Zwanger... en dan gaat het mis #10

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:59 schreef Amoriel het volgende:
Over een paar maanden gaan we gewoon gezellig met z'n allen verhalen over zwangerschapskwaaltjes uitwisselen in het andere topic Afgesproken?

Mijn vriend riep gisteren: "ik wil je niet aandoen wat je al een keer hebt meegemaakt"
Ik geloof dat ie een beetje bang is..
mijn reactie was alleen maar: "It takes two" En ik zie een last van zijn schouders vallen.

Wat een goed idee, naar disney!!! leuk om naar uit te kijken!!

Zaterdag is "mijn" ventje jarig wordt alweer 3.. ondertussen denk ik.. ja, weer een jaar voorbij... Die kleine van mij was 1 geworden.. Heel dubbel en ik mag niet terug kijken, maar zo nu en dan doe ik dat... Vanaf maandag niet meer! Dan weer verder...

En dan inderdaad richting een topic om dus de kwaaltjes uit te wisselen?

quote:

Dat duiveltje heb ik ook hoor! Is heel moeilijk uit te leggen vind ik. Je bent blij voor een ander maar je wilt zelf ook zo graag. Rotgevoel is dat!
Ik merk dat ik zelf heel snel anderen ga troosten. Als ik vertel dat ik een miskraam heb gehad en ze zo geschokt en meelevend gaan kijken... Dat ik dan zelf zeg dat het ok is en dat ik gelukkig nog niet zo ver was, al die rotcliches dus. Stom he??

Dat ken ik... Dat zit in je.. is het bezorgde .. een echte mama merk ik al...

Dat heb ik ook Fieder! Mensen troosten om 'ons' verdriet.
Mijn schoonvader vroeg maandag hoe het is gegaan in het ziekenhuis en ik zag ze heel geschokt kijken. Ik praat er dan ook zo makkelijk over alsof ik het niet zelf heb meegemaakt, meer alsof ik het via via heb gehoord. Raar hè? Gewoon een verhaal vertellen zonder emotie..
Mijn schoonmoeder daarintegen zei: "het is verbazend hoe snel je een een band voelt met je kindje hè? En wat verdrietig dat het dan wordt weggenomen". En toen gingen de sluisdeuren weer open..

Dolfina, mijn man is ook heel bang om het me nog eens door te laten maken. Dat vind ik echt onzin, wel heel lief maar ja, hij maakt het net zo goed mee. Maar hij heeft het zo moeilijk gevonden om de pijn te zien en het verdriet. Dat vindt hij moeilijker dan de miskraam zelf.
Maar ik loop honderd keer liever nog eens risico op een miskraam dan het niet meer proberen uit angst. De wens voor een kindje is zo sterk!

Ik wil nog even zeggen dat ik dit zo'n fijn topic vind en jullie zijn allemaal zo lief!

Net eventjes met mijn vriendin gesproken. Een beetje dubbel gevoel heb ik. Ze zegt dat ik haar het idee heb gegeven dat mijn miskraam het enige was dat er toe deed. Nu geef ik toe dat ik in de weken tussen het horen dat het mis was en de daadwerkelijke miskraam erg in mijn eigen wereld leefde. Ik interesseerde me weinig in mensen en had eigenlijk meer dan genoeg aan mijn eigen verdriet. Dus ik begrijp dat ze dat denkt. Aan de andere kant snap ik niet waarom ze daar geen begrip voor had. Het was mijn kindje die dood ging en waar ik 1,5 maand dood mee heb rond gelopen. Dan is het toch niet zo gek dat ik eigenlijk alleen met de miskraam bezig was?
Ik heb mijn excuses aangeboden omdat ik nooit het idee heb willen geven dat ze haar verhaal niet bij me kwijt kan en dat spijt me ook echt. Bah, zit te huilen in bad nu. Ik heb er wel een knoeiboel van gemaakt zeg..

Sparks
Het komt wel goed. Dit is uit te praten... Je weet nu in ieder geval wat er bij haar stak, en als jullie er over praten zal ze ook wel inzien dat het jouw bedoeling niet was om haar buiten te sluiten. Het is gewoon een rotsituatie, ook voor buitenstaanders, juist ook voor buitenstaanders, omdat het zo moeilijk is om te reageren. Je zei zelf ook al dat je soms meer bezig bent 'anderen te troosten'..
Het komt wel goed...

quote:

Op woensdag 11 april 2012 20:05 schreef .Sparkling. het volgende:
Dat heb ik ook Fieder! Mensen troosten om 'ons' verdriet.
Mijn schoonvader vroeg maandag hoe het is gegaan in het ziekenhuis en ik zag ze heel geschokt kijken. Ik praat er dan ook zo makkelijk over alsof ik het niet zelf heb meegemaakt, meer alsof ik het via via heb gehoord. Raar hè? Gewoon een verhaal vertellen zonder emotie..
Mijn schoonmoeder daarintegen zei: "het is verbazend hoe snel je een een band voelt met je kindje hè? En wat verdrietig dat het dan wordt weggenomen". En toen gingen de sluisdeuren weer open..

Dolfina, mijn man is ook heel bang om het me nog eens door te laten maken. Dat vind ik echt onzin, wel heel lief maar ja, hij maakt het net zo goed mee. Maar hij heeft het zo moeilijk gevonden om de pijn te zien en het verdriet. Dat vindt hij moeilijker dan de miskraam zelf.

Mijn vriend heeft mij niet meegemaakt in die periode zelf.. Wij zijn pas juni pas 1 jaar samen (al kennen we elkaar wel langer) .. Maar hij heeft wel naar Knijn gevraagd, want die staat gewoon, op goede dagen in de huiskamer.. En in slechte dagen bij mij in bed. En zo heb ik ook en sleutelhanger met een hand waarin een kindje ligt.. (gekregen voor mijn zwangerschap.) dus de verhalen kent hij. En hij weet van vroeger, van de schop die ik gehad heb. Dus ja, hij weet wat af en toe mijn verdriet is.

quote:

Maar ik loop honderd keer liever nog eens risico op een miskraam dan het niet meer proberen uit angst. De wens voor een kindje is zo sterk!

Ik wil nog even zeggen dat ik dit zo'n fijn topic vind en jullie zijn allemaal zo lief!

Mee eens, ik ga niet op save spelen uit angst.
ook ook mee eens!! heerlijk om zo je hart te luchten, ondanks dat het voor mij al langer geleden is.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 21:54 schreef .Sparkling. het volgende:
Net eventjes met mijn vriendin gesproken. Een beetje dubbel gevoel heb ik. Ze zegt dat ik haar het idee heb gegeven dat mijn miskraam het enige was dat er toe deed. Nu geef ik toe dat ik in de weken tussen het horen dat het mis was en de daadwerkelijke miskraam erg in mijn eigen wereld leefde. Ik interesseerde me weinig in mensen en had eigenlijk meer dan genoeg aan mijn eigen verdriet. Dus ik begrijp dat ze dat denkt. Aan de andere kant snap ik niet waarom ze daar geen begrip voor had. Het was mijn kindje die dood ging en waar ik 1,5 maand dood mee heb rond gelopen. Dan is het toch niet zo gek dat ik eigenlijk alleen met de miskraam bezig was?
Ik heb mijn excuses aangeboden omdat ik nooit het idee heb willen geven dat ze haar verhaal niet bij me kwijt kan en dat spijt me ook echt. Bah, zit te huilen in bad nu. Ik heb er wel een knoeiboel van gemaakt zeg..

Je hebt er geen knoeiboel van gemaakt meis, je hebt op dat moment je eigen wereld gemaakt. Dat is normaal!!! Ik heb dat ook gehad, ik heb mijn wereld ook klein gemaakt op dat moment en heel eerlijk ik vind dat jij je wereld al snel weer groter maakt, in vergelijking tot mij. Ik heb van Sept. tot januari een hele kleine wereld gehad.
En sorry dat ik het zeg... maar een echte vriendin begrijpt dat!! Dat je er sorry voor zegt naar haar toe, snap ik helemaal.. heb ik achteraf ook gedaan. En mensen die je goed kennen en weten hoe je bent, hadden ook kunnen zeggen: "Sparkling, ik moet mijn verhaal kwijt!! Ik zou het fijn vinden als je heel even kan luisteren, daarna gaan we weer terug in jouw wereldje!" Dan had je geluisterd..
Probeer dit los te laten!! Zij had duidelijk moeten zijn en iets meer na moeten denken hoe het voor jou is.
ook hier geldt.. pm staat open.. dm staat open voor jullie allemaal natuurlijk

Nou Sparkling, mijn verhaal was uiteraard totaal anders, maar zelfs daarmee heb ik 3 weken in een cocon gezeten. Niet eens omdat ik dat per se wilde, maar gewoon omdat het zo allesomvattend was dat er gewoon echt geen ruimte voor andere dingen was in mijn hoofd.
In jouw geval dus nog eens dubbel versterkt omdat jij je kindje zo heel graag wilde. Ik vind het eerlijk gezegd maar vreemd dat jouw vriendin daar geen begrip voor heeft... Ik zou het mezelf iig niet enorm aantrekken hoor. Je hebt genoeg aan je hoofd en dit ligt echt niet bij jou of aan jou!

Wat een lieve reacties hier. Dankjewel
Ik heb erg slecht geslapen hierdoor. Ik krijg vandaag nog een mailtje als het goed is dus even kijken wat daar in staat. Ik denk dat ze nog nooit een miskraam in haar directe omgeving heeft meegemaakt en dus niet weet wat voor impact het heeft. Jammer.. En inderdaad, als ze me had gezegd dat ze ergens mee zat had ik tijd gemaakt, natuurlijk! Ik vind het rot dat een vriendschap van meer dan 10 jaar zo moet lopen..

Dolfina, ik vind het helemaal niet gek dat jij je nog langer in je wereldje hebt opgesloten hoor! Het was nogal wat! Ik wist dat ik zwanger was. Jij kreeg tegelijk te horen dat je zwanger was geweest en dat het mis was. Dat zijn 2 hele grote schokken tegelijk..

quote:

Op donderdag 12 april 2012 09:29 schreef .Sparkling. het volgende:
Wat een lieve reacties hier. Dankjewel
Ik heb erg slecht geslapen hierdoor. Ik krijg vandaag nog een mailtje als het goed is dus even kijken wat daar in staat. Ik denk dat ze nog nooit een miskraam in haar directe omgeving heeft meegemaakt en dus niet weet wat voor impact het heeft. Jammer.. En inderdaad, als ze me had gezegd dat ze ergens mee zat had ik tijd gemaakt, natuurlijk! Ik vind het rot dat een vriendschap van meer dan 10 jaar zo moet lopen..

Wat je kan doen is op papier zetten wat er in je om is gegaan en dat je het vervelend vindt dat je je vriendin er mee gekwetst hebt. Maak wel duidelijk dat op dat moment alles anders was voor je.
En sorry dat ik het zeg, maar een goede vriendin begrijpt naar mijn idee toch echt wel dat met sommige gebeurtenissen je een eigen wereld creeert?

quote:

Dolfina, ik vind het helemaal niet gek dat jij je nog langer in je wereldje hebt opgesloten hoor! Het was nogal wat! Ik wist dat ik zwanger was. Jij kreeg tegelijk te horen dat je zwanger was geweest en dat het mis was. Dat zijn 2 hele grote schokken tegelijk..

Dat is ook weer waar, plus dat mijn toenmalige vriend mij gedumpt heeft in okt/nov. Dus alles hakte er gelijk 2 x zo hard in.

Vandaag werkt niet echt mee, dat het zulk "zeik" weer is...

quote:

Op donderdag 12 april 2012 08:56 schreef Brighteyes het volgende:
Ik vind het eerlijk gezegd maar vreemd dat jouw vriendin daar geen begrip voor heeft... Ik zou het mezelf iig niet enorm aantrekken hoor. Je hebt genoeg aan je hoofd en dit ligt echt niet bij jou of aan jou!

Dit dus. Ik word persoonlijk nogal pisnijdig als ik lees hoe zij reageerde.

Poeh Coco, ik schrok even toen ik jou als laatste poster zag in dit topic...

Hoe is het nu Sparks?

(Ik wil van dat bloeden af.. heb Libresse nu inmiddels wel genoeg gesponsord )

(Oops.. zie net dat ik mijn vorige post niet netjes onder deze kloon had gepost... Nah ja, iedereen weet het inmiddels toch wel)

quote:

Op donderdag 12 april 2012 16:17 schreef Amoriel het volgende:
Poeh Coco, ik schrok even toen ik jou als laatste poster zag in dit topic...

Hoe is het nu Sparks?

(Ik wil van dat bloeden af.. heb Libresse nu inmiddels wel genoeg gesponsord )

(Oops.. zie net dat ik mijn vorige post niet netjes onder deze kloon had gepost... Nah ja, iedereen weet het inmiddels toch wel)

Ik heb nog altijd geen idee wie jij bent als niet-kloon, zeg maar

En niet mijn bedoeling om iemand te laten schrikken! Maar lees uiteraard gewoon mee hier en reageer van tijd tot tijd

Ik kan me voorstellen dat dat bloeden langzaamaan echt heel vervelend begint te worden. Zelf geen ervaring met curettage, kan het zijn dat het dan langer blijft bloeden? Bij mij begon het bloeden toen op zaterdagavond, zondagochtend rond 6u verloor ik het vruchtje, en ik denk dat ik toen een dag of vijf nog heb gebloed. Was vergelijkbaar met een wat langere menstruatie, qua duur.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 16:26 schreef Cocotrimonium het volgende:

[..]

Ik heb nog altijd geen idee wie jij bent als niet-kloon, zeg maar

En niet mijn bedoeling om iemand te laten schrikken! Maar lees uiteraard gewoon mee hier en reageer van tijd tot tijd

Ik kan me voorstellen dat dat bloeden langzaamaan echt heel vervelend begint te worden. Zelf geen ervaring met curettage, kan het zijn dat het dan langer blijft bloeden? Bij mij begon het bloeden toen op zaterdagavond, zondagochtend rond 6u verloor ik het vruchtje, en ik denk dat ik toen een dag of vijf nog heb gebloed. Was vergelijkbaar met een wat langere menstruatie, qua duur.

Dat had ik inderdaad ook... 1 dag "ongesteld" toen vruchtje verloren en daarna nog een 5 dgn gebloed.. Dus inderdaad iets langer als normale ongesteldheid.

Hoe zit het met curettage dan, wat is "normaal"?

Mss dat de duur ook nog wel mee speelt. Ik kan me voorstellen dat je langer bloed als je al iets verder was. Ik heb geen idee wanneer er een placenta gevormd word en die ook vastraakt aan je baarmoederwand, maar dan is het wondje natuurlijk iets groter.

_{Mijn currettage is nu 2w2d geleden en ik verlies nog steeds wel wat bloed.}

Placenta wordt volgens mij rond week 11 gevormd.

Ik was overigens net geen 8 weken toen ik de miskraam kreeg (en vermoed zelf dat het 'echt' is misgegaan tegen de 7 weken aan). Kan me goed voorstellen dat je meer bloed verliest naarmate je verder in de zwangerschap bent.

Daarbij lijkt het mij logisch (gevoelsmatig) dat een curettage sowieso meer bloedverlies met zich meebrengt (aangezien het toch een medische ingreep is).

De kans is erg groot dat het bij mij ook is mis gegaan. Ik denk dat ik afgelopen zondag het vruchtje ben verloren na een week van wat bloedverlies in de ochtend. Nadat ik vruchtje verloren heb, had ik spontaan geen bloedingen meer. Dat begon wel weer een beetje de volgende dag maar sinds gisteren is het helemaal gestopt. Morgenvroeg krijg ik een echo om te kijken of het echt allemaal weg is. Ik heb er zelf niet meer veel vertrouwen in. Ons zeer onverwachte cadeautje is ons ruw weer afgepakt. Ik kan er wel goed - zowel geestelijk als lichamelijk - mee om gaan. Met twee kinderen en werk moet je ook wel doorgaan. Alleen vraag ik me wel af en toe af waarom ik zwanger ben/was als het toch niet goed was. Deze zwangerschap hoefde op zich niet meer ivm mij leeftijd en voorgeschiedenis. Voor ons was dat boek eigenlijk gesloten. Nou ja, daar krijgen we natuurlijk nooit antwoord op.

Crap Diaan, ik sta te trillen op mijn benen omdat ik je naam zag staan en dacht dat je vanochtend de echo had.. Heel veel succes morgen, ik zal aan je denken en ik blijf duimen tot de laatste snik

quote:

Op donderdag 12 april 2012 17:02 schreef Incantrix het volgende:
Crap Diaan, ik sta te trillen op mijn benen omdat ik je naam zag staan en dacht dat je vanochtend de echo had.. Heel veel succes morgen, ik zal aan je denken en ik blijf duimen tot de laatste snik

dankjewel lieverd!

Och Diaan

en even een hart onder de riem voor alle dames in dit topic voor wie van toepassing: sterkte, en hopelijk snel weer over naar z&g!

Oh Diaan ik heb je verhaal in het andere topic gevolgd en ook ik blijf duimen voor je hoor. Maar als het toch mis is dan kan je hier terecht. Dat rotwachten ook...

Over duur van bloedverlies: de 1e week na de curettage heb ik bijna niet gebloed, de tweede week best wel veel. Toen een paar dagen niks, toen een paar dagen bruinverlies, nu al een dag mooi witte prut . Waar een mens niet blij mee kan zijn. Ik heb van het ziekenhuis begrepen dat 3 weken zeker niet uitzonderlijk is.
Ik heb zelf het idee dat het wondje soms weer wat opengaat, zo voelt het dan iig.

Sparkling, jeetje meid, wat een rotsituatie zit je nou weer in. Ik vind persoonlijk dat je echt niks verkeerd hebt gedaan. Ook ik heb weken niemand gesproken en als iemand dat na uitleg van de situatie nog erg zou vinden zou ik er helemaal klaar mee zijn!
Begrijp ik het goed als je vriendin zelf ook een verhaal kwijt moest bij jou? Dat ze daarom zo boos is? Of zou het zijn omdat je haar niet meteen gebeld hebt?
Ik snap dat je haar al heel lang kent en haar niet wilt kwetsen maar je hebt niks verkeerd gedaan, echt niet!
Laat je geen schuldgevoel aanpraten hoor!! Je had tijd nodig, heeeeel normaal.
Wat stond er nog in de mail?

[ Bericht 16% gewijzigd door Fieder op 12-04-2012 17:50:42 ]

Nou ja, over dat bloedverlies... ik bloedde al een tijdje voordat ik wist dat ik zwanger was enzo. Denk dat ik morgen al 7 weken continu 'ongesteld' ben, dus het begint te vervelen.'Het is nu net 8 dagen na de curettage, dus het zal ook nog wel even aanhouden ook

Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte!

En Diaan, ik duim mee dat het toch gewoon goed is! Succes morgen!

quote:

Op donderdag 12 april 2012 17:25 schreef Amoriel het volgende:
Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte!

_{Lief van je, maar zoals gezegd, mijn situatie is totaal anders, ik heb geen miskraam gehad. Wel een currettage, dat was de reden dat ik mijn ervaring erin gooide, omdat het zo recent is dat ik nog precies weet qua vloeien enzo.}

[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 12-04-2012 17:43:28 ]

Ik heb jouw verhaal ook helemaal gemist BE? Mag ik vragen waarom je gecuretteerd bent? Bijna tegelijkertijd met mij dan.

Ja tuurlijk Amoriel jij hebt vooraf ook nog bloed verloren. Ik heb dat niet, dus sta daar steeds niet bij stil. Blegh 7 weken!
Ik snap dat je t zat bent. Het zal binnenkort wel stoppen hoop ik voor je.

Hoe zat het nou ook alweer? Moet je een week bloedvrij zijn? Of gewoon dag of 3?

Ik PM je even Fieder. Het verhaal past niet in dit topic.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 17:25 schreef Amoriel het volgende:
Nou ja, over dat bloedverlies... ik bloedde al een tijdje voordat ik wist dat ik zwanger was enzo. Denk dat ik morgen al 7 weken continu 'ongesteld' ben, dus het begint te vervelen.'Het is nu net 8 dagen na de curettage, dus het zal ook nog wel even aanhouden ook

Ik had die van jou helemaal gemist trouwens BE... Sterkte!

En Diaan, ik duim mee dat het toch gewoon goed is! Succes morgen!

Ik vind dit wel heeel lang hoor...
Ik had na mijn miskraam na 2 wkn al een moe gevoel enz. bleek dat ik tegen bloedarmoede aanliep, dus medicatie gekregen om het bloeden te stoppen.