Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt?

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 16:02 schreef ZodiaX het volgende:
Vriendin na 3 jaar relatie overleden.
Ging naar bed en werd niet meer wakker, ze was toen 23.

Wat erg . Weet je achteraf waar ze aan overleden is?
Collega van mij van die leeftijd is een paar jaar geleden ook zomaar overleden in zijn slaap, hij had een maagbloeding geloof ik.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 15:29 schreef kastanova het volgende:

[..]

Dude, wat zijn dat voor ouders?! Binnen 24 uur de hoop al opgeven, wtf .

Iemand die gevoelig is op psychoses op zuipvakantie laten gaan vind ik ook een beetje...hmmm...

Ot: toen ik 17 was kwam ik in mijn eindexamenjaar thuis van een schoolonderzoek. Mijn moeder zou thuis moeten zijn, maar dat leek niet zo te zijn. Ik verwarming aanzetten en boterhammetje smeren en even naar boven lopen om een zakdoek te halen. Nou ja, daar lag ze dus dood op bed. Ik heb haar een paar keer geroepen en toen (en dit is heel raar) ben ik weer naar beneden gelopen om mijn boterhammen op te gaan eten.

Hoor ik ineens mijn vader als een idioot naast het huis parkeren, binnenkomen en naar boven stormen. Achteraf bleek dus dat hij de hele morgen al had proberen te bellen en nu had besloten dat er iets aan de hand moest zijn (moeder had hartritmestoornissen). Mijn vader reageerde iets normaler: schreeuwend en in paniek naar beneden denderen. Toen pas begon ik ook te flippen.

Volgende week precies 15 jaar geleden.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:42 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Best wel ja. Ik wist ook wie het had gedaan. Een Antilliaan die werkelijk niet goed bij zijn hoofd was. Heeft later ook iemand vermoord, zit nu in de bijlmer bajes.

Hoe dan ook, ik had er sowieso schade aan overgehouden.

ja hoor tuurlijk is strijker niet zo krachtig hah mietje

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 19:01 schreef Mwanatabu het volgende:
Nou ja, daar lag ze dus dood op bed. Ik heb haar een paar keer geroepen en toen (en dit is heel raar) ben ik weer naar beneden gelopen om mijn boterhammen op te gaan eten.

Lijkt me ook een heel bizarre situatie. Duurde het even tot het doordrong? Of weet je dat niet meer?

Oh ja, de spoorbrug.

Bij mij in de buurt is er een spoorbrug waar elke paar minuten wel een trein voorbij komt. Ik was twaalf of zo en ik was daar met een vriend 'in' de brug. In het midden zaten roosters die je met een klauwhamer kon loshalen en op die manier in een soort droog rioleringssysteem kon zitten, je kon de fietsers zien zonder dat iemand wist waar je was.

De brug liep over een kanaal en wij wilden een keer naar de overkant lopen, we wandelen de brug af wanneer we plotseling iets hoorde. Het was donker en de priemende voorlichten van een trein in volle vaart waren niet echt ver meer van ons af. Ik gok een meter of tweehonderd-driehonderd.

We hebben allebei nooit zo snel gerend, alles om maar zo snel mogelijk van die brug af te komen, ik had bijna het gevoel dat ik vloog.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 19:08 schreef Sosha het volgende:

[..]

Lijkt me ook een heel bizarre situatie. Duurde het even tot het doordrong? Of weet je dat niet meer?

Ik denk dat ik het even helemaal niet meer wist en dus gewoon verder ging met het "scenario" waar ik mee bezig was: zakdoek halen en gaan eten.

Groot ongeluk bus vol met kinderen, bus kantelt knalt tegen aantal bomen aan. 3 van de 30 kinderen overleefde het. Want doen voorbijgangers? Filmen...

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 15:38 schreef Cerbie het volgende:
Geen heel heftige dingen zoals hier al gepost zijn, maar wel een vrij recente;

De post bezorgen in een vreemde wijk en een rare, doordringende stank opmerken in een portiekje. Mezelf voorgenomen even aan te bellen/kijken als het de volgende dag nog zo rook.
Was niet meer nodig, de volgende dag wisten de buren te vertellen dat die man al twee weken dood in huis lag.

Het eerste appartementje dat ik ooit huurde, daar had ik een oudere bovenbuurman met keelkanker, geloof ik. Die had dus door een operatie een gat in zijn slokdarm, waardoor een buisje stak, zo ademde hij (en misschien at hij zo ook wel, dat weet ik niet).

In ieder geval was hij bijna onverstaanbaar op die manier, alles wat er uit kwam was bijna onverstaanbaar gerochel. Hij stonk ook uren in de wind. Logisch, want ik feite kon je door dat buisje de hele tijd zijn ingewanden ruiken als hij voor je stond.

Op een bepaald moment kwam ik de trap op van het pand (ik woonde op de eerste verdieping, hij op de tweede), en vond ik dat het toch wel heel erg stonk in de gang, maar ik dacht dat dat mijn buurman was die daar langs was gekomen en besteedde er verder geen aandacht aan De stank bleef nog zeker drie dagen hangen.

Na drie dagen werd zijn lijk op de gang ontdekt, een verdieping boven mij, door een andere medebewoner van dat pand. Hij had een hartaanval gekregen terwijl hij de sleutel in het slot aan het steken was en lag daar dus zonder dat ik iets doorhad al een paar dagen dood in de gang.

Een goede vriend die vanuit het niets zelfmoord pleegde..

Misschien niet zo heftig als de rest hier, maar toch redelijk bizar.

Eind 2009 is m'n vader overleden na ongeveer een maand daarvoor de diagnose darmkanker te hebben gekregen. Het was helemaal uitgezaaid door het lichaam waaronder een hersentumor en er was niets meer aan te doen.

In diezelfde nacht, een paar uur later, is onze kat ook overleden. Hij was nog maar een jaar of 3. Achteraf vermoedelijk door een bloeding in z'n longen.

Niet echt schokkend, maar wel bizar dat ze allebei in dezelfde nacht heen gegaan zijn. De kat zat wel altijd vaak bij m'n vader.

Srebrenica en Bosnië in het algemeen.

- Al m'n opa's en oma's overleden..:(
- Meisje van m'n school afgelopen zomer doodgereden terwijl ze naar school ging, eerst was er nog hoop dat ze het zou overleven, maar in de middag kwam het bericht dat ze was overleden.
(Was op de Sterrelaan in Eindhoven)
Eerst wist ik niet wie het was, later bleek het het meisje te zijn wiens kluisje bijna naast me zat en ik dus iedere morgen zag...
- Onlangs iemand vermoord door zijn geadopteerde zoon in mijn dorp.
(Ik kende de man die vermoord is, hij deed veel voor de hockeyclub waar ik hockey)

quote:

Op zaterdag 8 januari 2011 15:29 schreef ErwinRommel het volgende:
Srebrenica en Bosnië in het algemeen.

De (interne) foto's die ik kreeg van mijn Lief op uitzending, die ik enthousiast in de computer propte die zondagmorgen. Ik dacht eerst dat ik naar een rampenoefening keek.
Het duurde even voordat ik in de gaten had waar ik naar aan het kijken was, toen de realisatie kwam werd alles stil. Heel stil.

En daarna werd ik nijdig op Lief:
Sukkel &#(&$@$ , had dat even gemeld, dat het geen foto's van jou waren!

Niet persoonlijk, wel übergross en daardoor vrij heftig.

Saw 3D

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

damn.. ik snap zoiets idd ook nooit. dat je gelovig bent en je bid totdat je een ons weegt om je zoon te helpen - snap ik. Maar come on!!! Hoe moeilijk is het om ALLES aan te grijpen wat je zoontje maar kan helpen!!! Ik zou mn leven er voor geven bij wijze van (en ik heb geeneens kids ofzo)

quote:

Op zondag 9 januari 2011 14:38 schreef Apotheose het volgende:

[..]

damn.. ik snap zoiets idd ook nooit. dat je gelovig bent en je bid totdat je een ons weegt om je zoon te helpen - snap ik. Maar come on!!! Hoe moeilijk is het om ALLES aan te grijpen wat je zoontje maar kan helpen!!! Ik zou mn leven er voor geven bij wijze van (en ik heb geeneens kids ofzo)

Hoe helpen? Door hem medicijnen te geven en hem naar de hel te sturen?
Dan moet je als ouder juist hard zijn, want je weet dat na deze tijdelijke pijn de hemel zal volgen. En niet de hel.

Vanuit het perspectief van een gelovige kan ik het wel begrijpen. Neemt niet weg dat de aanname dat God ook maar iets tegen medicijnen zou hebben belachelijk is, maar toch.

quote:

Op zondag 9 januari 2011 19:30 schreef Siddartha het volgende:

[..]

Hoe helpen? Door hem medicijnen te geven en hem naar de hel te sturen?
Dan moet je als ouder juist hard zijn, want je weet dat na deze tijdelijke pijn de hemel zal volgen. En niet de hel.

Vanuit het perspectief van een gelovige kan ik het wel begrijpen. Neemt niet weg dat de aanname dat God ook maar iets tegen medicijnen zou hebben belachelijk is, maar toch.

ja ok.. maar toch... Ik weet niet maar als ik mn zoontje daar zo zou zien lijden... Ok, ik ben dan ook niet streng gelovig ofzo... Maar het lijkt mij toch natuurlijk om alles te doen voor je kids..?

quote:

Op zondag 9 januari 2011 19:46 schreef Apotheose het volgende:

[..]

ja ok.. maar toch... Ik weet niet maar als ik mn zoontje daar zo zou zien lijden... Ok, ik ben dan ook niet streng gelovig ofzo... Maar het lijkt mij toch natuurlijk om alles te doen voor je kids..?

Hem zo goed mogelijk verzorgen zonder medicijnen? Ik ben het wel met siddartha eens. Zelf snap ik het ook niet, maar als ouder kan je niet anders.

Bijna 12.000 views hier.

quote:

Op zondag 9 januari 2011 19:58 schreef kanovinnie het volgende:

[..]

Hem zo goed mogelijk verzorgen zonder medicijnen? Ik ben het wel met siddartha eens. Zelf snap ik het ook niet, maar als ouder kan je niet anders.

ik ben het met Gordon eens. In t progr 'op zoek naar god' stelde ie voor om de bijbel maar es te herschrijven. Zet er dan meteen in dat medicijnen je NIET in de hel brengt Maar goed, das dan weer geheel offtopic.

Zelf heb ik nog nooit zoiets heftigs meegemaakt als de verhalen die ik hier lees... Wel voor mezelf persoonlijk heftige dingen maar das niet iets voor dit topic

Je ouders zullen maar geloven dat er een hel bestaat. Dan zit je mooi met de gebakken peren

Fuck god!

Leef in het heden, en doe er dus alles aan om dat te overleven.

Het heftigste? Dat ik bij 39.5 week zwangerschap ineens een spoedkeizersnede nodig had, waarna m'n baby gereanimeerd moest worden en hierna 3 dagen gekoeld vanwege het zuurstoftekort, waarna we de eerste avond hoorden dat ze het Down syndroom heeft.

Ik denk (nouja hoop) niet dat iets dat ooit nog gaat overtreffen, dat was echt een emotionele achtbaan.

Twee oud-klasgenoten overleden door een auto ongeluk.
De ene in 2009, de andere nog net voor de kerst dit jaar.
Hij is op zijn verjaardag overleden, s'avonds wilde hij nog een rondje rijden in de polder..hij is nooit meer thuisgekomen. De hele nacht vermist geweest. Volgende morgen gevonden door zijn vader en tante.