[SC] 441 Waar Oh-Oh haar rug verrekt van al die zakken Lush

Barbier rekte zich uit toen hij de wekker hoorde. Naast hem hoorde hij hoe Goedendag ook wakker werd. Hij baalde dat hij nu alweer weg moest, maar dit bezoek kon hij echt niet uitstellen. Hij kroop nog even tegen Goedendag aan, en fluisterde in haar oor dat hij echt weg moest nu. Hij beloofde dat hij zou bellen, een dezer dagen. En tot zijn eigen verbazing meende hij dat ook nog. Meestal was hij na een nacht wel weer uitgekeken op een vrouw, maar dit was anders. Hij wilde haar zien, vaak zien, en nooit meer kwijt. Enigszins verward stapte hij uit bed. Dit had hij nog nooit gevoeld. Hij wist niet goed wat hij er mee aan moest, maar nu had hij belangrijkere zaken te regelen. Hij kleedde zich aan, gaf Goedendag een kus en stapte de auto in. Eens kijken wat Purple Lady te vertellen had.

Een half uur later kwam hij bij het huis van Purple Lady aan. Hij keek op zijn horloge. Hij was iets te vroeg, maar Purple Lady was meestal vroeg wakker dus hij dacht niet dat het een probleem zou zijn. Hij klopte op de deur en het duurde niet lang voor ze open deed. Zoals hij al verwachtte was ze onberispelijk gekleed, alsof het niet heel vroeg was. “Kom binnen, uit je sms dacht ik te begrijpen dat het dringend was…” Purple Lady ging hem voor de woonkamer in. Barbier wist niet goed hoe hij moest beginnen. Voorzichtig vertelde hij dat hij in opdracht van Meneer Subtiel werkte, en dat hij nu de taak had om in het verleden van Purple Lady te graven. Barbier zag dat Purple Lady even haar adem inhield van schrik, maar verder bleef haar gezicht uitdrukkingloos. “Nu komt het… Ik ben natuurlijk in dienst bij Subtiel, maar ik heb altijd een goede band met jou gehad… Vandaar dat ik dit eerst met jou wilde overleggen. Ik ben er achter gekomen dat…” Barbier werd onderbroken door het geluid van zijn mobiel. Het was Meneer Subtiel. “Ik moet deze even opnemen, sorry…” Barbier nam de telefoon op en luisterde even. “Zal ik je daar later even over terugbellen? Ik zit bij Purple Lady nu…” Hij knipoogde naar Purple Lady en hing op. “Subtiel weet natuurlijk niet dat ik dit aan jou vertel. Hij wil ineens weten wat er allemaal gebeurd is toen hij een poos weg ging 30 jaar geleden, en ik de zaken waarnam. Wat er met jou gebeurd is vooral. Daar ben ik nu naar aan het kijken.” “Purple Lady slikte even. “Dat weet je toch? En hij ook, dacht ik… Ik was toen bij mijn moeder, die was ziek…” Barbier keek haar oplettend aan. Ze ontweek zijn blik, en hij wist dat hij er goed aan had gedaan eerst naar haar te komen. Ze moest de gelegenheid hebben om uit te leggen hoe het zat. “Het zit namelijk zo, ik heb het nagekeken, en ik kwam er achter dat je moeder toen helemaal niet ziek was, sterker nog, je moeder was 10 jaar eerder al overleden… Wil je vertellen hoe het zit?”

Purple Lady keek met tranen in haar ogen naar Barbier. Ze kon bijna niet bevatten dat na al die tijd haar geheim toch nog uit zou komen. “Ik zal het je vertellen, maar… Kun je me beloven dat je niets tegen Subtiel zegt? Dit moet ik zelf aan hem uitleggen, dat ben ik aan hem verplicht.” Barbier knikte haar toe, en Purple Lady begon te vertellen.

Een paar uur later werd KKI wakker met een glimlach op zijn lippen. Hij keek naast zich en zag dat Kat5 nog lag te slapen. Voorzichtig stapte hij het bed uit en liep naar de badkamer. Na een lange douche stond hij zich net af te drogen toen hij gedempt zijn telefoon hoorde overgaan. Hij snelde naar de slaapkamer, pakte zijn telefoon en liep de badkamer weer in. Half fluisterend nam hij op; hij wilde Kat5 niet wakker maken. “Hallo?” Aan de andere kant van de lijn klonk een hakkelende stem. KKI kon niet horen wie het was, en vroeg, op boze toon fluisterend: “Wie is dit? Zeg op!”

Stoffer, die aan de andere kant van de lijn hing. Haalde diep adem en zei zijn naam. Hij hoorde de bozige toon van KKI en was bang dat dit was omdat hij wist van de dubbelrol die Stoffer gespeeld had de afgelopen tijd. Toen KKI de naam van zijn vriend hoorde werd hij al vrolijker. “Waarom zeg je dat niet gewoon joh, ik hoorde je bijna niet! Ik kan niet zo hard praten, want Kat5 ligt nog te slapen. Ik heb me toch een nacht beleefd!!!!! Het was fantastisch. Ik zeg je dit; je laten vastbinden door een vrouw kan erg fijn uitpakken!” Stoffers hart begon te bonzen. Vastbinden? Een nare herinnering kwam bij hem naar boven… Hij wist nog net aan het gesprek met KKI tot een normaal einde te brengen, voordat hij trillend op zijn bed ging zitten. Stoffer hield zichzelf voor dat hij blij moest zijn; KKI had duidelijk niet geweten dat hij eigenlijk bij de tegenstander hoorde, en dat betekende dat hij voorlopig niets te vrezen had van de groep van Meneer Subtiel. Hij was voorlopig veilig.

Hoezeer Stoffer ook zijn best deed; hij kon de opmerking van KKI niet vergeten. “je laten vastbinden door een vrouw kan erg fijn uitpakken!” KKI had duidelijk een andere ervaring dan Stoffer had. Hoewel het lang geleden was, kon Stoffer zich elk detail van die bewuste avond nog herinneren…

Het was de eerste keer dat de jonge Stoffer mee mocht met zijn oudere broers met stappen. Hij was net 18 geworden, en kon dus legaal de kroegen in. Ze zouden dit keer naar Amsterdam gaan, en Stoffer was opgewonden om deze “feeststad” nu eens van dichtbij te bekijken. Op de heenweg in de auto dronken de passagiers alvast een paar biertjes. Ook Stoffer sloeg een paar duvels achterover. Hij wilde zichzelf moed indrinken; hij was van plan om niet onder te doen voor de oudere jongens met wie hij mee was.

De eerste kroeg waar ze terechtkwamen was een oud bruin caf�. Hier, zo vertelde zijn broer hem, was het bier een stuk goedkoper, en vandaar dat ze eerst hier iets gingen drinken voordat ze naar een club gingen waar meer mensen van hun leeftijd waren. Stoffer vond alles best. Hij zou wel zien hoe het liep, voorlopig genoot hij erg van het bier dat hij kreeg.

In de club was het verschrikkelijk druk. Er werd flink gedanst, en de drankjes waren zo prijzig dat de jongens een stuk minder vaak rondjes haalden. Stoffer was echter nog wel aangeschoten genoeg om per ongeluk een meisje omver te lopen toen hij terugkwam van het toilet. Ze viel op de grond, en keek hem boos aan. Stoffer hielp haar overeind, en bood haar zijn excuses aan. “Aangenomen, mits je voor mij een drankje haalt.” Het meisje keek hem afwachtend aan. Stoffer was blij verrast; hij had sjans! Wie had dat verwacht! Hij stelde zich voor, en het meisje vertelde dat ze Kelling heette. Ze raakten in gesprek, en Stoffer kwam er achter dat het meisje net zo oud was als hij, en in Amsterdam woonde. Ze had bovendien vrijwel dezelfde hobby’s als hij, en dat terwijl zijn interesse vooral bij auto’s en voetbal lag. In eerste instantie dacht hij nog dat ze hem naar de mond praatte, maar toen ze zelfs uit kon leggen wat buitenspel inhield, was hij verkocht. Hij kon zijn geluk dan ook niet op toen ze hem vroeg om mee te gaan naar haar huis.
_{Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Enige overeenkomst met de werkelijkheid berust puur op toeval...}