quote:
Op dinsdag 17 november 2009 20:48 schreef belsen het volgende:Revolver (1966)
Rubber Soul (1965)
Help! (1965)
Let it be naked (2003)
Abbey Road (1969)
A Hard Day's Night (1964)
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (1967)
The Beatles (The White Album) (1968)
Magical Mystery Tour (U.S., 1967 / U.K., 1976)
Let it be (1970)
Beatles for Sale (1964)
Yellow Submarine (1969)
Please Please Me (1963)
With the Beatles (1963)
Past Masters 1 & 2 (1988)
Nou, even uitleg.
Revolver en
Rubber soul lopen voor de Beatles ook in elkaar over. Beide zijn platen waarop ze hun grens aan het verleggen waren. Revolver is het rauwe, Rubber soul het zachte, maar beide een andere kant van dezelfde medaille. Hetzelfde geldt voor
Help!, waar ook al een aantal prachtige nummers, als You've got to hide your love away, It's only love, You like me too much, op stonden.
Let it be naked laat de Beatles horen zoals ze waren. Op dit album staan zeg maar de outtakes van alle Let it be sessies, die niet zijn opgenomen op Abbey Road. Het album laat de eerlijke versies horen van pracht nummers als The long and winding road, Two of us, For you blue en I dig a pony.
Abbey road, dezelfde sessies, maar dan helemaal uitgewerkt en, dare I say it, uitgemolken.
A hard day's night, het eerste album met enkel eigen nummers, een aantal erg leuke nummers. Van de rock 'n' roll albums vind ik dit, mede doordat de singles er voor de verandering eens op staan, de leukste. Ook het feit dat het allemaal echte Beatle-liedjes zijn, speelt wat mij betreft mee.
Sgt. Pepper, natuurlijk een flink aantal goede nummers, maar too much voor mij om echt in de top te komen. Wel goed beluisterbaar.
The Beatles had er misschien wel boven gemoeten, maar is gewoon te veel om af te luisteren en te vaak waaiert het album naar kanten, waar het beter niet naartoe gemoeten had. Je hoort ook gewoon de ruzies en gemakzucht er tussen door, een compromis plaat. Geweldige nummers op
Magical Mystery Tour, maar niet echt een album en te veel zwakke punten.
Let it be, tja, zie Let it be naked, maar dan plat geproduceerd, gevoelloos, sterker nog bij vlagen gewoon dingen verrot gemixt en dat voor iemand, die toch bekend stond als topproducer. Ik zet hem, sinds Let it be naked, nooit meer op.
Beatles for sale, een paar goede nummers, I'm a loser, I'll follow the sun, Eight days a week, tillen dit album hoger dan hij had moeten staan, want verder zijn de covers laf en ondermaats.
Yellow submarine, leuke outtakes, maar al met al totaal geen album. Hey bulldog en It's only a northern song maken het interessant, maar het is te weinig. Om nog maar te zwijgen van de 'soundtracknummers' van George Martin.
Please please me en
With the Beatles heb ik niks mee. Een paar aardige covers, maar alle goede Beatle-nummers verschenen op single.
Past Masters is een verzamelaar van singles en ep-tracks. Hoewel er genoeg te luisteren is, zijn het gedrochten van albums. Ze zeggen niks, omdat ze geen best-of, geen single verzamelaar, of wat dan ook zijn. Het zijn dragers om de laatste officiele restjes ergens een plekje te geven, maar qua album ver onder de maat.