een kinderwens; je hart of verstand volgen. (of beide)

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:28 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ik denk wel dat het goed zou zijn als het zwangerschapsverlof in NL verruimd zou worden naar Scandinavische maatstaven.

Hoe ruim is het nu en hoe ruim is het daar?
Ik heb wel eens gehoord dat in andere landen de man ook 1 maand zwangerschaps verlof krijgt oid..
Of was dat ook in NL?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:28 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Nee, vind ik niet.

Wat betreft financiële (on)afhankelijkheid na een scheiding bijvoorbeeld: voor mij is het een voorwaarde dat ik voor ons kan zorgen. Maar verder is het wat Moonah al aanhaalde: als je er alleen voor komt te staan, is het ten eerste heel belangrijk dat je het hoofd boven water kunt houden, maar verder merk moet je het ook hebben van een soort innerlijke kracht en zelfvertrouwen, hoe suf dat misschien ook klinkt. Weten dat je het wel gaat redden alleen, dat je ook los van elkaar goede ouders bent. En interessant genoeg is voor mij ook een baan daarin heel bepalend. Iets doen waar je plezier in hebt, sociale contacten, je afleiden van sores.

Daar heb je ook wel gelijk in.
Maar ik probeer zegmaar te achterhalen of een baby'tje niet teveel tijd kost om uberhaupt te kunnen werken tot een bepaalde leeftijd?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:32 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Daar heb je ook wel gelijk in.
Maar ik probeer zegmaar te achterhalen of een baby'tje niet teveel tijd kost om uberhaupt te kunnen werken tot een bepaalde leeftijd?

Tuurlijk wel, meestal lopen die moeders op hun tandvlees

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:34 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:

[..]

Tuurlijk wel, meestal lopen die moeders op hun tandvlees

Ben ik nou zo onduidelijk?
Tot welke leeftijd kan je dan niet aan werken denken als ouder?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:36 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ben ik nou zo onduidelijk?
Tot welke leeftijd kan je dan niet aan werken denken als ouder?

Tot het kind 36 jaar is zoiets?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:37 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:

[..]

Tot het kind 36 jaar is zoiets?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:32 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Daar heb je ook wel gelijk in.
Maar ik probeer zegmaar te achterhalen of een baby'tje niet teveel tijd kost om uberhaupt te kunnen werken tot een bepaalde leeftijd?

Nou, vind ik dus niet. Ik heb een baby waar ik grotendeels alleen voor zorg en een baan van vier dagen. Dat is af en toe bikkelen maar onmogelijk is het niet en ik heb ook genoeg tijd voor mezelf. Toen ik nog een partner had was het absoluut goed te doen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:38 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Nou, vind ik dus niet. Ik heb een baby waar ik grotendeels alleen voor zorg en een baan van vier dagen. Dat is af en toe bikkelen maar onmogelijk is het niet en ik heb ook genoeg tijd voor mezelf. Toen ik nog een partner had was het absoluut goed te doen.

Oke, maar hoe doe je dat dan? Kindje heeft wel veel aandacht nodig toch?

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:38 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Oke, maar hoe doe je dat dan? Kindje heeft wel veel aandacht nodig toch?

Denk je dat het kind de hele dag alleen thuis is ofzo?
Die wordt echt wel opgevangen en verzorgd, ja ook qua aandacht.

Ja, wat denk je, dat ik 'm in de kast stop omdat ik tijd voor mezelf wil? Ik vind je vraagstelling wat onnozel. Hij krijgt meer dan voldoende aandacht, maar hij slaapt ook natuurlijk en dus zijn de avonden voor mij. Je hoeft niet 24/7 met je baby rond te sjouwen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:40 schreef Leandra het volgende:

[..]

Denk je dat het kind de hele dag alleen thuis is ofzo?
Die wordt echt wel opgevangen en verzorgd, ja ook qua aandacht.

Lijkt mij gewoon minder prettig om heel lang niet bij het kindje te zijn (Als je hele dagen werkt zogezegd)

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:42 schreef Clubsoda het volgende:
Ja, wat denk je, dat ik 'm in de kast stop omdat ik tijd voor mezelf wil? Ik vind je vraagstelling wat onnozel. Hij krijgt meer dan voldoende aandacht, maar hij slaapt ook natuurlijk en dus zijn de avonden voor mij. Je hoeft niet 24/7 met je baby rond te sjouwen.

Ik ben een leek ik vraag me gewoon af hoe jij dat dan doet.

Ja, dat kan. Die mensen zijn er, net als er mensen zijn die het prettig vinden om te werken. Je vraagt of het onmogelijk is en dat is het dus niet.

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:42 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Lijkt mij gewoon minder prettig om heel lang niet bij het kindje te zijn (Als je hele dagen werkt zogezegd)

En degenen die dat geen probleem vinden? Daar kan iemand toch voor kiezen? Vaders gaan toch ook weer gewoon aan het werk voor het kind goed en wel z'n eerste boertje gelaten heeft?

kingtoppie, hou oud ben je?

20

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:42 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Lijkt mij gewoon minder prettig om heel lang niet bij het kindje te zijn (Als je hele dagen werkt zogezegd)

Vind ik ook wel, hoor. Wij werken allebei vier dagen en dat betekent dat we ieder drie dagen fulltime bij onze kinderen zijn. Ik merk heel goed het verschil tussen veel moeten reizen of dichtbij je werk wonen en veel thuis kunnen werken. Die paar uur op een dag maken voor mijn gevoel alle verschil. En daarom vind ik het prima zo. En daarom zoek ik nu ook werk in mijn woonplaats.

quote:

Op zondag 25 november 2012 13:45 schreef Barreltje het volgende:

[..]

ghehe.. ik vroeg ooit eens in het KAA forum hoe anderen het deden mbt een soort van financiele compensatie bij scheiding als je met je partner naar het buitenland gaat en een van de partners, om die reden, niet zou kunnen blijven werken.. nou mijn "partner"werd echt verwenst, want je vraagt toh niet zomaar een tegemoetkoming ??
ik vind eigenlijk wel dat die tegemoetkoming er moet zijn.. want een partner doet toch een stapje terug in zijn/haar financiele onafhankelijkheid..

ja, hoi! onze situatie. verhuisd voor het werk van sangdrax naar een plaats waar ik een carriere gewoon echt domweg wel kan vergeten. buitenland is ook lang ter sprake geweest. wij hebben dat opgelost door welbewust het geregistreerde partnerschap zonder voorwaarden te doen, met de afspraak dat we aan partneralimentatie gaan doen als we uit elkaar gaan.

kijk, mochten we uit elkaar gaan zit daar aan vast dat ik werk zoek. verhuizen zit daar ook aan vast waarschijnlijk. dat is dan de keuze die we maken, zoals het nu onze keuze is om ons leven zo in te richten. net zoals dat ik heus wel een oogje blijf houden op relevant werk voor mij (wat er domweg niet is hier ) het is allemaal gewoon maar net waar je voor kiest. wel acht ik het erg verstandig om die keuzes vooraf te bedenken

Absoluut, ik woon op fietsafstand van mijn werk, en dat maakt heel veel verschil. Zonder dat zou ik denk ik ook liever drie dagen werken (maar dat is financieel helaas niet haalbaar ). En ik heb een bijzonder flexibele baan en dat maakt ook dat het te doen is.

quote:

Op zondag 25 november 2012 13:57 schreef Barreltje het volgende:
nouja die partner allimentatie moet wel een beete in perspectief staan, want als het de partner wel lukt om een baan te vinden en prima in haar/zijn (!!) onderhoud te voorzien dan kan die partner allimentatie ook wel weer wat minder lijkt me..

daar ben ik het niet zomaar mee eens (of oneens hoor)

wat anderen al zeggen: het gaat niet alleen om in je onderhoud voorzien. het gaat ook om het idee dat je domweg een flinke achterstand hebt. jarenlang niet gewerkt is ook jarenlang geen loonsverhogingen, promoties en pensioen enzo. daar is die partneralimentatie voor bedoeld. niet om standaard van de bijstand afgetrokken te worden (ja. als je in de bijstand zit wordt alimentatie van je uitkering afgetrokken)

quote:

Op zondag 25 november 2012 13:59 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Absoluut! En daar komt dan weer m de hoek kijken wat Moonah postte: ik ken mezelf, en ik weet dat ik voor mezelf kan zorgen. Met veel of weinig geld. Ik heb mijn zelfstandigheid en onafhankelijkheid in het verleden vaak genoeg aan mezelf bewezen, om me daarover geen zorgen te maken. Mede daardoor vind ik het dus nu geen probleem meer om wel afhankelijk(er) te zijn van B dan ik ooit van een vorig vriendje ben geweest.

en dat ook

ik ben niet direct vanuit huis in deze relatie + kinderen gestapt. ik heb altijd prima voor mezelf gezorgd, dat kan ik heus wel weer

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:55 schreef simmu het volgende:

[..]

daar ben ik het niet zomaar mee eens (of oneens hoor)

wat anderen al zeggen: het gaat niet alleen om in je onderhoud voorzien. het gaat ook om het idee dat je domweg een flinke achterstand hebt. jarenlang niet gewerkt is ook jarenlang geen loonsverhogingen, promoties en pensioen enzo. daar is die partneralimentatie voor bedoeld. niet om standaard van de bijstand afgetrokken te worden (ja. als je in de bijstand zit wordt alimentatie van je uitkering afgetrokken)

Idd, kinderalimentatie en partneralimentatie worden beiden met de bijstand verrekend.
Indien partner dus x 3 modaal verdient is het waarschijnlijk voordeliger om de alimentatie goed te regelen dan om dwars te liggen en de ander in de bijstand te laten belanden.

Daarbij verhaalt de bijstand ook op de ex-partner als je het alimentatie-technisch zo regelt dat er weinig te verrekenen valt voor de bijstand, en de sociale dienst verhaalt bruto

Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen De neiging om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en het onderste uit te kan te willen halen bij een scheiding, ongeacht of de kinderen daar nu de dupe van worden, begrijp ik sowieso niet zo goed.

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:55 schreef simmu het volgende:

[..]

daar ben ik het niet zomaar mee eens (of oneens hoor)

wat anderen al zeggen: het gaat niet alleen om in je onderhoud voorzien. het gaat ook om het idee dat je domweg een flinke achterstand hebt. jarenlang niet gewerkt is ook jarenlang geen loonsverhogingen, promoties en pensioen enzo. daar is die partneralimentatie voor bedoeld. niet om standaard van de bijstand afgetrokken te worden (ja. als je in de bijstand zit wordt alimentatie van je uitkering afgetrokken)

maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdt

_{ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor}

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:06 schreef Clubsoda het volgende:
Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen De neiging om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en het onderste uit te kan te willen halen bij een scheiding, ongeacht of de kinderen daar nu de dupe van worden, begrijp ik sowieso niet zo goed.

Dat soort dingen zijn gewoon vaak onderdeel van de woede over de scheiding, van de scheidingen die ik in mijn omgeving heb meegemaakt is degene met de grootste problemen de scheiding tussen een stel wat samen nog geen goudvis had.
De scheidingen van ouders met kinderen hebben in geen van de gevallen partneralimentatie gevraagd, en een van de moeders heeft zelfs nooit kinderalimentatie gevraagd.

Het mooie is juist dat haar ex-echtgenoot doet alsof hij haar "afgekocht" heeft qua alimentatie, terwijl hij haar alleen maar uitgekocht heeft.... en daar nog over klaagt, de droeftoeter

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:08 schreef Barreltje het volgende:

[..]

maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdt

_{ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor}

Je zou toch kunnen indexeren?
Daar zou je de cijfers van het CBS voor kunnen gebruiken, maar je zou ook het salaris van de werkende partner als basis voor de indexering kunnen nemen, of gewoon een percentage van het salaris van de werkende partner.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:06 schreef Clubsoda het volgende:
Sowieso is het natuurlijk verstandig om de zaken een beetje goed te regelen en niet dwars te gaan liggen De neiging om elkaar het licht in de ogen niet te gunnen en het onderste uit te kan te willen halen bij een scheiding, ongeacht of de kinderen daar nu de dupe van worden, begrijp ik sowieso niet zo goed.

Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:08 schreef Barreltje het volgende:

[..]

maar hoeveel is dat dan? of.. hoe bereken/bepaal je hoeveel verlies je lijdt

_{ik heb verder geen verstand van allimentaties enzo hoor}

de precieze hoeveelheid zal je nooit weten, aangezien je nu eenmaal gekozen hebt voor optie b), plus dat partneralimentatie afhankelijk is van het salaris van degene die salaris heeft.

tsja. wij vonden beiden dat gezien de bewuste keuzes die we hierin maakten partneralimentatie een gegeven is. we vinden dat een heel normale consequentie van die keuzes. we kiezen beide voor deze constructie (wat ik erken als zijnde een luxe trouwens)

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:15 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.

Ja, oordeel maar vast zonder te weten wat er speelt.... hoppatee.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:17 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ja, oordeel maar vast zonder te weten wat er speelt.... hoppatee.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:15 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Relaties van niks, tenminste zo lijkt het op mij over te komen.

Even ter herhaling hoor, voor als je het niet gezien hebt.
Oordeel maar zonder goed te lezen.
Ik ben weer weg, voel me niet heel welkom hier.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:11 schreef Leandra het volgende:

[..]

Dat soort dingen zijn gewoon vaak onderdeel van de woede over de scheiding, van de scheidingen die ik in mijn omgeving heb meegemaakt is degene met de grootste problemen de scheiding tussen een stel wat samen nog geen goudvis had.
De scheidingen van ouders met kinderen hebben in geen van de gevallen partneralimentatie gevraagd, en een van de moeders heeft zelfs nooit kinderalimentatie gevraagd.

Het mooie is juist dat haar ex-echtgenoot doet alsof hij haar "afgekocht" heeft qua alimentatie, terwijl hij haar alleen maar uitgekocht heeft.... en daar nog over klaagt, de droeftoeter

Woede of niet, het lijkt mij niet de manier om het zo uit te vechten. En er zijn natuurlijk zat scheidingen waarbij de kinderen worden ingezet als pressiemiddel, of ze uit het leven van (met name) de vader worden gehouden, of waarin één van beiden niet meer naar ze om kijkt. Geen partneralimentatie is in heel veel gevallen redelijk en dan moet je dat ook laten vind ik, in het kader van de goede verhoudingen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:13 schreef Leandra het volgende:

[..]

Je zou toch kunnen indexeren?
Daar zou je de cijfers van het CBS voor kunnen gebruiken, maar je zou ook het salaris van de werkende partner als basis voor de indexering kunnen nemen, of gewoon een percentage van het salaris van de werkende partner.

en dan voor de duur van de relatie of voor de duur van de rest van je werkende leven? ( tot 65/67/70 jaar

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:47 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Vind ik ook wel, hoor. Wij werken allebei vier dagen en dat betekent dat we ieder drie dagen fulltime bij onze kinderen zijn. Ik merk heel goed het verschil tussen veel moeten reizen of dichtbij je werk wonen en veel thuis kunnen werken. Die paar uur op een dag maken voor mijn gevoel alle verschil. En daarom vind ik het prima zo. En daarom zoek ik nu ook werk in mijn woonplaats.

Dat heb ik deze eerste periode dit schooljaar ook gemerkt zeg, poeh! Ik draaide meer lessen en heb dan nu twee relatief rustige perioden voor de boeg. Maar ik was dus alledrie de dagen een uur later thuis dan gewend en dat maakte alle verschil in mijn hele gevoel van rust en lekker met de kindjes zijn. Tegen vieren thuis zijn samen, of tegen vijven... net dat uur.

Gelukkig gaan we nu dus twee relatief rustige periodes in.

Ik vind het ook fijn dat ik onafhankelijk ben, dat ik ons huisje heb kunnen kopen en behoorlijk naar mijn zin heb kunnen laten verbouwen. En dat allemaal op eigen kracht, dat ik alle boodschappen doe, de kleding verzorg en dan ook nog vrij veel thuis ben met de kinderen.

Ik zou graag iets minder werken (0,5 ipv 0,7 fte), maar het is nou eenmaal zo dat het dan niet haalbaar is. Mocht ik ooit een partner vinden nog dan zou ik dat graag wel doen, alsnog. Ik zou niet snel mijn hele baan opzeggen omdat ik ook wil meer wil kunnen werken mocht dat nodig zijn.

Het is hier die verrekte tropenreis die het zo spannend maakt . Maar voor de komende zomer krijgen we de reis van mijn ouders. Supersupersuperlief! En het scheelt mij een hoop financiële stress. Want zonder dure vakanties komen we hier netjes rond van wat er is.

Veel ruimte om te sparen heb ik niet. Daar zou ik mezelf nog wel meer toe willen dwingen. Discipline ;-).

[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 25-11-2012 15:56:50 ]

quote:

Op zondag 25 november 2012 15:35 schreef Barreltje het volgende:

[..]

en dan voor de duur van de relatie of voor de duur van de rest van je werkende leven? ( tot 65/67/70 jaar

Dat ligt eraan wat je afspreekt, daarbij heeft de wetgever de duur van de partneralimentatie al behoorlijk beperkt.

Boeiende discussie, en ook hier een relevant onderwerp. Ik ben zo'n vrouw die er (samen met mijn man, uiteraard) voor heeft gekozen om voorlopig niet te gaan werken. In plaats daarvan ben ik nu een jaar na mijn afstuderen zwanger en verwachten we begin april ons eerste kindje. In de richting van mijn (universitaire) studie zijn de laatste 1-2 jaar helaas vrij veel banen geschrapt en is er weinig beschikbaar. Zeker hier in de regio is het daarom heel erg lastig iets te vinden, en al helemaal zonder vervolgopleiding (nog eens 2 jaar fulltime, á ¤15.000). Omdat ik het belangrijk vind op tijd moeder te worden hebben we er daarom voor gekozen nu al voor een kindje te gaan.

Het plan is nu voor mij om de eerste 5 á 6 jaar thuis te zijn voor het/de kind(eren), in die tijd ons gezin compleet te maken en te wachten tot de jongste ook op school zal zitten. Dan ben ik als het goed is begin 30 en kan ik met frisse moed beginnen met een parttime baan en/of extra opleiding. Naarmate de kinderen ouder worden kunnen mijn ouders ook vaker oppassen en kan ik uiteindelijk redelijk wat uren werken. Zowel mijn man als ik vinden het daarnaast belangrijk dat onze kinderen in ieder geval de eerste 1,5/2 jaar zoveel mogelijk door hun eigen ouder(s) op worden gevoed en niet naar een opvang hoeven. Dat speelt ook mee in onze keuze om het zo aan te pakken.

Deze keus maakt dingen mogelijk die wij belangrijk vinden (geen kinderopvang de eerste 2 jaar, relatief jong kinderen krijgen..) maar beperkt ons op andere manieren. Zo zouden we ondanks dat mijn man fulltime werkt, een vast contract heeft en iets boven modaal verdiend geen eigen huis kunnen kopen daar waar we eigenlijk graag willen wonen. Ook een eigen auto, dure vakanties, merkkleding, vaak uit eten gaan en dat soort zaken zullen er de eerst komende tijd bij in schieten. Gelukkig vinden we dat allebei niet belangrijk (nouja, behalve die auto dan die mijn man toch wel graag wil hebben) en hebben we een regeling getroffen met mijn ouders waardoor we naar ieders tevredenheid op een heel aantrekkelijk plekje met voldoende ruimte voor wel 4 kinderen kunnen wonen tegen lage kosten. Zo houden we ruimte over om voldoende te sparen om uiteindelijk op de plek en de manier te kunnen wonen waar we willen.

quote:

Op zondag 25 november 2012 13:41 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

En dat is iets slechts?

Maar alle gekheid op een stokje: ik vermoed wel eens dat het een onderschat hedendaags probleem is. Het komt nog steeds vaak voor dat een vrouw volledig thuisblijft. Daar valt denk ik wel een mouw aan te passen, namelijk bijvoorbeeld dat beide partners een individuele bankrekening hebben met daarop een aanzienlijk geldbedrag om op terug te vallen. Maar dan zit je nog wel met het probleem van lange tijd afwezig geweest zijn van de arbeidsmarkt. In zekere mate bestaat dit probleem ook voor vrouwen die veel minder zijn gaan werken, maar voor hen is het minder groot en acuut, vermoed ik.

Nou ja, zomaar een gedachte, hoor. Het is voor mij wel een reden om bijvoorbeeld die bankrekeningen te hebben en om niet minder dan vier dagen te willen werken.

Ik geloof nou niet dat de gemiddelde modale man zoveel beter uit is op de huidige arbeidsmarkt. Ergo... het is een probleem dat niet bestaat en echt stamt uit de jaren 50.