Het is de dag van de intocht, dus ik zat al met twee ongeleide projectielen (is het al twaalf uur is het al twaalf uur mama? twaalf uur? Sinterklahahahaaas?). Extra vroeg boodschappen gedaan om de hysterie wat beter te kunnen geleiden. En toen ging de telefoon. Een moeder. Er waren wat
Dungans verdwenen bij Vriendje 1 verderop. Wist mijn zoon daar misschien meer van?
'Oh ja,' zei mijn zoon nonchalant. 'Vriendje 2 had er wat voor me gestolen. Hoezo?'
Nadat ik weer uit het gat in de grond gekropen was wat zich geopend had onder mijn voeten verzekerde ik de moeder van Vriendje 1 dat ik de vermiste exemplaren subiet terug zou komen brengen. Met jankend kind over straat die dingen terugbrengen. Schaam schaam.
Zoonlief vond zelf dat hij niet zoveel verkeerd had gedaan. Hij had immers niks gestolen. Dat had Vriendje 2 toch gedaan? Ik mijn witteboordencrimineeltje dus uitleggen dat het óók stelen is als je een ander daar opdracht toe geeft. Snapte hij niet. Ik de rest van de Dungans afpakken. Toen snapte hij het wel. Gek he?
Kwartier later, terwijl het muntje begon te vallen.
'Maar mama, ik heb er nog veel meer van Vriendje 2 gekregen he,'
'Oh, maar die zijn gewoon geruild dan toch?'
'Nee, die zijn van andere kinderen gestolen,'
Hop, weer met jankend kind en een zak Dungans over straat, naar ouders van Vriendje 2. Of die even kon ophelderen van wie de rest gestolen was. Nou ja, die had natuurlijk niks gedaan en welles en nietes en jij zei dat het moest en echt niet niet nietes.
Die kleredungans is ie dus kwijt. Gadverdamme...
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team