OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
en dat ookquote:Op zondag 25 november 2012 13:59 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Absoluut! En daar komt dan weer m de hoek kijken wat Moonah postte: ik ken mezelf, en ik weet dat ik voor mezelf kan zorgen. Met veel of weinig geld. Ik heb mijn zelfstandigheid en onafhankelijkheid in het verleden vaak genoeg aan mezelf bewezen, om me daarover geen zorgen te maken. Mede daardoor vind ik het dus nu geen probleem meer om wel afhankelijk(er) te zijn van B dan ik ooit van een vorig vriendje ben geweest.
ik ben niet direct vanuit huis in deze relatie + kinderen gestapt. ik heb altijd prima voor mezelf gezorgd, dat kan ik heus wel weer
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Idd, kinderalimentatie en partneralimentatie worden beiden met de bijstand verrekend.quote:Op zondag 25 november 2012 14:55 schreef simmu het volgende:
[..]
daar ben ik het niet zomaar mee eens (of oneens hoor)
wat anderen al zeggen: het gaat niet alleen om in je onderhoud voorzien. het gaat ook om het idee dat je domweg een flinke achterstand hebt. jarenlang niet gewerkt is ook jarenlang geen loonsverhogingen, promoties en pensioen enzo. daar is die partneralimentatie voor bedoeld. niet om standaard van de bijstand afgetrokken te worden (ja. als je in de bijstand zit wordt alimentatie van je uitkering afgetrokken)
Indien partner dus x 3 modaal verdient is het waarschijnlijk voordeliger om de alimentatie goed te regelen dan om dwars te liggen en de ander in de bijstand te laten belanden.
Daarbij verhaalt de bijstand ook op de ex-partner als je het alimentatie-technisch zo regelt dat er weinig te verrekenen valt voor de bijstand, en de sociale dienst verhaalt bruto
Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen 
De neiging om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en het onderste uit te kan te willen halen bij een scheiding, ongeacht of de kinderen daar nu de dupe van worden, begrijp ik sowieso niet zo goed.
De neiging om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en het onderste uit te kan te willen halen bij een scheiding, ongeacht of de kinderen daar nu de dupe van worden, begrijp ik sowieso niet zo goed.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdtquote:
[..]
daar ben ik het niet zomaar mee eens (of oneens hoor)
wat anderen al zeggen: het gaat niet alleen om in je onderhoud voorzien. het gaat ook om het idee dat je domweg een flinke achterstand hebt. jarenlang niet gewerkt is ook jarenlang geen loonsverhogingen, promoties en pensioen enzo. daar is die partneralimentatie voor bedoeld. niet om standaard van de bijstand afgetrokken te worden (ja. als je in de bijstand zit wordt alimentatie van je uitkering afgetrokken)
ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Dat soort dingen zijn gewoon vaak onderdeel van de woede over de scheiding, van de scheidingen die ik in mijn omgeving heb meegemaakt is degene met de grootste problemen de scheiding tussen een stel wat samen nog geen goudvis had.quote:
Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen
De scheidingen van ouders met kinderen hebben in geen van de gevallen partneralimentatie gevraagd, en een van de moeders heeft zelfs nooit kinderalimentatie gevraagd.
Het mooie is juist dat haar ex-echtgenoot doet alsof hij haar "afgekocht" heeft qua alimentatie, terwijl hij haar alleen maar uitgekocht heeft.... en daar nog over klaagt, de droeftoeter
Je zou toch kunnen indexeren?quote:Op zondag 25 november 2012 15:08 schreef Barreltje het volgende:
[..]
maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdt
ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor
Daar zou je de cijfers van het CBS voor kunnen gebruiken, maar je zou ook het salaris van de werkende partner als basis voor de indexering kunnen nemen, of gewoon een percentage van het salaris van de werkende partner.
Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.quote:
Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen
Rustig aan.
de precieze hoeveelheid zal je nooit weten, aangezien je nu eenmaal gekozen hebt voor optie b), plus dat partneralimentatie afhankelijk is van het salaris van degene die salaris heeft.quote:
[..]
maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdt
ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor
tsja. wij vonden beiden dat gezien de bewuste keuzes die we hierin maakten partneralimentatie een gegeven is. we vinden dat een heel normale consequentie van die keuzes. we kiezen beide voor deze constructie (wat ik erken als zijnde een luxe trouwens)
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ja, oordeel maar vast zonder te weten wat er speelt.... hoppatee.quote:
[..]
Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.
quote:
[..]
Ja, oordeel maar vast zonder te weten wat er speelt.... hoppatee.
Even ter herhaling hoor, voor als je het niet gezien hebt.quote:
[..]
Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.
Oordeel maar zonder goed te lezen.
Ik ben weer weg, voel me niet heel welkom hier.
Rustig aan.
Woede of niet, het lijkt mij niet de manier om het zo uit te vechten. En er zijn natuurlijk zat scheidingen waarbij de kinderen worden ingezet als pressiemiddel, of ze uit het leven van (met name) de vader worden gehouden, of waarin één van beiden niet meer naar ze om kijkt. Geen partneralimentatie is in heel veel gevallen redelijk en dan moet je dat ook laten vind ik, in het kader van de goede verhoudingen.quote:
[..]
Dat soort dingen zijn gewoon vaak onderdeel van de woede over de scheiding, van de scheidingen die ik in mijn omgeving heb meegemaakt is degene met de grootste problemen de scheiding tussen een stel wat samen nog geen goudvis had.
De scheidingen van ouders met kinderen hebben in geen van de gevallen partneralimentatie gevraagd, en een van de moeders heeft zelfs nooit kinderalimentatie gevraagd.
Het mooie is juist dat haar ex-echtgenoot doet alsof hij haar "afgekocht" heeft qua alimentatie, terwijl hij haar alleen maar uitgekocht heeft.... en daar nog over klaagt, de droeftoeter
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
en dan voor de duur van de relatie of voor de duur van de rest van je werkende leven? ( tot 65/67/70 jaarquote:
[..]
Je zou toch kunnen indexeren?
Daar zou je de cijfers van het CBS voor kunnen gebruiken, maar je zou ook het salaris van de werkende partner als basis voor de indexering kunnen nemen, of gewoon een percentage van het salaris van de werkende partner.
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Dat heb ik deze eerste periode dit schooljaar ook gemerkt zeg, poeh! Ik draaide meer lessen en heb dan nu twee relatief rustige perioden voor de boeg. Maar ik was dus alledrie de dagen een uur later thuis dan gewend en dat maakte alle verschil in mijn hele gevoel van rust en lekker met de kindjes zijn. Tegen vieren thuis zijn samen, of tegen vijven... net dat uur.quote:
[..]
Vind ik ook wel, hoor. Wij werken allebei vier dagen en dat betekent dat we ieder drie dagen fulltime bij onze kinderen zijn. Ik merk heel goed het verschil tussen veel moeten reizen of dichtbij je werk wonen en veel thuis kunnen werken. Die paar uur op een dag maken voor mijn gevoel alle verschil. En daarom vind ik het prima zo. En daarom zoek ik nu ook werk in mijn woonplaats.
Gelukkig gaan we nu dus twee relatief rustige periodes in.
Ik vind het ook fijn dat ik onafhankelijk ben, dat ik ons huisje heb kunnen kopen en behoorlijk naar mijn zin heb kunnen laten verbouwen. En dat allemaal op eigen kracht, dat ik alle boodschappen doe, de kleding verzorg en dan ook nog vrij veel thuis ben met de kinderen.
Ik zou graag iets minder werken (0,5 ipv 0,7 fte), maar het is nou eenmaal zo dat het dan niet haalbaar is. Mocht ik ooit een partner vinden nog dan zou ik dat graag wel doen, alsnog. Ik zou niet snel mijn hele baan opzeggen omdat ik ook wil meer wil kunnen werken mocht dat nodig zijn.
Het is hier die verrekte tropenreis die het zo spannend maakt
. Maar voor de komende zomer krijgen we de reis van mijn ouders. Supersupersuperlief! En het scheelt mij een hoop financiële stress. Want zonder dure vakanties komen we hier netjes rond van wat er is.Veel ruimte om te sparen heb ik niet. Daar zou ik mezelf nog wel meer toe willen dwingen. Discipline ;-).
[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 25-11-2012 15:56:50 ]
Dat ligt eraan wat je afspreekt, daarbij heeft de wetgever de duur van de partneralimentatie al behoorlijk beperkt.quote:
[..]
en dan voor de duur van de relatie of voor de duur van de rest van je werkende leven? ( tot 65/67/70 jaar
Boeiende discussie, en ook hier een relevant onderwerp. Ik ben zo'n vrouw die er (samen met mijn man, uiteraard) voor heeft gekozen om voorlopig niet te gaan werken. In plaats daarvan ben ik nu een jaar na mijn afstuderen zwanger en verwachten we begin april ons eerste kindje. In de richting van mijn (universitaire) studie zijn de laatste 1-2 jaar helaas vrij veel banen geschrapt en is er weinig beschikbaar. Zeker hier in de regio is het daarom heel erg lastig iets te vinden, en al helemaal zonder vervolgopleiding (nog eens 2 jaar fulltime, á ¤15.000). Omdat ik het belangrijk vind op tijd moeder te worden hebben we er daarom voor gekozen nu al voor een kindje te gaan.
Het plan is nu voor mij om de eerste 5 á 6 jaar thuis te zijn voor het/de kind(eren), in die tijd ons gezin compleet te maken en te wachten tot de jongste ook op school zal zitten. Dan ben ik als het goed is begin 30 en kan ik met frisse moed beginnen met een parttime baan en/of extra opleiding. Naarmate de kinderen ouder worden kunnen mijn ouders ook vaker oppassen en kan ik uiteindelijk redelijk wat uren werken. Zowel mijn man als ik vinden het daarnaast belangrijk dat onze kinderen in ieder geval de eerste 1,5/2 jaar zoveel mogelijk door hun eigen ouder(s) op worden gevoed en niet naar een opvang hoeven. Dat speelt ook mee in onze keuze om het zo aan te pakken.
Deze keus maakt dingen mogelijk die wij belangrijk vinden (geen kinderopvang de eerste 2 jaar, relatief jong kinderen krijgen..) maar beperkt ons op andere manieren. Zo zouden we ondanks dat mijn man fulltime werkt, een vast contract heeft en iets boven modaal verdiend geen eigen huis kunnen kopen daar waar we eigenlijk graag willen wonen. Ook een eigen auto, dure vakanties, merkkleding, vaak uit eten gaan en dat soort zaken zullen er de eerst komende tijd bij in schieten. Gelukkig vinden we dat allebei niet belangrijk (nouja, behalve die auto dan die mijn man toch wel graag wil hebben) en hebben we een regeling getroffen met mijn ouders waardoor we naar ieders tevredenheid op een heel aantrekkelijk plekje met voldoende ruimte voor wel 4 kinderen kunnen wonen tegen lage kosten. Zo houden we ruimte over om voldoende te sparen om uiteindelijk op de plek en de manier te kunnen wonen waar we willen.
Het plan is nu voor mij om de eerste 5 á 6 jaar thuis te zijn voor het/de kind(eren), in die tijd ons gezin compleet te maken en te wachten tot de jongste ook op school zal zitten. Dan ben ik als het goed is begin 30 en kan ik met frisse moed beginnen met een parttime baan en/of extra opleiding. Naarmate de kinderen ouder worden kunnen mijn ouders ook vaker oppassen en kan ik uiteindelijk redelijk wat uren werken. Zowel mijn man als ik vinden het daarnaast belangrijk dat onze kinderen in ieder geval de eerste 1,5/2 jaar zoveel mogelijk door hun eigen ouder(s) op worden gevoed en niet naar een opvang hoeven. Dat speelt ook mee in onze keuze om het zo aan te pakken.
Deze keus maakt dingen mogelijk die wij belangrijk vinden (geen kinderopvang de eerste 2 jaar, relatief jong kinderen krijgen..) maar beperkt ons op andere manieren. Zo zouden we ondanks dat mijn man fulltime werkt, een vast contract heeft en iets boven modaal verdiend geen eigen huis kunnen kopen daar waar we eigenlijk graag willen wonen. Ook een eigen auto, dure vakanties, merkkleding, vaak uit eten gaan en dat soort zaken zullen er de eerst komende tijd bij in schieten. Gelukkig vinden we dat allebei niet belangrijk (nouja, behalve die auto dan die mijn man toch wel graag wil hebben) en hebben we een regeling getroffen met mijn ouders waardoor we naar ieders tevredenheid op een heel aantrekkelijk plekje met voldoende ruimte voor wel 4 kinderen kunnen wonen tegen lage kosten. Zo houden we ruimte over om voldoende te sparen om uiteindelijk op de plek en de manier te kunnen wonen waar we willen.
"If cats looked like frogs we'd realize what nasty, cruel little bastards they are." ~ Terry Pratchett.
Kom eens kijken F&F / Op de Beestenboerderij, Deel III!
Kom eens kijken F&F / Op de Beestenboerderij, Deel III!
Ik geloof nou niet dat de gemiddelde modale man zoveel beter uit is op de huidige arbeidsmarkt. Ergo... het is een probleem dat niet bestaat en echt stamt uit de jaren 50.quote:
[..]
En dat is iets slechts?
Maar alle gekheid op een stokje: ik vermoed wel eens dat het een onderschat hedendaags probleem is. Het komt nog steeds vaak voor dat een vrouw volledig thuisblijft. Daar valt denk ik wel een mouw aan te passen, namelijk bijvoorbeeld dat beide partners een individuele bankrekening hebben met daarop een aanzienlijk geldbedrag om op terug te vallen. Maar dan zit je nog wel met het probleem van lange tijd afwezig geweest zijn van de arbeidsmarkt. In zekere mate bestaat dit probleem ook voor vrouwen die veel minder zijn gaan werken, maar voor hen is het minder groot en acuut, vermoed ik.
Nou ja, zomaar een gedachte, hoor. Het is voor mij wel een reden om bijvoorbeeld die bankrekeningen te hebben en om niet minder dan vier dagen te willen werken.
Meen je dat serieus? Jij denkt dat een man met een recent arbeidsverleden evenveel kansen heeft op de huidige arbeidsmarkt als een vrouw (of man) die van de afgelopen x nauwelijks iets anders op haar cv kan zetten dan 'zorgen voor de kinderen'? Dat haar salarisontwikkeling ook maar enigszins vergelijkbaar is met die van eerdergenoemde man?
Onvoorstelbaar.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik denk dat op een bepaalde leeftijd je arbeidsverleden in de huidige crisis geen flikker meer uitmaakt maar je gewoon fucked ben ja.quote:
Meen je dat serieus? Jij denkt dat een man met een recent arbeidsverleden evenveel kansen heeft op de huidige arbeidsmarkt als een vrouw (of man) die van de afgelopen x nauwelijks iets anders op haar cv kan zetten dan 'zorgen voor de kinderen'? Dat haar salarisontwikkeling ook maar enigszins vergelijkbaar is met die van eerdergenoemde man?
Onvoorstelbaar.
Zo onvoorstelbaar is dat niet. Daarnaast blijft het sowieso een gedrocht uit de jaren 50. Kom op zeg alsof een zichzelf respecterende vrouw niet voor zichzelf kan zorgen.
Dan nog even het feit dat het vaak helemaal geen KEUZE is. De man verdiende vaak al simpelweg meer en KON dus niet thuisblijven omdat er anders op de eerste plaats al niet genoeg geld binnen kwam voor het gezin.
Vervolgens wordt er bij partneralimentatie vol le dig voorbij gegaan aan de offers die de man in de voorgaande jaren heeft gedaan. Immers heeft die heel wat minder quality time met de kinderen doorgebracht.
En ja ik chargeer, maar zo zwart/wit als het door de VROUWELIJKE kant altijd wordt voorgespiegeld "Ow die vrouw is zo zielig want die heeft volledig altruïstisch haar héééle carrier verneukt" is het natuurlijk ook niet. Veel vrouwen vinden het maar wat prettig die jaren minder werken of zelfs volledig thuis blijven.
"Maar wat prettig" klinkt erg negatief, maar ik denk wel dat nog steedsveel vrouwen graag de eerste jaren bij de kinderen zijn. Toch een stukje natuur, misschien? Ook een reden waarom er zo weinig vrouwen op topfuncties zitten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het wordt toch als negatief ervaren, dat thuis blijven? Daarom moet er partneralimentatie betaald worden.quote:
"Maar wat prettig" klinkt erg negatief, maar ik denk wel dat nog steedsveel vrouwen graag de eerste jaren bij de kinderen zijn. Toch een stukje natuur, misschien? Ook een reden waarom er zo weinig vrouwen op topfuncties zitten.
Dat bedoel ik dus, het wordt altijd gebracht alsof die vrouwen verschrikkelijke offers gebracht hebben maar als we eerlijk zijn zouden we allemaal wel een jaar of 4 met jonge kinderen thuis willen blijven terwijl we zeker zijn van inkomen.
En de 'prijs' die daar tegenover staat is dat je een bepaalde achterstand oploopt op de arbeidsmarkt. Het lullige is dat bij een scheiding opeens verwacht wordt dat die prijs dan door de ex betaald moet worden.
dat is correct, maar niet waar vanyel het over heeft. die spreekt over gelijke ontwikkeling in gelijke functies.quote:
[..]
Ik denk dat op een bepaalde leeftijd je arbeidsverleden in de huidige crisis geen flikker meer uitmaakt maar je gewoon fucked ben ja.
iddquote:Zo onvoorstelbaar is dat niet. Daarnaast blijft het sowieso een gedrocht uit de jaren 50. Kom op zeg alsof een zichzelf respecterende vrouw niet voor zichzelf kan zorgen.
en toch begonnen beiden gelijkwaardig, als je kijkt naar algemeen opleidingsnivoquote:Dan nog even het feit dat het vaak helemaal geen KEUZE is. De man verdiende vaak al simpelweg meer en KON dus niet thuisblijven omdat er anders op de eerste plaats al niet genoeg geld binnen kwam voor het gezin.
die man koos daar toch ook zelf voor?quote:Vervolgens wordt er bij partneralimentatie vol le dig voorbij gegaan aan de offers die de man in de voorgaande jaren heeft gedaan. Immers heeft die heel wat minder quality time met de kinderen doorgebracht.
en vaak zat is dat niet het geval en doen ze dat omdatquote:En ja ik chargeer, maar zo zwart/wit als het door de VROUWELIJKE kant altijd wordt voorgespiegeld "Ow die vrouw is zo zielig want die heeft volledig altruïstisch haar héééle carrier verneukt" is het natuurlijk ook niet. Veel vrouwen vinden het maar wat prettig die jaren minder werken of zelfs volledig thuis blijven.
en de cirkel is rondquote:het vaak helemaal geen KEUZE is. De man verdiende vaak al simpelweg meer en KON dus niet thuisblijven omdat er anders op de eerste plaats al niet genoeg geld binnen kwam voor het gezin.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Precies, je hebt beide die keuze gemaakt. Degene die thuisblijft loopt een (onmeetbare) achterstand op in het bedrijfsleven en krijgt daar (onmeetbaar) meer qualitytime met de kinderen voor terug.quote:
[..]
dat is correct, maar niet waar vanyel het over heeft. die spreekt over gelijke ontwikkeling in gelijke functies.
[..]
idd
[..]
en toch begonnen beiden gelijkwaardig, als je kijkt naar algemeen opleidingsnivo
[..]
die man koos daar toch ook zelf voor?
[..]
en vaak zat is dat niet het geval en doen ze dat omdat
[..]
en de cirkel is rond
Dikke streep er dus onder als je gaat scheiden.
en dat mag ieder stel voor zichzelf beslissen. tis maar net hoe je erin stapt, hoe je vooraf afgesproken hebtquote:
[..]
Precies, je hebt beide die keuze gemaakt. Degene die thuisblijft loopt een (onmeetbare) achterstand op in het bedrijfsleven en krijgt daar (onmeetbaar) meer qualitytime met de kinderen voor terug.
Dikke streep er dus onder als je gaat scheiden.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Zijn wij dan echt de enigen waar, tot voor kort, we beiden ongeveer evenveel werkten? Mijn man is ook minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Dat levert hem tot nu toe geen achterstand op, eerder bewondering omdat hij, ondanks die ene dag thuis, toch 36 uur werkt en ook gewoon zijn doelen haalt. En mij heeft het eigenlijk ook geen achterstand opgeleverd. Ja, ik werk nu minder dan eerst, maar dat is niet omdat ik zo graag meer thuis wil zijn bij de jongens, maar omdat ik nu nog niet meer kan werken bij deze baas.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
Nee dat is dus juist het punt, het is verankerd in de wet.quote:
[..]
en dat mag ieder stel voor zichzelf beslissen. tis maar net hoe je erin stapt, hoe je vooraf afgesproken hebt
Als de keuze andersom was geweest moest de vrouw partneralimentatie betalen aan de man. Het is dus een privé keuze die iedereen zelf maakt.quote:
[..]
Nee dat is dus juist het punt, het is verankerd in de wet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ja dat begrijp ik, maar het al dan niet betalen van partneralimentatie is niet iets waar je als stel samen een beslissing over kan nemen.quote:
[..]
Als de keuze andersom was geweest moest de vrouw partneralimentatie betalen aan de man. Het is dus een privé keuze die iedereen zelf maakt.
En werkelijk... bij hoeveel procent van de echtparen betreft het de man die thuis is? En waarom is dat? Omdat al die mannen van die flitsende carrieretijgers zijn? Kom nou toch.
Best wel veel !quote:
[..]
Ja dat begrijp ik, maar het al dan niet betalen van partneralimentatie is niet iets waar je als stel samen een beslissing over kan nemen.
En werkelijk... bij hoeveel procent van de echtparen betreft het de man die thuis is? En waarom is dat? Omdat al die mannen van die flitsende carrieretijgers zijn? Kom nou toch.
Hoeveel zorgende vaders zijn er?
Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.
En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.
http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245
Dus 160.000 vaders van de 1.6 miljoen ouderparen... Ja, schokkend veelquote:
[..]
Best wel veel !
Hoeveel zorgende vaders zijn er?
Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.
En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.
http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245
Nou jah... valt me nog meequote:
[..]
Dus 160.000 vaders van de 1.6 miljoen ouderparen... Ja, schokkend veel
volgens mij staan mannen niet zo snel te springen om ''huisman''te worden.
zolang vrouwen minder verdienen dan mannen zal dit zo blijven. (En dan heb ik het over dezelfde functie) want degene die het meest verdient blijft langer werken denk ik.quote:
[..]
Ja dat begrijp ik, maar het al dan niet betalen van partneralimentatie is niet iets waar je als stel samen een beslissing over kan nemen.
En werkelijk... bij hoeveel procent van de echtparen betreft het de man die thuis is? En waarom is dat? Omdat al die mannen van die flitsende carrieretijgers zijn? Kom nou toch.
http://www.intermediair.n(...)verdienen-dan-mannen
En ja, dat is best veel de schuld van de vrouw
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik denk dat je je daarin vergist. Het is alleen een maatschappelijk gegeven dat in gelijke functies mannen zich sneller ontwikkelen en derhalve vaker een hoger inkomen heeft. Daardoor kunnen mannen minder makkelijk thuis blijven. Daarnaast vinden veel vrouwen het heel prettig om bij de jonge kinderen te blijven, zoals miss_sly al aangeeft waarschijnlijk toch een stukje natuur.quote:
[..]
Nou jah... valt me nog mee
te worden.
Je kan je bij het maatschappelijk gegeven van mannen die zich in gelijke functies sneller ontwikkelen ook afvragen of dat nu een stukje stelselmatig maatschappelijk seksisme is of andere redenen heeft (zoals een onbewust minder carriere drang bij vrouwen).
Nou schuld... vaak wel een keuze. En ik vind partneralimentatie echt zo'n gedrocht dat achteraf de man nog even het gelag mag betalen.quote:
[..]
zolang vrouwen minder verdienen dan mannen zal dit zo blijven. (En dan heb ik het over dezelfde functie) want degene die het meest verdient blijft langer werken denk ik.
http://www.intermediair.n(...)verdienen-dan-mannen
En ja, dat is best veel de schuld van de vrouw
En nogmaals, ik chargeer ook het is natuurlijk niet altijd zo zwart/wit maar ik ik lees op internet regelmatig huilerige scheidingsverhalen waarbij alle vrouwen het maar heel normaal vinden om door die lul van een ex nog jaren onderhouden te worden met alle clichés als argumenten.
Ik zal dan wel geen echte vrouw of geen goede moeder zijn of zo... Moet er niet aan denken om een jaar of vier thuis te zijn voor/met kind. Maar goed, dat is dus heel persoonlijk...quote:
[..]
Het wordt toch als negatief ervaren, dat thuis blijven? Daarom moet er partneralimentatie betaald worden.
Dat bedoel ik dus, het wordt altijd gebracht alsof die vrouwen verschrikkelijke offers gebracht hebben maar als we eerlijk zijn zouden we allemaal wel een jaar of 4 met jonge kinderen thuis willen blijven terwijl we zeker zijn van inkomen.
En de 'prijs' die daar tegenover staat is dat je een bepaalde achterstand oploopt op de arbeidsmarkt. Het lullige is dat bij een scheiding opeens verwacht wordt dat die prijs dan door de ex betaald moet worden.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Dus 38% van de mannen werkt minder dat de vrouw en toch is er maar 10% die de zorg op zich neemt... Volgens mij valt het best wel mee met de zorgwens dan.quote:
[..]
Best wel veel !
Hoeveel zorgende vaders zijn er?
Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.
En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.
http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ik ook niet. Ik ga terug van 36 naar 32 met 1 dag thuiswerk er nog bij, dus 24 op kantoor en vriendlief gaat van 40 naar 4x9. En ik wil echt die 32 uur houden. Het trekt mij persoonlijk echt niet om ft thuis te zijn en me alleen in kind-gerelateerde bezigheden nuttig te maken. Prima als andere dames dat wél prettig vinden, maar mij lijkt het niks.quote:
[..]
Ik zal dan wel geen echte vrouw of geen goede moeder zijn of zo... Moet er niet aan denken om een jaar of vier thuis te zijn voor/met kind. Maar goed, dat is dus heel persoonlijk...
Eeeeeeuh spreek voor jezelfquote:
Dat bedoel ik dus, het wordt altijd gebracht alsof die vrouwen verschrikkelijke offers gebracht hebben maar als we eerlijk zijn zouden we allemaal wel een jaar of 4 met jonge kinderen thuis willen blijven terwijl we zeker zijn van inkomen.
!!
Noot noot.
Ik zou over een jaar of vijf kunnen stoppen met werken en zie dat als een luxe. Ik zou niets liever willen dan stoppen en fulltime pleegkinderen opvangen. Ik heb alleen voldoende kennis van de arbeidsmarkt om te weten dat een gat in je cv zéker nadelig werkt wanneer je (opnieuw) op zoek bent naar werk.
En parttime pleegouderen kan hier niet helaas.
Dilemma. Nu al.
En parttime pleegouderen kan hier niet helaas.
Dilemma. Nu al.
Nee hoorquote:
Zijn wij dan echt de enigen waar, tot voor kort, we beiden ongeveer evenveel werkten? Mijn man is ook minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Dat levert hem tot nu toe geen achterstand op, eerder bewondering omdat hij, ondanks die ene dag thuis, toch 36 uur werkt en ook gewoon zijn doelen haalt. En mij heeft het eigenlijk ook geen achterstand opgeleverd. Ja, ik werk nu minder dan eerst, maar dat is niet omdat ik zo graag meer thuis wil zijn bij de jongens, maar omdat ik nu nog niet meer kan werken bij deze baas.
Wij werken ook allebei 32 uur. Dus allebei 3 dagen thuis bij de kinderen. Ik ben het eerste jaar (onvrijwillig, door opheffing van het bedrijf waar ik werkte) na de geboorte van onze jongste thuis geweest en ik vloog tegen de muren op. Qua geld maakte het weinig uit, want door de verzekering die ik had, kreeg ik zelfs meer "salaris" dan toen ik werkte. Ik heb er gewoon de rust niet voor in mijn lijf. Miste de uitdaging van mijn werk. Mijn vriendenkring was er ook totaal niet op ingesteld (bijna al onze vrienden werken ook zo'n 32 uur dus afspreken overdag is dan toch lastig). Ik had soms echt het gevoel dat mijn hele uitdaging op een dag met een baby en een tweejarige bestond uit "hoe kan ik vandaag nog even buiten komen?" en "zal ik die banaan vandaag prakken of pureren?"
Ik zou ook niet fulltime thuis willen zijn. Al is t idd om de vrienden/buurt die er niet op ingericht zijn.
Ik zou ook geen 4 dagen willen werken. Op dit.moment vind ik de 16 uur die ik werk prima.
Voldoende tijd voor/met de kinderen en ook nog contact met anderen.
Ik zou er maximaal 1 dag bij willen, maar nu nog niet. Wil de jongste nog niet naar het kdv brengen. Misschien over 2 jaar, ik zie wel hoe we er dan voorstaan.
Ik zou ook geen 4 dagen willen werken. Op dit.moment vind ik de 16 uur die ik werk prima.
Voldoende tijd voor/met de kinderen en ook nog contact met anderen.
Ik zou er maximaal 1 dag bij willen, maar nu nog niet. Wil de jongste nog niet naar het kdv brengen. Misschien over 2 jaar, ik zie wel hoe we er dan voorstaan.
Grappig, ik zou L juist óók als ik ft thuis zou blijven minimaal één dag per week naar de opvan laten gaan. Ik merk dat het enorm veel doet voor haar sociale capaciteiten. Dit heb zelf als kind erg gemist.
Maar ieder kind is anders, natuurlijk.
Maar ieder kind is anders, natuurlijk.
Ik werk 24 uur en dat is voor mij zowel het minimum al het maximum op dit moment.
Minder zou ik niet willen omdat ik me voor mijn gevoel wat buiten spel zou zetten qua werk. Zowel omdat ik dan weinig contact zou hebben met collega's als omdat ik dan minder (snel) ervaring zou opdoen, en dat laatste is wel belangrijk omdat ik nog redelijk aan het begin van mijn carriere sta. Meer zou ik niet willen omdat ik voor de kinderen 2 dagen KDV (en 1 dag oppas thuis) precies goed vind en het zelf fijn vind om nog wat dagen thuis te hebben. Mijn man heeft een drukke baan en daarom komt er vrij veel op mij neer. Met 4 dagen werken ben ik bang dat het mezelf wat teveel wordt, het moet ook nog leuk blijven (en ja, het is een luxe dat ik dat kan zeggen).
Minder zou ik niet willen omdat ik me voor mijn gevoel wat buiten spel zou zetten qua werk. Zowel omdat ik dan weinig contact zou hebben met collega's als omdat ik dan minder (snel) ervaring zou opdoen, en dat laatste is wel belangrijk omdat ik nog redelijk aan het begin van mijn carriere sta. Meer zou ik niet willen omdat ik voor de kinderen 2 dagen KDV (en 1 dag oppas thuis) precies goed vind en het zelf fijn vind om nog wat dagen thuis te hebben. Mijn man heeft een drukke baan en daarom komt er vrij veel op mij neer. Met 4 dagen werken ben ik bang dat het mezelf wat teveel wordt, het moet ook nog leuk blijven (en ja, het is een luxe dat ik dat kan zeggen).
Zo eindelijk bijgelezen. Hier ben ik het ook mee eens. Ik ben zo blij dat ik op mezelf heb gewoond en geleerd heb om op eigen benen te staan. Ik weet dat ik mezelf wel ga redden. Geestelijk maar ook financieel gezien. En vooral dat eerste vind ik heel wat waard. Hoe vaak zie je niet van de meiden die vanuit huis gaan samen wonen, relatie gaat uit, terug naar ouders om vanuit daar weer een nieuwe relatie in te stappen en op het moment dat ze kinderen hebben en hun relatie gaat voorbij en paps en mams ze niet in huis kan nemen, er volledige paniek uitbreekt.quote:
[..]
en dat ook
ik ben niet direct vanuit huis in deze relatie + kinderen gestapt. ik heb altijd prima voor mezelf gezorgd, dat kan ik heus wel weer
Of dat ze vragen hoe je dat trekt zo 2 à 3 nachten per week alleen zo zonder man. Dat ze dat niet zouden zien zitten en ik maar erop moet gaan staan dat man dan geen overnachtingen meer heeft als er kinderen zijn. Ik weet niet beter, nu heb ik de luxe dat man in de buurt werkt. Maar die overnachtingen, ik heb toch ook op mezelf gewoond toen was ik s'nachts ook alleen. Het maakt me alleen maar sterker als ik de boel gewoon draaiende kan houden. En stiekem vond ik het wel lekker als man een overnachting had. Dan at ik dingen die hij niet lust en kon ik mijn eigen tijd s'avonds invullen. Deze manier van leven past gewoon bij ons. En mijn ouders leven ook al jaren zo. Mijn pa zit doordeweeks in München en is alleen de weekenden thuis. Broertje zit in België op school en ook alleen de weekenden thuis. En zusje woont samen. En mijn moeder redt zich prima en die redde zich ook prima toen alle kinderen doordeweeks wel nog thuis waren ook toen we klein waren.
En wat vooral belangrijk is, relatie, hoe is die basis. Die moet vooral sterk zijn. En samen hebben man en ik al heel wat meegemaakt en het maakt ons als man en vrouw zijnde alleen maar sterker. En het geeft geen garantie voor de toekomst, maar toch merk ik dat we ons niet snel uit het veld laten slaan en naar elkaar toe groeien.
Be happy with the little things in life
Hahaha, hier precies zo!quote:
Of dat ze vragen hoe je dat trekt zo 2 à 3 nachten per week alleen zo zonder man. Dat ze dat niet zouden zien zitten en ik maar erop moet gaan staan dat man dan geen overnachtingen meer heeft als er kinderen zijn. Ik weet niet beter, nu heb ik de luxe dat man in de buurt werkt. Maar die overnachtingen, ik heb toch ook op mezelf gewoond toen was ik s'nachts ook alleen. Het maakt me alleen maar sterker als ik de boel gewoon draaiende kan houden. En stiekem vond ik het wel lekker als man een overnachting had. Dan at ik dingen die hij niet lust en kon ik mijn eigen tijd s'avonds invullen. Deze manier van leven past gewoon bij ons.
En dat gelukkig ook. Ook wij hebben, hoe jong ook, onze portie wel even gehad, maar weten daardoor ook dat we heel wat aankunnen. Ik vind het heel reëel en verstandig dat mensen nadenken over 'wat als we uit elkaar gaan'. Die manier van in je relatie staan, is mij alleen helemaal vreemd. Niet uit domheid, want ik wéét dat ik mezelf kan redden als het nodig is, maar ik ben daar totaal niet mee bezig. We waren niet aan kinderen begonnen als uit elkaar ook maar ergens een optie zou zijn. Als ik mijn kinderen íets wil bieden - en mijn man staat daar net zo in - dan is het een intact gezin met ouders die onvoorwaardelijk voor elkaar en de kinderen gekozen hebben.quote:En wat vooral belangrijk is, relatie, hoe is die basis. Die moet vooral sterk zijn. En samen hebben man en ik al heel wat meegemaakt en het maakt ons als man en vrouw zijnde alleen maar sterker. En het geeft geen garantie voor de toekomst, maar toch merk ik dat we ons niet snel uit het veld laten slaan en naar elkaar toe groeien.
Ik was het met je eens bij mn oudste, maar na mn tweede ben ik daar volledig van teruggekomen.quote:
De tweede had zó veel zorg nodig en ze had met zoveel medische ongein te kampen dat het bijna niet meer haalbaar was om er iets bij te doen. Vanaf mijn verlof ben ik zo einde-contract in gerold, was dat niet het geval geweest dan had ik zelf gestopt met werken. Ze huilde 10 uur op een dag, op een goeie dag, op een slechte dag zomaar 16 uur of meer.
Nu is ze bijna twee, hebben we een diagnose en gaat het eindelijk beter. Nu kan ik er weer makkelijk bij werken maar dat ging de eerste anderhalf jaar echt niet. En of je kind wel of niet gezond is weet je niet van tevoren. Natuurlijk is de kans erg klein dat er iets is, maar toch, dat is er ook nog wel een dingetje, het krijgen van een kind kan ook zomaar anders lopen dan het plaatje in je hoofd en hoe gaat het dan. Ook zoiets wat nauwelijks in te calculeren valt.
ik quote jou, maar ik heb ht niet per se tegen jou, meer algemeen
:)
Wij zijn van beide 40 uur naar 36 (ik) en 34 (man) uur gegaan. Beide hebben zeker geen achterstand opgelopen. Ik heb zelfs promotie gemaakt. Ben ik als vrouw wel de kostwinner in huis en dat lijkt al helemaal minder voor te komen. Man zou nog wel een dag minder willen werken, ik op 32 uur na niet.quote:
Zijn wij dan echt de enigen waar, tot voor kort, we beiden ongeveer evenveel werkten? Mijn man is ook minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Dat levert hem tot nu toe geen achterstand op, eerder bewondering omdat hij, ondanks die ene dag thuis, toch 36 uur werkt en ook gewoon zijn doelen haalt. En mij heeft het eigenlijk ook geen achterstand opgeleverd. Ja, ik werk nu minder dan eerst, maar dat is niet omdat ik zo graag meer thuis wil zijn bij de jongens, maar omdat ik nu nog niet meer kan werken bij deze baas.
Financieel zou het kunnen maar dan is het wel gedaan met veel luxe dingen. En dat willen we ook niet.
Welk deel van "ik chargeer" begreep je niet? Feit blijft dat veel mensen het best lekker vinden om NIET naar een baas te moeten als ze een gegarandeerd inkomen hebben.quote:
Op
Dat ook ja. Ik ben redacteur / eindredacteur en dat gaat bij dit bedrijf niet lukken in minder dan 32 uur. Daarnaast heb ik ook een tijd maar 3 dagen bij een ander bedrijf gewerkt en ik merkte dat ik soms echt te weinig contact met mijn collega's had. Er gebeurde dan te veel in de dagen dat ik er niet was.quote:
Ik werk 24 uur en dat is voor mij zowel het minimum al het maximum op dit moment.
Minder zou ik niet willen omdat ik me voor mijn gevoel wat buiten spel zou zetten qua werk. Zowel omdat ik dan weinig contact zou hebben met collega's als omdat ik dan minder (snel) ervaring zou opdoen, en dat laatste is wel belangrijk omdat ik nog redelijk aan het begin van mijn carriere sta. Meer zou ik niet willen omdat ik voor de kinderen 2 dagen KDV (en 1 dag oppas thuis) precies goed vind en het zelf fijn vind om nog wat dagen thuis te hebben. Mijn man heeft een drukke baan en daarom komt er vrij veel op mij neer. Met 4 dagen werken ben ik bang dat het mezelf wat teveel wordt, het moet ook nog leuk blijven (en ja, het is een luxe dat ik dat kan zeggen).
En natuurlijk heb ik ook wel eens geen zin om naar mijn werk te gaan. maar over het algemeen vind ik het juist heerlijk. Komt misschien ook omdat ik over onderwerpen schrijf die ik heel leuk vind.
Je doet werk dat je leuk vindt, waar je voorgekomen hebt, misschien ook wel gestudeerd? Dat ken ik dus niet, en nu begin ik,na 25 jaar werken en een heel ander leven nu dan ik ooit gehad heb, dat dit werk meniet trekt. De luxe om dat te ontdekken, had ik eerder gewoonweg niet. Als ik dan ook thuis kan zijn om nog een te genieten van mijn kind voor ze naar school gaat, zou ik dat graag doen.quote:
[..]
Dat ook ja. Ik ben redacteur / eindredacteur en dat gaat bij dit bedrijf niet lukken in minder dan 32 uur. Daarnaast heb ik ook een tijd maar 3 dagen bij een ander bedrijf gewerkt en ik merkte dat ik soms echt te weinig contact met mijn collega's had. Er gebeurde dan te veel in de dagen dat ik er niet was.
En natuurlijk heb ik ook wel eens geen zin om naar mijn werk te gaan. maar over het algemeen vind ik het juist heerlijk. Komt misschien ook omdat ik over onderwerpen schrijf die ik heel leuk vind.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
O, absoluut. Het moet natuurlijk primair goed gaan met je kind. De situatie met jullie jongste is erg zwaar en moeilijk, maar gelukkig wel een uitzonderlijk. Wij hebben het scenario wel doorgesproken, wat als ons kind niet gezond is en extra zorg nodig heeft, of als het niet gaat op het kdv om wat voor reden dan ook. Dan was ook één van ons gestopt met werken; in principe eerst hij omdat ik een promotie heb die eerst maar eens af moet en hij veel makkelijker freelance zou kunnen werken in de avonduren, en daarna ik omdat hij meer verdient. En gelukkig was dat allemaal niet nodig. En ik realiseer me terdege dat de keuzes die ik maak, zowel werk als privé, inherent zijn aan het feit dat ik een gezond, goed in zijn vel zittend kind heb.quote:
[..]
Ik was het met je eens bij mn oudste, maar na mn tweede ben ik daar volledig van teruggekomen.
De tweede had zó veel zorg nodig en ze had met zoveel medische ongein te kampen dat het bijna niet meer haalbaar was om er iets bij te doen. Vanaf mijn verlof ben ik zo einde-contract in gerold, was dat niet het geval geweest dan had ik zelf gestopt met werken. Ze huilde 10 uur op een dag, op een goeie dag, op een slechte dag zomaar 16 uur of meer.
Nu is ze bijna twee, hebben we een diagnose en gaat het eindelijk beter. Nu kan ik er weer makkelijk bij werken maar dat ging de eerste anderhalf jaar echt niet. En of je kind wel of niet gezond is weet je niet van tevoren. Natuurlijk is de kans erg klein dat er iets is, maar toch, dat is er ook nog wel een dingetje, het krijgen van een kind kan ook zomaar anders lopen dan het plaatje in je hoofd en hoe gaat het dan. Ook zoiets wat nauwelijks in te calculeren valt.
ik quote jou, maar ik heb ht niet per se tegen jou, meer algemeen
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Wij hadden daar bij de oudste nauwelijks over nagedacht.quote:
[..]
O, absoluut. Het moet natuurlijk primair goed gaan met je kind. De situatie met jullie jongste is erg zwaar en moeilijk, maar gelukkig wel een uitzonderlijk. Wij hebben het scenario wel doorgesproken, wat als ons kind niet gezond is en extra zorg nodig heeft, of als het niet gaat op het kdv om wat voor reden dan ook. Dan was ook één van ons gestopt met werken; in principe eerst hij omdat ik een promotie heb die eerst maar eens af moet en hij veel makkelijker freelance zou kunnen werken in de avonduren, en daarna ik omdat hij meer verdient. En gelukkig was dat allemaal niet nodig. En ik realiseer me terdege dat de keuzes die ik maak, zowel werk als privé, inherent zijn aan het feit dat ik een gezond, goed in zijn vel zittend kind heb.
Wel het scenario wat als ze niet gezond is, maar het scenario wat als het niet gaat op een kdv of bij een oppas of weet ik het, dat kwam niet bij ons op. Om ons heen gingen tig kinderen naar een kdv en dat ging allemaal prima. Wat wist ik nou van baby's Nouja goed, het is idd wat je zegt, ht kan ook anders lopen met je kind. In ons geval zou ik gestopt zijn met werken omdat ik een baan had voor 16 tot 20 uur per week en mn vriend een fulltime baan. Had het andersom geweest of had ik meer verdiend, dan had mijn vriend heel graag gestopt. In de toekomst zit de kans er dik in dat hij parttime gaat werken en meer bij de kinderen zal zijn.
:)
Ja ik wist vanaf dat ik leerde schrijven en lezen al dat ik iets met tekst wilde doen. Mijn studiekeuze was dan ook niet echt moeilijkquote:
[..]
Je doet werk dat je leuk vindt, waar je voorgekomen hebt, misschien ook wel gestudeerd? Dat ken ik dus niet, en nu begin ik,na 25 jaar werken en een heel ander leven nu dan ik ooit gehad heb, dat dit werk meniet trekt. De luxe om dat te ontdekken, had ik eerder gewoonweg niet. Als ik dan ook thuis kan zijn om nog een te genieten van mijn kind voor ze naar school gaat, zou ik dat graag doen.
En nu kan ik dat schrijven combineren met een ander favoriet onderwerp dus dat is helemaal leuk!Maar als je iets doet dat je niet helemaal leuk vindt, kan ik me voorstellen dat dat heel anders is
Maar dat je stopt of minder gaat werken omdat het met je kind niet goed gaat is ook niet een keuze die iedereen maakt. Want wat is niet goed?
Ik hoorde een moeder met werkweken van rond de 70 uur verzuchten dat het toch wel vervelend was dat ze zulke vervelende kinderen heeft terwijl ze het zo druk heeft. ( haar man werkt ook meer dan fulltime)
Ik zou dat dus omgedraaid hebben en minder zijn gaan werken, of een aupair gehuurd of weet ik wat. (En die kinderen zijn echt voorbij 'vervelend' wmb) elkaar de keel dichtknijpen, woedeaanvallen waarbij ze alles kort en klein slaan en waar ze in blijven hangen, pesten, treiteren, brutaal... The list is endless. Maar goed, zij (wil of kan) blijkbaar het verband niet leggen.
En zo zijn er meer kinderen op school. En zo bizar dat t alleen die van twee fulltimers zijn. Ik mág de conclusie niet trekken maar hij ligt voor de hand.
Een vriendin heeft een oudere dame als oppas aan huis. Daar zou mijn voorkeur ook liggen.
Ik hoorde een moeder met werkweken van rond de 70 uur verzuchten dat het toch wel vervelend was dat ze zulke vervelende kinderen heeft terwijl ze het zo druk heeft. ( haar man werkt ook meer dan fulltime)
Ik zou dat dus omgedraaid hebben
en minder zijn gaan werken, of een aupair gehuurd of weet ik wat. (En die kinderen zijn echt voorbij 'vervelend' wmb) elkaar de keel dichtknijpen, woedeaanvallen waarbij ze alles kort en klein slaan en waar ze in blijven hangen, pesten, treiteren, brutaal... The list is endless. Maar goed, zij (wil of kan) blijkbaar het verband niet leggen.En zo zijn er meer kinderen op school. En zo bizar dat t alleen die van twee fulltimers zijn. Ik mág de conclusie niet trekken maar hij ligt voor de hand.
Een vriendin heeft een oudere dame als oppas aan huis. Daar zou mijn voorkeur ook liggen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Toevallig kwam het bij ons net zo uit dat ik zonder werk zat (vier dagen na de bevalling kreeg ik te horen dat het bedrijf ermee stopte ) en dat onze jongste meer aandacht nodig had dan de oudste. Reflux en veel huilen zorgden ervoor dat het erg fijn was dat ik het 1e jaar zoveel thuis was. En als het nodig was geweest, was ik echt geen 32 uur per week gaan werken.
En ik ken (helaas) ook wel wat thuisblijfmoeders die kinderen hebben die wel wat meer opvoeding zouden mogen genieten hoor
) en dat onze jongste meer aandacht nodig had dan de oudste. Reflux en veel huilen zorgden ervoor dat het erg fijn was dat ik het 1e jaar zoveel thuis was. En als het nodig was geweest, was ik echt geen 32 uur per week gaan werken.En ik ken (helaas) ook wel wat thuisblijfmoeders die kinderen hebben die wel wat meer opvoeding zouden mogen genieten hoor
Oh ja, ik ook wel hoor.
Mijn punt was meer dat de een iets wel als zorgelijk ervaart, of als invloed, maar een ander niet,
Ik zou denken: de kinderen zijn vervelend omdat ik het druk heb
Zij denkt de kinderen zijn vervelend net nu ik het zo druk heb.
Mijn punt was meer dat de een iets wel als zorgelijk ervaart, of als invloed, maar een ander niet,
Ik zou denken: de kinderen zijn vervelend omdat ik het druk heb
Zij denkt de kinderen zijn vervelend net nu ik het zo druk heb.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Er zijn ook thuisblijfmoeders die thuis blijven omdat er een beperking is, waardoor die opvoeding misschien wat moeilijker gaat dan dan bij anderen. Zolang je niet in het huis van een ander kan kijken, vind ik dat linke uitspraken.quote:
En ik ken (helaas) ook wel wat thuisblijfmoeders die kinderen hebben die wel wat meer opvoeding zouden mogen genieten hoor
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Al je iets minder selectief gelezen had, had je gezien dat mijn opmerking een reactie was op:quote:
[..]
Er zijn ook thuisblijfmoeders die thuis blijven omdat er een beperking is, waardoor die opvoeding misschien wat moeilijker gaat dan dan bij anderen. Zolang je niet in het huis van een ander kan kijken, vind ik dat linke uitspraken.
quote:
Maar dat je stopt of minder gaat werken omdat het met je kind niet goed gaat is ook niet een keuze die iedereen maakt. Want wat is niet goed?
Ik hoorde een moeder met werkweken van rond de 70 uur verzuchten dat het toch wel vervelend was dat ze zulke vervelende kinderen heeft terwijl ze het zo druk heeft. ( haar man werkt ook meer dan fulltime)
Ik zou dat dus omgedraaid hebben
En zo zijn er meer kinderen op school. En zo bizar dat t alleen die van twee fulltimers zijn. Ik mág de conclusie niet trekken maar hij ligt voor de hand.
Een vriendin heeft een oudere dame als oppas aan huis. Daar zou mijn voorkeur ook liggen.
Oh maar het feit dat je een thuisblijfmoeder bent, wil niet zeggen dat je kinderen wel altijd genoeg aandacht krijgen. Ik ken ook moeders die thuisblijven "voor de kinderen" maar er als de kinderen uit school komen er bijna nooit zijn omdat mams altijd bezig is, naar een van de vele clubjes is of een winkelsessie met vriendinnen heeft. Dat de kinderen dan maar naar een oma/ buurvrouw of speeltuin gaan en rondhangen. Dat je thuis bent wil dus niet zeggen dat je er ook echt BENT.quote:
Ik denk dat de kinderen in het voorbeeld van de Buuf niet alleen opvoeding tekortkomen, maar vooral aandacht
Het belangrijkste punt vind ik wel dat wat buuf net maakt:
Kinderen zijn gewoon echt heel erg een gevalletje actie --> reactie
Kinderen zijn gewoon echt heel erg een gevalletje actie --> reactie
quote:
Ik zou denken: de kinderen zijn vervelend omdat ik het druk heb
Zij denkt de kinderen zijn vervelend net nu ik het zo druk heb.
Dat laatste is iets waar ik me de laatste tijd zo bewust van ben geworden...! Ik ben druk bezig voor mezelf de rust terug te krijgen en dan hopelijk uit te vinden hoe ik het allemaal concreet vorm kan gaan geven. Maar...dat is moeilijk.... De keuze om al dan niet thuis te boven of minder te gaan werken heeft gevolgen, positief en negatief, natuurlijkquote:
Oh ja, ik ook wel hoor.
Mijn punt was meer dat de een iets wel als zorgelijk ervaart, of als invloed, maar een ander niet,
Ik zou denken: de kinderen zijn vervelend omdat ik het druk heb
Zij denkt de kinderen zijn vervelend net nu ik het zo druk heb.
quote:
[..]
Oh maar het feit dat je een thuisblijfmoeder bent, wil niet zeggen dat je kinderen wel altijd genoeg aandacht krijgen.
Ik ben juist wel blij dat ik de oudste naar het KDV kan brengen en dat de oppas komt. Niet om van haar af te zijn, maar ze doen daar zoveel leuke dingen! Ik denk dat ik van 5 dagen thuisblijven heel lamlendig zou worden en relatief veel op de bank zou hangen in plaats van dingen met mijn kind te ondernemen. Ik merk het nu al in mijn verlof, de vaart gaat er gewoon een beetje uit.
Toen ik werkte, keek ik echt uit naar de dagen thuis en in die dagen wil ik ook echt quality time met de kinderen hebben. Niet de hele dag, want we hebben beiden ook andere dingen te doen (ik wat in huis, en E wil ook graag zelf spelen
) maar gewoon op ons gemakje naar de kinderboerderij, verven, naar de winkel... vooral op vrijdag zorg ik ervoor dat ik niks hoef (geen boodschappen, geen huishouden), die dag is voor ons.Zo kán werken ervoor zorgen dat jij en je kind meer plezier van elkaar hebben, op de dagen dat je wel thuis bent.
Trouwens, ik las nog iets over rekening houden met een kind dat veel meer zorg nodig heeft. Wij hebben daar wel rekening mee gehouden door een hypotheek op één salaris te nemen. Als het niet zou gaan met de kinderen of mij, zou ik kunnen stoppen met werken.
Dat is wel heel erg goed Cantare. Ik had de oudste die deed het echt heel goed op het kdv.
Ik heb altijd 3 a 4 dagen gewerkt waarvan ze er 3 op het kdv was en dat ging prima.
De jongste trekt het dus heel slecht. Hij is nu 2 en als het aan mij ligt gaat hij nooit meer terug.
Ik heb altijd 3 a 4 dagen gewerkt waarvan ze er 3 op het kdv was en dat ging prima.
De jongste trekt het dus heel slecht. Hij is nu 2 en als het aan mij ligt gaat hij nooit meer terug.
Gelukkig zijn niet alle thuisblijfmoeders alleen bezig met kindgerelateerde dingen.quote:
[..]
Ik ook niet. Ik ga terug van 36 naar 32 met 1 dag thuiswerk er nog bij, dus 24 op kantoor en vriendlief gaat van 40 naar 4x9. En ik wil echt die 32 uur houden. Het trekt mij persoonlijk echt niet om ft thuis te zijn en me alleen in kind-gerelateerde bezigheden nuttig te maken. Prima als andere dames dat wél prettig vinden, maar mij lijkt het niks.
Wat jammer. Rot is dat he, als hij dan toch "moet"? Heb je een alternatief?quote:Op maandag 26 november 2012 10:56 schreef Pvoesss het volgende:
Dat is wel heel erg goed Cantare. Ik had de oudste die deed het echt heel goed op het kdv.
Ik heb altijd 3 a 4 dagen gewerkt waarvan ze er 3 op het kdv was en dat ging prima.
De jongste trekt het dus heel slecht. Hij is nu 2 en als het aan mij ligt gaat hij nooit meer terug.
Wij hebben wel een tijdje zorgen gehad over de oudste op het KDV. We wisten niet goed of ze de drukte van een groep wel zo goed trok. Ze trok zich nogal terug en was thuis zo moe. Daarentegen hebben we nooit echt de indruk gehad dat ze het niet leuk vond, ze vond het niet erg om weggebracht te worden en was altijd vrolijk als ik haar ophaalde. Ik hoopte wel dat het zou verbeteren want ik vond het juist wel leerzaam voor haar, júist vanaf de peuterleeftijd. Sinds haar tweede verjaardag gaat ze ineens met sprongen vooruit als het gaat om zich redden tussen de andere kinderen. Dat heeft volgens mij te maken met het feit dat ze veel meer praat. Maar in elk geval: gelukkig maar, want een kind brengen dat daar niet tot bloei komt, is echt heel vervelend.
Ik ben op dit moment mijn baan kwijt en ik krijg nu een halfjaar vrijstelling van sollicitatie.
Vanwege eigen medische problemen in combinatie met hem.
En moest hem van de opvang halen ivm kinderopvangregels bij ontslag etc
Op dit moment is er gewoon makkelijk weer aan nieuwe opvang te kopen.
Dit is dus zijn laatste week opvang en ik moet in juli weer verplicht solliciteren.
Maar ik trok het zelf dus ook niet meer dus dit is wel even heel erg fijn
Vanwege eigen medische problemen in combinatie met hem.
En moest hem van de opvang halen ivm kinderopvangregels bij ontslag etc
Op dit moment is er gewoon makkelijk weer aan nieuwe opvang te kopen.
Dit is dus zijn laatste week opvang en ik moet in juli weer verplicht solliciteren.
Maar ik trok het zelf dus ook niet meer dus dit is wel even heel erg fijn
Dat zeg ik ook nergens, maar in het geval van het gegeven voorbeeld is het gebrek aan aandacht wel duidelijk een probleem.quote:
[..]
Oh maar het feit dat je een thuisblijfmoeder bent, wil niet zeggen dat je kinderen wel altijd genoeg aandacht krijgen. Ik ken ook moeders die thuisblijven "voor de kinderen" maar er als de kinderen uit school komen er bijna nooit zijn omdat mams altijd bezig is, naar een van de vele clubjes is of een winkelsessie met vriendinnen heeft. Dat de kinderen dan maar naar een oma/ buurvrouw of speeltuin gaan en rondhangen. Dat je thuis bent wil dus niet zeggen dat je er ook echt BENT.
Ik denk dat je over de hele linie ouders hebben die weinig oog hebben voor wat hun kinderen nodig, en enorm blijven hangen het idee dat hun kinderen zo moeten functioneren als zij op voorhand bedacht hebben. Ik durf zelfs te stellen dat het probleem niet zozeer zit in 70+ uur werken, hoewel ik dat heel erg veel vind, maar meer in haar denkwijze. "Waarom is gedraagt mijn kind zich zo lastig en niet hoe ik zou willen dat het zich gedraagt" is een heel andere insteek dan "wat betekent dat mijn kind niet optimaal functioneert en wat kan ik daar aan doen". Het probleem in eerste instantie bij je kind zoeken is inderdaad heel tekenend.quote:
Oh ja, ik ook wel hoor.
Mijn punt was meer dat de een iets wel als zorgelijk ervaart, of als invloed, maar een ander niet,
Ik zou denken: de kinderen zijn vervelend omdat ik het druk heb
Zij denkt de kinderen zijn vervelend net nu ik het zo druk heb.
Écht naar je kind kijken, oog hebben voor wat het nodig heeft maar vooral wie het is, dat accepteren en stimuleren waar mogelijk en loslaten waar noodzakelijk en dat alles inpassen in wat je eigen wensen in mogelijkheden in het leven zijn, is denk ik toch wel één van de grote uitdagingen van het ouderschap.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Zo te lezen is deze rustperiode ook hard genoeg nodigquote:
Ik ben op dit moment mijn baan kwijt en ik krijg nu een halfjaar vrijstelling van sollicitatie.
Vanwege eigen medische problemen in combinatie met hem.
En moest hem van de opvang halen ivm kinderopvangregels bij ontslag etc
Op dit moment is er gewoon makkelijk weer aan nieuwe opvang te kopen.
Dit is dus zijn laatste week opvang en ik moet in juli weer verplicht solliciteren.
Maar ik trok het zelf dus ook niet meer dus dit is wel even heel erg fijn
Ik zou bijna zeggen "geniet ervan", maar als je zo tegen je eigen medische muren oploopt dat je het niet meer trekt dan is weer op orde raken weinig genieten.
quote:
Écht naar je kind kijken, oog hebben voor wat het nodig heeft maar vooral wie het is, dat accepteren en stimuleren waar mogelijk en loslaten waar noodzakelijk en dat alles inpassen in wat je eigen wensen in mogelijkheden in het leven zijn, is denk ik toch wel één van de grote uitdagingen van het ouderschap.
En tegelijk het mooiste ervan.
Precies zo ervaar ik het ook. Mijn dag thuis is echt voor ons, dan doen we leuke dingen. Of juist helemaal niets, want mijn zoon vindt het ook heerlijk om af en toe lekker zelf te spelen. Dan zit ik op de grond een boek te lezen en dan komt hij af en toe knuffels halen en weer gaanquote:
[..]
Ik ben juist wel blij dat ik de oudste naar het KDV kan brengen en dat de oppas komt. Niet om van haar af te zijn, maar ze doen daar zoveel leuke dingen! Ik denk dat ik van 5 dagen thuisblijven heel lamlendig zou worden en relatief veel op de bank zou hangen in plaats van dingen met mijn kind te ondernemen. Ik merk het nu al in mijn verlof, de vaart gaat er gewoon een beetje uit.
Toen ik werkte, keek ik echt uit naar de dagen thuis en in die dagen wil ik ook echt quality time met de kinderen hebben. Niet de hele dag, want we hebben beiden ook andere dingen te doen (ik wat in huis, en E wil ook graag zelf spelen
Zo kán werken ervoor zorgen dat jij en je kind meer plezier van elkaar hebben, op de dagen dat je wel thuis bent.
Die rust had ik tijdens mijn verlof helemaal niet, die lege dagen vlogen me echt aan. Mijn knul heeft het ook heel erg naar zijn zin op het kdv. Hij is lichamelijk heel actief, en gedeit enorm bij de röring van het kdv. Hij heeft daar enorm veel ruimte om te kruipen, contact te maken met andere kindjes. Voor twee dagen in de week vind ik heel fijn en stimulerend voor hem en de andere dagen is hij rustig thuis bij ons of zijn opa en oma.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
QFTquote:
[..]
Ik denk dat je over de hele linie ouders hebben die weinig oog hebben voor wat hun kinderen nodig, en enorm blijven hangen het idee dat hun kinderen zo moeten functioneren als zij op voorhand bedacht hebben. Ik durf zelfs te stellen dat het probleem niet zozeer zit in 70+ uur werken, hoewel ik dat heel erg veel vind, maar meer in haar denkwijze. "Waarom is gedraagt mijn kind zich zo lastig en niet hoe ik zou willen dat het zich gedraagt" is een heel andere insteek dan "wat betekent dat mijn kind niet optimaal functioneert en wat kan ik daar aan doen". Het probleem in eerste instantie bij je kind zoeken is inderdaad heel tekenend.
Écht naar je kind kijken, oog hebben voor wat het nodig heeft maar vooral wie het is, dat accepteren en stimuleren waar mogelijk en loslaten waar noodzakelijk en dat alles inpassen in wat je eigen wensen in mogelijkheden in het leven zijn, is denk ik toch wel één van de grote uitdagingen van het ouderschap.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ja? Ik vind daar weinig moois aan.quote:
Ik vind het doodeng en het beneemt me regelmatig de adem...
***
Hoe komt dat?quote:
[..]
Ja? Ik vind daar weinig moois aan.
Ik heb af en toe wel van die momenten dat het me echt aanvliegt dat we twee hele mensen om de wereld hebben gezet. Ik hou zoveel van ze en zou ze zo graag willen beschermen tegen wat er op ze af zou kunnen komen, maar dat kan niet en zou ook niet goed zijn. Toen ik gisteren het verhaal van Livelink in het autisme-topic las, heb ik echt even een potje zitten huilen. Wat moet het je moederhart ongelofelijk veel pijn doen als het niet goed gaat met je kind. Dát vind ik het moeilijkste, dat je nóg zo "goed" kunt opvoeden, er blijft dat hele grote stuk waar je geen invloed op hebt.
En ik deelde mijn tijd inderdaad stukken efficienter in toen ik werkte dan nu. Al vond ik het in de peutertijd stukken intensiever allemaal.
En had ik het anders kunnen oplossen had ik dat zeker zo gedaan. Die baan opzeggen is echt het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
Het heeft me wel de mogelijkheid gegeven om mijn kind te zíen, anderen ook daarvan te doordringen en het zo voor hem in orde te maken. Of in ieder geval min of meer in orde. Hij zit eigenlijk nu pas, sinds 3 jaar lekker op z'n plek.
Ik ben gelukkig nog jong en ik hoop echt nog ergens kansen te vinden. Want ik heb echt wel veel van "mijzelf" ingeleverd.
Al vond ik het in de peutertijd stukken intensiever allemaal.En had ik het anders kunnen oplossen had ik dat zeker zo gedaan. Die baan opzeggen is echt het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.
Het heeft me wel de mogelijkheid gegeven om mijn kind te zíen, anderen ook daarvan te doordringen en het zo voor hem in orde te maken. Of in ieder geval min of meer in orde. Hij zit eigenlijk nu pas, sinds 3 jaar lekker op z'n plek.
Ik ben gelukkig nog jong en ik hoop echt nog ergens kansen te vinden. Want ik heb echt wel veel van "mijzelf" ingeleverd.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Omdat ik daar vreselijk veel moeite mee heb, dat kijken naar wie het is en wat hij nodig heeft. Ik ben heb nogal snel de neiging zelf te bepalen wat ik vind dat nodig is. En dat open blijven en accepteren vind ik echt heel lastig.quote:
Ik kan heel goed zien hoe puur een kind is als het geboren is, maar ik heb intussen al heel wat uurtjes wakker gelegen uit angst dat ik ze al beschadigd heb in wie ze zijn.
Ok, daar zijn nog wel wat onderliggende issues bij geweest hoor, maar toch.
Inmiddels gaat het heel veel beter, maar dan nog vind ik dat wel echt zo vreselijk moeilijk en als ik het er dan zo zie staan zoals clubsoda het opschrijft krijg ik het op slag benauwd 'want zo ben ik niet, en zo doe ik niet, en nu doe ik het vast allemaal hardstikke fout en heb ik straks hele gefrustreerde kinderen'.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.***
Buuf..... Ik vind het echt getuigen van daadkracht dat je zo goed naar je kind kunt kijken. Dat beeld is voor veel ouders best troebel denk ik, zien wat je kind echt nodig heeft. Ik vind dat zelf ook, al merk ik nu al dat de rust die toch voortvloeit uit het feit dat ik de weg moet gaan vinden in deze burnout, nu al merkbaar is. Ben gewoon 'bang' om weet verder te gaan zoals het was, naar keuzes maken vind ik nog moeilijker...
Toch Buuf, als ik, nu al wel eens, nadenk over stoppen met werken, en daarbij de vooroordelen over thuisblijfmoeders door mn hoofd schieten, denk voor de tegenargumenten altijd aan jou. Jij bent voor mij echt hét voorbeeld van een thuisblijfmoeder die niet achterlijk is en midden in de maatschappij staat.
Wij zijn nu pas op een punt gekomen waarvan we denken, moeten we wel zo doorgaan? Kind is nu 16 maanden en we zien nu dat hij een persoontje is met wensen en behoeften, in plaats van een (in onze situatie) makkelijk te verzorgen baby. Ik wil graag meer tijd vrijmaken zodat ik meer voor hem kan doen dan verzorgen en een beetje spelen. Ons leven is hectisch met het vele werken, en ik betrap mezelf erop dat ik soms het gevoel heb dat hij me in de weg staat bij de dingen die ik ' eigenlijk moet' doen. Dat vind ik heel erg; zo wil ik niet leven. Ik ben me nu aan het inlezen over ouderschapsverlof e.d. We zitten trouwens in een situatie die weer net even anders is dan ik hier voorbij heb zien komen tot nu toe: ik ben degene die altijd het meest heeft gewerkt, en die ook het meest verdiende. Ik wil echter nu man de kans geven om zich te ontplooien, hij heeft een bedrijf en om dat te kunnen uitbouwen moet hij meer uren maken. Hij zorgt nu 2 dagen pw voor zoon en ik 1. Dat willen we binnenkort gaan omdraaien. 1 dag per week minder werken betekent voor ons een fors inkomensverlies. Maar waar ik dat eerst onacceptabel en onoverkomelijk vond, durf ik nu toch wel voor die optie open te staan. Er is ook wat spaargeld. Wat ik enger vind, is hoe mijn werkgever aankijkt tegen minder werken. Iedereen werkt bij ons 36 uur of meer. Ik ga in ieder geval zelf een voorstel doen tot een takenpakket, want ik ga niet in de val trappen van ' dezelfde baan doen in minder tijd, voor minder geld'.
Nou dankjewel toch Spring. kijk, daar moet ik dan weer van huilen. over hallo onzekerheid gesproken.
Nou BE, zo sta ik er ook in hoor. Want ik heb mijnese ook lekker gedrilled. Want ik denk dat ze vanuit hun eigenste zelf met hun handen zouden willen eten, schreeuwen, boeren, scheten laten aan tafel, binnen voetballen, verstoppertje doen achter oma's antiek en ga nog maar even zo door.
Dat mogen ze niet.
en mijn jongens zijn al iets ouder hè. En eerlijk: ouderschap heeft me echt heel veel soulsearching gebracht. Over waarom reageer ik zo? waarom wil ik dingen, waarom word ik boos om iets? Waarom irriteren sommige dingen me zo?
Je reinste therapie man!
tot nu toe werkt het dichtst bij mezelf blijven het beste. Maar ik ben echt hard vastgelopen toen ze klein waren hoor. tot het punt dat ik alleen nog maar boos en geirriteerd kon zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door debuurvrouw op 26-11-2012 12:31:41 ]
kijk, daar moet ik dan weer van huilen. over hallo onzekerheid gesproken. Nou BE, zo sta ik er ook in hoor.
Want ik heb mijnese ook lekker gedrilled. Want ik denk dat ze vanuit hun eigenste zelf met hun handen zouden willen eten, schreeuwen, boeren, scheten laten aan tafel, binnen voetballen, verstoppertje doen achter oma's antiek en ga nog maar even zo door.Dat mogen ze niet.
en mijn jongens zijn al iets ouder hè. En eerlijk: ouderschap heeft me echt heel veel soulsearching gebracht. Over waarom reageer ik zo? waarom wil ik dingen, waarom word ik boos om iets? Waarom irriteren sommige dingen me zo?
Je reinste therapie man!
tot nu toe werkt het dichtst bij mezelf blijven het beste. Maar ik ben echt hard vastgelopen toen ze klein waren hoor. tot het punt dat ik alleen nog maar boos en geirriteerd kon zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door debuurvrouw op 26-11-2012 12:31:41 ]
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Hier een ML die ongeveer 50 uur per week werkt, 40 uur op zijn werk, 5x2 uur reistijd en dan ook nog thuis soms wat werk doet.
Ik ben alle dagen thuis sinds begin dit jaar en heb naast de zorg voor ons eigen mupke ook de zorg voor een dreumesmeisje 3 hele en twee halve dagen per week. Het afgelopen half jaar ook nog voor twee grote meiden 4 dagen per week na schooltijd, maar dat stopt nu.
Vanaf Jan komt er een klein babyjongetje bij voor drie hele dagen.
Ik hou per week twee middagen over waarop ik alleen Lientje heb, de ene middag is haar oma er en doet die veel met haar of gaan we op pad. De andere middag ga ik alleen met haar iets doen, kinderboerderij of zwemmen of spelen ergens anders of gewoon lekker wandelen.
Ik voorzie dus in mijn eigen inkomen en ik zorg voor Lientje, zoals ik het altijd heb bedacht en wat gelukkig ook kan en ik heb het idee dat dat het beste is wat ik voor mijn kind kan doen.
Ze gaat wel vanaf volgend jaar naar de peuterspeelzaal om ook zonder mij te socializen.
Ik zie ook de andere kant, de ouders van de oppasmeiden werkten altijd 40-50 uur per week en ik was altijd bij de kinderen thuis. Prima regeling en ze werden door mij goed verzorgd ook nog een beetje opgevoed. Maar was er een optreden op school dan was ik er, bij schoolreisje het uitzwaaien, dan was ik er...
Er waren serieus ouders die er na twee jaar achter kwamen dat ik de oppas was en niet hun moeder, want ja ik was er altijd. Ik vond dat reuze sneu voor de kindjes, en vind dus dat er een middagenweg moet zijn, werken is prima, maar een kind hoor meer tijd bij zijn ouder door te brengen dan bij/met opvang.
Ik ben alle dagen thuis sinds begin dit jaar en heb naast de zorg voor ons eigen mupke ook de zorg voor een dreumesmeisje 3 hele en twee halve dagen per week. Het afgelopen half jaar ook nog voor twee grote meiden 4 dagen per week na schooltijd, maar dat stopt nu.
Vanaf Jan komt er een klein babyjongetje bij voor drie hele dagen.
Ik hou per week twee middagen over waarop ik alleen Lientje heb, de ene middag is haar oma er en doet die veel met haar of gaan we op pad. De andere middag ga ik alleen met haar iets doen, kinderboerderij of zwemmen of spelen ergens anders of gewoon lekker wandelen.
Ik voorzie dus in mijn eigen inkomen en ik zorg voor Lientje, zoals ik het altijd heb bedacht en wat gelukkig ook kan en ik heb het idee dat dat het beste is wat ik voor mijn kind kan doen.
Ze gaat wel vanaf volgend jaar naar de peuterspeelzaal om ook zonder mij te socializen.
Ik zie ook de andere kant, de ouders van de oppasmeiden werkten altijd 40-50 uur per week en ik was altijd bij de kinderen thuis. Prima regeling en ze werden door mij goed verzorgd ook nog een beetje opgevoed. Maar was er een optreden op school dan was ik er, bij schoolreisje het uitzwaaien, dan was ik er...
Er waren serieus ouders die er na twee jaar achter kwamen dat ik de oppas was en niet hun moeder, want ja ik was er altijd. Ik vond dat reuze sneu voor de kindjes, en vind dus dat er een middagenweg moet zijn, werken is prima, maar een kind hoor meer tijd bij zijn ouder door te brengen dan bij/met opvang.
Buuf, mss via pm, maar zou je eens willen vertellen welke stappen je hebt gevolgd om te komen waar je wilde en moest zijn?
quote:
[..]
Omdat ik daar vreselijk veel moeite mee heb, dat kijken naar wie het is en wat hij nodig heeft. Ik ben heb nogal snel de neiging zelf te bepalen wat ik vind dat nodig is. En dat open blijven en accepteren vind ik echt heel lastig.
Ik kan heel goed zien hoe puur een kind is als het geboren is, maar ik heb intussen al heel wat uurtjes wakker gelegen uit angst dat ik ze al beschadigd heb in wie ze zijn.
Ok, daar zijn nog wel wat onderliggende issues bij geweest hoor, maar toch.
Inmiddels gaat het heel veel beter, maar dan nog vind ik dat wel echt zo vreselijk moeilijk en als ik het er dan zo zie staan zoals clubsoda het opschrijft krijg ik het op slag benauwd 'want zo ben ik niet, en zo doe ik niet, en nu doe ik het vast allemaal hardstikke fout en heb ik straks hele gefrustreerde kinderen'.Oh, ik zeg het hier prachtig, maar het is ook maar een soort ideaal beeld natuurlijk. Zo zou ik willen zijn, maar zo ben ik vaak niet. Het zit ook in mijn aard om enorm kritisch te zijn, naar mezelf en naar anderen, maar bij mijn kind wil ik dat graag los kunnen laten. En dan nog, kijken naar wie je kind is, is één stap, hem te laten zien wie hij is is een tweede en nog veel moeilijk, want het moet inderdaad ook wel vallen binnen maatschappelijk verantwoord isSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik probeer altijd overal maar wijsheden en motto's vandaan te plukken. Ik las in een tijdschrift een artikel over je kind accepteren zoals het is, en dat sla ik ergens op als waardevolle gedachte. Wat Aventura zegt: "hij staat in de weg van wat ik moet doen", is ook een hele heldere valkuil wmb. Ik moet primair moeder zijn voor mijn kind, de rest komt daarna of daarbij. Ook een hele goede om te bedenken. Dankjewel
[ Bericht 3% gewijzigd door Clubsoda op 27-11-2012 09:21:42 ]I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik weet niet hoe Clusoda het bedoelde, maar dit zijn niet echt de dingen waar ik zelf aan dacht.quote:
Want ik denk dat ze vanuit hun eigenste zelf met hun handen zouden willen eten, schreeuwen, boeren, scheten laten aan tafel, binnen voetballen, verstoppertje doen achter oma's antiek en ga nog maar even zo door.
Dat mogen ze niet.
Kijken wat je kind nodig heeft is in mijn ogen iets heeeeel anders dan je kind altijd zijn of haar zin geven.
quote:
[..]
Omdat ik daar vreselijk veel moeite mee heb, dat kijken naar wie het is en wat hij nodig heeft. Ik ben heb nogal snel de neiging zelf te bepalen wat ik vind dat nodig is. En dat open blijven en accepteren vind ik echt heel lastig.
Ik kan heel goed zien hoe puur een kind is als het geboren is, maar ik heb intussen al heel wat uurtjes wakker gelegen uit angst dat ik ze al beschadigd heb in wie ze zijn.
Ok, daar zijn nog wel wat onderliggende issues bij geweest hoor, maar toch.
Inmiddels gaat het heel veel beter, maar dan nog vind ik dat wel echt zo vreselijk moeilijk en als ik het er dan zo zie staan zoals clubsoda het opschrijft krijg ik het op slag benauwd 'want zo ben ik niet, en zo doe ik niet, en nu doe ik het vast allemaal hardstikke fout en heb ik straks hele gefrustreerde kinderen'.Gelukkig verpest je je kinderen niet zo snel, ik denk dat dat echt een irreële angst is.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Simpel voorbeeld: we waren gisteren ergens en E was ontzettend aan het miepen (op de grond liggen, huilerig doen). Ik begon me wat te ergeren omdat ik weg wilde en E niet mee wilde. Ik interpreteerde haar gedrag als ongehoorzaamheid. Toen kwam ineens in me op dat er misschien wel iets was.
Ik: 'E, kijk eens naar mama. Wat wil jij?'
E: 'Melk!'
Ik: 'Wil je drinken?'
E: 'Ja, drinken pakken!'
Toen heeft ze een paar slokjes water gedronken en was het probleem opgelost en iedereen blij. Zo simpel is het blijkbaar soms. Ik moet er alleen aan denken het te vragen.
Ander voorbeeld: E speelt heel graag alleen. Ik vind dat moeilijk, want ik ben bang dat ze zich teveel terugtrekt en daardoor buiten de groep gaat vallen en later gepest gaat worden, ongelukkig wordt, etc... één en al projectie, dus. Dat komt, denk ik, doordat ik er wel wat in herken en ik wil niet dat zij dezelfde nadelen van dit karakter gaat ervaren als ik. Maar goed, ik moet mezelf vaak even voorhouden dat er niets mis is met 'op jezelf zijn', sterker nog, dat dat een kwaliteit is. Net zoals dat extravert zijn bij een ander kind een kwaliteit is, omdat dat kind weer anders is. Natuurlijk stuur ik bij als ik denk dat er iets niet goed gaat - ik wil bijvoorbeeld dat ze op het KDV aangemoedigd wordt om mee te doen met groepsactiviteiten, omdat ik wil dat ze leert zich staande te houden in een grote groep -, maar vaak is dat helemaal niet nodig, maar alleen een wens van mij. En die wens probeer ik een beetje los te laten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cantare op 26-11-2012 14:42:39 ]
Dat laatste is precies waar ik op doel Cantare Dat ik wil voelen dat mijn kind goed is zoals hij is, en dat hij dat ook voelt, en niet alleen maar goed is als hij is zoals ik zelf zou willen zijn, of zoals ik hoop dat hij zou kunnen zijn.
Dat ik wil voelen dat mijn kind goed is zoals hij is, en dat hij dat ook voelt, en niet alleen maar goed is als hij is zoals ik zelf zou willen zijn, of zoals ik hoop dat hij zou kunnen zijn.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Hoe weet je dat? Heb je bronnen?quote:Op maandag 26 november 2012 07:56 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Welk deel van "ik chargeer" begreep je niet? Feit blijft dat veel mensen het best lekker vinden om NIET naar een baas te moeten als ze een gegarandeerd inkomen hebben.
Noot noot.
Hier ook kostwinner. 3 dagen werk (met de nodige avonden...)(oh, en ook promotie gemaaktquote:
Wij zijn van beide 40 uur naar 36 (ik) en 34 (man) uur gegaan. Beide hebben zeker geen achterstand opgelopen. Ik heb zelfs promotie gemaakt. Ben ik als vrouw wel de kostwinner in huis en dat lijkt al helemaal minder voor te komen.
), dus zo'n 30 uur, en mijn man werkt 12 uur. Weet je BE, dat vind ik zo mooi aan jou, dat jij je zo kwetsbaar durft op te stellen hier.quote:
Hopelijk kun je wat met de reacties op je verhaal. Wat mij helpt als ik voel dat ik te sturend/dwingend ben naar Thies (of naar kinderen op school): Me proberen te verplaatsen in hem/hen. Ik zou het zelf ook niet prettig vinden als iemand zo veel voor mij zou bepalen.
Mijn man is daar een hele goede in, die kan Thies zó goed zien als individu met eigen behoeften en eigen'aardigheden'. Hij accepteert hem echt volledig zoals hij is (niet dat hij alles goed vindt hoor, zéker niet). Ik vind dat heel knap, en fijn.
En ik heb hartelijk gelachen om Buufs relativerende post!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vind het doodeng, maar ik voel me ook zo vaak alsof ik me moet of wil verdedigen als ik al die zogeheten oermoeders dingen zie roepen die vanzelfsprekend zouden moeten zijn. Soms werkt dat nou eenmaal niet zo, ook niet als dat de rest van de wereld verbaast 'want BE is toch altijd zo goed met kinderen, daar laat ik de mijne zonder aarzelen achter'. Viel dat even vet tegen toen het om mijn eigen bloedjes ging. En ik heb hier nog niet de helft gepost van wat er werkelijk speelde soms hoor.
Maar lief, en ja, ik heb heel veel aan de dingen die ik hier lees. Scheelt ook dat het hier nu echt lekker gaat, waardoor we heel duidelijk in een spiraal omhoog zitten en ik steeds vaker mezelf kan remmen zodat ik idd hem ruimte kan geven zonder dat ik er bovenop zit, wat dan ook weer een positieve uitwerking heeft etc. etc.
***
Ja, het ís ook een vicieuze cirkel, actie en reactie.
Als de kinderen in de klas druk zijn, dan heb ik geleerd éérst eens even naar mezelf te kijken. Hoe zit ík vandaag in mijn vel?
Daarom vind ik het zo belangrijk, zoals ik in mijn eerste post in dit topic schreef, dat aankomende ouders mentaal en relationeel stabiel zijn, zichzelf kennen. Dát is denk ik de beste basis die je je kinderen kunt geven.
Als de kinderen in de klas druk zijn, dan heb ik geleerd éérst eens even naar mezelf te kijken. Hoe zit ík vandaag in mijn vel?
Daarom vind ik het zo belangrijk, zoals ik in mijn eerste post in dit topic schreef, dat aankomende ouders mentaal en relationeel stabiel zijn, zichzelf kennen. Dát is denk ik de beste basis die je je kinderen kunt geven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oh, en fijn dat het nu bergopwaarts gaat!quote:
Scheelt ook dat het hier nu echt lekker gaat, waardoor we heel duidelijk in een spiraal omhoog zitten en ik steeds vaker mezelf kan remmen zodat ik idd hem ruimte kan geven zonder dat ik er bovenop zit, wat dan ook weer een positieve uitwerking heeft etc. etc.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik hoop niet dat ik je dat gevoel heb gegeven, een oermoeder te zijn die alles als vanzelfsprekend ziet! Zeer zeker niet, ik vind het ook keihard werken, nu al. Wat ik postte is louter mijn ideaalbeeld, hoe ik met mijn kind om zou willen gaan en de basis waar ik naar terug ga als ik het even niet meer weet. De praktijk is regelmatig anders en dat zal in de toekomst nog heel veel vaker gebeuren.quote:
En ik heb hier nog niet de helft gepost van wat er werkelijk speelde soms hoor.
Maar lief, en ja, ik heb heel veel aan de dingen die ik hier lees. Scheelt ook dat het hier nu echt lekker gaat, waardoor we heel duidelijk in een spiraal omhoog zitten en ik steeds vaker mezelf kan remmen zodat ik idd hem ruimte kan geven zonder dat ik er bovenop zit, wat dan ook weer een positieve uitwerking heeft etc. etc.
En ik bewonder je openheid ook, dat is toch niet 'hoe het hoort' toegeven dat je het even niet meer weet. Maar het geeft wel lucht, ook aan anderen, en het is enorm moedig. En ik ben blij dat het lekker gaat nu, dat heeft vast ook alles te maken met je kritische blik en het durven tonen van je 'zwaktes'
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Een kinderwens houd geen rekening met je financiele/economische/sociale positie, die is er of die is er niet.
De drang om er aan toe te geven is een ander verhaal, en ik denk na het lezen van de andere posts in dit topic, er geen eenduidig antwoord op te geven is, voor de een telt leeftijd mee, voor een ander de sociale positie, en weer een ander financieel of een combinatie.
Voor onszelf is het een combinatie geweest (verrassingseffect, gewild maar gezondheidsproblemen, gewild niet zo mogen zijn etc) En het werkt voor ons.
Manlief werkt fulltime 4x9 zodat hij 1 vaste vrije dag heeft zonder nadelige gevolgen, ik werk fulltime in onregelmatigheidsdiensten en ben hierdoor minimaal 2,5 dag door de weeks thuis.
Als ik ooit de keuze had gehad had ik wellicht eerst dingen van het verleden opgelost/verwerkt, dat gaat nu dus 'tussendoor'
De drang om er aan toe te geven is een ander verhaal, en ik denk na het lezen van de andere posts in dit topic, er geen eenduidig antwoord op te geven is, voor de een telt leeftijd mee, voor een ander de sociale positie, en weer een ander financieel of een combinatie.
Voor onszelf is het een combinatie geweest (verrassingseffect, gewild maar gezondheidsproblemen, gewild niet zo mogen zijn etc) En het werkt voor ons.
Manlief werkt fulltime 4x9 zodat hij 1 vaste vrije dag heeft zonder nadelige gevolgen, ik werk fulltime in onregelmatigheidsdiensten en ben hierdoor minimaal 2,5 dag door de weeks thuis.
Als ik ooit de keuze had gehad had ik wellicht eerst dingen van het verleden opgelost/verwerkt, dat gaat nu dus 'tussendoor'
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
x 2quote:
En ik bewonder je openheid ook, dat is toch niet 'hoe het hoort' toegeven dat je het even niet meer weet. Maar het geeft wel lucht, ook aan anderen, en het is enorm moedig. En ik ben blij dat het lekker gaat nu, dat heeft vast ook alles te maken met je kritische blik en het durven tonen van je 'zwaktes'
Hoewel het ik het 'hoe het hoort'-stukje gelukkig niet zo herken, in mijn omgeving is het toch wel vrij normaal om ook open te zijn over dingen die niet lekker lopen. En da's érg fijn, want iedereen heeft zijn of haar onzekerheden en niemand doet het perfect.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |