een kinderwens; je hart of verstand volgen. (of beide)

Ik vind een bepaalde zekerheid inbouwen, zoals een lange (stabiele) relatie en een financiële buffer, eigenlijk gelijk staan aan studeren. De kans is aanwezig dat je je studie niet afmaakt omdat je onder een trein loopt of om welke reden dan ook alsnog achter de kassa belandt. Maar zover als mogelijk probeer je toch grip te krijgen op de toekomst. Je vergroot je kansen op een hogere levensstandaard. Wat dat voor jou persoonlijk dan ook moge betekenen.

Ik wil geen begrip voor mijn keuzes. Die overigens niet allemaal sec mijn eigen keuzes geweest zijn.
Ik reageer met mijn mening over andermans mening dat ze echt totaal niet snapt dat mensen bepaalde omstandigheden proberen na te streven voordat men de kinderwens probeert te vervullen.

Overigens vindt de meerderheid zekerheid relatief en onzinnig om na te streven. Ik niet en dat leg ik uit aan de hand van een voorbeeld uit mijn eigen leven.

quote:

Op donderdag 29 november 2012 11:43 schreef laziness het volgende:
Ik wil geen begrip voor mijn keuzes. Die overigens niet allemaal sec mijn eigen keuzes geweest zijn.
Ik reageer met mijn mening over andermans mening dat ze echt totaal niet snapt dat mensen bepaalde omstandigheden proberen na te streven voordat men de kinderwens probeert te vervullen.

Overigens vindt de meerderheid zekerheid relatief en onzinnig om na te streven. Ik niet en dat leg ik uit aan de hand van een voorbeeld uit mijn eigen leven.

Volgens mij vind de meerderheid juist dat een beetje zekerheid aan het begin wel fijn is, maar dat het niet een garantie is dat het zo blijft.

@Lot: die aanname (dat een goede financiële situatie beter is dan een slechte) doe ik inderdaad wel, al ben ik het ook eens met jouw punt daaronder
Maar als je financiële situatie wél prima op orde is, kun je je kind nog steeds meegeven dat zulke dingen niet vanzelfsprekend zijn, en dat geld ook niet alles is.

Maar het is inderdaad ook maar net wat je onder een 'goede financiële situatie' verstaat inderdaad. Zo lang je inderdaad kunt voorzien in de behoeften van je gezin, is het al snel goed. De reden dat ik dat voorbeeld steeds aanhaal, is omdat daar de discussie mee begon. Natuurlijk hoef je als gezin niet per se 6x modaal te verdienen om aan kinderen te beginnen, maar één salaris van 12 uur vind ik persoonlijk wel erg weinig. _{Iets met een groot grijs gebied daartussen}

@Simmu: sorry dat je mijn posts zo naar vind, dat is echt niet mijn bedoeling!
Ik ben een stuk minder naďef wat betreft de 'maakbaar-/kneedbaarheid' van kinderen dan je denkt. Natuurlijk kun je niet alles perfect doen; maar wil dat dan zeggen dat je ook maar niet moet proberen om het zo goed mogelijk te doen?
Zelfde als je situatie perfect op orde krijgen voordat je aan kinderen begint, dat lukt ook niet. Maar je kunt je situatie wel zo goed mogelijk op orde proberen te krijgen.
Streven naar perfectie is namelijk prima, zo lang je je er van bewust bent dat het nooit helemaal zal lukken (en daar ben ik me echt wel van bewust).

@debuurvrouw: ik zég ook helemaal niet dat je je kind helemaal mainstream moet maken, zéker niet als het daar vervolgens diep ongelukkig van wordt. En ik bedoelde júist wat je als ouder doet als je zoontje roze lakschoenen aan wil (dus ja: daar stond ik juist bij stil). Ik zeg ook niet dat je je zoon dat dan moet weigeren, maar wél dat je er even bij stil mag staan wat dat voor consequenties kan hebben.
En wat voor consequenties? Nou, helaas zijn er iets te veel voorbeelden van kinderen die getreiterd worden om veel kleinere dingen, dus die kun je zelf wel invullen denk.

@Vanyel: volgens mij heb ik nergens iets gezegd over het dan maar niet krijgen van kinderen...?
En je moet 'de maatschappij' je ook niet van dingen laten weerhouden die jij graag wil, maar je kunt je wel proberen in te stellen op bepaalde reacties (op jou én op je kind), om je kind daarvoor te beschermen / mee om te leren gaan (afhankelijk van waar het over gaat en hoe oud je kind is e.d.).

@-Spring: pfoe, ik dacht echt dat iedereen lijnrecht tegenover mij stond op dit punt.
Misschien verwoord jij het gewoon beter ofzo, want jij zegt in feite precies wat ik bedoel! Gewoon af en toe nadenken over gevolgen en dan beslissen of je die wel of niet op de koop toe neemt.

Overigens is het helemaal niet zo gek dat iedereen zich wel eens druk maakt over wat anderen van hem/haar vinden (ook al doet de een dit bewuster dan de ander), aangezien we allemaal heel sterk afhankelijk zijn van sociale relaties!

@Cantare: ik wil me ook niet bemoeien met andermans opvoeding hoor, ik geef alleen aan hoe ik erover denk.
En misschien wordt je kind er inderdaad wel 'hard' van als hij/zij niet zo mainstream is. Misschien ook wel niet. Precies wat je zelf zegt: je weet het niet. Is het dan zo verkeerd om af en toe stil te staan bij de mogelijkheid dat je een 'niet zo hard' kind krijgt en daarom zijn/haar leventje bij voorbaat iets meer mainstream te maken?
En wat betreft je laatste zin:

@Gulara: ik maak me absoluut geen illusies over de maakbaarheid van kinderen en ik heb ook geen illusies over de perfecte wereld/situatie.
Maar zoals ik hierboven al schreef: zo lang ik me er van bewust ben dat het nooit perfect wordt, mag ik er toch nog wel naar streven om daar zo dicht mogelijk bij in de buurt te komen?

@debuurvouw (nog een keer kort): ik begrijp dat je een beeld van mij als op-en-top mainstream hebt? Absoluut niet; ik hecht ook weinig waarde aan de mening van anderen (toch zeker van vreemden). Mijn punt is juist dat je je kind dat wel wil kunnen leren, maar het is niet gezegd dat je kind dat ook zo voelt. Misschien krijg je wel een kind dat zich júist heel veel aantrekt van de mening van anderen.

Oke, verder hou ik het nu echt niet meer bij...
Neem alsjeblieft aan dat ik niemand aan wil vallen op zijn/haar keuzes. Ik gaf simpelweg aan hoe ik erover dacht (en had oprecht niet verwacht dat daar zoveel weerstand op zou komen!), da's alles.

Juist omdat je niet alles zelf in de hand hebt, lijkt het mij prettig om de paar dingen die je wel zelf in de hand hebt, goed te regelen -> dát is mijn enige punt!

Twinkl3 mijn post was overigens niet specifiek aan jou gericht.
En ik denk dat dingen inderdaad vallen of staan met het hebben van een behoefte aan zekerheid. En ik kan me prima voorstellen dat mensen bepaalde zekerheden willen hebben.
En ik heb die behoefte zelf veel minder. En mijn leven is dan ook nooit zo gericht geweest op het hebben van zekerheden. En ik moet zeggen, so far bevalt dat prima!

Overigens hecht ik wel waarde aan een andere zekerheid. De zekerheid die ik heb opgebouwd wanneer het gaat om het kúnnen (in de breedste zin van het woord) van mijzelf (en mijn vriend). En de zekerheid dat wij meer waard zijn dan een financiële buffer (die hebben we trouwens wel ), een vast contract, ... you name it.

Maar verder kijk ik niemand scheef aan omdat zij die zekerheden wel willen hoor. Do what works for you! En het is wel zo fijn als je met een fijn gevoel je zwangerschap ingaat en dan mag iedereen zelf bepaalde waar dat fijne gevoel dan uit bestaat toch?