Na behoorlijke motivatie door p-etr-a (die al een echte schrijfster is, met echte uitgegeven boeken en zo
) besluit Biancavia eind november 2009 om er echt voor te gaan. Mede doordat ze altijd geroepen heeft voor haar dertigste verjaardag een boek geschreven te willen hebben, en dat die datum (december 2010) toch dichtbij begint te komen. Ze stelt zichzelf het doel om 5000 woorden per week te schrijven. 17 januari 2010 is de opzet van het verhaal compleet. De eindscene is geschreven en het manuscript bestaat nu uit zo’n 38.500 woorden. Er moeten nog wel een aantal scenes uitgeschreven worden.
11 februari is de eerste volledige versie af met ruim 48.000 woorden. De laatste dag van februari leest ze het hele manuscript voor het eerst weer in zijn geheel door. Het is niet bevredigend, het voelt als een ‘verhaal’ en niet als een ‘roman’.
Na het uitschrijven van enkele scenes die eerst te vertellerig waren, het schrappen van enkele overbodige stukken en het toevoegen van een soort achtergrondprofiel van de slechterik van het verhaal, besluit ze op 18 april dat de tweede versie van het manuscript klaar is om uitgeprint te worden. Het heeft nu ruim 50.000 woorden.
Het is nu in handen van de eerste proeflezeres (lees: moeder). 29 april belde de proeflezeres op om te melden dat ze ongeveer op de helft van het manuscript was en tevens in totale verwarring.
In zenuwachtige afwachting van haar reactie begint Biancavia in die week aan een compleet nieuw manuscript, waar ze zo in een paar dagen tijd 8500 woorden in haar Worddocument weet te toveren.
Een week later blijkt moeder een zeer kritisch en nuttig proeflezeres. Er bleken enkele dingen in het manuscript niet te kloppen, enkele scenes die nog wat meer uitgewerkt zouden kunnen worden en wat onderwerpen die meer duidelijkheid nodig hebben. Bovendien heeft ze er een hoop 'spreektaal' uit weten te vissen.
Het was heel spannend om het hele manuscript door iemand te laten lezen, maar de feedback was zeer waardevol en een goede motivatie om er weer verder mee aan de slag te gaan. Het nieuwe project mag even blijven liggen, eerst verder met dit manuscript, zodat het naar de volgende proeflezer kan. Het doel is om het manuscript in de zomer van 2010 klaar te hebben voor verzending naar uitgeverijen.
DaMart meldt eind december 2009 dat hij vast zit met een verhaal, doordat hij steeds opnieuw begint. In januari 2010 is hij aan een nieuw verhaal begonnen.
In februari had hij zichzelf het doel gesteld om in een week elke dag 500 woorden te schrijven. Op een dag schrijft hij in de trein zelfs 2000 woorden achter elkaar. Binnen drie weken heeft hij al 9400 woorden in totaal. Hij komt veel makkelijker vooruit dan met het verhaal dat hij even naast zich heeft neergelegd.
Een paar dagen later twijfelt hij over het perspectief, maar als hij een deel herschrijft en van de ‘ik’ een ‘hij’-vorm maakt, komt hij erachter dat het verhaal veel houteriger verloopt.
28 maart was een zeer productieve dag met 2500 woorden en zit nu in totaal op 17.800.
Hij vindt het intrigerend hoe het verhaal een eigen weg kan gaan. Met wat hij nu geschreven heeft is er ruimte voor een heel andere ontwikkeling dan hij van tevoren had bedacht.
Het perspectief van de ‘ik’-verteller blijkt nog steeds goed te werken.
In april besluit hij om er wat meer druk op te zetten en stelt het doel van 5000 woorden per week te schrijven. Zo heeft hij op 11 april de 22.000 woorden grens overschreden.
Op 29 april zit hij op 42.000 woorden, ongeveer de helft van wat hij denkt wat het ongeveer totaal zal worden.
Het tempo van zijn schrijfschema is wat teruggezakt, meldt hij op 16 mei. Maar hij heeft wel net een hoofdstuk afgerond, dat voor de ontwikkeling van de hoofdpersoon erg belangrijk is, en daarmee ook voor het verhaal. Hiermee is definitief een omslagpunt bereikt, waarmee het verhaal naar het einde toe gaat werken. Het verhaal heeft nu ruim 51.000 woorden.
Cherrylips wil eind januari 2010 ook weer beginnen. Zij heeft in 2005 al een manuscript geschreven dat in totaal ruim 110.000 woorden telt.
Op 12 februari zit ze op 3000 woorden met een nieuw verhaal.
Drassss schrijft eind januari 2010 dat hij in het topic inspiratie heeft gevonden om te beginnen met een verhaal dat misschien ooit wel een boek zou kunnen worden.
Armoed plaatst op 31 januari 2010 een tvp dat hij ook bezig is met het schrijven van een boek en meldt op 12 februari op 12.000 woorden te zitten.
_Arual_ laat weten op 13 februari 2010 dat ze geen puf meer heeft om voor haar plezier te schrijven, nu dat ze voor haar werk zoveel moet schrijven. Drie dagen later neemt ze het besluit om dagelijks twintig minuten voor zich uit te gaan typen en begint daar direct mee.
Antidood bedenkt in februari 2010 een plot. Hij plaatst een stukje van het begin en krijgt wat feedback en tips. Op 1 maart zit hij op 2000 geschreven woorden.
Tha_Erik heeft in februari 2010 zijn eerste 500 woorden voor een nieuw verhaal op papier. 23 februari schrijft hij er 1000 bij in de trein.
Bensel maakt op 17 februari 2010 een crosspost vanuit zijn eigen topic: Zelf een boek schrijven
Hij is dan klaar met het tweede hoofdstuk.
Op 17 mei bevat zijn fantasyverhaal in totaal 15.000 woorden. Hij komt nu op het punt dat alles een beetje begint te lopen.
KeizerKuzco meldt eind februari 2010 ook al tijden een plot in zijn hoofd te hebben, maar dat hij geen zin heeft om er mee te beginnen.
Burlapeater vertelt in april 2010 dat hij ook een boek heeft geschreven, maar angstig is om het uit te laten geven. Hij twijfelt of het wel goed genoeg is, ondanks positieve reacties van proeflezers.
Eind april meldt hij dat hij in een blokkade zit. Hij heeft het eerste boek af, maar komt nauwelijk vooruit met zijn tweede boek, dat min of meer aansluit op het eerste.
wonderer is eind april 2010 eindelijk begonnen met zijn derde boek. Hij heeft al twee boeken uitgegeven en dit boek is een vervolg daarop. Hij wil graag net als bij de eerste twee delen weer op 102k woorden uitkomen.
Ook Nadine26 is druk bezig, zij begon met het idee om een ‘literaire thriller’ te schreven en het is nu een heuse roman aan het worden. Het contract met de uitgever is al getekend! Je kunt haar schrijf- en uitgeefproces volgen in haar eigen topics:
Zelf een 'literaire thriller' schrijven
Zelf een 'literaire thriller' schrijven, 2
Gwywen vertelt in mei 2010 dat ze al eens een boek gepubliceerd heeft. Haar tweede boek is in vergevorderd stadium, drie en vier zijn in de ontwikkelingsfase.
p-etr-a is op dit moment bezig met haar derde boek. Het script loopt op 19 mei 2010 tegen het einde en zal in deze eerste versie zo'n 85 tot 90 duizend woorden bevatten.
We waren bezig met een discussie over waar het obsessieve 'woorden tellen' vandaan komt bij schrijvers.
Voor mijn gevoel is het een wedstrijd met mezelf, om zo veel mogelijk in uur of op een dag te kunnen schrijven. En dan wel zo dat er ook nog wat kwaliteit in zit natuurlijk.
Ik haat schrappen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Biancavia op 20-05-2010 09:37:20 ]
quote:Oh en daar voeg ik nog aan toe dat mijn treinreizen gevuld waren met lezen voor studie en dus schrijven er bij inschootOp dinsdag 18 mei 2010 09:52 schreef Tha_Erik het volgende:
Bij mij staat het heel erg stil. Helaas. Druk met studie en gewoon omdat ik mezelf er niet toe kan zetten. Maaaaaar ik heb binnenkort een eigen kamer (ipv ouderlijk huis) dus misschien dat ik dan wat meer tijd heb om er weer eens goed aan te zitten.
Moet ook nog een kort verhaal schrijven voor een wedstrijd en dat ga ik eerst maar een keer (af)maken en misschien dat ik wat mensen van hier tzt dan vraag of ze willen proeflezen. Maar dat zien we dan nog wel.
. Maar ik heb nog bij de kijkavond van mijn toekomstige kamer gezegd, mijn levensdoel is tenminste een geschreven (en gepubliceerd en liefst ook enorm succesvol maar dat zien we dan wel weer 
) boek.
1 boek is al uitgegeven, tweede is in een vergevorderd stadium en drie en vier in ontwikkelingsfase.
Ik houd me overigens niet zo bezig met het obsessieve woorden tellen.
Ik vind 't belangrijker dat ik m'n schrijftijd zo nuttig mogelijk besteed en niet te veel uren doorbreng op Fok.
. quote:Voor mij is het aantal woorden dus enerzijds en handig objectief hulpmiddel om een doel te kunnen stellen om het tempo in het schrijfproces te houden. Waarbij het aantal woorden uiteraard wel ondergeschikt is aan het verhaal, en ik niet het verhaal ga rekken om nog even 500 woorden extra te hebben of zo.Op dinsdag 18 mei 2010 09:46 schreef Biancavia het volgende:
We waren bezig met een discussie over waar het obsessieve 'woorden tellen' vandaan komt bij schrijvers.
Voor mijn gevoel is het een wedstrijd met mezelf, om zo veel mogelijk in uur of op een dag te kunnen schrijven. En dan wel zo dat er ook nog wat kwaliteit in zit natuurlijk.
Ik haat schrappen.
Maar zoals wonderer en p-etr-a aangaven, vind ook ik het aantal woorden een goed hulpmiddel om te zien hoe ver je bent met het verhaal, en hoe dik je boek ongeveer wordt
. Daarbij schrijf ik nu overigens alles op wat in me opkomt, dus ik verwacht uiteindelijk nog wel aardig wat te zullen schrappen. Maar eerst schrijven, daarna komt het redigeren en bijschaven wel.Heb er wel weer zin in moet ik zeggen, zeker als het weer straks weer heerlijk zonnig is, want ik ben een typische buitenschrijver.
Qua woorden zit ik nu op 60k, geen idee waar ik ga eindigen trouwens want het einde is nog niet in zicht.
Het schrappen vind ik ook een drama, gek genoeg bij dit boek in wording nog amper voorgekomen, maar dat komt nog wel ben ik bang.
Heb wel geleerd van het vorige 'debacle', ditmaal had ik dus al 7.000 woorden bij elkaar met de personages, vanuit welk oogpunt en waar ik heen wilde met het boek en op welke punten ik waarheen wilde met het verhaal en dat helpt een hoop.
Al is dat natuurlijk weer makkelijker bij een boek dat non-fictie is, dan hoef je hoofdzakelijk te bepalen welke personages je eruit laat, hoe je ze belicht en hoe je wilt dat het verhaal bij de lezer overkomt.
Ik kan dat trouwens niet, blijven zitten en maar door blijven schrijven, als ik echt moet nadenken over het hoe en wat ga ik meestal even iets anders doen en zo komt het best eens voor dat ik niet verder dan enkele a4-tjes kom op een dag.
quote:Leuk! Wat voor boek heb je al uitgegeven? En is dat via een reguliere uitgeverij gegaan of in eigen beheer?Op dinsdag 18 mei 2010 09:56 schreef Gwywen het volgende:
Oh, leuk, een boekenschrijftopic. Mag ik er ook in?
1 boek is al uitgegeven, tweede is in een vergevorderd stadium en drie en vier in ontwikkelingsfase.
quote:Concentratie is soms een probleem bij mij, dan laat ik me te makkelijk afleiden. Maar ik merk dat als ik mezelf een doel stel, zoals minimaal x aantal woorden per week, ik wat makkelijker de discipline kan opbrengen om ook echt te gaan schrijven en geen andere dingen te doen.Ik houd me overigens niet zo bezig met het obsessieve woorden tellen.
Ik vind 't belangrijker dat ik m'n schrijftijd zo nuttig mogelijk besteed en niet te veel uren doorbreng op Fok.
Gebruiken meer mensen trouwens een tweede document waarin ze feiten over locaties en personages opschrijven? Ik doe dat nu voor het eerst, maar het werkt wel erg lekker. Heb al een paar keer kunnen voorkomen dat er wat fouten in het verhaal slopen, doordat ik even kon terugkijken in een lijstje dat ik had gemaakt.
quote:DezeOp dinsdag 18 mei 2010 10:06 schreef DaMart het volgende:
[..]
Leuk! Wat voor boek heb je al uitgegeven? En is dat via een reguliere uitgeverij gegaan of in eigen beheer?
[..]
De uitgeverij waar het uitgegeven is bestaat helaas niet meer, dus ik ga binnenkort op zoek naar een andere.
quote:Een tweede? Ehm, wil je het echt weten?Gebruiken meer mensen trouwens een tweede document waarin ze feiten over locaties en personages opschrijven? Ik doe dat nu voor het eerst, maar het werkt wel erg lekker. Heb al een paar keer kunnen voorkomen dat er wat fouten in het verhaal slopen, doordat ik even kon terugkijken in een lijstje dat ik had gemaakt.
Ik heb tig bijgaande documenten met details. Eentje voor losse opmerkingen die me te binnen schieten, een aparte voor de kenmerken van de hoofdpersonen, eentje met locaties, eentje met probeerversies van bepaalde hoofdstukken, eentje met info/research, eentje met de synopsis van het hele verhaal enz.
Voor de woordeltelobsessieven: ik zit momenteel rond de 117.000 woorden (laatste fase), maar het is de bedoeling dat er de komende tijd een paar bijvoeglijke naamwoorden geschrapt worden
(ook een SOL'er Nou ja, ex ).Gebruikt hier iemand yWriter trouwens? Ik vind het heerlijk om het overzicht te hebben tijdens het schrijven van de eerste versie. Daarna stop ik alles in word en ga ik op die manier verder.
yWriter, nooit van gehoord
Tissut?
Je kunt je manuscript in secties, hoofdstukken en scenes opdelen. Verder is er ruimte om gegevens over je personages, lokaties, voorwerpen etc te bewaren, foto's en aantekeningen per scene op te slaan en nog meer handigs waar ik geen gebruik van maak. Ook tijdlijnen en daily wordcount targets en alles. Ik vind het keihandig (voor de eerste versie) omdat de structuur duidelijker is, je kunt zien hoe lang een hoofdstuk is, je kunt makkelijk a-chronologisch werken omdat je het overzicht behoudt...
Oh, en het is gratis
Ik moet zeggen dat ik zo'n soort programma niet mis, ik red me (nog) prima in word en excel.
Voor een meer complex boek dat verschillende verhaallijnen heeft en niet chronologisch verteld wordt lijkt 't me wel wat overigens. Ik houd 'm in gedachten en zet 'm bij mijn favorieten, thankx
Tijdje geleden was ik actief op een Engels forum en heb toen ook veel verhalen (meestal korte) in het Engels geschreven, wat een ontzettend goede en leuke oefening was voor mijn Engelse spelling, grammatica en vooral woordenschat. Door het kijken naar andermans verhalen leerde ik steeds meer nieuwe woorden en vind ik, dat ik een redelijk, vloeiend Engels verhaal kan schrijven. Nog niet op professioneel niveau, maar het is in een rap tempo gegroeid.
Het enige wat me altijd dwars zit, bij het bedenken van een 'groot' verhaal is het plot. Ik loop ALTIJD vast. Ik kan bepaalde gebeurtenissen, karakters etc. niet goed motiveren en dan vind ik het al snel prut. Of ik verlies mijn interesse. Zo heb ik wel 100 ideeën gehad, maar ze kwamen nooit verder dan het idee.
Misschien tips over wat te doen met het plot?
Regel 1 in mijn verhalen is meestal: alles staat met elkaar in verband. Het is een weefsel dat acuut uiteenvalt als je ook maar één draad zou verwijderen. Draden (lees: personages en verhaallijnen) die verwijderd kunnen worden zonder dat het geheel instort, kun je met een gerust hart schrappen.
quote:Op dinsdag 18 mei 2010 22:10 schreef Symphonic het volgende:
ik plaats hier even een tvp
Zelf ben ik op dit moment bezig met het script van mijn derde boek en het schiet goed op. Ik ga trouwens zometeen verder met schrijven en ik heb er nu zin in, het document staat al open, dus ik denk niet dat dit een heel lange post wordt. Het script loopt tegen het einde. Maar dat is pas de eerste versie (verwachting: 85 tot 90 duizend woorden). Daarna volgt het echt werk.
Wat betreft plots; die zijn bij mij niet zo sterk aanwezig. De ontwikkeling van een of meerdere personages is de plot. Daarom ben ik ook geen thrillerschrijver. Daarin ligt de focus compleet op de plot en ik ben gewoon niet het type schrijver dat spannende, steekhoudende plots kan bedenken. Dus, Snowcold, misschien geldt hetzelfde wel gewoon voor jou. (En voor de meeste Nederlandse literatuur.)
quote:Ow, je bent toch niet verdrietig dat je geen eigen alinea hebt?
Ik zal me hier ook maar weer even melden, aangezien ik - weliswaar niet met eigen alinea maar toch - in de OP sta.
Ik zal je er nu bij zetten, want nu heb je over een ontwikkeling in je schrijfproces geschreven.
Mooi dat je al zover bent met je derde!
quote:Nee hoor, zo bedoelde ik het geheel niet. Ik vond het juist leuk dat ik erin stond ook al post ik maar zo zijdelings in dit topic. Maar toch fijn dat mijn voortgang er nu ook in staat!Op donderdag 20 mei 2010 09:30 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Ow, je bent toch niet verdrietig dat je geen eigen alinea hebt?
Ik zal je er nu bij zetten, want nu heb je over een ontwikkeling in je schrijfproces geschreven.
Mooi dat je al zover bent met je derde!
quote:Ik heb precies het tegenovergestelde. De plot is geen enkel probleem, maar ik heb moeite mijn karakters diepgang te geven, zodat het meer lijkt alsof je een filmscript zit te schrijven.Op dinsdag 18 mei 2010 23:45 schreef Snowcold het volgende:
Ik wil ook heel graag een boek gaan schrijven, het is eigenlijk wel een droom van me.
Tijdje geleden was ik actief op een Engels forum en heb toen ook veel verhalen (meestal korte) in het Engels geschreven, wat een ontzettend goede en leuke oefening was voor mijn Engelse spelling, grammatica en vooral woordenschat. Door het kijken naar andermans verhalen leerde ik steeds meer nieuwe woorden en vind ik, dat ik een redelijk, vloeiend Engels verhaal kan schrijven. Nog niet op professioneel niveau, maar het is in een rap tempo gegroeid.
Het enige wat me altijd dwars zit, bij het bedenken van een 'groot' verhaal is het plot. Ik loop ALTIJD vast. Ik kan bepaalde gebeurtenissen, karakters etc. niet goed motiveren en dan vind ik het al snel prut. Of ik verlies mijn interesse. Zo heb ik wel 100 ideeën gehad, maar ze kwamen nooit verder dan het idee.
Misschien tips over wat te doen met het plot?
Wat ook helpt is een apart documentje maken waarin de je karakters over elkaar laat praten. Niet wat jij als schrijver vindt van karakter X en Y, maar wat X vindt van Y en wat Y vindt van X. Zo kom je soms dingen te weten die je anders nooit had bedacht.
quote:Dat is wel een interessante suggestie. Ik heb zelf zeker één dialoog waarin de hoofdpersoon kennis maakt met een ander personage, en daarin vertelt dat andere personage aardig wat dingen die ik van tevoren nog niet had bedacht.
Zou het helpen om een biografie van je karakters te schrijven? Soms kom je dan achter de geheimen die ze met zich meedragen, dingen waar je tijdens het schrijven van het verhaal zelf totaal niet bij stilgestaan hebt.
Wat ook helpt is een apart documentje maken waarin de je karakters over elkaar laat praten. Niet wat jij als schrijver vindt van karakter X en Y, maar wat X vindt van Y en wat Y vindt van X. Zo kom je soms dingen te weten die je anders nooit had bedacht.
'k ga eens kijken of ik mezelf ertoe kan zetten om bijv. met yWriter daar een verhaal van te bakken
De laatste jaren ook al meermalen keren vastgelopen met schrijven, vanwege meerdere factoren; waarvan gebrek aan discipline en echte zin doorslaggevend was.
tot een paar maanden terug...
Goeie vriend van me stelde voor om eens een toneelstuk te gaan maken. Hoe hij er zo opkwam doet er niet toe, zo geniaal was het plan ook niet. We zijn al jaren aan het aanklooien met goede idee-en die we vervolgens niet ten uitvoer brengen. Maar goed, onderlinge feedback zou wellicht stimulerend zijn voor het schrijfproces... en hoewel we eigenlijk geen zak afweten van toneelstukken gingen we gewoon aan de slag, ongecompliceerd denken, en gewoon werken met aktes (gunstig om de verhaalstructuur in de gaten te houden) Bovendien vind ik dialogen schrijven makkelijker dan beschrijving van tijd en ruimte e.d.; in toneelvorm moet je het doen met de zichtbare middelen die je hebt. Een echt verhaal ervan maken kan altijd nog. Niet makkelijk, maar toch.
Het onderwerp was snel gevonden. Ik had nog een oude opzet liggen van een verhaal dat zich afspeelt in de gouden eeuw, en hij had onlangs een boek gelezen over Jan Pieterszn Coen dat hem wel inspireerde.
Doel was om er een soort van klucht van te maken, want hoewel ingebed in ware historische feiten, het moest vooral niet al te serieus worden
Ik mailde hem 10 korte idee-en, die ik grotendeels tijdens de mail aan hem verzon en in telegramstijl uitlegde, en vervolgens wilde ik 2 van die idee-en combineren, om tot een -hilarisch
- plot te komen. Andere idee-en zouden in een evt. vervolg uitgewerkt kunnen worden, aldus mijn bescheiden mening.Vervolgens begon met het uitwerken van een plot, dat eigenlijk steeds in 1 a 2 zinnen samengevat zou moeten kunnen worden, om vooral de verhaallijn in de gaten blijven te houden.
Of dat gelukt is?
Ik begon de hoofdpersonen kort schematisch uit te werken, met -al dan niet precieze- geboortedatum, uiterlijke en innerlijke kenmerken, vaste uitspraken etc.
Daarna maakte ik een schema (A5-vel met pijlen tussen de verschillende personages hoe de onderlinge verhoudingen/motieven lagen) Dit schema leek haast wel wiskunde, maar door de overzichtelijkheid kwam ik weer op een aantal aardige ideeen mbt deze onderlinge verhoudingen, en het vergroten/lichtelijk overdrijven van de onderlinge tegenstellingen en overeenkomsten. Zodoende moest het plot ook telkens aangescherpt worden, en soms veranderd. Elke wijziging leverde namelijk weer een kettingreactie van gevolgen op, die ook van invloed waren op de persoonlijke motieven van de personages.
Langzaamaan ontstond ook een documentje met een tijdlijn met jaartallen van non-fictieve en fictieve zaken, en denk eraan om van ieder personage een aparte levensloopdocje te maken van +/- 500 woorden.
Tenslotte heb ik ook een documentje gemaakt waar ik belangrijke elementen van de tijdsgeest noteer, met bronnenlijst zodat ik fragmenten voor research beter kan terugzoeken. Dat had ik natuurlijk al veel eerder moeten doen, maar de vele research die ik heb moeten doen was op zich ook al leuk. Veel musea bezocht, stedentripjes gemaakt, boeken gekocht/geleend over het tijdvak e.d. Juist over het tijdvak waar ik eigenlijk niet al teveel afwist heel veel geleerd.
Situatie nu:
Heb het toneelstuk/verhaal ongemerkt steeds verder naar me toegetrokken, omdat ik een steeds duidelijker beeld heb welke kant het op moet, en ook vanwege gebrek aan tijd/daadkracht van zijn zijde.
De eerste en (voor-?) laatste akte heb ik redelijk ver uitgewerkt (omdat de 2 aktes op elkaar terugslaan), maar omdat het plot nog niet waterdicht is kan ik de dialogen nog niet definitief uitwerken. Tijdens het uitwerken van de aktes kom ik wel weer op nieuwe idee-en, maar naarmate het verhaal/definitieve plot vordert wordt het inpassen van wijzigingen logischerwijs steeds lastiger. Vooral op het punt waar enkele zeer belangrijke plotwendingen gebeuren moet ik heel sterk in de gaten houden in welke volgorde het gebeurt, en of het plausibel is, want het is inmiddels best een complexe teringzooi geworden
Ehm.. om kort te gaan: een tvp in dit interessante, herkenbare topic
quote:hey, ken ik jou niet van een eerder schrijfverledenOp donderdag 20 mei 2010 21:21 schreef Xessive het volgende:
[..]
Ik heb precies het tegenovergestelde. De plot is geen enkel probleem, maar ik heb moeite mijn karakters diepgang te geven, zodat het meer lijkt alsof je een filmscript zit te schrijven.
ik zou het gewoon in die filmscript-stijl afwerken. De karakters diepgang geven kun je dan doen met fragmenten die je later toevoegt, de dingen die ze doen verklaren middels een soort van voice-over die je bij mijn weten ook bij de film 'Amelie' hebt, en die teksten kun je dan ook gewoon subtiel verwerken in je verhaal.
of sla ik nu wartaal uit?
quote:Ja. Ik vroeg me al af waar je bleef.Op dinsdag 25 mei 2010 18:08 schreef getikte_rik het volgende:
[..]
hey, ken ik jou niet van een eerder schrijfverleden
ik zou het gewoon in die filmscript-stijl afwerken. De karakters diepgang geven kun je dan doen met fragmenten die je later toevoegt, de dingen die ze doen verklaren middels een soort van voice-over die je bij mijn weten ook bij de film 'Amelie' hebt, en die teksten kun je dan ook gewoon subtiel verwerken in je verhaal.
of sla ik nu wartaal uit?
Maar dat is inderdaad ongeveer de manier waarop ik het nu doe. Alleen krijg je dan het probleem dat je een vrij visueel verhaal hebt waarin je de karakters wat emoties meegeeft, terwijl ik het ook wel eens mooi zou vinden als het verhaal juist gevormd wordt door de emoties van de karakters.
Maar ik ging vandaag van 117 woorden naar 945. Vrij aardig, want ik was bang dat ik volledig was vastgelopen na de eerste 100 woorden (toen al? Ja toen al).
quote:Ja, maar ik ben er echt niet bijzonder zeker over
Is dat ie voor "mijn" wedstrijd? Ik ben echt zo benieuwd
, of het wel iets is/wordt. quote:Misschien, ooit. Als ik het aandurf
. Moet de mijne ook nog insturen.quote:Het is hier volgens mij in het voorgaande topicdeel ook al over gegaan, over woorden tellen. Ik snap dat het tellen van het aantal woorden een goede indicatie is hoe het verhaal ontwikkelt, en of je een beetje op koers ligt in een bepaald schrijftempo. Maar ik kan me voor mijzelf niet voorstellen dat ik denk: "hoera ik heb er weer 1000 woorden bij "Op donderdag 27 mei 2010 16:28 schreef Bensel het volgende:
ik schrijf op het moment af en toe wat in de trein naar werk. blijkt dat ik ongeveer een half uur doe over een bladzijde op die manier. Niet slecht, vind ik zelf
eerder andersom.Ik ben nu bezig om een plot op te zetten, voor een verhaal/toneelstuk, en daarbij merk ik al hoe moeilijk het is om kernachtig te blijven. In principe wil ik gewoon een toneelstuk schrijven waar je uiterraard al een max aan woorden moet hebben, dit toneelstuk wil ik dan nog eens gaan uitwerken naar een verhaal waar ik alle ruimte heb voor alles wat een verhaal een echt verhaal maakt.
Het toneelstuk (een fictieve VOC-affaire die zich rond 1620 afspeelt) is als vorm voor mij een goede oefening om kernachtig te blijven, de plotlijn in de gaten te houden en niet te verzanden in allerlei minder belangrijke verhaallijnen. Hoewel ik in eerste instantie een luchtig toneelstuk wil maken, is er langzaamaan ook een zekere thematiek in gerold, met veel elementen die terugslaan op eerdere gebeurtenissen in eerdere scenes. Heb vooral moeite met de vorm.
- ga ik het historisch zo goed mogelijk onderbouwen? welke anachronismes sta ik toe?
-wordt het een bullshit-achtige klucht?
- of richt ik me teveel op een goed onderbouwd plot?
-wordt het gewoon een jongesnboek-achtig verhaal, waarbij de vorm belangrijker is dan het plot?
Hoe meer ruimte ik krijg, hoe meer aantal woorden, hoe groter de kans dat ik zelf dan verzand in details...
In deze fase streef ik dus het liefst zo min mogelijk woorden na. Ik kom met het schrijven nooit snel op gang, maar als dat eenmaal het geval is, ga ik bij het uitwerken van de dialogen enorm lopen zeveren.
Het aantal woorden gaat dan weer snel uit de klauwen lopen..
(deze post is er weer een aardig voorbeeld van
)quote:Op donderdag 27 mei 2010 23:16 schreef wonderer het volgende:
Dat lijkt me ook lastig ja, dat je moeite hebt met beknopt blijven. Ik heb eerder last van het tegenovergestelde. Succes ermee!
thnx, jij, (julie allemaal) ook. Het is bij iedereen die een boek/stuk wil schrijven wel wat, lezend in topics als dit is dan ook wel troostend en herkenbaar.Moet zeggen dat ik nu ik voor het eerst ook gewoon veel tijd steek in het plot, juist op leuke ideeen/motieven/verhaallijnen kom. Personages die aanvankelijk bijrollen waren, hebben nl. ook allemaal hun motieven w.b. hun rol in het verhaal, en om die tot 1 geheel te brengen waardoor er een redelijk 'plausibel' verhaal uit voorkomt is wel een uitdaging (vreselijk woord verder
)Ik moet ook oppassen dat niet veel overdrijf in de uitkomst van het plot; dat uiteindelijk ook werkelijk alle gebeurtenissen en details in het verhaal met elkaar te maken zouden (moeten) hebben, het mag best nog een hoop belachelijk absurde onzin bevatten ipv een of andere pretentieus geniaal slot te willen nastreven, met veel symboliek erin.
Maar hoewel het plot uitwerken een hoop noeste arbeid vergt, is door gestructureerd werken aan het stuk mijn schrijfplezier wel weer ontwaakt
. Het is alsof je een puzzel maakt waarbij -als je de kaders/randen afhebt- het steeds makkelijker wordt om de puzzel op te lossen. Maar dan moet je zelf nog wel alle puzzelstukjes knippen, en dat is toch nog wel een hoop werk leuk werk soms, maar soms is het quote:Het is een goede motivatie om door te blijven gaan. En het werkt best goed voor mij, moet ik zeggen, zeker de laatste week. Ik heb zelden met een discipline als ik nu heb geschreven. Inmiddels zit ik op 72.000 woorden en daarmee is dit in ieder geval al het langste verhaal dat ik tot nu toe geschreven heb. Vooraf had ik dat een mooi aantal woorden gevonden voor het complete verhaal, maar het worden er dus een stuk meer.
[..]
Het is hier volgens mij in het voorgaande topicdeel ook al over gegaan, over woorden tellen. Ik snap dat het tellen van het aantal woorden een goede indicatie is hoe het verhaal ontwikkelt, en of je een beetje op koers ligt in een bepaald schrijftempo. Maar ik kan me voor mijzelf niet voorstellen dat ik denk: "hoera ik heb er weer 1000 woorden bij "
Waarbij ik wel wil aantekenen dat ik echt alles heb opgeschreven wat ik maar kon bedenken en dat ik verwacht dat er nog wel wat passages zullen gaan sneuvelen, omdat die voor het verhaal achteraf toch niet zo relevant blijken te zijn. De hoofdlijn van het plot zat de hele tijd in mijn hoofd, de details werk ik uit tijdens het schrijven. Dat zorgt voor interessante ontwikkelingen en wendingen die ik vooraf niet had bedacht. En het leuke is dat nu ik het keerpunt in het verhaal alweer even achter me ligt, en er in plaats van vragen antwoorden komen, alles ook perfect lijkt te kloppen.
. Ik blijf steken op tekstopmaak. Dat wil zeggen, staar me blind op bijvoorbeeld dialogen. Hoe zeg je ze neer. In de lopende tekst? Elke keer als iemand iets zegt op een nieuwe regel? Ik weet het niet, daar blijf ik dan in hangen.Dus, heeft iemand een goede "regel" die ik gewoon aan kan houden? Wat gebruikelijk is ofzo (raar, want ik lees veel boeken, maar toch kan ik zo niet voor de geest halen wat vaak gebruikt wordt
).quote:Zo doe ik het wel. Iedere keer dat iemand anders iets zegt, begin ik op een nieuwe regel, dat houdt het overzichtelijk. Pas wel op dat je niet achter elke regel ook 'zei Piet' of iets dergelijks zegt. Bij een goede dialoog wordt vanzelf wel duidelijk wie aan het woord is. Je kunt bijvoorbeeld bij ene langere dialoog ook een keer iemand de gesprekspartner bij naam laten noemen, om te zorgen dat de lezer niet de draad kwijt raakt van wie er aan het woord is.Op vrijdag 28 mei 2010 08:57 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb een praktisch probleem als ik schrijf
Dus, heeft iemand een goede "regel" die ik gewoon aan kan houden? Wat gebruikelijk is ofzo (raar, want ik lees veel boeken, maar toch kan ik zo niet voor de geest halen wat vaak gebruikt wordt
Een handeling die een van de gesprekspartners verricht voor, tijdens of na datgene wat op dat moment gezegd wordt, zet ik overigens in dezelfde regel als het 'citaat'.
.Ik merk overigens wel dat ik nu langere alinea's (soms langer dan een pagina
) schrijf dan in het begin.Het belangrijkste is denk ik ook om vooral te schrijven op een manier die bij jou past. Schrijf zoals je het zelf prettig vindt om te lezen
.Ach het doet er ook helemaal niet toe. Ik ben er alleen wel mee bezig, dat wilde ik even laten weten, je bent niet de enige.
. Dat is in ieder geval al een geruststelling 
.Over het algemeen kun je aanhouden dat in een dialoog elke nieuwe persoon op een nieuwe regel begint. En qua alinea's, als het ergens anders over gaat, begin je met een nieuwe alinea.
Ik doe het ook op de gok hoor
Maar je kunt beter niet afgaan op "dat doet de uitgever wel". Zeker als je je manuscript voor het eerst opstuurt, zal een stuk tekst waar nog veel aan moet gebeuren een uitgever minder enthousiast maken (redacteur heeft er veel werk aan, en dat kost geld en alles). Dus voor je iets opstuurt, kun je het beste proberen om het zo perfect mogelijk maken qua spelling en indeling.Maar daar zijn proeflezers (goeie) voor
Overigens vind ik het wel mooi als de verdeling van alinea's en witregels en zo een beetje consequent en in verhouding is.
Ik ben bijna anderhalf jaar geleden begonnen. Heb nu ruim 50.000 woorden waarvan het grootste deel in mijn ogen al redelijk persklaar is. Er komt nog wel een hoofdstuk bij van zo'n 20.000 woorden, en ook de plaatjes en de bronvermelding moeten nog ingepast worden. Ik hoop deze zomer nog veel te kunnen doen, omdat ik daarna weinig tijd zal hebben.
Ik heb altijd veel moeite om me aan het schrijven te zetten, maar als ik eenmaal bezig ben doe ik het met plezier.
Voor mijn boek was veel research nodig. Het grootste deel daarvan is nu klaar, al zijn er nog een paar lijntjes open.
Dan nog eens kritisch zelf lezen en wat proeflezers zoeken (eng
! Ik heb nog nooit iets laten lezen aan iemand die er met een kritische blik naar kijkt). Hopelijk blijkt dan niet dat het alleen maar pulp is . Ik vind het zelf namelijk tot nu toe best geslaagd, daar twijfelde ik in het begin nog wel over, of het iets zou worden..Zo rond je natuurlijk nooit een goed boek af.
quote:Niks mis mee toch, flashbacks of flashforwards? Juist omdat je ze in vanuit een ander perspectief schrijft wordt mooi duidelijk dat dit niet in de chronologie van het lopende verhaal thuishoort. Ik doe het zelf ook vaak; flash forwards dan weer minder overigens.Op maandag 31 mei 2010 13:57 schreef Tha_Erik het volgende:
Waar ik trouwens zelf onzeker over ben of het voor anderen wel leesbaar is, is dat er een soort tijdsprongen (herinneringen) tussendoor komen en die zijn net in een ander perspectief geschreven. Ikzelf vind het tof, maar ik heb soms ietwat afwijkende smaak en ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen het kan waarderen.
.quote:Well, yeah
Vorige week was ene productieve week. Ineens zat ik op ruim 80.000 woorden. Het helpt ook wel dat ik goed in mijn hoofd heb zitten wat er nog gaat gebeuren, al weet je dat ook nooit 100% zeker met een verhaal dat zichzelf schrijft
. Maar het einde komt nu echt in zicht, dus ik hoop binnenkort de laatste punt te kunnen typen. Ik ben van plan om dan wel meteen het geheel na te lezen om nog wat puntjes op de i te kunnen zetten. Kijken of alle verwijzingen in het begin van het verhaal nog kloppen, of ik toch niet te vel weggeef van de clou, en wat schoonheidsfoutjes op tekstueel gebied wegpoetsen. Als ik dat heb gedaan, dan kijk ik er even niet naar, dat mogen proeflezers dan gaan doen
.quote:Lijkt me moeilijk, want ik ben bang dat als ik zomaar iets ga schrijven ik dan op een gegeven moment blijf haken. Of dat het verhaal klinkklare onzin wordt... Maar misschien moet ik het wel gewoon proberen.Op woensdag 19 mei 2010 22:29 schreef p-etr-a het volgende:
Ik zal me hier ook maar weer even melden, aangezien ik - weliswaar niet met eigen alinea maar toch - in de OP sta. (Hij is inderdaad mooi, Biancavia!)
Zelf ben ik op dit moment bezig met het script van mijn derde boek en het schiet goed op. Ik ga trouwens zometeen verder met schrijven en ik heb er nu zin in, het document staat al open, dus ik denk niet dat dit een heel lange post wordt. Het script loopt tegen het einde. Maar dat is pas de eerste versie (verwachting: 85 tot 90 duizend woorden). Daarna volgt het echt werk.
Wat betreft plots; die zijn bij mij niet zo sterk aanwezig. De ontwikkeling van een of meerdere personages is de plot. Daarom ben ik ook geen thrillerschrijver. Daarin ligt de focus compleet op de plot en ik ben gewoon niet het type schrijver dat spannende, steekhoudende plots kan bedenken. Dus, Snowcold, misschien geldt hetzelfde wel gewoon voor jou. (En voor de meeste Nederlandse literatuur.)
quote:Zo schrijft Murakami al zijn boeken. En we weten natuurlijk allemaal dat dit een ongekend genie is.Op woensdag 2 juni 2010 19:57 schreef Snowcold het volgende:
[..]
Lijkt me moeilijk, want ik ben bang dat als ik zomaar iets ga schrijven ik dan op een gegeven moment blijf haken. Of dat het verhaal klinkklare onzin wordt... Maar misschien moet ik het wel gewoon proberen.
.quote:Nu ja, het is in elk geval het proberen waard aangezien je nu al blijft haken voordat je schrijft - bij het bedenken van een plot. Dus als het al niet goed is voor een afgerond verhaal, dan wel voor oefening in het schrijven op zich.Op woensdag 2 juni 2010 19:57 schreef Snowcold het volgende:
[..]
Lijkt me moeilijk, want ik ben bang dat als ik zomaar iets ga schrijven ik dan op een gegeven moment blijf haken. Of dat het verhaal klinkklare onzin wordt... Maar misschien moet ik het wel gewoon proberen.
quote:Nieuwe update: vanochtend en vanmiddag in de trein en vanavond op balkon de laatste 5.700 woorden geschreven. Versie 1 is dus af
Ook weer even een update van mij.
Vorige week was ene productieve week. Ineens zat ik op ruim 80.000 woorden. Het helpt ook wel dat ik goed in mijn hoofd heb zitten wat er nog gaat gebeuren, al weet je dat ook nooit 100% zeker met een verhaal dat zichzelf schrijft
Maar het einde komt nu echt in zicht, dus ik hoop binnenkort de laatste punt te kunnen typen. Ik ben van plan om dan wel meteen het geheel na te lezen om nog wat puntjes op de i te kunnen zetten. Kijken of alle verwijzingen in het begin van het verhaal nog kloppen, of ik toch niet te vel weggeef van de clou, en wat schoonheidsfoutjes op tekstueel gebied wegpoetsen. Als ik dat heb gedaan, dan kijk ik er even niet naar, dat mogen proeflezers dan gaan doen
. In totaal heeft de eerste versie 94.762 woorden.Ik ben nu van plan om het geheel meteen een keer zelf door te lezen, om te kijken of alle verwijzingen kloppen, en om daar waar nodig de tekst bij te schaven. Als ik daarmee klaar ben, dan laat ik het even liggen en mogen proeflezers zich ermee gaan bemoeien
.DaMart, wat goed! gefeliciteerd man! Heb je al proeflezers? Wie ga je benaderen?
quote:Dank je
Hoofdstuk af
DaMart, wat goed! gefeliciteerd man! Heb je al proeflezers? Wie ga je benaderen?
. Ja, ik heb al twee proeflezers. En ik wil eerst hun reactie afwachten voordat ik ga kijken welke uitgever ik ga benaderen. Dat doe ik toch pas als het echt af is. Maar dit is zo wel het langste verhaal dat ik tot nu toe heb geschreven
. Maar goed, ik ben nu zelf de eerste proeflezer. Ik las in dit topic al de tip om zodra het af is, het verhaal even te laten liggen, maar het zit nu nog zo in mijn hoofd, dat ik het zeker voor de consistentie het beste nu kan nalezen.
Overigens heb ik exact 4 maanden gedaan over het schrijven.
quote:Ligt aan de bladspiegel natuurlijk. Mijn boeken hebben allebei 102k woorden en zijn 312 bladzijden. Maar het kan meer of minder zijn, afhankelijk van hoeveel woorden de uitgever op een pagina propt.Op vrijdag 4 juni 2010 00:08 schreef DO2 het volgende:
Ruim 90000 woorden. Over hoeveel pagina's praat je dan, ongeveer?
quote:En op welk moment schakelde jij proeflezers in? Toen het echt klaar was of meteen nadat je versie 1 af had?
Yeah, laten liggen en dan in een ruk uitlezen, dat werkt bij mij het beste. Dat van die consistentie is op zich wel een goed idee, maar dat komt al heel snel terug als je eenmaal weer begint en het zal echt niet de laatste keer zijn dat je het leest. Mijn laatste boek heb ik acht of negen keer gelezen voor het klaar was. Misschien nog wel vaker.
.quote:Het is bij mij in ieder geval op 192 bladzijden A4 terecht gekomen (niet allemaal helemaal vol uiteraard, want een nieuw hoofdstuk begint op een nieuwe bladzijde), met lettertype Arial 10 en regelafstand 1,5.En ik weet het niet zeker, maar ik schat zo in dat een gemiddeld boek ongeveer 1,5 keer zoveel pagina's zal hebben. En als ik het aantal pagina's van wonderer lees, komt dat wel aardig in de buurt, geloof ik.
Ruim 90000 woorden. Over hoeveel pagina's praat je dan, ongeveer?
@DO2: Een zetter kan heel veel doen met de bladspiegel. Je kunt een pagina maken waar tweehonderd woorden op staan, je kunt ook een pagina maken waar driehonderdvijftig woorden op staan en allebei zien ze er prima uit. De eerste heeft dan veel tussenwit en vaak zijn de pagina's ook iets kleiner, een opmaak met veel 'lucht'. Maar zo weinig woorden op een pagina, dat zie je eigenlijk alleen als er weinig materiaal is (zeg vijftigduizend woorden of minder) en het toch een roman moet lijken. Als je, zoals DaMart, meer dan negentigduizend woorden hebt, wordt dat gewoon een boek van rond de driehonderd pagina's en is er geen enkele reden om het ruimer te zetten.
quote:Nou, mijn proeflezers krijgen versie 1 echt niet te zien hoor.Op vrijdag 4 juni 2010 07:41 schreef DaMart het volgende:En op welk moment schakelde jij proeflezers in? Toen het echt klaar was of meteen nadat je versie 1 af had?
Ik denk dat versie 3 of zo pas naar de proeflezers gaat.
Het hele verhaal een tijdje laten liggen, wat Wonderer zegt, is overigens wel aan te raden. Op de een of andere manier ben je dan minder 'blind' voor je eigen foutjes en valkuilen.
quote:Dank je. In een keer doorschrijven zonder ieder hoofdstuk tig keer aan te passen werkte goed. Zo ga ik het voortaan altijd maar doen, denk ik
Gefeliciteerd, DaMart! Wat heb je dat snel en toegewijd gedaan.
. En het maken van een schrijfschema hielp ook mee om de gang erin te houden. Het geeft toch een goed gevoel als je jezelf een doel geeft en eind van de week kun je tevreden constateren dat je je doel hebt gehaald .quote:Dat bevestigt mijn gevoel al een beetje. Versie 1 is de ruwste versie van het verhaal die er is, dus die zonder bijschaven naar proeflezers sturen leek me niet echt handig. Ik denk dan ook dat versie 2 de eerste is die in daarvoor in aanmerking gaat komen
[..]
Nou, mijn proeflezers krijgen versie 1 echt niet te zien hoor.
Ik denk dat versie 3 of zo pas naar de proeflezers gaat.
. Hoeveel proeflezers gebruiken jullie eigenlijk?
quote:Dat zie ik wel met verhalen van vroeger. Als ik nu mijn laatste boekpoging (2003) herlees, begrijp ik wel waarom uitgevers er niets in zagenHet hele verhaal een tijdje laten liggen, wat Wonderer zegt, is overigens wel aan te raden. Op de een of andere manier ben je dan minder 'blind' voor je eigen foutjes en valkuilen.
. Dus het klopt zeker dat je er na langere tijd meer fouten uithaalt en je er objectiever naar kan kijken. Maar aan de andere kant wil ik dan ook een versie lezen die qua verhaal ook echt klopt. Dus waar de achteraf gezien onnodige verwijzingen en ingezette verhaallijnen die toch niet verder uitgewerkt zijn, al uit zijn gehaald.
-edit-
, verkeerde tabblad , ik had hier al gepost .quote:Versie anderhalf, eigenlijk. Ik ga er na het afronden nog een keer doorheen en verbeter nog stomme foutjes, maar over het algemeen is versie 1 80% van de uiteindelijke versie, dus veel wordt er niet aan veranderd voor het naar de proeflezers gaat. Bij mijn vorige boek las een vriendin real time mee (die las wat ik de dag ervoor geschreven had). Ik ben zeker genoeg van mijn eerste versies om die op te sturen
[..]
En op welk moment schakelde jij proeflezers in? Toen het echt klaar was of meteen nadat je versie 1 af had?
[..]
quote:Op dinsdag 8 juni 2010 18:10 schreef wonderer het volgende:
Nadat ik het eerste hoofdstuk heb afgerond, blijf ik steken. Kut
Dat kan natuurlijk niet hè, want we zitten hier al in hoofdstuk 2!
. Maar wat is het probleem, waar blijf je op steken?
quote:Nou ja, ik heb hoofdstuk twee af, hoofdstuk een loop ik nog even op vast door research (iemand is iets voor me aan het uitzoeken). Maar ik heb voor elk hoofdstuk een samenvatting gemaakt en bij het derde hoofdstuk begint die samenvatting met "Hoofdstuk waarin duidelijk wordt dat..." en ik heb geen idee hoe het duidelijk moet wordenOp dinsdag 8 juni 2010 19:50 schreef DaMart het volgende:
[..]
Dat kan natuurlijk niet hè, want we zitten hier al in hoofdstuk 2!
Maar wat is het probleem, waar blijf je op steken?
Maar ik ben gister gewoon begonnen en ik zie wel waar het schip strandt. De eerste 50k gaan toch altijd moeizaam.
Goeie (geniale zelfs) recensie van mijn tweede boek leggen ook wel druk, trouwens. Ik heb de lat weer hoger gelegd voor mezelf, blijkbaar, daar moet ik nu wel weer aan kunnen voldoen.
Zou blij zijn als ik na dit derde boek even wat totaal anders kan doen.
quote:Ik heb nog nooit iets uitgeprint
Ik ben begonnen met de eerste keer nalezen. Opmerkingen digitaal verwerken doe ik pas als ik alle 191 uitgeprinte pagina's heb voorzien van commentaar. Heb ik meteen een tweede leesmoment. Maar ik haal er toch al aardig wat dingen uit, met name taalkundige dingen, zoals zinnen die mooier kunnen.
Wil trouwens voor dit boek wel de tekst in het stramien van een boek hebben. Ik kwam bij de drukproef vorige keer dingen tegen die puur door de compactheid van de tekst kwamen, dezelfde woorden die ineens boven elkaar komen te staan in plaats van links en recht in een zin, dat ziet er echt anders uit. Misschien een tip voor mensen?
quote:
[..]
Nou ja, ik heb hoofdstuk twee af, hoofdstuk een loop ik nog even op vast door research (iemand is iets voor me aan het uitzoeken). Maar ik heb voor elk hoofdstuk een samenvatting gemaakt en bij het derde hoofdstuk begint die samenvatting met "Hoofdstuk waarin duidelijk wordt dat..." en ik heb geen idee hoe het duidelijk moet worden
Maar ik ben gister gewoon begonnen en ik zie wel waar het schip strandt. De eerste 50k gaan toch altijd moeizaam.
Goeie (geniale zelfs) recensie van mijn tweede boek leggen ook wel druk, trouwens. Ik heb de lat weer hoger gelegd voor mezelf, blijkbaar, daar moet ik nu wel weer aan kunnen voldoen.
Zou blij zijn als ik na dit derde boek even wat totaal anders kan doen.
Is dit ook het laatste deel van een trilogie?
Ik maak zelf geen samenvattingen van de hoofdstukken. Dat werkt voor mij vooral beperkend, en als ik al iets vooruit plande, ging het verhaal ineens een heel andere kant op
.quote:Ik heb getwijfeld tussen herlezen op laptop of op papier. En op papier leest het toch iets anders, makkelijker ook bij lange teksten.
quote:Wil trouwens voor dit boek wel de tekst in het stramien van een boek hebben. Ik kwam bij de drukproef vorige keer dingen tegen die puur door de compactheid van de tekst kwamen, dezelfde woorden die ineens boven elkaar komen te staan in plaats van links en recht in een zin, dat ziet er echt anders uit. Misschien een tip voor mensen?
Is er een vast stramien voor een boek dan? Dus vaste regels die je kunt volgen om het op een boek te laten lijken?
quote:Je zou het kunnen uitprinten op A5 formaat, met flink wat wit rondom (grotere marges dan normaliter in Word). Dan ziet het er al behoorlijk professioneel uit.Op dinsdag 8 juni 2010 20:21 schreef DaMart het volgende:
Is er een vast stramien voor een boek dan? Dus vaste regels die je kunt volgen om het op een boek te laten lijken?
Maar voor correctiewerk op papier is het niet heel handig, dan is een 12-punts lettertype en regelafstand anderhalf veel werkbaarder.
Tip: je zinnen hardop voorlezen helpt ook om de kromme en slechtlopende eruit te filteren. Of dat dingen onbedoeld rijmen en zo. Of dat je afwisselingpatroon van korte/lange zinnen enigszins bijgesteld moet worden.
quote:Ik heb wat last met spanningsbogen, daarom heb ik voor elk hoofdstuk een samenvatting gemaakt zodat ik in een oogopslag kan zien hoe het verhaal zich ontwikkelt. Ik reken erop dat er tijdens het schrijven nog heel wat bij komt
[..]
Is dit ook het laatste deel van een trilogie?
Ik maak zelf geen samenvattingen van de hoofdstukken. Dat werkt voor mij vooral beperkend, en als ik al iets vooruit plande, ging het verhaal ineens een heel andere kant op
quote:Ik lees altijd alles vanaf het scherm, dus ik ben eraan gewend, denk ik. Kwestie van voorkeur. Ik vind het ook zo vervelend om je aantekeningen tussen de regels te kriebelen en dan straks tijdens het uitwerken nog weten wat je ook alweer bedoelde. Dan liever meteen een nieuwe alinea schrijvenIk heb getwijfeld tussen herlezen op laptop of op papier. En op papier leest het toch iets anders, makkelijker ook bij lange teksten.
[..]
quote:Nou ja, voor mijn boeken dus wel, dus ik kan straks bij de grafisch vormgever het sjabloon vragen en mijn tekst daarin laten lopen. Maar wat Gwywen ook al zegt, a5 met grote marges werkt ook. En ik geloof dat je bij lulu.com een word-sjabloon kunt downloaden.Is er een vast stramien voor een boek dan? Dus vaste regels die je kunt volgen om het op een boek te laten lijken?
Voorlezen doe ik niet
Dat vind ik zo lomp klinken... Ik kan ook helemaal niet goed voorlezen.
Mijn manuscript telt nu in de derde herziene versie 57.000 woorden. Wellicht niet zo omvangrijk als dat van anderen in dit topic, maar er was een punt waarop ik op 38.000 zat en dacht dat het er nooit veel meer zouden worden.
Gisteren heb ik het met trillende handen naar de tweede proeflezeres gestuurd. (
)DaMart, want ontzettend goed!
Hoe was het om het voor de eerste keer helemaal door te lezen?
Wonderer, ben je al door je blokkade heengekomen?
Gwywen, is het nog gelukt met het verwerken van je aantekeningen?
Wat fijn voor je dat je aan de volgende stap toe bent, ben benieuwd wat je proeflezers ervan vinden
quote:Op woensdag 23 juni 2010 11:10 schreef Biancavia het volgende:
DaMart, want ontzettend goed!
Hoe was het om het voor de eerste keer helemaal door te lezen?
Ik ben nog wel even bezig hoor. Ben nu ongeveer op een derde van het verhaal. Maar ik bekijk het eerst op papier en verwerk vervolgens zo snel mogelijk mijn aantekeningen, voordat ik ze niet meer snap
.Maar ik ben al aardig aan het schrappen en omgooien. Ik kwam ook een paar inconsistenties tegen. Iemand die Joyce heet, werd eerst Karin genoemd, bijvoorbeeld. En de beschrijving van een locatie week wat af van hoe die later in het verhaal terugkwam. Maar inmiddels loopt het aantal woorden ook aardig terug, maar dat was voorzien
.quote:Nog steeds hard mee bezig, wat een saai werk is dit.Op woensdag 23 juni 2010 11:10 schreef Biancavia het volgende:
Gwywen, is het nog gelukt met het verwerken van je aantekeningen?
Gelukkig kwam er gistermorgen een idee voor een nieuw Parelz-verhaal in me op, dat laat ik nog lekker even gisten in m'n achterhoofd terwijl ik me met het correctiewerk onledig houd.
(Hoewel iemand die ik sprak dacht dat ik de hele dag had staan schoffelen of zo toen ik vertelde dat ik 'in de tuin had gewerkt'
)quote:
Wel juist! Lekker stoer buiten werken onder de parasol!
(Hoewel iemand die ik sprak dacht dat ik de hele dag had staan schoffelen of zo toen ik vertelde dat ik 'in de tuin had gewerkt'
Dan zal ik vertellen dat ik in de tuin heb gesnoeid.
quote:Met 35 graden in de schaduw? Dan raakt mijn laptop (en mijn brein) oververhit
Wel juist! Lekker stoer buiten werken onder de parasol!
(Hoewel iemand die ik sprak dacht dat ik de hele dag had staan schoffelen of zo toen ik vertelde dat ik 'in de tuin had gewerkt'
quote:
Met je laptop in je opblaasbadje gaan zitten is zeker ook geen optie?
Verder heb ik voor de zomervakantie enorm veel zin aan mijn manuscript (dat klinkt zo pretentieus
) te gaan werken.quote:Voor de wedstrijd?
Vanavond komt mijn korte verhaal klaar (whehe). Dat is in ieder geval iets.
Verder heb ik voor de zomervakantie enorm veel zin aan mijn manuscript (dat klinkt zo pretentieus
Tof quote:Ja. En het is echt beschamend kort voor de tijd die ik er voor genomen heb om het te schrijven
..
quote:Die van dat topic dat ik had geopend op Sol
quote:Ja.
[..]
Die van dat topic dat ik had geopend op Sol
Even doorlezen op foutjes en dan gaat het naar een paar proeflezers denk ik. Al heb ik zo'n gevoel dat ik er niet veel meer aan wil veranderen.
quote:Je hebt nog drie weken... laat het een weekje liggen en kijk er dan nog eens naar.
Punt.
Even doorlezen op foutjes en dan gaat het naar een paar proeflezers denk ik. Al heb ik zo'n gevoel dat ik er niet veel meer aan wil veranderen.
Ik zou je willen helpen, maar dat is dan weer competitievervalsing
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
quote:Ja, maar ik durf het aan jou al helemaal niet zo goed te laten lezen
[..]
Je hebt nog drie weken... laat het een weekje liggen en kijk er dan nog eens naar.
Ik zou je willen helpen, maar dat is dan weer competitievervalsing
.quote:Oh ik heb dat bij mijn korte verhaaltje ook ongeveer, ik schreef eerst in tegenwoordige tijd, maar dat heb ik toen veranderd naar verleden tijd. En dat waren (toen) nog maar 2000 woordenOp woensdag 7 juli 2010 23:22 schreef Biancavia het volgende:
Pfff.
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
, rotwerk, want je moet letterlijk alles nalopen en ongeveer elke zin aanpassen.quote:Herkenbaar. Erg frustrerend. En nu maar hopen dat het echt beter is, die "ik"Op woensdag 7 juli 2010 23:22 schreef Biancavia het volgende:
Pfff.
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
quote:Ja, want dat is wat ik nu denk. Maar misschien is het ook wel helemaal niet zo.
[..]
Herkenbaar. Erg frustrerend. En nu maar hopen dat het echt beter is, die "ik"
quote:Nou ja, het voordeel is dus dat ik elke zin opnieuw typ en zo weer hele nieuwe invalshoeken krijg. Opeens kan ik sommige kromme zinnen eruit gooien en vervangen.
[..]
Oh ik heb dat bij mijn korte verhaaltje ook ongeveer, ik schreef eerst in tegenwoordige tijd, maar dat heb ik toen veranderd naar verleden tijd. En dat waren (toen) nog maar 2000 woorden
quote:Hopelijk sla je wel steeds nieuwe versies op zodat je terugkan naar personaal als het niet bevalt...
[..]
Ja, want dat is wat ik nu denk. Maar misschien is het ook wel helemaal niet zo.
quote:Whehe.
[..]
Hopelijk sla je wel steeds nieuwe versies op zodat je terugkan naar personaal als het niet bevalt...
quote:Hemel, ik verzuip in de versies!
[..]
Hopelijk sla je wel steeds nieuwe versies op zodat je terugkan naar personaal als het niet bevalt...
Ja, dat vind ik juist leuk, de veranderingen bekijken.
"Oh god, had ik dat écht zo geschreven???
"quote:Ik vind dat soort aanpassingen zelf altijd wel leuk om te doen, omdat je het echt per bladzijde beter ziet worden. Het kost wel veel tijd, dat is waar, maar het is heerlijk om het straks, als het klaar is, helemaal door te lezen.Op woensdag 7 juli 2010 23:22 schreef Biancavia het volgende:
Pfff.
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
.
quote:Ellende, ik heb het destijds ook omgegooid, maar dan andersom: van een 'ik' naar een derde persoon. Mijn eerste deel is inmiddels goedgekeurd door de uitgever, enthousiast ontvangen zelfs, maar dat omzetten is me achteraf toch heel slecht bevallen. Ik denk nog steeds dat ik de 'omgezette' hoofdstukken nog een keer helemaal opnieuw moet schrijven, om los te komen van - nou ja, van die oorspronkelijke 'ik', dusOp woensdag 7 juli 2010 23:22 schreef Biancavia het volgende:
Pfff.
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
Het wringt, en het blijft wringen.
Maar... ik denk dat het voor jou waarschijnlijk gemakkelijker zal zijn. Het is me opgevallen dat schrijven in de derde persoon veel meer vrijheid geeft, het loopt allemaal soepeler, ongetwijfeld omdat er meer afstand is. Een 'ik'-figuur zit toch dichter op je huid, of het nou autobiografisch is of niet. Ik moest die souplesse dus in tweede instantie aanbrengen, terwijl jij die 'zwier' er al in hebt zitten.
Hoe dan ook: succes
)[ Bericht 26% gewijzigd door wonderer op 14-07-2010 01:24:09 ]
Het is niet dat ik het vervelend vind om te doen, dat zou het wel zijn als het simpelweg pv en ww aanpassen was.
Ik gooi hier en daar hele zinnen om, zet alles veel meer vanuit het oogpunt van mijn hp. In dit geval geeft het ik-perspectief me juist veel meer vrijheid, omdat ik het sowieso al heel dicht vanuit de hp beschreven had.
Bij mij loopt het dus soepeler, doordat ik nog dichter bij haar kan blijven.
De reden om in personaal te schrijven was omdat ik een afstand wilde creëren, een vervreemding van haar, omdat ik haar een aantal dwangmatige trekken mee wilde geven. Nu is vrijwel het meeste dwangmatige gesneuveld (het had verder geen functie in het verhaal) dus die reden ging niet meer op. Toch ben ik stug door blijven schrijven in dat perspectief...
Nadine, fijn dat het eerste deel goed ontvangen is door je uitgever. Geeft je toch weer een opsteker om door te gaan met het vervolg.
Wonderer, het is ook niet fijn om geforceerd te gaan zitten schrijven. Maar ja, met niets schrijven gebeurt er ook niets... Heb je een deadline?
quote:
En het corrigeren van de eerste versie vordert nog steeds gestaag. In het Worddocument ongeveer tot halverwege opmerkingen verwerkt, op papier ongeveer op tweederde met nalezen. Maar schrijven is schrappen gaat toch zeker op
In het worddocument ben ik nog niet verder gekomen, maar op papier ben ik nu door de eerste versie heen. Nu dus nog een pagina of 100 even in Word aanpassen.
*zucht*
quote:Als ik er zin in zou hebben had ik daar nu een ellenlang epistel over kunnen schrijven, maar ik gebruik mijn tijd nu liever voor iets anders. Het zou geen positief epistel zijn geworden trouwens.
Wat vinden jullie van een site als Ten Pages? Zie je daar wat in of schrijf je liever je boek eerst af en probeer je daarna een uitgever te vinden?
http://www.tenpages.com/manuscript/dom_blondje/lezen
In de eerste alinea twee spelfouten (pennelikker, spanend) en een slordigheidsfout (het glazen gebouw van de in Brussel).
Er zijn vast ook wel "echte" Nederlandse schrijvers die hun manuscript niet foutloos neerzetten, toch?
quote:What Took You So Long?
The quiet hell of 10 years of novel writing.
By Susanna Daniel
There is surely a word—in German, most likely—that means the state of active non-accomplishment. Not just the failure to reach a specific goal, but ongoing, daily failure with no end in sight. Stunted ambition. Disappointed potential. Frustrated and sad and lonely and hopeless and sick to death of one's self.
Whatever it's called, this is what leads people to abandon their goals—people do it every day. And I understand that decision, because I lived in this state of active non-accomplishment for many years.
I wrote the earliest bit of what would become my first novel, Stiltsville, in January of 2000, when I was in my first year of a graduate writing program. In May of 2009, I sold Stiltsville to HarperCollins—the hardcover is due out next month.
This means that the time from my novel's conception to its appearance on store shelves adds up to a staggering 10 years. An entire decade. Between, I graduated and spent a year on fellowship (during which I wrote a lot but only half of it was any good); then there were the teaching years (during which I wrote very little, hardly any of it good); then there were the Internet company years (during which I barely wrote at all).
Stiltsville is in good company, which is reassuring. There are oodles of novels that took a decade or longer to write—including some famous examples, like Junot Díaz's The Brief Wondrous Life of Oscar Wao. Díaz spoke in interviews about his own decade of active non-accomplishment. He said that five years into the process, he decided to give up on the novel and start a graduate degree (in what, he didn't say). He said his life improved: no more torture, no more fights with his fiance. Oh, Junot, I thought when I read this, I understand! Still, something pulled him back, and another five years passed, and then he was finally done.
Then he won the Pulitzer, which isn't going to happen to me. And I think I can speak for pretty much anyone who publishes a novel after 10 years: Whether you win awards doesn't matter one bit. The hardest—and therefore the most rewarding—part was just finishing.
Writing is hard—writers say this all the time, and I think probably only other writers believe it. But it's not nearly as hard, in my experience, as not writing.
During my should-be-writing years, I thought about my novel all the time. Increasingly, these were not happy or satisfying thoughts. My "novel" (which had started to wear its own air quotes in my head) became something closer to enemy than lover. A person and his creative work exist in a relationship very much like a marriage: When it's good, it's very good, and when it's bad, it's ugly. And when it's been bad for a long, long time, you start to think about divorce.
My friend Bob, a playwright, told me years ago that he finally understood how writers stop writing. "It happens one day at a time," he said to me, clearly in the midst of a revelation. I'd come to the same realization a few years earlier. In the years between conceiving my book and finishing it, there wasn't one month when I didn't have a writing goal—five pages a week, say, or half of a chapter—but most months, I didn't even come close.
The thing is—one-day-at-a-time is the most painful way for active non-accomplishment to happen. It's the psychological equivalent of death by a thousand cuts. A painter I knew told me once that she'd reached a point when she said goodbye to painting, much the same way Junot Díaz considered doing—she said it was the kindest, most generous thing she'd ever done for herself.
I know a lot of writers, both published and not, and so I know that for every book that makes it to stores, several are never published, and several more are never finished. Many of my friends and acquaintances from graduate school published right away, but most still haven't. No doubt some will publish in the coming years. And some have gone into social work or law or medicine and seem to have left fiction writing behind, happily, like an old hairstyle.
And what about the rest of them? These are the people—many of whom write beautifully—I wonder about. And I wonder about strangers in similar situations, artists of all ilks. I wonder if they wake in the night, their hearts racing, unable to feel anything but the fear and frustration and disappointment of the fact that they haven't finished anything in a month. I wonder if they're anything like me. My guess is that many of them are—and naturally I feel tremendous empathy. Having been there, I know there are no magic words of encouragement, no surefire tough-love tactic. I wish there were.
It could have gone either way for Stiltsville, which is a thought that gives me chills. But then a couple of years ago, three things happened that gave me the push I needed.
One, my close friend Jen referred to my work, not unkindly, as "the great American novel." It's not that I hadn't realized there was a certain epic and hopeless quality to the damn thing, but still it stirred something in me to hear it out loud.
Two, a writer friend ran into a former instructor, and he asked about me. He told my friend it was too bad I wasn't writing because I'd been good. It was probably just something he'd said to make conversation, but it buoyed me in the way unexpected compliments—even sad ones like this—can.
Three, I woke one night in the midst of a minor panic attack. It wasn't unusual for me wake in the night, anxious and scared—and I always knew the source of the panic right away. But it was rare for my heavy-sleeping husband to wake at the same time. And instead of reassuring him and letting him get back to sleep, I told him the naked, humbling truth. I told him that if I didn't finish my novel, I thought my future happiness might be at risk. He wiped his eyes and yawned and said, "OK. Let's figure out how to make this happen."
It didn't happen overnight, but the tide of my life shifted. I dropped a few obligations and started getting up early to write for an hour or two before leaving the house. Of course I was sidetracked again—moving, pregnancy—but not for long. After I wrote the last sentence, I printed the whole mess and got out my red pen, and the relief of having a complete draft was overwhelming. I had more writing energy than I'd had in years. At this point, no matter that the sky was falling in publishing-land, I was certain that I would see my book in print.
In the end, I don't really believe it took me 10 years to finish Stiltsville. There's no exact start date (that first bit I wrote didn't make it into the completed novel, after all), so the math is pretty fuzzy. Here's how it works in my head: It took one year to write the first half, another year and a half to finish the rest, a few weeks to sell it, and 18 months for it to lumber through the publishing process.
But between the first half and the last, I cannot deny that there were four or five years when I failed to complete a single new chapter. One day at a time.
Everyone knows that the line between succeeding and failing can be pretty thin. But the fact that it took me so long haunts me less and less these days, and I find myself looking forward instead of back. After all, as every writer is aware, the ending of a story does most of the heavy lifting. It can make or break the whole thing.
quote:Ik vind het jammer dat er mensen zijn die over de rug van aspirerende auteurs willen verdienen en ze gouden bergen voorspiegelen.
Wat vinden jullie van een site als Ten Pages? Zie je daar wat in of schrijf je liever je boek eerst af en probeer je daarna een uitgever te vinden?
quote:Wat is volgens jou dan wel een goede 'in eigen beheer' uitgeverij?
[..]
Ik vind het jammer dat er mensen zijn die over de rug van aspirerende auteurs willen verdienen en ze gouden bergen voorspiegelen.
Ik heb sinds kort deze ontdekt.
http://pumbo.nl/
Edit: Waar kan je een script laten beoordelen?
[ Bericht 3% gewijzigd door wolferl op 26-07-2010 15:53:40 ]
quote:Eentje die niet klakkeloos alles uitgeeft dat binnen de wet valt en redactie standaard uitvoert. Maar volgens mij bestaan die niet.
[..]
Wat is volgens jou dan wel een goede 'in eigen beheer' uitgeverij?
Ik heb sinds kort deze ontdekt.
http://pumbo.nl/
Edit: Waar kan je een script laten beoordelen?
Je kunt googelen op manuscriptbeoordeling, dan moet er wel wat tevoorschijn komen.
Gelukkig ben ik daar nu doorheen en gaat het wel redelijk nu
Ik vind het alleen lastig om het te laten lezen. Alleen mijn vriend heeft tot nu toe gelezen wat ik geschreven heb en hij vond het goed. Het eerste wat hij zei was: ik wil meer! Hij gaf ook wat handige tips
. Ik word er alleen zo zenuwachtig van. Laten jullie het steeds na een paar hoofdstukken lezen of schrijven jullie gewoon door?
quote:Leuk dat je begonnen bent met schrijven. En goed dat je vriend positief is, dat kan ook werken in een gemoedstoestand als je aan het verhaal werkt. Positiviteit van je naasten is altijd lekkerder werken.
Ik ben sinds een paar weken ook aan het schrijven. Het is nog best lastig. Ik had wel al een verhaal in mijn hoofd, maar om het begin te maken. Wat een hel.
Gelukkig ben ik daar nu doorheen en gaat het wel redelijk nu
Ik vind het alleen lastig om het te laten lezen. Alleen mijn vriend heeft tot nu toe gelezen wat ik geschreven heb en hij vond het goed. Het eerste wat hij zei was: ik wil meer! Hij gaf ook wat handige tips
Laten jullie het steeds na een paar hoofdstukken lezen of schrijven jullie gewoon door?
Persoonlijk schrijf ik liever door, tenzij het even leeg is in de kop.
Keep it up.
Ik heb overigens het besluit genomen om opnieuw te beginnen met schrijven; ik kwam gedurende het redigeren steeds meer in de knoop met inmiddels veranderde verhaallijnen, en besloot dat er van het oorspronkelijke eind zo weinig over zal blijven, dat ik beter opnieuw kan beginnen. En dan alle gewijzigde verhaallijnen er vanaf het begin af aan al in verwerken.
Dat betekent wel nog meer vertraging, maar ja, je bent perfectionist of je bent het niet hè.
quote:Ik heb dat nu ook, zit in een dubio, doorgaan of opnieuw beginnen. Ik heb al ruim 160 bladzijdes geschreven. Het was af, maar ik ontdekte dat er een hoop reuze sprongen in het verhaal zitten. Ik wil het iets meer detailleren.
Bij mij wisselt het. De ene keer lever ik telkens keurig een hoofdstuk af, de andere keer heb ik liever dat het verhaal eerst in zijn geheel op papier staat.
Ik heb overigens het besluit genomen om opnieuw te beginnen met schrijven; ik kwam gedurende het redigeren steeds meer in de knoop met inmiddels veranderde verhaallijnen, en besloot dat er van het oorspronkelijke eind zo weinig over zal blijven, dat ik beter opnieuw kan beginnen. En dan alle gewijzigde verhaallijnen er vanaf het begin af aan al in verwerken.
Dat betekent wel nog meer vertraging, maar ja, je bent perfectionist of je bent het niet hè.
quote:Als jij er niet tevreden mee bent moet je dat zeker doen! Het moet wel goed lopen. Begin je dan helemaal opnieuw of laat je wel stukken erin zitten?Op dinsdag 27 juli 2010 23:02 schreef Gwywen het volgende:
Bij mij wisselt het. De ene keer lever ik telkens keurig een hoofdstuk af, de andere keer heb ik liever dat het verhaal eerst in zijn geheel op papier staat.
Ik heb overigens het besluit genomen om opnieuw te beginnen met schrijven; ik kwam gedurende het redigeren steeds meer in de knoop met inmiddels veranderde verhaallijnen, en besloot dat er van het oorspronkelijke eind zo weinig over zal blijven, dat ik beter opnieuw kan beginnen. En dan alle gewijzigde verhaallijnen er vanaf het begin af aan al in verwerken.
Dat betekent wel nog meer vertraging, maar ja, je bent perfectionist of je bent het niet hè.
Ik wil het ook allemaal perfect hebben. Ik heb alles wat ik heb (9.000 woorden nu) al zo'n tien keer nagelezen en bewerkt. Dat moet ik alleen niet meer doen. Ben erachter gekomen dat het beter werkt als je het even laat liggen.
. Nu wil ik ook winnen ook.quote:
Bevestiging gehad dat mijn korte verhaal voor de wedstrijd aangekomen is
Ben benieuwd!
. Een verhaal van max 10 a4-tjes kun je in een paar uur goed doorworstelen met feedback. Zijn er, naast dit topic, geen plaatsen op internet waar men elkaar daarmee helpt?quote:Ja gespecialiseerde fora's, maar de beste, http://www.schrijversplaza.nl/, is er mee gestopt.
Een verhaal proofreaden is toch leuk om te doen?
Verder heb je...
http://www.schrijvenonline.org/forum
Trouwens, toen ik dit boek voor mijn idee af had, een klein jaar geleden, had ik geen behoefte om het aan te vullen. Ik heb het inmiddels een klein jaar in de kast liggen, met een lekkere laag stof erop, en ik ben het weer eens op mijn gemak gaan doorlezen.
Ik schrok best wel. Ik merkte dat ik in het verhaal op één bladzijde zo'n 100 jaar familie geschiedenis beschreef. Ik ben het gaan deleten en heb er heel wat lappen tekst aan toegevoegd. Meer details, meer connecties met de volgende hoofdstukken, en veel ik heb voor de lezer meer emotionele banden bedacht voor de karakters.
Ik schreef bijvoorbeeld: "Johann en Adelé kregen een tweeling, Christina en Christiaan. Zij hadden zeer veel talent voor piano. Christiaan is uiteindelijk de enige helft geweest die zijn 'droom' mocht waarmaken. Christina overleed op tragische wijze toen ze net zeven jaar oud was. De familie is hier altijd kapot van geweest."
Weg daarmee, teveel in te weinig dacht ik.
Nu heb ik het ongeveer zo:
SPOILEREven in een spoiler, anders krijgen we van die lappen tekst op het forum, zullen de meeste niet blij mee zijn.Zo koopt men liever een nieuwe piano waar Liszt op speelt, dan een piano waar amateurs op spelen. Vroeger speelde iedereen op een Schultz&Zn piano. Johann geniet weer als ie thuis komt. Hij kijkt op een afstand vanuit zijn luistoel hoe zijn twee oogappeltjes les krijgen van een gewaardeerde Czerny. “C klein, C klein Christine”. “Ze let niet op” zegt Johann tegen Adelé. Christine heeft andere interesses, ze kijkt naar de natuur buiten, ze ziet paarden en haar oogjes twinkelen van geluk. Na een paar maanden stapt Johann op Carl af, en vraagt of ze vorderen. “Ik zal het eerlijk zeggen, de jongen heeft veel talent en potentie om een musicus te worden, maar die meid heeft andere prioriteiten. Zij kan niet stil zitten, ze is afwezig, ze is niet geschikt voor beroepsmusicus”. Johann spant zijn lippen op elkaar, en knikt zachtjes ja met z’n hoofd. Carl weet dat hij niet kan verlangen van Johann om zijn Christiaan nu al voor de leeuwen te gooien. Daar is hij nog veel te jong voor. Carl adviseert om een huisleraar in huis te nemen. Die is dan vaak bij Christiaan. Johann vind ook dat te omslachtig, hij zegt dat zijn kleine ventje gewoon zelf moet bepalen wanneer hij muziek gaat spelen. Wat niemand weet is dat Johann’ pianofabriek al een paar maanden groot verlies draait. De gespaarde centen raken ook langzamerhand op. Hij bedankt Carl voor diens bewezen diensten, en geeft hem als dank een gouden snuifdoos mee.
Er gaan weken voorbij en kleine Christiaan loopt regelmatig naar ‘zijn’ piano en speelt zo nu en dan fuga’s van Meister J.S.Bach. Christine heeft haar zinnen gezet op paardrijden, en ze krijgt van haar ouders een paard. Blij dat ze is laat ze gelijk zien hoe goed zij wel niet kan paardrijden, “pap, mam, kijk, kijk dan” Johan en Adelé kijken vol trots naar hun kleine meid, met een grote glimlach en een twinkeling in beide ogen. Er gaan jaren voorbij, Johan word grijzer, Adelé krijgt meer rimpels, Christiaan is inmiddels een volleert componist en Christine is nog altijd bezig met haar paard, die ze Bimperl heeft genoemd. Op een gewone doordeweekse dag als alle andere hoort Adelé een hard gegil, het komt van buiten. Daar ligt Christine, ze beweegt niet. Adelé schreeuwt: “Johann, Johann kom snel”, Johann haast zich naar buiten en vraagt zich verbijsterend af wat er loos is. Adelé schreeuwt huilend dat hun kleine meid niet meer beweegt.
Christine word met aller haast naar het hospitaal gereden, de paard en wagen racen door de smalle straten van Haarlem. In het hospitaal aangekomen word zij gelijk naar de eerste hulp gebracht, het duurt uren en uren, totdat dokter Kleinberg Johann en Adelé met nieuws komt. Meneer en Mevrouw Schultz, ik moet u slecht nieuws vertellen, wij hebben uw dochter niet kunnen redden. Adelé lijkt in een shock toestand te komen en valt daarna ook nog eens flauw. Hun dochtertje Christine overleed op zeven jarige leeftijd na een val van haar paard, iets wat haar enigste bezigheid was. Johann en Adelé zijn hier altijd kapot van geweest. Het thuisfront reageerde geschokt, ontdaan en diep getreurd. De familie is in diepe rouw. Maar nog geen vier dagen na het overlijden van Christine overlijd ook Johann’ moeder aan een hartstilstand. Jan Schultz is hier kapot van. In dat zelfde jaar willen Johann en Adelé het huis toch opvullen, door het gemis van hun overleden dochter Christine. Zij nemen Johann’s vader Jan in huis. Hij is al ondertussen eenentachtig jaar oud. De eerste maanden doet Jan niets anders dan huilen, huilen en nog eens huilen. Hij ligt op de sofa, in zijn bed of in de tuinstoel. Hij staart voor zich uit en zegt geen woord, en huilt om elk geringste dingetje. Dit blijft vijf maanden doorgaan, daarna krabbelt Jan voorzichtig uit een diep dal, wetende dat zijn vrouw oud was. En wetende dat het verlies van zijn kleindochter eigen veel erger is voor de familie. Zij had immers nog een heel leven voor zich.
Christiaan mist zijn zusje elke dag en schrijft speciaal voor haar een zevental liederen, genaamd ‘Erinnerung an meine Schwester’. Waar het getal zeven een belangrijk getal is, ten eerste omdat Christine zeven jaar oud werd, en dat zeven een Goddelijke getal is. Het geeft de zeven sacramenten aan. De ‘Eucharisatie’, het ‘Doopsel’, het ‘Vormsel’, de ‘Biecht’, de ‘Ziekenzalving’, de ‘Wijding’, en het ‘Huwelijk’. Christiaan laat de liederen horen, vader, moeder en Opa Jan zitten met veel genoegen te wachten op wat komen gaat. Als de liederen gespeeld zijn door Christiaan ziet hij allen huilen van emotie. Christiaan zegt: “Het inkt is nog niet eens droog, of er zijn al tranen geroerd”. De werkjes zijn voor privé gebruik en worden dus nooit uitgegeven.
Ik ben nog lang niet klaar met mijn 'verhaal'. Gek toch eigenlijk, ik had het een jaar terug zo laten drukken.
) en 11 pagina's A4 korter geworden. Over het geheel twijfel ik nog over sommige dingen, bijvoorbeeld of bepaalde ontwikkelingen niet al in een te vroeg stadium worden prijsgegeven. Ook speel ik met de gedachte van een ander einde, al vergt dat nog heel wat herschrijfwerk. Ik denk dat ik het zelf nu even een paar dagen laat liggen en ik het daarna aan een paar proeflezers stuur. Ik zit zelf nu natuurlijk nog zo diep in het verhaal, dat een frisse blik van anderen waarschijnlijk beter is. Aan de hand van hun opmerkingen kan ik dan afwegen of ik nog grote wijzigingen wil of moet aanbrengen.
Aangezien de meeste in dit topic toch soms even zijn of haar boek aan de kant leggen om het hoofd even leeg te maken. Dan kan je best in die tussentijd iemand helpen met een proef lezing van diens boek, misschien kom je dan ook wel op nieuwe ideeën, en je helpt een ander ermee.
Tevens ben ik benieuwd of men hier mijn preview versie goed te lezen vinden.
quote:Voor mij is het werk, dus ik doe het in ieder geval niet "voor noppes"
Het zou wel leuk zijn om hier een soort van 'proef-lees-topic' te houden.
Aangezien de meeste in dit topic toch soms even zijn of haar boek aan de kant leggen om het hoofd even leeg te maken. Dan kan je best in die tussentijd iemand helpen met een proef lezing van diens boek, misschien kom je dan ook wel op nieuwe ideeën, en je helpt een ander ermee.
Tevens ben ik benieuwd of men hier mijn preview versie goed te lezen vinden.
Ik doe het wel eens voor mensen die dan ook mijn manuscript lezen, maar dat zijn wel ervaren schrijvers...
quote:Er gaat erg veel tijd in proeflezen en commentaar geven zitten. Ik doe het wel, en ik doe het graag, maar alleen voor bepaalde mensen en soms op dat forum wat hierboven staat, als ik er zin in heb.
Het zou wel leuk zijn om hier een soort van 'proef-lees-topic' te houden.
Aangezien de meeste in dit topic toch soms even zijn of haar boek aan de kant leggen om het hoofd even leeg te maken. Dan kan je best in die tussentijd iemand helpen met een proef lezing van diens boek, misschien kom je dan ook wel op nieuwe ideeën, en je helpt een ander ermee.
Tevens ben ik benieuwd of men hier mijn preview versie goed te lezen vinden.
Ik heb je preview versie gelezen en ik vind het nog steeds te vertellerig. Maak er aparte scenes van.
SPOILER'Ik ik heb mien eige leave
Niemand um de schuld te geave
Niemand um meej hin di leupt te zeure...'
De Geslipperde, of de Slifslofman, had inderdaad niemand om de schuld te geven, en niemand om zich heen die er moeilijk over deed hoe, waarom en wanneer hij dingen deed in het leven. Daarom kon hij zijn lach nooit houden als de onsterfelijke Jack Poels met zijn 'Rowwen Heze' door de speakers blies, vaak op eigen verzoek, in zijn stamkroeg Houten Frankse. Het was alsof het nummer voor hem geschreven was.
Hier bij Tinus was de Geslipperde gewoon Tieu Verbeek, een vierendertigjarige motorrijder die iets in de bouw deed. Zei hij. Achter zijn rug om werd vast over hem gepraat, dat doen mensen toch altijd, en het was Tieu niet helemaal duidelijk wat er van de verhalen van de mensen waar was. Waarschijnlijk niet veel, anders was hij hier niet meer welkom, en had hij al vaker op het politiebureau gezeten. Hij wist ook dat ze hem De Geslipperde noemden. Dat deed hem niks. Kinderen noemden hem de Slifslofman, en hij had sinds de de nieuwste show van Theo Maassen niet meer zoiets grappigs gehoord. De Slifslofman. Alsof slippers hetzelfde waren als sloffen. Snotkinderen.
'Frans!'
Dertig seconden later stond Franske klaar met een vers glas bier. Hij stond op het punt te vragen waar die glimlach op Tieu's gezicht vandaan kwam, toen die laatste er zelf over begon.
'Ze zeiden toch op televisie, dat nou het zo goed gaat met Nederland hè, dat we beter verkiezingen hadden kunnen houden tijdens het voetballen?'
Tieu blonk nooit uit in zinsbouw. Frans nam de tijd de vraag te ontleden.
'Hoezo?'
'Nou, ik denk dat Rita Verdonk dat wel mooi had gevonden! Waren we allemaal Trots op Nederland!'
Als kroegbaas had Frans Verhappen die grap al vier keer gehoord. Toch ben je het aan je vaste klanten, en aan de rekening voor gas- elektriciteit- en licht, verplicht om zulke aardigheidjes te lachen.
'Als het zo doorgaat worden we nog kampioen hè Tieu!'
'Ik weet het niet Frankse... Tegen die Brazilianen was het niet veel.'
'Ach, weet je wat het is? Sneijder begint zijn passes te maken, Robben is veel te snel voor die Uruguezen en Stekelenburg keept de beste wedstrijden van zijn leven! Ik heb er vertrouwen in!'
Tieu wilde niet laten blijken dat hij geen flauw idee had wie Robben en Sneijder waren. Stekelenburg, dat zou dan de keeper wel zijn.
'Ja, Stekelenburg is écht goed...'
Daarmee was het onderwerp afgesloten. Aan de andere kant van de kroeg vroeg een tiener om peuken en een blad bier. Tieu nam nog eens een flinke trek van zijn sigaret, peuterde nog even in zijn neus, veegde de korst af aan de onderkant van de bar en Frans schudde zijn hoofd. Hij maakte er notie van iemand anders vandaag de bar te laten poetsen, en vroeg zich tegelijk af of er meer mensen in Nieuwhees waren die met zo'n actie weg zouden komen. Van wie hij het zou pikken. Tieu was een gouden vent. Dat zou Jack Poels ook vinden.
Tieu stond op van zijn kruk, zuchte een keer door de pijn in zijn knie en liep richting de kapstokken. De tien mensen die er op dit late uur nog bij Franske zaten, zagen hem niet vertrekken, of groetten hem in ieder geval niet. Tieu gaf er niks om, al kwamen ze kwijlend achter hem aan, smekend om te blijven. De laatste persoon die bij Tieu om iets vroeg waar hij geen zin in had, was dood. De Geslipperde had honger, en niet bepaald naar de lauwe frikandellen die hier uit het vet kwamen. Als de Slifsloffer, of hoe-hij-dan-ook mocht heten, trek had, ging hij op jacht.
Buiten om de hoek deed hij zijn fiets van het slot en fietste de Oudedijk af richting de Rommel. De Rommel was een riviertje dat in juli op sommige plekken niet dieper was dan dertig of veertig centimeter. Zo'n honderd meter stroomafwaarts lag echter een bocht waar een kuil was gegraven. Daar verzamelden de grote- en kleine vissen zich. De Geslipperde wist dat, op dezelfde manier als de snoeken en baarzen in de rivier dat moesten weten. De Geslipperde was ook een roofdier.
Hij zette zijn fiets langs de kant, weer op slot, en klom over het hekje dat de weg van het weiland langs de Rommel scheidde. Op zijn gemak liep hij naar zijn stek. Hij zag konijnen enkele meters voor hem wegvluchten. Hij was niet geïnteresseerd in die beesten, hij kreeg maagkrampen van konijn.
Voor hem doemde De Bocht op. Tieu ontdeed zich van zijn instappers en was technisch gezien dus niet meer De Geslipperde. Daar dacht hij even over na en grinnikte weer. Van alle menselijke pret die hij in de Houten Franske had laten zien, was echter niets meer te bekennen. Op deze plek voelde Tieu dat hij zijn masker af kon doen. Hij haalde diep adem en sprong in de rivier.
Net als altijd schrok Tieu van de planten tussen zijn tenen. Hoe vaak hij dit ook deed, die planten en de modder die zijn voeten aanraakten wenden nooit. Op zich was het geen probleem dat hij zich nu akelig voelde, en niet in staat om te jagen. Zijn plons joeg de vissen weg. Die kwamen de komende vijf minuten niet terug. Tieu bleef stokstijf staan, tot hij het gevoel had dat de voorns, karpers, brasems en baarzen weer om hem heen begonnen te cirkelen. Toen hij één vis van fatsoenlijk formaat langs zijn rechterbeen voelde glijden, sloeg hij toe.
Met een onmenselijke snelheid begroef Tieu zijn rechterhand onder het wateroppervlak van de rivier. Als een grijparm op de kermis kwam zijn hand weer omhoog. Alleen droeg hij geen beer met een hartjestrui omhoog, maar een flinke brasem van zo'n veertig centimeter. De Geslipperde grinnikte. Hij voelde de slijmlaag van het beest niet toen hij de spartelende vis naar zijn mond bracht. 'Net achter de kieuwen!' zei hij tegen niemand in het bijzonder, en hij beet de vis net achter zijn kop dood. Één stuiptrekking, waar Tieu al op rekende, en de vis bleef levenloos in zijn sterke hand hangen. Nog steeds grinnikend als een idioot beet Tieu in de onderbuik van de vis, waar de darmen en andere ingewanden zaten. Bloed en uitwerpselen stroomden over zijn gezicht, terwijl hij in graten beet en het zuinige vlees van de vis afschraapte. In het volle maanlicht bleef De Slifsloffer lachen.
Hoe stappen jullie daar overheen?
V.
Maar het is juist tegen beter weten in dat ik dat maar moeilijk los kan laten...
V.
quote:Laat het een ander lezen, en accepteer diens kritiek.
Ik ken de Stephen King-handleiding On Writing natuurlijk, maar toch lukt het mij niet. Ik leun dan ook wel erg op mijn eigen schrijfstijl, maar ik moet juist oppassen dat het niet style-over-substance wordt...
Maar het is juist tegen beter weten in dat ik dat maar moeilijk los kan laten...
V.
quote:Ga ik zeker doen, maar niet voor het af is. En dat is nog lang niet zoOp dinsdag 3 augustus 2010 17:32 schreef wolferl het volgende:
[..]
Laat het een ander lezen, en accepteer diens kritiek.
V.
quote:Dat ligt helemaal aan jou.
[..]
Ga ik zeker doen, maar niet voor het af is. En dat is nog lang niet zo
V.
Ik vind het prettiger als mensen af en toe een update krijgen en daar hun bevindingen over vertellen tegen mij.
Ik heb het hele verhaal (wat ik nu schrijf) 2 keer uitgeprint en aan 2 mensen meegegeven, we zijn een half jaar verder en ik moet nog wachten op hun commentaar. Terwijl ik zelf het al weer heel anders heb staan.
quote:Het nadeel van die updates vind ik dan weer dat je de opmerkingen meteen wilt en gaat verwerken. En daardoor stokt de voortgang van het verhaal weer. Ik vond het dit keer wel prettig om in één keer door te schrijven.
[..]
Dat ligt helemaal aan jou.
Ik vind het prettiger als mensen af en toe een update krijgen en daar hun bevindingen over vertellen tegen mij.
Ik heb het hele verhaal (wat ik nu schrijf) 2 keer uitgeprint en aan 2 mensen meegegeven, we zijn een half jaar verder en ik moet nog wachten op hun commentaar. Terwijl ik zelf het al weer heel anders heb staan.
Maar de tweede versie van het verhaal ligt nu bij een proeflezer, en ik ben erg benieuwd wat zij er van vindt
.V.
quote:Die onzekerheid gaat je niet helpen, je moet proberen te beseffen dat juist een mate van eigenheid belangrijk is in een goed verhaal/boek/creatief werk. Het is een kwestie van proberen, op je bek gaan, toch niet opgeven en weer doorgaan, etc. Dat is een proces dat je nog niet kent als je net begint en het kan heel lastig zijn om vol te houden als je daar allemaal doorheen gaat. Je bent natuurlijk erg kwetsbaar als je aan zoiets werkt, je bent bang voor een heel directe beoordeling van je talenten. Maar er zit weinig anders op. Des te langer je bezig bent, des te meer je op je eigen intuitie leert vertrouwen.Op woensdag 4 augustus 2010 11:27 schreef Verbal het volgende:
Nou het liefst zou ik elke scheet willen laten lezen, al is het alleen om de bevestiging te krijgen dat wat ik op het digitale papier kwak ook daadwerkelijk leesbaar is. Als in: niet te vermoeiend, vooral.
V.
Ik ben overigens geen schrijver maar vind dit wel een heel interessant topic. Ik denk dat het schrijversvak wat dit betreft best wel lijkt op dat van een abstract wetenschapper: je moet een eigen idee uitwerken met je eigen talenten en uiteindelijk blootgeven aan kritische buitenstaanders.
quote:Die eigenheid heb ik. Ik ben ervan overtuigd dat ik een nadrukkelijk eigen stijl heb, waar ik zelf bijzonder tevreden mee ben. Maar of anderen die stijl weten te waarderen is iets anders.Op woensdag 4 augustus 2010 12:36 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Die onzekerheid gaat je niet helpen, je moet proberen te beseffen dat juist een mate van eigenheid belangrijk is in een goed verhaal/boek/creatief werk.
quote:Dat is het ook, maar het idee hebben dat je niet een heel boek aan het schrijven bent dat vervolgens als niet prettig leesbaar wordt ervaren, is weer een ander ding. Dus ik ben nog zoekende over wat wijsheid is. Met regelmatige intervals laten lezen, of eerst doorzwoegen (wat Stephen King adviseert, maar die adviseert ook een paar dingen die indruisen tegen mijn schrijfstijlHet is een kwestie van proberen, op je bek gaan, toch niet opgeven en weer doorgaan, etc.
).quote:Het is niet het schrijven an sich, voor mijn werk schrijf ik elke dag teksten die in de openbaarheid komen, en ik heb van jongs af aan geschreven, maar een boek scrhijven, dat is een heel vak apart. En concentratie is niet mijn sterkste eigenschap. Maar soms heb je van die innerlijke aandrangen, dat je omwille van je eigen geluk iets móet doen.Dat is een proces dat je nog niet kent als je net begint en het kan heel lastig zijn om vol te houden als je daar allemaal doorheen gaat. Je bent natuurlijk erg kwetsbaar als je aan zoiets werkt, je bent bang voor een heel directe beoordeling van je talenten. Maar er zit weinig anders op. Des te langer je bezig bent, des te meer je op je eigen intuitie leert vertrouwen.
Maar dank voor de adviezen
V.
[ Bericht 0% gewijzigd door V. op 04-08-2010 13:12:29 ]
quote:Ik wil je niet uitlachen, maar ik vond dit echt heel grappig
quote:NerdOp woensdag 4 augustus 2010 13:08 schreef Tijn het volgende:
[..]
Ik wil je niet uitlachen, maar ik vond dit echt heel grappig
V.
quote:Je mag best een stukje naar me mailen, als je daar behoefte aan hebt.
[..]
Die eigenheid heb ik. Ik ben ervan overtuigd dat ik een nadrukkelijk eigen stijl heb, waar ik zelf bijzonder tevreden mee ben. Maar of anderen die stijl weten te waarderen is iets anders.
[..]
V.
Ik denk inderdaad dat het voor jou beter is om in dit stadium wat feedback te krijgen.
V.
quote:Stel dat het niet zo is. Dat je lezers het helemaal niks vinden. Wat zou je dan doen? Doorschrijven voor jezelf in je eigen stijl die jij leuk vindt, of je stijl radicaal omgooien tot je er zelf niks meer aan vindt, maar je lezers wel?
[..]
Die eigenheid heb ik. Ik ben ervan overtuigd dat ik een nadrukkelijk eigen stijl heb, waar ik zelf bijzonder tevreden mee ben. Maar of anderen die stijl weten te waarderen is iets anders.
[..]
V.
V.
Het heeft mijn ogen en gedachten opeens heel anders doen kijken en verplaatsen.
Het was voornamelijk veel kritiek, maar ook lovende woorden.
Met die kritiek ben ik aan de slag gegaan, en het weer laten lezen.
En nu is die negatieve kritiek omgeslagen in lofgezang.
Het gaat eindelijk de goeie kant op.
Het zal er wel aan liggen dat de uitkomst voor mij logisch is, ik weet wat er komt. Maar als je het leest, zonder te weten wat er komt, ik kan niet goed inschatten of het dan nog steeds gezwam is. Heel lastig. Want voor mijn gevoel kan ik honderd pagina's gemakkelijk vullen. Maar is het dan voor anderen net zo achteloos als voor mij?
quote:Nee.
Ik heb echt bij alles wat ik schrijf het idee 'wat een gezwam... waar gaat dit naar toe?'
Het zal er wel aan liggen dat de uitkomst voor mij logisch is, ik weet wat er komt. Maar als je het leest, zonder te weten wat er komt, ik kan niet goed inschatten of het dan nog steeds gezwam is. Heel lastig. Want voor mijn gevoel kan ik honderd pagina's gemakkelijk vullen. Maar is het dan voor anderen net zo achteloos als voor mij?
Je hebt het zelf waarschijnlijk al zo'n keer of honderd gezien en gelezen. Ik heb hetzelfde met mijn boek. Ik ben nu al ruim een jaar bezig, en qua inhoud heb ik het wel gehad. Ik zal het boek nog eenmaal lezen (slechts voor het overzicht). Maar het verhaal kan ik inmiddels wel dromen. Ik liet een stukje verhaal aan iemand lezen (een behoorlijk saai stuk in mijn optiek), en diegene was er weg van en wilde meer. Ik voel er helemaal niks meer bij. Als het af is zal ik er ook nooit meer naar kijken. Ik begin dan wel weer met een nieuw boek, of een soort van spin-off.
Ik begrijp je daarom uitstekend. En ik vind het helemaal niet vreemd, dat je je gaat 'vervreemden' van je boek.
Maar schrijf door, en wijk niet af van je vaste plan. Dat het verhaal je nier meer boeit wil niet meteen zeggen dat het verhaal slecht is. Anderen gaan het vast en zeker boeiend vinden, daar zul je nog versteld van staan.
quote:Hieieieieieier heb ik veel aan... dat geeft de burger moedOp vrijdag 6 augustus 2010 15:06 schreef wolferl het volgende:
[..]
Nee.
Je hebt het zelf waarschijnlijk al zo'n keer of honderd gezien en gelezen. Ik heb hetzelfde met mijn boek. Ik ben nu al ruim een jaar bezig, en qua inhoud heb ik het wel gehad. Ik zal het boek nog eenmaal lezen (slechts voor het overzicht). Maar het verhaal kan ik inmiddels wel dromen. Ik liet een stukje verhaal aan iemand lezen (een behoorlijk saai stuk in mijn optiek), en diegene was er weg van en wilde meer. Ik voel er helemaal niks meer bij. Als het af is zal ik er ook nooit meer naar kijken. Ik begin dan wel weer met een nieuw boek, of een soort van spin-off.
Ik begrijp je daarom uitstekend. En ik vind het helemaal niet vreemd, dat je je gaat 'vervreemden' van je boek.
Maar schrijf door, en wijk niet af van je vaste plan. Dat het verhaal je nier meer boeit wil niet meteen zeggen dat het verhaal slecht is. Anderen gaan het vast en zeker boeiend vinden, daar zul je nog versteld van staan.
V.
quote:Daar zijn we voor
[..]
Hieieieieieier heb ik veel aan... dat geeft de burger moed
V.
Verder heb ik ondertussen nog een verhaal van ruim 6500 woorden geschreven voor een schrijfwedstrijd en ik heb contact met een uitgeverij voor het schrijven van een non-fictie informatief boekje voor kinderen.
. Zal het eens doorlezen als ik wat tijd heb, heb dat programmatje gedownload maar denk dat ik toch liever met Word werk.Eergisteren kreeg ik plots een geweldige inval, ik had wat toffe ideeën en besefte me dat ik dat in een verhaal of roman zou moeten verwerken. Haastig pakte ik een papiertje en een pen en begon ik neer te kladden wat m'n ideeën waren, voordat ze weer weggeebt waren. Euforie toen ik het op papier had staan, dat kon nog wel eens leuk worden.
. Gisteren voorzichtig Word geopend en mijn kladje uitgetypt, met meer ingevingen die me tebinnen vielen. En voorzichtig begonnen met schrijven, waarop ik plots respect kreeg voor schrijvers, Nabokov en Kafka bijvoorbeeld, die ik had proberen te lezen in de voorbije weken (min of meer eerste romans ooit voor me), maar welke prestaties me helemaal niet opvielen, ik vond het wat moeizaam lezen soms. Nu ik zelf wat heb lopen prutsen lees ik natuurlijk veel aandachtiger, en geniet ik er ook van.
Ga voortaan ook maar romans lezen, erg leerzaam. Hopelijk ga ik een mooi verhaal schrijven, ben erg benieuwd, want wat tijdsduur betreft zal het nog jaren duren voordat ik af kan krijgen wat ik voor ogen heb denk ik. Ik vraag me alleen wel af hoe het met m'n schrijfstijl enzo gaat, of ik niet tussentijds iemand iets zou moeten laten lezen. Heb wel twee boeken met tips enzo in huis gehaald en heb nu al veel geleerd!
[ Bericht 3% gewijzigd door Complexiteit op 13-08-2010 21:19:45 ]
Nog een paar correcties doorvoeren en een of twee scènes toevoegen. Daarna gaat het naar de eerste proeflezer (overigens heb ik een stuk van het verhaal al iemand anders laten lezen) en lees ik het zelf nog een keer door. Dit is om te achterhalen of het verhaal in grote lijnen goed is.
Dan worden twee andere proeflezers ingeschakeld. Op basis van de feedback die zij geven, ga ik aanpassingen doorvoeren en de strategie bepalen; een uitgeverij benaderen of het toch in eigen beheer uitgeven. Vevolgens ga ik ook de foto's erbij zoeken. Het meeste materiaal daarvoor heb ik wel, maar zijn vooral printjes op soms verfrommeld a4 en door mijn eigen camera gemaakt, dus betwijfel of dat goed genoeg is om in het boek te plaatsen.
Het is wel fijn om nu al zover te zijn. Hopelijk gaan de proeflezers het niet helemaal afkeuren, zodat ik weer zo goed als opnieuw moet beginnen. Dat zou ontzettend vervelend zijn. Ik weet niet of ik daarvoor nog de motivatie op kan brengen. Maar ben zelf best tevreden, dus ik denk dat er niet meer dan wat kleine aanpassingen nodig zijn.
Historische roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal, klinkt veel belovend.
Ik ben verzot op historische boeken. Zou je een tipje van de sluier kunnen geven waarover het boek gaat.
Misschien ben ik wel je eerste 'klant'
Succes met je boek en ambities
quote:Het gaat over een doodnormaal meisje van joodse afkomst dat overlijdt op 26-jarige leeftijd in concentratiekamp Auschwitz. Ik beschrijf niet alleen die gebeurtenis en in het kort de oorlog, maar haar hele levensverhaal waarin echt vanalles gebeurt. Ze was niet echt voor het geluk geboren. Toch probeer ik het niet te dramatisch op te schrijven, eerder met vertedering. En dat je ondanks alle pech toch nog krachtig in het leven kunt staan. Ik heb vier hoofdstukken: de ontgroening, de armoede, de liefde en de ontknoping.Op zaterdag 14 augustus 2010 14:35 schreef wolferl het volgende:
@ hetzwartegat
Historische roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal, klinkt veel belovend.
Ik ben verzot op historische boeken. Zou je een tipje van de sluier kunnen geven waarover het boek gaat.
Misschien ben ik wel je eerste 'klant'
Succes met je boek en ambities
Verder komen er nog illustraties bij van wat ik in archieven en bij mensen thuis heb gevonden. Een dagboek van een familielid, een fotoalbum en losse foto's. Het bizarre is dat ik foto's heb waarop mensen staan die waarschijnlijk een link met haar hebben, maar er is niemand die die mensen kan identificeren. Er zijn weinig mensen uit haar (schoon)familie die de oorlog overleefd hebben en die mensen zijn nu dood en hebben niet of nauwelijks over het verleden gepraat.
quote:Eerst reguliere uitgevers proberen en als het daar uiteindelijk toch helemaal niet lukt...
een uitgeverij benaderen of het toch in eigen beheer uitgeven.
quote:Lijkt me een zeer interessant boek.
[..]
Het gaat over een doodnormaal meisje van joodse afkomst dat overlijdt op 26-jarige leeftijd in concentratiekamp Auschwitz. Ik beschrijf niet alleen die gebeurtenis en in het kort de oorlog, maar haar hele levensverhaal waarin echt vanalles gebeurt. Ze was niet echt voor het geluk geboren. Toch probeer ik het niet te dramatisch op te schrijven, eerder met vertedering. En dat je ondanks alle pech toch nog krachtig in het leven kunt staan. Ik heb vier hoofdstukken: de ontgroening, de armoede, de liefde en de ontknoping.
Verder komen er nog illustraties bij van wat ik in archieven en bij mensen thuis heb gevonden. Een dagboek van een familielid, een fotoalbum en losse foto's. Het bizarre is dat ik foto's heb waarop mensen staan die waarschijnlijk een link met haar hebben, maar er is niemand die die mensen kan identificeren. Er zijn weinig mensen uit haar (schoon)familie die de oorlog overleefd hebben en die mensen zijn nu dood en hebben niet of nauwelijks over het verleden gepraat.
Mijn opa (nu 88 jaar) heeft jarenlang onder dwang in een Duits wapenfabriek gewerkt.
Hij is door Russische soldaten gered, en dat verhaal had ik ooit willen opschrijven.
Helaas begint hij dement te worden.
quote:Mensen die de oorlog nog echt bewust hebben meegemaakt, zijn er niet zo heel veel meer. Dit geldt zeker ook voor de Nederlandse joden. Dat was toch al een relatief kleine bevolkingsgroep, die in de oorlog ook nog eens gedecimeerd is.Op zaterdag 14 augustus 2010 17:36 schreef wolferl het volgende:
[..]
Lijkt me een zeer interessant boek.
Mijn opa (nu 88 jaar) heeft jarenlang onder dwang in een Duits wapenfabriek gewerkt.
Hij is door Russische soldaten gered, en dat verhaal had ik ooit willen opschrijven.
Helaas begint hij dement te worden.
Het is op zich jammer dat dit soort verhalen verloren gaan.
Zeker bij zo'n verhaal als dat van je opa en ook bij andere (oorlogs)verhalen die over subgroeperingen gaan, waar bijvoorbeeld maar een tiental Nederlanders deel van uitmaakten, is het heel goed mogelijk dat er niemand meer van in leven is of niemand meer is die erover wil of nog kan vertellen.
Misschien kun je in het geval van je opa nog wat achterhalen via familieleden of via mensen die samen met hem in die wapenfabriek hebben gewerkt?
quote:Niemand van zijn oude 'kameraden' leeft meer.
[..]
Mensen die de oorlog nog echt bewust hebben meegemaakt, zijn er niet zo heel veel meer. Dit geldt zeker ook voor de Nederlandse joden. Dat was toch al een relatief kleine bevolkingsgroep, die in de oorlog ook nog eens gedecimeerd is.
Het is op zich jammer dat dit soort verhalen verloren gaan.
Zeker bij zo'n verhaal als dat van je opa en ook bij andere (oorlogs)verhalen die over subgroeperingen gaan, waar bijvoorbeeld maar een tiental Nederlanders deel van uitmaakten, is het heel goed mogelijk dat er niemand meer van in leven is of niemand meer is die erover wil of nog kan vertellen.
Misschien kun je in het geval van je opa nog wat achterhalen via familieleden of via mensen die samen met hem in die wapenfabriek hebben gewerkt?
Ik zal eens mijn tante vragen, die spreekt dagelijks met hem.
Het enige wat ie mij verteld heeft is neit genoeg voor een boekverhaal, eerder voor een paar anekdotes.
Hij is wel pro-communist sinds die bevrijding door Russische soldaten.
quote:Oke, maar het kan wel een uitgangspunt zijn voor een verhaal.Op zaterdag 14 augustus 2010 19:54 schreef wolferl het volgende:
[..]
Niemand van zijn oude 'kameraden' leeft meer.
Ik zal eens mijn tante vragen, die spreekt dagelijks met hem.
Het enige wat ie mij verteld heeft is neit genoeg voor een boekverhaal, eerder voor een paar anekdotes.
Hij is wel pro-communist sinds die bevrijding door Russische soldaten.
Bijvoorbeeld: hij heeft tijdens de bevrijding een Rus leren kennen die hem een paar jaar later inhuurt om te spioneren voor de KGB. Het toeval wil dat hij in die rol een van zijn oude kameraden moet schaduwen.
quote:Dan wordt het een fictieve thriller met een toefje historische feiten.
[..]
Oke, maar het kan wel een uitgangspunt zijn voor een verhaal.
Bijvoorbeeld: hij heeft tijdens de bevrijding een Rus leren kennen die hem een paar jaar later inhuurt om te spioneren voor de KGB. Het toeval wil dat hij in die rol een van zijn oude kameraden moet schaduwen.
Na nachtenlang vage dromen heb ik als ik deze vage dromen aan elkaar knoop een lang en goed verhaal
(Elk nadeel hebt zijn voordeel "Johan Cruijf")Ik ben vandaag na dagenlang nadenken en niet meer vaag te dromen en nog steeds rusteloos te slapen begonnen aan een karakterschets, een korte en lange samenvatting zodat ik niets vergeet. Al jaren lang heb ik vage dromen een paar dromen daarvan heb ik goed onthouden andere niet maar nu komen die goed onthouden dromen van pas het gaat namelijk allemaal om dezelfde persoon met dezelfde omgeving en zelfde vrienden en kennissen
Uiteindelijk lijkt het bizar maar ik wil er voor gaan. Ik weet dat ik naast de vakanties niet veel tijd zal hebben voor te schrijven maar ik zie het als een uitdaging om het boek voor mijn 25ste levens jaar (ben nu achttien) af te hebben. Hopelijk lukt het. Heb het niemand anders in mijn omgeving verteld maar goed dat komt nog wel eerst schrijven
Groetjes,
FurtiveAffaire
Ik wil ook graag schrijven, maar ben nog redelijk rusteloos en denk dat ik het nog niet kan opbrengen om lang stil te zitten en aan 1 verhaal te werken.
Wel heb ik in dromen meerdere verhalen klaarliggen. In de dromen lopen ze als een trein (beetje onrealistisch hier een daar, een uiteraard ben ik de hoofdpersoon die uiteraard de held is en alle vrouwen krijgt
) Dus daar acht ik mij nog niet klaar voor.Wel heb ik een ruw reisverslag klaarliggen van 37 pagina's. Dit is allemaal in samenvatting geschreven aan het thuisfront. Dit wil ik gaan uitwerken. Echter ben ik een totaal beginnend schrijver, en weet ik totaal niet waar ik op moet letten.
Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.
Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.
Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?
quote:Ik zou het wel een beetje aandikken, en een beetje humor is ook niet verkeerd.
Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.
Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.
Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?
Maar moet het een educatief verslag worden, een avontuurlijk verhaal of een waar gebeurde spannend verhaal.
Als je eenmaal bezig bent zit je er lekker in, en stop je minder snel. Je moet die flow weten te pakken.
Tenminste dat heb ik altijd, ik zie schrijven namelijk als het naar de sportschool gaan. Ik heb dan niet veel zin om twee te gaan staan zweten. Maar als ik eenmaal op tempo ben loopt alles vlotjes.
Succes met schrijven, wie weet schuilt er wel een uitstekend schrijver in jou.
Bedankt! Ik ga er weer aan beginnen. Nu het rotwerk. De grote lijjnen staan er al, nu het schrappen en uitbreiden.
quote:Hou ons op de hoogte, vraag wat je wilt vragen en veel succes. Evenaar het schrijven als het avontuur die je als backpacker hebt beleefd.
Bedankt! Ik ga er weer aan beginnen. Nu het rotwerk. De grote lijjnen staan er al, nu het schrappen en uitbreiden.
quote:Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?
Leuk topic, heb het even vluchtig doorgelezen.
Ik wil ook graag schrijven, maar ben nog redelijk rusteloos en denk dat ik het nog niet kan opbrengen om lang stil te zitten en aan 1 verhaal te werken.
Wel heb ik in dromen meerdere verhalen klaarliggen. In de dromen lopen ze als een trein (beetje onrealistisch hier een daar, een uiteraard ben ik de hoofdpersoon die uiteraard de held is en alle vrouwen krijgt
Wel heb ik een ruw reisverslag klaarliggen van 37 pagina's. Dit is allemaal in samenvatting geschreven aan het thuisfront. Dit wil ik gaan uitwerken. Echter ben ik een totaal beginnend schrijver, en weet ik totaal niet waar ik op moet letten.
Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.
Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.
Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?
quote:Boeiend hoeft niet persé overspoelingen met details te zijn.
[..]
Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?
Dan zoek je het meer op in de genuanceerde dialogen.
Boeiend is, in mijn optiek, de lezer in spanning houden en ervoor zorgen dat die het boek blijven lezen.
Je moet de lezer prikkelen.
quote:Hmm daar had ik niet aan gedacht, dank voor de tip
[..]
Boeiend hoeft niet persé overspoelingen met details te zijn.
Dan zoek je het meer op in de genuanceerde dialogen.
Boeiend is, in mijn optiek, de lezer in spanning houden en ervoor zorgen dat die het boek blijven lezen.
Je moet de lezer prikkelen.
quote:Ja dat bedoelde ik er idd mee. Helaas is dat niet mijn sterkste punt.Op maandag 16 augustus 2010 16:57 schreef FurtiveAffaire het volgende:
[..]
Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?
Ik ben het al snel zat en wil doorgaan naar de 'nuttige' dingen.quote:Dat moet je ook alleen maar doen als het functioneel is voor het verhaal. Vind ik.
[..]
Ja dat bedoelde ik er idd mee. Helaas is dat niet mijn sterkste punt.
En het is zo leuk om te schrijven, niet te geloven.quote:Ja het is ook leuk.
Bijna 1500 woorden nu
quote:Ik zag het meer als een meetlat voor mezelf, en ook om een doel te stellen hoeveel ik per week van mezelf moest schrijven. En dat heeft prima gewerkt.
Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.
quote:Hier ben ik het geheel mee eens. Ook ik vind het aantal woorden totaal niet belangrijk.
Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.
Het lijkt wel alsof sommige mensen bewust bijhouden hoeveel woorden ze per dag schrijven.
quote:Dat viel me ook op ja. Deed het zelf natuurlijk net ookOp maandag 16 augustus 2010 21:56 schreef Gwywen het volgende:
Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.
, maar het was meer een excuus om iets te posten, ik kan me niet voorstellen dat ik dat echt belangrijk ga vinden, om wat je zelf al zegt.quote:Dat kan, maar is het niet belangrijker dat je met je gevoel mee lift.
[..]
Ik zag het meer als een meetlat voor mezelf, en ook om een doel te stellen hoeveel ik per week van mezelf moest schrijven. En dat heeft prima gewerkt.
Zelf schrijf ik zoveel ik wil, en de ene keer is dat voor mij gevoel minder als de andere keer.
Maar ja ieder heeft zijn eigen methode.
quote:Zo deed ik het ook. Uiteindelijk is het verhaal zelf natuurlijk het belangrijkst, en maakt het niet uit of dat in 30.000 of 300.000 woorden wordt verteld, zolang het verhaal maar goed is. Maar het aantal woorden is wel een objectieve maatstaf om de voortgang van het schrijven te meten. En inderdaad, om jezelf doelen te stellen en een planning te maken. Mij hield het in ieder geval gemotiveerd en het was een extra stimulans om door te schrijven.
[..]
Ik zag het meer als een meetlat voor mezelf, en ook om een doel te stellen hoeveel ik per week van mezelf moest schrijven. En dat heeft prima gewerkt.
V.
quote:Eerst afmaken, dan hopen dat de uitgever opnieuw het risico wil nemen
Wat is verder de stand van zaken bij de diverse schrijvers hier, vwb publicatie?
V.
quote:Hmm eerst het boek afmaken en dan zie ik wel
Wat is verder de stand van zaken bij de diverse schrijvers hier, vwb publicatie?
V.
quote:Ik heb het zelf een keer doorgelezen, en veel zinnen gewijzigd, passages geschrapt, wat dingen toegevoegd, etc. Het einde bestond uit 5 hoofdstukken, dat zijn er nog maar 2, omdat ik het te langdradig vond en het een paar keer in herhaling viel.
Wat is verder de stand van zaken bij de diverse schrijvers hier, vwb publicatie?
V.
De tweede versie is inmiddels gelezen door mijn eerste proeflezer, en binnenkort zien we elkaar en kunnen we het bespreken. Aan de hand daarvan bekijk ik of ik het eerst wil aanpassen aan de hand van de opmerkingen van 1 proeflezer, en dat ik het daarna naar nog een of twee mensen stuur, of dat ik deze versie ook door anderen al laat lezen. Die laatste optie lijkt me het best, overigens, maar daar denk ik nog even over na
.quote:Ik kan aan het eind van de dag enorm tevreden zijn als ik een enkel woord heb ingevoegd, of zelfs maar een komma. Het gaat echt niet om de hoeveelheid. Ik kan wel een heel stuk schrijven en het de volgende dag weer deleten. Ik heb ook van te voren geen enkel idee in hoeveel woorden ik mijn verhaal kan vertellen, dus woorden tellen om te bepalen of ik lekker opschiet heeft bij mij geen enkel nut.Op maandag 16 augustus 2010 22:22 schreef wolferl het volgende:
[..]
Hier ben ik het geheel mee eens. Ook ik vind het aantal woorden totaal niet belangrijk.
Het lijkt wel alsof sommige mensen bewust bijhouden hoeveel woorden ze per dag schrijven.
quote:Ik dacht klaar te zijn met dit boek, maar de proeflezers waren kritisch.
Wat is verder de stand van zaken bij de diverse schrijvers hier, vwb publicatie?
V.
In de tussentijd heb ik veel aangepast, geschrapt en toegepast.
Maar ik merkte ook dat door die kritiek het boek niet tot zijn recht kwam op deze manier.
Ik ben dus nu op een gematigd tempo verder gegaan.
Ik ben alleen bang dat het boek nu ongeveer 8x zo groter gaat worden
quote:Ik niet.
[..]
Ik kan aan het eind van de dag enorm tevreden zijn als ik een enkel woord heb ingevoegd, of zelfs maar een komma.
quote:Ik ook niet.
Zit nu nog in de fase dat ik op een dag gemakkelijk meer dan één woord kan aanpassen en dat zelfs nog scènes op de schop moeten.
Zodra ik in de fase beland dat het per dag nog om een komma gaat, laat ik dat werk doen door de uitgever. En als niemand het wil uitgeven, vind ik die details ook minder belangrijk zolang het maar niet storend is tijdens het lezen.
quote:Hoeveel bladzijdes/woorden had je ongeveer?Op maandag 16 augustus 2010 22:51 schreef wolferl het volgende:
[..]
Ik dacht klaar te zijn met dit boek, maar de proeflezers waren kritisch.
In de tussentijd heb ik veel aangepast, geschrapt en toegepast.
Maar ik merkte ook dat door die kritiek het boek niet tot zijn recht kwam op deze manier.
Ik ben dus nu op een gematigd tempo verder gegaan.
Ik ben alleen bang dat het boek nu ongeveer 8x zo groter gaat worden
quote:Poeh, ik schat ongeveer 1840 bladzijdes, dat zijn dan ongeveer 580000 woorden.
[..]
Hoeveel bladzijdes/woorden had je ongeveer?
Maar ik deel het boek in drie delen. Het eerste deel wordt 'Overture' en 'Akte 1' (400 bladzijdes), tweede deel wordt 'Akte 2' en 'Akte 3' (700 bladzijdes), en laatste deel wordt 'Akte 4' en 'Finale' (740 bladzijdes).
Dit zijn puur cijfers op basis van wat ik in het hoofd heb.
Er zal zeker wel hier en daar wat sneuvelen.
quote:En je proeflezers vinden dat het verhaal nog 8x zo uitgebreid moet? Ongelooflijk, zeg!Op woensdag 18 augustus 2010 00:47 schreef wolferl het volgende:
[..]
Poeh, ik schat ongeveer 1840 bladzijdes, dat zijn dan ongeveer 580000 woorden.
Maar ik deel het boek in drie delen. Het eerste deel wordt 'Overture' en 'Akte 1' (400 bladzijdes), tweede deel wordt 'Akte 2' en 'Akte 3' (700 bladzijdes), en laatste deel wordt 'Akte 4' en 'Finale' (740 bladzijdes).
Dit zijn puur cijfers op basis van wat ik in het hoofd heb.
Er zal zeker wel hier en daar wat sneuvelen.
Wat ben je dan aan het schrijven? Een vervolg op Het Bureau van Voskuil?
btw. ben komende dagen op vakantie, dus zal zelf niet reageren.
quote:Is het niet dat je te veel wilt vertellen?
[..]
Ik dacht klaar te zijn met dit boek, maar de proeflezers waren kritisch.
In de tussentijd heb ik veel aangepast, geschrapt en toegepast.
Maar ik merkte ook dat door die kritiek het boek niet tot zijn recht kwam op deze manier.
Ik ben dus nu op een gematigd tempo verder gegaan.
Ik ben alleen bang dat het boek nu ongeveer 8x zo groter gaat worden
Nee het word geen vervolg op Het Bureau Voskuil
Het wordt een dynastische kroniek, over een familie, dat begint in de 15de eeuw tot en met 2009. Maar het grote werk is eigenlijk, de details van elke eeuw. Je kan niet in de 16de eeuw praten (vertellen) als men in de 19de eeuw deed. Ook maatschappelijke issues, een muzikant in de 15de eeuw is heel anders dan een muzikant in 18de eeuw. Zijn positie is compleet anders, het werken zelf is totaal anders. @ Biancavia
Nee, absoluut niet. Er valt gewoon veel te vertellen en te beleven. En het hele proces is eigenlijk best leuk, ik leer zelf ook enorm veel. Ondertussen doe ik aan cursussen en lees ik veel andere gerelateerde boeken waar ik informatie uit haal. Tot mijn grote verbazing bleek ik nog een splinter nieuwe Nederlandse muziekgeschiedenis Encyclopedie te hebben. Nou die komt nu heel goed van pas kan ik je vertellen.
quote:Op woensdag 18 augustus 2010 10:25 schreef wolferl het volgende:
Het wordt een dynastische kroniek, over een familie, dat begint in de 15de eeuw tot en met 2009.
...kom ik aan met mijn thrillertje V.
quote:Jouw 'thrillertje' kan nog altijd beter worden dan mijn boek.
[..]
V.
De hoeveelheid bladzijdes zegt niets over de kwaliteit van een boek.
Dus laat je absoluut niet ontmoedigen.
En de part-timers,
, schrijven jullie naast baan, werk en gezin enzo?Ik zelf ben bv van plan om naast mijn studie te schrijven wanneer ik tijd heb, en gezien het belang dat ik aan m'n studie hecht zal ik zeker niet al te veel tijd hebben, maar ik hoop in een paar jaar tijd toch wel een mooi verhaal te schrijven.Als ik dan echter lees dat schrijvers 6-8u op een dag moeten kunnen zitten, aan hun verhaal, dan doet me dat afvragen hoe reeël mijn plan is, vandaar dat ik benieuwd ben hoe anderen het doen.
quote:Ik heb een baan van 13:30 tot 21:30. Ik moet alleen in actie komen als er calimiteiten plaatsvinden op de werkvloer.
Zijn er trouwens mensen hier die full-time schrijver zijn, zegmaar? Hoe delen jullie je tijd in?
Maar ik ben altijd alleen, dus er nooit wat gaande. Mijn chef komt elke vrijdag een bak koffie halen, en kijken of alles goed gaat. En dan zie ik hem een weeklang niet meer.
Waar ik voorheen de 'dode' uurtjes opvulde met films kijken, begon ik in 2008 met een stamboom van mijn familie te maken. Die was in 2009 helemaal af. En sindsdien ben ik maar gaan schrijven. Ik nam dan mijn USB stick mee, en ging soms thuis verder.
quote:Technisch gezien wel, maar dat betekent niet dat ik ook fulltime aan het schrijven ben.
Zijn er trouwens mensen hier die full-time schrijver zijn, zegmaar? Hoe delen jullie je tijd in?
quote:Dat heb je goed voor elkaarOp woensdag 18 augustus 2010 16:18 schreef wolferl het volgende:
[..]
Ik heb een baan van 13:30 tot 21:30. Ik moet alleen in actie komen als er calimiteiten plaatsvinden op de werkvloer.
Maar ik ben altijd alleen, dus er nooit wat gaande. Mijn chef komt elke vrijdag een bak koffie halen, en kijken of alles goed gaat. En dan zie ik hem een weeklang niet meer.
Waar ik voorheen de 'dode' uurtjes opvulde met films kijken, begon ik in 2008 met een stamboom van mijn familie te maken. Die was in 2009 helemaal af. En sindsdien ben ik maar gaan schrijven. Ik nam dan mijn USB stick mee, en ging soms thuis verder.
quote:Nee, dat begrijp ikOp woensdag 18 augustus 2010 16:31 schreef wonderer het volgende:
[..]
Technisch gezien wel, maar dat betekent niet dat ik ook fulltime aan het schrijven ben.
. Maar je bent er wel veel mee bezig, neem ik aan? Heb je een soort van vast schema voor jezelf gemaakt?En hoe bevalt het, om schrijver te zijn, echt als, baan?
quote:Ik schrijf als mijn kind naar school is. Soms lukt het me ook om 's avonds en in het weekend te schrijven. Ik kom net niet aan fulltime als je het terugrekent naar het gemiddelde aantal uren.Op woensdag 18 augustus 2010 16:09 schreef Complexiteit het volgende:
Zijn er trouwens mensen hier die full-time schrijver zijn, zegmaar? Hoe delen jullie je tijd in?
quote:Ik zit in de dip, loop achter op schema. NIet zo handig, maar ik kan me met deze temperaturen gewoon niet concentreren
[..]
Nee, dat begrijp ik
En hoe bevalt het, om schrijver te zijn, echt als, baan?
Ik zou er makkelijk een baan bij kunnen hebben, maar zo is het ook wel fijn.
quote:Ik heb gewoon een fulltime baan, en schrijf daarnaast. Ik zit naar mijn werk ook een paar uur per week in de trein, en dan wil ik de laptop er nog wel eens bij pakken om te schrijven.
Zijn er trouwens mensen hier die full-time schrijver zijn, zegmaar? Hoe delen jullie je tijd in?
En de part-timers,
Ik zelf ben bv van plan om naast mijn studie te schrijven wanneer ik tijd heb, en gezien het belang dat ik aan m'n studie hecht zal ik zeker niet al te veel tijd hebben, maar ik hoop in een paar jaar tijd toch wel een mooi verhaal te schrijven.Als ik dan echter lees dat schrijvers 6-8u op een dag moeten kunnen zitten, aan hun verhaal, dan doet me dat afvragen hoe reeël mijn plan is, vandaar dat ik benieuwd ben hoe anderen het doen.
quote:Lijkt me sowieso een leerzaam boek, want ik weet heel weinig van muziek. Verder een zeer ambitieus project. Maar als je verder toch niks te doen hebt op het werk: waarom niet?Op woensdag 18 augustus 2010 10:25 schreef wolferl het volgende:
@ hetzwartegat
Nee het word geen vervolg op Het Bureau Voskuil
Hoe ze in de 16de eeuw praatten, weet ik niet. Maar ik geloof niet dat er in de afgelopen anderhalve-eeuw veel in spraakgebruik is veranderd. Ik zou in ieder geval niet in het Oud-Nederlands beginnen en gewoon hedendaagse taal hanteren.
Gebruiken zijn natuurlijk wel anders.
tof, m'n eerste hoofdstuk ooit, dat ging nog best goed (zeg ik nu
)quote:
Hoofdstuk 1, versie 1 is af
tof, m'n eerste hoofdstuk ooit, dat ging nog best goed (zeg ik nu
En nu vasthouden dat ritme
quote:Ik ben naast een parttime-baan begonnen. Daarna heb ik mijn baan opgezegd en drie maanden zonder werk gezeten. Toen heb ik veel research gedaan en geschreven. Nu werk ik min of meer fulltime, studeer ik nog naast mijn werk en heb ik een aantal tijdrovende nevenprojecten. Op dit moment schiet het dus veel minder op.Op woensdag 18 augustus 2010 16:09 schreef Complexiteit het volgende:
Zijn er trouwens mensen hier die full-time schrijver zijn, zegmaar? Hoe delen jullie je tijd in?
En de part-timers,
Ik zelf ben bv van plan om naast mijn studie te schrijven wanneer ik tijd heb, en gezien het belang dat ik aan m'n studie hecht zal ik zeker niet al te veel tijd hebben, maar ik hoop in een paar jaar tijd toch wel een mooi verhaal te schrijven.Als ik dan echter lees dat schrijvers 6-8u op een dag moeten kunnen zitten, aan hun verhaal, dan doet me dat afvragen hoe reeël mijn plan is, vandaar dat ik benieuwd ben hoe anderen het doen.
Dat je zes tot acht uur op een dag moet schrijven is onzin. Al doe je het maar een uur, je komt toch weer vooruit. Wel kan ik het me het beste op het boek concentreren als ik minimaal een dag weinig tot niks te doen heb. Wat nu dus nog maar sporadisch voorkomt. Als ik middenin de dagelijkse beslommeringen zit, heb ik geen inspiratie of zin om te schrijven en ontstaan meestal de slechtste teksten. Dit is trouwens voor iedereen verschillend. Ik heb ook een tijdje als journalist gewerkt. Toen schreef ik de beste verhalen als ik er echt rustig voor kon gaan zitten en me kon concentreren op het onderwerp. Anderen werken weer liever in een hectische omgeving met deadlines.
quote:Echt vet
Dat ritme gaat niet lukken, dat kan niet en dat hoeft ook niet. Het eerste hoofdstuk bevat dingen die ik al wist, die ik alleen nog maar hoefde te verwoorden. Komende twee hoofdstukken weet ik ook al redelijk wat van, maar moet ook veel gaan bedenken nog, daarna wordt het veel research en dergelijke. Binnen twee of drie jaar hoop ik een goede roman geschreven te hebben, dus heb de tijd.
Ondertussen heb ik wel een ander verhaal afgekregen en opgestuurd voor een schrijfwedstrijd. Dus da's wel oké.
Nu ga ik weer in mijn manuscript duiken. Van 10.30 tot 11.30 uur ga ik mezelf bezig houden met een heel lastig stuk: het opnieuw en helemaal anders schrijven van de beweegredenen van de slechterik van het stuk. Hoewel ik er nog niet helemaal over uit ben, maar wie weet gebeurt er tijdens het schrijven wel iets waardoor wat losse eindjes aan elkaar geknoopt gaan worden. We zullen zien.
Verder heeft zich de afgelopen week een oud idee aangediend, dat ik helemaal was vergeten en nou weet ik niet welke ik voorrang moet geven. Godsamme.
V.
Geen wonder dat je er moeite mee hebt
quote:Ah, fuck dat
Foei, Wonderer. Het is DE plot.
Geen wonder dat je er moeite mee hebt
Dat klinkt voor geen meter, net als het deksel en de matras.quote:Ja hoor, het is weer voor elkaar, het cirkeltje is rond.
Hoewel ik er nog niet helemaal over uit ben, maar wie weet gebeurt er tijdens het schrijven wel iets waardoor wat losse eindjes aan elkaar geknoopt gaan worden. We zullen zien.
quote:
[..]
Ja hoor, het is weer voor elkaar, het cirkeltje is rond.
quote:
[..]
Ah, fuck dat
het enige juiste antwoord.quote:En is het nog steeds leuk bij daglicht?
Er gebeurde iets heel geks vannacht. Ik werd rond een uur of drie wakker met leuk verhaal voor een kinderboek. Ik ging naar mijn bureau en schreef het verhaaltje op een kladblok. Ging weer slapen en lees nu net wat ik opschreef vannacht.
quote:Laat ik het zo zeggen, ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om het vannacht te noteren. Het is zeer bruikbaar materiaal.
[..]
En is het nog steeds leuk bij daglicht?
Ik wilde ooit een boek voor kinderen schrijven, maar heb nooit echt een leuk thema/verhaal kunnen verzinnen. En dan opeens dit. Kortom, het is nog leuker als ik dacht.
quote:
[..]
Laat ik het zo zeggen, ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om het vannacht te noteren. Het is zeer bruikbaar materiaal.
Ik wilde ooit een boek voor kinderen schrijven, maar heb nooit echt een leuk thema/verhaal kunnen verzinnen. En dan opeens dit. Kortom, het is nog leuker als ik dacht.
quote:Idd. de meest mooie tekst heb ik geschreven terwijl ik niet kon slapen
Grappig is dat hè. Ik heb standaard een blocnote op m'n nachtkastje liggen. De mooiste invallen komen inderdaad 's nachts.
quote:De laatste tijd bedenk ik weleens liedjes met muziek erbij en alles maar als ik dan net op wil staan om het op te schrijven ben ik alles kwijt
De opening van mijn tweede boek heb ik ooit (toen ik nog met het eerste bezig was) 's nachts geschreven, maar verder? Neu.
Gedichten, kleine sketches en grappen wil wel lukken 
Ik kan soms urenlang naar dezelfde muziek luisteren om in een bepaalde sfeer te komen (en te blijven).
quote:Nee.
Over muziek gesproken, hebben jullie ook zo je vaste muziek bij bepaalde schrijfprojecten?
Ik kan soms urenlang naar dezelfde muziek luisteren om in een bepaalde sfeer te komen (en te blijven).
quote:Er is wel muziek die kan bijdragen om in een schrijfstemming te komen, maar tijdens het schrijven luister ik vaak helemaal geen muziek. En als ik het al luister, dan ga ik zo op in het verhaal, dat ik niet eens merk wanneer de muziek is afgelopen, en ik alsnog in stilte verder schrijf
Over muziek gesproken, hebben jullie ook zo je vaste muziek bij bepaalde schrijfprojecten?
Ik kan soms urenlang naar dezelfde muziek luisteren om in een bepaalde sfeer te komen (en te blijven).
.quote:Nu niet. Maar bij een eerder boek wel: verzamel-cd van de beatles (met elke 70 minuten als terugkerend hoogtepunt 'paperback writer'). Zou ik eigenlijk weer eens moeten proberen.Op zondag 22 augustus 2010 17:57 schreef Gwywen het volgende:
Over muziek gesproken, hebben jullie ook zo je vaste muziek bij bepaalde schrijfprojecten?
Ik kan soms urenlang naar dezelfde muziek luisteren om in een bepaalde sfeer te komen (en te blijven).
V.
Heb inmiddels twee boeken in eigen beheer uitgegeven en de reacties zijn bijzonder goed.
Ben momenteel met twee boeken tegelijk bezig, schrijf wekelijks een 'column' voor FOK!, doe correctie- en meeschrijfwerk voor allerlei mensen en oja, heb ook nog een voltijdsbaan.
Ik ben benieuwd hoe het iedere schrijver hier vergaat. Succes, mensen!
minstens om het meelezen, en hopelijk krijg ik nog inspiratie en vooral motivatie om ook weer eens te beginnen met schrijven..
Genoeg ideeen en losse flodders gehad en een leuke reeks in m'n hoofd.. maar de uitvoering... *zucht*
Om te beginnen maar eens opgegeven voor de R&P schrijfwedstrijd..
V.
quote:Goed bezig.
Whoa... afgelopen dagen de background story van mijn hoofdpersoon omgegooid... verandert een aantal dingen, maar lost ook een boel op
V.
Ik zit met een strakke deadline, volgende week gaat een vriendin op vakantie en dan wil haar mijn nieuwe manuscriptversie meegeven om door te worstelen.
Ik denk eraan om eens mee te doen met een verhaal aan deze wedstrijd: www.fantastels.nl. Deadline is 31 oktober, dus eens kijken of dat haalbaar is!
Allereerst het grote werk, de Kronieken, wat mij 'levenswerk' zou moeten worden.
Toen kreeg ik een briljante ingeving voor een kinderboek.
En sinds enige dagen heeft mijn beste vriend, en tevens componist ruw werk aangeleverd wat een boek zou moeten worden. We gaan er samen aan werken, en ik heb daar wel zin in.
Wel grappig, want een jaar of zes geleden kwam ik in contact met Sanne de Bakker (bekend kinderboeken schrijfster). En zij gaf mij veel adviezen en tips toen. Zo kan je zien dat ook schrijvers/schrijfsters gewone mensen zijn die je om advies kan vragen. Ik heb al een tijd geen contact meer met haar, maar ga dat zeker weer eens doen. Ik heb toevallig nog haar email-adres en vele email's bewaard. Zo zie je maar, komt altijd van pas.
merk namelijk dat ik geneigd ben dat zo te doen, met wat meer werk lukt het meestal wel om het anders te formuleren
quote:Probeer wel wat variatie te brengen. Bijna elke zin beginnen met 'zij of hij' leest lastig.
Is het hinderlijk als je een zin vaak begint met "zij..." of "hij..."
merk namelijk dat ik geneigd ben dat zo te doen, met wat meer werk lukt het meestal wel om het anders te formuleren
quote:Oke good to hear, dacht al zoietsOp zondag 29 augustus 2010 13:52 schreef wolferl het volgende:
[..]
Probeer wel wat variatie te brengen. Bijna elke zin beginnen met 'zij of hij' leest lastig.
Merk dat het ook veel leuker is om variatie aan te brengen, dan moet je tenminste wat meer moeite doen. Het is wel makkelijk om uit de losse pols te schrijven, dat "zij..." en "hij...", om de basis te leggen Ik draai mijn woorden vaak om. "Grijnzend keek hij haar aan" in plaats van "Hij keek haar grijnzend aan". Maar er zit wel een subtiel verschil in de nadruk dus denk goed na of het past in plaats van het gewoon te doen voor de variatie.
Als het meezit wordt dit er weer eentje voor Parelz.
Heb vanaf volgende week een (korte) periode met wat minder werk/opdrachten, en dan kan ik elke dag een paar uur gas geven wat schrijven betreft... da's wel fijn.
V.
quote:Nou ja...
Loop te rommelen met perspectief... eerste of derde persoon. Mijn gevoel zegt eerste persoon, in dit geval, maar heb daar nog weinig ervaring mee. Hoe kiezen jullie dat?
quote:
Pfff.
Ik heb een probleem.
Ooit ben ik mijn manuscript begonnen in ik-perspectief. Toen ik besloot het uit te gaan werken heb ik er personaal perspectief van gemaakt en zo heb ik het hele script geschreven.
Nu heb ik de eerste paar pagina's omgezet in 'ik' en het werkt echt veel beter...
Nog maar 97 pagina's te gaan...
quote:Als ik jou was zou ik een hoofdstuk schrijven en datzelfde hoofdstuk ook in het andere perspectief zetten. En dan een keuze maken, afgaand op je gevoel.
quote:Dat heb ik ook gedaan, en halverwege het herschrijven ontdekte ik dat de eerste persoon toch het beste werkte, en stopte ik met omzetten naar de derde persoon.
[..]
Nou ja...
[..]
[..]
Als ik jou was zou ik een hoofdstuk schrijven en datzelfde hoofdstuk ook in het andere perspectief zetten. En dan een keuze maken, afgaand op je gevoel.
quote:Ik kies dat niet. Dat gaat vanzelf. Meestal kom ik er pas na een tijdje achter dat ik 1e of 3e persoon heb gebruikt. Ik zou nog wel eens een verhaal in 2e persoon willen schrijven. Gewoon, voor de afwisseling.Op maandag 30 augustus 2010 11:29 schreef Verbal het volgende:
Loop te rommelen met perspectief... eerste of derde persoon. Mijn gevoel zegt eerste persoon, in dit geval, maar heb daar nog weinig ervaring mee. Hoe kiezen jullie dat?
Zal denk ik eens uitprinten en gaan lezen nu, zodat ik de basis aan kan scherpen, want het is toch best veel lossepols-werk geweest op het laatst.Ook wel grappig... ik had een hoofdstuk geschreven, wetende dat het hoofdstuk er tussenin nog moest komen. Nu ben ik daar mee bezig geweest, en plots moet dat andere hoofdstuk heel anders, de persoon en alle heisa eromheen zijn anders uitgevallen dan ik dacht.
Ik ga met mijn allerbeste vriend en tevens componist een libretto schrijven voor opera.
Nog nooit gedaan, maar het lijkt me wel fantastisch.
V.
quote:Daar had ik ook vrij veel moeite mee, de rode lijn van mijn verhaal is in de eerste persoon met af en toe een 'uitstapje' naar de derde persoon, maar dat komt puur door het verhaal en doordat het op die manier uiteindelijk toch beter overkomt als lezer.Op maandag 30 augustus 2010 11:29 schreef Verbal het volgende:
Loop te rommelen met perspectief... eerste of derde persoon. Mijn gevoel zegt eerste persoon, in dit geval, maar heb daar nog weinig ervaring mee. Hoe kiezen jullie dat?
Heb het zelf gewoon te druk gehad met rand zaken om lekker verder te gaan schrijven, moet er ook geen tijd van te voren voor vrij maken want dan komt er gewoon niets uit.
V.
*hint
O trouwens voor de goeie orde, ik ben Burlapeater (lang verhaal).
quote:Ik hoopte het ook, maar ik heb er echt geen tijd voor.
Ik hoop dat Biancavia nog zo'n mooie OP kan en gaat maken, als dat ze in dit topic deed.
*hint
O trouwens voor de goeie orde, ik ben Burlapeater (lang verhaal).
Maar als iedereen nu even zijn eigen vordering naar me pm't dan kan ik het er wel inzetten natuurlijk!
PM me met een update voor de nieuwe OP!