Sc 396: Night Owls en ander gespuis

Een uur later wist ze het zeker; Stoffer gedroeg zich verdacht. Hij bleef zo ver mogelijk uit de buurt van de bar, en als er bediening binnen kwam zorgde hij dat hij uit beeld verdween. Klassieke Witte was daarom ook beter op het personeel gaan letten, en het viel haar op dat ook zij raar gedrag vertoonden. Sommigen probeerden duidelijk bepaalde gasten te vermijden, en achter de bar werd vooral veel gebruik gemaakt van de opschrijfboekjes op de momenten dat er niets besteld werd… Klassieke Witte twijfelde over wat ze nu moest gaan doen. Zou ze haar bevindingen met iemand delen? Ze voelde zich daar eigenlijk nog niet ervaren genoeg voor. Ze was pas sinds een paar jaar in dienst van het bedrijf van Meneer Subtiel, en een groot deel van de feestgangers was al sinds jaar en dag onderdeel hiervan. Als er echt iets aan de hand zou zijn, dan zouden zij dat toch allang in de gaten hebben gehad? Of zouden ze dat hier niet verwachten? Het huwelijk tussen Kat5 en KKI werd door vrijwel iedereen als “neutraal” iets gezien, vooral omdat Kat5 nergens mee te maken had, en KKI zich ook steeds meer alleen op de achtergrond bezig hield met de opdrachten die ze kregen. Pas op het moment dat Klassieke Witte zag dat de bruid wit wegtrok toen ze naar een van de serveersters keek, wist ze dat ze het goed gezien had. Ze moest met haar baas praten.

Kat5 schrok zich een ongeluk toen ze naar de serveerster keek die haar een schaal met hapjes voorhield. Ook al hield ze het gezicht naar beneden, dit was duidelijk de vrouw die ze al een tijdje overal waar ze kwam achter zich zag! Ze kneep KKI zachtjes in zijn hand, maar die gaf haar alleen maar een kus op haar wang, omdat hij het opvatte als teken van genegenheid. Kat5 bleef de vrouw in de gaten houden. Ineens zag ze dat de serveerster opkeek, en ze hadden oogcontact. Aan de reactie van de serveerster kon Kat5 zien dat ze zich niet vergist had; deze vrouw volgde haar, en was nu zelfs binnengedrongen bij de receptie van haar huwelijk!!! Ze keek nerveus de zaal rond, tot haar blik gevangen werd door die van Klassieke Witte. Zij knikte kort naar haar, en liep daarna naar meneer Subtiel. Kat5 haalde opgelucht adem. Gelukkig had ook iemand anders opgemerkt dat er iets niet klopte. Nu zou het vast goed komen.

Meneer Subtiel stond in een hoek van de zaal voor zich uit te staren. Hij was hier puur “omdat het hoorde”; een van zijn werknemers trad in het huwelijk met een meisje dat in het tehuis had gezeten toen hij dat nog leidde, dan kon hij het niet maken om niet op te komen dagen. Hij dacht aan de dagen dat hij nog directeur was, en aan de kinderen die hij onder zijn hoede had gehad. Daardoor moest hij onwillekeurig ook weer aan Purple Lady en de taak die hij Barbier had gegeven. Hij vroeg zich af waarom hij tot nu toe nog niets gehoord had van Barbier, meestal was hij namelijk erg snel met zijn resultaat…

Zustertje vloekte binnensmonds. Ze had de rest nog zo gewaarschuwd dat dit geen goed idee was. En ja hoor, ze was gezien door haar target. Woedend liep ze de zaal uit. In de gang deed ze het serveersterschort af en ze belde Nok-Nok.

Doelbewust liep Klassieke Witte op meneer Subtiel af. Hoe dichterbij ze kwam, hoe meer het haar opviel dat hij kracht uitstraalde. Hoewel ze wist dat hij ongeveer twee keer zo oud moest zijn als zij was, kon ze dat niet aan hem zien. Ze voelde zich op een vreemde manier tot hem aangetrokken…

“Sorry, meneer, maar kan ik u even spreken? De verschijning van Klassieke Witte in zijn blikveld liet meneer Subtiel opschrikken uit zijn gedachten. Ze stond voor hem, duidelijk een tikje nerveus maar ook vastberaden. Ze was de jongste aanwinst van het bedrijf, en tot nu toe was ze goed bevallen. Hij wist alleen niet zo heel goed wat hij van haar als persoon moest denken, want ze liet weinig los over haar priv�leven. Hij vond het vreemd dat ze nu ineens zomaar naar hem toe kwam, en het maakte hem een tikkeltje ongerust… “Wat is er aan de hand?” Snel vertelde Klassieke Witte wat ze gezien had. Meneer Subtiel keek om zich heen. “Waar is die serveerster dan?” “Ze liep net die deur uit, ik denk dat we haar wel in kunnen halen.” Gezamenlijk liepen ze naar de uitgang van de zaal. Als de overige leden van het team ze al zagen, reageerden ze niet.

In de gang vonden het schort dat Zustertje afgedaan had. Ze wilden net de hoek om slaan om verder te zoeken, toen ze een stem hoorden. “Nee, ik weet het zeker, ze heeft me herkend… Ik weet niet of de rest ook herkend is… Nee, ik kan moeilijk terug naar binnen, dan breekt de hel los… Ik… Wacht even… KUT!” Klassieke Witte en Meneer Subtiel hoorden rennende voetstappen die zich verwijderden van hen. Kennelijk had de vrouw hen ontdekt en was ze op de vlucht geslagen.

Alsof ze het hadden afgesproken zetten ze tegelijkertijd de achtervolging in. Buiten aangekomen bemerkten ze dat het inmiddels was gaan regenen. Dit weerhield ze er echter niet van om achter de vrouw aan de straat in te rennen. Ze zagen hoe hun doelwit probeerde hen af te schudden door tussen geparkeerde auto’s te slingeren in de hoop dat ze haar niet meer zouden zien. Al snel begon ze echter gewoon in een rechte lijn te rennen. Kennelijk leek ze in de gaten te hebben dat haar tactiek niet werkte, en wilde ze alleen maar wegkomen.
_{Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Enige overeenkomst met de werkelijkheid berust puur op toeval...}