Vroeger gepest #1

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:52 schreef Difficult het volgende:
Denk niet dat iemand het ooit over zich afroept, als je pesterijen over jezelf afroept omdat je jezelf bent
klopt er iets niet.

En wat is raar zijn? denk dat je ook wel geluk moet hebben in wat voor een klas je terecht komt

juh. gewoon dom geluk maakt echt heel veel uit in alles kut maar waar

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:49 schreef Lokasenna het volgende:
Ik werd rond mijn 11e helemaal apatisch en ik ging mensen haten, en heb toen geen last meer gehad van het pesten, het ging wel door maar het boeide me niet meer. Maar het is gewoon echt slecht voor je als je in je puberteit niet leert om te gaan met anderen zoals het normaal wordt gevonden, als je die jaren mist hou je daar gewoon nog heel erg lang last van.

Ik kan me hier wel in vinden.
Weet je waar ook een probleem mee heb? Vroeger (10 jaar geleden) keek ik enorm op naar kerels van 24-25-26. Ik vond het altijd toffe gasten. Nu ben ik zelf 26 en dan ben ik zoals ik nu ben. Ik heb het gevoel dat mijn geestelijke toestand niet bij mijn leeftijd hoort.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:52 schreef Difficult het volgende:
Denk niet dat iemand het ooit over zich afroept, als je pesterijen over jezelf afroept omdat je jezelf bent
klopt er iets niet.

En wat is raar zijn? denk dat je ook wel geluk moet hebben in wat voor een klas je terecht komt

Als je iemand vervelend vindt doen ga je die persoon niet vriendelijk behandelen. Als je een kind bent en een van je leeftijdsgenoten doet in jouw ogen raar en vervelend, zoals hoe ik deed (als ik er nu ik wat ouder ben op terugkijk wat voor dingen ik allemaal deed en zei kan ik me goed voorstellen dat ze dat vonden) gebruik je kinderachtige manieren om iemand het leven zuur te maken: voila, pesten. En dat gedrag gaat er heel moeilijk weer uit, omdat het pestende kinderen een kick geeft als ze macht blijken te hebben over andermans gevoelens. Ook als een kind het niet echt bedoelt als pesten, kan het daar wel toe uitgroeien.

En raar zijn bestaat zeker in de ogen van een kind echt wel.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:55 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik kan me hier wel in vinden.
Weet je waar ook een probleem mee heb? Vroeger (10 jaar geleden) keek ik enorm op naar kerels van 24-25-26. Ik vond het altijd toffe gasten. Nu ben ik zelf 26 en dan ben ik zoals ik nu ben. Ik heb het gevoel dat mijn geestelijke toestand niet bij mijn leeftijd hoort.

Ik ben nu nog steeds wel jong, 18 jaar, maar ik merk nu al bij mezelf dat ik ben blijven hangen in de periode dat ik me een mislukkeling voelde en met niemand om kon gaan, en als ik geen actie onderneem zal ik op mijn 30e nog steeds een soort emotioneel wrak zijn, want zomaar ga ik er niet uitkomen. Ik ben helemaal niet slecht in contacten leggen, integendeel, maar ik hecht aan de meeste geen waarde en kan ze zomaar weer aan de kant schuiven. Als ik iedereen van me af blijf houden, wat een soort van mijn natuurlijke houding is, zal ik niet vanzelf een gezond volwassen sociaal leven gaan leiden.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 19:57 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Als je iemand vervelend vindt doen ga je die persoon niet vriendelijk behandelen. Als je een kind bent en een van je leeftijdsgenoten doet in jouw ogen raar en vervelend, zoals hoe ik deed (als ik er nu ik wat ouder ben op terugkijk wat voor dingen ik allemaal deed en zei kan ik me goed voorstellen dat ze dat vonden) gebruik je kinderachtige manieren om iemand het leven zuur te maken: voila, pesten. En dat gedrag gaat er heel moeilijk weer uit, omdat het pestende kinderen een kick geeft als ze macht blijken te hebben over andermans gevoelens. Ook als een kind het niet echt bedoelt als pesten, kan het daar wel toe uitgroeien.

En raar zijn bestaat zeker in de ogen van een kind echt wel.

en toch is het niet de bedoeling dat mensen dit gedrag (pesten of gepest worden) in volwassenheid volhouden. en dat zie je toch wel vaak

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:04 schreef simmu het volgende:

[..]

en toch is het niet de bedoeling dat mensen dit gedrag (pesten of gepest worden) in volwassenheid volhouden. en dat zie je toch wel vaak

Vaak zijn ze wel al jong begonnen. Dat gevoel van macht over iemands gevoelens, dat je weet dat je iemands dag kunt maken of breken door het pesten wel of niet te laten, zal waarschijnlijk wel iets doen met het beloningscentrum in je hersenen, het zal wel een soort verslaving zijn. En bij alle verslavingen gaan mensen irrationele dingen doen, ze liegen zichzelf voor dat het niet zo erg is wat ze doen en schuiven de schuld bij iedereen behalve zichzelf, in dit geval de gepeste, of die nu oud of jong is, en verzinnen overal excuzen voor.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:03 schreef Lokasenna het volgende:Als ik iedereen van me af blijf houden, wat een soort van mijn natuurlijke houding is, zal ik niet vanzelf een gezond volwassen sociaal leven gaan leiden.

Dat is iets waar je per direct mee moet stoppen. Je hebt nu in dit topic een praktijkvoorbeeld gezien van het gedrag van een zekere oudere persoon die geen sociale contacten heeft. Trust me, zo wil je niet worden en je moet dat ten koste van alles volledig vermijden.

Ik ben vroeger als kind inderdaad ook gepest. De eerste keer dat dit gebeurde is er direct een omslag gekomen, omdat ik toen de pester uit onmacht en verdriet mishandeld heb. Er is toen ook iets in me gebroken, waardoor ik kwetsbaar, maar ook ijskoud geworden ben. De keren dat het daarna is voorgekomen heb ik altijd 3 x zo psycho terug getreiterd tot de grens dat de pesters het niet meer leuk vonden. Ik ben daar erg sterk door geworden, helaas ook meester treiteraar..

Helaas ligt het nu niet meer zo eenvoudig als toen ik kind was, omdat je anders gevaar loopt veroordeelt te worden. Maar mensen die me het leven zuur maken leren dat snel genoeg af, want ik zoek dan de grens op van wat aanvaardbaar is, totdat het nadelig voor hun wordt..

Mijn laatste werkgever zaten ook een aantal theatrale, zielige macho figuren die altijd alles beter wisten, luidkeels moesten vertellen dat ze uit waren geweest terwijl iedereen mee moest genieten. Ik ben dan het persoon die dan nog veel irritanter en harder erop ingaat om te kijken hoe ze reageren en ze te confronteren met hun eigen gedrag, omdat ik dat gewoon leuk vind.. Ik vind het leuk om te kijken hoe popijopies en andere mensen in dezelfde ruimte daar op reageren.

Het raakt me niet meer, ik moet soms alleen wel oppassen, want je kunt ook echte psychopaten tegenkomen die het serieus nemen en een pistool of iets dergelijks trekken.

In wezen ben ik heel verlegen en lief, maar soms gebeuren er dingen waardoor je je anders gaat gedragen.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:08 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat is iets waar je per direct mee moet stoppen. Je hebt nu in dit topic een praktijkvoorbeeld gezien van het gedrag van een zekere oudere persoon die geen sociale contacten heeft. Trust me, zo wil je niet worden en je moet dat ten koste van alles volledig vermijden.

Dit jaar is het weer mislukt. Ik begon aan een opleiding, maakte op introkamp een handjevol vrienden en had het leuk, voor een paar weken welteverstaan. Na een week of 5 studeren was het gewoon op, ik had geen zin meer om tegen anderen te praten en ben toen maar thuisgebleven en de hele dag in bed blijven liggen, tot de kerstvakantie ongeveer. Mijn mentor daar stuurde me mails, mijn studiegenoten kwamen langs en stuurden me allerlei berichten, ik heb toen alle contact afgehouden, ze eigenlijk gewoon gedumpt, en ben weer gaan vereenzamen. Het voelt eigenlijk allebei kut, wel vrienden hebben en geen vrienden hebben. Weet niet meer echt wat ik moet doen als ik het nog eens probeer, ik heb er niet zoveel vertrouwen meer in.

waarom mag je niet zeggen wat je het weekeinde hebt gedaan?

-opzouten-

[ Bericht 97% gewijzigd door Daniel1976 op 14-03-2012 21:13:04 ]

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:12 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Dit jaar is het weer mislukt. Ik begon aan een opleiding, maakte op introkamp een handjevol vrienden en had het leuk, voor een paar weken welteverstaan. Na een week of 5 studeren was het gewoon op, ik had geen zin meer om tegen anderen te praten en ben toen maar thuisgebleven en de hele dag in bed blijven liggen, tot de kerstvakantie ongeveer. Mijn mentor daar stuurde me mails, mijn studiegenoten kwamen langs en stuurden me allerlei berichten, ik heb toen alle contact afgehouden, ze eigenlijk gewoon gedumpt, en ben weer gaan vereenzamen. Het voelt eigenlijk allebei kut, wel vrienden hebben en geen vrienden hebben. Weet niet meer echt wat ik moet doen als ik het nog eens probeer, ik heb er niet zoveel vertrouwen meer in.

Je bent pas 18 toch? Waarom denk je dat je op een opleiding mensen moet vinden die je vrienden worden? Vrienden ontmoet je spontaan, omdat je erachter komt dat die mensen dezelfde interesses hebben en om jou geven om wie je bent. Die kun je op school, vakantie, tijdens uitgaan, sport en zelfs op internet vinden.. Je hoeft niet met iedereen op te kunnen schieten, als je geen prater bent dan zul je bijvoorbeeld eerder de neiging hebben je prettig te voelen bij iemand zie ook zo is en je beter begrijpt.. Zet dat ''moeten'' eens uit je hoofd..

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:12 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Dit jaar is het weer mislukt. Ik begon aan een opleiding, maakte op introkamp een handjevol vrienden en had het leuk, voor een paar weken welteverstaan. Na een week of 5 studeren was het gewoon op, ik had geen zin meer om tegen anderen te praten en ben toen maar thuisgebleven en de hele dag in bed blijven liggen, tot de kerstvakantie ongeveer. Mijn mentor daar stuurde me mails, mijn studiegenoten kwamen langs en stuurden me allerlei berichten, ik heb toen alle contact afgehouden, ze eigenlijk gewoon gedumpt, en ben weer gaan vereenzamen. Het voelt eigenlijk allebei kut, wel vrienden hebben en geen vrienden hebben. Weet niet meer echt wat ik moet doen als ik het nog eens probeer, ik heb er niet zoveel vertrouwen meer in.

Heb je hier hulp voor gezocht?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:12 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Dit jaar is het weer mislukt. Ik begon aan een opleiding, maakte op introkamp een handjevol vrienden en had het leuk, voor een paar weken welteverstaan. Na een week of 5 studeren was het gewoon op, ik had geen zin meer om tegen anderen te praten en ben toen maar thuisgebleven en de hele dag in bed blijven liggen, tot de kerstvakantie ongeveer. Mijn mentor daar stuurde me mails, mijn studiegenoten kwamen langs en stuurden me allerlei berichten, ik heb toen alle contact afgehouden, ze eigenlijk gewoon gedumpt, en ben weer gaan vereenzamen. Het voelt eigenlijk allebei kut, wel vrienden hebben en geen vrienden hebben. Weet niet meer echt wat ik moet doen als ik het nog eens probeer, ik heb er niet zoveel vertrouwen meer in.

Waarom had je er geen zin meer in? Praatten ze wel terug of had je het gevoel tegen een muur te praten?

Ok zit zit te rellen sorry had het me nog zo voorgenomen dit niet te doen op dit account.
Modje haal aub mijn posts weg

Ontopic:

Ik heb nooit gepest en ben ook nooit gepest.
Bij ons de basisschool werd er eigenlijk ook niemand gepest

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:23 schreef Retronix het volgende:

[..]

Je bent pas 18 toch? Waarom denk je dat je op een opleiding mensen moet vinden die je vrienden worden? Vrienden ontmoet je spontaan, omdat je erachter komt dat die mensen dezelfde interesses hebben en om jou geven om wie je bent. Die kun je op school, vakantie, tijdens uitgaan, sport en zelfs op internet vinden.. Je hoeft niet met iedereen op te kunnen schieten, als je geen prater bent dan zul je bijvoorbeeld eerder de neiging hebben je prettig te voelen bij iemand zie ook zo is en je beter begrijpt.. Zet dat ''moeten'' eens uit je hoofd..

Ik heb mensen uitgekozen waarmee ik het kon vinden. Het was best gezellig die ene maand. Ik kan het gewoon niet lang volhouden.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:23 schreef Heroinjunk het volgende:

[..]

Heb je hier hulp voor gezocht?

Ik ben een keer naar een studentenpsycholoog geweest. Ik kon er alleen niet echt over praten tegen een persoon die ik niet eens kende. Het enige waar ze de hele tijd over begon te zeuren waren mijn tics en dat ik maar naar een neuroloog moest, voor de rest had ik niet het idee dat ik haar iets kon schelen.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:24 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Waarom had je er geen zin meer in? Praatten ze wel terug of had je het gevoel tegen een muur te praten?

Nee, ik ging best leuk met ze om. Ik kon het gewoon niet meer hebben na een paar maanden, sociaal overbelast ofzo, bestaat dat? Dat elk geluid je de keel gaat uithangen en dat je op straat loopt en je aan iedereen stoort. En dan maar de rest van de mensheid ontwijken en gewoon in bed gaan liggen.

Rellen in dit topic helpt niet echt. We hebben het hier over mensen die bijna in brand zijn gestoken e.d. Niks is te gek en relpogingen vallen niet op tenzij er flink op de man wordt gespeeld a la "je bent gewoon een mietje".

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:30 schreef Lokasenna het volgende:

[..]

Ik ben een keer naar een studentenpsycholoog geweest. Ik kon er alleen niet echt over praten tegen een persoon die ik niet eens kende. Het enige waar ze de hele tijd over begon te zeuren waren mijn tics en dat ik maar naar een neuroloog moest, voor de rest had ik niet het idee dat ik haar iets kon schelen.

Rare psycholoog. Dat zou een psycholoog dus nooit mogen zeggen en doen. Ik raad je wel aan om in ieder geval hulp te zoeken, niet zozeer in de vorm van een psycholoog ofzo. Misschien kun je meer met groepstherapie. Zover ik weet hoef je niet meteen je hele verhaal te doen, maar kun je ook gewoon rustig wennen en je verhaal doen wanneer jij dat wil. Maar het is echt niet goed om jezelf zo af te sluiten. Niks mis met op jezelf zijn, maar dit beschadigt jezelf echt.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:30 schreef Lokasenna het volgende:
Nee, ik ging best leuk met ze om. Ik kon het gewoon niet meer hebben na een paar maanden, sociaal overbelast ofzo, bestaat dat? Dat elk geluid je de keel gaat uithangen en dat je op straat loopt en je aan iedereen stoort. En dan maar de rest van de mensheid ontwijken en gewoon in bed gaan liggen.

Ik weet niet of sociale overbelasting bestaat. Wat voor sociale dingen heb je gedaan tijdens die paar maanden? Je hoeft hier geen antwoord op te geven en als je dat wel wilt, dan hoef je niet specifiek te zijn (bijvoorbeeld "2 keer naar een feest geweest").

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:43 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik weet niet of sociale overbelasting bestaat. Wat voor sociale dingen heb je gedaan tijdens die paar maanden? Je hoeft hier geen antwoord op te geven en als je dat wel wilt, dan hoef je niet specifiek te zijn (bijvoorbeeld "2 keer naar een feest geweest").

Ik ben met ze op kamp geweest, af en toe bij ze thuis geweest voor studiedingen en gewoon om te praten of muziek te luisteren ofzo. Uitgaan heb ik niet gedaan, had ik misschien moeten doen om beter in de groep te komen.

Het probleem is dus dat je niet in de groep kwam? Dat heb ik dus ook. Wel met ze praten maar niet echt het gevoel te hebben erbij te horen. Je had misschien inderdaad met ze uit kunnen gaan. Wat is de reden waarom je dat niet hebt gedaan? Had je toen al het gevoel van overbelasting?
Had je misschien ook het gevoel dat je weer als "raar" beschouwd werd?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 15:28 schreef Cher- het volgende:

[..]

Mja, ik ben in mijn klas (boerendorp) de enige geweest die een beetje getint was aangezien ik half Braziliaans ben. Eens heeft een klasgenoot mij Turk genoemd en dat ik het land uit moest, ik heb hem geslagen en vervolgens drie jaar lang gepest aangezien hij een hazenmond had. Echt, zoals ik al zei, je hebt het allemaal in je eigen handen.

Zelfde situatie hier. Woon ook in een boerendorp, maar zie er zelf niet zo dorps uit. Qua denken vind ik mezelf wel echt een dorpsmentaliteit hebben. Maar als je er nou eenmaal ''wat anders uitziet'' kun je het haast niet ontkomen om op te vallen. Anderen moeten namelijk altijd een scène maken als je door de gangen loopt, je aanstaren, giechelen en ''per ongeluk'' iets te hard tegen hun vriendjes en vriendinnetjes zeggen hoe raar jij er wel niet uitziet. Merkte dit al vanaf het begin, zit nou in groep 4.
Maar goed, ik heb geleerd een soort schild om me heen te bouwen, waardoor zulke dingen mijn dag niet meer kunnen verpesten. 5 jaar geleden zou ik er namelijk wel veel om huilen

De reden waarom ik dit post is omdat er nu toch wel wat meer aan de hand is.
Op een bepaalde tijdstip op vrijdagen zitten de gangen propvol met leerlingen, ik en zij kunnen haast niet vooruit komen door de drukte. Natuurlijk zit er een groepje (macho)jongens bij die wat rond willen kloten. Vaak maken ze gemene opmerkingen over mijn uiterlijk, en dan ook zo luidruchtig mogelijk. Tot nu toe heb ik ze genegeerd, instinctief vind ik negeren ook de beste oplossing, wat voor minder gedoe zorgt. De opmerkingen zelf kunnen mij niet meer schaden, alleen het feit dat er zoveel andere leeringen om mij heen zijn, vind ik dus wel vervelend, want dit geeft mij het gevoel alsof zij mij dan gaan zien als pispaaltje, iemand die nooit voor zichzelf opkomt en maar elke keer weer over zichzelf heen laat lopen. En dat wil ik dus absoluut niet! Er is dus wel een hoge druk wat op me afkomt.

Een vriendin zat ooit met hetzelfde probleem, en vertelde me dat nadat zij de pesters lichamelijk een lesje leerde, het pesten meteen ophield.
Ik ben zelf dan ook bereid om fysiek acties te ondernemen, vooral nu dit elke week regelmatig met hetzelfde groepje jongens gebeurd, maar ik vraag me toch wel af of dit het juiste ding is om te doen.
En ik moet er natuurlijk ook rekening mee houden dat het 1 meisje tegen 4/5 jongens is. Iemand advies?

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 20:58 schreef Megablast het volgende:

[..]

Zelfde situatie hier. Woon ook in een boerendorp, maar zie er zelf niet zo dorps uit. Qua denken vind ik mezelf wel echt een dorpsmentaliteit hebben. Maar als je er nou eenmaal ''wat anders uitziet'' kun je het haast niet ontkomen om op te vallen. Anderen moeten namelijk altijd een scène maken als je door de gangen loopt, je aanstaren, giechelen en ''per ongeluk'' iets te hard tegen hun vriendjes en vriendinnetjes zeggen hoe raar jij er wel niet uitziet. Merkte dit al vanaf het begin, zit nou in groep 4.
Maar goed, ik heb geleerd een soort schild om me heen te bouwen, waardoor zulke dingen mijn dag niet meer kunnen verpesten. 5 jaar geleden zou ik er namelijk wel veel om huilen

De reden waarom ik dit post is omdat er nu toch wel wat meer aan de hand is.
Op een bepaalde tijdstip op vrijdagen zitten de gangen propvol met leerlingen, ik en zij kunnen haast niet vooruit komen door de drukte. Natuurlijk zit er een groepje (macho)jongens bij die wat rond willen kloten. Vaak maken ze gemene opmerkingen over mijn uiterlijk, en dan ook zo luidruchtig mogelijk. Tot nu toe heb ik ze genegeerd, instinctief vind ik negeren ook de beste oplossing, wat voor minder gedoe zorgt. De opmerkingen zelf kunnen mij niet meer schaden, alleen het feit dat er zoveel andere leeringen om mij heen zijn, vind ik dus wel vervelend, want dit geeft mij het gevoel alsof zij mij dan gaan zien als pispaaltje, iemand die nooit voor zichzelf opkomt en maar elke keer weer over zichzelf heen laat lopen. En dat wil ik dus absoluut niet! Er is dus wel een hoge druk wat op me afkomt.

Een vriendin zat ooit met hetzelfde probleem, en vertelde me dat nadat zij de pesters lichamelijk een lesje leerde, het pesten meteen ophield.
Ik ben zelf dan ook bereid om fysiek acties te ondernemen, vooral nu dit elke week regelmatig met hetzelfde groepje jongens gebeurd, maar ik vraag me toch wel af of dit het juiste ding is om te doen.
En ik moet er natuurlijk ook rekening mee houden dat het 1 meisje tegen 4/5 jongens is. Iemand advies?

Alleen dat als je een meisje terugslaat je heel erg triest bent..

-weg-

[ Bericht 66% gewijzigd door Daniel1976 op 14-03-2012 22:04:13 ]

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 21:03 schreef Anthony9219 het volgende:

[..]

Alleen dat als je een meisje terugslaat je heel erg triest bent..

Haha, in dat opzicht heb ik wel een voordeel ja!