Het Grote Neoliberale Sprookjesboek

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2012 10:16 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Nut voor wie? Als je nou een fabriek met uitwisselbaar werkvolk hebt en je overheid arbeidsmigratie voor je organiseert zodat je een enorm aanbod aan nieuwe werknemers hebt, dan maakt het niet uit natuurlijk. Dat is het ene uiterste, maar buiten de uitersten om zal de kortetermijnprikkel sterker zijn dan de lange termijn. Van de individuele werkgever of van de werkgevers gezamenlijk zal die gelegenheid tot herstel niet moeten komen.

Ook nut voor de werknemer, aangezien die in z'n vrije tijd exact dat is: vrij.

quote:

Bovendien getuigt de term herstel alweer van een denkraam waar ik mijn vraagtekens bij zet. Alsof het de productiviteit moet dienen. Je zou ook kunnen stellen dat de productiviteit de quality time moet dienen. Waar gaat het nou uiteindelijk allemaal om? Dient een economich beleid niet de burgers in hun streven naar geluk, en maakt tijdsbesteding daar deel van uit?

Dat is meer de invulling die jij eraan geeft dan wat ik bedoel. Activiteit en inactiviteit gaan hand in hand.

Verder denk ik dat het geheel zeker de burgers moet dienen in hun streven naar geluk, en aangezien productiviteit hier veel meer mogelijkheid voor biedt mag het niet verwaarloosd worden. Het geheel aan regels wat de verdeling van schaarse middelen beheerst (de economie) dient de mens, het dient niet zichzelf.

quote:

[..]

Er is ook niet echt een relatie tussen, mits je op de lange termijn kijkt. Iemand die zijn talenten heeft kunnen ontplooien en daarmee 32 uur per week werkt tegen 7 weken vakantie per jaar en nog wat vrije dagen zal altijd een hogere arbeidsproductiviteit hebben dan iemand die 60 uur in de week iets staat te doen wat iedereen die je van straat plukt kan.

Er is niks mis met competitie maar eerlijke competitie is altijd binnen regels. Wat dat betreft verschilt economische competitie niet principieel van sport. Je kunt ook de regels van het voetbal veranderen om het 'competitiever' te maken. De Nederlandse amateurelftallen moeten op zaterdag tegen Chinese elftallen, alleen omdat het Chinezen zijn mogen zij 20 man opstellen, en mogen ze ook naar de benen trappen en slaan, en duurt de wedstrijd geen 90 minuten meer maar eindigt die pas als meer dan de helft van de deelnemers KO is. Is dat competitiever? Misschien wel, de totale inzet is in ieder geval groter. Maar ten bate van de Nederlandse amateurvoetballers en hun voetbaltalent is het niet.

We zien dan ook dat landen die via het Rijnlandse model of via het Scandinavisch model wel in talenten en daarmee individuele arbeidsproductiviteit hebben geinvesteerd heel concurrerend zijn en minder te lijden hebben onder de crisis. Doordat mensen die hun talent ontplooid hebben dingen maken en dingen doen die anderen niet kunnen.

Voor zover mogelijk en wenselijk moeten er regels zijn ja, en die bestaan zelfs tussen landen tegenwoordig. Met dat terzijde blijft concurrentievermogen de hoeksteen van welvaart. Bovendien geeft 'concurrentie' aan dat het een continu proces is en er altijd moet worden aangepast aan nieuwe omstandigheden, hetgeen weer het belang van activiteit aangeeft. Zelfontplooiing, ontwikkeling van talent, productiviteit, het zijn allemaal onderdelen die ertoe leiden dat wij iets doen/maken/leveren van waarde waartoe anderen niet in staat zijn.

quote:

[..]

Zeker, ik ben ook helemaal voor groei BNP. Het is ook eigen aan de zich ontplooiende mens dat zijn arbeidsproductiviteit groeit. Economische groei en groei BNP is in die zin een gegeven, elk jaar werkervaring is arbeidsproductiviteit verhogend, dus is er groei als voor de rest alles goed geregeld is.

[..]

Ik vind het een mooi concept maar ik vraag me wel eens af wat het nut en de nadelen zijn, ik denk dat om te bekijken hoe je de nadelen kunt beperken en het nut kunt vergroten je moet ophouden te doen dat het vanzelfsprekend is dat het zo werkt. Dat is het namelijk niet. Het is namelijk een beperking op het moeten boeten als het misgaat, de beperkte aansprakelijk leidt er bijvoorbeeld toe dat de mannen die de kredietcrisis en hun al dan niet geredde bedrijven ten gronde hebben gericht aan dat proces vele honderden miljoenen hebben overgehouden.

Hoe zijn aandelen een barrière voor negatieve terugkoppeling?

quote:

Ook heeft het verhandelen van aandelen nauwelijks een functie in de relevante kapitaalallocatie. Je moet het kapitaal bij de arbeid zien te krijgen, als dat eenmaal gebeurd is bij een aandelenemissie, dan is het verder niet van belang meer of dat aandeel uit het raam waait of van hand tot hand gaat of in een of ander mandje verdwijnt.

Nu moet ook worden gezegd dat de financiële markten van vandaag allemaal besmet zijn door de gigantische schuldenberg, bezuinigingen en ander leed wat hiermee te maken heeft.

Of aandelenhandel er moet zijn of niet, privaat eigendom is nog zo'n hoeksteen van concurrentievermogen (en in ander licht ook van vrijheid), dus in die zin zie ik het principieel niet als schadelijk. Aanpassingen zijn altijd mogelijk, natuurlijk.

quote:

[..]

Ja, maar die aanpassing moet je dan wel doen vanuit de functie voor de welvaartsgroei. Het zijn toch allemaal overheidsregels, dus dan kun je het net zo goed regelen ten bate van de welvaartsgroei ipv ten bate van roofkapitalisten.

Lijkt me duidelijk. Dat overheidsdienaren niet onfeilbaar zijn wordt nog wel eens vergeten onder etatisten.

quote:

Er zit ook nog een ander aspect aan en dat is de factor tijd. Een aandeel is een voorschot op de toekomst zodra je dat casht. Je hebt geld in handen wat nog verdiend moet worden. In die zin verschilt het niet veel van krediet. Als het dan dus in een periode 'goed' gaat met de beurs en veel nieuwe beleggers zich aandienen wordt er heel veel nog te maken winst gecasht. En dat wordt voor een deel weer in de economie gepompt. Maar dan leeft de economie dus voor een groter deel op de pof, en dan lijkt het heel wat, maar die winsten moet reeel nog wel gegenereerd worden. Dat geeft op zich niet, wanneer de handel in verwachtingen gelijke tred houdt met de ontwikkeling van nieuwe verwachtingen en het inlossen van oude. Maar als de handel in verwachtingen accelereert dan komen al die werknemers in fabrieken 'in het krijt te staan' bij degene die het aandeel als laatste koopt. Die wil zijn investering terug zien.

Het verschilt van krediet zodanig dat je veel minder garantie hebt op geld wat in de toekomst nog verdiend zou worden. Dat is een verwachting van de aandeelhouder die wel of niet uitkomt.

Allicht zijn investeerders van vandaag meer op de korte termijn gericht dan voorheen, dat zou ik niet weten.

quote:

[..]

Het aandeel en het verhandelen van een aandeel is wel onderdeel van het probleem omdat het dus in de weg staat aan het voelen. Het is een hele effectieve pijnstiller voor hen die fouten maken want ze zijn alleen hun inleg kwijt en als je al veel geld hebt heb je dat gespreid en wordt daarvoor wel door de overige beleggingen gecompenseerd. Die leren dus niet veel en meestal helemaal niks.

Nou ja, die leren dus wel dat het rendement van een bepaalde markt niet optimaal is. Oftewel daar zullen ze niet snel weer in investeren. Je kan dan hedgen tegen verliezen maar uiteindelijk wil je winst maken, niet quitte spelen.

quote:

Ook moeten we niet doen alsof het doel van de markt het bereiken van evenwicht is. Ten eerste heeft de markt geen doel, dat is namelijk een menselijke eigenschap en de markt is geen mens nog een god naar het evenbeeld van de mens. Ook moeten we niet doen alsof marktpartijen evenwicht nastreven. Juist niet, ze zullen alles doen om evenwicht te vermijden want evenwicht maakt de markt bijzonder oninteressant omdat er zo weinig aan te verdienen is. Ook hier is het weer de factor tijd die buiten het denkraam wordt gehouden. Een vrije markt ontwikkelt zichzelf richting evenwicht maar je moet je slag slaan voordat dat in de buurt komt, en dan wegwezen en op zoek naar een nieuwe markt die nog lekker onevenwichtig is. Dat is ook hartstikke mooi, je innoveert, je hebt iets wat niemand goed kan namaken, en daar verdien je dan lekker aan want het evenwicht is nog ver weg, en dan ga je opnieuw innoveren om de volgende nieuwe en dus onevenwichtige markt aan te boren. Voorsrong impliceert marktonevenwicht. Marktevenwicht is de dood in de pot, het is marktonevenwicht wat goed werkt.

Een markt is ook meer een concept wat het voor ons makkelijker maakt. Uiteindelijk is het gewoon deel van een economie die schaarse middelen verdeelt. En inderdaad kan meer geprofiteerd worden van onevenwicht door marktpartijen, daarvoor is een marktmeester nodig. Nee, dat werkt niet perfect en zal het nooit doen. Wel zal het echter áltijd de centraal geleide economie verslaan qua creatie van welvaart en efficiënte verdeling van middelen. Die zaken horen niet bij de fabels van neoliberalen.

quote:

[..]

Maar die beoordelaars zijn op zichzelf ook alweer een inefficientie, naast het feit dat het winstoogmerk er wel is en vaak zorgt voor extra activiteiten die slechts het incasseren van winst dienen. Daar kan een overheidsbureaucratie lang niet altijd tegenop.

Het betalen van premie en declareren van PBC's is een bureaucratie, die er slechts is vanwege het winststreven, voor de zorgverlening is dat een overbodige activiteit net zoals het stoppen van water in flesjes een overbodige activiteit is in de drinkwatervoorziening. En dan wordt er natuurlijk ook zoveel mogelijk werk over de schutting gegooid. De zorgpremieplichtige is er ook tijd mee kwijt, dat wordt alleen niet berekend in de kosten. De zorgverleners zijn er ook een boel tijd mee kwijt, maar dat zal degenen met een winstoogmerk worst wezen.

Er is dus een hele context aan voorwaarden en prikkels waarbinnen privatisering en marktwerking efficienter zou kunnen zijn in het bereiken van het publieke doel.

Dat is wel zo, maar dat is inherente aan imperfecte markten. Consumenten falen, bedrijven falen, regulering faalt. En dat maakt niet uit, want het werkt nog steeds beter dan wanneer de beslissingsmacht geconcentreerd is.

Wat betreft de verkoop van drinkwater in flesjes moet het antwoord bij marketing worden gezocht. Wat mooi aangeeft hoe consumenten niet puur rationeel handelen. En maakt dat wat uit? Nee. Als mensen zich beter voelen met een flesje water wat honderd keer duurder is dan water uit de kraan: prima. Het publieke doel wordt dan niet expliciet gesteld maar wordt gaandeweg bepaalt door mensen zelf die kiezen het ene product wel te kopen en het andere niet. Het publieke doel treedt dan langzaam tevoorschijn en wordt wellicht nooit geëxpliciteerd. Wij mogen het vervolgens constateren en er een waardeoordeel over vellen, maar kennelijk hecht ik meer waarde aan die keuzevrijheid dan een net wat efficiëntere verdeling van middelen.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2012 21:29 schreef waht het volgende:

Een markt is ook meer een concept wat het voor ons makkelijker maakt. Uiteindelijk is het gewoon deel van een economie die schaarse middelen verdeelt. En inderdaad kan meer geprofiteerd worden van onevenwicht door marktpartijen, daarvoor is een marktmeester nodig. Nee, dat werkt niet perfect en zal het nooit doen. Wel zal het echter áltijd de centraal geleide economie verslaan qua creatie van welvaart en efficiënte verdeling van middelen. Die zaken horen niet bij de fabels van neoliberalen.

Die zaken niet. Het probleem zit hem in de dogma's (Het Grote Neoliberale Sprookjesboek). Daardoor wordt het een onderdukkende politieke ideologie. Het marktmechanisme is noch perfect, noch heilig, maar men doet wel alsof, telkens als men de dogma's gebruikt in allerlei argumentaties.

Het marktmechanisme splitst de mens is twee rollen: consument en producent, en speelt deze tegen elkaar uit. Als je als consument de laagste prijzen zoekt, moet je niet vreemd opkijken als op het werk alles draait om efficiëntie en er weinig te wensen valt. Het marktmechanisme is zelf het belangrijkste voorbeeld van het dilemma van de gevangene. Beide rollen beter op elkaar afstemmen, is voor individuele prijsnemers onmogelijk. Een individuele consument kan niet door zijn eigen koopbeleid, zijn werksituatie beinvloeden en een goede balans tussen beide zoeken.

In de markteconomie ligt het zwaartepunt van de waarde bepaling aan de vraagkant (consumenten soevereiniteit). Zo wordt de waarde van alles wat je doet bepaald door de behoeften van anderen. Het plezier in het werk, dat deel uitmaakt van het vervaardigen van producten, wordt bij de verkoop niet meegeleverd. Arbeidsvreugde wordt daarmee economisch irrelevant. Het is een “extra loon” voor de arbeider, die toch al is betaald. Als organisaties aan de aard van de werkzaamheden die werknemers verrichten geen enkele aandacht besteden, terwijl die dagelijkse arbeid een grote rol speelt in de kwaliteit van ons leven, dan ken je impliciet een lage waarde toe aan het leven van mensen.

quote:

Dat is wel zo, maar dat is inherente aan imperfecte markten. Consumenten falen, bedrijven falen, regulering faalt. En dat maakt niet uit, want het werkt nog steeds beter dan wanneer de beslissingsmacht geconcentreerd is.

In het bedrijfsleven vindt momenteel een enorme machtsconcentratie plaats, die de democratische nationale staten overstijgt.

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 30-08-2012 01:17:13 ]

quote:

Op woensdag 29 augustus 2012 20:01 schreef pfaf het volgende:

[..]

Goede, dat is wel een erg hardnekkige.

Zeker.

Als aanvulling. Vergelijk het eens met echte marktwerking. De prijs van een aandeel op de beurs. Je kunt de hele dag gaan zitten kijken naar de marktprijs het RD-aandeel. Als het wilt kopen, heeft het geen zin om naar een andere beurs te gaan, in de hoop dat het bijvoorbeeld in Amerika veel goedkoper is. Proberen een korting te bedingen is kansloos. Er bestaat op ieder moment geen twijfel over de marktprijs van een goed of dienst in een ideale markt.

Marktonderzoek naar de juiste beloning voor top talenten betekent dat er geen duidelijke marktprijs bekent is, en dat je dus ver verwijderd bent van een ideale markt.

Goed topic

Dat de markt/samenleving niet zero sum is.

Op basis van het idee van waardevermeerdering wordt dit gebruikt om te melden dat iedereen beter af is, en dat de winst van 1 groep niet ten koste gaat van een andere groep. Weliswaar de rijkeren (ook landen) meer dan anderen, maar dat dat altijd meer is dan geen toename. Wordt bijv. ook gebruikt om handel met regimes als Noord-Korea (want ja, dat gebeurt via China en Zuid-Korea, die er belang bij hebben dat het zo blijft, goedkope arbeidskrachten) goed te praten.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 00:02 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Goed topic

Ik krijg stalinistische neigingen van dit topic.
Mensen die ontkennen dat het neoliberalisme een Groot Kwaad is verdienen een enkeltje Siberië.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:25 schreef BradleyQ het volgende:

[..]

Ik krijg stalinistische neigingen van dit topic.
Mensen die ontkennen dat het neoliberalisme een Groot Kwaad is verdienen een enkeltje Siberië.

Ja, probleem is wel dat zo'n beetje de hele Westerse wereld door hen verleid is, hè. Inclusief de sociaaldemocraten, democratisch socialisten, derde weggers of hoe ze zich ook plegen te noemen noemen. Pas nu het verkeerd gelopen is komt men er - op enkele uitzonderingen na - achter dat het een utopie is geweest...

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:42 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, probleem is wel dat zo'n beetje de hele Westerse wereld door hen verleid is, hè. Inclusief de sociaaldemocraten, democratisch socialisten, derde weggers of hoe ze zich ook plegen te noemen noemen. Pas nu het verkeerd gelopen is komt men er - op enkele uitzonderingen na - achter dat het een utopie is geweest...

Ik zal ook niet ontkennen dat de "vrije markt" tot aan het begin van de crisis een heel fijn mechanisme was... Totdat de rekening heel hard terug kwam, that is...

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:44 schreef BradleyQ het volgende:

[..]

Ik zal ook niet ontkennen dat de "vrije markt" tot aan het begin van de crisis een heel fijn mechanisme was... Totdat de rekening heel hard terug kwam, that is...

Deze ideologie kwam tot volwassenheid tijdens de oliecrises van de jaren 70 en 80, en de economische malaise die ervan het gevolg was. Met horten en stoten brak uiteindelijk een periode aan, in de jaren 90, waarin economisch gezien de bomen tot aan de hemel reikten. De gewone man werd verleid (als onderdeel nog steeds van de ideologische tegenstellingen ontstaan tijdens de Koude Oorlog-periode) om een huis aan te schaffen of in aandelen te gaan doen, omdat de waarde van huizen en aandelen alleen maar leek te stijgen. En die gewone man trapte daarin. Je zou een dief zijn van je eigen portemonnee. Er bestond zoiets als een free lunch, en horden van mensen gingen er in mee.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:54 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Deze ideologie kwam tot volwassenheid tijdens de oliecrises van de jaren 70 en 80, en de economische malaise die ervan het gevolg was. Met horten en stoten brak uiteindelijk een periode aan, in de jaren 90, waarin economisch gezien de bomen tot aan de hemel reikten. De gewone man werd verleid (als onderdeel nog steeds van de ideologische tegenstellingen ontstaan tijdens de Koude Oorlog-periode) om een huis aan te schaffen of in aandelen te gaan doen, omdat de waarde van huizen en aandelen alleen maar leek te stijgen. En die gewone man trapte daarin. Je zou een dief zijn van je eigen portemonnee. Er bestond zoiets als een free lunch, en horden van mensen gingen er in mee.

Tell me about it.
Maar goed, er komt een ander systeem aan mits de mensen wakker worden en rechtvaardigheid eisen.
Ik zit vooral in over de apathie van de bevolking, zelfs de FNV en de SP lijken wel zo suf als verdoofde olifanten in een dierentuin. Waar zijn de echte socialisten cq linkse tijgers gebleven?

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:56 schreef BradleyQ het volgende:

[..]

Tell me about it.
Maar goed, er komt een ander systeem aan mits de mensen wakker worden en rechtvaardigheid eisen.
Ik zit vooral in over de apathie van de bevolking, zelfs de FNV en de SP lijken wel zo suf als verdoofde olifanten in een dierentuin. Waar zijn de echte socialisten cq linkse tijgers gebleven?

Hardcore socialisme werkt ook niet natuurlijk. En de sociaaldemocraten zijn te veel meegegaan met het sprookje van Friedman c.s., die voelen zich op zijn minst medeschuldig aan de ontstane malaise, dus ontkennen ook de implicaties ervan (kijk naar bijv. onze DS4).

quote:

Hardcore socialisme werkt ook niet natuurlijk.

Mwah, zoals Marx (en later Lenin en Trotsky) het aanpakten werkte nog aardig... Pas onder Stalin ging het gruwelijk mis.
Ook op Cuba hebben ze het goed (gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg).
Alleen daar heb je ook een kut economie door alle boycots van het Westen.

quote:

En de sociaaldemocraten zijn te veel meegegaan met het sprookje van Friedman c.s., die voelen zich op zijn minst medeschuldig aan de ontstane malaise, dus ontkennen ook de implicaties ervan (kijk naar bijv. onze DS4).

Eens.

Het brengt ons op een stelling die ik graag wil voorstellen:
Wat is het 22.?
22. Er bestaat zoiets als een free lunch.
Itt tot wat de stelling van user deelnemer dus impliceert (maar misschien bedoelt hij hetzelfde); verleidt dit systeemdenken de gewone man om deel te nemen aan bepaalde financiële constructies, die onevenredig veel opleveren (de free lunch), maar wat is gebleken: de bomen groeien niet door tot aan de hemel. Je wordt niet rijk door slechts in de juiste tijd een huis/aandelen te kopen.
Juist het de mensen wijs maken dat er zoiets bestaat als een free lunch is dus de kern van het sprookje van het neoliberalisme.
Die free lunch is daarbij ook heel erg voortvarend geweest om er in Nederland investeerders boven een inleg van 50 mille ¤ (en dus zonder toezicht van de afm) mee op te lichten door juist dat te stellen: there is a free lunch, i.e. returns boven de 10%/j. Voorbeeld: Palm Invest (heb het van de vakantie maar eens gelezen). Neoliberalisme trekt nu eenmaal een slag van heuse echte oplichters aan, en omdat het wemelt van de potentiële slachtoffers die geloven in hun eigen egoïsme, hebben die de afgelopen decennia redelijk goed hun slag geslagen. Neoliberalisme en (undiscussed) oplichterij gaan sws zeer goed samen; Madoff, Enron, anyone?

[ Bericht 1% gewijzigd door Ryan3 op 30-08-2012 04:35:57 ]

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 03:32 schreef Ryan3 het volgende:
Het brengt ons op een stelling die ik graag wil voorstellen:
Wat is het 22.?
22. Er bestaat zoiets als een free lunch.
Itt tot de stelling van user deelnemer dus, verleid dit systeemdenken de gewone man om deel te nemen aan bepaalde financiële constructies, die onevenredig veel opleveren (de free lunch). Maar wat is gebleken: de bomen groeien niet door tot aan de hemel. Je wordt niet rijk door slechts in de juiste tijd een huis te kopen.
Die free lunch is daarbij ook heel erg voortvarend geweest om in Nederland investeerders boven een inleg van 50 mille ¤ (en dus toezicht van de afm) mee op te lichten door juist dat te stellen: there is a free lunch, i.e. returns boven de 10%/j. Voorbeeld: Palm Invest (heb het van de vakantie maar eens gelezen). Neoliberalisme trekt nu eenmaal een slag van heuse echte oplichters aan, en omdat het wemelt van de potentiële slachtoffers die geloven in hun eigen egoïsme, hebben die de afgelopen decennia redelijk goed hun slag geslagen.

Ja.
Het neoliberale kapitalisme legt de nadruk op de menselijke, primitieve drang naar hebzucht en dominantie. Terwijl zelfs bij apen blijkt dat samenwerken en solidariteit meer oplevert...
Daarom zal de 21e eeuw vragen om meer collectief bewustzijn (bv. om het klimaat te redden, etc.) en meer samenwerking ipv concurrentie en winstbejag. Maar hey, daar is tijd en politiek activisme voor nodig...

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 03:38 schreef BradleyQ het volgende:

[..]

Ja.
Het neoliberale kapitalisme legt de nadruk op de menselijke, primitieve drang naar hebzucht en dominantie. Terwijl zelfs bij apen blijkt dat samenwerken en solidariteit meer oplevert...
Daarom zal de 21e eeuw vragen om meer collectief bewustzijn (bv. om het klimaat te redden, etc.) en meer samenwerking ipv concurrentie en winstbejag. Maar hey, daar is tijd en politiek activisme voor nodig...

Er zitten wel systeemcrashes aan te komen wrs. Maar wanneer en hoe, dat is onzeker en of politiek activisme er wat aan kan doen?

Wat de meeste mensen zich niet beseffen is dat we eigenlijk allemaal al rijk zijn. In de Westerse wereld hebben we per hoofd van de bevolking 20pk beschikbaar in de vorm van agrarische en industriële machines.

20pk is ongeveer 30 mensenkrachten en machines kunnen vrijwel de gehele dag draaien dus dat betekent dat elk persoon in de Westerse wereld per dag 90 mensen voor zich heeft werken in de vorm van machines. Kan iemand mij uitleggen waarom we dan armoede kennen? Je moet wel fucking achterlijk zijn als je niet een leuk leventje kunt leiden als je dagelijks 90 mensen voor je hebt werken. 40 mensen bouwen een huis, 30 zorgen voor voedsel en de overige 20 zorgen voor andere zaken (of iets in die richting).

We zijn uit het oog verloren waar het echt om draait in de economie. We hebben een geweldige productiekracht tot onze beschikking, maar het systeem waarin we leven zorgt niet voor een evenwichtige verdeling. We hebben allang volwassen economieen, maar toch blijven we maar oeverloos doorlullen over groei. Hoe achterlijk als je allang zo'n geweldige productiekracht op zn plaats hebt.

Als je op een onbewoond eiland leeft en je hebt machines die al het werk voor je doen en je moet misschien 20 uur per week besteden aan het controleren en repareren van die machines, dan ga je je toch niet druk maken om nog meer groei?

Als je volwassen bent ga je toch niet meer in het systeem van een opgroeiend kind leven? Je gaat toch geen babyvoeding meer eten omdat je daar groot en sterk van wordt? Je bent allang groot en sterk! Dus daarom richten wij ons als volwassenen niet meer op groei en zijn wij uit dat groeisysteem gestapt waarin we leefden als kinderen (moeder die voor ons zorgt, scholing, bepaalde voeding).

Waarom focussen we dan nog wel in de economie op groei? Het kapitalisme is een geweldig groeisysteem geweest, maar we hebben niet meer groei nodig. In principe hebben we alles wat we nodig hebben om de tredmolen op zichzelf te laten draaien, maar we weten niet hoe we er van af moeten stappen om echt te gaan leven. De meesten beseffen zich geen eens dat we allang de middelen hebben om de tredmolen automatisch te laten draaien zonder dat wij er zelf continu opstaan.

Wanneer gaan mensen dit nou eens inzien? Iedereen lijkt gehypnotiseerd te zijn door dit groeisysteem waarin we zijn opgegroeid. We zijn net een stelletje 40-jarigen die nog bij hun moeder in huis wonen en niet durven over te stappen op een andere levensstijl.

Ja, da's precies de kern van het Communistisch Manifest.

quote:

Op maandag 27 augustus 2012 19:01 schreef deelnemer het volgende:
9. Alle innovatie is een gevolg van marktwerking.

Een ontkenning van het feit dat de wetenschap een fundamentele rol heeft gespeeld in de toegenomen productiecapaciteit en innovatie.

En hoe kan het dat de communisten eerder in de ruimte waren en waarom bouwden zij over het algemeen producten die robuuster waren en dus langer meegingen?

Uiteindelijk is wetenschap de drijvende kracht achter menselijke vooruitgang en het grote probleem van het communisme was dat toendertijd we nog geen enorme productiekracht hadden in de vorm van machines om de die communistische droom te verwezenlijken.

Het kapitalisme was een veel beter systeem om de samenleving te organiseren om eerst de broodnodige groei te bewerkstelligen.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 03:57 schreef BradleyQ het volgende:
Ja, da's precies de kern van het Communistisch Manifest.

Ik ken het Communistisch manifest niet. Dit is een feite een Resource Based Economy die hier wordt beschreven.

quote:

Ik ken het Communistisch manifest niet. Dit is een feite een Resource Based Economy die hier wordt beschreven.

Veel plezier, hij staat gratis online:

http://www.marxists.org/n(...)/manifest/manif1.htm



Oh, bij de weg:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Slavoj_%C5%BDi%C5%BEek

quote:

Op woensdag 29 augustus 2012 22:06 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Die zaken niet. Het probleem zit hem in de dogma's (Het Grote Neoliberale Sprookjesboek). Daardoor wordt het een onderdukkende politieke ideologie. Het marktmechanisme is noch perfect, noch heilig, maar men doet wel alsof, telkens als men de dogma's gebruikt in allerlei argumentaties.

Het marktmechanisme splitst de mens is twee rollen: consument en producent, en speelt deze tegen elkaar uit. Als je als consument de laagste prijzen zoekt, moet je niet vreemd opkijken als op het werk alles draait om efficiëntie en er weinig te wensen valt. Het marktmechanisme is zelf het belangrijkste voorbeeld van het dilemma van de gevangene. Beide rollen beter op elkaar afstemmen, is voor individuele prijsnemers onmogelijk. Een individuele consument kan niet door zijn eigen koopbeleid, zijn werksituatie beinvloeden en een goede balans tussen beide zoeken.

In de markteconomie ligt het zwaartepunt van de waarde bepaling aan de vraagkant (consumenten soevereiniteit). Zo wordt de waarde van alles wat je doet bepaald door de behoeften van anderen. Het plezier in het werk, dat deel uitmaakt van het vervaardigen van producten, wordt bij de verkoop niet meegeleverd. Arbeidsvreugde wordt daarmee economisch irrelevant. Het is een “extra loon” voor de arbeider, die toch al is betaald. Als organisaties aan de aard van de werkzaamheden die werknemers verrichten geen enkele aandacht besteden, terwijl die dagelijkse arbeid een grote rol speelt in de kwaliteit van ons leven, dan ken je impliciet een lage waarde toe aan het leven van mensen.

Arbeidsvreugde vertaalt zich ongetwijfeld in minder verzuim en dergelijke zaken, je doet net alsof mensen als robots moeten werken. Bovendien is het vinden van het juiste beroep (oftewel het vinden van vreugde) zaak van elk persoon individueel, hetgeen wederom veel slechter zou zijn in een centraal geleide economie waar je simpelweg verteld wordt welk beroep je hebt. De miljoenen deelnemers aan een markteconomie hebben gezamenlijk namelijk een veel grotere capaciteit qua doen van bestedingen, vinden van arbeid, dan een centraal bestuur ooit zal hebben.

Productie moet er sowieso zijn voor vergaring van welvaart (en uiteindelijk voor overleven), of je het leuk vindt of niet (en zoals we allemaal weten moet iedereen dingen doen die hij niet leuk vindt). Wij hebben vervolgens het 'geluk' om redelijk veel welvaart te kunnen vergaren en daarmee ook relatief veel vrijheid. Vergeleken met de gemiddelde burger in beschavingen elders of vroeger zijn wij relatief veel beter af.

quote:

[..]

In het bedrijfsleven vindt momenteel een enorme machtsconcentratie plaats, die de democratische nationale staten overstijgt.

Dat moet ook in de gaten worden gehouden.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 03:32 schreef Ryan3 het volgende:
Het brengt ons op een stelling die ik graag wil voorstellen:
Wat is het 22.?
22. Er bestaat zoiets als een free lunch.
Itt tot wat de stelling van user deelnemer dus impliceert (maar misschien bedoelt hij hetzelfde); verleidt dit systeemdenken de gewone man om deel te nemen aan bepaalde financiële constructies, die onevenredig veel opleveren (de free lunch), maar wat is gebleken: de bomen groeien niet door tot aan de hemel. Je wordt niet rijk door slechts in de juiste tijd een huis/aandelen te kopen.
Juist het de mensen wijs maken dat er zoiets bestaat als een free lunch is dus de kern van het sprookje van het neoliberalisme.
Die free lunch is daarbij ook heel erg voortvarend geweest om er in Nederland investeerders boven een inleg van 50 mille ¤ (en dus zonder toezicht van de afm) mee op te lichten door juist dat te stellen: there is a free lunch, i.e. returns boven de 10%/j. Voorbeeld: Palm Invest (heb het van de vakantie maar eens gelezen). Neoliberalisme trekt nu eenmaal een slag van heuse echte oplichters aan, en omdat het wemelt van de potentiële slachtoffers die geloven in hun eigen egoïsme, hebben die de afgelopen decennia redelijk goed hun slag geslagen. Neoliberalisme en (undiscussed) oplichterij gaan sws zeer goed samen; Madoff, Enron, anyone?

Sommige mensen zijn dom inderdaad.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:02 schreef Tup4Ever het volgende:
Dat de markt/samenleving niet zero sum is.

Nou dat is een feit, aangezien het armste land ter wereld (Tsjaad) inmiddels een welvaart kent gelijk aan de gemiddelde welvaart in de wereld enkele honderden jaren geleden.

Derhalve is zero-sum denken aantoonbaar "een sprookje".

quote:

Op donderdag 30 augustus 2012 02:25 schreef BradleyQ het volgende:

Ik krijg stalinistische neigingen van dit topic.

Dat is logisch, want dat is ook de insteek natuurlijk...