abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
pi_119265694


Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...

Het astronomie topic #2

Het astronomie topic #3

Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5

Het astronomie topic #6

Het astronomie topic #7

Een paar gerelateerde topics:
Centraal Exo-Planeten Topic
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
MARS - De Missies! Deel 8
Astronomie in de Achtertuin #1

Verder met de laatste post uit t vorige deel

15-11-2012

Schotel Dwingeloo radiotelescoop wordt teruggeplaatst


Nu staat de schotel van de radiotelescoop nog naast de toren. Stichting CAMRAS

Op maandag 19 november wordt in opdracht van ASTRON, het Nederlands Instituut voor Radio-astronomie, de schotel van de historische Dwingeloo-radiotelescoop teruggeplaatst op zijn toren. Sinds 5 juni van dit jaar staat de 38 ton wegende schotel met een diameter van 25 meter op een speciale constructie naast de toren om te worden gerestaureerd.

In de afgelopen maanden zijn alle stalen onderdelen van de Dwingeloo radiotelescoop gezandstraald en opnieuw geverfd. Waar nodig zijn ook onderdelen vervangen. Alle 372 driehoekige gaasramen van de schotel zijn geïnspecteerd, schoongemaakt en op 211 vernieuwde stelbouten in de vorm van paddenstoelen vastgemaakt. De parabolische schotel heeft, tot op twee millimeter nauwkeurig, weer zijn oorspronkelijke vorm.

Zodra de radiotelescoop is vrijgegeven en overgedragen aan ASTRON, kunnen de vrijwilligers van stichting CAMRAS beginnen met het opnieuw inrichten van de telescoop met apparatuur en kabels, en het doen van controlemetingen. De verwachting is dat de radiotelescoop omstreeks de zomer van 2013 weer bruikbaar is voor publieksactiviteiten en educatieve doeleinden.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119265718
15-11-2012

'Groene' meteorieten zijn door hevige botsing ontstaan



De Esquel-meteoriet: een pallasiet die in Argentinië is gevonden. Arlene Schlazer
Een kleine fractie van de meteorieten die op aarde worden gevonden, bevatten prachtige olijfgroene kristallen die in een matrix van ijzer en nikkel zijn ingebed. Deze zogeheten pallasieten spreken al eeuwenlang tot de wetenschappelijke verbeelding. Uit nieuw onderzoek blijkt dat ze een gewelddadige oorsprong hebben (Science, 16 november).

Met behulp van een laser, een magnetisch veld en geavanceerde opname-apparatuur hebben Amerikaanse geofysici aangetoond dat deze meteorieten waarschijnlijk zijn ontstaan toen een kleine planetoïde zich in een ongeveer 400 kilometer grote soortgenoot boorde.

Tot nu toe gingen wetenschappers ervan uit dat de samenstelling van pallasieten erop wees dat ze afkomstig waren uit het overgangsgebied tussen de metaalkern en de gesteentemantel van een planeetachtig hemellichaam. Maar uit het nieuwe onderzoek blijkt dat kleine metaaldeeltjes in het olivijn dezelfde magnetische oriëntatie vertonen en op grotere afstand van de kern zijn gevormd.

Volgens de onderzoekers zijn de pallasieten ontstaan doordat gesmolten ijzer uit de kern van een kleine planetoïde in de mantel van een ander hemellichaam werd 'geïnjecteerd'. Dat moet wel een relatief groot object zijn geweest, want anders zou dit geen magnetisch veld hebben gehad. Bovendien kunnen de pallasieten op niet al te grote diepte zijn gevormd, omdat de temperaturen daar te hoog zijn om metaaldeeltjes te magnetiseren. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119265811
15-11-2012

Verken de achtertuin van de aarde met 100.000 Stars



Zoekmachinegigant Google heeft een nieuwe visualisatie van de achtertuin van onze aarde vrijgegeven: 100.000 Stars. Het programma biedt u de mogelijkheid om heel gemakkelijk een kijkje te nemen bij sterren dichtbij en ietsje verder weg.

Voor de ontwikkeling van 100.000 Stars maakte Google gebruik van beelden van ESA en NASA. Toch zijn de meeste beelden die u ziet, artistieke impressies. Maar dat maakt de beelden zeker niet minder indrukwekkend.

U kunt heel gemakkelijk op de Melkweg inzoomen en een kijkje nemen bij sterren waar u interesse in heeft. Met een klik op de muis krijgt u direct wat extra informatie over de ster.

Het programma is zeker leuk om eens in rond te neuzen en geeft een goed beeld van hoe onze Melkweg nu precies in elkaar steekt. Hoe groot het allemaal is en hoeveel er wel niet in zit.

Wilt u eens een kijkje nemen? Klik hier (let op: 100.000 Stars werkt niet elke browser, het beste gebruikt u Chrome of Firefox). Linksboven in 100.000 Stars vindt u een play-symbooltje. Het is zeker aan te raden om dit even aan te klikken en een tour door de Melkweg te volgen

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 16 november 2012 @ 17:16:49 #4
65434 Parafernalia
Leuker als je denkt
pi_119281721
vet _O_
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
pi_119373931
18-11-2012

Het einde van het universum wordt niet fraai



Het is misschien wat vroeg om er over na te denken, maar ooit gaat het gebeuren: het einde van ons heelal. En ondanks dat het nog een eindje weg is, is het wel interessant om eens na te denken over hoe het universum mogelijk aan haar einde gaat komen.

Laten we u gerust stellen: het universum zal de komende paar miljard jaar nog niet verdwijnen. Maar dat betekent niet dat het eeuwig zal blijven. Want omdat het universum een geboorte had (de oerknal) heeft het ook een dood. Maar hoe dat precies in zijn werk gaat, daarin verschillen kosmologen nog van mening.

Theorieën
Er zijn een paar mogelijke oorzaken waardoor het universum op gaat houden te bestaan, en we mogen blij zijn dat we die niet gaan meemaken. Geen van allen zijn ze namelijk heel uitnodigend. De meest geaccepteerde theorieën variëren van het uit elkaar trekken van het universum, een complete stilstand, of zelfs een grote implosie, vergelijkbaar met de Big Bang. Om te begrijpen hoe dat werkt, moeten we echter eerst kijken naar wat het universum precies is, en hoe het werkt.

Massa’s energie
Het universum ontstond zo’n 13,7 miljard jaar geleden met de oerknal. Het heelal dijde toen met enorme snelheid uit, en dat uitdijen is nu nog steeds aan de gang. Dat komt omdat de enorme hoeveelheid energie die met de oerknal vrij kwam, ergens naartoe moet. Het materiaal dat tegelijk ook de ruimte in kwam, vormt nu nog steeds sterren, planeten, ruimtegassen en dergelijke. De logica zegt dus dat het uitdijen een keer moet stoppen, of in ieder geval minder zou moeten worden. Immers, de energie is na een tijdje op. Maar dat gebeurt niet. Sterker nog, het heelal verspreidt zich juist steeds sneller.

Donkere Energie
Die snelle uitdijing komt door het mysterieuze donkere energie. “Wat dat is, weten we eigenlijk niet,” zegt Luc Hendriks. Hij is student sterrenkunde, en schrijft zelf veel over kosmologie. Hij legt aan Scientias.nl de mogelijke theorieën van het ultieme einde uit. “Donkere energie is een naam voor een fenomeen dat we nog niet goed begrijpen. Het moet uitleggen wat er gebeurt in de ruimte.” Want de ruimte is vacuüm, maar perfect vacuüm bestaat volgens Hendriks niet. “Er zit wel iets in de ruimte, een bepaalde negatieve energie. Waar die precies uit bestaat en hoe die werkt, weten we niet. Maar wat we wel weten, is dat die negatieve energie er voor zorgt dat de ruimte juist uitdijt. En omdat de ruimte uitdijt, ontstaat er weer meer vacuüm. Met weer meer energie.”

LHC De Large Hadron Collider in Zwitserland is precies gebouwd voor dit doel: uitzoeken wat donkere energie is, en waar het heelal precies uit bestaat. Zodra we dat weten, kunnen we stukje bij beetje uitvinden welke theorie zou kloppen.

Geen idee
Wat betekent dat uitdijen nou voor ons? Hoe lang gaat dat door? Stopt het überhaupt ooit wel eens? “Dat is juist het frustrerende,” zegt Hendriks. “We hebben op dit moment niet genoeg kennis over het universum om te weten wat er kan gebeuren, hoe ‘de ruimte’ zelf reageert.” Wel weten we wat er kan gebeuren met de materie in het universum – een groot verschil met de ruimte zelf.

Big Rip
Eén van de theorieën is de zogeheten Big Rip. Een Big Rip ontstaat wanneer, volgens de bovenstaande theorie, het universum steeds sneller en sneller uit blijft dijen. Dat zou dan na een tijdje zó snel gaan, dat het universum letterlijk ‘uit elkaar wordt getrokken’. De expansie van het heelal zorgt er dan voor dat sterren, planeten, maar ook zelfs atomen, helemaal uit elkaar klappen. Wat er daarna gebeurt, is ook niet helemaal zeker. Mocht het universum zich dan nog steeds sneller uitbreiden, dan zal de kapotgetrokken materie niet meer bestaan, maar wat dat betekent voor ‘het heelal’, daar wordt nog over gespeculeerd.

Big Freeze
Een andere, en meer geaccepteerde theorie is een zogenaamde Big Freeze, ook wel Big Chill genoemd. Een Big Freeze is een langzame, stervende dood van alle materie in ons universum. “In het scenario van een Big Freeze gaat de uitdijing van het heelal voor altijd door, maar zal de snelheid uiteindelijk wel afnemen,” zegt Hendriks. “Toch zal het nooit tot stilstand komen; het zal oneindig doorgaan, maar wel zo dicht tegen stilstand aanzitten dat het bijna niet meer waarneembaar is.”

Wanneer zo’n Big Freeze voor komt, zal na een tijdje alle energie in het heelal verdwijnen. Dat betekent dat sterren uitdoven, zwarte gaten al hun Hawking-straling verliezen en dus ook verdwijnen, en het universum vervolgens leeg is met enkel wat overgebleven quarks en neutronen. Die hebben niet genoeg massa en levensduur om nog iets te betekenen, en het universum zal letterlijk dood en leeg zijn. Een nogal bleek vooruitzicht.

Niet waterdicht Er worden wel eens voorspellingen gedaan over een tijdstip wanneer het universum zou kunnen eindigen, maar die zijn eigenlijk nooit waterdicht.Big Crunch
Iets spectaculairder is een eventuele Big Crunch. Voorstanders van deze theorie redeneren dat het heelal als een soort elastiek werkt, en dat het na een tijdje helemaal ‘uitgerekt’ is. Wanneer dat voorkomt, zal het weer in gaan krimpen – steeds sneller en sneller, hoe dichter het bij het middelpunt komt. En als het dan zo ver is, komt er eigenlijk een soort omgekeerde oerknal. Alles klapt dan in elkaar in een gigantische implosie.

Een Big Crunch zou, volgens sommige aanhangers, een nieuwe oerknal kunnen betekenen. De energie die er dan bij elkaar komt, zou genoeg kunnen zijn voor weer een nieuwe Big Bang. En dan is het logisch om aan te nemen dat een dergelijk voorval al eerder is voorgekomen. Dat betekent dat ons universum als het ware ‘pulseert’.

Paar miljard/biljoen
Over hoe lang het duurt voordat we één van deze catastrofale eindes zullen meemaken, durft Hendriks geen uitspraken te doen. “Ook dat heeft te maken met hoe je naar het universum kijkt, en hoe weinig we ervan denken te weten. Snaartheoretici denken dat het al binnen enkele miljarden jaren kan gebeuren, maar weer anderen houden het op een paar biljoen jaar.”

De Big Rip, Big Freeze en Big Crunch zijn bovenal theorieën. Wat er daadwerkelijk gaat gebeuren met het universum, zullen we waarschijnlijk pas weten als het op het punt staat te gebeuren. Maar dat duurt gelukkig nog even.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119454894
20-11-2012

Brug van heet gas tussen clusters sterrenstelsels ontdekt

De Europese ruimtetelescoop Planck heeft voor het eerst beslissend een "brug" van heet gas tussen een paar van clusters van sterrenstels ontdekt. Dat meldt het Europese Ruimtevaartbureau ESA.

Met de in 2009 gelanceerde Planck ontdekten astronomen een filament van gas dat de sterrenstelselclusters Abell 399 en Abell 401 over meer dan 10 miljoen lichtjaar overspant. De temperaturen van het gas in die "brug" zijn in de orde van 80 miljoen graden celsius.

De Planck bevestigde vroegere gegevens van de XMM-Newton röntgensatelliet van ESA. Die suggereerde de aanwezigheid van heet gas, niet alleen binnen clusters van sterrenstelsels, maar ook tussen die clusters

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119493808
21-11-2012

Verre ijswereld geeft geheimen prijs


Artist's impression van de verre ijswereld Makemake. ESO/L. Calçada/Nick Risinger

Astronomen hebben de ijskoude dwergplaneet Makemake waargenomen terwijl deze voor een verre ster langs schoof. Hierbij kon voor het eerst worden gecontroleerd of Makemake een atmosfeer heeft of niet (Nature, 22 november).

Makemake is ongeveer een derde kleiner dan de 'voormalige planeet' Pluto. Hij volgt een baan om de zon die voorbij die van Pluto ligt, maar binnen de omloopbaan van Eris, de zwaarste van de vijf bekende dwergplaneten in het zonnestelsel.

Eerdere waarnemingen hebben laten zien dat Makemake veel op zijn naaste buren lijkt. Sommige astronomen verwachtten dan ook dat zijn atmosfeer, indien aanwezig, op die van Pluto zou lijken. Maar het nieuwe onderzoek toont aan dat Makemake, net als Eris, geen atmosfeer van betekenis heeft.

Dat laatste blijkt uit het feit dat de ster tijdens zijn bedekking door Makemake heel abrupt uitdoofde en weer tevoorschijn kwam. Als de dwergplaneet een atmosfeer had gehad, zouden de helderheidsafname en -toename veel geleidelijker zijn gegaan.

Bij de sterbedekking zijn ook de afmetingen van Makemake nauwkeurig(er) gemeten. De dwergplaneet is niet volmaakt bolvormig, maar enigszins afgeplat aan zijn polen: zijn equatoriale middellijn is 1430 kilometer, zijn polaire middellijn 1502 kilometer.

Ook hebben de astronomen vastgesteld dat Makemake een albedo van ongeveer 0,77 heeft. Dat betekent dat 77 procent van het weinige zonlicht dat zijn oppervlak bereikt wordt weerkaatst. Anders gezegd: het oppervlak van Makemake heeft zo ongeveer de helderheid van vuile sneeuw. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119493846
20-11-2012

Sommige supernova-explosies mislukken



Impressie van een net-niet-ontplofte witte dwerg. Brad Gallagher, George Jordan/Flash Center for Computational Science

Computersimulaties laten zien dat de uitzonderlijk zwakke supernova-explosies die astronomen af en toe waarnemen in feite 'blindgangers' zijn. In sommige gevallen loopt de ontploffing van de witte dwerg die het epicentrum van de explosie vormt, letterlijk met een sisser af.

In de loop van de jaren hebben astronomen duizenden supernova-explosies van type Ia waargenomen. Supernova's van dit type zijn bijna altijd even helder, wat het relatief eenvoudig maakt om hun afstanden te bepalen. Deze supernova's spelen dan ook een belangrijke rol bij het meten van de afstanden van sterrenstelsel en van de (veranderende) uitdijingssnelheid van het heelal.

Sommige supernova's van type Ia zijn echter tien tot honderd keer zo zwak als hun soortgenoten. Bij normale supernova-explosies van dit type bereikt een witte dwergster een kritische massa, door materie van een begeleidende ster op te slokken of door met een begeleidende dwergster samen te smelten (zoals bijvoorbeeld bij supernova 2011fe het geval lijkt te zijn). Dit resulteert in een nucleaire kettingreactie in de kern van de witte dwerg, die zich een weg naar buiten baant.

Uit de nieuwe computerberekeningen blijkt echter dat zo'n 'detonatiegolf' kan mislukken. Dat gebeurt als de fusiereacties zich niet tot de kern beperken, maar op meerdere plaatsen in de ster op gang komen. Dat leidt ertoe dat de witte dwerg opzwelt en niet heet genoeg wordt om echt tot ontploffing te komen. De ster raakt wel wat massa kwijt, maar blijft grotendeels intact.

De computersimulaties geven ook aan waaraan je zo'n mislukte supernova-explosie kunt herkennen. Door het asymmetrische verloop van de 'explosie' zou de witte dwerg met een snelheid van honderden kilometers per seconde worden weggeschoten. Ook zouden de net-niet-ontplofte dwergsterren, anders dan normale witte dwergen, veel zware elementen als calcium, titanium en ijzer aan hun oppervlak hebben. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119565868
23-11-2012

Grote 'aardolievondst' in Orion


De Paardenkopnevel: galactisch tankstation?

ESO
Terwijl de voorraden aardgas en aardolie op aarde langzaam maar zeker uitgeput raken, bestaan er elders in het heelal blijkbaar nog grote reserves. Astronomen hebben, met de 30-meter IRAM-radiotelescoop, voor het eerst cyclopropenyl-moleculen in ons Melkwegstelsel ontdekt. Cyclopropenyl behoort tot de kleine koolwaterstoffen (moleculen die uit koolstof- en waterstofatomen bestaan) en is een van de vele bestanddelen van aardolie.

Het cyclopropenyl is aangetroffen in de Paardenkopnevel, een markante donkere wolk van gas en stof in het sterrenbeeld Orion. Echt om de hoek ligt dit 'galactische tankstation' niet: het is ongeveer 1300 lichtjaar van ons verwijderd. Nevels als de Paardenkopnevel staan bekend als chemische laboratoria. Door de inwerking van de intense straling van naburige sterren vinden in het gas de meest uiteenlopende chemische reacties plaats.

Behalve cyclopropenyl hebben de astronomen in de Paardenkopnevel nog meer dan dertig andere moleculen aangetroffen, waaronder een flink aantal kleine koolwaterstoffen. Het gaat om verbazingwekkend grote hoeveelheden: de Paardenkopnevel bevat tweehonderd keer zoveel koolwaterstoffen dan er water is op aarde. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119700421
27-11-2012

Geen Jupiter? Dan een forse kometengordel


Herschel-opname van het kometenpuin rond Gliese 581. ESA/AOES

Waarnemingen met de Europese infraroodsatelliet Herschel wijzen erop dat sterren waar geen grote, Jupiter-achtige planeten omheen cirkelen, zijn omgeven door een forse gordel van kometen. Als we mogen afgaan op de situatie bij de sterren Gliese 581 en 61 Virginis tenminste.

Rond deze beide sterren cirkelen alleen planeten die qua grootte ergens tussen de aarde en Neptunus in zitten. Herschel heeft rond de twee sterren veel koud stof ontdekt, dat vermoedelijk afkomstig is van onderlinge botsingen tussen kometen. Afgaande op de waargenomen hoeveelheden stof zouden Gliese 581 en 61 Virginis omringd moeten zijn door een gordel die minstens tien keer zoveel kometen bevat als de zogeheten Kuipergordel in ons eigen zonnestelsel, voorbij de omloopbaan van de planeet Neptunus.

Vermoed wordt dat de zwaartekracht van de grote planeten Jupiter en Saturnus 'onze' Kuipergordel zodanig in beroering heeft gebracht, dat veel kometen al in de begintijd van het zonnestelsel richting centrum zijn gedirigeerd. Daardoor waren de binnenste planeten, waaronder de aarde, miljoenen jaren lang doelwit van een groot kosmisch bombardement.

Waarschijnlijk loopt het op de planeten van Gliese 581 en 61 Virginis zo'n vaart niet: door het ontbreken van Jupiter-achtige planeten zal de frequentie van komeetinslagen veel geringer zijn. Maar daar kleeft ook een nadeel aan: de mildere 'kometenregen' betekent ook dat de wateraanvoer naar eventuele 'leefbare' planeten trager is. Het zou dus veel langer duren voor zich daar een oceaan van betekenis vormt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119737445
29-11-2012

Amerikanen wilden maan opblazen


© reuters.

Om hun superioriteit te demonstreren tegenover de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog wilden de Amerikanen een heuse atoombom op de maan gooien. Van het geheime project werd gewag gemaakt in een document van de Amerikaanse luchtmacht dat na 45 jaar aan de oppervlakte gekomen is.

In de race naar de ruimte lagen de Verenigde Staten merkelijk achter nadat de Russen succesvol de eerste Spoetnik hadden gelanceerd. De Amerikaanse luchtmacht wilde op hun beurt de aartsvijand imponeren door een paddelstoelvormige wolk op de maan te creëren die te zien zou zijn vanop aarde. De atoombom moest daarvoor op de rand van de maan tot ontploffing gebracht worden zodat de paddenstoelvormige wolk werd opgelicht door de zon.

De missie zou in 1959 uitgevoerd worden maar de piste werd uiteindelijk verlaten door de militaire opperbevelhebbers omdat de ontploffing te veel risico's inhield voor de mensen op aarde. Bovendien hadden wetenschappers angst dat de maan op die manier besmet geraakte met radioactief materiaal.

Leonard Reiffel schreef het document waarin de geheime operatie uit de doeken gedaan werd. Hij moest voor de luchtmacht de effecten van de ontploffing onderzoeken. De natuurkundige sprak in 2000 al eens over deze eigenaardige missie maar pas nu is het ontegensprekelijke bewijs teruggevonden.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119737455
28-11-2012

Astronomen ontdekken grootste zwarte gat ooit


© Photonews.

Een groep astronomen zegt het grootste zwarte gat ooit te hebben ontdekt. Het gat heeft een massa die 17 miljoen keer groter is dan die van de zon, aldus de wetenschappers van de universiteit van Texas.

Het zwarte gat ligt in het hart van een melkwegstelsel op een afstand van 220 miljoen lichtjaren. Het gat is zo groot dat het ongeveer de massa heeft van een zevende van het melkwegstelsel waar het is ontdekt. "Het is een excentriek melkwegstelsel'', aldus een van de wetenschappers, Karl Gebhardt. "Het bestaat bijna alleen uit een zwart gat.''

In een zwart gat heerst een enorme zwaartekracht. Die is zo sterk dat zelfs licht er niet uitkomt.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 29 november 2012 @ 10:11:14 #13
380701 4_in_a_row
Vier op een rij!
pi_119739320
quote:
0s.gif Op donderdag 29 november 2012 08:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-11-2012

Amerikanen wilden maan opblazen

[ afbeelding ]
© reuters.

Om hun superioriteit te demonstreren tegenover de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog wilden de Amerikanen een heuse atoombom op de maan gooien. Van het geheime project werd gewag gemaakt in een document van de Amerikaanse luchtmacht dat na 45 jaar aan de oppervlakte gekomen is.

In de race naar de ruimte lagen de Verenigde Staten merkelijk achter nadat de Russen succesvol de eerste Spoetnik hadden gelanceerd. De Amerikaanse luchtmacht wilde op hun beurt de aartsvijand imponeren door een paddelstoelvormige wolk op de maan te creëren die te zien zou zijn vanop aarde. De atoombom moest daarvoor op de rand van de maan tot ontploffing gebracht worden zodat de paddenstoelvormige wolk werd opgelicht door de zon.

De missie zou in 1959 uitgevoerd worden maar de piste werd uiteindelijk verlaten door de militaire opperbevelhebbers omdat de ontploffing te veel risico's inhield voor de mensen op aarde. Bovendien hadden wetenschappers angst dat de maan op die manier besmet geraakte met radioactief materiaal.

Leonard Reiffel schreef het document waarin de geheime operatie uit de doeken gedaan werd. Hij moest voor de luchtmacht de effecten van de ontploffing onderzoeken. De natuurkundige sprak in 2000 al eens over deze eigenaardige missie maar pas nu is het ontegensprekelijke bewijs teruggevonden.

(HLN)
Zo, die waren nogal wat van plan.... :{
pi_119771911
29-11-2012

Bevroren water gevonden op Mercurius



Deze foto van Mercurius werd door de Amerikaanse satelliet Messenger genomen. © photo news.
Op de noordpool van de planeet Mercurius is bevroren water gevonden. De tientallen centimeters dikke laag ijs ligt in een koud gebied, dat continu in de schaduw is. Amerikaanse wetenschappers schrijven dat vandaag in de wetenschapspublicatie Science Express.

De onderzoekers denken dat het water op Mercurius is gekomen met een komeet, die ergens in de afgelopen 50 miljoen jaar is ingeslagen. "Als er waterijs is, is er een manier waarop waterijs op alle planeten komt. Dat vertelt ons iets over de geschiedenis van het zonnestelsel en hoe het water bij de binnenste planeten kwam", zeggen ze.

Water is de bron van leven op aarde. Als wetenschappers doorkrijgen hoe het water miljarden jaren geleden op onze planeet kwam, kunnen ze een beter beeld krijgen van het ontstaan van leven.

Het ijs werd ontdekt met de Amerikaanse satelliet Messenger. Die draait sinds maart vorig jaar rond Mercurius. Over de kleine planeet, die in ons zonnestelsel het dichtst bij de zon staat, is nog niet veel bekend

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119771932
28-11-2012

Verre quasar geeft kijkje in oertijd heelal


Quasar GB 1428 en zijn röntgenjet. NASA/CXC/NRC/NRAO

Amerikaanse astronomen hebben ontdekt dat de verre quasar GB 1428 een intense bundel of 'jet' van röntgenstraling produceert. De straling wordt veroorzaakt doordat de snelle elektronen die de quasar de ruimte in schiet in botsing komen met fotonen van de kosmische achtergrondstraling.

Een quasar is in feite niets anders dan de extreem heldere kern van een sterrenstelsel. Hij verkrijgt zijn energie van een superzwaar zwart gat dat materie aantrekt en een deel daarvan met bijna de lichtsnelheid terug de ruimte in blaast in de vorm van bundels energierijke deeltjes.

De elektronen in zo'n quasarbundel moeten zich een weg banen door de oceaan van fotonen (lichtdeeltjes) die na de oerknal in de ruimte is achtergebleven. Bij botsingen tussen de snelle elektronen en deze fotonen, kan de energie van de fotonen oplopen tot röntgenniveau.

Quasar GB 1428 wordt gezien op een moment dat het heelal nog maar 1,3 miljard oud was: zijn licht doet er meer dan twaalf miljard jaar over om ons te bereiken. De kosmische achtergrondstraling – de nagloeiing van de oerknal – was destijds duizend keer zo intens als nu. Dat maakt de 'röntgenjet' van de quasar dermate helder dat hij ook op deze grote afstand waarneembaar is.

GB 1428 is de verste quasar waarbij zo'n röntgenjet is waargenomen. De deeltjes die hij uitzendt lijken iets langzamer te bewegen dan die van nabijere quasars. Dat kan komen doordat ze met minder energie worden weggeschoten. Maar het is ook mogelijk dat ze sterker worden afgeremd door hun omgeving. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119945747
04-12-2012

Hij is er bijna, maar nog niet helemaal: Voyager duikt nieuw deel van de ruimte in



Voyager 1 bevindt zich nog niet in de interstellaire ruimte, maar is wel een nieuwe regio binnengegaan. En volgens wetenschappers is deze regio het enige wat Voyager nog van de interstellaire ruimte scheidt.

Dat maakte NASA tijdens een persconferentie bekend. Wetenschappers noemen de nieuwe regio waarin Voyager zich nu bevindt ook wel de ‘magnetische snelweg voor geladen deeltjes’. Geladen deeltjes van buiten de heliosfeer kunnen in deze regio binnendringen en het is er dan ook een drukte van belang: geladen deeltjes springen er in alle richtingen rond.

Enkele maanden?
“Hoewel Voyager 1 zich nog steeds in de omgeving van de zon bevindt, kunnen we nu al ervaren hoe het daarbuiten is, omdat deeltjes op deze magnetische snelweg naar binnen en naar buiten vliegen,” vertelt onderzoeker Edward Stone. “We geloven dat dit het laatste stukje van de reis naar de interstellaire ruimte is.” Hoelang het nog duren gaat voor Voyager 1 de interstellaire ruimte bereikt? De onderzoekers hebben geen idee. Het kan enkele maanden duren, maar ook enkele jaren.

Verrassing
Het gebied waarin Voyager 1 zich nu bevindt, is een grote verrassing voor wetenschappers. “Dit nieuwe gebied is niet wat we verwacht hadden, maar we zijn wel gewend geraakt om het onverwachte van Voyager te verwachten.” “Als we alleen naar de gegevens omtrent de geladen deeltjes zouden kijken, zou ik stellen dat we ons reeds buiten de heliosfeer (en dus in de interstellaire ruimte, red.) bevinden,” voegt onderzoeker Stamatios Krimigis toe. “Maar we moeten kijken naar wat alle instrumenten ons vertellen.” Vooral het instrument dat het magnetisch veld in de gaten houdt, is hierbij leidend. De richting van de magnetische veldlijnen is volgens dit instrument nog niet veranderd. En dat wijst erop dat Voyager zich nog niet in de interstellaire ruimte bevindt.

Voyager 1 werd in 1977 gelanceerd en bevindt zich inmiddels op zo’n achttien miljard kilometer van de zon. Daarmee is de sonde het verst van ons verwijderde door mensen gemaakte object ooit. De sonde is met diverse instrumenten uitgerust en onderzoekt onder meer plasmagolven, het magnetisch veld, kosmische straling en geladen deeltjes. Naast Voyager 1 is er ook nog een Voyager 2: deze sonde werd zo’n zestien dagen voor Voyager 1 gelanceerd.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119985544
05-12-2012

Eerste sterren schitterden 750 miljoen jaar na oerknal


© thinkstock.

Sterren kunnen niet eerder dan ongeveer 13 miljard jaar geleden zijn beginnen ontstaan, stelt het gerenommeerde Massachusetts Institute of Technology (MIT).

Astronomen kunnen terug in de tijd loeren door het licht van verre objecten te analyseren. In bijna alle gevallen vertonen die objecten sporen van elementen die zwaarder zijn dan de elementen waterstof en helium. Volgens de huidige inzichten bestonden die zware elementen als koolstof en zuurstof kort na de Big Bang nog niet, want daar waren sterren voor nodig.

Om te weten wanneer die op het toneel verschenen, gebruikten astronomen van het MIT en de Universiteit van California in San Diego het licht van ULAS J1120, de verst bekende quasar of heldere kern van een actief sterrenstelsel.

Dit licht heeft er iets meer dan 13 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken, en bleek geen 'vingerafdrukken' van zware elementen te bevatten. Dat betekent dat het gas rond de quasar vrijwel geheel uit waterstof en helium moet bestaan. Dat impliceert ook dat 750 miljoen jaar na de erknal nog niet veel sterren bestonden, stelt Robert Simcoe van het MIT in het jongste nummer van het wetenschappelijke vakblad Nature.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119985584
05-12-2012

Nieuwe en zeldzame soort sterrenstelsels ontdekt


© epa.

Astronomen hebben een nieuwe klasse van sterrenstelsels ontdekt die prompt de bijnaam 'tuinboonstelsels' kreeg, meldt de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO. Zij behoren tot de zeldzaamste objecten in het heelal.

Veel sterrenstelsels hebben een reusachtig zwart gat in hun centrum, dat het gas in de omgeving aan het gloeien brengt. Maar in het geval van de tuinboonstelsels gloeit het volledige sterrenstelsel, niet alleen de kern.

Opmerkelijk
De nieuwe waarnemingen - met de VLT-telescoop van de ESO, de Gemini South-telescoop en de Canada-France-Hawaii Telescope - tonen de grootste en helderste gloeiende gebieden die ooit zijn ontdekt. Vermoedelijk ontlenen zij hun energie aan centrale zwarte gaten die voorheen heel actief waren, maar inmiddels tot rust zijn gekomen.

Het nieuwe object kreeg de naam J224024.1 092748 of kortweg J2240. Het staat in het sterrenbeeld Waterman en zijn licht heeft er ongeveer 3,7 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken.

Andere
Na die ontdekking gaven er zich in een bestand van bijna een miljard sterrenstelsels nog zestien andere met vergelijkbare kenmerken bloot. Dergelijke sterrenstelsels zijn extreem zeldzaam, benadrukt de ESO. In een gebied van 1,3 miljard bij 1,3 miljard bij 1,3 miljard lichtjaar duikt er gemiddeld maar eentje op. Hun bijnaam tuinboonstelsels hebben de stelsels niet alleen aan hun kleur te danken, maar ook aan het feit dat ze enigszins op de kleinere 'doperwtstelsels' lijken.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_119985704
05-12-2012

Astronomen komen ogen tekort


Overzichtsfoto van het Andromedastelsel. Robert Gendler

Europese en Amerikaanse astronomen zoeken vrijwilligers die het naburige Andromedastelsel willen helpen verkennen. Bij dit Andromeda-project moet op duizenden opnamen van de Hubble-ruimtetelescoop worden gezocht naar sterrenhopen die meer kunnen vertellen over de evolutie van sterrenstelsels als deze. Voor die klus zijn duizenden paren ogen nodig.

Sterrenhopen zijn verzamelingen van honderden, vele duizenden of zelfs miljoenen sterren die groepsgewijs zijn ontstaan. Alle sterren in zo'n sterrenhoop zijn dus even oud. Bij het onderzoek van de ontwikkeling van sterrenstelsels spelen deze groepen sterren een belangrijke rol, omdat hun leeftijden zich relatief gemakkelijk laten bepalen.

Door de grote afstand van 2,4 miljoen lichtjaar valt het opsporen van sterrenhopen in het Andromedastelsel nog niet mee. De acht astronomen die de Hubble-opnamen begonnen af te speuren, hadden na een maand ploeteren nog maar twintig procent van het beeldmateriaal bekeken. Gemiddeld vond elk van hen een handjevol sterrenhopen per dag.

Omdat de speurtocht zo veel te veel tijd gaat kosten, wordt nu de hulp van het grote publiek ingeschakeld. Voor deelname is geen inschrijving nodig, en ook sterrenkundige kennis is geen vereiste. In een eenvoudige tutorial wordt uitgelegd wat de bedoeling is.

Ondertussen gaat 'Hubble' gewoon verder met de opdracht waar hij al in 2010 mee is begonnen: het fotograferen van het complete Andromedastelsel. Dat gebeurt stukje bij beetje, omdat het beeldveld van de ruimtetelescoop veel te klein is om het stelsel in één keer te bekijken. Als alles goed gaat, zullen de laatste opnamen in de zomer van 2013 worden gemaakt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_120026336
07-12-2012

Temperatuur van hyperreus verbazend snel toegenomen


HR 8752 bevindt zich in het sterrenbeeld Cassiopeia (foto) en is zelfs met een gewone verrekijker zichtbaar. © afp.

De temperatuur van een zogenaamde hyperreus is verbazend snel toegenomen, heeft een Europees onderzoeksteam vastgesteld. Zo is meteen een belangrijke schakel gevonden in de levensloop van de allerzwaarste sterren, zo heeft de Koninklijke Sterrenwacht van België (KSB) meegedeeld.

Een team van sterrenkundigen uit zes Europese landen, met medewerking van de KSB, heeft gedurende 30 jaar de hyperreus HR 8752 onderzocht die de zogenaamde 'Evolutionaire Leegte' heeft doorkruist, een levensfase waarin de zwaarste sterren erg onstabiel worden.

HR 8752 bevindt zich in het sterrenbeeld Cassiopeia en is zelfs met een gewone verrekijker zichtbaar. Het object vormt één van de gekende twaalf hyperreuzen in onze Melkweg.

Gele Evolutionaire Leegte
De 'Gele Evolutionaire Leegte' een uniek stadium in het korte leven van een hyperreus waarin haar temperatuur en lichtkracht snel kunnen veranderen. Het team ontdekte dat hun atmosferen dan erg onstabiel worden omdat er uitwaarts gerichte krachten optreden die gelijk of zelfs sterker worden dan de zwaartekracht. Door hun onstabiele atmosfeer verliezen hyperreuzen enorm veel gewicht in deze "verboden zone", wat soms kan oplopen tot de massa van de Zon per jaar. Hyperreuzen die in de 'Evolutionaire Leegte' belanden willen er zo snel mogelijk weer uit weg. Daarom zitten haast alle hyperreuzen erbuiten.

HR 8752 blijkt een zeer zeldzame hyperreus te zijn die een gedeelte van de Leegte heeft gepasseerd. De temperatuur aan het oppervlak is in minder dan 30 jaar verbazend snel van 5.000 tot 8.000 graden gestegen.

Supernova explosie
Het team toonde verder aan dat de Leegte eigenlijk uit twee onderdelen bestaat waarin de atmosfeer van de hyperreus onstabiel is. Ze zijn het gevolg van de ionisering van grote hoeveelheden waterstof en helium gas in haar atmosfeer en worden gescheiden door een beperkte zone rond 8.000 graden waar de atmosfeer wat stabieler wordt.

Over het lot van HR 8752 is voorlopig niet veel bekend. Maar er zijn sterke vermoedens dat deze zware hyperreuzen sterven in een krachtige supernova explosie. Ofwel trekken ze snel doorheen de 'Gele Evolutionaire Leegte' en veranderen ze daarbij van gedaante in een hetere soort van wispelturige sterren die bekendstaan als de 'Lichtsterke Blauwe Variabelen'. In elk geval zal dat niet onopgemerkt voorbij gaan, zegt de KSB.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_120026369
07-12-2012

Amerikaans bedrijf verkoopt privéreizen naar de maan



Voormalige toplui van het Amerikaanse ruimteagentschap NASA hebben een firma opgericht die vluchten naar de maan wil aanbieden aan particulieren. Een retourticket voor twee passagiers mét wandeling op de maan zal 1,5 miljard dollar (ruim 763 miljoen euro) kosten, zo melden de initiatiefnemers.

"Golden Spike Company is de eerste onderneming die op regelmatige basis verkenningsmissies op het oppervlak van de maan wil aanbieden en dit tegen het einde van het decennium", zo staat in een mededeling die de stichters gisteren verspreidden.

De onderneming wil bestaande raketlanceerders optimaliseren en hoopt haar systeem te verkopen aan staten, individuen of bedrijven. Het bedrijf stipt aan dat de voorgestelde prijzen van dezelfde orde zijn als de budgetten die landen reeds uitgeven aan onbemande wetenschappelijke missies.

De man achter Golden Spike is Alan Stern, voormalig vicedirecteur van de NASA. De voorzitter van de raad van bestuur wordt Gerry Griffin, de vroegere baas van het Johnson Space Center. Politici als Newt Gingrich en Bill Richardson zullen het bedrijf adviseren.

De Verenigde Staten zijn tot dusver het enige land dat mensen op de maan heeft gebracht. Binnen vier dagen, op 11 december, is het exact veertig jaar geleden dat de mens voor het laatst de maan betrad. Dat gebeurde met de Apollo 17.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_120139714
09-12-2012

Britse astronoom Patrick Moore overleden


© reuters.

De Britse astronoom en tv-presentator Patrick Moore is op 89-jarige leeftijd overleden. Vrienden hebben bekendgemaakt dat hij is ingeslapen in zijn woning aan de Engelse zuidkust.

Sir Patrick Moore was een enorm populaire sterrenkundige. Hij begon in 1957 voor de BBC een maandelijks programma over astronomie te presenteren, 'The Sky at Night '(De hemel 's nachts) om de wetenschap voor het grote publiek te ontsluiten. Het programma is het langst lopende ooit geworden en wordt nog steeds uitgezonden.

Moore heeft circa 60 boeken over astronomie geschreven. Behalve door zijn kennis en gave die over te brengen, is hij beroemd geworden door het in kaart brengen van het maanoppervlak, door het consequent dragen van zijn monocle en door na te laten zijn haar te kammen.


© ap.


© getty.


© getty.


© getty.


(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_120139884
07-12-2012

VLT Survey Telescope viert inauguratie met mooie foto



Gisteren werd de VLT Survey Telescope van ESO dan eindelijk officieel geïnaugureerd. Ter ere van dat heugelijke feit maakte de telescoop een prachtige foto van de Carinanevel. Het is de opmars naar nog veel meer moois!

De VLT Survey Telescope (VST) bevindt zich in Chili. Het is een geavanceerde 2,6-meter telescoop die is uitgerust met een 268 megapixelcamera. De telescoop heeft als doel het heelal heel snel en heel scherp in kaart te brengen.

Carinanevel
De Carinanevel is typisch zo’n stukje heelal waarmee VST uit de voeten kan. De nevel is al door verschillende telescopen vereeuwigd, maar omdat de nevel zo groot is, zijn deze er nog nooit in geslaagd om de telescoop in één keer helemaal in beeld te brengen. VST heeft een zeer groot breedveld an kan de nevel dan ook bijna in één keer fotograferen.

Combinatie
Logisch dat wetenschappers ervoor kozen om de inauguratie met deze foto op te luisteren. De foto bestaat uit diverse opnames die VST van de nevel maakte. Gecombineerd vormen deze een zeer gedetailleerd en kleurrijk kiekje.


De Carinanevel is welbeschouwd een wolk van gloeiend gas en stof en bevat zeer zware en heldere sterren. Een mooi voorbeeld daarvan is de heldere ster Eta Carinae (boven het midden). Foto: ESO / VPHAS+ Consortium / Cambridge Astronomical Survey Unit.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_120141957
quote:
0s.gif Op maandag 10 december 2012 08:44 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
09-12-2012

Britse astronoom Patrick Moore overleden

[ afbeelding ]
© reuters.

De Britse astronoom en tv-presentator Patrick Moore is op 89-jarige leeftijd overleden. Vrienden hebben bekendgemaakt dat hij is ingeslapen in zijn woning aan de Engelse zuidkust.

Sir Patrick Moore was een enorm populaire sterrenkundige. Hij begon in 1957 voor de BBC een maandelijks programma over astronomie te presenteren, 'The Sky at Night '(De hemel 's nachts) om de wetenschap voor het grote publiek te ontsluiten. Het programma is het langst lopende ooit geworden en wordt nog steeds uitgezonden.

Moore heeft circa 60 boeken over astronomie geschreven. Behalve door zijn kennis en gave die over te brengen, is hij beroemd geworden door het in kaart brengen van het maanoppervlak, door het consequent dragen van zijn monocle en door na te laten zijn haar te kammen.

[ afbeelding ]
© ap.

[ afbeelding ]
© getty.

[ afbeelding ]
© getty.

[ afbeelding ]
© getty.


(HLN)
:'( :'( :'(
Een legende.... voor iedere sterrenkundige

Heb met plezier altijd naar the sky at night zitten te kijken...

In the event of his death, the astronomer was clear about what he wanted.

He would not have a funeral, but a party Quite a show. Plenty of drink.

And yesterday, after Sir Patrick Moore died peacefully at his home, his family and friends vowed to do just that.


[ Bericht 7% gewijzigd door -CRASH- op 10-12-2012 10:56:13 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
abonnement Unibet Coolblue Bitvavo
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')