Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:13 schreef mafkees01 het volgende:
De hamvraag blijft nu: Werkt ie of zit hij de hele dag TV te kijken? Werkt ie 40 uur, of maar 2 dagen? En kan hij mentaal/fysiek ander werk aan, of doet hij het voor een mager loontje?
Onthoud dit: als het op je gezin aankomt is het het moeilijkste wat je kan doen om een stap terug te nemen, en je ziet al die doenscenario's en je weet zeker dat het fout gaat, maar dat hoéft niet. Het kan ook dat ze doorkrijgen dat ze het anders aan moeten pakken of in ieder geval niet op jou kunnen teren. En dat klinkt nu heel ongeloofwaardig, dat weet ik, maar ik weet ook uit ervaring dat het doorgaans echt zo werkt.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:18 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.
Wat betreft de kraan dichtdraaien, dat denk ik dus bij mezelf na iedere keer. Gewoon in m'n studentenkamer blijven en ze het laten uitzoeken want het helpt toch steeds niet. Maar dat is echt de doodssteek voor het gezin, wat het een moeilijke beslissing maakt.
Maar nu zit ik hier dus weer, zelf ook even totaal geen geld en morgen hebben we waarschijnlijk niks, terwijl ik alle energie even nodig hebben bij het leren voor tentamens.
Je vader zal toch moeten inzien dat met een klein inkomen er toch bezuinigd moet worden....moest ik ook toen mijn inkomen achteruit ging...is niet leuk nee...zeker niet als je zoals je vader al wat ouder bent maar is de enige oplossing....zo gaan jullie allemaal te gronde...je ouders en jij.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:18 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Hij werkt. Welisweer is de situatie eigenlijk zo ver van de norm af dat ik het ook niet helemaal precies weet. Maar hij werkt toch zeker een uur of 5 per dag, maar is voor normale banen ooit arbeidsongeschikt verklaard. Zal me niet verbazen als dat op mentale gronden is gebeurd.
Wat betreft de kraan dichtdraaien, dat denk ik dus bij mezelf na iedere keer. Gewoon in m'n studentenkamer blijven en ze het laten uitzoeken want het helpt toch steeds niet. Maar dat is echt de doodssteek voor het gezin, wat het een moeilijke beslissing maakt.
Maar nu zit ik hier dus weer, zelf ook even totaal geen geld en morgen hebben we waarschijnlijk niks, terwijl ik alle energie even nodig hebben bij het leren voor tentamens.
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:19 schreef Adolecens het volgende:
En natuurlijk wat mijn voorganger al zegt. Je moet zelf niet in de problemen komen door je vader.
Als jij de geldkraan dichtdraait redden ze het misschien niet en MOET ie wel de sanering in. Misschien is dat niet eens zo gek. Het zal op korte termijn wel frictie geven, maar op lange termijn echt wel beter. Jij moet nog een leven en kapitaal opbouwen. Op deze manier gooi je elke cent in een bodemloze put waar geen realiteitsbesef inzit.
Mee eens. Morele gronden wel, maar zodra TS de geldschieter is, heeft hij dus de macht. Hij kan/ moet voorwaarden stellen. Bekijk het andersom, kreeg jij vroeger zakgeld, als je maar hard genoeg schreeuwde omdat het alweer op was?quote:Op donderdag 17 december 2009 22:22 schreef LXIV het volgende:
Ik vind wel dat je enigzins een morele verplichting hebt om je ouders te ondersteunen, dat hebben zij immers bij jou ook jarenlang gedaan.
Maar ik zou wel eisen om hun financiën op orde te mogen brengen. Kosten die vaak slepen en veel geld kosten zijn:
- Overbodige verzekeringen (te hoge inboedel, dubbele verzekeringen, verzekeringen die elders goedkoper zijn)
- Abonnementen (krant, bladen, etc)
- Onnodig energieverbruik
- Roken/drank/etc. Maar de praktijk wijst uit dat daarop mensen eigenlijk nooit willen bezuinigen
- Een te dure auto / een te groot of duur huis, etc. Dat doet helemaal pijn om op te geven maar je maakt er wel de grootste klappers mee. In een veel kleinere auto rijden scheelt al snel honderden euro's per maand.
Bovenstaande zijn allemaal min of meer "vaste lasten" die iedere maand terugkomen. Daar moet je het denk ik van hebben.
Verder kost het hebben van leningen ook enorm veel geld natuurlijk! Het is slimmer om deze af te lossen door iets te verkopen en vanaf dan weer op te bouwen dan schuld op schuld te stapelen.
Dit is emotionele chantage. Hij maakt misbruik van je en wil je een schuldgevoel aanpraten, terwijl je vader juist diegene is die er een zooitje van maakt, niet jij.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:24 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
Maar die ouders hebben er voor gekozen om kinderen te nemen, dan weet je dat je beiden zwaar mag dokken de komende 18 jaar.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:22 schreef LXIV het volgende:
Ik vind wel dat je enigzins een morele verplichting hebt om je ouders te ondersteunen, dat hebben zij immers bij jou ook jarenlang gedaan.
Je vader gebruikt emotionele chantage en dat vind ik, zachtjes gezegd, not done voor een vader richting een kind.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:24 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
quote:Op donderdag 17 december 2009 22:27 schreef LXIV het volgende:
Je staat er van te kijken hoeveel je in kosten kunt snijden als je bereid bent wat pijn te lijden.
Ik zou toch hebben gedacht, dat na bijvoorbeeld 50 euro vorige week zaterdag, en 50 euro gisteren, we het toch qua voedsel zouden kunnen uitzingen tot volgende week. Dat lijkt me logisch, maar als ik dan het karige zie wat hij aan inkopen meeneemt en hoe snel dat allemaal opgaat, dan lijkt het merendeel weer op te gaan aan rookwaren, benzine en wat dan ook.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:27 schreef LXIV het volgende:
Je staat er van te kijken hoeveel je in kosten kunt snijden als je bereid bent wat pijn te lijden.
100 euro zou zeker moeten lukken voor de boodschappen...als je maar niet de dure A-merken koopt en een beetje bij de goedkope winkels shopt en natuurlijk niet allerlei overbodige rommel in huis haalt.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:34 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Ik zou toch hebben gedacht, dat na bijvoorbeeld 50 euro vorige week zaterdag, en 50 euro gisteren, we het toch qua voedsel zouden kunnen uitzingen tot volgende week. Dat lijkt me logisch, maar als ik dan het karige zie wat hij aan inkopen meeneemt en hoe snel dat allemaal opgaat, dan lijkt het merendeel weer op te gaan aan rookwaren, benzine en wat dan ook.
Samen met hem financieel dingen op een rijtje zetten heb ik al eens geprobeerd, om dan alleen maar te worden gerustgesteld met beloftes als ''Volgende maand krijgen we sowieso dit en dat erbij, en je broer krijgt nog eens extra stufi, dus je hoeft niks meer bij te dragen.''. Iets waar ik dus steeds intrap helaas.
Het is zelf eigenlijk een heel intelligent persoon, in het verleden heeft hij al zo vaak de belastingaangiftes ingevuld voor familieleden, zelf kent hij het systeem heel goed. Maar toch is hij ergens mentaal te onstabiel om het te handlen als we zelf in de problemen zitten, bijvoorbeeld door zelf enige verantwoordelijkheid te ontkennen als ik hem confronteer met mogelijke bezuinigingen zoals zijn rookgedrag.
Het is altijd al een karig bestaan geweest, nooit vakanties enzo, maar in de laatste 3-4 jaar is het echt ineens geimplodeerd.
Wat een moeilijke situatie en zulke dreigementen vind ik gewoon intens gemeen. Dat is pure emotionele chantage, maar wel begrijpelijk dat je daardoor overstag gaat.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:24 schreef Even_Ein_Kloon het volgende:
[..]
Dat limiet qua geduld heb ik ook echt wel bereikt eigenlijk, dus dat zal spoedig wel gebeuren. Maar toch, ik heb in het verleden wel eens getracht te zeggen dat ik echt niks kan bijdragen toen hij er eens om vroeg, wat hem dus blijkbaar zo emotioneel maakt in de trant van ''Dan rij ik wel van een brug af'' of ''Nou, hoor je het ma? Dit gezin is gewoon kapot'', dat ik dan toch maar weer toegeef aan de druk, waarna hij weer verandert in een normaal man.
Ik kan zelf inderdaad niks opbouwen. Een paar maanden geleden achtte ik mezelf nog rijk, maar dat is al lang weer vervlogen. Kleding, andere benodigdheden, het zou een riskante aankoop zijn om dat te doen.
Juist...ervaringsdeskundige?,,,,hier welquote:Op donderdag 17 december 2009 22:39 schreef LXIV het volgende:
En er is ook veel te besparen dat eigenlijk helemaal geen pijn doet. Zoals het abonnement op een krant of tijdschrift bijvoorbeeld. Vaak wordt dat aangegaan en maar heel weinig gebruikt. Je hebt internet, de Metro en de SPits, de openbare bibliotheek. Of je doet samen met de buren, dat doen ook heel veel mensen!
Leer jezelf af om cola e.d. te drinken. Als je dat twee maanden niet doet lust je het al niet meer (te zoet). Als je gewoon thee drinkt ipv cola bespaar je gemakkelijk 20 euro per week voor een gezin. En het is veel gezonder.
Doe samen met het (draadloos) internet van de buren. Spaart de helft uit.
Ontwikkel een discipline van het uitzetten van de lampen als je ergens niet bent. Schaf nutteloze tuinverlichting af. Koop spaarlampen (verdienen zich zo terug). Zet de verwarming 1,5 graad lager. Ga geen kamers verwarmen waar je helemaal niet bent overdag. Zet een uur voordat je gaat slapen de thermostaat op 15 graden. Gebruik de uit-knoppen ipv standby. Douche maximaal 10 minuten.
Koop bij de Aldi ipv de Albert Heijn. Kwaliteit is net zo goed, alleen het interieur van de winkel wat minder. Koop de groenten van het seizoen en ga nu geen peultjes eten!
Wat ook heel veel oplevert: carpoolen. Als je een behoorlijke reisafstand hebt kan dat je zó 1200 netto per jaar schelen. Heb je een kleinere reisafstand, ga dan fietsen.
Ruim de zolder leeg en verkoop alles wat je niet nodig hebt op marktplaats. Dan heb je zo een paar honderd euro om weer even te overbruggen. Investeer dat geld in isolatiemateriaal voor verwarmingsleidingen, een tochtremmer voor de brievenbus, etc.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |