Eensch.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:06 schreef mignonne het volgende:
Ja echt
En over mn zusje en mijzelf, nou ja dan ga je toch haast denken dat er iets niet goed is gegaan in hoe je ouders dat begeleid hebben.
Ja ik denk dat dat het is
Wat buuf zegt vind ik wel een goede, aardig doen tegen elkaar maar je hoeft elkaar niet aardig te vinden, ofzoiets. Gewoon normale beschavingsvormen zeg maarIk vind wel dat je als ouders ook weer niet hoeft te tolereren dat het spul elkaar iedere dag de hersens inslaat omdat ze elkaar niet kunnen luchten.
Nee, precies! Je mag van je kinderen verwachten dat ze elkaar op een normale manier verdragen en behandelen, en verder houdt het op, denk ik.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:06 schreef mignonne het volgende:
Ja echt
En over mn zusje en mijzelf, nou ja dan ga je toch haast denken dat er iets niet goed is gegaan in hoe je ouders dat begeleid hebben.
Ja ik denk dat dat het is
Wat buuf zegt vind ik wel een goede, aardig doen tegen elkaar maar je hoeft elkaar niet aardig te vinden, ofzoiets. Gewoon normale beschavingsvormen zeg maarIk vind wel dat je als ouders ook weer niet hoeft te tolereren dat het spul elkaar iedere dag de hersens inslaat omdat ze elkaar niet kunnen luchten.
Ik zou, als de mogelijkheid er is, wel gaan voor eigen kamers, maar ook de knusse samen-momenten dan inbouwen. Dan is er de keuze of ze dat wel of niet willen.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:10 schreef mignonne het volgende:
B. had het gister ineens over de meiden toch samen 1 kamer gevenik vond het zo'n knus idee
ik ben er nog niet over uit, wie weet, maar ik neig nu toch naar eigen kamers. Ik weet niet waarom eigk.
Goede vraag. Al moet ik eerst zeggen dat het bij mij vooral gaat om het verlangen dat ik heb om alles nog een keer mee te maken en om de ervaring te hebben van kinderen die je zwangerschap en de geboorte van hun broertje of zusje min of meer bewust meemaken. Maar ik ben de enige die daarnaar verlangt. Mijn lief vindt het leven met twee kinderen al druk en voor hem zou een leven met drie kinderen onoverzichtelijk worden. Zijn gevoel daarbij weegt heel zwaar voor mij, misschien wel zwaarder dan mijn eigen verlangen. Ik wil dat hij zich gelukkig voelt in zijn vaderrol, want het belangrijkste is dat wij een stabiel en gelukkig gezin vormen.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:01 schreef Lot_1 het volgende:
Hoe is dat zo veranderd Claudia? Je bent nu ook bezig met nadenken over een derde, terwijl je nog niet heel lang geleden best stellig was over het 'af' zijn van je gezin.
Mijn vriend heeft nooit gerammeld. Hij is wel vrij snel ingestemd met proberen een kind te krijgen, gezien mijn leeftijd en het feit dat het zonder hulp niet zou kunnen. Voor hij mij kende, wilde hij geen kinderen, maar samen leek het hem niet vreselijk ofzoquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Grappig buuv, mijn moeder heeft mijn broers zelden laten oppassen. Ze zag aan mijn neef dat die op gegeven moment het echt niet tof vond dat hij een jonger zusje en broertje had, en dat wilde ze niet bij mijn broers.
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
Grappig. Hier heb ík eigenlijk nooit echt gerammeld. Proberen een kindje te krijgen was voor mij een heel rationele beslissing.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:21 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn vriend heeft nooit gerammeld. Hij is wel vrij snel ingestemd met proberen een kind te krijgen, gezien mijn leeftijd en het feit dat het zonder hulp niet zou kunnen. Voor hij mij kende, wilde hij geen kinderen, maar samen leek het hem niet vreselijk ofzoEn nu is hij dolblij met onze meiske
Haha, ja, alleen trapt B daar niet in. Dus gaan we maar proberen te verhuizen...je moet toch ietsquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:24 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Dat laatste herken ik Claudia. Je voelt dat het weer tijd is voor wat nieuws/ anders en een logische gedachte is dan 'nog een kindje'.
Dat begrijp ik heel goed. In mijn jeugd liep ook het één en ander scheef (al komt het in de verste verte niet in de buurt van wat jij hebt meegemaaktquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:20 schreef -Spring het volgende:
Ik romantiseer een broer of zus ook heel erg. Dat besef ik best. Dat het zo fijn was geweest als iemand dezelfde herinneren aan ons gezin en jeugd had als ik bijv. Als een soort bevestiging of zo. En dat er dan iemand was geweest om samen sterk mee te staan. Nu was het altijd 'ik tegen m'n ouders'.
Maar voor hetzelfde geld had ik een broer gekregen die net zo'n tiran was geweest als m'n vader. Of een zus die haar frustraties om mij gebotvierd had.
Toch is ze er wel, die zus.Ze heeft alleen de bevalling niet overleefd.
![]()
Maar goed, het is eigenlijk maar goed dat ik alleen was. Ik gun niemand mijn jeugd.
Jep, twee keer.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
ja, verhuizen, daar moet ik ook eens in de zoveel tijd naar verlangenquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Haha, ja, alleen trapt B daar niet in. Dus gaan we maar proberen te verhuizen...je moet toch iets
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:18 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Weet je, mijn broer en ik hebben ieder ons eigen leven, maar zijn toch ook heel hecht, ofzo. Ik zou altijd bij hem kunnen aankloppen. En dat gevoel vind ik heel erg prettig. Dàt geeft me een familiegevoel. Niet of we nou de beste vrienden zouden zijn (als puber leefden we totaal langs elkaar heen; net als wat buuf beschrijft, het gaat ook in fases).
Ik ben blij dat ik een zusje heb, maar ik ben niet blij dat ik een broertje heb. En die hele historie van samen opgroeien verandert daar helemaal niets aan.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.
En ik ben ook een familiemens.
Hoe bedoel je dat, groofsken?quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Dat is B ook nooit mee opgehouden, geloof ikquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
Ik kijk ook nog steeds naar nieuwe huizen, hoor.
Ik ging over kinderen nadenken omdat mijn beste vriendin en nog een aantal mensen in onze omgeving kinderen kregen. 'Uit mezelf' had ik er nog nooit aan gedacht. Maarhierdoor ging ik me bedenken dat ik ook 'al' 27 was en dat áls ik ooit kinderen wilde, dit dan wel de ideale leeftijd was. Hiernaast was ik klaar met m'n opleiding en had ik net een vast contract.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Ja, dat snap ik wel hoor.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:34 schreef -Spring het volgende:
[..]
Ik ging over kinderen nadenken omdat mijn beste vriendin en nog een aantal mensen in onze omgeving kinderen kregen. 'Uit mezelf' had ik er nog nooit aan gedacht. Maarhierdoor ging ik me bedenken dat ik ook 'al' 27 was en dat áls ik ooit kinderen wilde, dit dan wel de ideale leeftijd was. Hiernaast was ik klaar met m'n opleiding en had ik net een vast contract.
Ik was vooral bang dat ik ooit spijt zou krijgen als ik géén kinderen had 'genomen'. Dat ik dat dan op m'n sterfbed zou zeggen of zo.Met kinderen had ik toen nog helemaal niets, maar ik vermoedde al wel dat ik die van mezelf wél leuk zou vinden.
Geleidelijk zijn we gewoon heel anders gaan leven, van vijf dagen werken naar vier dagen werken, van appartement naar een 'echt' huis op de begane grond. Straks gaat school een grotere rol spelen in het leven van de kinderen en ik wil daar ook bij betrokken zijn. Vroeger was ik bang dat kinderen je leven 'overnemen' en er geen ruimte meer is voor jezelf en je ambities. Nu zijn de kinderen onderdeel van mijn ambities.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:32 schreef Lot_1 het volgende:
@Claudia: duidelijk verhaal! Ik kan me wel voorstellen dat het zo groeit. Jullie huis is nu ook zo'n heerlijk gezinshuis, ik begrijp wel dat dat ook wat toevoegt.
Wat leuk en lief!quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:37 schreef DevilsAndDust het volgende:
Hier zijn we bezig met het kopen van een huis. Ik merk aan mijn vriend dat hij er ook in alles rekening mee houdt dat één van de kamers (we weten al welke) een kinderkamer zal worden. Van de week kwam 'ie er zelfs mee hoe we de slaapkamer in kunnen richten op zo'n manier dat er nog een co-sleeper naast het bed past..
En ik snap jou ook, hoor. Kusjekroel.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef groofskendezoveelste het volgende:
[..]
Ja, dat snap ik wel hoor.
Ik heb het de afgelopen tijd al een paar keer aangekaart bij mijn vriend, omdat ik er zelf steeds meer over nadenk en mee bezig ben. Mijn vriend geeft ook wel aan dat hij er soms over nadenkt, maar zegt ook eerlijk dat hij er nog niet echt 'klaar' voor is en dat dat misschien wel nooit echt komt; hij voelt dat gewoon niet zo, dat rammel-gevoel. Dus als wij er aan beginnen is het niet zozeer dat hij 'overstag' gaat, maar hij rammelt ook niet echt nee.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:16 schreef Lot_1 het volgende:
Een andere vraag: zijn hier ook mensen wiens partner helemaal niet zo enthousiast over kinderen krijgen was en die toch kinderen gekregen hebben? Die dus nooit echt 'rammelden' maar maar uiteindelijk wel overstag gingen?
quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik geloof nooit zo in de scheiding rationeel/ emotioneel.
Maar dat terzijde...
Bij mij is dat in elk geval volledig met elkaar verweven.![]()
Maar dat laatste is bij bijna iedereen wel denk ik; ik kan ook niet één van de twee uitzetten ofzo. Maar ik kan wel degelijk 'meer rationeel' naar een beslissing kijken bijvoorbeeld.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik bedoel dat mijn emotionele kant mijn rationele kant beïnvloedt en andersom ook. Ik geloof niet ik ze echt los kan koppelen van elkaar.
lief! Dank jequote:Op woensdag 16 januari 2013 15:35 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Geleidelijk zijn we gewoon heel anders gaan leven, van vijf dagen werken naar vier dagen werken, van appartement naar een 'echt' huis op de begane grond. Straks gaat school een grotere rol spelen in het leven van de kinderen en ik wil daar ook bij betrokken zijn. Vroeger was ik bang dat kinderen je leven 'overnemen' en er geen ruimte meer is voor jezelf en je ambities. Nu zijn de kinderen onderdeel van mijn ambities.
En écht, de impact die andermans kinderen hebben op hun leven is onvergelijkbaar met de impact die je eigen kind heeft op jouw leven. Het komt vast goed met je lief en zijn vadergevoelens.
Dat merk in nu ook erg bij mijn moeder. Die heeft een totáál andere beleving van haar jeugd dan haar broer en zus. Het is voor hun dus ook zinloos om erover te praten. Sterker nog, ze krijgen er alleen maar bonje over.quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:25 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Dat begrijp ik heel goed. In mijn jeugd liep ook het één en ander scheef (al komt het in de verste verte niet in de buurt van wat jij hebt meegemaakt) en het is fijn om een zusje te hebben met dezelfde herinneringen, dat bepaalde allergieën of irrationele reacties snapt. Maar wat je zegt, ook dat is geen garantie, mijn oudere zussen kunnen geen woord van kritiek op hun vader verdragen en onze jeugd is dus gewoon geen onderwerp van gesprek.
Maar het is wel één van dingen waar ik het nu voor mijn zoon moeilijk mee heb. Hij krijgt ook een anders-dan-anders-jeugd en ik had hem erg een partner in crime gegund.
Ik heb vroeger regelmatig voor mijn zusje gezorgd, maar vooral omdat ik het wilde en leuk vond. Mijn oudere zussen kwamen toen ze het huis al uit waren wel eens oppassen, maar kregen door gewoon voor betaald.
Nou dat heb ik dus ook met mijn broertje. Beetje een haat/liefde relatie toen we opgroeide, maar nu is hij echt een maatje een beetje. Jammer dat ik hem zo weinig zie. (beetje eigen schuld, ik moest zo nodig een heel end verderop gaan wonen)quote:Op woensdag 16 januari 2013 15:30 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ja, precies dat. We hadden vroeger veel ruzie en we hebben nu nog nauwelijks contact, maar we hebben een band die voortvloeit uit het met elkaar opgegroeid zijn en ik vind dat heel bijzonder. Ik ben blij dat ik een broertje heb.
En ik ben ook een familiemens.
De oplossing is dan natuurlijk om vrij dicht op de derde nog voor een vierde te gaan.quote:Op woensdag 16 januari 2013 13:27 schreef Claudia_x het volgende:
Maar onze twee zitten wel heel dicht op elkaar, en een derde zou minstens 4 jaar jonger zijn dan Lena. En dus groeien ze heel anders met elkaar op. Lena en Ivan zitten samen op de peutergroep en er is een grote kans dat ze op op school in dezelfde stamgroep terechtkomen. Ik vraag me af wat dat verschil doet met de onderlinge band en of een derde kindje zich niet juist wat eenzaam zou voelen.
bij ons juist andersom: onze extra kamer is studeerkamer (inmiddels nog steeds rommelhok) maar werd gekscherend direct door 2/3e van de bezoekers als "aaah, de kinderkamerquote:Op woensdag 16 januari 2013 15:40 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Wat leuk en lief!
Wij hadden in ons nieuwe appartement één kamer als kinderkamer bedacht. Het was ook een kamer die we 'over' hadden. En niemand in onze familie- en vriendenkring stond erbij stil dat het wel eens een kinderkamer zou kunnen worden. Het was zo grappig om te zien dat het als een enorme verrassing kwam dat er een kind bij ons op komst was!
Ik heb dat, zeker toen ik iets ouder werd, toch heel anders ervaren.quote:Op woensdag 16 januari 2013 20:55 schreef Kyara het volgende:
Je weet niet wat je mist dus dat doe je dan ook niet.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |