[Special] Bevrijding Auschwitz 65 jaar geleden

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 17:00 schreef Qebbel het volgende:

[..]

Ik heb al een paar maanden geleden de documentaire "Shoa" aangeschaft. Wil hem erg graag zien, maar zie er zo tegenop eigenlijk, dat ik hem dus nog steeds niet gekeken heb.

Wist niet wat 'Shoa' betekende dus heb het even gegoogeld...
Even de Wikipedia pagina bekeken.. afschuwelijk.
Ik zou er ook tegen op zien om dit te gaan bekijken...

Ook even gekeken, mij lijkt het wel interessant hoor. Maar het duurt dus negen uur. Zo.

quote:

Negeneneenhalf uur duurt Shoah, Claude Lanzmanns definitieve documentaire over de Holocaust. Negeneneenhalf uur zonder een seconde archiefmateriaal. Lanzmann laat overlevenden aan het woord, zoekt daders en getuigen op, en laat ze praten over toen. Hij blijft net zo lang vragen tot hij antwoord heeft op zijn vragen. Het levert onuitwisbare beelden op. Shoah kwam uit in 1985, na elf jaar research en meer dan 350 uur interview. Van de film bestaat geen kortere versie dan die van negeneneenhalf uur, want Lanzmann weigerde zijn film ook maar een minuut in te korten. De film wordt op televisie meestal in twee delen uitgezonden.

Ik ben zelf in Sachsenhausen geweest bij Berlijn, was ook al erg indrukwekkend en dan te bedenken dat daar 'slechts' 35.000 mensen zijn vermoord en in Auschwitz meer dan een miljoen...

Overigens vind ik het meest verbazingwekkende nog de verhalen over Josef Mengele, de experimenten die hij uitvoerde zijn zo gruwelijk dat het eigenlijk niet te bevatten is.

Ik moet zeggen dat ik wel makkelijker naar fotos van Auschwitz kan kijken naarmate ik in de loop van de jaren steeds meer heb gezien. Als kind vond ik dat lastiger, dan bleef zo'n foto van een paar uitgemergelde mensen constant op m'n netvlies staan als ik bijvoorbeeld 's nachts wilde slapen.

Geen Nederlandse hoogwaardigheid bekleders uitgenodigd.

Toch vreemd.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 18:56 schreef tong80 het volgende:
Geen Nederlandse hoogwaardigheid bekleders uitgenodigd.

Toch vreemd.

Weet je wat ik vreemd vind?
Dat als men over de tweede wereldoorlog heeft dat men het erover heeft dat er 6 miljoen joden zijn omgebracht, terwijl er iets van 55 miljoen mensen zijn omgekomen.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 19:36 schreef Rucky het volgende:

[..]

Weet je wat ik vreemd vind?
Dat als men over de tweede wereldoorlog heeft dat men het erover heeft dat er 6 miljoen joden zijn omgebracht, terwijl er iets van 55 miljoen mensen zijn omgekomen.

Heb je gelijk in.

Maar vind je het ook raar dat Anne Frank symbool staat voor al die doden ?

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 19:53 schreef tong80 het volgende:

[..]

Heb je gelijk in.

Maar vind je het ook raar dat Anne Frank symbool staat voor al die doden ?

Anne Frank staat niet symbool voor voor al die doden. Ze was gewoon een meisje wat een dagboek achterliet.
Wel een boek wat het meest gelezen is op de wereld, lieve Kitty (op religieuze boeken na)

[ Bericht 2% gewijzigd door Rucky op 27-01-2010 20:26:12 ]

Jammer dat ik het gemist heb op tv. Wellicht op uitzending gemist nog terug te zien.
Ik volg eigenlijk alles op dit gebied. Ook het proces tegen Demjanjuk bijv.

Zou zelf best graag eens naar Auschwitz willen afreizen om een bezoek te brengen. Maar in je eentje doe je dat niet zo snel. Mijn partner vindt het nl helemaal niets.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 20:11 schreef Rucky het volgende:

[..]

Anne Frank staat niet symbool voor voor al die doden. Ze was gewoon een meisje wat een dagboek achterliet.
Wel een boek wat het meest gelezen is op de wereld, lieve Kitty (op religieuze boeken na)

Die hele bekendheid om Anne Frank heeft gewoon te maken met een goed staaltje PR en een vader die hoge piefjes weet op te zoeken.
Er zijn meerdere dagboeken bekend die gevonden zijn (groter, gedetailleerder, en indrukwekkender dan die van Anne), en later ook uitgegeven zijn, maar daar hoor je nooit wat van.
Er is ooit een documentaire geweest over familie van iemand wiens dagboek na de oorlog werd teruggevonden, super verhaal enzo, maar dat is de dag erna schijnbaar bij iedereen weer weggezakt.

Overigens schijnt die Anne Frank een enorm vervelend en verwend kreng te zijn geweest voor de oorlog, en gemeen tegen haar klasgenootjes. Dat zeiden die klasgenootjes zelf dan (die het overleefd hebben), en Miep Gies heeft daar zelf ook wel het een en ander over losgelaten.

Neemt natuurlijk niet weg hoe vreselijk het was wat zij en haar zus en moeder hebben meegemaakt, maar dat is slechts een minuscule greep uit alles wat daar in die kampen gebeurt is. En om nou te zeggen "Maar van haar weten we het! Haar familie en vrienden hebben het gezegd en het staat in haar dagboek!" is ook niet helemaal eerlijk, want daar zijn ook nog honderden gelijken van te vinden

Overigens lees ik net dat Miep Gies een paar weken terug is overleden (de 11e)
Volgende maand zou ze 101 zijn geworden.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 17:00 schreef Qebbel het volgende:

[..]

Ik heb al een paar maanden geleden de documentaire "Shoa" aangeschaft. Wil hem erg graag zien, maar zie er zo tegenop eigenlijk, dat ik hem dus nog steeds niet gekeken heb.

Op Shoa zelf (Clausman of Lanzman, geloof ik??) is niet zoveel enge video te zien.
Het gaat meer om het interviewen in alle rust van mensen, wat zij erover te vertellen hebben.
Tis wel een lange zit. Deel het op in delen. Want het is zeer de moeite waard.

Het materiaal van Steven Spielberg is ook zeer de moeite van het kijken waard.

Tis al een tijd geleden dat ik Shoa (Hebr. voor catastrofe dacht ik) bekeken heb, maar wat mij nog goed bijgebleven is, is die boer in Polen. Die naast Auschwitz woont en ook woonde in die tijd. Op de vraag : wat wist je ervan, wat heb je ervan gemerkt..antwoordde hij zoiets van "Wij hadden er ook last van, van het kamp. We moesten alle blinderen, want anders werd er door de uitkijktorens op onze ramen geschoten. Joden? Die heb ik nooit echt gemist toen ze eenmaal weg waren uit ons dorp."
Heel indrukwekkend.
------------
Van alles op internet wat ik ben tegen gekomen is dit wel de grootste interessante site:
http://isurvived.org/home.html

Er wordt hierin ook aandacht gegeven aan deportaties en kampen die wij niet kennen. Denk aan wat er door de Duitser op Moldavisch / Roemeens grondgebied gedaan is. Transnitstria.

[ Bericht 1% gewijzigd door capricia op 27-01-2010 21:19:25 ]

Komt die foto uit de OP met al die joodse mensen gearriveerd in Auschwitz niet uit "The Auschwitz album"?

Het betreft hier de zomer van 1944, toen de Hongaarse Joden gedeporteerd werden, en aankwamen op het station Auschwitz. In het album staan foto's van deze mensen: Hoe de selectie in zijn werk ging, wie er naar de gaskamers ging. Hoe bezorgd en onschuldig de mensen waren.

Een heel indrukwekkend fotoalbum!

Heb ooit in Israël kennis gemaakt met een man die als kind de experimenten van Mengele heeft overleefd. Zijn tweelingbroertje is daar gestorven en hij is daar zijn verstand kwijtgeraakt... Altijd verdrietig en angstig, altijd eten in zijn kleding verstoppen... zó naar om te zien. Ik heb nooit kunnen begrijpen hoe mensen dat soort dingen kunnen uithalen met andere mensen, maar sindsdien kan ik niet meer met droge ogen naar herdenkingen van Auschwitz kijken....
Ben overigens zelf (met school) in Theresiënstadt geweest, en dat was al verschrikkelijk naar. Ook ben ik in Yad Vashem geweest en heb gehuild als een klein kind. Wat ik vooral indrukwekkend vond was het monument met de aantallen joden (per land) die vermoord zijn, dan voel je je als Nederlander best klein worden. Wij leerden op school nog hoe góed wij het gedaan hadden in de oorlog... daar ben ik toch wel van terug gekomen na dat bezoek... En het ergste was het kindermonument. Je loopt langs (ik geloof) 5 foto's en een aantal kaarsjes die gereflecteerd worden tot precies het aantal vermoorde kinderen. Terwijl je daar loopt, word op rustige toon de namen van de kinderen, hun leeftijd en land van herkomst opgenoemd.... Dat vergeet je nooit meer.
Of ik ooit nog naar Auschwitz wil, weet ik niet. Het lijkt met té zwaar...

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:22 schreef hasse8 het volgende:
Heb ooit in Israël kennis gemaakt met een man die als kind de experimenten van Mengele heeft overleefd. Zijn tweelingbroertje is daar gestorven en hij is daar zijn verstand kwijtgeraakt... Altijd verdrietig en angstig, altijd eten in zijn kleding verstoppen... zó naar om te zien. Ik heb nooit kunnen begrijpen hoe mensen dat soort dingen kunnen uithalen met andere mensen, maar sindsdien kan ik niet meer met droge ogen naar herdenkingen van Auschwitz kijken....
Ben overigens zelf (met school) in Theresiënstadt geweest, en dat was al verschrikkelijk naar. Ook ben ik in Yad Vashem geweest en heb gehuild als een klein kind. Wat ik vooral indrukwekkend vond was het monument met de aantallen joden (per land) die vermoord zijn, dan voel je je als Nederlander best klein worden. Wij leerden op school nog hoe góed wij het gedaan hadden in de oorlog... daar ben ik toch wel van terug gekomen na dat bezoek... En het ergste was het kindermonument. Je loopt langs (ik geloof) 5 foto's en een aantal kaarsjes die gereflecteerd worden tot precies het aantal vermoorde kinderen. Terwijl je daar loopt, word op rustige toon de namen van de kinderen, hun leeftijd en land van herkomst opgenoemd.... Dat vergeet je nooit meer.
Of ik ooit nog naar Auschwitz wil, weet ik niet. Het lijkt met té zwaar...

Bijzonder interessant en indrukwekkend dat je Theresienstadt en Yad Vashem bezocht hebt!
Na landen in het voormalig Oostblok (denk aan Polen) zijn er in NL het meeste joden weggevoerd en omgekomen, procentueel. Zeker vergeleken met Westerse landen scoren wij abnormaal hoog.
Niet iets om trots op te zijn.

Mijn baas heeft als puber als enige van zijn gezin Auschwitz overleefd en vertelde daar heel vaak over tegen me. Ik kan me de eerste keer dat ik zijn nummer op zijn arm zag nog zo goed voor de geest halen.
Ik werkte er net en het was de eerste warme dag en hij rolde zijn mouwen op, ik voelde zo de hele kamer ijskoud worden. Ik stond achter hem en hij voelde hoe het viel en draaide zich om en begon te vertellen. Dat heeft hij jarenlang met regelmaat gedaan, over kleine dingen en over grote dingen, maar vooral over positieve dingen, hij zei dat hij de slechte dingen maar liet rusten.
Het enige waar hij nooit overheen had kunnen komen was de honger.
Ik denk niet dat ik Auschwitz zou willen bezoeken, ik zou het echt te zwaar vinden.
Maar toch waarschijnlijk ook minder indrukwekkend dan de dingen van alledag waar mijn baas me zo vaak over verteld heeft.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:31 schreef oh-oh het volgende:
Mijn baas heeft als puber als enige van zijn gezin Auschwitz overleefd en vertelde daar heel vaak over tegen me. Ik kan me de eerste keer dat ik zijn nummer op zijn arm zag nog zo goed voor de geest halen.
Ik werkte er net en het was de eerste warme dag en hij rolde zijn mouwen op, ik voelde zo de hele kamer ijskoud worden. Ik stond achter hem en hij voelde hoe het viel en draaide zich om en begon te vertellen. Dat heeft hij jarenlang met regelmaat gedaan, over kleine dingen en over grote dingen, maar vooral over positieve dingen, hij zei dat hij de slechte dingen maar liet rusten.
Het enige waar hij nooit overheen had kunnen komen was de honger.
Ik denk niet dat ik Auschwitz zou willen bezoeken, ik zou het echt te zwaar vinden.
Maar toch waarschijnlijk ook minder indrukwekkend dan de dingen van alledag waar mijn baas me zo vaak over verteld heeft.

Wel goed van jou baas dan dat hij daar zo openlijk over durft te vertellen.
Ik denk dat dat toch een van de beste manieren is om de pijn tenminste íéts te verlichten...

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:48 schreef Moira. het volgende:

[..]

Wel goed van jou baas dan dat hij daar zo openlijk over durft te vertellen.
Ik denk dat dat toch een van de beste manieren is om de pijn tenminste íéts te verlichten...

Lijkt me heel moeilijk, zelfs na 60 jaar, om over zoiets normaal te kunnen praten. Een mensenleven is te kort om zoiets te verwerken. Petje af voor de mensen die dat wel kunnen.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:31 schreef oh-oh het volgende:
Mijn baas heeft als puber als enige van zijn gezin Auschwitz overleefd en vertelde daar heel vaak over tegen me. Ik kan me de eerste keer dat ik zijn nummer op zijn arm zag nog zo goed voor de geest halen.
Ik werkte er net en het was de eerste warme dag en hij rolde zijn mouwen op, ik voelde zo de hele kamer ijskoud worden. Ik stond achter hem en hij voelde hoe het viel en draaide zich om en begon te vertellen. Dat heeft hij jarenlang met regelmaat gedaan, over kleine dingen en over grote dingen, maar vooral over positieve dingen, hij zei dat hij de slechte dingen maar liet rusten.
Het enige waar hij nooit overheen had kunnen komen was de honger.
Ik denk niet dat ik Auschwitz zou willen bezoeken, ik zou het echt te zwaar vinden.
Maar toch waarschijnlijk ook minder indrukwekkend dan de dingen van alledag waar mijn baas me zo vaak over verteld heeft.

Die baas zou ik wel eens willen ontmoeten. Prachtig van hem dat hij er open over durft te zijn en dat hij zo'n goede instelling erover heeft. Wat betreft het bezoeken van het kamp is natuurlijk geheel aan jezelf maar als je de kans krijgt zou ik er zeker nog eens over na denken.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:48 schreef Moira. het volgende:

[..]

Wel goed van jou baas dan dat hij daar zo openlijk over durft te vertellen.
Ik denk dat dat toch een van de beste manieren is om de pijn tenminste íéts te verlichten...

Hij praat er niet met iedereen over, maar met mij wel vaak, wss omdat ik het hoe moeilijk ook toch echt graag wil horen.
En wie krijgt de kans om zulke verhalen uit eerste hand te horen?
Zoveel overlevenden waren er niet helaas.
We hebben vaak zat samen zitten janken.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:50 schreef Zeroku het volgende:

[..]

Die baas zou ik wel eens willen ontmoeten. Prachtig van hem dat hij er open over durft te zijn en dat hij zo'n goede instelling erover heeft. Wat betreft het bezoeken van het kamp is natuurlijk geheel aan jezelf maar als je de kans krijgt zou ik er zeker nog eens over na denken.

Ik zou ook wel eens een overlevende willen ontmoeten. Ik weet dat ze het wel eens op scholen doen, maar ik heb nog nooit iemand voor de klas gehad die dit meegemaakt heeft.
Vraag me af of ik er niet te verlegen voor ben om vragen te stellen.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:52 schreef capricia het volgende:

[..]

Ik zou ook wel eens een overlevende willen ontmoeten. Ik weet dat ze het wel eens op scholen doen, maar ik heb nog nooit iemand voor de klas gehad die dit meegemaakt heeft.
Vraag me af of ik er niet te verlegen voor ben om vragen te stellen.

Mja dat is ook wel inderdaad, je weet niet tot op welke hoogte je vragen kunt stellen. Ik heb ook niemand voor de klas gehad wat dat betreft, alleen drie homo's .

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:51 schreef oh-oh het volgende:

[..]

Hij praat er niet met iedereen over, maar met mij wel vaak, wss omdat ik het hoe moeilijk ook toch echt graag wil horen.
En wie krijgt de kans om zulke verhalen uit eerste hand te horen?
Zoveel overlevenden waren er niet helaas.
We hebben vaak zat samen zitten janken.

Dat kan ik me zo voorstellen.
Koester je baas maar! Al was het alleen maar om het menselijke wat we allemaal in ons hebben.

Juist het zwijgen heeft hem altijd meer pijn gedaan.
Zijn kinderen en kleinkinderen, daarmee kan hij er niet over praten vertelde hij.
Dat wil hij hun niet aan doen. Hij wil alles behalve dat ze de pijn kunnnen voelen die hij gevoeld heeft.
En op tv was nu die man met zijn dochter, die dochter zei dat het zo gek was hoe erg je mensen kan missen die je nooit gekend hebt.
Dat is wat de kinderen van mijn baas ook voelen , en zijn kleinkinderen.
Mijn baas is geen makkelijk mens, maar juist door zijn achtergrond begrijp ik dat wel, en kan ik het van hem wel goed hebben.
En ja ik ben ook echt dankbaar dat ik die kans heb.
Ik heb ooit es gehoord dat er uiteindelijk maar 1000 mensen levend uit Auschwitz zijn gekomen, ik weet niet zeker of dit klopt hoor.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 17:16 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

quote:

blijft net zo lang vragen tot hij antwoord heeft op zijn vragen.

Helaas niet alleen bij de daders.

quote:

Op woensdag 27 januari 2010 21:58 schreef oh-oh het volgende:
Juist het zwijgen heeft hem altijd meer pijn gedaan.
Zijn kinderen en kleinkinderen, daarmee kan hij er niet over praten vertelde hij.
Dat wil hij hun niet aan doen. Hij wil alles behalve dat ze de pijn kunnnen voelen die hij gevoeld heeft.
En op tv was nu die man met zijn dochter, die dochter zei dat het zo gek was hoe erg je mensen kan missen die je nooit gekend hebt.
Dat is wat de kinderen van mijn baas ook voelen , en zijn kleinkinderen.
Mijn baas is geen makkelijk mens, maar juist door zijn achtergrond begrijp ik dat wel, en kan ik het van hem wel goed hebben.
En ja ik ben ook echt dankbaar dat ik die kans heb.
Ik heb ooit es gehoord dat er uiteindelijk maar 1000 mensen levend uit Auschwitz zijn gekomen, ik weet niet zeker of dit klopt hoor.

Het zijn er geloof ik wel meer geweest dan 1000, maar wat wel een feit is is dat er véél meer mensen binnen zijn gekomen dan er uiteindelijk ook uit kwamen

Overigens is het wel zo dat je mensen ontieglijk kunt missen zonder dat je ze ooit gekend hebt.
Dat heb ik zelf ook met familieleden, maar dan heeft dat níéts met de holocaust te maken