een kinderwens; je hart of verstand volgen. (of beide)

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:30 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Als de keuze andersom was geweest moest de vrouw partneralimentatie betalen aan de man. Het is dus een privé keuze die iedereen zelf maakt.

Ja dat begrijp ik, maar het al dan niet betalen van partneralimentatie is niet iets waar je als stel samen een beslissing over kan nemen.

En werkelijk... bij hoeveel procent van de echtparen betreft het de man die thuis is? En waarom is dat? Omdat al die mannen van die flitsende carrieretijgers zijn? Kom nou toch.

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:32 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Ja dat begrijp ik, maar het al dan niet betalen van partneralimentatie is niet iets waar je als stel samen een beslissing over kan nemen.

En werkelijk... bij hoeveel procent van de echtparen betreft het de man die thuis is? En waarom is dat? Omdat al die mannen van die flitsende carrieretijgers zijn? Kom nou toch.

Best wel veel !

Hoeveel zorgende vaders zijn er?

Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.

En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.

http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:37 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:

[..]

Best wel veel !

Hoeveel zorgende vaders zijn er?

Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.

En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.

http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245

Dus 160.000 vaders van de 1.6 miljoen ouderparen... Ja, schokkend veel

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:39 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Dus 160.000 vaders van de 1.6 miljoen ouderparen... Ja, schokkend veel

Nou jah... valt me nog mee volgens mij staan mannen niet zo snel te springen om ''huisman''

te worden.

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:39 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:

[..]

Nou jah... valt me nog mee volgens mij staan mannen niet zo snel te springen om ''huisman''

te worden.

Ik denk dat je je daarin vergist. Het is alleen een maatschappelijk gegeven dat in gelijke functies mannen zich sneller ontwikkelen en derhalve vaker een hoger inkomen heeft. Daardoor kunnen mannen minder makkelijk thuis blijven. Daarnaast vinden veel vrouwen het heel prettig om bij de jonge kinderen te blijven, zoals miss_sly al aangeeft waarschijnlijk toch een stukje natuur.

Je kan je bij het maatschappelijk gegeven van mannen die zich in gelijke functies sneller ontwikkelen ook afvragen of dat nu een stukje stelselmatig maatschappelijk seksisme is of andere redenen heeft (zoals een onbewust minder carriere drang bij vrouwen).

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:44 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

zolang vrouwen minder verdienen dan mannen zal dit zo blijven. (En dan heb ik het over dezelfde functie) want degene die het meest verdient blijft langer werken denk ik.

http://www.intermediair.n(...)verdienen-dan-mannen

En ja, dat is best veel de schuld van de vrouw

Nou schuld... vaak wel een keuze. En ik vind partneralimentatie echt zo'n gedrocht dat achteraf de man nog even het gelag mag betalen.

En nogmaals, ik chargeer ook het is natuurlijk niet altijd zo zwart/wit maar ik ik lees op internet regelmatig huilerige scheidingsverhalen waarbij alle vrouwen het maar heel normaal vinden om door die lul van een ex nog jaren onderhouden te worden met alle clichés als argumenten.

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:19 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Het wordt toch als negatief ervaren, dat thuis blijven? Daarom moet er partneralimentatie betaald worden.

Dat bedoel ik dus, het wordt altijd gebracht alsof die vrouwen verschrikkelijke offers gebracht hebben maar als we eerlijk zijn zouden we allemaal wel een jaar of 4 met jonge kinderen thuis willen blijven terwijl we zeker zijn van inkomen.

En de 'prijs' die daar tegenover staat is dat je een bepaalde achterstand oploopt op de arbeidsmarkt. Het lullige is dat bij een scheiding opeens verwacht wordt dat die prijs dan door de ex betaald moet worden.

Ik zal dan wel geen echte vrouw of geen goede moeder zijn of zo... Moet er niet aan denken om een jaar of vier thuis te zijn voor/met kind. Maar goed, dat is dus heel persoonlijk...

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:37 schreef FANNvanhetlaatsteuur het volgende:

[..]

Best wel veel !

Hoeveel zorgende vaders zijn er?

Begin juli 2010 publiceerde het CBS wederom nieuwe cijfers op het gebied van ouders en werken. Dit onderzoek betrof vorig jaar gezinnen met twee ouders.
In 2009 telde Nederland 1,6 miljoen ouderparen (3,2 miljoen mensen dus) met minstens één minderjarig kind. 62 procent van deze ouderparen is het de man die de meeste uren werkt. Ondanks het feit dat steeds meer vrouwen een baan hebben ligt de voornaamste tijdsbesteding voor 70 procent bij de moeder.

En 10 procent van het zorgen ligt de voornaamste tijdsbesteding bij de man. Waar ouders een baan hebben van gelijke omvang (2009 is dat 13 procent in vergelijking met 3 procent in 2002) zegt dat ook 10 procent van de vaders het meest zorgt. Je zou kunnen zeggen dat er zeker 160.000 vaders zijn, die fulltime of bijna fulltime zorgen.

http://www.huismannen.nl/site/artikel.php?id=2245

Dus 38% van de mannen werkt minder dat de vrouw en toch is er maar 10% die de zorg op zich neemt... Volgens mij valt het best wel mee met de zorgwens dan.

quote:

Op zondag 25 november 2012 22:06 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Ik zal dan wel geen echte vrouw of geen goede moeder zijn of zo... Moet er niet aan denken om een jaar of vier thuis te zijn voor/met kind. Maar goed, dat is dus heel persoonlijk...

Ik ook niet. Ik ga terug van 36 naar 32 met 1 dag thuiswerk er nog bij, dus 24 op kantoor en vriendlief gaat van 40 naar 4x9. En ik wil echt die 32 uur houden. Het trekt mij persoonlijk echt niet om ft thuis te zijn en me alleen in kind-gerelateerde bezigheden nuttig te maken. Prima als andere dames dat wél prettig vinden, maar mij lijkt het niks.

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:19 schreef Swetsenegger het volgende:

Dat bedoel ik dus, het wordt altijd gebracht alsof die vrouwen verschrikkelijke offers gebracht hebben maar als we eerlijk zijn zouden we allemaal wel een jaar of 4 met jonge kinderen thuis willen blijven terwijl we zeker zijn van inkomen.

Eeeeeeuh spreek voor jezelf !!

Ik zou over een jaar of vijf kunnen stoppen met werken en zie dat als een luxe. Ik zou niets liever willen dan stoppen en fulltime pleegkinderen opvangen. Ik heb alleen voldoende kennis van de arbeidsmarkt om te weten dat een gat in je cv zéker nadelig werkt wanneer je (opnieuw) op zoek bent naar werk.

En parttime pleegouderen kan hier niet helaas.

Dilemma. Nu al.

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:25 schreef mefke79 het volgende:
Zijn wij dan echt de enigen waar, tot voor kort, we beiden ongeveer evenveel werkten? Mijn man is ook minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Dat levert hem tot nu toe geen achterstand op, eerder bewondering omdat hij, ondanks die ene dag thuis, toch 36 uur werkt en ook gewoon zijn doelen haalt. En mij heeft het eigenlijk ook geen achterstand opgeleverd. Ja, ik werk nu minder dan eerst, maar dat is niet omdat ik zo graag meer thuis wil zijn bij de jongens, maar omdat ik nu nog niet meer kan werken bij deze baas.

Nee hoor Wij werken ook allebei 32 uur. Dus allebei 3 dagen thuis bij de kinderen. Ik ben het eerste jaar (onvrijwillig, door opheffing van het bedrijf waar ik werkte) na de geboorte van onze jongste thuis geweest en ik vloog tegen de muren op. Qua geld maakte het weinig uit, want door de verzekering die ik had, kreeg ik zelfs meer "salaris" dan toen ik werkte. Ik heb er gewoon de rust niet voor in mijn lijf. Miste de uitdaging van mijn werk. Mijn vriendenkring was er ook totaal niet op ingesteld (bijna al onze vrienden werken ook zo'n 32 uur dus afspreken overdag is dan toch lastig). Ik had soms echt het gevoel dat mijn hele uitdaging op een dag met een baby en een tweejarige bestond uit "hoe kan ik vandaag nog even buiten komen?" en "zal ik die banaan vandaag prakken of pureren?"

Ik zou ook niet fulltime thuis willen zijn. Al is t idd om de vrienden/buurt die er niet op ingericht zijn.
Ik zou ook geen 4 dagen willen werken. Op dit.moment vind ik de 16 uur die ik werk prima.
Voldoende tijd voor/met de kinderen en ook nog contact met anderen.
Ik zou er maximaal 1 dag bij willen, maar nu nog niet. Wil de jongste nog niet naar het kdv brengen. Misschien over 2 jaar, ik zie wel hoe we er dan voorstaan.

Grappig, ik zou L juist óók als ik ft thuis zou blijven minimaal één dag per week naar de opvan laten gaan. Ik merk dat het enorm veel doet voor haar sociale capaciteiten. Dit heb zelf als kind erg gemist.

Maar ieder kind is anders, natuurlijk.

Soneal gaat vanaf volgende week 2 ochtenden per week naar de PSZ, en ik geloof dat hij daar heel hard aan toe is.

Ik werk 24 uur en dat is voor mij zowel het minimum al het maximum op dit moment.

Minder zou ik niet willen omdat ik me voor mijn gevoel wat buiten spel zou zetten qua werk. Zowel omdat ik dan weinig contact zou hebben met collega's als omdat ik dan minder (snel) ervaring zou opdoen, en dat laatste is wel belangrijk omdat ik nog redelijk aan het begin van mijn carriere sta. Meer zou ik niet willen omdat ik voor de kinderen 2 dagen KDV (en 1 dag oppas thuis) precies goed vind en het zelf fijn vind om nog wat dagen thuis te hebben. Mijn man heeft een drukke baan en daarom komt er vrij veel op mij neer. Met 4 dagen werken ben ik bang dat het mezelf wat teveel wordt, het moet ook nog leuk blijven (en ja, het is een luxe dat ik dat kan zeggen).

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:57 schreef simmu het volgende:

[..]

en dat ook

ik ben niet direct vanuit huis in deze relatie + kinderen gestapt. ik heb altijd prima voor mezelf gezorgd, dat kan ik heus wel weer

Zo eindelijk bijgelezen. Hier ben ik het ook mee eens. Ik ben zo blij dat ik op mezelf heb gewoond en geleerd heb om op eigen benen te staan. Ik weet dat ik mezelf wel ga redden. Geestelijk maar ook financieel gezien. En vooral dat eerste vind ik heel wat waard. Hoe vaak zie je niet van de meiden die vanuit huis gaan samen wonen, relatie gaat uit, terug naar ouders om vanuit daar weer een nieuwe relatie in te stappen en op het moment dat ze kinderen hebben en hun relatie gaat voorbij en paps en mams ze niet in huis kan nemen, er volledige paniek uitbreekt.
Of dat ze vragen hoe je dat trekt zo 2 à 3 nachten per week alleen zo zonder man. Dat ze dat niet zouden zien zitten en ik maar erop moet gaan staan dat man dan geen overnachtingen meer heeft als er kinderen zijn. Ik weet niet beter, nu heb ik de luxe dat man in de buurt werkt. Maar die overnachtingen, ik heb toch ook op mezelf gewoond toen was ik s'nachts ook alleen. Het maakt me alleen maar sterker als ik de boel gewoon draaiende kan houden. En stiekem vond ik het wel lekker als man een overnachting had. Dan at ik dingen die hij niet lust en kon ik mijn eigen tijd s'avonds invullen. Deze manier van leven past gewoon bij ons. En mijn ouders leven ook al jaren zo. Mijn pa zit doordeweeks in München en is alleen de weekenden thuis. Broertje zit in België op school en ook alleen de weekenden thuis. En zusje woont samen. En mijn moeder redt zich prima en die redde zich ook prima toen alle kinderen doordeweeks wel nog thuis waren ook toen we klein waren.

En wat vooral belangrijk is, relatie, hoe is die basis. Die moet vooral sterk zijn. En samen hebben man en ik al heel wat meegemaakt en het maakt ons als man en vrouw zijnde alleen maar sterker. En het geeft geen garantie voor de toekomst, maar toch merk ik dat we ons niet snel uit het veld laten slaan en naar elkaar toe groeien.

quote:

Op maandag 26 november 2012 00:04 schreef droomvrouwtje het volgende:
Of dat ze vragen hoe je dat trekt zo 2 à 3 nachten per week alleen zo zonder man. Dat ze dat niet zouden zien zitten en ik maar erop moet gaan staan dat man dan geen overnachtingen meer heeft als er kinderen zijn. Ik weet niet beter, nu heb ik de luxe dat man in de buurt werkt. Maar die overnachtingen, ik heb toch ook op mezelf gewoond toen was ik s'nachts ook alleen. Het maakt me alleen maar sterker als ik de boel gewoon draaiende kan houden. En stiekem vond ik het wel lekker als man een overnachting had. Dan at ik dingen die hij niet lust en kon ik mijn eigen tijd s'avonds invullen. Deze manier van leven past gewoon bij ons.

Hahaha, hier precies zo!

quote:

En wat vooral belangrijk is, relatie, hoe is die basis. Die moet vooral sterk zijn. En samen hebben man en ik al heel wat meegemaakt en het maakt ons als man en vrouw zijnde alleen maar sterker. En het geeft geen garantie voor de toekomst, maar toch merk ik dat we ons niet snel uit het veld laten slaan en naar elkaar toe groeien.

En dat gelukkig ook. Ook wij hebben, hoe jong ook, onze portie wel even gehad, maar weten daardoor ook dat we heel wat aankunnen. Ik vind het heel reëel en verstandig dat mensen nadenken over 'wat als we uit elkaar gaan'. Die manier van in je relatie staan, is mij alleen helemaal vreemd. Niet uit domheid, want ik wéét dat ik mezelf kan redden als het nodig is, maar ik ben daar totaal niet mee bezig. We waren niet aan kinderen begonnen als uit elkaar ook maar ergens een optie zou zijn. Als ik mijn kinderen íets wil bieden - en mijn man staat daar net zo in - dan is het een intact gezin met ouders die onvoorwaardelijk voor elkaar en de kinderen gekozen hebben.

quote:

Op zondag 25 november 2012 14:28 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Nee, vind ik niet.

Ik was het met je eens bij mn oudste, maar na mn tweede ben ik daar volledig van teruggekomen.
De tweede had zó veel zorg nodig en ze had met zoveel medische ongein te kampen dat het bijna niet meer haalbaar was om er iets bij te doen. Vanaf mijn verlof ben ik zo einde-contract in gerold, was dat niet het geval geweest dan had ik zelf gestopt met werken. Ze huilde 10 uur op een dag, op een goeie dag, op een slechte dag zomaar 16 uur of meer.
Nu is ze bijna twee, hebben we een diagnose en gaat het eindelijk beter. Nu kan ik er weer makkelijk bij werken maar dat ging de eerste anderhalf jaar echt niet. En of je kind wel of niet gezond is weet je niet van tevoren. Natuurlijk is de kans erg klein dat er iets is, maar toch, dat is er ook nog wel een dingetje, het krijgen van een kind kan ook zomaar anders lopen dan het plaatje in je hoofd en hoe gaat het dan. Ook zoiets wat nauwelijks in te calculeren valt.

ik quote jou, maar ik heb ht niet per se tegen jou, meer algemeen

quote:

Op zondag 25 november 2012 21:25 schreef mefke79 het volgende:
Zijn wij dan echt de enigen waar, tot voor kort, we beiden ongeveer evenveel werkten? Mijn man is ook minder gaan werken toen er kinderen kwamen. Dat levert hem tot nu toe geen achterstand op, eerder bewondering omdat hij, ondanks die ene dag thuis, toch 36 uur werkt en ook gewoon zijn doelen haalt. En mij heeft het eigenlijk ook geen achterstand opgeleverd. Ja, ik werk nu minder dan eerst, maar dat is niet omdat ik zo graag meer thuis wil zijn bij de jongens, maar omdat ik nu nog niet meer kan werken bij deze baas.

Wij zijn van beide 40 uur naar 36 (ik) en 34 (man) uur gegaan. Beide hebben zeker geen achterstand opgelopen. Ik heb zelfs promotie gemaakt. Ben ik als vrouw wel de kostwinner in huis en dat lijkt al helemaal minder voor te komen. Man zou nog wel een dag minder willen werken, ik op 32 uur na niet.
Financieel zou het kunnen maar dan is het wel gedaan met veel luxe dingen. En dat willen we ook niet.

quote:

Op zondag 25 november 2012 22:47 schreef Jojoortje het volgende:

[..]

Eeeeeeuh spreek voor jezelf !!

Welk deel van "ik chargeer" begreep je niet? Feit blijft dat veel mensen het best lekker vinden om NIET naar een baas te moeten als ze een gegarandeerd inkomen hebben.

quote:

Op maandag 26 november 2012 00:02 schreef Cantare het volgende:
Ik werk 24 uur en dat is voor mij zowel het minimum al het maximum op dit moment.

Minder zou ik niet willen omdat ik me voor mijn gevoel wat buiten spel zou zetten qua werk. Zowel omdat ik dan weinig contact zou hebben met collega's als omdat ik dan minder (snel) ervaring zou opdoen, en dat laatste is wel belangrijk omdat ik nog redelijk aan het begin van mijn carriere sta. Meer zou ik niet willen omdat ik voor de kinderen 2 dagen KDV (en 1 dag oppas thuis) precies goed vind en het zelf fijn vind om nog wat dagen thuis te hebben. Mijn man heeft een drukke baan en daarom komt er vrij veel op mij neer. Met 4 dagen werken ben ik bang dat het mezelf wat teveel wordt, het moet ook nog leuk blijven (en ja, het is een luxe dat ik dat kan zeggen).

Dat ook ja. Ik ben redacteur / eindredacteur en dat gaat bij dit bedrijf niet lukken in minder dan 32 uur. Daarnaast heb ik ook een tijd maar 3 dagen bij een ander bedrijf gewerkt en ik merkte dat ik soms echt te weinig contact met mijn collega's had. Er gebeurde dan te veel in de dagen dat ik er niet was.

En natuurlijk heb ik ook wel eens geen zin om naar mijn werk te gaan. maar over het algemeen vind ik het juist heerlijk. Komt misschien ook omdat ik over onderwerpen schrijf die ik heel leuk vind.

quote:

Op maandag 26 november 2012 08:27 schreef Stiemie het volgende:

[..]

Dat ook ja. Ik ben redacteur / eindredacteur en dat gaat bij dit bedrijf niet lukken in minder dan 32 uur. Daarnaast heb ik ook een tijd maar 3 dagen bij een ander bedrijf gewerkt en ik merkte dat ik soms echt te weinig contact met mijn collega's had. Er gebeurde dan te veel in de dagen dat ik er niet was.

En natuurlijk heb ik ook wel eens geen zin om naar mijn werk te gaan. maar over het algemeen vind ik het juist heerlijk. Komt misschien ook omdat ik over onderwerpen schrijf die ik heel leuk vind.

Je doet werk dat je leuk vindt, waar je voorgekomen hebt, misschien ook wel gestudeerd? Dat ken ik dus niet, en nu begin ik,na 25 jaar werken en een heel ander leven nu dan ik ooit gehad heb, dat dit werk meniet trekt. De luxe om dat te ontdekken, had ik eerder gewoonweg niet. Als ik dan ook thuis kan zijn om nog een te genieten van mijn kind voor ze naar school gaat, zou ik dat graag doen.