R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Allereerst: ik weet niet zeker of dit topic tegen de policy in gaat. Zo ja, DM me dan, modjes, niet meteen sluiten. Ik pas 'm wel aan dan. 
Ik ben al heel lang niet meer op FOK! geweest (voor mijn doen). In de tussentijd ben ik steeds verder afgetakeld, steeds dieper in mijn depressie geraakt. Het gaat niet meer. Ik val terug in mijn oude patroon en zak zelfs nog dieper door. Ik heb op advies met tegenzin een aantal maanden vrij genomen van m'n studie om me vol te kunnen richten op m'n therapie. Maar die slaat gewoon niet aan. Ja, leuk dat ik m'n ei kwijt kan bij een psychologe elke week, maar wat nog meer? Naar zo'n sessie gaan van anderhalf uurtje is al een hele onderneming. Tussen de sessies door lig ik maar in bed te slapen en m'n tijd te doden achter de pc. Ik eet niet meer (word al kotsmisselijk van de gedachte), verzorg me niet meer, zie niemand meer (ja, voor iedereen gaat het leven gewoon door), solliciteer als een malle en eindig de dag zoals ik 'm heb doorgebracht: alleen in bed… Naar buiten gaan is een loodzware hel en doe ik alleen als ik geen eten meer heb in huis of naar therapie moet. Alles lijkt uit m'n handen te glippen. Alweer. Ik ben maar dit leven aan het uitzitten, alsof dít hel met voorstellen. Mijn lichaam leeft, maar ik, ik ben al heel lang dood van binnen. Ik kan ook geen concreet iets aanwijzen wat mij zo ongelukkig maakt, anders zou ik daar aan wel kunnen werken. Het is 'alles', te veel. Het gaat niet meer.
Ik krijg ook steeds meer zelfmoordgedachten. Gelukkig (of juist niet), ben ik daar voorlopig nog te pussy voor. Het is nog niet zo ver dat ik concrete stappen heb ondernomen, maar ik voel de klok tikken. Het voelt alsof mijn tijd er bijna op zit, alsof ik niet lang meer heb. Ik zit vast in dit levende lichaam, dit leven, deze wereld, en ik kan er maar op één manier uit. Helaas. Ik kan en wil dit eigenlijk ook niet met vrienden bespreken, want dit soort onderwerpen zijn toch flink taboe en ze gaan zich erg ongemakkelijk voelen en me daarna raar vinden. Ik wil niet bekend staan als die kerel die emo is. Ik heb al een aantal keren meegemaakt dat wanneer je mensen het hardst nodig hebt, ze je laten stikken. Blijkbaar ben ik een last. Elke steun was welkom, maar nu denk ik: fuck it, ik doe het zelf wel. Valt uiteindelijk toch vies tegen. Ik kan moeilijk mensen opnieuw vertrouwen en wil oprecht hun gelukkige leven niet verzieken met mijn gezeik. Tuurlijk, er zijn er wel een paar goede mensen die dingen zeggen als "Ik weet hoe je je voelt, Gary." of "Geef niet op, komt heus wel goed.", maar ik kan niks met die clichés. Ik heb níks aan troost of medelijden: die dingen kunnen mijn lijden niet wegnemen. Ik waardeer alle weinige hulp die ik al krijg, maar ik heb er gewoon niks aan. Soms lijkt alles zo surrealistisch, alsof er gecommuniceerd wordt met verschillende talen. Het voelt zo hopeloos allemaal, ik zie mezelf nooit gelukkig worden. Ik weet niet echt wat ik met dit topic wil bereiken, wilde alles gewoon van me afschrijven. Altijd wel fijn hier op FOK! in het verleden.
Als ik heel eerlijk ben, staan de eerste paar zinnen van een afscheidsbrief al een paar maanden in een .docx.
Ik ben al heel lang niet meer op FOK! geweest (voor mijn doen). In de tussentijd ben ik steeds verder afgetakeld, steeds dieper in mijn depressie geraakt. Het gaat niet meer. Ik val terug in mijn oude patroon en zak zelfs nog dieper door. Ik heb op advies met tegenzin een aantal maanden vrij genomen van m'n studie om me vol te kunnen richten op m'n therapie. Maar die slaat gewoon niet aan. Ja, leuk dat ik m'n ei kwijt kan bij een psychologe elke week, maar wat nog meer? Naar zo'n sessie gaan van anderhalf uurtje is al een hele onderneming. Tussen de sessies door lig ik maar in bed te slapen en m'n tijd te doden achter de pc. Ik eet niet meer (word al kotsmisselijk van de gedachte), verzorg me niet meer, zie niemand meer (ja, voor iedereen gaat het leven gewoon door), solliciteer als een malle en eindig de dag zoals ik 'm heb doorgebracht: alleen in bed… Naar buiten gaan is een loodzware hel en doe ik alleen als ik geen eten meer heb in huis of naar therapie moet. Alles lijkt uit m'n handen te glippen. Alweer. Ik ben maar dit leven aan het uitzitten, alsof dít hel met voorstellen. Mijn lichaam leeft, maar ik, ik ben al heel lang dood van binnen. Ik kan ook geen concreet iets aanwijzen wat mij zo ongelukkig maakt, anders zou ik daar aan wel kunnen werken. Het is 'alles', te veel. Het gaat niet meer.
Ik krijg ook steeds meer zelfmoordgedachten. Gelukkig (of juist niet), ben ik daar voorlopig nog te pussy voor. Het is nog niet zo ver dat ik concrete stappen heb ondernomen, maar ik voel de klok tikken. Het voelt alsof mijn tijd er bijna op zit, alsof ik niet lang meer heb. Ik zit vast in dit levende lichaam, dit leven, deze wereld, en ik kan er maar op één manier uit. Helaas. Ik kan en wil dit eigenlijk ook niet met vrienden bespreken, want dit soort onderwerpen zijn toch flink taboe en ze gaan zich erg ongemakkelijk voelen en me daarna raar vinden. Ik wil niet bekend staan als die kerel die emo is. Ik heb al een aantal keren meegemaakt dat wanneer je mensen het hardst nodig hebt, ze je laten stikken. Blijkbaar ben ik een last. Elke steun was welkom, maar nu denk ik: fuck it, ik doe het zelf wel. Valt uiteindelijk toch vies tegen. Ik kan moeilijk mensen opnieuw vertrouwen en wil oprecht hun gelukkige leven niet verzieken met mijn gezeik. Tuurlijk, er zijn er wel een paar goede mensen die dingen zeggen als "Ik weet hoe je je voelt, Gary." of "Geef niet op, komt heus wel goed.", maar ik kan niks met die clichés. Ik heb níks aan troost of medelijden: die dingen kunnen mijn lijden niet wegnemen. Ik waardeer alle weinige hulp die ik al krijg, maar ik heb er gewoon niks aan. Soms lijkt alles zo surrealistisch, alsof er gecommuniceerd wordt met verschillende talen. Het voelt zo hopeloos allemaal, ik zie mezelf nooit gelukkig worden. Ik weet niet echt wat ik met dit topic wil bereiken, wilde alles gewoon van me afschrijven. Altijd wel fijn hier op FOK! in het verleden.
Als ik heel eerlijk ben, staan de eerste paar zinnen van een afscheidsbrief al een paar maanden in een .docx.
Laat je doorverwijzen naar een psychiater. Wat is dit voor een pruts psycholoog? Of vertel je daar heel andere verhalen?
Hoe zou jij willen dat je gemiddelde dag verliep (aan activiteiten)
-ps ik heb hier zelf ook een paar jaar last van gehad, ben er uiteindelijk wel weer bovenop gekomen gelukkig
-ps ik heb hier zelf ook een paar jaar last van gehad, ben er uiteindelijk wel weer bovenop gekomen gelukkig
Doe normaal, blijkbaar geen idee wat een depressie is.quote:
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.quote:Op woensdag 11 september 2013 23:48 schreef aequus het volgende:
Hoe zou jij willen dat je gemiddelde dag verliep (aan activiteiten)
-ps ik heb hier zelf ook een paar jaar last van gehad, ben er uiteindelijk wel weer bovenop gekomen gelukkig
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.quote:
Met een zware depressie gaat elk contact langs je heen... Ik vermoed dat TS geen enkele behoefte heeft aan contact met studiegenoten.quote:Op woensdag 11 september 2013 23:59 schreef thenxero het volgende:
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...quote:
Wie heeft je het advies gegeven om te stoppen met je studie? Alsof je je beter gaat voelen als je de hele dag thuis in bed ligt. Als je studeert dan kom je nog in contact met studiegenoten. Niet dat dan je depressie direct weg zal zijn, maar je bent in ieder geval met andere dingen bezig.
Als een vriend aan jou zou vertellen dat hij zelfmoord gedachten heeft, zou je hem dan een beetje raar gaan vinden en hem lekker zelfmoord laten plegen of zou je hem gaan helpen?
He's Simple, He's Dumb, He's the Pilot
Vragen mensen niet aan je waarom je niet meer komt opdagen?quote:Op donderdag 12 september 2013 00:04 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.quote:
Als een vriend aan jou zou vertellen dat hij zelfmoord gedachten heeft, zou je hem dan een beetje raar gaan vinden en hem lekker zelfmoord laten plegen of zou je hem gaan helpen?
Die zijn al afgestudeerd en aan het werk. Niemand kent me in het nieuwe curriculum.quote:
[..]
Vragen mensen niet aan je waarom je niet meer komt opdagen?
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.quote:
[..]
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.
Misschien moet je een tiidje intern, met intensieve therapie en begeleiding. Echt een tijdje je vol op jezelf richten. Wat zegt je psycholoog van de vorderingen/het gebrek daaraan?
Vrienden kunnen je niet helpen, maar kunnen wel naar je omkijken.quote:
[..]
Ik vind dat je je vrienden daar niet mee moet opschepen, ze kunnen je niet helpen. TS heeft professionele hulp nodig, meer dan alleen hulp waarbij hij z'n ei kwijt kan.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Beter dat dan dat je dadelijk weer een treinmachinist traumatiseertquote:
[..]
Die zijn al afgestudeerd en aan het werk. Niemand kent me in het nieuwe curriculum.
[..]
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Waardoor is deze depressie eigenlijk ontstaan?quote:
[..]
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.
[..]
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.
Licht dat puur aan te weinig liefde jeugd, of iets met je eigenbeeld of moedeloosheid ivb toekomst beeld etc
als je niet Wilt antwoorden hier dm/pm je me maar
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.quote:
[..]
Ik dus ook niet. Mja, zal ook eens naar de psychiater gaan, hoewel ik wel als de dood ben voor antidepressiva. Ik wil niet dat het mijn insuline wordt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Met die antidepressiva zou ik zo lang mogelijk wachten. Chemische rotzooi.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
Autocorrect
(zelfst. naamw.)
Een feature die je relatie kan verpesten met één letter.
(zelfst. naamw.)
Een feature die je relatie kan verpesten met één letter.
ad is een behoorlijk slecht middel dus daar wil je niet van af hangen.quote:
[..]
Beter dat dan dat je dadelijk weer een treinmachinist traumatiseert
Dan kan je beter voor een snelle dood gaan (of proberen deze aandoening te overwinnen en een gelukkig leven te Leiden)
Ik heb zelf zulk soort beslissingen gemaakt en daar ben ik blij mee (zoals je ziet leef ik nog TS, er is altijd licht aan het eind van depressie tunnel)
Psychiater zou ook eventueel kalmerende middelen voor kunnen schrijven, wordt niet altijd meteen naar anti depressiva gegrepen.quote:
[..]
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Als het helpt...quote:
Met die antidepressiva zou ik zo lang mogelijk wachten. Chemische rotzooi.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
TS, luister gewoon wat de psychiater te zeggen heeft. Die heeft er jaren voor gestudeerd en weet wat van toepassing zal zijn.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Heb dat ook al overwogen (ook net al gesuggereerd in een DM). Zal het aankaarten.quote:
Misschien moet je een tiidje intern, met intensieve therapie en begeleiding. Echt een tijdje je vol op jezelf richten. Wat zegt je psycholoog van de vorderingen/het gebrek daaraan?
'Gewoon', gelukkig zijn. Zo abstract allemaal...quote:
Weet je eigenlijk wat je zou willen bereiken in het leven?
Nou ja, in DM ben ik ook niet al te vrijgevig met info hoor. Te weinig ouderliefde, te veel aan het lot overgelaten, te snel volwassen moeten worden, en vooral altijd alleen geweest, op elk gebied. Ben een echte lone wolf geworden door mijn opvoeding.quote:
[..]
Waardoor is deze depressie eigenlijk ontstaan?
Licht dat puur aan te weinig liefde jeugd, of iets met je eigenbeeld of moedeloosheid ivb toekomst beeld etc
als je niet Wilt antwoorden hier dm/pm je me maar
Dankjewel, zal over een paar weken waarschijnlijk weer updaten.quote:
[..]
Snap ik, en geef dat ook gewoon aan bij de psychiater.
Wacht in ieder geval niet, maar onderneem morgen gelijk actie. Al is dat het enige dat je gedurende de hele dag doet.
Ze parafraseert alles.quote:
Met die antidepressiva zou ik zo lang mogelijk wachten. Chemische rotzooi.
Die psychologe, luistert ze alleen of stippelt ze ook samen met jou een plan uit, om te werken aan verbetering?
Zo te lezen gaat het niet hard genoeg met haar hulp.
Tenminste, zo komt het over.Wiet is helaas te duur geworden nu ik werkloos ben.quote:
Het beste blijft van de verdovende middelen afblijven, je stopt alleen het probleem weg voor even.
Maar bedankt voor de reacties allemaal. Fijn om te weten dat ik hier op FOK! altijd terecht kan. Ik ga maar eens m'n bed opzoeken. Update wel een keer.
Ah herkenbaar.quote:
[..]
Dat is juist het probleem, ik weet verdomme niet meer hoe ik moet leven.
[..]
Laten we het ivm privacy houden op te weinig liefde in m'n jeugd, waar ik nu van de rotte vruchten pluk.
The Art Of Lying
Echt, ik zou dit zelf geschreven kunnen hebben. Ik heb er al jaren last van.
Inmiddels wel antidepressiva (lexapro), maar met veel te wisselend effect.
Inmiddels wel antidepressiva (lexapro), maar met veel te wisselend effect.
quote:
Nou, hopelijk over een tijdje wat beter nieuws dan. Succes in ieder geval!
Wat is er verkeerd aan om de tijd te doden achter je pc? Blijkbaar vindt je dat nog wel leuk om te doen, breidt dat een beetje uit door bijv. films te zoeken over dingen die je interesse nog wel hebben of zoek leuke programma's op om mee te experimenteren zodat je een beetje een uitdaging voor jezelf hebt..
Zo'n depressie is niet voor altijd en er zal best wel weer een tijd komen dat je weer wat meer zin krijgt in andere dingen en langzaamaan zal je steeds meer dingen gaan ondernemen..
Laat je niet leiden door maatschappelijk opgedrongen dingen zoals een studie moeten doen of moeten werken, maar doe gewoon waar jij je goed bij voelt..
Je kunt er maar één keer een eind aan maken en dan zal je nooit de leuke dingen ervaren die nog op je weg liggen.. Het leven is zoveel langer als deze paar mindere maanden/jaren..
Sterkte
Zo'n depressie is niet voor altijd en er zal best wel weer een tijd komen dat je weer wat meer zin krijgt in andere dingen en langzaamaan zal je steeds meer dingen gaan ondernemen..
Laat je niet leiden door maatschappelijk opgedrongen dingen zoals een studie moeten doen of moeten werken, maar doe gewoon waar jij je goed bij voelt..
Je kunt er maar één keer een eind aan maken en dan zal je nooit de leuke dingen ervaren die nog op je weg liggen.. Het leven is zoveel langer als deze paar mindere maanden/jaren..
Sterkte
Wat er gaat op zo'n dag als je op bed ligt, allemaal door je hoofd heen dan? Misschien eens lekker gaan fietsen, doet mij altijd goed. Zeker bij nacht.
ADHD-C
Zo makkelijk ligt het niet bij een depressie.quote:
Wat er gaat op zo'n dag als je op bed ligt, allemaal door je hoofd heen dan? Misschien eens lekker gaan fietsen, doet mij altijd goed. Zeker bij nacht.
Ik smack meer chickies dan Regilio Tuur
Dat doet mij ook goed, maar ik ben dan ook niet depressief. Je denkt er wel erg makkelijk over.quote:
Wat er gaat op zo'n dag als je op bed ligt, allemaal door je hoofd heen dan? Misschien eens lekker gaan fietsen, doet mij altijd goed. Zeker bij nacht.
Misschien is TS wel een creatief genie, veel schrijvers, schilders en dichters zijn dat ook geweest en waren depressief. Ga op zijn minst gewoon wandelen.quote:
[..]
Dat doet mij ook goed, maar ik ben dan ook niet depressief. Je denkt er wel erg makkelijk over.
ADHD-C
Oke, ik heb niet dit gehad maar je zou kunnen zeggen dat de aanpak hetzelfde blijft (volgens mij dan he, wie ben ik nouquote:
Nou ja, in DM ben ik ook niet al te vrijgevig met info hoor. Te weinig ouderliefde, te veel aan het lot overgelaten, te snel volwassen moeten worden, en vooral altijd alleen geweest, op elk gebied. Ben een echte lone wolf geworden door geworden
)Ik noem het knopen doorhakken, bellen afspreken, erop uit gaan in je 1tje en vrienden maken plus onderhouden.
En ja dat is eng, je gaat een paar keer hard op je bek en je krijgt misschien zelfs spijt halverwege maar deze aanpak (alleen dan gericht op mijn "probleem" ) me eruit getakeld.
Als ik zie hoe mijn leven was en is is het al een wereld van verschil, al moet ik bekennen dat ik me nog steeds af en toe weer een beetje depri voel (en alle gevoelens en rituelen die ik daarbij had)
Voor mij is de truk om in beweging te blijven, niet mijzelf de kans te geven om op mijn probleem te letten, want ik kan je zeggen dat ik de enige ben die het zo zag.
In het kort; zoek een passende oplossing voor jou vind een doel, een droom waar je voor Wilt gaan en blijf niet wachten op een goed moment maar kom in actie
-nogmaals ik weet niet jouw complete verhaal dus neem dit met een korreltje zout
-edit die terugvallen die ik noemde zijn redelijk zeldzaam en de depressie is nog niet zo heel lang weg zeg maar.
Voor mij hielp het ouder worden ook vooral
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?quote:
Zonder AD was ik al lang voor een trein gesprongen. Waarom het leven niet daarmee uitzingen ?
ADHD-C
Echt, Gary, wat jij in de OP beschrijft, in die positie zat ik ongeveer een jaar geleden. Ook gestopt met studie, met werk, hele dagen (eerder nachten) in mijn kamer. En heel diep gegaan tot aan een opname toe. Omdat ik ook in die situatie zat, kan ik je slechts een ding vertellen en dat is dat je het uit moet zitten en vol in therapie moet gaan. Werk en school moet je even laten voor wat het is en alles wat je ervaart moet je niet tegen gaan strijden. 'Gewoon' de rit uitzitten tot het wat beter gaat.
t is niet alleen dat. Er zijn nogal wat eisen in deze maatschappij, eisen die niet compatible zijn met elk persoon. Door bv een gebrekkige (traumatischr) opvoeding. AD kan het een en ander meer gelijktrekken.quote:
[..]
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?
Ts, je hele verhaal is zeer herkenbaar en ik kan me voorstellen dat je alleen maar meer depressed raakt door alle goedbedoelde adviezen, wellicht is het je al te veel om deze reactie te lezen....
Maar geef niet op en leef desnoods van dag tot dag al dan niet met ad.
Hoe fucking cliche het ook mag klinken, niets is blijvend.....
Dus dit ook niet!
Life sucks, maar weg is weg.....
En je kan het niet meer overdoen.
ik wens je alle goeds en liefde.
Maar geef niet op en leef desnoods van dag tot dag al dan niet met ad.
Hoe fucking cliche het ook mag klinken, niets is blijvend.....
Dus dit ook niet!
Life sucks, maar weg is weg.....
En je kan het niet meer overdoen.
ik wens je alle goeds en liefde.
Een studie geeft je juist een doel in je leven. Je komt dan tenminste in een bepaald ritme. Gewoon iets doen wat je leuk denkt te vindenquote:
[..]
Een studie is momenteel te hoogdrempelig voor mij. Als ik niet eens de energie heb om een kop thee te zetten...
Ja de mensen stellen zich veelal aan. Ze zijn hebberig; wilde de beste baan, het mooiste huis, veel centjes, "succes" alom. Hebben ze dat niet dan voelen ze zich een nietsnut, een loser, gefaald in het leven jadieja. Laten al hun geluk afhangen van de hoeveelheid liefde die ze ontvangen. Blijven in het verleden steken; kunnen zich over geen negatieve ervaring heen zetten. Hebben wel de macht om er zelf iets aan te doen, zichzelf forceren dingen aan te pakken, met het beste been uit bed stappen, moeite doen en blijven gaan, maar laten veel passief op zich afkomen. Iedereen is wel eens ongelukkig, overweldigd, moedeloos, iedereen. Blijf je er in hangen dan heb je een "depressie" zo te pakken.quote:
[..]
Ja, wie is eigenlijk niet depressief in deze maatschappij. Volgens mij gebruiken 800.000+ mensen AD in Nederland, of niet?
En dan kunnen ze wel blijven roepen van; het is een ziekte etc etc. Maar ik heb al aardig wat mensen ontmoet met een depressie en vrijwel alle waren chronisch negatief. Zeiken over alles. Beginnend met het weer tot hun baan, hun thuissituatie, opleiding, geld, vriendjes en vriendinnetjes of het gebrek daaraan, niet weten wat ze willen maar ook niets willen uitproberen, nooit zin, nooit zin maken. Zich bij de eerste de beste tegenslag meteen weer hopeloos op de grond laten vallen. Dat soort gezeik. Ik geloof best dat er gevallen zijn waarbij het niet controleerbaar is, echt een aandoening, maar niet in zo'n extreme mate als nu wordt beschreven. En ik geloof al helemaal niet dat je er zelf geen invloed op kan hebben. Dat die mensen therapie zo waarderen geeft alleen maar aan hoe zwak ze mentaal zijn, hoe makkelijk ze anderen met hun hoofd laten spelen. Beïnvloedbaar, waar alle problemen in eerste instantie mee zijn begonnen.
Misschien geen populistenmening maar het zij zo. Dat gezegd te hebben denk ik dat er voor iedereen hoop is. Net als bij verslavingen en dat soort "ziektes". Hard werk en ijzersterke wilskracht.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kola op 12-09-2013 02:07:02 ]
|
|
