ADHD, de nieuwe rage #2

quote:

Op woensdag 22 september 2010 17:28 schreef oompaloompa het volgende:
Ik snap je redenatie, maar dat lijkt mij toch te gaan over "normale" kinderen (en misschien een te drukke klas).
Als het echt een adhd-er is, waarom zou je dan geen ritalin geven?

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 10:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

dat klinkt niet als add tbh. Ik zit nooit echt in een andere wereld dat de werkelijkheid niet door komt, ik zit in tien werelden tegelijk die allemaal plaatsvinden, elk stukje informatie triggert 5 verschillende gedachten die allemaal op hol slaan.

quote:

Op maandag 27 september 2010 14:48 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

dat klinkt niet als add tbh. Ik zit nooit echt in een andere wereld dat de werkelijkheid niet door komt, ik zit in tien werelden tegelijk die allemaal plaatsvinden, elk stukje informatie triggert 5 verschillende gedachten die allemaal op hol slaan.

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

quote:

Op maandag 27 september 2010 15:02 schreef Gia het volgende:

[..]

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

Zeker, maar niet omdat ik zit te dromen, meer omdat het tegelijk met 10 andere dingen binnenkomt.

Kijk uiteindelijk heeft zo'n psychiater veel meer informatie dan wij ooit uit zo'n korte beschrijving van iemand anders over iemand anders kunnen halen, maar het gedrag dat jij noemt is niet echt prototypisch add te noemen.

quote:

Op donderdag 23 september 2010 10:35 schreef Gia het volgende:

[..]

Ik had het effe over ADD, dus zonder hyperactiviteit. Een kind wat te makkelijk is afgeleid en zich daardoor minder goed kan concentreren, is ook op andere manieren te helpen dan met ritalin.

Onze zoon heeft vanaf de middelbare school gewoon voor de klas verteld wat hij heeft en zijn medeleerlingen gevraagd hem even aan te stoten als ze zien dat hij er niet bij is.
Een leerkracht van groep 7 beschreef het eens als volgt: "Hij lijkt soms op vakantie te zijn en het vervelende is, ik mag niet mee". Die riep in de klas soms zijn naam en hoewel onze zoon de leraar aankeek, drong niet door dat hij geroepen werd.
Probleem op de Middelbare school bij wiskunde, hoorden we op de ouderavond:" 't Is een aardige knul, nooit vervelend, hij let alleen niet op."
En dat was niet waar! Hij lette wel op, de info kwam alleen niet waar die wezen moest. Hij was weer eens op vakantie.

En ja, zo'n pilletje lost dat op, heus, maar hij heeft het ook zonder gered. En de symptomen worden steeds minder. Het lukt hem steeds beter om niet op 'vakantie' te gaan.

Heeft weinig met AD(H)D te maken, maar gewoon met dromerigheid.

quote:

Dus, jij hebt nooit dat iets wat tegen jou wordt gezegd, niet aankomt?

De diagnose ADD is bij onze zoon gesteld toen hij 6 was, in een ziekenhuis, door een kinderarts in samenwerking met een kinderpsychologe.
Het meest opvallende destijds was dat hij altijd overal aan zat te friemelen en er met zijn gedachten niet bij was. Dat friemelen heeft hij wel afgeleerd, maar dat 'afwezig' zijn heeft hij nog wel eens. Je ziet dat niet, maar je merkt het als je iets tegen hem zegt. Hij kan dan gewoon antwoorden, alsof hij het gehoord heeft, maar als je doorvraagt blijkt de info toch niet aangekomen te zijn.
Zo was dat ook met de leerkracht in groep 7, die steeds zijn naam riep. Hij keek de leraar recht aan, alsof hij hem hoorde, maar hij hoorde hem niet, of het drong niet door. Zoiets.

Kan natuurlijk altijd dat de diagnose destijds niet goed was. Tja, met zo'n jong kind is dat natuurlijk ook best lastig.
Maar de kinderarts wilde toen toch ritalin voorschrijven.

Het kan ook zijn dat je zoon zich in een omgeving bevindt wat hem niet uitdaagt, een te laag niveau. Zoek eens uit of je zoon, m.b.t. het opnemen van nieuwe leerstof, één van de snellere leerlingen is in de klas. Dit zou een teken aan de wand zijn, omdat je zoon dan moet 'wachten' op de rest waardoor hij insuft.

Ik moet ook altijd effe wakker geschud worden uit ''dromenland''

hallo? ben je er nog? opletten!!!