Boek aan het schrijven

ik heb een klein beginnetje geschreven.
zal ik het hieropzetten? Dan kunnen jullie zeggen of een beetje goed bezig ben.

1. 5 jaar geleden heerste er een grote oorlog tussen het het land Kreym en het land Daruca.
Koning Kanayk had ineens Daruca aangevallen, maar ze wisten de aanval af te slaan en namen Kanayk en zijn troepen gevangen.
Ze werden opgesloten in een gevangenis waar ze nooit uit konden ontsnappen. Als het ze om de een of andere reden zou lukken om de tralies door te breken zou er een regen van pijlen uit de muur geschoten worden. Dat gebeurde alleen niet als de poort met de sleutel werd geopend. Echter de sleutel is kwijtgeraakt.

2. 5 jaar later
Shalath zat net op zijn troon toen zijn bediende een dwerg van ongeveer 1 meter 20 binnen kwam.
Koning we hebben de sleutel nergens kunnen vinden. Ik moet die sleutel hebben dacht Shalath. Ik heb Kanayk en zijn troepen nodig om Galosha over te nemen. De hoofdstad Valeche is de grootste economische stad in de wereld. En er zijn heel veel goudmijnen. Ik moet dat land hebben.

3. Karak was net aan het oefenen met boogschieten toen er een man ineens aankwamgelopen. Karak en zijn leraar Senga moeten bij de koning komen zij hij. Senga kwam net hun hut uit. Wat moeten we daar doen? Ik heb geen idee maar het was dringend.
Even later stonden ze voor de troon van de koning. Ik heb jullie laten komen voor een belangrijke opdracht. Jullie kunnen je vast wel de oorlog van 5 jaar geleden nog herinneren. Ze knikte. Kanayk en zijn troepen zijn toen gevangen genomen en opgesloten. Maar de sleutel waarmee de kerker kon worden opengemaakt was kwijtgeraakt. Maar ik heb hem weer gevonden en ik heb een opdracht voor jullie. Ik wil dat jullie het gebergte over gaan en daar de boot nemen naar Galosha. Jullie vragen of jullie naar de koning mogen en geven hem de sleutel. Hier is hij en hij gaf hem aan Senga. Wees er heel erg voorzichtig mee. Shalath wil namelijk Kanayk bevrijden om Galosha over te nemen.

Senga mogen we eigenlijk mensen meenemen. Ja dat denk ik wel. Zal ik aan Fariam vragen of hij mee wil. Fariam is de beste vriend van Karak. En hij is een ridder in opleiding. Karak zelf is een boogschutter in opleiding. Zijn meester Senga is een heel ervaren boogschutter. Is goed ik vraag mijn vriend Tanath of hij mee wil we kunnen wel een goede ridder gebruiken. Karak ging op weg. Nog honderd meter lopen dan was hij bij Fariam.
Hee Fariam. Hoi. Fariam Senga en ik zijn op een missie gestuurt om een sleutel ergens heen te brengen. Wil je mee gaan? Ja is goed.
Oke morgen ochtend vertrekken we. Oke ik zal klaar staan.

wat vinden jullie?
let niet op de spelfouten enz.

quote:

1. 5 jaar geleden heerste er een grote oorlog tussen het het land Kreym en het land Daruca.
Koning Kanayk had ineens Daruca aangevallen, maar ze wisten de aanval af te slaan en namen Kanayk en zijn troepen gevangen.
Ze werden opgesloten in een gevangenis waar ze nooit uit konden ontsnappen. Als het ze om de een of andere reden zou lukken om de tralies door te breken zou er een regen van pijlen uit de muur geschoten worden. Dat gebeurde alleen niet als de poort met de sleutel werd geopend. Echter de sleutel is kwijtgeraakt.

2. 5 jaar later
Shalath zat net op zijn troon toen zijn bediende een dwerg van ongeveer 1 meter 20 binnen kwam.
Koning we hebben de sleutel nergens kunnen vinden. Ik moet die sleutel hebben dacht Shalath. Ik heb Kanayk en zijn troepen nodig om Galosha over te nemen. De hoofdstad Valeche is de grootste economische stad in de wereld. En er zijn heel veel goudmijnen. Ik moet dat land hebben.

3. Karak was net aan het oefenen met boogschieten toen er een man ineens aankwamgelopen. Karak en zijn leraar Senga moeten bij de koning komen zij hij. Senga kwam net hun hut uit. Wat moeten we daar doen? Ik heb geen idee maar het was dringend.
Even later stonden ze voor de troon van de koning. Ik heb jullie laten komen voor een belangrijke opdracht. Jullie kunnen je vast wel de oorlog van 5 jaar geleden nog herinneren. Ze knikte. Kanayk en zijn troepen zijn toen gevangen genomen en opgesloten. Maar de sleutel waarmee de kerker kon worden opengemaakt was kwijtgeraakt. Maar ik heb hem weer gevonden en ik heb een opdracht voor jullie. Ik wil dat jullie het gebergte over gaan en daar de boot nemen naar Galosha. Jullie vragen of jullie naar de koning mogen en geven hem de sleutel. Hier is hij en hij gaf hem aan Senga. Wees er heel erg voorzichtig mee. Shalath wil namelijk Kanayk bevrijden om Galosha over te nemen.

Senga mogen we eigenlijk mensen meenemen. Ja dat denk ik wel. Zal ik aan Fariam vragen of hij mee wil. Fariam is de beste vriend van Karak. En hij is een ridder in opleiding. Karak zelf is een boogschutter in opleiding. Zijn meester Senga is een heel ervaren boogschutter. Is goed ik vraag mijn vriend Tanath of hij mee wil we kunnen wel een goede ridder gebruiken. Karak ging op weg. Nog honderd meter lopen dan was hij bij Fariam.
Hee Fariam. Hoi. Fariam Senga en ik zijn op een missie gestuurt om een sleutel ergens heen te brengen. Wil je mee gaan? Ja is goed.
Oke morgen ochtend vertrekken we. Oke ik zal klaar staan.

Zoals jullie zien duurt ieder hoofdstuk heel erg kort weten jullie hoe ik dit langer kan maken?

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 14:09 schreef antidood het volgende:
wat vinden jullie?
let niet op de spelfouten enz.

Waarom heb je die spelfouten er dan niet eerst uitgehaald? Je wilt toch een goede indruk maken met je tekst, niet zomaar iets neerkwakken waar slecht over na is gedacht? Heb je het uberhaupt zelf teruggelezen nadat het "af" was?

Sorry, ik kwam niet verder dan halverwege. Lees de interpunctie regels eens, vooral voor dialogen, en verdiep je in het fenomeen "show don't tell". Het is onmogelijk om mee te leven met het verhaal en de personages, omdat je alles van buitenaf vertelt, niet van binnenuit. Het leest als een samenvatting, niet als een verhaal.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 10:34 schreef Xessive het volgende:

[..]

Ja...dat mag ik hopen. Anders wordt het zo'n onsamenhangend geheel.

Maar eerlijk gezegd vind ik een jaar helemaal niet zo lang. Zeker niet als je het als hobby naast je andere werk doet. Je doet het toch voor de lol? Of gaan we hier allemaal voor de bestsellers?

Niet voor de lol, niet voor de bestseller. Maar er zit iets in mijn hoofd, en dat moet er gewoon een keer uit.

Nah. Misschien moet ik maar eens beginnen met 20 minuten per dag gewoon voor me uit te typen.

<begint>.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 20:43 schreef _Arual_ het volgende:
Nah. Misschien moet ik maar eens beginnen met 20 minuten per dag gewoon voor me uit te typen.

Zo ben ik nu ook begonnen. Ik type alles wat ik bedenk en wat mijns inziens in het verhaal past. Ik weet nu al dat ik uiteindelijk waarschijnlijk heel wat zal gaan schrappen en bijschaven, maar dat komt dan wel. Eerst maar eens een verhaal op papier zien te krijgen.

Ik heb me ook voorgenomen om deze week minimaal 500 woorden per dag te schrijven. Dat lijkt weinig, maar ik moet het vooral hebben van mijn treinreis en de avonduren.

En ik moet me ook wat minder laten afleiden door internet, MSN, en zo .

Damart, schrijf je in de trein dan op papier of op een laptop ?

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 21:26 schreef Tha_Erik het volgende:
Damart, schrijf je in de trein dan op papier of op een laptop ?

Vroeger gebruikte ik daar een schrift voor. Maar het was dubbel werk om dat weer over te typen, dus sinds vorig jaar gebruik ik een laptop .

En stoor je je niet aan mensen die mee gaan zitten lezen als ze naast je zitten ?

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 21:29 schreef Tha_Erik het volgende:
En stoor je je niet aan mensen die mee gaan zitten lezen als ze naast je zitten ?

Nee hoor. Ik ga vanwege (het gebrek aan) beenruimte meestal toch schuin zitten, blijkbaar wil niemand dan naast me zitten . En als er wel iemand naast me gaat zitten, dan zit ik vaak zo opgepropt dat typen of schrijven sowieso wat minder handig gaat.

Nou, ik heb 20 minuten getikt daarstraks. Gewoon willekeurig zonder na te denken over het verhaal dat in mijn hoofd zit. Het associeert wel lekker verder, dus misschien voorlopig eens een tijdje volhouden zonder het idee dat er ook iets van een logische lijn in meot zitten.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:28 schreef Biancavia het volgende:

[..]

"Zelfs de langste reis begint met de eerste stap." Confucius 551 BC - 479 BC.

Al schreef ik maar 1 zo'n zin!

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:30 schreef _Arual_ het volgende:

[..]

Al schreef ik maar 1 zo'n zin!

Flink veel kroepoekpakken bestuderen.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:35 schreef I.R.Baboon het volgende:

[..]

Flink veel kroepoekpakken bestuderen.

2 reizen naar Azië hebben me niet geholpen.

Of, zoals wijlen mijn oudtante zei toen ik vertelde dat ik naar Japan ging: Japan? Die spleetogen? Ik moet er niet aan denken meiske. Drie weken nasi, saté en kroepoek eten. Zorg dat je niet dik wordt!

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:28 schreef Biancavia het volgende:

[..]

"Zelfs de langste reis begint met de eerste stap." Confucius 551 BC - 479 BC.

Alle goeie shit is al geschreven .

Daar waren ze in het postmodernisme ook al achter, dat alles wat geschreven wordt niets meer is dan een herhaling van wat al geschreven is.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:42 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle goeie shit is al geschreven .

Ja, dat is ook mijn excuus.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:42 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle goeie shit is al geschreven .

Ja...vooral knap dat die Confucius al zo goed Nederlands sprak in die tijd.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:57 schreef Xessive het volgende:

[..]

Ja...vooral knap dat die Confucius al zo goed Nederlands sprak in die tijd.

Volgens mij liepen wij hier nog rond in berenvellen of zo.

Wat me terugbrengt naar het stukje dat ik vanavond in 20 minuten schreef, want dat ging over Neanderthalers en bontmutsen.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:42 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle goeie shit is al geschreven .

Maar nog niet op mijn manier

Je brengt me op de een of andere manier op een idee... Tenmisnte, niet om een boek te schrijven, maar ik wil nu in al mijn afbeeldingsmappen een verslag schrijven van de gebeurtenis waar de foto's zijn gemaakt (vakanties, feesten, school, verjaardagen, sport, etc.).

Bedankt!
En jij succes met schrijven.

Zo'n wedstrijdje voor fokkers lijkt me wel leuk.

quote:

Op donderdag 11 februari 2010 14:59 schreef Biancavia het volgende:
Joechei!
Slingers, taart en limonade!

De allereerste complete versie van mijn manuscript is officieel af.

Elf weken, ontzettend veel uren, liters zweet, heel veel koekjes en en 48.175 woorden.

Wat goed! En wat snel

Heb je nog tips? Ik bedoel: heb je deze eerste versie uit de losse pols geschreven, of met een schema? Heb je veel aan de tekst geslepen of ging het in deze versie vooral om de kwantiteit (waarbij de kwaliteit er natuurlijk al in zit, maar nog niet in de perfecte vorm)? En moeilijke stukken, heb je die overgeslagen of toch maar meteen geschreven? Hoeveel versies worden het uiteindelijk, denk je?

Hoe gaat het met jouw sneltreinvaart roman, Nadine?

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 01:05 schreef wonderer het volgende:
Hoe gaat het met jouw sneltreinvaart roman, Nadine?

Slecht

Het lijkt wel of het leven er steeds tussen moet komen als ik een boek wil schrijven; de vorige keer overleed mijn moeder, nu ligt mijn vader op sterven. Zo slepen we ons voort. Ik heb op dit moment eigenlijk helemaal geen zin meer in dat boek, maar misschien begint het vanzelf weer te borrelen. Ik heb wel liedjes geschreven, of songteksten, en dat vind ik ongelooflijk leuk en inspirerend. Dat kan ik ook 'tussendoor' doen, dus bij wijze van afleiding.

Het project ligt noodgedwongen even stil, maar ik zal er binnenkort toch aan moeten geloven. Dat is het nadeel van een contract Ik zal jullie op de hoogte houden

Kut voor je ... sterkte met je vader enzo...

Dat zijn niet de minste zaken die er tussen komen. Sterkte, inderdaad, ook met het schrijven als je dat binnenkort weer oppakt.

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 07:14 schreef p-etr-a het volgende:
Dat zijn niet de minste zaken die er tussen komen. Sterkte, inderdaad, ook met het schrijven als je dat binnenkort weer oppakt.

Dank jullie wel.

Ik heb het idee dat ik het schrijven wel weer móet oppakken binnenkort, en dat maakt het meteen zo'n opgaaf. Maar dat ligt nu natuurlijk aan de omstandigheden. Bij mijn vorige boek heb ik het schrijven juist ervaren als een aangename vlucht (uit de realiteit), maar het probleem met dit boek is dat het nog niet serieus op gang is gekomen. En dan is schrijven vooral keihard werken. Dat breng ik nu even niet op. Maar het is, nu de deadline-druk alleen maar toeneemt, wel goed om te lezen dat Biancavia in 3 maanden zo'n enorme prestatie heeft geleverd

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 09:15 schreef Biancavia het volgende:
Dat is inderdaad zeer vervelend, Nadine. Begrijpelijk dat je hoofd er even niet naar staat.
Hopelijk kun je over een tijdje toch de draad weer oppakken.

Wat je vragen betreft: Ik heb niet met een schema gewerkt. Ik had alleen het begin en een vaag idee waar ik naar toe zou gaan, de rest heeft zichzelf ingevuld.
Ik heb nog niet veel aan de tekst zelf zitten sleutelen, alleen wel de eerste pagina is precies zoals ik hem hebben wil.
Voor de rest heb ik voornamelijk alleen maar door zitten typen. Ik ben er nog een keer doorheen gegaan om rare fouten en zinconstructies eruit te halen (ik had geloof ik zo'n vijftig keer het woord 'tenminste' erin staan en tenminste tachtig keer 'zo'n' ).

Moeilijke stukken heb ik niet echt overgeslagen, wel een paar stukken die naar mijn idee saai waren. Die heb ik tijdens het schrijven globaal beschreven en op een later moment meer ingevuld, maar daar moet ik nu ook nog het nodige aan veranderen.

Verder heb ik aan het eind nog een soort achtergrond voor de gemenerik van het verhaal gemaakt en dat viel ook bepaald niet mee. Daar ben ik ook nog allerminst tevreden mee, moet nog heel veel aan gebeuren.
Ik weet ook nog niet of de vorm van hoe ik het nu in het verhaal gezet heb wel goed genoeg werkt.

Hoeveel versies het uiteindelijk worden? Geen idee! Ik heb een paar dagen terug versie 1 uitgeprint en die ligt keurig op een stapel van 122 pagina's op mij te wachten om bekrast, doorgehaald en vol onleesbare lettertjes volgeschreven te worden, maar ondertussen heb ik in het Word-document ook alweer een en ander zitten te veranderen...

Het klinkt goed

Eigenlijk zou je nu het geduld moeten opbrengen om die 122 velletjes een tijdje (drie weken?) in een donkere la te leggen. Die la moet natuurlijk op slot Het is afschuwelijk en heel pijnlijk om na die pauze je eigen tekst door te lezen - dat is tenminste mijn ervaring - maar het is belangrijk om afstand te scheppen. Je kunt je tekst dan in onbevangenheid lezen. Volgens mij blijft er op die manier méér intact van je manuscript dan wanneer je nu meteen (met een overvol hoofd) begint te lezen en te schrappen.

quote:

Ik vind het geen verhaal. Het is zoals wonderer zegt meer een samenvatting.

ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?

@ antidood
veel schrijven, herschrijven en daarna nog eens herschrijven. En een paar uur lezen per dag.

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 15:57 schreef antidood het volgende:

[..]

ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?

Leen of koop een schrijfboek waar de basis wordt uitgelegd.

quote:

Op woensdag 17 februari 2010 15:57 schreef antidood het volgende:

[..]

ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?

Misschien iets geks: kun je niet eens met je leraar Nederlands praten?

Ik was bar slecht in zinsontleding en grammatica, en om mijn cijfers voor die onderdelen te compenseren, mocht ik zoveel opstellen inleveren als ik maar wilde. Die beoordeelde hij dan wel streng, en met veel opbouwende kritiek. Ik weet niet of jouw leraar Nederlands ook zo'n enthousiasteling is, maar het zou zomaar kunnen.

(Door dat vele schrijven kwam het met zinsontleding en grammatica ook nog goed, en dat was toch maar mooi meegenomen!)

Hee bedankt voor jullie tips

quote:

Misschien iets geks: kun je niet eens met je leraar Nederlands praten?

Ik was bar slecht in zinsontleding en grammatica, en om mijn cijfers voor die onderdelen te compenseren, mocht ik zoveel opstellen inleveren als ik maar wilde. Die beoordeelde hij dan wel streng, en met veel opbouwende kritiek. Ik weet niet of jouw leraar Nederlands ook zo'n enthousiasteling is, maar het zou zomaar kunnen.

(Door dat vele schrijven kwam het met zinsontleding en grammatica ook nog goed, en dat was toch maar mooi meegenomen!)

Ja dat doe ik soms al

okee, even een schaamteloze crosspost van mijn topic: Zelf een boek schrijven aangezien ik niet wist dat er al een topic over liep

Okee, heb nu tot en met de 2e hoofdstuk geschreven
hier een link (rapidshare)
http://rapidshare.com/files/351583014/Ermac.docx

Zo. Ik heb ook weer 20 minuten zitten tikken.

Gisterenavond schoot het ineens op met schrijven. Ik had mezelf deze week als doel gesteld om iedere dag minimaal 500 woorden te schrijven. Alleen eergisteren redde ik dat niet. Gisteren had ik de trein al wat zitten typen, maar gisterenavond wilde ik het hoofdstuk toch even afmaken. Voor ik het wist was ik 2.000 woorden verder .

Maar ik schrijf ook nog vooral op wat op dat moment in me op komt. Ik probeer zo min mogelijk terug te lezen, omdat ik dan eigenlijk alweer wil gaan herschrijven. Ik weet nu ook al dat van wat ik tot nu toe heb geschreven, een hoop zal worden aangepast, voordat ik er zelf tevreden genoeg over ben. Maar het bevalt tot nu toe wel, het verhaal min of meer zichzelf laten vertellen.

Ik kom in ieder geval een stuk makkelijker vooruit dan het boek dat ik even naast me neer heb gelegd. Dat wilde ik toch in een te vroeg stadium te goed doen. Maar voor dat verhaal heb ik in 5 jaar zo'n 12.000 woorden op papier gekregen, nu zit ik in 3 weken al op 9.400.

Overigens heb ik nu ook wel profijt van het luisteren naar andere mensen. Als iemand over een ervaring of geberutenis vertelt, dan blijft daar vaak aardig wat van hangen bij mij. En dat levert nu toch ook wel aardig wat inspiratie op voor gebeurtenissen in het verhaal.

_{Mocht mijn vader het verhaal ooit lezen, dan zal ik na die scene van gisteren vast wel gecorrigeerd worden omdat ik zijn jeugdavontuur niet 100% correct heb weergegeven .}

Mijn eerste 500 woorden staan op het papier. Het is niet veel, maar toch. En het willen herschrijven meteen al is verschrikkelijk .

Overigens loop ik ook altijd enorm vast op namen, en in dit geval,, de plaatsnaam voor mijn fictieve dorp .

Nog niet. Misschien komt het wel nooit aan bod . Maar het hele verhaal speelt zich grotendeels in dat dorp af.

Ik denk dat ik mijn laptop maar de trein in neem, misschien dat ik nog tot wat woorden kom onderweg .

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 09:57 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Is het van belang?
Ik heb er omheen weten te schrijven. Geen plaatsnamen gebruikt.

Ik gebruik tot nu toe ook alleen beschrijvingen, geen namen. Het gevaar van een echte plaatsnaam is dat je om het geloofwaardig te houden weinig speelruimte hebt m.b.t. de werkelijke indeling van het dorp en omgeving. En ook fictieve namen kennen een gevaar, namelijk dat een te vergezochte of overduidelijk niet bestaande plaatsnaam de geloofwaardigheid van het verhaal kan aantasten.

Bestaande plaatsen in de omgeving noem ik overigens wel gewoon. Maar daar speelt het verhaal zich ook niet af, al is het wel mogelijk om mijn eigen woonplaats aan te wijzen als de plaats waar het zich afspeelt (en daar is het dorp van mijn hoofdpersoon ook grotendeels op gebaseerd ).

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 10:06 schreef DaMart het volgende:

[..]

Ik gebruik tot nu toe ook alleen beschrijvingen, geen namen. Het gevaar van een echte plaatsnaam is dat je om het geloofwaardig te houden weinig speelruimte hebt m.b.t. de werkelijke indeling van het dorp en omgeving. En ook fictieve namen kennen een gevaar, namelijk dat een te vergezochte of overduidelijk niet bestaande plaatsnaam de geloofwaardigheid van het verhaal kan aantasten.

Bestaande plaatsen in de omgeving noem ik overigens wel gewoon. Maar daar speelt het verhaal zich ook niet af, al is het wel mogelijk om mijn eigen woonplaats aan te wijzen als de plaats waar het zich afspeelt (en daar is het dorp van mijn hoofdpersoon ook grotendeels op gebaseerd ).

hehe, daarom schrijf ik maar fantasy. gewoon random letters achter elkaar plakken voor plaatsnamen en namen in het algemeen

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 10:21 schreef Bensel het volgende:

[..]

hehe, daarom schrijf ik maar fantasy. gewoon random letters achter elkaar plakken voor plaatsnamen en namen in het algemeen

Tot je tijdens je boekpresentatie een stukje moet voorlezen en je de namen niet uit je bek krijgt

Mijn boek speelt zich in Ridderkerk en Rotterdam af (en een stukje in Arnhem), maar afgezien van een paar "landmarks" heb ik alles verzonnen. Wel bestaande straatnamen gebruikt, maar de beschrijving van de huizen zal ongetwijfeld niet kloppen, want ik ben er niet geweest. Gewoon van googlemaps geplukt. Uiteindelijk zullen alleen mensen die Ridderkerk kennen het weten en ik denk niet dat dat er veel zullen zijn

google maps & google view . Heel handig

quote:

Op vrijdag 19 februari 2010 17:44 schreef CherryLips het volgende:
google maps & google view . Heel handig

Inderdaad. Ik kan de plattegrond van Ridderkerk inmiddels zo uittekenen

Dat is natuurlijk wel een idee, want mijn fictieve dorp moet wel (in mijn hoofd in ieder geval) een beetje een indeling krijgen. Dan kan ik ook gewoon globaal een ander dorpje stelen . In de trein trouwens weer aan 500 woorden gekomen.

Kennen jullie dat? Dat je na 9.400 woorden gaat twijfelen of je wel vanuit het juiste perspectief schrijft?

Ik ben nu begonnen in het ik-perspectief, dus de hoofdpersoon vertelt achteraf het verhaal. Nu heb ik van het weekend een boek over schrijven gelezen, waarin werd gezegd dat voor de spanning van een verhaal, perspectiefwisselingen een goed instrument zijn.

Nadeel van het ik-perspectief is echter dat perspectiefwisselingen wat lastig zijn. Tenzij de ik-persoon ineens iemand anders is. En als ik de hoofdpersoon op het randje van de dood laat balanceren, wat hij zelf achteraf vertelt, dan laat de uitkomst zich raden .

Ik twijfel dan ook of dit wel het juiste perspectief is. Op zich maakt het een verhaal ook wel levendiger om af en toe het verhaal vanuit iemand anders te vertellen.

Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen. De verteller weet meer dan de lezer, wat toch ook spanning met zich meebrengt. En je wordt als lezer nog iets persoonlijker bij de hoofdpersoon betrokken omdat je het verhaal vanuit zijn oogpunt ziet en niet vanuit het oogpunt van een alwetende verteller. En als er geen perspectiefwisselingen zijn, dan weet je ook net zo veel als de hoofdpersoon op dat moment. Zo heeft mijn hoofdpersoon een brief gekregen, maar hij weet niet van wie. Als lezer weet je dat dus ook niet, wat toch ook wel weer een zekere spanning met zich meebrengt.

Al met al toch nog wel even iets om over na te denken voor me, dus. Maar door het alleen al even met jullie te delen, heb ik in ieder geval alle voors en tegens even kunnen benoemen. Want elk perspectief heeft zo zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, natuurlijk...

quote:

Op maandag 22 februari 2010 20:34 schreef DaMart het volgende:
Kennen jullie dat? Dat je na 9.400 woorden gaat twijfelen of je wel vanuit het juiste perspectief schrijft?

Ik ben nu begonnen in het ik-perspectief, dus de hoofdpersoon vertelt achteraf het verhaal. Nu heb ik van het weekend een boek over schrijven gelezen, waarin werd gezegd dat voor de spanning van een verhaal, perspectiefwisselingen een goed instrument zijn.

Nadeel van het ik-perspectief is echter dat perspectiefwisselingen wat lastig zijn. Tenzij de ik-persoon ineens iemand anders is. En als ik de hoofdpersoon op het randje van de dood laat balanceren, wat hij zelf achteraf vertelt, dan laat de uitkomst zich raden .

Ik twijfel dan ook of dit wel het juiste perspectief is. Op zich maakt het een verhaal ook wel levendiger om af en toe het verhaal vanuit iemand anders te vertellen.

Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen. De verteller weet meer dan de lezer, wat toch ook spanning met zich meebrengt. En je wordt als lezer nog iets persoonlijker bij de hoofdpersoon betrokken omdat je het verhaal vanuit zijn oogpunt ziet en niet vanuit het oogpunt van een alwetende verteller. En als er geen perspectiefwisselingen zijn, dan weet je ook net zo veel als de hoofdpersoon op dat moment. Zo heeft mijn hoofdpersoon een brief gekregen, maar hij weet niet van wie. Als lezer weet je dat dus ook niet, wat toch ook wel weer een zekere spanning met zich meebrengt.

Al met al toch nog wel even iets om over na te denken voor me, dus. Maar door het alleen al even met jullie te delen, heb ik in ieder geval alle voors en tegens even kunnen benoemen. Want elk perspectief heeft zo zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, natuurlijk...

In het ik-perspectief kunnen er ook twee karakters zijn: de ik die het verhaal vertelt (meestal een alwetende verteller) en de ik waarover hij spreekt. Die verteller kun je eigenlijk niet vergeten bij dit perspectief. Als de verteller geen andere functie heeft dan de gebeurtenissen op een rij zetten, dan zou ik altijd voor het hij/zij perspectief gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Xessive op 22-02-2010 23:13:07 ]

Je kunt ook vanuit de derde persoon vertellen zonder dat het een alwetende verteller wordt. En als alwetende verteller kun je natuurlijk sowieso kiezen wat je wel en niet laat weten. Ik schrijf in de derde persoon, maar de lezer weet alleen wat de hoofdpersoon weet. Dit betekent onder andere dat de waarneming gekleurd is. Bekender voorbeeld hiervan is Harry Potter. je kijkt door zijn ogen en zijn mening (over bijvoorbeeld Snape) kleurt de waarneming, waardoor je als lezer ook automatisch denkt dat hij de slechterik is.