WKN Weer, Klimaat en Natuurrampen
Lees alles over het onstuimige weer op onze planeet, volg orkanen en tornado's, zie hoe vulkanen uitbarsten en hoe Moeder Aarde beeft bij een aardbeving. Alles over de verwoestende kracht van onze planeet en tal van andere natuurverschijnselen.
In navolging van deel 1 -> Poolkappen smelten en het 2e deel -> Poolkappen, IJsbergen en Gletsjers #2 is hier deel 3. Alle informatie en/of nieuwsberichten over (smeltende) poolkappen, land-/zeeijs en/of gletsjers Kan je hier kwijt 
Even wat voorinformatie
Gletsjers
Een gletsjer is een ijsmassa die gevormd wordt op land en dik en groot genoeg is om bergafwaarts te stromen.
Gletsjers, inclusief de Antarctische en Groenlandse ijskap, bedekken circa 15 miljoen km2 aardoppervlak en bevatten 29 miljoen km3 ijs, ongeveer 87% van alle zoetwater op aarde.
Gletsjers oefenen door hun enorme gewicht en sterke slijpende werking grote invloed op het land eronder uit. Een gletsjerdal heeft een U-vormige doorsnede, in tegenstelling tot een rivierdal dat meer V-vormig is.
Waar in de winter meer sneeuw valt dan er afsmelt in de zomer zal deze zich opstapelen. Een gletsjer wordt gevormd als dikke sneeuwlagen door hun eigen gewicht onderaan tot ijs worden verdicht. Dat gaat in fasen. Sneeuw wordt eerst omgezet tot firn, een korrelige ijsmassa die gevormd wordt doordat sneeuwkristallen onder de toenemende druk van de bovenliggende lagen van vorm veranderen en zich herordenen. Onder invloed van sijpelend smeltwater kan dit proces sneller plaatsvinden.
Later, en dus dieper in de gletsjer, vormt firn door de toenemende druk wit gletsjerijs. Tenslotte wordt het verdicht tot blauw gletsjerijs. Het ijs wordt door de enorme druk plastisch en kan onder invloed van de zwaartekracht langzaam bergafwaarts gaan stromen.
Klimatologische voorwaarden voor het ontstaan van gletsjers zijn voldoende neerslag en voldoende lage temperaturen. Deze omstandigheden doen zich voor in hooggebergten en in de poolgebieden.
Aan het eind van de gletsjer vindt afsmelting plaats. Het smeltwater stroomt hier uit de gletsjerpoort en vormt een riviertje.
IJskappen, of soms genoemd Poolkappen
Een ijskap is een koepelvormige, aaneengesloten ijsmassa van grote omvang. Op Aarde bevinden zich twee grote ijskappen, te weten de Groenlandse ijskap en de Antarctische ijskap. Daarnaast bevinden zich op Aarde nog talloze kleinere ijskappen, bijvoorbeeld de Vatnajökull op IJsland, de Hardangerjøkulen in Noorwegen en de Agassiz-ijskap op Ellesmere Island in Arctisch Canada.
In het Nederlands wordt ook de term poolkap gebezigd. Daarmee wordt de Antarctische ijskap bedoeld, en het meerjarige zeeijs rond de Noordpool. Het laatstgenoemde is echter volgens de definitie geen ijskap.
De huidige opwarming van de aarde zorgt ervoor dat de Groenlandse ijskap in omvang afneemt. Van de Antarctische ijskap is dit minder zeker, omdat een stijging van de temperatuur in het Antarctische gebied ook kan leiden tot meer verdamping van oceaanwater en vervolgens voor meer sneeuwval. Een grootschalige afsmelting van ijskappen door klimaatverandering kan grote gevolgen hebben voor het leefklimaat van mensen overal ter wereld door de stijging van de zeespiegel. Hieronder kan je zien wat er al voor verschil is opgetreden op de NoordPool.
Antarctica
Antarctica is een continent rond de Zuidpool van de aarde, omringd door de Indische Oceaan en de Grote Oceaan, die beneden de 60e breedtegraad tegenwoordig worden aangeduid als de Zuidelijke Oceaan (of Antarctische Oceaan). Het land en de zeeën om Antarctica worden gezamenlijk aangeduid als Antarctis. Antarctica is de koudste plek op aarde. De laagste temperatuur officieel ooit gemeten was op de Zuidpool: -88°C; (Officieus zelfs -91°C), en het continent is bijna volledig bedekt met ijs. Antarctica mag niet verward worden met de Arctis, de Noordpool, een naam die afkomstig is van het Griekse woord \"arctos\" (beer). Antarctica ligt aan de andere kant (anti-) van de aarde waar het sterrenbeeld Grote Beer niet zichtbaar is.
Antarctica is het vijfde continent qua oppervlakte, na Azië, Afrika, Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Het is ook het continent met de laagste gemiddelde luchtvochtigheid. Van al het ijs op de wereld ligt 90% op Antarctica. De gemiddelde dikte van de ijskap bedraagt 2200 meter en op het dikste punt is het ijs maar liefst 4776 meter dik. Het meeste ijs is meer dan honderdduizend jaar oud, maar niet heel Antarctica heeft al die tijd onder het ijs gelegen. Een Brits-Zweedse expeditie ontdekte in 1949 dat grote delen van Antarctica, zoals Dronning Maud Land, tot zo\'n 10.000 jaar voor Christus nog vrij waren van ijs.
Er loopt ook een apart topic over Antarctica op Fok! Antarctica !
Pakijs of Zeeijs
Pakijs of zeeijs ontstaat uit bevroren oceaanwater. Omdat de oceanen uit zoutwater bestaan vindt dit plaats bij een temperatuur van ten hoogste -1.8 °C. Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap en dus geen pakijs.
Pakijs komt voor nabij de polen van de Aarde, en beslaat in de winter een groter gebied dan in de zomer. Rondom Antarctica (aan de zuidpool) komt veel meer pakijs voor dan bij de noordpool. Zuidpoolpakijs is gemiddeld ongeveer één meter dik, in de zomer smelt het grotendeels weer. Het pakijs bij de noordpool smelt in het zomerseizoen minder door de kleinere variatie in temperatuur, waardoor het ijs daar uit meerdere lagen bestaat en drie tot vier meter dik wordt.
Het veranderende gebied waar pakijs voorkomt tijdens het jaar
Ijsbergen
Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap. IJsbergen worden via de zeestroom vervoerd en kunnen wel een afstand van meer dan 1000 km afleggen alvorens ze gesmolten zijn. Ongeveer 8/9 van deze ijsmassa bevindt zich onder water, waardoor men een vertekend beeld krijgt van de ijsberg of deze veel te laat opmerkt.
Omdat ijs in gewicht 10% lichter is dan water (de dichtheid van ijs is ongeveer 920 kg/m3 en die van zeewater ongeveer 1025 kg/m3), ligt 90% van de berg onder water. Dat betekent niet, dat een ijsberg van 10 meter hoog, tot 90 meter onder water zit, zoals wel wordt beweerd. Van een ijsberg zijn alleen de uitstekende delen boven het water zichtbaar en niet de brede basis die onder water ligt. IJsbergen zijn groot; de meeste hebben een hoogte van 50 meter, maar dat is nog altijd de hoogte van een flat van 20 verdiepingen. Sommige steken meer dan 100 meter boven het water uit, vergelijkbaar met de Utrechtse Domtoren. In de Baffin Baai is ooit een ijsberg van 215 meter hoogte gesignaleerd.
In bergachtige, koude streken schuiven gletsjers ongeveer een meter per dag. Zodra ze de zee bereiken, breken er grote stukken af en dat zijn de ijsbergen. Op het Noordelijk Halfrond worden per jaar zo\'n 12000 ijsbergen gevormd, waarvan er 8000 ontstaan langs de Groenlandse westkust. Een kleine 400 ijsbergen drijven met de koude Labradorstroom zuidwaarts tot bij Newfoundland. Daar zijn ze een gevaar voor de scheepvaart. Vooral de kleinere brokken waarin ijsbergen uiteenvallen zijn gevaarlijk, omdat de radar die niet ziet. Mist die vaak in gebieden met smeltend ijs optreedt maakt het nog gevaarlijker.
Landijs
Landijs is ijs dat op het land ligt, in tegenstelling tot zeeijs. Landijs dat niet, of slechts voor een heel klein deel, wegdooit in de zomer wordt meestal gletsjer genoemd.
De grootste massa\'s van permanent landijs bevinden zich op Antarctica en Groenland en heten ook wel ijskappen.
De ontwikkeling van het landijs is van groot belang voor de verwachte zeespiegelstijging ten gevolge van het versterkte broeikaseffect. Het water dat vrijkomt door het kleiner worden van de hoeveelheid permanent landijs zal een bijdrage leveren aan de stijging van de zeespiegel. Het zeeijs, zoals het ijs rond de Noordpool, speelt hier geen rol in omdat het immers al drijft op het water, z\'n eigen gewicht aan water verplaatst en zo al dezelfde bijdrage levert aan de hoogte van de zeespiegel dan wanneer het gesmolten zou zijn. Dat betekent dat voor de hoogte van de zeespiegel het smelten van de poolkap in de Arctische zeeën geen gevolgen heeft. Het smelten van het landijs van bijvoorbeeld Groenland en Antarctica daarentegen heeft wel gevolgen voor de zeespiegel.
De gemiddelde zeespiegel is in de 20e eeuw gestegen met 0,1 tot 0,2 meter, voornamelijk vanwege opwarming van het zeewater en het smelten van landijs. Wanneer de grote massa landijs op West-Antarctica geheel zou smelten zou de zeespiegel mondiaal zo\'n 6 meter stijgen. Zo\'n grote smelting wordt in de 21e eeuw echter niet waarschijnlijk geacht. De huidige bijdrage van de ijskappen op Groenland en Antarctica is kleiner dan die van kleinere gletsjers. Grote massa\'s landijs reageren namelijk traag en langdurig op klimaatsverandering. De reactietijd (of responstijd) van grote ijskappen is groot: veranderingen in het klimaat werken nog enkele millennia door in het gedrag en omvang van ijskappen.
Gedurende de ijstijden was een groot gedeelte van Noord-Europa, de Alpen en Noord-Amerika met landijs bedekt. Destijds stond de zeespiegel ongeveer 125 meter lager dan tegenwoordig.
De Cryosfeer (Cryosphere)
De cryosfeer zijn de gebieden waar water voorkomt in de vorm van sneeuw, permafrost, pakijs of gletsjers. Pas twee miljard jaar geleden, door afkoeling van de aarde, werd voor het eerst de cryosfeer gevormd.
Seizoen- en klimaatveranderingen leiden tot fluctuaties in de cryosfeer. Grote veranderingen in de cryosfeer leiden tot zeespiegelstijgingen wat weer invloed heeft op het klimaat en de biosfeer. Tegenwoordig is met behulp van satellieten de omvang van de cryosfeer vrij nauwkeurig te bepalen. Tijdens ijstijden neemt de cryosfeer sterk in omvang toe.
Actuele Stand van Zaken op de Noord- en Zuidpool
NOORDPOOL
ZUIDPOOL
Overige Links
WikiPedia over IJskappen
WikiPedia over Gletsjers
LiveScience - Antarctica
All About The Cryosphere
De Cryosphere Today
All About Glaciers/Gletsjers
WikiPedia over Antarctica
===========================================================================
Heb je informatie, nieuwsberichten en/of andere nuttige linkjes omtrent de Poolkappen, Gletsjers of Jjsbergen/IJsmassa\'s, alles is welkom hier
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-09-2009 15:25:38 ]
Even wat voorinformatieGletsjers
Een gletsjer is een ijsmassa die gevormd wordt op land en dik en groot genoeg is om bergafwaarts te stromen.
Gletsjers, inclusief de Antarctische en Groenlandse ijskap, bedekken circa 15 miljoen km2 aardoppervlak en bevatten 29 miljoen km3 ijs, ongeveer 87% van alle zoetwater op aarde.
Gletsjers oefenen door hun enorme gewicht en sterke slijpende werking grote invloed op het land eronder uit. Een gletsjerdal heeft een U-vormige doorsnede, in tegenstelling tot een rivierdal dat meer V-vormig is.
Waar in de winter meer sneeuw valt dan er afsmelt in de zomer zal deze zich opstapelen. Een gletsjer wordt gevormd als dikke sneeuwlagen door hun eigen gewicht onderaan tot ijs worden verdicht. Dat gaat in fasen. Sneeuw wordt eerst omgezet tot firn, een korrelige ijsmassa die gevormd wordt doordat sneeuwkristallen onder de toenemende druk van de bovenliggende lagen van vorm veranderen en zich herordenen. Onder invloed van sijpelend smeltwater kan dit proces sneller plaatsvinden.
Later, en dus dieper in de gletsjer, vormt firn door de toenemende druk wit gletsjerijs. Tenslotte wordt het verdicht tot blauw gletsjerijs. Het ijs wordt door de enorme druk plastisch en kan onder invloed van de zwaartekracht langzaam bergafwaarts gaan stromen.
Klimatologische voorwaarden voor het ontstaan van gletsjers zijn voldoende neerslag en voldoende lage temperaturen. Deze omstandigheden doen zich voor in hooggebergten en in de poolgebieden.
Aan het eind van de gletsjer vindt afsmelting plaats. Het smeltwater stroomt hier uit de gletsjerpoort en vormt een riviertje.
IJskappen, of soms genoemd Poolkappen
Een ijskap is een koepelvormige, aaneengesloten ijsmassa van grote omvang. Op Aarde bevinden zich twee grote ijskappen, te weten de Groenlandse ijskap en de Antarctische ijskap. Daarnaast bevinden zich op Aarde nog talloze kleinere ijskappen, bijvoorbeeld de Vatnajökull op IJsland, de Hardangerjøkulen in Noorwegen en de Agassiz-ijskap op Ellesmere Island in Arctisch Canada.
In het Nederlands wordt ook de term poolkap gebezigd. Daarmee wordt de Antarctische ijskap bedoeld, en het meerjarige zeeijs rond de Noordpool. Het laatstgenoemde is echter volgens de definitie geen ijskap.
De huidige opwarming van de aarde zorgt ervoor dat de Groenlandse ijskap in omvang afneemt. Van de Antarctische ijskap is dit minder zeker, omdat een stijging van de temperatuur in het Antarctische gebied ook kan leiden tot meer verdamping van oceaanwater en vervolgens voor meer sneeuwval. Een grootschalige afsmelting van ijskappen door klimaatverandering kan grote gevolgen hebben voor het leefklimaat van mensen overal ter wereld door de stijging van de zeespiegel. Hieronder kan je zien wat er al voor verschil is opgetreden op de NoordPool.
Antarctica
Antarctica is een continent rond de Zuidpool van de aarde, omringd door de Indische Oceaan en de Grote Oceaan, die beneden de 60e breedtegraad tegenwoordig worden aangeduid als de Zuidelijke Oceaan (of Antarctische Oceaan). Het land en de zeeën om Antarctica worden gezamenlijk aangeduid als Antarctis. Antarctica is de koudste plek op aarde. De laagste temperatuur officieel ooit gemeten was op de Zuidpool: -88°C; (Officieus zelfs -91°C), en het continent is bijna volledig bedekt met ijs. Antarctica mag niet verward worden met de Arctis, de Noordpool, een naam die afkomstig is van het Griekse woord \"arctos\" (beer). Antarctica ligt aan de andere kant (anti-) van de aarde waar het sterrenbeeld Grote Beer niet zichtbaar is.
Antarctica is het vijfde continent qua oppervlakte, na Azië, Afrika, Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Het is ook het continent met de laagste gemiddelde luchtvochtigheid. Van al het ijs op de wereld ligt 90% op Antarctica. De gemiddelde dikte van de ijskap bedraagt 2200 meter en op het dikste punt is het ijs maar liefst 4776 meter dik. Het meeste ijs is meer dan honderdduizend jaar oud, maar niet heel Antarctica heeft al die tijd onder het ijs gelegen. Een Brits-Zweedse expeditie ontdekte in 1949 dat grote delen van Antarctica, zoals Dronning Maud Land, tot zo\'n 10.000 jaar voor Christus nog vrij waren van ijs.
Er loopt ook een apart topic over Antarctica op Fok! Antarctica !
Pakijs of Zeeijs
Pakijs of zeeijs ontstaat uit bevroren oceaanwater. Omdat de oceanen uit zoutwater bestaan vindt dit plaats bij een temperatuur van ten hoogste -1.8 °C. Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap en dus geen pakijs.
Pakijs komt voor nabij de polen van de Aarde, en beslaat in de winter een groter gebied dan in de zomer. Rondom Antarctica (aan de zuidpool) komt veel meer pakijs voor dan bij de noordpool. Zuidpoolpakijs is gemiddeld ongeveer één meter dik, in de zomer smelt het grotendeels weer. Het pakijs bij de noordpool smelt in het zomerseizoen minder door de kleinere variatie in temperatuur, waardoor het ijs daar uit meerdere lagen bestaat en drie tot vier meter dik wordt.
Het veranderende gebied waar pakijs voorkomt tijdens het jaar
Ijsbergen
Een ijsberg is een drijvende ijsmassa afkomstig van een gletsjer of een ijskap. IJsbergen worden via de zeestroom vervoerd en kunnen wel een afstand van meer dan 1000 km afleggen alvorens ze gesmolten zijn. Ongeveer 8/9 van deze ijsmassa bevindt zich onder water, waardoor men een vertekend beeld krijgt van de ijsberg of deze veel te laat opmerkt.
Omdat ijs in gewicht 10% lichter is dan water (de dichtheid van ijs is ongeveer 920 kg/m3 en die van zeewater ongeveer 1025 kg/m3), ligt 90% van de berg onder water. Dat betekent niet, dat een ijsberg van 10 meter hoog, tot 90 meter onder water zit, zoals wel wordt beweerd. Van een ijsberg zijn alleen de uitstekende delen boven het water zichtbaar en niet de brede basis die onder water ligt. IJsbergen zijn groot; de meeste hebben een hoogte van 50 meter, maar dat is nog altijd de hoogte van een flat van 20 verdiepingen. Sommige steken meer dan 100 meter boven het water uit, vergelijkbaar met de Utrechtse Domtoren. In de Baffin Baai is ooit een ijsberg van 215 meter hoogte gesignaleerd.
In bergachtige, koude streken schuiven gletsjers ongeveer een meter per dag. Zodra ze de zee bereiken, breken er grote stukken af en dat zijn de ijsbergen. Op het Noordelijk Halfrond worden per jaar zo\'n 12000 ijsbergen gevormd, waarvan er 8000 ontstaan langs de Groenlandse westkust. Een kleine 400 ijsbergen drijven met de koude Labradorstroom zuidwaarts tot bij Newfoundland. Daar zijn ze een gevaar voor de scheepvaart. Vooral de kleinere brokken waarin ijsbergen uiteenvallen zijn gevaarlijk, omdat de radar die niet ziet. Mist die vaak in gebieden met smeltend ijs optreedt maakt het nog gevaarlijker.
Landijs
Landijs is ijs dat op het land ligt, in tegenstelling tot zeeijs. Landijs dat niet, of slechts voor een heel klein deel, wegdooit in de zomer wordt meestal gletsjer genoemd.
De grootste massa\'s van permanent landijs bevinden zich op Antarctica en Groenland en heten ook wel ijskappen.
De ontwikkeling van het landijs is van groot belang voor de verwachte zeespiegelstijging ten gevolge van het versterkte broeikaseffect. Het water dat vrijkomt door het kleiner worden van de hoeveelheid permanent landijs zal een bijdrage leveren aan de stijging van de zeespiegel. Het zeeijs, zoals het ijs rond de Noordpool, speelt hier geen rol in omdat het immers al drijft op het water, z\'n eigen gewicht aan water verplaatst en zo al dezelfde bijdrage levert aan de hoogte van de zeespiegel dan wanneer het gesmolten zou zijn. Dat betekent dat voor de hoogte van de zeespiegel het smelten van de poolkap in de Arctische zeeën geen gevolgen heeft. Het smelten van het landijs van bijvoorbeeld Groenland en Antarctica daarentegen heeft wel gevolgen voor de zeespiegel.
De gemiddelde zeespiegel is in de 20e eeuw gestegen met 0,1 tot 0,2 meter, voornamelijk vanwege opwarming van het zeewater en het smelten van landijs. Wanneer de grote massa landijs op West-Antarctica geheel zou smelten zou de zeespiegel mondiaal zo\'n 6 meter stijgen. Zo\'n grote smelting wordt in de 21e eeuw echter niet waarschijnlijk geacht. De huidige bijdrage van de ijskappen op Groenland en Antarctica is kleiner dan die van kleinere gletsjers. Grote massa\'s landijs reageren namelijk traag en langdurig op klimaatsverandering. De reactietijd (of responstijd) van grote ijskappen is groot: veranderingen in het klimaat werken nog enkele millennia door in het gedrag en omvang van ijskappen.
Gedurende de ijstijden was een groot gedeelte van Noord-Europa, de Alpen en Noord-Amerika met landijs bedekt. Destijds stond de zeespiegel ongeveer 125 meter lager dan tegenwoordig.
De Cryosfeer (Cryosphere)
De cryosfeer zijn de gebieden waar water voorkomt in de vorm van sneeuw, permafrost, pakijs of gletsjers. Pas twee miljard jaar geleden, door afkoeling van de aarde, werd voor het eerst de cryosfeer gevormd.
Seizoen- en klimaatveranderingen leiden tot fluctuaties in de cryosfeer. Grote veranderingen in de cryosfeer leiden tot zeespiegelstijgingen wat weer invloed heeft op het klimaat en de biosfeer. Tegenwoordig is met behulp van satellieten de omvang van de cryosfeer vrij nauwkeurig te bepalen. Tijdens ijstijden neemt de cryosfeer sterk in omvang toe.
Actuele Stand van Zaken op de Noord- en Zuidpool
NOORDPOOL
ZUIDPOOL
Overige Links
===========================================================================
Heb je informatie, nieuwsberichten en/of andere nuttige linkjes omtrent de Poolkappen, Gletsjers of Jjsbergen/IJsmassa\'s, alles is welkom hier
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-09-2009 15:25:38 ]
Er ligt op dit moment meer ijs op de noordpool dan in 2008 en 2007.
Maar nog wel ver onder het gemiddelde.
[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 08-09-2009 13:07:04 ]
Maar nog wel ver onder het gemiddelde.
[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 08-09-2009 13:07:04 ]
Top Openingspost 
quote:Smeltend ijs veroorzaakt golf van natuurrampen
De smeltende ijskap baart wetenschappers al langer zorgen, maar op een conferentie in Londen zullen onderzoekers volgende week een wel heel somber beeld van de toekomst toelichten. Zo zal niet alleen het zeeniveau stijgen, het verdwijnen van de ijsmassa kan ook de aardkorst beïnvloeden waardoor aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, vloedgolven en lawines kunnen ontstaan.
Overstromingen
Op de conferentie zullen onderzoekers volgens The Guardian meer uitleg geven over hoe de klimaatverandering ook de geologie van onze planeet kan aantasten. In berggebieden zullen smeltende gletsjers lawines en overstromingen veroorzaken. Door het verdwijnen van het ijs in Groenland en op Antarctica kunnen vloedgolven ontstaan die zelfs op Europa kunnen inbeuken.
IJstijd
Misschien probeert de Aarde ons iets te vertellen, vragen de wetenschappers zich af. "De laatste ijstijd eindigde tussen 12.000 en 15.000 jaar geleden. De ijslaag die ooit Centraal-Europa bedekte is intussen dramatisch gekrompen. De impact vanuit geologisch standpunt wordt duidelijk op basis van de toenemende vulkanische activiteit", zegt professor David Pyle van Oxford University.
Alpen
Er kunnen ook aardbevingen ontstaan en de wetenschappers vrezen vloedgolven langs Chili, Nieuw-Zeeland, Canada en zelfs in de Atlantische Oceaan. Door het smeltende ijs dreigt een catastrofe voor de Alpen. Rotsen onder het ijs worden instabiel en er ontstaan meer overstromingen en modderstromen. Het aantal bewoners van de Alpen stijgt intussen aanzienlijk en ook het toerisme groeit. Het wordt dus heel belangrijk om deze mensen te beschermen tegen de grillen van onze planeet. (gb)
een nieuw topic, en ook maar weer eens een update over het zee-ijs. De Zuidpool deed het in augustus weer geweldig, en had op een haar na een nieuw record. De augustus met het meeste ijs was in 2000, met 18,61 miljoen vierkante kilometer. Dit jaar lag er gemiddeld 18,56, tegen normaal 18,07.
Wat de noordpool aangaat duurde het lang voor het tempo weer verder ging dalen na de enorme vertraging in laat juli. Het verschil met de normaal is toch weer wat opgelopen, maar lang niet zo veel als in 2007 en 2008. Daarmee heeft dit jaar aansluiting bij de jaren voor 2007, al is het onderaan de groep.
De wereld als geheel zit nog wel in de min omdat het tekort op de noordpool groter is dan het overschot op de zuidpool, maar het verschil met vorig jaar is verbazend.
De correlatie tussen grootte van de noordpool op 1 september en het uiteindelijke minimum laat zien dat we met zeer grote zekerheid (R2 = 0,99 op een schaal van 0 tot 1) kunnen zeggen dat het minimum uit zal komen op 5,2 +/- 0,1 miljoen vierkante kilometer. De eerste dag met groei is ondertussen geweest, maar om 2005 te verslaan mag er in de komende dagen niet meer dan 15.000 vierkante kilometer smelten. Dat lijkt een onmogelijke opgave.
Wat de noordpool aangaat duurde het lang voor het tempo weer verder ging dalen na de enorme vertraging in laat juli. Het verschil met de normaal is toch weer wat opgelopen, maar lang niet zo veel als in 2007 en 2008. Daarmee heeft dit jaar aansluiting bij de jaren voor 2007, al is het onderaan de groep.
De wereld als geheel zit nog wel in de min omdat het tekort op de noordpool groter is dan het overschot op de zuidpool, maar het verschil met vorig jaar is verbazend.
De correlatie tussen grootte van de noordpool op 1 september en het uiteindelijke minimum laat zien dat we met zeer grote zekerheid (R2 = 0,99 op een schaal van 0 tot 1) kunnen zeggen dat het minimum uit zal komen op 5,2 +/- 0,1 miljoen vierkante kilometer. De eerste dag met groei is ondertussen geweest, maar om 2005 te verslaan mag er in de komende dagen niet meer dan 15.000 vierkante kilometer smelten. Dat lijkt een onmogelijke opgave.
Afname Noordpoolijs zet door maar geen laagterecord
9 september 2009 - Deze zomer smelt het noordpoolijs een stuk minder snel dan twee jaar geleden. Hoewel het laagterecord van de zomer van 2007 niet gehaald zal worden, is de ijsbedekking wel veel lager dan het gemiddelde over de periode 1979-2000.
De ijsbedekking in het noordpoolgebied ligt nu iets boven het niveau van 2008. Echter, het huidige niveau ligt ver boven 2007, het jaar dat het meeste Noordpoolijs gesmolten is sinds de ijssmelt gemeten wordt. Het is zeer onwaarschijnlijk dat het ijsminimum van die zomer dit jaar gehaald gaat worden. De weersomstandigheden van augustus hebben ervoor gezorgd dat het zeeijs zich ophoopt aan de kust tussen Spitsbergen en Nova Zembla en dat de ijsafvoer via Fram Strait - tussen Groenland en IJsland – relatief klein is gebleven. Hierdoor blijft de ijsafname relatief beperkt.
Het ziet er naar uit dat de ijsbedekking in het noordpoolgebied deze zomer vergelijkbaar met vorig jaar zal zijn. Dat is ver onder het gemiddelde van 1979-2000 en past in de neergaande trend die de afgelopen jaren in de zomer is te zien. Ook de gemiddelde dikte van het ijs is sterk afgenomen waardoor het zeeijs langzamerhand kwetsbaarder wordt.
De North Passage (de route langs de Russische zijde) is inmiddels bevaarbaar. De North West Passage (langs Groenland en Canada) is nog gesloten voor de scheepvaart. Het smeltseizoen duurt nog tot de tweede helft van september.
Het smelten van het zeeijs heeft geen directe gevolgen voor de zeespiegel. Wel kan het gevolgen hebben voor het klimaat in het noordpoolgebied en mogelijk ver daar buiten, zoals een verdere stijging van de temperatuur en veranderingen in de stromingspatronen in de atmosfeer en de oceaan.
KNMI
9 september 2009 - Deze zomer smelt het noordpoolijs een stuk minder snel dan twee jaar geleden. Hoewel het laagterecord van de zomer van 2007 niet gehaald zal worden, is de ijsbedekking wel veel lager dan het gemiddelde over de periode 1979-2000.
De ijsbedekking in het noordpoolgebied ligt nu iets boven het niveau van 2008. Echter, het huidige niveau ligt ver boven 2007, het jaar dat het meeste Noordpoolijs gesmolten is sinds de ijssmelt gemeten wordt. Het is zeer onwaarschijnlijk dat het ijsminimum van die zomer dit jaar gehaald gaat worden. De weersomstandigheden van augustus hebben ervoor gezorgd dat het zeeijs zich ophoopt aan de kust tussen Spitsbergen en Nova Zembla en dat de ijsafvoer via Fram Strait - tussen Groenland en IJsland – relatief klein is gebleven. Hierdoor blijft de ijsafname relatief beperkt.
Het ziet er naar uit dat de ijsbedekking in het noordpoolgebied deze zomer vergelijkbaar met vorig jaar zal zijn. Dat is ver onder het gemiddelde van 1979-2000 en past in de neergaande trend die de afgelopen jaren in de zomer is te zien. Ook de gemiddelde dikte van het ijs is sterk afgenomen waardoor het zeeijs langzamerhand kwetsbaarder wordt.
De North Passage (de route langs de Russische zijde) is inmiddels bevaarbaar. De North West Passage (langs Groenland en Canada) is nog gesloten voor de scheepvaart. Het smeltseizoen duurt nog tot de tweede helft van september.
Het smelten van het zeeijs heeft geen directe gevolgen voor de zeespiegel. Wel kan het gevolgen hebben voor het klimaat in het noordpoolgebied en mogelijk ver daar buiten, zoals een verdere stijging van de temperatuur en veranderingen in de stromingspatronen in de atmosfeer en de oceaan.
KNMI
verschil 2007-2008: 308.000 km2
verschil 2008-2009: ~600.000 km2
[ Bericht 1% gewijzigd door Ared op 10-09-2009 20:37:11 ]
verschil 2008-2009: ~600.000 km2
ik ben benieuwd naar hoe je geest werkt als je vindt dat 2008 en 2009 vergelijkbaar zijn, maar 2007 en 2009 niet.quote:Deze zomer smelt het noordpoolijs een stuk minder snel dan twee jaar geleden.
Het ziet er naar uit dat de ijsbedekking in het noordpoolgebied deze zomer vergelijkbaar met vorig jaar zal zijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ared op 10-09-2009 20:37:11 ]
quote:Op maandag 3 augustus 2009 20:26 schreef aloa het volgende:
Duitse rederij wil Arctische NO-passage gebruiken
Rederij Beluga uit Bremen (Duitsland) hoopt deze zomer de Arctische Noordoost-passage te kunnen gebruiken voor vrachtvervoer per schip. Het zou voor het eerst zijn dat een niet-Russisch schip de tocht ten noorden van Siberië volbrengt.
Een poging van dezelfde rederij vorig jaar kreeg geen toestemming van de Russische autoriteiten. De Noordoost-passage, de zeeroute tussen Europa en Azië langs het Arctische noorden van Siberië, was dat jaar geblokkeerd door ijs tussen de Laptev Zee en de Kara Zee.
In die contreien is momenteel veel minder ijs. De Duitse rederij wil onderdelen vervoeren voor een elektriciteitscentrale in Surgut, Siberië, vanaf Zuid-Korea. Ontscheping moet dan plaatsvinden in de havens van Nowy Urengoj, gelegen oostelijk van Nova Zembla. Het is de bedoeling daarna door te varen naar Moermansk of Rotterdam.
Russische schepen varen in de zomermaanden regelmatig naar Siberische bestemmingen, vergezeld van krachtige ijsbrekers. Maar een niet-Russisch schip, zonder ijsbreker, zou een unicum betekenen voor de Noordoostelijke doorvaart. De Duitse rederij heeft deze zomer drie vrachtschepen in de planning staan voor deze doorvaart, een en ander afhankelijk van Russische toestemming: de schepen Family, Fraternity en Foresight.
vwk
Ze durven wel zonder ijsbreker.
quote:IJskappen groeien door afname CO2
Een groep wetenschappers die in Afrika onderzoek deed naar rotsformaties heeft een krachtig verband gevonden tussen de CO2-concentratie en de hoeveelheid ijs rond de Zuidpool.
IJskappen smelten niet alleen door een toename van CO2, ze groeien ook bij een afname.
Het verband tussen stijging van de CO2-niveaus en het smelten van ijskappen op het noordelijk en zuidelijk halfrond is veelvuldig aangetoond, onder andere met moderne satellieten die het oppervlak en de dikte van ijskappen kunnen meten.
Onder de huidige opwarming worden gletsjers nu wereldwijd kleiner. De Afrikaanse gesteenten leverden volgens de onderzoekers nu de eerste concrete veldmetingen die ook het omgekeerde verband aantonen: bij een daling van de mondiale CO2-concentratie groeit de ijskap van Antarctica.
Het team, verbonden aan Britse en Amerikaanse universiteiten, bracht weken door in de Tanzaniaanse jungle om monsters van microscopische planktonfossielen te verzamelen waaruit de chemische toestand van de atmosfeer 34 miljoen jaar geleden kon worden afgeleid.
CO2 beïnvloedt de zuurgraad van oceanen en daarmee het kalkgehalte van het plankton. Zo kon de exacte concentratie worden teruggerekend, die precies overeen bleek te komen met bestaande klimaatmodellen, zegt Paul Pearson van de Universiteit van Cardiff, die de resultaten gepubliceerd kreeg in Nature.
In de onderzochte periode, de grens tussen het Eoceen en Oligoceen, lag de CO2-concentratie relatief laag terwijl langzaam een ijskap vormde op Antarctica, het continent dat 20 miljoen jaar eerder richting de geografische zuidpool was geschoven.
De oorzaak van de daling van de CO2-concentratie en de daaruit volgende afkoeling is nog onbekend. Wel is bekend dat door de klimaatverandering miljoenen soorten uitstierven, in wat de Eoceen-Oligoceen-massa-extinctie wordt genoemd.
“Dit was de grootste klimaatverschuiving sinds het uitsterven van de dinosauriërs 65 miljoen jaar geleden”, zegt Bridget Wade van Texas A&M Universiteit, een van de onderzoekers.
Toch is het moeilijk om natuurlijke klimaatveranderingen uit het verleden te vergelijken met de huidige, door de mens veroorzaakte opwarming. De huidige temperatuurstijging verloopt met 2 tot 4 graden per eeuw.
De afkoeling 34 miljoen jaar geleden ging een factor 100 tot 200 trager. Over een periode van 400.000 jaar werd het toen zo'n 8 graden kouder.
Hoe sneller de verandering verloopt, hoe lastiger het wordt voor soorten en ecosystemen om zich aan te passen.
Bij een temperatuurstijging van 2 graden in deze eeuw, het officiële klimaatdoel van de internationale gemeenschap, verwacht het IPCC daarom dat al 30 tot 35 procent van alle soorten zullen uitsterven, de grootste voorop.
Bron: Nu.nl
De afgelopen paar dagen is de extend van de noordpool weer iets gegroeid. Het voorlopige minimum staat op 13 september met 5,24 miljoen vierkante kilometer. Vandaag is er weer een klein beetje verloren gegaan, maar het totaal staat nog steeds ruim 40.000 vierkante kilometer boven 13 september. Nog een paar daagjes, en dan weten we het waarschijnlijk zeker.
quote:[url=http://www.nu.nl/wetenschap/2084609/arctisch-ijs-smolt-minder-snel-zomer.html]Arctisch ijs smolt minder snel deze zomer
BOULDER - Het ijs op de Noordpool is deze zomer minder snel gesmolten dan in voorgaande jaren. Op 12 september was de ijslaag op z'n kleinst.
Toen besloeg het ijs een oppervlakte van 5,1 miljoen vierkante kilometer. In 2007 smolt het ijs nog naar een oppervlakte van 4,1 miljoen vierkante kilometer.
Dat blijkt uit onderzoek van het Nsidc, een Amerikaanse overheidsinstelling die bijhoudt hoeveel sneeuw en ijs er ligt. De BBC meldde dat vrijdag.
Volgens de wetenschappers zijn de nieuwe cijfers geen aanleiding om te denken dat de opwarming van de aarde ophoudt of stagneert. Het minimum van dit jaar is nog steeds 24 procent minder dan het gemiddelde tussen 1979 en 2000.
Zichtbaar gevolg
Het smelten van de Noordpool is een van de zichtbaarste gevolgen van de klimaatverandering. Wetenschappers vrezen dat in de nabije toekomst het ijs op de Noordpool compleet verdwijnt in de zomers.
quote:Ice on Greenland, Antarctic in runaway melt mode
WASHINGTON — New satellite information shows that ice sheets in Greenland and western Antarctica continue to shrink faster than scientists thought and in some places are already in runaway melt mode.
British scientists for the first time calculated changes in the height of the vulnerable but massive ice sheets and found them especially worse at their edges. That is where warmer water eats away from below. In some parts of Antarctica, ice sheets have been losing 30 feet a year in thickness since 2003, according to a paper published online Thursday in the journal Nature.
Some of those areas are about a mile thick, so they still have plenty of ice to burn through. But the drop in thickness is speeding up. In parts of Antarctica, the yearly rate of thinning from 2003 to 2007 is 50 percent higher than it was from 1995 to 2003.
These new measurements, based on 50 million laser readings from a NASA satellite, confirm what some of the more pessimistic scientists thought: The melting along the crucial edges of the two major ice sheets is accelerating and is in a self-feeding loop. The more the ice melts, the more water surrounds and eats away at the remaining ice.
April 28: The Wilkins Ice Sheet, lower half of image, breaking up in a satellite image.
"To some extent it's a runaway effect. The question is how far will it run?" said the study's lead author Hamish Pritchard of the British Antarctic Survey. "It's more widespread than we previously thought."
The study does not answer the crucial question of how much this worsening melt will add to projections of sea level rise from man-made global warming. Some scientists have previously estimated that steady melting of the two ice sheets will add about 3 feet (1 meter), maybe more, to sea levels by the end of the century. The ice sheets are so big, however, that it probably would take hundreds of years for them to disappear.
As scientists watched ice shelves retreat or just plain collapse, some had thought the problem could slow or be temporary. The latest measurements eliminate "the most optimistic view," said Penn State University professor Richard Alley, who was not part of the study.
The research found that 81 of the 111 Greenland glaciers surveyed are thinning at an accelerating self-feeding pace.
The crucial problem is not heat in the air, but the water near the ice sheets, Pritchard said. The water is not just warmer, its circulation also is adding to the melt.
It is alarming," said Jason Box of Ohio State University, who also was not part of the study.
Worsening data, including this one, keep proving "that we're underestimating" how sensitive the ice sheets are to changes, he said.
IJs smelt en groeit aan. Maar het smelten is lekker dramatisch in beeld te brengen voor de pseudowetenschappelijke klimaathysterici. Het aangroeien is niet zo sexy natuurlijk.
Mooi overzichtje though.
(zie je Frutsel, ik ben d'r!
)
Mooi overzichtje though.
(zie je Frutsel, ik ben d'r!
)
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Groenland: kouderecord voor september op summit
Afgelopen donderdag was het minus 46 graden op de top van het binnenlandse Groenlandse ijs, op de zogeheten Summit. Dat is de laagste temperatuur die tot nu toe geregisteeerd werd in een septembermaand.
De reden van het kouderecord was een bijna stilstaand koudelaag over centraal Groenland. Volgens de gepensioneerde meteoroloog van DMI afdeling Groenland, Leif Rasmussen, zijn koude lagedrukgebieden overigens vrij normaal boven Baffin Land (ten westen van Groenland), maar wanneer ze migreren naar Groenland, zijn ze daar meerdere dagen. Het is precies de situatie die we meemaakt in de voorbije week.
Binnen een centrum van een lagedrukgebied is de lucht bijna stil. Als een lagedruk ook grotendeels stil ligt zal het heel rustig worden qua windcondities in dat gebied waar het centrum is, en dat meerdere dagen op rij. Zonder de wind is het warmteverlies hoog 's nachts als de zon niet op het oppervlak schijnt. Daarnaast is een oppervlak bedekt met sneeuw of ijs een goede reflector voor de stralen van de zon, zodat het oppervlak niet zal opwarmen overdag. Beide factoren resulteren in dalende temperaturen. In de kern van een lagedrukgebied is het vaak onbewolkt.
Op de Summit was de temperatuur zo gedaald daardoor dat het kouderecord werd gebroken. In de komende dagen zal volgens de prognoses get lage druk langzaam naar het noorden van Scandinavië bewegen, maar misschien kan een nog lagere temperatuur bereikt worden voordat het lage druk volledig is verdwenen.
Op de satelliet foto van Groenland is aan de rechterkant de kou van de ijskap duidelijk. Op het infrarood-satellietbeeld is het namelijk zo, dat des te witter de kleuren zijn die worden weergegeven, des te lager de temperatuur is, de wolken boven de ijskap zijn heel helder in beeld.
Volgens klimatoloog John Cappelen is de laatste drie jaar het septemberkouderecord op het Summit-station steeds op bijna dezelfde datumdag verbeterd, namelijk de 24e of de 25e.
2007: 25. september klokken 06:00 UTC blev der målt minus 43,9°C.
2008: 24. september klokken 06:00 UTC blev der målt minus 45,6°C.
2009: 24. september klokken 09:00 UTC blev der målt minus 46,0°C.
De laagste temperatuur tot nu toe op de Summit geregistreerd is minus 63,3°C, en wel in februari.
bron: vwk
Afgelopen donderdag was het minus 46 graden op de top van het binnenlandse Groenlandse ijs, op de zogeheten Summit. Dat is de laagste temperatuur die tot nu toe geregisteeerd werd in een septembermaand.
De reden van het kouderecord was een bijna stilstaand koudelaag over centraal Groenland. Volgens de gepensioneerde meteoroloog van DMI afdeling Groenland, Leif Rasmussen, zijn koude lagedrukgebieden overigens vrij normaal boven Baffin Land (ten westen van Groenland), maar wanneer ze migreren naar Groenland, zijn ze daar meerdere dagen. Het is precies de situatie die we meemaakt in de voorbije week.
Binnen een centrum van een lagedrukgebied is de lucht bijna stil. Als een lagedruk ook grotendeels stil ligt zal het heel rustig worden qua windcondities in dat gebied waar het centrum is, en dat meerdere dagen op rij. Zonder de wind is het warmteverlies hoog 's nachts als de zon niet op het oppervlak schijnt. Daarnaast is een oppervlak bedekt met sneeuw of ijs een goede reflector voor de stralen van de zon, zodat het oppervlak niet zal opwarmen overdag. Beide factoren resulteren in dalende temperaturen. In de kern van een lagedrukgebied is het vaak onbewolkt.
Op de Summit was de temperatuur zo gedaald daardoor dat het kouderecord werd gebroken. In de komende dagen zal volgens de prognoses get lage druk langzaam naar het noorden van Scandinavië bewegen, maar misschien kan een nog lagere temperatuur bereikt worden voordat het lage druk volledig is verdwenen.
Op de satelliet foto van Groenland is aan de rechterkant de kou van de ijskap duidelijk. Op het infrarood-satellietbeeld is het namelijk zo, dat des te witter de kleuren zijn die worden weergegeven, des te lager de temperatuur is, de wolken boven de ijskap zijn heel helder in beeld.
Volgens klimatoloog John Cappelen is de laatste drie jaar het septemberkouderecord op het Summit-station steeds op bijna dezelfde datumdag verbeterd, namelijk de 24e of de 25e.
2007: 25. september klokken 06:00 UTC blev der målt minus 43,9°C.
2008: 24. september klokken 06:00 UTC blev der målt minus 45,6°C.
2009: 24. september klokken 09:00 UTC blev der målt minus 46,0°C.
De laagste temperatuur tot nu toe op de Summit geregistreerd is minus 63,3°C, en wel in februari.
bron: vwk
ik ga over 2 maanden richting Antarctica. Kan ik nog wat betekenen voor dit topic behalve een thermometer meenemen en fotos maken?
Totaal Travel 04-24: 87 reizen, 151 vliegtickets, 58 landen, 6 continenten, 949 reisdagen, 163.804 foto's
Mijn reisfotos!
Mijn reisfotos!
Foto's zijn altijd welkom.quote:Op zondag 27 september 2009 12:28 schreef ETA het volgende:
ik ga over 2 maanden richting Antarctica. Kan ik nog wat betekenen voor dit topic behalve een thermometer meenemen en fotos maken?
'Zuidpool was ooit tropisch warm'
AMSTERDAM - Op de Zuidpool was het vijftig miljoen jaar geleden tropisch warm. Dat concluderen de Universiteit Utrecht, het Koninklijk Instituut voor Zeeonderzoek en de University of California in een onderzoek.
De resultaten worden deze week gepubliceerd in het tijdschrift Nature. Het zeewater rond Antarctica lag volgens de onderzoekers destijds boven de 30 graden celcius.
Voor het onderzoek werd diep geboord in de zee ten oosten van Tasmanië. Dat gebied lag tussen 65 miljoen en 35 miljoen jaar geleden tegen Antarctica aan.
Door de boringen kwam grond aan de oppervlakte die zo'n vijftig miljoen jaar geleden de bodem van de oceaan vormde.
De wetenschappers konden uit fossielen in de grond afleiden hoe warm het water destijds was. Sommige levensvormen overleven alleen bij hogere temperaturen.
Temperatuur in toekomst
Eerder toonden de onderzoekers al aan dat het zeewater rond de Noordpool destijds zo'n 24 graden celcius was. Van de Zuidpool was het echter nog niet bekend.
Door te berekenen hoe de temperatuur in het verleden verliep, hopen de onderzoekers te kunnen voorspellen wat de temperatuur in de toekomst wordt. Zo'n vijftig miljoen jaar geleden was de aarde op zijn warmst.
Daarna koelde de planeet af met een dieptepunt 33 miljoen jaar geleden. Met die afkoeling werd het verschil tussen de polen en de evenaar ook steeds groter.
Koolstofdioxide
Doordat nu veel koolstofdioxide in de atmosfeer is verspreid, kan de temperatuur volgens de onderzoekers tot veel hogere waarden oplopen dan wat tot nu toe aan de hand van temperaturen uit het verleden werd voorspeld.
nu.nl
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-10-2009 19:36:49 ]
AMSTERDAM - Op de Zuidpool was het vijftig miljoen jaar geleden tropisch warm. Dat concluderen de Universiteit Utrecht, het Koninklijk Instituut voor Zeeonderzoek en de University of California in een onderzoek.
De resultaten worden deze week gepubliceerd in het tijdschrift Nature. Het zeewater rond Antarctica lag volgens de onderzoekers destijds boven de 30 graden celcius.
Voor het onderzoek werd diep geboord in de zee ten oosten van Tasmanië. Dat gebied lag tussen 65 miljoen en 35 miljoen jaar geleden tegen Antarctica aan.
Door de boringen kwam grond aan de oppervlakte die zo'n vijftig miljoen jaar geleden de bodem van de oceaan vormde.
De wetenschappers konden uit fossielen in de grond afleiden hoe warm het water destijds was. Sommige levensvormen overleven alleen bij hogere temperaturen.
Temperatuur in toekomst
Eerder toonden de onderzoekers al aan dat het zeewater rond de Noordpool destijds zo'n 24 graden celcius was. Van de Zuidpool was het echter nog niet bekend.
Door te berekenen hoe de temperatuur in het verleden verliep, hopen de onderzoekers te kunnen voorspellen wat de temperatuur in de toekomst wordt. Zo'n vijftig miljoen jaar geleden was de aarde op zijn warmst.
Daarna koelde de planeet af met een dieptepunt 33 miljoen jaar geleden. Met die afkoeling werd het verschil tussen de polen en de evenaar ook steeds groter.
Koolstofdioxide
Doordat nu veel koolstofdioxide in de atmosfeer is verspreid, kan de temperatuur volgens de onderzoekers tot veel hogere waarden oplopen dan wat tot nu toe aan de hand van temperaturen uit het verleden werd voorspeld.
nu.nl
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-10-2009 19:36:49 ]
quote:Noordpool binnen tien jaar bevaarbaar
LONDEN - Het ijs op de Noordpool zal in de komende tien jaar zo snel smelten, dat de zee die er ontstaat in de zomer bevaarbaar zal zijn. Dat heeft een prominente Britse onderzoeker donderdag tegen de BBC gezegd.
Het duurt nog twintig jaar voor al het ijs in de zomermaanden verdwenen zal zijn. Professor Peter Wadhams van de Universiteit van Cambridge baseert zijn uitspraken op recent onderzoek van een expeditie. Die boorde 1500 gaten in de ijslaag op de Noordpool tijdens een 435 kilometer lange trektocht. Daaruit bleek dat het merendeel van de ijsschotsen bestaat uit ijs dat in één winter is gevormd en dus ook elke zomer weer smelt.
Het is al langer bekend dat de ijskappen smelten, onder meer door opwarming van de aarde. De voorspelling dat de Noordpool al binnen enkele jaren in de zomer bevaarbaar is, is echter nieuw. Veel landen hebben al aanspraak gemaakt op de toekomstige wateren, waar vermoedelijk veel olie te vinden is. Ook kunnen sommige handelsroutes aanzienlijk verkort worden door via de Noordpool te varen.
Een ander effect is dat de aarde er vanuit de ruimte heel anders uit zal komen te zien. In plaats van het witte noorden dat onze planeet nu kenmerkt, zal de top blauw worden.
Is vast "onze schuld". Al Gore Goebbels lacht in zijn vuistje.quote:
Zou mooi zijn als de oliereserves daar ge-exploiteerd kunnen worden. Het betekent wel dat de Echte Koude Oorlog gaat aanbreken. VS/Canada tegen Rusland. Mark my words.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
De Catlin expeditie (waar het over gaat) was echt een wetenschappelijke draak:quote:
* Ze hebben geen van hun doelstellingen gehaald
* Hun apparatuur is in de eerste dagen al kapot gegaan waardoor alle volgende metingen handmatig zijn gedaan (waardoor er veel minder data is verzameld dan vooraf gehoopt)
* Omdat de tocht veel zwaarder was dan verwacht heeft men bewust gekozen om over de vlakste stukken ijs te lopen. Van wat ik gelezen heb, is meerjarig ijs vaak ruiger (is langer onderhevig geweest aan kruien enzo) en eerstejaars ijs vlakker, maar dunner. De keuze voor de makkelijkste route, heeft dus tot gevolg gehad dat er onevenredig veel dun eerstejaars ijs "gevonden" is.
Rond dezelfde tijd heeft een groep wetenschappers met een vliegtuig de dikte gemeten over een veel groter gebied, niet beperkt door toegankelijkheid voor voetgangers, en gevonden dat het ijs iets dikker was dan in eerdere jaren (zie hier). Maar de conclusies van die veel uitgebreidere studie worden in de aanloop van Kopenhagen niet nog even door het Wereldnatuurfonds uitgebreid in de media herkauwd, en een door het WWF gesponsorde media-stunt wel. Walgelijke PR, en moedeloos word ik er van dat mensen en journalisten er nog in trappen ook.
NASA meldde dit al eerder, maar het Engelse MetOffice (Engelse KNMI, zegmaar) is het er nu ook mee eens: het extreme verloop van 2007 werd niet door klimaatverandering veroorzaakt, maar door uitzonderlijke weerspatronen. Het ijs herstelt zich na dit soort extremen, terug naar de lange-termijn trend. Dat wil zeggen dat er nog geen "tipping point" (als ze überhaupt bestaan) bereikt is. In tegenstelling tot het door het wereldnatuurfonds gesponsorde onderzoek, denkt het MetOffice dat er pas tussen 2060 en 2080 ijsvrije zomers zullen zijn, en dat het onwaarschijnlijk is dat het al rond 2020 zal gebeuren.
bron:
http://www.metoffice.gov.(...)009/pr20091015b.html
blijft toch vreemd dat pulp zoals van professor Peter Wadhams breed wordt uitgemeten in de media, maar dat (relatief) "goed nieuws" berichten zoals die van het MetOffice volkomen genegeerd worden.
bron:
http://www.metoffice.gov.(...)009/pr20091015b.html
blijft toch vreemd dat pulp zoals van professor Peter Wadhams breed wordt uitgemeten in de media, maar dat (relatief) "goed nieuws" berichten zoals die van het MetOffice volkomen genegeerd worden.
Volgens deze plaatjes ligt er momenteel minder ijs dan in 2008.
Het gaat eerder gelijk op met 2007.
Wel ligt er wat meer sneeuw in scandinavie dan voorgaande jaren.
Het gaat eerder gelijk op met 2007.
Wel ligt er wat meer sneeuw in scandinavie dan voorgaande jaren.
De hoeveelheid ijs zit nog boven het jaar 2007, maar onder die van het jaar 2008
quote:In the fall, cold conditions and polar darkness return to the Arctic. As is typical for this time of year, ice growth was brisk in October, growing at an average 96,000 square kilometers per day (37,000 square miles per day).
However, the growth rate slowed for a time in early October, coinciding with strong winds from the south over central Siberia. The winds helped prevent ice from forming along the Siberian coast. At the end of the month, extensive areas of open water regions were still present in the northernmost North Atlantic, and north of Alaska. The ice edge was north of both Svalbard and Franz Josef Land.
Het laatste ijs verdwijnt uit tropisch Afrika
De beroemde Kilimanjaro verliest zijn eeuwig witte top. De laatste ijsvelden verdwijnen in steeds hoger tempo. Het broeikaseffect is de logische verklaring.
Rotterdam, 3 nov. De ijsvelden op de Kilimanjaro, het hoogste bergmassief van Afrika, gaan hun laatste jaren in. Zij smelten steeds sneller af en kunnen binnen een paar decennia verdwenen zijn. Het zal dan voor het eerst in ruim elfduizend jaar zijn dat de Kilimanjaro zonder permanente ijskap zit. Een waterdichte verklaring voor het ijsverlies is er nog niet, maar het wordt steeds aannemelijker dat de klimaatopwarming door het broeikaseffect de hoofdrol speelt.
Bron: NRC, lees meer…
Foto via New York Times.
Voor het oorspronkelijke (Engelse) artikel: zie hier.
De beroemde Kilimanjaro verliest zijn eeuwig witte top. De laatste ijsvelden verdwijnen in steeds hoger tempo. Het broeikaseffect is de logische verklaring.
Rotterdam, 3 nov. De ijsvelden op de Kilimanjaro, het hoogste bergmassief van Afrika, gaan hun laatste jaren in. Zij smelten steeds sneller af en kunnen binnen een paar decennia verdwenen zijn. Het zal dan voor het eerst in ruim elfduizend jaar zijn dat de Kilimanjaro zonder permanente ijskap zit. Een waterdichte verklaring voor het ijsverlies is er nog niet, maar het wordt steeds aannemelijker dat de klimaatopwarming door het broeikaseffect de hoofdrol speelt.
Bron: NRC, lees meer…
Foto via New York Times.
Voor het oorspronkelijke (Engelse) artikel: zie hier.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
waarom komen ze steeds weer met de broeikas verklaring, terwijl al het beschikbare bewijs er op wijst dat temperaturen op de berg niet significant omhoog gegaan zijn, maar dat de sneeuwval wel minder is geworden door minder vocht in de lucht door ontbossing van de lager gelegen hellingen?
Dat is het NRC die die verklaring naar voren haalt. De NYT zegt b.v.:quote:Op donderdag 5 november 2009 01:53 schreef Ared het volgende:
waarom komen ze steeds weer met de broeikas verklaring, terwijl al het beschikbare bewijs er op wijst dat temperaturen op de berg niet significant omhoog gegaan zijn, maar dat de sneeuwval wel minder is geworden door minder vocht in de lucht door ontbossing van de lager gelegen hellingen?
Je moet dat NRC artikel helemaal tot het eind lezen om door te hebben dat dat het geval is. Als je het artikel zelf leest zijn die nog wat voorzichtiger, die spreken met name over een veranderend klimaat wat natuurlijk wat algemener is alleen opwarming, alhoewel ze wel lijken te suggereren dat die mogelijk een rol speelt, maar dat weersgegevens te schaars zijn:quote:Yet the authors of the study, to be published Tuesday in the Proceedings of the National Academy of Sciences, reached no consensus on whether the melting could be attributed mainly to humanity’s role in warming the global climate.
Kortom je hebt wel gelijk als je wat kritiek hebt op de NRC berichtgeving. Eigenlijk is dat er echt eentje voor: Wetenschapsjournalistiek met een kritisch oog bekeken.quote:Meteorological observations in the region are sparse, most records are short, and indiv idual st ations are necessarily biased by both local processes and regional conditions. Limited meteorological data in the region from 1939 to 1992 (10) exhibit large spatial differences although several robust trends were reported 67(e.g., increasing January minimum temperature).
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:Ijsberg drijft richting Tasmanië
SYDNEY - Een ijsberg uit Antarctica is helemaal naar het eiland Macquarie, vijftienhonderd kilometer ten zuidoosten van Tasmanië gedreven. Dat melden Australische onderzoekers.
De vijftig meter hoge en vijfhonderd meter lange ijsberg is vermoedelijk tussen 2000 en 2002 samen met een aantal andere grote brokken ijs losgeraakt van het Ross-plateau in Antarctica.
Het komt zelden voor dat ijsbergen uit Antarctica zo ver naar het noorden drijven. De wetenschappers denken dat de ijsberg in het warmere water snel zal smelten.
‘Mini-ijstijd in Europa ontstond binnen enkele maanden’
AMSTERDAM – Europa raakte ruim 12.000 jaar razendsnel in de greep van de laatste koude periode in de meest recente ijstijd. Canadese wetenschappers hebben berekend dat de temperatuur binnen enkele maanden drastisch daalde.
Onderzoekers van de Universiteit van Saskatchewan bestudeerden de modderafzetting in Lough Monreagh, een oeroud meer in het westen van Ierland.
Ze slaagden erin om laagjes van 0,5 tot 1 millimeter dikte van de afzetting te ‘pellen’. Elk plakje modder ontstond gedurende een periode van ongeveer drie maanden.
Door de zuurstofisotopen in de laagjes modder te analyseren, slaagden de wetenschappers er in om de temperaturen en regenval van ongeveer 12.800 jaar geleden extreem gedetailleerd in kaart te brengen.
Temperatuursdaling
Uit het onderzoek bleek dat de Jonge Dryas (de laatste koude periode in de meest recente ijstijd) Europa razendsnel in zijn greep kreeg. De gemiddelde temperatuur daalden binnen enkele maanden tot onder het nulpunt. Ook viel er plotseling geen regen meer.
De resultaten van het onderzoek zijn bekend gemaakt op de BOREAS conferentie in de Finse stad Rovaniemi.
Spitsbergen
“Het was alsof Ierland opeens werd verplaatst naar Spitsbergen”, zo verklaart hoofdonderzoeker William Paterson in het Britse tijdschrift New Scientist.
“Deze periode van temperatuursverandering is veel korter dan tot nu toe werd gesuggereerd, maar het is plausibel”, aldus onderzoeker Derek Vance.
Golfstroom
De plotselinge afkoeling van het klimaat tijdens de Jonge Dryas werd vermoedelijk veroorzaakt door een glaciaal meer in Canada dat uit zijn voegen barstte. Het ijskoude water kwam in zee terecht en verstoorde naar alle waarschijnlijkheid de warme golfstroom in de Atlantische oceaan.
nu.nl
AMSTERDAM – Europa raakte ruim 12.000 jaar razendsnel in de greep van de laatste koude periode in de meest recente ijstijd. Canadese wetenschappers hebben berekend dat de temperatuur binnen enkele maanden drastisch daalde.
Onderzoekers van de Universiteit van Saskatchewan bestudeerden de modderafzetting in Lough Monreagh, een oeroud meer in het westen van Ierland.
Ze slaagden erin om laagjes van 0,5 tot 1 millimeter dikte van de afzetting te ‘pellen’. Elk plakje modder ontstond gedurende een periode van ongeveer drie maanden.
Door de zuurstofisotopen in de laagjes modder te analyseren, slaagden de wetenschappers er in om de temperaturen en regenval van ongeveer 12.800 jaar geleden extreem gedetailleerd in kaart te brengen.
Temperatuursdaling
Uit het onderzoek bleek dat de Jonge Dryas (de laatste koude periode in de meest recente ijstijd) Europa razendsnel in zijn greep kreeg. De gemiddelde temperatuur daalden binnen enkele maanden tot onder het nulpunt. Ook viel er plotseling geen regen meer.
De resultaten van het onderzoek zijn bekend gemaakt op de BOREAS conferentie in de Finse stad Rovaniemi.
Spitsbergen
“Het was alsof Ierland opeens werd verplaatst naar Spitsbergen”, zo verklaart hoofdonderzoeker William Paterson in het Britse tijdschrift New Scientist.
“Deze periode van temperatuursverandering is veel korter dan tot nu toe werd gesuggereerd, maar het is plausibel”, aldus onderzoeker Derek Vance.
Golfstroom
De plotselinge afkoeling van het klimaat tijdens de Jonge Dryas werd vermoedelijk veroorzaakt door een glaciaal meer in Canada dat uit zijn voegen barstte. Het ijskoude water kwam in zee terecht en verstoorde naar alle waarschijnlijkheid de warme golfstroom in de Atlantische oceaan.
nu.nl
quote:The Southern Patagonian Icefield of Argentina and Chile is the southern remnant of the Patagonia Ice Sheet that covered the southern Andes Mountains during the last ice age. This detailed astronaut photograph illustrates the terminus of one of the icefield’s many spectacular glaciers—Upsala Glacier, located on the eastern side of the icefield. Upsala is the third largest glacier in the icefield, and like most other glaciers in the region, it has experienced significant retreat over the past century.
This image was taken during spring in the Southern Hemisphere, and icebergs were calving from the glacier terminus into the waters of Lago Argentino (Lake Argentina, image right). Two icebergs are especially interesting because they retain fragments of the moraine (rock debris) that forms a dark line along the upper surface of the glacier. The inclusion of the moraine illustrates how land-based rocks and sediment may wind up in ocean sediments far from shore.
Moraines are formed from rock and soil debris that accumulate along the front and sides of a flowing glacier. The glacier is like a bulldozer that pushes soil and rock in front of it, leaving debris on either side. When two glaciers merge (image center), moraines along their edges can join to form a medial moraine that is drawn out along the upper surface of the new glacier.
The moraine can be carried intact to the terminus and included in icebergs that then float away, dropping the coarse debris as the iceberg melts. While the icebergs produced by Upsala Glacier do not reach an ocean, many current glaciers do. The existence of ancient glaciers and ice sheets is recorded by layers or pockets of coarse, land-derived sediments within finer-grained sea floor sediments that are located far from any current (or former) coastline.
Aha.. en dat ijs drijft dus naar Australië en Nieuw Zeeland?quote:The East Antarctic ice sheet has been losing mass for the last three years, according to an analysis of data from a gravity-measuring satellite mission.
The scientists involved say they are "surprised" by the finding, because the giant East Antarctic sheet, unlike the west, has been thought to be stable.
Other scientists say ice loss could not yet be pinned on climate change, and uncertainties in the data are large.
The US-based team reports its findings in the journal Nature Geoscience.
The data comes from Nasa's Gravity Recovery and Climate Experiment (Grace) mission.
Grace has previously shown that the smaller West Antarctic and Greenland ice sheets are losing mass.
These two bodies of ice contain enough water to raise sea levels by about six to seven metres (20ft) each if they melted completely.
Melting the East Antarctic sheet would raise sea levels by much more - about 50-60m.
But scientists have generally discounted the possibility of it happening because the region is so cold.
The Grace measurements suggest there was no net ice loss between 2002 and 2006.
But since then, East Antarctica has been losing 57 billion tonnes (Gt) per year.
"We felt surprised to see this change in East Antarctica," study leader Jianli Chen from the Centre for Space Research at the University of Texas in Austin told BBC News.
The loss still looks small by contrast with West Antarctica, which is losing 132Gt per year, and with Greenland, where a recent analysis combining Grace data with other measurements indicated an annual figure of 273Gt.
Previous Grace analyses - and those from other satellites - had given an inconclusive picture for the giant ice body.
The twin Grace satellites fly in close formation, detecting minute changes in the Earth's gravity through the marginal changes this causes in their relative positions.
Story continues here...
Honderd(en) ijsbergen drijven richting Nieuw Zeeland
Het is al van begin deze maand, maar heb het nog niet voorbij zien komen...
quote:CHILE’S SOUTH IS HOME TO 3,700 GLACIERS
Studies carried out by the Center for Scientific Studies in the South (CESC) confirm there are more than 3,700 glaciers in Chile spanning a surface area more than 21,000 sq. km. Of this area, 17,369 square kilometers are located in Chile’s Patagonia.
The Darwin glacier range dominates the area, stretching across an area more than 2,000 sq. km wide.
The studies also show that, with a few exceptions, Chile’s glaciers are shrinking in size.
The Fleming glacier in the Antarctic Peninsula is shrinking at a level of almost four meters a year. Studies carried out by the Center for Antarctic and Climatic Inquiry in northern Antarctica show that the burning of forests in the Amazon releases huge amounts of smoke that are carried by winds to the Antarctic. This pollution could be a major reason for the glaciers’ melting and the subsequent deterioration of the pole.
Op zaterdag 15 augustus 2009 23:05 schreef eer-ik het volgende:
Ik vind je sig nogal denigrerend.
Ik vind je sig nogal denigrerend.
IJsbergen onderweg naar Nieuw Zeeland
De inwoners van Nieuw Zeeland maken zich op voor een uitzonderlijke groep bezoekers. Er zijn namelijk meer dan 100 grote ijsbergen vanaf de Zuidpool, ofwel Antarctica, onderweg naar de kust van één van de meest zuidelijke delen van het land, Macquarie. De ijsbergen drijven, nadat ze van het zeeijs zijn afgebroken, wel vaker noordwaarts, maar het is pas de tweede keer in bijna 80 jaar dat ze zo ver noordelijk zijn waargenomen. De laatste keer dat het gebeurde was in het najaar van 2006, toen er vanaf de bergen rondom de plaats Christchurch op het zuidelijke eiland van Nieuw Zeeland een groot aantal ijsbergen te zien was.
Dit satellietbeeld past precies op de uitsnede van de foto hierboven. Hierop kun je de ijsbergen goed zien aankomen.
Net als in 2006 zijn de naderende ijsbergen hoogstwaarschijnlijk afgebroken van het Ross ijsplateau op Antarctica, dat zich in de buurt bevindt van het Nieuw Zeelandse basiskamp Scott. Tussen 2000 en 2002 brak een deel van dit plateau in meerdere delen en een aantal daarbij losgekomen ijsbergen dreef enkele jaren later met een noordelijke stroming richting het vasteland van Nieuw Zeeland.
‘Iceberg graveyards’
Voordat een ijsberg opgepikt wordt door de noordelijke stroming die richting Nieuw Zeeland voert, kan hij jarenlang in de koude wateren in de buurt van het plateau blijven ronddrijven. De ijsbergen die in 2006 richting Nieuw Zeeland dreven, hebben bijvoorbeeld al die jaren in de zogeheten Ross zee, de zee in de buurt van het Ross plateau, gedreven. Onderzoekers noemen deze kustgebieden van Antarctica dan ook ‘iceberg graveyards’, ofwel begraafplaats voor ijsbergen.
Hoogstwaarschijnlijk hebben de momenteel naderende ijsbergen dezelfde herkomst als de ijsbergen uit 2006, maar zijn ze nog een aantal jaren langer blijven hangen in de ‘graveyards’. Ongeveer een jaar geleden pikte de zuidelijke zeestroming de groep ijsbergen op en dreef ze over de Zuidelijke zee richting de Grote Oceaan en dus ook richting de zuidkust van Nieuw Zeeland.
Een kaartje van Nieuw Zeeland met daarop een kleine uitsnede van de plaats waar de ijsbergen naartoe drijven.
Enorme omvang
De ijsbergen die van een plateau afbreken kunnen een gigantisch formaat hebben. Zo was de grootste die ooit is waargenomen 295 kilometer lang en 38 kilometer breed, met een totaal oppervlakte van meer dan 10.000 km2. Dit kun je vergelijken met de oppervlakte van Jamaica. Slechts 10 procent van een ijsberg is vaak maar zichtbaar boven water. Vooral voor schepen zijn ze dan ook erg gevaarlijk.
De grootste ijsberg die dit jaar in de buurt van Nieuw Zeeland is gezien is ‘niet meer dan’ 2 kilometer lang en een halve kilometer breed. Hij komt ongeveer 50 meter boven het zeewater uit en is 350 meter hoog. Dit is er echter één uit een groep van meer dan 100 iets kleinere ijsbergen, die ook allemaal zijn opgepikt door de stroming. Ze bevinden zich momenteel op zo’n 300 kilometer afstand van de zuidkust van Nieuw Zeeland.
Op ongeveer 300 kilometer afstand van de zuidkust ligt een ijsberg met afmetingen van meer dan 2 kilometer lang en 500 meter breed.
Drijfrichting
Afhankelijk van hun beweegrichting kunnen ijsbergen van dit formaat ook in relatief warmere wateren tussen 6 en 8 weken blijven bestaan. Het is echter lastig te zeggen waar ze zich precies naartoe bewegen. Het is namelijk niet alleen de zeestroming die de richting bepaalt, maar ook de wind speelt hierin een grote rol, vooral als de ijsbergen iets kleiner van formaat worden. Bovendien is de vorm van de ijsberg een significant element dat meespeelt in de drijfrichting.
Bijzonder fenomeen
Ondanks dat er in Nieuw Zeeland regelmatig waarschuwingen worden gegeven voor naderende ijsbergen, met name voor de scheepvaart, is het vrij ongebruikelijk dat ijsbergen van dit formaat zo ver noordelijk komen. De vraag rijst dan ook hoe dit in 5 jaar nu al twee keer heeft kunnen gebeuren. Verschillende meningen neigen richting de klimaatverandering, maar onderzoekers van het ‘National Institute of Water and Atmospheric Research’ zien het vooralsnog als geïsoleerde incidenten en wijten het eerder aan een wat vaker terugkerend patroon van het weer in de afgelopen jaren. De zeestroming en de wind bepalen in zo’n geval namelijk of de ijsbergen richting het noorden worden gedreven.
Bronnen: Meteo Consult, National Institute of Water and Atmospheric Research.
De inwoners van Nieuw Zeeland maken zich op voor een uitzonderlijke groep bezoekers. Er zijn namelijk meer dan 100 grote ijsbergen vanaf de Zuidpool, ofwel Antarctica, onderweg naar de kust van één van de meest zuidelijke delen van het land, Macquarie. De ijsbergen drijven, nadat ze van het zeeijs zijn afgebroken, wel vaker noordwaarts, maar het is pas de tweede keer in bijna 80 jaar dat ze zo ver noordelijk zijn waargenomen. De laatste keer dat het gebeurde was in het najaar van 2006, toen er vanaf de bergen rondom de plaats Christchurch op het zuidelijke eiland van Nieuw Zeeland een groot aantal ijsbergen te zien was.
Dit satellietbeeld past precies op de uitsnede van de foto hierboven. Hierop kun je de ijsbergen goed zien aankomen.
Net als in 2006 zijn de naderende ijsbergen hoogstwaarschijnlijk afgebroken van het Ross ijsplateau op Antarctica, dat zich in de buurt bevindt van het Nieuw Zeelandse basiskamp Scott. Tussen 2000 en 2002 brak een deel van dit plateau in meerdere delen en een aantal daarbij losgekomen ijsbergen dreef enkele jaren later met een noordelijke stroming richting het vasteland van Nieuw Zeeland.
‘Iceberg graveyards’
Voordat een ijsberg opgepikt wordt door de noordelijke stroming die richting Nieuw Zeeland voert, kan hij jarenlang in de koude wateren in de buurt van het plateau blijven ronddrijven. De ijsbergen die in 2006 richting Nieuw Zeeland dreven, hebben bijvoorbeeld al die jaren in de zogeheten Ross zee, de zee in de buurt van het Ross plateau, gedreven. Onderzoekers noemen deze kustgebieden van Antarctica dan ook ‘iceberg graveyards’, ofwel begraafplaats voor ijsbergen.
Hoogstwaarschijnlijk hebben de momenteel naderende ijsbergen dezelfde herkomst als de ijsbergen uit 2006, maar zijn ze nog een aantal jaren langer blijven hangen in de ‘graveyards’. Ongeveer een jaar geleden pikte de zuidelijke zeestroming de groep ijsbergen op en dreef ze over de Zuidelijke zee richting de Grote Oceaan en dus ook richting de zuidkust van Nieuw Zeeland.
Een kaartje van Nieuw Zeeland met daarop een kleine uitsnede van de plaats waar de ijsbergen naartoe drijven.
Enorme omvang
De ijsbergen die van een plateau afbreken kunnen een gigantisch formaat hebben. Zo was de grootste die ooit is waargenomen 295 kilometer lang en 38 kilometer breed, met een totaal oppervlakte van meer dan 10.000 km2. Dit kun je vergelijken met de oppervlakte van Jamaica. Slechts 10 procent van een ijsberg is vaak maar zichtbaar boven water. Vooral voor schepen zijn ze dan ook erg gevaarlijk.
De grootste ijsberg die dit jaar in de buurt van Nieuw Zeeland is gezien is ‘niet meer dan’ 2 kilometer lang en een halve kilometer breed. Hij komt ongeveer 50 meter boven het zeewater uit en is 350 meter hoog. Dit is er echter één uit een groep van meer dan 100 iets kleinere ijsbergen, die ook allemaal zijn opgepikt door de stroming. Ze bevinden zich momenteel op zo’n 300 kilometer afstand van de zuidkust van Nieuw Zeeland.
Op ongeveer 300 kilometer afstand van de zuidkust ligt een ijsberg met afmetingen van meer dan 2 kilometer lang en 500 meter breed.
Drijfrichting
Afhankelijk van hun beweegrichting kunnen ijsbergen van dit formaat ook in relatief warmere wateren tussen 6 en 8 weken blijven bestaan. Het is echter lastig te zeggen waar ze zich precies naartoe bewegen. Het is namelijk niet alleen de zeestroming die de richting bepaalt, maar ook de wind speelt hierin een grote rol, vooral als de ijsbergen iets kleiner van formaat worden. Bovendien is de vorm van de ijsberg een significant element dat meespeelt in de drijfrichting.
Bijzonder fenomeen
Ondanks dat er in Nieuw Zeeland regelmatig waarschuwingen worden gegeven voor naderende ijsbergen, met name voor de scheepvaart, is het vrij ongebruikelijk dat ijsbergen van dit formaat zo ver noordelijk komen. De vraag rijst dan ook hoe dit in 5 jaar nu al twee keer heeft kunnen gebeuren. Verschillende meningen neigen richting de klimaatverandering, maar onderzoekers van het ‘National Institute of Water and Atmospheric Research’ zien het vooralsnog als geïsoleerde incidenten en wijten het eerder aan een wat vaker terugkerend patroon van het weer in de afgelopen jaren. De zeestroming en de wind bepalen in zo’n geval namelijk of de ijsbergen richting het noorden worden gedreven.
Bronnen: Meteo Consult, National Institute of Water and Atmospheric Research.
Weer of geen weer, altijd actueel www.onweer-online.nl
De aangroei van het Noordpoolijs gaat nu niet meer zo snel. Op dit moment onder de extend van 2007.quote:Op woensdag 9 december 2009 22:12 schreef aloa het volgende:
Het noordpoolijs groeit snel en zit nu boven dat van 2008 en 2007.
[ afbeelding ]
Dat kan een tijdelijke vertraging zijn, maar toch ben ik benieuwd waar de max extend zal uitkomen.
Als ik de trend van nu zie vermoed ik dat het toch aan de lage kant zal zijn.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Plaatje:quote:
[..]
De aangroei van het Noordpoolijs gaat nu niet meer zo snel. Op dit moment onder de extend van 2007.
Dat kan een tijdelijke vertraging zijn, maar toch ben ik benieuwd waar de max extend zal uitkomen.
Als ik de trend van nu zie vermoed ik dat het toch aan de lage kant zal zijn.
Als ik het goed begrijp is dat omdat het juist rond de Noordpool vrij warm is nu het bij ons lekker sneeuwt en vriest.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Nou ja "vrij warm" is natuurlijk te relativerenquote:Op vrijdag 29 januari 2010 15:11 schreef Iblis het volgende:
Als ik het goed begrijp is dat omdat het juist rond de Noordpool vrij warm is nu het bij ons lekker sneeuwt en vriest.
maar.... Ja dus.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
quote:Double-dip Arctic Oscillation, and update on Antarctica
In February, Arctic sea ice extent continued to track below the average, and near the levels observed for February 2007. Ice extent was unusually low in the Atlantic sector of the Arctic, and above normal in the Bering Sea. Meanwhile, Antarctic sea ice reached its summer minimum, near the average for 1979 to 2000.
Arctic sea ice extent averaged for February 2010 was 14.58 million square kilometers (5.63 million square miles). This was 1.06 million square kilometers (409,000 square miles) below the 1979 to 2000 average for February, but 220,000 square kilometers (85,000 square miles) above the record low for the month, which occurred in February 2005.
Ice extent was above normal in the Bering Sea, but remained below normal over much of the Atlantic sector of the Arctic, including the Barents Sea, part of the East Greenland Sea, and in the Davis Strait.
The graph above shows daily sea ice extent as of March 2, 2010. The solid light blue line indicates 2009/2010; dashed green indicates 2006/2007; dark blue shows 2004/2005 (the record low for the month of February); and solid gray indicates average extent from 1979 to 2000. The gray area around the average line shows the two standard deviation range of the data.
Arctic sea ice extent for February 2010 was 14.58 million square kilometers (5.63 million square miles). The magenta line shows the 1979 to 2000 median extent for that month. The black cross indicates the geographic North Pole.
[ Bericht 28% gewijzigd door #ANONIEM op 05-03-2010 15:25:03 ]
De hele winter liep het zo'n beetje gelijk op met 2006/2007 maar in maart is 2010 dichter tegen het gemiddelde gaan zitten.
Krijgen we op de valreep nog even een hele sterke aangroei van het arctische poolijs. Ik dacht eerst dat de maximum extend al was geweest op 8 maart, maar nu komt er vrij laat toch nog een nieuwe piek.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
Nieuw maximum op 31 maart, inderdaad. Zo laat in het seizoen is het zeldzaam. We hebben min om meer betrouwbare data sinds 1972, en dit jaar is samen met 1995 recordhouder met een maximum op de 90e dag van het jaar. Het zou zelfs april kunnen worden, al lijkt dat me onwaarschijnlijk.
De trend die er in het steeds vroeger vallen van het maximum zat, is daarmee in één klap nagenoeg weggevaagd. Over de periode 1972 -2010 valt het maximum gemiddeld niet significant eerder of later in het jaar.
De trend die er in het steeds vroeger vallen van het maximum zat, is daarmee in één klap nagenoeg weggevaagd. Over de periode 1972 -2010 valt het maximum gemiddeld niet significant eerder of later in het jaar.
Hoe het zich volgende week gaat ontwikkelen daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
Als ik de GFS kaartjes van de wetterzentrale bekijk ziet het er naar uit dat (hoewel het in siberie bijna onverminderd koud blijft) er tussen Groenland en Spitsbergen vanaf het zuiden een hele bel relatief warme lucht diep het Noordpoolgebied in wordt gestuwd, en (voorzover ik het kan beoordelen) zijn er ook behoorlijke windsnelheden dan daar bij Spitsbergen. Ik ben benieuwd wat het met het poolijs doet als het een invloed zou hebben.
[ Bericht 3% gewijzigd door barthol op 02-04-2010 23:56:09 ]
Als ik de GFS kaartjes van de wetterzentrale bekijk ziet het er naar uit dat (hoewel het in siberie bijna onverminderd koud blijft) er tussen Groenland en Spitsbergen vanaf het zuiden een hele bel relatief warme lucht diep het Noordpoolgebied in wordt gestuwd, en (voorzover ik het kan beoordelen) zijn er ook behoorlijke windsnelheden dan daar bij Spitsbergen. Ik ben benieuwd wat het met het poolijs doet als het een invloed zou hebben.
[ Bericht 3% gewijzigd door barthol op 02-04-2010 23:56:09 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
quote:Europese satelliet meet smeltend ijs op aarde
BAJKONOER - Het einde nadert voor laaggelegen eilanden. Voor het einde van de eeuw kan de stijgende zeespiegel landen als de Malediven onbewoonbaar hebben gemaakt. Een van de oorzaken van het stijgende zeewater is het smelten van het ijs op aarde. Om dat proces goed in kaart te brengen, lanceert de Europese ruimtevaartorganisatie ESA donderdag een nieuwe satelliet, de CryoSat-2.
De Europese sonde meet minstens drie jaar lang het landijs en zeeijs, vanaf een hoogte van ongeveer 700 kilometer. De satelliet onderzoekt vooral Groenland en het Zuidpoolgebied, de twee grootste ijsmassa's ter wereld.
Een van de onderzoekers bij het project is Ernst Schrama van de TU in Delft. „De CryoSat-2 stuurt constant een signaal naar beneden, ongeveer zoals een radar. Aan de manier waarop het terugkomt, kunnen we zien hoe hoog een ijsschots of een ijsberg is en hoe het reliëf eruitziet. Vervolgens kunnen we de massa van het ijs uitrekenen”, legt hij uit.
Tijdens de missie zal de CryoSat elke plek op aarde meerdere keren meten. „Door de resultaten naast elkaar te leggen, kun je het verschil zien. We kunnen zo ontdekken hoe snel het ijs smelt of juist aangroeit. Vooral aan de randen van het ijs. Als er iets verandert, dan zie je dat daar als eerste”, aldus Schrama.
De CryoSat-2 is de opvolger van de CryoSat, die vijf jaar geleden werd gelanceerd. De lancering mislukte echter. Door een technische storing kwam de draagraket niet in een baan om de aarde. In de dampkring ontploften de raket en de satelliet. De restanten van de CryoSat zijn waarschijnlijk neergestort in de ijzige poolzee ten noorden van Groenland.
De ijssonde is de derde van een serie Europese satellieten voor de observatie van de aarde. Een jaar geleden lanceerde de ESA de GOCE, die het zwaartekrachtveld van de aarde nauwkeurig in kaart brengt. Enkele maanden geleden volgde de SMOS, die onderzoek doet naar de zogeheten waterkringloop. Volgend jaar wil de ESA de satellieten Aeolus (windsystemen) en Swarm (magnetische veld van de aarde) lanceren.
quote:Eindspurt zee-ijs
Al eerder schreven we op deze internetpagina dat de zeeën rondom Europa momenteel een stuk kouder zijn dan in andere jaren. De winter heeft zijn sporen achtergelaten en een grote zee als de Botnische Golf is nog steeds voor het overgrote deel bevroren. Terwijl het totale aandeel zee-ijs op het noordelijk halfrond tot en met half maart nog onder het gemiddelde was, heeft de laatste decade van de maartmaand een spurt gegeven en nu staan we op een totaal van 13.620.000 vierkante kilometer, tegen normaal 13.780.000 vierkante kilometer. We zitten dus sinds lange tijd weer rond een normale ijsbedekking. Wel is de verdeling van het ijs enigszins anders dan in de meeste andere jaren. En, betreft het voor een deel eenjarig ijs, wat gemakkelijk wegsmelt. De noordelijke vaarroute langs Siberië zal waarschijnlijk richting het najaar dus wel bevaarbaar worden.
Andere verdeling
In de meeste winters vormt zich dik ijs rondom de Noordpool en Groenland, maar ook ten noorden van Siberië en rondom Canada. De Hudsonbaai vriest dicht en bij Newfoundland komt een dikke laag ijs tot stand. Dit jaar is in het laatstgenoemde gebied en aan de zuidwestzijde van Groenland minder zee-ijs dan normaal ontstaan. Dat heeft alles te maken met de bijzondere atmosferische indeling tijdens de wintermaanden.
Daar waar Europa steeds ondergedompeld werd in koude lucht die vanuit het noorden binnen stroomde, daar lag er boven de westelijke en centrale delen van de Atlantische Oceaan steevast een hogedrukgebied. Dat hogedrukgebied veroorzaakte aan de oostzijde (‘Europese’zijde) vrijwel continu een koude noordelijke wind en aan de westzijde juist vrijwel continu een vrij milde zuidelijke luchtaanvoer. Dientengevolge is de St Lawrence Bay, de zee rond Nova Scotia en het zuidelijk deel van Newfoundland nagenoeg ijsvrij. Ook het zuidwesten van Groenland heeft beduidend minder ijs dan normaal. De noordwesthoek van Canada en ook het zuidwesten van Groenland hebben dus een tamelijk zachte winter achter de rug.
Sneeuwbedekking
Als we kijken naar het aandeel sneeuw dat momenteel op het noordelijk halfrond ligt, is dat nog steeds groot. Op de kaart hiernaast is te zien dat heel Siberië nog wit is, heel Finland en grote delen van Zweden en Noorwegen. Ook Schotland wordt nog in wit aangegeven, daar heeft het barre weer van vorige week niet alleen geleid tot stormwinden, maar ook tot flink wat sneeuw. Tot in de Yorkshire Dales (Noord-Engeland) ligt er nog sneeuw. Het zal daar aanvoelen als een winter zonder einde. Die winter begon op 19 december 2009 en is dus nog steeds niet voorbij.
Dikte ijs
Het aandeel ijs wordt opgemeten door middel van satellieten. Deze kunnen niet de dikte van de ijslaag bepalen. Het dikste ijs zal zo’n 3 of 4 meter zijn en niet veel meer. Nieuwgevormd ijs zal gemiddeld zo’n 1,5 meter dik zijn. Dat Noordpoolijs niet veel dikker kan worden heeft alles te maken met de zeestromingen die het poolijs geleidelijk richting het oosten van Groenland voeren. Daar aangekomen smelt het langzaam, terwijl er op de Noordpool juist weer ijs vanuit de zeegebieden ten noorden van Siberië binnenschuift.
Het ijs dat eind maart nog is gevormd, zal behoorlijk dun zijn en dit voorjaar dan ook gemakkelijk smelten. De kaarten aangaande de zee-ijs-concentratie laten zien in hoeverre het ijs aaneengesloten is of meer in schotsen en plakken aanwezig is. Rondom de geografische Noordpool is het over een heel groot oppervlak aaneengesloten ijs. Meer naar de randen van het verspreidingsgebied wordt de concentratie variabeler. Zo is het ijs in de enorme Hudsonbaai (Canada) nog deels aaneengesloten, maar deels ook al wat verbrokkeld met ijspercentages van 70 tot 90 procent.
Bronnen: Meteo Consult, Cryosphere today, NOAA, NSIDC.
weer.nl
Uit de OP:
Hoe diep gaat zo'n grote ijsberg dan nog door onder water? Kan dat dan bijna een kilometer zijn?quote:IJsbergen zijn groot; de meeste hebben een hoogte van 50 meter, maar dat is nog altijd de hoogte van een flat van 20 verdiepingen. Sommige steken meer dan 100 meter boven het water uit, vergelijkbaar met de Utrechtse Domtoren. In de Baffin Baai is ooit een ijsberg van 215 meter hoogte gesignaleerd.
Volgens mij is het ongeveer zo dat als je de totale massa van een ijsberg hebt, daarvan ca 1/8e deel boven water en 7/8e onder water. Massa, dus de niet lengte.quote:
Uit de OP:
[..]
Hoe diep gaat zo'n grote ijsberg dan nog door onder water? Kan dat dan bijna een kilometer zijn?
Als ik me de wet van Archimedes goed herinner, zit ongeveer 90% van het volume onder water. De vorm bepaalt dan hoe hoog en hoe diep de berg wordt. Bij een perfecte kubus zou 900 meter onder water zitten als 100 meter er boven zit. Maar in de praktijk zijn ijsbergen volgens mij eerder peervormig, dus zal die 1:9 verhouding niet opgaan.
Bij de recordhouders vraag ik me ook af hoe zo'n berg gevormd is. Is het afgekalfd van een gletsjer, of gevormd door krui-processen? Drijft de berg nog echt, of is de onderkant aan de grond gelopen en wordt de bovenkant daardoor verder opgestuwd dan puur door drijfkracht alleen zou gebeuren?
Bij de recordhouders vraag ik me ook af hoe zo'n berg gevormd is. Is het afgekalfd van een gletsjer, of gevormd door krui-processen? Drijft de berg nog echt, of is de onderkant aan de grond gelopen en wordt de bovenkant daardoor verder opgestuwd dan puur door drijfkracht alleen zou gebeuren?
quote:Het Glacier National Park in de Verenigde Staten is door hogere temperaturen twee gletsjers kwijtgeraakt. De warmte laat de ijsrivieren tot niets inkrimpen. Het smeltproces startte in 1850 en heeft al 125 gletsjers doen verdwijnen. De overgebleven exemplaren zijn nog een kort leven beschoren.
“Het gaat maar door,” vertelt ecoloog Dan Fagre. “Wanneer we de randen van de gletsjer hebben gemeten en naar huis gaan dan is de gletsjer alweer kleiner dan toen we deze maten.” Volgens Fagre bewijst het smeltende ijs dat er sprake is van een warmer klimaat, maar hij kan niet aangeven waardoor dat veroorzaakt wordt.
De gletsjers in het nationale park smelten al sinds 1850, toen de eeuwenlange kleine ijstijd eindigde. Ooit telde het park 150 gletsjers. Het smeltproces is de laatste decennia in een stroomversnelling geraakt. De gemiddelde zomertemperatuur steeg in Glacier National Park de afgelopen eeuw met iets minder dan twee graden.
quote:Two more Glaciers gone
Glacier National Park has lost two more of its namesake moving icefields to climate change, which is shrinking the rivers of ice until they grind to a halt, a government researcher said Wednesday.
Warmer temperatures have reduced the number of named glaciers in the northwestern Montana park to 25, said Dan Fagre said, an ecologist with the U.S. Geological Survey. He warned many of the rest of the glaciers may be gone by the end of the decade.
"It's continual," Fagre said. "When we're measuring glacier margins, by the time we go home the glacier is already smaller than what we've measured."
The meltoff shows the climate is changing, but does not show exactly what is causing temperatures to go up, Fagre said.
The park's glaciers have been slowly melting away since about 1850, when the centuries-long Little Ice Age ended. They once numbered as many as 150, and 37 of those glaciers eventually were named.
A glacier needs to be 25 acres to qualify for the title.
If it shrinks any smaller, it does not always stop moving right away. A smaller mass of ice on a steep slope would still continue to grind its way through the Rocky Mountains.
Glacier melting has accelerated in recent decades as global temperatures have increased. Over the past century, Glacier National Park's mean summer temperature has risen by about 3 degrees Fahrenheit.
