Ouders financieel aan de grond, wat nu?

Stel een voorwaarde als hij weer wil lenen. Zeg dat je eerst met hem rond de tafel wil zitten om zijn financiën op een rijtje te zetten anders gaat het niet door.
Zeg dat deze situatie niet normaal is, dat jij zo ook geen toekomst kunt opbouwen en dat je hem bijvoorbeeld een half jaar geeft om de boel op een rijtje te zetten.

-telefoon: via de kabel. Kost een tientje per maad plus nog een klein beetje aan belkosten.
-mobieltje liefst weg of anders prepaid. (bellen.com om voor hem het gunstigste aanbod te zoeken)
-roken, pakje per dag is wel bijna 2000¤ per jaar
-Heeft je moeder geen recht op een uitkering omdat ze arbeidsongeschikt is?
-boodschappen doen met een lijstje en alleen dat kopen, niet meer.
-Benzine: Is die auto echt nodig en niet te duur (met name de korte ritjes)
-eventuele abonnementen
-kijk eens uit voor een goedkopere zorgverzekering, daar zit ook veel verschil tussen.
-gemeente kan vaak bijdragen in bepaalde kosten bij een laag inkomen, daar hebben ze een potje voor.

Maar eerlijk gezegd denk ik dat je ouders professionele hulp nodig hebben. Zolang jij bijspringt lukt het allemaal net en dus zal de situatie niet veranderen.


zachte heelmeesters....

quote:

Op donderdag 17 december 2009 22:58 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:

[..]

Mijn moeder is in heel haar leven alleen maar schoonmaakster geweest. Totdat ze geforceerd moest stoppen wegens reuma en een paar jaar geleden compleet ten onder ging aan depressies met zelfmoordpogingen aan toe. Reeds is er een heel scala aan middelen geprobeerd waaronder zelfs het gevreesde elektroshock therapie, maar het baat niet erg. Ze kan actief zijn, maar in haar hele doen en laten is ze meer een gedementeerde oude vrouw dan een moeder die haar gezin kan helpen ondersteunen, al is het maar om 's avonds gewoon aardappelen klaar te maken. Deze hele situatie helpt haar natuurlijk ook geen bal.

Sorry, dat wist ik natuurlijk niet. Dat is ook de reden dat ik het zo banaal had voorgesteld.

Over welke leeftijden praten we eigenlijk? Is het nog mogelijk voor jouw vader om een "carriere-move" te maken? Je zou bijvoorbeeld je vader kunnen helpen om een nieuwe (passende) baan te vinden door actief te zoeken en helpen bij het voorbereiden van eventuele sollicitaties en dergelijke.

Of haal je vader eens over om bijvoorbeeld een paar uur per dag post te sorteren naast zijn primaire baan oid (is makkelijk en niet intensief, kan zittend en brengt extra geld in het laadje).

Om maar wat te noemen...

quote:

Op donderdag 17 december 2009 22:42 schreef geppie het volgende:
Ik zou er allang klaar mee zijn geweest maar dat terzijde...
Geef hem geen cash meer, als je dan wilt bijdragen/helpen betaal rekeningen rechtstreeks en indien mogelijk meegaan boodschappen doen én dan het hoognodige kopen (dus geen shag etc).

zou ook mijn advies zijn !
Geen geld geven maar gewoon vragen "zeg maar wat je nodig hebt qua spullen/levensmiddelen" en dat dan voor ze regelen.
Ben blij dat ik niet in die situatie zit trouwens, sterkte !

Oja, en zeg gewoon tegen je ouders dat je je PC moet verkopen, moeilijkheden hebt met rond te komen en moeilijk de huur kan betalen. Dan moeten ze toch geschokt reageren? Als dat niet zo is, dan zou ik de geldkraan sowieso per direct dichtdraaien en ze even laten nadenken.

De tijd dat de man alleen voor zijn gezin kon ondehouden is dankzij dit kabinet helaas voorbij.
DSB hypotheek er bij en klaar ben je.

Klopt mijn gedachte dat je ouders meer uitgaven hebben dan inkomsten ?

Dus over een paar jaar komt er nog minder geld binnen. Confronteer je pa daarmee en vraag hoe hij dan denkt rond te komen.

Het lijkt me dat de eerste 2 weken van de maand dan de beste tijd is om met je vader te praten..

als je tijdens een bezoek waarbij geld lenen niet het onderwerp is een gesprek begint vanuit het oogpunt dat je je zorgen maakt om ze.. kom je uiteindelijk wel bij het geld uit. Tijdens zo'n gesprek op een moment dat ie geen geld van je wil lenen kan hij moeilijk(er) vervallen in emotionele chantage

Drie, nee vier dingen:

- geld toestoppen helpt niet. Dat is inmiddels bewezen. Weet je zelf ook al maar je handelt er nog niet naar.
- je kunt het eens proberen met dingen kopen ipv geld geven. Je geeft 100 euro en je bent het niet eens met de wijze waarop het wordt besteed. Handel daar naar.
- Je denkt al aan oplossingen maar je weet het probleem niet eens. Te weinig inkomsten? Te chaotisch? Teveel uitgaven? Als je wilt helpen zoek je dat eerst uit.
- Trots schmots. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Je vader gaat duidelijk niet uit zichzelf naar schuldhulp. Je zou een bezoek (met jou erbij) als voorwaarde kunnen stellen voor verdere hulp. 100 euro hebben? Ja, die pin ik morgen voor je, nadat we samen naar een afspraak zijn geweest. Wil je niet? Jouw keus.

Edit. Hulp met schulden en sanering van schulden zijn twee verschillende dingen. Probeer het eerste voordat het tweede vóór je bepaald wordt.

[ Bericht 10% gewijzigd door mgerben op 18-12-2009 00:35:13 ]

Bij schuldsanering verlies je zo goed als altijd je koophuis, hou daar rekening mee.

TS!
serieus, stop hiermee, want straks sta jij zelf dus bij de schuldsanering op de stoep, en ik kan je zeggen dat is geen pretje. Je vader zou inderdaad schuldsanering of op zijn minst budget beheer in moeten gaan. Ik heb dat zelf ook gehad een tijd terug, en het is geen pretje, maar je vader is daar echt niet te oud voor hoor, hij is nooit te oud om te leren. Hoe moeilijk het ook is, hou de hand op de knip tot ze zelf laten zien het willen op te lossen, want ze verwachten nu dus dat jij ze constant bijstaat. Je zal in het begin echt wel een boze reactie van je vader krijgen maar het is jou geld wat jij verdient en waar jij recht op heb. Je ouders zouden jou moeten steunen in plaats van andersom.
sterkte ermee iig

Het boodschappen doen voor ze, in plaats van geld toestoppen, is in ieder geval al een goed idee
verder zou je met je vader en moeder en broer om de tafel moeten gaan zitten en een lijstje moeten maken met uitgaven en inkomsten. Ik hoop dat dat niet te confronterend is voor je vader. Maak hem er bewust van dat hij je chanteerd, zeg gewoon, pa, ik voel me nogal in een hoekje gedreven, ik wil dolgraag helpen maar op deze manier maak ik het alleen maar erger.

Want zo lijkt het net alsof je iemand die verslaafd is probeert te helpen door diegene nog meer dope te geven (excuseer mijn harde woorden)

[ Bericht 29% gewijzigd door Some-Lady op 18-12-2009 08:01:59 ]

Wat een bekend verhaal.. Mijn vriend zit in een vergelijkbare situatie. Ik weet dus uit ervaring hoe moeilijk het voor jou is, want je wilt je ouders natuurlijk ook niet op een houtje laten bijten.

Het moet echter wel een keer ophouden. Mijn vriend betaalde altijd heel veel kostgeld toen hij nog thuis woonde, maar dat werd ook voor 90% opgerookt en gedronken (bier). Nu wonen wij samen, maar werd er nog steeds een maandelijkse bijdrage van mijn vriend verwacht, omdat zijn vader anders niet rond kon komen.
Uiteindelijk hebben wij besloten om geen bijdrage meer te leveren. We hebben zijn vader duidelijk gemaakt dat, als hij echt tekort heeft, maar gewoon minder moet roken en drinken. Zit 'ie dan nog echt te krap, dan willen we wel nadenken over een bijdrage, maar niet zolang hij alles wat we 'm geven besteed aan sigaretten en bier.

Het is even moeilijk, maar uiteindelijk rookt en drinkt m'n schoonvader nu echt een stuk minder. Hij komt zelf rond, al is het maar net, en af en toe springen wij een beetje bij door een keertje boodschapjes voor 'm te halen. Je kunt ook niet je hele leven lang 300 euro blijven bijdragen...

Da's inderdaad de meest voor de hand liggende oplossing: alleen nog hulp bieden onder strikte voorwaarden. Als dat niet wordt aangenomen heb je alles gedaan wat je kon doen Geld toestoppen is slechts symptoombestrijding, en daar maak je denk ik uiteindelijk meer kapot mee dan dat je er goed mee doet. Dat kan je ook helpen je over de streep te trekken.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 10:20 schreef silliegirl het volgende:
We hebben zijn vader duidelijk gemaakt dat, als hij echt tekort heeft, maar gewoon minder moet roken en drinken. Zit 'ie dan nog echt te krap, dan willen we wel nadenken over een bijdrage, maar niet zolang hij alles wat we 'm geven besteed aan sigaretten en bier.

Hoppakee hier is jou oplossing. Uiteraard moet je ook al die besparingen meenemen maar dat roken en benzine wat je zelf al meerdere keren hebt aangegeven is iets waar je het je vader mee duidelijk kan maken.

Je moet in ieder geval wel NU actie ondernemen. De schulden zullen er niet minder door worden.

Momenteel zinkt het schip en sta je toe te kijken. Doe iets voordat je PC is verkocht en je hier geen hulp meer kan zoeken!

quote:

Op donderdag 17 december 2009 23:04 schreef Adfundum het volgende:
Stel een voorwaarde als hij weer wil lenen. Zeg dat je eerst met hem rond de tafel wil zitten om zijn financiën op een rijtje te zetten anders gaat het niet door.
Zeg dat deze situatie niet normaal is, dat jij zo ook geen toekomst kunt opbouwen en dat je hem bijvoorbeeld een half jaar geeft om de boel op een rijtje te zetten.

-telefoon: via de kabel. Kost een tientje per maad plus nog een klein beetje aan belkosten.
-mobieltje liefst weg of anders prepaid. (bellen.com om voor hem het gunstigste aanbod te zoeken)
-roken, pakje per dag is wel bijna 2000¤ per jaar
-Heeft je moeder geen recht op een uitkering omdat ze arbeidsongeschikt is?
-boodschappen doen met een lijstje en alleen dat kopen, niet meer.
-Benzine: Is die auto echt nodig en niet te duur (met name de korte ritjes)
-eventuele abonnementen
-kijk eens uit voor een goedkopere zorgverzekering, daar zit ook veel verschil tussen.
-gemeente kan vaak bijdragen in bepaalde kosten bij een laag inkomen, daar hebben ze een potje voor.

Maar eerlijk gezegd denk ik dat je ouders professionele hulp nodig hebben. Zolang jij bijspringt lukt het allemaal net en dus zal de situatie niet veranderen.


zachte heelmeesters....

Dit soort dingen gaat dus niet werken als twee volwassen mensen al zover heen zijn. Wat jij of je ouders moeten doen is gewoon een koud statistiekje maken met de inkomsten en uitgaven. Vervolgens trek jij je handen eraf en kijkt hoever ze komen. Kunnen ze het echt niet bolwerken dan gaan ze de schuldsanering in en wordt het gros van de overbodige dingen opgeruimd.

Zoals hierboven al aangehaald; zachte heelmeesters.... En dat geldt helemaal voor een financiele wansituatie.

Zoals al eerder aangegeven is, heeft het toestoppen van geld blijkbaar geen effect. Vrijwel iedereen maakt het geld wat binnenkomt ook op, ongeacht hoeveel het is. Daarom is het van belang voor je ouders om inzicht te krijgen in hun inkomsten en uitgaven patroon. Zodat zij weten waar het geld heengaat, en daarmee ook direct kunnen inzien op welke posten het mogelijk is om kosten te besparen.

Dus om jouw ouders te helpen dien je met ze om tafel te gaan zitten, met bankafschriften, rekeningen, bonnetjes en alle administratie met betrekking tot hun financiën. Aan de hand van deze stukken is het mogelijk om een overzicht te maken waar het geld heen gaat. Daaraan is waarschijnlijk direct te zien hoeveel kosten ze elke maand teveel maken in verhouding tot de inkomsten.

Het verschil van te veel kosten tegenover te weinig inkomsten kun je vanaf 2 kanten aanpakken. Of de kosten verlagen, of de inkomsten verhogen. Om zo'n groot mogelijk effect ervan te hebben zul je beide kanten moeten benaderen, dus én kosten verlagen én inkomsten verhogen.

Best herkenbaar, ik ben toen ook gestopt met geld toestoppen en liet het mijn moeder zelf uitzoeken. Toen ging ze lenen van anderen, dus het is nog steeds aan de gang .

Maar ervan uit gaande dat jouw vader dat niet zal doen (mijn moeder kent geen trots), is het wellicht toch beter voor iedereen als jij de geldkraan dichtdraait. Het zal even vervelend en shit zijn en alles maar daarna kan er aan gewerkt worden..

wat een ontzettende nare manier van met je kind omgaan heeft je vader. Ipv dat hij waardeert dat je hem steeds helpt krijgt hij meer van je los door emotionele chantage, natuurlijk trap je daarin! Het geeft een enorm rotgevoel als iemand zo doet.. en tegelijkertijd wil je natuurlijk graag ze helpen maar op deze manier help je niemand; hun niet maar jezelf zeker ook niet. Hoe moeilijk het ook is, ik zou ze geen geld meer geven wat hij ook zegt, spreek met je broertje over zijn situatie ook (die zit er dus ook middenin) en help je ouders door ze te overtuigen dat ze hulp nodig hebben, buiten hun kinderen om dus.

Als ik jou was zou ik een maatschappelijk werkster inschakelen voor je ouders. Zo zorg je dat jij niet de verantwoordelijkheid krijgt over hun geldzaken, dat is veel te zwaar voor je, plus dat je vader zo z'n trots heeft.

Die maatschappelijk werker kan kijken naar wat er nog mogelijk is voor je ouders, orde uit de chaos scheppen en dan pas kan jij eventueel bijspringen. Als het duidelijk is hoeveel er nodig is en wanneer.

Er moet een structurele oplossing komen, zo gauw mogelijk, anders gaat iedereen er aan onder door.

Volgens mij heeft je vader maar 10% met schaamte te maken en 90% met gemakzucht. Waar hij zich voor zou moeten schamen is niet dat hij zijn gezin niet kan onderhouden, maar dat hij:
- de stufi/inkomsten van zijn beide kinderen praktisch tot zijn eigen inkomen rekent en er ook op die manier mee omgaat - niet voor het hoognodige, maar ook voor bv benzine of rookwaren
- de realiteit niet in wil zien van zijn eigen situatie
- de situatie van je moeder slechter maakt
- tot emotionele chantage overgaat

Jij kunt best helpen, maar doe dat dan met je kennis. Kindertjes in Afrika help je ook niet met eten, maar met kennis over hoe ze zelf eten kunnen verbouwen. Zeg tegen je vader dat je financieel op het moment niets kan missen, maar dat je wel met hem naar zijn inkomsten en uitgaven wilt kijken. Wil hij dat niet, dan kun je gewoon rustig aangeven dat je hem dan ook op geen enkele andere manier kan helpen. Je hoeft niet te zeggen dat je het niet wilt, je hoeft niet te zeggen dat je liever spaart. Beter zelfs om dat niet te doen, want dan geef je hem alleen weer een middel om druk op jou uit te oefenen, want dan heb je het dus wel, maar wil je je oude vader niet eens helpen.

Als je ouder wordt, moet je op een gegeven moment verantwoordelijkheid nemen. Jij hebt dat gedaan, hij niet. Dat is niet jouw fout. Het is fijn dat je hebt bijgesprongen zolang het kon, maar nu kun (en wil) je dat financieel niet meer doen. Je vader zal nu eens zijn verantwoordelijkheid moeten nemen.

Van een brug rijden doet hij toch niet, want daar heeft hij straks toch geen geld voor.

quote:

verder zou je met je vader en moeder en broer om de tafel moeten gaan zitten en een lijstje moeten maken met uitgaven en inkomsten. Ik hoop dat dat niet te confronterend is voor je vader. Maak hem er bewust van dat hij je chanteerd, zeg gewoon, pa, ik voel me nogal in een hoekje gedreven, ik wil dolgraag helpen maar op deze manier maak ik het alleen maar erger.

quote:

Dus om jouw ouders te helpen dien je met ze om tafel te gaan zitten, met bankafschriften, rekeningen, bonnetjes en alle administratie met betrekking tot hun financiën. Aan de hand van deze stukken is het mogelijk om een overzicht te maken waar het geld heen gaat. Daaraan is waarschijnlijk direct te zien hoeveel kosten ze elke maand teveel maken in verhouding tot de inkomsten.

Deze suggesties gaan dus never nooit werken. Een kind kan niet belerend tegen zijn ouders gaan vertellen hoe ze met hun geld moeten omgaan.
Een buitenstaander kan dat veel beter.

Ik heb nog niet het hele topic gelezen, maar één tip kan ik je wel geven:

Zolang je besluit te helpen, help dan in middelen en niet in euro's. Is er geen geld voor het eten? Haal zelf boodschappen, en geef niet het geld zodat ze zelf boodschappen kunnen doen (en ohja, nog snel een of twee pakjes shag meenemen 'nu het weer kan'). Maak zelf het geld van een acceptgiro over ipv het geld te geven waarmee je vader dat zelf kan doen.
Ga desnoods zelf die auto tanken als het nodig is zodat er niet nog iets lekkers of een pakje shag oid gekocht wordt van jouw geld.

Je moet echt stoppen. Denk eens goed na over wat er straks gaat gebeuren. Rond de tijd dat jij afstudeert gaat je vader met 'pensioen' zonder dat hij echt pensioen ontvangt. Dan hebben ze nog een stuk minder te besteden dan nu en als ze echt oud worden nemen de kosten over het algemeen toe. Dat betekent dus eigenlijk dat als je je nu niet losrukt jij (en misschien je broer) gezamenlijk je ouders blijven onderhouden. Wat weer zal betekenen dat tenzij jij enorm goed gaat verdienen, je dus de rest van hun leven zult moeten blijven sappelen en niets voor jezelf kunt opbouwen. Geen huis kopen, bijvoorbeeld. Dit gaat om zoveel meer dan om minder geld voor bier en stappen voor jou. Dit gaat over jouw toekomst. Je doet het zo goed, je neemt je verantwoordelijkheid, je doet niet wat je vader doet, je hebt het zo in je om een ander leven te krijgen dan dat van je ouders. Natuurlijk hou je van ze en het siert je dat je niet wil dat ze nog meer in de problemen komen. Maar het is wel jouw leven en je moet altijd eerst voor jezelf zorgen, niemand anders doet dat voor je!! Kies alsjeblieft voor jezelf. Het is waarschijnlijk ook het beste voor je ouders als je dat doet. Ze zullen heus niet doodgaan van de honger, ze zullen in teveel schulden komen en dan moeten ze wel in de schuldsanering en komt er eindelijk een oplossing in plaats van en stoplap.

Uiteindelijk help je de familie meer door ze geen geld meer te geven, want zolang jij het faciliteert blijven ze kloten.

Ik vind het overigens wel bijzonder triest voor jou en je broertje.