Sp00kverhalen #4 Waarschuwing: Kans op weinig nachtrust!

quote:

Op zondag 25 december 2011 11:42 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Niet zo heel serieus... Maar als je dit idee van jezelf hebt, zou ik zeker eens kijken of je er een verhaal over kunt schrijven.

Ik heb dit zelf bedacht ja. Ik houd wel van schrijven dus dat is wel een goed idee! Ik zal kijken of tussen skyrim, skaten en feesten door tijd heb om te schrijven

Volgens mij nooit iets gezien. Ook vroeger niet. Wel het een en ander gevoeld. Altijd gedacht dat het verbeelding was.

Ik heb op sommige plekken in mijn huis het gevoel dat ik bekeken wordt. Dat kan absoluut niet, want ik woon alleen. Ik heb wel een MEGA groot raam, maar het gevoel komt juist vanaf de andere kant waar geen raam is. Het is verder ook geen angstig gevoel maar meer het 'ik voel de ogen in mijn rug prikken' gevoel. Verder geen aandacht aan besteed totdat een vriendin van mij vertelde dat ze dingen zag en voelde. Ze begon hier zelf over ik had haar daar niet naar gevraagd en ook nooit verteld dat ik me zo voelde in mijn huis.

Ze kwam met een aantal opmerkelijke verhalen.

Een man in de hoek die mijn Opa was. Ik dacht gelijk vader van m'n moeder. (lievelings opa) maar uit een foto album wees ze gelijk mijn andere opa aan (ging dood toen ik 4 was. geen herinnering aan hem). En het was ook geen 'obvious' foto, waaraan je direct kon zien dat dat mijn opa was. Hij miste me en kwam zo af en toe bij mij rondhangen thuis.

Nog een man, die was met mij mee gereisd vanuit Breda, waar ik een dagje geweest was. totaal onbekende man voor mij maar hij vond me zo leuk, en was zich aan het vervelen op het kerkhof.
Dit bestempelde ik in de eerste instantie als een lul verhaal van haar, maar omdat ze precies kon vertellen waar ik geweest was en welke route ik gelopen had moest ik haar wel geloven.

Een vrouw, waarvan ik dacht dat het mijn overgroot oma was, stond in de keuken. Toen ik zei, 'Dat zou Oma Barlo kunnen zijn'. Keek vriendin erg verschrikt en zei 'nee, die is het absoluut niet. Ze staat te schreeuwen als een speenvarken dat ze dat absoluut niet is en dat je oma Barlo een hoer is en nog meer lelijks'. Verhaal laten rusten en later mijn moeder gesproken. Nu blijkt dat mijn Oma Barlo er vandoor is gegaan met de verloofde van haar jongere zus. redelijk groot geheim wat eigenlijk alleen mijn moeder weet. (En haar moeder, maar die is ook al zo'n 22 jaar dood)

Dus. Het schijnt heel gezellig te zijn in mijn huis

Leuk detail... Mijn poezels zijn al dagen op de printer aan het staren naar iets war er niet is


Ze doen het ook als de schaduwen van de lamp niet zichtbaar zijn

Satan komt jou als eerste halen

Erik liep 's nachts door de Veluwe met zijn fotocamera en statief. Het was volle maan en de nacht was helder: perfect om met statief en een lange belichtingstijd interessante foto's te maken. Hij naderde het Solse Gat. Dat is een populaire plek in de Veluwe, met name voor New Agers, want volgens hen lopen daar leylijnen. Ook is er een bekende legende die vertelt dat er ooit in de Middeleeuwen een klooster stond waar de monniken de Duivel aanbeden. De Duivel kwam hun ziel opeisen; het klooster werd gehuld in een spookachtige blauwe vlam en zakte compleet in de grond, precies daar waar nu het Solse Gat is. Erik vindt het maar een oninteressante modderpoel, maar omdat het een open plek is in het bos, is er genoeg licht voor mooie foto's. Dus hij wandelt er naartoe.

Als hij het Solse Gat nadert, ziet hij vanuit de verte daar een groep jongeren in gothic-kleding. Hij schat ze een jaar of 16. Hij verstaat niet wat ze roepen, maar het lijkt wel alsof ze daar een soort van duivels ritueel uitvoeren. Ze zien hem niet. Erik haalt zijn schouders op en besluit te wachten totdat ze weer weggaan. Maar het duurt wel erg lang. Erik loopt naar de plek en roept naar hen of het nog lang gaat duren. "Sodemieter op!" roept één van hen. Een ander strekt zijn arm naar hem uit en maakt met zijn vingers een soort van teken en roept: "Satan komt jou als eerste halen, klootzak!" Erik lacht er hard om en besluit ze te provoceren door alvast foto's te gaan maken. Hij zet zijn statief neer en bevestigt zijn camera erop. Die foto's die hij zo meteen zal maken, gooit hij later wel weg, maar hij heeft dan wel inmiddels zijn camera goed ingesteld. Terwijl hij daarmee bezig is, gaan de jongeren door met hun ritueel.

Nadat hij de eerste foto heeft gemaakt, gebeurt er iets. De grond begint te schudden. Het wordt steeds heviger en het lijkt op den duur wel een zware aardbeving. Gek genoeg blijven de bomen staan; ze bewegen niet eens! Erik raakt in paniek. De jongeren ook. Vanuit het midden van het Solse Gat, schiet opeens een grote blauwe spookachtige vlam omhoog en klinkt er griezelig onnatuurlijk gejammer vanuit alle richtingen. Erik is verstijfd van angst. De jongeren willen wegrennen, maar dan verschijnen er plotseling zwarte schimmen uit de richtingen van het gejammer. Wat zijn dat?! Het lijken wel monniken en je kan er half doorheen kijken. Ze zweven op een vreemde manier boven de grond. De jongeren rennen weg, maar de zwarte schimmen verplaatsen zich dan ontzettend snel naar hen toe en drijven hen in de richting van de blauwe vlam. Hoewel de vlam door zijn onnatuurlijke blauwe kleur koud lijkt, blijkt die vlam wel zoals echt vuur ontzettend heet. De jongeren verbranden levend. Ze schreeuwen het uit van helse pijnen. De zwarte schimmen verdwijnen daarna even plotseling als ze zijn gekomen.

Sommige jongeren konden vanuit de vlam ontsnappen. Onder de brandwonden en smeulende kleding rennen ze weg richting Erik. Die is nog steeds verstijfd van angst en kan zich niet bewegen. Uit de vlam verschijnen opeens spookachtige zwarte honden met gloeiende rode ogen. Met agressief geblaf en gegrom rennen ze de ontsnapte jongeren achterna. De jongeren passeren Erik en roepen naar hem dat hij moet wegrennen. Erik ziet de honden op zich afkomen. Hij kan zich nog steeds niet bewegen en denkt dat de honden hem zullen verscheuren. Maar de honden negeren hem. Eén van die honden rent dwars door hem heen. Erik voelt dat als een ijskoude windvlaag. Het lukt hem daarna om zich om te draaien en te kijken waar die honden naartoe rennen. Dan ziet hij iets vreselijks. De honden hebben de jongeren ingehaald en verscheuren ze levend. Het is afgrijselijk om te zien hoe het vlees van de botten wordt afgescheurd. Hele ledematen worden afgerukt en de jongeren worden met huid en haar opgevreten. Erik merkt vanuit zijn ooghoeken dat het blauwe licht achter hem, veroorzaakt door de vlam, afneemt. Hij draait zich om ziet de vlam kleiner worden. Als de vlam is verdwenen, is er geen spoor te zien van de jongeren die daarin zijn verbrand. Hij draait zich om, want hij hoort nog steeds gegrom en gesmak van de honden. Maar ze zijn weg. En de jongeren ook. Geen spoor! Toch hoort hij nog steeds die honden, alsof ze daar nog steeds zijn. Langzaam maar zeker sterft dat geluid uit. Als hij niks meer hoort, ontwaakt Erik uit zijn verstijfde toestand. Hij schreeuwt het uit en roept om hulp. Het wordt zwart voor zijn ogen en Erik zakt in elkaar.

Putten is een gemeente dichtbij het Solse Gat. Erik woont daar ook. De volgende dagen is de sfeer er grilliger dan anders. De mensen zijn chagrijniger en geprikkeld. Het leven gaat door zoals gewoonlijk, maar de mensen zijn daar zichzelf niet en lijken een heel kort lontje te hebben.

Anita belt aan bij Bernardine. "Goeiendag, Bernardine. Mag ik even binnenkomen? Ik wil DRINGEND wat met je bespreken!" Bernardine laat Anita binnen. "Wat is er aan de hand? Waarom ben je zo boos? Wil je koffie? Ik heb net gez..." "Godverdomme, hypocriet stuk stront!!! Waarom zit je over mij te roddelen?!! Je moet leren je grote vuile smoel te houden!!!" Anita vliegt Bernardine aan en gooit haar op de bank. Ze heeft Bernardine's arm in een judo-greep. Bernardine huilt van de pijn. "Zo, en nu ga ik jou leren hoe je je bek dicht moet houden!" Anita haalt iets uit haar tas, terwijl ze Bernardine nog steeds vast heeft. Het is een metalen voorwerp in de vorm van een peer met daaraan een soort draaischroef. "Weet je wat dit is?" "N... nnee...", huilt Bernardine. Anita draait dan aan haar arm, zodat Bernardine het uitschreeuwt van de pijn. Op dat moment stopt Anita het peervormige metalen voorwerp diep in de mond van Bernardine. Bernardine wil wegkomen, maar het voorwerp zit in haar mond en hoe meer ze zich verzet, hoe dieper Anita het in haar mond duwt. Dat doet pijn en Bernardine krijgt dan geen lucht, dus ze wilt zich daarom niet teveel verzetten. Anita draait dan aan de schroef. Bernardine voelt dat de metalen peer zich openvouwt en haar gebit vermorzelt. Haar gebroken tanden en kiezen doen ontzettend pijn en ze voelt dat haar mond zich vult met bloed. Anita draait nog meer aan de schroef. De peer is zover uitgevouwen dat haar mondhoeken beginnen te scheuren. Daarna merkt ze dat haar onderkaak breekt en losraakt van haar schedel. Met vals gelach draait Anita de schroef weer een beetje terug en rukt daarna hardhandig de metalen peer uit Bernardine's uitgescheurde mond. Bernardine is verminkt; haar ondergebit ligt los in haar mond en ze kan alleen maar kreunende en rochelende geluiden maken. Ze strompelt naar haar voordeur, terwijl Anita opnieuw vals lacht. Buiten wordt Bernardine wordt opgevangen door voorbijgangers die toevallig op straat liepen. Eén van hen rent het huis in om de dader te kunnen grijpen. Hij vindt Anita in de keuken, maar ze ligt dood op de grond in een plas bloed. Ze heeft een vleesmes in haar borst gestoken.

Dennis en Angelo sleutelen in een garage aan een auto. Dennis ligt onder de auto die met een krik omhoog wordt gehouden. Angelo geeft hem gereedschap aan. Dennis kruipt daarna onder de auto vandaan en haalt de krik weg. Hij vraagt Angelo of hij de auto wilt starten. Angelo doet wat hij vraagt. Alles is weer prima in orde. Als Angelo uit de auto stapt, zegt Dennis: "Dat heb ik weer mooi gefixed!" Angelo raakt door die opmerking geirriteerd, alsof Dennis suggereert dat hij alles alleen had gedaan. Maar Angelo zegt er niks over. Dennis: "Als jij de auto nog even wilt oppoetsen, dan ga ik binnen in de kamer een bakkie doen. Dat heb ik wel verdiend." Een kwartier later glimt de auto weer en loopt Dennis de garage in. Angelo zegt dat de auto toch nog niet goed is. "De motor loopt als een zonnetje. Die auto is goed hoor." antwoordt Dennis. "Nee, de auto is niet goed. Je moet er nog even onder kruipen." Dennis en Angelo krijgen woordenwisseling, maar uiteindelijk stemt Dennis toe om het toch nog te controleren. Angelo zet de krik onder de auto, zodat Dennis eronder kan kruipen. Zodra Dennis helemaal onder de auto ligt, verschijnt er een valse grijns op het gezicht van Angelo. Hij duwt aan de hendel van de krik, zodat de auto langzaam weer naar beneden komt. Dennis kan niet meer weg en begint te vloeken. Angelo vindt wat kettingen en kabels en hij is daarmee iets van plan. Hij bindt Dennis stevig vast aan de auto. Daarna wikkelt Angelo een dikke kabel om de benen van Dennis en het andere uiteinde bevestigt hij aan een zware metalen ring die aan de muur vastzit. Hij haalt de krik weg, stapt de auto binnen en start de motor. Dennis vloekt en schreeuwt, maar dat wordt totaal genegeerd. Dan rijdt Angelo dwars door de garagedeur naar buiten. Dennis, die met zijn bovenlijf aan de auto is vast gebonden en met zijn benen aan de kabel die aan de muur vastzit, wordt daardoor in tweeën getrokken. Angelo rijdt zo hard als hij kan rechtdoor en knalt tegen de muur aan de overkant van de garage. De auto vliegt in brand. De auto is half in de prak gereden en Angelo zit daardoor vast. De mensen op straat willen hem helpen, maar dan zien ze een spoor van bloed en het levenloze bovenlijf van Dennis aan de auto vast gebonden. De meeste mensen rennen in paniek weg, maar twee mannen blijven staan. Angelo roept dat het hem spijt, dat hij niet wist wat hij deed en smeekt of de mannen hem uit de auto willen halen. Maar met een wraakzuchtige grijns kijken ze toe hoe Angelo levend verbrandt.

Alle kranten en het internet staan vol van de plotseling toegenomen geweldsexplosie. Ook op TV wordt er heel veel aandacht aan besteed. Maar het is niet alleen in Putten, ook in de gemeentes Drie, Garderen en Ermelo is er een explosieve toename van bizarre delicten en geweld. Er wordt geplunderd, mensen worden bedreigd en er worden gruwelijke moorden gepleegd. Er is bijvoorbeeld een baby ontvoerd die later dood werd teruggevonden in een snackbar: de ontvoerder had de baby in het hete vet gegooid. Men gaat ervan uit dat de meeste van die gruwelijke moorden het werk is van een seriemoordenaar.

Op de lokale televisie vertelt een paranormaal begaafd medium dat het te maken heeft met het Solse Gat. Volgens haar is het 1250 jaar geleden dat het boze klooster waar het in de betreffende legende over gaat door de Duivel is opgeëist Iemand moet nu op één of andere manier de poort naar de hel hebben geopend. Daardoor konden de onrustige geesten van de monniken ontsnappen, bezit nemen van onschuldige mensen en op die manier wraak nemen voor hun lijden in de hel. Het medium wordt verder niet serieus genomen. De meeste mensen lachen haar uit, anderen zijn boos op haar, omdat ze respectloos is en de gruwelijke moorden gebruik om met haar fantasieën aandacht te krijgen.

Erik ligt in een ziekenhuis in Ermelo. Hij was in shock-toestand toen hij door voorbijgangers in de vroege ochtend op de Veluwe werd gevonden. In het ziekenhuis werd hij daarvoor behandeld en is toen direct daarna overgeplaatst naar een psychiatrische afdeling. Erik heeft een zware zenuw-inzinking als gevolg van een trauma. Hij zit onder de medicijnen om enigzins rustig te blijven. Hij kan niet praten en ook niet vertellen wat er was gebeurd bij het Solse Gat. Wie zou hem trouwens geloven?

Hij heeft zijn camera teruggekregen. De politie nam het in beslag om te kijken of er foto's op stonden met aanwijzingen van wat er mogelijk zou kunnen zijn gebeurd waardoor Erik in shock-toestand is geraakt. Erik had maar één foto genomen en daar was volgens de politie niks interessants op te zien. Erik wist zeker dat hij de jongeren had gefotografeerd, dus hij vond het vreemd dat de politie dat niet interessant vond. De camera ligt nu op het kastje naast zijn bed. De accu was door de politie opgeladen, dus Erik wil naar die ene foto kijken. Hij wordt lijkbleek van schrik. De jongeren staan er niet op! Hij wist zeker dat ze er waren en dat hij het zich niet had verbeeld. Maar hij ziet wel een eigenaardige rode vlek, precies in het midden van het Solse Gat. Hij zoemt in en de rode vlek blijkt een gestalte van een soort mensachtig wezen. Het lijkt wel een demon! De gestalte lijkt hem op de foto recht aan te kijken, zijn arm naar hem uit te strekken en met zijn vingers een soort teken te maken. Waarom heeft de politie dat niet gezien? Of is hij de enige die het ziet?

Erik krijgt een herbeleving. Hij ziet de jongen van die bewuste nacht voor zich die riep: "Satan komt jou als eerste halen, klootzak!" Die jongen maakte toen precies hetzelfde teken als de rode demon op de foto. Hij ziet alles weer voor zich: de zwarte schimmen, de jongeren die levend verbrandden, de andere jongeren die door de zwarte helhonden werden opgegeten. En hij hoort elke keer de zin: "Satan komt jou als eerste halen, klootzak!"

Hij ontwaakt uit zijn herbeleving. Hij besluit te ontsnappen uit het ziekenhuis en neemt zijn camera mee. Hij wordt niet opgemerkt door het personeel, dus uren later komen ze er pas achter dat hij is verdwenen. Erik is naar het Solse Gat gelopen. Te voet is het een grote afstand vanuit het ziekenhuis, dus het is middernacht als hij aankomt. Met een schreeuw gooit hij zijn camera in het midden van de kuil. Daarna schiet meteen de blauwe vlam omhoog die hij ook die bewuste nacht zag. Het blauwe licht verblindt hem en hij knijpt zijn ogen dicht. Hij hoort ook weer de helhonden.

Als hij zijn ogen voorzichtig open doet, is het licht nog even fel. Maar het is niet blauw meer, maar wit... Erik ziet de vlam niet meer, maar merkt dat hij door politiemannen met felle lampen wordt beschenen. De honden die hij hoorde, blijken politiehonden te zijn. Erik wordt overmand en gearresteerd.

Het blijkt dat in zijn woning de lijken van jongeren tussen de 16 en 18 zijn gevonden. De jongeren zijn op gruwelijke wijze vermoord, daarna in brand gestoken en vervolgens zijn twee van de lijken met een getande zaag in stukken gezaagd. Er zijn nog twee lijken gevonden; die van Dennis en Angelo. Dennis is met een bijl in tweeën gehakt en Angelo blijkt levend in brand te zijn gestoken. De politie vond ook een Middeleeuws martel-instrument die destijds door de Spaanse Inquisitie werd toegepast: de Peer Van Angst. Op dat martelwerktuig was bloed gevonden en uit DNA-onderzoek blijkt dat van Bernardine te zijn. Bernardine was nadat ze werd verminkt in shocktoestand geraakt en gestikt in haar eigen bloed voordat de ziekenwagen arriveerde. Er zijn ook sporen van Erik's DNA gevonden in de keuken van Bernardine en op het vleesmes waarmee Anita om het leven is gekomen. In de snackbar waar de baby werd vermoord, zijn Erik's vingerafdrukken gevonden. Alles wijst erop dat Erik verantwoordelijk is voor alle moorden die afgelopen dagen zijn gepleegd.

Erik snapt het niet. Het klopt niet! Het is onlogisch! Het is een nachtmerrie waar hij niet uit kan komen! Hij heeft nog nooit iemand iets aangedaan. De jongeren heeft hij alleen gezien tijdens die bewuste nacht en Bernardine, Anita, Dennis, Angelo en de baby kende hij niet eens. Hij had ook nog nooit van de Peer Van Angst gehoord. Hij heeft ook geen zaag en geen bijl.

Erik staat een lange gevangenisstraf en levenslange TBS te wachten. In de praktijk houdt dat in dat hij voor de rest van zijn leven in de gesloten afdeling van een psychiatrisch centrum moet verblijven. Hij staat vanaf nu bekend als de schizofrene seriemoordenaar van Putten. Ook bekend als de Duivel van Putten. Het paranormaal begaafd medium die eerder op televisie was, beweert dat Erik de poort naar de hel had geopend en slachtoffer werd van de onrustige geesten van de monniken.

Erik kan het niet meer aan. In het psychiatrisch centrum raakt hij volledig apathisch en in zichzelf gekeerd. Hij lijkt niks meer te zien en te horen. In zijn hoofd hoort hij voortdurend dag en nacht die ene zin: "Satan komt jou als eerste halen, klootzak!"

Boring en nep....

De fluisterboot.

Marga heeft het gehad met haar school en ziet met veel plezier haar vakantie tegemoet. Het is twee uur 's nachts en Marga kan niet slapen vanwege de spanning, de volgende dag is het dan eindelijk zover.. een cruise met de fluisterboot van twee weken.

De volgende ochtend bij het ontbijt zegt Marga's vader Ton: "Zeg Marga, weet je wel zeker dat je het durft? Twee weken lang op een boot waar volgens zeggen geesten ronddwalen?"" Marga lacht quasi laks en steekt de draak met het fenomeen; "Als Casper bestaat eet ik mijn string op, laat mij niet lachen zeg.
Het is inmiddels drie uur 's middags en Marga en haar vader staan klaar om te vertrekken, het wachten is op Rudi, het zestien jarige broertje van Marga. "Schiet toch eens op, ranzig puistenkind. schelt Marga op haar broertje. "Ik kom er aan dik teef dat je bent, jezus zeg." Klinkt luid vanuit de wc in de gang.

Eenmaal aangekomen aan de kust zien ze de fluisterboot al in de verte naderen, het is een indrukwekkend apparaat, gigantisch. "Jezus wat gigantisch, jouw dikke paardenreet is er niets bij! fluistert Rudi naar Marga. Dit was de druppel voor Marga.. met haar volle gewicht zwaait zij een gebalde vuist tegen het gezicht van Rudi, die op zijn beurt een flinke lel aan Marja uitdeelt. "Is het verdomme nou afgelopen daar achterin?! Dit wordt een leuke vakantie, ik heb geen zin in kinderachtig gedrag!" Schreeuwt Ton tegen zijn kinderen terwijl hij zijn auto parkeert. Wanneer zij uitstappen worden zij direct begroet door een medewerker van de organisatie van de boot die hun naar hun kamer begeleid. "Het is wel werkelijk schitterend he zo'n oud schip? Of er nou geesten zitten of niet, ik vermaak mij wel!" zegt Marja tegen haar vader....
"Pap?" "Rudi, waar is papa nou weer heen?"
"Hoe moet ik dat nou weten? Ik dacht dat hij achter ons liep.."
Marja voelt zich ongemakkelijk alleen met Rudi en besluit haar vader te gaan zoeken, hij is vast aan het rondkijken denkt ze hardop. Eenmaal aangekomen bij de receptie ziet Marja haar vader al staan. "Waar de fuck was jij dan ineens? Ik sta ineens alleen met dat schurftjong, leuk. moppert Marja." Verbitterd kijkt haar vader in haar ogen. "Als je alleen maar gaat zitten kankeren mag je van mij gelijk terug gaan, ik begin je nu al spuugzat te worden. Akelig zeikwicht dat je bent. Plotseling horen Marja en Ton een hard geluid vanuit de personeelsruimte achter de receptie komen, er stroomt een klein druppeltje bloed onder de deur door. "Wat is daar in godsnaam aan de hand? Schreeuwt Ton verbaast. "Volgens mij is er eentje ongesteld" grapt Marja. "Ga jij maar even Rudi helpen met het uitpakken van de koffers, ik moet nog wat zaken afhandelen met de receptionist" Zegt Ton op een sombere toon.

Als Marja arriveert in hun kamer kan Marja geen spoor vinden van Rudi. Ze schenkt hier verder weinig aandacht aan en besluit op bed te gaan liggen terwijl ze muziek van Slayer luistert. Plots voelt zij een vuist met volle kracht tegen haar gezicht aan slaan en haar ogen sluiten van pijn.. "Rudi goor inteeltzwijn wat DOE JE?! Schettert Marja terwijl ze haar ogen uitwrijft... "Rudi?"

Leuk gezinnetje
En hoe kan een klein bloeddruppeltje nou onder de deur door stromen?

Ik hoopte dat dit topic over echte verhalen zou gaan

quote:

Op maandag 9 januari 2012 14:46 schreef summer2bird het volgende:
Leuk gezinnetje
En hoe kan een klein bloeddruppeltje nou onder de deur door stromen?

Ja dat is bizar inderdaad. Het is niet voor niets een mysterieus verhaal.

Als een vis in het water.

Het is vrijdagmiddag en Jochem mag van zijn ouders met zijn vriendje Tom mee naar het strand. Jochem heeft al zijn spullen al ingepakt en wacht met smart tot hij de claxon van Tom's auto hoort. "Heb je je oordopjes ook ingepakt schat?" Vraagt zijn moeder. "Nee mam, ik heb ze toch niet meer nodig zei ik." Antwoord Jochem met een geïrriteerde toon. Plotseling hoort Jochem het geluid van de claxon en stuift met volle snelheid richting de voordeur. "Veel plezier schat! En niet stiekem afdwalen hè!" Schreeuwt zijn moeder hem na.

Eenmaal bij de auto aangekomen wordt Jochem begroet door Tom en zijn moeder Els, tot Jochem's verbazing hebben zij beide hun zwemkleren al aan. "Hebben jullie er zin in schatjes? Ik heb lekkere hapjes meegenomen en als jullie je gedragen krijgen jullie misschien ook wel een biertje" Jochem stond perplex maar liet zich niet kennen. "Lekker, ik hou wel van zuipen" Antwoord hij stoer. Els begint manisch te lachen om de opmerking van Jochem en schreeuwt dat ze slechts een grapje maakte. "Dat had ik wel door hoor" reageert Jochem met een lacherige stem. Eenmaal aangekomen bij het strand begint de auto te stotteren en rare geluiden te maken. "Het ziet er naar uit dat we net op tijd zijn gearriveerd heren, zoeken jullie maar vast een leuk plekje uit dan neem ik contact op met de wegenwacht"

Jochem en Ton lopen richting het strand en stuiten op een drassig zandpaadje. "Dat is vreemd, het is hartstikke warm hier en dan komen we zo'n ranzig paadje tegen." Zegt Tom vol verbazing tegen Jochem. "Op zich wel vreemd, maar misschien lopen hier veel mensen vanuit het water en is het daarom zo drassig." Verklaart Jochem. Ze besluiten samen het pad te volgen. Na zo'n twintig minuten het pad gevolgd te hebben vraagt Jochem: "Kan je moeder ons zo nog wel vinden? We lopen hier al een aardig tijdje." Even is het stil.. "Ach ik blijf nooit bij haar, we kunnen haar altijd nog opbellen toch?" Trots etaleert Tom zijn nieuwe Nokia N96. "Dat is waar." Zegt Jochem. De geruststelling op zijn gezicht brengt Tom op ideeën. "Heey Jochem, kan jij hier even wachten dan ga ik even naar de wc bij dat rode restaurantje daar." Zegt Tom met een sneaky lachje op zijn gezicht. "Geen probleem" zegt Jochem schichtig.
Tom verdwijnt richting het restaurant en Jochem wacht nietsvermoedend op zijn vriend. Na een half uur wachten begint Jochem zich zorgen te maken en besluit richting het rode restaurant te wandelen.. "Hey knul, optiefen hier we zijn aan het opbouwen" Klinkt nors vanuit de deuropening van het restaurant. Jochem kijkt om en ziet dat de man alweer verdwenen is. "Ik zoek alleen maar een vriend van me hoor" Schreeuwt Jochem in het rond. Het begint nu toch wel een beetje eng te worden, denkt Jochem bij zichzelf. Zou Tom zijn moeder zijn gaan zoeken?
Jochem besluit op zoek te gaan naar zijn vriendje en diens moeder. Het rode restaurantje verdwijnt inmiddels ver achter hem aan de horizon. "Waar zijn ze nou?!" Moppert Jochem in zichzelf. Na drie uur wandelen over het strand is Jochem compleet uitgeteld en ploft neer in het zand. "Whatever.." mompelt hij.

De zon begint inmiddels onder te gaan en Jochem begint paniekerig te worden en begint mensen panisch aan te spreken; "Heeft u Tom gezien?" "Ik ben verdwaald!" maar hij wordt genegeerd.. "Wat doe jij hier alleen?" vraagt een zoete vrouwenstem hem. "Ik ben hier met een vriendje en zijn moeder maar ben hen uit het oog verloren en nu ben ik verdwaald.." Meld Jochem met een angstig stemgeluid. De vrouw lacht naar hem, Jochem lacht vol verwachting terug... Waarom blijft ze zo raar lachen? Vraagt Jochem in zichzelf.. De vrouw legt plotseling een hand op de schouder van Jochem en verteld hem dat ze hem zal helpen. Jochem voelt zich ongemakkelijk want de hand op zijn schouder voelt aan als een hete pook. "Auw, jouw hand doet mij hartstikke zeer joh!" Zegt Jochem luid. De vrouw stopt plotseling met lopen en draait haar hoofd richting Jochem en schreeuwt met een holle stem: "Aer mea arena est. Ik kan je meenemen."
Meenemen? Denkt Jochem... Wat bedoelt ze? Waarheen? Met elke vraag die hij aan zichzelf stelt groeit zijn angst voor deze dame. "Waarom zijn uw armen zo bleek?" Vraagt Jochem op een nette toon. De vrouw reageert niet, ze blijft grijnzen naar Jochem terwijl hij probeert uit te vogelen wat hij nu moet doen. "We zijn er." Zegt de barmhartige dame. "Waar zijn we?" vraagt Jochem. Wederom krijgt hij slechts een grijns als antwoord van de dame. "Tom?!" Schreeuwt Jochem. "Tom ben je hier?!" Jochem hoort geen reactie en kijkt met angstige ogen naar de vreemde dame. "Wat doen we hier?" vraagt hij de dame. "Tom" Antwoord de dame met een zachte prettige stem. "Tom? Waar?!" Schreeuwt Jochem terwijl hij om zich heen kijkt... Het is stil en de dame loopt tot haar middel de zee in. "Volg mij" draagt zij Jochem op. Jochem is een beetje beduusd maar besluit toch de vrouw te vertrouwen en volgt haar de zee in en tot zijn verbazing hoeft hij niet eens te trappelen om te blijven drijven. Hoe kan dit in godsnaam denkt Jochem.. "Ik kan niet zwemmen hoor!" Schreeuwt Jochem naar de bleke dame. Plotseling is de vrouw verdwenen en Jochem voelt de draagkracht van het water afnemen. In paniek begint hij te schreeuwen en krijgt een grote hap water in zijn slokdarm,.. alles wordt stil. Ga ik dood? Het voelt niet naar... Een serene rust valt.. Plotseling voelt Jochem twee handen om zijn middel en wordt met grote kracht boven het wateroppervlak getrokken. "Wat ben jij verdomme achterlijk aan het doen?!" Het is de stem van Els. "Ik weet niet." Is het enige wat Jochem eruit kan persen. Terwijl Jochem in de armen van Els het water uitgedragen wordt ziet hij Tom aan de kant staan. "Waar was je ineens?!" Schreeuwt Jochem vol woede naar Tom. Tom kijkt met een macabere lach op zijn gezicht naar Jochem. "Aer mea arena est"

[ Bericht 0% gewijzigd door HyperViper op 09-01-2012 16:44:04 ]

6 juni 2011. Een zonnige dag. Ik was op school met een vriendin aan het praten, alles goed en wel. Toen keek ze opeens met verschrikte ogen over mijn schouder. Ik draaide mijn hoofd langzaam om, en schrok me dood.

Achter mij stond een vrouw gehuld in het zwart. Ze had een bleek gezicht met een enigszins groene teint erin. Haar haar was helemaal aan elkaar vastgeklit.

Toen zei ze met een rochelende stem: "Volgende keer beter je best doen!"
Ze schoof iets naar mij toe. Een een voor mijn werkstuk.

Toen werd ik wakker.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 14:48 schreef CherryLips het volgende:
Ik hoopte dat dit topic over echte verhalen zou gaan

Mijn verhaal is echt heul echt... Die kut kat doet het nu de hele dag door en die ander gaat meedoen

Nou .. Ik heb alle verhalen gelezen en ik geloof er wel in
Ik heb speciaal een account aangemaakt om hier op te reageren , ik zie dat er al een lange tijd niks opgezet is maar toch ga ik het proberen ..
Ik heb meerdere ' verhalen '

1;
Mijn moeder en haar vriendin hadden een spiegel overgenomen van een oude buurman die overleden was, ze hadden de spiegel opgehangen en de huiskamer opnieuw geverft enzo..
Als eindresultaat maakte ze een foto van de huiskamer , ze maakte ook een aparte foto van de spiegel , toen ze even later de foto's op de computer zette merkte ze dat er een teken in de spiegel zat , en het leek erop te wijzen dat er ' geen uitweg was ' .. (Ik heb de foto trouwens zelf ook gezien.)
Ze hebben vervolgens het glas van de spiegel kapot geslagen en hem daarna weer in elkaar gezet , en er opnieuw een foto van gemaakt .. dit keer was het teken weg..
(creepy dus)

2;
Ik liep op een avond in mijn straat want ik ging naar een vriendin van mij toe .. Toen ik het einde van mijn straat naderde zag ik een man op een ouderwetse fiets , hij had een pak aan en een bolhoedje op .. hij reed lank me en belde een paar keer .. Ik dacht eindelijk bij me zelf van die man is niet goed wijs maar goed .. dus ik liep verder en ik draaide me om en de man was weg. Ik heb gelijk rechts omgekeerd gemaakt en ben weer terug naar huis gegaan.

3;
De moeder van mijn Nicht heeft een keer meegemaakt dat in haar huiskamer links boven aan het raam (en ze hadden van die hoge ramen zegmaar ) een paar afdrukken van kinderhandjes stonden ... kleine kinderen zouden daar never nooit bij kunnen zelfs niet als ze op een kruk of zelfs 2 krukken zouden gaan staan...

4;
Die zelfde vrouw heeft ook meegemaakt dat onder naar bed een plas lag met een bepaald vloeistof , ze wisten niet wat het vloeistof was en hebben iemand laten komen om te kijken wat het was, deze meneer had er ook geen antwoord op ..

5;
Ik werk zelf in de verslavingszorg als beveiliger maar het huis waarin ik werk is een oud klooster ,
een keer ging ik naar de wc maar er zit een tussen deur tussen omdat de wc's alleen voor het personeel is , dus ik wilde de deur open maken en ik hoor in mijn oor een vrouwelijke zucht , het leek zeg maar alsof er een vrouw heel dicht tegen me aan stond en ademde .. Ik draaide me meteen om maar er stond niemand .. Ik heb me plas toen maar wat langer opgehouden haha !

6;
Ik sliep bij mijn buurmeisjes op een dag ik denk dat ik een jaar of 12 was toen, ik en mijn buurmeisje hadden het matras op de grond neergelegd zodat we wat beter tv konden kijken (want ze had een hoogslaper) toen we gingen slapen stond er voor mij een riete stoel , en ik lag met mijn voeten daar net onder. ik werd snachts wakker en ik zag een vrouw in een zwarte jurk met haar benen overelkaar en ze had een sigaret in haar hand mij aankijken .. maar ze was zo dichtbij dus ik schrok me echt kapot , ik had toen mijn vriendinnetje wakker gemaakt maar die sliep te diep om in een keer wakker te worden , ik draaide me weer naar de stoel terug en die vrouw was weg.

De zelfde vrouw had een vriendin van mijn moeder ook gezien bij ons binnen , toen zat ze op de grond en voor haar had ze een kinderwiegje.

Ik en die vriendin hadden aan mijn moeder uitgelegd hoe ze eruit zag .. even later pakte me moeder een foto en het bleek de moeder van mijn oma te zijn .. ze leek er precies op !

ENG!

7;
Ik was aan het slapen maar ik moet soms snachts het bed uit om te plassen , dus ook die nacht ging ik naar de wc maar naast onze wc is gelijk mijn moeders kamer ,( mijn moeder heeft altijd de deur half open staan omdat ik nog een jonger zusje heeft die ze graag ten alle tijden wilt horen. ) Dus terwijl ik naar de wc loop zie ik een man bij me moeders deur staan die naar binnen zit te kijken , dus ik ben weer naar me kamer toegerend en ben stil blijven liggen, een paar dagen later bleef me vriendinnetje slapen ( ik had haar niks verteld erover ) de volgende dag vertelde ze dat ze naar de wc ging en een man bij me moeders deur had zien staan ze was eigelijk zo slaperig dat ze dacht dat ze droomde en ze was gewoon naar het toilet geweest, en ja toen vertelde ik me verhaal ook maar..
even later kwam het eruit dat het mijn opa was die ik nooit gekend heb.

8;
Toen mijn oma overleden was ging onze tv de eerste paar dagen uit zichzelf zappen ( mijn oma had altijd problemen met de toetsen van een afstandbediening ) dus dat was wel erg toevallig.

9;
Ik ben een keer bij een kennis gaan slapen waar ze zeiden dat het ' spookte' , ik ben daar vaker geweest en er hing altijd een hele enge sfeer, een sfeertje van ik ga hier nergens alleen in het huis lopen zeg maar .. en soms vielen er ook dingen uit de keuken kastjes maar hun waren dat al gewend dus dan liepen ze naar de keuken en zette ze het weer terug. Maar goed ik ging een nachtje bij hun slapen en hun hebben een zoontje en een dochtertje , dat dochtertje van hun is gewoon een eng kind ze kijkt je erg lang aan zonder reden en ze heeft last van hele erge epelepsie aanvallen. Maar goed dus ik ging naar boven slapen samen met dat meisje , het broertje een vriendin en hun zus.
dus op begeven moment ik word snachts wakker en dat meisje staat naast mijn bed en er staat op de muur geschreven in het groot ; HELP.
Jongens ik ben naar buiten toegerend en ben daar niet meer naar binnen toegegaan mijn moeder is me toen komen halen.

10;
Ik moest laatst naar me werk en ik was bezig bij de deur om mijn spullen snel in te pakken want ik was al iets te laat.. op begeven moment voel ik net alsof ik aan de kant word geduwd ( ik stond nog bij de deur opening) maar er was niemand, het voelde net of iemand je zo aantikt van achter van ; pardon ik moet er even lanks .. heel vreemd was dat.

ik heb er nog meer .. maar ik ben op me werk .. Sorry

( Er zijn al reacties geweest op mijn verhalen , en er werd mij medegedeeld dat ze niet 'geloofwaardig' overkomen , maarja ik kan er niks anders van maken dus mischien worden ze hier wel gewaardeerd )

Hallo

Leuk dat je met ons wil delen! Wat een aparte verhalen Leuk om te lezen. Wel
Creepy van dat meisje!

quote:

Op zaterdag 21 april 2012 12:33 schreef CantFazeMe het volgende:
Hallo

Leuk dat je met ons wil delen! Wat een aparte verhalen Leuk om te lezen. Wel
Creepy van dat meisje!

Ja dat was het ook

quote:

Op zaterdag 21 april 2012 12:40 schreef mandyyara19 het volgende:

[..]

Ja dat was het ook

en graag gedaan trouwens haha !

hey even een kleine update over mijn werk in de verslavingszorg , ik vertelde dat ik een vrouwelijke zucht hoorde in me oor bij de ' tussendeur ' , dus ik zit net lekker met mijn collega een sigaretje te roken en ik vertel haar wat ik hoorde .. dus ik begon met ; ik deed de tussendeur open en toen hoorde ik .. en toen zei zij meteen ; een zucht .. Dus ik zeg tegen haar; OMG.. dus jij hoort het ook .. dus ze zegt ja een vrouwelijke zucht en in de wc's hoor je het ook soms ... ( heb ik zelf trouwens nog niet meegemaakt ) , ik dacht agh mischien willen jullie het weten haha

Kan misschien ook de ventilatie zijn met veel vuil

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 00:52 schreef Hilzillah het volgende:

Leuk detail... Mijn poezels zijn al dagen op de printer aan het staren naar iets war er niet is
[ afbeelding ]

Ze doen het ook als de schaduwen van de lamp niet zichtbaar zijn

Nog steeds?

Het kortste spookverhaal ter wereld:

quote:

The last man on earth sat alone in his room..

There was a knock on the door

Mag dan wel zo kort zijn, toch best creepy als je er over nadenkt

quote:

Op woensdag 25 april 2012 20:47 schreef Bastard het volgende:

[..]

Nog steeds?

Ruim een jaar later nog steeds... Alleen weet ik nu waarom... Muizen

Ik zal 'm ongetwijfeld wel eerder hebben verteld, maar in ieder geval niet in deze reeks. Het is trouwens exact 7 jaar geleden dat het gebeurd is, overigens. Grappig.

Destijds was ik dus lid van het Zeekadetkorps, en was ik, op zomerkamp. De Piet Hein was er ook bij. Dat schip moest terug worden gevaren naar de ligplaats, en daar hadden ze 2 kadetjes voor nodig uit de regio Rotterdam. Eentje wilde heel graag, en voor de rest niemand. Ik vond het zo zielig voor 'm dat ie in zijn eentje moest, dus ik ging ook.

Na een tijdje varen, met dikke, dikke onweersbuien gingen we bij Zaandam aanleggen, om te overnachten. We hadden allebei een kamertje uitgekozen, en al vlug was het doodstil op het schip.

Tot ik midden in de nacht wakker werd. Ik draaide me om, en zag dat de gordijntjes bewogen. En dan ook keihard, alsof de patrijspoorten openstonden en het stormde. Ik deed de gordijntjes opzij om de poortjes dicht te doen. Die zaten potdicht. Zo dicht dat ik ze niet eens open kreeg Nou, boeiend. Ik ging weer liggen en al gauw viel ik in slaap.

En toen werd ik nog een keer wakker. Deze keer van een aanwezigheid. Er was iets of iemand in de kamer. Ik draaide me om en er stond een onderstel op bed. 2 benen, met een bloemetjesrok (of jurk) en zwarte schoenen. Het waaide door de hele kamer. Ik werd echt helemaal para.

Ben onder de dekens gekropen, was superbang, en de volgende ochtend werd ik wakker van geklop op de deur. Het bleef maar doorgaan en doorgaan en ik bleef maar bang zijn... tot ik hoorde: "RadioSlut, leef je nog?" Ehm, ja.