De kunst van het loslaten van je ex #226

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:49 schreef StampertjeX het volgende:
Is het dan zo raar om 'sex met je ex' te hebben terwijl je beiden niks meer voelt en je gewoon vrienden bent. Het was echt als een soort van afsluiting en een bevlieging van beide kanten

Sex met je ex is nooit zomaar een bevlieging mijn inziens... Er is altijd lust of gevoel bij mij minimaal een van de partijen...
Althans zo denk ik er over... En ik heb de wijsheid ook niet in pacht

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:56 schreef MrKikker het volgende:

[..]
Omdat zij na het uitgaan verder is gegaan en (kennelijk) nu gelukkig is met een ander, waar ik ben achtergebleven met hossels en niks serieus. Zij is lekker op vakantie in Turkije, ik zit 9-5 te slaven. Ik had verwacht er na haar op vooruit te gaan (gezien ruzies, discussies, frustraties e.d. in de relatie), nu ben ik degene die met 'niks' achterblijf.

Is dat zo? Blijf jij met niks achter? Je zegt zelf, geen ruzies, geen gezeik meer en je hebt hossels. In andere terms, you do get laid!

Het is toch over? Het met niks achter blijven wat jij hier noemt is een afspiegeling ten opzichte van jouw ex! Waarom doe je dat? Je weet zelf ook wel dat je jezelf daar mee alleen maar pijn doet.

Of zij gelukkis is maakt nu toch niks meer uit?

Waarom die twijfel? Wil je die oude tijd terug? Wil je het gezeik terug? Of voelt het als een middelvinger dat jij hebt hebt opgegeven en zij blijkbaar er sneller over heen is gekomen ivg met jou. Nou, dat is mooi voor haar, maar dat toont dan toch alleen maar aan dat het goed is dat je er mee gekapt ben?

Het was van beide kanten pure lust denk ik.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:49 schreef StampertjeX het volgende:
Beetje wel eigenlijk, was meer een impulsieve actie geloof ik . We voelen wel beiden niks meer zelfs niet meer bij naar het naar bed gaan. Maar we denken wel terug aan de tijden die we samen hadden dat dat gewoon jammer is dat het niet meer zo is, we kunnen het nu toch niet meer veranderen.

Is het dan zo raar om 'sex met je ex' te hebben terwijl je beiden niks meer voelt en je gewoon vrienden bent. Het was echt als een soort van afsluiting en een bevlieging van beide kanten

Sex met je ex is vaak een dodelijke afsluiting van iets wat ooit heel mooi was, omdat het namelijk vaak na verloop van tijd, nadat je sex hebt gehad met iemand anders er toch weer wrok gaat leven. Sex met een ex zorgt voor emotionele attachment en je moet sterk in je schoenen staan om daarna echt alles los te laten en geen traantje meer te hoeven laten om je ex-relatie.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 14:06 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Is dat zo? Blijf jij met niks achter? Je zegt zelf, geen ruzies, geen gezeik meer en je hebt hossels. In andere terms, you do get laid!

Het is toch over? Het met niks achter blijven wat jij hier noemt is een afspiegeling ten opzichte van jouw ex! Waarom doe je dat? Je weet zelf ook wel dat je jezelf daar mee alleen maar pijn doet.

Of zij gelukkis is maakt nu toch niks meer uit?

Waarom die twijfel? Wil je die oude tijd terug? Wil je het gezeik terug? Of voelt het als een middelvinger dat jij hebt hebt opgegeven en zij blijkbaar er sneller over heen is gekomen ivg met jou. Nou, dat is mooi voor haar, maar dat toont dan toch alleen maar aan dat het goed is dat je er mee gekapt ben?

Dit. En je hebt gelijk (je bent overigens ook niet de enige die dit zegt ). Weet ook niet waarom ik er nog zo mee bezig ben, het gaat een tijd goed en af en toe barst een bom aan frustraties. Tijdverspilling.

Thanks voor je reacties!

quote:

Op maandag 29 juli 2013 14:09 schreef MrKikker het volgende:

[..]

Dit. En je hebt gelijk (je bent overigens ook niet de enige die dit zegt ). Weet ook niet waarom ik er nog zo mee bezig ben, het gaat een tijd goed en af en toe barst een bom aan frustraties. Tijdverspilling.

Thanks voor je reacties!

Your welcome, ik zit in het zelfde schuitje hoor. Ik heb zelfs PTSS uit mijn vorige (borderline) relatie gekregen. Ik struggle nog elke dag met die gevoelens die je hier zit.

Die zitten inmiddels zo diep in mijn hoofd dat ik het rationeel wel begrijp dat het onzinnig is, maar ik zit helaas nog met flinke emotionele nachtmerries aan mn broek geknoopt .

quote:

Op maandag 29 juli 2013 14:28 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Your welcome, ik zit in het zelfde schuitje hoor. Ik heb zelfs PTSS uit mijn vorige (borderline) relatie gekregen. Ik struggle nog elke dag met die gevoelens die je hier zit.

Die zitten inmiddels zo diep in mijn hoofd dat ik het rationeel wel begrijp dat het onzinnig is, maar ik zit helaas nog met flinke emotionele nachtmerries aan mn broek geknoopt .

Ouch. das wel een stukje serieuzer ja.. hoop dat je er goed (beetje relatief) uitkomt!

quote:

Op maandag 29 juli 2013 14:36 schreef MrKikker het volgende:

[..]

Ouch. das wel een stukje serieuzer ja.. hoop dat je er goed (beetje relatief) uitkomt!

Vandaar ook mijn adviezen

Denk echt goed over je eigen pijn na, want in wezen doe je jezelf alleen maar pijn, betreffende op een stukje eigen verleden terwijl je daar nu (!) letterlijk niks meer aan kunt veranderen. Want zeg nou zelf, kun je nog iets aan je verleden veranderen? Nee..

Dus waarom zou je op basis van je verleden kut voelen? Even serieus nu hae ? Waarom zou je dat doen? Dat is toch van de zotte? We zijn nog jong, hebben nog enorm veel jaren voor ons en het leven is te mooi om te gaan zaniken over dat verleden.

We zouden vandaag de dag eigenlijk 21 maanden een relatie hebben. Helaas heeft zij die relatie 6 maanden geleden beëindigd.

Ik kan wel zeggen dat het veel beter met mij gaat. Alhoewel het soms nog wel pijn doet om haar te zien. Ze werkt bij dezelfde supermarkt als waar ik werk. Soms zie ik haar dan voorbij lopen en dan kijken we elkaar eventjes aan en dan lijkt het wel alsof we elkaar kunnen vermoorden... Geen glimlach of wat dan ook. Bij mij ook niet hoor.

Dat is nog steeds zo moeilijk te begrijpen omdat wij echt niet te breken waren en niet zonder elkaar konden. Helaas is alles nu kapot en lijkt het erop dat we elkaar nooit meer zullen spreken... terwijl alles ooit zo mooi was.

Ik zat ook bij haar in de klas en dat heeft het allemaal zo moeilijk gemaakt... We zaten bij elkaar in de klas en iedereen maakte het ons zo moeilijk. Iedereen in de klas en op werk vond maar dat er een veel stoerdere jongen bij haar hoorde. Ben nu gelukkig gestopt met die opleiding.

Ik heb geen idee hoe dit zal aflopen. Ik ben in ieder geval erg blij dat het goed met mij gaat en veel met mijn vrienden weg ga. Ik vind het nu, 6 maanden later nog steeds moeilijk om te zien hoe iets moois en de verbondenheid tussen 2 personen helemaal kapot kan gaan...

quote:

Op maandag 29 juli 2013 15:41 schreef Marmal het volgende:
We zouden vandaag de dag eigenlijk 21 maanden een relatie hebben. Helaas heeft zij die relatie 6 maanden geleden beëindigd.

Ik kan wel zeggen dat het veel beter met mij gaat. Alhoewel het soms nog wel pijn doet om haar te zien. Ze werkt bij dezelfde supermarkt als waar ik werk. Soms zie ik haar dan voorbij lopen en dan kijken we elkaar eventjes aan en dan lijkt het wel alsof we elkaar kunnen vermoorden... Geen glimlach of wat dan ook. Bij mij ook niet hoor.

Dat is nog steeds zo moeilijk te begrijpen omdat wij echt niet te breken waren en niet zonder elkaar konden. Helaas is alles nu kapot en lijkt het erop dat we elkaar nooit meer zullen spreken... terwijl alles ooit zo mooi was.

Ik zat ook bij haar in de klas en dat heeft het allemaal zo moeilijk gemaakt... We zaten bij elkaar in de klas en iedereen maakte het ons zo moeilijk. Iedereen in de klas en op werk vond maar dat er een veel stoerdere jongen bij haar hoorde. Ben nu gelukkig gestopt met die opleiding.

Ik heb geen idee hoe dit zal aflopen. Ik ben in ieder geval erg blij dat het goed met mij gaat en veel met mijn vrienden weg ga. Ik vind het nu, 6 maanden later nog steeds moeilijk om te zien hoe iets moois en de verbondenheid tussen 2 personen helemaal kapot kan gaan...

Mja soms heb je een goed einde, soms heb je een slecht einde. Die van jullie was duidelijk de laatste.

Ik vind het persoonlijk ook onzin hoor, als je een relatie breekt dat je dan van beste vrienden en alles opeens naar compleet vreemdelingen gaat ..

Gelukkig bouw ik mijn relaties bijna altijd op uit vriendschap die er altijd nog wel is na de relatie, mits die persoon natuurlijk geen stoornis in d'r heeft zitten.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 15:51 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Mja soms heb je een goed einde, soms heb je een slecht einde. Die van jullie was duidelijk de laatste.

Ik vind het persoonlijk ook onzin hoor, als je een relatie breekt dat je dan van beste vrienden en alles opeens naar compleet vreemdelingen gaat ..

Gelukkig bouw ik mijn relaties bijna altijd op uit vriendschap die er altijd nog wel is na de relatie, mits die persoon natuurlijk geen stoornis in d'r heeft zitten.

En gelijk heb je hoor! Maar het is sowieso raar want ze hield echt heel veel man me, echt waar. Dat heb ik aan genoeg dingen gemerkt.

Na dat ze de relatie heeft beëindigd is ze opeens dingen gaan doen die ze nooit wou doen. Uitgaan, met jongens afspreken etc. Ze is pas met deze dingen begonnen toen ze 18 was. Ze zat namelijk rond haar 16/17e levensjaar in een depressie.

Ik heb haar leren kennen toen ze net 17 was en toen was ze zo lief en anders. Ik zweer het je; ik en héél veel anderen kennen haar nu helemaal niet meer terug. Ze is een compleet ander mens geworden.

Ze heeft aan haar vrienden verteld dat ze vind dat ze erg veranderd is en dat ze dat totaal niet leuk vind. Ze krijgt uit het niets allemaal tegenslagen te verwerken en zit nu in een lichte depressie. Ik vind het zo zielig voor haar, kon ik maar wat doen...

Onze vrienden merkten op dat ze in de tijd dat ze met mij had echt heel erg rustig en aardig was. Ik ben een nogal zacht persoon en ze is nu op zoek gegaan naar oudere, stoerdere jongens.

Maar ja, we zien wel waar het schip strandt. Voor mij hoeft het echt niet meer, ook al heb ik zo veel van haar gehouden. Gelukkig ga ik een nieuwe opleiding doen dus dat betekent nieuwe mensen ontmoeten!

quote:

Op maandag 29 juli 2013 16:04 schreef Marmal het volgende:

[..]

En gelijk heb je hoor! Maar het is sowieso raar want ze hield echt heel veel man me, echt waar. Dat heb ik aan genoeg dingen gemerkt.

Na dat ze de relatie heeft beëindigd is ze opeens dingen gaan doen die ze nooit wou doen. Uitgaan, met jongens afspreken etc. Ze is pas met deze dingen begonnen toen ze 18 was. Ze zat namelijk rond haar 16/17e levensjaar in een depressie.

Ik heb haar leren kennen toen ze net 17 was en toen was ze zo lief en anders. Ik zweer het je; ik en héél veel anderen kennen haar nu helemaal niet meer terug. Ze is een compleet ander mens geworden.

Ze heeft aan haar vrienden verteld dat ze vind dat ze erg veranderd is en dat ze dat totaal niet leuk vind. Ze krijgt uit het niets allemaal tegenslagen te verwerken en zit nu in een lichte depressie. Ik vind het zo zielig voor haar, kon ik maar wat doen...

Onze vrienden merkten op dat ze in de tijd dat ze met mij had echt heel erg rustig en aardig was. Ik ben een nogal zacht persoon en ze is nu op zoek gegaan naar oudere, stoerdere jongens.

Maar ja, we zien wel waar het schip strandt. Voor mij hoeft het echt niet meer, ook al heb ik zo veel van haar gehouden. Gelukkig ga ik een nieuwe opleiding doen dus dat betekent nieuwe mensen ontmoeten!

Geloof me, over een jaar of 5 kijk je hier met ' ' op terug . Ik heb op jouw leeftijd ook zo'n soort relatie gehad. Tis nu een van mijn beste vriendinnen (zit in mijn mid 20s)

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:57 schreef Sportura het volgende:
Even een kloon omdat ik weet dat m'n ex nog aardig wat fora langsstruind op m'n normale gebruikersnaam...

Tijdje geleden heeft ze het uitgemaakt... En dat net nadat we echt een top vakantie hadden gehad...
Op vakantie hebben we het nog heel lang gehad over de toekomst en eigenlijk kwamen die zaken alleen maar van haar kant af. Ik heb er heel positief opgereageerd omdat ik eigenlijk wel blij verrast was dat ze daar mee kwam.

Lang verhaal kort te maken, we waren nog maar net thuis en ineens had ze allerlei feestjes en was ze ineens niet meer thuis.
Nog geen dag erna maakt ze het uit.

Iets waar ik in eerste instantie aan moest denken was dat ze vreemd ging omdat ze ineens allerlei rare feestjes uit d'r hoge hoed toverde. Dit blijt volgens haar beste vriendin niet het geval te zijn maar ineens vanuit het niets stort ze zich in allerlei feestjes en stappen, terwijl ze daar in onze relatie nooit zin aan had (ik wel )
Ik vermoed alleen dat ze zich helemaal op het werken en stappen stort om maar niet alleen thuis te hoeven zijn en over "ons" na te denken...

Ze bleef in het begin zelfs constant whatsappen om vervolgens te zeiken dat ze er zo zat van was en geen contact meer wilde... Dus moeilijk als het was alle contact verbroken, maar dan zelf na 2 dagen alweer contact opnemen... En dan gewoon koetjes en kalfjes babbelen. Zelfs zeggen dat ze dingen mist, zelf er over beginnen maar niet langs durven komen omdat we het dan alleen maar over "vroeger" zouden gaan hebben en daar heeft mevrouw geen zin in !

Tot 2 weekenden geleden en we toevallig elkaar tegen kwamen op het terras, super leuke avond gehad en ik merkte gewoon dat er nog chemie was maar dat ze zelf gereserveerd is...

Al met al een kut situatie waar ik soms moeilijk mee om kan gaan want het is of alles of niks mijns inziens maar dit is mijn ogen half half aanrommelen...

Ja ik herken de situatie wel een beetje... Lastige situatie maar zie je misschien dingen die er niet zijn of vice versa?

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:10 schreef MrKikker het volgende:

[..]

heb nu voornamelijk het gevoel dat ik er toendertijd (begin Maart) te makkelijk vanaf wilde en dat ik het misschien nog een kans had moeten geven met veel praten enz.
Vooral nu zij (een maand nadat het uitging) een nieuwe had gevonden waar ze nu mee op vakantie is naar Turkije, vraag ik me af hoeveel ik voor d'r heb betekend na 2.5 jaar. Maargoed.

Praten helpt alleen als je beide bereidt bent om aan de relatie te werken. Het komt gewoon niet vanzelf aanwaaien, problemen horen daar ook bij.
En wie zegt dat jij niks voor haar hebt betekent? Misschien gaat ze wel met die nieuwe gozer omdat ze het alleen niet trekt en betekent hij wel niks voor haar.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:48 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Moet je het een plek geven? Je krijgt haar niet terug en zelfs als dat zo is, zal het nooit meer zo zijn zoals het is geweest.

Je ego is echt je eigen probleem. Waarom heb je er een probleem mee? Waarom doe je jezelf pijn?

Wat een onzin, waarom zou je het geen plek moeten geven? Moet je er dan maar mee rond blijven lopen? Het is gewoon een hoofdstuk wat afgesloten moet worden. Haar terug willen heeft er weinig mee te maken.

En 'jezelf' pijn doen vind ik iets te ver gaan. Je zet die knop niet zomaar om. Gevoelens stuur je niet zo gemakkelijk. Dat is er gewoon en je kan er niks anders mee doen dan het langzaam te accepteren.

Mijn relatie is twee weken geleden verbroken door mijn ex terwijl ze op vakantie was, onder de smoes: 'we passen niet bij elkaar'. Dat na twee jaar.
Achteraf hoor je van een vriendin dat ze een andere jongen is tegengekomen. Maakt het verwerken een stuk makkelijker!

quote:

Op maandag 29 juli 2013 17:15 schreef aeque het volgende:

Wat een onzin, waarom zou je het geen plek moeten geven? Moet je er dan maar mee rond blijven lopen? Het is gewoon een hoofdstuk wat afgesloten moet worden. Haar terug willen heeft er weinig mee te maken.

En 'jezelf' pijn doen vind ik iets te ver gaan. Je zet die knop niet zomaar om. Gevoelens stuur je niet zo gemakkelijk. Dat is er gewoon en je kan er niks anders mee doen dan het langzaam te accepteren.

Omdat je niet alles een plek hoeft te geven. Niet iedereen geeft evenveel om een partner of om het lief en leed dat gedeeld zou worden in een relatie...

Loopt hij er uberhaupt mee rond zou ik een terechtere vraag vinden, hij heeft het immers zelfs uitgemaakt vanwege het gezeur, geruzie etc.

Sommigen zetten die knop wel zo maar om, sommige ook niet.

But don't ask me, ik kan die knop ook niet om zetten, zelfs totaal niet(!) maar ik kon dat altijd wel in het verleden.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 17:40 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Omdat je niet alles een plek hoeft te geven. Niet iedereen geeft evenveel om een partner of om het lief en leed dat gedeeld zou worden in een relatie...

Loopt hij er uberhaupt mee rond zou ik een terechtere vraag vinden, hij heeft het immers zelfs uitgemaakt vanwege het gezeur, geruzie etc.

Sommigen zetten die knop wel zo maar om, sommige ook niet.

But don't ask me, ik kan die knop ook niet om zetten, zelfs totaal niet(!) maar ik kon dat altijd wel in het verleden.

Dat hij het zelf uit heeft gemaakt, ok. Maar dat wil toch niet zeggen dat hij er niet mee kan zitten? In het verleden een korte relatie gehad met iemand waarmee het gewoon niet werkte. Maar ik gaf wel enorm om haar. Dan lijkt het mij normaal dat je er gewoon ook gevoelens om hebt.

En sorry hoor, als je die knop zo snel om kan zetten, waarom ben je dan ooit een relatie aangegaan? (is niet persoonlijk op jou gericht) Naar mijn mening is er altijd een gevoel. Ook al werkt de relatie niet een gevoel voor de ander is volgens mij altijd aanwezig.

Sorry voor de posts achter elkaar, maar ik wou dit graag even apart neerzetten.

Hier gaat het weer lekker trouwens... Not.

Mijn verhuizing komt dichterbij en er wordt alleen maar meer duidelijk dat vanaf het moment dat ik weg ben haar 'nieuwe' vriend daar komt wonen en gewoon alles overneemt wat ik mede heb opgebouwd.
Ik kan hier zo boos over worden. Ik wil het verdomme niet eens, de hele shitzooi niet. Het is gewoon zo oneerlijk.
Waarom moet ik nou weer degene zijn die maar alles overnieuw moet gaan doen, zij veroorzaakt dit alles en ik mag op de blaren zitten. En ook gewoon niet eens het fatsoen of respect hebben om ook maar een beetje rekening met mij te houden.

En dan is er nog een kleine van 6 jaar in het spel. Ik raak daar ook alles mee kwijt. Ik mag blij zijn als ik haar 1 á 2 keer in de maand zal gaan zien. Nooit meer die leuke spontane momenten dat ze weer iets lekker geks doet waar je alleen maar om kan lachen. Nooit meer Sinterklaas waarbij je op de deur bonkt om vervolgens verstopt te kijken hoe ze reageert. En het wordt allemaal zomaar aan hem gegeven.

Het is gewoon oneerlijk, deze hele kut situatie.

Voor mij is het nu zo'n 1,5/2 maand sinds het uit is en het is een rare tijd geweest. Ik ben weer flink in het single leven gedoken en het is me opzich best bevallen. Omdat ik vorig jaar zomer een burn-out had gekregen, was mijn emotionele gesteldheid het afgelopen jaar echt een rollercoaster. Ik dacht altijd dat mijn ex een enigszins stabiele factor was maar sinds het uit is, is mijn emotionele gesteldheid met rasse schreden vooruit gegaan. Wat dat betreft besef ik ook steeds meer dat het iets ongezonds was waar ik in zat en ik misschien nog helemaal geen zin had in zo'n diepe relatie.

De afgelopen maanden heb ik in ieder geval flink af zitten regelen, wat op zich ook wel weer eens leuk is. Ik heb me al die tijd toch in moeten houden (misschien wel een teken op zichzelf) en ik heb ladingen met vrouwen ontmoet. Soms komt de steek van de breuk echter nog wel boven wanneer ik dingen vind die van ons waren of als ik op plekken kom waar we samen geweest zijn. Ik merk echt dat het nog een beetje gissen is voor mijn hersenen waar ik nu eigenlijk sta met mijn emoties. Toch heb ik al sterk het gevoel dat ik er over heen begin te raken. Ik heb ook een ander meisje ontmoet waarmee het klikt, maar ondanks dat we het leuk hebben, pin ik me nergens op vast. Ik wil ook niet te snel ergens induiken waarvan ik later spijt ga krijgen.

Plaatje in de OP klopt zeker, zit zelf in fase een nu. Het is sinds gister uit, en gister ging het opzich nog wel maar vandaag was echt een kut dag. Wanneer ik met vrienden ben denk ik er weinig aan, maar als ik alleen ben alleen maar. Ook heb ik, zoals meer mensen, het gevoel dat alles weer goed komt.

Maar als ik de meesten hier moet geloven komt het allemaal wel goed op z'n tijd.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 23:30 schreef zlotka het volgende:

Maar als ik de meesten hier moet geloven komt het allemaal wel goed op z'n tijd.

Natuurlijk wel, alleen is er bij de een wat meer tijd nodig dan bij de ander.

Wij zijn vrijdag beide ons eigen weg gegaan. Ik dacht dat het daardoor iets makkelijk zou worden, maar voor mijn gevoel was daar nog wonen toch fijner, alleen helpt dat weer niet bij het loslaten.
Daar heb ik sowieso veel moeite mee, ik heb niet voor niks daar 6/7 jaar opgebouwd. En de oplossing is zo simpel, praten. Als we dat gedaan hadden en duidelijk gemaakt wat er mis was hadden we al het gezeik op kunnen lossen. Maar het is voor haar te laat, zegt ze. Zij gaat nu verder met een ander en ik moet het maar aanzien.

Wat ik wel heel pijnlijk vind is dat ik de kleine al een week niet gezien heb, en dus ook niet eens fatsoenlijk doei heb kunnen zeggen of uitleggen waar ik heen ging. Dat doet echt gewoon pijn.

Maar ik houd me ook maar vast aan de gedachte dat alles wel goed komt.

Pff, heb weer even een terugval. Hoor dat ze met andere mannen heeft gedate en dat doet me meer dan ik had verwacht.

Of het elke nacht dromen, meerdere keren per nacht zelfs, en dan smorgens weer denken 'oja'..
Ik haat het.

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:57 schreef Sportura het volgende:
Even een kloon omdat ik weet dat m'n ex nog aardig wat fora langsstruind op m'n normale gebruikersnaam...

Tijdje geleden heeft ze het uitgemaakt... En dat net nadat we echt een top vakantie hadden gehad...
Op vakantie hebben we het nog heel lang gehad over de toekomst en eigenlijk kwamen die zaken alleen maar van haar kant af. Ik heb er heel positief opgereageerd omdat ik eigenlijk wel blij verrast was dat ze daar mee kwam.

Lang verhaal kort te maken, we waren nog maar net thuis en ineens had ze allerlei feestjes en was ze ineens niet meer thuis.
Nog geen dag erna maakt ze het uit.

Iets waar ik in eerste instantie aan moest denken was dat ze vreemd ging omdat ze ineens allerlei rare feestjes uit d'r hoge hoed toverde. Dit blijt volgens haar beste vriendin niet het geval te zijn maar ineens vanuit het niets stort ze zich in allerlei feestjes en stappen, terwijl ze daar in onze relatie nooit zin aan had (ik wel )
Ik vermoed alleen dat ze zich helemaal op het werken en stappen stort om maar niet alleen thuis te hoeven zijn en over "ons" na te denken...

Ze bleef in het begin zelfs constant whatsappen om vervolgens te zeiken dat ze er zo zat van was en geen contact meer wilde... Dus moeilijk als het was alle contact verbroken, maar dan zelf na 2 dagen alweer contact opnemen... En dan gewoon koetjes en kalfjes babbelen. Zelfs zeggen dat ze dingen mist, zelf er over beginnen maar niet langs durven komen omdat we het dan alleen maar over "vroeger" zouden gaan hebben en daar heeft mevrouw geen zin in !

Tot 2 weekenden geleden en we toevallig elkaar tegen kwamen op het terras, super leuke avond gehad en ik merkte gewoon dat er nog chemie was maar dat ze zelf gereserveerd is...

Al met al een kut situatie waar ik soms moeilijk mee om kan gaan want het is of alles of niks mijns inziens maar dit is mijn ogen half half aanrommelen...

Nou even een update van bovenstaande situatie... Het is alleen maar bergafwaards gegaan...
Alleen maar ruzie en gezeik, gaat soms 2 a 3 dagen goed en dan begint het weer alsof ze aanstuurt op ruzie...
En dat is er gekomen hoor... Jezus, wat een gezeik gehad... Ik heb echt alles voor m'n voeten gegooid gekregen maar op alle vragen die ik stel krijg ik geen antwoord. Alles wordt afgedaan als leugens.

Constant als ik denk van, én nu is het klaar dan begint het weer... Om nu aan te komen op een punt dat het in mijn optiek alleen maar zeiken is om het zeiken, dwarsliggen om niks...
Ik snap best dat ze aandacht wil, en dat kan ze krijgen ook maar het is net alsof ze het leuk vind om negatieve aandacht te krijgen...

Constant roepen dat ze rust wil en zat is van mijn "gezeik" maar zelf constant de aanval zoeken omdat ze weet dat ik wel reageer ! Ik heb er m'n buik zo van vol maar loslaten ben ik nog gewoon niet klaar voor, en stiekem wil ik haar diep van binnen ook gewoon nog terug...

Ik hoor het mezelf ook gewoon zeggen Het zou lachwekkend zijn als het niet zo serieus echt was...

Dan heeft zij waarschijnlijk nog heel veel te zeggen en te verwerken.

Kunnen jullie niet een normaal gesprek hebben? Of kan zij niet eens haar gedachten op papier/mail zetten? Dan wel even wat tijd nemen voor zichzelf om na te denken?

Laat je zelf niet verleiden tot ruzie, hoe moeilijk ook. Zeg dat als haar iets dwars zit, dat je open staat voor een normaal open gesprek, omdat je niet op deze manier met haar om wilt gaan.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2013 15:29 schreef Sportura het volgende:

[..]

Nou even een update van bovenstaande situatie... Het is alleen maar bergafwaards gegaan...
Alleen maar ruzie en gezeik, gaat soms 2 a 3 dagen goed en dan begint het weer alsof ze aanstuurt op ruzie...
En dat is er gekomen hoor... Jezus, wat een gezeik gehad... Ik heb echt alles voor m'n voeten gegooid gekregen maar op alle vragen die ik stel krijg ik geen antwoord. Alles wordt afgedaan als leugens.

Constant als ik denk van, én nu is het klaar dan begint het weer... Om nu aan te komen op een punt dat het in mijn optiek alleen maar zeiken is om het zeiken, dwarsliggen om niks...
Ik snap best dat ze aandacht wil, en dat kan ze krijgen ook maar het is net alsof ze het leuk vind om negatieve aandacht te krijgen...

Constant roepen dat ze rust wil en zat is van mijn "gezeik" maar zelf constant de aanval zoeken omdat ze weet dat ik wel reageer ! Ik heb er m'n buik zo van vol maar loslaten ben ik nog gewoon niet klaar voor, en stiekem wil ik haar diep van binnen ook gewoon nog terug...

Ik hoor het mezelf ook gewoon zeggen Het zou lachwekkend zijn als het niet zo serieus echt was...

Alles wat je vertelt heb ik ook. Maar gewoon negeren als zij zo begint. Ik ben er eigenlijk ook niet aan toe om het los te laten en wil haar ook nog terug, maar de keiharde waarheid is dat dit niet gaat gebeuren. Misschien is dit in mijn situatie iets duidelijker omdat mijn ex al een ander heeft, en daar vanaf de dag dat ik uit huis ben gegaan, mee is gaan samenwonen.

Maar het moet van twee kanten komen, besef je dat goed. En als zij niet wilt dan is dat zo. Het is kut en lastig, maar je kan het alleen maar laten gaan. Probeer verder te gaan met jouw leven, niet het leven met haar.

Ik wil niet loslaten

Ik heb de relatie zelf verbroken, zag het op dat moment niet meer zitten. Wilde er niet meer over praten. Hadden een paar keer ruzie gehad. Zat met mezelf ook wat in de knoei, waar ze aandacht en begrip voor had, maar toch. Keuze gemaakt om het uit te maken en wat heb ik daar nu een spijt van

quote:

Op zondag 11 augustus 2013 14:56 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Je zal destijds je redenen gehad hebben maar zoals je het nu zegt komt het ook een beetje ondoordacht over, sorry..

Maar je kan haar niet meer terug krijgen ook?

Ik wilde rust aan mn kop, maar kon dat in mn eentje eerst ook niet vinden. Nu ik die rust heb, komt het 10 x zo hard binnen Ondoordacht, eens. En geen idee hoe ik dat moet aanpakken.

Pff, wat heb ik in de laatste weken gemerkt hoe erg ik gesteld ben op m'n vrijheid nu. Zoals ik eerder zei een meisje ontmoet, maar zij bleek stapelverliefd te zijn op me. In eerste instantie kon ik het niet over mijn hart krijgen om te zeggen dat ik dat to-taal nog niet wilde, maar heb het uiteindelijk toch gedaan. Ik voelde de strop om mijn nek alweer dicht gaan en daar moest ik toch een stokje voor steken.

Ondanks dat ik aan heb gegeven gewoon dingen te willen doen met andere vrouwen die nacht alsnog seks met haar gehad. Nu sms't ze me wel constant, waar ik ook een beetje gek van word maar in ieder geval duidelijk gemaakt waar ik sta en dat is een pak van m'n hart.

Vrouwen, ze zijn ook wat.

Verstandelijk zou ik er overheen moeten zijn (zij ging vreemd + al maanden niks meer voor me voelen, maar bij me blijven voor het gemak en de verhuizing naar Oslo. Dit moest ik uit haar fb lezen...). Verstand zegt dat ik nog een keer goed met haar moet praten voor een goede afronding en dan is het ieder zijns wegen. Eventueel kunnen we dan in de toekomst nog een keer fatsoenlijk contact hebben.

Gevoelsmatig voelt het meer dat ik met list en bedrog de laatste maanden heb geleefd met haar.... En toch.. het was allemaal niet noodzakelijk geweest als zij veel eerder met mij open kaart had gespeeld.
Dit leerde mij dat zij mijn tranen en verdriet niet waard is en dat ik mij richt op mijn toekomst.

Beginnend met het vervangen van de sloten van het appartement. Dan moet zij met mij overleggen wanneer ze haar spullen ophaalt in plaats van dat ik maar moet wachten op haar beslissing en nerges op reageert (heeft nog een sleutel... ) Ik wil haar niet alleen in het appartement hebben. Dus nieuw slot en ik ben vrij
Nu nog werk regelen en donderdag ga ik mijn vrijheid met een brugspring vieren in Rjukan

quote:

Op maandag 12 augustus 2013 22:06 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Maar je weet ook niet wat zij wil? Of heeft ze al een ander? Zo niet, zou ik haar gewoon bellen. Maar ik ben wat dat betreft echt een dromer. 2 weken terug hoopte ik elke minuut dat mijn ex zich bedacht, zo ineens voor me zou staan en me zoenen alsof ze me jaren niet had gezien. Zeg maar wat je in een film ziet. Ja, zo ben ik . Anyway, als je echt zeker weet dat je wel verder wilt, moet je het haar gewoon zeggen.

Niet alleen jij bent een dromer hoor Scrummie. Het jammere is alleen dat het wel dubbel zo hard aankomt, maar dat is niet vreemd als zij al maanden verder is met het verwerken, ze had het alleen nog niet aan mij verteld.

En wat betreft Tenker, die dingen gebeuren. Je hebt uit een opwelling gehandeld, en dat kan gebeuren. Je moet er ook van leren. Feit blijft wel dat het nu twee kanten op kan gaan. Als je het echt nog wilt moet je contact op gaan nemen en uitleggen wat er is/was zodat zij het kan begrijpen. En zorg er dan voor dat je het goed maakt op een bijzondere manier, zodat zij ook in kan zien dat je dit echt meent. Je moet het ook van haar kant kunnen begrijpen, eerst wordt ze opzij geschoven en nu is ze weer welkom, dat kan heel klote overkomen.

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 15:05 schreef Markelientje het volgende:
Verstandelijk zou ik er overheen moeten zijn (zij ging vreemd + al maanden niks meer voor me voelen, maar bij me blijven voor het gemak en de verhuizing naar Oslo. Dit moest ik uit haar fb lezen...). Verstand zegt dat ik nog een keer goed met haar moet praten voor een goede afronding en dan is het ieder zijns wegen. Eventueel kunnen we dan in de toekomst nog een keer fatsoenlijk contact hebben.

Gevoelsmatig voelt het meer dat ik met list en bedrog de laatste maanden heb geleefd met haar.... En toch.. het was allemaal niet noodzakelijk geweest als zij veel eerder met mij open kaart had gespeeld.
Dit leerde mij dat zij mijn tranen en verdriet niet waard is en dat ik mij richt op mijn toekomst.

Beginnend met het vervangen van de sloten van het appartement. Dan moet zij met mij overleggen wanneer ze haar spullen ophaalt in plaats van dat ik maar moet wachten op haar beslissing en nerges op reageert (heeft nog een sleutel... ) Ik wil haar niet alleen in het appartement hebben. Dus nieuw slot en ik ben vrij
Nu nog werk regelen en donderdag ga ik mijn vrijheid met een brugspring vieren in Rjukan

Situatie die o zo herkenbaar is. Je mag blij zijn dat het jouw appartement is en niet gezamelijk zoals bij mij. Jij bent al goed op weg om het gezeik en verdriet achter je te laten en in te zien hoe de situatie echt is. En dat verdient op zijn minst een applaus!

En dan nog even snel een update van mijn eigen 'gezeik'.

Zoals eerder gezegd woont zij nu samen met haar 'nieuwe' vriend, ik ben op een vrijdag middag vertrokken en nog diezelfde avond woonde hij er al. En ik heb daar wel moeite mee. Hij neemt toch alles over wat ik ook heb opgebouwd daar en dat zijn niet alleen materialistische zaken, maar ook een leven met een partner en kind.

Nu ging het de laatste dagen wel redelijk tot goed. Ik denk dat ik over haar nu wel heen ben, alleen al om haar houding. Maar het oude leventje wil ik eigenlijk nog niet kwijt. Hoe heerlijk het was om 's ochtends een slapende dochter te zien en 's avonds als je thuis komt dat je direct geroepen wordt omdat ze iets gemaakt had voor je of dat ze wou spelen. Dat mis ik dus echt.

And to make matters worse ga ik die kleine in de toekomst niet tot weinig meer zien. Volgens mijn ex ben ik niet bereid om de rol als vader op mij te nemen. Want die gaat volgens haar gepaard met het maandelijks betalen van een x bedrag. En dat vertik ik, ik ga mijn ex geen geld geven voor het "dagelijks onderhoud", zij heeft maar haar 'nieuwe' vriend voldoende inkomen en weet ik zeker dat het geld niet naar de kleine gaat, maar naar mijn ex zelf. Als ze bij mij is krijgt ze alles wat ze zich maar wensen kan. En ik ben van mening dat een vader zijn niet om geld draait maar om liefde, en daarvan weet ik zeker dat ik dat kan geven.
Dus nu krijg ik haar gewoon niet meer te zien, zo simpel gaat dat. En als ik het met iets lastig heb, is dat het wel. Dat was de voornaamste reden waardoor ik de hele situatie redelijk doorheen kwam.

Ps. Het is niet mijn biologische dochter en ik heb het nooit mogen erkennen. Vandaar dat ik dus ook niet hoef te betalen.

Gah, mag dan goed op weg zijn... Toch knaagt het en wil ik de deur nog niet helemaal dichtdoen, soms komen de tranen... Verwijderde de foto's uit Aperture en toen...

Toch.. Ik heb de draad weer opgepakt. Naar G4S Oslo gebeld voor werk, zou daar vorige week vrijdag 2e interview hebben... Niet verstandig met dit alles in gedachte. Gebeld en gebeld.. niet terugbellen, dus vandaag contactpersoon gesproken en die zou verder kijken. (Tja, ik heb alle papieren hiervoor in het Noors, geeft me de financiele ruimte om rustig naar ander werk te kijken)
En op maandag nog een interview bij een verzorgingstehuis als extra kracht. Daar me even goed verkopen en hopelijk kan ik zo snel mogelijk beginnen en dan weer een vrienden/kennissenkring opbouwen in Oslo.

Tevens, bungee jumpen is geweldig!!! Aanrader voor iedereen die het wil, Rjukan in Telemark, 84 meter over een rivertje bij de waterkrachtcentrale (bekend uit de film "de helden van Telemark")

Godver... ze heeft haar spullen opgehaald en dat deed ontiegelijk pijn.. Nog even wat gepraat en zo, enige wat er uitkwam van haar was dat ze geen beslissing wil nemen omdat er teveel op haar weg plaatsvind (ze gaat studeren, weet niet wat ze zelf wil (te snel moeten opgroeien door situatie op haar 14/15de)).

Zelf aangegeven dat ik in staat ben met een schone lei te beginnen met haar, maar ik kan het niet alleen... Ze geeft alleen aan dat ze tijd nodig heeft voordat ze een dergelijke beslissing kan nemen en wil dat ik ook verder leef. Dus geen ja en geen nee (duidelijk antwoord zou het zoveel makkelijker maken om evt verder te gaan... )

*Net een iMessage waarin ze bedankte voor de hulp met het ophalen, niet de boel compliceerde. Zag ik geen redenen toe. Haar een melding teruggestuurd dat zij ook tijd nodig heeft voor zichzelf en dat ze altijd welkom is. Gaf aan dat over de financiën we een afspraak maken tzt. Zij mag dan contact opnemen, ik laat haar voor nu gaan.
Genoeg dingen die ik ook moet regelen, vooral werk, motor rijbewijs en Bergen test (Noors op zeker niveau)

[ Bericht 25% gewijzigd door Markelientje op 17-08-2013 11:57:40 (Nieuwe informatie) ]

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 11:54 schreef Scrummie het volgende:
Dat zou ik dus niet trekken, vind het ook niet fair van haar eigenlijk. Of gewoon samen door gaan, of zeggen dat het het einde is. Nu is het half half en kan je niet door met je leven ondanks dat ze zegt dat je dat wel moet doen.

Misschien dat de gevoelens richting haar met de tijd slijten, maar op het moment zit het hartje in de weg.. Geef het liever de tijd dan dat ik te snel er overheen stap.
En ach, met goede vrienden hier is het wel mogelijk de tijd door te komen

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 12:02 schreef Markelientje het volgende:

[..]

Misschien dat de gevoelens richting haar met de tijd slijten, maar op het moment zit het hartje in de weg.. Geef het liever de tijd dan dat ik te snel er overheen stap.
En ach, met goede vrienden hier is het wel mogelijk de tijd door te komen

Als ik het zo lees moet je echt voor jezelf gaan kiezen nu. Je wordt gewoon een beetje aan het lijntje gehouden. Jij moet nu echt gewoon over haar heen gaan stappen, en natuurlijk zegt je gevoel iets anders, dat kan ik maar al te goed. Hier eindigde zo'n zelfde iets in alleen maar leugens van haar kant om er zo goed vanaf te komen en ik zit nu met de gebakken peren.

Na 6 jaar mag ik me hier ook weer melden. Ik ben degene die de relatie heeft verbroken, maar het blijft kut. Soms moet je naar je verstand luisteren en niet naar je gevoel. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn.

quote:

Op zaterdag 10 augustus 2013 15:58 schreef aeque het volgende:

[..]

Alles wat je vertelt heb ik ook. Maar gewoon negeren als zij zo begint. Ik ben er eigenlijk ook niet aan toe om het los te laten en wil haar ook nog terug, maar de keiharde waarheid is dat dit niet gaat gebeuren. Misschien is dit in mijn situatie iets duidelijker omdat mijn ex al een ander heeft, en daar vanaf de dag dat ik uit huis ben gegaan, mee is gaan samenwonen.

Maar het moet van twee kanten komen, besef je dat goed. En als zij niet wilt dan is dat zo. Het is kut en lastig, maar je kan het alleen maar laten gaan. Probeer verder te gaan met jouw leven, niet het leven met haar.

En we gaan weer eens updaten...

Tijdje geleden is het helemaal geexplodeerd... Ontiegelijke ruzie gehad en toen zijn er dingen gezegd die niet gezegd hadden moeten worden, zowel van haar als van mijzelf...
Op dat moment heel erg boos en verdrietig geworden en heeft ze me geblokkeerd van alles, whatsapp, facebook enz.
Op dat moment was ik er heel boos over omdat ze zelf de confrontatie zocht, en teleurgesteld in mezelf dat ik er tóch weer in mee ben gegaan.

Achteraf is dit best een verstandige keuze geweest van haar want ik had rust, eindelijk volledig rust...
Veel na kunnen denken en zie dingen nu ook anders dan dat ik ze kwaad zag zeg maar. Ze heeft in sommige dingen gewoon een punt. Ook al zag ik dat niet. Neem niet weg dat het geen punten zijn die niet op te lossen zijn door er gewoon over te praten.

Nu zijn we echter alleen maar verder afgegleden naar een punt waar we (zeker weten) beiden niet willen zijn.

Nu zijn we een aantal weekenden geleden met een vriendengroep samen een weekend weg geweest en in eerste instantie was het redelijk gespannen maar naarmate het weekend vorderde was het gewoon gezellig, soms wat terughoudend maar wel gezellig.
's avonds leuke avond gehad met iedereen en het kwam er op een gegeven moment op neer dat we samen als laatsten nog buiten zaten en toen hebben we nog wat gebabbeld.
Niet te zwaar want we hadden beiden genoeg gedronken (niet lam), toen zei ze letterlijk, ik ben nog boos op je alleen weet ik even niet waarom meer, maar boos ben ik nog wel !
Op dat moment vraag ik haar of ze misschien die nacht bij mij wil komen liggen, ze zegt op dat moment (achteraf gelukkig) nee en een half uurtje later gaan we beiden naar ons eigen bed.
Later krijg ik echter nog wel te horen dat ze het wel wilde maar het niet onnodig lastig wilde maken, ook tegenover de rest. Ik snap dat volledig en in bed lag ik ook echt te denken van, wat heb je in vredesnaam gevraagd?!

Maar goed, voor m'n gevoel is dit heel lastig want ik merk gewoon aan alles dat ze best twijfeld of beter gezegd over veel dingen nadenkt en zich soms laat leiden door haar hoofd ipv haar hart en dat is soms wat frustrerend.
Maar ik heb een gevoel dat als ik de tijd zn werk laat doen en haar in eerste instantie gewoon met rust laat we (hopelijk) wel weer door 1 deur kunnen en dan zien we mijns inziens wel verder.

had hier onlangs een eigen topic aangemaakt maar daar kreeg ik niet de tips die ik nodig had omdat ik erg fout bezig ben geweest in die relatie en zelfs daarna dus heb dit hele topic even doorgelezen en er wel wat uit kunnen halen. in mijn situatie draait het om een relatie die ongeveer een jaar heeft geduurd. begin 2010 zelf verbroken gezien ik toen al lange tijd niks meer voelde voor hem en de aantrekkelijkheid er nooit echt is geweest. toen hij iemand anders kreeg liet hij nog steeds doorschemeren, al had ik dat verkeerd begrepen blikbaar, dat hij nog steeds van mij hield en dat ik keimooi was, en langzaamaan begon ik hem te missen en te balen dat hij nu gelukig was met iemand anders. heb hem toen anoniem allerlei berichtjes gestuurd, ook naar ze huidige vriend dat hij lelijk was enzo en ook dat me ex was vreemdgaan in die relatie, en dat hij dat nooit bij mij zou hebben gedaan omdat wij ware liefde hadden, in een poging ze uit elkaar te krijgen en te bewijzen dat alleen wij bij elkaar horen en dat hij met mij gelukiger is. uiteindelijk maar gezegd wie ik was gezien ze daar achter kwamen. heb ze beloofd niks meer te laten horen. daarom maar topic gemaakt hier op het forum omdat hij dat niet zou lezen, dacht ik, maar blijkbaar zit hij ook dit forum, gezien ik wel verder wil met me leven.

ik snap gewoon niet waarom ik aan iemand blijf denken met wie de relatie al meer dan 3 jaar uit is, aan iemand die nu al een veel langere relatie heeft met diegene dan met mij. ik ga wel uit, ook met veel knapere jongens, en probeer erover heen te komen maar dat gaat niet heel goed. gelukig heeft hij me verwijderd overal zodat ik niet in verleiding kom ze in de gaten te houden. dat maakt het al makkelijker. ik hoop dat hij dit topic niet leest, want ik heb echt gewoon tips nodig. ik weet dat ik enorm fout bezig ben geweest, dat ga ik niet ontkennen, maar ik wil wel verder. hij is blijkbar gelukiger dus ik wil dat ook worden. ik heb het immers uitgemaakt. als ik dat niet had gedaan waren we gewoon nog samen geweest want hij zei altijd dat hij alleen van mij zou kunnen houden. en daarom geloofde ik ook lange tijd niet dat hij nog meer van ze huidig vriend kan houden. hij mailde mij zelfs dat hij spijt heeft van de relatie. relatie was niet perfect maar dat zou het wel kunnen zijn. maar dat gaat nooit meer gebeuren. iemand met tips? hem opnieuw contakteren is geen optie.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 11:06 schreef Sportura het volgende:

[..]

Even je verhaal weggehaald anders wordt het zo'n lange quote.

Het enige wat ik je nogmaals kan adviseren is om voor jezelf te kiezen.
Ik kan me erg goed in je vinden, zelf ook een aantal keer ruzie gehad waarbij er dingen zijn gezegd die ik niet meende. Maar houdt voor jezelf in gedachte dat je daar boven kunt staan, ongeacht wat ze flikt. Het is heel lastig, dat merk ik zelf vaak genoeg.

En probeer niet teveel het comfort van haar op te zoeken. Dat maakt het voor jou alleen nog maar ingewikkelder en harder als het besef er komt. Net zo als je laatste zien. Tijd doet zijn werk vanzelf wel maar ga niet onnodig hoop geven aan jezelf. Je bent haar gewoon kwijt punt. Niks meer en niks minder. Wat denk je echt dat je 'gewoon' vrienden met haar kan zijn? Je zult dan altijd geconfronteerd worden met het feit dat ze niet meer bij jou is. En mocht ze ooit nog draaien en het toch willen, is dat altijd een meevaller.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 13:00 schreef aeque het volgende:

[..]

Het enige wat ik je nogmaals kan adviseren is om voor jezelf te kiezen.
Ik kan me erg goed in je vinden, zelf ook een aantal keer ruzie gehad waarbij er dingen zijn gezegd die ik niet meende. Maar houdt voor jezelf in gedachte dat je daar boven kunt staan, ongeacht wat ze flikt. Het is heel lastig, dat merk ik zelf vaak genoeg.

En probeer niet teveel het comfort van haar op te zoeken. Dat maakt het voor jou alleen nog maar ingewikkelder en harder als het besef er komt. Net zo als je laatste zien. Tijd doet zijn werk vanzelf wel maar ga niet onnodig hoop geven aan jezelf. Je bent haar gewoon kwijt punt. Niks meer en niks minder. Wat denk je echt dat je 'gewoon' vrienden met haar kan zijn? Je zult dan altijd geconfronteerd worden met het feit dat ze niet meer bij jou is. En mocht ze ooit nog draaien en het toch willen, is dat altijd een meevaller.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 12:53 schreef Sebijzer het volgende:

ik snap gewoon niet waarom ik aan iemand blijf denken met wie de relatie al meer dan 3 jaar uit is, aan iemand die nu al een veel langere relatie heeft met diegene dan met mij.

Omdat gevoel nou eenmaal iets vreemds is.

Kijk bijvoorbeeld naar mijn situatie.
Heb 6,5 jaar een relatie gehad met mijn ex. Zij had een dochter uit een eerdere relatie en haar ex is toen het kind 2/3 maanden was, vertrokken. Ik heb dus om en nabij ook 6,5 jaar voor haar dochter gezorgd.
En nu? Nu heeft ze mij na die tijd weer ingeruild voor diezelfde ex. En dat is echt niet alleen omdat hij de biologische vader is, ik zorgde voor het kind alsof het van mij was, maar omdat ze dat gevoel nooit heeft afgesloten. Het heeft altijd in haar hoofd gezeten.

Je moet het voor jezelf afsluiten. Hoe, dat kan ik je niet zeggen dat moet je zelf uit vinden.

-Update-

Het wordt bij mij steeds leuker, nadat het bericht er was dat ik dochterlief niet tot nooit meer mocht zien, heeft ze nu elke communicatie geblokkeerd ondanks de afspraak dat we alleen contact zouden hebben over spullen en eventuele financiële zaken Maar aangezien er nog spullen van mij bij haar staan, moest ze wel communiceren. Dus wat doet ze, ze laat haar vader een e-mail sturen. Nu moet voortaan al het contact over alle zaken via haar vader gaan. Lekker volwassen

[ Bericht 52% gewijzigd door aeque op 19-08-2013 13:10:13 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door aeque op 19-08-2013 13:10:27 (Per ongeluk dubbel...) ]

jouw situatie is ook wel erg kut. vlak nadat we uit elkaar gingen kon ik merken dat hij zo dol was op onse relatie dat hij toch hoopte dat het door zou gaan. hij wou ook heel veel praten nog enzo en afspreken en dat heb ik toen maar zo min mogelijk gedaan. later las ik paar mails tussen hem en mijn moeder en daarin stond ook dat hij nog van mij hield en veel aan me dacht enzo, zelfs toen hij al paar maanden in die relatie zat waar hij nu ook nog in zit. mede daardoor dacht ik toch altijd dat hij mij terug wou. hij vond me zo mooi en lief. mooier dan zijn huidige vriend vond hij. hij vergeleek alle jongens met mij omdat ik perfect was. hij had de relatie dus nog niet verwerkt bleek en ik denk dat hij ze vriend zo gedumpt had als ik hem toen terug had gevraagd want wij hadden egt ware liefde. en ik dus ook niet. contact met hem willen we allebei niet meer, maar ik weet niet hoe ik het uit mijn hoofd kan halen. hij heeft dingen gezegd, en dingen gedaan die toch wel wat zeggen, zelfs toen hij al in de nieuwe relatie zat. hij heeft nu vaak gemaild dat ik daar niks achter moet zoeken, en dat probeer ik in te zien maar het lukt niet. ik denk aan die mails en aan het contact wat hij perse wou onderhouden en dan realiseer ik me weer dat hij nog steeds van me houd en erg mooi vond. terwijl dat blijkbaar helemaal niet zo is. weet gewoon niet wat ik moet. heb ook nog wat fotos van hem die hij op zijn facebook had staan op mijn computer gezet en daar kijk ik ook vaak na. ik wist toen gewoon niet hoeveel mazzel ik had. hij is erg mooi en dat vond ik toen tegenvallen. idealiseer ik hem nu omdat ik hem niet meer heb ofzo?

Zo, de kogel door de kerk... Even helemaal geen contact meer met haar.

Op moment dat ze toegaf dat ze vreemdgegaan was, iets doms gedaan (kan het niet goedpraten...totale shock ervaring erbij..)
Gevolg: morgen even gesprek politie.. Jippie, zo eerlijk van haar om daar niks over te zeggen..

Over het evt. contact enz, plotseling is ze bang voor me. Ze luistert de hele tijd naar die andere gozer, haar zuster in Polen en een paar vrienden hier. Komt met allerlei excuses aanzetten om mij maar zwart te maken en in een negatief daglicht te stellen.

Gaf haar aan dat hier nog een brief ligt voor haar en zij wil nog wat spullen hebben. Of ik dan morgen even wilde opdraven om 14.45, zodat zij voordat ze naar school gaat, alles had. (ja school op 28 jarige leeftijd. Ik weiger iemand die een 1 jarige opleiding doet, als student te zien...)
Netjes aangegeven dat ik op 09.00 op politiebureau moet zijn voor gesprek, mocht ik 08.30 van haar opdraven. Dacht ik dus even niet... Ik houd er mee op. Wil ze die spullen hebben, komt ze die maar halen. Brief mocht ik dan wel bij de post weer inleveren, maar de rest van de spullen??

Ze begon ook over het deposito toen ze het gros van haar spullen ophaalde.. Zij gaf aan te hebben betaald toen we hier toch heen verhuisden. Op het moment dat wij hier net zaten en zij me vroeg iets voor haar op laptop te doen, dat zij al druk bezig was met andere woonruimte te zoeken. Gevalletje mail niet afsluiten en met open mail mij op die laptop laten werken.. Sorry, ik lees dan wel de koppen
Bleek dat ze hier, na terugkomst uit Polen op 8 augustus, het liefst een eigen plek zou hebben + het verzwijgen van het vreemdgaan, fuck it.. Dat is een zorg voor later. Haar financiële problemen zijn de mijne niet en laat ik dat ook niet worden!

Dus al met al ben ik door haar de afgelopen maanden bedrogen, voorgelogen en aan het lijntje gehouden zodat ze maar naar Oslo kon komen om hier te gaan leren aan Niss, een kunstschool waar ze special effects gaat volgen in een eenjarige opleiding... Alles moet nu wijken voor haar "droom" als artiest, 2 jaar samen weggegooid door haar. Iedereen die ik sprak zegt nu dat ze haar niet meer herkennen, zo veel verandering in haar persoonlijkheid, radicaal dingen weggooien die voorheen een sentimentele waarde hadden enz. Het is alsof ze weer een puber is geworden, waarbij alles om haar draait en de rest zich maar moet schikken (leuk om op je 28ste je weer te gedragen als een 15 jarige..)

Ik ben er klaar mee, besluit genomen, gevoel gaat mee en ik leef mijn leven verder. Donderdag nieuw werk en concrete plannen gemaakt voor de toekomst. Vrijheid, blijheid zeg ik dan maar.