ADHD, de nieuwe rage #2

De "nieuwe" rage? Hij is alweer een tijdje bezig volgens mij. Legaal amfetamine in minderjarigen proppen
Maar de hele AD-rage vind ik iets zorgwekkender.

Langdurige rage dan.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:58 schreef Swiffer het volgende:
Gaan we weer, het is geen amfetamine...

En rage, rage.. zoals ik in topic #1 al zei, er word meer naar gezocht, dan vind je ook meer.
Het topic ging over een uitzending van Zembla, waar dus een heel gezin klakkeloos aan de ritalin gaat, terwijl niet eens blijkt of ze een juiste diagnose hebben gehad of niet.

Wat is geen amfetamine? Ritalin? Nee, maar Dextro wel.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:58 schreef Swiffer het volgende:
Gaan we weer, het is geen amfetamine...

my bad. Desalniettemin is het lichamelijk en geestelijk verslavend en daarom kutspul. Alleen voorschrijven als er geen andere opties meer zijn.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:50 schreef P8 het volgende:
De "nieuwe" rage? Hij is alweer een tijdje bezig volgens mij. Legaal amfetamine in minderjarigen proppen
Maar de hele AD-rage vind ik iets zorgwekkender.

En ze betalen er ook nog eens 100 euro per maand voor indien Strattera.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:44 schreef Reuzelbek het volgende:
Mensen hier schieten weer totaal door. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ondanks dat, als we niet in een zo'n belachelijke 'prestatie maatschappij' zouden leven, waar iedereen productief moet zijn, dan zouden we misschien wat minder vaak onze kinderen naar de psycholoog te hoeven sturen. Ik vind het ook heel hypocriet dat we hier van die vrije markt fundamentalisten hebben die constant hun gefaalde ideologie moeten verdedigen, maar wel hier lopen zeiken op de verloedering van het onderwijs en dat er zo vaak ADHD geconstateerd wordt. Hebben we aan jullie systeem te danken, motherfuckers.

Ik denk dat dat er ook deels aan ligt hoe je er als ouder tegenover staat... als jij op voorhand al verwacht dat je peutertje straks met twee vingers in zijn neus VWO zal doen en daarna een universitaire opleiding zal afronden (cum laude natuurlijk) dan kan het zijn dat je voor wat nare verrassingen komt te staan als je schatje toch liever de skelter in en uit elkaar haalt, en helemaal geen zin heeft om braaf te leren maar liever buiten aan het ravotten is.

Als je echter vooral het belang en geluk van je kind in het oog houdt, en accepteert dat het krummeltje misschien nooit VWO en WO doet, maar over 20 jaar wellicht gewoon gelukkig is als fietsenmaker dan scheelt dat al een stuk qua druk van de prestatie-maatschappij.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:03 schreef Leandra het volgende:

[
Als je echter vooral het belang en geluk van je kind in het oog houdt, en accepteert dat het krummeltje misschien nooit VWO en WO doet, maar over 20 jaar wellicht gewoon gelukkig is als fietsenmaker dan scheelt dat al een stuk qua druk van de prestatie-maatschappij.

Helemaal mee eens, maar die instelling is behoorlijk ondervertegenwoordigd in deze maatschappij.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:58 schreef Swiffer het volgende:
Gaan we weer, het is geen amfetamine...

En rage, rage.. zoals ik in topic #1 al zei, er word meer naar gezocht, dan vind je ook meer.
Het topic ging over een uitzending van Zembla, waar dus een heel gezin klakkeloos aan de ritalin gaat, terwijl niet eens blijkt of ze een juiste diagnose hebben gehad of niet.

Maar even het belangrijke deel uit de OP van het eerste topic hier neerzetten dan.... waar die Zembla uitzending over ging:
http://zembla.vara.nl/Afl(...)e4854d07f003d07dbe9b

Niet alleen jongetjes, maar ook steeds meer meisjes en volwassenen krijgen te horen dat ze ADHD hebben. De Gezondheidsraad maakte zich er tien jaar geleden al zorgen over en intussen is het aantal diagnoses alleen maar gestegen. Het gebruik van medicatie is de afgelopen vijf jaar zelfs verdubbeld. Ouders die vraagtekens zetten bij het slikken van pillen, voelen zich door de school van hun kind onder druk gezet. ‘Je voelt je op zeker moment gedwongen door school die zegt: als ze die medicatie niet gebruikt, zal ze naar het speciaal onderwijs moeten’, aldus een vader in de ZEMBLA-aflevering ‘De ADHD-hype’, wordt herhaald op dinsdag 21 september om 10.30 uur bij de VARA op Nederland 2.

De Groningse psychologe L. Batstra is kritisch over de toename van ADHD. Zij nam een half jaar geleden ontslag bij de Groningse instelling waar kinderen worden getest op ADHD. Ze kreeg gewetensbezwaren, omdat naar haar mening veel te veel ouders de diagnose van hun kind kregen aangepraat. Batstra: ‘Zo kan het gebeuren dat ouders volstrekt normaal gedrag gaan zien als een stoornis.’

ZEMBLA volgt het spreekuur van de Rotterdamse kinderarts en ADHD-deskundige dr. R. Rodrigues Pereira. Mannen, vrouwen, kinderen, hele families tegelijk komen bij hem op bezoek. De dokter zweert bij medicatie. Pereira: ‘Die pillen hebben ze niet gemaakt om mensen te vergiftigen, die zijn nu juist voor de gevallen die een pil nodig hebben en die ontzettend blij zijn dat die pil bestaat.’

Ook de oudervereniging Balans, die de belangen behartigt van ouders met kinderen met stoornissen als ADHD, wordt vaak verweten te veel op de hand van de farmaceuten te zijn. Om die reden heeft de vereniging de sponsoring door de farmaceutische industrie stopgezet. Mevrouw A. Paternotte zegt namens de vereniging dat ze dat besluit weer ter discussie wil stellen: ‘Wij kunnen dat geld goed gebruiken.’

De farmaceutische industrie voert een krachtige lobby om de stoornis onder de aandacht te brengen. Die lobby is succesvol geweest: de nieuwe, duurdere merkgeneesmiddelen hebben flink terrein veroverd.
De Amerikaanse psychiater dr. A. Frances zegt daarover: ‘Ik denk dat veel mensen vanwege ADHD medicatie krijgen, terwijl ze die helemaal niet nodig hebben. Dat wordt allemaal gepusht door de farmaceutische industrie.
Ik verwacht dat die aantallen zullen dalen, zodra de patenten van die medicijnen af zijn en er minder op te verdienen valt.’
Deze Amerikaanse arts was enige jaren terug voorzitter van de commissie die het internationale diagnosehandboek voor psychiaters herschreef, wat resulteerde in de DSM-IV. De commissie verruimde daarin de criteria voor ADHD. Voor het eerst werd ook een groep met ADD benoemd; kinderen en volwassenen met concentratiestoornissen, zonder hyperactiviteit.
Daarmee kwam een grotere groep in aanmerking voor de stoornis, hetgeen dr. Frances nu betreurt. ‘De diagnosecriteria voor ADHD zijn veel te ruim gesteld. Dat heeft ervoor gezorgd dat het aantal diagnoses is verdubbeld. Daar ben ik verantwoordelijk voor’, zegt hij in ZEMBLA. ‘We hadden berekend dat het aantal diagnoses met vijftien procent zou toenemen, maar ze namen met de helft toe’, aldus Frances.


Samenstelling en regie: Hetty Nietsch.
Research: Simone Tangelder.
Eindredactie: Kees Driehuis.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:03 schreef Leandra het volgende:

[..]

Ik denk dat dat er ook deels aan ligt hoe je er als ouder tegenover staat... als jij op voorhand al verwacht dat je peutertje straks met twee vingers in zijn neus VWO zal doen en daarna een universitaire opleiding zal afronden (cum laude natuurlijk) dan kan het zijn dat je voor wat nare verrassingen komt te staan als je schatje toch liever de skelter in en uit elkaar haalt, en helemaal geen zin heeft om braaf te leren maar liever buiten aan het ravotten is.

Als je echter vooral het belang en geluk van je kind in het oog houdt, en accepteert dat het krummeltje misschien nooit VWO en WO doet, maar over 20 jaar wellicht gewoon gelukkig is als fietsenmaker dan scheelt dat al een stuk qua druk van de prestatie-maatschappij.

Dat ligt niet alleen aan de ouders. Er worden gewoon bepaalde prestaties van je verwacht, niet alleen als kind, ook later. Als je zelf AD(H)D krijgt geconstateerd op latere leeftijd dan weet je dat het geen hype is. Maar deze samenleving verwacht dat je een studie doet en werk op niveau doet. Mensen die dit niet redden moeten dus, helaas, aan de pillen. Anders worden het 'uitkeringstrekkers' zoals bepaalde mensen in het vorige topic vol met walging over spreken.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:44 schreef Reuzelbek het volgende:
Mensen hier schieten weer totaal door. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ondanks dat, als we niet in een zo'n belachelijke 'prestatie maatschappij' zouden leven, waar iedereen productief moet zijn, dan zouden we misschien wat minder vaak onze kinderen naar de psycholoog te hoeven sturen. Ik vind het ook heel hypocriet dat we hier van die vrije markt fundamentalisten hebben die constant hun gefaalde ideologie moeten verdedigen, maar wel hier lopen zeiken op de verloedering van het onderwijs en dat er zo vaak ADHD geconstateerd wordt. Hebben we aan jullie systeem te danken, motherfuckers.

Lekker een politieke ideologie als zondebok aan wijzen, lekker simpel. Een vrije markt bestaat niet, dus je kunt het ook niet zien falen. Dat er zoveel ADHD geconstateerd wordt heeft meer met de voortuitgang van de weteschap (psychologie, pedagogie) te maken dan met 'presteren'. Wie je ook bent en wat je ook doet, voor iedereen kan ADHD een belemmering in het dagelijks functioneren zijn.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 10:44 schreef Reuzelbek het volgende:
Mensen hier schieten weer totaal door. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Ondanks dat, als we niet in een zo'n belachelijke 'prestatie maatschappij' zouden leven, waar iedereen productief moet zijn, dan zouden we misschien wat minder vaak onze kinderen naar de psycholoog te hoeven sturen. Ik vind het ook heel hypocriet dat we hier van die vrije markt fundamentalisten hebben die constant hun gefaalde ideologie moeten verdedigen, maar wel hier lopen zeiken op de verloedering van het onderwijs en dat er zo vaak ADHD geconstateerd wordt. Hebben we aan jullie systeem te danken, motherfuckers.

Maar het systeem is er ook met een reden. Elk systeem heeft nadelen.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:07 schreef Reuzelbek het volgende:

[..]

Dat ligt niet alleen aan de ouders. Er worden gewoon bepaalde prestaties van je verwacht, niet alleen als kind, ook later. Als je zelf AD(H)D krijgt geconstateerd op latere leeftijd dan weet je dat het geen hype is. Maar deze samenleving verwacht dat je een studie doet en werk op niveau doet. Mensen die dit niet redden moeten dus, helaas, aan de pillen. Anders worden het 'uitkeringstrekkers' zoals bepaalde mensen in het vorige topic vol met walging over spreken.

Dat is altijd al wel zo geweest.

Beetje maatschappelijk gefrustreerd?

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:08 schreef teknomist het volgende:

[..]

Dat is altijd al wel zo geweest.

Beetje maatschappelijk gefrustreerd?

Dit is juist iets van de laatste 20 jaar. Ik weet niet wat 'maatschappelijk gefrustreerd' is, maar ik zie wel constant en steeds vaker mede-studenten burnouts krijgen, aan de pillen gaan, angstaanvallen, etc.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:13 schreef Reuzelbek het volgende:

[..]

Dit is juist iets van de laatste 20 jaar. Ik weet niet wat 'maatschappelijk gefrustreerd' is, maar ik zie wel constant en steeds vaker mede-studenten burnouts krijgen, aan de pillen gaan, angstaanvallen, etc.

Misschien omdat we er gewoon meer aandacht aanbesteden? Informatie plant zich veel sneller voort in de huidige samenleving.

Gefrustreerd, omdat ik een bepaald soort woede in je bespeur.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:13 schreef Reuzelbek het volgende:

[..]

Dit is juist iets van de laatste 20 jaar. Ik weet niet wat 'maatschappelijk gefrustreerd' is, maar ik zie wel constant en steeds vaker mede-studenten burnouts krijgen, aan de pillen gaan, angstaanvallen, etc.

Angstaanvallen is zeker niet iets om te onderschatten

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:08 schreef teknomist het volgende:
[..]
Dat is altijd al wel zo geweest.

Beetje maatschappelijk gefrustreerd?

Nou.... "altijd" is in deze niet helemaal van toepassing.

Pre-stufi (1 oktober 1986 dus) was het nog helemaal niet raar als je na de middelbare school ging werken, en was je absoluut niet bij voorbaat kansloos.... juist het feit dat iedereen tegenwoordig op kosten van de overheid kan doorleren betekent inmiddels ook dat het als vrijwel noodzakelijk gezien wordt.

Maar hebben we geen fietsenmakers, dakdekkers, bouwvakkers en stratenmakers meer nodig??
Of hebben we straks weer een gastarbeiderinstroom nodig omdat er niemand meer bereid cq geschikt is dat werk te doen?

Even om te relativeren:

De gelukkigste ouders en kinderen wonen in Nederland

Ik denk dat de mensen die klagen over de prestatie-maatschappij er zelf niet zo in mee kunnen.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:24 schreef Swiffer het volgende:
K kan wel meedenken in die frustratie in elk geval. Informatie plant zichzelf sneller voort, maar alles moet nu, snel, en perfect in deze tijd. Tijd is geld en dat wordt steeds erger, dus hogere (prestatie) verwachtingen. Je mag haast niet meer tevreden zijn met gewoon je boterham verdienen, er is naar mijn mening echt een hogere druk dan zeg 20 jaat geleden, graaien, en alles moet meer meer meer.. Aan de kantlijn blijven staan lijkt geen optie, gezien je als werkend persoon op een gegeven moment niet meer kan leven van een modaal inkomen.

Er valt prima te leven van een modaal inkomen, je moet alleen niet verwachten dat je dan iedere 3 jaar een nieuwe auto kunt kopen, een twee-onder-een-kap kunt wonen en 3 keer per jaar op vakantie kunt....

Maar dat kon nooit van een modaal inkomen, het verschil is alleen dat een hoop mensen een dusdanig leven wel als minumum zien om gelukkig te kunnen zijn.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:34 schreef teknomist het volgende:
Ik denk dat de mensen die klagen over de prestatie-maatschappij er zelf niet zo in mee kunnen.

Interessant punt. Voor mij geldt deze uitspraak iig wel enigszins.

Bovendien zijn er nog wel jongeren die dus geen vervolgopleiding gaan doen. Maar in principe wil je als persoon jezelf toch ook zoveel mogelijk ontplooien en er alles uithalen wat erin zit?

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:38 schreef -Strawberry- het volgende:
Bovendien zijn er nog wel jongeren die dus geen vervolgopleiding gaan doen. Maar in principe wil je als persoon jezelf toch ook zoveel mogelijk ontplooien en er alles uithalen wat erin zit?

Waarom zou je? Dat moet iedereen toch voor zichzelf bepalen?

Ik ben gewoon snel tevreden. Ik heb zoiets: ik leef maar 1 keer en probeer er zoveel mogelijk van te genieten. Je hebt heel veel mensen die ALLES willen, ik vraag me soms af of die mensen écht gelukkig zijn of omdat ze denken dat ze gelukkig zijn omdat ze gewoon nooit 1 moment rust hebben voor wat reflectie.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:42 schreef teknomist het volgende:

[..]

Waarom zou je? Dat moet iedereen toch voor zichzelf bepalen.

Natuurlijk, maar de meeste personen willen toch wel het maximale eruit halen. Anders krijg je later misschien spijt. Dit hoeft niet voor iedereen te gelden, sommige mensen hebben er gewoon geen zin in. Al denk ik wel dat het redelijk normaal is om zo laat mogelijk te beginnen met werken, dat kan je je hele leven nog doen, dus logisch dat de meerderheid ervoor kiest om nog door te leren en te genieten van het jong zijn, niet?

quote:

Ik ben gewoon snel tevreden. Ik heb zoiets: ik leef maar 1 keer en probeer er zoveel mogelijk van te genieten. Je hebt heel veel mensen die ALLES willen, ik vraag me soms af of die mensen écht gelukkig zijn of omdat ze denken dat ze gelukkig zijn omdat ze gewoon nooit 1 moment rust hebben voor wat reflectie.

Genieten is ook zeker belangrijk, maar ik geniet persoonlijk meer als ik een opleiding volg ipv meteen te gaan werken. En als andere mensen dat niet willen, ook prima. Zo lang je maar gelukkig wordt. Niet iedereen is hetzelfde. Maar je kansen wat betreft materieel geluk worden wel groter als je ook een opleiding volgt en nu in tijden van crisis lijkt me dat ook redelijk belangrijk.

Niet rond kunnen komen elke maand lijkt me ook niet bevorderlijk voor je geluk...

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:46 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Natuurlijk, maar de meeste personen willen toch wel het maximale eruit halen. Anders krijg je later misschien spijt. Dit hoeft niet voor iedereen te gelden, sommige mensen hebben er gewoon geen zin in. Al denk ik wel dat het redelijk normaal is om zo laat mogelijk te beginnen met werken, dat kan je je hele leven nog doen, dus logisch dat de meerderheid ervoor kiest om nog door te leren en te genieten van het jong zijn, niet?
[..]

Wat is dan het maximale? Hoe weet je nou wat je maximum is?
Ik heb overigens heel lang gestudeerd en ben pas op mijn 27ste serieus gaan werken, maar als ik had gestudeerd voor timmerman was ik waarschijnlijk net zo gelukkig geweest. Ik leg de lat niet zo hoog; mijn enige ambitie is genieten van het leven.

quote:

Maar je kansen wat betreft materieel geluk worden wel groter als je ook een opleiding volgt en nu in tijden van crisis lijkt me dat ook redelijk belangrijk.

Dat is een kwestie van keuze natuurlijk. Hoe belangrijk is materieel geluk voor je? Je geluk laten afhangen van materiële zaken maakt je wel afhankelijk en kwetsbaar als je de lat hoog legt. Als je met minder tevreden bent heb je dat risico minder; hoe meer je hebt hoe meer je kunt kwijtraken. Maar goed, dat is meer een persoonlijke levensfilosofie.

quote:

Niet rond kunnen komen elke maand lijkt me ook niet bevorderlijk voor je geluk...

Lijkt me vooral afhankelijk hoe je omgaat met geld dan met de welvaart in Nederland.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 13:34 schreef Swiffer het volgende:
etc zorgen er echt voor dat ik net 100 euro per maand overhoud om te sparen.

Dan kom je toch rond of zie ik het nu verkeerd?

quote:

Een nieuwe dure mercedes rijden en een villa onder mijn kont is ook niet waar ik op doel.. maar normaal budgetteren is haast al niet mogelijk, tenzij je bij aldi je boodschappen doet, bij zeeman je kleding haalt en in plaats van een auto een gesubisidieerde scootmobiel rijd.

En wat is daar mis mee? Dit is echt een luxe-probleem imho. Het is niet zo dat je elke dag 10km moet lopen voor een paar liter water.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:34 schreef teknomist het volgende:
Even om te relativeren:

De gelukkigste ouders en kinderen wonen in Nederland

Ik denk dat de mensen die klagen over de prestatie-maatschappij er zelf niet zo in mee kunnen.

Ik denk dat het een stuk gecompliceerder ligt dan dat. Er blijft gewoon geen ruimte meer over voor zaken die niet direct iets opleveren, en je hoeft maar om je heen te kijken om de geestelijke verarming die dit ten gevolge heeft te kunnen zien. Vergaande specialisatie lijkt me wat dat aangaat ook niet altijd een zegen.

Voor mij persoonlijk is het geen geval van niet in mee kunnen op cognitief niveau... Ik heb zo mijn issues en het wordt me de laatste 2 jaar pas duidelijk dat dit niet iets is wat zomaar overgaat. Ik maak me daar heel erg zorgen om, want ambitieus ben ik zeer zeker.

En ja, de frustratie die dat oplevert maakt me extra kritisch op de wereld om me heen. Soms terecht, soms niet. Soms kan ik dat onderscheid helder voor ogen zien, soms niet. Maar uiteindelijk zal ik er zelf een weg in moeten vinden.

Studeren gaat me prima af. Leren is een makkie. De problemen ontstaan wanneer ik gestructureerd aan de slag moet binnen een groter raamwerk. De stress die dat oplevert komt nog eens bovenop de stress die ik van nature al heel vaak ervaar (waar op zich wel mee te leven valt, op de zwaardere momenten na, die zijn gewoon kut), en bepaalde denkbeelden die heel diep in mij verankerd zitten en waarvan ik nu pas het topje van de ijsberg begin te zien dankzij bezoek aan een psycholoog. Die hele meuk kent ook weer een bepaalde wisselwerking, waardoor ik het mezelf feitelijk onmogelijk maak gedurende langere tijd goed te functioneren.

Zoals ik al zei: ik zal het zelf moeten doen. Maar aan de andere kant levert het een hele hoop frustratie op dat alle dingen die ik wel kan ondergeschikt worden gemaakt aan een paar zaken waar ik moeite mee heb. En ik denk dat dit voor meerderen geldt.

"Er niet in mee kunnen" klinkt alsof kennis en kunde niet toereikend zijn. Nou, daar zit het probleem hem niet hoor

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:38 schreef -Strawberry- het volgende:
Bovendien zijn er nog wel jongeren die dus geen vervolgopleiding gaan doen. Maar in principe wil je als persoon jezelf toch ook zoveel mogelijk ontplooien en er alles uithalen wat erin zit?

Niet iedereen wil dat!! En als je als ouders je kind daartoe dwingt, desnoods met een pilletje om beter te kunnen concentreren, ben je m.i. heel fout bezig.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:32 schreef Gia het volgende:

[..]

Niet iedereen wil dat!! En als je als ouders je kind daartoe dwingt, desnoods met een pilletje om beter te kunnen concentreren, ben je m.i. heel fout bezig.

Als ik het heb over het maximale eruit halen, bedoel ik dus niet het maximale onder invloed van drugs. Graag zonder drugs natuurlijk. En als dat vmbo is of minder, dan is dat blijkbaar het maximale voor die persoon. Ook als iemand lui is en gewoon geen zin heeft, zit er dus niet veel meer in. Toch denk ik dat je als persoon wel altijd in die zin het maximale eruit wil halen als datgene wat jou gelukkig maakt en waarmee je ook rond kan komen (vereiste voor gelukkig zijn lijkt me).

quote:

Op woensdag 22 september 2010 11:46 schreef -Strawberry- het volgende:
Maar je kansen wat betreft materieel geluk worden wel groter als je ook een opleiding volgt en nu in tijden van crisis lijkt me dat ook redelijk belangrijk.

Jij denkt echt dat geluk afhangt van de hoeveelheid spullen die je hebt? Je bent gelukkiger met een groot huis dan met een rijtjeshuis? Je bent gelukkiger met 6 nullen op de bank dan met maar 3?

Je komt er nog weleens achter dat dat echt niet het geval hoeft te zijn.

quote:

Niet rond kunnen komen elke maand lijkt me ook niet bevorderlijk voor je geluk...

Dat is dan weer het andere uiterste.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:36 schreef Gia het volgende:

[..]

Jij denkt echt dat geluk afhangt van de hoeveelheid spullen die je hebt? Je bent gelukkiger met een groot huis dan met een rijtjeshuis? Je bent gelukkiger met 6 nullen op de bank dan met maar 3?

Je komt er nog weleens achter dat dat echt niet het geval hoeft te zijn.

Absoluut niet, maar ik denk dat geld wel een voorwaarde voor geluk is.
En dan bedoel ik niet dat je enkel gelukkig bent als je VEEL geld hebt. Nee, maar dat je in ieder geval rond kunt komen en je niet druk hoeft te maken over financiën. Als je telkens bang bent dat je niet rond kan komen, kan dat je geluk natuurlijk wel in de weg staan. En als je geen opleiding hebt gehad, is die kans wat groter (vooral ten tijde van crisis). Of heb ik daarin ongelijk?

Ik woon in een rijtjeshuis.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:35 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Als ik het heb over het maximale eruit halen, bedoel ik dus niet het maximale onder invloed van drugs. Graag zonder drugs natuurlijk. En als dat vmbo is of minder, dan is dat blijkbaar het maximale voor die persoon. Ook als iemand lui is en gewoon geen zin heeft, zit er dus niet veel meer in. Toch denk ik dat je als persoon wel altijd in die zin het maximale eruit wil halen als datgene wat jou gelukkig maakt en waarmee je ook rond kan komen (vereiste voor gelukkig zijn lijkt me).

Het gaat hier om ritalin gebruik. Ouders geven kinderen ritalin omdat ze zich dan beter kunnen concentreren, zodat ze dan wél naar de havo kunnen i.p.v. naar dat vreselijke vmbo.

Ik ken ouders die hun kinderen echt tot het uiterste pushen om zo hoog mogelijk te presteren. Vind dat echt fout. Die kids hebben geen jeugd. School van 's morgens vroeg tot etenstijd en na het eten huiswerk.

Ben blij dat wij onze kinderen lekker hun eigen keuzes laten maken. En later spijt? Dan gaan ze dan toch alsnog leren. Je bent nooit te oud om te leren. Daarbij kun je ook via mbo, hbo nog opklimmen tot het WO. En dan ben je begonnen met vier jaar niksdoen op het vmbo.

Kijk, school moet. Ze moeten van mij ook een startkwalificatie halen, wat dan een mbo-diploma is. Ze mogen dan verder leren, als ze willen. Daarbij hebben ze dan al een beroep en kunnen makkelijk een bijbaantje vinden. Of ze werken overdag en doen er 's avonds een studie naast.
Het hoeft niet allemaal al voor je 18de zo hoog mogelijk.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:32 schreef Gia het volgende:

[..]

Niet iedereen wil dat!! En als je als ouders je kind daartoe dwingt, desnoods met een pilletje om beter te kunnen concentreren, ben je m.i. heel fout bezig.

ik vraag me af hoeveel ritalin uberhaupt dat effect heeft op die niveau's

Ik bedoel ik merk zelf positieve effecten, maar heb ook adhd, maar die kan ik niet direct toedragen aan beter concentreren, meer dat ik minder last heb van afleiding.

Wat voor "positieve" effecten zou je krijgen wanneer je je niet adhd-er kind zo vroeg al ritalin geeft?Je wordt er iig niet intelligenter van (in princiepe) dus zo veel kan het uiteindelijk niet uitmaken, zeker niet op een basisschool lijkt me...
anders gezegd: als adhd-er zijn de effecten voornamelijk het weghalen vaan stoorzenders die niet adhd-ers niet hebben. Fijne (en misschien niet helemaal eerlijke) is dat ik zowel de positieve zaken van adhd kan gebruiken, en de positieve zaken van "normaal zijn". Maar wat heeft een normale er aan?

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:40 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Absoluut niet, maar ik denk dat geld wel een voorwaarde voor geluk is.
En dan bedoel ik niet dat je enkel gelukkig bent als je VEEL geld hebt. Nee, maar dat je in ieder geval rond kunt komen en je niet druk hoeft te maken over financiën. Als je telkens bang bent dat je niet rond kan komen, kan dat je geluk natuurlijk wel in de weg staan. En als je geen opleiding hebt gehad, is die kans wat groter (vooral ten tijde van crisis). Of heb ik daarin ongelijk?

Ik woon in een rijtjeshuis.

Ik ook.

Maar, je kunt zonder opleiding ook prima aan 't werk en gewoon rond komen. Je hebt het over het maximale willen bereiken, maar wat is dat? Als in een kind qua intelligentie havo erin zit, maar hij heeft geen zin om te leren, is dan vmbo 'geen opleiding'? Er is verder ook helemaal niks mis met het mbo. Integendeel zelfs! Ben er erg over te spreken.

Kijk, niet rond kunnen komen is het geval als je niet wil werken, in de bijstand hangt enz... Maar anders kun je gewoon rond komen.
Of je kunt niet rondkomen omdat je met 2 salarissen een veel te duur huis hebt gekocht, wat je eigenlijk niet kunt betalen, maar als je zuinig aan doet, lukt het net. Tja, dan wordt je ongelukkig, maar niet vanwege het niet rond kunnen komen, maar omdat je mekaar dan ook nooit ziet.

Materialisme maakt niet gelukkig. Tevreden zijn met wat je hebt en aandacht voor elkaar wel.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:47 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik ook.

Maar, je kunt zonder opleiding ook prima aan 't werk en gewoon rond komen. Je hebt het over het maximale willen bereiken, maar wat is dat? Als in een kind qua intelligentie havo erin zit, maar hij heeft geen zin om te leren, is dan vmbo 'geen opleiding'? Er is verder ook helemaal niks mis met het mbo. Integendeel zelfs! Ben er erg over te spreken.

Mbo is dan toch ook een vervolgopleiding? Ik dacht trouwens ook dat je tegenwoordig als vmbo'er nog leerplicht hebt nadat je het vmbo hebt gehaald. Dan moet je dus nog mbo doen.

quote:

Materialisme maakt niet gelukkig. Tevreden zijn met wat je hebt en aandacht voor elkaar wel.

Ik beweer nergens het tegendeel, ik zeg enkel dat enige economische zekerheid wel prettig is en dat ik die kans hoger inschat wanneer je een vervolgopleiding hebt afgemaakt. Met bepaalde papieren op zak dus.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:44 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

ik vraag me af hoeveel ritalin uberhaupt dat effect heeft op die niveau's

Ik bedoel ik merk zelf positieve effecten, maar heb ook adhd, maar die kan ik niet direct toedragen aan beter concentreren, meer dat ik minder last heb van afleiding.

Wat voor "positieve" effecten zou je krijgen wanneer je je niet adhd-er kind zo vroeg al ritalin geeft?Je wordt er iig niet intelligenter van (in princiepe) dus zo veel kan het uiteindelijk niet uitmaken, zeker niet op een basisschool lijkt me...
anders gezegd: als adhd-er zijn de effecten voornamelijk het weghalen vaan stoorzenders die niet adhd-ers niet hebben. Fijne (en misschien niet helemaal eerlijke) is dat ik zowel de positieve zaken van adhd kan gebruiken, en de positieve zaken van "normaal zijn". Maar wat heeft een normale er aan?

Ik heb het dan ook niet over het geven van ritalin aan een 'normale', maar het te makkelijk geven van ritalin aan kinderen met bijvoorbeeld ADD, terwijl die met wat extra aandacht zich ook prima redden.

Maar, dan komen de ouders met hun 'ja maar', zonder ritalin gaan zijn schoolprestaties achteruit, omdat hij zich zo makkelijk laat afleiden.
En dan wordt er toch, om die reden (prestaties) ritalin voorgeschreven.

Terwijl dat voor een ADD-er eigenlijk echt niet nodig is.

Onze zoon had moeite met rekenen, was snel afgeleid, maar wij wilden geen ritalin. De juf in groep 3/4 zette hem dan met zijn bankje andersom, met de rug naar de klas, waardoor hij minder afleiding had.
Zie je, het is niet nodig om het afleiden weg te nemen met een pilletje, dat kan ook anders.

Hij is groot geworden zonder ritalin. Ik ben ervan overtuigd dat hij een hoger niveau had gehaald als wij hem vanaf zijn diagnose ritalin hadden gegeven, maar ik betwijfel of dat hem gelukkiger had gemaakt.
En dat hoge niveau kan hij altijd nog halen, want het is een doorzetter.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:42 schreef Gia het volgende:

[..]

Het gaat hier om ritalin gebruik. Ouders geven kinderen ritalin omdat ze zich dan beter kunnen concentreren, zodat ze dan wél naar de havo kunnen i.p.v. naar dat vreselijke vmbo.

Ik ken ouders die hun kinderen echt tot het uiterste pushen om zo hoog mogelijk te presteren. Vind dat echt fout. Die kids hebben geen jeugd. School van 's morgens vroeg tot etenstijd en na het eten huiswerk.

Ben blij dat wij onze kinderen lekker hun eigen keuzes laten maken. En later spijt? Dan gaan ze dan toch alsnog leren. Je bent nooit te oud om te leren. Daarbij kun je ook via mbo, hbo nog opklimmen tot het WO. En dan ben je begonnen met vier jaar niksdoen op het vmbo.

Kijk, school moet. Ze moeten van mij ook een startkwalificatie halen, wat dan een mbo-diploma is. Ze mogen dan verder leren, als ze willen. Daarbij hebben ze dan al een beroep en kunnen makkelijk een bijbaantje vinden. Of ze werken overdag en doen er 's avonds een studie naast.
Het hoeft niet allemaal al voor je 18de zo hoog mogelijk.

Ik denk ook dat veel ouders Ritalin zien als een medicijn en zich niet realiseren hoe schadelijk het is.

En zo wel, dan vind ik het slechte ouders als ze puur om concentratieproblemen een kind zulk spul geven.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 16:53 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik heb het dan ook niet over het geven van ritalin aan een 'normale', maar het te makkelijk geven van ritalin aan kinderen met bijvoorbeeld ADD, terwijl die met wat extra aandacht zich ook prima redden.

Maar, dan komen de ouders met hun 'ja maar', zonder ritalin gaan zijn schoolprestaties achteruit, omdat hij zich zo makkelijk laat afleiden.
En dan wordt er toch, om die reden (prestaties) ritalin voorgeschreven.

Terwijl dat voor een ADD-er eigenlijk echt niet nodig is.

Onze zoon had moeite met rekenen, was snel afgeleid, maar wij wilden geen ritalin. De juf in groep 3/4 zette hem dan met zijn bankje andersom, met de rug naar de klas, waardoor hij minder afleiding had.
Zie je, het is niet nodig om het afleiden weg te nemen met een pilletje, dat kan ook anders.

Hij is groot geworden zonder ritalin. Ik ben ervan overtuigd dat hij een hoger niveau had gehaald als wij hem vanaf zijn diagnose ritalin hadden gegeven, maar ik betwijfel of dat hem gelukkiger had gemaakt.
En dat hoge niveau kan hij altijd nog halen, want het is een doorzetter.

Ik snap je redenatie, maar dat lijkt mij toch te gaan over "normale" kinderen (en misschien een te drukke klas).
Als het echt een adhd-er is, waarom zou je dan geen ritalin geven? Ondanks dat er veel mensen zeggen dat het schadelijk is, is er volgens mij vrij weinig bewijs dat het echt fyisch/biologisch schadelijk is, ook is er onderzoek dat het tegenovergestelde laat zien.

Wanneer je kijkt naar psychosociale gevolgen, is dan de functionaliteit van ritalin niet inherrent aan het hebben van adhd? Heb je het, dan werkt het positief. Heb je het niet, dan heb je er helemaal niks aan.

Als je die redenering volgt. I het dan niet, wanneer het kind adhd heeft, altijd functioneel om het kind ritalin te laten gebruiken (desnoods naar eigen inzicht, kan goed vanaf groep 3), echter, alleen wanneer extreem zeker is dat het kind adhd heeft? (dus na het inperken van andere storende zaken die de afleiding etc zouden kunnen verklaren).

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:28 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Ik snap je redenatie, maar dat lijkt mij toch te gaan over "normale" kinderen (en misschien een te drukke klas).
Als het echt een adhd-er is, waarom zou je dan geen ritalin geven? Ondanks dat er veel mensen zeggen dat het schadelijk is, is er volgens mij vrij weinig bewijs dat het echt fyisch/biologisch schadelijk is, ook is er onderzoek dat het tegenovergestelde laat zien.

Wanneer je kijkt naar psychosociale gevolgen, is dan de functionaliteit van ritalin niet inherrent aan het hebben van adhd? Heb je het, dan werkt het positief. Heb je het niet, dan heb je er helemaal niks aan.

Als je die redenering volgt. I het dan niet, wanneer het kind adhd heeft, altijd functioneel om het kind ritalin te laten gebruiken (desnoods naar eigen inzicht, kan goed vanaf groep 3), echter, alleen wanneer extreem zeker is dat het kind adhd heeft? (dus na het inperken van andere storende zaken die de afleiding etc zouden kunnen verklaren).

Voor zover ik weet laat je dan nog steeds een gat vallen. Er zijn verschillende problemen die heel erg kunnen lijken op ADHD. Door "storende zaken" weg te nemen verklaar je nog niets, laat staan dat je zekerheid hebt mbt de diagnose.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:40 schreef Fortune_Cookie het volgende:

[..]

Voor zover ik weet laat je dan nog steeds een gat vallen. Er zijn verschillende problemen die heel erg kunnen lijken op ADHD. Door "storende zaken" weg te nemen verklaar je nog niets, laat staan dat je zekerheid hebt mbt de diagnose.

klopt, maar je sluit iig de "niets nodig, wel gedrogeerd" kinderen uit zonder adhd-ers hun medicatie te ontzeggen.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:43 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

klopt, maar je sluit iig de "niets nodig, wel gedrogeerd" kinderen uit zonder adhd-ers hun medicatie te ontzeggen.

Maar waar slaat het laatste deel van je verhaal dan op?

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:49 schreef Fortune_Cookie het volgende:

[..]

Maar waar slaat het laatste deel van je verhaal dan op?

goed punt

Probeer alleen een beetje in te gaan tegen de " ritalin is evil vooral voor kinderen" massa
Sowieso is het voornamelijk kindermishandeling dat voor adhd aan wordt gezien, dus die zijn toch al fucked

maar je hebt gelijk, alhoewel ik niet veel moeilijke storende zaken zo 1,2,3 zie. Voornamelijk eigenlijk slaapstoornissen die erg moeilijk te ontwarren zijn van adhd, aangezien slaapstoornis leidt tot moeilijke concentratie en adhd slaapstoornissen als gevolg heeft.

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:28 schreef oompaloompa het volgende:
Ik snap je redenatie, maar dat lijkt mij toch te gaan over "normale" kinderen (en misschien een te drukke klas).
Als het echt een adhd-er is, waarom zou je dan geen ritalin geven?

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 10:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

dat klinkt niet als add tbh. Ik zit nooit echt in een andere wereld dat de werkelijkheid niet door komt, ik zit in tien werelden tegelijk die allemaal plaatsvinden, elk stukje informatie triggert 5 verschillende gedachten die allemaal op hol slaan.

quote:

Op maandag 27 september 2010 14:48 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

dat klinkt niet als add tbh. Ik zit nooit echt in een andere wereld dat de werkelijkheid niet door komt, ik zit in tien werelden tegelijk die allemaal plaatsvinden, elk stukje informatie triggert 5 verschillende gedachten die allemaal op hol slaan.

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

quote:

Op maandag 27 september 2010 15:02 schreef Gia het volgende:

[..]

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

Zeker, maar niet omdat ik zit te dromen, meer omdat het tegelijk met 10 andere dingen binnenkomt.

Kijk uiteindelijk heeft zo'n psychiater veel meer informatie dan wij ooit uit zo'n korte beschrijving van iemand anders over iemand anders kunnen halen, maar het gedrag dat jij noemt is niet echt prototypisch add te noemen.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 10:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

Heeft weinig met AD(H)D te maken, maar gewoon met dromerigheid.

quote:

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

Het kan ook zijn dat je zoon zich in een omgeving bevindt wat hem niet uitdaagt, een te laag niveau. Zoek eens uit of je zoon, m.b.t. het opnemen van nieuwe leerstof, één van de snellere leerlingen is in de klas. Dit zou een teken aan de wand zijn, omdat je zoon dan moet 'wachten' op de rest waardoor hij insuft.

Ik moet ook altijd effe wakker geschud worden uit ''dromenland''

hallo? ben je er nog? opletten!!!