Klinkt heel vaag!quote:Op vrijdag 24 april 2009 20:35 schreef Burner82 het volgende:
Omdat ik geen zin heb om hier een topic van te maken, hier even wat raars
een tijdje geleden werd ik wakker, en was mijn ketting weg. Na even rondkijken in bed, lag hij ergens onder mijn kussen. Kan gebeuren natuurlijk, sluitinkjes zijn vrij klote...Maar, toen ik de ketting terug vond, was hij dicht :S Van me nek afvallen, en dan dicht terug vinden, vond ik raar. Kan gebeuren.
Vandaag kreeg ik een smsje van mij vriend, dat hij zijn hangertje van de ketting kwijt was. Jammer, klote kettinkjes etc.
Ik vroeg hem toestraks waar zijn ketting dan was (f kijken naar de sluiting) toen vertelde hij, dat hij op een gegeven moment iets kouds langs zijn zij voelde glijden. Hij greep het, en het was het kettinkje. Het rare was, je raadt het al, het kettinkje was weer dicht, maar het hangertje was weg :S
Toen hij thuis kwam, en naar de wc ging, deed hij zijn riem los, en ja hoor, daar viel het hangertje :S
Zat blijkbaar klem in de riem, zomaar los van het kettinkje, en het kettinkje viel zomaar van zijn nek. Het blijft vaag :S
Jullie nog ideeen?
Misschien dat Uri Geller het weet?quote:
Heb ik ook ooit gehad..quote:
Wauw, was al lang weer vergeten dat ik dat heb gepost. Mijn broer heeft soortgelijke ervaringen gehad als jij, op het bed waar ik het over had - die sliep daar toen die weer terugkwam in huis. Die kwamen we op gegeven moment ook in de hal op een matras tegen.quote:Op zaterdag 4 april 2009 11:05 schreef Summers het volgende:
[..]
uit het spookverhalentopic deel 2 maar moet ff reageren ,
Ik heb dat dus ook een keer gehad vroeger dat mijn matras op de grond waar ik op lag hevig heen en weer schudde alleen lag ik er dus op en werd ik mee gehusseld in een rap tempo ! Ik schrok me wezenloos en ben meteen opgestaan , heb mijn schoenen aan gedaan en ben ergens anders gaan slapen
Dat is l33t.quote:Op zaterdag 23 mei 2009 12:16 schreef FatalException het volgende:
ff offtopic: Waarom is het sp00kverhalen met een '0', en niet gewoon "spookverhalen" met een o?
Hoe nuchter je je ook opstelt tegenover paranormale dingen, dit is toch een soort persoonlijk bewijs dat er meer aanwezig is dan je denkt?quote:Op maandag 25 mei 2009 22:36 schreef BeyondTheGreen het volgende:
Ik geloof hier allemaal weinig van maar toch maar iets posten dan.
Oh ja, nog 1 ding. Een half jaar terug ging ik overdag uit mijn kamer naar beneden om te eten en opeens wordt er drie keer hard geklopt op de deur van mijn lege slaapkamer. Dit maakte me niet bang maar merkwaardig was het wel. Dat is al het eigenaardige wat ik ooit heb meegemaakt.
Ik heb het idee dat "horen kloppen" en dat soort dingen vooral deel zijn van wat je zelf maakt. Ik weet nog wel dat toen ik klein was en helemaal alleen thuis was ik een keer iemand keihard de trap af dacht hoorde komen maar dat dat niks bleek te zijn. Dat ik dat hoorde kwam naar mijn idee vooral omdat ik gewoon bang was dat er iemand in huis was.quote:Op dinsdag 26 mei 2009 01:43 schreef Magnetronmaaltijd_ het volgende:
[..]
Hoe nuchter je je ook opstelt tegenover paranormale dingen, dit is toch een soort persoonlijk bewijs dat er meer aanwezig is dan je denkt?
quote:Zomer 1983
Thomas was door de lange gang naar het logeerkamertje geslopen met zijn dekbed onder de arm. Het was een klein kamertje en het meest vriendelijke in huis. Door de glas-in-loodraampjes zag je geelgekleurde vage contouren van de oude linde naast de oprit en het leek er altijd alsof de zon scheen. Overdag. Nu was het midden in de nacht en de lichte gordijnen waren dicht. Maar toch leek het alsof het bijna dag was. Tussen de gordijnen door zag Thomas de oranje schemergloed. Hij had het raam open gegooid. De kiezels op het platdak glinsterden.
Het statige twee-onder-een-kap herenhuis in het Brabantse dorp had een historie. Dat kon je overal voelen. Op sommige plekken leek het soms alsof het nog 1919 was. Onder de halfversleten lineoleumvloer zag je her en der brede planken liggen die je zelfs kon horen kraken als je heel voorzichtig was. Thomas deed de deur langzaam dicht opdat niemand hem zou horen. Hij kende elk piepje van de scharnieren. Hij mocht niet in de logeerkamer slapen want hij had zijn eigen, grote kamer in een nieuwere vleugel van het huis. Een kamer waar veel kinderen jaloers op zouden zijn. En hij was intussen oud genoeg om in zijn eigen bed te blijven. Maar dat kon hij niet.
Thomas had de laatste tijd een nachtmerrie die elke keer terugkwam. Hij moest telkens door het grote huis rennen van de ene naar de andere kant. Dan probeerde hij te schreeuwen om iedereen te wekken en te waarschuwen. Het rennen leek in slow-motion te gaan en als hij schreeuwde kwam er geen geluid. Soms ging er bij het voorbijgaan een deur open en dan zag hij zijn moeder met een afgrijselijke blik in haar ogen naar hem wenken. Alsof zij hem wilde waarschuwen of vastpakken, maar hij kon haar niet horen. Hij kon ook niet stoppen. Als hij het kamertje dan uiteindelijk had bereikt klom hij door het raam het platdak op en sprong. En dan stond hij weer aan het begin van de lange gang. Bij zijn eigen kamer. En opnieuw probeerde hij dan de lange weg af te leggen naar het veilige kamertje waar de zon altijd schijnt.
Het was begonnen vlak na zijn dertiende verjaardag. Thomas had koorts gehad. Op een nacht was hij wakker geschrokken van een bons vlakbij zijn hoofd. Doodstil was hij blijven liggen terwijl hij zijn hart in zijn keel voelde kloppen. Er gebeurde niks en hij hoorde niks. Voorzichtig tastte hij in het duister om de lamp aan te doen, zijn ogen stijfdicht geknepen. De lucht voelde extra fris aan door het klamme zweet en elk zuchtje wind kon hij nu voelen. Hij was zo enorm bang op die momenten. Als een hand hem zou gaan vastpakken en meesleuren dan zou ie eerst de luchtverplaatsing van die hand voelen. En dan zou het te laat zijn om de hand nog terug te trekken onder de veilige dekens. Met zijn duim drukte hij tegen de schakelaar en de kamer was met een knip fel verlicht. Zo fel dat Thomas in eerste instantie moest knipperen met zijn ogen. Het zag er ook mistig uit en Thomas wreef in zijn ogen. Maar het bleef mistig. Pas toen hij de penetrante geur van een brandende open haard opsnoof besefte hij wat er aan de hand was. Thomas gooide de deur open en rende de gang op die bezaaid lagen met kiezels. De grond verdween onder zijn voeten en hij viel in een diepe slaap.
Toen hij wakker was geworden was het alweer licht. Versuft keek hij de zwartgeblakerde gang in waar hij lag, onder een deken van verschroeid lineoleum. Zijn kamerdeur was verdwenen. Dichtgetimmerd en overwoekerd. Thomas begreep er niks van, al wist hij dat hij dit al eerder had meegemaakt. Al vele malen. Hij stond op en begon te rennen, maar hij kwam amper vooruit. Hij probeerde zijn moeder te roepen, maar er kwam geen geluid. Traag verplaatste hij zich door de lange gang terwijl het daglicht buiten leek te knipperen. Sporen van de brand zag hij voor zijn ogen verdwijnen. Hij herkende de gang op den duur niet eens meer. Een eeuwigheid had hij afgelegd toen hij aan het einde van de gang zijn moeder zag. Ze was in het kamertje waar de zon altijd schijnt en stak haar armen uit. Ze huilde.
Thomas moest ook huilen. Angstig en verward. Pijn had hij. Hij wilde naar binnen, naar zijn moeder, maar hij kon niet door de deuropening. Des te dichter hij bij de drempel kwam des te trager kwam hij vooruit. Centimeters werden onmetelijke afstanden. Hij riep haar, schreeuwde, maar ze hoorde het niet. Thomas voelde zich verloren, zijn stille gehuil kwam nu uit het diepst van zijn ziel. Thomas liet het los terwijl het huis trilde op zijn grondvesten.
Zijn moeder had een klein kindje op de arm en wiegde het. Het vale gezichtje vertoonde geen tekenen van leven, maar moeder wiegde door en zong een kinderliedje dat Thomas kende van vroeger. Hij kwam nu tot rust en voelde zich wegzweven. Het knipperende blauwe licht wenkte Thomas. 'Kom jongen, kom'.
Er klonken bouwvakkers bij de buren. Thomas zat rechtop in bed en snikte wat na. De koorts was gezakt en hij voelde zich opgelucht. Hij was helder nu. Voor het eerst sinds het gebeurde. Die droom zou niet meer komen. Nooit meer. Hij wreef voorzichtig over het gaasverband om zijn armen. Op de gang hoorde hij zijn moeder aan komen lopen met ontbijt. Moeder bleef in de deuropening staan en keek hem vertederd aan. 'Mijn grote held van het platdak. Het komt helemaal goed met die kleine Evie.'
ik begrijp er geen reet van!quote:
Dat schijnt inderdaad een vorm van slaapverlamming te zijn. Heb zelf ook wel eens het gevoel gehad dat er iets zwaars op me lag terwijl ik in bed lag en zeker wist dat de kat buiten was. Creepy is het welquote:Op maandag 9 november 2009 22:11 schreef EggsTC het volgende:
Soms heb ik als ik bijna lig te slapen dat ik het idee heb dat m'n kat over m'n dekbed loopt terwijl ik ze allebei bewust buiten de kamer houd omdat ze al ns over m'n bed hebben staan zeiken. Het voelt precies zo alsof die kat stappen zet op mn bekbed maar ze zitten alle 2 buiten de kamer.
Volgens mij is dat ook een "bijna-slaap-hallucinatie". Erbij moet ik vermelden dat het vaker gebeurt als ik stoned ben, maar niet alleen dan... ook als ik nuchter ben.
dat had ik eens toen ik bij een vriend sliep... toen voelde ik het ook nog bewegen ook... toen ik met mn handen voelde was alles nat... dus nadat ik heb geroepen dat het licht NU aanmoest (en aanging omdat die vriend van me zich de tering schrok van mn geroep) zag ik een doodbloedend konijn op mn borstliggen... kadootje van de kat die was wezen jagen...quote:Op maandag 9 november 2009 22:23 schreef Jivis het volgende:
[..]
Dat schijnt inderdaad een vorm van slaapverlamming te zijn. Heb zelf ook wel eens het gevoel gehad dat er iets zwaars op me lag terwijl ik in bed lag en zeker wist dat de kat buiten was. Creepy is het wel.
Omgquote:Op maandag 9 november 2009 22:36 schreef BarraCupraCuda het volgende:
[..]
dat had ik eens toen ik bij een vriend sliep... toen voelde ik het ook nog bewegen ook... toen ik met mn handen voelde was alles nat... dus nadat ik heb geroepen dat het licht NU aanmoest (en aanging omdat die vriend van me zich de tering schrok van mn geroep) zag ik een doodbloedend konijn op mn borstliggen... kadootje van de kat die was wezen jagen...
Nou nee hoor. Ze bestaan echt!quote:Op dinsdag 10 maart 2009 19:15 schreef Topspin het volgende:
Top topic
Heb zelf niet zo heel veel meegemaakt. Af en toe een schaduw gedaante in de slaapkamer die even in de kamer was en vervolgens door de deur heen verdween.
Hoor dat vaker dat mensen schaduwgedaantes naast het bed hebben staan en zich verrot schrikken. Zou misschien verklaard kunnen worden doordat ogen niet juist zien in het donker en daarom iets creeeren dat op een gedaante lijkt maar alsnog even schrikken als je denkt dat een of ander wezen daar staat.
Je bent redelijk nuchter maar vraagt wel direct hulp aan je beschermengel?quote:Op dinsdag 10 november 2009 16:44 schreef JoosB het volgende:
Vannacht werd ik wakker en gelijk het gevoel dat er iets op me drukte, me spieren begonnen te trillen en de paniek sloeg toe. Ik lag op me zij en durfde me niet om te draaien en te kijken omdat er zo sterk iets in de kamer voelde. Dit gaat vaag klinken maar ik vroeg me beschermengel me te helpen en 2 sec later was het weg. Nu heb ik wel vaker last van slaapverlamming maar dit was anders.
Ik ben me er van bewust dat dit super vaag klinkt en ben wel geinteresseerd in het paranormale maar ben altijd redelijk nuchter gebleven. Een vaag geluid is in mijn beleving niet meer dan een vaag geluid enz maar wat ik vernacht meemaakte kon ik niet simpel weg zetten met zal wel niks zijn.
quote:Het gat in de polder
Het was vroeg donker aan het worden. Eigenlijk was het de hele dag niet echt licht geworden. Het was nevelig en de temperatuur schommelde zo rond het vriespunt. Het spatbord kraakte toen Johan over een slecht stukje wegdek reed en het was ook het enige geluid wat hij hoorde. Diepe stilte. Z'n wollen sjaal was nat van zijn adem en hij had het warm. Hij zuchtte en ging op de trappers staan. Hij had nog een stukje te gaan voordat ie bij zijn tante Lisa zou zijn. De weg liep nu wat omhoog, Johan fietste de oude dijk op. In de mist zag hij vaag de uiterwaarden en de doodstille Maas. Er was hier gevochten in de oorlog. Hard gevochten. Een kleine groep verdwaalde geallieerden had zich verschanst in het riet, maar de Duitse bezetter had hen gevonden. Er was flink geschoten en uiteindelijk waren de honden losgelaten. Het moet vreselijk geweest zijn. Het gerucht gaat dat je de honden soms kunt horen. En dat het dan te laat is.
Johan vond het maar een flauw verhaal. Iets wat je vertelt tegen kleine kinderen om hen bang te maken. Om hen te waarschuwen niet te ver op pad te gaan of zo, maar toch kreeg hij kippenvel bij de gedachte. De fiets kraakte nog een keer en Johan reed het erf op. De kiezels knarsten alsof het een soort sneeuw was en Johan ging op de rem staan. De band klapte. 'Verroest, dat heb ik weer. Stomme fiets.'
Johan zette zijn fiets tegen de schuur, deed zijn vochtige sjaal af en snoof de lucht op. Het was winterlucht zoals die alleen zo kon ruiken als hier op de boerderij. Hij had mooie herinneringen aan logeerpartijen bij zijn tante. Johan trok de snelbinders los, pakte de opgevouwen plastic tas en snoof nog een keer. Nu rook hij ook de zuurkool van tante Lisa, de beste in de wereld.
De deur ging krakend open en een behagelijke warmte kwam hem tegemoet. De pannen dampten op het fornuis, maar hij zag tante niet. "Hallo? Tante Lisa?" Er kwam geen reactie. Johan zette de tas neer, trok zijn jas uit en liep de grote kamer binnen. Er brandde wat lampen die een oranje gloed gaven in schril contrast met de donkerblauwe buitenwereld. Johan liep door naar de opkamer. "Hallo tante! Ik ben er!" Maar er was weer geen reactie. Johan keek naar boven. Het was er donker en hij drukte op de lichtschakelaar. Het bleef donker. "Hallo?" Voorzichtig liep Johan naar boven. Trede voor trede. Alsof hij instinctief opmerkte dat er iets niet in de haak was. In de donkere schemering ontwaarde Johan plotseling een beweging. Tante Lisa had hem boven gehurkt opgewacht en liet zich ineens zien door met een zaklamp haar gezicht te beschijnen. Johan schrok hevig en deed een stap naar achteren. Hij wankelde.
Het leek een eeuwigheid, een rare droom. Hij keek neer op de boerderij en zag de kippen in de dakgoot zitten. Hij vloog. Zijn fiets was een vaag stipje. Een deur ging open en een vrouw stapte naar buiten. Ze zwaaide naar hem en leek iets te roepen, maar Johan hoorde niets. Langzaam dreef hij mee op de mistflarden. De boerderij onttrok zich aan het zicht. Toen werd het zwart voor zijn ogen en Johan voelde zich neerdwarrelen als een dor blaadje. Zachtjes landde Johan in een rietkraag en hij probeerde zich te bewegen. Het lukte niet. Hij kon zelfs zijn ogen niet openen. In de verte hoorde hij nare stemmen. 'Heinrich! Sofort! Stehen bleiben!' Een hond jankte. Johan werd bang. Heel bang. In de verte hoorde hij tante lachen.
Ieuw.quote:Op maandag 16 november 2009 08:06 schreef Chule het volgende:
Dit is al een paar jaar geleden gebeurd, maar ik vind het nog steeds vreemd.
We hebben thuis een aantal videobanden liggen van toen we, zusje, broer en ik, nog klein waren. De beelden zijn gefilmd door een oppasvrouw die mijn broer en mij een tijdje verzorgde. Onze ouders werkten namelijk van 's ochtends tot 's avonds laat en we werden vaak bij haar thuis 'gedropt'. Mijn ouders kenden deze vrouw eigenlijk niet echt, maar via kennissen die hun kinderen daar ook dropten, kwamen wij daar ook terecht.
De video-opnamens waren gewoon opnames van terwijl we speelden etc. Niets bijzonders, vaak gewoon saai, maar ik keek ze af en toe nog wel eens terug.
Op een dag besloten mijn zusje en ik er weer eentje te bekijken. Een band die ik al vaker had bekeken. Op een gegeven moment kwamen we bij een stukje waar mijn zusje als baby in de armen van m'n moeder lag en ik aan de salontafel iets naar binnen zat te werken. Ondertussen zat de vrouw die aan het filmen was een beetje te praten met m'n moeder. Ze zei niets bijzonders. 'Lief he' en dat soort dingen.
Maar ineens hoorden we een stem iets vreemds zeggen. Het klonk niet als de stem van de oppas, maar de stem klonk wel dichtbij. Ik weet niet meer wat er precies gezegd werd, het ging nogal snel, maar het was iets in de zin van: 'ik wil haar/je doodmaken.'
Ik dacht eerst dat ik het me verbeeldde, maar mijn zusje keek ook verschrikt en had het dus ook gehoord. We hebben toen de videoband een aantal keer teruggespoeld, maar konden het stukje met die stem niet meer terugvinden.
Ik heb die video uit angst nooit meer bekeken. En de rest van de videobanden trouwens ook niet.
Gadver.quote:Op maandag 16 november 2009 08:06 schreef Chule het volgende:
Dit is al een paar jaar geleden gebeurd, maar ik vind het nog steeds vreemd.
We hebben thuis een aantal videobanden liggen van toen we, zusje, broer en ik, nog klein waren. De beelden zijn gefilmd door een oppasvrouw die mijn broer en mij een tijdje verzorgde. Onze ouders werkten namelijk van 's ochtends tot 's avonds laat en we werden vaak bij haar thuis 'gedropt'. Mijn ouders kenden deze vrouw eigenlijk niet echt, maar via kennissen die hun kinderen daar ook dropten, kwamen wij daar ook terecht.
De video-opnamens waren gewoon opnames van terwijl we speelden etc. Niets bijzonders, vaak gewoon saai, maar ik keek ze af en toe nog wel eens terug.
Op een dag besloten mijn zusje en ik er weer eentje te bekijken. Een band die ik al vaker had bekeken. Op een gegeven moment kwamen we bij een stukje waar mijn zusje als baby in de armen van m'n moeder lag en ik aan de salontafel iets naar binnen zat te werken. Ondertussen zat de vrouw die aan het filmen was een beetje te praten met m'n moeder. Ze zei niets bijzonders. 'Lief he' en dat soort dingen.
Maar ineens hoorden we een stem iets vreemds zeggen. Het klonk niet als de stem van de oppas, maar de stem klonk wel dichtbij. Ik weet niet meer wat er precies gezegd werd, het ging nogal snel, maar het was iets in de zin van: 'ik wil haar/je doodmaken.'
Ik dacht eerst dat ik het me verbeeldde, maar mijn zusje keek ook verschrikt en had het dus ook gehoord. We hebben toen de videoband een aantal keer teruggespoeld, maar konden het stukje met die stem niet meer terugvinden.
Ik heb die video uit angst nooit meer bekeken. En de rest van de videobanden trouwens ook niet.
Da's dan jammer.quote:Op maandag 16 november 2009 09:28 schreef Jivis het volgende:
[knip]
.Toen ik er vervolgens thuis naar luisterde deed het nummer het gewoon.
Erg creepy.
Domme inbreker die met een zaklamp je kamer inscheen?quote:Op maandag 16 november 2009 10:31 schreef MINDSICK het volgende:
Ik werd laatst midden in de nacht wakker van iets, ga beetje recht op zitten in mijn bed en ik zie een baan van licht in m'n kamer. De gordijnen laten dicht, had er niet iets lliggen wat licht gaf. Die baan ging beetje heen en weer, en helemaal er boven zag je een puntje licht zegmaar, aan en uit.
Ik dacht dat ik nog half sliep, ik wreef in mijn ogen en ging knipperen maar ik bleef het zien, ik was echt wakker. Ik deed het lichtje naast mijn bed aan, er was niks in mijn kamer, toen het licht weer uit was, was de baan van licht weg.
Ik schok me de tering. Weet niet wat het was, heb nog nooit zoiets mee gemaakt. De volgende ochtend dacht ik: waarom ben ik er niet heen gelopen? Maar op dat moment durfde ik het echt niet. (':
Een UFO?quote:Op maandag 16 november 2009 10:31 schreef MINDSICK het volgende:
Ik werd laatst midden in de nacht wakker van iets, ga beetje recht op zitten in mijn bed en ik zie een baan van licht in m'n kamer. De gordijnen laten dicht, had er niet iets lliggen wat licht gaf. Die baan ging beetje heen en weer, en helemaal er boven zag je een puntje licht zegmaar, aan en uit.
Ik dacht dat ik nog half sliep, ik wreef in mijn ogen en ging knipperen maar ik bleef het zien, ik was echt wakker. Ik deed het lichtje naast mijn bed aan, er was niks in mijn kamer, toen het licht weer uit was, was de baan van licht weg.
Ik schok me de tering. Weet niet wat het was, heb nog nooit zoiets mee gemaakt. De volgende ochtend dacht ik: waarom ben ik er niet heen gelopen? Maar op dat moment durfde ik het echt niet. (':
Dat was ook het eerste wat ik dacht maar dat was het niet.quote:Op maandag 16 november 2009 10:32 schreef Jivis het volgende:
[..]
Domme inbreker die met een zaklamp je kamer inscheen?
Het was ook vrij groot, ik denk dat het iets langer was dan een meter. Het bewoog, verprong iets van plek leek het een beetje.quote:Op maandag 16 november 2009 10:43 schreef Ratelslangetje het volgende:
En een orb kan ook niet want die heeft geen lichtbaan.
Met andere woorden: je staat er voor open Ofwel: je hebt een deur opengezet.quote:Op maandag 16 november 2009 10:48 schreef MINDSICK het volgende:
[..]
Het was ook vrij groot, ik denk dat het iets langer was dan een meter. Het bewoog, verprong iets van plek leek het een beetje.
Ik weet zeker dat ik wakker was. Maar ik ben laatste tijd wel bezig met het paranormale, ik heb daardoor vrijdagnacht ook enorm eng gedroomd, en die lichtbaan was zaterdag. Misschien zit het in mn hoofd, ik weet het niet.
Hm, dat zou best wel kunnen. Ik geloof er al best lang in. maar ben in dat opzicht echt een pussy.quote:Op maandag 16 november 2009 10:50 schreef Ratelslangetje het volgende:
[..]
Met andere woorden: je staat er voor open Ofwel: je hebt een deur opengezet.
Aanwezigheid voel ik ook wel vaker, maar denk eigenlijk meer dat je dat gevoel zelf creëert. Zie ook nooit iets boeiends eigenlijk, het is puur dat ik er een beetje bang voor ben. Het enige wat ik ooit heb gezien was een zwarte schim die op m'n bureau zat. Op dat moment was ik ook klaarwakker en heb ik even verstijfd zitten kijken. Vervolgens het lampje aangedaan en het was verdwenen. Verder eigenlijk nooit iets gezien en ik wil er ook niet open voor staan.quote:Op maandag 16 november 2009 11:03 schreef MINDSICK het volgende:
[..]
Hm, dat zou best wel kunnen. Ik geloof er al best lang in. maar ben in dat opzicht echt een pussy.
Heb wel vaker aanwezigheid gevoeld en zo, dat kan mij al bang maken dus verder wou ik er ook niet zo veel van weten. Laatste tijd wil ik er juist wel meer van weten. Wat je zegt kan best wel eens kloppen.
Zwarte schim---->shadow people?quote:Op maandag 16 november 2009 11:08 schreef Jivis het volgende:
[..]
Aanwezigheid voel ik ook wel vaker, maar denk eigenlijk meer dat je dat gevoel zelf creëert. Zie ook nooit iets boeiends eigenlijk, het is puur dat ik er een beetje bang voor ben. Het enige wat ik ooit heb gezien was een zwarte schim die op m'n bureau zat. Op dat moment was ik ook klaarwakker en heb ik even verstijfd zitten kijken. Vervolgens het lampje aangedaan en het was verdwenen. Verder eigenlijk nooit iets gezien en ik wil er ook niet open voor staan.
Ja, denk het wel.quote:Op maandag 16 november 2009 11:13 schreef Ratelslangetje het volgende:
[..]
Zwarte schim---->shadow people?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |