Zwanger... en dan gaat het mis #10

Ik heb net toch maar even het ziekenhuis gebeld. Ik moet nog 2 weken wachten, is er dan nog steeds geen menstruatie of eisprong moet ik een afspraak maken en gaan ze een echo maken. Gelukkig, dat stelt me in ieder geval wat gerust. Was ook een lieve vrouw! Ze zei dat het lang kon duren bij sommige vrouwen maar dat ze ook begreep dat ik gewoon verder wil nu.

Kursor De achtbaan reed nog een stukje verder dus! Hopelijk kom je spoedig in een wat rustiger vaarwater en kun je alles een beetje verwerken.

.Sparkling.: Fijn dat ze je over 2 weken een echo zullen geven als er nog niets is! Kan me voorstellen dat dat je wel geruststelt inderdaad. Maar ik hoop mee dat het niet nodig is en dat je gewoon je menstruatie krijgt voor die tijd.

Ik herken verder ook wat je/jullie omschrijven. Ik had al snel een witte test, maar daarna nog geen menstruatie gehad. Geen idee of/wanneer er een eisprong is geweest ook. Ik zit nu op 5,5 week na de miskraam en nog geen menstruatie. Wel al een paar dagen flink gerommel in m'n buik dat elke keer bijna voelt alsof mijn menstruatie eraan komt. En daarvoor af en toe steken in m'n buik gehad. Kortom, volgens mij is mijn lichaam bezig met opruimen. De pukkeltjes die ik vorige week had schuif ik ook toe aan het opruimen/herstellen van hormoonwaardes. Voor het eerst ook dat ik hoop dat er dan maar een menstruatie doorkomt

Wat fijn sparkling! Ik hoop ook dat je voor die tijd ongesteld wordt, maar anders weet je dat je geholpen gaat worden.

Bellelena, jij ook al aan t wachten, pff. Hoop dat t snel mag komen.

Ik kwam er net achter dat mn gyn afspraak pas over 2 weken is, geen idee hoe ik me daarin heb kunnen vergissen... Die datum komt niet uit, dus vandaag verzet, over 3 weken
Tegen die tijd moet ik eigenlijk weer ongesteld geweest zijn, als die vorige bloeding de 1e x was, ben benieuwd.

Jeetje Fieder, dat zit niet mee. En je was al zo zenuwachtig.. Nog eventjes geduld dan maar!

Bellelena, het is rot he, die onzekerheid?
Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk verder gaan maar ik denk de hele dag door aan mijn cyclus die niet op gang wil komen. Ik draai bijna door soms, heb ik het gevoel
Gelukkig krijgen we over 3 weken de sleutel van ons nieuwe huis als het goed is, eventjes iets anders aan mijn hoofd.
Ik zie trouwens aan de ene kant wel op tegen het huis. Toen we gingen bezichtigen was ik nog zwanger en had ik volgens mij zelfs de eerste goede echo al gehad. Ik stond toen in het kamertje dat de babykamer zou worden en in mijn hoofd was ik die al aan het inrichten. En nu.. nu blijft dat kamertje leeg, in ieder geval voorlopig. Ik denk dat ik best nog eventjes zal staan huilen in dat kamertje..

Sparkling, goed dat je gebeld hebt en dat ze willen kijken als er over twee weken nog niets op gang is. Je gedachten over de babykamer komen me wel heel bekend voor...je hebt al een heel beeld en het gaat (voorlopig) allemaal niet door. Onze werkkamer had ik anders nu ook al flink op de schop gehad...en nu staat alles nog op precies dezelfde plek.

De anderen ook nog steeds aan het wachten, wat duurt dat toch allemaal zeg. Wachten op twee streepjes duurt lang, maar dit knaagt toch ook wel. Zeker als je van alles meent te voelen/herkennen.

Fieder: misschien een brutale vraag, maar wat voor soort vragen heb je voor bij de nacontrole? Als je niet wilt antwoorden, geen probleem.

Vandaag weer een nieuwe uitslag gekregen van de hCG-bepaling. Gezakt nu naar 40. Helaas maar twee halveringen ten opzichte van vorige week. Dat hadden er 3/4 "moeten" zijn. Ondanks dat was het ziekenhuis tevreden. Over twee weken weer. (Dat terwijl me maandag nog verteld was dat ik echt wekelijks moest komen tot ik 2x 0 zou hebben. Ik weet ook niet meer wat ze aan het doen zijn.) Hopelijk dan ook de uitslag van het pathologisch onderzoek in Nijmegen. En dan weet ik hoe ik verder in dit verhaal kan staan. Ik probeer wel weer gewoon te functioneren met werken bijvoorbeeld, maar het gaat me naar mijn idee nog niet zo goed af. 's Avonds stort ik dan wel in helaas...al best wat huilmomenten gehad, maar het lucht niet op.

Kursor, probeer ook aan jezelf te denken, als het even niet gaat ook proberen om dat toch aan te geven. Dat is niet erg en het is gewoon nu eenmaal niets niks waar je nu allemaal doorheen gaat. Ook instortmomenten en huilbuien horen daar soms bij. Hopelijk kan de uitslag van Nijmegen je wat rust brengen. En op zich al goed dat je hcg wel duidelijk zakt, jammer dat het dan toch net iets langzamer zakt dan je had gehoopt.

.Sparkling., inderdaad dat onzekere en vooral dat weer verder willen!
Ik heb nu wel een vermoeden dat ik misschien op 1 mei een eisprong heb gehad, ik had toen 1 keer een piepklein beetje bloed bij het afvegen. Echt 1 druppeltje. Zag er bij wijze van spreken meer uit als wat roze slijm. En online heb ik gelezen dat dat soms kan voorkomen bij een eisprong (of innesteling, maar dan had ik nu al wel een positieve test gehad moeten hebben). Dat zou betekenen dat ik dan ongeveer 15 mei ongesteld wordt (of met veel geluk opnieuw een positieve test kan hebben, maar daar reken ik niet echt op gezien onze klusmomenten, net niet genoeg in de buurt van 1 mei waren gok ik). Dus ik heb weer even een datum om me aan vast te houden, dat helpt al wel met de onzekerheid. En nu maar weer verder afwachten...
En met dat kamertje, ik zou ook echt hetzelfde hebben hoor! Dat is echt helemaal niet gek, maar ook helemaal niet leuk natuurlijk. Hopelijk mag je het kamertje alsnog snel gaan inrichten

Fieder, ohh jammer dat je afspraak opeens pas over 2 weken blijkt en na verzet over 3. Ook voor jou hoop ik dat er in de tussentijd netjes een menstruatie komt!

Sparkling ik begrijp het. Gewoon ook doen, eventjes huilen daar! Het is ook gewoon k*t.
Ik zou na de 1e echo pas babyspullen en kamertjes gaan kijken, dat is er dus nooit van gekomen. Nooit in een babyzaak geweest. Dat vind ik zooo jammer.

Kursor: het feit dat het daalt is toch een goed teken? Als het maar niet stijgt. Of vergis ik me daarin?
Ik hoop dat je snel je uitslag krijgt en dat die ook goed is. Vervelend dat je toch blijft twijfelen zeg.

Vragen die ik o.a. voor de gyn heb zijn:
-sowieso of er nog iets uit het weefselonderzoek is gekomen, maar dat zal ze meteen wel zeggen
-of mijn slijmvlies weer dik is geworden (dik genoeg voor innestelling)
-heb af en toe nog stekende pijn en hevige krampen (echt tot puffen toe)
-ik heb een aantal tabletten genomen die ik eigenlijk niet mocht tijdens zwangerschap, zag ik pas later. Of dat wat gedaan kan hebben (zal wel niet, maar gemoedsrust)
-mijn moeder vertelde dat ze tijdens haar zwangerschappen tegen trombose moest prikken, of ik ook alvast daarop getest moet worden (miskramen komen soms van bloedstolling heb ik gehoord)

Gewoon allemaal kleine dingetjes die door mijn hoofd spoken. Bij de intake voor de curettage verzekerde ze me al dat ik de miskraam niet had kunnen voorkomen door meer rust te nemen o.i.d en dat heeft me toen zo getroost. Zijn misschien stomme vragen en verstandelijk weet ik t wel, maar ik weet dat ik me erna beter zal voelen.

Even een dikke kus voor de meiden hier, lijkt me extra klote op een dag als vandaag

Dank je Lot

Ook van mij een dikke kus voor iedereen die het vandaag extra nodig heeft.

Mijn eerste moederdag Moeilijk, maar ook bijzonder

Dankjewel Lot!

Ook van mij een dikke knuffel voor iedereen!

Ik heb vanochtend ontbijt op bed gekregen van mijn man. Toch een beetje Moederdag zo.

Leuk Sparkling! _{Soms zijn ze toch wel lief he? Haha!}

Dikke knuffels en kussen voor iedereen hier!

Lastig om nu een reactie te plaatsen, want ik had wel vanmorgen een klein meisje met een knutsel op bed. Toch ontbrak er wel iets; of was het meer de gedachte aan de volgende Moederdag die mogelijk niet met twee gaat zijn.

Er kwam echter nog wat...bloed... Gister een heel klein beetje waarvan ik nog dacht dat dat kon zijn van de eerste keer weer sinds we weten dat het mis was (vreemde ervaring). Vandaag zette het echt door. Ik denk dat ik dan nu al echt ongesteld ben. (ik kan het niet afleiden uit ongi-klachten, want die heb ik normaal niet en nu dus ook niet) Toch vreemd dat iedereen er op zit te wachten en dat het bij mij er nu al weer is 23 dagen na de curettage (normale cyclus van 24 dagen). En dan te bedenken dat m'n hCG-waarde donderdag dus nog 40 was. Volgens mij geeft dat nog steeds een streepje op een gewone zwangerschspstest.

Vandaag ben ik tegen beter weten in toch maar weer begonnen met foliumzuur slikken. Mocht het weefselonderzoek weer goed zijn en ik twee keer een 0 heb gehad met bloedprikken dan kunnen we weer van start...als ik weer durf... Toch voelt het raar, want het kan toch ook mis zijn en dan heb ik toch alweer ergens op gehoopt... (vaag verhaal)

Kursor, ook al heb jij al een klein meisje, dat doet niets af aan het feit dat deze zwangerschap heel gewenst was! Jij hebt net zo veel recht om verdriet te hebben als de mensen die nog geen kindje hebben!

Wel heel vreemd dat je nu al ongesteld bent, zo snel kan HCG toch niet dalen of wel?
Ik begrijp je gevoel wel hoor! Je zit nu gewoon zo in onzekerheid dat je eigenlijk nergens op durft te hopen.

Hoe is jullie dagen geweest gisteren?
Ik heb gelukkig niet zoveel tijd gehad om er bij stil te staan want wij vierden de verjaardag van mijn man. Mijn schoonmoeder kwam een zonnebloem brengen omdat ze vond dat het hoe dan ook een bijzondere dag voor ons was en dat ik hem verdiende
Maar het was een beetje dubbel. Overal las ik berichtjes over mensen die bloemen kregen en brachten bij hun moeder. Ik heb geen moeder meer dus die kon ik geen bloemen brengen en ik had een kindje op komst moeten hebben die mijn moeder zou maken. En die was er ook niet

Kursor, fijn je meisje met een knutsel. Maar je had liever nu de hoop op een volgend kindje gehad. Wat Sparkling ook zei, je hebt gewoon recht op je verdriet hoor.

Qua cycluslengte zou het precies op tijd zijn. Ik weet niet hoe snel hcg kan dalen? Vreemd! Hoop voor je dat bij de volgende keer hij op 0 staat. Kan je niet even een zwangerschapstest doen? Kijken of die wit is?

_{Ik snap je hoor, het is geen vaag verhaal.}

Sparkling, moeilijk. Zowel geen moeder als geen kindje op komst. Maar wel zwanger geweest, dus toch een beetje moeder! Maar snap wel dat dat verder niet tastbaar voor je was gister... Ik vond het ook heel raar. Het was wel mijn 1e moederdag, maar zo voelde het ook bij mij niet.

Lief van je schoonmoeder! (en nog gefeli met je man). Niemand in mijn omgeving heeft er iets over gezegd. Het telt natuurlijk officieel ook nog niet mee. Of ze dachten dat het te pijnlijk zou zijn...

Lastig he, die 'feestdagen'... ze zijn bijna altijd heel dubbel voor sommigen.

Ik heb zojuist mijn telefonische consult gehad, de nacontrole van de curettage. De gynaecoloog was wel heel aardig en begripvol. Ik heb m'n ongenoegen geuit over de gang van zaken van die dag toen, en haar excuses gehad (veel meer kan ook niet natuurlijk, gedane zaken nemen geen keer) Het moet maar goed zijn zo.

Ik ben nog steeds niet ongesteld intussen, maar volgens haar kon dat elk moment gebeuren. "Vandaag of morgen". Ja ja... Ik moet nog drie weken wachten, als ik dan nog niet ongesteld ben geworden mag ik bellen voor een afspraak, dan gaan ze even 'kijken'.
En als ik ongesteld ben geweest, heb ik 'toestemming' om weer gewoon zwanger te worden. Nou ja, toestemming of niet, we klussen gewoon door hoor. Die tijdsbepaling kan ook wel met een echo, mocht het per ongeluk ineens lukken

quote:

Op maandag 14 mei 2012 18:00 schreef Fieder het volgende:
Lief van je schoonmoeder! (en nog gefeli met je man). Niemand in mijn omgeving heeft er iets over gezegd. Het telt natuurlijk officieel ook nog niet mee. Of ze dachten dat het te pijnlijk zou zijn...

Ik denk dat het voor de meeste mensen gewoon te lastig/raar/pijnlijk is. "he, eigenlijk had jij nu ook..."--> denk dat niemand zich daaraan durft te wagen.

Daarbij: heb je veel mensen zonder kinderen in je omgeving? Ik heb daar vroeger ook nooit bij stilgestaan namelijk, dat je als zwangere een bijna-moeder bent, als je begrijp wat ik bedoel (_{zelfs nu ik zwanger ben, vond ik moederdag niet op mij van toepassing, maar ik kan me nu wel heel goed voorstellen dat dat voor anderen wel zo voelt}). Dus misschien realiseren ze zich het niet eens.

Wat fijn Shandaly! Netjes dat je excuses hebt gehad en hopelijk hebben zij hiervan geleerd voor bij andere mensen. Hopelijk hoef je over 3 weken niet te bellen en ben je voor die tijd alweer ongesteld geworden.

Coco, dat is het denk ik ook. Ik heb niet het idee dat mensen het bewust negeren maar dat ze het zich niet beseffen of ze durven het niet. Volgens mij is het sowieso veel angst bij mensen, angst om je te kwetsen of bang dat je ineens begint te huilen. Dat is lastig voor ons maar begrijpelijk. Ik zou zelf ook niet weten hoe ik om moet gaan met de miskraam van een ander. Wat moet je ook zeggen? Oplossen kan toch niet.
Dat vind ik overigens heel fijn van mijn zussen. Ze luisteren naar mij, al vertel ik wel 100 keer hoe verdrietig ik ben. Maar ze vertellen ook dat ze niet weten wat ze moeten zeggen want alle woorden zijn toch loos. En zo is het ook, helaas.

Hier was er dit keer wel mijn vriendin die me een berichtje stuurde, heel fijn Dat ze me sterkte wenste met deze dag, zonder moeder en zonder Draakje (de 'naam' die we al gegeven hadden toen ik nog zwanger was en zo blijven we hem dan maar noemen, 2012 is het jaar van de draak) die mij moeder zou maken. Dat vond ik wel heel lief van haar!

quote:

Op dinsdag 15 mei 2012 12:57 schreef .Sparkling. het volgende:
Wat fijn Shandaly! Netjes dat je excuses hebt gehad en hopelijk hebben zij hiervan geleerd voor bij andere mensen. Hopelijk hoef je over 3 weken niet te bellen en ben je voor die tijd alweer ongesteld geworden.

Coco, dat is het denk ik ook. Ik heb niet het idee dat mensen het bewust negeren maar dat ze het zich niet beseffen of ze durven het niet. Volgens mij is het sowieso veel angst bij mensen, angst om je te kwetsen of bang dat je ineens begint te huilen. Dat is lastig voor ons maar begrijpelijk. Ik zou zelf ook niet weten hoe ik om moet gaan met de miskraam van een ander. Wat moet je ook zeggen? Oplossen kan toch niet.
Dat vind ik overigens heel fijn van mijn zussen. Ze luisteren naar mij, al vertel ik wel 100 keer hoe verdrietig ik ben. Maar ze vertellen ook dat ze niet weten wat ze moeten zeggen want alle woorden zijn toch loos. En zo is het ook, helaas.

Hier was er dit keer wel mijn vriendin die me een berichtje stuurde, heel fijn Dat ze me sterkte wenste met deze dag, zonder moeder en zonder Draakje (de 'naam' die we al gegeven hadden toen ik nog zwanger was en zo blijven we hem dan maar noemen, 2012 is het jaar van de draak) die mij moeder zou maken. Dat vond ik wel heel lief van haar!

Dat is inderdaad ontzettend lief! Ik zou zelf ook nog steeds niet weten hoe ik zou reageren als een vriendin van mij een miskraam had gehad. Gewoon veel luisteren, laten weten dat ik aan haar denk, denk ik. Iedereen is toch anders, dus wat voor mij werkt(e), hoeft voor een ander natuurlijk niet te werken. Lastig hoor.

Coco, ik denk dat je gelijk hebt. Sparkling, wat lief van je vriendin!

Ook ik zou niet weten hoe ik zou reageren. Wat ik zelf wel prettig vind is als iemand echt luistert en vraagt hoe ik me voel (ik vertel het zelf allemaal alsof ik het over iemand anders heb, alleen maar uitleggen en niet emotioneel). Ze prikken dan als het ware door m'n beschermlaagje. Er zijn er maar weinig die dat doen. Genoeg beginnen er over dat ze wel iemand kennen die een miskraam heeft gehad en dat er daarna toch nog een kind kwam of een reactie in de trant van je bent nog jong... Zo proberen ze je weer een beetje op te beuren, maar ik trek dat zelf niet zo goed eigenlijk. Ik hoop dat ik, mocht het aan de orde zijn, invoelend kan reageren.

Shandaly, goed dat je bij het telefonische nagesprek nog bent teruggekomen op je vervelende ervaringen op de opnamedag. Meer dan excuses kan inderdaad niet, maar fijn dat je die hebt en waarschijnlijk heb je dan ook wel de indruk gekregen dat jouw boodschap echt overkwam. Ik hoop dat een extra controle voor je cyclus niet nodig gaat zijn.

Wat de mijne betreft...ik dacht dat ik alweer ongesteld was geworden...daar kom ik denk ik maar weer op terug. Ik herken het niet als een menstruatie. Een aantal dagen helderrood, een dag niets en dan ineens weer wel. Helemaal geen oud bloed ofzo. Ik gok nu toch meer op steeds weer vloeien eigenlijk. Is dit niet vergelijkbaar met wat Fieder had? Voor een echte menstruatie zou het, ivm hCG die eerst een stuk moet dalen (hoeft niet negatief te zijn) voor je cyclus op gang komt, nog vrij vroeg zijn. Nou ja, ik vind het gewoon irritant en verwarrend...en ik wil weten wat er allemaal aan de hand (is geweest). Standje ongeduld ben ik zo af en toe; wordt moe van mezelf, bleh.

Ik moet zeggen dat ik de afgelopen wel heel veel heb geleerd. Praten, proberen emoties te delen, niet alleen maar sterk zijn, ietwat assertief zijn, voor mezelf opkomen...en dan word ik heel verdrietig dat ik die ervaringen heb opgedaan omdat er helaas geen kindje komt en ik nog steeds niet duidelijk heb wat er eventueel met mij aan de hand is.

Kursor, goed dat ook jij er nog een positieve kant in kan vinden! Hoe cliche ook, je gaat hier sterker uit komen...
Ik herken je 1e stukje, op de automatische piloot de details geven. En dat opbeuren is ook vervelend ja. Ik begrijp het heel goed, zou het zelf ook doen denk ik. Maar je hoort het toch liever niet eigenlijk.

Ik ben ongeveer een maand na mn curettage 2 dagen veel helder rood bloed verloren met veel krampen. Toen had ik wel al n wit streepje geplast. Vermoed dat dit de 1e menstruatie was.
Tot op heden weer niks. Tussendoor wel regelmatig bruinverlies. Rood bloed telt officieel wel als n menstruatie, maar die van mij duren meestal 7 dagen. Dus ik wacht nog steeds n 'echte' af (voor mijn doen dan).

De eerste weken na de curettage (toen mn hcg begon te dalen dus) heb ik ook een aantal dagen gebloed, dan weer niet, dan weer wel. Heel wisselend. Had zelf t idee dat dat nog van de ingreep kwam, maar kan ook best iets hormonaals geweest zijn?

Je moet binnenkort weer bloed prikken zeker? En heb je nog een zwangerschapstest gedaan pas? Als die wit is kan je in principe ongesteld zijn.

Fieder, bedankt nog voor het vertellen hoe het bij jou is gegaan.

Ik heb toen het bloeden begon geen test gedaan aangezien ik net twee dagen daarvoor nog een hCG-bepaling op bloed had gehad. In de tussentijd zou de waarde nog niet naar 0 gedaald zijn, dus een test zou niet veel toevoegen. Denk dat ik het bloedverlies ook maar ga aankaarten bij de nacontrole.

Komende donderdag moet ik weer opnieuw gaan prikken (waarom er dan twee weken tussen zaten...geen idee). Ik hoop dat het dan (zo goed als) weg is, maar durf er niet te hard op te hopen. Bang dat het tegen gaat vallen. Zal dan ook maar informeren of er al wat bekend is over de revisie in Nijmegen.

...en waarom denk ik nog steeds aan hoe het nu had kunnen zijn...en waarom raak ik van af in de Ikea, ook al zo'n verzamelplaats van bolle buiken...heb als troost maar een broodje rosbief op (en dan ga ik alweer huilen; m'n man zegt juist dat ik er maar van moet genieten, want hopelijk kan dat binnenkort niet meer).

Kursor, iedereen zegt in zo'n situatie dat je ervan moet genieten omdat het 'straks, binnenkort, ooit, niet meer kan' maar dat verandert toch niets aan hoe jij je voelt. Als jij er nog niet van kan genieten, dan hoef je dat ook helemaal niet te doen. Het is een verdriet dat heel diep gaat en dat is niet zomaar weg. Dus huil maar lekker als jij moet huilen, en laat je niet vertellen wat je wel of niet zou moeten voelen.