Zwanger... en dan gaat het mis #10

FOK!forum / Ouder(s) / Zwanger... en dan gaat het mis #10

jesje1982	dinsdag 10 april 2012 @ 20:59
	Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis. In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
jesje1982	dinsdag 10 april 2012 @ 21:03
	Wat ben ik trouwens ontzettend blij dat ik deze topicreeks heb ontdekt! thanks voor jullie medeleven
dolfina-chica	dinsdag 10 april 2012 @ 21:04
	@Fieder: Mijn miskraam was ook de eerste zwangerschap, mijn ma heeft 2 keer een miskraam gehad, voor ik geboren werd. Het zegt niets!! Ik hou het erop "mijn tijd was het nog niet"
-Tuktuk-	woensdag 11 april 2012 @ 09:56
	Fieder, dit was ook mijn eerste zwangerschap hoor Ik heb vaak dezelfde gedachte als jij helaas, maar ik houd gewoon hoop dat het ons wel gaat lukken! Weer een nieuw deel in deze verdrietige reeks... en nog met nieuwe users erbij ook... Zo jammer dat het nodig is Dikke knuffel allemaal
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 10:21
	Dolfina-chica, wat een verdriet.. Een onverwacht wondertje die je dan zomaar weer wordt afgenomen.. Fieder, ik herken je angst ook maar volgens mij zegt het inderdaad niets. Ik ken best veel mensen die bij een eerste zwangerschap een miskraam hadden en later toch 1 of meer gezonde kindjes op de wereld hebben gezet. Dat moet ons dan ook wel lukken toch? Al is het heel eng en zo onzeker.. Ik zit vandaag wat in een dip.. Niet eens echt door de miskraam op zich maar ik voel me zo onbegrepen. Mijn beste vriendin laat niets van zich horen en negeert mijn toenadering naar haar toe. En ze woont ook te ver om even te bezoeken. En wat ik fout heb gedaan? Ik weet het niet.. Sinds de zwangerschap deed ze afstandelijk en na de miskraam hoor ik helemaal niets meer. En juist nu heb ik behoefte aan een vriendin die er voor me is!
Amoriel	woensdag 11 april 2012 @ 10:50
	Sparkling, wat rot die situatie met die vriendin van je. Ik kan me niet voorstellen dat jij iets verkeerd zou hebben gedaan. Misschien heeft zij wel erge moeite met je zwangerschap gehad, wil ze zelf misschien ook graag kinderen en is het nog niet gelukt? Misschien voelt ze zich dan nu wel schuldig over je miskraam dat zij er stiekum blij om is geweest? Je weet het niet... Kan ik iets voor je doen? (PM-box staat open) quote: Op dinsdag 10 april 2012 21:03 schreef jesje1982 het volgende: Wat ben ik trouwens ontzettend blij dat ik deze topicreeks heb ontdekt! thanks voor jullie medeleven En toch hoop ik dat niemand dit topic nodig zal hebben.. Maar goed, ik ben sowieso al heel blij met alle lieve mensen hier in Fok OUD... Voor mij was het de tweede zwangerschap die mis ging. De eerste resulteerde in een prachtig blond kereltje dat over ruim twee weken z'n tweede verjaardag viert. Ik wéét dat mijn lijf het dus wel kan. Maar misschien maakt dit mij ook nog ongeduldiger enzo dan bij een eerste. Ik zit nu de hele tijd met het idee dat ik niet teveel tijd tussen de oudste en de volgende zou willen hebben. Al hebben alle leeftijdsverschillen natuurlijk z'n voors en tegens... Ik had gister trouwens een lief smsje van mijn schoonmoeder. Beetje laat, maar wel lief. Ze is me in ieder geval niet helemaal vergeten. (Mijn schoonvader is overleden op de dag dat mijn zoontje is geboren, vandaar alleen schoonmoeder)
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 11:17
	Lief Amoriel, dankjewel Wat een heftige dag is dat voor je man geweest toen lijkt mij. De geboorte van je knd en het overlijden van je vader. Dat zijn wel 2 hele tegenstrijdige gevoelens. Wel heel fijn dat je toch nog een smsje hebt gehad van je schoonmoeder, beter laat dan nooit in dit geval. Wij kregen gisteren ook nog een telefoontje van een tante van mijn man. Ze zei dat ze heel lang in dubio had gezeten of ze moest bellen of niet omdat ze niet zo goed durfde maar het uiteindelijk toch heeft gedaan. Dat zijn fijne dingen [ Bericht 50% gewijzigd door .Sparkling. op 11-04-2012 21:47:52 (Iets te veel informatie) ]
dolfina-chica	woensdag 11 april 2012 @ 11:18
	quote: Op woensdag 11 april 2012 09:56 schreef -Tuktuk- het volgende: Fieder, dit was ook mijn eerste zwangerschap hoor Ik heb vaak dezelfde gedachte als jij helaas, maar ik houd gewoon hoop dat het ons wel gaat lukken! Weer een nieuw deel in deze verdrietige reeks... en nog met nieuwe users erbij ook... Zo jammer dat het nodig is Dikke knuffel allemaal Ik denk dat alle dames wel zullen beamen dat je na een miskraam zult twijfelen over je lichaam.. of het nou de eerste is of de 5de... Bij de eerste ga je denken: "kan mijn lichaam het niet?" bij de 5de: "kan mijn lichaam het niet meer?" Net als wat als vragen ook zo ontzettend herkenbaar... "als ik nou... beter gegeten had, als ik nou niet gerookt had... als ik nou... vul maar in" Dat is normaal dat we dat denken.. En ik heb vooral gedacht: "wow.. stap 1.. shit stap 2... mijn lichaam toch niet 100%" En dan hoor je mensen om je heen... Zucht... Jammer dat ik niet nog een dagje "knijn" dag kan hebben, heb daar wel zin in eigenlijk... even mezelf zielig vinden quote: Op woensdag 11 april 2012 10:21 schreef .Sparkling. het volgende: Dolfina-chica, wat een verdriet.. Een onverwacht wondertje die je dan zomaar weer wordt afgenomen.. Ik zit vandaag wat in een dip.. Niet eens echt door de miskraam op zich maar ik voel me zo onbegrepen. Mijn beste vriendin laat niets van zich horen en negeert mijn toenadering naar haar toe. En ze woont ook te ver om even te bezoeken. En wat ik fout heb gedaan? Ik weet het niet.. Sinds de zwangerschap deed ze afstandelijk en na de miskraam hoor ik helemaal niets meer. En juist nu heb ik behoefte aan een vriendin die er voor me is! Ja, nogal onverwachts... maar positief gezien, ik heb stap 1 gehad!! Er kan natuurlijk van alles zijn... Zo heeft mijn vriendin 2 gezonde kindjes (3 en 4 jaar) die greep me 2 maand geleden bij de mouw en zegt: "meis, ik heb mijn spiraal laten verwijderen, dit weet niemand, maar ik kan jou het niet aandoen om je voor blok te zetten als ik wel zwanger ben. Dus nu kan je je een beetje voorbereiden" Ene kant doet het pijn, andere kant... ik ben blij dat ik weet dat zij bezig is.. en dat ze niet ineens voor me staat... "heej wijffie, ik ben zwanger" zou out of the blue. je weet niet waarom een vriendin zo reageert... misschien zit ze wel in hetzelfde schuitje, maar durft ze haar mond nog niet open te trekken.. Geef haar af en toe een smsje.. met ik denk aan je, gaat het goed? Ik weet dat "wij" nu egoïstisch kunnen zijn met ons eigen verdriet, maar ik weet ook dat er meer mensen met verdriet zitten..
dolfina-chica	woensdag 11 april 2012 @ 11:22
	quote: Op woensdag 11 april 2012 11:17 schreef .Sparkling. het volgende: [knip] Zou best kunnen... ik heb vaak genoeg gedacht: "elke idioot... en ik wil graag... " mijn vriendin was toen zwanger... ik wilde graag, lukte niet... durfde echter niet naar gyn, dus gewoon door "oefenen".. maar iedereen die zwanger werd... was bij mij in gedachte een klojo... want ik wilde toch!!!
-Tuktuk-	woensdag 11 april 2012 @ 11:35
	quote: Op woensdag 11 april 2012 11:22 schreef dolfina-chica het volgende: [..] Zou best kunnen... ik heb vaak genoeg gedacht: "elke idioot... en ik wil graag... " mijn vriendin was toen zwanger... ik wilde graag, lukte niet... durfde echter niet naar gyn, dus gewoon door "oefenen".. maar iedereen die zwanger werd... was bij mij in gedachte een klojo... want ik wilde toch!!! Dat heb ik ook hoor, een vriendin van mij is op haar 19e voor het eerst moeder geworden, dwars door de pil heeb, en heeft inmiddels vier dochters. Fantastisch voor haar dat dat kan natuurlijk, maar ondertussen heb ik er nul. En voel ik me tegelijkertijd schuldig omdat ik het haar dan weer misgun Zoals ik in het tweede streepjes-topic ook al vertelde: pas was ik met mijn vriend en een paar collega's een dagje in de dierentuin, waar nu natuurlijk allemaal jong grut rondkruipt, vliegt en zwemt. Toen vroeg ik me af waarom een achterlijke kaketoe het wel kan, maar ik niet Slaat natuurlijk he-le-maal nergens op, maar dat soort dingen horen nou eenmaal bij het verwerkingsproces, denk ik dan maar
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 11:49
	Oh, maar begrip voor haar heb ik absoluut. Ik laat heel vaak weten dat ik aan haar denk en tijdens mijn zwangerschap heb ik bewust gekozen om niet te veel over de zwangerschap te praten met haar, maar meer over gewone normale dingetjes die spelen in het leven. Een paar maanden voor mijn zwangerschap hadden we er ook al eens een discussie over. Ik heb sowieso vaak het idee dat onze vriendschap voornamelijk vanuit mijn kant komt. In periodes dat zij het zwaar heeft neemt ze veel contact met me op maar in periodes dat ik wat moeilijkers mee maak (toen was dat dat mijn opa overleed en ik daar toch best veel moeite mee had) hoorde ik echt niets van haar. En nu dus ook weer. Ik ben best geduldig en denk vaak dat ik het maar moet laten gaan maar het is ook een keertje klaar voor mij. En misschien is dat in dit geval heel egoistisch maar ja..
dolfina-chica	woensdag 11 april 2012 @ 11:50
	quote: Op woensdag 11 april 2012 11:35 schreef -Tuktuk- het volgende: [..] Dat heb ik ook hoor, een vriendin van mij is op haar 19e voor het eerst moeder geworden, dwars door de pil heeb, en heeft inmiddels vier dochters. Fantastisch voor haar dat dat kan natuurlijk, maar ondertussen heb ik er nul. En voel ik me tegelijkertijd schuldig omdat ik het haar dan weer misgun Zoals ik in het tweede streepjes-topic ook al vertelde: pas was ik met mijn vriend en een paar collega's een dagje in de dierentuin, waar nu natuurlijk allemaal jong grut rondkruipt, vliegt en zwemt. Toen vroeg ik me af waarom een achterlijke kaketoe het wel kan, maar ik niet Slaat natuurlijk he-le-maal nergens op, maar dat soort dingen horen nou eenmaal bij het verwerkingsproces, denk ik dan maar ik ben niet de enige die zo denkt sorry... die stomme kaketoe... botvier ik ook op mensen... mijn nicht: altijd geroepen... ik moet geen kinderen... ik heb altijd geroepen: ik wil er 2 of 4... mijn nicht heeft er 2... misgunnen is groot woord... maar waarom zij wel en ik niet?? andere nicht... beviel in maart.. (vorig jaar) ik had in april gemoeten... zij wilde ook geen kinderen... zij blij... ik blij voor haar... maar toch... het steekt
-Tuktuk-	woensdag 11 april 2012 @ 11:51
	Dat vind ik helemaal niet egoistisch hoor sparkling! Maar wel rot voor jou
dolfina-chica	woensdag 11 april 2012 @ 11:57
	quote: Op woensdag 11 april 2012 11:49 schreef .Sparkling. het volgende: Oh, maar begrip voor haar heb ik absoluut. Ik laat heel vaak weten dat ik aan haar denk en tijdens mijn zwangerschap heb ik bewust gekozen om niet te veel over de zwangerschap te praten met haar, maar meer over gewone normale dingetjes die spelen in het leven. Een paar maanden voor mijn zwangerschap hadden we er ook al eens een discussie over. Ik heb sowieso vaak het idee dat onze vriendschap voornamelijk vanuit mijn kant komt. In periodes dat zij het zwaar heeft neemt ze veel contact met me op maar in periodes dat ik wat moeilijkers mee maak (toen was dat dat mijn opa overleed en ik daar toch best veel moeite mee had) hoorde ik echt niets van haar. En nu dus ook weer. Ik ben best geduldig en denk vaak dat ik het maar moet laten gaan maar het is ook een keertje klaar voor mij. En misschien is dat in dit geval heel egoistisch maar ja.. Dat is dus het dubbele.. mijn vriendin hield zich ook aardig stil over d'r zwangerschap.. en ik wilde erbij betrokken worden.. zij is mijn "alles" staat voorop bijna alles! alleen heb ik er wat van gezegd: "ik wil alles weten, het wordt ook mijn kindje!!" (zo gaan we met elkaar om.. aangezien ik ook 1 a 2 keer per week de kids op zou gaan vangen) En ja, soms zou het steken, maar geeft niets... die kids van jou worden ook mijn alles.. Toen de eerste geboren was en ik haar in mijn armen had... heb ik alleen maar gehuild... ik heb de kersverse paps en mams de kamer uit gestuurd... en op dat moment was ze echt even van mij... Dat had ik nodig op dat moment. als jij het gevoel hebt dat de vriendschap van 1 kant komt, dan zul je een beslissing moeten gaan nemen.. ik heb gelukkig voordeel gehad, dat onze vriendschap echt van 2kanten kwam. maar lieve dames, ik ga eens even aan het werk... mag vanmiddag met mijn 2 adhd'ers op pad zwaar middagje... en even niet aan dit alles denken...
Amoriel	woensdag 11 april 2012 @ 12:06
	Het allervervelendste vind ik nu eigenlijk dat gevoel en verstand gewoon hélemaal niet op één lijn liggen. Mijn verstand kan prima omgaan met zwangere vriendinnen etc.. maar dat rotgevoel wat je soms ineens bekruipt.. dat groene jaloezieduiveltje enzo.. bah... Zo heb ik voor komende maandag een afspraak staan voor een kraamvisite bij een vriendin... Haar eerste is drie maanden jonger dan mijn ventje, maar was haar heel erg gegund na IVF trajecten en alles... en de tweede was wel gewenst, maar absoluut nog niet gepland omdat ze dacht dat dat ook niet spontaan zou gaan gebeuren... Ik ga wel maar zal ook maar een pakje zakdoekjes meenemen, want ik ga het vast niet droog houden... Ik vind het ook heel moeilijk wat te zeggen als mensen nu vragen hoe het gaat. Op zich, lichamelijk gezien gaat het best goed (al heb ik het echt gehad met dat vloeien, blegh) En eigenlijk gaat het geestelijk ook best goed, alleen kan ik soms door iets heel kleins ineens volledig in een dip zitten. Het zinnetje "je wilde zo graag" in een smsje bijvoorbeeld.. Werk-ze Dolfina!
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 12:14
	Wat fijn dat je het op die manier kan delen, Dolfina-chica. Ik ga nog eens goed nadenken. Ik heb haar vanochtend weer een berichtje gedaan, de derde in korte tijd. Even kijken of ik nu wel reactie krijg. Dat dubbele gevoel ken ik ook zo goed, daarom heb ik dit in geval misschien ook wel zoveel begrip voor mijn vriendin. Ik gun het iedereen wel, als ik met mijn verstand kijk. Maar mijn gevoel roept soms hele andere dingen, waar ik me soms gewoon voor schaam. Dan geef ik mezelf even een schop onder de kont want iedereen verdient een kindje als die gewenst is. Maar soms dat duiveltje inderdaad.. Ik heb dat vooral bij mijn neef, ik zei het al vaker. Hij en zijn vrouw zijn 2 dagen verder dan ik zou zijn, iets meer dan 17 weken nu. En hij is heel lief voor mij, vraagt heel vaak hoe het gaat en of ik het nog trek. En echt waar, ik gun ze dat kleintje zo ontzettend en ik ben er van overtuigd dat het kindje geen betere ouders kan krijgen maar dan komt er zo af en toe het gevoel: "waarom zij wel? zij waren ook al sneller zwanger". Dat is gewoon onzin, mijn man en ik hebben pech dit keer.. Dus ik probeer maar een beetje mee te genieten en steeds te herhalen dat onze tijd nog wel komt. En zo af en toe verschuil ik me gewoon eventjes om ongeneerd te huilen en die rotgedachtes toe te staan Om daarna weer op te staan en weer realistisch te kunnen denken.
Amoriel	woensdag 11 april 2012 @ 12:17
	quote: Op woensdag 11 april 2012 12:14 schreef .Sparkling. het volgende: ... Dus ik probeer maar een beetje mee te genieten en steeds te herhalen dat onze tijd nog wel komt. En zo af en toe verschuil ik me gewoon eventjes om ongeneerd te huilen en die rotgedachtes toe te staan Om daarna weer op te staan en weer realistisch te kunnen denken. Ja, en dat deed het dus weer he? Ik ga maar eens een lunchwandeling maken.. even uitwaaien.
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 12:19
	Ach, Amoriel.. Als ik iets voor jou kan doen staat mijn PM ook open he!
Amoriel	woensdag 11 april 2012 @ 12:59
	Over een paar maanden gaan we gewoon gezellig met z'n allen verhalen over zwangerschapskwaaltjes uitwisselen in het andere topic Afgesproken?
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 13:30
	Mee eens!
jesje1982	woensdag 11 april 2012 @ 13:33
	quote: Op woensdag 11 april 2012 12:59 schreef Amoriel het volgende: Over een paar maanden gaan we gewoon gezellig met z'n allen verhalen over zwangerschapskwaaltjes uitwisselen in het andere topic Afgesproken? lijkt me een goed plan
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 13:35
	Mijn zus is 5 jaar geleden bevallen van een meisje en ik ben haar peettante. Mijn zus heeft na de geboorte van haar dochtertje er heel veel alleen voor gestaan omdat haar man veel weg was, die zat, bleek achteraf, liever bij andere vrouwen. Hoe dan ook, ik heb veel klaar gestaan voor mijn zus en mijn nichtje en ik ben zo gek op haar Ik zou mijn leven geven voor dat kleine meisje dat al denkt zo groot te zijn. Maar het doet soms ook weer pijn, als ik haar zie dan schreeuwt mijn hele lichaam dat ik zo'n gaaf exemplaar van mezelf wil. Eentje die ik niet terug hoef te geven.. In februari werd ze vijf en ze had van mijn man en mij een dagje Plopslaland gekregen, die we later dit jaar zouden gaan doen. Maar omdat ik nu niet meer over de 30 weken zwanger ben in de zomervakantie hebben we het plan veranderd. We nemen haar mee naar Disneyland! Dat weet ze zelf niet, dat vertellen we haar pas als we al in Parijs zijn. Zo'n zin in! Ook een beetje dubbel, ik vind het heel leuk maar als ik zwanger was geweest waren we niet gegaan. Bah, ik vind het allemaal zo gek. Ik maak allemaal plannen voor de zomer en die hadden eigenlijk niet moeten kunnen!
jesje1982	woensdag 11 april 2012 @ 13:43
	quote: Op woensdag 11 april 2012 13:35 schreef .Sparkling. het volgende: Mijn zus is 5 jaar geleden bevallen van een meisje en ik ben haar peettante. Mijn zus heeft na de geboorte van haar dochtertje er heel veel alleen voor gestaan omdat haar man veel weg was, die zat, bleek achteraf, liever bij andere vrouwen. Hoe dan ook, ik heb veel klaar gestaan voor mijn zus en mijn nichtje en ik ben zo gek op haar Ik zou mijn leven geven voor dat kleine meisje dat al denkt zo groot te zijn. Maar het doet soms ook weer pijn, als ik haar zie dan schreeuwt mijn hele lichaam dat ik zo'n gaaf exemplaar van mezelf wil. Eentje die ik niet terug hoef te geven.. In februari werd ze vijf en ze had van mijn man en mij een dagje Plopslaland gekregen, die we later dit jaar zouden gaan doen. Maar omdat ik nu niet meer over de 30 weken zwanger ben in de zomervakantie hebben we het plan veranderd. We nemen haar mee naar Disneyland! Dat weet ze zelf niet, dat vertellen we haar pas als we al in Parijs zijn. Zo'n zin in! Ook een beetje dubbel, ik vind het heel leuk maar als ik zwanger was geweest waren we niet gegaan. Bah, ik vind het allemaal zo gek. Ik maak allemaal plannen voor de zomer en die hadden eigenlijk niet moeten kunnen! Snap ik, hier hetzelfde eigenlijk. Ook plannen voor vakantie gecanceld i.v.m zwangerschap, maar nu toch voor zomervakantie aan het kijken. Heel dubbel allemaal. sterkte
Amoriel	woensdag 11 april 2012 @ 15:31
	Goh... vorige week om deze tijd... _{(lag ik 'lekker te slapen'... )}
Fieder	woensdag 11 april 2012 @ 19:19
	Ohh meiden dikke knuffel van mij! Het is ook gewoon zo moeilijk. Alle dromen/ plannen die in duigen vallen. En dat mensen je dan ook nog niet goed begrijpen en steunen. En bedankt voor de lieve geruststellingen, soms schiet ik gewoon even in de pieker modus. Ik ben weer fulltime aan het werk en 's avonds gesloopt, dus lees/ reageer niet meer zoveel als ik zou willen. Maar denk aan jullie. Dat duiveltje heb ik ook hoor! Is heel moeilijk uit te leggen vind ik. Je bent blij voor een ander maar je wilt zelf ook zo graag. Rotgevoel is dat! Ik merk dat ik zelf heel snel anderen ga troosten. Als ik vertel dat ik een miskraam heb gehad en ze zo geschokt en meelevend gaan kijken... Dat ik dan zelf zeg dat het ok is en dat ik gelukkig nog niet zo ver was, al die rotcliches dus. Stom he?? Amoriel Je bent alweer een week dichter bij het andere topic, probeer het maar zo te bekijken. Maar verdriet mag natuurlijk altijd hoor, begrijp me niet verkeerd. quote: Op woensdag 11 april 2012 12:59 schreef Amoriel het volgende: Over een paar maanden gaan we gewoon gezellig met z'n allen verhalen over zwangerschapskwaaltjes uitwisselen in het andere topic Afgesproken? Jaaaaa!!!
dolfina-chica	woensdag 11 april 2012 @ 19:31
	quote: Op woensdag 11 april 2012 12:59 schreef Amoriel het volgende: Over een paar maanden gaan we gewoon gezellig met z'n allen verhalen over zwangerschapskwaaltjes uitwisselen in het andere topic Afgesproken? Mijn vriend riep gisteren: "ik wil je niet aandoen wat je al een keer hebt meegemaakt" Ik geloof dat ie een beetje bang is.. mijn reactie was alleen maar: "It takes two" En ik zie een last van zijn schouders vallen. Wat een goed idee, naar disney!!! leuk om naar uit te kijken!! Zaterdag is "mijn" ventje jarig wordt alweer 3.. ondertussen denk ik.. ja, weer een jaar voorbij... Die kleine van mij was 1 geworden.. Heel dubbel en ik mag niet terug kijken, maar zo nu en dan doe ik dat... Vanaf maandag niet meer! Dan weer verder... En dan inderdaad richting een topic om dus de kwaaltjes uit te wisselen? quote: Dat duiveltje heb ik ook hoor! Is heel moeilijk uit te leggen vind ik. Je bent blij voor een ander maar je wilt zelf ook zo graag. Rotgevoel is dat! Ik merk dat ik zelf heel snel anderen ga troosten. Als ik vertel dat ik een miskraam heb gehad en ze zo geschokt en meelevend gaan kijken... Dat ik dan zelf zeg dat het ok is en dat ik gelukkig nog niet zo ver was, al die rotcliches dus. Stom he?? Dat ken ik... Dat zit in je.. is het bezorgde .. een echte mama merk ik al...
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 20:05
	Dat heb ik ook Fieder! Mensen troosten om 'ons' verdriet. Mijn schoonvader vroeg maandag hoe het is gegaan in het ziekenhuis en ik zag ze heel geschokt kijken. Ik praat er dan ook zo makkelijk over alsof ik het niet zelf heb meegemaakt, meer alsof ik het via via heb gehoord. Raar hè? Gewoon een verhaal vertellen zonder emotie.. Mijn schoonmoeder daarintegen zei: "het is verbazend hoe snel je een een band voelt met je kindje hè? En wat verdrietig dat het dan wordt weggenomen". En toen gingen de sluisdeuren weer open.. Dolfina, mijn man is ook heel bang om het me nog eens door te laten maken. Dat vind ik echt onzin, wel heel lief maar ja, hij maakt het net zo goed mee. Maar hij heeft het zo moeilijk gevonden om de pijn te zien en het verdriet. Dat vindt hij moeilijker dan de miskraam zelf. Maar ik loop honderd keer liever nog eens risico op een miskraam dan het niet meer proberen uit angst. De wens voor een kindje is zo sterk! Ik wil nog even zeggen dat ik dit zo'n fijn topic vind en jullie zijn allemaal zo lief!
.Sparkling.	woensdag 11 april 2012 @ 21:54
	Net eventjes met mijn vriendin gesproken. Een beetje dubbel gevoel heb ik. Ze zegt dat ik haar het idee heb gegeven dat mijn miskraam het enige was dat er toe deed. Nu geef ik toe dat ik in de weken tussen het horen dat het mis was en de daadwerkelijke miskraam erg in mijn eigen wereld leefde. Ik interesseerde me weinig in mensen en had eigenlijk meer dan genoeg aan mijn eigen verdriet. Dus ik begrijp dat ze dat denkt. Aan de andere kant snap ik niet waarom ze daar geen begrip voor had. Het was mijn kindje die dood ging en waar ik 1,5 maand dood mee heb rond gelopen. Dan is het toch niet zo gek dat ik eigenlijk alleen met de miskraam bezig was? Ik heb mijn excuses aangeboden omdat ik nooit het idee heb willen geven dat ze haar verhaal niet bij me kwijt kan en dat spijt me ook echt. Bah, zit te huilen in bad nu. Ik heb er wel een knoeiboel van gemaakt zeg..
Shandaly	woensdag 11 april 2012 @ 22:05
	Sparks Het komt wel goed. Dit is uit te praten... Je weet nu in ieder geval wat er bij haar stak, en als jullie er over praten zal ze ook wel inzien dat het jouw bedoeling niet was om haar buiten te sluiten. Het is gewoon een rotsituatie, ook voor buitenstaanders, juist ook voor buitenstaanders, omdat het zo moeilijk is om te reageren. Je zei zelf ook al dat je soms meer bezig bent 'anderen te troosten'.. Het komt wel goed...
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 00:08
	quote: Op woensdag 11 april 2012 20:05 schreef .Sparkling. het volgende: Dat heb ik ook Fieder! Mensen troosten om 'ons' verdriet. Mijn schoonvader vroeg maandag hoe het is gegaan in het ziekenhuis en ik zag ze heel geschokt kijken. Ik praat er dan ook zo makkelijk over alsof ik het niet zelf heb meegemaakt, meer alsof ik het via via heb gehoord. Raar hè? Gewoon een verhaal vertellen zonder emotie.. Mijn schoonmoeder daarintegen zei: "het is verbazend hoe snel je een een band voelt met je kindje hè? En wat verdrietig dat het dan wordt weggenomen". En toen gingen de sluisdeuren weer open.. Dolfina, mijn man is ook heel bang om het me nog eens door te laten maken. Dat vind ik echt onzin, wel heel lief maar ja, hij maakt het net zo goed mee. Maar hij heeft het zo moeilijk gevonden om de pijn te zien en het verdriet. Dat vindt hij moeilijker dan de miskraam zelf. Mijn vriend heeft mij niet meegemaakt in die periode zelf.. Wij zijn pas juni pas 1 jaar samen (al kennen we elkaar wel langer) .. Maar hij heeft wel naar Knijn gevraagd, want die staat gewoon, op goede dagen in de huiskamer.. En in slechte dagen bij mij in bed. En zo heb ik ook en sleutelhanger met een hand waarin een kindje ligt.. (gekregen voor mijn zwangerschap.) dus de verhalen kent hij. En hij weet van vroeger, van de schop die ik gehad heb. Dus ja, hij weet wat af en toe mijn verdriet is. quote: Maar ik loop honderd keer liever nog eens risico op een miskraam dan het niet meer proberen uit angst. De wens voor een kindje is zo sterk! Ik wil nog even zeggen dat ik dit zo'n fijn topic vind en jullie zijn allemaal zo lief! Mee eens, ik ga niet op save spelen uit angst. ook ook mee eens!! heerlijk om zo je hart te luchten, ondanks dat het voor mij al langer geleden is. quote: Op woensdag 11 april 2012 21:54 schreef .Sparkling. het volgende: Net eventjes met mijn vriendin gesproken. Een beetje dubbel gevoel heb ik. Ze zegt dat ik haar het idee heb gegeven dat mijn miskraam het enige was dat er toe deed. Nu geef ik toe dat ik in de weken tussen het horen dat het mis was en de daadwerkelijke miskraam erg in mijn eigen wereld leefde. Ik interesseerde me weinig in mensen en had eigenlijk meer dan genoeg aan mijn eigen verdriet. Dus ik begrijp dat ze dat denkt. Aan de andere kant snap ik niet waarom ze daar geen begrip voor had. Het was mijn kindje die dood ging en waar ik 1,5 maand dood mee heb rond gelopen. Dan is het toch niet zo gek dat ik eigenlijk alleen met de miskraam bezig was? Ik heb mijn excuses aangeboden omdat ik nooit het idee heb willen geven dat ze haar verhaal niet bij me kwijt kan en dat spijt me ook echt. Bah, zit te huilen in bad nu. Ik heb er wel een knoeiboel van gemaakt zeg.. Je hebt er geen knoeiboel van gemaakt meis, je hebt op dat moment je eigen wereld gemaakt. Dat is normaal!!! Ik heb dat ook gehad, ik heb mijn wereld ook klein gemaakt op dat moment en heel eerlijk ik vind dat jij je wereld al snel weer groter maakt, in vergelijking tot mij. Ik heb van Sept. tot januari een hele kleine wereld gehad. En sorry dat ik het zeg... maar een echte vriendin begrijpt dat!! Dat je er sorry voor zegt naar haar toe, snap ik helemaal.. heb ik achteraf ook gedaan. En mensen die je goed kennen en weten hoe je bent, hadden ook kunnen zeggen: "Sparkling, ik moet mijn verhaal kwijt!! Ik zou het fijn vinden als je heel even kan luisteren, daarna gaan we weer terug in jouw wereldje!" Dan had je geluisterd.. Probeer dit los te laten!! Zij had duidelijk moeten zijn en iets meer na moeten denken hoe het voor jou is. ook hier geldt.. pm staat open.. dm staat open voor jullie allemaal natuurlijk
BE	donderdag 12 april 2012 @ 08:56
	Nou Sparkling, mijn verhaal was uiteraard totaal anders, maar zelfs daarmee heb ik 3 weken in een cocon gezeten. Niet eens omdat ik dat per se wilde, maar gewoon omdat het zo allesomvattend was dat er gewoon echt geen ruimte voor andere dingen was in mijn hoofd. In jouw geval dus nog eens dubbel versterkt omdat jij je kindje zo heel graag wilde. Ik vind het eerlijk gezegd maar vreemd dat jouw vriendin daar geen begrip voor heeft... Ik zou het mezelf iig niet enorm aantrekken hoor. Je hebt genoeg aan je hoofd en dit ligt echt niet bij jou of aan jou!
.Sparkling.	donderdag 12 april 2012 @ 09:29
	Wat een lieve reacties hier. Dankjewel Ik heb erg slecht geslapen hierdoor. Ik krijg vandaag nog een mailtje als het goed is dus even kijken wat daar in staat. Ik denk dat ze nog nooit een miskraam in haar directe omgeving heeft meegemaakt en dus niet weet wat voor impact het heeft. Jammer.. En inderdaad, als ze me had gezegd dat ze ergens mee zat had ik tijd gemaakt, natuurlijk! Ik vind het rot dat een vriendschap van meer dan 10 jaar zo moet lopen.. Dolfina, ik vind het helemaal niet gek dat jij je nog langer in je wereldje hebt opgesloten hoor! Het was nogal wat! Ik wist dat ik zwanger was. Jij kreeg tegelijk te horen dat je zwanger was geweest en dat het mis was. Dat zijn 2 hele grote schokken tegelijk..
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 14:07
	quote: Op donderdag 12 april 2012 09:29 schreef .Sparkling. het volgende: Wat een lieve reacties hier. Dankjewel Ik heb erg slecht geslapen hierdoor. Ik krijg vandaag nog een mailtje als het goed is dus even kijken wat daar in staat. Ik denk dat ze nog nooit een miskraam in haar directe omgeving heeft meegemaakt en dus niet weet wat voor impact het heeft. Jammer.. En inderdaad, als ze me had gezegd dat ze ergens mee zat had ik tijd gemaakt, natuurlijk! Ik vind het rot dat een vriendschap van meer dan 10 jaar zo moet lopen.. Wat je kan doen is op papier zetten wat er in je om is gegaan en dat je het vervelend vindt dat je je vriendin er mee gekwetst hebt. Maak wel duidelijk dat op dat moment alles anders was voor je. En sorry dat ik het zeg, maar een goede vriendin begrijpt naar mijn idee toch echt wel dat met sommige gebeurtenissen je een eigen wereld creeert? quote: Dolfina, ik vind het helemaal niet gek dat jij je nog langer in je wereldje hebt opgesloten hoor! Het was nogal wat! Ik wist dat ik zwanger was. Jij kreeg tegelijk te horen dat je zwanger was geweest en dat het mis was. Dat zijn 2 hele grote schokken tegelijk.. Dat is ook weer waar, plus dat mijn toenmalige vriend mij gedumpt heeft in okt/nov. Dus alles hakte er gelijk 2 x zo hard in. Vandaag werkt niet echt mee, dat het zulk "zeik" weer is...
Cocotrimonium	donderdag 12 april 2012 @ 16:04
	quote: Op donderdag 12 april 2012 08:56 schreef Brighteyes het volgende: Ik vind het eerlijk gezegd maar vreemd dat jouw vriendin daar geen begrip voor heeft... Ik zou het mezelf iig niet enorm aantrekken hoor. Je hebt genoeg aan je hoofd en dit ligt echt niet bij jou of aan jou! Dit dus. Ik word persoonlijk nogal pisnijdig als ik lees hoe zij reageerde.
Amoriel	donderdag 12 april 2012 @ 16:17
	Poeh Coco, ik schrok even toen ik jou als laatste poster zag in dit topic... Hoe is het nu Sparks? (Ik wil van dat bloeden af.. heb Libresse nu inmiddels wel genoeg gesponsord ) (Oops.. zie net dat ik mijn vorige post niet netjes onder deze kloon had gepost... Nah ja, iedereen weet het inmiddels toch wel)
Cocotrimonium	donderdag 12 april 2012 @ 16:26
	quote: Op donderdag 12 april 2012 16:17 schreef Amoriel het volgende: Poeh Coco, ik schrok even toen ik jou als laatste poster zag in dit topic... Hoe is het nu Sparks? (Ik wil van dat bloeden af.. heb Libresse nu inmiddels wel genoeg gesponsord ) (Oops.. zie net dat ik mijn vorige post niet netjes onder deze kloon had gepost... Nah ja, iedereen weet het inmiddels toch wel) Ik heb nog altijd geen idee wie jij bent als niet-kloon, zeg maar En niet mijn bedoeling om iemand te laten schrikken! Maar lees uiteraard gewoon mee hier en reageer van tijd tot tijd Ik kan me voorstellen dat dat bloeden langzaamaan echt heel vervelend begint te worden. Zelf geen ervaring met curettage, kan het zijn dat het dan langer blijft bloeden? Bij mij begon het bloeden toen op zaterdagavond, zondagochtend rond 6u verloor ik het vruchtje, en ik denk dat ik toen een dag of vijf nog heb gebloed. Was vergelijkbaar met een wat langere menstruatie, qua duur.
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 16:30
	quote: Op donderdag 12 april 2012 16:26 schreef Cocotrimonium het volgende: [..] Ik heb nog altijd geen idee wie jij bent als niet-kloon, zeg maar En niet mijn bedoeling om iemand te laten schrikken! Maar lees uiteraard gewoon mee hier en reageer van tijd tot tijd Ik kan me voorstellen dat dat bloeden langzaamaan echt heel vervelend begint te worden. Zelf geen ervaring met curettage, kan het zijn dat het dan langer blijft bloeden? Bij mij begon het bloeden toen op zaterdagavond, zondagochtend rond 6u verloor ik het vruchtje, en ik denk dat ik toen een dag of vijf nog heb gebloed. Was vergelijkbaar met een wat langere menstruatie, qua duur. Dat had ik inderdaad ook... 1 dag "ongesteld" toen vruchtje verloren en daarna nog een 5 dgn gebloed.. Dus inderdaad iets langer als normale ongesteldheid. Hoe zit het met curettage dan, wat is "normaal"?
BE	donderdag 12 april 2012 @ 16:33
	Mss dat de duur ook nog wel mee speelt. Ik kan me voorstellen dat je langer bloed als je al iets verder was. Ik heb geen idee wanneer er een placenta gevormd word en die ook vastraakt aan je baarmoederwand, maar dan is het wondje natuurlijk iets groter. _{Mijn currettage is nu 2w2d geleden en ik verlies nog steeds wel wat bloed.}
Cocotrimonium	donderdag 12 april 2012 @ 16:35
	Placenta wordt volgens mij rond week 11 gevormd. Ik was overigens net geen 8 weken toen ik de miskraam kreeg (en vermoed zelf dat het 'echt' is misgegaan tegen de 7 weken aan). Kan me goed voorstellen dat je meer bloed verliest naarmate je verder in de zwangerschap bent. Daarbij lijkt het mij logisch (gevoelsmatig) dat een curettage sowieso meer bloedverlies met zich meebrengt (aangezien het toch een medische ingreep is).
Diaan73	donderdag 12 april 2012 @ 16:53
	De kans is erg groot dat het bij mij ook is mis gegaan. Ik denk dat ik afgelopen zondag het vruchtje ben verloren na een week van wat bloedverlies in de ochtend. Nadat ik vruchtje verloren heb, had ik spontaan geen bloedingen meer. Dat begon wel weer een beetje de volgende dag maar sinds gisteren is het helemaal gestopt. Morgenvroeg krijg ik een echo om te kijken of het echt allemaal weg is. Ik heb er zelf niet meer veel vertrouwen in. Ons zeer onverwachte cadeautje is ons ruw weer afgepakt. Ik kan er wel goed - zowel geestelijk als lichamelijk - mee om gaan. Met twee kinderen en werk moet je ook wel doorgaan. Alleen vraag ik me wel af en toe af waarom ik zwanger ben/was als het toch niet goed was. Deze zwangerschap hoefde op zich niet meer ivm mij leeftijd en voorgeschiedenis. Voor ons was dat boek eigenlijk gesloten. Nou ja, daar krijgen we natuurlijk nooit antwoord op.
Incantrix	donderdag 12 april 2012 @ 17:02
	Crap Diaan, ik sta te trillen op mijn benen omdat ik je naam zag staan en dacht dat je vanochtend de echo had.. Heel veel succes morgen, ik zal aan je denken en ik blijf duimen tot de laatste snik
Diaan73	donderdag 12 april 2012 @ 17:07
	quote: Op donderdag 12 april 2012 17:02 schreef Incantrix het volgende: Crap Diaan, ik sta te trillen op mijn benen omdat ik je naam zag staan en dacht dat je vanochtend de echo had.. Heel veel succes morgen, ik zal aan je denken en ik blijf duimen tot de laatste snik dankjewel lieverd!
Mangostine	donderdag 12 april 2012 @ 17:14
	Och Diaan en even een hart onder de riem voor alle dames in dit topic voor wie van toepassing: sterkte, en hopelijk snel weer over naar z&g!
Fieder	donderdag 12 april 2012 @ 17:15
	Oh Diaan ik heb je verhaal in het andere topic gevolgd en ook ik blijf duimen voor je hoor. Maar als het toch mis is dan kan je hier terecht. Dat rotwachten ook... Over duur van bloedverlies: de 1e week na de curettage heb ik bijna niet gebloed, de tweede week best wel veel. Toen een paar dagen niks, toen een paar dagen bruinverlies, nu al een dag mooi witte prut . Waar een mens niet blij mee kan zijn. Ik heb van het ziekenhuis begrepen dat 3 weken zeker niet uitzonderlijk is. Ik heb zelf het idee dat het wondje soms weer wat opengaat, zo voelt het dan iig. Sparkling, jeetje meid, wat een rotsituatie zit je nou weer in. Ik vind persoonlijk dat je echt niks verkeerd hebt gedaan. Ook ik heb weken niemand gesproken en als iemand dat na uitleg van de situatie nog erg zou vinden zou ik er helemaal klaar mee zijn! Begrijp ik het goed als je vriendin zelf ook een verhaal kwijt moest bij jou? Dat ze daarom zo boos is? Of zou het zijn omdat je haar niet meteen gebeld hebt? Ik snap dat je haar al heel lang kent en haar niet wilt kwetsen maar je hebt niks verkeerd gedaan, echt niet! Laat je geen schuldgevoel aanpraten hoor!! Je had tijd nodig, heeeeel normaal. Wat stond er nog in de mail? [ Bericht 16% gewijzigd door Fieder op 12-04-2012 17:50:42 ]
Amoriel	donderdag 12 april 2012 @ 17:25
	Nou ja, over dat bloedverlies... ik bloedde al een tijdje voordat ik wist dat ik zwanger was enzo. Denk dat ik morgen al 7 weken continu 'ongesteld' ben, dus het begint te vervelen.'Het is nu net 8 dagen na de curettage, dus het zal ook nog wel even aanhouden ook Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte! En Diaan, ik duim mee dat het toch gewoon goed is! Succes morgen!
BE	donderdag 12 april 2012 @ 17:31
	quote: Op donderdag 12 april 2012 17:25 schreef Amoriel het volgende: Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte! _{Lief van je, maar zoals gezegd, mijn situatie is totaal anders, ik heb geen miskraam gehad. Wel een currettage, dat was de reden dat ik mijn ervaring erin gooide, omdat het zo recent is dat ik nog precies weet qua vloeien enzo.} [ Bericht 0% gewijzigd door BE op 12-04-2012 17:43:28 ]
Fieder	donderdag 12 april 2012 @ 18:34
	Ik heb jouw verhaal ook helemaal gemist BE? Mag ik vragen waarom je gecuretteerd bent? Bijna tegelijkertijd met mij dan.
Fieder	donderdag 12 april 2012 @ 18:38
	Ja tuurlijk Amoriel jij hebt vooraf ook nog bloed verloren. Ik heb dat niet, dus sta daar steeds niet bij stil. Blegh 7 weken! Ik snap dat je t zat bent. Het zal binnenkort wel stoppen hoop ik voor je. Hoe zat het nou ook alweer? Moet je een week bloedvrij zijn? Of gewoon dag of 3?
BE	donderdag 12 april 2012 @ 19:05
	Ik PM je even Fieder. Het verhaal past niet in dit topic.
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 19:10
	quote: Op donderdag 12 april 2012 17:25 schreef Amoriel het volgende: Nou ja, over dat bloedverlies... ik bloedde al een tijdje voordat ik wist dat ik zwanger was enzo. Denk dat ik morgen al 7 weken continu 'ongesteld' ben, dus het begint te vervelen.'Het is nu net 8 dagen na de curettage, dus het zal ook nog wel even aanhouden ook Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte! En Diaan, ik duim mee dat het toch gewoon goed is! Succes morgen! Ik vind dit wel heeel lang hoor... Ik had na mijn miskraam na 2 wkn al een moe gevoel enz. bleek dat ik tegen bloedarmoede aanliep, dus medicatie gekregen om het bloeden te stoppen.
jesje1982	donderdag 12 april 2012 @ 19:54
	Vervelend allemaal meiden. Hier het vloeien gestopt, nu een soort bruine smurrie wat nog komt. Maar zo heel af en toe een beetje bloed erbij. Vandaag toch maar de stoute schoenen aangetrokken, en gemeld dat ik morgen echt niet ga redden om te werken. Ga graag werken, afleiding enzo...alleen al 3 nachten berroerd geslapen, dus ga proberen morgen eens uit te slapen. Dus maandag maar weer proberen. In onze vitrine kast een mooi plekje gemaakt. Echofoto gedichtje erbij op een tegeltje (voetstappen) en de bola erbij die ik van mijn vriend kreeg toen ik zwanger was. (zal hem sowieso nooit dragen bij een evt. volgende zwangerschap ) toch een soort bijgeloof denk
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 20:33
	quote: Op donderdag 12 april 2012 19:54 schreef jesje1982 het volgende: Vervelend allemaal meiden. Hier het vloeien gestopt, nu een soort bruine smurrie wat nog komt. Maar zo heel af en toe een beetje bloed erbij. Vandaag toch maar de stoute schoenen aangetrokken, en gemeld dat ik morgen echt niet ga redden om te werken. Ga graag werken, afleiding enzo...alleen al 3 nachten berroerd geslapen, dus ga proberen morgen eens uit te slapen. Dus maandag maar weer proberen. In onze vitrine kast een mooi plekje gemaakt. Echofoto gedichtje erbij op een tegeltje (voetstappen) en de bola erbij die ik van mijn vriend kreeg toen ik zwanger was. (zal hem sowieso nooit dragen bij een evt. volgende zwangerschap ) toch een soort bijgeloof denk Wat logisch voor mij klinkt, het is een kadootje voor voor deze zwangerschap geweest.. Was die goed gegaan... had je hem wel gebruikt bij een evt. volgende zwangerschap. Lekker uitslapen!!!!! Het is je gegund!!
Kursor	donderdag 12 april 2012 @ 20:40
	Kom me hier helaas ook melden... Vanmiddag met elf weken m'n eerste echo gehad. Afgelopen zaterdag flink wat bloedverlies met een flink stolsel (waarin ik van schrik een vruchtje meende te herkennen). Ik dacht toen dat het over was, maar het bloeden zette niet door, dus toch weer een sprankje hoop. Helaas...op de echo twee vruchtzakjes, maar niet met kleine dansende poppetjes erin (mijn mooie herinnering aan de eerste echo van m'n dochter), maar met onduidelijke structuren erin. Al heel vroeg misgegaan dus, waarschijnlijk bij de splitsing naar tweeling. De vk hoopt voor morgen een afspraak op de poli in het ziekenhuis te kunnen maken.
Fieder	donderdag 12 april 2012 @ 20:40
	Jesje, fijn dat je een mooi plekje hebt kunnen maken. En dat het bloeden minder aan het worden is. Lekker uitrusten, is helemaal niet gek dat je dat even nodig hebt. Dolfina hoe is het nu met je? Plak dr gewoon nog een sip dag aan vast?
Fieder	donderdag 12 april 2012 @ 20:42
	Och Kursor, ik las het al in het andere topic. Heel verdrietig voor je! Schrijf hier maar van je af hoor. En als je vragen hebt pm je maar!! Dikke knuffel.
Diaan73	donderdag 12 april 2012 @ 20:44
	Och Kursor ik las dat het mis was, maar dit had ik nog niet gelezen... wat verdrietig zeg. Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel. Ik hoop dat jullie het een goed plekje kunnen geven.
Cocotrimonium	donderdag 12 april 2012 @ 21:59
	Kursor, ook hier nog even een smakkerd!
dolfina-chica	donderdag 12 april 2012 @ 22:34
	quote: Op donderdag 12 april 2012 20:40 schreef Fieder het volgende: Jesje, fijn dat je een mooi plekje hebt kunnen maken. En dat het bloeden minder aan het worden is. Lekker uitrusten, is helemaal niet gek dat je dat even nodig hebt. Dolfina hoe is het nu met je? Plak dr gewoon nog een sip dag aan vast? Heb ik vandaag stiekem al gedaan... Ene kant wil ik graag weer dat ik mijn schouders eronder zet... alles blijft liggen.. Maandag is sowieso mijn streven! Kursor... morgen dus spannende dag? Ik zal aan je denken
.Sparkling.	donderdag 12 april 2012 @ 22:59
	Ik kijk een half dagje niet en meteen nieuwe mensen erbij.. Diaan, wat zit je in een moeilijke en rottige situatie nu.. Ik blijf hoop voor je houden dat het toch goed blijkt, ook al denk je zelf van niet Kursor, voor jou ook heel veel sterkte! Jesje, wat zal je een mooi plekje hebben gemaakt. Neem nog even lekker de tijd voor jezelf, ook heel belangrijk! Hier het mailtje van mijn vriendin. Ze nam het me kwalijk dat ik zo erg met de miskraam bezig was en haar leek te vergeten. Het blijkt dat zij afgelopen weken ook wat stappen heeft gezet die belangrijk waren maar ik wist het niet. Ook had ik een tijdje terug wat op twitter geplaatst, iets in de richting dat het me tegen viel wat mensen laten horen. Zij nam aan dat ik dat als aanval bedoelde op haar en haar vriend had gezegd dat het inderdaad zo was maar zo bedoelde ik het niet. Dat was gewoon algemeen, bijna niemand die ik ken heeft ook iets laten horen. En als laatste bleek het haar dwars te zitten dat ik vorige week in haar buurt was en haar dat niet heb laten weten. Dat heb ik toen bewust niet gedaan.. Het was mijn eerste dag weg na de miskraam en dat wou ik graag alleen doen. Mijn man moest werken en ik wou even alleen zijn tussen onbekende mensen. Ik begrijp haar wel maar ik heb nooit iets met kwade bedoelingen gedaan. En als ze het me gewoon had gevraagd had ik dat uit kunnen leggen. Dat heb ik vandaag ook gedaan maar verder nog geen reactie. Het voelt wel een beetje rot, alsof ik voor mijn plezier mijn eigen wereldje gemaakt heb. Voor mijn gevoel kon ik toen niet anders, ik trok het anders gewoon ook niet. Mijn eigen zussen, die toch ook mijn beste vriendinnen zijn, zeiden dat ze me niet eens herkenden. Er was gewoon even geen contact met mij te krijgen op dat moment. Ik vind het jammer dat zo'n verdrietige situatie als mijn miskraam nu ook nog dit als nasleep moet hebben in ieder geval..
Kwisted	donderdag 12 april 2012 @ 23:10
	Kursor, heel veel sterkte.. Wat een rot nieuws zeg..
Cocotrimonium	donderdag 12 april 2012 @ 23:15
	Spark, ik vind dat die vriendin van jou zich nogal egoïstisch opstelt. Vooral jammer voor jou!
dolfina-chica	vrijdag 13 april 2012 @ 00:29
	Sparkling, wat ik eerder al zei: "een echte vriendin komt terug" en begrijpt dat je een eigen wereldje krijgt met een gebeurtenis. Dat men je niet terug herkent is logisch, want ze kennen je als open persoon en op dat moment zit je in je eigen wereldje. Iets wat niet in je aard ligt, normaal gesproken. Kom op zeg, als je een pas geboren kindje hebt, zit je ook in je eigen wereldje... Alleen om een andere reden!! Zucht... sommige mensen moeten eerst dit meegemaakt hebben denk ik wel eens.. je doet het goed Sparkling!! Jij hebt niets fouts gedaan, dit is een miscommunicatie wegens geen begrip
Kursor	vrijdag 13 april 2012 @ 09:14
	Sorry dat ik over iedereen heen wals...heb pas komende dinsdagmiddag de eerste afspraak in het ziekenhuis. Gaat dus nog even duren voor er echt wat gaat gebeuren. Zit er zelf nu zo in dat ik me nog even niet in jullie kan inleven. Excuses daarvoor.
.Sparkling.	vrijdag 13 april 2012 @ 09:35
	Dat begrijpen wij allemaal hoor Kursor! Het is zo allesomvattend ook.. Daar hoef je geen sorry voor te zeggen!
.Sparkling.	vrijdag 13 april 2012 @ 09:44
	Diaan, heel veel succes bij de echo vanochtend!
Diaan73	vrijdag 13 april 2012 @ 12:08
	Kursor heel veel sterkte! De echo was duidelijk: er zat geen vruchtje meer. Baarmoeder was mooi schoon, geen bloedresten meer en baarmoederslijm was al mooi dun aan het worden. Niet wat je graag wil horen, maar als de zwangerschap niet goed is, is het wel fijn dat het zo is. Ik blijf vandaag maar thuis van het werk.
BE	vrijdag 13 april 2012 @ 12:17
	Niet leuk idd Diaan, maar wel fijn dat alles er verder rustig uit zag. Een hele, hele dikke kus van mij.
Kursor	vrijdag 13 april 2012 @ 12:18
	Helaas was het dus zondag echt het vruchtje dat je hebt gezien. Ik vond het trouwens erg fijn dat je de foto hebt willen delen. Goed aan jezelf denken hoor Diaan; als het meer dan een dagje thuis wordt... Je lichaam is echt al een heel eind met opruimen. Vreemd om dat fijn te vinden, in ieder geval om op te schrijven. Maar ik denk wel dat ik het begrijp. Voor mij voelt het nu heel raar dat die twee er in aanleg nog helemaal zitten, terwijl ze als ik het goed begrepen heb minder ver gekomen zijn dat die van jou. Vanmorgen moest ik m'n papieren ophalen bij de vk, die lagen netjes klaar. Gelukkig kwamen we haar tegen en ze had wel tijd om wat te praten. Bij vlagen erg moeilijk. Heb nog wel zo'n klein knuffellappenpopje erbij gevraagd als die ik bij de intake gekregen had. Huilen.
dolfina-chica	vrijdag 13 april 2012 @ 12:25
	quote: Op vrijdag 13 april 2012 09:14 schreef Kursor het volgende: Sorry dat ik over iedereen heen wals...heb pas komende dinsdagmiddag de eerste afspraak in het ziekenhuis. Gaat dus nog even duren voor er echt wat gaat gebeuren. Zit er zelf nu zo in dat ik me nog even niet in jullie kan inleven. Excuses daarvoor. Dat is heel normaal, dat hebben we allemaal (gehad) Dit soort momenten mag je ego zijn, tot die conclusie waren we al gekomen..
Diaan73	vrijdag 13 april 2012 @ 12:32
	Kursor, "graag gedaan" voor wat betreft het delen van de foto. Het is inderdaad vreemd om dat fijn te vinden maar zo voelt het echt. Sinds mijn eerste bloeding 2 weken geleden had ik het gevoel dat het niet goed was en At ik in onzekerheid. Nu is er duidelijkheid en is het fijn dat mijn lichaam doet wat hij moet doen. Ik kan me voorstellen dat het ontzettend raar is als de vruchtjes/vruchtzakjes er nog zitten en je weet dat het niet goed is. Zo kun je het zelf ook nog niet goed afsluiten. Fijn dat je vanmorgen nig even gesprek met vk hebt gehad. Ik heb zelf de assistente nog even gesproken en vk zal mij nog bellen. Dikke knuffel BE dankje!
-Tuktuk-	vrijdag 13 april 2012 @ 13:21
	Oh jongens toch Ik reageer niet even vaak, omdat dit een kloonaccount is en in- en uitloggen op mobiel vaak niet zo soepel gaat, waardoor ik met mijn kloon in hele verkeerde topics post, maar ik lees wel mee. Wat afschuwelijk dat er weer een aantal nieuwe dames bij gekomen zijn! En Kursor, ik vind het niet meer dan logisch dat je nu over iedereen heen walst, en zo zie ik dat ook helemaal niet. Het is gewoon verschrikkelijk wat jou nu overkomt en het verdriet van anderen houdt je nu helemaal niet bezig. Dat is hartstikke logisch en niemand neemt je dat kwalijk
jesje1982	vrijdag 13 april 2012 @ 16:37
	quote: Op donderdag 12 april 2012 22:59 schreef .Sparkling. het volgende: Ik kijk een half dagje niet en meteen nieuwe mensen erbij.. Diaan, wat zit je in een moeilijke en rottige situatie nu.. Ik blijf hoop voor je houden dat het toch goed blijkt, ook al denk je zelf van niet Kursor, voor jou ook heel veel sterkte! Jesje, wat zal je een mooi plekje hebben gemaakt. Neem nog even lekker de tijd voor jezelf, ook heel belangrijk! Hier het mailtje van mijn vriendin. Ze nam het me kwalijk dat ik zo erg met de miskraam bezig was en haar leek te vergeten. Het blijkt dat zij afgelopen weken ook wat stappen heeft gezet die belangrijk waren maar ik wist het niet. Ook had ik een tijdje terug wat op twitter geplaatst, iets in de richting dat het me tegen viel wat mensen laten horen. Zij nam aan dat ik dat als aanval bedoelde op haar en haar vriend had gezegd dat het inderdaad zo was maar zo bedoelde ik het niet. Dat was gewoon algemeen, bijna niemand die ik ken heeft ook iets laten horen. En als laatste bleek het haar dwars te zitten dat ik vorige week in haar buurt was en haar dat niet heb laten weten. Dat heb ik toen bewust niet gedaan.. Het was mijn eerste dag weg na de miskraam en dat wou ik graag alleen doen. Mijn man moest werken en ik wou even alleen zijn tussen onbekende mensen. Ik begrijp haar wel maar ik heb nooit iets met kwade bedoelingen gedaan. En als ze het me gewoon had gevraagd had ik dat uit kunnen leggen. Dat heb ik vandaag ook gedaan maar verder nog geen reactie. Het voelt wel een beetje rot, alsof ik voor mijn plezier mijn eigen wereldje gemaakt heb. Voor mijn gevoel kon ik toen niet anders, ik trok het anders gewoon ook niet. Mijn eigen zussen, die toch ook mijn beste vriendinnen zijn, zeiden dat ze me niet eens herkenden. Er was gewoon even geen contact met mij te krijgen op dat moment. Ik vind het jammer dat zo'n verdrietige situatie als mijn miskraam nu ook nog dit als nasleep moet hebben in ieder geval.. Een prachtig plekje idd. Maar die vriendin van jou joh! echt balen dat ze dit zo opgevat heeft, ze had mijns inziens moeten begrijpen dat jij even alleen met jezelf bezig bent. is toch logisch! quote: Op vrijdag 13 april 2012 09:14 schreef Kursor het volgende: Sorry dat ik over iedereen heen wals...heb pas komende dinsdagmiddag de eerste afspraak in het ziekenhuis. Gaat dus nog even duren voor er echt wat gaat gebeuren. Zit er zelf nu zo in dat ik me nog even niet in jullie kan inleven. Excuses daarvoor. Geeft niks, iedereen moet zn verhaal kwijt sterkte nog even quote: Op vrijdag 13 april 2012 12:08 schreef Diaan73 het volgende: Kursor heel veel sterkte! De echo was duidelijk: er zat geen vruchtje meer. Baarmoeder was mooi schoon, geen bloedresten meer en baarmoederslijm was al mooi dun aan het worden. Niet wat je graag wil horen, maar als de zwangerschap niet goed is, is het wel fijn dat het zo is. Ik blijf vandaag maar thuis van het werk. Sterkte ook Wat mezelf betreft dit dagje vrij doet me goed. Heerlijk uitgeslapen tot 11.00 en ik lag gisteren om 21.30 vrijwel meteen in slaap gevallen met een pilletje wel ...maar goed t is een begin na bijna 2 weken waardeloos slapen. Net even de stad in geweest met mn mannetje ergens koffie gedronken heeft me even goed gedaan.
Fieder	vrijdag 13 april 2012 @ 17:17
	Kursor, niemand zal je het 'walsen' kwalijk nemen hoor. Ik vond het eerst heel naar dat mijn vruchtje er nog zat, maar nu achteraf gezien heb ik zo wel afscheid genomen. Je moet dus nog tot dinsdag... Neem je tijd, doe rustig aan. Als je wat wilt weten PM je maar. _{Ohh dat popje.} Oh Diaan, dus toch...Sterkte hoor Idd 'fijn' dat je lichaam nu doet wat het zou moeten doen en zichzelf zo goed aan het herstellen is. Neem jij ook vooral de tijd die je nodig hebt! Sparkling ik vind het knap dat je zo rustig blijft. Wat een &#@#$. Voel je alsjeblieft niet schuldig meid!! Echt niet!!! Ik snap dat je dr liever niet kwijt wilt maar dit is gewoon niet goed. Laat niet over je heen lopen, je hebt niks om sorry voor te zeggen. Dikke knuffel voor iedereen
.Sparkling.	vrijdag 13 april 2012 @ 17:59
	Hè, Diaan.. Dus toch! Ik begrijp dat het je rust geeft maar het is gewoon heel verdrietig en oneerlijk! Word je zwanger van een cadeautje en die wordt dan weer afgenomen. Heel veel sterkte!! Fieder, ik was ook best wel boos maar ik begrijp ook dat zij in een zware situatie zat waardoor ze minder begrip voor mij kon opbrengen. Zij heeft gezegd dat ze onredelijk reageerde en ik vind het goed zo. Het kwetst me wel, maar ze is ook te waardevol om te laten gaan. Blehh, ik voel me soms zo dubbel trouwens. Ik snak naar een nieuwe zwangerschap, wil het zo graag! En dan voel ik me ook weer rot naar het kindje wat nu in mijn buik had moeten zitten. Alsof ik die vergeet door een nieuwe zwangerschap, onzin natuurlijk maar toch..
Fieder	vrijdag 13 april 2012 @ 19:03
	Oh sparkling das nie leuk om te denken! Ik heb dat helemaal niet eigenlijk? Ik heb zelf tegen het kindje gezegd dat het goed is zo, dat het mag gaan en dat ik er altijd van zal houden, en of het op ons wil passen. En of het snel een broertje of zusje deze kant op kan sturen. Heeft mij geholpen. _{Sorry aan de minder 'zweverigen' onder ons...} Fijn dat je het soort van uitgepraat hebt nu met je vriendin. Knap van je! Het is op internet ook heel makkelijk om je mening te roepen, maar als je het zelf meemaakt is het veel genuanceerder. Ik had waarschijnlijk precies hetzelfde gedaan als jij. Maar van een afstandje word je gewoon boos.
.Sparkling.	vrijdag 13 april 2012 @ 19:30
	Fieder, ik ook niet altijd hoor, gelukkig maar! Het komt zo af en toe de hoek omzetten. Gelukkig kan ik het ook redelijk los laten want ik weet dat ik dit kindje niet vergeet en dat hij altijd een plekje in ons hart en leven zal houden.. Dat heb je trouwens wel heel mooi gezegd, krijg er een brok van in mijn keel..
Fieder	vrijdag 13 april 2012 @ 19:35
	Gelukkig. Hier gaat het ook op en af hoor qua emoties. Twijfels en angsten vooral Ik heb trouwens sinds vanmiddag flinke menstruatiepijn. _{Het straalt bij mij altijd uit naar mn bovenbenen als ik ongesteld ben en dat heb ik nu dus ook. Gister ook hoofdpijn, voelde ook hormonaal aan.} Verlies nu al 2 dagen geen bloed maar nog wel positieve zw test . Lijkt me dus geen beginnende ongi? Misschien is mn baarmoeder aan het krimpen... Iemand die dit herkent?
.Sparkling.	vrijdag 13 april 2012 @ 19:47
	Ik herken het niet nee, lijkt me erg vervelend. Ongi lijkt mij niet nu al, maar ik weet niet. Over hoeveel weken moet je ook alweer voor controle?
Fieder	vrijdag 13 april 2012 @ 19:52
	Over 6 weken pas... Maak me geen zorgen hoor, maar het voelt echt precies hetzelfde! Raarrrrrr...
Cocotrimonium	vrijdag 13 april 2012 @ 20:21
	Fieder, ik werd twee weken na mijn miskraam ongesteld. En toen weer twee weken daarna. Vanaf toen was t regelmatig.
Fieder	vrijdag 13 april 2012 @ 21:18
	Ok dus t begin kan nog wat rommelig zijn. Ik ben benieuwd wat dit nou is, krampen blijven aanhouden. Kun je eigenlijk wel ongesteld worden als je nog streepjes piest? Nee toch? Misschien toch dat krimpen... [ Bericht 0% gewijzigd door Fieder op 13-04-2012 21:26:20 ]
dolfina-chica	zaterdag 14 april 2012 @ 11:27
	quote: Op vrijdag 13 april 2012 21:18 schreef Fieder het volgende: Ok dus t begin kan nog wat rommelig zijn. Ik ben benieuwd wat dit nou is, krampen blijven aanhouden. Kun je eigenlijk wel ongesteld worden als je nog streepjes piest? Nee toch? Misschien toch dat krimpen... Volgens mij wel, want die hormonen zitten nog in je lijf, die ben je niet zomaar kwijt na een eerste ongi. Bij mij was het na de miskraam een week of anderhalf week ertussen... daarna 2 week ongi. Medicatie gehad om het te laten stoppen, omdat ik echt "ziek" werd van zolang bloedverlies. Daarna was het bij mij weer regelmatig.
.Sparkling.	zaterdag 14 april 2012 @ 11:29
	Wat een onzekere tijd is het ook zo na die miskraam hè? Ik heb nog helemaal niet het idee binnenkort al ongesteld te worden overigens.
-Tuktuk-	zaterdag 14 april 2012 @ 12:01
	Veel bloedverlies had bij mij niet zoveel kwaad gekund, ik heb een ijzeroverschot in mijn lichaam. 'Gelukkig' werd ik na de miskraam vrij vlot weer ongesteld. Wel veel heftiger dan normaal. Normaal heb ik er niet zoveel last van, maar nu was het een hele zware menstruatie met veel bloed, buikkrampen en barstende hoofdpijn. Ik ben benieuwd hoe de volgend zal zijn En Spark, ik vind het ook knap zoals je omgaat met de situatie met je vriendin omgaat! Natuurlijk is het makkelijk praten van achter een laptop zonder de hele situatie te kennen, maar ik geloof dat ik toch even flink uit mijn slof geschoten zou zijn
dolfina-chica	zaterdag 14 april 2012 @ 12:11
	quote: Op zaterdag 14 april 2012 12:01 schreef -Tuktuk- het volgende: Veel bloedverlies had bij mij niet zoveel kwaad gekund, ik heb een ijzeroverschot in mijn lichaam. 'Gelukkig' werd ik na de miskraam vrij vlot weer ongesteld. Wel veel heftiger dan normaal. Normaal heb ik er niet zoveel last van, maar nu was het een hele zware menstruatie met veel bloed, buikkrampen en barstende hoofdpijn. Ik ben benieuwd hoe de volgend zal zijn Uhh, mijn hele menstruatie is anders gaan lopen, van nooit last, naar 2 dgn plat van krampen en pijn.. en hoofdpijn erbij. (vroegah, wist ik niet eens wanneer het kwam, werd ik verrast) quote: En Spark, ik vind het ook knap zoals je omgaat met de situatie met je vriendin omgaat! Natuurlijk is het makkelijk praten van achter een laptop zonder de hele situatie te kennen, maar ik geloof dat ik toch even flink uit mijn slof geschoten zou zijn anders ik wel Knap dat je zoveel geduld hebt voor haar, Sparkling!!
-Tuktuk-	zaterdag 14 april 2012 @ 12:17
	Vroeger kon ik de klok er juist op gelijkzetten Maar dat was voordat ik mijn spiraaltje kreeg. Toen ben ik zo'n vier jaar helemaal niet meer ongesteld geweest, tot ie eruit ging. Het was niet meer zo regelmatig als het geweest was, maar nog steeds niet heel onregelmatig gelukkig Hoe het nu wordt.. Tja, afwachten maar, want ik ben pas een keer ongesteld geweest sindsdien
Kursor	zaterdag 14 april 2012 @ 14:08
	Misschien een beetje erg straight-to-the-point-vraag, maar ik doe het toch. Zouden degenen met een missed abortion hier of via PM willen vertellen waarom ze voor een bepaalde behandelstrategie hebben gekozen. Voor zover ik weet zijn er drie opties: wachten tot het vanzelf komt, pillen en curretage. Voor mezelf heb ik bij alle drie mitsen en maren en dat zal dinsdag in het ziekenhuis besproken worden (dan is het alleen nog maar intake, nog geen behandeling, dus het gaat nog wel even duren denk ik). Ik hoop een voor mij goede keuze te kunnen maken en zou daarbij graag gebruik willen maken van jullie advies/ervaringen. Ik zal mijn ideeen later ook nog wel posten. Gisteren een zware dag gehad (wat wilnje na een nacht niet slapen). Zaken die we al geregeld hadden afgemeld, werk geinformeerd. Ik mag van m'n leidinggevende tot Koninginnedag m'n neus niet laten zien. (ik suggereerde om komende week misschien toch deels een cursus te doen waarvoor ik was aangemeld; vond ze geen goed plan. Liever nu de tijd nemen ipv later instorten; ze kent me soms bijna te goed).
happyme28	zaterdag 14 april 2012 @ 14:17
	Kursor, ik heb gekozen voor pillen omdat: - geen kans op syndroom van asherman als het lukt - kan thuis in eigen omgeving ipv in het ziekenhuis. - kon direct dus hoefde niet te wachten tot er plek was Als het niet zou lukken, kon curettage altijd nog. Bij mij is het goed gegaan, dus nog steeds blij met mijn keuze. Wachten tot het vanzelf zou komen was voor mij geen optie, want vruchtzakje groeide nog. Afstoten kon nog wel weken duren en de hormonen werden steeds erger. [ Bericht 18% gewijzigd door happyme28 op 14-04-2012 14:22:17 ]
Cocotrimonium	zaterdag 14 april 2012 @ 14:17
	Sorry Kursor, ik kan je niet echt helpen. Mijn enige voorbode voor de miskraam was dat ik een dag of vijf van tevoren dagelijks wat bruinverlies had. En toen kwam het ineens doorzetten net als bij een gewone menstruatie (ik kreeg krampen, lage onderrugpijn, ging naar de wc --> bloed). Het is er dus vanzelf uitgekomen. Sterkte bij je keuze! En wat een begripvolle leidingsgevende!
Fieder	zaterdag 14 april 2012 @ 14:30
	Kursor wat een fijne leidinggevende. Ook ik heb een paar weken thuis gezeten en dat is achteraf gezien zo'n goede keuze geweest. Beetje zelfde situatie als Happyme, maar gekozen voor curettage... SPOILER Ik ben ong 2 weken geleden gecuretteerd. Ik had dus een ma. Op de 1e echo was het vruchtje te klein, maar het vruchtzakje was wel 7 weken (wat k toen was). Besloten het 2 weken aan te kijken of het vruchtje nog zou inhalen. Na 2 weken was het vruchtje zelfs nog kleiner, al aan het afbreken dus. Het vruchtzakje was wel door blijven groeien en dus ook hormonen blijven maken. Daardoor kwam de miskraam niet op gang. Juist door dat groeiende vruchtzakje kon het nog wel weken of maanden blijven zitten. Daar had ik geen zin in. Het was voorbij en ik wilde vooruit kijken. Kon na 2 weken pas terecht voor curettage, in die tijd nog steeds geen druppel verloren. Wachten was voor mij dus ook geen optie. Ik had veel verhalen gelezen over de pillen. Veel pijn en daarna alsnog curettage nodig. Ik vond het idee dat dat thuis zou gebeuren juist beangstigend. Curettage leek mij de 'makkelijkste weg', alhoewel ik heel bang ben geweest. De ingreep is mij vreselijk meegevallen en heb weinig pijn en bloedverlies gehad. Risico op Asherman heb ik genomen. En het 2 weken wachten op de ingreep heb ik als afscheidsperiode gebruikt. Je kan dezelfde argumenten dus van 2 kanten zien. We kunnen jou niet vertellen welke keuze je moet maken, ik kan alleen zeggen; volg je gevoel. De optie curettage voelde voor mij goed en heb er achteraf geen spijt van. Voor Happyme zijn de pillen goed geweest. Moeilijke tijd hoor meid beslissen, wachten, afscheid nemen Je mag me altijd hier vragen of PM'en als je meer wilt weten over de ingreep.
happyme28	zaterdag 14 april 2012 @ 14:35
	Wat Fieder zegt klopt, wij kunnen de keuze niet voor je maken. Hopelijk heb je wel wat aan onze ervaringen om tot een keuze te komen. Sterkte in ieder geval!
.Sparkling.	zaterdag 14 april 2012 @ 16:50
	Kursor, ik ben het eens met bovenstaande mensen maar ik wil je wel vertellen waar ik voor gekozen heb. Op 14 februari hoorden wij dat er geen hartje meer was en een week later nog een extra echo om te kijken of het echt zo was. Hier heb ik besloten om een curretage te willen en die stond de week erna gepland. Eenmaal thuis ging ik steeds meer twijfelen want het voelde niet goed. Ik kreeg die week ook precies de griep dus de operatie heb ik afgezegd. Ik moest contact opnemen als de bloeding was begonnen. Een paar weken later begon ik menstruatieachtige krampen te krijgen en een paar dagen later begon op zaterdag de bloeding. Dat waren vrij lichte bloedingen maar wel heel erg pijnlijke krampen. Op donderdag kreeg ik een echo en mijn baarmoeder bleek niet leeg te zijn. Ik vond het te lang duren toen en koos toch voor curretage, die zou de woensdag erna zijn. Die woensdag ben ik opgenomen en vooraf moest ik 2 tabletten Cytotec inbrengen en half 9 in het ziekenhuis zijn. Daad kreeg ik hele erge bloedingen en zulke erge krampen dat ik deze alleen nog maar weg kon zuchten. Rond 11 uur moest ik niesen en verloor ik het vruchtje ineens. Op de echo was nog weefsel te zien en dat is er toen uit gehaald met eendenbek en tang. Heel pijnlijk! Achteraf gezien ben ik blij dat de curretage niet bij de eerste poging is gedaan want ik voelde me er toen niet klaar voor. Wel had ik de curretage veel eerder laten plannen als ik het anders zou moeten doen en het risico voor Ashermann wel gelopen. Ik vond de voorloop naar de miskraam erg zwaar en het deed meer pijn dan ik had verwacht. Maar ik ben wel blij dat ik op deze manier afscheid heb kunnen nemen. Het is een heel verhaal geworden hè? Waar het op neer komt is dat je moet doen waar jij je goed bij voelt. Het zou jammer zijn dat je achteraf spijt van je keuze zou krijgen. Succes! [ Bericht 0% gewijzigd door .Sparkling. op 14-04-2012 21:26:15 ]
Take_A_Picture	zaterdag 14 april 2012 @ 17:14
	Kursor, ik heb gekozen voor pillen welke ingebracht werden. Ik kwam erachter dat m'n kindje dood was met 16w5dgn en ik kreeg 2 keuzes van de gyn: Of wachten dat het vanzelf eruit kwam of een dagje in het ziekenhuis verblijven waar ik pillen zou krijgen en dan maar wachten tot m'n vliezen zouden breken, er weeen zouden komen en m'n lichaam het eruit zou 'werken'. Ik wilde heel graag die pillen en dan een soort van bevallen in het ziekenhuis, ik was veel te bang dat ik m'n kindje ineens zou verliezen of dat ik in paniek zou raken oid, ik vond het prettiger om het te laten gebeuren op een plek waar mensen me konden helpen als dat nodig was. En zo kon ik goed afscheid nemen van m'n kindje, het nog even vasthouden, het was niet 'gewoon' ineens weg ofzo.
bellelena	zaterdag 14 april 2012 @ 19:21
	Kursor: Hier is het vanzelf natuurlijk gegaan, nog voordat er eigenlijk iets beslist kon worden. Zelf ben ik daar erg 'blij' mee, het voelt als een goede afsluiting voor mij op deze manier. Dat mijn lichaam het zelf heeft gedaan, dat heeft ook geestelijk gezorgd voor een 'fijn' verloop en een goede afsluiting. Nu was ik zelf ook nog maar kort zwanger en is het ook vrij rustig gegaan. Mijn moeder heeft vroeger een miskraam gehad op 11 weken van een tweeling en dat was behoorlijk heftig geweest, veel bloed en al echt herkenbare vruchtjes, weeenachtige krampen. Bij mij was het meer als een iets langere menstruatie, ook vergelijkbaar qua buikpijn/krampen. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat als het langer duurt of als je langer zwanger bent geweest en het dus ook heftiger zal zijn, je je lichaam dan een handje wilt (laten) helpen. Het staat anders misschien juist een 'fijne' afsluiting in de weg bijvoorbeeld. Verder sluit ik me ook aan bij wat de anderen hier ook zeggen: Wat jij gaat beslissen is heel persoonlijk, luister naar je gevoel en doe echt waar jij jezelf het prettigst bij voelt.
Kleurdoos	zaterdag 14 april 2012 @ 19:30
	ik heb na 13 wk toch voor een curretage gekozen, ik bleef misselijk en voelde me slapjes, HCG level was idioot hoog (blighted ovum)
Grunsfan	zaterdag 14 april 2012 @ 19:50
	Kursor, allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Ik heb, 5 jaar geleden alweer, ook een missed abortion gehad. Kwam als een donderslag bij heldere hemel, had er eigenlijk nog nooit van gehoord! Ik heb, vrij snel (dezelfde dag nog eigenlijk) gekozen voor curretage. Ik vond het gewoon een heel vervelend idee om een 'dood' kindje (sorry, zo voelde het voor mij) in mijn lichaam te hebben. Ik wilde eigenlijk gewoon snel weer verder en het heft in eigen hand houden. Vond het een eng idee om af te moeten wachten tot er iets zou gebeuren. Nu wist ik waar ik aan toe was. De curretage is me 100% meegevallen, ben super opgevangen door de mensen in het ziekenhuis en door de verloskundigen van de praktijk. Ik vond het ook een fijn idee om te weten dat het daarna ook echt 'over' was, ik heb het zo goed kunnen afsluiten. Wel ben ik na de curretage nog 2 weken thuis geweest van mijn werk, ik was zo labiel als wat en moest veel huilen. Ik hoop dat je de rust kunt vinden om voor jou de juiste keuze te maken.Sterkte er mee!!
twentemeisje	zaterdag 14 april 2012 @ 19:55
	Voor Saar heb ik ook een miskraam gehad. Wij kwamen er na 11 weken achter dat het vruchtje vanaf 8,5 week niet meer was gegroeid. Na een heel onrustig begin van de zwangerschap met zwaar bloedverlies maar wel telkens een goede echo (met knipperlichtjes), hielden we daar eigenlijk geen rekening meer mee. We kregen de keuze tussen afwachten en curretage (ik wist dus niet van de piloptie). Wij hebben een paar dagen afgewacht (zijn het weekendje dat al veel langer gepland stond ook maar wel weggegaan om even echt samen te zijn zonder afleiding) maar toen het nog niet kwam heb ik gekozen voor een curretage. Het was immers al 3 weken nadat het mis was gegaan en ik had er geen vertrouwen in dat het alsnog vanzelf op gang zou komen. De curretage is me meegevallen, ook ik ben daarna nog een week thuis geweest om wat tot rust te komen, ik had het ook wel nodig en ik kreeg die ruimte gelukkig ook van mijn toenmalige werkgever. Sterkte met de beslissing Kursor!
Amoriel	zaterdag 14 april 2012 @ 20:59
	Kursor, ik heb ruim 2 weken geleden vrij snel besloten voor een curettage. Vooral omdat ik al een maand aan het bloeden was, en het waarschijnlijk al langer mis was dus, en ik mijn lichaam er niet op vertrouwde het zelf nog weg te werken. Zelfs niet met hulp van pillen. Met een curettage wist ik in ieder geval zeker (hele leine kans daargelaten natuurlijk) dat alles weg zou zijn en ik met een schone lei verder kon. De ingreep zelf stelde in mijn ogen niet veel voor, de meeste last had ik naderhand van de plek op m'n hand waar het infuus zat. (Is nog steeds een blauwe plek, ziet er ranzig uit) De behandeling eromheen had ik wat meer moeite mee (Is vast nog wel terug te lezen in het vorige topic) Zorg dat je goed voorbereid naar het ziekenhuis gaat, en laat niet over je heen lopen... Er is een hoop waar ik achteraf over denk dat ik daar veel assertiever in had moeten zijn op dat moment. Sterkte!
Fieder	zondag 15 april 2012 @ 12:28
	Amoriel Heb je al besloten of en wat je ermee gaat doen? Klacht oid... Vind t nog steeds zo rot voor je! Kursor, zoals je ziet, helaas genoeg ervaringsdeskundigen. Ik hoop van harte dat je wat wijzer wordt van alle verhalen.
Kursor	zondag 15 april 2012 @ 14:08
	Dank voor jullie ervaringen. Alle mogelijkheden bieden weer andere voor- en nadelen en dan speelt ook nog mee hoe je er zelf in staat inderdaad. Ben wel wat verder gaan lezen en wil morgen als m'n dochter naar de opvang is deze reeks ook proberen te lezen om me een nog beter beeld te kunnen vormen (fijn/lastig/moeilijk om veel tijd te hebben en niet te weten wat in mijn geval in mijn ziekenhuis de opties zijn). De vk heeft me gezien de termijn en het feit dat het twee vruchtzakjes zijn al gewaarschuwd voor overmatig bloedverlies dat goed in de gaten gehouden moet worden. Het feit dat ik na m'n vorige bevalling een fluxus heb gehad (en daardoor een medische indicatie heb) was geen aanleiding voor veel bloedverlies. Amoriel, jouw ervaring met het ziekenhuis heb ik wel meegekregen. enorm vervelend om mee te maken. Het is juist ook de reden waarom ik vreselijk tegen het ziekenhuis op zie. Terugdenken aan hoe m'n bevalling is verlopen, en dan vooral de begeleiding, resulteert over het algemeen in een flinke huilbui (en dan is m'n dochter toch afgelopen dinsdag al twee geworden). Voor deze zwangerschap zelfs een pre-conceptiegesprek met de vk gehad omdat ik er zo tegenop zag (en nog steeds zie, maar het zal toch moeten en dan hele goede begeleiding eisen). Hmmm, volgens mij is het nu wel een warrig verhaal geworden. Maar in m'n hoofd is het sowieso bij vlagen erg warrig nu. Zeg verkeerde woorden, doe hele simpele dingen verkeerd. [ Bericht 0% gewijzigd door Kursor op 15-04-2012 20:30:39 ]
Amoriel	zondag 15 april 2012 @ 20:22
	Warrige verhalen horen erbij Al vind ik het prima te volgen. Same level of warrigheid? Ik denk dat het een momentopname is trouwens hoor.. mijn laatste ziekenhuiservaring bedoel ik dan. Ik ben bijna 2 jaar geleden in hetzelfde ziekenhuis bevallen, en toen was ik ontzettend tevreden over alles. Het was toen een ingeleide bevalling, dus ziekenhuis vanaf het begin ('melden bij de verloskamers' net als bij de curettage, ik wist iig waar ik moest zijn ) Toen we 's ochtends daar gebeld werden door mijn schoonzusje dat mijn schoonvader was overleden, waren ze allemaal heel begripvol, en iedereen leek ervan te weten en hield er rekening mee. Ik heb nog niet besloten of ik er iets mee ga doen. Ik wil het sowieso allemaal eens uitschrijven (schrijven helpt anyway) en dan zie ik nog wel of ik het ook daadwerkelijk doormail ofzo. Heb ook eigenlijk helemaal geen tijd om er lang bij stil te blijven staan nu... komend weekend gaan we een weekendje Centerparcsen met mijn ouders, en de week erop is mijn kleine blonde kerel alweer jarig en ik moet er nog een boel voor regelen... Succes met beslissen! (btw, ik lees nu pas over dat Asherman syndroom... hmm... heb ik niet meegenomen in mijn beslissing dus)
Amoriel	zondag 15 april 2012 @ 20:51
	Morgenmiddag bij een vriendin op kraamvisite... Ben benieuwd hoe ik me daar doorheen ga slaan. Maar misschien is het wel heel gezellig enzo. Ze is in ieder geval van mijn gerammel en de miskraam op de hoogte....
Kursor	maandag 16 april 2012 @ 15:18
	Moeilijk Amoriel. Gelukkig is je vriendin op de hoogte. Gisteravond had ik weer best wat bloedverlies. Moet zeggen dat ik er flink nerveus van werd. Wat nu als het ineens doorzet. Was bij m'n ouders thuis en manlief was heel de dag weg. Wat dan? Verder nog wat oude topics zitten lezen, naast doelloos spullen in huis verplaatsen, maar wat is dat moeilijk. Veel herkenning...in jezelf zitten, er anders mee omgaan dan je man. Voor komende donderdag heb ik een afrondende groepsevaluatie van een traject bij de psycholoog. Vonden ze niet zo'n goed plan (in ieder geval kwam dat op mij zo over), het zou voor mezelf beter zijn omhet goed af te ronden en afscheid van iedereen te nemen. Ben hier best door van slag. Het is toch normaal dat ik m'n kringetje nu klein hou? (dat ik dat altijd doe is wel weer minder, maar dit lijkt me nu niet echt de geschikte gelegenheid om dat te doorbreken)
Fieder	maandag 16 april 2012 @ 16:55
	Amoriel sterkte hoor. Fijn dat ze op de hoogte is. Kursor bedoel je praktisch gezien wat je dan moet doen? Ik had een noodnr van de verloskundige, dat moest ik bellen bij hevig bloedverlies. Gezien jouw situatie is dat misschien verstandig? En zorgen dat je niet alleen bent misschien... Of dat er iig iemand snel bij je kan zijn. Ik snap dat je geen zin hebt in groepsgedoe nu... Als afzeggen goed voelt, vooral doen. Jammer dan dat zij dat geen goed idee vinden. Ik durfde zelf de deur niet eens uit voor boodschappen, wat als het op gang komt?? Nogmaals veel sterkte en een knuffel
Fieder	maandag 16 april 2012 @ 19:21
	KV streepje is bijna onzichtbaar
bellelena	maandag 16 april 2012 @ 19:36
	Fieder wat fijn Amoriel: Lijkt me ook niet niks om nu zomaar op kraamvisite te gaan, succes en hopelijk ook een beetje plezier En voor Kursor ook
Amoriel	maandag 16 april 2012 @ 23:31
	Fijn Fieder! Succes om het streepje nu weer zichtbaar te krijgen De kraamvisite vanmiddag was erg gezellig. Sowieso zien we elkaar veel te weinig, dus ben weer vertrokken vol goede voornemens om dit snel weer over te doen. Ze wist van de miskraam, maar nog niet van de curettage enzo, dus we hebben er wel over gesproken vanmiddag. En uiteraard ook over haar zwangerschap en de geboorte van de kleine meid. Maar verder hebben we vooral genoten van het kijken naar onze twee dreumessen die met elkaar aan het spelen waren en eigenlijk toch ook weer niet Samenspelen is best lastig als je nog geen twee bent... Ik ben vanochtend ook wezen zwemmen met de kleine man. (incl tampon, dus dubbel in overtreding eigenlijk) Maar ik voel me (nog steeds) prima, dus het zal wel geen kwaad hebben gedaan. Ik bedoel maar, als ik er niet naar gevraagd had, hadden ze überhaupt niets gezegd over niet zwemmen en geen tampons, dus zo levensbedreigend zal het na bijna twee weken ook niet meer zijn, toch? Wanneer moest je nu weer naar het ziekenhuis Kursor? Heb je al een beslissing genomen? Sterkte!
-Tuktuk-	dinsdag 17 april 2012 @ 12:14
	Kursor, ikvind het helemaal niet gek dat je tijd voor jezelf wilt hoor. Dit is een hele emotionele gebeurtenis en ik vind het niet meer dan logisch dat je je kringetje nu klein houdt. Eerst alles voor jezelf op een rijtje zetten, dan komt de rest wel weer Yay Fieder Amoriel, wat fijn dat de visite zo goed verlopen is! Heel knap van je
bellelena	dinsdag 17 april 2012 @ 12:45
	Amoriel, fijn om te horen dat alles goed is gegaan! Ook fijn dat je er met je vriendin gewoon over hebt gepraat. Wb het zwemmen en de tampons, jij kunt het beste inschatten of je lichaam en jijzelf daar aan toe zijn. En als je daarna gewoon meteen de tampon weer hebt verwijderd en je lekker hebt gedoucht, dan komt het vast wel goed lijkt mij Ontspannen is ook minstens zo belangrijk, dus als het voor jou een ontspannende bezigheid was, dan is dat over het algemeen ook gewoon oké voor je lichaam.
Amoriel	dinsdag 17 april 2012 @ 13:11
	Heh.. zwemmen met een dreumes is vooral ín-spannend... maar ook heel leuk! En dan weet ik meteen dat het komend weekend ook goed gaat in Centerparcs. Ik zou zelfs bijna durven beweren dat het vloeien vandaag ineens een stuk minder is so far... zou het einde dan toch eindelijk in zicht zijn?
bellelena	dinsdag 17 april 2012 @ 13:17
	Hehe, nou ja, dat je het leuk hebt is volgens mij wel 'ontspannen' voor je lichaam Ik duim mee dat het einde in zicht is!
.Sparkling.	dinsdag 17 april 2012 @ 16:00
	Fieder, wat fijn dat het streepje bijna weg is! Ik blijf het een gek idee vinden dat we eerst zo hoopten op dat ene streepje en nu hopen dat hij zo snel mogelijk weg is. Amoriel, wat fijn dat de kraamvisite goed is gegaan en wat goed dat je er ook eventjes over kon praten. Het blijft dubbel natuurlijk Je hebt gelijk dat je even lekker bent gaan zwemmen hoor! Het is wat Bellelena zegt, je voelt zelf wel of het kan of niet. Kursur, tuurlijk is het logisch dat jij je kringetje klein houdt. Ik denk dat we dat allemaal herkennen hier. Als jij je goed voelt bij niet gaan, moet je dat ook niet doen. Het draait nu eventjes om jou en niet om wat andere mensen vinden dat je moet doen. Het is misschien inderdaad wel slim om iemand te hebben die snel bij je kan zijn mocht er ineens toch wat gebeuren. Het zou niet fijn zijn als je dan alleen bent.
Fieder	dinsdag 17 april 2012 @ 17:51
	Amoriel, fijn om te horen dat t (naar omstandigheden) goed met je gaat! Wat goed dat ook jij je verhaal mocht doen op de kraamvisite. Was wel even slikken zeker, zo'n verse baby? En lekker gezwommen ook nog met je kleine ventje! Als het goed voelt zal het denk ik geen kwaad kunnen. Ja Sparkling, wat je zegt! Van streepjes, naar geen streepjes, naar hopelijk weer streepjes. Het gaat opeens heel snel, van knalpositief naar nog heel vaag in een week ofzo. Schijnt wel dat dat laatste beetje vrij lang kan duren nog. We zien het wel. Voor de zekerheid, en nav verhalen in streepjstopic ook nog een ovutest gedaan. Die was ook wit. Heb vandaag wel wat vervelende scherpe steken gevoeld onderin mn buik en wat bruinverlies. Ik maak me wel zorgen om complicaties... (Asherman bijv) Maar nog niet zo erg dat ik erover durf te bellen. Hoop dat ik snel rood bloed zie, dan kan ik ervan uitgaan dat het goed zit...
Kursor	dinsdag 17 april 2012 @ 22:09
	Maar weer een ego-bericht van mij...heb flink moeite om m'n hoofd erbij te houden. Vanmiddag in het ziekenhuis geweest en daar is een nieuwe echo gemaakt. Deze keer inwendig. M'n man en ik herkenden er niets in ook al hadden we donderdag nog een echo gezien. Ook de arts-assistent wist niet wat ze zag. Gynaecoloog erbij gehaald (ze herkende me nog, maar waarvan ook alweer, o ja placentaverwijdering op de verloskamer). Zij kwam met een verdenking van een mola-zwangerschap (zie Wikipedia voor verdere uitleg). Het zou ook nog een enorm stolsel kunnen zijn, maar ze gaan voor de behandeling uit van het ergste scenario. Absoluut geen keuzemogelijkheden: curretage onder volledige narcose zonder medicatie voor verweking. Ze houden erg rekening met heel veel bloedverlies. Het weefsel gaat op de pathologie onderzocht worden en bij mij gaan ze wekelijks op hcg-levels prikken tot er een echte uitslag is. Ehmm...het duizelt! We hopen erg op het gunstige scenario, want een mola-zwangerschap kan een flinke nasleep hebben. Morgen naar de intake anesthesie en dan hoor ik ook of het gelukt is om me voor vrijdag in te plannen op de ok. Zie er enorm tegenop. De vk komt van het weekend nog langs, wel een prettig idee.
Kolonia	dinsdag 17 april 2012 @ 22:17
	Jeetje Kursor. Sterkte meis.
Amoriel	dinsdag 17 april 2012 @ 22:26
	Ow Kursor... ben er stil van... 'Voordeel' is wel dat jouw curettage nu echt ingepland wordt, dus dat je waarschijnlijk niet zoals ik kans hebt dat je heel lang moet wachten. En de ingreep zelf valt reuze mee, echt! Ik ga heel hard voor je duimen dat het alleen bij een verdenking blijft en dat het 'gewoon' een enorm stolsel is. De nasleep van zo'n mola-zwangerschap ziet er inderdaad niet fijn uit..
Kolonia	dinsdag 17 april 2012 @ 22:29
	BE: ik heb jouw verhaal niet meegekregen dus ik schrok even van je posts hier. Sterkte. Alle dames hier: Ik hoop dat jullie wens weer snel een vervolg krijgt. [ Bericht 5% gewijzigd door Kolonia op 18-04-2012 09:34:41 ]
.Sparkling.	dinsdag 17 april 2012 @ 22:46
	Oh, Kursor.. Wat een verhaal.. Ik weet even niet zo goed wat te zeggen. Heel erg veel sterkte! Ik duim voor je dat het uiteindelijk toch een stolsel blijkt te zijn en geen mola zwangerschap..
dolfina-chica	woensdag 18 april 2012 @ 01:18
	even wat anders dames... tomorrow is never promised wordt eind dit jaar mijn tattoo wilde ik even delen met jullie Kursor ik ben even sprakeloos...
Sethiwe	woensdag 18 april 2012 @ 09:10
	Kursor wat heftig he. Of een miskraam al niet heftig genoeg is, nu ook nog dit erbij. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik duim voor je dat het een stolsel is. Voor alle anderen hier ook sterkte.
bellelena	woensdag 18 april 2012 @ 09:15
	Kursor, wat een heftig bericht! Veel kracht en licht toegewenst. Ik duim ook mee dat het allemaal heel erg mee valt en dat het gewoon een stolsel is. Dolfina-Chica: Ohh dat wordt vast een hele mooie tattoo!
Diaan73	woensdag 18 april 2012 @ 09:47
	Pfff Kursor wat heftig zeg. Heel veel sterkte en succes! Het gaat naar omstandigheden erg goed met me, komt ook omdat mijn lichaam gewoon weer het oude is. Kinderen en werk en andere leuke dingen helpen ook goed als afleiding. Af en toe flitst het door mn hoofd, maar het is niet meer leading aanwezig. Ik heb dan ook besloten om hier niet meer te posten, ik wil het graag afsluiten: opstaan en weer verdergaan. Ik wil iedereen heel veel sterkte en succes wensen met de verwerking en hopelijk dat de lichamen ook weer gaan doen wat ze moeten doen. Dikke knuffel
Kursor	woensdag 18 april 2012 @ 13:35
	Dank voor het medeleven. Een uurtje geleden belde het ziekenhuis: morgen al opname. Flink in de stress, wij gingen uit van vrijdag. Opvang geregeld voor m'n dochter en man vrij geregeld op z'n werk. Bellen ze net weer op: het wordt toch vrijdag. Voor morgen hebben we wel ruimte op de ok, maar geen bed voor je. Excuses. Weer een flinke huilbui. Zometeen weer naar het ziekenhuis voor intake anesthesie. Vrijdag om 10 uur melden en waarschijnlijk begin van de middag naar de ok. Ga straks al wel aangeven dat ik er vreselijk tegenop zie en graag zou willen dat m'n man zoveel mogelijk bij me mag blijven (soort van trauma overgehouden aan m'n bevalling). Knap Diaan dat je het gevoel hebt al echt verder te kunnen.
PureEvil	woensdag 18 april 2012 @ 13:43
	Kursor, sterkte! _{( En alle anderen die het nodig hebben natuurlijk ook, maar dat heb ik niet bijgelezen, sorry )}
-Tuktuk-	woensdag 18 april 2012 @ 13:43
	Dolfina, zou je plaatje misschien iets kleiner kunnen? Hij is echt behoorlijk groot.... En Kursor, wat een verhaal zeg, verschrikkelijk Ik weet echt even niet wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte gewenst, ook voor je man
Take_A_Picture	woensdag 18 april 2012 @ 13:46
	Jeetje Kursor... heel veel sterkte!!!
Diaan73	woensdag 18 april 2012 @ 13:47
	quote: Op woensdag 18 april 2012 13:35 schreef Kursor het volgende: Dank voor het medeleven. Een uurtje geleden belde het ziekenhuis: morgen al opname. Flink in de stress, wij gingen uit van vrijdag. Opvang geregeld voor m'n dochter en man vrij geregeld op z'n werk. Bellen ze net weer op: het wordt toch vrijdag. Voor morgen hebben we wel ruimte op de ok, maar geen bed voor je. Excuses. Weer een flinke huilbui. Zometeen weer naar het ziekenhuis voor intake anesthesie. Vrijdag om 10 uur melden en waarschijnlijk begin van de middag naar de ok. Ga straks al wel aangeven dat ik er vreselijk tegenop zie en graag zou willen dat m'n man zoveel mogelijk bij me mag blijven (soort van trauma overgehouden aan m'n bevalling). Knap Diaan dat je het gevoel hebt al echt verder te kunnen. Pff het zit jullie ook allemaal niet mee zeg. Heel veel sterkte vrijdag.
BE	woensdag 18 april 2012 @ 14:00
	JEetje Kursor... Wat een achtbaan zit je in joh.
Fieder	woensdag 18 april 2012 @ 15:45
	Kursor jemig wat een schrik! Ik hoop ook voor je dat het toch wat anders blijkt te zijn. Heel veel sterkte vrijdag iig. Inderdaad gewoon aangeven wat je wensen zijn en dat je bang bent. Als het echt een mola-zwangerschap is hadden ze dat dan op vorige echo's niet kunnen zien trouwens? Of waren die gewoon onduidelijk? Mocht je nog vragen hebben over de ingreep dan vraag/ PM je maar. _{Praktische tip: doe sokken aan. Het is koud op de OK.}
Fieder	woensdag 18 april 2012 @ 15:45
	Diaan fijn voor je! Ga je naar het streepjestopic nu of knal je straks gewoon meteen z&g weer in? Dolfina, mooi. Waar ga je m zetten?
Diaan73	woensdag 18 april 2012 @ 15:49
	Fieder, ik ga niet in streepjestopic posten. Ivm mijn leeftijd gaan we nog 3 cyclussen "proberen" en daarna laat ik spiraaltje zetten. Dan is het goed zoals het is.
Fieder	woensdag 18 april 2012 @ 15:57
	Oh jeetje Diaan dan is het wel heel spannend zeg! Ik zal voor je duimen.
Fieder	woensdag 18 april 2012 @ 15:58
	Ik heb een vraagje waarvan ik twijfel waar het hoort dus zal m dubbel posten. Toch maar even spoileren: SPOILER Ik heb dus 3 weken terug een curettage gehad. Nou was ik nieuwsgierig en ging van binnen eens voelen. Ik voel een paar cm diep een soort harde bobbel. Ik had zelf al verzonnen dat dat wss mn baarmoedermond is. Maar het punt is dus dat ik die vroeger nooit kon voelen. Ik kon er niet bij zeg maar. _{Ook mn man zegt nooit wat gevoeld te hebben too much information haha} Ook zat het een beetje aan de zijkant. Kan het zijn dat mn baarmoeder nog omhoog moet trekken ofzo? Snap er niks van... _{En kan me vaag herinneren dat iemand dit laatst ook had. Sparkling...?} [ Bericht 9% gewijzigd door Fieder op 18-04-2012 16:13:29 ]
Kyara	woensdag 18 april 2012 @ 16:40
	Wat heftig Kursor, veel sterkte Ook voor de andere dames
Twinkle20	woensdag 18 april 2012 @ 18:41
	Pff Kursor ik heb net even jouw verhaal gelezen omdat ik benieuwd was hoe het je verging op dit moment. Maar wat een emotionele en lichamelijke achtbaan waar jij en je man doorheen moeten zeg .. .. Ik heb echt wel met je te doen zeg. Ik zal voor je duimen vrijdag meid!
.Sparkling.	woensdag 18 april 2012 @ 19:14
	Kursor, wat spannend en rot dit! Eerst ben je blij met je zwangerschap en dan komt het verdriet van de miskraam. En dan krijg je dit er ook nog bovenop. Wat is het oneerlijk wat een mens moet doorstaan soms Dolfina, mooi hooi! Fieder, ik heb het ook ja! Nu nog steeds trouwens dus misschien wel altijd al gehad ook? Bij het inwendige onderzoek bij de gyn is er niets over gezegd dus ik ga er van uit dat het goed zit. Diaan, succes met de laatste pogingen. Ik duim dat ze succes hebben en dat we je hier niet meer hoeven zien! Fijn dat je het gevoel hebt verder te kunnen
Fieder	woensdag 18 april 2012 @ 19:56
	Ik dacht al dat jij dat was! Goed onthouden Ik weet zeker dat ik het eerst niet had. Omdat ik weleens actief op zoek ging naar dat ding. Las wel ergens dat tijdens een zwangerschap de baarmoedermond lager ligt. Dus misschien komt het daar nog van...
Cocotrimonium	woensdag 18 april 2012 @ 19:59
	Kursor...
dolfina-chica	donderdag 19 april 2012 @ 14:13
	Kursor ik duim voor je morgen.. En wens je heel veel kracht toe. die tattoo zit ik nog te twijfelen waar op mijn lijf ik hem ga zetten. Ben ik nog niet helemaal uit..
Kursor	donderdag 19 april 2012 @ 14:18
	Net ineens weer een reality-check: nu 12 weken zwanger....maar van wat?
Take_A_Picture	donderdag 19 april 2012 @ 14:22
	Ja, bizar he... SPOILER Mijn eerste frummel had, als ik gewoon op uitgerekende datum bevallen was (net als ik bij E deed) morgen 1 jaar geworden...
Fieder	donderdag 19 april 2012 @ 17:12
	Kursor Heel veel sterkte morgen! TAP Het blijft moeilijk
dolfina-chica	donderdag 19 april 2012 @ 17:42
	quote: Op donderdag 19 april 2012 14:22 schreef Take_A_Picture het volgende: Ja, bizar he... SPOILER Mijn eerste frummel had, als ik gewoon op uitgerekende datum bevallen was (net als ik bij E deed) morgen 1 jaar geworden... Die van mij vorige week... je gaat een spannende avond en nacht tegemoed kursor... Ik hoop dat je een beetje rust kan vinden.
.Sparkling.	donderdag 19 april 2012 @ 23:08
	Kursor, heel veel sterkte morgen! Hier wordt er aan je gedacht
Kyara	vrijdag 20 april 2012 @ 12:33
	TAP
Fieder	vrijdag 20 april 2012 @ 16:33
	Kursor, ik hoop dat het inmiddels achter de rug is en je weer thuis bent. Heel veel sterkte
Fieder	vrijdag 20 april 2012 @ 17:24
	Ik ben gelukkig een ramp met data en tijdsbesef. Ik ben dus ook helemaal niet bezig met: het is zoveel weken geleden, of nu zou ik zoveel weken ver zijn. Dan moet ik echt mn agenda pakken. Maar helaas was ik op mn verjaardag uitgerekend, dus dat ze me altijd bijblijven. Best kans dat ik de datum anders uit mn hoofd had kunnen zetten.
Cocotrimonium	vrijdag 20 april 2012 @ 17:42
	Kursor, ik hoop dat alles meeviel (naar omstandigheden) Fieder, dat zou goed kunnen wat je zegt. Ik durf niet te zeggen wanneer mijn uitgerekende datum was (ergens in mei, dat weet ik wel), en ik weet ook niet wat de datum van de miskraam is (ergens in oktober). Maar als het een dag is die een speciale betekenis heeft -zoals bij jou je verjaardag- dan blijft dat natuurlijk veel beter hangen.
.Sparkling.	vrijdag 20 april 2012 @ 18:48
	Herkenbaar Fieder! Ik weet de datum van de miskraam omdat ik het pas aan iemand vertelde, daarvoor was ik het vergeten. Ik zou zo ook niet kunnen vertellen hoeveel weken ik zou zijn maar als mijn neef een update plaatst over de zwangerschap van zijn vrouw weet ik het weer, ik zou 2 dagen korter zijn. Mijn uitgerekende datum zou op de verjaardag van mijn zus zijn, die vergeet ik daarom ook niet meer.
Fieder	vrijdag 20 april 2012 @ 19:13
	Ow ja dan wordt je weer hard met je neus op de feiten gedrukt. Ik zou inmiddels wel over de 12 weken zijn volgens mij, de grens waarna toch wel veel mensen het pas vertellen. Dus ik verwacht (hoop) eigenlijk niemand meer in de omgeving die met nieuws gaat komen dat ze gelijk met mij waren. Dat maakt het veel tastbaarder... Moet steeds aan Kursor denken
.Sparkling.	vrijdag 20 april 2012 @ 19:16
	Ik ook, wat zal ze een heftige dag hebben hoop dat ze in ieder geval al thuis is. Ik zou iets van 19 weken zijn nu. Bizar hè? Eigenlijk al bijna op de helft.
Kursor	vrijdag 20 april 2012 @ 22:02
	Lief dat jullie aan me gedacht hebben. Het is een lange dag ziekenhuis geworden; pas om 19.45 uur thuis. De ingreep is goed gegaan en zonder al teveel bloedverlies gelukkig. Was vooraf wel vreselijk nerveus en bang, maar gelukkig hield iedereen daar goed rekening mee. Ben goed verzorgd (dat ik er lijkbleek uitzag en het ijskoud had, ondanks sokken, speelde wel mee). 's Morgens nog weer een extra echo ter bevestiging gehad en gecombineerd met een hoog hCG-level (60.000) is het zeer waarschijnlijk echt een mola-zwangerschap. Over twee weken terug voor de conclusie en dan starten met wekelijks hCG meten. Ik laat het nog erg over me heen komen allemaal, alles staat op losse schroeven op het moment. Wat data betreft: ik ben nogal van de cijfertjes en analytisch aangelegd....denk dat ik de uitgerekende datum dus niet ga vergeten. Alle andere data rond de miskraam liggen allemaal rond de verjaardag van m'n dochter, dus ook dat blijft hangen. Voor TAP ook nog even een knuffel omdat het voor jou ook een lastige dag is geweest. (zonder eventueel benodigde smileys ivm foon)
.Sparkling.	vrijdag 20 april 2012 @ 22:14
	Fijn wat van je te horen Kursor. Gelukkig hebben ze goed voor je gezorgd in het ziekenhuis, je was zo bang. Waarschijnlijk toch een Mola zwangerschap dus. Wat rot voor jullie.. Hoe gaat dat nu verder? Ik ken het helemaal niet, heb alleen laatst even gezocht toen de gyn zei dat ze bij iedere miskraam keken of dat het was. Veel sterkte! Vind het zo erg voor jou en je man..
Fieder	zaterdag 21 april 2012 @ 08:50
	Kursur wat fijn dat iedereen zo begripvol was in het ziekenhuis. Dat scheelt al zo enorm. Neem rustig je tijd om bij te komen. Het is allemaal niet niks. Wat een schrik dat het waarschijnlijk toch een mola-zwangerschap is. Ik moest ook even googlen eerlijk gezegd. Had er wel van gehoord maar wat het dan precies was en de nasleep had ik geen idee van. Heel veel sterkte de komende tijd. Praat hier maar van je af als je daar behoefte aan hebt.
Take_A_Picture	zaterdag 21 april 2012 @ 10:06
	Jeetje dus waarschijnlijk toch een mola zwangerschap, heftig hoor. Heel veel sterkte meis SPOILER Gisteren was een hele rare dag buiten de datum zelf om. M'n moeder vertelde me ineens dat zij en m'n vader weer een relatie hebben na 11 jaar gescheiden te zijn geweest met best wel nasty shit. En tegelijkertijd kon m'n dochter voor het eerst van de rug naar de buik draaien, best een big deal voor een mini! Dus het was gewoon een rare dag...
Fieder	zaterdag 21 april 2012 @ 10:13
	SPOILER Jeetje TAP dat is inderdaad bizar! Mijn ouders zijn ook ongeveer zo lang gescheiden met nasty shit dus kan me je verbazing goed voorstellen. Hoe vind je het verder? Leuk of... (Ik zou zelf razend op mn moeder zijn dat ze zo stom is m weer terug te nemen maar ken jouw nasty shit verhaal niet.) En knap van je mini
Take_A_Picture	zaterdag 21 april 2012 @ 11:09
	Ik heb je een pm gestuurd fieder voor iedereen hier!
Kursor	zaterdag 21 april 2012 @ 12:12
	TAP, rare dag dan gisteren zeg. Dat zie je ook niet aankomen. Ik zal heel in het kort proberen uit te leggen wat een molazwangerschap is, maar mocht het onduidelijk zijn laat het even weten dan probeer ik het beter uit te leggen. Er zijn twee varianten mola. Bij een complete mola wordt een lege eicel (zonder genetische info) bevrucht door een spermacel en die verdubbeld z'n chromosomen. 2x info van papa dus. Er ontwikkelt zich alleen placentaweefsel, geen vrucht. Bij een partiële mola wordt een goede eicel bevrucht door twee zaadcellen, alle chromosomen zijn er dan in drievoud. Er kan een vruchtje gevormd worden, maar dat resulteert in een miskraam. Placentaweefsel blijft wel groeien. Overeenkomst is een woekerende placenta die hCG blijft aanmaken. Er ontstaan blaasjes, molablaasjes. Bij mij op de echo te zien als "sneeuwstorm"-beeld. Deze blaasjes moeten dmv curettage zo goed mogelijk verwijderd worden en daarna wordt wekelijks hCG gemeten tot deze 3x op nihil uitkomt. Daarna moet dat nog een half jaar maandelijks om zeker te zijn dat er geen blaasjes meer zijn. Voor die tijd opnieuw zwanger worden is verboden, omdat dan niet meer bepaald kan worden of de hCG van de mola of de nieuwe zwangerschap is. Waarom nu dit traject? In zo'n 15% van de complete mola's daalt het hCG niet of niet voldoende en blijft er molaweefsel aanwezig of groeit weer uit (een persisterende trofoblast). Deze kan zich verspreiden naar de longen en soms naar andere organen. Dit zou zich kunnen gaan ontwikkelen tot een choriocarcinoom (zeldzame kankersoort). Mocht het hCG-niveau niet (voldoende) dalen of zelfs stijgen dan gaat er behandeld worden met lichte chemotherapie (methotrexate). Vooruitzichten zijn dan verder wel goed. Een nieuwe zwangerschap moet dan nog wel verder uitgesteld worden tot een jaar na de laatste chemo. Vooralsnog het weefselonderzoek afwachten en horen of het compleet/partieel is en starten met bloed prikken voor hCG-bepalingen. Ik durf nog niet verder vooruit te kijken en hoop dat tijd voldoende is en dat er geen chemo nodig gaat zijn. Bij een eventuele volgende zwangerschap moet er al met zes weken een echo gemaakt worden om te controleren of er niet toch weer molaweefsel groeit en ook zes weken na de bevalling wordt dit gecontroleerd. Zo, een heel verhaal. Op dit moment ben ik vooral bezig met het eigen maken van de achterliggende theorie en met wat er onderzocht gaat worden (werk zelf in een lab voor wetenschappelijk onderzoek naar bepaalde typen tumoren, dus ik heb er wel wat verstand van). Het afwachten zie ik erg tegenop en ik durf op dit moment ook niet te zeggen of ik er dan overheen kan stappen zoals ik bij deze zwangerschap over m'n angst voor de bevalling, pijn van bekkenklachten en terugkomst van de depressie was gestapt. Het komt er nog weer bovenop en ik kan er lang tegenaan gaan zitten hikken. Lichamelijk gaat het goed (zoals jullie voorspelden). Vandaag nog geen pijnstilling ingenomen en ik vloei tot op heden nauwelijks. [ Bericht 0% gewijzigd door Kursor op 21-04-2012 22:12:06 (Verbeteringen auto-correct telefoon en aanvulling) ]
happyme28	zaterdag 21 april 2012 @ 13:43
	Jeetje Kursor, wat een rollorcoaster. Ik hoop op het best mogelijke scenario voor je. Voor de anderen ook een dikke
.Sparkling.	zaterdag 21 april 2012 @ 14:08
	Bedankt voor het uitleggen Kursor. Jeetje, ik ben er even stil van. Een miskraam krijgen is op zichzelf al heftig, dit erbij en de nasleep is helemaal vreselijk.. Ik weet echt niet zo goed wat te zeggen, behalve dat ik je het best mogelijke gun
Take_A_Picture	zaterdag 21 april 2012 @ 14:45
	Nou inderdaad, een miskraam is al kut, en dat dit er bij... Ik duim voor een goede uitslag!!
Fieder	zaterdag 21 april 2012 @ 19:15
	Ik sluit me aan bij de rest Kursor. Echt een rotsituatie, vooral omdat je er al tegenop zag om weer zwanger te raken lees ik. Weer iets om tegenop te zien bij een evt volgende poging. Ik hoop dat je snel verder kunt met wat je ook beslist. Ben blij dat de ingreep verder is 'meegevallen'.
leonieke	zaterdag 21 april 2012 @ 19:18
	Kursor, veel sterkte. Zoals reeds gezegd, wat een rotsituatie
Twinkle20	zaterdag 21 april 2012 @ 19:25
	Kursor, heel veel sterkte! Ik hoop dat verder leed jou zoveel mogelijk bespaard blijft en dat er weer betere tijden komen. En goed om te horen dat je er vandaag niet veel lichamelijke pijn van hebt gehad .. want het lijkt me toch een behoorlijk complex iets allemaal. Jouw verhaal raakt me echt.
dolfina-chica	zaterdag 21 april 2012 @ 20:51
	Tranen in mijn ogen van het lezen van je bericht Kursor Wat de rest al zegt... een miskraam is al moeilijk, maar jouw nasleep wordt een lange weg ben ik bang.. Ik duim nog voor je hoor!!
-Tuktuk-	zondag 22 april 2012 @ 23:46
	Oh Kursor, wat verschrikkelijk Ook ik heb je bericht met tranen in mijn ogen gelezen. Heel veel sterkte met je herstel en de nasleep van dit alles Hieronder een mega-ego-post. Sorry. SPOILER Hier gaat het toch minder goed dan ik mezelf voor heb gehouden. We zijn heel voorzichtig weer begonnen met klussen en dat brengt natuurlijk al de nodige emoties naar boven, maar we hebben er nog een bergje rotzooi bovenop gekregen... Acht jaar geleden werd er bij mij een vervelende ziekte vastgesteld, waarvoor ik behandeld werd en medicatie slikte. Hiervoor moest ik maandelijks naar het ziekenhuis, wat toch een behoorlijke inpact op je leven heeft. Deze ziekte (en de hartafwijking van mijn partner) is ook de reden dat ik voor mijn zwangerschap onder controle was in het ziekenhuis. Vorig jaar ben in naar de andere kant van het land verhuisd en, natuurlijk, ook van ziekenhuis veranderd. Mijn oude arts vond dit niet zo leuk, want ze weigerde elke medewerking. Op zich vond ik dit al vreemd, maar goed, dat moet ze zelf weten. Mijn nieuwe arts is opnieuw begonnen met het opstellen van een behandelplan en afgelopen maandag moest ik mij melden in het ziekenhuis. Tot mijn grote schrik heeft mijn oude arts een grove fout gemaakt. Ik HEB deze ziekte helemaal niet, ik ben er alleen DRAGER van. Een levensgroot verschil dus. Al die tijd heb ik dus met de klachten waar ik jaren geleden mee bij de huisarts kwam rondgelopen, omdat ik behandeld werd voor de verkeerde ziekte i.p.v. verder te zoeken. De arts waar ik nu onder behandeling ben, is alleen gespecialiseerd in deze ziekte en gaat mij verder ook niet behandelen. We kunnen dus weer helemaal opnieuw beginnen, wat betekent dat ik morgen een afspraak met de huisarts heb. In de tussentijd heeft het me wel mijn opleiding gekost en heb ik een erg leuke baan af moeten breken omdat het lichamelijk niet op te brengen was. Ik had me erbij neergelegd dat huisvrouw mijn nieuwe beroep was en me hier ook op ingesteld, terwijl dit misschien helemaal niet nodig is geweest Door de enorme klap die ik hiervan kreeg, is het verdriet om ons kindje alleen maar weer dubbel zo hard naar boven gekomen en ik heb dit weekend dan ook niet veel anders gedaan dan huilen, vloeken en een beetje voor me uit staren. Ik weet het allemaal gewoon even niet meer
Take_A_Picture	maandag 23 april 2012 @ 08:51
	OMG wat een verhaal joh... belachelijk van die oude arts en wat enorm bizar.... je stelt je helemaal in op hoe je je leven moet leven vanwege die ziekte, en ineens wordt alles weer ander.... Sterkte!!!!
Lijnloos	maandag 23 april 2012 @ 08:57
	Jemig Tuktuk, wat een achterlijk gedoe?! Bizar dat deze "vergissing" zo'n impact heeft gehad en dan ook nog eens niet blijkt te kloppen... Sterkte met verwerking en natuurlijk met jullie hernieuwde traject voor een kindje
simmu	maandag 23 april 2012 @ 09:10
	quote: Op zondag 22 april 2012 23:46 schreef -Tuktuk- het volgende: Oh Kursor, wat verschrikkelijk Ook ik heb je bericht met tranen in mijn ogen gelezen. Heel veel sterkte met je herstel en de nasleep van dit alles Hieronder een mega-ego-post. Sorry. SPOILER Hier gaat het toch minder goed dan ik mezelf voor heb gehouden. We zijn heel voorzichtig weer begonnen met klussen en dat brengt natuurlijk al de nodige emoties naar boven, maar we hebben er nog een bergje rotzooi bovenop gekregen... Acht jaar geleden werd er bij mij een vervelende ziekte vastgesteld, waarvoor ik behandeld werd en medicatie slikte. Hiervoor moest ik maandelijks naar het ziekenhuis, wat toch een behoorlijke inpact op je leven heeft. Deze ziekte (en de hartafwijking van mijn partner) is ook de reden dat ik voor mijn zwangerschap onder controle was in het ziekenhuis. Vorig jaar ben in naar de andere kant van het land verhuisd en, natuurlijk, ook van ziekenhuis veranderd. Mijn oude arts vond dit niet zo leuk, want ze weigerde elke medewerking. Op zich vond ik dit al vreemd, maar goed, dat moet ze zelf weten. Mijn nieuwe arts is opnieuw begonnen met het opstellen van een behandelplan en afgelopen maandag moest ik mij melden in het ziekenhuis. Tot mijn grote schrik heeft mijn oude arts een grove fout gemaakt. Ik HEB deze ziekte helemaal niet, ik ben er alleen DRAGER van. Een levensgroot verschil dus. Al die tijd heb ik dus met de klachten waar ik jaren geleden mee bij de huisarts kwam rondgelopen, omdat ik behandeld werd voor de verkeerde ziekte i.p.v. verder te zoeken. De arts waar ik nu onder behandeling ben, is alleen gespecialiseerd in deze ziekte en gaat mij verder ook niet behandelen. We kunnen dus weer helemaal opnieuw beginnen, wat betekent dat ik morgen een afspraak met de huisarts heb. In de tussentijd heeft het me wel mijn opleiding gekost en heb ik een erg leuke baan af moeten breken omdat het lichamelijk niet op te brengen was. Ik had me erbij neergelegd dat huisvrouw mijn nieuwe beroep was en me hier ook op ingesteld, terwijl dit misschien helemaal niet nodig is geweest Door de enorme klap die ik hiervan kreeg, is het verdriet om ons kindje alleen maar weer dubbel zo hard naar boven gekomen en ik heb dit weekend dan ook niet veel anders gedaan dan huilen, vloeken en een beetje voor me uit staren. Ik weet het allemaal gewoon even niet meer wat een ellende zo SPOILER het eerste waar ik nu aan denk is een klacht indienen bij het ziekenhuis in kwestie en/of de medische inspectie die onnodige medicatie, je verloren tijd, dat zijn allemaal dingen die jou geestelijk en lichamelijk schaden/geschaadt hebben.
Troel	maandag 23 april 2012 @ 09:16
	Dat was dus ook wat ik meteen dacht. Ongelooflijk voor jou
.Sparkling.	maandag 23 april 2012 @ 10:36
	Niet te geloven Tuktuk, wat een gigantische fout van je huisarts. Ik dacht ook meteen aan wat Simmu zei. Dat is toch niet te geloven.. Logisch dat het nu eventjes niet zo goed gaat hoor! Sterkte
L0t..	maandag 23 april 2012 @ 10:42
	Wow TukTuk, wat een schrik! Wat een bizarre streken van die arts. Dit lijkt me een gevalletje tuchtrecht. Zou het er zeker niet bij laten zitten! Veel sterkte hiermee Hopelijk krijg je nu eindelijk een goede diagnose met een behandeling waar je echt wat meer kan.
-Tuktuk-	maandag 23 april 2012 @ 10:54
	Bedankt dames Ik laat het er ook zeker niet bij zitten. Dezelfde dag nog heb ik een klacht ingediend bij het ziekenhuis, waar ze het zeer serieus namen. Het is nu in behandeling. Het is geen fout van mijn huisarts hoor spark, de diagnose is gesteld door een arts in het ziekenhuis.
.Sparkling.	maandag 23 april 2012 @ 13:58
	Oeps, sorry! Te snel gelezen. Goed dat je er meteen werk van hebt gemaakt. Ik ben heel benieuwd wat ze daarmee gaan doen.
Fieder	maandag 23 april 2012 @ 18:40
	Jemig Tuktuk wat een ellende weer!!! Ongelofelijk... Je hebt dus jarenlang voor niks medicijnen gekregen?? Heeft dat verder nog mogelijke schade nagelaten? Hoop het niet voor je. Sterkte meid, weer een klap erbij...
Kursor	dinsdag 24 april 2012 @ 11:35
	Moeijk zeg TukTuk. Nare zaak voor jou en heel raar van die arts. Ik hoop dat je nu wel aan een goede diagnose geholpen wordt, maar dat net niet weg dat dit waarschijnlijk nog een lang verhaal gaat worden. Rechtsbijstand inschakelen? Jammer dat het je ook hindert in je kinderwens. En nu alweer over mij. Het ging de afgelopen dagen lichamelijk heel aardig. Na thuiskomst uit het ziekenhuis geen pijnstillers hoeven nemen. Maar vanmorgen ineens pijn in/bij m'n buik, links een stukje boven m'n lies, naast het uitstekende stukje heupbot. Het is dat m'n blinde darm rechts zit... Daarnaast al wel een aantal dagen aandrang tot poepen; dat blijft ook als ik echt geweest ben. Tel daar koppijn en bekkenpijn bij op (gisteren m'n nooit meer verdwenen nedteldrang laten overheersen) en er ligt nu een wrak op de bank. Wel met twee paracetamol en een arcoxia op. Vraag me af of zo'n terugval normaal is. Voel me een beetje een aansteller om de poli te bellen, maar heb van m'n man al de opdracht om sowieso te bellen....en wat ga ik dan zeggen...waarom ben ik daar zo slecht in...
.Sparkling.	dinsdag 24 april 2012 @ 11:47
	Kursor, je mag altijd bellen hè! Vertel je twijfels en waar je pijn hebt en je hoort vanzelf wat ze zeggen. Echt waar, ze vinden je heus geen aansteller! Het is nogal wat wat je hebt meegemaakt en als jij je zorgen maakt moet je bellen. Zij zijn er voor om jou te helpen
Kursor	dinsdag 24 april 2012 @ 12:05
	Gebeld naar de poli: kan goed dat ik nu pas pijn heb van de ingreep, iedereen reageert anders. Rest van de dag maar paracetamol innemen. Mocht het echt erger worden ondanks de pijnstilling of bij koorts zeker weer bellen. Voor nu doen de pijnstillers het goed.
simmu	dinsdag 24 april 2012 @ 13:07
	kursor, is het niet je eisprong? zo voelt dat bij mij wel iig. of weeen, zoiets voelen weeen ook kan je het wegpuffen?
Kursor	dinsdag 24 april 2012 @ 13:30
	Eisprong heb ik nog nooit gevoeld, dus dat is het denk ik niet. En vrijdag pas de curettage gehad; zou dan toch wel snel zijn (zeker omdat ik toen nog heel hoog hCG had). Weeën, denk het niet, maar misschien dat het wel krampen waren. Er zat niet echt een piek in, het was meer constante pijn. Misschien wel een soort menstruatiekramp (maar daar ben ik zelf helemaal niet mee bekend;ongesteld zijn vind ik alleen onhandig). Wel lief dat je met me meedenkt Simmu! Ik ga vandaag in ieder geval door met de pijnstillers en kom niet meer van de bank af (ook al gaat het dus nu met alle pillen binnen best aardig, maar als ik opsta dan stort m'n bloeddruk in en dat is ook niet tof).
simmu	dinsdag 24 april 2012 @ 15:55
	lekker blijven liggen idd! ik hoop dat je snel opknapt en bellen als je het niet vertrouwt!
Fieder	dinsdag 24 april 2012 @ 17:07
	Kursor Goed dat je gebeld hebt. Als t ondanks pijnstillers zeer blijft doen zou ik toch weer bellen hoor. Ik heb ook best pijn gehad maar dat was te onderdrukken. En idd geen koorts krijgen.
Twinkle20	dinsdag 24 april 2012 @ 18:35
	Tuktuk .. ook met verbazing jouw verhaal van de ziekenhuisperikelen gelezen. Zou je oude arts daarom zo moeilijk hebben gedaan? Omdat ie wist dat ie fout zat? Zo'n diagnose is natuurlijk super vervelend, maar als je leven dan ook nog eens zo beinvloed wordt qua studie, qua werk ... jeetje, geen woorden voor. Sterkte! Kursor ik hoop voor je dat de pijn en het vervelende gevoel gauw minder worden!
Kursor	donderdag 26 april 2012 @ 17:05
	Stom lijf! Waarom nu ineens nog beginnen met vloeien. Ook lastig dat ik nu absoluut niet kan inschatten wanneer ik weer ongesteld wordt. Als vervanging voor onze zomervakantie willen we een weekend met z'n tweetjes weg en dan ook sauna...maar of dat dan kan? Bleh, baal van al die onzekerheden. Originele plan van twee weken op de bonnefooi naar Italië kan zeker niet nu met wekelijks bloedprikken. Maar duimen dat ik in het najaar op maandelijks zit, dan kunnen we toch nog op vakantie....terwijl we juist vroeg wilden omdat ik verder in de zwangerschap geen stap meer zou kunnen zetten. Het is zo tegenstrijdig allemaal.
Fieder	donderdag 26 april 2012 @ 17:38
	Dat late vloeien had ik ook Kursor, stom is dat! Je wordt wss pas ongesteld als je hcg weer op 0 is? En met dat regelmatige prikken zou je moeten weten wanneer dat is. Maar als ik me vergis, sorry. Echt rot dat gewoon alles op losse schroeven staat nu. Inderdaad maar hopen dat je van t najaar er lekker tussenuit kan. Dat je dit hele gedoe snel (zo snel mogelijk) achter je kan laten.
bellelena	donderdag 26 april 2012 @ 17:52
	Oh Kursor, wat heftig allemaal! Ik had wel eens van een mola zwangerschap gehoord, maar ik wist ook niet precies wat het allemaal inhield. Ik wens je veel kracht en licht toe -Tuktuk-, ik lees ook je verhaal hier nu, wow! Heel logisch dat je het echt gewoon allemaal even niet meer weet. Neem je rust en je tijd, daar heb je alle recht op
.Sparkling.	donderdag 26 april 2012 @ 17:56
	Stom dat je nu nog een bloeding krijgt Kursor blijkbaar komt het vaker voor maar dan nog.. Je wil niet nog weer opnieuw bloedingen krijgen als het al weg was. Het lijkt mij erg rot om zoveel onzekerheid te hebben. Misschien kun je bij je volgende afspraak in het ziekenhuis vragen of je op vakantie kan en wanneer? Ik moet veel aan jullie denken, vind het zo erg
Amoriel	vrijdag 27 april 2012 @ 13:45
	Hoe is het nu Kursor? Ik denk dat het voor mij nu zo goed als over is. Ik vloei (eindelijk!) niet meer, tenminste niet meer dan dat ik vroeger gewoon 'normale afscheiding' zou hebben genoemd. Nu nog wachten totdat ik weer 'gewoon' ongesteld ben, en dan beginnen we vol goede moed opnieuw. We gaan hier nog steeds in sneltreinvaart, met afgelopen weekend een weekendje Centerparcs, en komend weekend de verjaardag van onze dreumes. Ik ga deze kloon maar weer in de ijskast zetten, en hopen dat ik hem nóóóit meer nodig ga hebben. voor alle lieve dames hier!
.Sparkling.	vrijdag 27 april 2012 @ 13:46
	Dag Amoriel, veel plezier met de verjaardag van je zoontje! Ik gun je snel een nieuwe en voorspoedige zwangerschap!
Fieder	vrijdag 27 april 2012 @ 16:38
	Fijn dat je vol goede moed verder kunt en dit hoofdstuk nu kan sluiten Amoriel. Bedankt voor alle steun die jij mij ook gegeven hebt. Hoop je snel weer in streepjes/ zwanger te zien
Shandaly	vrijdag 27 april 2012 @ 17:22
	Hmm.. net weer op facebook een berichtje van een kennisje dat ze zwanger is. Vind dat toch wel nog erg moeilijk hoor... misschien dat het emotionele stuk toch nog niet over is... Maar goed... naar WOHTS dan toch maar.
Fieder	vrijdag 27 april 2012 @ 21:40
	Shandaly dat is zeker moeilijk. Denk dat dat tot je zelf weer zwanger bent blijft steken. _{En daarna hou je natuurlijk nog de pijn van het verlies...}
Kursor	zaterdag 28 april 2012 @ 17:38
	Shandaly, lief dat je naar me vraagt. Het gaat hier best aardig volgens mij. Fysiek weinig klachten in ieder geval en psychisch kan ik de mola tot nu toe best behappen. Kort gezegd...het gaat goedkomen met me, alleen weet ik nog niet hoe (alleen volgen of toch ook nog behandelen) en hoe lang het gaat duren. Maar ik denk dat als het prikken echt gaat beginnen dat ik er dan heel anders in sta in plaats van zo gelaten/berustend zoals nu. Er is niets dat ik kan doen. Komende week ga ik maar weer eens naar m'n werk...even opnieuw kennismaken denk, want dan ben ik er bijna drie weken niet geweest. Ik heb mezelf voorgenomen om heel open te zijn over de situatie als mensen er naar vragen. Ik wil niet dat ze zelf van alles gaan verzinnen en dat er naar een eventuele tweede gevraagd gaat worden op termijn (aangezien ze dan dus weten dat dit helaas niet goed is afgelopen). Gaat dus pittig worden denk ik, daarom hou ik het denk ik bij halve dagen (moet ook nog naar het ziekenhuis). Maar ik wil graag dat collega's het weten zodat ze ook begrip kunnen hebben als het wat minder zou gaan tijdens het hele volgproces bijvoorbeeld. (ik vind/vond het erg moeilijk dat twee haar terug niemand wist dat ik depressief uit m'n verlof weer aan het werk ging; daar kan ik met niemand over praten) Wat je (Shandaly) ook zegt...emotioneel is het moeilijk. Praten over de mola en de consequenties lukt me best aardig, alleen de powerpoint ontbreekt zeg maar. Maar als ik denk over dat het begon met de wens naar een tweede kindje en dat we hoopten om begin november een kleintje mee naar huis te nemen en dat we dan weer een gevulde wieg op onze kamer zouden hebben staan dan breek ik iedere keer. Die gedachten stop ik weg en ik ben vang dat ik daar dan niet goed meer bij ga komen om het te kunnen verwerken; dat het me later op gaat breken. (of klinkt dit heel raar?) Ik wil jullie allemaal heel veel succes wensen met het realiseren van jullie kinderwens, want volgens mij posten jullie ondertussen weer in WOHTS. Ik ga jullie helaas niet volgen. Ik hoop dat ik begin 2013 nog durf aan te sluiten... Ik ga jullie hier (of moet dat in weer een ander topic?) wel op de hoogte houden van het proces en hoop ook het een en ander van me af te kunnen schrijven.
dolfina-chica	zaterdag 28 april 2012 @ 17:46
	Kursor, dat mag gewoon hier hoor... Emotioneel blijf je voorlopig nog wel even houden ben ik bang. stomme vraag: wat is het WOHTS eigenlijk?
Kursor	zaterdag 28 april 2012 @ 17:49
	WOHTS: Wachten Op Het Tweede Streepje; een ander topic hier in OUD
.Sparkling.	zaterdag 28 april 2012 @ 20:01
	Kursor, het klinkt wel goed hè, naar de omstandigheden dan natuurlijk. Het is gewoon heel rot (ik dacht iets anders maar ja, openbaar forum he ) en ik kan me zo voorstellen dat je het nog wel erg moeilijk gaat krijgen, het is en blijft een emotionele tijd. Ik begrijp wel waar je het over hebt met het opbreken van verdriet. Ik kan je ook als enige tip geven om te blijven probeten om er over te praten, niet alleen over de mola maar over jouw verdriet en gedachtes. En als dat niet lukt, misschien helpt het opschrijven wel. Het is iets heel anders maar toen mijn moeder plotseling overleed toen ik 15 was ging ik ook maar door. Ik huilde af en toe wel maar echt verdriet toestaan lukte niet. Natuurlijk komt die klap vroeg of laat wel maar toen was ik al veel te ver heen zeg maar, begrijp je? Pas goed op jezelf en wil je iets kwijt, mijn PM staat voor je open en in dit topic staat ook iedereen voor je klaar!
.Sparkling.	zaterdag 28 april 2012 @ 20:09
	Trouwens, ik ben in juni jarig en ik heb alvast een cadeautje van mijn man gehad. Een armbandje met 3 bedeltjes, een E omdat dat de eerste letter van de naam van mijn moeder was, een hartje die staat voor het huwelijk met mijn man en een vlindertje die staat voor ons kindje die we verloren hebben bij de miskraam. De juwelier krijgt hem binnenkort binnen, zal dan een foto laten zien. Ik ben er zo blij mee, hij is nu al waardevol!
Fieder	zaterdag 28 april 2012 @ 20:57
	Kursor, schrijf hier maar van je af. Denk dat dit het aangewezen topic is juist. Blijf het ontzettend rot voor je vinden dat er zo'n lange nasleep aan vast zit. Ik stop de gedachtes aan oktober (mijn uitgerekende datum) ook ver weg. Tegen die tijd zal het wel bovenkomen, maar nu even niet. Denk ook niet dat het goed is om daar te lang in blijven hangen. Je moet wel verdriet hebben en rouwen (is dat het goede woord) maar ook afscheid nemen en dan vooruit kijken. Hoop dat je zo snel mogelijk weer verder kunt. Sterkte Sparkling, wat een mooi cadeautje van je man
Kursor	maandag 30 april 2012 @ 15:38
	Mooi aandenken Sparkling! De berusting is helemaal verdwenen Van me afzetten lukt niet echt; ik ga er nog zoveel aan herinnerd/mee geconfronteerd worden. Ik voel me een aansteller en een fantast, maar ik weet ook wel dat dat niet waar is. Ik kan er niet goed woorden aan geven aan wat me allemaal is overkomen...het is zo'n enorm verhaal dat niet samen te vatten is, want niemand weet wat een mola is. Was ik wel zwanger, heb ik het niet verzonnen? Ik ga er zelf aan twijfelen. Feit is dat ik echt wel zwanger was, maar helaas niet van een kindje, maar van een tumor die ontstaan is door een foutje bij de bevruchting. Het klinkt zo ontzettend naar. Zie op tegen woensdag. Ik ga expres maar vroeg naar m'n werk zodat er nog maar een paar mensen zijn en ik niet gelijk iedereen over me heen krijg. Ze weten namelijk niet waarom ik bijna drie weken ziek thuis was (m'n leidinggevende heeft het niet verteld).
happyme28	maandag 30 april 2012 @ 15:44
	Kursor, kun je het bij de mensen die iets verder van je af staan niet 'gewoon' op een miskraam houden? Dat snappen de mensen en voorkomt misschien veel vragen. En dat is het toch ook, mis-kraam. Nou ja, als je dat prettiger vindt natuurlijk. Ik had dat toen met mijn missed abortion, daar kwamen al veel vragen over wat ik toen erg lastig vond. Ik snap overigens precies wat je bedoelt hoor en je gevoelens daaromheen zijn begrijpelijk. Dat kost tijd. Er veel over praten helpt hopelijk.
Kursor	maandag 30 april 2012 @ 15:52
	Happyme ik ben bang dat als ik het op een miskraam hou dat er dan over een paar maanden toch gevraagd gaat worden naar wanneer die tweede dan wel komt of dat er stiekem naar je buik gekeken gaat worden. Maar als ik dat al zo snel zou willen, het mag echt niet. Dan speel ik met m'n eigen gezondheid. Ook begrijpt niemand dan iets van het hele traject dat ik nog door moet en de spanning die dat oplevert. M'n leidinggevende is afgelopen week ook even langgewenst en ook zij vroeg zich af wat ik aan wie wilde vertellen... Het lijkt me zo moeilijk om het te verzwijgen of verschillende personen anders te informeren. Er wordt toch wel gepraat en ik moet onthouden wie ik wat heb verteld. Of denk je dat ik het mezelf zo allemaal veel te moeilijk maak? Dat ik het woensdag maar op me af moet laten komen en dat alles als vanzelf doordraait?
Kursor	maandag 30 april 2012 @ 15:54
	Het lijkt net of ik niet naar je wil luisteren, maar dat is niet zo. Ik weet gewoon echt even niet hoe het met me gaat en wat belangrijk is.
happyme28	maandag 30 april 2012 @ 15:59
	Je hoeft ook helemaal niet te luisteren. Ik wilde met je meedenken, want het is ook lastig. Je moet echt helemaal doen waar je je goed bij voelt. Bij mij was het alleen in het begin lastig. Ik hield het kort en mjn collega's zagen dat het lastig was voor me. Ze lieten aan mij wat ik vertelde. Ik zei ook dat ik het lastig vond en dat werd gerespecteerd.
Kursor	maandag 30 april 2012 @ 16:03
	Fijn om te lezen hoe het jou destijds is vergaan. Ik hoop dat mijn collega's net zo begripvol zijn en ook dat ik niet teveel van mezelf eis. Dat ik best emotioneel mag zijn en als het niet wil, dan op dat moment maar even niet. Misschien ben ik wel het meest bang voor mezelf; dat ik nu absoluut niet kan inschatten hoe mijn reactie gaat zijn.
leonieke	maandag 30 april 2012 @ 16:36
	Ik zou vooral kijken naar mijn relatie met mijn collega's. Het is natuurlijk iets helemaal anders, maar toen poging huppeldepup weer mislukt was in de MMM wisten sommige collega's onmiddellijk wat er aan de hand was en kon ik hen ook iets toevertrouwen, andere collega's wisten er eigenlijk bitter weinig over (en hadden het wel door als ik een paar weken later weer om de 2 dagen afwezig was). En emotioneel reageren bij collega's? Ook hier geldt bij mij een beetje hetzelfde principe, bij sommige collega's durf ik ook meer mijn emoties te tonen dan bij andere _{(zo zat ik vorige week te wenen bij een collega die me vroeg of alles goed ging )}.
Fieder	maandag 30 april 2012 @ 16:52
	Kursor, ik wilde mijn miskraam stil houden maar heb het later toch aan iedereen verteld. Kwam neer op 30x zelfde verhaal opdreunen. Nu ben ik blij dat iedereen het weet, kunnen ze er ook rekening mee houden. Misschien is het een idee om een mailtje rond te doen gaan? Kan je een stuk info over mola van internet bij plakken. Desnoods zegt je: ik wil het er verder niet over hebben met iemand maar wil dat jullie op de hoogte zijn. Of wil je niet dat iedereen alles weet? Je zult ook regelmatig afwezig zijn door bloedprikken enz denk ik. Dus dan krijg je steeds weer vragende blikken. En de mensen waar je beter contact mee hebt zullen vanzelf wel komen vragen, daar kun je dan mss je emoties meer kwijt. Moeilijk hoor Heel veel sterkte Vandaag was moeilijk, echt OVERAL buiken, baby's en buggies.
Kursor	dinsdag 1 mei 2012 @ 12:41
	Ook Leonieke en Fieder bedankt voor jullie ervaringen. Ben ondertussen weer wat rustiger wat werk en vertellen betreft. Vandaag met dochterlief maar rustig aan doen: last van m'n bekken. Gisteren heel even met haar in de doek naar de vrijmarkt in het dorp geweest (enorm confronterend inderdaad; wilde eigenlijk gelijk rechtsomkeert gaan) en 's Middags wat onkruid uit de tuin gehaald. Even 'vergeten' dat dat verkeerd uit zou pakken. Al bijna drie weken weinig last gehad omdat ik nauwelijks iets deed. Resultaat terwijl m'n meisje met opa en oma naar peuterzwemmen was (omdat ik nog steeds vloei): een flinke huilbui. Een zeer bekken is al vervelend, maar nu is het ook nog eens helemaal nergens goed voor (geweest). Ik moet op sommige momenten echt opletten dat ik mezelf niet zielig ga vinden.
dolfina-chica	dinsdag 1 mei 2012 @ 14:07
	Kursor, je mag je van tijd tot tijd best zielig vinden hoor.. Ook heb dat een tijdje gehad, dat ik dat van tijd tot tijd vond. Na het zielig vinden, kwam bij mij kwaadheid.. In de kwaadheid, kwamen de vragen waarom.. En in zo'n bui.. pakte ik dit plaatje erbij: Ik heb het wel op mijn werk verteld, ik had heel erg de behoefte ook om er over te praten.. Dus iedereen die maar vroeg hoe het met me ging, kreeg het verhaal te horen. En nog rond de eerste 2 weken van april en vanaf halverwege sept tot eind sept. dan ben ik er mee bezig. Ik denk dat ik er vooral mee bezig ben omdat ik zelf (nog) geen kinderen heb, waardoor ik er meer bij stil sta dan iemand die daarna wel 2 streepjes krijgt. (dit zijn overigens gedachtespuisels, weet niet hoe een ander ermee bezig is)
-Tuktuk-	dinsdag 1 mei 2012 @ 15:18
	Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties Omdat ik het er behoorlijk moeilijk mee heb, ben ik een paar dagen bij mijn ouders geweest, vandaar ook mijn late reactie. De klachtencommissie is bezig met mijn klacht en ik heb al een berg papiererk toegestuurd gekregen van het ziekenhuis, dus dat geeft voor mij wel aan dat het duidelijk serieus genomen wordt. Of de medicatie die ik heb gebruikt en de behandelingen in het ziekenhuis heb ondergaan schadelijk zijn voor mijn vruchtbaarheid, is gelukkig erg onwaarschijnlijk.
Fieder	donderdag 3 mei 2012 @ 14:39
	Tuktuk fijn dat je serieus genomen wordt. Misschien dat je het straks dan los kan gaan laten. Krijg je ook te horen wat er met die arts gaat gebeuren of werkt dat niet zo? Fijn dat je er wss geen gevolgen aan overhoudt. Kursor hoe is het met jou? Ben je inmiddels gaan werken? Jezelf zielig vinden mag af en toe best he? Het is ook gewoon kl*te. Maar idd niet te ver in doorslaan, dat bedoel je denk ik. 23 april heel hevig ongesteld geweest, maar 2 dagen ipv mn normale 7. Dit herkenden veel dames na hun mk. Nu een ruime week later zeurend, scherpe pijn in onderbuik en bruinverlies bij afvegen. Weird... Geen eisprong volgens ovutestjes. Iemand die dit ook herkent? Ga me meteen weer zorgen maken blegh _{Wil het hier een beetje bij gaan houden als dat goed is, misschien hebben anderen er ook wat aan.}
.Sparkling.	donderdag 3 mei 2012 @ 14:58
	Tuktuk, goed dat je er even tussenuit bent gegaan en wat fijn dat ze je serieus nemen. Ik ben ook erg benieuwd wat er verder gaat gebeuren. Wat vreemd Fieder! Ik denk niet dat je je direct zorgen moet maken hoor. Een miskraam is best een aanslag op je lichaam en het kan best even duren voor het weer loopt zoals moet. Ik ben nu 6 weken en 1 dag voorbij de miskraam en nog steeds geen menstruatie of positieve ovulatietest gehad. Afgelopen nacht droomde ik zelfs dat ik ongesteld was geworden, beetje veel mee bezig denk ik
__Isis__	donderdag 3 mei 2012 @ 19:18
	Dat herken ik niet Fieder, maar bruinverlies is 'oud bloed', dus misschien moest dat er toch nog uit na die korte menstruatie?
Fieder	donderdag 3 mei 2012 @ 21:50
	Ja Isis ik hoop dat dat het is. Alleen die pijn erbij vind ik vreemd. Kijk t nog even aan... Zolang je geen koorts hebt of t uitschreeuwt van de pijn kan er weinig gebeuren toch? Infectie ofzo? Sparkling, fijne dromen heb jij. Maar ik snap heel goed dat je erop zit te wachten. Ik kijk nu al uit naar de volgende 'normale' ongie, bij wijze van spreken.
Kursor	donderdag 3 mei 2012 @ 21:58
	TukTuk...goed dat het ziekenhuis je klacht zo serieus neemt en wel een opluchting dat de medicatie (waarschijnlijk) geen invloed heeft op je vruchtbaarheid. Fieder: ik vind het prettig dat je je onzekerheden opschrijft. Toch fijn als anderen (zoals ik dus) zich daarin kunnen gaan herkennen. Het zal best flink verschillen van vrouw tot vrouw, maar dat er weinig echt heel vreemd/bijzonder is. Gisteren weer voor het eerst op m'n werk geweest. Onderweg, wachtend op de metro, was ik nog bang voor een flinke paniekaanval, maar die wist ik gelukkig weg te krijgen. Het vertellen ging eigenlijk best goed, maar ik heb het toch vooral klinisch verteld. Tja, een mola zegt dan wel niks, maar genetica en dergelijke is bij ons op het lab wel gesneden koek. Het emotionele aspect hield ik meer op de achtergrond. Vooral prettig dat er nu wat mensen geïnformeerd zijn en dat het geen geheim meer is. Wel erg slopend (en een dagje rondhangen deed m'n bekken ook niet veel goed ...was iets teveel). Vandaag dan weer terug naar het ziekenhuis voor de uitslag van het weefselonderzoek (complete/partiële mola), bloedprikken, veel uitleg en een hoop vragen. De hCG-bepaling was nog niet binnen (morgen maar even bellen denk ik), maar verder liep het allemaal compleet anders...op de gang al zei de gyn 'het is goed'. Geen idee waar ze het over had. Wij gingen zitten en toen zei ze het weer. Daarna 'het is geen mola'. De patholoog ziet het niet terug in het weefsel. Het waren zeker wel blaasjes, maar dan vochtblaasjes ontstaan door de afbraak van het weefsel. Waarom m'n hCG dan toch zo hoog was is onduidelijk. Mogelijk dat het toch een tweelingzwangerschap was, maar dat konden ze aan het weefsel niet zien (al flink afgebroken). Zou je denken dat we flink feest hebben gevierd; niets is minder waar. Ik zit als een wrak op de bank en ga steeds weer huilen. Het komt nog niet binnen, iedere keer is het weer wat anders. Zo'n slechte soap zou ik niet kunnen verzinnen. Het is volgende week alleen nog wachten op een telefoontje dat ik dan toch echt veertien/vijftien weken zwanger ben. Ik voel me een uitgeknepen citroen. De gyn begreep ons gebrek aan reactie gelukkig goed. Haar omschrijving: jullie zitten in een wasmachine die niet stopt met draaien, alles wordt steeds maar door elkaar geschud. Over vijf weken weer terug voor de gewone nacontrole net als ieder ander na een gewone curettage... [ Bericht 0% gewijzigd door Kursor op 03-05-2012 22:09:12 ]
Kursor	donderdag 3 mei 2012 @ 22:01
	De flinke pij vorige week dinsdag, een paar dagen na de ingreep was volgens haar het te gronde gaan van het corpus luteum (gele lichaam). Dat zit in de eierstok en houdt de zwangerschap in stand tot de placenta het overneemt. De plek van de pijn, in mijn geval links net boven m'n lies, wees daar op. Pijn van de ingreep zou in de baarmoeder en dus in het midden moeten zitten. Simmu At dus een heel eind in de goede richting met het idee van een eisprong.
Fieder	donderdag 3 mei 2012 @ 22:06
	Jemig Kursor wat een bizar verhaal! Vochtblaasjes... Ik snap dat je niet meteen staat te juichen... Het is iedere keer weer een ander verhaal, van miskraam naar mola naar miskraam... Blijven ze nog wel even hcg prikken voor de zekerheid? Ik zou in jouw geval nergens meer op durven vertrouwen.. Maar iig toch wel goed nieuws ondanks de wasmachine
__Isis__	donderdag 3 mei 2012 @ 22:33
	Oh Fieder, ook krampen? Sorry, had ik ff overheen gelezen dan. Hmmm, dan denk ik ovulatie of innesteling...of is dat beiden niet mogelijk? Bij aanhouden zou ik wel even de dokter bellen voor de zekerheid. Sterkte ermee! Kursor, meid wat een verhaal, vind het zo naar voor je. Even een voor jou!
Fieder	donderdag 3 mei 2012 @ 22:42
	Niet echt krampen maar soort zeurende pijn... Ovulatie en innesteling kan t allebei niet zijn (of er moet een rubber geknapt zijn, maar dat merk je wel toch? ) Zal t idd in de gaten houden, wel vervelend dat t weekend er dan weer tussen zit. Bedankt voor t meedenken.
mefke79	donderdag 3 mei 2012 @ 22:57
	kursor, wat een verhaal! En ik snap ook wel dat de opluchting er niet is. Je verhaal van het gele lichaam herken ik: zowel bij de missed abortion als bij beide zwangerschappen heb ik een nacht wakker gelegen van pijn die ik omschreef als ovulatiepijn x10. En dan was dat ook de verklaring van de vk.
dolfina-chica	donderdag 3 mei 2012 @ 23:59
	quote: Op donderdag 3 mei 2012 14:39 schreef Fieder het volgende: 23 april heel hevig ongesteld geweest, maar 2 dagen ipv mn normale 7. Dit herkenden veel dames na hun mk. Nu een ruime week later zeurend, scherpe pijn in onderbuik en bruinverlies bij afvegen. Weird... Geen eisprong volgens ovutestjes. Iemand die dit ook herkent? Ga me meteen weer zorgen maken blegh _{Wil het hier een beetje bij gaan houden als dat goed is, misschien hebben anderen er ook wat aan.} Ik herken het!! Mijn eerste "ongesteldheid" na de miskraam was ook veel korter dan normaal... en na een anderhalf week ook oud bloed, daarna kwam een lange (bijna 2 weken) ongesteldheid, die de huisarts doormiddel van medicatie heeft laten stoppen. (ik was helemaal enerigieloos en "verzwakt" door de ongesteldheid) Na die remmers, kwam normale cyclus weer op gang.
Fieder	vrijdag 4 mei 2012 @ 08:52
	Dolfina, bedankt! Je hebt me wat gerustgesteld. Wanneer kwam die lange ongesteldheid, na een maand of eerder? Moet volgend weekend naar centerparcs voor iedereen die het nodig heeft
dolfina-chica	vrijdag 4 mei 2012 @ 09:15
	Het oude bloed heeft een tijdje gedruppeld zeg maar... en toen kwam na iets langer dan een maand die lange ongesteldheid bij mij. Wat je evt. kan doen, is de huisarts vragen of er misschien een oplossing is. ik weet niet hoe snel na een miskraam je aan de pil mag. (zou een maandje overbrugging kunnen zijn?)
simmu	vrijdag 4 mei 2012 @ 09:43
	is die lange ongesteldheid niet 'gewoon' een schoonmaakbloeding? heb ik bij zowel de miskraam als na de bevallingen gehad. volgens de vlos en de huisarts komt het vaker voor
Fieder	vrijdag 4 mei 2012 @ 09:47
	Dat zou kunnen Simmu. Ik ben wel gecuretteerd, dus zou dan verwachten dat t al schoon is. Maar kennelijk niet dus. Al die hormonen doen natuurlijk ook van alles van binnen. Ik wil liever niet aan de pil als het kan, dus wacht het nog even af. Hoop dat mn lijf t zelf kan herstellen. _{Maar 2 weken non-stop bloeden ga ik natuurlijk niet afwachten}
simmu	vrijdag 4 mei 2012 @ 09:55
	bij mij duurde het elke keer ongeveer 2 weken. maar dan was het (met het bloeden dan iig) wel klaar. bij mij kwam die miskraam ook niet 'vanzelf'. eerst aan de slag geweest met die pillen en daarna toch een curretage. dus het kan best hoor.
Fieder	vrijdag 4 mei 2012 @ 10:17
	Bedankt voor jullie ervaringen, ik heb er heel veel aan. Simmu, jij hebt t ook gewoon afgewacht en laten gebeuren of ben je naar de huisarts geweest?
simmu	vrijdag 4 mei 2012 @ 10:23
	bij de miskraam/curretage heb ik gewoon afgewacht, bij de eerste bevalling stond ik 2 weken na de bevalling bij de huisarts wegens blijvende pijn down-under terwijl de vlos riep dat dat gewoon was (niet dus, inwendige en uitwendige ontsteking) en de 3de keer heb ik weer gewoon afgewacht ik begreep dat 1 a 2 weken flink bloeden normaal is en mag, dan moet je rekenen op ongeveer 1 kraamverband per 3 a 4 uur. als dat meer is, of langer duurt, gewoon direct aan de bel trekken! staat tegenover dat ik hieraan niet genoeg meer heb nu ik bijna 40 ben en richting overgang ga
Fieder	vrijdag 4 mei 2012 @ 19:41
	Zag net iets langskomen over 'bijna-moederdag' voor aanstaande moeders. Ouch... Dat was ik anders nu ook geweest
maffemuts	vrijdag 4 mei 2012 @ 20:39
	quote: Op vrijdag 4 mei 2012 19:41 schreef Fieder het volgende: Zag net iets langskomen over 'bijna-moederdag' voor aanstaande moeders. Ouch... Dat was ik anders nu ook geweest Ondanks dat het niet goed gegaan is, heeft je engeltje hoe jong/pril dan ook je toch veranderd in een moeder kortom laat je toch verwennen en ga iets doen samen met je partner _{Ik weet nog hoe moeilijk ik moederdag vond na het verliezen van Joshua, en ondanks dat sommigen het raar vonden, heb ik er nog steeds een goed gevoel bij achteraf.}
Fieder	vrijdag 4 mei 2012 @ 20:52
	Maffemuts bedankt _{vind t zo fijn dat we hier begrepen worden}
.Sparkling.	vrijdag 4 mei 2012 @ 21:50
	Kursor, wat een verhaal. Ik heb er niet eens worden voor, hoe erg moet het dan voor jullie zijn? Op zich natuurlijk fijn dat het geen mola is maar deze onzekerheid.. Ik hoop snel op duidelijkheid voor jullie en wat rust in je hoofd, echt waar Oh ja Fieder, daar had ik nog niet aan gedacht. Ik ontwijk moederdag sowieso altijd al een beetje maar nu je het zegt.. Ik vind het mooi zoals je zegt Maffemuts, vanaf de positieve test voelde ik me een beetje moeder en hoewel het niet goed ging voel ik me wel echt een moeder, een moeder van een kindje dat het helaas niet kon redden maar die ongetwijfeld de mooiste zou zijn en die voor altijd in mijn hart zit.
dolfina-chica	vrijdag 4 mei 2012 @ 23:22
	In dat opzicht... ben ik het helemaal met jullie eens... Wij zijn de mama's van engeltjes... wat jammer genoeg geen bengeltjes hebben mogen worden.
.Sparkling.	zondag 6 mei 2012 @ 20:15
	Even een vraagje, hoeveel weken na de miskraam werden jullie ongesteld? Ik ben bijna 7 weken verder en nog steeds niet ongesteld. Nu zei de gyn dat het lang kon duren maar wat rondlezend vond ik toch dat de meeste het na 6 weken wel zijn geworden. Ik heb wel regelmatig hele lage buikkrampen maar er zet niets door, ben nog geen druppel bloed verloren. Zo langzaam begin ik toch wat ongerust te worden
Shandaly	zondag 6 mei 2012 @ 20:37
	Bijna 5 weken nu, en ook nog steeds niets. Vanmiddag wel wat buikpijn gehad, maar geen bloed. Geen tweede streepje, Sparkling?
Fieder	zondag 6 mei 2012 @ 20:44
	Sparkling, mij is verteld 6 tot 8 weken. Zoals je mss weet werd ik na 4 weken al beetje ongesteld. Maar ik ben altijd heel regelmatig geweest. Nu is de boel nog wel van slag, jammer. Jij vertelde dat jouw cyclus altijd lang is geweest dus zou me niet al te druk maken. Maar snap dat je erop zit te wachten!! Zeker omdat je wel krampen voelt. Naar de gyn een optie? Mss kunnen ze met een echo zien of je slijmvlies al is opgebouwd ofzo, ik verzin maar wat? Altijd dat stomme wachten!!
Kursor	zondag 6 mei 2012 @ 21:06
	Afgelopen week werd mij verteld dat je cyclus weer op gang komt als je hCG al een heel eind is gedaald (onder de 500). In theorie kom je dan bij een regelmatige cyclus uit op een week of 5-6. Ik heb m'n uitslag van het bloedonderzoek binnen en de waarde was echt al heel goed gedaald. Ondanks dat (en het feit dat er bij de poli-afspraak was gezegd dat alles goed was) moet ik toch komende donderdag weer prikken. Ik weet alleen helemaal niet waarom; dat kon degene aan de telefoon me niet vertellen. Ik heb zelf ook nog wat zitten googlen en wat op pubmed gezocht over de pathologie-uitslag. Voor mij is het helemaal nog niet overtuigend dat er niets aan de hand is. De pathologie-uitslag die ik nu heb is volgens de mola-registratie moeilijk te onderscheiden van een partiële mola en daarom is beoordeling door een patholoog die dit soort weefsels regelmatig ziet (bij de registratie dus) gewenst. Ook de hoge hCG-waarde zit me dwars; daar is geen goede verklaring voor. Ik ga dus revisie van het weefsel bij de registratie aanvragen bij het ziekenhuis. In de tussentijd heb ik liever dat ik nog gevolgd wordt. Liever onnodig prikken dan dat er iets gemist wordt. Ik vind het lastig dat er niet veel te vinden is en dat ik er net niet genoeg van weet (misschien maar eens op m'n werk gaan informeren bij iemand die hier verstand van heeft).
Fieder	maandag 7 mei 2012 @ 13:00
	Kursor, echt rot dat ze je zo laten twijfelen. Goed dat je je er niet bij neerlegt en blijft doorvragen. Zo'n arts kan wel heel zeker zeggen dat t niks is, maar fouten worden vaak genoeg gemaakt blijkt maar weer in dit topic. Vervelend idd dat je er niks over kunt vinden zelf. Jij werkt in een lab toch? Dat is dan nu een voordeel! Ik blijf voor je duimen dat t allemaal mee blijkt te vallen en je over n paar weken dit kunt afsluiten. Hier geen nieuws... vage krampen af en toe maar er zet niks door.
.Sparkling.	maandag 7 mei 2012 @ 13:10
	Kursor, ik ben het volledig eens met Fieder. Ik vind het erg rot voor jou dat je zo in onzekerheid zit en ik kan me je angst heel goed voorstellen. Een tweede streepje, dat denk ik niet nee. Ik heb ergens vorige week getest en toen was hij negatief en ik heb ook niet echt het idee dat het wel eens raak kan zijn. Ik denk dat ik volgende week het ziekenhuis ga bellen als er dan nog geen menstruatie of eisprong is geweest. Dan zit ik op 8 weken, dat lijkt me wel lang genoeg. Ik durf ook niet zo goed te bellen, ben bang dat ze me een zeikerd vinden Ik had trouwens al heel snel geen positieve test meer, volgens mij 1,5 week na het verlies van het vruchtje was er helemaal niets meer te zien, daar kan het dus ook niet aan liggen. Ik ben inderdaad bekend met een langere cyclus maar zo lang heb ik hem nog niet eerder gehad. En misschien is het niets maar ik wil gewoon verder en dat schiet zo helemaal niet op! Mijn neef heeft de foto van de 20 weken echo online geplaatst, auw..
Fieder	maandag 7 mei 2012 @ 15:02
	Oh Sparkling Pijnlijk... rot voor je... Maar hoop houden he?? Jouw (onze) tijd komt nog wel!! _{Ook al had je m liever nu gehad} Ik denk dat je na 8 weken best eens kunt bellen hoor. Je hebt best 'goede' gegevens. Hcg snel gedaald, ovutesten negatief... En als ze zeggen dat dat best wel kan voorkomen zeg je dat je het fijn zou vinden als je toch op gesprek zou mogen komen. Dat het niet goed voelt. Niet geschoten, altijd mis.
Kursor	maandag 7 mei 2012 @ 20:58
	Vandaag weer flink bezig geweest met werkontwijkend gedrag...een halve ochtend geprobeerd het ziekenhuis te pakken te krijgen. M'n dilemma voorgelegd aan de verpleegkundige en die zou het aan de arts doorgeven. Twee uur later werd ik teruggebeld: het weefsel gaat op mijn verzoek naar Nijmegen waar ze gespecialiseerd zijn in mola's. Dat wordt nog zo'n twee/drie weken wachten op de uitslag. Daarnaast willen ze hCG in bloed blijven meten tot ik twee keer een 0 heb. (is niet volgens de richtlijn bij een mola, maar beter dan niets; als er iets aan de hand blijkt dan kan er wel wat gedaan worden en kan het serum alsnog naar Nijmegen.) Ook nog een patholoog op m'n werk gesproken en die had het erover dat niet alle bepalingen om tot complete differentiatie te komen overal worden gedaan. Echt maar een paar labs doen dat. Hij vond het zeker niet raar dat ik nog twijfelde aan de conclusie, maar wel jammer dat het weefsel naar Nijmegen gaat . Dan is het zeker wel makkelijk dat ik zo dicht bij het vuur zit. Ik dacht eigenlijk dat het me tot op heden in de weg zat...iets met beroepsdeformatie... Aan verwerken van wat er allemaal is gebeurd kom ik nog helemaal niet toe. Het idee dat we een kindje zouden krijgen is heel ver weg en als het naar boven komt, dan kan ik zo weinig met het nare gevoel. Fieder, Sparkling en Shandaly ik hoop dat jullie snel duidelijkheid krijgen over jullie cyclus. Zijn jullie eigenlijk al op nacontrole geweest na de curettage?
Fieder	maandag 7 mei 2012 @ 21:32
	Goed zeg Kursor! Nu heb je iig zelf het gevoel dat je er alles aan gedaan hebt. Jammer dat het zo lang duurt... Heel rot dat je het voorlopig waarschijnlijk nog geen plekje kunt gaan geven met al die onzekerheid Ik moet over 2 weken op nacontrole. (moest eigenlijk vorige week maar kon niet door de meivakantie... zijn alle gyn's op vakantie dan? ) Er is mij bij het maken van de afspraak meteen gezegd dat er geen echo gemaakt gaat worden, alleen een gesprek. Maar dat ga ik toch proberen... Heb iig een lijstje met data en bloed/ kramp/ bruinverlies gemaakt. Hoop dat ik er wat mee ga opschieten, maar heb er een hard hoofd in.
.Sparkling.	maandag 7 mei 2012 @ 21:58
	Wat goed dat je zelf actie hebt ondernomen Kursor! Ik ben benieuwd wat er uit komt, hoop dat er snel duidelijkheid is en je wel toe kan komen aan het verwerken hiervan Ik hoef in principe niet meer op nacontrole te komen. Ik heb een week na de miskraam een echo gehad waarop nog wat weefsel te zien was maar dat was goed genoeg om me te ontslaan. Fieder, ik zou het ook gewoon proberen! Ik vind het best raar dat je geen echo meer krijgt ter controle.
Shandaly	maandag 7 mei 2012 @ 22:49
	Nacontrole? Wat is dat? Het enige dat ik nog krijg is een telefonisch consult. Volgende week dinsdag gaat de gyn mij bellen (tenminste, dat is de planning, ik moet het nog zien) Ook lekker handig, tussen 12 en 13, tijdens lunchtijd op m'n werk. En ik heb dus geen echo gehad sinds de curettage... Ik hoop dat ik ongesteld ben voor die tijd...
Kursor	dinsdag 8 mei 2012 @ 09:42
	Een echo hoeft toch op zich niet na een curettage, want dan is alles al schoon? Ik begreep dat het vooral was voor het weefselonderzoek en het op gang komen van je cyclus en misschien bespreken hoe het met je gaat. Telefonisch is dan wel jammer. Sparkling: zou het beetje weefsel dat nog te zien was op de echo vanzelf weg moeten gaan? Heb je daar iets van gemerkt? Zou het kunnen dat het er toch nog zit? Ik dacht dat in een niet-schone baarmoeder geen nieuwe zwangerschap zou kunnen ontstaan? (Of dat dan ook wat zegt over het niet op gang komen van je cyclus weet ik niet. Misschien zit ik er wel helemaal naast. Je zou hier naar kunnen informeren bij het ziekenhuis.)
.Sparkling.	dinsdag 8 mei 2012 @ 20:15
	Ik dacht dat er zelfs na een curretage nog restweefsel achter kon blijven maar dat weet ik niet zeker. Ik heb er nooit eentje gehad tenslotte. Kursor, er werd vanuit gegaan dat dat weefsel vanzelf weg zou gaan maar daar heb ik niets van gemerkt. Dat kan natuurlijk bij de bloedingen na de miskraam zijn meegekomen. Ik heb vandaag zwangerschapstesten gekocht en die wil ik deze week even doen. Ik verwacht er niets van maar dat zal de eerste vraag zijn van het ziekenhuis denk ik. Ik ben er nogal klaar mee ondertussen!
Fieder	woensdag 9 mei 2012 @ 11:33
	Ja klopt Sparkling, er kan na curettage nog restweefsel achterblijven. Meestal blijf je dan hevig bloeden na de ingreep, heb ik begrepen. Ook blijft je hcg dan soms hoog. Dus zal bij jou wel goed zitten?Jij had al snel een witte test. Maar ben geen arts he Een echo is idd niet nodig, maar zou mij wel geruststellen. Of t slijmvlies alweer dik genoeg is bijv. Kleine moeite voor iemands gemoedsrust lijkt mij zo... Duurt misschien een minuutje. Of ben ik te veeleisend Ik heb zelf nu het idee dat ik deze week ongesteld was maar zonder bloed, omdat dat vorige week al gekomen is. Precies dezelfde krampen, hoofdpijn... Kan dat?? Of is er altijd wat bloed aanwezig
.Sparkling.	woensdag 9 mei 2012 @ 11:38
	Ik had het ook niet over mezelf hoor Fieder, het was een reactie op Kursor omdat die dacht dat het altijd schoon was na een curretage. Ik heb geen curretage gehad. Ik heb even terug gekeken en had op 2 april een witte test, de miskraam was op 21 maart. Ik denk dat het bij mij ook niet ligt aan het niet schoon zijn eigenlijk, weet alleen niet waar dan wel aan. Ik zou gewoon naar een echo vragen volgende week, nee heb je en ja kun je krijgen toch? Wel een vreemd verhaal van je menstruatie hoor! Het zou toch logisch zijn als er altijd bloed bij komt kijken maar ja. Ik weet er ook weer veel te weinig af Ik had vanochtend willen testen maar ik heb mijn tas mét de testen bij mijn zus laten staan. Andere dag dus maar!
Fieder	woensdag 9 mei 2012 @ 11:56
	Weet ik Sparkling, maar omdat je tegen Kursor zei dat je het niet zeker wist bevestigde ik het nog even. Met meteen bevestiging dat dat bij jou niet t geval zal zijn. Ik ga zeker om een echo vragen. Heb hier een hele lijst met vragen liggen die gyn zal wel denken. Ik ben gewoon zo'n stresskip, heb echt geruststelling nodig. (hyperhypochonder zoals iemand zo mooi zei gister) Balen dat je je testen niet bij je hebt! Jij zou volgende week bellen voor een afspraak als je dan nog niks had he? Hoop dat je snel duidelijkheid hebt. Zo kun je nog niet echt vooruit kijken.
.Sparkling.	woensdag 9 mei 2012 @ 18:51
	Ah zo, verkeerd begrepen dan. Ik hoop dat ze volgende week een beetje meewerken Fieder. Ik heb net getest, superwit natuurlijk. Ik had het al verwacht maar blijf toch hopen. Heb meteen een ovulatietest gedaan en die was ook negatief. Ik ben inderdaad van plan volgende week te bellen. Of misschien ook morgen al wel, kan in ieder geval overleggen toch?
Fieder	woensdag 9 mei 2012 @ 18:55
	Ja, je hebt echt goede info. Snel witte test, geen ovulatie gehad nog, geen menstruatie... Als je morgen belt kan je mss volgende week terecht? Anders ben je zo weer 2 weken verder. Hoop dat ze je serieus gaan nemen!!
.Sparkling.	donderdag 10 mei 2012 @ 09:35
	Ik heb net toch maar even het ziekenhuis gebeld. Ik moet nog 2 weken wachten, is er dan nog steeds geen menstruatie of eisprong moet ik een afspraak maken en gaan ze een echo maken. Gelukkig, dat stelt me in ieder geval wat gerust. Was ook een lieve vrouw! Ze zei dat het lang kon duren bij sommige vrouwen maar dat ze ook begreep dat ik gewoon verder wil nu.
bellelena	donderdag 10 mei 2012 @ 10:04
	Kursor De achtbaan reed nog een stukje verder dus! Hopelijk kom je spoedig in een wat rustiger vaarwater en kun je alles een beetje verwerken. .Sparkling.: Fijn dat ze je over 2 weken een echo zullen geven als er nog niets is! Kan me voorstellen dat dat je wel geruststelt inderdaad. Maar ik hoop mee dat het niet nodig is en dat je gewoon je menstruatie krijgt voor die tijd. Ik herken verder ook wat je/jullie omschrijven. Ik had al snel een witte test, maar daarna nog geen menstruatie gehad. Geen idee of/wanneer er een eisprong is geweest ook. Ik zit nu op 5,5 week na de miskraam en nog geen menstruatie. Wel al een paar dagen flink gerommel in m'n buik dat elke keer bijna voelt alsof mijn menstruatie eraan komt. En daarvoor af en toe steken in m'n buik gehad. Kortom, volgens mij is mijn lichaam bezig met opruimen. De pukkeltjes die ik vorige week had schuif ik ook toe aan het opruimen/herstellen van hormoonwaardes. Voor het eerst ook dat ik hoop dat er dan maar een menstruatie doorkomt
Fieder	donderdag 10 mei 2012 @ 10:15
	Wat fijn sparkling! Ik hoop ook dat je voor die tijd ongesteld wordt, maar anders weet je dat je geholpen gaat worden. Bellelena, jij ook al aan t wachten, pff. Hoop dat t snel mag komen.
Fieder	donderdag 10 mei 2012 @ 14:12
	Ik kwam er net achter dat mn gyn afspraak pas over 2 weken is, geen idee hoe ik me daarin heb kunnen vergissen... Die datum komt niet uit, dus vandaag verzet, over 3 weken Tegen die tijd moet ik eigenlijk weer ongesteld geweest zijn, als die vorige bloeding de 1e x was, ben benieuwd.
.Sparkling.	donderdag 10 mei 2012 @ 14:46
	Jeetje Fieder, dat zit niet mee. En je was al zo zenuwachtig.. Nog eventjes geduld dan maar! Bellelena, het is rot he, die onzekerheid? Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk verder gaan maar ik denk de hele dag door aan mijn cyclus die niet op gang wil komen. Ik draai bijna door soms, heb ik het gevoel Gelukkig krijgen we over 3 weken de sleutel van ons nieuwe huis als het goed is, eventjes iets anders aan mijn hoofd. Ik zie trouwens aan de ene kant wel op tegen het huis. Toen we gingen bezichtigen was ik nog zwanger en had ik volgens mij zelfs de eerste goede echo al gehad. Ik stond toen in het kamertje dat de babykamer zou worden en in mijn hoofd was ik die al aan het inrichten. En nu.. nu blijft dat kamertje leeg, in ieder geval voorlopig. Ik denk dat ik best nog eventjes zal staan huilen in dat kamertje..
Kursor	vrijdag 11 mei 2012 @ 17:16
	Sparkling, goed dat je gebeld hebt en dat ze willen kijken als er over twee weken nog niets op gang is. Je gedachten over de babykamer komen me wel heel bekend voor...je hebt al een heel beeld en het gaat (voorlopig) allemaal niet door. Onze werkkamer had ik anders nu ook al flink op de schop gehad...en nu staat alles nog op precies dezelfde plek. De anderen ook nog steeds aan het wachten, wat duurt dat toch allemaal zeg. Wachten op twee streepjes duurt lang, maar dit knaagt toch ook wel. Zeker als je van alles meent te voelen/herkennen. Fieder: misschien een brutale vraag, maar wat voor soort vragen heb je voor bij de nacontrole? Als je niet wilt antwoorden, geen probleem. Vandaag weer een nieuwe uitslag gekregen van de hCG-bepaling. Gezakt nu naar 40. Helaas maar twee halveringen ten opzichte van vorige week. Dat hadden er 3/4 "moeten" zijn. Ondanks dat was het ziekenhuis tevreden. Over twee weken weer. (Dat terwijl me maandag nog verteld was dat ik echt wekelijks moest komen tot ik 2x 0 zou hebben. Ik weet ook niet meer wat ze aan het doen zijn.) Hopelijk dan ook de uitslag van het pathologisch onderzoek in Nijmegen. En dan weet ik hoe ik verder in dit verhaal kan staan. Ik probeer wel weer gewoon te functioneren met werken bijvoorbeeld, maar het gaat me naar mijn idee nog niet zo goed af. 's Avonds stort ik dan wel in helaas...al best wat huilmomenten gehad, maar het lucht niet op.
bellelena	vrijdag 11 mei 2012 @ 18:05
	Kursor, probeer ook aan jezelf te denken, als het even niet gaat ook proberen om dat toch aan te geven. Dat is niet erg en het is gewoon nu eenmaal niets niks waar je nu allemaal doorheen gaat. Ook instortmomenten en huilbuien horen daar soms bij. Hopelijk kan de uitslag van Nijmegen je wat rust brengen. En op zich al goed dat je hcg wel duidelijk zakt, jammer dat het dan toch net iets langzamer zakt dan je had gehoopt. .Sparkling., inderdaad dat onzekere en vooral dat weer verder willen! Ik heb nu wel een vermoeden dat ik misschien op 1 mei een eisprong heb gehad, ik had toen 1 keer een piepklein beetje bloed bij het afvegen. Echt 1 druppeltje. Zag er bij wijze van spreken meer uit als wat roze slijm. En online heb ik gelezen dat dat soms kan voorkomen bij een eisprong (of innesteling, maar dan had ik nu al wel een positieve test gehad moeten hebben). Dat zou betekenen dat ik dan ongeveer 15 mei ongesteld wordt (of met veel geluk opnieuw een positieve test kan hebben, maar daar reken ik niet echt op gezien onze klusmomenten, net niet genoeg in de buurt van 1 mei waren gok ik). Dus ik heb weer even een datum om me aan vast te houden, dat helpt al wel met de onzekerheid. En nu maar weer verder afwachten... En met dat kamertje, ik zou ook echt hetzelfde hebben hoor! Dat is echt helemaal niet gek, maar ook helemaal niet leuk natuurlijk. Hopelijk mag je het kamertje alsnog snel gaan inrichten Fieder, ohh jammer dat je afspraak opeens pas over 2 weken blijkt en na verzet over 3. Ook voor jou hoop ik dat er in de tussentijd netjes een menstruatie komt!
Fieder	vrijdag 11 mei 2012 @ 20:51
	Sparkling ik begrijp het. Gewoon ook doen, eventjes huilen daar! Het is ook gewoon k*t. Ik zou na de 1e echo pas babyspullen en kamertjes gaan kijken, dat is er dus nooit van gekomen. Nooit in een babyzaak geweest. Dat vind ik zooo jammer. Kursor: het feit dat het daalt is toch een goed teken? Als het maar niet stijgt. Of vergis ik me daarin? Ik hoop dat je snel je uitslag krijgt en dat die ook goed is. Vervelend dat je toch blijft twijfelen zeg. Vragen die ik o.a. voor de gyn heb zijn: -sowieso of er nog iets uit het weefselonderzoek is gekomen, maar dat zal ze meteen wel zeggen -of mijn slijmvlies weer dik is geworden (dik genoeg voor innestelling) -heb af en toe nog stekende pijn en hevige krampen (echt tot puffen toe) -ik heb een aantal tabletten genomen die ik eigenlijk niet mocht tijdens zwangerschap, zag ik pas later. Of dat wat gedaan kan hebben (zal wel niet, maar gemoedsrust) -mijn moeder vertelde dat ze tijdens haar zwangerschappen tegen trombose moest prikken, of ik ook alvast daarop getest moet worden (miskramen komen soms van bloedstolling heb ik gehoord) Gewoon allemaal kleine dingetjes die door mijn hoofd spoken. Bij de intake voor de curettage verzekerde ze me al dat ik de miskraam niet had kunnen voorkomen door meer rust te nemen o.i.d en dat heeft me toen zo getroost. Zijn misschien stomme vragen en verstandelijk weet ik t wel, maar ik weet dat ik me erna beter zal voelen.
L0t..	zondag 13 mei 2012 @ 11:11
	Even een dikke kus voor de meiden hier, lijkt me extra klote op een dag als vandaag
Fieder	zondag 13 mei 2012 @ 12:10
	Dank je Lot Ook van mij een dikke kus voor iedereen die het vandaag extra nodig heeft. Mijn eerste moederdag Moeilijk, maar ook bijzonder
.Sparkling.	zondag 13 mei 2012 @ 13:09
	Dankjewel Lot! Ook van mij een dikke knuffel voor iedereen! Ik heb vanochtend ontbijt op bed gekregen van mijn man. Toch een beetje Moederdag zo.
Fieder	zondag 13 mei 2012 @ 13:35
	Leuk Sparkling! _{Soms zijn ze toch wel lief he? Haha!}
__Isis__	zondag 13 mei 2012 @ 14:21
	Dikke knuffels en kussen voor iedereen hier!
Kursor	zondag 13 mei 2012 @ 21:14
	Lastig om nu een reactie te plaatsen, want ik had wel vanmorgen een klein meisje met een knutsel op bed. Toch ontbrak er wel iets; of was het meer de gedachte aan de volgende Moederdag die mogelijk niet met twee gaat zijn. Er kwam echter nog wat...bloed... Gister een heel klein beetje waarvan ik nog dacht dat dat kon zijn van de eerste keer weer sinds we weten dat het mis was (vreemde ervaring). Vandaag zette het echt door. Ik denk dat ik dan nu al echt ongesteld ben. (ik kan het niet afleiden uit ongi-klachten, want die heb ik normaal niet en nu dus ook niet) Toch vreemd dat iedereen er op zit te wachten en dat het bij mij er nu al weer is 23 dagen na de curettage (normale cyclus van 24 dagen). En dan te bedenken dat m'n hCG-waarde donderdag dus nog 40 was. Volgens mij geeft dat nog steeds een streepje op een gewone zwangerschspstest. Vandaag ben ik tegen beter weten in toch maar weer begonnen met foliumzuur slikken. Mocht het weefselonderzoek weer goed zijn en ik twee keer een 0 heb gehad met bloedprikken dan kunnen we weer van start...als ik weer durf... Toch voelt het raar, want het kan toch ook mis zijn en dan heb ik toch alweer ergens op gehoopt... (vaag verhaal)
.Sparkling.	maandag 14 mei 2012 @ 14:55
	Kursor, ook al heb jij al een klein meisje, dat doet niets af aan het feit dat deze zwangerschap heel gewenst was! Jij hebt net zo veel recht om verdriet te hebben als de mensen die nog geen kindje hebben! Wel heel vreemd dat je nu al ongesteld bent, zo snel kan HCG toch niet dalen of wel? Ik begrijp je gevoel wel hoor! Je zit nu gewoon zo in onzekerheid dat je eigenlijk nergens op durft te hopen. Hoe is jullie dagen geweest gisteren? Ik heb gelukkig niet zoveel tijd gehad om er bij stil te staan want wij vierden de verjaardag van mijn man. Mijn schoonmoeder kwam een zonnebloem brengen omdat ze vond dat het hoe dan ook een bijzondere dag voor ons was en dat ik hem verdiende Maar het was een beetje dubbel. Overal las ik berichtjes over mensen die bloemen kregen en brachten bij hun moeder. Ik heb geen moeder meer dus die kon ik geen bloemen brengen en ik had een kindje op komst moeten hebben die mijn moeder zou maken. En die was er ook niet
Fieder	maandag 14 mei 2012 @ 18:00
	Kursor, fijn je meisje met een knutsel. Maar je had liever nu de hoop op een volgend kindje gehad. Wat Sparkling ook zei, je hebt gewoon recht op je verdriet hoor. Qua cycluslengte zou het precies op tijd zijn. Ik weet niet hoe snel hcg kan dalen? Vreemd! Hoop voor je dat bij de volgende keer hij op 0 staat. Kan je niet even een zwangerschapstest doen? Kijken of die wit is? _{Ik snap je hoor, het is geen vaag verhaal.} Sparkling, moeilijk. Zowel geen moeder als geen kindje op komst. Maar wel zwanger geweest, dus toch een beetje moeder! Maar snap wel dat dat verder niet tastbaar voor je was gister... Ik vond het ook heel raar. Het was wel mijn 1e moederdag, maar zo voelde het ook bij mij niet. Lief van je schoonmoeder! (en nog gefeli met je man). Niemand in mijn omgeving heeft er iets over gezegd. Het telt natuurlijk officieel ook nog niet mee. Of ze dachten dat het te pijnlijk zou zijn...
Shandaly	dinsdag 15 mei 2012 @ 12:40
	Lastig he, die 'feestdagen'... ze zijn bijna altijd heel dubbel voor sommigen. Ik heb zojuist mijn telefonische consult gehad, de nacontrole van de curettage. De gynaecoloog was wel heel aardig en begripvol. Ik heb m'n ongenoegen geuit over de gang van zaken van die dag toen, en haar excuses gehad (veel meer kan ook niet natuurlijk, gedane zaken nemen geen keer) Het moet maar goed zijn zo. Ik ben nog steeds niet ongesteld intussen, maar volgens haar kon dat elk moment gebeuren. "Vandaag of morgen". Ja ja... Ik moet nog drie weken wachten, als ik dan nog niet ongesteld ben geworden mag ik bellen voor een afspraak, dan gaan ze even 'kijken'. En als ik ongesteld ben geweest, heb ik 'toestemming' om weer gewoon zwanger te worden. Nou ja, toestemming of niet, we klussen gewoon door hoor. Die tijdsbepaling kan ook wel met een echo, mocht het per ongeluk ineens lukken
Cocotrimonium	dinsdag 15 mei 2012 @ 12:45
	quote: Op maandag 14 mei 2012 18:00 schreef Fieder het volgende: Lief van je schoonmoeder! (en nog gefeli met je man). Niemand in mijn omgeving heeft er iets over gezegd. Het telt natuurlijk officieel ook nog niet mee. Of ze dachten dat het te pijnlijk zou zijn... Ik denk dat het voor de meeste mensen gewoon te lastig/raar/pijnlijk is. "he, eigenlijk had jij nu ook..."--> denk dat niemand zich daaraan durft te wagen. Daarbij: heb je veel mensen zonder kinderen in je omgeving? Ik heb daar vroeger ook nooit bij stilgestaan namelijk, dat je als zwangere een bijna-moeder bent, als je begrijp wat ik bedoel (_{zelfs nu ik zwanger ben, vond ik moederdag niet op mij van toepassing, maar ik kan me nu wel heel goed voorstellen dat dat voor anderen wel zo voelt}). Dus misschien realiseren ze zich het niet eens.
.Sparkling.	dinsdag 15 mei 2012 @ 12:57
	Wat fijn Shandaly! Netjes dat je excuses hebt gehad en hopelijk hebben zij hiervan geleerd voor bij andere mensen. Hopelijk hoef je over 3 weken niet te bellen en ben je voor die tijd alweer ongesteld geworden. Coco, dat is het denk ik ook. Ik heb niet het idee dat mensen het bewust negeren maar dat ze het zich niet beseffen of ze durven het niet. Volgens mij is het sowieso veel angst bij mensen, angst om je te kwetsen of bang dat je ineens begint te huilen. Dat is lastig voor ons maar begrijpelijk. Ik zou zelf ook niet weten hoe ik om moet gaan met de miskraam van een ander. Wat moet je ook zeggen? Oplossen kan toch niet. Dat vind ik overigens heel fijn van mijn zussen. Ze luisteren naar mij, al vertel ik wel 100 keer hoe verdrietig ik ben. Maar ze vertellen ook dat ze niet weten wat ze moeten zeggen want alle woorden zijn toch loos. En zo is het ook, helaas. Hier was er dit keer wel mijn vriendin die me een berichtje stuurde, heel fijn Dat ze me sterkte wenste met deze dag, zonder moeder en zonder Draakje (de 'naam' die we al gegeven hadden toen ik nog zwanger was en zo blijven we hem dan maar noemen, 2012 is het jaar van de draak) die mij moeder zou maken. Dat vond ik wel heel lief van haar!
Cocotrimonium	dinsdag 15 mei 2012 @ 14:00
	quote: Op dinsdag 15 mei 2012 12:57 schreef .Sparkling. het volgende: Wat fijn Shandaly! Netjes dat je excuses hebt gehad en hopelijk hebben zij hiervan geleerd voor bij andere mensen. Hopelijk hoef je over 3 weken niet te bellen en ben je voor die tijd alweer ongesteld geworden. Coco, dat is het denk ik ook. Ik heb niet het idee dat mensen het bewust negeren maar dat ze het zich niet beseffen of ze durven het niet. Volgens mij is het sowieso veel angst bij mensen, angst om je te kwetsen of bang dat je ineens begint te huilen. Dat is lastig voor ons maar begrijpelijk. Ik zou zelf ook niet weten hoe ik om moet gaan met de miskraam van een ander. Wat moet je ook zeggen? Oplossen kan toch niet. Dat vind ik overigens heel fijn van mijn zussen. Ze luisteren naar mij, al vertel ik wel 100 keer hoe verdrietig ik ben. Maar ze vertellen ook dat ze niet weten wat ze moeten zeggen want alle woorden zijn toch loos. En zo is het ook, helaas. Hier was er dit keer wel mijn vriendin die me een berichtje stuurde, heel fijn Dat ze me sterkte wenste met deze dag, zonder moeder en zonder Draakje (de 'naam' die we al gegeven hadden toen ik nog zwanger was en zo blijven we hem dan maar noemen, 2012 is het jaar van de draak) die mij moeder zou maken. Dat vond ik wel heel lief van haar! Dat is inderdaad ontzettend lief! Ik zou zelf ook nog steeds niet weten hoe ik zou reageren als een vriendin van mij een miskraam had gehad. Gewoon veel luisteren, laten weten dat ik aan haar denk, denk ik. Iedereen is toch anders, dus wat voor mij werkt(e), hoeft voor een ander natuurlijk niet te werken. Lastig hoor.
Fieder	dinsdag 15 mei 2012 @ 18:18
	Coco, ik denk dat je gelijk hebt. Sparkling, wat lief van je vriendin!
Kursor	vrijdag 18 mei 2012 @ 21:15
	Ook ik zou niet weten hoe ik zou reageren. Wat ik zelf wel prettig vind is als iemand echt luistert en vraagt hoe ik me voel (ik vertel het zelf allemaal alsof ik het over iemand anders heb, alleen maar uitleggen en niet emotioneel). Ze prikken dan als het ware door m'n beschermlaagje. Er zijn er maar weinig die dat doen. Genoeg beginnen er over dat ze wel iemand kennen die een miskraam heeft gehad en dat er daarna toch nog een kind kwam of een reactie in de trant van je bent nog jong... Zo proberen ze je weer een beetje op te beuren, maar ik trek dat zelf niet zo goed eigenlijk. Ik hoop dat ik, mocht het aan de orde zijn, invoelend kan reageren. Shandaly, goed dat je bij het telefonische nagesprek nog bent teruggekomen op je vervelende ervaringen op de opnamedag. Meer dan excuses kan inderdaad niet, maar fijn dat je die hebt en waarschijnlijk heb je dan ook wel de indruk gekregen dat jouw boodschap echt overkwam. Ik hoop dat een extra controle voor je cyclus niet nodig gaat zijn. Wat de mijne betreft...ik dacht dat ik alweer ongesteld was geworden...daar kom ik denk ik maar weer op terug. Ik herken het niet als een menstruatie. Een aantal dagen helderrood, een dag niets en dan ineens weer wel. Helemaal geen oud bloed ofzo. Ik gok nu toch meer op steeds weer vloeien eigenlijk. Is dit niet vergelijkbaar met wat Fieder had? Voor een echte menstruatie zou het, ivm hCG die eerst een stuk moet dalen (hoeft niet negatief te zijn) voor je cyclus op gang komt, nog vrij vroeg zijn. Nou ja, ik vind het gewoon irritant en verwarrend...en ik wil weten wat er allemaal aan de hand (is geweest). Standje ongeduld ben ik zo af en toe; wordt moe van mezelf, bleh. Ik moet zeggen dat ik de afgelopen wel heel veel heb geleerd. Praten, proberen emoties te delen, niet alleen maar sterk zijn, ietwat assertief zijn, voor mezelf opkomen...en dan word ik heel verdrietig dat ik die ervaringen heb opgedaan omdat er helaas geen kindje komt en ik nog steeds niet duidelijk heb wat er eventueel met mij aan de hand is.
Fieder	zaterdag 19 mei 2012 @ 09:51
	Kursor, goed dat ook jij er nog een positieve kant in kan vinden! Hoe cliche ook, je gaat hier sterker uit komen... Ik herken je 1e stukje, op de automatische piloot de details geven. En dat opbeuren is ook vervelend ja. Ik begrijp het heel goed, zou het zelf ook doen denk ik. Maar je hoort het toch liever niet eigenlijk. Ik ben ongeveer een maand na mn curettage 2 dagen veel helder rood bloed verloren met veel krampen. Toen had ik wel al n wit streepje geplast. Vermoed dat dit de 1e menstruatie was. Tot op heden weer niks. Tussendoor wel regelmatig bruinverlies. Rood bloed telt officieel wel als n menstruatie, maar die van mij duren meestal 7 dagen. Dus ik wacht nog steeds n 'echte' af (voor mijn doen dan). De eerste weken na de curettage (toen mn hcg begon te dalen dus) heb ik ook een aantal dagen gebloed, dan weer niet, dan weer wel. Heel wisselend. Had zelf t idee dat dat nog van de ingreep kwam, maar kan ook best iets hormonaals geweest zijn? Je moet binnenkort weer bloed prikken zeker? En heb je nog een zwangerschapstest gedaan pas? Als die wit is kan je in principe ongesteld zijn.
Kursor	zaterdag 19 mei 2012 @ 19:59
	Fieder, bedankt nog voor het vertellen hoe het bij jou is gegaan. Ik heb toen het bloeden begon geen test gedaan aangezien ik net twee dagen daarvoor nog een hCG-bepaling op bloed had gehad. In de tussentijd zou de waarde nog niet naar 0 gedaald zijn, dus een test zou niet veel toevoegen. Denk dat ik het bloedverlies ook maar ga aankaarten bij de nacontrole. Komende donderdag moet ik weer opnieuw gaan prikken (waarom er dan twee weken tussen zaten...geen idee). Ik hoop dat het dan (zo goed als) weg is, maar durf er niet te hard op te hopen. Bang dat het tegen gaat vallen. Zal dan ook maar informeren of er al wat bekend is over de revisie in Nijmegen. ...en waarom denk ik nog steeds aan hoe het nu had kunnen zijn...en waarom raak ik van af in de Ikea, ook al zo'n verzamelplaats van bolle buiken...heb als troost maar een broodje rosbief op (en dan ga ik alweer huilen; m'n man zegt juist dat ik er maar van moet genieten, want hopelijk kan dat binnenkort niet meer).
Nanuke	zaterdag 19 mei 2012 @ 23:03
	Kursor, iedereen zegt in zo'n situatie dat je ervan moet genieten omdat het 'straks, binnenkort, ooit, niet meer kan' maar dat verandert toch niets aan hoe jij je voelt. Als jij er nog niet van kan genieten, dan hoef je dat ook helemaal niet te doen. Het is een verdriet dat heel diep gaat en dat is niet zomaar weg. Dus huil maar lekker als jij moet huilen, en laat je niet vertellen wat je wel of niet zou moeten voelen.
Fieder	zondag 20 mei 2012 @ 11:18
	Kursor ik snap dat je nergens op durft te hopen nu. Hoop dat ze die revisie dan gedaan hebben! En natuurlijk op een dikke vette 0!! En ik begrijp je Ikea stukje zo goed! Ikea is echt geeeen goede plek om te zijn als je met dit soort dingen bezig bent buiken, wagens, kindjes overal Dikke kus hoor, en huil maar gewoon als je dat nodig hebt. Het is allemaal nog zo onzeker en onduidelijk... Ik hoop zo hard dat je snel goed nieuws krijgt
-Tuktuk-	woensdag 23 mei 2012 @ 12:12
	Moederdag vond ik echt een afschuwelijke dag dit jaar De lompe opmerking van mijn schoonzus heeft daar niet echt aan meegeholpen "Jaaa, vandaag is moederdag. Alle moeders worden lekker verwend en hoeven lekker niets te doen!" En ik stond met legen handen Maar goed, daarvoor kwam ik niet het topic binnen walsen.... Mijn vriend en ik hebben een behoorlijk rotjaar achter de rug (verlies van zijn vader, ziekte, etc.). Hij is hier erg door van slag en blijft erg hangen in een negatieve spiraal. Het enorme verdriet van het verliezen van ons kindje kwam dus grotendeels op mijn schouders neer, want voor mijn verdriet had hij simpelweg geen ruimte. Afgelopen zaterdag besloot ik dat ik zo niet door kan gaan en heb besloten om alleen verder te gaan. Voorlopig ben ik bij mijn ouders en ga ik hard op zoek naar eigen woonruimte.
Grijs	woensdag 23 mei 2012 @ 12:30
	-Tuktuk-, kunnen jullie niet samen hulp zoeken? Sterkte in elk geval!
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:40
	Soms zorgen dit soort gebeurtenissen ervoor dat je erachter komt dat je relatie gewoon niet is wat je erin zocht... Ik kan me niet voorstellen dat alleen het niet kwijt kunnen van je verdriet het enige is... Let op dat je zelf ook niet te veel gaat zwelgen. Een miskraam na 6 weken is echt niet te vergelijken met het overlijden van een ouder... Ik ken jullie verdere situatie niet en weet niet in hoeverre de negatieve spiraal van hem is, maar volgens mij zit jij er, gezien je reacties in dit topic, ook in en zou samen eens met iemand praten geen kwaad kunnen... Mits er nog genoeg liefde is natuurlijk...
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:43
	sowieso gaan mannen heel anders om met dit soort verlies. Waarschijnlijk heeft hij niet eens door dat 't jou nog zoveel doet...
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:46
	Oh en voor er hier iemand over me heen valt ivm ongevoeligheid omdat ik niet weet waar ik 't over heb... 2009 was mijn rotjaar, 4 miskramen, schoonvader overleden en een burnout Ik doe even hard, juist omdat ik weet wat het is...
Ticootje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:49
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:40 schreef flugeltje het volgende: Soms zorgen dit soort gebeurtenissen ervoor dat je erachter komt dat je relatie gewoon niet is wat je erin zocht... Ik kan me niet voorstellen dat alleen het niet kwijt kunnen van je verdriet het enige is... Let op dat je zelf ook niet te veel gaat zwelgen. Een miskraam na 6 weken is echt niet te vergelijken met het overlijden van een ouder... Ik ken jullie verdere situatie niet en weet niet in hoeverre de negatieve spiraal van hem is, maar volgens mij zit jij er, gezien je reacties in dit topic, ook in en zou samen eens met iemand praten geen kwaad kunnen... Mits er nog genoeg liefde is natuurlijk... Ik denk dat verdriet bij elke persoon anders is en dat je het simpelweg niet kunt vergelijken. Maar zo prille zwangerschap, besef je gewoon dat erg veel prille zwangerschappen niet goed gaan. Meestal weet je niet eens dat je zwanger bent, en ben je een paar dagen te laat ofzo.. Bij 6 weken zwangerschap is er ook niet echt sprake van een kindje, maar het is niet meer dan een vruchtje, zelfs nog zonder hartje...
-Tuktuk-	woensdag 23 mei 2012 @ 12:50
	Ja, ik val wel een beetje over je ongevoeligheid. Deze beslissing is echt niet zomaar genomen. Er staat ook niet voor niets "verlies van zijn vader, ziekte, etc.. We hebben echt een afschuwelijk jaar achter de rug, waar we niet zo 123 uit gaan komen. Het doet me ontzettend veel pijn, maar ik MOET voor mezelf kiezen, omdat ik er anders aan onderdoor ga. Dus als je de verder situatie niet kent, houd dan gewoon je mond. En nee, zwelgen is wel het laatste dat ik doe. Ik werk keihard om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen, maar daar moeten er wel twee aan meewerken.
Tally	woensdag 23 mei 2012 @ 12:52
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:50 schreef -Tuktuk- het volgende: Ja, ik val wel een beetje over je ongevoeligheid. Deze beslissing is echt niet zomaar genomen. Er staat ook niet voor niets "verlies van zijn vader, ziekte, etc.. We hebben echt een afschuwelijk jaar achter de rug, waar we niet zo 123 uit gaan komen. Het doet me ontzettend veel pijn, maar ik MOET voor mezelf kiezen, omdat ik er anders aan onderdoor ga. Dus als je de verder situatie niet kent, houd dan gewoon je mond. En nee, zwelgen is wel het laatste dat ik doe. Ik werk keihard om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen, maar daar moeten er wel twee aan meewerken. Jij wilt je verhaal kwijt en doet dat op een discussieforum. Dus moet je niet gek kijken dat mensen reageren ook al kennen ze de rest van de situatie niet. Dan zou je de rest van de situatie er in moeten zetten zodat men daar niet over kan vallen.
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:52
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:50 schreef -Tuktuk- het volgende: Ja, ik val wel een beetje over je ongevoeligheid. Deze beslissing is echt niet zomaar genomen. Er staat ook niet voor niets "verlies van zijn vader, ziekte, etc.. We hebben echt een afschuwelijk jaar achter de rug, waar we niet zo 123 uit gaan komen. Het doet me ontzettend veel pijn, maar ik MOET voor mezelf kiezen, omdat ik er anders aan onderdoor ga. Dus als je de verder situatie niet kent, houd dan gewoon je mond. En nee, zwelgen is wel het laatste dat ik doe. Ik werk keihard om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen, maar daar moeten er wel twee aan meewerken. Daarom zeg ik ook, ik ken jullie situatie niet. Ik viel even over het feit dat je het alleen over het verdriet had wat je niet kwijt kon. Niet omdat ik je neer wil sabelen, maar omdat ik het zonde zou vinden als je een mooie relatie hierom zou weggooien. (jullie houden immers genoeg van elkaar om ook aan kinderen te willen beginnen)
-Tuktuk-	woensdag 23 mei 2012 @ 12:53
	Joh, laat ook maar.
Ticootje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:53
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:50 schreef -Tuktuk- het volgende: Ja, ik val wel een beetje over je ongevoeligheid. Deze beslissing is echt niet zomaar genomen. Er staat ook niet voor niets "verlies van zijn vader, ziekte, etc.. We hebben echt een afschuwelijk jaar achter de rug, waar we niet zo 123 uit gaan komen. Het doet me ontzettend veel pijn, maar ik MOET voor mezelf kiezen, omdat ik er anders aan onderdoor ga. Dus als je de verder situatie niet kent, houd dan gewoon je mond. En nee, zwelgen is wel het laatste dat ik doe. Ik werk keihard om alles zo normaal mogelijk te laten verlopen, maar daar moeten er wel twee aan meewerken. Helaas kom je er in moeilijke situaties pas achter of je relatie dat aankan...
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:55
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:49 schreef Ticootje het volgende: [..] Ik denk dat verdriet bij elke persoon anders is en dat je het simpelweg niet kunt vergelijken. Maar zo prille zwangerschap, besef je gewoon dat erg veel prille zwangerschappen niet goed gaan. Meestal weet je niet eens dat je zwanger bent, en ben je een paar dagen te laat ofzo.. Bij 6 weken zwangerschap is er ook niet echt sprake van een kindje, maar het is niet meer dan een vruchtje, zelfs nog zonder hartje... Het ergste verdriet wat je zelf meemaakt is inderdaad altijd het ergst voor jezelf, dan valt elk vergelijk weg. Ik bedoelde het ook niet kwaad, maar ik kan mezelf voorstellen dat haar vriend meer bezig is met het verdriet om z'n vader dan om het verlies van een relatief prille zwangerschap (wat voor hem sowieso al heel erg onwerkelijk is)
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:56
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:53 schreef -Tuktuk- het volgende: Joh, laat ook maar. Ik bedoelde het niet kwaad... Juist omdat ik weet hoe moeilijk dit soort situaties zijn reageerde ik... Je relatie komt gewoon flink onder druk te staan.
Ticootje	woensdag 23 mei 2012 @ 12:59
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:55 schreef flugeltje het volgende: [..] Het ergste verdriet wat je zelf meemaakt is inderdaad altijd het ergst voor jezelf, dan valt elk vergelijk weg. Ik bedoelde het ook niet kwaad, maar ik kan mezelf voorstellen dat haar vriend meer bezig is met het verdriet om z'n vader dan om het verlies van een relatief prille zwangerschap (wat voor hem sowieso al heel erg onwerkelijk is) Dat is zo... Voor mannen is het meestal pas tastbaar als ze er echt iets mee kunnen... Het is naar dat jullie geen ruimte meer hadden voor ieders verdriet.
Sorbootje	woensdag 23 mei 2012 @ 15:25
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 12:53 schreef -Tuktuk- het volgende: Joh, laat ook maar. Als je geen (ook nog goed bedoeld!) reactie wilt op wat je schrijft moet je een dagboek nemen. Als je ook zo op je partner reageert snap ik dat het niet zo gezellig is thuis.
Elmo76	woensdag 23 mei 2012 @ 15:42
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 15:25 schreef Sorbootje het volgende: [..] Als je geen (ook nog goed bedoeld!) reactie wilt op wat je schrijft moet je een dagboek nemen. Als je ook zo op je partner reageert snap ik dat het niet zo gezellig is thuis. Amen
Oognip	woensdag 23 mei 2012 @ 19:15
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 15:25 schreef Sorbootje het volgende: [..] Als je geen (ook nog goed bedoeld!) reactie wilt op wat je schrijft moet je een dagboek nemen. Als je ook zo op je partner reageert snap ik dat het niet zo gezellig is thuis. Au
simmu	woensdag 23 mei 2012 @ 19:18
	mensen afzeiken is een topic verderop toch sure, het hoort hier niet. maar die hardheid en oordeel evenmin
Sorbootje	woensdag 23 mei 2012 @ 19:50
	Ik heb nog geen oordeel voorbij zien komen en afzeiken evenmin.
.Sparkling.	woensdag 23 mei 2012 @ 20:00
	Ik begrijp best dat dit niet is wat Tuktuk wil horen.. Ik zei het al eerder, je hebt een moeilijke beslissing moeten maken Tuktuk, ik hoop dat het je goed gaat! Overigens.. Ik ben mijn moeder verloren en ik vond het soort verdriet best aardig op elkaar lijken. Het gevoel van rouwen was bij mijn moeder net zo sterk als bij de miskraam. Bij mijn moeder had ik alleen veel meer moeite om mijn normale leven terug te vinden.
flugeltje	woensdag 23 mei 2012 @ 20:06
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 19:18 schreef simmu het volgende: mensen afzeiken is een topic verderop toch sure, het hoort hier niet. maar die hardheid en oordeel evenmin afzeiken? Ik probeerde alleen maar goedbedoeld even een spiegel voor te houden. Ik weet hoe pijnlijk het kan zijn en dat je dan elkaar wel eens uit het oog kunt verliezen. Zou zonde zijn om daar je relatie voor op het spel te zetten... Maar goed, zelfs goedbedoeld advies is blijkbaar niet welkom. Ik weet wel dat ik destijds blij was dat iemand me even met beide benen op de grond zette. Ik heb nu nog steeds m'n geweldige vent en als bonus nog twee miniventjes ook...
Troel	woensdag 23 mei 2012 @ 20:25
	Ik hoop voor je dat dit inderdaad de juiste keuze is en dat je niet uit verdriet en hormoonfrustratie gehandeld hebt en er spijt van gaat krijgen. Dat zou zowel voor je ex als voor jou nog een extra hobbel in een moeilijke periode zijn
Sorbootje	woensdag 23 mei 2012 @ 20:27
	Ik heb in mijn leven meer geleerd van mensen die kritisch waren dan van mensen die zeiden wat ik wilde horen. Neemt niet weg dat ik haar alle geluk wens.
Troel	woensdag 23 mei 2012 @ 20:33
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 20:00 schreef .Sparkling. het volgende: Ik begrijp best dat dit niet is wat Tuktuk wil horen.. Ik zei het al eerder, je hebt een moeilijke beslissing moeten maken Tuktuk, ik hoop dat het je goed gaat! Overigens.. Ik ben mijn moeder verloren en ik vond het soort verdriet best aardig op elkaar lijken. Het gevoel van rouwen was bij mijn moeder net zo sterk als bij de miskraam. Bij mijn moeder had ik alleen veel meer moeite om mijn normale leven terug te vinden. Maar jij bent de vrouw die de miskraam meemaakte en was zelf zwanger Dat maakt echt een groot verschil
simmu	donderdag 24 mei 2012 @ 09:53
	quote: Op woensdag 23 mei 2012 20:06 schreef flugeltje het volgende: [..] afzeiken? Ik probeerde alleen maar goedbedoeld even een spiegel voor te houden. Ik weet hoe pijnlijk het kan zijn en dat je dan elkaar wel eens uit het oog kunt verliezen. Zou zonde zijn om daar je relatie voor op het spel te zetten... Maar goed, zelfs goedbedoeld advies is blijkbaar niet welkom. Ik weet wel dat ik destijds blij was dat iemand me even met beide benen op de grond zette. Ik heb nu nog steeds m'n geweldige vent en als bonus nog twee miniventjes ook... draai die spiegel eens ff om dan. goedbedoeld advies prima, maar dit is gewoon ronduit bot.