja. Laten al hun geluk afhangen van de hoeveelheid liefde die ze ontvangen. Blijven in het verleden steken; kunnen zich over geen negatieve ervaring heen zetten. Hebben wel de macht om er zelf iets aan te doen, zichzelf forceren dingen aan te pakken, met het beste been uit bed stappen, moeite doen en blijven gaan, maar laten veel passief op zich afkomen. Iedereen is wel eens ongelukkig, overweldigd, moedeloos, iedereen. Blijf je er in hangen dan heb je een "depressie" zo te pakken.
En dan kunnen ze wel blijven roepen van; het is een ziekte etc etc. Maar ik heb al aardig wat mensen ontmoet met een depressie en vrijwel alle waren chronisch negatief. Zeiken over alles. Beginnend met het weer tot hun baan, hun thuissituatie, opleiding, geld, vriendjes en vriendinnetjes of het gebrek daaraan, niet weten wat ze willen maar ook niets willen uitproberen, nooit zin, nooit zin maken. Zich bij de eerste de beste tegenslag meteen weer hopeloos op de grond laten vallen. Dat soort gezeik. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij het niet controleerbaar is, echt een aandoening, maar niet in zo'n extreme mate als nu wordt beschreven. En ik geloof al helemaal niet dat je er zelf geen invloed op kan hebben. Dat die mensen therapie zo waarderen geeft alleen maar aan hoe zwak ze mentaal zijn, hoe makkelijk ze anderen met hun hoofd laten spelen. Beïnvloedbaar, waar alle problemen in eerste instantie mee zijn begonnen.
Misschien geen populistenmening maar het zij zo. Dat gezegd te hebben denk ik dat er voor iedereen hoop is. Net als bij verslavingen en dat soort "ziektes". Hard werk en ijzersterke wilskracht.
Ik denk dat Gary moet beginnen met antidepressiva. Schaam je daar niet voor, afbouwen kan altijd later nog. Maar je moet je wat beter en helderder voelen om te kunnen beginnen met werken aan jezelf en je leven. Het kan je wel (tijdelijk) uit die negativiteit en het zwarte gat halen. Kaart het alsjeblieft aan bij je psycholoog en anders via je huisarts. Durf jezelf serieus te nemen
Ik snap dat je zo denkt...zelf heb ik ook zo gedacht totdat iemand die me heel dichtbij staat zwaar depressief werd vanuit het niets eigenlijk. In het begin denk je 'wat stel je je aan,doe normaal'. Bij hoe meer je je er in verdiepen, hoe meer je er achter komt mensen gewoon verschrikkelijk ziek zijn. Dit heeft niks te maken met aanstellerij of verwend of een hoog verwachtingspatroon.quote:
[..]
Ja de mensen stellen zich veelal aan. Ze zijn hebberig; wilde de beste baan, het mooiste huis, veel centjes, "succes" alom. Hebben ze dat niet dan voelen ze zich een nietsnut, een loser, gefaald in het leven jadieja. Laten al hun geluk afhangen van de hoeveelheid liefde die ze ontvangen. Blijven in het verleden steken; kunnen zich over geen negatieve ervaring heen zetten. Hebben wel de macht om er zelf iets aan te doen, zichzelf forceren dingen aan te pakken, met het beste been uit bed stappen, moeite doen en blijven gaan, maar laten veel passief op zich afkomen. Iedereen is wel eens ongelukkig, overweldigd, moedeloos, iedereen. Blijf je er in hangen dan heb je een "depressie" zo te pakken.
En dan kunnen ze wel pen van; het is een ziekte etc etc. Maar ik heb al aardig wat mensen ontmoet met een depressie en vrijwel alle waren chronisch negatief. Zeiken over alles. Beginnend met het weer tot hun baan, hun thuissituatie, opleiding, geld, vriendjes en vriendinnetjes of het gebrek daaraan, niet weten wat ze willen maar ook niets willen uitproberen, nooit zin, nooit zin maken. Zich bij de eerste de beste tegenslag meteen weer hopeloos op de grond laten vallen. Dat soort gezeik. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij het niet controleerbaar is, echt een aandoening, maar niet in zo'n extreme mate als nu wordt beschreven. En ik geloof al helemaal niet dat je er zelf geen invloed op kan hebben. Dat die mensen therapie zo waarderen geeft alleen maar aan hoe zwak ze mentaal zijn, hoe makkelijk ze anderen met hun hoofd laten spelen. Beïnvloedbaar, waar alle problemen in eerste instantie mee zijn begonnen.
Misschien geen populistenmening maar het zij zo. Dat gezegd te hebben denk ik dat er voor iedereen hoop is. Net als bij verslavingen en dat soort "ziektes". Hard werk en ijzersterke wilskracht.
Zeggen dat het hun eigen schuld is en zichzelf moeten aanpakken is hetzelfde als mensen met kanker niet serieus nemen. Ik vind het dus nogal bekrompen dat je stoer roept dat je al zoveel mensen kent die een depressie hebben gehad en dat het de eigen schuld is van die mensen. Lees jezelf even een keer in voordat je gaat roepen.
Ze heeft het dan ook over het gros v.d. gebruikers van AD en die zijn niet perse ''zwaar depressief''. Het is dus, om in jouw vergelijking met kanker mee te gaan, alsof er mensen zijn die hun griepje verkopen als kanker.quote:
Ik snap dat je zo denkt...zelf heb ik ook zo gedacht totdat iemand die me heel dichtbij staat zwaar depressief werd vanuit het niets eigenlijk
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 12-09-2013 10:06:20 ]
Ipv initiatief te nemen en met je psych eens te praten over een andere behandelmethode of een tijdelijke opname bijvoorbeeld tik je liever een zielig verhaal op FOK!
Die mensen zijn dan dus niet depressief, maar verkopen het als depressief zijn.quote:
[..]
Ze heeft het dan ook over het gros v.d. gebruikers van AD en die zijn niet perse ''zwaar depressief''. Het is dus, om in jouw vergelijking met kanker mee te gaan, alsof er mensen zijn die hun griepje verkopen als kanker.
je punt is weer eens over the top hè... doe gewoon ff wat rustiger joh... stoere knulquote:
Blijkbaar vind je het wel prima zo anders had je wel meer moeite gedaan om er bovenop te komen.
Ipv initiatief te nemen en met je psych eens te praten over een andere behandelmethode of een tijdelijke opname bijvoorbeeld tik je liever een zielig verhaal op FOK!
Dit is natuurlijk heel kut, maar ik denk dat je nu nog leeft alsof het toen was en je daar nog steeds veel mee bezig bent. Waar je je mee bezig houdt daar stuur je jezelf op af. Hoe vreselijk zoiets ook is geweest het was toen, nu mag je je daarvan vrij gaan maken en werkelijk jezelf worden. Moet daarbij wel zeggen dat dat niet gebeurt zolang je redeneert vanuit een ''ja maar vroeger....'' en dan dat laten beslissen, je het vanuit het verleden bekijkt. Nu identificeer je je met een heel ongelukkig verhaal en maakt daarmee dat verhaal je heden.quote:
Te weinig ouderliefde, te veel aan het lot overgelaten, te snel volwassen moeten worden, en vooral altijd alleen geweest, op elk gebied. Ben een echte lone wolf geworden door mijn opvoeding.
Hoezo over the top? Meneer kan wel solliciteren als een malle. Beter steekt hij die energie in zn eigen herstel.quote:Op donderdag 12 september 2013 10:26 schreef Re het volgende:
[..]
je punt is weer eens over the top hè... doe gewoon ff wat rustiger joh... stoere knul
Bovendien zegt ie zelf dat de zalvende woorden van 'ah ik weet hoe je je voelt, het wordt wel weer beter' zat is en daar toch niks mee kan. Dan ik dan weer de eikel moet zijn om te zeggen waar anderen de kloten niet voor hebben so be it. Allemaal ja-sayers om je heen verzamelen word je ook niet beter van.
het ging om dat zielige verhaaltje opschrijven, er is niets zieligs aan het is een gevoel dat iemand probeert op te schrijven, dat de enige conclusie is dat TS hulp dient te zoeken is daarentegen natuurlijk de juiste...quote:
[..]
Hoezo over the top? Meneer kan wel solliciteren als een malle. Beter steekt hij die energie in zn eigen herstel.
een depressie is niet zielig het is een ziekte
Her is wel zielig als je er geen kloot aan doet. Je merkt dat je Therapie niet aanslaat, doe er wat aan. Als ik ziek ben en mn medicijnen slaan niet aan ga ik ook naar de dokter. Dan ga ik geen topic openen.quote:
[..]
het ging om dat zielige verhaaltje opschrijven, er is niets zieligs aan het is een gevoel dat iemand probeert op te schrijven, dat de enige conclusie is dat TS hulp dient te zoeken is daarentegen natuurlijk de juiste...
een depressie is niet zielig het is een ziekte
Hij realiseert zich nu ook dat het niet werkt. Zulke dingen kosten tijd. Nu moet hij hulp gaan zoeken die wel effect heeft. Ook dat besef kan even tijd kosten.quote:
[..]
Her is wel zielig als je er geen kloot aan doet. Je merkt dat je Therapie niet aanslaat, doe er wat aan. Als ik ziek ben en mn medicijnen slaan niet aan ga ik ook naar de dokter. Dan ga ik geen topic openen.
Maar als ik je verhaal zo lees heb je weinig te verliezen wat AD betreft. Beter levend en afhankelijk van dan dood zonder. De eerste stap is dus vragen aan je psycholoog of je een doorverwijzing kunt krijgen naar een psychiater (en een beetje snel), of jezelf laten opnemen als je echt een gevaar bent voor jezelf.quote:
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Je bent niet de eerste persoon die zich zo voelt en je zal ook niet de eerste zijn die er weer bovenop komt.
[ Bericht 11% gewijzigd door -Strawberry- op 12-09-2013 12:52:13 ]
Waardoor je weer je dagelijkse activiteiten kunt doen, gezond kunt eten, en op die manier kunt herstellen waarna je langzaam afbouwt.quote:
Het beste blijft van de verdovende middelen afblijven, je stopt alleen het probleem weg voor even.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Strawberry- op 12-09-2013 15:52:58 ]
Dat is een beetje het ding met depressie he. Gebrek aan initiatief, energie en motivatie. Daarom is het zo moeilijk om eruit te komen.quote:
Blijkbaar vind je het wel prima zo anders had je wel meer moeite gedaan om er bovenop te komen.
Ipv initiatief te nemen en met je psych eens te praten over een andere behandelmethode of een tijdelijke opname bijvoorbeeld tik je liever een zielig verhaal op FOK!
Iedereen heeft pijn op de één of andere manier. De één is gelukkiger dan de ander en we zijn allemaal enorm verschillend.
Ondanks dat het leven niet zo lang duurt, leven we alsof we het leven erg belangrijk vinden. We zijn allemaal processen die iets uitvoeren. Elk mens heeft een kleine doel in het leven. En al die kleine doelen maken één grote doel.
Het meeste om ons heen zullen wij nooit begrijpen (computers, auto's gebouwen, fietsen, muziek, zorg). We zijn altijd afhankelijk van anderen. Je kunt je ergens in specialiseren en daar goed in worden. Maar je krijgt simpelweg de tijd en de kans er niet voor om alles te ontdekken.
Tot die tijd ben je een toeschouwer, een deelnemer. Je gaat naar school in massa's, je gaat naar je werk in massa's en je gaat naar huis in massa's. Je bent niet uniek, maar tegelijkertijd wel.
Waarom vermeld ik dit allemaal? Je leven heeft toch geen zin. Je bent al zo goed als dood.
Voor mijn gevoel, hebben we allemaal al zelfmoord gepleegd en hoeven we dat niet weer te doen. We leven namelijk toch niet zo lang
En het leven is sneller voorbij dan je denkt.Het heeft ook geen zin om je zorgen te maken over jezelf. Leef gewoon. Je kunt het niet verprutsen, je kunt niet falen in het leven. Je mag alleen even leven.
wel of geen medicatie etc is iets voor een behandelaar, daar hebben we te weinig kijk op.... hulpverlening inschakelen lijkt me nu het belangrijstequote:
[..]
Waardoor je weer je dagelijkse activiteiten kunt doen, gezond kunt eten, en op die manier kunt herstellen waarna je langzaam afbouwt. Voor Gary lijkt medicatie me op dit punt absolute noodzaak. De medicatie zal zijn hersenen helpen om te herstellen van de diepe put dat depressie is.
Dat is waar. Meer om even aan te geven dat er nog opties zijn als dat praten met de psycholoog niet helpt.quote:
[..]
wel of geen medicatie etc is iets voor een behandelaar, daar hebben we te weinig kijk op.... hulpverlening inschakelen lijkt me nu het belangrijste
ja een griepje is dan ook wel wat anders dan een depressiequote:
[..]
Her is wel zielig als je er geen kloot aan doet. Je merkt dat je Therapie niet aanslaat, doe er wat aan. Als ik ziek ben en mn medicijnen slaan niet aan ga ik ook naar de dokter. Dan ga ik geen topic openen.
Heel goed omschreven, vrij pessimistisch. Dat wel, maar waarheid. Maar wat te doen als je tot zulk inzicht bent gekomen dat het vrij zinloos is? Doet mij denken aan de volgende filosoof.quote:
Elke dag kom ik tot de conclusie dat het leven raar is.
Iedereen heeft pijn op de één of andere manier. De één is gelukkiger dan de ander en we zijn allemaal enorm verschillend.
Ondanks dat het leven niet zo lang duurt, leven we alsof we het leven erg belangrijk vinden. We zijn allemaal processen die iets uitvoeren. Elk mens heeft een kleine doel in het leven. En al die kleine doelen maken één grote doel.
Het meeste om ons heen zullen wij nooit begrijpen (computers, auto's gebouwen, fietsen, muziek, zorg). We zijn altijd afhankelijk van anderen. Je kunt je ergens in specialiseren en daar goed in worden. Maar je krijgt simpelweg de tijd en de kans er niet voor om alles te ontdekken.
Tot die tijd ben je een toeschouwer, een deelnemer. Je gaat naar school in massa's, je gaat naar je werk in massa's en je gaat naar huis in massa's. Je bent niet uniek, maar tegelijkertijd wel.
Waarom vermeld ik dit allemaal? Je leven heeft toch geen zin. Je bent al zo goed als dood.
Voor mijn gevoel, hebben we allemaal al zelfmoord gepleegd en hoeven we dat niet weer te doen. We leven namelijk toch niet zo lang
Het heeft ook geen zin om je zorgen te maken over jezelf. Leef gewoon. Je kunt het niet verprutsen, je kunt niet falen in het leven. Je mag alleen even leven.
http://en.wikipedia.org/wiki/Philipp_Mainl%C3%A4nder
http://philosophy-of-redemption.blogspot.nl/
Ik ben niet zozeer voor aanmoedigen maar het is een steuntje in de rug om weer uit dat zwarte gat te komen, om weer te kunnen zien dat gras groen is, dat je een wandeling kan maken, dat er weer wat positieve dingen in je hoofd te vinden zijn.
Zelf ook een depressie gehad zonder een achtergrond 'waarom' en ik denk dat je ook niet tever terug moet kijken, probeer het eerst eens per dag en dan zo een stapje verder.
Het gaat om de kwaliteit van je leven nu je er toch bent.
Waarom ben zo tegen AD?
Was er zelf ook geen voorstander van maar zoals de situatie was wilde ik ook niet verder en ik moet eerlijk zeggen dat ik spijt had dat ik het niet eerder gedaan had omdat ik toen ook een zoontje van 2 jaar had te verzorgen, daar stonden dan weer schuldgevoelens tegenover etc etc zo zit je in een cirkel waar je niet uitkomt op dat moment.
Ik wens je iig heel veel sterkte
Voor een griepje ga ik niet naar de dokter.quote:
[..]
ja een griepje is dan ook wel wat anders dan een depressie
Er is wel een doel. Iedereen heeft een doel. Maar jou individuele bijdrage is onnodig en zinloos.quote:
[..]
Heel goed omschreven, vrij pessimistisch. Dat wel, maar waarheid. Maar wat te doen als je tot zulk inzicht bent gekomen dat het vrij zinloos is? Doet mij denken aan de volgende filosoof.
http://en.wikipedia.org/wiki/Philipp_Mainl%C3%A4nder
http://philosophy-of-redemption.blogspot.nl/
Je kunt het accepteren en je persoonlijke doelen achterna gaan. Rekeninghoudend met de regels van de wereld en de gevolgen van de wereld accepteren.
Jezelf niets persoonlijks aangaan, maar jezelf bespelen als een karakter in een wereld.
Anders is zelfmoord de enige oplossing, dat lijkt mij een heel saai einde. Je gaat toch al dood. Waarom niet wachten totdat dat vanzelf gebeurd?
Leuk is anders en het zal één van de moeilijkste beslissingen zijn die je kan maken, maar als je het niet probeert, veranderd er ook niks.
Er zijn ook nog eens veel verschillen in de soort opnames en instellingen. Misschien eens samen met een psych kijken wat bij jou past en wat jou verder kan helpen. Het klinkt namelijk alsof je wel graag wilt dat er iets gaat veranderen...het moeilijkste is dan om die eerste stap te zetten en vol te houden. Je hoeft het iig niet allemaal alleen te doen.
Sterkte!
Zelfs voor een psychiater is een het gok in het donker.quote:
[..]
wel of geen medicatie etc is iets voor een behandelaar, daar hebben we te weinig kijk op.... hulpverlening inschakelen lijkt me nu het belangrijste
Ja was dat maar zo, als je eens wisten hoeveel alcoholisten en drugs verslaafden verslaafd zijn door dat ze hun zelf wilde zijn en daarna zouden stoppen maar dat nooit deden?quote:
[..]
Waardoor je weer je dagelijkse activiteiten kunt doen, gezond kunt eten, en op die manier kunt herstellen waarna je langzaam afbouwt.
Door drugs of alcohol ga je je een soort god voelen, met ad is dat niet zo...quote:
[..]
Ja was dat maar zo, als je eens wisten hoeveel alcoholisten en drugs verslaafden verslaafd zijn door dat ze hun zelf wilde zijn en daarna zouden stoppen maar dat nooit deden?
Maar net zo verslavend, tevens is het chemische rotzooi die zoveel bijwerkingen heeftquote:
[..]
Door drugs of alcohol ga je je een soort god voelen, met ad is dat niet zo...
Die chemische rotzooi is wel verantwoordelijk voor het redden van vele levens.quote:
[..]
Maar net zo verslavend, tevens is het chemische rotzooi die zoveel bijwerkingen heeft
En die dan vervolgens heel kut te laten verlopenquote:
[..]
Die chemische rotzooi is wel verantwoordelijk voor het redden van vele levens.
Zelfmedicatie is heel wat anders dan medicatie begeleid door een psychiater. Maar goed, bij deze discussie is TS verder niet zo gebaat.quote:
[..]
Ja was dat maar zo, als je eens wisten hoeveel alcoholisten en drugs verslaafden verslaafd zijn door dat ze hun zelf wilde zijn en daarna zouden stoppen maar dat nooit deden?
Laat ik het zo zeggen dat ik AD gebruikers kenquote:
[..]
Zelfmedicatie is heel wat anders dan medicatie begeleid door een psychiater. Maar goed, bij deze discussie is TS verder niet zo gebaat.
Grats, ik ken ook ex-gebruikers.quote:
[..]
Laat ik het zo zeggen dat ik AD gebruikers ken
okequote:Op donderdag 12 september 2013 19:03 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Grats, ik ken ook ex-gebruikers.
Ikzelf gebruik wel AD, er ging een wereld voor mij open.
Maar laat je keuze er niet door beïnvloeden, noch door die ja en nee roepers hier.
Je stelt je niet aan, en ik zou het jammer vinden als je niet de hulp kreeg die je nodig hebt.
Vraag anders eens aan de huisarts om andere middelen of misschien een opname.
ADs zijn niet verslavend. Zolang je je houdt aan de dosering en langzaam afbouwtquote:
[..]
Ja was dat maar zo, als je eens wisten hoeveel alcoholisten en drugs verslaafden verslaafd zijn door dat ze hun zelf wilde zijn en daarna zouden stoppen maar dat nooit deden?
Hoeft niet. Ik ken Dr ook een paar waar het de kwaliteit van het leven aanzienlijk verbetert.quote:
[..]
En die dan vervolgens heel kut te laten verlopen
Als je van jezelf al een stuk chagrijn bent dan gaat antidepressiva je idd niet helpen om het wat rooskleuriger te zien.
Studeren met een depressief gaat echt voor geen meter.quote:
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Ik heb het ook geprobeerd terwijl de studieadviseur aangaf zo min mogelijk te doen en alleen wat je aankan. Maar dan wel bijvoorbeeld langs gaan bij de studievereniging voor contact.
Uit eindelijk 0 punten gehaald dat jaar... Gaf alleen maar meer stress en depressie.
Vrienden kunnen juist heel veel uitmaken. Een goed steunsysteem is juist onontbeerlijk. En professionele hulp nu ook idd.quote:
[..]
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.
@ TS
Naast praten met de psycholoog heb je op dit moment ook medicatie nodig of in ieder geval een beoordeling door een arts, dus laat je verwijzen naar een psychiater.
Vraag aan de assistent of je dokter jou terugbelt dan hoef je niet over straat en kan je dokter een afspraak voor je maken bij een psychiater waarbij je dan vaak dezelfde dag nog terecht kan en als het huis uit komen ook hiervoor niet lukt, vraag dan om een huisbezoek.
Sterkte TS ( maar raap jezelf aub even bijeen en doe de nodige telefoontjes)
Zal maandag tijdens mijn wekelijkse sessie het een en ander aankaarten en in ieder geval een consult bij de psychiater aanvragen. Als het wat beter met me gaat, zal ik het melden in dit topic. Hopelijk kan ik dan ook weer gezellig meeposten overal, net als vroeger. Tot die tijd blijf ik offline (zal heel af en toe wel inloggen om mijn DM- en PM-inbox te checken). Ik kan geen kracht meer putten uit FOK!, het kost me alleen maar kracht. Wil ook niet overkomen als een whiny bitch. Als jullie niks van me horen, ben ik nog steeds aan het strijden. Geen zorgen, ik ben dan dus niet dood. Sowieso heb ik met een user die ik IRL heel goed ken ooit afgesproken dat wanneer een van ons ooit komt te overlijden, we dan voor de ander een overlijdensbericht neerzetten hier op FOK!.
Maar goed, dat scenario is dankzij jullie iets verder weg nu. Nogmaals, bedankt voor de hoop en tips, en hopelijk tot snel. 
[ Bericht 1% gewijzigd door Gary_Oak op 13-09-2013 08:51:42 ]
Of je het nou met of zonder AD doet, met of zonder psych, je kán genezen. Neem dat maar van mij aan, iemand die ook langere tijd op de rand van de afgrond heeft gewankeld. Het kostte werk en geduld, het ging deels door arbeid en vanzelf. En nu dans ik vrolijk langs de rand.
Sterkte, het ga je goed!
quote:
Sterkte pik, ondanks dat ik post als een lompe hork hoop ik dat je stappen kan maken richting je herstel.
Gary, sterkte en succes.
Het gaat op dit moment redelijk met me. Ik ben nog steeds niet afgestudeerd, maar kan mijn diploma bijna ruiken. Verder ben ik al een hele tijd aan de medicijnen (wonderbaarlijk nauwelijks bijwerkingen) en al twee keer van behandelaar gewisseld. Therapie gaat dus goed, al heb ik regelmatig nog wel een terugval, zo ook op dit moment. Maar ik kan zeggen dat ik per saldo vooruit ben gegaan, ook al kan ik dat niet zo goed zien tijdens een terugval. Ik heb nog steeds wel een hele tijd therapie nodig, want ik ben er nog lang niet uit. Ik merk dat ik nog regelmatig in mijn oude patroon van passiviteit terugval als mijn behandelaar mij niet in de gaten houdt. Probeer ook mijn sociaal leven, mijn sportleven en mijn carrière weer op te pakken, maar dat gaat ook nog met vallen en opstaan. Ben er dus nog niet. Verder heb ik nog extreme problemen met eenzaamheid, maar hopelijk lost dat zich vanzelf op mettertijd. Soms voelt het aan als chronische liefdesverdriet ... om mezelf. Maar goed, ik leef in ieder geval nog en daar ben ik veel mensen dankbaar voor, zo ook de vele mensen die mij DM'den.
Succes verder.
Ik kwam dit nog tegen, misschien heb je er wat aan:
http://derekprince.com.au(...)To/Youve_Got_To.aspx
goed bezig, terugvallen horen erbij. maar dat het langzaam steeds beter gaat is een goed vooruitzicht toch?quote:Op zaterdag 10 januari 2015 12:31 schreef Gary_Oak het volgende:
Hoi, ik ben al heel lang niet meer online geweest, maar had beloofd om een update te plaatsen.
als je ooit bij me in amsterdam langs wil komen tegen de eenzaamheid om te chillen ofzo, dan laat het maar weten.
Jezelf opnieuw uitvinden is niet gemakkelijk met al die oude wonden. Maar jezelf gaan liefhebben om wie je bent is de key.
Heel veel sterkte nog, en veel succes de komende tijd.
Afschuwelijke dooddoener. Ik vond het altijd verschrikkelijk (en ook erg bagatelliserend) als men dat tegen mij zei.quote:
Onthoudt dat na regen zonneschijn komt.
Wat heeft TS er aan dat jij vindt dat jij nog wel een paar gradaties erger hebt meegemaakt? Hoe meet je dat trouwens? En of iedereen 'er sterker uitkomt' is ook nog maar de vraag. Vind ik ook maar een dooddoener.quote:Ik heb het ook allemaal meegemaakt, nog wel een paar gradaties erger, en ik kan je vertellen dat je er veel sterker en onafhankelijker uit zult komen uiteindelijk!
Hier ben ik het wel volledig mee eens.quote:Jezelf opnieuw uitvinden is niet gemakkelijk met al die oude wonden. Maar jezelf gaan liefhebben om wie je bent is de key.
Het is geen dooddoener als het komt van iemand die er geweest is..quote:
[..]
Afschuwelijke dooddoener. Ik vond het altijd verschrikkelijk (en ook erg bagatelliserend) als men dat tegen mij zei.
[..]
Wat heeft TS er aan dat jij vindt dat jij nog wel een paar gradaties erger hebt meegemaakt? Hoe meet je dat trouwens? En of iedereen 'er sterker uitkomt' is ook nog maar de vraag. Vind ik ook maar een dooddoener.
[..]
Hier ben ik het wel volledig mee eens.
Je reageert nogal defensief helaas, dus ga mezelf niet verdedigen. Ik herken het, en in feite is het een hart onder de riem steken als je het juist weet te interpreteren, ik wil daarmee uiteraard niet zijn eigen problemen bagatelliseren.
Misschien een idee om van week tot week je stemming in een schrift oid te beschrijven, zodat je in mindere periodes toch makkelijker alles in het juiste perspectief kan zien. Mooi om te lezen dat er iig een stijgende lijn in zit.quote:
Therapie gaat dus goed, al heb ik regelmatig nog wel een terugval, zo ook op dit moment. Maar ik kan zeggen dat ik per saldo vooruit ben gegaan, ook al kan ik dat niet zo goed zien tijdens een terugval.
Bundel al je energie en DOE HET!
Probeer een studie op te pakken (of een cursus) en hoe moeilijk het misschien is; super sociaal doen in de eerste weken. Heb ik ook moeten doen, serieus tegen mijn wat verlegen aard in, en het is gelukt!
Ook al heb ik niet heel veel plezier met de vakken van mijn studie; ik doe het toch, omdat ik wat moet doen en stoppen heeft ook vrij weinig nut.
Heel veel sterkte, TS!
Dankjewel!quote:
Hartverwarmend om je laatste update te lezen en om te zien dat er veel steun komt van andere users. Dit zijn momenten waarop ik FOK! een mooi medium vind.
Heel veel sterkte, TS!