Ik loop al een tijdje met dit probleem en ik weet niet goed bij wie ik dat nu moet plaatsen, in dat geval is Fok meestal wel een wijze raadsheer. Dit heb ik nog nooit onder woorden gebracht eigenlijk, omdat ik altijd wel veronderstelde dat het zich wel zou oplossen, maar dat gebeurt steeds niet.
Al sinds een paar jaar hebben m'n ouders steeds meer moeite om met hun budget het einde van de maand te halen, dit heeft verschillende oorzaken. Zelf ben ik nu begin 20 en ben sinds bijna 2 jaar uitwonend vanwege m'n studie. Voor die tijd heb ik nog een tijdje fulltime gewerkt en beheerde ik vanaf 19 jaar m'n eigen financiën. Vóór die tijd had mijn vader volledige controle over m'n bankrekening en heeft daar dus ook goed gebruik van gemaakt. Waarschijnlijk is dat niet echt de bedoeling, maar ik wist nooit beter eigenlijk, totdat ik natuurlijk begon te werken.
Die ommekeer zal er al voor hebben gezorgd dat hij al minder te besteden had. Let wel, dat ik nog steeds af en toe een paar keer moest bijspringen. Een paar 100 euro hier, een paar 100 euro daar, er is zelfs een jaar of 2 geleden een voorval geweest waar ik snel even 2500 euro moest bijleggen om de deurwaarders buiten te houden zodat we de woning niet zouden kwijtraken. Dit bedrag heb ik wel, voor het merendeel, over de loop der maanden weer teruggekregen.
Maar het verslechtert nu dus steeds en ik begin ook op mijn limiet qua financiele mogelijkheden en geduld te komen. Ik betaal me al scheel aan huurkosten enz en probeer dus zuinig met m'n geld om te gaan, maar al sinds een jaar krijg ik nu elke maand wel een verzoek om wat bij te dragen, wat ik vaak niet eens meer terugkrijg ook omdat m'n vader het simpelweg niet meer heeft. Deze week nu al, heb ik bijna 100 euro moeten voorschieten, omdat ik nu al een week even terug thuis zit, omdat er anders gewoon niets te eten is. Aangezien het eten morgen weer al op zal zijn, en ik nu echt compleet blut ben dankzij deze rotzooi (deze maand al 300 bijgedragen), wordt het weer op een houtje bijten tot dinsdag waar hij eindelijk weer betaald wordt en ik m'n studiefinanciering krijg.
Ik focus voornamelijk op m'n vader omdat mijn moeder al jarenlang niet meer kan werken. Ze heeft gekampt met hevige depressies en is door al de behandelingen eigenlijk veranderd in een schim van haarzelf die in het huis zelf ook weinig meer kan bijdragen. Gepaard met financiele nood, is het hier dus verre van een ideale situatie geworden.
Wat kan ik nu eigenlijk doen? Ik heb het gevoel dat m'n vader ook totaal de controle kwijt is nu, vooral omdat hij zéér slecht tegen kritische noten kan, als ik hem eens wijs op zijn rookgedrag, naar schatting, als ik kijk naar het hoeveelheid eten dat die 100 euro deze week al heeft opgebracht bijvoorbeeld, zal daar zo'n 30 euro insteken terwijl hij de overige 70 spendeert aan benzine en rookwaren. (een pakje shag per dag)
Ik zit nu eigenlijk een hele lap tekst te schrijven, dus ik ga maar even wat dingetjes opsommen en de eerste reacties maar bekijken.
Verdere korte info:
- Kerstcadeaus en verjaardagscadeaus kunnen we voor elkaar al een jaar of 2 niet meer kopen. Het is zelfs zo dat ik vorig jaar 50 euro kreeg voor mn verjaardag, die hij de dag daarna alweer moest gebruiken.
- Ik heb nog een broer van net 18, die nog thuiswoont en zelf ook enorm chaotisch aan het worden is. Waarschijnlijk maakt hij nu hetzelfde door als ik op die leeftijd, waar hij financiele controle wil terwijl m'n vader nog teert op de stufi die hij binnenkrijgt.
- Zelf loop ik nu een maand achter met mn zorgverzekeringspremie, wat ik dus echt haat, ik wil dus dat dit allemaal stopt voordat ik zelf ineens diep in de schulden ga zitten.
- Wat betreft verdere oorzaken waarom hij steeds geldtekort heeft; veel schulden denk ik. En hij valt dus in een vicieuze cirkel waar hij 1 acceptgiro steeds vooruit schuift, om er maar 1 te kunnen betalen. Hij heeft, want ik zie soms de post, deze week een telefoonrekening van 75 euro moeten betalen, wat al 200% van de normale kosten is, zover laat hij het steeds komen. Vooruit schuiven. Hij is te trots om in de schuldsanering of wat dan ook te gaan, wimpelt hij af met ''dat doe ik toch verdomme niet meer op mijn leeftijd''. Een gevalletje te trots dus, wetend dat hij eigenlijk in zijn hele leven nu heeft gefaald en wil het niet accepteren. In de tussentijd draag ik dus de lasten, en dat als student die nu zijn examenperiode binnengaat.
Verder, als hij zo heftig reageert op schuldsanering, kan je misschien een stapje terug nemen. Heeft je moeder nog bepaalde hulp? Je zou met ze naar maatschappelijk werk toe kunnen stappen, dat zou ook al een hoop kunnen schelen. Dan kan je je moeders toestand ook een beetje als reden gebruiken, zodat het niet je vaders schuld is dat hij daar terecht komt, in zijn ogen.
Je verteld niet of hij werkt, AOW, WAO, of wat dan ook heeft. Ken je hun basisinkomen, vaste lasten, uitgaven patroon? Kijk eens bij het NIBUD, www.nibud.nl of je daar nog wat tips en trucs kan vinden. Het begint bij een huishoud boekje.
Wel de omgekeerde wereld zo!
quote:Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.Op donderdag 17 december 2009 22:13 schreef mafkees01 het volgende:
De hamvraag blijft nu: Werkt ie of zit hij de hele dag TV te kijken? Werkt ie 40 uur, of maar 2 dagen? En kan hij mentaal/fysiek ander werk aan, of doet hij het voor een mager loontje?
Wat betreft de kraan dichtdraaien, dat denk ik dus bij mezelf na iedere keer. Gewoon in m'n studentenkamer blijven en ze het laten uitzoeken want het helpt toch steeds niet. Maar dat is echt de doodssteek voor het gezin, wat het een moeilijke beslissing maakt.
Maar nu zit ik hier dus weer, zelf ook even totaal geen geld en morgen hebben we waarschijnlijk niks, terwijl ik alle energie even nodig hebben bij het leren voor tentamens.
Als jij de geldkraan dichtdraait redden ze het misschien niet en MOET ie wel de sanering in. Misschien is dat niet eens zo gek. Het zal op korte termijn wel frictie geven, maar op lange termijn echt wel beter. Jij moet nog een leven en kapitaal opbouwen. Op deze manier gooi je elke cent in een bodemloze put waar geen realiteitsbesef inzit.
Maar ik zou wel eisen om hun financiën op orde te mogen brengen. Kosten die vaak slepen en veel geld kosten zijn:
- Overbodige verzekeringen (te hoge inboedel, dubbele verzekeringen, verzekeringen die elders goedkoper zijn)
- Abonnementen (krant, bladen, etc)
- Onnodig energieverbruik
- Roken/drank/etc. Maar de praktijk wijst uit dat daarop mensen eigenlijk nooit willen bezuinigen
- Een te dure auto / een te groot of duur huis, etc. Dat doet helemaal pijn om op te geven maar je maakt er wel de grootste klappers mee. In een veel kleinere auto rijden scheelt al snel honderden euro's per maand.
Bovenstaande zijn allemaal min of meer "vaste lasten" die iedere maand terugkomen. Daar moet je het denk ik van hebben.
Verder kost het hebben van leningen ook enorm veel geld natuurlijk! Het is slimmer om deze af te lossen door iets te verkopen en vanaf dan weer op te bouwen dan schuld op schuld te stapelen.
quote:Onthoud dit: als het op je gezin aankomt is het het moeilijkste wat je kan doen om een stap terug te nemen, en je ziet al die doenscenario's en je weet zeker dat het fout gaat, maar dat hoéft niet. Het kan ook dat ze doorkrijgen dat ze het anders aan moeten pakken of in ieder geval niet op jou kunnen teren. En dat klinkt nu heel ongeloofwaardig, dat weet ik, maar ik weet ook uit ervaring dat het doorgaans echt zo werkt.Op donderdag 17 december 2009 22:18 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.
Wat betreft de kraan dichtdraaien, dat denk ik dus bij mezelf na iedere keer. Gewoon in m'n studentenkamer blijven en ze het laten uitzoeken want het helpt toch steeds niet. Maar dat is echt de doodssteek voor het gezin, wat het een moeilijke beslissing maakt.
Maar nu zit ik hier dus weer, zelf ook even totaal geen geld en morgen hebben we waarschijnlijk niks, terwijl ik alle energie even nodig hebben bij het leren voor tentamens.
quote:Je vader zal toch moeten inzien dat met een klein inkomen er toch bezuinigd moet worden....moest ik ook toen mijn inkomen achteruit ging...is niet leuk nee...zeker niet als je zoals je vader al wat ouder bent maar is de enige oplossing....zo gaan jullie allemaal te gronde...je ouders en jij.Op donderdag 17 december 2009 22:18 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.
Wat betreft de kraan dichtdraaien, dat denk ik dus bij mezelf na iedere keer. Gewoon in m'n studentenkamer blijven en ze het laten uitzoeken want het helpt toch steeds niet. Maar dat is echt de doodssteek voor het gezin, wat het een moeilijke beslissing maakt.
Maar nu zit ik hier dus weer, zelf ook even totaal geen geld en morgen hebben we waarschijnlijk niks, terwijl ik alle energie even nodig hebben bij het leren voor tentamens.
[ Bericht 0% gewijzigd door trovey op 17-12-2009 22:30:47 ]
quote:Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.Op donderdag 17 december 2009 22:19 schreef Adolecens het volgende:
En natuurlijk wat mijn voorganger al zegt. Je moet zelf niet in de problemen komen door je vader.
Als jij de geldkraan dichtdraait redden ze het misschien niet en MOET ie wel de sanering in. Misschien is dat niet eens zo gek. Het zal op korte termijn wel frictie geven, maar op lange termijn echt wel beter. Jij moet nog een leven en kapitaal opbouwen. Op deze manier gooi je elke cent in een bodemloze put waar geen realiteitsbesef inzit.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
verminder kosten en heel snel.
Als hij zegt dat hij dat niet wil, dan ook niet sponsoren.
Klinkt hard maar op deze manier blijf je met dat gezeik zitten en gaat het nooit wat worden.
quote:Mee eens. Morele gronden wel, maar zodra TS de geldschieter is, heeft hij dus de macht. Hij kan/ moet voorwaarden stellen. Bekijk het andersom, kreeg jij vroeger zakgeld, als je maar hard genoeg schreeuwde omdat het alweer op was?
Ik vind wel dat je enigzins een morele verplichting hebt om je ouders te ondersteunen, dat hebben zij immers bij jou ook jarenlang gedaan.
Maar ik zou wel eisen om hun financiën op orde te mogen brengen. Kosten die vaak slepen en veel geld kosten zijn:
- Overbodige verzekeringen (te hoge inboedel, dubbele verzekeringen, verzekeringen die elders goedkoper zijn)
- Abonnementen (krant, bladen, etc)
- Onnodig energieverbruik
- Roken/drank/etc. Maar de praktijk wijst uit dat daarop mensen eigenlijk nooit willen bezuinigen
- Een te dure auto / een te groot of duur huis, etc. Dat doet helemaal pijn om op te geven maar je maakt er wel de grootste klappers mee. In een veel kleinere auto rijden scheelt al snel honderden euro's per maand.
Bovenstaande zijn allemaal min of meer "vaste lasten" die iedere maand terugkomen. Daar moet je het denk ik van hebben.
Verder kost het hebben van leningen ook enorm veel geld natuurlijk! Het is slimmer om deze af te lossen door iets te verkopen en vanaf dan weer op te bouwen dan schuld op schuld te stapelen.
quote:Dit is emotionele chantage. Hij maakt misbruik van je en wil je een schuldgevoel aanpraten, terwijl je vader juist diegene is die er een zooitje van maakt, niet jij.
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
Als jij ze te hulp schiet, kan dat op jouw voorwaarden, dat hij je vervolgens emotioneel wil chanteren moet ie zelf weten. Hij moet weten dat hij hier zelf schuldig aan is en jouw geen blaam valt te verwijten. Hij mag dankbaar zijn dta je al zoveel hebt gedaan.
quote:Maar die ouders hebben er voor gekozen om kinderen te nemen, dan weet je dat je beiden zwaar mag dokken de komende 18 jaar.Op donderdag 17 december 2009 22:22 schreef LXIV het volgende:
Ik vind wel dat je enigzins een morele verplichting hebt om je ouders te ondersteunen, dat hebben zij immers bij jou ook jarenlang gedaan.
quote:Je vader gebruikt emotionele chantage en dat vind ik, zachtjes gezegd, not done voor een vader richting een kind.Op donderdag 17 december 2009 22:24 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
quote:Op donderdag 17 december 2009 22:27 schreef LXIV het volgende:
Je staat er van te kijken hoeveel je in kosten kunt snijden als je bereid bent wat pijn te lijden.
...eigen ervaring, niet leuk maar alles went.quote:Ik zou toch hebben gedacht, dat na bijvoorbeeld 50 euro vorige week zaterdag, en 50 euro gisteren, we het toch qua voedsel zouden kunnen uitzingen tot volgende week. Dat lijkt me logisch, maar als ik dan het karige zie wat hij aan inkopen meeneemt en hoe snel dat allemaal opgaat, dan lijkt het merendeel weer op te gaan aan rookwaren, benzine en wat dan ook.Op donderdag 17 december 2009 22:27 schreef LXIV het volgende:
Je staat er van te kijken hoeveel je in kosten kunt snijden als je bereid bent wat pijn te lijden.
Samen met hem financieel dingen op een rijtje zetten heb ik al eens geprobeerd, om dan alleen maar te worden gerustgesteld met beloftes als ''Volgende maand krijgen we sowieso dit en dat erbij, en je broer krijgt nog eens extra stufi, dus je hoeft niks meer bij te dragen.''. Iets waar ik dus steeds intrap helaas.
Het is zelf eigenlijk een heel intelligent persoon, in het verleden heeft hij al zo vaak de belastingaangiftes ingevuld voor familieleden, zelf kent hij het systeem heel goed. Maar toch is hij ergens mentaal te onstabiel om het te handlen als we zelf in de problemen zitten, bijvoorbeeld door zelf enige verantwoordelijkheid te ontkennen als ik hem confronteer met mogelijke bezuinigingen zoals zijn rookgedrag.
Het is altijd al een karig bestaan geweest, nooit vakanties enzo, maar in de laatste 3-4 jaar is het echt ineens geimplodeerd.
quote:100 euro zou zeker moeten lukken voor de boodschappen...als je maar niet de dure A-merken koopt en een beetje bij de goedkope winkels shopt en natuurlijk niet allerlei overbodige rommel in huis haalt.Op donderdag 17 december 2009 22:34 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Ik zou toch hebben gedacht, dat na bijvoorbeeld 50 euro vorige week zaterdag, en 50 euro gisteren, we het toch qua voedsel zouden kunnen uitzingen tot volgende week. Dat lijkt me logisch, maar als ik dan het karige zie wat hij aan inkopen meeneemt en hoe snel dat allemaal opgaat, dan lijkt het merendeel weer op te gaan aan rookwaren, benzine en wat dan ook.
Samen met hem financieel dingen op een rijtje zetten heb ik al eens geprobeerd, om dan alleen maar te worden gerustgesteld met beloftes als ''Volgende maand krijgen we sowieso dit en dat erbij, en je broer krijgt nog eens extra stufi, dus je hoeft niks meer bij te dragen.''. Iets waar ik dus steeds intrap helaas.
Het is zelf eigenlijk een heel intelligent persoon, in het verleden heeft hij al zo vaak de belastingaangiftes ingevuld voor familieleden, zelf kent hij het systeem heel goed. Maar toch is hij ergens mentaal te onstabiel om het te handlen als we zelf in de problemen zitten, bijvoorbeeld door zelf enige verantwoordelijkheid te ontkennen als ik hem confronteer met mogelijke bezuinigingen zoals zijn rookgedrag.
Het is altijd al een karig bestaan geweest, nooit vakanties enzo, maar in de laatste 3-4 jaar is het echt ineens geimplodeerd.
Leer jezelf af om cola e.d. te drinken. Als je dat twee maanden niet doet lust je het al niet meer (te zoet). Als je gewoon thee drinkt ipv cola bespaar je gemakkelijk 20 euro per week voor een gezin. En het is veel gezonder.
Doe samen met het (draadloos) internet van de buren. Spaart de helft uit.
Ontwikkel een discipline van het uitzetten van de lampen als je ergens niet bent. Schaf nutteloze tuinverlichting af. Koop spaarlampen (verdienen zich zo terug). Zet de verwarming 1,5 graad lager. Ga geen kamers verwarmen waar je helemaal niet bent overdag. Zet een uur voordat je gaat slapen de thermostaat op 15 graden. Gebruik de uit-knoppen ipv standby. Douche maximaal 10 minuten.
Koop bij de Aldi ipv de Albert Heijn. Kwaliteit is net zo goed, alleen het interieur van de winkel wat minder. Koop de groenten van het seizoen en ga nu geen peultjes eten!
Wat ook heel veel oplevert: carpoolen. Als je een behoorlijke reisafstand hebt kan dat je zó 1200 netto per jaar schelen. Heb je een kleinere reisafstand, ga dan fietsen.
Ruim de zolder leeg en verkoop alles wat je niet nodig hebt op marktplaats. Dan heb je zo een paar honderd euro om weer even te overbruggen. Investeer dat geld in isolatiemateriaal voor verwarmingsleidingen, een tochtremmer voor de brievenbus, etc.
quote:Wat een moeilijke situatie en zulke dreigementen vind ik gewoon intens gemeen. Dat is pure emotionele chantage, maar wel begrijpelijk dat je daardoor overstag gaat.Op donderdag 17 december 2009 22:24 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
Ondanks dat ik ook wel denk dat rigoreus de kraan dichtkraaien de beste oplossing zou kunnen zijn, snap ik ook dat je zoiets niet zo makkelijk doet als het je eigen leven en je eigen familie betreft.
Dus dan is het even zoeken naar andere dingen die al wat verlichting kunnen brengen.
Zou je niet ipv geld geven voor boodschappen, zelf kunnen zorgen dat er boodschappen komen 1x per week bijvoorbeeld? Dat het geld simpelweg niet besteed kan worden aan rookwaren en dat jij zelf een redelijk budget hanteert?
Geef hem geen cash meer, als je dan wilt bijdragen/helpen betaal rekeningen rechtstreeks en indien mogelijk meegaan boodschappen doen én dan het hoognodige kopen (dus geen shag etc).
quote:Juist...ervaringsdeskundige?,,,,hier welOp donderdag 17 december 2009 22:39 schreef LXIV het volgende:
En er is ook veel te besparen dat eigenlijk helemaal geen pijn doet. Zoals het abonnement op een krant of tijdschrift bijvoorbeeld. Vaak wordt dat aangegaan en maar heel weinig gebruikt. Je hebt internet, de Metro en de SPits, de openbare bibliotheek. Of je doet samen met de buren, dat doen ook heel veel mensen!
Leer jezelf af om cola e.d. te drinken. Als je dat twee maanden niet doet lust je het al niet meer (te zoet). Als je gewoon thee drinkt ipv cola bespaar je gemakkelijk 20 euro per week voor een gezin. En het is veel gezonder.
Doe samen met het (draadloos) internet van de buren. Spaart de helft uit.
Ontwikkel een discipline van het uitzetten van de lampen als je ergens niet bent. Schaf nutteloze tuinverlichting af. Koop spaarlampen (verdienen zich zo terug). Zet de verwarming 1,5 graad lager. Ga geen kamers verwarmen waar je helemaal niet bent overdag. Zet een uur voordat je gaat slapen de thermostaat op 15 graden. Gebruik de uit-knoppen ipv standby. Douche maximaal 10 minuten.
Koop bij de Aldi ipv de Albert Heijn. Kwaliteit is net zo goed, alleen het interieur van de winkel wat minder. Koop de groenten van het seizoen en ga nu geen peultjes eten!
Wat ook heel veel oplevert: carpoolen. Als je een behoorlijke reisafstand hebt kan dat je zó 1200 netto per jaar schelen. Heb je een kleinere reisafstand, ga dan fietsen.
Ruim de zolder leeg en verkoop alles wat je niet nodig hebt op marktplaats. Dan heb je zo een paar honderd euro om weer even te overbruggen. Investeer dat geld in isolatiemateriaal voor verwarmingsleidingen, een tochtremmer voor de brievenbus, etc.
quote:Haha. Nee. Maar een aantal zaken doe ik wel zo. Niet uit directe geldnood, maar eerder omdat ik gewoon om verschillende redenen een hekel heb aan verspilling. Zeker van energie en grondstoffen.Op donderdag 17 december 2009 22:43 schreef trovey het volgende:
[..]
Juist...ervaringsdeskundige?,,,,hier wel
Ik kan wel zo 200 euro uitgeven om lekker te gaan eten. Dat vind ik weer prima. Maar de verwarming aan in het hele huis als iedereen in de woonkamer zit vind ik een gruwel.
quote:Dit zijn allemaal goede suggesties inderdaad, die ik kan voorleggen aan m'n vader als het ooit eens tot een gesprek komt wat betreft bezuinigen, waar hij zich toch teveel voor schaamt om dat te doen. Je zou maar eens samen met je zoon moeten constateren dat je het gezin niet kan onderhouden. Wat nu ook gebeurt, maar niet op zo'n directe, confronterende manier. Maar ik ben natuurlijk niet voogd van het gezin hier en zou me niet meer stress op de nek willen halen om hier ook nog eens allemaal voor te zorgen.Op donderdag 17 december 2009 22:39 schreef LXIV het volgende:
En er is ook veel te besparen dat eigenlijk helemaal geen pijn doet. Zoals het abonnement op een krant of tijdschrift bijvoorbeeld. Vaak wordt dat aangegaan en maar heel weinig gebruikt. Je hebt internet, de Metro en de SPits, de openbare bibliotheek. Of je doet samen met de buren, dat doen ook heel veel mensen!
Leer jezelf af om cola e.d. te drinken. Als je dat twee maanden niet doet lust je het al niet meer (te zoet). Als je gewoon thee drinkt ipv cola bespaar je gemakkelijk 20 euro per week voor een gezin. En het is veel gezonder.
Doe samen met het (draadloos) internet van de buren. Spaart de helft uit.
Ontwikkel een discipline van het uitzetten van de lampen als je ergens niet bent. Schaf nutteloze tuinverlichting af. Koop spaarlampen (verdienen zich zo terug). Zet de verwarming 1,5 graad lager. Ga geen kamers verwarmen waar je helemaal niet bent overdag. Zet een uur voordat je gaat slapen de thermostaat op 15 graden. Gebruik de uit-knoppen ipv standby. Douche maximaal 10 minuten.
Koop bij de Aldi ipv de Albert Heijn. Kwaliteit is net zo goed, alleen het interieur van de winkel wat minder. Koop de groenten van het seizoen en ga nu geen peultjes eten!
Wat ook heel veel oplevert: carpoolen. Als je een behoorlijke reisafstand hebt kan dat je zó 1200 netto per jaar schelen. Heb je een kleinere reisafstand, ga dan fietsen.
Ruim de zolder leeg en verkoop alles wat je niet nodig hebt op marktplaats. Dan heb je zo een paar honderd euro om weer even te overbruggen. Investeer dat geld in isolatiemateriaal voor verwarmingsleidingen, een tochtremmer voor de brievenbus, etc.
quote:Het kan prima dat hij die trucjes kent, maar hij woont al lang en breed niet meer thuis en z'n vader zal deze dingen aan moeten leren. Helaas lijkt hij dat zelf niet te kunnen.
En er is ook veel te besparen dat eigenlijk helemaal geen pijn doet. Zoals het abonnement op een krant of tijdschrift bijvoorbeeld. Vaak wordt dat aangegaan en maar heel weinig gebruikt. Je hebt internet, de Metro en de SPits, de openbare bibliotheek. Of je doet samen met de buren, dat doen ook heel veel mensen!
Leer jezelf af om cola e.d. te drinken. Als je dat twee maanden niet doet lust je het al niet meer (te zoet). Als je gewoon thee drinkt ipv cola bespaar je gemakkelijk 20 euro per week voor een gezin. En het is veel gezonder.
Doe samen met het (draadloos) internet van de buren. Spaart de helft uit.
Ontwikkel een discipline van het uitzetten van de lampen als je ergens niet bent. Schaf nutteloze tuinverlichting af. Koop spaarlampen (verdienen zich zo terug). Zet de verwarming 1,5 graad lager. Ga geen kamers verwarmen waar je helemaal niet bent overdag. Zet een uur voordat je gaat slapen de thermostaat op 15 graden. Gebruik de uit-knoppen ipv standby. Douche maximaal 10 minuten.
Koop bij de Aldi ipv de Albert Heijn. Kwaliteit is net zo goed, alleen het interieur van de winkel wat minder. Koop de groenten van het seizoen en ga nu geen peultjes eten!
Wat ook heel veel oplevert: carpoolen. Als je een behoorlijke reisafstand hebt kan dat je zó 1200 netto per jaar schelen. Heb je een kleinere reisafstand, ga dan fietsen.
Ruim de zolder leeg en verkoop alles wat je niet nodig hebt op marktplaats. Dan heb je zo een paar honderd euro om weer even te overbruggen. Investeer dat geld in isolatiemateriaal voor verwarmingsleidingen, een tochtremmer voor de brievenbus, etc.
TS: wat je wel kan doen, is áls je al bijdraagt, dat in natura te doen, ga boodschappen doen met je broertje of je moeder. Dan is er in ieder geval eten in huis en gaat het niet op aan andere dingen. Maar dat is allemaal maar tijdelijk. Je moet echt hulp van buitenaf inschakelen, alleen al om je broertje en moeder te ondersteunen.
quote:Ik ervaringsdeskundige (helaasOp donderdag 17 december 2009 22:45 schreef LXIV het volgende:
[..]
Haha. Nee. Maar een aantal zaken doe ik wel zo. Niet uit directe geldnood, maar eerder omdat ik gewoon om verschillende redenen een hekel heb aan verspilling. Zeker van energie en grondstoffen.
Ik kan wel zo 200 euro uitgeven om lekker te gaan eten. Dat vind ik weer prima. Maar de verwarming aan in het hele huis als iedereen in de woonkamer zit vind ik een gruwel.
) maar ook zo opgevoed door mijn ouders...dus het gedrag zat er al in toen het inkomen achteruitging....gelukkig...daarom geen schulden en die ga ik ook niet aan.(Als hij veel rookt is een wat riskanter ritje naar Luxemburg om een volle kofferbak met shag te halen natuurlijk ook een lucratieve mogelijkheid)
Kortom, laten ze eens energie gaan stoppen in bijhouden waar het geld blijft,.
quote:Ik heb dat eigenlijk ook grotendeels van thuis meegekregen. En ondanks dat ik altijd gewoon inkomen gehad heb houd ik er wel aan vast. Ik vind het ook slecht om zinloos energie te verspillen. En voedsel. En geld.Op donderdag 17 december 2009 22:47 schreef trovey het volgende:
[..]
Ik ervaringsdeskundige (helaas
quote:Het is niet leuk om te zeggen....maar je klinkt en handelt volwassener dan je vader...en dat is eigenlijk heel treurigOp donderdag 17 december 2009 22:45 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dit zijn allemaal goede suggesties inderdaad, die ik kan voorleggen aan m'n vader als het ooit eens tot een gesprek komt wat betreft bezuinigen, waar hij zich toch teveel voor schaamt om dat te doen. Je zou maar eens samen met je zoon moeten constateren dat je het gezin niet kan onderhouden. Wat nu ook gebeurt, maar niet op zo'n directe, confronterende manier. Maar ik ben natuurlijk niet voogd van het gezin hier en zou me niet meer stress op de nek willen halen om hier ook nog eens allemaal voor te zorgen.
. Je vader is bereidt om het hele gezin ten onder te laten gaan omdat hij zijn trots niet kan inslikken.Kinderen kunnen hun ouders best financieel helpen als dat nodig is , maar er is een grens en die zijn jouw ouders al lang gepasseerd..
Het antwoord wat je hier van velen te horen krijgt , is niet makkelijk maar wel simpel: Stoppen met financieren , hoeveel ruzie ook.
quote:Op donderdag 17 december 2009 22:48 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ik heb dat eigenlijk ook grotendeels van thuis meegekregen. En ondanks dat ik altijd gewoon inkomen gehad heb houd ik er wel aan vast. Ik vind het ook slecht om zinloos energie te verspillen. En voedsel. En geld.
quote:Schulden bij de belastingdienst. Hij heeft nog een openstaand van circa 1700, inkomensbelasting uit 2007 ofzo. En af en toe zie ik ook brieven door de brievenbus heen komen van verscheidene incasseringsbureaus. Wat natuurlijk voor mij al helemaal niet fijn is, wetende dat hij het niet kan betalen, en als hij het echt moet betalen, dan betekent dat dus dat we geen eten hebben en dat ik moet bijspringen. Waarschijnlijk is dat heel lang goed gegaan, totdat hij niet meer direct uit m'n bankrekening kon putten.Op donderdag 17 december 2009 22:48 schreef longinus het volgende:
Het heeft vaak geen zin geld te stoppen in een bodemloze put, als ze eerst de bodem dichten is helpen natuurlijk heel werkzaam.
Kortom, laten ze eens energie gaan stoppen in bijhouden waar het geld blijft,.
Het gaat echt niet lang duren voordat ik de kraan dicht draai, vooral na de reacties hier. Ik wil best een keer of twee wat eten voor ze kopen, het blijft toch je familie, maar ik ben het beu om nu al elke cent te moeten omdraaien en zelfs te moeten overwegen om m'n PC te verkopen om weer wat vooruit te komen.
quote:Ach, ik vind het wel leuk om te horen. Ik ben al lang blij dat ik in heel wat aspecten sterk verschil van m'n ouders.Op donderdag 17 december 2009 22:49 schreef trovey het volgende:
[..]
Het is niet leuk om te zeggen....maar je klinkt en handelt volwassener dan je vader...en dat is eigenlijk heel treurig
quote:Dat is minstens zo zorgwekkend.. straks zit je broertje in een nog veel diepere put met een 'studie'schuld op zijn eigen naam.Op donderdag 17 december 2009 22:34 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Samen met hem financieel dingen op een rijtje zetten heb ik al eens geprobeerd, om dan alleen maar te worden gerustgesteld met beloftes als ''Volgende maand krijgen we sowieso dit en dat erbij, en je broer krijgt nog eens extra stufi, dus je hoeft niks meer bij te dragen.''. Iets waar ik dus steeds intrap helaas.
de 'emotionele chantage' (zeker als dat van minuut tot minuut omslaat) is echt not done en volgens mij ook gewoon dikke bullshit.. Alsof jou 50 euro (de zoveelste) hem ineens doet besluiten zelfmoord te plegen.. dat is gewoon echt niet zo dus probeer de volgende keer iets langer vol te houden (blijft ie net zo lang tot ie heeft waar ie voor kwam, gaat ie weg of is ie met stomheid geslagen dat de gebruikelijke tactiek niet werkt en komt ie met iets anders)
wel heel naar dit soort gedoe met familie leden, maar zo te horen heeft ie er totaal geen schaamte bij om het je keer op keer te vragen.. misschien moet ie toch eens goed bekijken hoe absurt het is, zo goed als niemand vraagt geld aan zijn kinderen, en het lijkt me ook het laatste wat je als ouder ooit wil doen (van je eigen ouders, van je broer, van je zus etc.. oke.. maar van je kind
)sterkte ermee ts..
**kostgeld vind ik een ander verhaal.. vanaf een jaar of 20/ indien de thuiswoner (bijna) fulltime werkt.**
quote:Op donderdag 17 december 2009 22:55 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Ach, ik vind het wel leuk om te horen. Ik ben al lang blij dat ik in heel wat aspecten sterk verschil van m'n ouders.
....hopelijk heb je in ieder geval al wat steun kunnen putten uit de antwoorden hier.....quote:Mijn moeder is in heel haar leven alleen maar schoonmaakster geweest. Totdat ze geforceerd moest stoppen wegens reuma en een paar jaar geleden compleet ten onder ging aan depressies met zelfmoordpogingen aan toe. Reeds is er een heel scala aan middelen geprobeerd waaronder zelfs het gevreesde elektroshock therapie, maar het baat niet erg. Ze kan actief zijn, maar in haar hele doen en laten is ze meer een gedementeerde oude vrouw dan een moeder die haar gezin kan helpen ondersteunen, al is het maar om 's avonds gewoon aardappelen klaar te maken. Deze hele situatie helpt haar natuurlijk ook geen bal.Op donderdag 17 december 2009 22:54 schreef Evenveel het volgende:
Sorry hoor, maar je moeder zal dan toch gewoon aan het werk moeten. Of niet dan? Al gaat ze maar schoonmaken (zwart)!
quote:Op donderdag 17 december 2009 22:58 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Mijn moeder is in heel haar leven alleen maar schoonmaakster geweest. Totdat ze geforceerd moest stoppen wegens reuma en een paar jaar geleden compleet ten onder ging aan depressies met zelfmoordpogingen aan toe. Reeds is er een heel scala aan middelen geprobeerd waaronder zelfs het gevreesde elektroshock therapie, maar het baat niet erg. Ze kan actief zijn, maar in haar hele doen en laten is ze meer een gedementeerde oude vrouw dan een moeder die haar gezin kan helpen ondersteunen, al is het maar om 's avonds gewoon aardappelen klaar te maken. Deze hele situatie helpt haar natuurlijk ook geen bal.
Met reuma ga je niet even lekker schrobben....zeker niet als werk
...als er dan ook nog wat geestelijks bijkomt dan houdt die optie inderdaad helemaal op.Zeg dat deze situatie niet normaal is, dat jij zo ook geen toekomst kunt opbouwen en dat je hem bijvoorbeeld een half jaar geeft om de boel op een rijtje te zetten.
-telefoon: via de kabel. Kost een tientje per maad plus nog een klein beetje aan belkosten.
-mobieltje liefst weg of anders prepaid. (bellen.com om voor hem het gunstigste aanbod te zoeken)
-roken, pakje per dag is wel bijna 2000¤ per jaar
-Heeft je moeder geen recht op een uitkering omdat ze arbeidsongeschikt is?
-boodschappen doen met een lijstje en alleen dat kopen, niet meer.
-Benzine: Is die auto echt nodig en niet te duur (met name de korte ritjes)
-eventuele abonnementen
-kijk eens uit voor een goedkopere zorgverzekering, daar zit ook veel verschil tussen.
-gemeente kan vaak bijdragen in bepaalde kosten bij een laag inkomen, daar hebben ze een potje voor.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat je ouders professionele hulp nodig hebben. Zolang jij bijspringt lukt het allemaal net en dus zal de situatie niet veranderen.
zachte heelmeesters....
quote:Sorry, dat wist ik natuurlijk niet. Dat is ook de reden dat ik het zo banaal had voorgesteld.Op donderdag 17 december 2009 22:58 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Mijn moeder is in heel haar leven alleen maar schoonmaakster geweest. Totdat ze geforceerd moest stoppen wegens reuma en een paar jaar geleden compleet ten onder ging aan depressies met zelfmoordpogingen aan toe. Reeds is er een heel scala aan middelen geprobeerd waaronder zelfs het gevreesde elektroshock therapie, maar het baat niet erg. Ze kan actief zijn, maar in haar hele doen en laten is ze meer een gedementeerde oude vrouw dan een moeder die haar gezin kan helpen ondersteunen, al is het maar om 's avonds gewoon aardappelen klaar te maken. Deze hele situatie helpt haar natuurlijk ook geen bal.
Over welke leeftijden praten we eigenlijk? Is het nog mogelijk voor jouw vader om een "carriere-move" te maken? Je zou bijvoorbeeld je vader kunnen helpen om een nieuwe (passende) baan te vinden door actief te zoeken en helpen bij het voorbereiden van eventuele sollicitaties en dergelijke.
Of haal je vader eens over om bijvoorbeeld een paar uur per dag post te sorteren naast zijn primaire baan oid (is makkelijk en niet intensief, kan zittend en brengt extra geld in het laadje).
Om maar wat te noemen...
quote:zou ook mijn advies zijn !Op donderdag 17 december 2009 22:42 schreef geppie het volgende:
Ik zou er allang klaar mee zijn geweest maar dat terzijde...
Geef hem geen cash meer, als je dan wilt bijdragen/helpen betaal rekeningen rechtstreeks en indien mogelijk meegaan boodschappen doen én dan het hoognodige kopen (dus geen shag etc).
Geen geld geven maar gewoon vragen "zeg maar wat je nodig hebt qua spullen/levensmiddelen" en dat dan voor ze regelen.
Ben blij dat ik niet in die situatie zit trouwens, sterkte !
DSB hypotheek er bij en klaar ben je.
Klopt mijn gedachte dat je ouders meer uitgaven hebben dan inkomsten ?
quote:M'n vader heeft binnen een paar jaar de pensioensgerechtigde leeftijd al behaald, niet dat z'n huidige baan enige pensioensvoorzieningen heeft voor zover ik weet. Hij leeft deels van die baan, deels van een uitkering, plus het bedrag wat m'n moeder uitgekeerd zal krijgen per maand.Op donderdag 17 december 2009 23:07 schreef Evenveel het volgende:
[..]
Sorry, dat wist ik natuurlijk niet. Dat is ook de reden dat ik het zo banaal had voorgesteld.
Over welke leeftijden praten we eigenlijk? Is het nog mogelijk voor jouw vader om een "carriere-move" te maken? Je zou bijvoorbeeld je vader kunnen helpen om een nieuwe (passende) baan te vinden door actief te zoeken en helpen bij het voorbereiden van eventuele sollicitaties en dergelijke.
Of haal je vader eens over om bijvoorbeeld een paar uur per dag post te sorteren naast zijn primaire baan oid (is makkelijk en niet intensief, kan zittend en brengt extra geld in het laadje).
Om maar wat te noemen...
Ik wil hem eigenlijk overhalen om heel veel dingen anders te doen, maar tjah, hij voelt zich zo beschaamd en valt enorm snel in zijn methode van emotionele chantage als ik zo'n gesprek ook maar tracht te beginnen, dat ik het meestal maar opgeef, want dat is onbegonnen werk.
Waarschijnlijk zie ik het even aan tot volgende week waar we beiden weer geld hebben en dus voor een week of 2 weer goed zitten, om dan het probleem aan te kaarten en naar oplossingen te zoeken.
quote:Dat lijkt me vanzelfsprekend. Het is in het afgelopen jaar zo veranderd dat ze standaard de laatste 1-2 weken van de maand eigenlijk niks meer hebben. Of dit puur aan schulden ligt, of uitgavenpatroon, weet ik niet precies.Op donderdag 17 december 2009 23:17 schreef RVP67 het volgende:
De tijd dat de man alleen voor zijn gezin kon ondehouden is dankzij dit kabinet helaas voorbij.
DSB hypotheek er bij en klaar ben je.
Klopt mijn gedachte dat je ouders meer uitgaven hebben dan inkomsten ?
als je tijdens een bezoek waarbij geld lenen niet het onderwerp is een gesprek begint vanuit het oogpunt dat je je zorgen maakt om ze.. kom je uiteindelijk wel bij het geld uit. Tijdens zo'n gesprek op een moment dat ie geen geld van je wil lenen kan hij moeilijk(er) vervallen in emotionele chantage
- geld toestoppen helpt niet. Dat is inmiddels bewezen. Weet je zelf ook al maar je handelt er nog niet naar.
- je kunt het eens proberen met dingen kopen ipv geld geven. Je geeft 100 euro en je bent het niet eens met de wijze waarop het wordt besteed. Handel daar naar.
- Je denkt al aan oplossingen maar je weet het probleem niet eens. Te weinig inkomsten? Te chaotisch? Teveel uitgaven? Als je wilt helpen zoek je dat eerst uit.
- Trots schmots. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Je vader gaat duidelijk niet uit zichzelf naar schuldhulp. Je zou een bezoek (met jou erbij) als voorwaarde kunnen stellen voor verdere hulp. 100 euro hebben? Ja, die pin ik morgen voor je, nadat we samen naar een afspraak zijn geweest. Wil je niet? Jouw keus.
Edit. Hulp met schulden en sanering van schulden zijn twee verschillende dingen. Probeer het eerste voordat het tweede vóór je bepaald wordt.
[ Bericht 10% gewijzigd door mgerben op 18-12-2009 00:35:13 ]
serieus, stop hiermee, want straks sta jij zelf dus bij de schuldsanering op de stoep, en ik kan je zeggen dat is geen pretje. Je vader zou inderdaad schuldsanering of op zijn minst budget beheer in moeten gaan. Ik heb dat zelf ook gehad een tijd terug, en het is geen pretje, maar je vader is daar echt niet te oud voor hoor, hij is nooit te oud om te leren. Hoe moeilijk het ook is, hou de hand op de knip tot ze zelf laten zien het willen op te lossen, want ze verwachten nu dus dat jij ze constant bijstaat. Je zal in het begin echt wel een boze reactie van je vader krijgen maar het is jou geld wat jij verdient en waar jij recht op heb. Je ouders zouden jou moeten steunen in plaats van andersom.
sterkte ermee iig
Het boodschappen doen voor ze, in plaats van geld toestoppen, is in ieder geval al een goed idee
verder zou je met je vader en moeder en broer om de tafel moeten gaan zitten en een lijstje moeten maken met uitgaven en inkomsten. Ik hoop dat dat niet te confronterend is voor je vader. Maak hem er bewust van dat hij je chanteerd, zeg gewoon, pa, ik voel me nogal in een hoekje gedreven, ik wil dolgraag helpen maar op deze manier maak ik het alleen maar erger.
Want zo lijkt het net alsof je iemand die verslaafd is probeert te helpen door diegene nog meer dope te geven (excuseer mijn harde woorden)
[ Bericht 29% gewijzigd door Some-Lady op 18-12-2009 08:01:59 ]
Het moet echter wel een keer ophouden. Mijn vriend betaalde altijd heel veel kostgeld toen hij nog thuis woonde, maar dat werd ook voor 90% opgerookt en gedronken (bier). Nu wonen wij samen, maar werd er nog steeds een maandelijkse bijdrage van mijn vriend verwacht, omdat zijn vader anders niet rond kon komen.
Uiteindelijk hebben wij besloten om geen bijdrage meer te leveren. We hebben zijn vader duidelijk gemaakt dat, als hij echt tekort heeft, maar gewoon minder moet roken en drinken. Zit 'ie dan nog echt te krap, dan willen we wel nadenken over een bijdrage, maar niet zolang hij alles wat we 'm geven besteed aan sigaretten en bier.
Het is even moeilijk, maar uiteindelijk rookt en drinkt m'n schoonvader nu echt een stuk minder. Hij komt zelf rond, al is het maar net, en af en toe springen wij een beetje bij door een keertje boodschapjes voor 'm te halen. Je kunt ook niet je hele leven lang 300 euro blijven bijdragen...
Geld toestoppen is slechts symptoombestrijding, en daar maak je denk ik uiteindelijk meer kapot mee dan dat je er goed mee doet. Dat kan je ook helpen je over de streep te trekken.quote:Hoppakee hier is jou oplossing. Uiteraard moet je ook al die besparingen meenemen maar dat roken en benzine wat je zelf al meerdere keren hebt aangegeven is iets waar je het je vader mee duidelijk kan maken.Op vrijdag 18 december 2009 10:20 schreef silliegirl het volgende:
We hebben zijn vader duidelijk gemaakt dat, als hij echt tekort heeft, maar gewoon minder moet roken en drinken. Zit 'ie dan nog echt te krap, dan willen we wel nadenken over een bijdrage, maar niet zolang hij alles wat we 'm geven besteed aan sigaretten en bier.
Je moet in ieder geval wel NU actie ondernemen. De schulden zullen er niet minder door worden.
Momenteel zinkt het schip en sta je toe te kijken. Doe iets voordat je PC is verkocht en je hier geen hulp meer kan zoeken!
quote:Dit soort dingen gaat dus niet werken als twee volwassen mensen al zover heen zijn. Wat jij of je ouders moeten doen is gewoon een koud statistiekje maken met de inkomsten en uitgaven. Vervolgens trek jij je handen eraf en kijkt hoever ze komen. Kunnen ze het echt niet bolwerken dan gaan ze de schuldsanering in en wordt het gros van de overbodige dingen opgeruimd.Op donderdag 17 december 2009 23:04 schreef Adfundum het volgende:
Stel een voorwaarde als hij weer wil lenen. Zeg dat je eerst met hem rond de tafel wil zitten om zijn financiën op een rijtje te zetten anders gaat het niet door.
Zeg dat deze situatie niet normaal is, dat jij zo ook geen toekomst kunt opbouwen en dat je hem bijvoorbeeld een half jaar geeft om de boel op een rijtje te zetten.
-telefoon: via de kabel. Kost een tientje per maad plus nog een klein beetje aan belkosten.
-mobieltje liefst weg of anders prepaid. (bellen.com om voor hem het gunstigste aanbod te zoeken)
-roken, pakje per dag is wel bijna 2000¤ per jaar
-Heeft je moeder geen recht op een uitkering omdat ze arbeidsongeschikt is?
-boodschappen doen met een lijstje en alleen dat kopen, niet meer.
-Benzine: Is die auto echt nodig en niet te duur (met name de korte ritjes)
-eventuele abonnementen
-kijk eens uit voor een goedkopere zorgverzekering, daar zit ook veel verschil tussen.
-gemeente kan vaak bijdragen in bepaalde kosten bij een laag inkomen, daar hebben ze een potje voor.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat je ouders professionele hulp nodig hebben. Zolang jij bijspringt lukt het allemaal net en dus zal de situatie niet veranderen.
zachte heelmeesters....
Zoals hierboven al aangehaald; zachte heelmeesters.... En dat geldt helemaal voor een financiele wansituatie.
Dus om jouw ouders te helpen dien je met ze om tafel te gaan zitten, met bankafschriften, rekeningen, bonnetjes en alle administratie met betrekking tot hun financiën. Aan de hand van deze stukken is het mogelijk om een overzicht te maken waar het geld heen gaat. Daaraan is waarschijnlijk direct te zien hoeveel kosten ze elke maand teveel maken in verhouding tot de inkomsten.
Het verschil van te veel kosten tegenover te weinig inkomsten kun je vanaf 2 kanten aanpakken. Of de kosten verlagen, of de inkomsten verhogen. Om zo'n groot mogelijk effect ervan te hebben zul je beide kanten moeten benaderen, dus én kosten verlagen én inkomsten verhogen.
.Maar ervan uit gaande dat jouw vader dat niet zal doen (mijn moeder kent geen trots), is het wellicht toch beter voor iedereen als jij de geldkraan dichtdraait. Het zal even vervelend en shit zijn en alles maar daarna kan er aan gewerkt worden..
Die maatschappelijk werker kan kijken naar wat er nog mogelijk is voor je ouders, orde uit de chaos scheppen en dan pas kan jij eventueel bijspringen. Als het duidelijk is hoeveel er nodig is en wanneer.
Er moet een structurele oplossing komen, zo gauw mogelijk, anders gaat iedereen er aan onder door.
- de stufi/inkomsten van zijn beide kinderen praktisch tot zijn eigen inkomen rekent en er ook op die manier mee omgaat - niet voor het hoognodige, maar ook voor bv benzine of rookwaren
- de realiteit niet in wil zien van zijn eigen situatie
- de situatie van je moeder slechter maakt
- tot emotionele chantage overgaat
Jij kunt best helpen, maar doe dat dan met je kennis. Kindertjes in Afrika help je ook niet met eten, maar met kennis over hoe ze zelf eten kunnen verbouwen. Zeg tegen je vader dat je financieel op het moment niets kan missen, maar dat je wel met hem naar zijn inkomsten en uitgaven wilt kijken. Wil hij dat niet, dan kun je gewoon rustig aangeven dat je hem dan ook op geen enkele andere manier kan helpen. Je hoeft niet te zeggen dat je het niet wilt, je hoeft niet te zeggen dat je liever spaart. Beter zelfs om dat niet te doen, want dan geef je hem alleen weer een middel om druk op jou uit te oefenen, want dan heb je het dus wel, maar wil je je oude vader niet eens helpen.
Als je ouder wordt, moet je op een gegeven moment verantwoordelijkheid nemen. Jij hebt dat gedaan, hij niet. Dat is niet jouw fout. Het is fijn dat je hebt bijgesprongen zolang het kon, maar nu kun (en wil) je dat financieel niet meer doen. Je vader zal nu eens zijn verantwoordelijkheid moeten nemen.
Van een brug rijden doet hij toch niet, want daar heeft hij straks toch geen geld voor.
quote:verder zou je met je vader en moeder en broer om de tafel moeten gaan zitten en een lijstje moeten maken met uitgaven en inkomsten. Ik hoop dat dat niet te confronterend is voor je vader. Maak hem er bewust van dat hij je chanteerd, zeg gewoon, pa, ik voel me nogal in een hoekje gedreven, ik wil dolgraag helpen maar op deze manier maak ik het alleen maar erger.
quote:Dus om jouw ouders te helpen dien je met ze om tafel te gaan zitten, met bankafschriften, rekeningen, bonnetjes en alle administratie met betrekking tot hun financiën. Aan de hand van deze stukken is het mogelijk om een overzicht te maken waar het geld heen gaat. Daaraan is waarschijnlijk direct te zien hoeveel kosten ze elke maand teveel maken in verhouding tot de inkomsten.
Deze suggesties gaan dus never nooit werken. Een kind kan niet belerend tegen zijn ouders gaan vertellen hoe ze met hun geld moeten omgaan.
Een buitenstaander kan dat veel beter.
Zolang je besluit te helpen, help dan in middelen en niet in euro's. Is er geen geld voor het eten? Haal zelf boodschappen, en geef niet het geld zodat ze zelf boodschappen kunnen doen (en ohja, nog snel een of twee pakjes shag meenemen 'nu het weer kan'). Maak zelf het geld van een acceptgiro over ipv het geld te geven waarmee je vader dat zelf kan doen.
Ga desnoods zelf die auto tanken als het nodig is zodat er niet nog iets lekkers of een pakje shag oid gekocht wordt van jouw geld.
Ik vind het overigens wel bijzonder triest voor jou en je broertje.
quote:*kuch* ben er niet trots op, maar door omstandigheden (zit al 9mnd in de ziektewet) leef ik momenteel van 40e p/w met 3 kinderen en wij hebben altijd eten/drinken/basis behoeften etc. in huis. Ik heb er ook voor gekozen om mijn financien voor 35e p/mnd (dit kan je via de gemeente aanvragen) uit te besteden. zodat ik 100% zeker ben niets uit te geven wat ik niet heb. Komt er op neer dat ik de gemeente 35e p/mnd betaal en mijn geld op hun rekening binnenkomt en zij alles betalen qua vaste lasten wat er betaald moet worden, het mooie hiervan ook is dat alles wat overblijft in een apart spaarpotje komt waar je met 1 telefoontje aanspraak op kan doen, mocht het echt nodig zijn.Op donderdag 17 december 2009 22:34 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Ik zou toch hebben gedacht, dat na bijvoorbeeld 50 euro vorige week zaterdag, en 50 euro gisteren, we het toch qua voedsel zouden kunnen uitzingen tot volgende week. Dat lijkt me logisch, maar als ik dan het karige zie wat hij aan inkopen meeneemt en hoe snel dat allemaal opgaat, dan lijkt het merendeel weer op te gaan aan rookwaren, benzine en wat dan ook.
Samen met hem financieel dingen op een rijtje zetten heb ik al eens geprobeerd, om dan alleen maar te worden gerustgesteld met beloftes als ''Volgende maand krijgen we sowieso dit en dat erbij, en je broer krijgt nog eens extra stufi, dus je hoeft niks meer bij te dragen.''. Iets waar ik dus steeds intrap helaas.
Het is zelf eigenlijk een heel intelligent persoon, in het verleden heeft hij al zo vaak de belastingaangiftes ingevuld voor familieleden, zelf kent hij het systeem heel goed. Maar toch is hij ergens mentaal te onstabiel om het te handlen als we zelf in de problemen zitten, bijvoorbeeld door zelf enige verantwoordelijkheid te ontkennen als ik hem confronteer met mogelijke bezuinigingen zoals zijn rookgedrag.
Het is altijd al een karig bestaan geweest, nooit vakanties enzo, maar in de laatste 3-4 jaar is het echt ineens geimplodeerd.
En wbt sinterklaas/vakantie/kleding etc. lang leve marktplaats, even de zolder opruimen en dingen die je niet gebruikt verkopen en ik had zo 200e voor caeautjes.
Serieus waar een wil is is een weg.
quote:Wilde even zeggen: goed van je. Een gat in je hand hebben is verschrikkelijk, ik vind het heel knap van je dat je zo verantwoordelijk geweest bent dit zo te doen. Ik wist niet dat dit bestond!Op zaterdag 19 december 2009 14:24 schreef Logician het volgende:
[..]
*kuch* ben er niet trots op, maar door omstandigheden (zit al 9mnd in de ziektewet) leef ik momenteel van 40e p/w met 3 kinderen en wij hebben altijd eten/drinken/basis behoeften etc. in huis. Ik heb er ook voor gekozen om mijn financien voor 35e p/mnd (dit kan je via de gemeente aanvragen) uit te besteden. zodat ik 100% zeker ben niets uit te geven wat ik niet heb. Komt er op neer dat ik de gemeente 35e p/mnd betaal en mijn geld op hun rekening binnenkomt en zij alles betalen qua vaste lasten wat er betaald moet worden, het mooie hiervan ook is dat alles wat overblijft in een apart spaarpotje komt waar je met 1 telefoontje aanspraak op kan doen, mocht het echt nodig zijn.
En wbt sinterklaas/vakantie/kleding etc. lang leve marktplaats, even de zolder opruimen en dingen die je niet gebruikt verkopen en ik had zo 200e voor caeautjes.
Serieus waar een wil is is een weg.
Ontopic:
TS, ik denk eerlijk gezegd dat er in principe wel (nét) genoeg inkomen is voor jullie gezin, maar dat je vader veels te veel uitgeeft aan andere dingen. Haalt hij wel eens dure spullen in huis? Ik vind het verschrikkelijk dat je vader op deze manier profiteert van jouw broertjes geld (en eerder dat van jou) en nu nog steeds jullie chanteert zodat hij kan kopen wat ie wil kopen. Misschien kun je hulp zoeken via maatschappelijk werk of desnoods je huisarts. Dit kun jij niet oplossen en dat moet je (hoe moeilijk dit ook is) ook niet willen oplossen. Je vader heeft professionele hulp nodig, en ik denk dat de enige manier hem dit te laten inzien toch de kraan dichtdraaien is en een seintje geven richting je huisarts of andere instellingen over deze situatie.
Ik snap het eigenlijk niet meer goed. Gisteren is er toch nog een euro of 40 binnen gekomen wegens de nieuwjaarskaartjes van m'n broer, die het vertikt om ze allemaal rond te brengen, maar goed dat is zijn keus. Vandaag is het eten alweer op, dus er klopt natuurlijk iets niet, zo zou je rond de 200 euro per week uit moeten geven aan 'eten' voor 3-4 personen om rond te komen. Dit geeft vandaag weer frictie uiteraard, want ik kan dit maal echt niet helpen, m'n broer wil sowieso niet helpen (die maakt standaard al zo snel mogelijk zijn inkomsten op elke maand, niet echt slim ook al is het uit protest) en m'n moeder weigert vandaag te eten, al is het maar een boterham.
Kan dus niet langer zo.
Een keer bijspringen zou ik ook nog wel doen, maar als ik elke maand zou moeten gaan bijllappen omdat zij hun boeltje niet op orde hebben, dan weet ik niet hoelang ik dat zou volhouden.. Vooral als ze hun levensstijl niet willen aanpassen en niet inzien dat het echt verkeerd gaat zo. Dit is moeilijk, maar je moet het toch aangeven denk ik. Jij bent ook volwassen, en je moet in eerste instantie voor jezelf zorgen. Ik vind dat jij echt niet omwille van de problemen thuis zelf in de financiële problemen mag geraken.
quote:Goed plan een professional in te schakelen. Je huisarts is daarbij sowieso een goed idee: je moeder is nu al een langere tijd meer schim dan mens heb ik begrepen, dit is natuurlijk helemaal niet in de haak. Wees niet bang alles te vertellen, het is de eerste stap richting dit uit handen geven en op een heel ander vlak te beginnen met helpen (door het zelf niet meer te doen, laat staan helemaal alleen)!Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
Bedankt voor de reacties tot nu toe, ik ben denk ik eerst en vooral maar eens van plan om het of de huisarts te vertellen, of contact op te nemen met een maatschappelijk werkster. Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen, waarschijnlijk verslik ik me zelf al in het verhaal na een paar zinnen ook uit puur schaamtegevoel.
Ik snap het eigenlijk niet meer goed. Gisteren is er toch nog een euro of 40 binnen gekomen wegens de nieuwjaarskaartjes van m'n broer, die het vertikt om ze allemaal rond te brengen, maar goed dat is zijn keus. Vandaag is het eten alweer op, dus er klopt natuurlijk iets niet, zo zou je rond de 200 euro per week uit moeten geven aan 'eten' voor 3-4 personen om rond te komen. Dit geeft vandaag weer frictie uiteraard, want ik kan dit maal echt niet helpen, m'n broer wil sowieso niet helpen (die maakt standaard al zo snel mogelijk zijn inkomsten op elke maand, niet echt slim ook al is het uit protest) en m'n moeder weigert vandaag te eten, al is het maar een boterham.
Kan dus niet langer zo.
quote:Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen, waarschijnlijk verslik ik me zelf al in het verhaal na een paar zinnen ook uit puur schaamtegevoel.
Schrijf het eventueel op, is soms makkelijker als het hele verhaal op het moment vertellen.
quote:Goed plan om contact op te nemen met een maatschappelijke werkster. Zo'n persoon heeft minder band met je familie en kan daardoor "objectiever" advies geven. Verder raad ik je aan om geen geld meer te geven aan je ouder, maar gewoon elke week voor hun de boodschappen. Dan biedt je toch hulp aan en weet je zeker dat ze fatsoenlijk eten in huis hebben inplaats van droog brood en heel veel shag.Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
Bedankt voor de reacties tot nu toe, ik ben denk ik eerst en vooral maar eens van plan om het of de huisarts te vertellen, of contact op te nemen met een maatschappelijk werkster. Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen, waarschijnlijk verslik ik me zelf al in het verhaal na een paar zinnen ook uit puur schaamtegevoel.
Ik snap het eigenlijk niet meer goed. Gisteren is er toch nog een euro of 40 binnen gekomen wegens de nieuwjaarskaartjes van m'n broer, die het vertikt om ze allemaal rond te brengen, maar goed dat is zijn keus. Vandaag is het eten alweer op, dus er klopt natuurlijk iets niet, zo zou je rond de 200 euro per week uit moeten geven aan 'eten' voor 3-4 personen om rond te komen. Dit geeft vandaag weer frictie uiteraard, want ik kan dit maal echt niet helpen, m'n broer wil sowieso niet helpen (die maakt standaard al zo snel mogelijk zijn inkomsten op elke maand, niet echt slim ook al is het uit protest) en m'n moeder weigert vandaag te eten, al is het maar een boterham.
Kan dus niet langer zo.
En omdat je die hardheid waarschijnlijk toch niet over je hart kan verkrijgen, breng dan gewoon goedkoop voedsel. Brood van 49 cent bij de AH, groenvoer dat in de aanbieding is, af en toe een pond gehakt of kipfilet van aldi of lidl, dan kun je voor een paar tientjes toch een week van leven.
En als ze je dan niet meer lief vinden, dan weet je dus precies waarvoor je al die jaren misbruikt bent en zoeken ze het verder maar uit met de voedselbank of zo.
quote:Waarschijnlijk verslik je je nog veel erger als je ouders straks op straat staan, dus zoek alsjeblieft hulp. Dit zijn geen situaties waar een kind (of het nou 2, 20 of 50 is) mee te maken zou moeten hebben.Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
Bedankt voor de reacties tot nu toe, ik ben denk ik eerst en vooral maar eens van plan om het of de huisarts te vertellen, of contact op te nemen met een maatschappelijk werkster. Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen, waarschijnlijk verslik ik me zelf al in het verhaal na een paar zinnen ook uit puur schaamtegevoel.
quote:Niet of/of maar allebei, huisarts én maatschappelijk werkster (M/V), en niet morgen, maar vandaag nog een afspraak maken, en voor het begin van het gesprek geef je gewoon een linkje naar dit topic, of je print het uit.Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
...ik ben denk ik eerst en vooral maar eens van plan om het of de huisarts te vertellen, of contact op te nemen met een maatschappelijk werkster. Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen...
Deze deskundigen zullen niets nieuws te melden hebben want alles is hier al voorbijgekomen, maar ze zijn wél veel beter dan jij in staat om het probleem hard aan te pakken. Vanuit jouw positie als kind en voormalig geldschieter is het niet waarschijnlijk dat je een positief resultaat zou kunnen bereiken. Veel waarschijnlijker is dat jij emotioneel bewerkt zult worden om toch maar weer geld te schieten. En daar schiet dus niemand wat mee op.
Toevallig een vader die een gok probleem heeft?
Mijn vrouw had een ex die ook halverwege de maand zijn salaris op had. Bleek dat een (groot) deel van zijn salaris de gokkast in ging.
[ Bericht 0% gewijzigd door FrankV34 op 20-12-2009 16:20:54 ]
quote:Idd. Ik ben bang dat er nog wat anders speelt. Zit hij wel eens voor een speelkast, woont je vader in ene grote stad, dan kan het zijn dat hij zn geld ergens anders aan uitgeeft. Ik wil geen ongefundeerde uitspraken doen, maar volgens mij geeft je vader zn geld ook nog aan andere dingen uit naast sigaretten. Kan echt niet dat het geld zoooo snel verdwijnt.Op zondag 20 december 2009 15:17 schreef katerwater het volgende:
Er klopt iets niet aan het uitgavenpatroon. Dat geld gaat niet alleen aan eten en belastingen.
Ik vond de onderstaande opmerking ook een goede:
quote:- Je denkt al aan oplossingen maar je weet het probleem niet eens. Te weinig inkomsten? Te chaotisch? Teveel uitgaven? Als je wilt helpen zoek je dat eerst uit.
quote:Mee eens, zou ook mijn suggestie zijn.Op zaterdag 19 december 2009 18:56 schreef TheStonedOne het volgende:
[..]
Schrijf het eventueel op, is soms makkelijker als het hele verhaal op het moment vertellen.
Hulp zoeken en van te voren eventueel je verhaal op papier zetten wat je wil vertellen.
quote:Eigenlijk heel makkelijk. Copy/paste je eigen posts onder elkaar, een streepje ertussen, print dat uit en houd dat bij de hand.Op zaterdag 19 december 2009 17:15 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
Bedankt voor de reacties tot nu toe, ik ben denk ik eerst en vooral maar eens van plan om het of de huisarts te vertellen, of contact op te nemen met een maatschappelijk werkster. Probleem is alleen dat ik bij god niet zou weten hoe ik dit verhaal moet beginnen, waarschijnlijk verslik ik me zelf al in het verhaal na een paar zinnen ook uit puur schaamtegevoel.
Waarschijnlijk geef je het op een gegeven moment aan je gespreksgenoot.
quote:Het is diep triest, dat is het.Ik snap het eigenlijk niet meer goed. Gisteren is er toch nog een euro of 40 binnen gekomen [...]. Vandaag is het eten alweer op, dus er klopt natuurlijk iets niet, zo zou je rond de 200 euro per week uit moeten geven aan 'eten' voor 3-4 personen om rond te komen. [...] en m'n moeder weigert vandaag te eten, al is het maar een boterham.
Kan dus niet langer zo.
Niet alleen in het gezin maar ook bij jou - zo diep als je er in zit.
Het probleem is niet dat jij niet genoeg geld verdient om dit gezin te onderhouden. Het probleem is ook niet hoeveel centjes een gezin nodig heeft in de supermarkt.
Het probleem is dat het geld verdwijnt, jij hoort niet waarheen, en de gezinshoofden doen alsof ze de situatie onder controle hebben.
Serieus, dit klinkt zó ver heen dat het alleen maar goed komt als de zaak in het honderd loopt. Dan moeten ze noodgedwongen verklaren waar het geld blijft. Dan kunnen ze niet meer doen of hun neus bloedt.
Jij helpt ze op het moment niet echt - jij helpt ze alleen om het probleem toe te dekken.
Ik zou je aanraden om de geldkraan onmiddelijk dicht te draaien.
Daar is een goede reden voor.
Jij hebt namelijk geen inzicht in de situatie. Je denkt dat jouw ouders de hypotheek nog betalen. Je denkt misschien ook dat ze hun verzekeringen betalen, hun verplichte zorgverzekering, de WA verzekering voor de auto, de energierekening en meer van dat soort nogal belangrijke zaken.
Feit: Je weet het niet en je komt er ook niet achter.
Nog een feit: Wie één rekening niet meer betaalt heeft ook minder problemen met het overslaan van de volgende rekening.
Het is mogelijk dat er een enorm groot probleem aan het ontstaan is (hypotheek, andere onbetaalde rekeningen met boetes plus incassokosten, hypotheek), terwijl jij je druk maakt over hoeveel geld een gezin nodig heeft om van te eten.
Het beste kun je de zaak zo snel mogelijk in het honderd laten lopen.
Als ze gedwongen bij de schuldhulpverlenging aankloppen, zal die echt alles doen om de zaak zo goed mogelijk te redden.
Als het huis gered kan worden - natuurlijk, waarom niet?
Maar als je te lang wacht ...
[ Bericht 3% gewijzigd door mgerben op 20-12-2009 23:49:30 ]
quote:zucht ...
TS misschien moet je wat harder worden, ik weet dat het een moeilijke situatie is maar je kunt toch niet altijd maar geld bijschuiven wat opgaat aan sigaretten en benzine. Ga eens met de familie (ik weet het voor de zoveelste keer) rond de tafel en stel ze een dilemma dat ze óf het rustiger aan gaan doen en alle inkomsten en uitgaven bijhouden en geen onnuttige dingen uitbesteden. Dan kan jij als het nodig is misschien 10/20 Euro per maand bijschuiven. Of geef helemaal niks meer als ze niet zelf (vooral je vader) willen veranderen en jij niet wilt opdraaien voor zijn problemen. Dan wil hij misschien veranderen, hoe belachelijk dat je zomaar honderd euro schuift in één week. Vraag je nooit wat hij met dat geld doet? ik zou pist zijn als mijn geld opgaat aan dat soort dingen. En we leven hier niet in 1700 honderd waar 80% elke cent om moet draaien en er haast geen banen zijn. Op zijn leeftijd is het vasy moeilijk een baan te vinden maar misschien moet hij er dan nog bijklussen ook als is het grasmaaien of ontkruid wieden bij opoes.
In iedergeval je kunt wel blijven afvragen hoe het verder moet maar zolang jij niks zegt of doet gaat je vader gewoon door. Op een keer gaat het mis en zit jij + je familie in de schuldsanering en had je gehoopt het allemaal eerder opgelost te hebben. Laat je vader elke maand minstens 100,- euro opzij leggen voor de primaire levensbehoeften die belangrijk zijn. Het kan toch niet zo zijn dat je in een westers land in 2009 sigaretten vóór eten gaan?
hoop dat je hier waat aan hebt,
Vraag is waar het geld dan allemaal heengaat. Houden ze hun financien bij? Als niet dan zou jou bijdrage kunenn zijn om dat eens te gaan doen. Misschien kom je dan achter dingen (uitgaven) die belachelijk zijn.
En als dit niet lukt door jou, dat moet die hulp van buitenaf komen...
quote:Makkelijk gezegd achter een pc ergens in het landOp donderdag 17 december 2009 22:47 schreef Bill_E het volgende:
Ik zou de boel laten escaleren.. anders lost het zich nooit op.
Ouders moeten pasjes inleveren, jij beheerd het geld en je vader en moeder krijgen zakgeld en boodschappen geld en jij bepaald het boodschappen lijstje, op deze manier kan je ook goed zien of jou bijdrage echt nodig is, of dat er geld verdwijnt.
Zorg ook voor hulp op geestelijk gebied, mss voor jezelf ook, dit soort dingen zijn ontzettend zwaar en soms is het prettig dat je goed advies kan krijgen met het omgaan in bepaalde situaties.
Veel respect voor wat je doet, veel van mijn familieleden hebben geldproblemen en bij mij kunnen ze nooit geld lenen, maar ik ga altijd boodschappen met ze doen, het is me al zo vaak gebeurd dat ik erachter kwam dat ze wiet gingen halen en de boodschappen stelen, daar werk ik niet 55 uur per week voor.
Sterkte!