"Even" mijn verhaal kwijt...

Wow, ik herken echt veel in dit verhaal.

Ik zou gewoon echt stoppen met roken, die rotzooi wordt steeds duurder. En gewoon je overige uitgaven bekijken.
Je internet bijvoorbeeld, tv enzo. En kappen met patat eten. Als je bij de aldi of lidl boodschappen doet, scheelt het ook al een hoop.

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 22:13 schreef billie1985 het volgende:

[..]

Nee, ja, wat kan ik zeggen? Wil geen mensen uit dit topic wegsturen maar mocht er ook maar iemand zijn die mn verhaal in twijfel trekt, verzoek ik om gewoon niet te reageren.... Ik denk dat dat de meest wijze oplossing is

Als ze zich eraan houden wel. Anders gewoon negeren

Ik zeg niet dat je liegt... Ik zeg dat je dingen erbij vergeet te melden... Je hebt altijd zelf ook schuld aan je situatie... Daarnaast vind ik dat je teveel smoesjes gebruikt... Iedereen heeft met je te doen ook ik.. Maar als je wilt dat t beter word moet je stappen gaan ondernemen... Dan kan je wel hier op een.forum te horen krijgen dat t allemaal zo erg is voor je maar daar heb je niks aan.. En waarschijnlijk ga je dan zelf ook denken oo jee ja het is wel erg allemaal... Daarnaast schuldhulpverlening en studie is geen.realistische optie... Je bent van.plan erbij te gaan lenen. Dus kortom je idee was lenen om je schulden af te betalen.om vervolgens je lening af te betalen... Wat is je plan B???
Wat rechten student hiervoor zei ben ik het ook mee eens...
Mischien.is het hard en.niet aardig maar de wereld kan hard en niet aardig zijn... Daarnaassr het is niet zo gek dat je niet goed in je vel zit... Je werkt/studeert niet dus daar kan je geen voldoening uit halen... Je huisje is kaal dat doet ook geen wonderen voor je gemoedstoestand... Je eet ongezond je sport niet. Dit zijn allemaal dingen die ervoor zorgen dat je een stuk ongelukkiger bent..

Als ik iemand ontmoet en die persoon is niet positief ingesteld 9 van de 10 keer blijf ik uit de buurt... Zo zijn mensen nou eenmaal... Als je iemand wat langer kent en.die gaat door een.dip heen.is het wat anders... Maar als die dip 5 jaar duurt neem je uiteindelijk afstand... Dus wat ik eigenlijk wil zeggen.is... Sta op en ga streven naar een beter leven...

[ Bericht 3% gewijzigd door wolkenkrabber op 25-05-2012 05:19:48 ]

quote:

Op dinsdag 22 mei 2012 21:47 schreef billie1985 het volgende:
Ik heb inderdaad een geschiedenis met epilepsie. Vanaf mijn 12 slik ik daar Depakine Chrono 300 voor.

Ik ken deze medicijn, een maat van me (ook collega) slikt deze ook.
Maar heb je er vaak last van?

quote:

Dan heb je het nog enkel over het lichamelijke gedeelte. Ik kan je zeggen, misschien heb je dat es meegemaakt bij anderen, een tongbeet (zoals ik die gisteren had) voelt op zn zachtst gezegd, niet prettig... Maar daarnaast ben je de tijd daarna ook even in de war, zoals net, ben 2 keer teruggegaan naar de winkels omdat ik wat was vergeten mee te nemen.

Dat heb ik wel eens meegemaakt op mijn werk, ik werk in de sociale werkvoorziening (ben ook voorzien van een EHBO diploma)
En daar heb ik een aantal collega's met epilepsie.

En het in de war zijn is ook iets wat erbij kan horen, want het is toch een behoorlijke rommel wat signalen in je hersenen.

Hey billy, super! Wat lief van ze!

Ja echt geweldig! Scheelt al een hoop! Nu nog een fornuisje en meubeltjes. Je komt er wel! Super dat dit nu gebeurd! Gun het je zo

Oke jij bent overduidelijk iemand die alleen wilt horen hoe erg jouw situatie wel niet is...

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 05:12 schreef wolkenkrabber het volgende:
Oke jij bent overduidelijk iemand die alleen wilt horen hoe erg jouw situatie wel niet is...

Dit, ik kan nog wel een hartverscheurender verhaal dan TS hier neer plempen, met 1 verschil, degene waar dat verhaal overgaat heeft wel ballen en geeft niet iedereen behalve zichzelf de schuld.

Natuurlijk is het allemaal heel erg TS maar uit je verhaal haal ik dat je de slachtofferrol stiekem best lekker vind.

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 05:17 schreef MPC60 het volgende:
uit je verhaal haal ik dat je de slachtofferrol stiekem best lekker vind.

dat is verdomd knap meneer de huispsycholoog

Ik ken het gevoel man. Ik voel me elke dag wel zo en ik heb veel respect dat je je verhaal hier doet.
Verder weet ik niet veel te zeggen omdat ik zelf advies nodig heb maar ik mezelf niet zo goed kan verwoorden hierin.

Veel steun toegewenst gozer

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 21:20 schreef billie1985 het volgende:

Nouja, wat is vaak? De laatste jaren 1 x per 2-3 maanden waar dat vroeger veel ruimer lag.

Valt opzich nog wel mee, ik heb collega's die vaker aanvallen hebben.
En ken zelfs iemand die zodra hij zichzelf maar een heel klein beetje gaat opwinden over iets al een aanval krijgt.

quote:

Klopt, de vergelijking van een marathon lopen is zo gek nog niet, lichamelijk. Geestelijk ben je gewoon enorm... In de war... Kan het niet anders beschrijven. Vergelijk het met knetter stoned zijn, dat komt misschien het dichtste in de buurt?

Dat kan best heel goed in de buurt komen, maar dat gevoel verschilt ook per persoon net als de aanvallen en de hevigheid ervan.

quote:

Teven een kleine (nouja, kleine?) update! Positief nieuws

Mijn stagebegeleider hadden afgelopen dagen contact over mijn vloer (die er dus niet is) en hij heeft met wat andere mensen geregeld dat ik een nieuwe laminaatvloer krijg, helemaal gratis!

Dus vanavond rond 11 uur komen ze hier de platen brengen zodat ze kunnen "wennen" aan het klimaat ofzo, en ze willen me zelfs helpen met leggen! Al moet dat geen probleem zijn lijkt me? Nog nooit laminaat gelegd

Aldus de update, verder weinig verandering. Met dit mooie weer ga ik heus naar buiten hoor, maar het zou toch leuker zijn om (veel) vrienden te hebben om mee af te spreken

Dat is hartstikke positief nieuws man, en van daaruit elke keer een stapje verder.
En dan komt het echt wel goed op zijn pootjes terecht.

En heel goed van je om lekker naar buiten te gaan met dit weer.

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 21:21 schreef billie1985 het volgende:

[..]

Hier stopte ik met lezen. Nog zo iemand die alles zo goed weet, maar overduidelijk niet uit eenzelfde situatie komt.

Ik vind het oprecht erg voor je hoe sommige dingen in jou leven zijn gelopen en ik vind het goed dat je nu (kleine) voorwaartse stappen maakt. Toen ik je verhaal las, leefde ik met je mee en kon ik je wel begrijpen. Maar toen ik jou posts las, viel me erg op dat je aan de ene kant zegt dat je er alles aan wil doen om uit deze situatie te komen maar je aan de andere kant alle (vrij simpele) manieren al hebt afgeschreven. Het komt op mij over alsof je wel uit de situatie wil komen, maar er zelf niks/weinig voor wil doen.

Wolkenkrabber en Rechten_Student maken namelijk wel een goed punt. Ze geven waardevolle tips en ze hebben op veel punten gelijk. Op een bepaald punt moet je stoppen met in het verleden blijven hangen en vooruit gaan kijken. Je hebt een moeilijke jeugd gehad, oké dat is zo, daar kun je niks meer aan veranderen maar je kunt de toekomst, jou toekomst wel veranderen. Maar als je steeds maar blijft zeggen 'ik kan er niks aan doen, het komt door wat er allemaal is gebeurd' dan loop je weg voor je eigen verantwoordelijkheid, want jou toekomst is jou verantwoordelijkheid en niet die van iemand anders.

Maar ik heb het idee, naar aanleiding van onder andere je bovenstaande reactie, dat jij het eigenlijk wel prima vindt om in deze situatie te zitten en andere de schuld te geven, want zolang jij er niks aan kan doen, hoef je er niks aan te doen. Jij vindt dat, omdat jou in het verleden (door verschillende mensen) onrecht is aangedaan en omdat jou de steun en liefde die je nodig had(waar je recht op had) is ontzegt, het nu aan andere is om dat recht te zetten omdat dat eerlijk is, je verdient het je hebt het vroeger immers nooit gehad en nu nog niet. En eerlijk waar, je verdient ook alle steun en liefde die jou is ontzegt nu en in het verleden, maar helaas werkt het zo niet.

Om vooruit te komen moet je keuzes maken en dingen opgeven, dat is inderdaad niet eerlijk want je hebt al zoveel opgegeven en je bent al zoveel kwijt geraakt, maar het is nou eenmaal niet eerlijk. Je woont nu in een huis dat je eigenlijk niet kunt betalen, ga op kamers. Er zijn genoeg kamers waar je alsnog de rust hebt die je zoekt (soms zijn er bijvoorbeeld mensen die alleen in een groot huis wonen en een kamer verhuren, die mensen zoeken vaak een rustige huurder) Kijk eens op kamernet.nl. Als je niet wil stoppen met roken kun je ook potten met sjagge kopen en hulzen (scheelt je ook weer heel wat euro's) En zo zijn er nog veel meer manieren waarop je geld kunt besparen en uit deze situatie te klimmen, maar dat moet jij doen en niet iemand anders.

Ik verwacht nu al dat jij van mening bent dat ik niet in jou schoenen sta en niet weet hoe het is, maar vergeet het je bent niet de enige die een moeilijke jeugd heeft gehad en ik weet hoe het is maar ik laat me daar niet door tegenhouden, sterker nog, ik ben er sterk en zelfstandig uitgekomen en dat kan jij ook.. Je moet alleen je instelling veranderen.

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 21:19 schreef mangler_fcu het volgende:

[..]

Ik vind het oprecht erg voor je hoe sommige dingen in jou leven zijn gelopen en ik vind het goed dat je nu (kleine) voorwaartse stappen maakt. Toen ik je verhaal las, leefde ik met je mee en kon ik je wel begrijpen. Maar toen ik jou posts las, viel me erg op dat je aan de ene kant zegt dat je er alles aan wil doen om uit deze situatie te komen maar je aan de andere kant alle (vrij simpele) manieren al hebt afgeschreven. Het komt op mij over alsof je wel uit de situatie wil komen, maar er zelf niks/weinig voor wil doen.

Wolkenkrabber en Rechten_Student maken namelijk wel een goed punt. Ze geven waardevolle tips en ze hebben op veel punten gelijk. Op een bepaald punt moet je stoppen met in het verleden blijven hangen en vooruit gaan kijken. Je hebt een moeilijke jeugd gehad, oké dat is zo, daar kun je niks meer aan veranderen maar je kunt de toekomst, jou toekomst wel veranderen. Maar als je steeds maar blijft zeggen 'ik kan er niks aan doen, het komt door wat er allemaal is gebeurd' dan loop je weg voor je eigen verantwoordelijkheid, want jou toekomst is jou verantwoordelijkheid en niet die van iemand anders.

Maar ik heb het idee, naar aanleiding van onder andere je bovenstaande reactie, dat jij het eigenlijk wel prima vindt om in deze situatie te zitten en andere de schuld te geven, want zolang jij er niks aan kan doen, hoef je er niks aan te doen. Jij vindt dat, omdat jou in het verleden (door verschillende mensen) onrecht is aangedaan en omdat jou de steun en liefde die je nodig had(waar je recht op had) is ontzegt, het nu aan andere is om dat recht te zetten omdat dat eerlijk is, je verdient het je hebt het vroeger immers nooit gehad en nu nog niet. En eerlijk waar, je verdient ook alle steun en liefde die jou is ontzegt nu en in het verleden, maar helaas werkt het zo niet.

Om vooruit te komen moet je keuzes maken en dingen opgeven, dat is inderdaad niet eerlijk want je hebt al zoveel opgegeven en je bent al zoveel kwijt geraakt, maar het is nou eenmaal niet eerlijk. Je woont nu in een huis dat je eigenlijk niet kunt betalen, ga op kamers. Er zijn genoeg kamers waar je alsnog de rust hebt die je zoekt (soms zijn er bijvoorbeeld mensen die alleen in een groot huis wonen en een kamer verhuren, die mensen zoeken vaak een rustige huurder) Kijk eens op kamernet.nl. Als je niet wil stoppen met roken kun je ook potten met sjagge kopen en hulzen (scheelt je ook weer heel wat euro's) En zo zijn er nog veel meer manieren waarop je geld kunt besparen en uit deze situatie te klimmen, maar dat moet jij doen en niet iemand anders.

Ik verwacht nu al dat jij van mening bent dat ik niet in jou schoenen sta en niet weet hoe het is, maar vergeet het je bent niet de enige die een moeilijke jeugd heeft gehad en ik weet hoe het is maar ik laat me daar niet door tegenhouden, sterker nog, ik ben er sterk en zelfstandig uitgekomen en dat kan jij ook.. Je moet alleen je instelling veranderen.

Je verwacht nu dat iemand zo'n preek pikt?

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 21:19 schreef mangler_fcu het volgende:
Ik verwacht nu al dat jij van mening bent dat ik niet in jou schoenen sta en niet weet hoe het is, maar vergeet het je bent niet de enige die een moeilijke jeugd heeft gehad en ik weet hoe het is maar ik laat me daar niet door tegenhouden, sterker nog, ik ben er sterk en zelfstandig uitgekomen en dat kan jij ook.. Je moet alleen je instelling veranderen.

Een moeilijke jeugd kan veel dingen betekenen. Vaak ruzie met je ouders of 2 jaar op de basisschool te zijn gepest is heel iets anders dan bijvoorbeeld thuis mishandeld of misbruikt worden.
Niet dat die eerste 2 dingen niet erg zijn, maar het is toch van een ander kaliber.

Vaak activeert het mensen juist als ze gedwongen worden het heft in eigen handen te nemen. Het idee dat je er zelf wat aan kan doen is namelijk prettiger dan dat je eeuwig gedoemd bent om te falen.

Het leven is niet wat je overkomt maar wat be er vervolgens van maakt in tijden van tegenslag. En soms mag je gewoon even janken

Ik coach en doe maatschappelijk werk, en bij dit verhaal denk ik weer automatisch "wat kan ik voor je betekenen?"...
Spijtig dat je leven zo loopt, probeer te ontdekken welke dingen je zelf in de hand hebt en wat veranderbaar is. Stel realistische doelen in eerste instantie voor jezelf op. Je prioriteit heb je nu gesteld en dat zijn je financieen. Lijkt mij een verstandige start.

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 23:01 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Een moeilijke jeugd kan veel dingen betekenen. Vaak ruzie met je ouders of 2 jaar op de basisschool te zijn gepest is heel iets anders dan bijvoorbeeld thuis mishandeld of misbruikt worden.
Niet dat die eerste 2 dingen niet erg zijn, maar het is toch van een ander kaliber.

Zeker, maar wat het ook betekent, je zult het toch achter je moeten laten, hoe moeilijk dat ook is. Veel sterkte, TS, ik herken sommige dingen in je verhaal hier wel en heb mijn leven uiteindelijk ook drastisch verbeterd.

Even een tvp, ik zal morgen uitgebreid posten, maar ik wil wel even zeggen dat ik het heel goed van je vind dat je hier je verhaal doet

De truc is om negatieve gedachtes om te buigen in positieve. "Vandaag is de eerste dag van mijn leven." "Door wat ik heb meegemaakt ben ik juist een doorzetter, ik zit niet bij de pakken neer." "Ik probeer mezelf te verbeteren en dat is al heel goed." Etc. Klinkt heel stom maar het werkt wel echt heel goed raar genoeg. Je gaat in ieder geval minder erdoor in de put zitten.

quote:

Op zondag 27 mei 2012 03:54 schreef Mishu het volgende:
De truc is om negatieve gedachtes om te buigen in positieve. "Vandaag is de eerste dag van mijn leven." "Door wat ik heb meegemaakt ben ik juist een doorzetter, ik zit niet bij de pakken neer." "Ik probeer mezelf te verbeteren en dat is al heel goed." Etc. Klinkt heel stom maar het werkt wel echt heel goed raar genoeg. Je gaat in ieder geval minder erdoor in de put zitten.

En bij dit idee twee nuttige sites
http://omdenken.nl/theorie/wat-is-omdenken Handig voor iedereen om eens te lezen
en http://www.ja-maar.nl/

Hier dan de beloofde reactie Er is al heel veel gezegd maar ik wil nog een paar dingen toevoegen.

Het stoppen met roken: iedereen kan wel heel makkelijk zeggen dat je moet stoppen met roken maar dit is een van de moeilijkste dingen die er is en dat lukt pas als je er zelf aan toe bent en er echt helemaal achter staat. Mij is ooit door mijn huisarts afgeraden om te stoppen met roken toen ik ontzettend depressief was. Dat klinkt misschien raar maar soms is je leven zo uitzichtloos dat roken gewoon het hoogtepunt van je dag is. Voor mij was het zelfs de enige reden om mijn bed uit te komen. Iedereen kan dus wel makkelijk roepen dat je daarmee moet stoppen maar dit lukt echt alleen als je er zelf helemaal achter staat. Minderen is misschien wel een optie, dan hou je wat meer geld over

Wat het sociale deel betreft: je zegt dat je vrijwilligerswerk doet. Heb je daar niet collega's waar je een keer iets mee kunt drinken? Dan komen we natuurlijk wel weer bij de geldkwestie maar dat hoeft ook niet al te duur te zijn. Met dit weer kun je lekker in een park gaan zitten met een sixpackje bier uit de supermarkt

Dan het financiele deel: je zegt steeds dat je niet kunt werken omdat je volledig afgekeurd bent. In hoeverre denk je nooit meer te kunnen werken? Want je komt over als een welbespraakt iemand die alles goed op een rijtje heeft. Besef ook dat je door het niet werken in een vicieuze spiraal terecht komt. Ik heb ondanks mijn depressies altijd doorgewerkt, om twee redenen: een reden om uit bed te komen en onder de mensen te zijn. Door dit niet te doen hou je als het ware de situatie in stand. Is het niet een idee om bijvoorbeeld in het weekend in een computerwinkel te werken? Ik heb het idee dat je dat best wel aankan. Je verdient dan gelijk wat centjes en je hebt meteen meer sociale contacten waardoor je je ook weer gelukkiger voelt.

Dan nog wat de spullen in huis betreft: ben je wel eens naar een vlooienmarkt geweest van bijvoorbeeld de kerk? Daar kun je vaak de meest gekke dingen kopen voor een paar euro, zoals een kookplaatje, koelkast enz. Ik heb ooit voor 5 euro een hometrainer gekocht. Kost geen drol en daarmee kun je thuis ook nog even sporten.

Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt. Ik vind het sowieso heel tof van je dat je gewoon je verhaal hier neer hebt gezet, dat is al de eerste stap

quote:

Op zondag 27 mei 2012 01:41 schreef billie1985 het volgende:
Ik weet niet in welke context je dit precies bedoelt. Ik wil hier overigens wel meteen even zeggen dat ik het schandalig vind van de Sociale Dienst Drechtsteden dat ze, zelfs nu ze van de situate af weten, ze ALSNOG voet bij stuk houden door mij geen verhuiskosten of andere bijzondere bijstand toe te kennen. Daar ís dat toch voor? Al was het maar iets van 1500 euro, desnoods een renteloze lening? Zodat ik alsnog me van mn basisbehoefte kan voorzien. Een koelkast (niet geheel ondenkbaar met deze dagen), een wasmachine, een vloer, een bed. Ze laten je gewoon stikken, zelfs als je voor de 6e keer belt of ze een voorschot van je geld (desnoods 50 euro ofzo) om wat brood, melk en avondeten van te kunnen kopen. DAT vind ik een schande!

Waarom heb je eigenlijk nog geen topic geopend in FHF? Ik weet zeker dat als je dat doet je al deze spullen zo bij elkaar hebt. En je hoeft niet een heel uitgebreide OP te schrijven. Hou het gewoon kort en duidelijk met een verwijzing naar dit topic.

Ik ben 18 jaar.. en drie maanden heb ik alleen gewoond ook omdat ik het eigelijk niet meer kon uithouden met mijn mama die steeds opnieuw dronk. ik kon het niet meer opbrengen iedere dag zoveel energie in haar te steken.

dus drie maanden heb ik in een andere stad, in mijn appartementje gewoont.. tot mama weer eens in een diepe depressie belanden.. mijn moeder heeft een 'bipolaire stoornis' dit is een psychische 'aandoening'. ze heeft vooral last van 2persoonlijkheden, depressieve gevoelens, zelfmoordgedachten.. nu dit hield ze altijd onder controle met haar medicatie.. maar sinds ik het huis uit was gegaan heeft ze op een of andere manier gedacht foert, ik neem geen medicatie meer!
Ik zat dus in een tweestrijd.. kies ik voor mijzelf? niet dat ik zo gelukkig was op mijn appartementje, want ik kreeg niemand anders over de vloer dan mijn mama en af en toe mijn tante.. maar ik was wel fier op mijzelf dat ik dit had bereikt..
maar ik heb voor mijn mama gekozen, wat ik nog altijd de juiste keuze vind.. want je zorgt voor je ouders en zij zorgen voor jou (ookal mis ik dit gevoel van zorgen voor mij zo erg hard en heb ik daar zo hard nood aan)
ik ben terug thuis bij mama gaan wonen.. 6 maanden huurloon was ik kwijt want ik had mijn contract verbroken.. moest nog eens 200 euro aan de mama betalen.. dus financieel zat ik echt wel vast.. kon niet erg veel meer doen buiten werken en thuis zitten..

we zijn nu 4 maanden verder.. en ondertussen heeft mama 2 pogingen gedaan om te stoppen met drinken.. die iedere keer een week hebben geduurd, dan ben ik zo gelukkig! dan vraagt ze ook eens achter mij, zegt ze niet dat alles mijn schuld is..

maar ik wou helemaal niet zoveel over mijzelf praten, sorry! ik wou laten weten dat je zeker niet de enige bent met zo een rotgevoel, precies of, elke dag komt er wel iets bij.. keer op keer een nieuwe ervaring.. ik weet eigelijk vrij zeker dat dit gevoel van eenzaamheid, er alleen voor staan, steeds moeten vechten, duizend keer omvallen, je pijn doen en toch weer moeten rechtstaan.. ik geloof niet dat ik ooit echt rust ga hebben met mijzelf en mijn ervaringen in dit leven..
opzich heb ik dit allemaal heel goed kunnen relativeren, maar ergens is het ook zo vermoeiend.. doorbijten en proberen niet achteruit te kijken.. maar dat is mijn maar ook blijkbaar u probleem.. blijven achteruit kijken..maar dit zijn dingen die je zo hard hebben gekwetst , dat ze een deel van je hebben in beslag genomen.. ik ben nu verliefd op een ander en ben heel gelukkig op het moment.. maar ik weet dat het morgen helemaal anders kan zijn. heb zoals u toenmalige vriendin ook heel erg lang aan zelfverminking gedaan.. comadrinken, overdosisen. niet om fier op te zijn.. maar toen ik jonger was leek alles zo onduidelijk, zo chaotisch! nu heb ik er iets meer vrede mee.
waarom dat je vriendin opeens die keuze maakte van er een punt achter te zetten kan ik je niet zeggen.. ik heb ook vaak beslissingen genomen gewoon omdat ik het gevoel had dat het moest.. maar er ook niet echt een uitleg aan kon geven. maar misschien is het belangrijk dat dat meisje eerst van haarzelf gaat houden, vrede vind met haar verleden.. en dan pas aan iets nieuw kan beginnen..

ik wil ook nog even zeggen dat ik heel erg veel respect heb dat je hier een topic over hebt gemaakt, ik vond het heel goed leesvoer!

je moet altijd op jezelf vertrouwen, in jezelf geloven.. van jezelf houden! ik weet dat dit niet gemakkelijk is.. maar je kan jezelf nooit in de steek laten.. en er komen zowiezo nog mensen die je veel gaan kwetsen ( dit is bij iedereen wel) dus waardeer jezelf maar : ) want als het puntje bij paaltje komt dan heb je enkel jezelf..

ik heb ook een tijdje in een psychiatriche instelling gezeten voor het verwerken van mijn verleden met mama, stiefvader, anorexia, noem maar op ik ga niet in detail treden.. en toen zei mijn vader mij, dat ik mij niet als slachtoffer mocht laten behandelen.. maar dit is ook helemaal mijn bedoeling niet.. die uitspraak heeft mij echt heel erg gekwetst. hij vond het nodig om dit te zeggen, dit zou mij wel wakker schudden en terug op het goede pad brengen.. maar het enigste wat jij en ik vragen is.. een luisterend oor.. gewoon de veiligheid die je ouders u normaal gezien moeten geven mis ik zo enorm.. oke ik ben nu 'volwassen' maar dit heb ik altijd zo ervaren.. ik zou er veel voor geven terug kind te zijn.. maar dan anders behandeld te worden.. ik weet dat mijn ouders mij doodgraag zien. maar mijn vader is zo afstandelijk, vind dat ik mij nooit mag laten 'hangen' papa verwacht zoveel van mij, terwijl ik er hard aan twijfel of ik dat wel allemaal aankan.. ik ben toch nog zo klein papa zie je dan niet hoe kwetsbaar ik ben? en ja voor mijn mama heb ik me altijd meer moeder gevoelt dan zij haar gedroeg..

ik denk niet dat je op een rooskleurige toekomst moet hopen, dat doe ik ook niet.. maar relativeren is al heel erg veel waard.. weten dat je leeft om iets te leren.. uit elke situatie lessen te trekken, en er sterker uit te komen! want je groeit enorm als persoon als je het goede haalt uit de minder goede ervaringen! en hoe beter je luisterd naar je gevoel.. hoe makkelijker het zal worden.. leer er mee leven dat sommige mensen geboren zijn om een gezin, geld, roem te hebben (waar ook niks mis bij is! want iedereen zijn eige ervaringen)
maar er zijn mensen die geboren worden om te groeien, elke dag, elk uur te groeien als persoon.

oke genoeg gezaag he foei foei , maar bedankt voor u topic, ik hoop dat je iets hebt aan mijn reactie.. in ieder geval werkt het opluchtend.. je mag nooit je gevoelens opkroppen!

groetjes, en veel geluk.

Klote, maar wat ik niet begrijp: Als ze een verkeerd nummer gegeven had, hoe kan het dan dat je toch afgesproken en zelfs bevestigd hebt via Whatsapp

quote:

Op maandag 28 mei 2012 13:44 schreef billie1985 het volgende:

[..]

Dat was dus iemand anders... Iemand die ik helemaal geeneens ken

Die zat je gewoon te neppen dus -edit- Ah, die dacht lollig te zijn dus.

Maar wat betreft "opgesloten" zitten: Ik zou zeggen ga er lekker op uit met de fiets en fiets eens een kant op waar je normaal niet (vaak) komt!

quote:

Op maandag 28 mei 2012 13:47 schreef billie1985 het volgende:

[..]

Klopt, vandaar de opmerking dat ik me in de maling genomen voel... En wat betreft die fiets, die heb ik dus niet

Hoe kan je in Nederland geen fiets hebben?! Eet 3 dagen ipv 6 euro patat voor 2 euro en je hebt genoeg om een fiets van marktplaats te halen.

Open een topic in FHF en je hebt binnen een week een gratis fiets.

quote:

Op maandag 28 mei 2012 13:51 schreef Tchock het volgende:
Open een topic in FHF en je hebt binnen een week een gratis fiets.

Of dit idd, fietsen zijn er genoeg voor weinig.