LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Uit een topic als dit zijn dus ook de TTK-wedstrijden ontstaan!quote:Op dinsdag 16 februari 2010 23:44 schreef I.R.Baboon het volgende:
Zo'n wedstrijdje voor fokkers lijkt me wel leuk.
Voor sommigen van ons ontzettend leuk om nu terug te lezen:
Een boek schrijven!
quote:Op woensdag 28 september 2005 11:37 schreef Biancavia het volgende:
Hier inderdaad nog zo ééntje die wel zou willen schrijven, maar er veel te weinig mee doet.
Ik ben al drie keer aan een verhaal begonnen, maar elke keer vastgelopen, omdat ik niet van te voren een plot bedacht had.
Ik heb nu een aantal weken geleden in een nachtelijke brainwave sessie juist een compleet plot van een verhaal opgeschreven en zelfs al globaal uitgewerkt in hoofdstukken.
Nu is het alleen nog het hele uitwerken wat ik nog moet gaan doen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Wat goed!quote:Op donderdag 11 februari 2010 14:59 schreef Biancavia het volgende:
Joechei!
Slingers, taart en limonade!
De allereerste complete versie van mijn manuscript is officieel af.
Elf weken, ontzettend veel uren, liters zweet, heel veel koekjes enen 48.175 woorden.
En wat snel 
Heb je nog tips? Ik bedoel: heb je deze eerste versie uit de losse pols geschreven, of met een schema? Heb je veel aan de tekst geslepen of ging het in deze versie vooral om de kwantiteit (waarbij de kwaliteit er natuurlijk al in zit, maar nog niet in de perfecte vorm)? En moeilijke stukken, heb je die overgeslagen of toch maar meteen geschreven? Hoeveel versies worden het uiteindelijk, denk je?
Hoe gaat het met jouw sneltreinvaart roman, Nadine?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
quote:Op woensdag 17 februari 2010 01:05 schreef wonderer het volgende:
Hoe gaat het met jouw sneltreinvaart roman, Nadine?
Slecht Het lijkt wel of het leven er steeds tussen moet komen als ik een boek wil schrijven; de vorige keer overleed mijn moeder, nu ligt mijn vader op sterven. Zo slepen we ons voort. Ik heb op dit moment eigenlijk helemaal geen zin meer in dat boek, maar misschien begint het vanzelf weer te borrelen. Ik heb wel liedjes geschreven, of songteksten, en dat vind ik ongelooflijk leuk en inspirerend. Dat kan ik ook 'tussendoor' doen, dus bij wijze van afleiding.
Het project ligt noodgedwongen even stil, maar ik zal er binnenkort toch aan moeten geloven. Dat is het nadeel van een contract
Ik zal jullie op de hoogte houden 
Kut voor je ... sterkte met je vader enzo... 
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat zijn niet de minste zaken die er tussen komen. Sterkte, inderdaad, ook met het schrijven als je dat binnenkort weer oppakt.
Dank jullie wel.quote:Op woensdag 17 februari 2010 07:14 schreef p-etr-a het volgende:
Dat zijn niet de minste zaken die er tussen komen. Sterkte, inderdaad, ook met het schrijven als je dat binnenkort weer oppakt.
Ik heb het idee dat ik het schrijven wel weer móet oppakken binnenkort, en dat maakt het meteen zo'n opgaaf. Maar dat ligt nu natuurlijk aan de omstandigheden. Bij mijn vorige boek heb ik het schrijven juist ervaren als een aangename vlucht (uit de realiteit), maar het probleem met dit boek is dat het nog niet serieus op gang is gekomen. En dan is schrijven vooral keihard werken. Dat breng ik nu even niet op. Maar het is, nu de deadline-druk alleen maar toeneemt, wel goed om te lezen dat Biancavia in 3 maanden zo'n enorme prestatie heeft geleverd
Dat is inderdaad zeer vervelend, Nadine. Begrijpelijk dat je hoofd er even niet naar staat.
Hopelijk kun je over een tijdje toch de draad weer oppakken.
Wat je vragen betreft: Ik heb niet met een schema gewerkt. Ik had alleen het begin en een vaag idee waar ik naar toe zou gaan, de rest heeft zichzelf ingevuld.
Ik heb nog niet veel aan de tekst zelf zitten sleutelen, alleen wel de eerste pagina is precies zoals ik hem hebben wil.
Voor de rest heb ik voornamelijk alleen maar door zitten typen. Ik ben er nog een keer doorheen gegaan om rare fouten en zinconstructies eruit te halen (ik had geloof ik zo'n vijftig keer het woord 'tenminste' erin staan en tenminste tachtig keer 'zo'n'
).
Moeilijke stukken heb ik niet echt overgeslagen, wel een paar stukken die naar mijn idee saai waren. Die heb ik tijdens het schrijven globaal beschreven en op een later moment meer ingevuld, maar daar moet ik nu ook nog het nodige aan veranderen.
Verder heb ik aan het eind nog een soort achtergrond voor de gemenerik van het verhaal gemaakt en dat viel ook bepaald niet mee. Daar ben ik ook nog allerminst tevreden mee, moet nog heel veel aan gebeuren.
Ik weet ook nog niet of de vorm van hoe ik het nu in het verhaal gezet heb wel goed genoeg werkt.
Hoeveel versies het uiteindelijk worden? Geen idee! Ik heb een paar dagen terug versie 1 uitgeprint en die ligt keurig op een stapel van 122 pagina's op mij te wachten om bekrast, doorgehaald en vol onleesbare lettertjes volgeschreven te worden, maar ondertussen heb ik in het Word-document ook alweer een en ander zitten te veranderen...
Hopelijk kun je over een tijdje toch de draad weer oppakken.
Wat je vragen betreft: Ik heb niet met een schema gewerkt. Ik had alleen het begin en een vaag idee waar ik naar toe zou gaan, de rest heeft zichzelf ingevuld.
Ik heb nog niet veel aan de tekst zelf zitten sleutelen, alleen wel de eerste pagina is precies zoals ik hem hebben wil.
Voor de rest heb ik voornamelijk alleen maar door zitten typen. Ik ben er nog een keer doorheen gegaan om rare fouten en zinconstructies eruit te halen (ik had geloof ik zo'n vijftig keer het woord 'tenminste' erin staan en tenminste tachtig keer 'zo'n'
).Moeilijke stukken heb ik niet echt overgeslagen, wel een paar stukken die naar mijn idee saai waren. Die heb ik tijdens het schrijven globaal beschreven en op een later moment meer ingevuld, maar daar moet ik nu ook nog het nodige aan veranderen.
Verder heb ik aan het eind nog een soort achtergrond voor de gemenerik van het verhaal gemaakt en dat viel ook bepaald niet mee. Daar ben ik ook nog allerminst tevreden mee, moet nog heel veel aan gebeuren.
Ik weet ook nog niet of de vorm van hoe ik het nu in het verhaal gezet heb wel goed genoeg werkt.
Hoeveel versies het uiteindelijk worden? Geen idee! Ik heb een paar dagen terug versie 1 uitgeprint en die ligt keurig op een stapel van 122 pagina's op mij te wachten om bekrast, doorgehaald en vol onleesbare lettertjes volgeschreven te worden, maar ondertussen heb ik in het Word-document ook alweer een en ander zitten te veranderen...
Ja, die met de ballen in de bek.
Het klinkt goedquote:Op woensdag 17 februari 2010 09:15 schreef Biancavia het volgende:
Dat is inderdaad zeer vervelend, Nadine. Begrijpelijk dat je hoofd er even niet naar staat.
Hopelijk kun je over een tijdje toch de draad weer oppakken.
Wat je vragen betreft: Ik heb niet met een schema gewerkt. Ik had alleen het begin en een vaag idee waar ik naar toe zou gaan, de rest heeft zichzelf ingevuld.
Ik heb nog niet veel aan de tekst zelf zitten sleutelen, alleen wel de eerste pagina is precies zoals ik hem hebben wil.
Voor de rest heb ik voornamelijk alleen maar door zitten typen. Ik ben er nog een keer doorheen gegaan om rare fouten en zinconstructies eruit te halen (ik had geloof ik zo'n vijftig keer het woord 'tenminste' erin staan en tenminste tachtig keer 'zo'n'
Moeilijke stukken heb ik niet echt overgeslagen, wel een paar stukken die naar mijn idee saai waren. Die heb ik tijdens het schrijven globaal beschreven en op een later moment meer ingevuld, maar daar moet ik nu ook nog het nodige aan veranderen.
Verder heb ik aan het eind nog een soort achtergrond voor de gemenerik van het verhaal gemaakt en dat viel ook bepaald niet mee. Daar ben ik ook nog allerminst tevreden mee, moet nog heel veel aan gebeuren.
Ik weet ook nog niet of de vorm van hoe ik het nu in het verhaal gezet heb wel goed genoeg werkt.
Hoeveel versies het uiteindelijk worden? Geen idee! Ik heb een paar dagen terug versie 1 uitgeprint en die ligt keurig op een stapel van 122 pagina's op mij te wachten om bekrast, doorgehaald en vol onleesbare lettertjes volgeschreven te worden, maar ondertussen heb ik in het Word-document ook alweer een en ander zitten te veranderen...
Eigenlijk zou je nu het geduld moeten opbrengen om die 122 velletjes een tijdje (drie weken?) in een donkere la te leggen. Die la moet natuurlijk op slot
Het is afschuwelijk en heel pijnlijk om na die pauze je eigen tekst door te lezen - dat is tenminste mijn ervaring - maar het is belangrijk om afstand te scheppen. Je kunt je tekst dan in onbevangenheid lezen. Volgens mij blijft er op die manier méér intact van je manuscript dan wanneer je nu meteen (met een overvol hoofd) begint te lezen en te schrappen.
ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?quote:Ik vind het geen verhaal. Het is zoals wonderer zegt meer een samenvatting.
@ antidood
veel schrijven, herschrijven en daarna nog eens herschrijven. En een paar uur lezen per dag.
veel schrijven, herschrijven en daarna nog eens herschrijven. En een paar uur lezen per dag.
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Heel veel lezen en heel veel blijven schrijven.quote:Op woensdag 17 februari 2010 15:57 schreef antidood het volgende:
[..]
ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?
Zoek eens met google op 'schrijfoefeningen' en ga daar mee aan de slag.
Ja, die met de ballen in de bek.
Leen of koop een schrijfboek waar de basis wordt uitgelegd.quote:
[..]
ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Misschien iets geks: kun je niet eens met je leraar Nederlands praten?quote:Op woensdag 17 februari 2010 15:57 schreef antidood het volgende:
[..]
ik zei al dat ik verder nog helemaal geen ervaring had ik ben ook pas 15 maar ik denk dat als ik iets schrijf dat het 2e verhaal dan altijd wel beter zal zijn. maar ik zette het ook hier om te vragen om tips dus weet jij of iemand anders hoe ik kan zorgen dat het dan niet op een samenvatting lijkt?
Ik was bar slecht in zinsontleding en grammatica, en om mijn cijfers voor die onderdelen te compenseren, mocht ik zoveel opstellen inleveren als ik maar wilde. Die beoordeelde hij dan wel streng, en met veel opbouwende kritiek. Ik weet niet of jouw leraar Nederlands ook zo'n enthousiasteling is, maar het zou zomaar kunnen.
(Door dat vele schrijven kwam het met zinsontleding en grammatica ook nog goed, en dat was toch maar mooi meegenomen!)
Hee bedankt voor jullie tips
Ja dat doe ik soms alquote:Misschien iets geks: kun je niet eens met je leraar Nederlands praten?
Ik was bar slecht in zinsontleding en grammatica, en om mijn cijfers voor die onderdelen te compenseren, mocht ik zoveel opstellen inleveren als ik maar wilde. Die beoordeelde hij dan wel streng, en met veel opbouwende kritiek. Ik weet niet of jouw leraar Nederlands ook zo'n enthousiasteling is, maar het zou zomaar kunnen.
(Door dat vele schrijven kwam het met zinsontleding en grammatica ook nog goed, en dat was toch maar mooi meegenomen!)
okee, even een schaamteloze crosspost van mijn topic: Zelf een boek schrijven aangezien ik niet wist dat er al een topic over liep
Okee, heb nu tot en met de 2e hoofdstuk geschreven
hier een link (rapidshare)
http://rapidshare.com/files/351583014/Ermac.docx
Okee, heb nu tot en met de 2e hoofdstuk geschreven
hier een link (rapidshare)
http://rapidshare.com/files/351583014/Ermac.docx
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
Twitch.tv/bensel15
Gisterenavond schoot het ineens op met schrijven. Ik had mezelf deze week als doel gesteld om iedere dag minimaal 500 woorden te schrijven. Alleen eergisteren redde ik dat niet. Gisteren had ik de trein al wat zitten typen, maar gisterenavond wilde ik het hoofdstuk toch even afmaken. Voor ik het wist was ik 2.000 woorden verder .
Maar ik schrijf ook nog vooral op wat op dat moment in me op komt. Ik probeer zo min mogelijk terug te lezen, omdat ik dan eigenlijk alweer wil gaan herschrijven. Ik weet nu ook al dat van wat ik tot nu toe heb geschreven, een hoop zal worden aangepast, voordat ik er zelf tevreden genoeg over ben. Maar het bevalt tot nu toe wel, het verhaal min of meer zichzelf laten vertellen.
Ik kom in ieder geval een stuk makkelijker vooruit dan het boek dat ik even naast me neer heb gelegd. Dat wilde ik toch in een te vroeg stadium te goed doen. Maar voor dat verhaal heb ik in 5 jaar zo'n 12.000 woorden op papier gekregen, nu zit ik in 3 weken al op 9.400.
. Maar ik schrijf ook nog vooral op wat op dat moment in me op komt. Ik probeer zo min mogelijk terug te lezen, omdat ik dan eigenlijk alweer wil gaan herschrijven. Ik weet nu ook al dat van wat ik tot nu toe heb geschreven, een hoop zal worden aangepast, voordat ik er zelf tevreden genoeg over ben. Maar het bevalt tot nu toe wel, het verhaal min of meer zichzelf laten vertellen.
Ik kom in ieder geval een stuk makkelijker vooruit dan het boek dat ik even naast me neer heb gelegd. Dat wilde ik toch in een te vroeg stadium te goed doen. Maar voor dat verhaal heb ik in 5 jaar zo'n 12.000 woorden op papier gekregen, nu zit ik in 3 weken al op 9.400.
Overigens heb ik nu ook wel profijt van het luisteren naar andere mensen. Als iemand over een ervaring of geberutenis vertelt, dan blijft daar vaak aardig wat van hangen bij mij. En dat levert nu toch ook wel aardig wat inspiratie op voor gebeurtenissen in het verhaal.
Mocht mijn vader het verhaal ooit lezen, dan zal ik na die scene van gisteren vast wel gecorrigeerd worden omdat ik zijn jeugdavontuur niet 100% correct heb weergegeven
.
Mocht mijn vader het verhaal ooit lezen, dan zal ik na die scene van gisteren vast wel gecorrigeerd worden omdat ik zijn jeugdavontuur niet 100% correct heb weergegeven
.
Goed bezig allemaal. 
Nu ga ik eerst een kort verhaal waar ik al weken mee bezig ben af maken. Ik heb nog nooit zoveel uren in een verhaal van 1500 woorden gestoken.
Nu ga ik eerst een kort verhaal waar ik al weken mee bezig ben af maken. Ik heb nog nooit zoveel uren in een verhaal van 1500 woorden gestoken.
Ja, die met de ballen in de bek.
Mijn eerste 500 woorden staan op het papier. Het is niet veel, maar toch. En het willen herschrijven meteen al is verschrikkelijk 
.
Overigens loop ik ook altijd enorm vast op namen, en in dit geval,, de plaatsnaam voor mijn fictieve dorp
.
. Overigens loop ik ook altijd enorm vast op namen, en in dit geval,, de plaatsnaam voor mijn fictieve dorp
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Is het van belang?quote:Op vrijdag 19 februari 2010 09:56 schreef Tha_Erik het volgende:
Mijn eerste 500 woorden staan op het papier. Het is niet veel, maar toch. En het willen herschrijven meteen al is verschrikkelijk
Overigens loop ik ook altijd enorm vast op namen, en in dit geval,, de plaatsnaam voor mijn fictieve dorp
Ik heb er omheen weten te schrijven. Geen plaatsnamen gebruikt.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nog niet. Misschien komt het wel nooit aan bod . Maar het hele verhaal speelt zich grotendeels in dat dorp af.
Ik denk dat ik mijn laptop maar de trein in neem, misschien dat ik nog tot wat woorden kom onderweg
.
. Maar het hele verhaal speelt zich grotendeels in dat dorp af.Ik denk dat ik mijn laptop maar de trein in neem, misschien dat ik nog tot wat woorden kom onderweg
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Dan noem je het toch voorlopig even Nieuwdorp of zoiets. Je komt later vanzelf wel iets tegen wat er bij past.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik gebruik tot nu toe ook alleen beschrijvingen, geen namen. Het gevaar van een echte plaatsnaam is dat je om het geloofwaardig te houden weinig speelruimte hebt m.b.t. de werkelijke indeling van het dorp en omgeving. En ook fictieve namen kennen een gevaar, namelijk dat een te vergezochte of overduidelijk niet bestaande plaatsnaam de geloofwaardigheid van het verhaal kan aantasten.quote:
[..]
Is het van belang?
Ik heb er omheen weten te schrijven. Geen plaatsnamen gebruikt.
Bestaande plaatsen in de omgeving noem ik overigens wel gewoon. Maar daar speelt het verhaal zich ook niet af, al is het wel mogelijk om mijn eigen woonplaats aan te wijzen als de plaats waar het zich afspeelt (en daar is het dorp van mijn hoofdpersoon ook grotendeels op gebaseerd
).
hehe, daarom schrijf ik maar fantasy. gewoon random letters achter elkaar plakken voor plaatsnamen en namen in het algemeenquote:Op vrijdag 19 februari 2010 10:06 schreef DaMart het volgende:
[..]
Ik gebruik tot nu toe ook alleen beschrijvingen, geen namen. Het gevaar van een echte plaatsnaam is dat je om het geloofwaardig te houden weinig speelruimte hebt m.b.t. de werkelijke indeling van het dorp en omgeving. En ook fictieve namen kennen een gevaar, namelijk dat een te vergezochte of overduidelijk niet bestaande plaatsnaam de geloofwaardigheid van het verhaal kan aantasten.
Bestaande plaatsen in de omgeving noem ik overigens wel gewoon. Maar daar speelt het verhaal zich ook niet af, al is het wel mogelijk om mijn eigen woonplaats aan te wijzen als de plaats waar het zich afspeelt (en daar is het dorp van mijn hoofdpersoon ook grotendeels op gebaseerd
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
Twitch.tv/bensel15
Tot je tijdens je boekpresentatie een stukje moet voorlezen en je de namen niet uit je bek krijgtquote:
[..]
hehe, daarom schrijf ik maar fantasy. gewoon random letters achter elkaar plakken voor plaatsnamen en namen in het algemeen
Mijn boek speelt zich in Ridderkerk en Rotterdam af (en een stukje in Arnhem), maar afgezien van een paar "landmarks" heb ik alles verzonnen. Wel bestaande straatnamen gebruikt, maar de beschrijving van de huizen zal ongetwijfeld niet kloppen, want ik ben er niet geweest. Gewoon van googlemaps geplukt. Uiteindelijk zullen alleen mensen die Ridderkerk kennen het weten en ik denk niet dat dat er veel zullen zijn
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Inderdaad. Ik kan de plattegrond van Ridderkerk inmiddels zo uittekenenquote:
google maps & google view. Heel handig
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat is natuurlijk wel een idee, want mijn fictieve dorp moet wel (in mijn hoofd in ieder geval) een beetje een indeling krijgen. Dan kan ik ook gewoon globaal een ander dorpje stelen . In de trein trouwens weer aan 500 woorden gekomen.
. In de trein trouwens weer aan 500 woorden gekomen.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Kennen jullie dat? Dat je na 9.400 woorden gaat twijfelen of je wel vanuit het juiste perspectief schrijft?
Ik ben nu begonnen in het ik-perspectief, dus de hoofdpersoon vertelt achteraf het verhaal. Nu heb ik van het weekend een boek over schrijven gelezen, waarin werd gezegd dat voor de spanning van een verhaal, perspectiefwisselingen een goed instrument zijn.
Nadeel van het ik-perspectief is echter dat perspectiefwisselingen wat lastig zijn. Tenzij de ik-persoon ineens iemand anders is. En als ik de hoofdpersoon op het randje van de dood laat balanceren, wat hij zelf achteraf vertelt, dan laat de uitkomst zich raden.
Ik twijfel dan ook of dit wel het juiste perspectief is. Op zich maakt het een verhaal ook wel levendiger om af en toe het verhaal vanuit iemand anders te vertellen.
Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen. De verteller weet meer dan de lezer, wat toch ook spanning met zich meebrengt. En je wordt als lezer nog iets persoonlijker bij de hoofdpersoon betrokken omdat je het verhaal vanuit zijn oogpunt ziet en niet vanuit het oogpunt van een alwetende verteller. En als er geen perspectiefwisselingen zijn, dan weet je ook net zo veel als de hoofdpersoon op dat moment. Zo heeft mijn hoofdpersoon een brief gekregen, maar hij weet niet van wie. Als lezer weet je dat dus ook niet, wat toch ook wel weer een zekere spanning met zich meebrengt.
Al met al toch nog wel even iets om over na te denken voor me, dus. Maar door het alleen al even met jullie te delen, heb ik in ieder geval alle voors en tegens even kunnen benoemen. Want elk perspectief heeft zo zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, natuurlijk...
Ik ben nu begonnen in het ik-perspectief, dus de hoofdpersoon vertelt achteraf het verhaal. Nu heb ik van het weekend een boek over schrijven gelezen, waarin werd gezegd dat voor de spanning van een verhaal, perspectiefwisselingen een goed instrument zijn.
Nadeel van het ik-perspectief is echter dat perspectiefwisselingen wat lastig zijn. Tenzij de ik-persoon ineens iemand anders is. En als ik de hoofdpersoon op het randje van de dood laat balanceren, wat hij zelf achteraf vertelt, dan laat de uitkomst zich raden
. Ik twijfel dan ook of dit wel het juiste perspectief is. Op zich maakt het een verhaal ook wel levendiger om af en toe het verhaal vanuit iemand anders te vertellen.
Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen. De verteller weet meer dan de lezer, wat toch ook spanning met zich meebrengt. En je wordt als lezer nog iets persoonlijker bij de hoofdpersoon betrokken omdat je het verhaal vanuit zijn oogpunt ziet en niet vanuit het oogpunt van een alwetende verteller. En als er geen perspectiefwisselingen zijn, dan weet je ook net zo veel als de hoofdpersoon op dat moment. Zo heeft mijn hoofdpersoon een brief gekregen, maar hij weet niet van wie. Als lezer weet je dat dus ook niet, wat toch ook wel weer een zekere spanning met zich meebrengt.
Al met al toch nog wel even iets om over na te denken voor me, dus. Maar door het alleen al even met jullie te delen, heb ik in ieder geval alle voors en tegens even kunnen benoemen. Want elk perspectief heeft zo zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, natuurlijk...
In het ik-perspectief kunnen er ook twee karakters zijn: de ik die het verhaal vertelt (meestal een alwetende verteller) en de ik waarover hij spreekt. Die verteller kun je eigenlijk niet vergeten bij dit perspectief. Als de verteller geen andere functie heeft dan de gebeurtenissen op een rij zetten, dan zou ik altijd voor het hij/zij perspectief gaan.quote:Op maandag 22 februari 2010 20:34 schreef DaMart het volgende:
Kennen jullie dat? Dat je na 9.400 woorden gaat twijfelen of je wel vanuit het juiste perspectief schrijft?
Ik ben nu begonnen in het ik-perspectief, dus de hoofdpersoon vertelt achteraf het verhaal. Nu heb ik van het weekend een boek over schrijven gelezen, waarin werd gezegd dat voor de spanning van een verhaal, perspectiefwisselingen een goed instrument zijn.
Nadeel van het ik-perspectief is echter dat perspectiefwisselingen wat lastig zijn. Tenzij de ik-persoon ineens iemand anders is. En als ik de hoofdpersoon op het randje van de dood laat balanceren, wat hij zelf achteraf vertelt, dan laat de uitkomst zich raden
Ik twijfel dan ook of dit wel het juiste perspectief is. Op zich maakt het een verhaal ook wel levendiger om af en toe het verhaal vanuit iemand anders te vertellen.
Aan de andere kant heeft het ook zo zijn voordelen. De verteller weet meer dan de lezer, wat toch ook spanning met zich meebrengt. En je wordt als lezer nog iets persoonlijker bij de hoofdpersoon betrokken omdat je het verhaal vanuit zijn oogpunt ziet en niet vanuit het oogpunt van een alwetende verteller. En als er geen perspectiefwisselingen zijn, dan weet je ook net zo veel als de hoofdpersoon op dat moment. Zo heeft mijn hoofdpersoon een brief gekregen, maar hij weet niet van wie. Als lezer weet je dat dus ook niet, wat toch ook wel weer een zekere spanning met zich meebrengt.
Al met al toch nog wel even iets om over na te denken voor me, dus. Maar door het alleen al even met jullie te delen, heb ik in ieder geval alle voors en tegens even kunnen benoemen. Want elk perspectief heeft zo zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, natuurlijk...
[ Bericht 0% gewijzigd door Xessive op 22-02-2010 23:13:07 ]
Je kunt ook vanuit de derde persoon vertellen zonder dat het een alwetende verteller wordt. En als alwetende verteller kun je natuurlijk sowieso kiezen wat je wel en niet laat weten. Ik schrijf in de derde persoon, maar de lezer weet alleen wat de hoofdpersoon weet. Dit betekent onder andere dat de waarneming gekleurd is. Bekender voorbeeld hiervan is Harry Potter. je kijkt door zijn ogen en zijn mening (over bijvoorbeeld Snape) kleurt de waarneming, waardoor je als lezer ook automatisch denkt dat hij de slechterik is.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik schrijf vanuit de ik, maar dat heeft in mijn verhaal een reden omdat het een reis door herinneringen is waar hij (de hoofdpersoon) als het ware op terugkijkt en er nieuwe conclusies of waarnemingen in maakt.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik vind verhalen in de eerste persoon vaak gekunsteld, omdat ze veel meer informatie geven dan logisch zou zijn. Zeker dagboeken hebben dat euvel, omdat je de lezer ook moet informeren. Hou ik niet zo van.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Oh ik vind het heerlijk om uit eerste persoon verhalen te lezen .
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Als het goed gedaan is, vind ik het ook geen probleem verder. Maar het is dus niet altijd goed gedaan. Ik denk ook dat je je er als beginner nog niet aan moet wagen. Zeker niet als je een scene met een spiegel gebruikt om je lezer te laten weten hoe de HP eruit ziet (en ja, daar heb ik me ook schuldig aan gemaaktquote:
Oh ik vind het heerlijk om uit eerste persoon verhalen te lezen
).
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Je ontmoedigt me een klein beetje Wonderer , al heb ik nog geen spiegelscene gehad . Sowieso loop ik achter op schrijfschema, maar er komen privé dingen tussen.
, al heb ik nog geen spiegelscene gehad . Sowieso loop ik achter op schrijfschema, maar er komen privé dingen tussen.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Gewoon doorgaan en niks van me aantrekken 
Wie weet ligt het jou wel heel erg.
Wie weet ligt het jou wel heel erg.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Dat is waar, maar de verteller vertelt in dit geval over zichzelfquote:
[..]
In het ik-perspectief kunnen er ook twee karakters zijn: de ik die het verhaal vertelt (meestal een alwetende verteller) en de ik waarover hij spreekt. Die verteller kun je eigenlijk niet vergeten bij dit perspectief. Als de verteller geen andere functie heeft dan de gebeurtenissen op een rij zetten, dan zou ik altijd voor het hij/zij perspectief gaan.
. En met alwetend bedoel ik dat de verteller voorkennis heeft over de verdere gebeurtenissen. En aangezien ik in de verleden tijd schrijf, kom je al snel bij de alwetende verteller uit, dus .De ik in mijn verhaal blikt terug en vertelt zo het verhaal. Maar ik gebruik de ik eigenlijk ook om de achtergrond van de hoofdpersoon te kunnen schetsen. Hij blikt terug en zijn gedachten dwalen af en toe een beetje af, waarbij hij weer wat extra informatie over zichzelf geeft. Informatie die veelal later in het verhaal een rol zal gaan spelen, overigens. Maar de eerste twee hoofdstukken zijn eigenlijk vooral bedoeld als kennismaking met de hoofdpersoon.quote:
Ik vind verhalen in de eerste persoon vaak gekunsteld, omdat ze veel meer informatie geven dan logisch zou zijn. Zeker dagboeken hebben dat euvel, omdat je de lezer ook moet informeren. Hou ik niet zo van.
Ik heb overigens ook niet heel bewust voor de ik-verteller gekozen. Ik begon met schrijven en daar was hij ineens
. En het verhaal schrijft lekker weg tot nu toe. Misschien ook wel omdat ik de hoofdpersoon losjes heb geboetseerd naar mijn eigen voorbeeld. Wellicht dat daar de ik ook wel vandaan komt dus . Maar als ik even naga wat ik in de boekenkast heb staan hier, kan ik van de ruim 100 boeken maar twee benoemen die in de ik-vorm geschreven zijn: On the road en Catcher in the rye. De rest is allemaal in de derde persoon geschreven.
Maar ik denk dat ik even wat ga uitproberen. Ik wil alleen het eerste hoofdstuk herschrijven naar de derde persoon en zo kijken of ik vanuit dat perspectief nog steeds hetzelfde verhaal kan vertellen, of dat het wezenlijk anders wordt
.
Ik heb net in de trein wat zitten herschrijven, met name de 'ik' overal door 'hij' vervangen. Maar dan komt de tekst ineens een stuk houterige over, terwijl als het vanuit de eerste persoon wordt geschreven, het een stuk vloeiender wegleest. Het is ook vooral een relaas vanuit de gedachten van de hoofdpersoon, en ook zo opgeschreven. Dus misschien vertelde ik het verhaal toch al vanuit het perspectief dat er bij hoort.quote:
Maar ik denk dat ik even wat ga uitproberen. Ik wil alleen het eerste hoofdstuk herschrijven naar de derde persoon en zo kijken of ik vanuit dat perspectief nog steeds hetzelfde verhaal kan vertellen, of dat het wezenlijk anders wordt
God ja. Ik ben mijn manuscript ook begonnen met ik-perspectief, maar toen heb ik het vrij snel naar 'zij' omgegooid. Dit omdat ik meer afstand wilde scheppen, omdat ik het idee had dat de HP nogal maffe trekjes ging krijgen. Is wel een beetje, maar niet zo heel erg.
Ik denk dat ik er uiteindelijk wel goed aan gedaan heb.
Gebruik gewoon het ik-perspectief als je vindt dat dat bij het verhaal hoort, DaMart. Het is jouw verhaal en je merkt nu zelf al dat het bij 'hij' houteriger overkomt.
Zelf heb ik trouwens niet echt een voorkeur voor perspectief in boeken, ik lees alles.
Ik denk dat ik er uiteindelijk wel goed aan gedaan heb.
Gebruik gewoon het ik-perspectief als je vindt dat dat bij het verhaal hoort, DaMart. Het is jouw verhaal en je merkt nu zelf al dat het bij 'hij' houteriger overkomt.
Zelf heb ik trouwens niet echt een voorkeur voor perspectief in boeken, ik lees alles.
Ja, die met de ballen in de bek.
Dat houterige komt vooral doordat eigenlijk de hele structuur op de schop moet om uit de gedachtegang van de ik-persoon te komen. En dat betekent dus ook dat de inhoud mogelijk moet worden aangepast. Maar ik heb het nu simpel herschreven, ik wil toch ook kijken hoe het wordt als ik de hele structuur omgooi, zonder de inhoud aan te tasten. Dan kan ik wat beter vergelijken.
Ik blijf bij mijn ik 
.
.
Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn.
Hoogachtend,
Erik.
Hoogachtend,
Erik.
Ik vind dat je bij gerezen twijfel toch even de alternatieven moet bekijken. Al neig ik er nu ook naar om bij mijn ik te blijven hoor.quote:
ik heb een uitgeverij gevonden waar staat dat er 85% van alle boeken worden aangenomen is dit denken jullie een goede uitgeverij?
http://www.boekscout.nl/index.asp
http://www.boekscout.nl/index.asp
Zonder het aan te klikken: wat denk je zelf? Is dit niet zo'n POD-uitgeverij?quote:Op dinsdag 23 februari 2010 14:45 schreef antidood het volgende:
ik heb een uitgeverij gevonden waar staat dat er 85% van alle boeken worden aangenomen is dit denken jullie een goede uitgeverij?
http://www.boekscout.nl/index.asp
goeie vraag: stel dat ik m'n boek compleet maak, wat is de beste mainer om meteen zo goed mogelijk in de markt te komen?
For every fact, there is an equal and opposite opinion.
Twitch.tv/bensel15
Twitch.tv/bensel15
De juiste uitgever vinden.quote:
goeie vraag: stel dat ik m'n boek compleet maak, wat is de beste mainer om meteen zo goed mogelijk in de markt te komen?
En boekscout is een POD, dat is geen uitgever maar een drukker.
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
