LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Op zich was het niet eens zozeer passief. Maar in de eerste alinea's introduceerde ik al te veel personen. De hoofdpersoon, haar moeder en toen ineens haar opa... en dat binnen een halve pagina. Dat is toch wat snel volgens de man van de uitgeverij. En in de eerste alinea refereerde ik aan de mythe over Alkyone en Keyx. Alleen is de kans dat mensen die mythe niet kennen en dus al snel afhaken erg groot. Dus daar ben ik in gaan schrappen.quote:Op maandag 28 december 2009 00:13 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Bij mij beginnen meteen bellen te rinkelenIk heb hetzelfde probleem: teveel informatie weggeven in het begin. Op zich is dat natuurlijk logisch, want je hebt het verhaal uitgedacht en in de beginhoofdstukken wil je zoveel mogelijk spuien. Ik weet niet of het bij jouw manuscript ook zo werkt, maar bij het mijne komt het erop neer dat sommige alinea's gemakkelijk hoofdstukken kunnen worden. Met andere woorden: ik geef in een paar zinnen een belangrijke gebeurtenis weg, terwijl die gebeurtenis op zichzelf gewoon een compleet verhaal is.
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel, maar zelf noem ik het altijd 'passief' versus 'actief'. Als je teveel informatie weggeeft in korte tijd, is het een passieve tekst. Je vertelt het verhaal alsof het gaat om een samenvatting. Daar moet meer actie bij - de lezer moet zo'n passage voor zich zien als een film, en zo moet je het dus uitschrijven, compleet met dialoog, beschrijvingen van de omgeving, mensen die zich verplaatsen etc., zodat de gebeurtenis snelheid krijgt.
Maar bij het herschrijven bedacht ik inderdaad ook wel dat een verhaal dat in een alinea werd verteld, later beter tot zijn recht zou komen, bijvoorbeeld in een eigen hoofdstuk.
Maar ik moet ook maar eens kijken hoe ver ik al was met herschrijven. Dat rond ik dan eerst af en daarna ga ik weer verder. En misschien is het niet eens zo'n slecht idee om, als ik een ander idee krijg, ik daar ook alvast mee begin en het huidige verhaal even laat liggen. Als het schrijven van het andere verhaal me makkelijker afgaat, dan moet ik daar misschien eerst mee verder gaan
.Ik heb het plot al uitgeschreven toen ik het aan een redacteur ging voorleggen. Alleen zijn er nog wel wat gaten die ik al schrijvende wil opvullen. Ik weet globaal wat er gaat gebeuren, maar in detail bedenk ik nog wel. En het is een plot waar ik al sinds 2004 mee bezig ben, en dat zich in mijn hoofd ook is blijven doorontwikkelenquote:
Is het geen idee om je plot eerst uit te schrijven, DaMart, zodat het plot in ieder geval goed is voor je begint?
.
Ja, misschien kun je het dan beter even laten liggen.
Het 'plot' van het verhaal dat ik nu aan het schrijven bent stamt ook uit 2006, en toen kwam ik niet verder dan het tweede hoofdstuk, omdat het voor m'n gevoel vastliep.
Het 'plot' van het verhaal dat ik nu aan het schrijven bent stamt ook uit 2006, en toen kwam ik niet verder dan het tweede hoofdstuk, omdat het voor m'n gevoel vastliep.
Ja, die met de ballen in de bek.
Goed. Het verhaal is min of meer geschreven. Het heeft nu in totaal bijna 38.500 woorden.
Er zitten nog wat stukjes in die ik 'op moet vullen', die ik dus in het proces overgeslagen heb, maar daarmee ga ik niet tot de 50.000 komen.
Verder heb ik er absoluut geen voldaan gevoel van. Sterker nog, ik word er nerveus van, omdat ik weet dat ik echt het complete document wil gaan herschrijven. Dit is puur op het woordgebruik, zinnen die niet lekker lopen, enzovoort.
Ook qua inhoud schort het nog aan het een en het ander. Ik heb bovendien een zeer sterk
-gevoel bij het 'plot'. Wat zijn in vredesnaam de motieven van diegene 'die het gedaan heeft'? Ik weet het zelf niet eens, hoe moet dit dan bij een lezer overkomen?
Het komt voor mijn gevoel allemaal nogal gekunsteld en ongeloofwaardig over.
Afgelopen week drong zich ondertussen een compleet ander soort verhaal zich aan mij op, waarmee ik vanmiddag begonnen ben met te schrijven. Hierbij verschenen er moeiteloos 1500 woorden op mijn beeldscherm.
En dat terwijl ik me bij mijn andere verhaal (wat ik als werktitel de naam van de hoofdpersoon 'Anne' heb gegeven) door de laatste 2000 woorden heen heb moeten worstelen.
Wat ik nu ga doen is Anne even een paar weken laat rusten, bezinken en er afstand van nemen.
Ondertussen kan ik verder met mijn nieuwe 'project'.
Afgelopen week heb ik ook een verhaal wat ik een paar jaar terug heb geschreven herschreven. Dit is een kinderverhaal en ik heb het uitgewerkt voor een wedstrijd. Ik laat dat ook nog even een paar dagen liggen en dan zet ik daarvan de puntjes op de i en dan stuur ik het in (hoewel ik vermoed dat ik enigszins de plank mis sla qua doelgroep, ik heb weinig kijk op AVI-niveaus).
Tot zover mijn update.
Er zitten nog wat stukjes in die ik 'op moet vullen', die ik dus in het proces overgeslagen heb, maar daarmee ga ik niet tot de 50.000 komen.
Verder heb ik er absoluut geen voldaan gevoel van. Sterker nog, ik word er nerveus van, omdat ik weet dat ik echt het complete document wil gaan herschrijven. Dit is puur op het woordgebruik, zinnen die niet lekker lopen, enzovoort.
Ook qua inhoud schort het nog aan het een en het ander. Ik heb bovendien een zeer sterk
-gevoel bij het 'plot'. Wat zijn in vredesnaam de motieven van diegene 'die het gedaan heeft'? Ik weet het zelf niet eens, hoe moet dit dan bij een lezer overkomen?Het komt voor mijn gevoel allemaal nogal gekunsteld en ongeloofwaardig over.
Afgelopen week drong zich ondertussen een compleet ander soort verhaal zich aan mij op, waarmee ik vanmiddag begonnen ben met te schrijven. Hierbij verschenen er moeiteloos 1500 woorden op mijn beeldscherm.
En dat terwijl ik me bij mijn andere verhaal (wat ik als werktitel de naam van de hoofdpersoon 'Anne' heb gegeven) door de laatste 2000 woorden heen heb moeten worstelen.
Wat ik nu ga doen is Anne even een paar weken laat rusten, bezinken en er afstand van nemen.
Ondertussen kan ik verder met mijn nieuwe 'project'.
Afgelopen week heb ik ook een verhaal wat ik een paar jaar terug heb geschreven herschreven. Dit is een kinderverhaal en ik heb het uitgewerkt voor een wedstrijd. Ik laat dat ook nog even een paar dagen liggen en dan zet ik daarvan de puntjes op de i en dan stuur ik het in (hoewel ik vermoed dat ik enigszins de plank mis sla qua doelgroep, ik heb weinig kijk op AVI-niveaus).
Tot zover mijn update.
Ja, die met de ballen in de bek.
Laten rusten is sowieso wel handig. Als je er straks weer fris naar kijkt, krijg je misschien nieuwe ingevingen enzo. Verder helpt het mij altijd om tegen iemand aan te praten die niks van het plot en de personages weet. Gewoon uitleggen wat er aan de hand is. Ik denk dat je dan behoorlijk wat inzicht zal krijgen in de motieven, zeker als je "klankbord" een beetje goeie vragen stelt.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik denk dat ik het verhaal waar ik mee bezig ben voorlopig toch echt ga laten liggen. Een paar dagen geleden vielen ineens wat puzzelstukjes op hun plek bij mij. Ik had de laatste tijd wat vage dromen en wat filosofische buien, en daardoor twijfelde aan dit verhaal. Maar door een recent bezoek aan Hyves viel alles op zijn plek en kwamen al die dromen en gedachten samen tot een nieuw verhaalidee, dat denk ik minder moeite zal kosten om te schrijven.
Ik heb nu een heel summier hoofdplot in mijn hoofd zitten, wat ik de komende tijd wat verder wil uitwerken. Ik moet mezelf nog wat vragen stellen, die het plot meer vorm kunnen geven. Maar bij dat verhaal kan ik meer putten uit mijn eigen herinneringen en ervaringen, bij het oude kwam het vooral aan op fantasie en zou ik toch ook wat research moeten gaan plegen op gebieden waarin ik niet echt thuis ben. Dus dat schuif ik even door naar later, en ik ga eerst eens met het nieuwe verhaal beginnen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen.
Ik heb nu een heel summier hoofdplot in mijn hoofd zitten, wat ik de komende tijd wat verder wil uitwerken. Ik moet mezelf nog wat vragen stellen, die het plot meer vorm kunnen geven. Maar bij dat verhaal kan ik meer putten uit mijn eigen herinneringen en ervaringen, bij het oude kwam het vooral aan op fantasie en zou ik toch ook wat research moeten gaan plegen op gebieden waarin ik niet echt thuis ben. Dus dat schuif ik even door naar later, en ik ga eerst eens met het nieuwe verhaal beginnen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat lopen.
Mensen, ik wil weer beginnen. Het verhaal waar ik in de zomer van 2005 aan ben begonnen heb ik nagekeken en het zuigt 
. Maar goed, het zijn wel 288 blz waar echt tig uur werk inzit, dus ik ben er aan de andere kant ook wel trots op, al slaat ongeveer 80% van het verhaal nergens op.
Maar m'n handen jeuken. Als ik een bepaald nummer hoor of een anekdote, dan wil ik schrijven. M'n hart en ziel uitstorten op papier.
Maar waarover?
Aan de ene kant wil ik een chicklit schrijven. Echt, zo ben ik gewoon. Blond en meisjesachtig met enorme domme doos-momenten en problemen.
Aan de andere kant zou ik het heel gaaf vinden om een beetje spannend verhaal te schrijven, met verrassende wendingen zonder dat ze lachwekkend zijn.
Ik wil schrijven
.
. Maar goed, het zijn wel 288 blz waar echt tig uur werk inzit, dus ik ben er aan de andere kant ook wel trots op, al slaat ongeveer 80% van het verhaal nergens op.Maar m'n handen jeuken. Als ik een bepaald nummer hoor of een anekdote, dan wil ik schrijven. M'n hart en ziel uitstorten op papier.
Maar waarover?
Aan de ene kant wil ik een chicklit schrijven. Echt, zo ben ik gewoon. Blond en meisjesachtig met enorme domme doos-momenten en problemen.
Aan de andere kant zou ik het heel gaaf vinden om een beetje spannend verhaal te schrijven, met verrassende wendingen zonder dat ze lachwekkend zijn.
Ik wil schrijven
.
Tap tap tap
288 bladzijdes! Dat is knetterveel! 
Met regelafstand 0 en op Times 12p heb ik nu 76 pagina's. 43.000 woorden. En dat vind ik al enorm veel!
En waarom zou je geen domme doos-momenten met spanning kunnen combineren?
Ik probeer ook een beetje humor in mijn 'thriller' te gooien. Het moet gewoon allemaal niet zo serieus zijn.
Gewoon beginnen, echt waar. Je weet dat je het kunt, je hebt het al eerder gedaan.
Met regelafstand 0 en op Times 12p heb ik nu 76 pagina's. 43.000 woorden. En dat vind ik al enorm veel!
En waarom zou je geen domme doos-momenten met spanning kunnen combineren?
Ik probeer ook een beetje humor in mijn 'thriller' te gooien. Het moet gewoon allemaal niet zo serieus zijn.
Gewoon beginnen, echt waar. Je weet dat je het kunt, je hebt het al eerder gedaan.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik heb dat probleem ook gehad; te serieus willen schrijven terwijl ik eigenlijk - net als jij - van het chicklittype ben. Geef eraan toe, zou ik zeggen. Dat heb ik ook gedaan en het werkt. Mijn boek is inmiddels verschenen en het krijgt zowaar binnen het genre supergoede recensies, dus waar zou ik moeilijk over doen?quote:Op woensdag 27 januari 2010 23:56 schreef CherryLips het volgende:
Mensen, ik wil weer beginnen. Het verhaal waar ik in de zomer van 2005 aan ben begonnen heb ik nagekeken en het zuigt
Maar m'n handen jeuken. Als ik een bepaald nummer hoor of een anekdote, dan wil ik schrijven. M'n hart en ziel uitstorten op papier.
Maar waarover?
Aan de ene kant wil ik een chicklit schrijven. Echt, zo ben ik gewoon. Blond en meisjesachtig met enorme domme doos-momenten en problemen.
Aan de andere kant zou ik het heel gaaf vinden om een beetje spannend verhaal te schrijven, met verrassende wendingen zonder dat ze lachwekkend zijn.
Ik wil schrijven
Misschien lukt het over vijf jaar, tien jaar, twintig jaar wel om iets anders te schrijven. Schrijf nu gewoon het verhaal zoals dat bij je past en dan zal het ook goed zijn.
Het is met Book Antiqua 12, regelafstand anderhalf, en 110.665 woordenquote:Op donderdag 28 januari 2010 11:29 schreef Biancavia het volgende:
288 bladzijdes! Dat is knetterveel!
Met regelafstand 0 en op Times 12p heb ik nu 76 pagina's. 43.000 woorden. En dat vind ik al enorm veel!
En waarom zou je geen domme doos-momenten met spanning kunnen combineren?
Ik probeer ook een beetje humor in mijn 'thriller' te gooien. Het moet gewoon allemaal niet zo serieus zijn.
Gewoon beginnen, echt waar. Je weet dat je het kunt, je hebt het al eerder gedaan.
. Een en al geouwehoer geloof ik, maar goed.Het begin is vooral moeilijk. Hoe open je? De eerste paar regels zijn het belangrijkst heb ik eens geleerd (of geldt dat voornamelijk voor korte verhalen?). Ik vraag me nu af hoe ik dat bij eerdere verhalen heb gedaan, ik heb er nu drie geschreven in totaal en ik doe er steeds langer over.
Tap tap tap
Je begint gewoon en als het helemaal af is, dan ga je als allerlaatste je eerste alinea herschrijven.quote:
[..]
Het is met Book Antiqua 12, regelafstand anderhalf, en 110.665 woorden
Het begin is vooral moeilijk. Hoe open je? De eerste paar regels zijn het belangrijkst heb ik eens geleerd (of geldt dat voornamelijk voor korte verhalen?). Ik vraag me nu af hoe ik dat bij eerdere verhalen heb gedaan, ik heb er nu drie geschreven in totaal en ik doe er steeds langer over.
Ruim 110.000 woorden! Misschien dat als je al het overbodige geouwehoer er tussenuit schrapt, dat je dan wel een ijzersterk verhaal overhoudt.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nadenken hoef je pas te doen als het af is De eerste versie moet je gewoon op papier knallen, hoe slecht het ook is. Met boetseren begin je ook met een bonk vormeloze klei, waar je steeds meer detail in aanbrengt
Sowieso is op de vierkante millimeter werken in het begin niet zo handig, want vaak wordt het toch weer geschrapt, en als je er al zoveel tijd in hebt zitten, doet het schrappen ook meer pijn.
De eerste versie moet je gewoon op papier knallen, hoe slecht het ook is. Met boetseren begin je ook met een bonk vormeloze klei, waar je steeds meer detail in aanbrengt Sowieso is op de vierkante millimeter werken in het begin niet zo handig, want vaak wordt het toch weer geschrapt, en als je er al zoveel tijd in hebt zitten, doet het schrappen ook meer pijn.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Mede door dit topic heb ik de inspiratie gevonden om te beginnen met een verhaal wat ooit een boek zal worden? Ik heb 0,0 ervaring met het schrijven van lange verhalen/boeken, maar ik ben wel een aantal jaren actief geweest in het schrijven van columns.
Ik probeer hier af en toe ook wat updates te geven hoe het me vergaat ( als dit mag natuurlijk, zoniet hoor ik dat graag! ). De komende twee maanden heb ik voldoende schrijf tijd en met dit weer moet dat zeker lukken gok ik
Ik probeer hier af en toe ook wat updates te geven hoe het me vergaat ( als dit mag natuurlijk, zoniet hoor ik dat graag! ). De komende twee maanden heb ik voldoende schrijf tijd en met dit weer moet dat zeker lukken gok ik
Eens is de eerste keer, Drassss. Biancavia heeft onlangs al haar persoonlijke records gebroken dus het is mogelijk om zonder lange-verhalenervaring (maar met discipline) een boek te schrijven. Succes!
Dat zou best wel eens een reden kunnen zijn waarom ik telkens vastloop. Dan heb ik wat geschreven, ben ik er niet tevreden over en ga ik meteen herschrijven. Misschien wil ik het te snel te goed doenquote:
Nadenken hoef je pas te doen als het af is
Sowieso is op de vierkante millimeter werken in het begin niet zo handig, want vaak wordt het toch weer geschrapt, en als je er al zoveel tijd in hebt zitten, doet het schrappen ook meer pijn.
.
Ja, dat is ook de reden dat ik heel veel eerste hoofdstukken van ontzettend verschillende verhalen heb geschreven.quote:
[..]
Dat zou best wel eens een reden kunnen zijn waarom ik telkens vastloop. Dan heb ik wat geschreven, ben ik er niet tevreden over en ga ik meteen herschrijven. Misschien wil ik het te snel te goed doen
Ja, die met de ballen in de bek.
Ook heel herkenbaar!quote:Op zaterdag 30 januari 2010 11:57 schreef DaMart het volgende:
[..]
Dat zou best wel eens een reden kunnen zijn waarom ik telkens vastloop. Dan heb ik wat geschreven, ben ik er niet tevreden over en ga ik meteen herschrijven. Misschien wil ik het te snel te goed doen
Het vertraagt je proces enorm en daardoor zakt de moed je op een gegeven moment in de schoenen. Ik schrijf nu zelf aan één stuk door zonder herschrijven, maar ik ken ook schrijvers die de volgende volgorde aanhouden:
- een stuk schrijven
- laten rusten
- volgende keer dat ze eraan werken het stuk van de keer ervoor herschrijven
- daarna verder schrijven
- keer daarna dat stuk weer herschrijven
- daarna verder schrijven
- enzovoort
Op die manier kun je wel een beetje tegemoet komen aan je perfectionistische aard, maar blijf je niet hangen in telkens hetzelfde stuk.
Klopt. Het gevolg is dat ik voorlopig het verhaal waar ik mee bezig was even in de koelkast heb gezet. Het verhaal is op zich goed, alleen krijg ik het vooralsnog niet op papier zoals ik het zou willen.quote:
[..]
Ook heel herkenbaar!
Het vertraagt je proces enorm en daardoor zakt de moed je op een gegeven moment in de schoenen. Ik schrijf nu zelf aan één stuk door zonder herschrijven, maar ik ken ook schrijvers die de volgende volgorde aanhouden:
- een stuk schrijven
- laten rusten
- volgende keer dat ze eraan werken het stuk van de keer ervoor herschrijven
- daarna verder schrijven
- keer daarna dat stuk weer herschrijven
- daarna verder schrijven
- enzovoort
Op die manier kun je wel een beetje tegemoet komen aan je perfectionistische aard, maar blijf je niet hangen in telkens hetzelfde stuk.
Vorige week ben ik in de trein begonnen met het andere verhaal dat ik bedacht. Tot nu toe heb ik ruim 4.500 woorden geschreven.
Ik schrijf nu gewoon wat in me opkomt, en op een later moment lees ik het wel terug om bij te schaven. Ik heb nu ook alleen de grote lijnen in mijn hoofd zitten, en nog niet alle details. Maar dit is ook zo'n verhaal dat vooralsnog zichzelf schrijft. Ik dacht een bepaalde kant op te schrijven, maar ondertussen deed mijn hoofdpersoon eerst nog wat andere dingen
. Maar het mooie is dat ook ik zo eerst even op rustig kennis kan maken met de hoofdpersoon, net als de lezer dat straks zal moeten doen
.
Heerlijk toch, een verhaal dat zichzelf schrijft? Heb je er zelf ook nog lol van
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Zeker! Ik wijd nu ook meer uit over dingen dan ik voorheen deed. En op zich komt dat de leesbaarheid best ten goede, vind ik. En soms dan schrijf ik iets, waarvan ik meteen bedenk dat dat verderop in het verhaal terug gaat komen .
Dit schrijft zo ook een stuk relaxter dan het verhaal dat in mijn hoofd al compleet is, en dat echt door mij wordt verteld, in plaats van dat het zich vanzelf ontwikkelt.
. Dit schrijft zo ook een stuk relaxter dan het verhaal dat in mijn hoofd al compleet is, en dat echt door mij wordt verteld, in plaats van dat het zich vanzelf ontwikkelt
.
Mooi is dat inderdaad, dat je zelf nog niet weet wat er allemaal gaat gebeuren.
4500 woorden in een week is een goede start!
4500 woorden in een week is een goede start!
Ja, die met de ballen in de bek.
Joechei!
Slingers, taart en limonade!
De allereerste complete versie van mijn manuscript is officieel af.
Elf weken, ontzettend veel uren, liters zweet, heel veel koekjes en en 48.175 woorden.
Slingers, taart en limonade!
De allereerste complete versie van mijn manuscript is officieel af.
Elf weken, ontzettend veel uren, liters zweet, heel veel koekjes en
en 48.175 woorden.
Ja, die met de ballen in de bek.
Netjes hoor! Hier schiet het nog niet op, maar ik voel met de dag inspiratie aankomenquote:Op donderdag 11 februari 2010 14:59 schreef Biancavia het volgende:
Joechei!
Slingers, taart en limonade!
De allereerste complete versie van mijn manuscript is officieel af.
Elf weken, ontzettend veel uren, liters zweet, heel veel koekjes en
