Eensch.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:06 schreef mignonne het volgende:
Ja echt
En over mn zusje en mijzelf, nou ja dan ga je toch haast denken dat er iets niet goed is gegaan in hoe je ouders dat begeleid hebben.
Ja ik denk dat dat het is
Wat buuf zegt vind ik wel een goede, aardig doen tegen elkaar maar je hoeft elkaar niet aardig te vinden, ofzoiets. Gewoon normale beschavingsvormen zeg maarIk vind wel dat je als ouders ook weer niet hoeft te tolereren dat het spul elkaar iedere dag de hersens inslaat omdat ze elkaar niet kunnen luchten.
Nee, precies! Je mag van je kinderen verwachten dat ze elkaar op een normale manier verdragen en behandelen, en verder houdt het op, denk ik.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:06 schreef mignonne het volgende:
Ja echt
En over mn zusje en mijzelf, nou ja dan ga je toch haast denken dat er iets niet goed is gegaan in hoe je ouders dat begeleid hebben.
Ja ik denk dat dat het is
Wat buuf zegt vind ik wel een goede, aardig doen tegen elkaar maar je hoeft elkaar niet aardig te vinden, ofzoiets. Gewoon normale beschavingsvormen zeg maarIk vind wel dat je als ouders ook weer niet hoeft te tolereren dat het spul elkaar iedere dag de hersens inslaat omdat ze elkaar niet kunnen luchten.
Ik zou, als de mogelijkheid er is, wel gaan voor eigen kamers, maar ook de knusse samen-momenten dan inbouwen. Dan is er de keuze of ze dat wel of niet willen.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:10 schreef mignonne het volgende:
B. had het gister ineens over de meiden toch samen 1 kamer gevenik vond het zo'n knus idee
ik ben er nog niet over uit, wie weet, maar ik neig nu toch naar eigen kamers. Ik weet niet waarom eigk.
Goede vraag. Al moet ik eerst zeggen dat het bij mij vooral gaat om het verlangen dat ik heb om alles nog een keer mee te maken en om de ervaring te hebben van kinderen die je zwangerschap en de geboorte van hun broertje of zusje min of meer bewust meemaken. Maar ik ben de enige die daarnaar verlangt. Mijn lief vindt het leven met twee kinderen al druk en voor hem zou een leven met drie kinderen onoverzichtelijk worden. Zijn gevoel daarbij weegt heel zwaar voor mij, misschien wel zwaarder dan mijn eigen verlangen. Ik wil dat hij zich gelukkig voelt in zijn vaderrol, want het belangrijkste is dat wij een stabiel en gelukkig gezin vormen.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:01 schreef Lot_1 het volgende:
Hoe is dat zo veranderd Claudia? Je bent nu ook bezig met nadenken over een derde, terwijl je nog niet heel lang geleden best stellig was over het 'af' zijn van je gezin.
Mijn vriend heeft nooit gerammeld. Hij is wel vrij snel ingestemd met proberen een kind te krijgen, gezien mijn leeftijd en het feit dat het zonder hulp niet zou kunnen. Voor hij mij kende, wilde hij geen kinderen, maar samen leek het hem niet vreselijk ofzoquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Grappig buuv, mijn moeder heeft mijn broers zelden laten oppassen. Ze zag aan mijn neef dat die op gegeven moment het echt niet tof vond dat hij een jonger zusje en broertje had, en dat wilde ze niet bij mijn broers.
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
Grappig. Hier heb ík eigenlijk nooit echt gerammeld. Proberen een kindje te krijgen was voor mij een heel rationele beslissing.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:21 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn vriend heeft nooit gerammeld. Hij is wel vrij snel ingestemd met proberen een kind te krijgen, gezien mijn leeftijd en het feit dat het zonder hulp niet zou kunnen. Voor hij mij kende, wilde hij geen kinderen, maar samen leek het hem niet vreselijk ofzoEn nu is hij dolblij met onze meiske
Haha, ja, alleen trapt B daar niet in. Dus gaan we maar proberen te verhuizen...je moet toch ietsquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:24 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Dat laatste herken ik Claudia. Je voelt dat het weer tijd is voor wat nieuws/ anders en een logische gedachte is dan 'nog een kindje'.
Dat begrijp ik heel goed. In mijn jeugd liep ook het één en ander scheef (al komt het in de verste verte niet in de buurt van wat jij hebt meegemaaktquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:20 schreef -Spring het volgende:
Ik romantiseer een broer of zus ook heel erg. Dat besef ik best. Dat het zo fijn was geweest als iemand dezelfde herinneren aan ons gezin en jeugd had als ik bijv. Als een soort bevestiging of zo. En dat er dan iemand was geweest om samen sterk mee te staan. Nu was het altijd 'ik tegen m'n ouders'.
Maar voor hetzelfde geld had ik een broer gekregen die net zo'n tiran was geweest als m'n vader. Of een zus die haar frustraties om mij gebotvierd had.
Toch is ze er wel, die zus.Ze heeft alleen de bevalling niet overleefd.
![]()
Maar goed, het is eigenlijk maar goed dat ik alleen was. Ik gun niemand mijn jeugd.
Jep, twee keer.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
ja, verhuizen, daar moet ik ook eens in de zoveel tijd naar verlangenquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Haha, ja, alleen trapt B daar niet in. Dus gaan we maar proberen te verhuizen...je moet toch iets
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:18 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Weet je, mijn broer en ik hebben ieder ons eigen leven, maar zijn toch ook heel hecht, ofzo. Ik zou altijd bij hem kunnen aankloppen. En dat gevoel vind ik heel erg prettig. Dàt geeft me een familiegevoel. Niet of we nou de beste vrienden zouden zijn (als puber leefden we totaal langs elkaar heen; net als wat buuf beschrijft, het gaat ook in fases).
Ik ben blij dat ik een zusje heb, maar ik ben niet blij dat ik een broertje heb. En die hele historie van samen opgroeien verandert daar helemaal niets aan.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.
En ik ben ook een familiemens.
Hoe bedoel je dat, groofsken?quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Dat is B ook nooit mee opgehouden, geloof ikquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
Ik kijk ook nog steeds naar nieuwe huizen, hoor.
Ik ging over kinderen nadenken omdat mijn beste vriendin en nog een aantal mensen in onze omgeving kinderen kregen. 'Uit mezelf' had ik er nog nooit aan gedacht. Maarhierdoor ging ik me bedenken dat ik ook 'al' 27 was en dat áls ik ooit kinderen wilde, dit dan wel de ideale leeftijd was. Hiernaast was ik klaar met m'n opleiding en had ik net een vast contract.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Ja, dat snap ik wel hoor.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:34 schreef -Spring het volgende:
[..]
Ik ging over kinderen nadenken omdat mijn beste vriendin en nog een aantal mensen in onze omgeving kinderen kregen. 'Uit mezelf' had ik er nog nooit aan gedacht. Maarhierdoor ging ik me bedenken dat ik ook 'al' 27 was en dat áls ik ooit kinderen wilde, dit dan wel de ideale leeftijd was. Hiernaast was ik klaar met m'n opleiding en had ik net een vast contract.
Ik was vooral bang dat ik ooit spijt zou krijgen als ik géén kinderen had 'genomen'. Dat ik dat dan op m'n sterfbed zou zeggen of zo.Met kinderen had ik toen nog helemaal niets, maar ik vermoedde al wel dat ik die van mezelf wél leuk zou vinden.
Geleidelijk zijn we gewoon heel anders gaan leven, van vijf dagen werken naar vier dagen werken, van appartement naar een 'echt' huis op de begane grond. Straks gaat school een grotere rol spelen in het leven van de kinderen en ik wil daar ook bij betrokken zijn. Vroeger was ik bang dat kinderen je leven 'overnemen' en er geen ruimte meer is voor jezelf en je ambities. Nu zijn de kinderen onderdeel van mijn ambities.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:32 schreef Lot_1 het volgende:
@Claudia: duidelijk verhaal! Ik kan me wel voorstellen dat het zo groeit. Jullie huis is nu ook zo'n heerlijk gezinshuis, ik begrijp wel dat dat ook wat toevoegt.
Wat leuk en lief!quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:37 schreef DevilsAndDust het volgende:
Hier zijn we bezig met het kopen van een huis. Ik merk aan mijn vriend dat hij er ook in alles rekening mee houdt dat één van de kamers (we weten al welke) een kinderkamer zal worden. Van de week kwam 'ie er zelfs mee hoe we de slaapkamer in kunnen richten op zo'n manier dat er nog een co-sleeper naast het bed past..
En ik snap jou ook, hoor. Kusjekroel.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef groofskendezoveelste het volgende:
[..]
Ja, dat snap ik wel hoor.
Ik heb het de afgelopen tijd al een paar keer aangekaart bij mijn vriend, omdat ik er zelf steeds meer over nadenk en mee bezig ben. Mijn vriend geeft ook wel aan dat hij er soms over nadenkt, maar zegt ook eerlijk dat hij er nog niet echt 'klaar' voor is en dat dat misschien wel nooit echt komt; hij voelt dat gewoon niet zo, dat rammel-gevoel. Dus als wij er aan beginnen is het niet zozeer dat hij 'overstag' gaat, maar hij rammelt ook niet echt nee.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Maar dat laatste is bij bijna iedereen wel denk ik; ik kan ook niet één van de twee uitzetten ofzo. Maar ik kan wel degelijk 'meer rationeel' naar een beslissing kijken bijvoorbeeld.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik bedoel dat mijn emotionele kant mijn rationele kant beïnvloedt en andersom ook. Ik geloof niet ik ze echt los kan koppelen van elkaar.
lief! Dank jequote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Geleidelijk zijn we gewoon heel anders gaan leven, van vijf dagen werken naar vier dagen werken, van appartement naar een 'echt' huis op de begane grond. Straks gaat school een grotere rol spelen in het leven van de kinderen en ik wil daar ook bij betrokken zijn. Vroeger was ik bang dat kinderen je leven 'overnemen' en er geen ruimte meer is voor jezelf en je ambities. Nu zijn de kinderen onderdeel van mijn ambities.
En écht, de impact die andermans kinderen hebben op hun leven is onvergelijkbaar met de impact die je eigen kind heeft op jouw leven. Het komt vast goed met je lief en zijn vadergevoelens.
Dat merk in nu ook erg bij mijn moeder. Die heeft een totáál andere beleving van haar jeugd dan haar broer en zus. Het is voor hun dus ook zinloos om erover te praten. Sterker nog, ze krijgen er alleen maar bonje over.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Dat begrijp ik heel goed. In mijn jeugd liep ook het één en ander scheef (al komt het in de verste verte niet in de buurt van wat jij hebt meegemaakt) en het is fijn om een zusje te hebben met dezelfde herinneringen, dat bepaalde allergieën of irrationele reacties snapt. Maar wat je zegt, ook dat is geen garantie, mijn oudere zussen kunnen geen woord van kritiek op hun vader verdragen en onze jeugd is dus gewoon geen onderwerp van gesprek.
Maar het is wel één van dingen waar ik het nu voor mijn zoon moeilijk mee heb. Hij krijgt ook een anders-dan-anders-jeugd en ik had hem erg een partner in crime gegund.
Ik heb vroeger regelmatig voor mijn zusje gezorgd, maar vooral omdat ik het wilde en leuk vond. Mijn oudere zussen kwamen toen ze het huis al uit waren wel eens oppassen, maar kregen door gewoon voor betaald.
Nou dat heb ik dus ook met mijn broertje. Beetje een haat/liefde relatie toen we opgroeide, maar nu is hij echt een maatje een beetje. Jammer dat ik hem zo weinig zie. (beetje eigen schuld, ik moest zo nodig een heel end verderop gaan wonen)quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.
En ik ben ook een familiemens.
De oplossing is dan natuurlijk om vrij dicht op de derde nog voor een vierde te gaan.quote:Op woensdag 16 januari 2013 13:27 schreef Claudia_x het volgende:
Maar onze twee zitten wel heel dicht op elkaar, en een derde zou minstens 4 jaar jonger zijn dan Lena. En dus groeien ze heel anders met elkaar op. Lena en Ivan zitten samen op de peutergroep en er is een grote kans dat ze op op school in dezelfde stamgroep terechtkomen. Ik vraag me af wat dat verschil doet met de onderlinge band en of een derde kindje zich niet juist wat eenzaam zou voelen.
bij ons juist andersom: onze extra kamer is studeerkamer (inmiddels nog steeds rommelhok) maar werd gekscherend direct door 2/3e van de bezoekers als "aaah, de kinderkamerquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:40 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Wat leuk en lief!
Wij hadden in ons nieuwe appartement één kamer als kinderkamer bedacht. Het was ook een kamer die we 'over' hadden. En niemand in onze familie- en vriendenkring stond erbij stil dat het wel eens een kinderkamer zou kunnen worden. Het was zo grappig om te zien dat het als een enorme verrassing kwam dat er een kind bij ons op komst was!
Ik heb dat, zeker toen ik iets ouder werd, toch heel anders ervaren.quote:Op woensdag 16 januari 2013 20:55 schreef Kyara het volgende:
Je weet niet wat je mist dus dat doe je dan ook niet.
Ja echt? Meeste enig kinderen die ik ken denken er nl net zo over. Wat heb je dan gemist?quote:Op woensdag 16 januari 2013 22:30 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
Ik heb dat, zeker toen ik iets ouder werd, toch heel anders ervaren.
En stiekem rammel ik alweer een beetje![]()
quote:Op woensdag 16 januari 2013 22:30 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
En stiekem rammel ik alweer een beetje![]()
je ziet toch bij vrienden/vriendinnen hoe 't daar thuis gaat? ik wilde vroeger altijd graag een zusje (en dat lijkt me nog steeds leuk). maar helaas, dat is er nooit van gekomen. wel een jonger broertje, ik was al bijna 9 toen hij kwam. dat voelde echt als een geweldig 'cadeau', ik ben vanaf 't begin stapelgek op hem geweest. ik heb een goede band met 'm, zou het vreselijk vinden als hem iets overkwam. met m'n twee (ook veel oudere) halfbroers heb ik ook best een goede band maar die woonden bij hun moeder, dat maakt het toch anders dan het samen in een gezin opgegroeid zijn.quote:Op woensdag 16 januari 2013 20:55 schreef Kyara het volgende:
Je weet niet wat je mist dus dat doe je dan ook niet.
Ik heb daar eigenlijk nooit zo opgelet. Ja, vervelende broertjes die aan je spullen zaten of kleine zusjes die per se mee wilden spelen. (ik geloof dat mijn vriendinnetjes eigenlijk allemaal de oudste thuis waren bedenk ik mij nu).quote:Op donderdag 17 januari 2013 08:45 schreef trui het volgende:
[..]
je ziet toch bij vrienden/vriendinnen hoe 't daar thuis gaat? ik wilde vroeger altijd graag een zusje (en dat lijkt me nog steeds leuk). maar helaas, dat is er nooit van gekomen. wel een jonger broertje, ik was al bijna 9 toen hij kwam. dat voelde echt als een geweldig 'cadeau', ik ben vanaf 't begin stapelgek op hem geweest. ik heb een goede band met 'm, zou het vreselijk vinden als hem iets overkwam. met m'n twee (ook veel oudere) halfbroers heb ik ook best een goede band maar die woonden bij hun moeder, dat maakt het toch anders dan het samen in een gezin opgegroeid zijn.
natuurlijk is dat wat anders. maar ik vond het wel een mooi voorbeeld van 'je weet niet wat je mist maar je mist 't toch!'quote:Op donderdag 17 januari 2013 09:59 schreef Kyara het volgende:
Ja, daar heb je gelijk in. Ik had het inderdaad beter kunnen omschrijven dat het zo specifiek voor mij geldt inderdaad.
Overigens vind ik een zoektocht naar biologische ouders weer iets anders. Dat is meer een zoektocht naar je roots. Maar dat terzijde.
dat had ik ook heel leuk gevonden, een zus(je)quote:Op donderdag 17 januari 2013 08:45 schreef trui het volgende:
ik wilde vroeger altijd graag een zusje (en dat lijkt me nog steeds leuk).
Ik juist wel, een vader miste ik al heel jong, daar was ik na het puberen weer aardig overheen. De behoefte een broertje of een zusje kwam wat later, rond een jaar of tien denk ik, en ik zou nu nog steeds graag een broer of zus willen hebben.quote:Op donderdag 17 januari 2013 10:34 schreef LadyBlack het volgende:
Ik heb nooit gedacht: had ik ook maar een vader en een broertje. Een vriendinnetje dat in dezelfde situatie zat overigens wel, dus het is vast per persoon verschillend.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Met zulke vragen zitten we hier ook. We hebben met z'n drieën nu een mooi evenwicht gevonden. Als er een tweede kindje bij zal komen wordt dat evenwicht verstoord en dan is het de vraag hoe en wanneer we weer een balans hebben gevonden met z'n allen. Wat voor impact gaat een tweede hebben op ieder van ons en ook op onze relatie(s) onderling? Ik vind het heel spannend.quote:Op woensdag 16 januari 2013 13:44 schreef Claudia_x het volgende:
Haha.Ik denk dat het ergens eenzelfde soort 'angst' is als je met een tweede kindje kunt hebben. De eerste is zo leuk, kan een ander kindje even leuk zijn, en wat verandert er allemaal aan de dynamiek? We hebben het fijn zo, het is prima. Waarom wil ik er een onzekere factor in gooien en hoe gaat dat uitpakken?
Het valt allemaal ook niet te voorspellen natuurlijk. Oh, en Ivan zou nog een broertje of zusje geweldig vinden, denk ik. En Lena was helemaal gebiologeerd door Lizzie pas, m'n poppenmoedertje. <3
quote:Op donderdag 17 januari 2013 13:33 schreef Soempie het volgende:
En ik kan hier melden dat m'n man en ik gisteravond lang met elkaar hebben gesproken en dat de uitkomst is dat ik een topic op ga schuiven.
dan kom ik wel lurken hoor.quote:Op donderdag 17 januari 2013 19:15 schreef Soempie het volgende:
Leuk, gaaf, spannend en nog heel onwerkelijk!
Wie weet Kyara, maar ik denk dat de kans groter is dat Fee en ik nog samen in zwanger en geboorte posten.
quote:Op donderdag 17 januari 2013 11:29 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
Ik juist wel, een vader miste ik al heel jong, daar was ik na het puberen weer aardig overheen. De behoefte een broertje of een zusje kwam wat later, rond een jaar of tien denk ik, en ik zou nu nog steeds graag een broer of zus willen hebben.Dat is wel bijzonder ja! En ik ben ook benieuwd naar het antwoord op Trui's vraagSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.![]()
quote:Op donderdag 17 januari 2013 13:33 schreef Soempie het volgende:
[..]
Met zulke vragen zitten we hier ook. We hebben met z'n drieën nu een mooi evenwicht gevonden. Als er een tweede kindje bij zal komen wordt dat evenwicht verstoord en dan is het de vraag hoe en wanneer we weer een balans hebben gevonden met z'n allen. Wat voor impact gaat een tweede hebben op ieder van ons en ook op onze relatie(s) onderling? Ik vind het heel spannend.
En dat het zo goed gaat tussen Ivan en Lena, daar hebben jullie opvoedkundige kwaliteiten/ eigenschappen denk ik ook deel aan? Als een derde buiten de boot dreigt te vallen, dan schat ik zo in dat je dat eventueel wel wat bij kunt sturen.
Clubsoda, ik wil me graag bij de woorden van Claudia aansluiten. Wie weet denken jullie over een tijdje anders over die kunstgrepen. En zo niet, dan heeft M. het ook hartstikke goed en fijn zonder broertje of zusje.
En ik kan hier melden dat m'n man en ik gisteravond lang met elkaar hebben gesproken en dat de uitkomst is dat ik een topic op ga schuiven.![]()
![]()
quote:Op donderdag 17 januari 2013 11:40 schreef trui het volgende:
ophelia, dat is bijzonder zeg. weet je ook zijn naam, zodat je 'm ooit eens op zou kunnen zoeken?
Geef je kinderwens maar vast opquote:Op zaterdag 19 januari 2013 11:02 schreef Cassandra87 het volgende:
Mag ik mij hier ook melden als rammelaarEven getwijfeld of ik mee wilde posten maar vind ik toch wel leuk
Even over mij, in mijn eerste relatie waren we bezig voor een kleintje, ik heb drie vroege miskramen gehad, o.a. door dat verdriet en meer dingen erg gaan twijfelen aan die relatie. Weggegaan, later iemand anders leren kennen, doordat ik een kinderwens had en hij niet, is dat stukgelopen.. Nu alweer een half jaar gelukkig met mijn huidige vriend en dat voelt dusdanig goed dat we wel heel zeker van elkaar zijnGrote hamvraag was natuurlijk.. Wil hij kinderen? Want ik word ook alweer 26.. En ja, hij wil ze ook
Ze zijn ook vaak genoeg gesprek van de dag, hoe richten we de logeerkamer in, welke namen vinden we mooi.. Maar eerst nog drie doelen: van elkaar genieten
, reizen en de badkamer verbouwen.
Maar daarna.. Kom maar op!
quote:Op zondag 20 januari 2013 11:52 schreef debeterebob het volgende:
[..]
Geef je kinderwens maar vast op
Waarom? wij wonen op een salaris, en houden nog een riant salaris over. Al gaat het tegelijkertijdquote:Op zondag 20 januari 2013 11:52 schreef debeterebob het volgende:
[..]
Geef je kinderwens maar vast op
heel herkenbaar.quote:Op zondag 20 januari 2013 11:56 schreef Kwisted het volgende:
Ik ben aan het rammelen, en het is eigenlijk belachelijk. Ik heb namelijk een dochter van 4 maandenIk kan er niks aan doen.. maar ik mis het zwanger zijn super erg. Ik ben hartstikke jaloers op mooie dikke buiken.
Eigenlijk zou ik helemaal nog geen 2e kindje willen hoor. Daar wacht ik denk ik nog wel een 1/2-1 jaar mee. Maar zwanger zijn vond ik echt héél erg fijn.Ik weet dus niet of dit echt onder rammelen valt. Ik zou gewoon graag weer zwanger zijn
Nee dat is aan de hand van je contracturen dus hoe meer je werkt voor je verlof hoe meer recht je hebt.quote:Op dinsdag 22 januari 2013 12:25 schreef Tyler-Girl het volgende:
Daar heb je ook een punt. Heb alleen geen idee hoe dat geregeld is met ouderschapsverlof. Dat moet je opbouwen toch?
Scheelt dat ik nog ff de tijd heb
Ik ben tijdens mijn studie parttime gaan werken en heb die uren aangehouden omdat er op korte termijn kinderen in de planning stonden. Gewoon doen wat bij jullie pastquote:Op dinsdag 22 januari 2013 12:15 schreef Tyler-Girl het volgende:
Ik vertelde laatst tegen een vriendin van me dat ik wel graag zou willen beginnen met bijv. 4 dagen werken....dan hoef ik, mocht er een kindje komen, niet direct heel veelt terug in de uren/dagen. maar toen kreeg ik me toch de wind van voren!! wat haalde ik me in mijn hoofd?! en ik moest maar eerst fulltime gaan werken, vast contract en sparen....
Nu weet ik wel dat zij daar niets over te zeggen heeft..maar schrok wel van haar reactie. Had ik dan zoiets raars gezegd.![]()
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |