Hier weer verder dan.Vervolg van PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 9
http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes
http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme
http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.
De mate van iemands emotie is omgekeerd evenredig aan zijn kennis van feiten,
hoe minder men weet, hoe meer opgewonden men raakt.
2 posters mbt autisme in PFD formaat. Kunt ze downloaden en uitprinten. Zijn ook te bestellen op deze website.
Autisme sterke kanten (leerkrachten)
Autisme sterke kanten
quote:Ik weet niet waar je dat vandaan haalt, maar dat is een andere discussie, I guess.Op maandag 17 november 2008 00:04 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat jij genoeg voldoening lijkt te halen uit hele losse contacten waardoor je als het erop aankomt bij niemand terecht kan behalve je ouders, je broertje.
quote:Ik ook
binnenkort hoor ik uitslag
van diagnose
over dit onderwerp
vol spanning klopt mijn hart
quote:Gelukkig alleen jouw hart, anders had jij een anders forum moeten zijnOp maandag 17 november 2008 01:15 schreef MiVer het volgende:
nieuw in deze partij
binnenkort hoor ik uitslag
van diagnose
over dit onderwerp
vol spanning klopt mijn hart
Maar Ontopic, succes
quote:met een knipoog en succesOp maandag 17 november 2008 01:17 schreef Juup© het volgende:
[..]
Gelukkig alleen jouw hart, anders had jij een anders forum moeten zijn
Maar Ontopic, succes
zal dus goed zijn
toch snap ik niet helemaal
je post
jij als mannetje ook niet trouwens
maar zal wel komen
door mij
iig goed hart
gr
Sterkte, Juup!
quote:Dank jeOp maandag 17 november 2008 02:23 schreef dutch-mamma het volgende:
TVP van moeder-van-2-aspergers.
Sterkte, Juup!
, ben nu suf en ga vandaag maar eens de pysch bellen want zo kan het niet langer.
Juup, jij ook sterkte.
Is er hier eigenlijk een beetje behoefte aan de wetenschappelijke onderzoeken die ik voor mijn onderzoek vaak tegenkom? Er geburt iig erg veel op dit gebied.
quote:Ja!Op maandag 17 november 2008 12:01 schreef Re het volgende:
dan ook maar een tvp vervuilende post
Is er hier eigenlijk een beetje behoefte aan de wetenschappelijke onderzoeken die ik voor mijn onderzoek vaak tegenkom? Er geburt iig erg veel op dit gebied.
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
Niet een beetje droevig maar meteen wanhopig, suicidaal.
Niet een beetje blij, maar hyper en ''overdreven'' opgelucht.
Peter Vermeulen heeft een boek geschreven: Een gesloten boek. Autisme en emoties.
Daar staat in het volgende: Er zijn vaak ook grote stemmingswisselingen: het ene moment hebben ze een fikse driftbui, enkele ogenblikken staan ze te lachen. (..) Het lijkt erop dat er bij mensen met autisme geen rem staat op het uiten van gevoelens. (1997)
Duiidelijk?
[ Bericht 6% gewijzigd door Innocence op 17-11-2008 14:35:11 ]
quote:Ik dus Oxazepam. Het is niet zo dat ik elke dag zo gespannen ben, maar de laatste tijd wel door omstandigheden die ik niet kan beïnvloedenOp maandag 17 november 2008 08:31 schreef Oxymoron het volgende:
Ik heb, vanwege erge spanning Lorazepam, gekregen.
Ik vertik het om elke dag van die pillen te slikken omdat ze en verslavend zijn, en dat de werking steeds minder wordt. Maar zoals het nu gaat gaat het niet goed want ik lijk wel een ADHD'er, maar zoals gewoonlijk is de psych niet te bereiken en kan ik pas eind volgende week terecht
Zoek het maar lekker uit dan, ik ga het er woensdag met mijn "klaagmuur" over hebben en dan zie ik wel verder.
Zo gaat het in mijn hoofd er aan toe op dit moment:
een oncontroleerbare storm van neuronen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Juup© op 17-11-2008 22:25:17 (Typefouten aangepast) ]
quote:100% herkenbaar mbt mezelf.Op maandag 17 november 2008 13:31 schreef Oxymoron het volgende:
Vinden jullie, het ook moeilijk om emoties te nuanceren?
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
Niet een beetje droevig maar meteen wanhopig, suicidaal.
Niet een beetje blij, maar hyper en ''overdreven'' opgelucht.
Peter Vermeulen heeft een boek geschreven: Een gesloten boek. Autisme en emoties.
Daar staat in het volgende: Er zijn vaak ook grote stemmingswisselingen: het ene moment hebben ze een fikse driftbui, enkele ogenblikken staan ze te lachen. (..) Het lijkt erop dat er bij mensen met autisme geen rem staat op het uiten van gevoelens. (1997)
Duiidelijk?
Door miscommunicatie tussen het uitzendbureau en het bedrijf ben ik zo aan de kant gezet. Dit was niet de bedoeling. Verder heb ik nu de redenen wat uitgebreider gehoord. En eigenlijk kan ik mee daar wel in vinden.
Mijn moeite met sociale interactie daar ben ik mee bezig dmv een cursus dat dit zeer moeizaam gaat is een ander verhaal.
Dat ik niet nauwkeurig genoeg in mijn werkzaamheden ben daar ben ik mij van bewust en ik doe ook mij best om nauwkeuriger te worden.
Het is goed zo. Ik sluit dit hoofdstuk af en ga verder met mijn leven. Het is jammer dat zo is afgelopen. Maar daar kan niemand nog iets aan veranderen. Ik heb hier een les van geleerd en die ga ik in de toekomst toepassen. Nu kan ik alleen nog hopen dat ik snel een andere baan vind en dat het de volgende keer makkelijker gaat.
quote:Ja ik ben, erg gespannen en soms wanhopig omdat ik dus zit met een ongeneeslijke autisme en een benkb. muur om mij heen waardoor ik mensen niet kan bereiken.Op maandag 17 november 2008 10:25 schreef Troel het volgende:
He Oxy, wat vervelend! Weet je ook waar de spanningen door komen?
Frustratie dat zich uit in suicidale gedachten.
Maar voor mijn omgeving houd ik alles normaal. Er is niks 
quote:&Op maandag 17 november 2008 14:57 schreef tijnbrein het volgende:
Ik voel mij een heel stuk beter nadat ik contact heb gehad met het uitzendbureau en het bedrijf waar ik werkte.
Door miscommunicatie tussen het uitzendbureau en het bedrijf ben ik zo aan de kant gezet. Dit was niet de bedoeling. Verder heb ik nu de redenen wat uitgebreider gehoord. En eigenlijk kan ik mee daar wel in vinden.
Mijn moeite met sociale interactie daar ben ik mee bezig dmv een cursus dat dit zeer moeizaam gaat is een ander verhaal.
Dat ik niet nauwkeurig genoeg in mijn werkzaamheden ben daar ben ik mij van bewust en ik doe ook mij best om nauwkeuriger te worden.
Het is goed zo. Ik sluit dit hoofdstuk af en ga verder met mijn leven. Het is jammer dat zo is afgelopen. Maar daar kan niemand nog iets aan veranderen. Ik heb hier een les van geleerd en die ga ik in de toekomst toepassen. Nu kan ik alleen nog hopen dat ik snel een andere baan vind en dat het de volgende keer makkelijker gaat.
quote:Succes en sterkte.Op maandag 17 november 2008 13:51 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik dus Oxazepam. Het is niet zo dat ik elke dag zo gespannen ben, maar de laatste tijd wel door omstandigheden die ik niet kan beïnvloeden
Ik vertik het om elke dag van die pillen te slikken omdat ze en verslavend zijn, en dab de werking steeds minder wordt. Maar zoals het nu gaat gaat het niet goed want ik lijk wel een ADHD'er, maar zoals gewoonlijk is de psych niet te bereiken en kan ik pas eind volgende week terecht
Zoek het maar lekker uit dan, ik ga het er woensdag met mijn "klaagmuur" over hebben en dan zie ik wel verder.
Zo gaat het in mijn hoofd er aan toe op dit moment:
[ afbeelding ]
een oncontroleerbare storm van neuronen.
quote:Welkom hierOp maandag 17 november 2008 01:15 schreef MiVer het volgende:
nieuw in deze partij
binnenkort hoor ik uitslag
van diagnose
over dit onderwerp
vol spanning klopt mijn hart
Even ter melding:
Diagnose is binnen: een waarschijnlijkheidsdiagnose PDD-NOS
En we gaan vrolijk de rest van het traject in, ik kan het redelijk goed redden zonder hulp, maar ik vermoed dat het nog veel beter kan en dat gaan we dus ook proberen
quote:Niet alleen een beetje, maar veel.Op maandag 17 november 2008 12:01 schreef Re het volgende:
dan ook maar een tvp vervuilende post
Is er hier eigenlijk een beetje behoefte aan de wetenschappelijke onderzoeken die ik voor mijn onderzoek vaak tegenkom? Er geburt iig erg veel op dit gebied.
quote:Meer dan duidelijk. Vanaf mijn 16e tot mijn 23ste behoorlijk veel last gehad, maar grotendeels alleen voor mijzelf (ik probeerde het te verbergen voor anderen, deels schaamte/genant vinden) Inmiddels weinig last meer van, gelukkig, want het heeft me aardig wat toetsenborden gekost...Op maandag 17 november 2008 13:31 schreef Oxymoron het volgende:
Vinden jullie, het ook moeilijk om emoties te nuanceren?
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
Niet een beetje droevig maar meteen wanhopig, suicidaal.
Niet een beetje blij, maar hyper en ''overdreven'' opgelucht.
Peter Vermeulen heeft een boek geschreven: Een gesloten boek. Autisme en emoties.
Daar staat in het volgende: Er zijn vaak ook grote stemmingswisselingen: het ene moment hebben ze een fikse driftbui, enkele ogenblikken staan ze te lachen. (..) Het lijkt erop dat er bij mensen met autisme geen rem staat op het uiten van gevoelens. (1997)
Duiidelijk?
quote:He meisje tochOp maandag 17 november 2008 16:33 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja ik ben, erg gespannen en soms wanhopig omdat ik dus zit met een ongeneeslijke autisme en een benkb. muur om mij heen waardoor ik mensen niet kan bereiken.
Frustratie dat zich uit in suicidale gedachten.
En eigenlijk wil je waarschijnlijk heel graag bij je omgeving je emoties kwijt kunnen en lukt dat niet.
voor jou en ik hoop dat je je snel weer beter voelt quote:Probeer er toch over te praten met iemand van je begeleiding. Vaak kunnen zij de wereld om je heen weer een beetje met/voor je ordenen, of helpen relativeren.Op maandag 17 november 2008 16:33 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja ik ben, erg gespannen en soms wanhopig omdat ik dus zit met een ongeneeslijke autisme en een benkb. muur om mij heen waardoor ik mensen niet kan bereiken.
Frustratie dat zich uit in suicidale gedachten.
quote:misschien helpt t om een blowtje te roken?Op maandag 17 november 2008 13:51 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik dus Oxazepam. Het is niet zo dat ik elke dag zo gespannen ben, maar de laatste tijd wel door omstandigheden die ik niet kan beïnvloeden
Ik vertik het om elke dag van die pillen te slikken omdat ze en verslavend zijn, en dat de werking steeds minder wordt. Maar zoals het nu gaat gaat het niet goed want ik lijk wel een ADHD'er, maar zoals gewoonlijk is de psych niet te bereiken en kan ik pas eind volgende week terecht
Zoek het maar lekker uit dan, ik ga het er woensdag met mijn "klaagmuur" over hebben en dan zie ik wel verder.
Zo gaat het in mijn hoofd er aan toe op dit moment:
[ afbeelding ]
een oncontroleerbare storm van neuronen.
quote:Ja.Op maandag 17 november 2008 12:01 schreef Re het volgende:
dan ook maar een tvp vervuilende post
Is er hier eigenlijk een beetje behoefte aan de wetenschappelijke onderzoeken die ik voor mijn onderzoek vaak tegenkom? Er geburt iig erg veel op dit gebied.
Wat voor onderzoek doe je?
quote:Is dat een heleboel theorie?Op maandag 17 november 2008 12:01 schreef Re het volgende:
dan ook maar een tvp vervuilende post
Is er hier eigenlijk een beetje behoefte aan de wetenschappelijke onderzoeken die ik voor mijn onderzoek vaak tegenkom? Er geburt iig erg veel op dit gebied.
Is dat gericht op de praktijk?
Hoe is het tot stand gekomen?
Is er geluisterd naar de PDD-ers?
Is er geluisterd naar de ouders/verzorgers/partners?
Er gebeurt een boel onderzoek, maar de praktijk is dat de PDD-ers big time in de kou staan. En dat geldt ook voor de ouders/verzorgers.
De kloof tussen theorie/onderzoek en praktijk.
Maar vertel eens...!
quote:Er wordt gewoon veel wetenschappelijk onderzoek gedaan, veel basaal werk (hoe onstaat het, welke genen zijn er verantwoordelijk), er zijn natuurlijk de nodige medicijnstudies om bepaalde negatieve gedragselementen onder controle te houden en er is idd genoeg onderzoek naar de algemene aspecten van PDD etc.Op dinsdag 18 november 2008 02:47 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Is dat een heleboel theorie?
Is dat gericht op de praktijk?
Hoe is het tot stand gekomen?
Is er geluisterd naar de PDD-ers?
Is er geluisterd naar de ouders/verzorgers/partners?
Er gebeurt een boel onderzoek, maar de praktijk is dat de PDD-ers big time in de kou staan. En dat geldt ook voor de ouders/verzorgers.
De kloof tussen theorie/onderzoek en praktijk.
Maar vertel eens...!
quote:Zelf schrijf ik voornamelijk over onderzoeken, dus ik voer ze niet uit maar schrijf de resultaten op in opdracht van de farmaceutische industrie (voornamelijk in de VS) in de vorm van wetenschappelijke artikelen.
quote:Bedankt voor je uitleg!Op dinsdag 18 november 2008 08:33 schreef Re het volgende:
[..]
Er wordt gewoon veel wetenschappelijk onderzoek gedaan, veel basaal werk (hoe onstaat het, welke genen zijn er verantwoordelijk), er zijn natuurlijk de nodige medicijnstudies om bepaalde negatieve gedragselementen onder controle te houden en er is idd genoeg onderzoek naar de algemene aspecten van PDD etc.
quote:Hoe zwaar ben jij dan?
quote:Op dinsdag 18 november 2008 00:18 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
misschien helpt t om een blowtje te roken?
Al geprobeerd maar had geen positief resultaat (en ik rook niet).quote:Spacecake? Wel voorzichtig mee zijn, duurt een uur voordat het aanslaat! Begin eens met een kwart stuk...Op dinsdag 18 november 2008 18:59 schreef Juup© het volgende:
[..]
(ik gebruik het wel eens als ik veel last van astma en benauwdheid heb...)
quote:Ik blijf het liefst ver weg van alles wat met drugs te maken heeft, vanaf alcohol tot harddrugs. Medicatie is ook een drug, maar dat vind ik niet zo eng,Op dinsdag 18 november 2008 19:28 schreef dutch-mamma het volgende:
[..]
Spacecake? Wel voorzichtig mee zijn, duurt een uur voordat het aanslaat! Begin eens met een kwart stuk...
(ik gebruik het wel eens als ik veel last van astma en benauwdheid heb...)
Ben te verslavingsgevoelig om met drugs te gaan experimenteren.
Ik hou het maar bij de voorgeschreven pillen.
quote:En met die pillen was je ook al zo blij...Op dinsdag 18 november 2008 20:19 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik blijf het liefst ver weg van alles wat met drugs te maken heeft, vanaf alcohol tot harddrugs. Medicatie is ook een drug, maar dat vind ik niet zo eng,
Ben te verslavingsgevoelig om met drugs te gaan experimenteren.
Ik hou het maar bij de voorgeschreven pillen.
quote:TjaOp dinsdag 18 november 2008 21:13 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
En met die pillen was je ook al zo blij...
quote:Organiseer een autistenmeet en zoek daar vriendjes.Op zondag 16 november 2008 23:12 schreef SHE het volgende:
[..]
Jamaar Xen, ik kan dit toch niet verkopen aan een weldenkend mens?
Ja hoi, ik wil heel graag met je omgaan, maar wel een beetje rommelig. Is dat goed?
Ik denk niet dat iemand daar behoefte aan heeft
quote:Misschien dat ze als hobby wat dingen zou kunnen schrijven voor een lokale krant, website oid? Op die manier kun je ook dingen bereiken, ze hoeft niet per se HBO Journalistiek te doen om journalist te worden.Op zaterdag 15 november 2008 20:40 schreef childintime het volgende:
[..]
Wat ik wel heb geleerd de afgelopen jaren is haar niet te overvragen. Het is meer wat zij zelf aan geeft. Als ik haar vraag wat ze nou echt wil gaan doen (en ze moet nu kiezen) dan geeft ze als antwoord dat ze archeoloog of journalist wil worden....... Dat doet me verdriet; want hoe je het ook went of keert, dat zal er echt niet inzitten.
quote:Mooi toch? Sommige dingen zijn nu eenmaal belangrijker dan op een zo hoog mogelijk niveau presteren.Deze week hadden we voortgangsbespreking op school. Het gaat heel goed en ze haalt alleen maar 8enDat dat op het laagste nivo is (basis nivo) boeit niet; het doet haar goed om resultaten op papier te zien die zo goed zijn. Het geeft haar zelfvertrouwen.
quote:Opvallend. Ik zat juist op een school waar ze mensen liever een lager niveau lieten doen met hogere cijfers, daardoor hadden ze namelijk betere slagingspercentages en hogere eindcijfers.De pest is juist, dat "de maatschappij" van haar verwacht dat ze dan wel een stapje hoger kan met wat meer inspanning en misschien wat lagere cijfers en dan gaat het dus mis want dat hebben ze (tegen mijn advies in) al op 2 vorige scholen geprobeerd met als gevolg een depressief kind met dwangmatige handelingen, nachtmerries, slaapwandelen en zelfdestructieve neigingen.....
quote:Begrijpt ze dat probleem zelf? En is er geen begeleide manier om het te doen, of op een laag niveau beginnen en dan doorstromen?Het lastige is, dat dit haar laatste jaar is en ze dus naar een MBO moet, maar dat wordt dan nivo 1 of 2 en er is niets dat ze ook maar enigszins wil gaan doen in die richting; de dingen die zij leuk vindt starten minimaal op nivo 3 maar meestal hoger. En dat is heel frustrerend, vooral voor haar, het zorgt ervoor dat ze helemaal niets meer leuk vindt.
quote:Domme vraag misschien, maar waarom gebruik je zoveel komma's? Het maakt het lezen van je tekst zo vermoeiend om te gaan zitten verzinnen welke stukken tekst nou bij elkaar horen...Op maandag 17 november 2008 13:31 schreef Oxymoron het volgende:
Vinden jullie, het ook moeilijk om emoties te nuanceren?
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
[ Bericht 10% gewijzigd door Maeghan op 18-11-2008 23:07:49 ]
quote:Er is wel steeds meer evidence-based onderzoek naar diverse hulpvormen. Een goede ontwikkeling vind ikOp dinsdag 18 november 2008 02:47 schreef dutch-mamma het volgende:
Er gebeurt een boel onderzoek, maar de praktijk is dat de PDD-ers big time in de kou staan. En dat geldt ook voor de ouders/verzorgers.
De kloof tussen theorie/onderzoek en praktijk.
quote:Vreemd, veel van de voorgeschreven pillen zijn veel linker dan 'n blowtje roken/spacecake nemen...Op dinsdag 18 november 2008 20:19 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik blijf het liefst ver weg van alles wat met drugs te maken heeft, vanaf alcohol tot harddrugs. Medicatie is ook een drug, maar dat vind ik niet zo eng,
Ben te verslavingsgevoelig om met drugs te gaan experimenteren.
Ik hou het maar bij de voorgeschreven pillen.
M.
quote:Voor jou misschien wel, voor mij niet. De pillen zijn bekend, en gezien mijn verslavingsgevoeligheid is het voor mij enorm eng om iets anders te gaan proberen en doe ik dat dus ook niet.Op woensdag 19 november 2008 00:05 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Vreemd, veel van de voorgeschreven pillen zijn veel linker dan 'n blowtje roken/spacecake nemen...
M.
quote:En ik zorg ervoor dat hij van de Ritalin afblijftOp woensdag 19 november 2008 00:13 schreef Juup© het volgende:
[..]
Voor jou misschien wel, voor mij niet. De pillen zijn bekend, en gezien mijn verslavingsgevoeligheid is het voor mij enorm eng om iets anders te gaan proberen en doe ik dat dus ook niet.
quote:Als het niet goed voelt voor je, moet je het inderdaad niet doen.Op dinsdag 18 november 2008 20:19 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik blijf het liefst ver weg van alles wat met drugs te maken heeft, vanaf alcohol tot harddrugs. Medicatie is ook een drug, maar dat vind ik niet zo eng,
Ben te verslavingsgevoelig om met drugs te gaan experimenteren.
Ik hou het maar bij de voorgeschreven pillen.
quote:Ik gebruik, zoveel komma's omdat ik heel monotoom praat, zonder ''rusten''. En toen moest ik, leren, met rusten te praten, dus met komma's.Op dinsdag 18 november 2008 22:44 schreef Maeghan het volgende:
Domme vraag misschien, maar waarom gebruik je zoveel komma's? Het maakt het lezen van je tekst zo vermoeiend om te gaan zitten verzinnen welke stukken tekst nou bij elkaar horen...
En nu doe ik, het zo in mijn, schrijven.
M.
quote:Ik kijk het filmpje erbij en zoals die man praat en beweegt... Helemaal mijn ex en mijn kinderen! En de mythe dat Aspergers geen humor hebben is ook meteen uit de wereldOp woensdag 19 november 2008 08:28 schreef BlueMage het volgende:
Ik keek ff op de FP zoals altijd en zag deze recensie, iemand die dat boek kent ofzo?
M.
Ik ken het boek niet maar ik zou het graag willen lezen. Denk dat het voor mijn kinderen ook niet verkeerd is.
Maeghan, nu zit dochter weer op speciaal onderwijs (voortgezet) en dan gaat het goed. Zelfde gebeurde op de basisschool. Nu moeten we dus een keuze maken bij een ROC. En al pretenderen ROC's dat ze om kunnen gaan met beperkingen/stoornissen, ik ben heel bang dat ze straks weer in dat "gat" gaat vallen. Aangezien ze zo'n hoog VIQ heeft in vergelijking met haar PIQ, ligt er continu het risico op de loer dat ze overvraagd wordt. Leraren merken dan niets aan haar (vinden haar hooguit lui en onaangepast), maar ik merk het thuis des te meer in die situaties.
Zijn er meer mensen die last hebben van extreme spierspanningen? Dochter heeft al vanaf klein kind bij stress en druk last van haar nek. Dan worden de spieren zo stijf en hard, dat ze echt een heel "ei" in haar nek heeft zitten en dit trekt door naar haar schouderblad. Ze kan zich dan nauwelijks nog bewegen. Normaal gesproken heeft ze juist een te lage spierspanning.
Maar heb nooit gedacht dat dat een psychische oorzaak zou hebben.
Ik tandenknars trouwens ook heel erg, moet elke nacht een bitje in omdat ik anders geen tanden meer overhoud. Er werd wel eens geopperd dat dat door stress overdag komt, terwijl ik geen stressvol leven heb. Heeft iemand daar ervaring mee?
[edit]Dat over die lage spierspanning lees ik nu pas. Ik ben als kind gediagnosticeerd met een te lage spierspanning, zou er zelfs aan geopereerd kunnen worden als ik uitgegroeid was. Dit zou dan alle problemen qua motoriek ook veroorzaakt hebben. Maar wel heel toevallig dus...
quote:Waarom is Ritalin eigenlijk zo slecht?Op woensdag 19 november 2008 01:15 schreef DuchessX het volgende:
[..]
En ik zorg ervoor dat hij van de Ritalin afblijft
quote:Omdat ik er hyperactief door word. Sterker nog, ik voel mezelf dan oppermachtig en heb energie voor meerdere personen, ik heb geen honger meer, geen rust meer, kan iedereen en de hele wereld aan. Het Ritalin ooit geprobeerd omdat er door mijn chaos en drukte/hyperactiviteit gedacht werd aan ADHD, maar dat bleek niet zo te zijn. Het werkte bij mij dus averechts, ipv van rust te geven werd ik onrustig.Op donderdag 20 november 2008 13:25 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Waarom is Ritalin eigenlijk zo slecht?
quote:Dat klinkt niet zo best inderdaad, maar mijn vraag was eigenlijk waarom Ritalin in het algemeen geen goed spul is.Op donderdag 20 november 2008 13:36 schreef Juup© het volgende:
[..]
Omdat ik er hyperactief door word. Sterker nog, ik voel mezelf dan oppermachtig en heb energie voor meerdere personen, ik heb geen honger meer, geen rust meer, kan iedereen en de hele wereld aan. Het Ritalin ooit geprobeerd omdat er door mijn chaos en drukte/hyperactiviteit gedacht werd aan ADHD, maar dat bleek niet zo te zijn. Het werkte bij mij dus averechts, ipv van rust te geven werd ik onrustig.
quote:Nou ja, extreem weet ik niet, maar ik heb wel chronische spanningshoofdpijn en als ik gestresst raak, verkrampen de spieren op m'n schenen, onderarmen en in handen en voeten. Ik krijg dan met name dus pijn op m'n schenen, op het zachte stukje onder m'n voet en tussen m'n duim en wijsvinger. Een paar maanden geleden veranderde ik van baan en ik was daardoor heel erg gestresst, daardoor was mijn rug zo verkrampt dat ik me ziek heb moeten melden in de laatste week bij m'n oude baan en twee dagen plat in bed heb gelegen.Op donderdag 20 november 2008 10:16 schreef childintime het volgende:
Zijn er meer mensen die last hebben van extreme spierspanningen? Dochter heeft al vanaf klein kind bij stress en druk last van haar nek. Dan worden de spieren zo stijf en hard, dat ze echt een heel "ei" in haar nek heeft zitten en dit trekt door naar haar schouderblad. Ze kan zich dan nauwelijks nog bewegen. Normaal gesproken heeft ze juist een te lage spierspanning.
Wat voor mij dan maar het beste werkt is bewust proberen te ontspannen en vooral veel van de rekoefeninen die ik gekregen heb van de fysio.
quote:dat is nogal logisch natuurlijk omdat het hetzelfde werkingsmechanisme heeft als speed... juist bij ADHDers werkt dat dan weer remmendOp donderdag 20 november 2008 13:36 schreef Juup© het volgende:
[..]
Omdat ik er hyperactief door word. Sterker nog, ik voel mezelf dan oppermachtig en heb energie voor meerdere personen, ik heb geen honger meer, geen rust meer, kan iedereen en de hele wereld aan. Het Ritalin ooit geprobeerd omdat er door mijn chaos en drukte/hyperactiviteit gedacht werd aan ADHD, maar dat bleek niet zo te zijn. Het werkte bij mij dus averechts, ipv van rust te geven werd ik onrustig.
quote:Inderdaad hehe.Op donderdag 20 november 2008 14:01 schreef Re het volgende:
[..]
dat is nogal logisch natuurlijk omdat het hetzelfde werkingsmechanisme heeft als speed... juist bij ADHDers werkt dat dan weer remmend
Best een reclame tekst voor speed natuurlijk dat van Juup, mja
quote:Ik weet het, maar het was een probeerseltjeOp donderdag 20 november 2008 14:01 schreef Re het volgende:
[..]
dat is nogal logisch natuurlijk omdat het hetzelfde werkingsmechanisme heeft als speed... juist bij ADHDers werkt dat dan weer remmend
quote:Ja. Als ik niet lekker in mijn vel zit dan zitten alle spieren boven mijn borstlijn vast. Dus mijn rug/schouder/nek/armspieren zitten dan vast. En fijn is het allerminst want het voelt idd hard aan, net beton en daardoor ben ik dan beperkt in mijn bewegingsvrijheid.Op donderdag 20 november 2008 10:16 schreef childintime het volgende:
Zijn er meer mensen die last hebben van extreme spierspanningen? Dochter heeft al vanaf klein kind bij stress en druk last van haar nek. Dan worden de spieren zo stijf en hard, dat ze echt een heel "ei" in haar nek heeft zitten en dit trekt door naar haar schouderblad. Ze kan zich dan nauwelijks nog bewegen. Normaal gesproken heeft ze juist een te lage spierspanning.
Haar lichaam heeft zo'n andere spierspanning dan normaal, dat ze als het ware ook scheef loopt en fietst.
Met die haptonomie zijn we heel snel gestopt
, ze was helemaal over de rooie als ze daar geweest was.Normaal gesproken heeft zij zelf ook geen last van die "vreemde" spierspanning, maar enige vorm van stress uit zich bij haar altijd direkt als eerste in nek en schouders.
Tanden "klemmen" doe ik zelf heel erg en idd, bij mij veroorzaakt door stress. In rustige periodes doe ik het weinig, in stressvolle periodes bijt ik zelfs de bitjes stuk.......
quote:Die was ik nog vergeten te vermelden. Ik heb het vaak pas in de gaten als ik pijn in mijn kaken krijg van het "klemmen".Op donderdag 20 november 2008 16:35 schreef childintime het volgende:
Tanden "klemmen" doe ik zelf heel erg en idd, bij mij veroorzaakt door stress.
er is zelfs een medicijn voor
http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1586785
Reden deze vraag: mensen met epilepsie hebben dit ook (nog wel meer, maar dit zijn de bekendere verschijningsvormen)
Ik sta eigenlijk elke keer weer verbaasd in dit topic...
Stupendous, elke nacht dus, al jaren.
[ Bericht 65% gewijzigd door Innocence op 20-11-2008 17:13:18 ]
quote:Maar dat medicijn is niet geregistreerd en wordt niet verkocht in Nederland voor zover ik kan vinden.Op donderdag 20 november 2008 16:55 schreef Re het volgende:
het is iig een symptoom wat vaak voorkomt in autisme ja
er is zelfs een medicijn voor
http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1586785
quote:Ja.Op donderdag 20 november 2008 17:04 schreef Stupendous76 het volgende:
Zijn er hier mensen met spierkrampen/tandenknarsen die daar meer dan alleen met stress last van hebben?
Wat je, dan kunt doen, is Akineton nemen. Dat, helpt bij mij goed.
quote:Hmm dat is ook een idee idd. Ik zal het eens overwegenOp donderdag 20 november 2008 19:12 schreef Oxymoron het volgende:
Je kunt ook, kaakklemmen krijgen van medicijnen.
Wat je, dan kunt doen, is Akineton nemen. Dat, helpt bij mij goed.
Zijn gewoon vrij verkrijgbaar, ontspannend en helpen wel bij knarsentanden/tandenklapperen bij XTC-gebruik en zelfs om clusterhoofdpijn te voorkomen.
quote:Wat versta je onder stress? Ik denk namelijk dat overprikkeling bijvoorbeeld ook al stress is voor je lichaamOp donderdag 20 november 2008 17:04 schreef Stupendous76 het volgende:
Zijn er hier mensen met spierkrampen/tandenknarsen die daar meer dan alleen met stress last van hebben?
En 1x in de maand zo erg dat de volgende ochtend de tandenvormen in de zijkanten van mijn tong staan. Dagje pijn in je tong en daarna trekt het weer bij. Ik heb hier een boek over Autisme, Asperger en PDD-NOS. Is hoofdzakelijk voor hulpverleners en studenten, maar ook voor patienten te lezen. Speciaal voor mensen met autisme in combi met een gemiddeld/normaal tot hoog IQ. Boek is geschreven door Psychiaters en Psychologen en voornamelijk afkomstig van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG).
http://www.bol.com/nl/p/b(...)tml#product_overview
Het leest voor mij als een studieboek.
Ik vind Van een andere planeet - autisme van binnenuit, van Dominique Dumortier 
, een goed boek. En Dubbelklik, van Landschip en Loes Modderman.En The speed of dark van Elisabeth Moon, is een mooie roman, over HFA in de toekomst (jaar, 2030 ong.).
Ik lees nu samen met de begeleiding: Het elastiek tussen lichaam en ziel.
quote:Hm, ik vind het eigenlijk helemaal bij mijn stijl passen zoals het geschreven is. Maargoed, ik dacht ik geef even een tip.Op donderdag 20 november 2008 19:38 schreef Oxymoron het volgende:
O, dat vond ik, niet zo'n helder, boek.
En The speed of dark van Elisabeth Moon, is een mooie roman, over HFA in de toekomst (jaar, 2030 ong.).
Ik lees nu samen met de begeleiding: Het elastiek tussen lichaam en ziel.
quote:Denk dat dat voor een ieder anders is. Ik heb geen ASS, maar bijt/klem wel m'n kiezen stukOp donderdag 20 november 2008 19:22 schreef Xennia het volgende:
[..]
Wat versta je onder stress? Ik denk namelijk dat overprikkeling bijvoorbeeld ook al stress is voor je lichaam
, bij mij dus als ik veel stress heb/ erg gespannen ben. Of dochter knarst, bijt of klemt weet ik natuurlijk niet, omdat ze nog jong is, zul je dat aan de resultaten niet kunnen zien. Dat komt helaas pas als je ouder wordt en er weinig meer aan te veranderen is quote:volgens mij heet het gabitril en wordt gebruikt bij epilepsie... zal morgen ff verder kijkenOp donderdag 20 november 2008 18:48 schreef Juup© het volgende:
[..]
Maar dat medicijn is niet geregistreerd en wordt niet verkocht in Nederland voor zover ik kan vinden.
quote:thanks! (scheelt mij weer zoekenOp vrijdag 21 november 2008 00:18 schreef childintime het volgende:
http://www.spreekuurthuis(...)tiagabine_(gabitril)
)ik zie wel dat clonazepam er ook tegen zou kunnen helpen, maar daar is verder weinig over bekend
[ Bericht 8% gewijzigd door Re op 21-11-2008 00:26:18 ]
quote:Ik ben bezig met artikelen te schrijven over autisme en antipsychotica in kinderen met gedragsstoornissen (agressie, tantrums etc) en nee ik zou hetmijn kinderen (als ik ze had) ook niet zomaar geven nee...Op vrijdag 21 november 2008 00:22 schreef childintime het volgende:
Ik vraag me wel een beetje af of mensen met ASS gebaat zijn met neurotransmitterremmende medicatie. Ik zou dochter het niet "zomaar" geven. Alles werkt al anders en soms doen die neurotransmitters maar wat en loopt zij dagenlang met haar hoofd "in de mist". Als ze dan nog medicatie zou krijgen ben ik bang dat ze helemaal haar eigen ik kwijtraakt.
quote:Benzodiazepines worden vanaf komend jaar niet meer vergoed door de zorgverzekeraars tenzij het nodig is vanwege chronische ziekte. Oxazepam gaat mij ook geld kosten.Op vrijdag 21 november 2008 00:20 schreef Re het volgende:
[..]
thanks! (scheelt mij weer zoeken
ik zie wel dat clonazepam er ook tegen zou kunnen helpen, maar daar is verder weinig over bekend
Dat kan misschien een belasting zijn voor haar, aan de andere kant kan het ook een streepje voor hebben, omdat wij precies weten wat er allemaal "te koop" is en ons niet af laten schepen. Mijn dochter aan de medicatie, nee.... Koste wat kost zal ik dat proberen te voorkomen. Omdat ik in de tijd dat ik in een psychiatrisch ziekenhuis heb gewerkt, heb gezien wat dat met mensen doet en mijn kind zolang mogelijk zichzelf wil laten zijn.
Natuurlijk speelt onze tijd mee. In mijn jeugd was een ieder die anders was onaangepast en moest maar naar een LOM school. Tegenwoordig weten we al heel wat van allerlei stoornissen en beperkingen en zien ook in dat eenieder met een beperking ook zijn kwaliteiten heeft; alleen de wereld op een andere manier benadert.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
quote:Wat goed dat het zo goed gaat!Op zaterdag 15 november 2008 20:40 schreef childintime het volgende:
[..]
Wat ik wel heb geleerd de afgelopen jaren is haar niet te overvragen. Het is meer wat zij zelf aan geeft. Als ik haar vraag wat ze nou echt wil gaan doen (en ze moet nu kiezen) dan geeft ze als antwoord dat ze archeoloog of journalist wil worden....... Dat doet me verdriet; want hoe je het ook went of keert, dat zal er echt niet inzitten.
Deze week hadden we voortgangsbespreking op school. Het gaat heel goed en ze haalt alleen maar 8en
De pest is juist, dat "de maatschappij" van haar verwacht dat ze dan wel een stapje hoger kan met wat meer inspanning en misschien wat lagere cijfers en dan gaat het dus mis want dat hebben ze (tegen mijn advies in) al op 2 vorige scholen geprobeerd met als gevolg een depressief kind met dwangmatige handelingen, nachtmerries, slaapwandelen en zelfdestructieve neigingen.....
Het lastige is, dat dit haar laatste jaar is en ze dus naar een MBO moet, maar dat wordt dan nivo 1 of 2 en er is niets dat ze ook maar enigszins wil gaan doen in die richting; de dingen die zij leuk vindt starten minimaal op nivo 3 maar meestal hoger. En dat is heel frustrerend, vooral voor haar, het zorgt ervoor dat ze helemaal niets meer leuk vindt.
Wat betreft vervolgonderwijs: sterkte/succes gewenst.quote:Zeer, zeer herkenbaar. Ik negeer momenteel mijn beste vriendin (op de een of andere manier kan ik in het algemeen beter overweg met vrouwen dan met mannenOp zondag 16 november 2008 10:56 schreef SHE het volgende:
Jeeeeeeeeeeeeeeezus.
Hoi
Dat ten eerste.
Ik zit weer te prutsen. Dat hele vriendschappen gedoe lukt me gewoon niet
Ik wil het wel, en ik heb er soms ook behoefte aan, maar ik begrijp gewoon geen fluit van het hele proces. Ik ga ook meteen stom doen als vriendinnen heel dichtbij komen. Ik zeg weer heel veel afspraken af en ik vergeet mensen zelfs te bellen als ze jarig zijn.
Ook al staat het in mijn agenda. Online & op papier. Ik doe er gewoon niets mee en ik zie er als een berg tegenop
WHY?
De ene dag overlaad ik iemand met aandacht, om vervolgens een half jaar niets meer van me te laten horen omdat ik het 'gedoe' vind.
Zo, dat is eruit
). De drempel om weer contact te zoeken wordt steeds hoger. Ik heb dat met name bij mensen die hoog in mijn achting staan.quote:Ja. En herkenbaar.Op maandag 17 november 2008 13:31 schreef Oxymoron het volgende:
Vinden jullie, het ook moeilijk om emoties te nuanceren?
Bij mij is het, óf goed óf erg, slecht.
Alsof het gevoel, mij steeds overvalt en omdat ik dan, de andere (mildere) gevoelens, niet herken meteen doorschiet, in een extreme, gedachtengang.
Niet een beetje droevig maar meteen wanhopig, suicidaal.
Niet een beetje blij, maar hyper en ''overdreven'' opgelucht.
Peter Vermeulen heeft een boek geschreven: Een gesloten boek. Autisme en emoties.
Daar staat in het volgende: Er zijn vaak ook grote stemmingswisselingen: het ene moment hebben ze een fikse driftbui, enkele ogenblikken staan ze te lachen. (..) Het lijkt erop dat er bij mensen met autisme geen rem staat op het uiten van gevoelens. (1997)
Duidelijk?
quote:Precies. En dat is wel een vooruitgang.Op vrijdag 21 november 2008 00:45 schreef childintime het volgende:
[..]
Natuurlijk speelt onze tijd mee. In mijn jeugd was een ieder die anders was onaangepast en moest maar naar een LOM school. Tegenwoordig weten we al heel wat van allerlei stoornissen en beperkingen en zien ook in dat eenieder met een beperking ook zijn kwaliteiten heeft; alleen de wereld op een andere manier benadert.
quote:http://www.sciencedaily.com/releases/2008/11/081117103651.htmLink Between Nicotine Addiction And Autism Found
ScienceDaily (Nov. 21, 2008) — Scientists have identified a relationship between two proteins in the brain that has links to both nicotine addiction and autism. The finding has led to speculation that existing drugs used to curb nicotine addiction might serve as the basis for potential therapies to alleviate the symptoms of autism.
Er is dus een receptor in de hersenen die die gebruikt worden bij de overdracht van signalen van de hersenen, het is dus al gebleken dat in mensen met autisme deze receptor nauwelijks aanwezig is maar bij mensen die verslaafd zijn aan nicotine is deze receptor weer teveel aanwezig. Dus door eigenlijk medicijnen aan te passen die tegen nicotine verslaving werken en deze in een vroeg stadium aan kinderen te geven kunnen bepaalde ontwikkelingen in de hersenen gestopt worden die autisme veroorzaken
(als ik het goed begrepen heb)
quote:Volgens mij bedoelen ze dat de symptomen geremd worden, niet stoppen. Maar is wel een interessante ontwikkeling.Op vrijdag 21 november 2008 15:43 schreef Re het volgende:
weer wat hoopvol nieuws:
[..]
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/11/081117103651.htm
Er is dus een receptor in de hersenen die die gebruikt worden bij de overdracht van signalen van de hersenen, het is dus al gebleken dat in mensen met autisme deze receptor nauwelijks aanwezig is maar bij mensen die verslaafd zijn aan nicotine is deze receptor weer teveel aanwezig. Dus door eigenlijk medicijnen aan te passen die tegen nicotine verslaving werken en deze in een vroeg stadium aan kinderen te geven kunnen bepaalde ontwikkelingen in de hersenen gestopt worden die autisme veroorzaken
(als ik het goed begrepen heb)
quote:HoiOp donderdag 20 november 2008 19:39 schreef HPoi het volgende:
[..]
Hm, ik vind het eigenlijk helemaal bij mijn stijl passen zoals het geschreven is. Maargoed, ik dacht ik geef even een tip.
Ik ben niet zo van het boeken lezen over autisme eigenlijk. Maar misschien moet ik het toch maar proberen.
quote:Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baanOp vrijdag 21 november 2008 08:46 schreef tijnbrein het volgende:
Het zoeken naar werk is nog vermoeiender dan werken zelf. Pff gisteren bijvoorbeeld had ik vier afspraken waarvan twee sollicitatiegesprekken. Steeds weer hetzelfde verhaal vertellen. Veel informatie over het bedrijf in kwestie. Tussen die afspraken moest ik ook nog een eind rijden. En daar tussen door komen nog de telefoontjes van andere mensen met vragen. Ik zou blij zijn als ik werk heb. Want dit trek ik niet langer.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
quote:Als ik het uit heb mag je het boekje wel lenen. (als je het wil lezen dan natuurlijk)Op vrijdag 21 november 2008 20:34 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoi
Ik ben niet zo van het boeken lezen over autisme eigenlijk. Maar misschien moet ik het toch maar proberen.
quote:Is goedOp vrijdag 21 november 2008 20:51 schreef HPoi het volgende:
[..]
Als ik het uit heb mag je het boekje wel lenen. (als je het wil lezen dan natuurlijk)
quote:Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.Op vrijdag 21 november 2008 08:46 schreef tijnbrein het volgende:
Het zoeken naar werk is nog vermoeiender dan werken zelf. Pff gisteren bijvoorbeeld had ik vier afspraken waarvan twee sollicitatiegesprekken. Steeds weer hetzelfde verhaal vertellen. Veel informatie over het bedrijf in kwestie. Tussen die afspraken moest ik ook nog een eind rijden. En daar tussen door komen nog de telefoontjes van andere mensen met vragen. Ik zou blij zijn als ik werk heb. Want dit trek ik niet langer.
Vandaag gelukkig maar twee afspraken een sollicitatiegesprek en een intakegesprek. Volgende week ook meerdere afspraken per dag.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
quote:Ik heb standaard bio-magnesium van pharma-nord, verkrijgbaar bij Etos, DA en Dirx drogisterijen voor 7,95 geloof ik en die werken goed. Die prut van kruidvat huismerk werkt bijv. niet.Op donderdag 20 november 2008 19:21 schreef Innocence het volgende:
Re, weet jij trouwens wat meer over het gebruik van magnesium-tabletten?
Zijn gewoon vrij verkrijgbaar, ontspannend en helpen wel bij knarsentanden/tandenklapperen bij XTC-gebruik en zelfs om clusterhoofdpijn te voorkomen.
Ik slaap er korter mee en ik heb minder spier- en gewrichtspijn. Ik ben hypermobiel en veel hms'ers gebruiken extra magnesium.
quote:Het zijn niet allemaal sollicitatiegesprekken. De meeste zijn intakegesprekken bij een uitzendbureau of detacheringsbureau. Maar het is inderdaad wel een goed idee om zo min mogelijk afspraken per dag te doen. Gisteren had ik een intakegesprek en een sollicitatiegesprek. Dat vond ik goed te doen. Als er maar genoeg tijd tussen de gesprekken zit zodat ik tijd heb om voor te bereiden gaat het wel.Op vrijdag 21 november 2008 20:37 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baan
Tot nu toe heb ik drie sollicitatiegesprekken gehad. Twee bedrijven vond ik het werk niet interessant genoeg en daarom hebben vonden zo wel ik als het bedrijf het niet verstandig om verder te gaan. Het andere bedrijf vond mijn vaardigheden niet voldoende en gaan iemand anders aannemen.
Ik weet ongeveer wat ik wil. Maar dat kan niet elk bedrijf bieden. Zeker kleine bedrijven niet. Bij kleine bedrijven moet je iets gelijk kunnen en is er eigenlijk geen tijd om iemand in te werken. Dat werkt bij mij niet.
Dus is het voor mij beter dat ik bij een groter bedrijf ga werken waar ik rustig het werk kan leren. Dit ligt zowel aan mijn werkervaring, nauwkeurigheid en mij onzekerheid.
quote:Wat jij zegt daar herken ik mijzelf ook wel in. Maar toch heb ik de afgelopen 3 jaar gewerkt in de richting waar ik een diploma in gehaald heb. Alleen nog niet op het niveau dat ik zou willen.Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
Overigens ben ik nog nooit getest op autisme. Maar ik denk ook niet dat ik dat heb. Ik heb wel veel moeite met sociale interactie maar dat komt door problemen die ik gehad heb als kind. Als ik die problemen een plaats kan geven en meer zelfvertrouwen krijg dan komt het vanzelf goed met mij. Nu alleen die twee dingen nog bereiken. Het zal niet makkelijk zijn om die dingen te bereiken maar ik ben er wel mee bezig.
quote:Ik begrijp dat je meer geld wilt, maar probeer tevreden te zijn met wat je hebt en ermee te doen wat je kunt. Mijn vriend studeert nog en heeft alleen een bijbaantje en ik verdien 1680 bruto per vier weken. Netto heb ik dan 1400 euro, maar daar zitten weekend- en avondtoeslagen, maaltijd- en reiskostenvergoeding al bij. Het is geen vetpot hoor, maar we leven er ruim van (ik heb 1000 euro vaste lasten) en we doen nog regelmatig leuke dingen ook. Ja ok, een wereldreis zit er dan misschien niet in, maar het had allemaal ook veel erger gekund. Ik had me ook iets anders voorgesteld na alle verhalen over academisch startsalaris en zo, maar het zit er nu eenmaal niet in.Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
quote:Ik snap dat dat niet leuk is. Maar ook ik werk onder nivo en verdien te weinig. Echter niet door ASS, maar door hele andere oorzaken, die ook overmacht zijn. Wat ik wel belangrijk vind, is het gevoel mee te doen aan de maatschappij. Er zijn zoveel mensen die om allerlei redenen niet mee kunnen doen (of willen doen), dat ik het erg kan waarderen om igg een onderdeel van de werkende maatschappij te zijn.Op vrijdag 21 november 2008 21:16 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik heb ook veel sollicitatiegesprekken gehad (en steeds afgewezen). Dat is iets om moedeloos van te worden. Ik heb er veel voor moeten reizen en veel kosten gemaakt. Ik had het gevoel maatschappelijk mislukt te zijn. Pas in mei 2007 kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger.
Inmiddels verricht ik 30 uur per week routinematig werk achter een computer, dus ik ben blij dat mijn week weer invulling heeft. Door de loondispensatie zal ik, ook als ik in voltijd zou werken, niet eens de volledige arbeidskorting kunnen benutten. De hoop op financiële voorspoed heb ik voorlopig opgegeven (een normaal salaris is al gauw 2200 euro bruto). Ik ben afgestudeerd in 2004 en het is nu bijna 2009... maar ik zeg nooit nooit.
quote:Dankjewel. Ik heb goede hoop dat ik snel weer ander werk heb.Op zondag 23 november 2008 14:05 schreef Black_Tulip het volgende:
Veel succes met verder solliciteren dan tijnbrein
quote:Dat vind ik inderdaad ook heel wat waard: het gevoel nuttig bezig te zijn en mee te draaien in de samenleving (zowel wat werk betreft als daarbuiten). Ik heb het geluk niet al te materialistisch ingesteld te zijn, en op carrièregebied voorzie ik nog wel groeimogelijkheden. Dat heeft wel tijd nodig.Op zaterdag 22 november 2008 23:16 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik snap dat dat niet leuk is. Maar ook ik werk onder nivo en verdien te weinig. Echter niet door ASS, maar door hele andere oorzaken, die ook overmacht zijn. Wat ik wel belangrijk vind, is het gevoel mee te doen aan de maatschappij. Er zijn zoveel mensen die om allerlei redenen niet mee kunnen doen (of willen doen), dat ik het erg kan waarderen om igg een onderdeel van de werkende maatschappij te zijn.
Wat contacten betreft gaat het heel redelijk, maar op subtiel niveau merk ik toch dat er met ASS toch verschillen zijn. Tijdens bijvoorbeeld een kerkdienst of muziekoptreden praat degene naast mij vaker met zijn of haar andere buurman of buurvrouw dan met mij. Het zijn kleine dingetjes, maar soms heb ik er toch moeite mee - in bekend gezelschap nog het minst. Om voldoende gespreksstof te hebben doe ik mijn best om levenservaring op te doen. Stilstand is, bij mij in ieder geval, achteruitgang.
quote:Gevonden waar mijn spanning vandaan kwamOp maandag 17 november 2008 13:51 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik dus Oxazepam. Het is niet zo dat ik elke dag zo gespannen ben, maar de laatste tijd wel door omstandigheden die ik niet kan beïnvloeden
[...blaaat...]
Ik was enorm gespannen omdat ik iets wilde gaan ondernemen wat eigenlijk veel prikkels zou gaan opleveren, en op basis van het laatste had ik besloten om het dus niet te gaan doen. Met dat besluit ging ik 100% in tegen mijn innerlijke gevoel, en dat maakte mij verdrietig, voelde mezelf eenzaam, en zat mezelf enorm in de weg, en dat riep enorm veel emoties op.
Ik heb vrijdag na een goed gesprek met mijn vrouw besloten om toch datgene te gaan ondernemen wat ik wilde, en ondanks de hoeveelheid prikkels die ik er door kreeg, heeft het mij enorm goed gedaan en ben ik mijn innerlijke pijn en onrust kwijt.
Ik heb weer wat geleerd mbt mezelf en dat is altijd goed. Ik moet meer naar mijn gevoel luisteren, niet niet altijd alles willen redeneren en voorspellen (invullen).
Mensen hoeven niet altijd te weten dat ik autist ben, het gaat tenslotte om de de inhoud niet om de verpakking.
We kennen elkaar allemaal even lang, dus dat is het niet. En het ging op het begin zo goed.. Ergens is er iets mis gegaan en ik weet niet wat het is.Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
quote:Nee, helaas niet.Op maandag 24 november 2008 19:30 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij...
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
Maar als je binnen een bepaalde tijd zelf op vakantie gaat, stuur dan op zijn minst een kaartje naar die vriend...
quote:Zoiets ja, al kost het ontzettend veel moeite om dat te doen.Op maandag 24 november 2008 17:07 schreef Juup© het volgende:
[..]
Gevonden waar mijn spanning vandaan kwam
Ik was enorm gespannen omdat ik iets wilde gaan ondernemen wat eigenlijk veel prikkels zou gaan opleveren, en op basis van het laatste had ik besloten om het dus niet te gaan doen. Met dat besluit ging ik 100% in tegen mijn innerlijke gevoel, en dat maakte mij verdrietig, voelde mezelf eenzaam, en zat mezelf enorm in de weg, en dat riep enorm veel emoties op.
Ik heb vrijdag na een goed gesprek met mijn vrouw besloten om toch datgene te gaan ondernemen wat ik wilde, en ondanks de hoeveelheid prikkels die ik er door kreeg, heeft het mij enorm goed gedaan en ben ik mijn innerlijke pijn en onrust kwijt.
Ik heb weer wat geleerd mbt mezelf en dat is altijd goed. Ik moet meer naar mijn gevoel luisteren, niet niet altijd alles willen redeneren en voorspellen (invullen).
Mensen hoeven niet altijd te weten dat ik autist ben, het gaat tenslotte om de de inhoud niet om de verpakking.
quote:Tja misschien heb jij ook minder voor diegene gedaan dan die andere twee? Ik bedoel het niet lullig, maar misschien dat je ongemerkt gewoon minder aandacht hebt besteed aan dingen die voor diegene belangrijk waren, waardoor diegene het idee heeft gekregen dat jij niet zo geinteresseerd bent? Ik heb zelf bijvoorbeeld dat ik altijd vergeet om naar dingen te vragen die anderen belangrijk vinden. Ten eerste zijn het dingen die voor mij persoonlijk geen rol spelen, daarom denk ik er niet aan. Ten tweede, al schrijf ik het op mijn hand, zodra er een blaadje voorbijwappert ben ik het weer vergeten en dan denk ik er nog niet aan om ernaar te vragen. Ten derde denk ik eigenlijk altijd dat als mensen wat willen vertellen, ze dat toch wel doen simpelweg om het feit dat ik dat zelf ook doe. Ik merk wel dat mensen het om een of andere reden op prijs stellen als je vraagt naar hun rijexamen, verbroken relatie, overleden cavia, etc. ( ja ik wéét het wel en ik snap ook wel een beetje waarom - ik snap alleen niet waarom ik er eerst naar moet vragen als overduidelijk is dat iemand iets kwijt wilOp maandag 24 november 2008 19:30 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij...
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
).Derhalve tvp
quote:Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.Op maandag 24 november 2008 22:29 schreef Maeghan het volgende:
Tja misschien heb jij ook minder voor diegene gedaan dan die andere twee? Ik bedoel het niet lullig, maar misschien dat je ongemerkt gewoon minder aandacht hebt besteed aan dingen die voor diegene belangrijk waren, waardoor diegene het idee heeft gekregen dat jij niet zo geinteresseerd bent?
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Ik wil best met ze praten en ik mag ze ook, maar ik klap gewoon dicht. Daarbij moet ik wel zeggen dat zij mij dus ook niet uit zichzelf aanspreken. Tel daarbij op dat de gesprekken in de groep niet veel diepgang hebben en het is gelijk duidelijk dat en waarom zij meer betekenen voor hem dan ik.Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
quote:Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best liefIk heb zelf bijvoorbeeld dat ik altijd vergeet om naar dingen te vragen die anderen belangrijk vinden. Ten eerste zijn het dingen die voor mij persoonlijk geen rol spelen, daarom denk ik er niet aan. Ten tweede, al schrijf ik het op mijn hand, zodra er een blaadje voorbijwappert ben ik het weer vergeten en dan denk ik er nog niet aan om ernaar te vragen. Ten derde denk ik eigenlijk altijd dat als mensen wat willen vertellen, ze dat toch wel doen simpelweg om het feit dat ik dat zelf ook doe. Ik merk wel dat mensen het om een of andere reden op prijs stellen als je vraagt naar hun rijexamen, verbroken relatie, overleden cavia, etc. ( ja ik wéét het wel en ik snap ook wel een beetje waarom - ik snap alleen niet waarom ik er eerst naar moet vragen als overduidelijk is dat iemand iets kwijt wil
Als ik iemand kan helpen, doe ik dat graag. Ik kom alleen kennelijk niet zo over. Wat betreft vragen naar dingen die anderen belangrijk vinden, dan moet je er wel eerst achterkomen wat iemand belangrijk vindt. Voordat iemand je dat wil vertellen ben je alweer een paar stappen verder, stappen waar ik nu dus moeite mee heb.Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
... Sure "
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
[ Bericht 5% gewijzigd door Noorsbloed op 25-11-2008 03:31:34 ]
Wat betreft overprikkeling: gewoon jezelf aan die prikkels blijven blootstellen en probeer om met zoveel mogelijk mensen om te gaan, met een beetje mazzel word je er vanzelf minder gevoelig voor. Geef jezelf de tijd om te rusten als je dat nodig hebt, maar blijf niet te lang alleen.
Hoe oud ben je en wat voor opleiding deed je als ik vragen mag? Wat zijn andere redenen waarom je bent gestopt?
Heb je al slaapmiddelen geprobeerd?
Probeer meer structuur aan te brengen in je leven door afspraken op te schrijven. Probeer uit te vinden welke manier voor jou het beste werkt. Ik ben begonnen met briefjes op mijn bureau en ik heb nu een Word document waar ik alles in bij houd. Het garandeert niet dat je nu alles gaat doen wat opgeschreven staat, maar je zult merken dat je je rustiger voelt.
Blijf sporten.
Ga op zoek naar verantwoorde manieren om woede kwijt te raken. Boksen of zo.
Misschien helpt dit
quote:Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.Op dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best lief
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
Verder herken ik je verhaal heel erg. Toen ik net aan mijn studie begon vormden zich ook groepjes en ik werd als enige aan tafel niet gevraagd mee uit te gaan enzo. Geen idee waarom.
Ik heb wel vaker dat ik zie dat mensen naar elkaar toe trekken die elkaar evenlang kennen als ik en dat ik dan langzamerhand een beetje het buitenbeentje word. Niet omdat mensen me niet aardig vinden denk ik. Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
quote:edit: voegt niets toeOp dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best lief
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
[ Bericht 1% gewijzigd door Stupendous76 op 25-11-2008 14:22:11 ]
quote:Hoewel niet gemakkelijk, probeer alle jouw bekende eigenaardigheden simpel te ordenen. Vergelijk ze daarna met een lijstje van bijvoorbeeld asperger (niet daarvoor, want dan schrijf je daar onbedoeld naar toe) Zitten er veel overeenkomsten tussen en heb je het vermoeden dat dat altijd zo is geweest, ga naar iemand met wie je hierover in vertrouwen kan praten (familie/vriend/arts)Op dinsdag 25 november 2008 03:24 schreef Noorsbloed het volgende:
Hmm
Ik ga hier toch even wat neerzetten mischien dat iemand hier kan helpen.
Ik heb een aantal problemen en kom er maar niet achter of ik er iets mee moet doen of niet.
Mischien kunnen jullie wat tips geven of advies ?
Ik kan alleen maar zwart en wit denken.
Er is geen tussenweg en die is er ook nooit geweest naar mijn gevoel.
Ik ben erg snel overprikkeld als ik veel met andere mensen moet omgaan.
Dat is 1 van de redenen dat ik mijn school niet heb kunnen afmaken.
Ook heb ik last gehad van verlatingsangst, maar dat is al iets aan het inbinden geloof ik.
Ik slaap al jaren slecht, en mijn hoofd raast continue met mach 6 van het ene punt naar het ander punt.
Verder ben ik extreem chaotisch en vergeet ik soms de meest normale dingen en afspraken.
Ook heb ik een hekel aan spiegels en probeer ik die soms toch echt wel te vermijden.
En sport ik gigantisch hard op het moment om die extra kilo's eraf te krijgen.
Ook kan ik niet goed met boze gevoelens en telleurstelingen omgaan.
Dat gevoel blijft maar draaien en draaien tot het punt dat ik iets moet slopen of het er gewoon moet uitgooien op de een of andere manier.
Ik word soms zo moe van alles om mij heen, en van mijzelf dat ik even niet meer weet hoe ik nu verder moet.
Op het moment zit ik echt in een goede fase met alleen maar vooruitgang.
Maar toch kan ik bovenstaande dingen niet vergeten, en blijven die bestaan.
Mischien iemand die mij wat advies kan geven ?
Wat je hier opsomt komt mij erg bekend voor, maar dat wil niets zeggen (helaas
)quote:De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
[..]
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
Verder herken ik je verhaal heel erg. Toen ik net aan mijn studie begon vormden zich ook groepjes en ik werd als enige aan tafel niet gevraagd mee uit te gaan enzo. Geen idee waarom.
Ik heb wel vaker dat ik zie dat mensen naar elkaar toe trekken die elkaar evenlang kennen als ik en dat ik dan langzamerhand een beetje het buitenbeentje word. Niet omdat mensen me niet aardig vinden denk ik. Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.
quote:Dat weet ik, daarom heb ik het ook voorzichtig geprobeerd te vragen: 'was je nog van plan om mij uit te nodigen...?' Ik vond het namelijk vreemd dat hij niks zei terwijl ik recht tegenover hem stond. Dat meisje vond het ook vreemd overigens.Op dinsdag 25 november 2008 12:11 schreef -Mellow- het volgende:
Ik denk dat het niet zo handig is om jezelf ergens uit te nodigen, dat werkt juist averechts.
quote:Ik heb daar eigenlijk geen problemen mee. Ik weet wel dat mensen me onbereikbaar noemden, ook al is dat oordeel ook al weer minstens twee jaar geleden. Ik kan me goed voorstellen dat ik voor sommige mensen nog steeds als onbereikbaar overkom.Maar ik vind het eng als mensen te dicht bij komen, me aanraken etc. Daar krijg ik het benauwd van, en ik denk dat mensen aanvoelen dat ik me daar dus niet voor open stel. Al zou ik dat wel heel graag willen.
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
quote:Soms is het heel duidelijk een kwestie van een verkeerde sfeer inderdaad, maar ik denk niet dat het deze keer het geval is.Op dinsdag 25 november 2008 16:07 schreef Innocence het volgende:
De sfeer zal misschien ook gewoon niet leuk zijn. Bij mij is dat meestal wel zo, omdat ik me ongemakkelijk voel of geforceerd doe, voelen andere mensen zich ook niet op d'r gemak bij me.
quote:Ik weet ook wel dat het niet zo werkt. Ik moet er alleen nog achterkomen hoe het dan wel werkt, en dan eigenlijk vooral hoe mensen vrienden met elkaar worden.Bovendien is vriendschap geen rationeel iets, waarbij je net zoveel terug hoort te krijgen als je geeft, zoals Black Tulip het volgensmij wel poogt te benaderen. Helaas....
Ik heb vandaag dus met die jongen gepraat die me in eerste instantie niet had uitgenodigd. Het was een vrij heftig gesprek, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb
Om het kort te houden: niet uitgenodigd worden kwam doordat ik de vijfde zou zijn bij een traditie om met zijn vieren een spel te spelen. (oplossing: spel meenemen wat met zijn vijven of meer kan worden gedaan). Hij mag me wel, hij komt graag naar mijn Sinterklaasfeest en het was zeker niet kwaad bedoeld. En ik moet niet zo moeilijk doen. Iedereen twijfelt wel eens of vrienden wel vrienden zijn en niet worden uitgenodigd worden is nooit leuk, maar daar moet je je niet zoveel van aantrekken. En hij probeerde me te troosten 
En hij reageerde welwillend op mijn voorstel om eens wat samen te gaan doen Ik heb ook vandaag een gesprek gehad met een coördinator van mijn studie. Ik heb haar verteld over mijn autisme, wat voor haar nogal wat ophelderde omdat er al wat misverstanden waren geweest. En we hebben gepraat over de twijfels die ik had over mijn studie en de major die ik moet gaan kiezen. Ik ben weer back on track en ik ga er weer met volle moed tegenaan.
Het was een goede dag vandaag
quote:Op dinsdag 25 november 2008 16:34 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Geef niet op, blijf proberen. Ik zou willen dat ik je beter kon helpen, maar ik weet natuurlijk niet hoe je overkomt tijdens zo'n gesprek. Ik heb eigenlijk zelf niet heel veel moeite met sollicitatiegesprekken. De moeite komt later wanneer het bedrijf beseft wat voor botte ongezellige trien ze in huis hebben gehaald Misschien moet je meer met Maeghan praten? Die wist er wel wat van af geloof ik.Jij bent degene die bepaalt of je goed genoeg bent als mens. Het maakt geen flikker uit wat iemand anders daarvan denkt.
quote:Doe dat niet! Solliciteren kun je leren, daar ben ik van overtuigd (al heb ik het zelf (nog) niet hoeven te leren, gelukkig). Het is een beetje tegenstrijdig, aan de ene kant is het voor je zelfvertrouwen goed om je tekortkomingen te accepteren, aan de andere kant is het juist een enorme boost als je ontdekt dat je bereikt wat je voor onmogelijk hield. Ik wens je veel sterkte. Vooral niet opgeven. Nu nog niet.Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
quote:Het paste niet bij die specifieke post maar heb het verder niet meer geplaatst. Was iets als: ik kan vrij slecht verwoorden wat ik denk/weet/voel, maar gelukkig zijn er een aantal mensen hier die precies de voorbeelden aanhalen die ik bedoel.Op dinsdag 25 november 2008 23:02 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Stupendous76, wat heb je weggehaald?
[..]
Voorbeelden:
etc.
Ik heb al eens verschillende posts uit de topicreeks verzameld en doorgestuurd naar de psycholoog (maar dat deed ik te laat
), ik denk dat ik het nog maar eens moet proberen: constant feest der herkenning, maar in hoeverre speelt het en/of kan/moet je er wat aan doen.Hoe is dat gegaan met de psycholoog?
En realiseer je: niet veel mensen komen bij 'n baan terecht die precies aansluit bij hun vooropleiding. M.
quote:Ik praat en schrijf vaak erg formeel, ook op mijn werk waar een deel van de mensen aan de lopende band schuine moppen vertelt. Voor dergelijke moppentapperij haal ik mijn neus op, ik denk dat de meeste van mijn vrienden er ook niet op zitten te wachten.Op dinsdag 25 november 2008 22:38 schreef Onsterfelijkheid het volgende:
Uhm, een kennis van mij heeft erg veel autistische trekken (volgens het lijstje). Mijn vraag is hoe vaak het voorkomt dat een autistische persoon zeer formeel praat (in alle omstandigheden), en woorden/letterlijke zinnen overneemt van hooggeleerde mannen waar hij op geilt. Veel voorkomend? Of? Geen flauw idee.
Als anderen iets verdrietigs (zouden) vertellen, dan voel ik daar helemaal niets bij. Ik word niet emotioneel geraakt door de gevoelens van een ander.
Ik ben niet zo iemand die grof over andermans gevoelens heenstapt, maar ik heb kennelijk geen vermogen tot medeleven of geen inlevingsvermogen.
Als ik mezelf onbewust met anderen ga vergelijken, dan voel ik me minderwaardig doordat ik weet dat ik een ´mankement´ heb.
Ik vind het extra moeilijk omdat mensen vaak met verhalen naar me toekomen, en ik aan dat gebrek denk.
quote:Eigenlijk wel goed, maar achteraf bezien kon het beter. Zoals gezegd kan ik niet goed verwoorden wat ik bedoel, heb ik niet echt problemen, ben niet dom, kortom: ik kan me redelijk redden. Haar/hun diagnose is dan ook dat ik waarschijnlijk pdd-nos heb, voornamelijk omdat ze wel punten herkent van aandoening X of Y, maar om een stempeltje te krijgen van X of Y moet je zo veel als mogelijk punten van het lijstje X of Y hebben.Op woensdag 26 november 2008 00:34 schreef Black_Tulip het volgende:
Het is een 'feest' van herkenning hier inderdaad.
Hoe is dat gegaan met de psycholoog?
Er zou nu een vervolgtraject moeten komen, maar vanwege drukte bij mij (werk/huis) ben ik daar nog niet mee doorgegaan.
quote:Tweakers... maar alleen voor de frontpage te lezen en af en toe het forum & de pricewatch als ik iets aan het zoeken ben. Fok! al weer een aantal jaar, dit is mijn tweede account nadat ik het vorige wachtwoord ben vergetenOp donderdag 27 november 2008 01:17 schreef Juup© het volgende:
Komen jullie allemaal alleen op FOK!, of ook nog op andere websites/weblogs/e.d.?
quote:Op donderdag 27 november 2008 01:23 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Tweakers... maar alleen voor de frontpage te lezen en af en toe het forum & de pricewatch als ik iets aan het zoeken ben. Fok! al weer een aantal jaar, dit is mijn tweede account nadat ik het vorige wachtwoord ben vergeten
Ohja, ik zal het zelf ook nog even aangeven:
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
quote:Als je borderline hebt, dan had je dat al zonder te weten. De diagnose verandert dan eigenlijk weinig. Maar praat er eens met je verloofde over (zie ik dat goed?). Borderline is iets wat vooral je naasten goed merken (in nadelige zin), heeft zij het idee dat jij borderline hebt? Zoals je in dit topic kan lezen is het niet vreemd als mensen eerst een diagnose borderline krijgen om pas daarna te worden gediagnosticeerd als autistisch. En ga praten met die psycholoogOp donderdag 27 november 2008 02:10 schreef Noorsbloed het volgende:
Wel ik heb dus de huisarts gebeld.
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
quote:Ik snap wat jij bedoeldt maar dan moet die baan toch aan de volgende voorwaarden voldoen. Ten eerste moet je het werk leuk en uitdagend vinden. Ten tweede moet je mogelijkheden krijgen om jezelf verder te ontwikkelen. Tot nu toe heb ik nog geen enkele baan gehad die aan beiden voorwaarden voldeed. Ik hoopte daarom ook dat ik bij het bedrijf waar ik ontslagen ben wel die dingen kon vinden. Maar helaas mocht dat niet zo zijn.Op woensdag 26 november 2008 09:26 schreef BlueMage het volgende:
Hmm even over dat solliciteren, het is denk ik altijd goed om gewoon eerlijk te zijn in zo'n gesprek, maar 't blijft 'n ellende en veel afwijzingen en brieven schrijven en etc. Maar geef niet op.
M.
quote:Volgens mij als je echt borderline hebt dan kun je geen vriendin hebben.Op donderdag 27 november 2008 02:10 schreef Noorsbloed het volgende:
Wel ik heb dus de huisarts gebeld.
En die vond mijn klachten verdacht veel lijken op borderline.
Ik vind zelf totaal van niet.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat praktisch al mijn " problemen " wel onder alle punten van Borderline passen.
Volgende week heb ik een afspraak bij een psycholoog.
Maar eigenlijk wil ik het helemaal niet weten
Straks heb ik ECHT borderline.
En dan ?
Daar kom je nooit meer vanaf.
Hoe kan ik dat mijn toekomstige vrouw aandoen ?
En het kindje dat op komst is ?
Enneh verder...'t zijn maar labeltjes die ze op je plakken, misschien kan 't helpen met hoe je met je eigen nare karaktertrekjes omgaat maar als meer moet je zo'n 'diagnose' ook niet zien, bovendien weet 'n huisarts niet zoveel over psychische aandoeningen dus hecht er niet teveel waarde aan. M.
Alleen wel jammer dat ik pas om drie uur 's nachts weer thuis was door de treinen quote:Ik begrijp heel goed hoe je je voelt en heb ook heel veel frustraties mbt werk en solliciteren. Echt een oplossing heb ik niet, maar wel wat tips:Op donderdag 27 november 2008 10:59 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik snap wat jij bedoeldt maar dan moet die baan toch aan de volgende voorwaarden voldoen. Ten eerste moet je het werk leuk en uitdagend vinden. Ten tweede moet je mogelijkheden krijgen om jezelf verder te ontwikkelen. Tot nu toe heb ik nog geen enkele baan gehad die aan beiden voorwaarden voldeed. Ik hoopte daarom ook dat ik bij het bedrijf waar ik ontslagen ben wel die dingen kon vinden. Maar helaas mocht dat niet zo zijn.
1. Probeer eerst uit te zoeken wat je écht leuk vindt en solliciteer op banen die je echt wilt. Dat je niet enthousiast overkomt, heeft namelijk misschien ook wel te maken met het feit dat je niet enthousiast bént. Ik weet zelf bijv. vaak niet wat ik nou eigenlijk wil en als je het zelf niet weet, kun je het ook niet op een ander overbrengen.
2. Oefen heel veel met solliciteren. En niet alleen ter plekke, maar ook thuis. Wat heel veel heeft geholpen bij mij is de site carrieretijger.nl. Hier staan veel tips over solliciteren, van het schrijven van een brief tot je lichaamshouding tijdens het gesprek. Door het lezen kun je je beter voorbereiden op standaardvragen. Ik had bijvoorbeeld problemen met uitleggen wat mijn sterke punten zijn en waar dat uit blijkt. Ten eerste heb ik altijd moeite met open vragen: als iemand vraagt, ben je goed in X dan kan ik wel bedenken of dat wel of niet zo is, maar als iemand me vraagt 'waar ben je goed in' dan lijkt het wel alsof m'n hoofd helemaal leeg wordt en ik niet meer na kan denken. Dus zet dat soort standaardantwoorden vast op een rijtje. Carrieretijger heeft me ook goed geholpen om praktijkvoorbeelden te bedenken voor karaktereigenschappen en daardoor verlopen de gesprekken vlotter en zit je met meer vertrouwen in het gesprek, je kunt namelijk 'bewijzen' dat je idd goed bent in iets.
3. Acceptatie. Accepteer dat je anders bent, dat je hier altijd problemen mee zult blijven houden en dat het je meer moeite zal kosten om exact hetzelfde te bereiken als iemand anders die misschien wel minder geschikt is voor het werk, maar gewoon makkelijker praat. Het is helaas nu eenmaal zo dat mensen meer geven om een leuk uiterlijk en een vlotte babbel dan om je capaciteiten. Als je weet dat vrouwen met oorbellen eerder aangenomen worden dan vrouwen zonder oorbellen, dan weet je hoe diepgaand zo'n gesprek is. Dus dat je als persoon afgewezen wordt is echt niet zo; hou gewoon in gedachten dat er een of andere oppervlakkige man of vrouw tegenover je zit die graag voorgelogen wil worden en een mooi toneelstukje wil zien. Misschien kun je het ook zo zien: een sollicitatiegesprek is eigenlijk een toneelstukje waarin alleen de grove lijnen van het verhaal vaststaan: verzin je een leuk toneelstukje, dan ga je door naar de volgende ronde. Het is ook niet zo mijn ding, maar goed. Het zij zo.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
quote:Het is in deze maatschappij schijnbaar normaal om mensen met een handicap als minderwaardig te beschouwen. Maar owee als je dit durft te zeggen over iemand met een ander ras, geloof of geslacht. Want dat is de wereld te klein. Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
Ieder mens zou gelijk moeten zijn in deze maatschappij maar toch blijkt dit nog steeds niet zo te zijn. Zodra je een handicap hebt dan ben je minderwaardig en de maatschappij to last. Waarom? Iedereen levert een bijdrage aan de maatschappij op zijn of haar manier.
Als er maar vaak genoeg tegen jouw wordt gezegd dat je niet goed genoeg bent ga je dit vanzelf geloven terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
In mijn geval ga ik nu bijna geloven dat ik bepaalde dingen niet kan terwijl ik weet dat ik ze wel kan. Alleen dat ik langer nodig heb om iets te leren dat moet niet uitmaken. Dat daar bij veel bedrijven daar geen ruimte voor is, is een kwalijke zaak.
Verder kijk ik in het begin de kat uit de boom. Omdat ik in het begin niet weet wat voor houding ik mijzelf moet aannemen. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem en niet de mijne. Andersom moet ik begrip hebben voor hun problemen maar zij hoeven geen begrip te hebben voor mijn problemen. En als je dat niet doet dan ben je de slechterik en hun niet. Ook hier wordt door bedrijven geen rekening mee gehouden. Als je een afwachtende houding aanneemt bij je onverschillig en niet geïnteresseerd. Terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is.
quote:Dankjewel voor de tips.Op zaterdag 29 november 2008 00:11 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt en heb ook heel veel frustraties mbt werk en solliciteren. Echt een oplossing heb ik niet, maar wel wat tips:
1. Probeer eerst uit te zoeken wat je écht leuk vindt en solliciteer op banen die je echt wilt. Dat je niet enthousiast overkomt, heeft namelijk misschien ook wel te maken met het feit dat je niet enthousiast bént. Ik weet zelf bijv. vaak niet wat ik nou eigenlijk wil en als je het zelf niet weet, kun je het ook niet op een ander overbrengen.
2. Oefen heel veel met solliciteren. En niet alleen ter plekke, maar ook thuis. Wat heel veel heeft geholpen bij mij is de site carrieretijger.nl. Hier staan veel tips over solliciteren, van het schrijven van een brief tot je lichaamshouding tijdens het gesprek. Door het lezen kun je je beter voorbereiden op standaardvragen. Ik had bijvoorbeeld problemen met uitleggen wat mijn sterke punten zijn en waar dat uit blijkt. Ten eerste heb ik altijd moeite met open vragen: als iemand vraagt, ben je goed in X dan kan ik wel bedenken of dat wel of niet zo is, maar als iemand me vraagt 'waar ben je goed in' dan lijkt het wel alsof m'n hoofd helemaal leeg wordt en ik niet meer na kan denken. Dus zet dat soort standaardantwoorden vast op een rijtje. Carrieretijger heeft me ook goed geholpen om praktijkvoorbeelden te bedenken voor karaktereigenschappen en daardoor verlopen de gesprekken vlotter en zit je met meer vertrouwen in het gesprek, je kunt namelijk 'bewijzen' dat je idd goed bent in iets.
3. Acceptatie. Accepteer dat je anders bent, dat je hier altijd problemen mee zult blijven houden en dat het je meer moeite zal kosten om exact hetzelfde te bereiken als iemand anders die misschien wel minder geschikt is voor het werk, maar gewoon makkelijker praat. Het is helaas nu eenmaal zo dat mensen meer geven om een leuk uiterlijk en een vlotte babbel dan om je capaciteiten. Als je weet dat vrouwen met oorbellen eerder aangenomen worden dan vrouwen zonder oorbellen, dan weet je hoe diepgaand zo'n gesprek is. Dus dat je als persoon afgewezen wordt is echt niet zo; hou gewoon in gedachten dat er een of andere oppervlakkige man of vrouw tegenover je zit die graag voorgelogen wil worden en een mooi toneelstukje wil zien. Misschien kun je het ook zo zien: een sollicitatiegesprek is eigenlijk een toneelstukje waarin alleen de grove lijnen van het verhaal vaststaan: verzin je een leuk toneelstukje, dan ga je door naar de volgende ronde. Het is ook niet zo mijn ding, maar goed. Het zij zo.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
2) Ik ga zeker kijken op carrieretijger.
3) Ik accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
quote:De labels autisme/PDS-NOS/asperger zijn ook ontzettend heftige labels. Mensen met mildere vormen die wel een goede baan hebben, en zich kunnen redden, zullen echt niet snel zeggen dat ze "een beetje autistisch" zijn.Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
quote:Ik herken het niet echt eigenlijk, maar misschien helpt het als je zelf ook vaak de hort op gaat. Dat maakt het misschien makkelijker om te accepteren dat hij soms weg is als jij thuis bent. Of misschien kun je zelf op stap gaan als je weet dat hij die avond weg is; dan zit je niet alleen thuis.Op zaterdag 29 november 2008 00:16 schreef Maeghan het volgende:
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
quote:Of iemand is gewoonweg niet gediagnosticeerd en heeft dus nog geen etiket, óf iemand vraagt zich zelf niet af of-ie autistische trekken heeft en het valt anderen ook niet zo op.Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
quote:Dat is nou juist het hele punt: door die handicap lijk je als mens per definitie "minder". Een handicap is iets heel anders dan een ander ras of geloof. Die handicap zorgt ervoor dat je minder goed presteert op bepaalde vlakken als een ander mens. Zeker als een ander niet weet wat daarvan de oorzaak is, is het volkomen logisch dat iemand jou niet gaat aannemen omdat hij iemand kan vinden die die taak beter doet dan jij.Op zaterdag 29 november 2008 12:44 schreef tijnbrein het volgende:
Het is in deze maatschappij schijnbaar normaal om mensen met een handicap als minderwaardig te beschouwen. Maar owee als je dit durft te zeggen over iemand met een ander ras, geloof of geslacht. Want dat is de wereld te klein. Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.
Ieder mens zou gelijk moeten zijn in deze maatschappij maar toch blijkt dit nog steeds niet zo te zijn. Zodra je een handicap hebt dan ben je minderwaardig en de maatschappij to last. Waarom? Iedereen levert een bijdrage aan de maatschappij op zijn of haar manier.
Het is een leugen/een illusie/wishful thinking dat alle mensen gelijk zijn. We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn. Het is heel goed mogelijk en eigenlijk ook waarschijnlijk dat we niet geboren zijn met gelijke kwaliteiten. Met andere woorden, als je twee mensen met hun positieve en eigenschappen naast elkaar zou zetten op een soort meetlat, kan de een een 'beter' mens zijn dan de ander. De realiteit is natuurlijk dat we geen meetlat hebben om totaal verschillende eigenschappen op een rechtvaardige manier met elkaar te vergelijken, maar het verschil is wel aanwezig en lijkt soms zo groot dat mensen geneigd zijn elkaar ongelijkwaardig te behandelen. Als autist zul je niet alleen moeten accepteren dat je sommige dingen minder goed kan, je zult moeten accepteren dat de wereld zo werkt dat je minder geaccepteerd zult worden omdat je dingen minder goed kan. Dan kun je wel hard schreeuwen als Calimero dat het niet eerlijk is, maar daar bereik je doorgaans niets mee. Het enige wat je kunt doen is: 1 je schikken naar je mogelijkheden, of: 2 hard vechten om koste wat kost te bereiken waar je wil zijn in je leven. Welke keuze maak jij?
Even voor de duidelijkheid: hiermee wil ik niet zeggen dat autisten per definitie "minder" zijn dan mensen zonder autisme. Voor "normale" mensen lijkt het alleen zo en daar word je naar behandeld.
quote:Ik hoop dat je meer kansen zult zien en aanpakken om jezelf te bewijzen.Als er maar vaak genoeg tegen jouw wordt gezegd dat je niet goed genoeg bent ga je dit vanzelf geloven terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
In mijn geval ga ik nu bijna geloven dat ik bepaalde dingen niet kan terwijl ik weet dat ik ze wel kan. Alleen dat ik langer nodig heb om iets te leren dat moet niet uitmaken. Dat daar bij veel bedrijven daar geen ruimte voor is, is een kwalijke zaak.
quote:Het is wél jouw probleem en dat moet je goed onder ogen zien. Als jij niet aangenomen wordt omdat jij teveel de kat uit de boom kijkt, dan heb jij geen baan en is het voor het bedrijf geen enkel probleem om iemand te vinden die ze wel geschikt achten. Het helpt niet om hier verongelijkt over te doen en te eisen dat het bedrijf zich meer aanpast aan jouw wensen, want dan hebben ze nog meer reden om je niet aan te nemen. Ze kennen je niet, ze hebben geen idee waar je goed in bent; waarom zouden ze iemand aannemen die zeurt? Je zult jezelf aantrekkelijk moeten maken voor een bedrijf. Laat zien waarom ze jou aan moeten nemen. Maar daarvoor zul je eerst in jezelf moeten geloven en weten wat jouw kwaliteiten zijn. Pas dan kan je iemand anders overtuigen.Verder kijk ik in het begin de kat uit de boom. Omdat ik in het begin niet weet wat voor houding ik mijzelf moet aannemen. Als mensen dat raar vinden is dat hun probleem en niet de mijne. Andersom moet ik begrip hebben voor hun problemen maar zij hoeven geen begrip te hebben voor mijn problemen. En als je dat niet doet dan ben je de slechterik en hun niet. Ook hier wordt door bedrijven geen rekening mee gehouden. Als je een afwachtende houding aanneemt bij je onverschillig en niet geïnteresseerd. Terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is.
quote:Gefeliciteerd met je verjaardagOp zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
En probeer die vragen voor jezelf te beantwoorden. Ze zijn heel belangrijk.quote:Als je bij een sollicitatiegesprek eerlijk zegt dat je bepaalde dingen minder goed kan, zul je daar iets tegenover moeten stellen wat je wel goed kunt. En kansen moet je creëren. Ik weet het, het klinkt allemaal zo cliché, maar het hoort bij een mentaliteit. Niet bij de pakken neer zittenIk accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
quote:&Op zaterdag 29 november 2008 12:44 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ieder mens is gelijk ongeacht het verschil, handicap of wat dan ook.
[..]
quote:---Op zaterdag 29 november 2008 14:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn.
[..]
quote:Grappig, dat had/heb ik ook, collega's vragen wel eens: en, ben je nu trots op die prestatie? En ik dan maar afdoen als: stelt niets voor, wordt ik voor betaald, wat is er nu speciaal aan. Maar ik merk ook dat mensen daar niet naar kijken (die zeggen allen: die is stom dat ie daar niet trots op is), dus ik pas me aan en accepteer het dat anderen blijkbaar 'trots' nodig hebben op prestaties die ik verricht.Op zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal.
quote:Desondanks toch hartelijk gefeliciteerdMijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
quote:Dit soort vragen kan je waarschijnlijk alleen pas met heel veel moeite en hulp beantwoorden. Overigens zouden veel meer mensen dat soort vragen moeten hebben. Persoonlijk heb ik dat soort vragen ook (altijd al trouwens) en ik probeer ze ook te beantwoorden, maar naar mijn mening is dat nagenoeg niet mogelijk. Volgens mij moet je ze ook niet beantwoorden, maar als een uitdaging zien om zoveel bij zoveel mogelijk onderwerpen die vragen te stellen en daar antwoorden bij te zoeken (iets dat naar mijn mening wel kan)Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
[...]
Zoek je werk en je weet niet wat je leuk vindt? Weet je wel wat je niet leuk vindt? Denk je dat je in een groep beter werkt of liever niet? Zoek je uitdagend werk of werk waarbij je niet hoeft na te denken?
Daarbij: heel veel werk heeft diverse facetten waarbij verschillende zaken meer spelen, alleen zie je die vaak pas na een tijdje.
edit: laatste alinea gewijzigd
[ Bericht 16% gewijzigd door Stupendous76 op 29-11-2008 22:26:48 ]
quote:Op zaterdag 29 november 2008 13:10 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dankjewel voor de tips.
1) Ik weet eigenlijk niet echt wat ik wil. Waarom ik iets leuk vind kan ik ook nauwelijks verwoorden. Op een vraag als (welk eten vind jij het lekkerst?) heb ik geen antwoord. Gewoon weg omdat ik eten niet zo belangrijk vind en niet echt een favoriet gerecht heb.
Maar dit geldt eigenlijk voor alles in het leven. Alles wat ik in het leven bereikt heb daar haal ik mijn schouders vooral. Ik heb een MAVO diploma en een MBO diploma maar het doet me weinig. Zo ook met dingen als een huis, auto en werk. Alle dingen die ik bereikt heb zijn normaal en hebben de meeste mensen ook daarom vind ik het niet speciaal. Mijn verjaardag heeft voor mij ook geen speciaale betekennis. En nu met al dat gedoe ben ik er helemaal niet mee bezig. Vandaag (29 november) ben ik jarig overigens ik word 26. Maar eigenlijk interesseerd met het helemaal niks. Die verjaardag kan me gestolen worden.
Ik ben ongelukkig en vraag mijzelf vaak hard op af waarom ik elke morgen weer op sta. Wat heb ik bereikt in het leven niet veel? Waarom doe ik de dingen die ik doe? Veel vragen waarop ik geen antwoord heb. Eigenlijk weet ik niet wie ik ben en wat ik wil. Als ik in de spiegel kijk heb ik geen idee wie mijn spiegelbeeld is.
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
quote:Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.3) Ik accepteer dat ik anders ben. Maar ik heb het gevoel dat ik nog nooit een kans heb gehad om mijzelf te bewijzen. Dat een sollicitatiegesprek een toneel stukje is. Dat weet ik. Maar ik ben liever eerlijk. En toneelspelen is niks voor mij. Het is voor onbegrijpelijk dat mensen zo snel een oordeel vellen zonder een persoon de kans te geven zichzelf te bewijzen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
quote:Overigens hebben veel autisten ook sterke punten, weliswaar erg afgebakend, maar toch.Op zaterdag 29 november 2008 22:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
[..]
Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
Trouwens wel een vrij loze opmerking van mijzelf, ik weet nog steeds niet waar ik echt goed in ben en hoe ik dat dan kan 'uitbuiten'
quote:Tja, als hij thuis is, wil ik liever niet (lang) van huis zijn. Ja, soms even een uurtje wat voor mezelf doen of misschien wel een keer een middag winkelen, maar dat is het dan ook echt. Als ik iets met anderen ga doen, dan mis ik m'n vriend ook. Dan denk ik, als hij erbij was zou het leuker zijn.Op zaterdag 29 november 2008 14:00 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik herken het niet echt eigenlijk, maar misschien helpt het als je zelf ook vaak de hort op gaat. Dat maakt het misschien makkelijker om te accepteren dat hij soms weg is als jij thuis bent. Of misschien kun je zelf op stap gaan als je weet dat hij die avond weg is; dan zit je niet alleen thuis.
Ik heb dat verder nooit met iemand gehad. Normaalgesproken werken mensen al snel op m'n zenuwen en ik deed vroeger alles alleen; winkelen, naar de bioscoop, op vakantie... Maar hij is echt de enige die ik helemaal vertrouw en bij wie ik mezelf kan zijn en vanaf het begin zijn we zo veel mogelijk samen geweest. Ik vind het heel moeilijk om hem los te laten en in het begin voelde het ook als afwijzing dat hij liever iets met iemand anders ging doen dan met mij.
Het grootste probleem voor mij is als ik me niet voor kan bereiden, dus als ie zoals gisteren opeens belt dat hij niet thuis slaapt. Ik heb hem wel gevraagd daar rekening mee te houden en dat doet hij ook wel. Sterker nog, als ik tegen hem zeg dat ik per se wil dat hij naar huis komt doet hij dat, maar dat wil ik ook niet (al zou ik dat op het moment het liefst wel zeggen). Ik weet ook wel dat het normaal is dat iemand een avondje voor zichzelf wat gaat doen en ik wil daar ook gewoon mee kunnen omgaan.
Vader heeft voor het eerst in 16 jaar toegegeven dat dochter toch wel anders is dan anderen. Het verhaal:
Wij gingen uit elkaar toen zij 1 jaar was. Vader had steeds andere vriendinnetjes waar dochter zich maar aan aan moest passen. Als ik ergens over wilde praten was dat veel te confronterend en werd dat weg gewuifd. Toen ik laatst een gesprek met vader had over het uitgaan zei hij ineens uit zichzelf dat het met dochter toch wat anders lag en je haar niet als een "doorsnee" 16 jarige kon zien.
Iets waar ik 14 jaar lang voor heb moeten "strijden" met hem..........
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
quote:Jammer. Bedenk wel dat je nog steeds PM's kan sturen.Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Innocence het volgende:
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
quote:Same here
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Maar wat maakt het uit verder?quote:Ja, en wat voor belang heeft die iemand er bijOp zondag 30 november 2008 23:05 schreef Maeghan het volgende:
Wat bezielt iemand in vredesnaam om te gaan zitten proberen uit te vissen wie iemand is? =S
Het spijt me dat jullie je hier niet veilig voelen... Dat vind ik echt erg...
quote:Op zondag 30 november 2008 12:07 schreef Innocence het volgende:
Ik stop met posten in dit topic, hoe vervelend ik dat ook vind. Er zijn mensen die proberen om mijn identiteit te achterhalen, dat was precies waar ik al bang voor was en daar heb ik geen zin in.
Vond het zo fijn om ergens anoniem over m'n problemen te kunnen praten, maar dat blijkt dus helaas niet mogelijk.
Veel succes nog allemaal en bedankt voor alle herkenning en openbaringen.
Succes en sterkte, tot dit topic of een volgend?
[ Bericht 2% gewijzigd door Stupendous76 op 02-12-2008 00:12:58 ]
quote:dat zijn helaas de kneuzen van het internet zie zelf geen leven hebben en daarom dat van anderen proberen te vergallen, staat stoer bij de matties jeweetzz...Op zondag 30 november 2008 23:05 schreef Maeghan het volgende:
Wat bezielt iemand in vredesnaam om te gaan zitten proberen uit te vissen wie iemand is? =S
Ik kan er helaas weinig aan doen, ik vind het ontzettend jammer, het breekt het vertrouwen en de mogelijkheid om gewoon anoniem te kunnen meedoen. Het is helaas de realiteit.
Tip is daarom wel dat als je anoniem in een topic mee wil doen je dus een exclusieve kloon moet hebben en er niet mee in andere topics moet posten
quote:Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.
Waarom is het zo vervelend als iemand weet wie je bent? Gaat het om chantage of iets dergelijks?
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
' . 
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door sander-3 op 01-12-2008 18:15:20 ]
quote:Welke keuze ik maak dat weet ik niet. Ik probeer te blijven vechten om iets te bereiken met mijn leven. Maar ik word er wanhopig van dat ik weinig bereikt heb in het leven. En dat ik dingen minder goed kan.quote]Op zaterdag 29 november 2008 14:21 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is nou juist het hele punt: door die handicap lijk je als mens per definitie "minder". Een handicap is iets heel anders dan een ander ras of geloof. Die handicap zorgt ervoor dat je minder goed presteert op bepaalde vlakken als een ander mens. Zeker als een ander niet weet wat daarvan de oorzaak is, is het volkomen logisch dat iemand jou niet gaat aannemen omdat hij iemand kan vinden die die taak beter doet dan jij.
Het is een leugen/een illusie/wishful thinking dat alle mensen gelijk zijn. We hebben besloten dat alle mensen door hun intrinsieke waarde als mens gelijkwaardig zijn en gelijkwaardig behandeld moeten worden, maar dat is iets heel anders dan gelijk zijn. Het is heel goed mogelijk en eigenlijk ook waarschijnlijk dat we niet geboren zijn met gelijke kwaliteiten. Met andere woorden, als je twee mensen met hun positieve en eigenschappen naast elkaar zou zetten op een soort meetlat, kan de een een 'beter' mens zijn dan de ander. De realiteit is natuurlijk dat we geen meetlat hebben om totaal verschillende eigenschappen op een rechtvaardige manier met elkaar te vergelijken, maar het verschil is wel aanwezig en lijkt soms zo groot dat mensen geneigd zijn elkaar ongelijkwaardig te behandelen. Als autist zul je niet alleen moeten accepteren dat je sommige dingen minder goed kan, je zult moeten accepteren dat de wereld zo werkt dat je minder geaccepteerd zult worden omdat je dingen minder goed kan. Dan kun je wel hard schreeuwen als Calimero dat het niet eerlijk is, maar daar bereik je doorgaans niets mee. Het enige wat je kunt doen is: 1 je schikken naar je mogelijkheden, of: 2 hard vechten om koste wat kost te bereiken waar je wil zijn in je leven. Welke keuze maak jij?
Ik denk er aan om maar gewoon op te geven en er gewoon helemaal mee te kappen.
quote:Ik wou dat ik eens kans kreeg om mijzelf te bewijzen. Tot nu toe heb ik nog nooit die kans echt gehad. Ik heb nu 4 jaar mijn MBO-diploma maar in de tijd heb ik niks bijgeleerd.Even voor de duidelijkheid: hiermee wil ik niet zeggen dat autisten per definitie "minder" zijn dan mensen zonder autisme. Voor "normale" mensen lijkt het alleen zo en daar word je naar behandeld.
[..]
Ik hoop dat je meer kansen zult zien en aanpakken om jezelf te bewijzen.
[..]
quote:Dat begrijp ik natuurlijk dat het mijn probleem is en dat bedrijven liever een normaal iemand aannemen zonder problemen. Maar toch vind ik dat er wel meer begrip mag bestaat bij sommige bedrijven.Het is wél jouw probleem en dat moet je goed onder ogen zien. Als jij niet aangenomen wordt omdat jij teveel de kat uit de boom kijkt, dan heb jij geen baan en is het voor het bedrijf geen enkel probleem om iemand te vinden die ze wel geschikt achten. Het helpt niet om hier verongelijkt over te doen en te eisen dat het bedrijf zich meer aanpast aan jouw wensen, want dan hebben ze nog meer reden om je niet aan te nemen. Ze kennen je niet, ze hebben geen idee waar je goed in bent; waarom zouden ze iemand aannemen die zeurt? Je zult jezelf aantrekkelijk moeten maken voor een bedrijf. Laat zien waarom ze jou aan moeten nemen. Maar daarvoor zul je eerst in jezelf moeten geloven en weten wat jouw kwaliteiten zijn. Pas dan kan je iemand anders overtuigen.
Verder ben ik erg onzeker. Bij twijfel zeg ik liever dat ik het niet kan. Ik wou dat ik sterker in mijn schoen sta. Maar helaas is dat niet zo. Deze dingen zullen mij voor de rest van mijn leven blijven achtervolgen.
quote:Waarom zou je je schamen voor wat je op Fok post?Op maandag 1 december 2008 18:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
quote:Dankjewel.Op zaterdag 29 november 2008 14:35 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Gefeliciteerd met je verjaardag
[..]
Als je bij een sollicitatiegesprek eerlijk zegt dat je bepaalde dingen minder goed kan, zul je daar iets tegenover moeten stellen wat je wel goed kunt. En kansen moet je creëren. Ik weet het, het klinkt allemaal zo cliché, maar het hoort bij een mentaliteit. Niet bij de pakken neer zitten
Ik kan een aantal dingen minder goed. Maar ik daar eigenlijk niks in tegenover te stellen wat ik dan wel weer goed kan. Als ik puur en alleen naar mijn werkervaring kijk is die niet bijzonder. Ik heb alleen ervaring in ondersteunde en voorbereidende handelingen en geen ervaring met het doen van analyses of het onderhoud van apparatuur. Dit werkt tegen mij. Iemand die 4 jaar zijn/haar diploma heeft zou veel meer ervaring moeten hebben met analyseren en onderhoud dan ik heb.
Te eerlijk zijn op een sollicitatiegesprek is niet goed. Maar het achterwege laten van je te kortkomingen is ook niet goed. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik hier een middenweg in kan vinden. Of mijn verhaal zo vertellen dat ik wel word aangenomen.
quote:Met het gevoel dat ik eigenlijk niet meer verder wil met mijn leven loop ik al jaren. Er zijn tijden geweest waar ik elke week dacht ik maak er een eind aan.[quote]Op zaterdag 29 november 2008 22:25 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja, best herkenbaar eigenlijk (dat van verjaardagen & diploma's ook). Het is dat ik een vriend heb die me overal doorheen sleept, maar anders... En dan nog denk ik soms, 'laat maar, ik pak de auto en ik rij met 120 tegen een muur aan'... Maar als je echt dagelijks met zo'n gevoel rondloopt is dat ook best ernstig. Heb je er hulp voor of gewoon iemand om erover te praten?
Ik loop bij een psycholoog maar de gesprekken liepen zeer moeizaam en er was nog geen enkele progressie. Door al dat gedoe met solliciteren heb ik nog geen contact met hem gehad. De gesprekken lagen stil omdat ik eerst van hem een aantal opdrachten moest uitvoeren. Van die opdrachten is nog niet veel terechtgekomen. Ik ga hem morgen bellen en dan zie ik wel verder. Want zo gaat het niet meer. Ik krijg gewoon fysieke klachten van al dit gedoe. Ik ben heel moe en heb nergens zin in.
Verder praat ik er over met een ex-collega waarmee ik bevriend ben.
quote:Misschien als ik al mijn problemen heb opgelost en sterker in mijn schoenen sta dan krijg ik vanzelf wel leuk werk waarin ik plezier heb en mogelijkheden om mijzelf verder te ontwikkelen.Ik wil altijd alles tegelijk en alles ook zo snel mogelijk, maar ik weet nooit hoe ik het aan moet pakken en daarnaast ben ik meestal na drie dagen alweer vergeten dat ik het graag wil
[..]
Dat is helaas een nadeel van ons stelsel. Je moet eerst een debiel toneelstuk spelen voordat je ook maar een kans krijgt iets te laten zien. Dat geldt niet alleen voor jou hoor: mannen met vrouw en kinderen maken sneller promotie dan mannen zonder vrouw en kinderen, vrouwen met oorbellen en opgestoken haar worden eerder aangenomen dan vrouwen zonder oorbellen en met los haar, dikke mensen worden minder snel aangenomen dan dunne mensen, blonde vrouwen eerder dan vrouwen met bruin haar, etc. Iedereen wordt beoordeeld op dingen die er niet toe doen.
Daarnaast moet je ook realistisch zijn -- als jij een bedrijf had, zou je dan wel iemand aannemen die meer moeite had met het werk? Iemand met een ASS kan sommige dingen nu eenmaal minder goed. Ik zou ook niet in iedere baan een ASS'er aannemen, ondanks dat ik iedereen een leuke baan gun, sommige mensen en banen passen nu eenmaal niet bij elkaar.
Nu focus je erg op het vinden van werk, maar als je eenmaal werk hebt, loop je daar ongetwijfeld ook weer tegen problemen aan. Dat heb ik nu en daar valt dan ook niet zo heel veel aan te doen. Ik hou altijd in m'n achterhoofd dat ik ook een eigen bedrijf kan beginnen. Het enige probleem is dat ik niet kan kiezen wat voor bedrijf.
quote:Ik zou zeggen, doe dat niet, maar ik weet dat het moeilijk is om als je in zo'n negatieve spiraal zit er weer uit te komen. Maar blijf vooral doorgaanOp maandag 1 december 2008 18:52 schreef tijnbrein het volgende:
Welke keuze ik maak dat weet ik niet. Ik probeer te blijven vechten om iets te bereiken met mijn leven. Maar ik word er wanhopig van dat ik weinig bereikt heb in het leven. En dat ik dingen minder goed kan.
Ik denk er aan om maar gewoon op te geven en er gewoon helemaal mee te kappen.
quote:Wat voor diploma heb je en wat heb je in die vier jaar gedaan?Ik wou dat ik eens kans kreeg om mijzelf te bewijzen. Tot nu toe heb ik nog nooit die kans echt gehad. Ik heb nu 4 jaar mijn MBO-diploma maar in de tijd heb ik niks bijgeleerd.
quote:Meer begrip krijg je als je laat zien ondanks je tekortkomingen iets te betekenen voor het bedrijf. Probeer gewoon bij het sollicitatiegesprek te verzwijgen wat jij zoal denkt dat er niet goed aan je is. Als dat na verloop van tijd toch naar boven komt, maakt het minder uit als je al hebt laten zien wat je kan.Dat begrijp ik natuurlijk dat het mijn probleem is en dat bedrijven liever een normaal iemand aannemen zonder problemen. Maar toch vind ik dat er wel meer begrip mag bestaat bij sommige bedrijven.
quote:Doe dat niet. Als je erin gelooft dat je gebrek aan zelfvertrouwen je zal blijven achtervolgen, dan is dat ook zo. Accepteer het niet als een vaststaand, onveranderlijk feit dat je niet in jezelf gelooft. Je kunt meer zelfvertrouwen krijgen. Geloof me, ik weet dat het kan, want ik was vroeger ook erg onzeker en ik heb ook meer zelfvertrouwen gekregen. Ik zou willen dat ik een formule voor je had voor meer zelfvertrouwen, maar die is er niet, helaas. Ik kan je alleen aanraden om eens 'ja' te zeggen of dingen te doen die je eigenlijk niet goed durft. Houd je gewoon voor dat het niet uitmaakt of het goed gaat of niet; het feit dat je het doet terwijl je het vroeger niet had gedurfd, is al een overwinning.Verder ben ik erg onzeker. Bij twijfel zeg ik liever dat ik het niet kan. Ik wou dat ik sterker in mijn schoen sta. Maar helaas is dat niet zo. Deze dingen zullen mij voor de rest van mijn leven blijven achtervolgen.
Ik wens je veel sterkte. Het is niet makkelijk, maar je zult je zoveel beter voelen als je over een paar jaar op jezelf kan terugkijken en kan zeggen dat je zoveel vooruit bent gegaan.
quote:Ik heb een MLO-diploma richting analytische chemie. Na mijn school ben eerst een paar maanden werkloos geweest. Daarna heb ik een aantal tijdelijke baantjes gehad. Waaronder het afwegen van chemicaliën. Verder heb ik een jaar monstervoorbereiding gedaan. De afgelopen twee jaar heb ik een klein beetje ervaring opgedaan met analyseren van monsters en het werken met apparatuur. Verder registeerde ik ook monsters.[quote]Op maandag 1 december 2008 19:42 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou zeggen, doe dat niet, maar ik weet dat het moeilijk is om als je in zo'n negatieve spiraal zit er weer uit te komen. Maar blijf vooral doorgaan
[..]
Wat voor diploma heb je en wat heb je in die vier jaar gedaan?
[..]
Mijn werkervaring is dus vooral in de ondersteunde taken en niet in het analyseren van monsters. Terwijl mijn ambitie vooral in het analyseren van monsters ligt. Dat is een van de redenen waarom ik daar weg te gaan. Bij dat bedrijf waar ik ontslagen ben dacht ik dat ik een nieuwe kans kreeg om mijn verder te ontwikkelen.
Iemand in mijn situatie zou veel meer ervaring met het analyseren. Maar dat heb ik niet. Dus veel bedrijven willen mij niet omdat ik gewoon weg geen ervaring genoeg heb.
quote:Dat is makelijker gezegd dan gedaan. Maar toch ga ik het proberen.Meer begrip krijg je als je laat zien ondanks je tekortkomingen iets te betekenen voor het bedrijf. Probeer gewoon bij het sollicitatiegesprek te verzwijgen wat jij zoal denkt dat er niet goed aan je is. Als dat na verloop van tijd toch naar boven komt, maakt het minder uit als je al hebt laten zien wat je kan.
[..]
Doe dat niet. Als je erin gelooft dat je gebrek aan zelfvertrouwen je zal blijven achtervolgen, dan is dat ook zo. Accepteer het niet als een vaststaand, onveranderlijk feit dat je niet in jezelf gelooft. Je kunt meer zelfvertrouwen krijgen. Geloof me, ik weet dat het kan, want ik was vroeger ook erg onzeker en ik heb ook meer zelfvertrouwen gekregen. Ik zou willen dat ik een formule voor je had voor meer zelfvertrouwen, maar die is er niet, helaas. Ik kan je alleen aanraden om eens 'ja' te zeggen of dingen te doen die je eigenlijk niet goed durft. Houd je gewoon voor dat het niet uitmaakt of het goed gaat of niet; het feit dat je het doet terwijl je het vroeger niet had gedurfd, is al een overwinning.
Ik wens je veel sterkte. Het is niet makkelijk, maar je zult je zoveel beter voelen als je over een paar jaar op jezelf kan terugkijken en kan zeggen dat je zoveel vooruit bent gegaan.
quote:Hoe komt het dat je met analyseren zo weinig ervaring hebt opgedaan?Op maandag 1 december 2008 20:27 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik heb een MLO-diploma richting analytische chemie. Na mijn school ben eerst een paar maanden werkloos geweest. Daarna heb ik een aantal tijdelijke baantjes gehad. Waaronder het afwegen van chemicaliën. Verder heb ik een jaar monstervoorbereiding gedaan. De afgelopen twee jaar heb ik een klein beetje ervaring opgedaan met analyseren van monsters en het werken met apparatuur. Verder registeerde ik ook monsters.
Mijn werkervaring is dus vooral in de ondersteunde taken en niet in het analyseren van monsters. Terwijl mijn ambitie vooral in het analyseren van monsters ligt. Dat is een van de redenen waarom ik daar weg te gaan. Bij dat bedrijf waar ik ontslagen ben dacht ik dat ik een nieuwe kans kreeg om mijn verder te ontwikkelen.
Iemand in mijn situatie zou veel meer ervaring met het analyseren. Maar dat heb ik niet. Dus veel bedrijven willen mij niet omdat ik gewoon weg geen ervaring genoeg heb.
quote:Dat is makelijker gezegd dan gedaan. Maar toch ga ik het proberen.
M.
quote:Globaal kan je dan nog wel over bepaalde dingen praten toch, zonder er te diep op in te gaan? En mensen die dat soort dingen doen zou ik evengoed niet al te serieus nemen.Op maandag 1 december 2008 18:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, nou..., bij mij is het meer zo dat ik niet wil dat dit tot in de oneindigheid in Google blijft staan, en dan zo aan mijn naam te koppelen is. Heb dat gezeik wel eerder meegemaakt, en ik wil gewoon niet dat mijn omgeving alles wat ik hier meld kan lezen. Via Google.
Dat heb ik dus al eens vaker gehad.. bij mensen die dan op een vrijdag avond niks te doen hebben en dan je naam eens invullen bij Google. Krijg je weer van zulke reacties van 'Zo.. dus jij zegt dit en dit en dit
En al helemaal omdat ik normaal praktisch niks uit mezelf zeg, laat staan dit soort dingen.. snap je..
Dus ik wil daar gewoon een klein beetje mee oppassen. Het liefst zou ik ook mijn nickname veranderen maar dat doen ze hier bij fok weer niet.
Verder heb ik nooit de mogelijkheid gekregen om ervaring op te doen met analyseren. Het stond niet in mijn takenpakket.
quote:Ja.. dat is wel zo.
tvp
[..]
Globaal kan je dan nog wel over bepaalde dingen praten toch, zonder er te diep op in te gaan? En mensen die dat soort dingen doen zou ik evengoed niet al te serieus nemen.
quote:Had je dat niet kunnen eisen dan?
quote:Ik heb weleens gevraagd of ik door kon groeien en meer de kant op van het analyseren. Als antwoord kreeg ik nee zo lang er niemand weg gaat dan veranderd er niks. En bij die functie was het ook nooit de bedoeling dat ik dat, dat zou gaan doen.Op dinsdag 2 december 2008 14:58 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Had je dat niet kunnen eisen dan?
Verder was het bij mijn vorige werkgever de bedoeling dat ik vooral ondersteunde taken deed zoals de monsters in het apparaat zetten en op de startknop drukken de gegevens verwerken was dan weer de taak van andere die een hogere functie hadden.
Ook leuk mijn voormalig werkgever belt net met de vraag of ik terug wil komen.
Nu weet ik niet wat ik goed wat ik hier van moet denken. Ik ben daar niet zonder reden weg gegaan. En als ik terug ga is dit natuurlijk ook niet goed voor mijn imago. Maar aan de andere kant dan heb ik wel weer werk.
Hoe dan ook. Het is lastig. Terug gaan en dan weer werk hebben. Met als voordeel dat ik al de werkzaamheden al ken. Maar terug gaan naar iets wat niet leuk is/was. En het contact dat ik nog heb met collega's is het alleen maar vervelender geworden daar. Het feit dat sommige collega's mijn raar gaan aankijken en gaan pesten omdat het niet gelukt is om ander werk te vinden. Dat mijn voormalig werkgever nu gaat eisen dat ik blijf.quote:Het is eigenlijk heel simpel: jij belt je vorige werkgever en je zegt dat als hij je zo graag terug wil hebben, dat hij je dan de kans moet geven om voldoende werkervaring op te doen in analyseren. Als hij dat niet wil, dan zeg je nee. Als hij ja zegt en nee doet, dan vertrek je weer. Jouw voormalig werkgever gaat eisen dat je blijft? Kom nou zeg. Jij bent nu in een positie om te gaan eisen. Hij wil je terug en jij weet niet zeker of je er nog wil werken, maar misschien wordt de keuze wat makkelijker als hij je wat dingen aanbiedt. Hij belt jou met de vraag of je terug wil komen; dat betekent dat je wat waard bent voor hem! Benut datOp dinsdag 2 december 2008 15:37 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb weleens gevraagd of ik door kon groeien en meer de kant op van het analyseren. Als antwoord kreeg ik nee zo lang er niemand weg gaat dan veranderd er niks. En bij die functie was het ook nooit de bedoeling dat ik dat, dat zou gaan doen.
Verder was het bij mijn vorige werkgever de bedoeling dat ik vooral ondersteunde taken deed zoals de monsters in het apparaat zetten en op de startknop drukken de gegevens verwerken was dan weer de taak van andere die een hogere functie hadden.
Ook leuk mijn voormalig werkgever belt net met de vraag of ik terug wil komen.
Nu weet ik niet wat ik goed wat ik hier van moet denken. Ik ben daar niet zonder reden weg gegaan. En als ik terug ga is dit natuurlijk ook niet goed voor mijn imago. Maar aan de andere kant dan heb ik wel weer werk.
En negeer collega's die zich gedragen als kleuters. Als zij zich zo gedragen, dan heb je hen toch niet nodig?quote:Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.Op dinsdag 2 december 2008 16:04 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Het is eigenlijk heel simpel: jij belt je vorige werkgever en je zegt dat als hij je zo graag terug wil hebben, dat hij je dan de kans moet geven om voldoende werkervaring op te doen in analyseren. Als hij dat niet wil, dan zeg je nee. Als hij ja zegt en nee doet, dan vertrek je weer. Jouw voormalig werkgever gaat eisen dat je blijft? Kom nou zeg. Jij bent nu in een positie om te gaan eisen. Hij wil je terug en jij weet niet zeker of je er nog wil werken, maar misschien wordt de keuze wat makkelijker als hij je wat dingen aanbiedt. Hij belt jou met de vraag of je terug wil komen; dat betekent dat je wat waard bent voor hem! Benut dat
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
quote:Ik weet niet waarom er zoveel weg willen (zelfde reden als jij?), maar als jouw voormalige werkgever vraagt of je terug wilt komen, vraag dan om de voorwaarde die jij wilt (namelijk doorgroeimogelijkheden, of op zijn minst bijscholing ofzo)Op dinsdag 2 december 2008 17:14 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
Succes!
quote:Als ze zo staan te springen om werknemers, is dat extra reden om eens goed op je strepen te staan.Op dinsdag 2 december 2008 17:14 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk er over na. De enige reden dat ze mij gebeld hebben is dat ze geen mensen kunnen vinden voor die functies. Er staan nog 5 of 6 plaatsen open bij dat bedrijf. En tot nu toe is er een sollicitant geweest die is afgewezen omdat zij niet geschikt was. Verder willen er nog meer mensen weg. Van zeker 5 collega weet dat ze ook weg willen. En een paar willen misschien wel weg maar kunnen niet omdat ze te veel verdienen. Misschien kan ik deze positie benutten om te proberen hogerop te komen. Maar ik weet in hoevere zij daarin mee willen gaan.
Over die collega's daar heb je gelijk in. Laat ze maar praten.
De redenen waarom er mensen daar weg verschilt per persoon. De een kan niet doorgroeien, de ander heeft het niet naar zijn zin. Weer een ander wil verhuizen naar een ander plaats.
Verder is mijn situatie nog ingewikkelder dan ik vertelde. Ik was namelijk gedetacheerd bij een bedrijf. Het bedrijf dat mij detacheerde belde mij op met de vraag of ik wil terug komen. Het bedrijf waar ik werkte behandelde mij en een paar collega's die ook gedetacheerd waren als tweede rangs medewerkers en het bedrijf dat ons detacheerde keek ook niet naar ons om. Verder zou ik daar nooit de mogelijkheid krijgen om door te groeien. En bij het bedrijf waar ik werkte in dienst in komen is ook geen optie. Omdat zij liever HBO-ers hebben dan MBO-ers.
Ik kan dus wel op mijn strepen gaan staan maar ik denk niet dat, dat zinvol is. Bijscholing vragen is zinloos want dat is niet nodig voor het uitvoeren van de functie dus krijgen ik dat niet. Doorgroeimogelijkheden binnen die functie zijn er gewoon weg niet. Ik en mijn collega's die gedetacheerd zijn, zijn voor een bepaald takkenpakket aangenomen. En eigenlijk is dat vooral ondersteund werk ipv uitvoerend werk.
Ik denk dat het voor mij beter is dat ik iets anders ga zoeken. Misschien kan het bedrijf dat mij detacheerde mij ergens anders plaatsen waar ik wel verder kan groeien. Zo niet dan ga ik verder zoeken elders.
Nou ben ik gediagnosiceerd met ADD en persoonlijkheidsproblematiek (zoals bang voor nieuwe dingen, me niet aan mensen kunnen hechten, me niet kunnen openen, emoties niet kunnen tonen etc). Ik heb kort geleden ritalin geprobeerd maar dat was tot nu toe geen succes.
Twee familieleden van mij zijn kort geleden gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger en één van de twee heeft ook licht ADHD. Nou is mijn vraag: Kan enorme drukte in je hoofd ook veroorzaakt worden door Asperger? Kun je ook Asperger hebben als je figuurlijk taalgebruik wel goed begrijpt en als je niet veel moeite hebt om bij mensen hun gezichtsuitdrukking te lezen?
Ik heb wel veel moeite met communicatie. Soms weet ik niet wat mensen nou precies bedoelen, maar dat zou ook wellicht ook door ADD verklaard kunnen worden of door de problemen die ik inmiddels heb met mijn zelfvertrouwen.
Ik ben gewoon erg bang, dat ik wellicht óf alleen Asperger heb en géén ADD of een combinatie van beiden.
Ik ben erg graag alleen, heb moeite met contacten leggen, ben erg nerveus voor nieuwe dingen, raak in paniek als ik de weg niet weet, ik zie het overzicht allemaal niet, heb erg beperkte interessen, ben erg serieus vergeleken met leeftijdgenoten en ben zéér geremd. Je zult mij niet gauw in de apres-ski bar zien hoor haha.
Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat dit alles door mijn ADD kwam, maar ik begin toch erg te twijfelen....
sorry, voor de lange post.....
quote:Lange post? Valt wel mee i.v.m. andere hierOp woensdag 3 december 2008 12:25 schreef oceanpony het volgende:
Heb een vraagje: Ben begin dit jaar door de huisarts naar de psychiater gestuurd op verdenking van een autisme spectrum stoornis. De psych zei: Ik zie niks autistisch in jou. Ik dacht dat hij daar een duidelijke reden voor had, maar later hoorde ik dat hij niet zo gelooft in die "spectra". Nou weet ik niet of hij niet in de aandoening op zich gelooft of in de benaming ervan. Ik geloof er in elk geval wel in......
Nou ben ik gediagnosiceerd met ADD en persoonlijkheidsproblematiek (zoals bang voor nieuwe dingen, me niet aan mensen kunnen hechten, me niet kunnen openen, emoties niet kunnen tonen etc). Ik heb kort geleden ritalin geprobeerd maar dat was tot nu toe geen succes.
Twee familieleden van mij zijn kort geleden gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger en één van de twee heeft ook licht ADHD. Nou is mijn vraag: Kan enorme drukte in je hoofd ook veroorzaakt worden door Asperger? Kun je ook Asperger hebben als je figuurlijk taalgebruik wel goed begrijpt en als je niet veel moeite hebt om bij mensen hun gezichtsuitdrukking te lezen?
Ik heb wel veel moeite met communicatie. Soms weet ik niet wat mensen nou precies bedoelen, maar dat zou ook wellicht ook door ADD verklaard kunnen worden of door de problemen die ik inmiddels heb met mijn zelfvertrouwen.
Ik ben gewoon erg bang, dat ik wellicht óf alleen Asperger heb en géén ADD of een combinatie van beiden.
Ik ben erg graag alleen, heb moeite met contacten leggen, ben erg nerveus voor nieuwe dingen, raak in paniek als ik de weg niet weet, ik zie het overzicht allemaal niet, heb erg beperkte interessen, ben erg serieus vergeleken met leeftijdgenoten en ben zéér geremd. Je zult mij niet gauw in de apres-ski bar zien hoor haha.
Tot nu toe heb ik altijd gedacht dat dit alles door mijn ADD kwam, maar ik begin toch erg te twijfelen....
sorry, voor de lange post.....
Die diagnose ADD, wie heeft die gesteld? Diezelfde psycholoog die weinig waarde hecht aan PDD-NOS/Asperger? Kan je die psycholoog op papier laten zetten waarom het volgens hem/haar géén Asperger is. En waarom het wel ADD is. Sterker nog: vraag gewoon een copie op van het rapport dat hij/zij van jou gemaakt heeft, daar moet in staan hoe hij/zij tot die conclusie is gekomen (dat recht heb je)
Daarnaast: als jij meer zekerheid wilt hebben, ga voor een second opinion. De motivatie hiervoor heb je net zelf gegeven: in eerste instantie jouw huisarts die daar een gegrond(?) vermoeden voor heeft, vergelijkbare voorvallen in de (nabije) familie, jouw eigen mening/ervaring, etc.
Succes!
quote:Bedankt voor je antwoord! Die betreffende psychiater die ADD heeft vastgesteld doet alleen diagnostiek, dus hij heeft me doorverwezen naar een plek die gespecialiseerd is in neuro-psychiatrie. Daar wilden ze mij testen op ASS, waarschijnlijk vanwege die bovengenoemde klachten. Ik was ervan overtuigd dat die vorige psych dacht dat ik het zeker weten niet had, dus ik heb het even afgeslagen. In het vorige onderzoek ben ik er (volgens de gegevens in het dossier, die niks zeggen over ASS) niet op getest.Op woensdag 3 december 2008 14:18 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Lange post? Valt wel mee i.v.m. andere hier
Die diagnose ADD, wie heeft die gesteld? Diezelfde psycholoog die weinig waarde hecht aan PDD-NOS/Asperger? Kan je die psycholoog op papier laten zetten waarom het volgens hem/haar géén Asperger is. En waarom het wel ADD is. Sterker nog: vraag gewoon een copie op van het rapport dat hij/zij van jou gemaakt heeft, daar moet in staan hoe hij/zij tot die conclusie is gekomen (dat recht heb je)
Daarnaast: als jij meer zekerheid wilt hebben, ga voor een second opinion. De motivatie hiervoor heb je net zelf gegeven: in eerste instantie jouw huisarts die daar een gegrond(?) vermoeden voor heeft, vergelijkbare voorvallen in de (nabije) familie, jouw eigen mening/ervaring, etc.
Succes!
Ik ga toch maar voorstellen om het nog even te laten uitzoeken..... De nieuwe psychologe vroeg naar de 2 kernpunten (dus het begrijpen van figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie) en ik zei dat ik met beide niet zoveel problemen had, toen besloot zij er niet verder op in te gaan. Daarom vraag ik me af of je wel Asperger kan hebben zonder die 2 dingen... Bijna alle andere problemen die iemand met Asperger ondervindt, heb ik namelijk weldegelijk......en sommige daarvan kun je niet verklaren vanuit ADD....
quote:Nou, het een sluit het ander zeker niet. Het is niet zo dat je pas 'iets' hebt als je exact aan het bijbehorende lijstje voldoet. Daarnaast, het is heel goed mogelijk dat als je Asperger hebt, hebt leren om te gaan met bepaalde verschijnselen (of ze waren er bij jou uberhaupt nooit, dat zou ook nog kunnen)Op woensdag 3 december 2008 15:02 schreef oceanpony het volgende:
[..]
Bedankt voor je antwoord! Die betreffende psychiater die ADD heeft vastgesteld doet alleen diagnostiek, dus hij heeft me doorverwezen naar een plek die gespecialiseerd is in neuro-psychiatrie. Daar wilden ze mij testen op ASS, waarschijnlijk vanwege die bovengenoemde klachten. Ik was ervan overtuigd dat die vorige psych dacht dat ik het zeker weten niet had, dus ik heb het even afgeslagen. In het vorige onderzoek ben ik er (volgens de gegevens in het dossier, die niks zeggen over ASS) niet op getest.
Ik ga toch maar voorstellen om het nog even te laten uitzoeken..... De nieuwe psychologe vroeg naar de 2 kernpunten (dus het begrijpen van figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie) en ik zei dat ik met beide niet zoveel problemen had, toen besloot zij er niet verder op in te gaan. Daarom vraag ik me af of je wel Asperger kan hebben zonder die 2 dingen... Bijna alle andere problemen die iemand met Asperger ondervindt, heb ik namelijk weldegelijk......en sommige daarvan kun je niet verklaren vanuit ADD....
In het algemeen hebben autisten moeite met figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie, maar dus niet iedere autist. Daar kan je achter komen met testen en gesprekken met psychologen.
Overigens: het is een autismespectrumstoornis, dat wil zeggen dat er legio mogelijkheden/combinaties zijn.
quote:Ik hoop voor je dat ze dat doen danOp woensdag 3 december 2008 09:55 schreef tijnbrein het volgende:
Misschien kan het bedrijf dat mij detacheerde mij ergens anders plaatsen waar ik wel verder kan groeien. Zo niet dan ga ik verder zoeken elders.
quote:Ja dat hoop ik ook. Maar ik reken er dat ze dat niet gaan doen. DUs ga ik verder zoeken.Op woensdag 3 december 2008 20:25 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik hoop voor je dat ze dat doen dan
Verder was ik gisteren bij het CWI. Toen ik aangaf moeite met sociale interactie en onzeker vroeg hij of ik daar hulp voor had gezocht. Dat heb ik.
Verder krijg ik een competentietest.
quote:Waarom zou je dat zeggen? Door dat te zeggen, beweer je impliciet dat het van belang is. Wat denk je zelf? Is het van belang? Het gaat er uiteindelijk alleen maar toch om dat je je werk goed doet? Maar doordat je het aangeeft, gaat zo'n man zelf denken "hm, als hij sociaal niet zo goed is, zullen werkgevers hem niet aan willen nemen, en gelijk hebben ze". Je beperkt je eigen mogelijkheden door zoiets te zeggen.Op donderdag 4 december 2008 08:51 schreef tijnbrein het volgende:
Toen ik aangaf moeite met sociale interactie en onzeker vroeg hij of ik daar hulp voor had gezocht. Dat heb ik.
quote:Dat hoeft toch niet. En ik denk dat hij dat zelf ook al gemerkt had aan mijn houding en lichaamstaal. Verder heb ik het vooral gehad over het feit dat ik nogal onzeker ben en weinig zelfvertrouwen.Op donderdag 4 december 2008 09:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Waarom zou je dat zeggen? Door dat te zeggen, beweer je impliciet dat het van belang is. Wat denk je zelf? Is het van belang? Het gaat er uiteindelijk alleen maar toch om dat je je werk goed doet? Maar doordat je het aangeeft, gaat zo'n man zelf denken "hm, als hij sociaal niet zo goed is, zullen werkgevers hem niet aan willen nemen, en gelijk hebben ze". Je beperkt je eigen mogelijkheden door zoiets te zeggen.
Ook vanuit het perspectief van werkgever: ik zou liever iemand aannemen die zei dat ie een bepaald probleem had, maar daarmee om kon gaan of er hulp bij had, dan iemand die zei dat er niks was, maar ondertussen wel 'vreemd' overkwam.
quote:Maar niets zeggen staat niet gelijk aan zeggen dat er niets is. In het algemeen te weinig zelfvertrouwen hebben en onzeker zijn hoeft geen probleem te zijn, je maakt het een probleem door het feit dat je het erover hebt en daarmee impliciet stelt dat het belangrijk is. Het ligt anders als je problemen hebt met een specifieke vaardigheid of werkomgeving. Dan is het wel van belang dat je dat meldt en op die manier vermijdt dat je ooit in zo'n omgeving hoeft te werken of ooit dat werk hoeft te doen.Op donderdag 4 december 2008 20:15 schreef Maeghan het volgende:
Ik ben het eens met tijnbrein wat dit betreft; als er iets is waar je toch al merkbaar problemen mee hebt, kun je er maar beter eerlijk over zijn en zeggen dat je er hard aan probeert te werken, dan dat je doet of het probleem er niet is. En natuurlijk is het ook van belang. Als je solliciteert zoek je toch een baan die bij je past en niet eentje waarin je ook veel dingen moet doen waarin je heel slecht bent en waarbij je je niet op je gemak voelt.
Ook vanuit het perspectief van werkgever: ik zou liever iemand aannemen die zei dat ie een bepaald probleem had, maar daarmee om kon gaan of er hulp bij had, dan iemand die zei dat er niks was, maar ondertussen wel 'vreemd' overkwam.
Wat betreft 'vreemd' overkomen, ik heb bij mijn sollicitaties nooit wat gezegd over mijn autisme en ik weet zeker dat sommige mensen me een vreemde snuiter vonden, maar ik ben vaak genoeg aangenomen.
quote:Ben gisteren bij de psych geweest en heb het met haar besproken. Ze zou het nagaan of ik al getest ben op ASS, zo niet , dan gaan ze me waarschijnlijk toch nog testen......Is maar beter, want dan weten we het zeker. Ze zei inderdaad dat het een het ander niet uitsluit..... Gelukkig wordt er nog een keer naar gekeken, anders blijf je het jezelf maar afvragen...Op woensdag 3 december 2008 16:25 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Nou, het een sluit het ander zeker niet. Het is niet zo dat je pas 'iets' hebt als je exact aan het bijbehorende lijstje voldoet. Daarnaast, het is heel goed mogelijk dat als je Asperger hebt, hebt leren om te gaan met bepaalde verschijnselen (of ze waren er bij jou uberhaupt nooit, dat zou ook nog kunnen)
In het algemeen hebben autisten moeite met figuurlijk taalgebruik en nonverbale communicatie, maar dus niet iedere autist. Daar kan je achter komen met testen en gesprekken met psychologen.
Overigens: het is een autismespectrumstoornis, dat wil zeggen dat er legio mogelijkheden/combinaties zijn.
quote:Of ik dat nu wel of niet vertel. Dat zien ze toch ook aan mijn houding en gedrag tijdens een sollicitatiegesprek.Op donderdag 4 december 2008 21:38 schreef Black_Tulip het volgende:
Nog even dit: ik raad tijnbrein om pragmatische redenen af om het bij een dergelijk gesprek te hebben over onzekerheid en zelfvertrouwen. Ik vermoed dat je gesprekspartner dan minder bereid zal zijn om je aan het werk te helpen, terwijl een baan hebben bij uitstek een manier is om meer zelfvertrouwen te krijgen.
Dus volgens mij maakt het niet veel uit of ik het nu wel of niet vertel.
quote:Zoals ik al eerder zei, als je het wel zegt, stel je daarmee dat je onzekerheid van belang is. Als je het er niet over hebt, is er een kans dat je gesprekspartner het misschien wel ziet, maar gewoon negeert.Op vrijdag 5 december 2008 11:18 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Of ik dat nu wel of niet vertel. Dat zien ze toch ook aan mijn houding en gedrag tijdens een sollicitatiegesprek.
Dus volgens mij maakt het niet veel uit of ik het nu wel of niet vertel.
quote:En als ze het nu eens niet zien aan je houding? Hoe weet jij of ze het zien?Op vrijdag 5 december 2008 11:18 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Of ik dat nu wel of niet vertel. Dat zien ze toch ook aan mijn houding en gedrag tijdens een sollicitatiegesprek.
Dus volgens mij maakt het niet veel uit of ik het nu wel of niet vertel.
Misschien is het handiger om niet te zeggen dat je ergens een probleem mee hebt, maar dat je een (lichte) vorm van autisme hebt, waardoor je anders reageert dan anderen. Hierdoor draai je het negatieve (= moeilijk in contacten) om naar iets wat positiever overkomt (= ja, ik maak moeilijk contact, maar dat komt hierdoor. Voordeel daarvan is dat ik daardoor ook heel precies ben, en oh ja, ik ben druk bezig om meer contacten aan te gaan)
quote:Ja maar dat zou liegen zijn aangezien ik nooit getest ben op autisme. Dus misschien is dat niet zo´n goed idee.Op vrijdag 5 december 2008 21:26 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
En als ze het nu eens niet zien aan je houding? Hoe weet jij of ze het zien?
Misschien is het handiger om niet te zeggen dat je ergens een probleem mee hebt, maar dat je een (lichte) vorm van autisme hebt, waardoor je anders reageert dan anderen. Hierdoor draai je het negatieve (= moeilijk in contacten) om naar iets wat positiever overkomt (= ja, ik maak moeilijk contact, maar dat komt hierdoor. Voordeel daarvan is dat ik daardoor ook heel precies ben, en oh ja, ik ben druk bezig om meer contacten aan te gaan)
quote:Laat je testen.Op vrijdag 5 december 2008 22:04 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ja maar dat zou liegen zijn aangezien ik nooit getest ben op autisme. Dus misschien is dat niet zo´n goed idee.
quote:Misschien is dat wel een goed idee.
Ik, als moeder van een ASS kind heb veel steun, herkenning en vroegtijdige ondersteuning aan jullie berichten. Jullie posts mogen dan misschien in jullie ogen niets waard zijn; voor mij betekenen ze heel veel. Ik kan als ouder hier ervaring uit halen en proberen mij in te zetten voor het welzijn van mijn kind.
Dochters NLD rapport/diagnose werd door een leraar van haar SBO school gebruikt om er wijzer van te worden (voor latere NLD'ers). Jullie ervaringen maken mij weer wijzer en geven mij inzicht in de belevingswereld van mijn kind. Dus schrijf alsjeblieft jullie "ding" hier neer, er zijn zoveel mensen die er mee gebaat zijn.
Dat mensen googlen op jullie geschiedenis zegt meer iets over hen dan over jullie zelf. Ik heb een aantal pagina's terug vermeldt dat dochter's vader eindelijk inziet dat er wel degelijk iets met dochter is. Misschien speelt dat voor meerderen hier; altijd maar blijven doen alsof er niets aan de hand is; altijd maar de schijn ophouden. Dat is dan jammer voor de mensen om je heen, maar jij als ervaringsdeskundige kan juist zoveel betekenen voor een ander...........
quote:Ik ga als het doorgaat komend jaar beginnen met een cursus om ervaringsdeskundige te worden mbt autisme (dat ben ik natuurlijk al, maar dan word ik opgeleid om lotgenoten te begeleiden e.d.). Eerst een basiscursus en van daaruit verder leren.Op zondag 7 december 2008 02:24 schreef childintime het volgende:
Aan alle lieve ASS mensen; stop alsjeblieft niet met posten.
Ik, als moeder van een ASS kind heb veel steun, herkenning en vroegtijdige ondersteuning aan jullie berichten. Jullie posts mogen dan misschien in jullie ogen niets waard zijn; voor mij betekenen ze heel veel. Ik kan als ouder hier ervaring uit halen en proberen mij in te zetten voor het welzijn van mijn kind.
Dochters NLD rapport/diagnose werd door een leraar van haar SBO school gebruikt om er wijzer van te worden (voor latere NLD'ers). Jullie ervaringen maken mij weer wijzer en geven mij inzicht in de belevingswereld van mijn kind. Dus schrijf alsjeblieft jullie "ding" hier neer, er zijn zoveel mensen die er mee gebaat zijn.
Dat mensen googlen op jullie geschiedenis zegt meer iets over hen dan over jullie zelf. Ik heb een aantal pagina's terug vermeldt dat dochter's vader eindelijk inziet dat er wel degelijk iets met dochter is. Misschien speelt dat voor meerderen hier; altijd maar blijven doen alsof er niets aan de hand is; altijd maar de schijn ophouden. Dat is dan jammer voor de mensen om je heen, maar jij als ervaringsdeskundige kan juist zoveel betekenen voor een ander...........
Ben benieuwd.
Mensen mogen best googlen op mijn geschiedenis, mijn privé dingen zijn niet te koppelen aan FOK! en dat wil ik lekker zo houden.
quote:Dat klinkt tof Juup, waar ga je dit doen?Op zondag 7 december 2008 03:00 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik ga als het doorgaat komend jaar beginnen met een cursus om ervaringsdeskundige te worden mbt autisme (dat ben ik natuurlijk al, maar dan word ik opgeleid om lotgenoten te begeleiden e.d.). Eerst een basiscursus en van daaruit verder leren.
Ben benieuwd.
quote:In Eindhoven. De "basis" cursussen worden gegeven bij het GGzE, en de verdere opleiding zou dan gedaan moeten worden op de Fontys Hogeschool.Op zondag 7 december 2008 10:35 schreef Re het volgende:
[..]
Dat klinkt tof Juup, waar ga je dit doen?
Maar ik moet eerst eens kijken of het wel geschikt is voor mij (dat ik mezelf niet te betrokken ga voelen e.d.), en daar zijn de basis cursussen voor.
Daar heb ik nogal vaak last van eigenlijk.... (plus ik voldoe ook wel aan een paar eigenschappen uit het 'asperger lijstje' wat ik in een eerdere reeks al gemeld had)
De reden dat hij dit vertelde is dat hijzelf veel problemen heeft en mij wil terugpakken omdat ik hem openlijk heb tegengesprokken. Verder straft hij mij omdat ik loyaal was naar andere personen dan hem. Die personen zijn mijn vrienden maar dat betekend niet dat ik hun blindelings vlog. Ik vond mijn leidinggevende al slecht voordat ik vrienden met hun werd. Zelfs in de periode dat hun nog bevriend waren met de leidinggevende.
Hij(ex-leidinggevende) heeft niet voldoende capaciteiten om goed leiding te geven. Zo lang ik hem ken twijfel ik aan zijn capaciteiten. Hij is een kapitein op een zinkend schip.
Een paar voorbeelden van zijn faalende beleid:
1) Toen ik vertelde dat ik problemen had luisterde hij daarnaar. Maar daarna heeft hij nooit meer gevraagd hoe het ging met mij.
2) In een drukke periode waarin overgewerkt moet zelf op vakantie gaan.
Waar ik mij vooral boos over maak is dat hij gewoon achter mij rug om over mij roddelt en mij probeert belachelijk bij mij ex-collega's. Daar zou je als leidinggevende boven moeten staan. Het getuigt van een groot gebrek aan professionaliteit om zoiets te doen. Zo ga je niet met mensen om. Zelfs niet als je ruzie met iemand hebt. Zulke dingen doe je namelijk niet. Ik heb problemen met sociale interactie maar zoiets zou ik nooit doen. Hij heeft meer problemen dan ik. Eigenlijk zou ik medelijden met hem moeten hebben. Maar dat heb ik niet. Ik hoop dat dit voor hem gevolgen gaat hebben.
Voor iedereen zou het beste zijn als hij opstapt en er een nieuw iemand komt die een totaal nieuwe start maakt en dit schip van de ondergaan redt. Als dit niet op zeer korte termijn dan gaat het volledig mis.
quote:Ik herken dit wel ergens: waar ik werk zit een directie waar ik geen hoge pet van op heb (op zijn zachtst gezegd) en ik probeer daar wel iets aan te doen. Gelukkig zijn er meer mensen met die mening, dus sta ik niet helemaal alleen, maar toch, ik zie heel vaak dingen die, als ze iets anders zouden worden opgepakt, vele malen beter zouden werken. Herkenning bij anderen?Op donderdag 11 december 2008 20:03 schreef tijnbrein het volgende:
Gisteren heeft mij ex-leidinggevende vertelt aan de rest van ex-collega's dat ik ontslagen ben bij mij nieuwe werkgever. Zonder dat hij mij hierover heeft ingelicht. Ook deed hij dit op een moment dat er niemand was die tegen hem in durfde te gaan. Volgens mij is het ook een waarschuwing aan de rest dat als je weggaat je niet meer terug kan komen zonder belachelijk gemaakt te worden.
De reden dat hij dit vertelde is dat hijzelf veel problemen heeft en mij wil terugpakken omdat ik hem openlijk heb tegengesprokken. Verder straft hij mij omdat ik loyaal was naar andere personen dan hem. Die personen zijn mijn vrienden maar dat betekend niet dat ik hun blindelings vlog. Ik vond mijn leidinggevende al slecht voordat ik vrienden met hun werd. Zelfs in de periode dat hun nog bevriend waren met de leidinggevende.
Hij(ex-leidinggevende) heeft niet voldoende capaciteiten om goed leiding te geven. Zo lang ik hem ken twijfel ik aan zijn capaciteiten. Hij is een kapitein op een zinkend schip.
Een paar voorbeelden van zijn faalende beleid:
1) Toen ik vertelde dat ik problemen had luisterde hij daarnaar. Maar daarna heeft hij nooit meer gevraagd hoe het ging met mij.
2) In een drukke periode waarin overgewerkt moet zelf op vakantie gaan.
Waar ik mij vooral boos over maak is dat hij gewoon achter mij rug om over mij roddelt en mij probeert belachelijk bij mij ex-collega's. Daar zou je als leidinggevende boven moeten staan. Het getuigt van een groot gebrek aan professionaliteit om zoiets te doen. Zo ga je niet met mensen om. Zelfs niet als je ruzie met iemand hebt. Zulke dingen doe je namelijk niet. Ik heb problemen met sociale interactie maar zoiets zou ik nooit doen. Hij heeft meer problemen dan ik. Eigenlijk zou ik medelijden met hem moeten hebben. Maar dat heb ik niet. Ik hoop dat dit voor hem gevolgen gaat hebben.
Voor iedereen zou het beste zijn als hij opstapt en er een nieuw iemand komt die een totaal nieuwe start maakt en dit schip van de ondergaan redt. Als dit niet op zeer korte termijn dan gaat het volledig mis.
quote:Gelukkig ben ik ook niet alleen. Er is namelijk ook een collega weg gegaan vanwege falend leiderschap. En er zijn nog meer mensen die weg willen.Op vrijdag 12 december 2008 23:22 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik herken dit wel ergens: waar ik werk zit een directie waar ik geen hoge pet van op heb (op zijn zachtst gezegd) en ik probeer daar wel iets aan te doen. Gelukkig zijn er meer mensen met die mening, dus sta ik niet helemaal alleen, maar toch, ik zie heel vaak dingen die, als ze iets anders zouden worden opgepakt, vele malen beter zouden werken. Herkenning bij anderen?
quote:Ik vind het belachelijk dat een (ex) leidinggevende zo met anderen omgaat. Van zo iemand mag je enige integriteit verwachten; niet voor niets is hij dus ex-leidinggevende. Maar dan nog behoort dit gedrag niet.Op donderdag 11 december 2008 20:03 schreef tijnbrein het volgende:
Gisteren heeft mij ex-leidinggevende vertelt aan de rest van ex-collega's dat ik ontslagen ben bij mij nieuwe werkgever. Zonder dat hij mij hierover heeft ingelicht. Ook deed hij dit op een moment dat er niemand was die tegen hem in durfde te gaan. Volgens mij is het ook een waarschuwing aan de rest dat als je weggaat je niet meer terug kan komen zonder belachelijk gemaakt te worden.
De reden dat hij dit vertelde is dat hijzelf veel problemen heeft en mij wil terugpakken omdat ik hem openlijk heb tegengesprokken. Verder straft hij mij omdat ik loyaal was naar andere personen dan hem. Die personen zijn mijn vrienden maar dat betekend niet dat ik hun blindelings vlog. Ik vond mijn leidinggevende al slecht voordat ik vrienden met hun werd. Zelfs in de periode dat hun nog bevriend waren met de leidinggevende.
Hij(ex-leidinggevende) heeft niet voldoende capaciteiten om goed leiding te geven. Zo lang ik hem ken twijfel ik aan zijn capaciteiten. Hij is een kapitein op een zinkend schip.
Een paar voorbeelden van zijn faalende beleid:
1) Toen ik vertelde dat ik problemen had luisterde hij daarnaar. Maar daarna heeft hij nooit meer gevraagd hoe het ging met mij.
2) In een drukke periode waarin overgewerkt moet zelf op vakantie gaan.
Waar ik mij vooral boos over maak is dat hij gewoon achter mij rug om over mij roddelt en mij probeert belachelijk bij mij ex-collega's. Daar zou je als leidinggevende boven moeten staan. Het getuigt van een groot gebrek aan professionaliteit om zoiets te doen. Zo ga je niet met mensen om. Zelfs niet als je ruzie met iemand hebt. Zulke dingen doe je namelijk niet. Ik heb problemen met sociale interactie maar zoiets zou ik nooit doen. Hij heeft meer problemen dan ik. Eigenlijk zou ik medelijden met hem moeten hebben. Maar dat heb ik niet. Ik hoop dat dit voor hem gevolgen gaat hebben.
Voor iedereen zou het beste zijn als hij opstapt en er een nieuw iemand komt die een totaal nieuwe start maakt en dit schip van de ondergaan redt. Als dit niet op zeer korte termijn dan gaat het volledig mis.
Tijn, een ASS hebben, wil niet zeggen dat je dit soort dingen niet juist kunt inschatten. Aan mijn dochter merk ik juist dat ze heel eerlijk is. Ze zal niet over iemand roddelen of kwaadspreken omdat dat simpelweg niet in haar op komt. Juist de lastige, complexe sociale interacties zijn moeilijk; niet de eerlijke recht door zee manier van met elkaar omgaan. En dat is juist 1 van de dingen waar ik mijn kind enorm om waardeer. Dat zouden meer mensen moeten doen; het zou het leven een stuk makkelijker en aangenamer maken.
quote:Ik heb geen A.S.S maar herken het wel. Dankzij zo'n directie dreig ik mijn werk te verliezen en daar ben ik bij toeval achter gekomen, anders hadden ze het me binnenkort als donderslag bij heldere hemel verteld (nota bene na enkele positieve gesprekken...).Op vrijdag 12 december 2008 23:22 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik herken dit wel ergens: waar ik werk zit een directie waar ik geen hoge pet van op heb (op zijn zachtst gezegd) en ik probeer daar wel iets aan te doen. Gelukkig zijn er meer mensen met die mening, dus sta ik niet helemaal alleen, maar toch, ik zie heel vaak dingen die, als ze iets anders zouden worden opgepakt, vele malen beter zouden werken. Herkenning bij anderen?
Het is heel erg dat dat soort mensen de meeste macht hebben...
quote:Hoe kom je er trouwens bij dat ik ASS zou hebben?Op zaterdag 13 december 2008 21:53 schreef childintime het volgende:
[..]
Ik vind het belachelijk dat een (ex) leidinggevende zo met anderen omgaat. Van zo iemand mag je enige integriteit verwachten; niet voor niets is hij dus ex-leidinggevende. Maar dan nog behoort dit gedrag niet.
Tijn, een ASS hebben, wil niet zeggen dat je dit soort dingen niet juist kunt inschatten. Aan mijn dochter merk ik juist dat ze heel eerlijk is. Ze zal niet over iemand roddelen of kwaadspreken omdat dat simpelweg niet in haar op komt. Juist de lastige, complexe sociale interacties zijn moeilijk; niet de eerlijke recht door zee manier van met elkaar omgaan. En dat is juist 1 van de dingen waar ik mijn kind enorm om waardeer. Dat zouden meer mensen moeten doen; het zou het leven een stuk makkelijker en aangenamer maken.
Ik ben nog nooit getest. En mij psycholoog vindt dat ook niet nodig. Dat ik het hier niet mee eens ben dat maakt niet uit. Hij denkt misschien wel terecht dat mijn problemen veroorzaakt zijn doordat ik als kind nooit goed heb geleerd om met andere om te gaan. Ik heb geen normale jeugd gehad. Mijn moeder heeft bordeline. En ik ben door haar mishandeld. Verder was haar manier van communiceren met ons(mijn broetje en 2 zusjes) niet goed. Dit speelt natuurlijk een heel grote rol. Maar ik merkte vanaf dat ik heel jong was dat ik anders dan andere was. Misschien zou ik inderdaad getest moeten worden. Al zou het maar voor mij eigen gemoedsrust zijn. Morgen ga ik weer naar hem toe.
Ik ben te eerlijk en dat is nu precies mijn probleem bij een sollicitatiegesprek. En wat jij zegt over je dochter dat herken ik ook.
Ik ben eerlijk zoals ik eerder aangaf. Echt roddelen over andere doe ik ook niet. Hoogstens iets vertellen over iemand aan andere. Maar dan niet op een achterbakse manier. Complexe sociale situaties zijn een ramp voor mij. Ik snap er meestal niks van of ik begrijp de situatie verkeerd.
Verder vind ik al dat gedoe in een sollicitatiegesprek lastig. Ik vertel eerlijk wie ik ben enzo, en ik verwacht dat zij dat ook doen. Maar dat doen zij niet. Zij liegen en bedriegen de boel bij elkaar. Maken als mooier dan het daadwerkelijk is. Er wordt een goude berg beloofd maar je krijgt een hoop stront. En met hoop stront moet je nog blij zijn ook. Dit gebeurde vooral op mijn oude werk waar ik ontslag heb genomen.
Ik ben ook voorstander van open en eerlijk met elkaar communiceren dat zou deze wereld een stuk begrijpenlijker en makkelijker maken.
Ik heb zelf autisme, maar kan niet (in een bedrijf) werken zoals, jullie omschrijven. Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
Ik heb zelf autisme, maar kan niet (in een bedrijf) werken zoals, jullie omschrijven. Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
quote:Ik kan ook niet (in een bedrijf) werken zoals hier in dit topic omschreven wordt, dus jij bent niet de enigeOp zondag 14 december 2008 16:26 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet, zijn jullie super-geëvolueerde autisten of zie ik het verkeerd?
Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
quote:Ik neem aan dat dat topic over ouders gaat met kinderen die autistisch zijn, hier spreken mensen die daadwerkelijk autisme of aanverwante aandoening hebben (of ben je zelf ouder met kinderen?). En zoals je ziet is niet iedereen hetzelfde, gelukkig maar.Op zondag 14 december 2008 16:26 schreef Oxymoron het volgende:
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
-edit- er zitten hier trouwens ook ouders die spreken over hun ervaringen met kinderen met autisme etc.
quote:in beide topics kun je gewoon je ei kwijt, misschien in dit topic vanuit een ander perspectief, hier ligt de focus op de user die zelf autisme heeft en in OUD op de ouders van kinderen met autisme maar in beide topics is er ruimte voor iedereen die ervaringen wil delen.Op zondag 14 december 2008 16:41 schreef Oxymoron het volgende:
Nee ik ben geen ouder maar zelf een autist.
Ik ben nu 23, en begin me onderhand te realiseren dat ik best wel eens een aan-autisme-verwande-stoornis zou kunnen hebben. Ik weet dat ik al heel m'n leven anders ben als de meeste mensen, moeite heb met sociale contacten, altijd eerst nadenk voordat ik iets doe, zelfs over de meeste 'automatische' dingen zoals lichaamstaal. Ik heb totaal nuttelooze steeds terugkomende patronen in m'n denken en doen. Ook ben ik veel alleen, ben altijd met/over mezelf aan het denken, ook al ben ik met 10 vrienden in een cafe.
Ook merk ik dat ik qua fysieke en emotionele ontwikkeling achter lig op leeftijd genoten.
Al deze gedachten en gedragingen probeer ik voor de buitenwereld verborgen te houden, ik probeer zo 'normaal mogelijk' over te komen, terwijl ik weldegelijk besef dat er 'iets' is wat mij anders maakt als anderen.
quote:Ik ook niet of althans op een heleboel functies. Een van de redenen van mijn ontslag was namelijk mijn gebrek aan interactie met collega's.Op zondag 14 december 2008 16:26 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet, zijn jullie super-geëvolueerde autisten of zie ik het verkeerd?
Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
Het lijkt als of tegen een ontzichtbare muur op loop. Ik kom gewoon niet verder in het leven. Ik weet dat ik meer kan maar ik krijg nooit de ruimte omdat te bewijzen.
quote:Ik denk dat ik pas sinds kort echt door heb dat er iets mis met mij is. Verder wat jij omschrijft dat ervaar ik ook.Op zondag 14 december 2008 17:13 schreef AngerManagement het volgende:
Op welke leeftijd zijn jullie beginnen te beseffen dat jullie een stoornis in het autismespectrum hadden? Was dit echt al in je vroege jeugd en hebben je ouders dit grotendeels behandeld? Of ben je er later zelf achter gekomen, en ben je er zelf achteraan gegaan?
Ik ben nu 23, en begin me onderhand te realiseren dat ik best wel eens een aan-autisme-verwande-stoornis zou kunnen hebben. Ik weet dat ik al heel m'n leven anders ben als de meeste mensen, moeite heb met sociale contacten, altijd eerst nadenk voordat ik iets doe, zelfs over de meeste 'automatische' dingen zoals lichaamstaal. Ik heb totaal nuttelooze steeds terugkomende patronen in m'n denken en doen. Ook ben ik veel alleen, ben altijd met/over mezelf aan het denken, ook al ben ik met 10 vrienden in een cafe.
Ook merk ik dat ik qua fysieke en emotionele ontwikkeling achter lig op leeftijd genoten.
Al deze gedachten en gedragingen probeer ik voor de buitenwereld verborgen te houden, ik probeer zo 'normaal mogelijk' over te komen, terwijl ik weldegelijk besef dat er 'iets' is wat mij anders maakt als anderen.
Bijvoorbeeld ik kan mijzelf alleen voelen in een kamer vol met mensen. Simpelweg omdat ik moeite heb om contact te maken.
quote:Ik werk dan ook niet bij een bedrijf, maar bij een overheid. Niet omdat je daar langzaam mag werken (gelukkig en zeker niet), maar omdat ik daar meer aandacht mag/moet besteden aan de kwaliteit i.p.v. de kwantiteit (anders gezegd: in het bedrijfsleven gaat het geld voor alles, bij de overheid is geld wel belangrijk maar kwaliteit belangrijker (meestal dan))Op zondag 14 december 2008 16:26 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet, zijn jullie super-geëvolueerde autisten of zie ik het verkeerd?
Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
quote:Ik heb altijd wel het idee gehad anders te zijn geweest dan anderen, maar nooit echt problemen gehad.Op zondag 14 december 2008 17:13 schreef AngerManagement het volgende:
Op welke leeftijd zijn jullie beginnen te beseffen dat jullie een stoornis in het autismespectrum hadden? Was dit echt al in je vroege jeugd en hebben je ouders dit grotendeels behandeld? Of ben je er later zelf achter gekomen, en ben je er zelf achteraan gegaan?
Ik ben nu 23, en begin me onderhand te realiseren dat ik best wel eens een aan-autisme-verwande-stoornis zou kunnen hebben. Ik weet dat ik al heel m'n leven anders ben als de meeste mensen, moeite heb met sociale contacten, altijd eerst nadenk voordat ik iets doe, zelfs over de meeste 'automatische' dingen zoals lichaamstaal. Ik heb totaal nuttelooze steeds terugkomende patronen in m'n denken en doen. Ook ben ik veel alleen, ben altijd met/over mezelf aan het denken, ook al ben ik met 10 vrienden in een cafe.
Ook merk ik dat ik qua fysieke en emotionele ontwikkeling achter lig op leeftijd genoten.
Al deze gedachten en gedragingen probeer ik voor de buitenwereld verborgen te houden, ik probeer zo 'normaal mogelijk' over te komen, terwijl ik weldegelijk besef dat er 'iets' is wat mij anders maakt als anderen.
Door stom toeval (voor een cursus wat zoeken op google) kwam ik bij Asperger uit en daar ben ik verder in gaan zoeken. Tegenwoordig vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plaats.
-edit-
Oh ja, ik ben net voorbij de 30
[ Bericht 4% gewijzigd door Stupendous76 op 14-12-2008 22:03:04 ]
Mijn vriend heeft Asperger, gelukkig niet in heel ''ernstige'' vorm. Ik merk er pas echt wat van sinds we samenwonen. Het pedante spreken heeft hij heel erg, hoewel hij ook gewoon in spreektaal kan praten. het probleem waar hij een beetje tegen op loopt is dat hij of het ene, of het andere doet. Dus of heel officieel spreken, of op normaal gespreksniveau. Dat levert wel problemen op op zijn werk, omdat hij niet goed weet hoe hij zijn (oudere) collega's moet aanspreken. Hij doet het nu op de officieele manier, maar dat vinden ze een beetje vreemd.
Voordeel is trouwens wel (hoeft natuurlijk niet door Asperger te komen) dat hij een genie is op het gebied van wiskunde. Zo goed dat hij het echt ver kan brengen, zeg maar. Dat vind ik wel heel bijzonder.
quote:Bij mij is het zo dat m'n zusje (nu 17) Asperger heeft, en heel veel dingen waar zij moeite mee heeft zie ik in m'n eigen leven. Ook de manier waarop zij met school (afspraken, manier van leren, etc) omgaat is eigenlijk identiek aan wat ik vroeger deed.Op zondag 14 december 2008 18:24 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik heb altijd wel het idee gehad anders te zijn geweest dan anderen, maar nooit echt problemen gehad.
Door stom toeval (voor een cursus wat zoeken op google) kwam ik bij Asperger uit en daar ben ik verder in gaan zoeken. Tegenwoordig vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plaats.
Het verschil is dat zij ook moeite heeft om dat bij zichzelf te zien, en denkt dat ze zichzelf nooit kan veranderen. Ik daarentegen heb me zelf al honderden malen ge-analyseerd, en kan zo precies benoemen waar ik moeite mee heb, maar ook vaak wat de oplossing zou kunnen zijn. Hierdoor heb ik ook totaal geen behoefte aan gesprekken met 'professionals' of iets dergelijks, ik denk namelijk dat ik mezelf het beste ken en de enige ben die (weet hoe ik) mijzelf kan veranderen.
quote:Zelfanalyses zijn erg bekend ja.Op zondag 14 december 2008 18:47 schreef AngerManagement het volgende:
[..]
Bij mij is het zo dat m'n zusje (nu 17) Asperger heeft, en heel veel dingen waar zij moeite mee heeft zie ik in m'n eigen leven. Ook de manier waarop zij met school (afspraken, manier van leren, etc) omgaat is eigenlijk identiek aan wat ik vroeger deed.
Het verschil is dat zij ook moeite heeft om dat bij zichzelf te zien, en denkt dat ze zichzelf nooit kan veranderen. Ik daarentegen heb me zelf al honderden malen ge-analyseerd, en kan zo precies benoemen waar ik moeite mee heb, maar ook vaak wat de oplossing zou kunnen zijn. Hierdoor heb ik ook totaal geen behoefte aan gesprekken met 'professionals' of iets dergelijks, ik denk namelijk dat ik mezelf het beste ken en de enige ben die (weet hoe ik) mijzelf kan veranderen.
Waar ik het zelf erg moeilijk mee heb is dat ik bijna iedereen kan helpen, maar niet mijzelf. Dat irriteert eigenlijk ook best wel, weten hoe het moet maar het niet kunnen. Problemen met 'proferssionals' heb ik eigenlijk niet, maar ik ken er dan ook niet zo veel
Wel heb ik de indruk dat zij niet met mij mee kunnen komen (ze snappen het niet, denken niet ver genoeg of snel genoeg), waardoor ik het idee krijg dan maar niet zo veel meer te doen.[ Bericht 3% gewijzigd door Stupendous76 op 14-12-2008 21:23:46 ]
quote:Re, lees je wel wat Oxymoron zegt? Dit is geen kwestie waar ze zou kunnen posten. Ze voelt zich niet zo thuis in dit topic, omdat we (inclusief autisten) het allemaal veel beter schijnen te doen dan zij.Op zondag 14 december 2008 16:48 schreef Re het volgende:
[..]
in beide topics kun je gewoon je ei kwijt, misschien in dit topic vanuit een ander perspectief, hier ligt de focus op de user die zelf autisme heeft en in OUD op de ouders van kinderen met autisme maar in beide topics is er ruimte voor iedereen die ervaringen wil delen.
Oxymoron, dat is ook helemaal niet zo gek. Je bent klassiek autistisch. Mensen met Asperger zijn beter in staat om de nadelen van autisme te compenseren en om te leren hoe je ervan af komt. Daarbij ben je ook nog eens de enige klassieke autist in dit topic, volgens mij. Ik kan me goed indenken dat het dan best naar is om te lezen over hoe anderen dingen voor elkaar krijgen ondanks hun autisme die jij niet zou kunnen. En ik vind het best naar voor je dat je in een topic dat bedoeld is voor lotgenoten niet heel veel echte lotgenoten tegenkomt
quote:Dat ik 'anders' was besefte ik al toen ik een jaar of vijf, zes was, maar ik kreeg pas op mijn 16e de diagnose.Op zondag 14 december 2008 17:13 schreef AngerManagement het volgende:
Op welke leeftijd zijn jullie beginnen te beseffen dat jullie een stoornis in het autismespectrum hadden? Was dit echt al in je vroege jeugd en hebben je ouders dit grotendeels behandeld? Of ben je er later zelf achter gekomen, en ben je er zelf achteraan gegaan?
Op veel dingen reageer ik wel anders dan andere mensen.
En iemand zei pas tegen me dat ie best wel wat dingen in mij herkende...
Dus een welkomsttvp
quote:ja dat las ik ook, wat ik alleen duidelijk wilde maken is dat de insteek anders is van beide topics maar dat er in beide topics ervaringen worden gedeeldOp zondag 14 december 2008 21:40 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Re, lees je wel wat Oxymoron zegt? Dit is geen kwestie waar ze zou kunnen posten. Ze voelt zich niet zo thuis in dit topic, omdat we (inclusief autisten) het allemaal veel beter schijnen te doen dan zij.
quote:dat dus, maar dat hier wel mensen zijn die ongeveer kunnen begrijpen wat er door oxy heen moet gaan, dus kan oxy hier best dingen oppikken, net als in het andere topicOxymoron, dat is ook helemaal niet zo gek. Je bent klassiek autistisch. Mensen met Asperger zijn beter in staat om de nadelen van autisme te compenseren en om te leren hoe je ervan af komt. Daarbij ben je ook nog eens de enige klassieke autist in dit topic, volgens mij. Ik kan me goed indenken dat het dan best naar is om te lezen over hoe anderen dingen voor elkaar krijgen ondanks hun autisme die jij niet zou kunnen. En ik vind het best naar voor je dat je in een topic dat bedoeld is voor lotgenoten niet heel veel echte lotgenoten tegenkomt
quote:Ja, ik denk, dat ik dat bedoel. Goed verwoord!Op zondag 14 december 2008 21:40 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik kan me goed indenken dat het dan best naar is om te lezen over hoe anderen dingen voor elkaar krijgen ondanks hun autisme die jij niet zou kunnen. En ik vind het best naar voor je dat je in een topic dat bedoeld is voor lotgenoten niet heel veel echte lotgenoten tegenkomt
Ik denk, dat het OUD topic voor mij ''leuker'' is omdat het veel herkenbare dingen zijn, waar, de ouders over schrijven, en soms vragen ze zelfs advies, of naar ervaringen.
quote:Waar kan ik OUD vinden?Op maandag 15 december 2008 18:15 schreef Oxymoron het volgende:
Ja, dat denk ik wel. Hoewel, ik heb, er nooit een poll over gezien, er posten ook ouders van kinderen met Pdd-Nos en Asperger.
Ik denk, dat het OUD topic voor mij ''leuker'' is omdat het veel herkenbare dingen zijn, waar, de ouders over schrijven, en soms vragen ze zelfs advies, of naar ervaringen.
Ik ben ouder van een kind met asperger en een met PDD-nos. De diagnoses hebben ze nog niet zo lang en ik ben dus voor mezelf opzoek naar informatie, herkenning (erkenning?).
Ik heb de zoekfunctie van dit forum geprobeerd, maar geen succes (ben nieuw op dit forum)
quote:Hierzo.Op dinsdag 16 december 2008 07:09 schreef yomite het volgende:
[..]
Waar kan ik OUD vinden?
Ik ben ouder van een kind met asperger en een met PDD-nos. De diagnoses hebben ze nog niet zo lang en ik ben dus voor mezelf opzoek naar informatie, herkenning (erkenning?).
Ik heb de zoekfunctie van dit forum geprobeerd, maar geen succes (ben nieuw op dit forum)
quote:dank je wel
Toch wel weer apart om te merken dat het mensen toch wel opvalt, ondanks dat je zelf denkt dat het allemaal wel loopt. Maar daardoor vraag ik me ook af hoeveel mensen dit soort dingen opvalt, maar er niets over zeggen.
quote:*Grinnik*Op woensdag 17 december 2008 12:11 schreef Maeghan het volgende:
Gisteren op m'n werk een gesprek met m'n baas gehad na een aanvaring met een collega. Hij zei dat hij nog nooit iemand als mij had meegemaakt, dat ie mij niet kon peilen, dat ie nog nooit iemand had meegemaakt die zo snel kon veranderen van vriendelijk gedrag naar het andere uiterste en dat ie ook niet kon inschatten hoe ik over hem dacht, bijvoorbeeld.
Toch wel weer apart om te merken dat het mensen toch wel opvalt, ondanks dat je zelf denkt dat het allemaal wel loopt. Maar daardoor vraag ik me ook af hoeveel mensen dit soort dingen opvalt, maar er niets over zeggen.
Je klinkt precies als mijn collega
quote:Mijn ex-collega's merkten wel dat ik anders was. Maar dat ze geen hoogten van krijgen dat denk ik niet. Ik ben namelijk vrij eerlijk en heel direct. Misschien soms te eerlijk en te direct.Op woensdag 17 december 2008 12:11 schreef Maeghan het volgende:
Gisteren op m'n werk een gesprek met m'n baas gehad na een aanvaring met een collega. Hij zei dat hij nog nooit iemand als mij had meegemaakt, dat ie mij niet kon peilen, dat ie nog nooit iemand had meegemaakt die zo snel kon veranderen van vriendelijk gedrag naar het andere uiterste en dat ie ook niet kon inschatten hoe ik over hem dacht, bijvoorbeeld.
Toch wel weer apart om te merken dat het mensen toch wel opvalt, ondanks dat je zelf denkt dat het allemaal wel loopt. Maar daardoor vraag ik me ook af hoeveel mensen dit soort dingen opvalt, maar er niets over zeggen.
.Nou ja, hoi dus
.Ik ben Michel, heb Asperger, woon via het RIBW (Zwolle) in een eigen appartment in een flat met deels RIBW woningen en deels startersappartementen.
Anyway, vraag maar raak zou ik zeggen
.quote:Ik ben ouder van een NLD'er, wat zo ongeveer gelijk staat aan Asperger..... En idd, NLD'ers of Asperger's zijn enorm goed in het "verbloemen" van hun stoornis. Vandaar dat velen op den duur vastlopen. Er wordt van hen inzicht verwacht (op sociaal gebied) waar zij meestal tekort in schieten, maar omdat ze verbaal zo sterk zijn, valt dit niet op. Juist omdat ze zo'n inzicht hebben in de complexe situaties lopen zij hier op vast. Wat de gemeenschap van hen ziet, wordt ook terug verwacht en juist dat is voor hen heel moeilijk. Ze kunnen de dingen prima verwoorden, maar voelen het vaak niet zo. Niet zo automatisch als iemand zonder ASS; ik zelf "voel" heel goed aan waar de problemen liggen, wanneer een leugentje voor bestwil beter is, wanneer ik beter mijn mond kan houden......Een NLD'er of Asperger voelt vaak niet precies waar deze grens ligt. Snapt niet waarom er leugentjes om bestwil worden verteld of rageert heel eerlijk en open als er geroddelt wordt. Bewonderingswaardig en zo zou het moeten zijn. Maar helaas zit onze wereld niet zo in elkaar en ben je de pispaal als je dus wel zo reageert.Op zondag 14 december 2008 16:26 schreef Oxymoron het volgende:
Ik snap het niet, zijn jullie super-geëvolueerde autisten of zie ik het verkeerd?
Hebben jullie, de autistische criteria, overwonnen, of zijn er nog andere dingen, die ik niet goed, begrijp aan dit topic.
Dit zou een plek voor mij, kunnen zijn, maar ik voel me beter in het topic in OUD, over autisme.
quote:Vraag een verwijzing aan bij je huisarts. Die verwijst je door naar een onafhankelijk bureau/GGZ waar je je kan laten testen:Op zaterdag 20 december 2008 14:50 schreef Beach het volgende:
Hoe kun je je laten testen?
Inclusief spelvouten!
quote:Hoe kan het diagnostisch onderzoek bij volwassenen in zijn werk gaan:
Als u vermoed dat er sprake zou kunnen zijn van een autismespectrumstoornis kunt u zich aanmelden voor een diagnostisch onderzoek zodat vastgesteld kan worden of dit vermoeden juist is. Dit kan bij een onafhankelijk bureau maar ook bij de GGZ. De diagnose ‘autismespectrumstoornis’ (een verzamelnaam voor alle vormen van autisme) kan verstrekkende gevolgen hebben voor u en uw naasten. Daarom wordt de diagnose niet zomaar gesteld. Tijdens het onderzoek kunnen verschillende stappen worden doorlopen waarbij alle stadia van de ontwikkeling aan bod zullen komen om zo een zo breed mogelijk beeld van de persoon met autisme te krijgen. Ook kunnen er een aantal tests en vragenlijsten voorgelegd worden om de eventuele diagnose autismespectrumstoornis zorgvuldig te kunnen stellen en de sterke en zwakkere kanten in kaart te brengen.
Tijdens een eerste gesprek maakt u kennis met de hulpverlener en zal er vak aan u gevraagd worden om een aantal vragenlijsten in te vullen. De verkregen informatie wordt vervolgens vaak in multidisciplinair overleg besproken. Als er sprake zou kunnen zijn van autisme volgt vaak een diagnostisch onderzoek.
Tijdens dit diagnostisch onderzoek vindt er onderzoek plaats door één of meer deskundige(n) (gedragsdeskundigen, gz-psychologen/orthopedagogen, psychiaters) die vaststellen of sprake is van een autismespectrumstoornis. Het kan ook zijn dat na de verkregen informatie andere stoornissen dan een autismespectrumstoornis vermoed worden. In dat geval wordt – vaak in overleg met uw verwijzer - doorverwijzen naar een andere zorgverlener of instantie.
Het diagnostisch onderzoek kan de volgende onderdelen bevatten:
Ontwikkelingsanamnese
De onderzoeker stelt, indien dit mogelijk is, aan mensen die u van jongs af aan gekend
hebben allerlei vragen over uw gedrag als kind. In een aantal gevallen worden ook
vragenlijsten voorgelegd.
Individuele gesprekken en tests
De onderzoeker bekijkt hoe u met bepaalde opdrachten en testjes omgaat. U krijgt
bijvoorbeeld de opdracht om een plaat te bekijken en er iets over te vertellen of een
tekening te maken. De onderzoeker voert gesprekken met u over dagelijkse dingen en de
problemen waar u tegenaan loopt.
Heteroanamnese bij partner of goede bekende
Hier worden vragen gesteld over uw huidige functioneren.
Psychiatrisch onderzoek
Aan de hand van één (of meerdere) gesprek(ken) met u en soms met uw familie wordt
geprobeerd een beeld te krijgen van de problemen die u ervaart. Psychiatrisch onderzoek
kan nodig zijn als het team van deskundigen de problematiek van u complex vindt, als er
medische factoren in het spel zijn, of als u baat zou kunnen hebben bij medicatie.
In principe weet het team van deskundigen na deze onderzoeken voldoende om vast te kunnen stellen of er sprake is van een autismespectrumstoornis.
Soms is er meer informatie nodig. Zoals:
Eén of meerdere aanvullende onderzoeken naar mogelijke bijkomende problematiek
Dit onderzoek is in feite een verlengd onderzoek. Hierin wordt specifiek gekeken of er
bijkomende problematiek is.
Intelligentieonderzoek/niveaubepaling
Het afnemen van een intelligentietest heeft als doel om het intelligentieniveau te bepalen dat
u op dit moment heeft. Een intelligentietest kan nodig zijn als onduidelijk is wat het verband is
tussen de intelligentie en de problemen waar u tegenaan loopt.
Gezinsonderzoek
Voor dit onderzoek bezoekt u met uw partner/ouders/andere familieleden een
systeemtherapeut. Tijdens een gesprek met u allen probeert de systeemtherapeut inzicht te
krijgen in de wijze waarop u met elkaar omgaat en in de dagelijkse gang van zaken binnen
uw gezin.
Uitslaggesprek
Als het diagnostisch onderzoek is afgerond volgen er één (of meerdere) uitslaggesprek(ken). Tijdens deze gesprekken bespreekt de psycholoog/orthopedagoog met u de bevindingen van het onderzoek. Als blijkt dat er sprake is van een autismespectrumstoornis, dan wordt met u doorgenomen welke mogelijkheden er zijn voor behandeling of verder onderzoek.
quote:Die psychiaters kunnen niet erg goed schrijven, da's wel duidelijk.Op zaterdag 20 december 2008 15:23 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Vraag een verwijzing aan bij je huisarts. Die verwijst je door naar een onafhankelijk bureau/GGZ waar je je kan laten testen:
Inclusief spelvouten!
[..]
Waar heb je dat stuk vandaan? Ik neem zoiets al niet meer serieus vanwege alle grammatica, spel en stijlvauten. M.
quote:Deze site:Op zaterdag 20 december 2008 17:37 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Die psychiaters kunnen niet erg goed schrijven, da's wel duidelijk.
M.
http://www.gratisadviseurs.nl/question.php?id=6515
Die adviseur is Orthopedagoog.
quote:Ik geloof dat ik er maar 1 gezien heb. Wat staat er nog meer in dan?Op zaterdag 20 december 2008 17:37 schreef BlueMage het volgende:
[..]
Die psychiaters kunnen niet erg goed schrijven, da's wel duidelijk.
M.
quote:Ik heb er 13 gevonden, maar ik ben dan ook een ware taalnazi.Op zaterdag 20 december 2008 20:17 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik geloof dat ik er maar 1 gezien heb. Wat staat er nog meer in dan?
quote:Laat zien.Op zaterdag 20 december 2008 22:05 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik heb er 13 gevonden, maar ik ben dan ook een ware taalnazi.
quote:Maeghan, ik heb eerst in OUD geschreven, maar meestal gaat het daar over jongere kinderen. Ik heb een dochter van 16 en naarmate ze ouder wordt, loop ik steeds meer tegen de grens aan van : pubertijd of geen pubertijd. Waar ligt de grens. Ik weet heel goed hoe het is te leven met een kind met ASS. Ik wil juist inzcht krijgen hoe het leven voor haar is nu er steeds meer van haar zelfstandigheid verwacht wordt. Ik wil inzicht krijgen in de problemen die zij kan verwachten en de ervaringen van ASS'ers horen die rond deze leeftijd of daarboven zijn. In OUD schreef ik om MIJN ervaringen neer te zetten, maar ik wil nu juist graag weten wat wij nog kunnen gaan verwachten; hoe het gaat lopen nu ze ouder wordt en er door de maatschappij steeds meer van haar verwacht wordt. Eigenlijk schrijf ik hier "vanuit" haar bewoording, alleen zal zij dit zelf nooit schrijven omdat ze zelf vind dat iedereen "raar" is behalve zij en dat juist voor mij zo ingewikkeld isOp zaterdag 20 december 2008 02:00 schreef Maeghan het volgende:
Ik ben eerlijkgezegd trouwens blij dat er niet zo veel ouders zitten hier. Op zich vind ik het niet erg als iemand vanuit een ander standpunt schrijft of advies vraagt, maar in veel communities zitten bijna alleen maar ouders. Daar voel ik me dan helemaal weer niet thuis als het gaat over kinderen die hun veters nog niet kunnen strikken terwijl hun klasgenootjes dat wel kunnen - ik zit met hele andere dingen en lees liever iets praktisch over solliciteren, vriendschappen of relaties. Ik vind het dus alleen maar goed dat er twee heel verschillende topics over zijn.
quote:Ik heb zelf op de peuterschool ook momenten gehad dat ik mij verveemd voelde. Waar andere kinderen er lusitig op los speelden met allerlei speelgoed, stond ik vaak stil bij dingen met mijn gedachten en was ik erg "aware" of juist niet. Had het gevoel vervreemd te zijn en alleen, en er niet bij te horen. Veel speelgoed kon me dan ook niet boeien. Maar dit maakt mij toch nog geen autist?Op zondag 14 december 2008 21:42 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat ik 'anders' was besefte ik al toen ik een jaar of vijf, zes was, maar ik kreeg pas op mijn 16e de diagnose.
quote:Ik heb in het verleden ook veel de ervaring gehad dat collegas mij te stil en te vervreemd vonden gedragen. Dat merk je aan ze. Ze kunnen je niet peilen en weten dan ook neit meer wat ze moeten zeggen. Ik vond het all good. Ik hoef voor mijzelf niet ten alle tijden dat collegiale "spirit" erin te houden. Ik doe mijn werk, goed en thats it.Op woensdag 17 december 2008 12:11 schreef Maeghan het volgende:
Gisteren op m'n werk een gesprek met m'n baas gehad na een aanvaring met een collega. Hij zei dat hij nog nooit iemand als mij had meegemaakt, dat ie mij niet kon peilen, dat ie nog nooit iemand had meegemaakt die zo snel kon veranderen van vriendelijk gedrag naar het andere uiterste en dat ie ook niet kon inschatten hoe ik over hem dacht, bijvoorbeeld.
Toch wel weer apart om te merken dat het mensen toch wel opvalt, ondanks dat je zelf denkt dat het allemaal wel loopt. Maar daardoor vraag ik me ook af hoeveel mensen dit soort dingen opvalt, maar er niets over zeggen.
Ik vond het maar raar om te moeten zijn als typische bouwvak-hollanders die de hele dag semi-geinig en stoer en heel volksmondig praatten. Het kon er bij mij niet inslijten. Maar dat maakt mij toch nog geen autist?
Ik word wel een tikkeltje onzeker als ik de posts hierzo lees.
quote:Ik kom er tot 9 en het irriteert mij mateloos dat ik ze niet allemaal zie. Ik ben toch wel redelijk perfectionistisch en competatief, vooral t.o.v. mensen die bij mij in een (redelijk) hoog aanzien staan.
Verder 1: Ben ik de enige die moeite heeft met Buddypoke in Hyves?
Verder 2: ik ben erg druk met werk en privé, maar zal proberen voor kerst nog op een aantal posts te reageren.
quote:http://www.google.nl/search?source=ig&hl=nl&rlz=&=&q=buddypoke&btnG=Google+zoeken&meta=lr%3D
quote:Eens.Op vrijdag 21 november 2008 20:37 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Je hoeft het jezelf niet zo moeilijk te maken. Gewoon 1 sollicitatiegesprek per dag plannen, dan ben je waarschijnlijk voor dat ene gesprek een stuk meer gefocust waardoor je meer kans hebt op een baan
quote:Precies. Zorg voor genoeg tijd tussen de gesprekken. Bereid ze grondig voor. Denk na over mogelijke vragen en vervolgvragen. Zoals: “Noem eens een paar positieve punten van jezelf”. Voorbeeldantwoord (indien van toepassing): “ik ben erg creatief”. Vervolgvraag is dan: “Kun je een voorbeeld geven waaruit dat blijkt?”. Dit soort algemene vragen is best redelijk voor te bereiden en her voorkomt onverwachte situaties tijdens in ieder geval een deel van het gesprek. Bereid je ook voor op de functie: zijn er nog dingen niet duidelijk? Vraag ze dan! En verdiep je in het bedrijf.Op zaterdag 22 november 2008 12:47 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Het zijn niet allemaal sollicitatiegesprekken. De meeste zijn intakegesprekken bij een uitzendbureau of detacheringsbureau. Maar het is inderdaad wel een goed idee om zo min mogelijk afspraken per dag te doen. Gisteren had ik een intakegesprek en een sollicitatiegesprek. Dat vond ik goed te doen. Als er maar genoeg tijd tussen de gesprekken zit zodat ik tijd heb om voor te bereiden gaat het wel.
Tot nu toe heb ik drie sollicitatiegesprekken gehad. Twee bedrijven vond ik het werk niet interessant genoeg en daarom hebben vonden zo wel ik als het bedrijf het niet verstandig om verder te gaan. Het andere bedrijf vond mijn vaardigheden niet voldoende en gaan iemand anders aannemen.
Ik weet ongeveer wat ik wil. Maar dat kan niet elk bedrijf bieden. Zeker kleine bedrijven niet. Bij kleine bedrijven moet je iets gelijk kunnen en is er eigenlijk geen tijd om iemand in te werken. Dat werkt bij mij niet.
Dus is het voor mij beter dat ik bij een groter bedrijf ga werken waar ik rustig het werk kan leren. Dit ligt zowel aan mijn werkervaring, nauwkeurigheid en mij onzekerheid.
Als je toch afgewezen wordt: vraag om redenen. Daar kun je dan aan werken. Eventueel kun je een sollicitatiegesprek of intake ook oefenen met een vriend(in).
quote:Op maandag 24 november 2008 19:30 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik voel me behoorlijk hopeloos op dit moment, en dat is niet de eerste keer. Ik ga nu regelmatig om met een paar studiegenoten die ik graag vrienden zou willen noemen, afgezien van het feit dat het 'vriendschapsgevoel' ontbreekt. Ik voel niet echt een 'klik', ik heb niet het gevoel dat ze me echt aardig vinden, dat ze ooit aan me denken, tijd voor me vrij willen maken, iets aardigs voor me willen doen, etc. En ondertussen zie ik dat ze dat wel hebben met elkaar. Vandaag was nog wel het absolute dieptepunt. Een van hen is twee weken weggeweest naar Australië en die is sinds gisteren terug. Vandaag bleek hij souvenirs te hebben gekocht voor de twee anderen, maar niet voor mij...
Kan iemand mij een crash course "hoe maak ik vrienden" geven..? Please..
quote:Op maandag 24 november 2008 22:29 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja misschien heb jij ook minder voor diegene gedaan dan die andere twee? Ik bedoel het niet lullig, maar misschien dat je ongemerkt gewoon minder aandacht hebt besteed aan dingen die voor diegene belangrijk waren, waardoor diegene het idee heeft gekregen dat jij niet zo geinteresseerd bent? Ik heb zelf bijvoorbeeld dat ik altijd vergeet om naar dingen te vragen die anderen belangrijk vinden. Ten eerste zijn het dingen die voor mij persoonlijk geen rol spelen, daarom denk ik er niet aan. Ten tweede, al schrijf ik het op mijn hand, zodra er een blaadje voorbijwappert ben ik het weer vergeten en dan denk ik er nog niet aan om ernaar te vragen. Ten derde denk ik eigenlijk altijd dat als mensen wat willen vertellen, ze dat toch wel doen simpelweg om het feit dat ik dat zelf ook doe. Ik merk wel dat mensen het om een of andere reden op prijs stellen als je vraagt naar hun rijexamen, verbroken relatie, overleden cavia, etc. ( ja ik wéét het wel en ik snap ook wel een beetje waarom - ik snap alleen niet waarom ik er eerst naar moet vragen als overduidelijk is dat iemand iets kwijt wil
quote:Tsja. Gedoe, gedoe, gedoe. Er is best een kans dat je onbewust toch een minder intense band met je studiegenoten aangegaan bent dan je gewild had en dan dat je studiegenoten onderling opgebouwd hebben. Ik weet het niet zeker, maar het zou zomaar kunnen dat autisten door een net iets andere lichaamstaal net niet altijd de juiste snaar weten te raken en zo onbewust meer afstand creëren dan hun bedoeling is. Sterkte ermee, in ieder geval…Op dinsdag 25 november 2008 01:19 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is ongetwijfeld zo, en niet eens ongemerkt. Ik neem het hem wat dat betreft absoluut niet kwalijk dat de andere twee meer voor hem betekenen dan ik. Wat ik hem wel kwalijk neem is dat hij kennelijk helemaal niet aan me gedacht heeft.
Normaal ben ik juist in één-op-één gesprekken een stuk beter dan in gesprekken in de groep, maar met hen is het precies andersom. Eén op één is er maar een met wie ik durf te praten; bij de andere twee weet ik eigenlijk niet wat ik moet zeggen
Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee jongens en een meisje. Met het meisje kan ik wel praten, sterker nog, die heb ik net gebeld om mijn hart te luchten. Ze reageerde gelukkig positief, maar zei wel dat ze 'niets voor me kon doen' en dat ik eigenlijk met de andere twee moest praten.
[..]
Dat derde kan ik me erg in vinden inderdaad. Er zijn mensen die het vervelend vinden om altijd maar de praatpaal te zijn, maar ik heb daar geen bezwaar tegen. Maar zie eerst maar iemand ervan te overtuigen dat ze bij jou hun ei kwijt kunnen. Als het erop aan komt, ben ik best lief
Nog even wat voorbeeldjes van dingen waar ik me druk over maak:
Er zijn pasgeleden twee feestjes geweest (waar ik bij was) en er is er nog eentje op komst donderdag (Thanksgiving). Een feestje organiseren lijkt de uitgelezen manier om contact met meerdere studiegenoten te hebben. Tsja, groepscontact gaat nu kennelijk beter dan 1 op 1 dus dan doe ik het even zo. Dus ik stelde vandaag voor om Sinterklaas te vieren bij mij thuis en ik nodigde ze alvast uit. De reactie? "...
Daarna nodigde de Australië-jongen waar ik bij stond het meisje uit om die middag een bordspel te spelen met "nummer drie" en nog een andere jongen. Ik vroeg hem of hij nog van plan was om mij uit te nodigen. "Oh ja, hoor, dat kan, maar dat wordt wel lastig, want dat bordspel spelen we altijd met zijn vieren..." Toen bleek dat die andere jongen niet kon, zei hij dat ik moeilijk mee kon omdat ik mijn fiets niet bij me had (ik was met de bus gegaan). Ik ben mijn fiets gaan halen op het station en toen ik bij hem thuis was, waren zij ook nog maar net drie seconden daar. Nou, het bordspel was leuk en de rest weet je dus al. En ik kwam met een kutgevoel thuis.
Stupendous, ik reageer later op je PM, ik moet naar bed.
quote:Kop op! Blijf geloven in jezelf. En probeer twee gesprekken op één dag te voorkomen. Voor de rest: zie hierboven.Op dinsdag 25 november 2008 16:34 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag twee sollicitatiegesprekken gehad twee keer afgewezen. Bij het tweede gesprek kwam ik niet enthousiant genoeg over en dat ik daarom niet binnen het team pas. Hoe kan ik nog enthousianter doen dan ik daadwerkelijk ben? Ik bedoel ik kan moeilijk toneel gaan spelen want daar prikken ze toch door heen.
Keer op keer komt het er op neer dat ik niet goed genoeg ben als mens. Als mensen mij niet goed genoeg vinden om wat voor reden dan ook kunnen ze van betreft doodvallen.
Ik trek al dit gedoe niet meer. Weer een gesprek, weer een afwijzing. Hoe moet dit nog doorgaan? Ik begin nu zelfs bijna spijt te krijgen dat ik mijn vorige baan heb opgezegd. Terug gaan wil ik niet. Maar het ziet er naar uit dat er geen andere optie is.
Misschien moet ik accepteren dat ik bepaalde dingen niet kan en dat ik sommige dingen nooit zal bereiken.
Maar als niemand mij ooit een kans geeft om mijzelf te bewijzen hoe kan ik dan ooit iets bereiken in het leven. Werk is belangrijk en je moet in je werk een uitdaging zien en je moer er plezier in hebben. En dat had ik bij mijn vorige baan niet.
Ik word er compleet moedeloos van en weet eigenlijk niet goed meer wat nu verstandig is om te gaan doen.
quote:“Diverse weblogs mbt autisme”: kun je die noemen?Op donderdag 27 november 2008 01:33 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ohja, ik zal het zelf ook nog even aangeven:FOK! Eeuuhhmm FOK! Tweakers voor het nieuws en de pricewatch Diverse weblogs mbt autisme. And last but not least: FOK!
(en staan die al in de OP?)
quote:Hmm. Specifiek je situatie herken ik niet. Maar zodra ik merk dat ik, om wat voor reden dan ook, af dreig te glijden schakel ik over op een soort “noodloopprogramma”. Ik let dan extra goed op dat ik regelmaat houd in mijn leven: op tijd opstaan, op tijd naar bed, op tijd eten. En daarnaast zoek ik genoeg afleiding (sporten en/of andere hobby’s). Ook probeer ik met vrienden af te spreken, om de gedachten wat te verzetten. Het is soms hard werken, maar no-way dat ik weer wil afgeleiden richting depressie en andere ellende.Op zaterdag 29 november 2008 00:16 schreef Maeghan het volgende:
Even een vraagje... Mijn vriend wil soms weleens 's avonds uit of een weekend bij vrienden blijven. Op zich begrijp ik dat wel... Eerst had ik er sowieso heel veel moeite mee en bleef hij voor mij thuis of hij belde om te vragen of ik het goed vond, maar kwam dan naar huis omdat ik overstuur raakte. Na ongeveer een jaar is hij zes weken naar familie geweest in het buitenland, ik had het toen heel moeilijk en verwaarloosde het huishouden en mezelf en was heel erg neerslachtig, heb de eerste 2 1/2 week iedere avond gehuild en daarna nog heel veel (al werd het wat minder gelukkig). We belden toen ook ongeveer iedere twee dagen. Tegenwoordig gaat het wel iets beter. Ik begrip dat hij weleens uit wil en als ik het wat langer van tevoren weet kan ik er redelijk mee omgaan, dan kan ik me erop voorbereiden en soms vind ik het helemaal niet erg meer. Als ik gewoon van tevoren weet dat hij bijv. volgende week niet thuis is, dan weet ik dat en dan houd ik mezelf ook nog wel bezig 's avonds. Nu belde hij net om een uur of elf dat hij niet thuis kwam - normaal is hij er rond half twaalf. Kortom, ik verwachtte hem bijna thuis en had het er weer heel moeilijk mee dat hij niet thuis kwam.
Herkent iemand dit en heeft iemand tips om ermee om te gaan?
Op de een of andere manier is je stemming erg afhankelijk van zijn afwezigheid. Ik krijg de indruk dat je zelfvertrouwen nogal eeh: broos is. Afgezien van dat dat erg jammer en geheel onterecht is: je schrijft dat hij de enige is bij wie je je helemaal op je gemak voelt. Kan het zijn dat je, als gevolg van je wisselende zelfvertrouwen en/of minder goede ervaringen in het verleden, moeite had om je te binden? En dat je nu je iemand gevonden hebt die je wel volledig kunt vertrouwen je meer dan gemiddeld bang bent hem weer te verliezen?
quote:Op maandag 1 december 2008 18:56 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Waarom zou je je schamen voor wat je op Fok post?
quote:Het kan handig zijn om dingen anoniem te posten. Bijvoorbeeld omdat je je ergens voor schaamt of omdat iets nog niet sociaal geaccepteerd is. Of omdat het praktisch is. Stel: je bent net zwanger en je wilt je blijdschap delen en je vragen kunnen stellen, maar je hebt nog geen zin om je Real life omgeving te informeren. Dan is een anoniem account op een forum erg handig. Zelf ben ik in mijn eerste post hier onder andere ingegaan op een seksueel issue. Dat zou ik nooit gedaan hebben als duidelijk was wie ik IRL ben. Niet iedereen kan alles direct goed plaatsen en niet iedereen hoeft alles van mij te weten. Met een anoniem account is dit zelf te reguleren.Op maandag 1 december 2008 17:42 schreef Black_Tulip het volgende:
Waarom is het zo vervelend als iemand weet wie je bent? Gaat het om chantage of iets dergelijks?
quote:Volgens mij zijn er best een aantal mensen met autisme die wel een goede baan hebben. Ik weet alleen zo snel geen voorbeelden.Op zaterdag 29 november 2008 09:09 schreef sempron2400 het volgende:
Toch wel vervelend/moeilijk om te lezen dat met een ASS de kans op werk zo klein is. Je kunt in deze maatschappij vele normen en waarden aan de laars lappen, antisociaal zijn, en toch een goede baan hebben. Maar o wee als je wat minder goed kan communiceren. Dan is het maar de vraag of je een financieel gezonde toekomst te wachten staat.
quote:Op donderdag 4 december 2008 08:51 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ja dat hoop ik ook. Maar ik reken er dat ze dat niet gaan doen. DUs ga ik verder zoeken.
Verder was ik gisteren bij het CWI. Toen ik aangaf moeite met sociale interactie en onzeker vroeg hij of ik daar hulp voor had gezocht. Dat heb ik.
Verder krijg ik een competentietest.
quote:Besef dat als je iemand een lul vindt je dat vaak ook uitstraalt. En dat merkt je ex-leidinggevende natuurlijk ook.Op donderdag 11 december 2008 20:03 schreef tijnbrein het volgende:
Gisteren heeft mij ex-leidinggevende vertelt aan de rest van ex-collega's dat ik ontslagen ben bij mij nieuwe werkgever. Zonder dat hij mij hierover heeft ingelicht. Ook deed hij dit op een moment dat er niemand was die tegen hem in durfde te gaan. Volgens mij is het ook een waarschuwing aan de rest dat als je weggaat je niet meer terug kan komen zonder belachelijk gemaakt te worden.
De reden dat hij dit vertelde is dat hijzelf veel problemen heeft en mij wil terugpakken omdat ik hem openlijk heb tegengesprokken. Verder straft hij mij omdat ik loyaal was naar andere personen dan hem. Die personen zijn mijn vrienden maar dat betekend niet dat ik hun blindelings vlog. Ik vond mijn leidinggevende al slecht voordat ik vrienden met hun werd. Zelfs in de periode dat hun nog bevriend waren met de leidinggevende.
Hij(ex-leidinggevende) heeft niet voldoende capaciteiten om goed leiding te geven. Zo lang ik hem ken twijfel ik aan zijn capaciteiten. Hij is een kapitein op een zinkend schip.
Een paar voorbeelden van zijn faalende beleid:
1) Toen ik vertelde dat ik problemen had luisterde hij daarnaar. Maar daarna heeft hij nooit meer gevraagd hoe het ging met mij.
2) In een drukke periode waarin overgewerkt moet zelf op vakantie gaan.
Waar ik mij vooral boos over maak is dat hij gewoon achter mij rug om over mij roddelt en mij probeert belachelijk bij mij ex-collega's. Daar zou je als leidinggevende boven moeten staan. Het getuigt van een groot gebrek aan professionaliteit om zoiets te doen. Zo ga je niet met mensen om. Zelfs niet als je ruzie met iemand hebt. Zulke dingen doe je namelijk niet. Ik heb problemen met sociale interactie maar zoiets zou ik nooit doen. Hij heeft meer problemen dan ik. Eigenlijk zou ik medelijden met hem moeten hebben. Maar dat heb ik niet. Ik hoop dat dit voor hem gevolgen gaat hebben.
Voor iedereen zou het beste zijn als hij opstapt en er een nieuw iemand komt die een totaal nieuwe start maakt en dit schip van de ondergaan redt. Als dit niet op zeer korte termijn dan gaat het volledig mis.
quote:Echt 100% herkenbaar: bazen die je niet kunnen peilen. Maar ik laat me ook niet graag peilen. Doe graag mijn eigen ding en er zijn maar weinig mensen voor wie ik me volledig openstel. Het probleem is dat bazen erg slecht met onzekerheid (waar onpeilbaarheid onder valt) om kunnen gaan: ze willen weten waar ze aan toe zijn. Tot zover de verklaring; een oplossing ontbreekt (in ieder geval bij mij).Op woensdag 17 december 2008 12:11 schreef Maeghan het volgende:
Gisteren op m'n werk een gesprek met m'n baas gehad na een aanvaring met een collega. Hij zei dat hij nog nooit iemand als mij had meegemaakt, dat ie mij niet kon peilen, dat ie nog nooit iemand had meegemaakt die zo snel kon veranderen van vriendelijk gedrag naar het andere uiterste en dat ie ook niet kon inschatten hoe ik over hem dacht, bijvoorbeeld.
Toch wel weer apart om te merken dat het mensen toch wel opvalt, ondanks dat je zelf denkt dat het allemaal wel loopt. Maar daardoor vraag ik me ook af hoeveel mensen dit soort dingen opvalt, maar er niets over zeggen.
quote:Welkom!Op vrijdag 19 december 2008 03:38 schreef Sitethief het volgende:
Hey allemaal, ik wist helemaal niet dat er een auti topic was op FOK
Nou ja, hoi dus
Ik ben Michel, heb Asperger, woon via het RIBW (Zwolle) in een eigen appartment in een flat met deels RIBW woningen en deels startersappartementen.
Anyway, vraag maar raak zou ik zeggen
quote:100% mee eens.Op zaterdag 20 december 2008 02:00 schreef Maeghan het volgende:
Ik ben eerlijkgezegd trouwens blij dat er niet zo veel ouders zitten hier. Op zich vind ik het niet erg als iemand vanuit een ander standpunt schrijft of advies vraagt, maar in veel communities zitten bijna alleen maar ouders. Daar voel ik me dan helemaal weer niet thuis als het gaat over kinderen die hun veters nog niet kunnen strikken terwijl hun klasgenootjes dat wel kunnen - ik zit met hele andere dingen en lees liever iets praktisch over solliciteren, vriendschappen of relaties. Ik vind het dus alleen maar goed dat er twee heel verschillende topics over zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ferrobar op 23-12-2008 07:09:51 ]
De komende 2 weken heb ik geen gesprekken omdat het zonodig kerst en oud en nieuw moet zijn. Kunen ze dat niet een keertje over slaan ofzo.
Want zo duurt het alleen maar langer dat ik weer werk heb.
Een kleine update. Ik ben ergens uitgenodigd voor het tweede gesprek bij een bedrijf met een functie die mij erg interessant lijkt. Nu hoop ik dat ik daar word aangenomen.
quote:Ja, vreselijk he.. die hypocriete commerciele uitgemolken "verplicht-naar-familie gezeik" kerst en oud en nieuw.
Dank je voor de tips Ferrobar.
De komende 2 weken heb ik geen gesprekken omdat het zonodig kerst en oud en nieuw moet zijn. Kunen ze dat niet een keertje over slaan ofzo.
quote:Gelukkig ga ik alleen naar mijn ouders toe en verder niet. Een minpunt mijn ex komt ook. Die heeft helaas met mijn broertje. Ach ik zie het maar zo jongere broertjes krijgen afdankertjes.Op maandag 22 december 2008 16:19 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, vreselijk he.. die hypocriete commerciele uitgemolken "verplicht-naar-familie gezeik" kerst en oud en nieuw.
Daar heb ik gelukkig allemaal geen last van.quote:Zulke noodprogramma's herken ik, alleen het consequent daarin zijnOp maandag 22 december 2008 15:04 schreef Ferrobar het volgende:
[..]
Hmm. Specifiek je situatie herken ik niet. Maar zodra ik merk dat ik, om wat voor reden dan ook, af dreig te glijden schakel ik over op een soort “noodloopprogramma”. Ik let dan extra goed op dat ik regelmaat houd in mijn leven: op tijd opstaan, op tijd naar bed, op tijd eten. En daarnaast zoek ik genoeg afleiding (sporten en/of andere hobby’s). Ook probeer ik met vrienden af te spreken, om de gedachten wat te verzetten. Het is soms hard werken, maar no-way dat ik weer wil afgeleiden richting depressie en andere ellende.
[..]
Zelfs een 'gewoon programma' kost mij al heel veel moeite...Oh ja: taalpurisme is ook erg bekend. Als ik op kantoor stukken doorlees ligt er altijd een rode marker naast om de taalfouten aan te strepen
quote:Ik kan me ook laten testen bij de GGZ, dan hoef ik minder lang te wachten (2 maanden ongeveer). In januari is al m'n intakegesprekOp zaterdag 20 december 2008 11:04 schreef zakjapannertje het volgende:
Dat is idd. wel een erg lange wachttijd, dat moet wel balen zijn. Ik werd onderzocht bij PsyQ en binnen 2 maanden kon ik terecht bij een klinisch psycholoog aldaar (ik werd ook doorverwezen vanuit een andere afdeling, weet niet of dat veel uit maakt), alhoewel men wel vaak de afspraken verzette had ik na vier maanden de definitieve diagnose, het kan dus ook best lang duren voordat je een diagnose krijgt...
quote:Autisme is natuurlijk niet een specifiek iets. Er zijn meerdere problemen die onderdeel kunnen zijn van een autistische stoornis. Verder hangt het er vanaf waarom je er bijvoorbeeld niet bijhoort. Als je het zelf goed vindt zo, dan is het anders dan wanneer het je enorm dwars zit en erbij wilt horen, maar je snapt niet waarom je collega's je anders vinden. Of het wordt een probleem als je het misschien zelf niet zo erg vindt, maar je uiteindelijk bijvoorbeeld je baan niet weet te behouden. Als je zelf niet het idee hebt dat je een probleem hebt, dan is dat waarschijnlijk ook niet zo.Op maandag 22 december 2008 01:59 schreef Man-E-Faces het volgende:
[..]
Ik heb in het verleden ook veel de ervaring gehad dat collegas mij te stil en te vervreemd vonden gedragen. Dat merk je aan ze. Ze kunnen je niet peilen en weten dan ook neit meer wat ze moeten zeggen. Ik vond het all good. Ik hoef voor mijzelf niet ten alle tijden dat collegiale "spirit" erin te houden. Ik doe mijn werk, goed en thats it.
Ik vond het maar raar om te moeten zijn als typische bouwvak-hollanders die de hele dag semi-geinig en stoer en heel volksmondig praatten. Het kon er bij mij niet inslijten. Maar dat maakt mij toch nog geen autist?
Ik word wel een tikkeltje onzeker als ik de posts hierzo lees.
quote:Ik heb idd weinig zelfvertrouwen. Meestal merken mensen er niets van, integendeel zelfs, maar ik worstel al jaren met een extreem laag zelfbeeld. Soms gaat het even wat beter, maar het klapt heel snel allemaal weer in elkaar en op dat soort momenten heb ik ook totaal geen vertrouwen meer in de toekomst of dat m'n leven ooit ook maar iets beter zal worden. Zeker op die momenten hang ik heel erg aan hem - juist omdat hij dan voor m'n gevoel het enige leuke is wat ik in m'n leven heb en ook omdat ik de hoop heb dat hij me kan helpen om m'n leven beter te maken.Op maandag 22 december 2008 15:04 schreef Ferrobar het volgende:
Op de een of andere manier is je stemming erg afhankelijk van zijn afwezigheid. Ik krijg de indruk dat je zelfvertrouwen nogal eeh: broos is. Afgezien van dat dat erg jammer en geheel onterecht is: je schrijft dat hij de enige is bij wie je je helemaal op je gemak voelt. Kan het zijn dat je, als gevolg van je wisselende zelfvertrouwen en/of minder goede ervaringen in het verleden, moeite had om je te binden? En dat je nu je iemand gevonden hebt die je wel volledig kunt vertrouwen je meer dan gemiddeld bang bent hem weer te verliezen?
quote:Je hebt me in ieder geval een mogelijke verklaring weten te geven en dat vind ik al heel wat. Ik kan me niet zo voorstellen dat onzekerheid op zo'n manier overkomt...Echt 100% herkenbaar: bazen die je niet kunnen peilen. Maar ik laat me ook niet graag peilen. Doe graag mijn eigen ding en er zijn maar weinig mensen voor wie ik me volledig openstel. Het probleem is dat bazen erg slecht met onzekerheid (waar onpeilbaarheid onder valt) om kunnen gaan: ze willen weten waar ze aan toe zijn. Tot zover de verklaring; een oplossing ontbreekt (in ieder geval bij mij).
quote:Niet per sé, maar je klinkt wel alsof je het zou kunnen zijn. Vergeet nooit dat autisme zoveel meer is dan alleen dat scheldwoord.Op maandag 22 december 2008 01:55 schreef Man-E-Faces het volgende:
Ik heb zelf op de peuterschool ook momenten gehad dat ik mij verveemd voelde. Waar andere kinderen er lusitig op los speelden met allerlei speelgoed, stond ik vaak stil bij dingen met mijn gedachten en was ik erg "aware" of juist niet. Had het gevoel vervreemd te zijn en alleen, en er niet bij te horen. Veel speelgoed kon me dan ook niet boeien. Maar dit maakt mij toch nog geen autist?
quote:Ik zou zeggen, google eens op de DSM-IV of lijstjes met kenmerken van autisme/Asperger. Er is genoeg te vinden. Maar wat ik zou noemen en wat ook zeker voor mij opging/opgaat:Op maandag 22 december 2008 08:02 schreef Man-E-Faces het volgende:
Wat zijn typische eigenschappen vor autisme, of is dat te makkelijk gevraagd?
1 afwijkende verbale communicatie: te formeel taalgebruik, zegt en begrijpt dingen vaak 'face value' (dwz slecht in grapjes oppikken en mist vaak subtiele connotaties van taal)
2 afwijkende non-verbale communicatie: geen of relatief slechte beheersing van sociale gedragsregels, starre gezichtsuitdrukkingen die gemakkelijk verkeerd kunnen worden opgevat
3 door bovenstaande relatief veel moeite met sociaal contact, variërend van contact met vreemden tot proberen vrienden te maken
4 slechte grove en fijne motoriek (doktershandschrift, slecht in sport, houterig, klunzig)
5 bijzonder goed oog voor detail, soms zodanig dat het onmogelijk wordt om 'the big picture' te zien
6 neiging om obsessief met dingen bezig te zijn
7 je te goed of juist helemaal niet kunnen afsluiten van signalen van je omgeving
8 het gevoel hebben dat het leven een grote chaos is die je veel meer energie lijkt te kosten dan dat anderen er aan kwijt zijn
Dat is denk ik wel een aardige, alhoewel vast niet volledige, opsomming van wat autisme inhoudt.
quote:Dat is de spijker op zijn kop, denk ik, maar dit was ook mijn gedachte en ik los er verder niets mee op. Wat betreft die vrienden, twee ervan hebben aangegeven me zeker als vriendin te beschouwen en de derde wilde eigenlijk niet meer met me praten omdat hij het te geforceerd vindt. En hij heeft in zekere zin ook gelijk. Ik merk dat sinds die gesprekken die ik met ieder van hen heb gehad er een wat geforceerde en gespannen sfeer hangt als ik met een van hen praat en dat ligt, denk ik, voornamelijk aan mij. Ik moet ontspannen en niet zo graag willen, maar ja, hoe doe je dat.. En het verbaast me dat ze nooit vragen stellen over mijn autisme, over hoe ze iets wat ik zeg moeten opvatten of iets dergelijks. Dat hoeft op zich ook niet; ik vind het alleen een beetje vreemd, en ik zou eigenlijk juist graag wat meer feedback willen ontvangen, en van wie kan je dat beter ontvangen dan van je vrienden.. toch? Maar ik heb ook geen zin om de hele tijd ermee te gaan leuren zodat het voor hen onmogelijk wordt me nog langer te zien als een individu met een eigen persoonlijkheid.Op maandag 22 december 2008 15:04 schreef Ferrobar het volgende:
Tsja. Gedoe, gedoe, gedoe. Er is best een kans dat je onbewust toch een minder intense band met je studiegenoten aangegaan bent dan je gewild had en dan dat je studiegenoten onderling opgebouwd hebben. Ik weet het niet zeker, maar het zou zomaar kunnen dat autisten door een net iets andere lichaamstaal net niet altijd de juiste snaar weten te raken en zo onbewust meer afstand creëren dan hun bedoeling is. Sterkte ermee, in ieder geval
Ik zou willen dat ik wat meer leeftijdsgenoten ontmoette voor wie het totaal geen probleem is om intuïtief te begrijpen wat er zoal in me omgaat. Ik heb het gevoel zulke mensen te hebben ontmoet en te kennen, maar het is moeilijk vast te stellen wie dat zijn/waren..
Ik probeer maar zo leuk mogelijk met mijn studiegenoten om te gaan en dat gaat ook best redelijk. Het is niet allemaal kommer en kwel. Ik heb ook wel eens juist hele fijne gesprekken
Waarbij de inhoud voor mij niet eens zo belangrijk is, als ik er maar een fijn gevoel aan overhoud, ook al ging het over koetjes en kalfjes.quote:Ik begrijp het wel, maar ik begrijp het toch ook weer niet waarom een anonieme account handig zou kunnen zijn. Wat mij betreft hoeft niet iedereen alles van me te weten. Aan de andere kant, als mensen die mij irl kennen mijn posts lezen op dit forum, en dan vooral de hele persoonlijke die in deze reeks staan, dan hoop ik juist dat dat meer begrip oplevert en dat zou juist goed zijn, ook als ik me er niet van bewust ben dat iemand leest wat ik als Black_Tulip zoal vertel. Mijn nick is vrij eenvoudig te koppelen aan mijn echte ik.Het kan handig zijn om dingen anoniem te posten. Bijvoorbeeld omdat je je ergens voor schaamt of omdat iets nog niet sociaal geaccepteerd is. Of omdat het praktisch is. Stel: je bent net zwanger en je wilt je blijdschap delen en je vragen kunnen stellen, maar je hebt nog geen zin om je Real life omgeving te informeren. Dan is een anoniem account op een forum erg handig. Zelf ben ik in mijn eerste post hier onder andere ingegaan op een sexueel issue. Dat zou ik nooit gedaan hebben als duidelijk was wie ik IRL ben. Niet iedereen kan alles direct goed plaatsen en niet iedereen hoeft alles van mij te weten. Met een anoniem account is dit zelf te reguleren.
quote:Mijn algemene ervaring is dat leidinggevenden, collega's, leerkrachten etc. als ze me beter leren kennen van mening zijn dat ik best aardig ben en dat ze enig vreemd gedrag of verkeerd gevallen opmerkingen of handelingen maar beter kunnen negeren omdat ik het vast niet verkeerd bedoel. Ik heb vooral problemen als ze (nog) niet tot die mening komen en dan kan mijn onpeilbaarheid nadelig uitvallen, maar dat gebeurt dus in de praktijk voornamelijk in het begin.Echt 100% herkenbaar: bazen die je niet kunnen peilen. Maar ik laat me ook niet graag peilen. Doe graag mijn eigen ding en er zijn maar weinig mensen voor wie ik me volledig openstel. Het probleem is dat bazen erg slecht met onzekerheid (waar onpeilbaarheid onder valt) om kunnen gaan: ze willen weten waar ze aan toe zijn. Tot zover de verklaring; een oplossing ontbreekt (in ieder geval bij mij).
Een hoop dingen in dit topic zijn ook erg herkenbaar voor mij. Ga ook vooral door met het posten van ervaringen!
Ik heb Asperger als diagnose, al is dit etiket later in PDD NOS veranderd.
Ik heb 2 maanden terug, 3 weken lang (zonder voorschrift) geëxperimenteerd met ritalin. Dit gebruikte ik om tijdens het studeren langere tijd achter elkaar mijn concentratie te kunnen vasthouden. Dat bleek uitstekend te werken.
In die weken dat ik ritalin slikte, leek dit ook (in posieve zin) effect te hebben op een hoop andere zaken, zoals sociale interactie en zelfzekerheid.
Verder leken mijn gedachten veel helderder en geordend te zijn, ik bleef zeg maar veel rustiger als er een hoop informatie op mij afkomt. Wellicht dat dit toe te schijven is aan placebo effect, anders is dit een wondermiddel voor mij.
Mensen in mijn omgeving viel het op dat ik me ineens goed kon verwoorden en dat ik sociaal toch wel erg voorruit zou zijn gegaan. (onwetend van dat ik ritalin slikte)
Overigens was mijn voorraad na die 3 weken op en kan ik hier sindsdien ook niet meer aan komen.
Iemand die wellicht andere medicijnen kent met een soortgelijke werking, die wel zonder doktersvoorschrift te krijgen is?
[ Bericht 2% gewijzigd door Guenhwyvar op 22-12-2008 23:37:12 ]
quote:Dat wordt lastig als je 'de mensen' of 'potentiële kandidaten' niet herkend of niet weet te benaderen...Op maandag 22 december 2008 22:00 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou willen dat ik wat meer leeftijdsgenoten ontmoette voor wie het totaal geen probleem is om intuïtief te begrijpen wat er zoal in me omgaat. Ik heb het gevoel zulke mensen te hebben ontmoet en te kennen, maar het is moeilijk vast te stellen wie dat zijn/waren..
quote:Zolang jij je echte naam erbij vermeld is dat ook niet zo moeilijk ook[..]
Ik begrijp het wel, maar ik begrijp het toch ook weer niet waarom een anonieme account handig zou kunnen zijn. Wat mij betreft hoeft niet iedereen alles van me te weten. Aan de andere kant, als mensen die mij irl kennen mijn posts lezen op dit forum, en dan vooral de hele persoonlijke die in deze reeks staan, dan hoop ik juist dat dat meer begrip oplevert en dat zou juist goed zijn, ook als ik me er niet van bewust ben dat iemand leest wat ik als Black_Tulip zoal vertel. Mijn nick is vrij eenvoudig te koppelen aan mijn echte ik.
quote:De ervaring die ik heb is dat mensen die mij beter kennen bijna allemaal blij zijn mij te kennen, om wat voor reden dan ook. Ondertussen blijf ik mijzelf afvragen waarom[..]
Mijn algemene ervaring is dat leidinggevenden, collega's, leerkrachten etc. als ze me beter leren kennen van mening zijn dat ik best aardig ben en dat ze enig vreemd gedrag of verkeerd gevallen opmerkingen of handelingen maar beter kunnen negeren omdat ik het vast niet verkeerd bedoel. Ik heb vooral problemen als ze (nog) niet tot die mening komen en dan kan mijn onpeilbaarheid nadelig uitvallen, maar dat gebeurt dus in de praktijk voornamelijk in het begin.
Maar zelf contact maken: dat is een big NO. Of het vervliegt in de wind, of het wordt niet begrepen, het lukt maar niet
quote:Jij bent straks 'professioneel gestoord', gebruik die positieOp maandag 22 december 2008 22:02 schreef Juup© het volgende:
Deze topicreeks zou gebonden en uitgegeven moeten worden
quote:Op maandag 22 december 2008 23:30 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Jij bent straks 'professioneel gestoord', gebruik die positie
Behalve
quote:Maar weer bedenk ik me dat anderen hier ook welleens mee kunnen zitten, maar zich minder laten kennen/of wat groffer zijn ingesteld? Is autisme dan een stoornis van overgevoeligheid voor prikkels en niet weten hoe je ermee om moet gaan? De "fijne/grove motoriek in handschrift" herken ik ook eigenlijk wel. hellup! :s8. het gevoel hebben dat het leven een grote chaos is die je veel meer energie lijkt te kosten dan dat anderen er aan kwijt zijn
[ Bericht 52% gewijzigd door Man-E-Faces op 23-12-2008 04:02:21 ]
quote:Waarom vraag je het niet gewoon aan een arts? Ofwel Ritalin, ofwel iets vergelijkbaars als dat bestaat. Als jij aangeeft dat je Ritalin wilt (of je vertelt gewoon eerlijk dat je het al hebt geprobeerd, of je zou kunnen zeggen dat je gehoord hebt dat anderen er goede ervaringen mee hebben), dan kan ik me niet voorstellen dat ze daar moeilijk over doen. Je krijgt Ritalin nog net niet bij iedere tien euro aan boodschappen, zal ik maar zeggen.Op maandag 22 december 2008 23:25 schreef Guenhwyvar het volgende:
Iemand die wellicht andere medicijnen kent met een soortgelijke werking, die wel zonder doktersvoorschrift te krijgen is?
quote:Mijn jongste zoon (nu 10) krijgt het ook. Hij heeft Asperger, geen ADHD of zo. Hij reageert er goed op, wordt rustiger en zo, maar geen zombie. Hij krijgt het voornamelijk voor zijn concentratie.Op maandag 22 december 2008 23:25 schreef Guenhwyvar het volgende:
I(...)Ik heb 2 maanden terug, 3 weken lang (zonder voorschrift) geëxperimenteerd met ritalin. Dit gebruikte ik om tijdens het studeren langere tijd achter elkaar mijn concentratie te kunnen vasthouden. Dat bleek uitstekend te werken.
(...)
Iemand die wellicht andere medicijnen kent met een soortgelijke werking, die wel zonder doktersvoorschrift te krijgen is?
quote:Zeker.Op maandag 22 december 2008 23:29 schreef Stupendous76 het volgende:
Dat wordt lastig als je 'de mensen' of 'potentiële kandidaten' niet herkend of niet weet te benaderen...
quote:Zolang jij je echte naam erbij vermeld is dat ook niet zo moeilijk ook
quote:Je kunt inderdaad een aantal van die eigenschappen hebben zonder autist te zijn.Op dinsdag 23 december 2008 02:56 schreef Man-E-Faces het volgende:
Bedankt Maeghan en Black_Tulip voor het beantwoorden van ook mijn vragen. Ik ga zeker even googlen op de "DSM-IV" of lijstjes met kenmerken van autisme/Asperger. Vind het wel interessant wat het nou inhoudt. Alle genoemde kenmerken slaan min of meer ook op mij. Maar ik bedenk me dat anderen het net zo goed ook kunnen hebben.
quote:Het is meer dan dat.Is autisme dan een stoornis van overgevoeligheid voor prikkels en niet weten hoe je ermee om moet gaan?
quote:Zolang je geen problemen hebt waar je hulp bij nodig hebt, is er geen reden om naar een psycholoog/psychiater te gaan en een stickertje opgeplakt te krijgen.De "fijne/grove motoriek in handschrift" herken ik ook eigenlijk wel. hellup! :s
quote:DSM-IV of ICD-10 zijn hulpmiddelen voor de diagnose door professionals... iedereen herkent wel eens iets in de symptomen.Op dinsdag 23 december 2008 02:56 schreef Man-E-Faces het volgende:
Bedankt Maeghan en Black_Tulip voor het beantwoorden van ook mijn vragen. Ik ga zeker even googlen op de "DSM-IV" of lijstjes met kenmerken van autisme/Asperger. Vind het wel interessant wat het nou inhoudt. Alle genoemde kenmerken slaan min of meer ook op mij. Maar ik bedenk me dat anderen het net zo goed ook kunnen hebben.
Behalve
[..]
Maar weer bedenk ik me dat anderen hier ook welleens mee kunnen zitten, maar zich minder laten kennen/of wat groffer zijn ingesteld? Is autisme dan een stoornis van overgevoeligheid voor prikkels en niet weten hoe je ermee om moet gaan? De "fijne/grove motoriek in handschrift" herken ik ook eigenlijk wel. hellup! :s
quote:Ik denk dat eigenlijk iedereen wel 'ns zoiets heeft van 'ugh waarom gaat niks zoals ik 't wil?!' en dan denken ze dat ze de enige zijn die tegen dit soort problemen aanlopen, maar is niet waar hoor, iedereen worstelt soms met zijn of haar leven, alleen iedereen op 'n andere manier en iedereen uit dat ook op 'n andere manier. Ik vind dat punt wel heel erg algemeen. Denk dat 't belangrijk is je af te vragen in hoeverre je zelf last hebt van al je 'symptomen', 't is zo'n woud aan informatie op 't internet enzo.Op dinsdag 23 december 2008 02:56 schreef Man-E-Faces het volgende:
Bedankt Maeghan en Black_Tulip voor het beantwoorden van ook mijn vragen. Ik ga zeker even googlen op de "DSM-IV" of lijstjes met kenmerken van autisme/Asperger. Vind het wel interessant wat het nou inhoudt. Alle genoemde kenmerken slaan min of meer ook op mij. Maar ik bedenk me dat anderen het net zo goed ook kunnen hebben.
Behalve
[..]
Maar weer bedenk ik me dat anderen hier ook welleens mee kunnen zitten, maar zich minder laten kennen/of wat groffer zijn ingesteld? Is autisme dan een stoornis van overgevoeligheid voor prikkels en niet weten hoe je ermee om moet gaan? De "fijne/grove motoriek in handschrift" herken ik ook eigenlijk wel. hellup! :s
M.
wat heeft dat voor consequenties voor me?
ik ben jaren afgekeurd geweest op psychische grond, maar ondertussen goedgekeurd door het uwv. maar het gaat gewoon niet goed met me.
uit nieuwsgierigheid had ik een autismetest op het internet ingevuld en daaruit bleek dat ik echt bizar hoog scoorde. ben me dood geschrokken, maar heb besloten het maar zo te laten.
maar het is wél waar: ik ben echt anders dan 'normaal' .
http://www.freewebs.com/autisme_pdd-nos_mcdd/regelingen.htm
ik heb er iig weinig verstand van dus kan je er niet echt mee helpen
quote:Welke test heb je gedaan?Op dinsdag 23 december 2008 19:42 schreef lady-wrb het volgende:
stel dat ik me zou laten testen en er komt idd "iets" uit.
wat heeft dat voor consequenties voor me?
ik ben jaren afgekeurd geweest op psychische grond, maar ondertussen goedgekeurd door het uwv. maar het gaat gewoon niet goed met me.
uit nieuwsgierigheid had ik een autismetest op het internet ingevuld en daaruit bleek dat ik echt bizar hoog scoorde. ben me dood geschrokken, maar heb besloten het maar zo te laten.
maar het is wél waar: ik ben echt anders dan 'normaal' .
met dit als uitkomst als ik m invul:
quote:Score
Uw Autismespectrum Quotiënt is 40
Uw score is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.
Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.
Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore
[ Bericht 81% gewijzigd door lady-wrb op 24-12-2008 10:41:07 ]
quote:Die test heb ik mee genomen naar mijn psychiater en n.a.v. die test en een goed gesprek met mij heeft hij toen een diagnoseonderzoek aangevraagdOp woensdag 24 december 2008 10:31 schreef lady-wrb het volgende:
http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm
met dit als uitkomst als ik m invul:
[..]
Hij wilde die test zelf afnemen, maar ik had hem dus al op internet gedaan (uitkomst was 43).
moet ik hiermee naar de huisarts of moet ik meteen bij het ggz melden?
Gisteren tijdens een sollicitatiegesprek kwam ik totaal niet uit mij woorden. Echt vervelend. Het lukte mij niet om een coherent verhaal te vertellen.
Die test is doorzichtig want als je een beetje nadenkt kan je die test zo invullen als sociaal wenselijk is. Verder vond ik het moeilijk om sommige vragen in te vullen. Ik miste het antwoord neutraal. Dus dan zou het moeten zijn:
Helemaal mee eens Een beetje mee eens Neutraal Een beetje mee oneens Helemaal meen oneens
Sommige dingen ervaar ik meer als neutraal dan positief of negatief.
en wat die test betreft: het is idd heel makkelijk om wenselijke antwoorden te geven. ik heb echt mijn best gedaan om de juiste antwoorden in te vullen.
Das best laag.
Ik dacht dat dat een raarheid van mij was.. Daar let ik wel op inderdaad.. nummerborden.. waarom weet ik niet mijn score:
Uw Autismespectrum Quotiënt is 41
Uw score is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
quote:Ja, daarom heb ik gewoon gekozen wat ik het meest waar vond, en niet wat ik dacht dat het beste zou zijn om een lagere score te halen ofzo..
Hebben jullie dat ook weleens dat jullie niet uit jullie woorden komen?
Gisteren tijdens een sollicitatiegesprek kwam ik totaal niet uit mij woorden. Echt vervelend. Het lukte mij niet om een coherent verhaal te vertellen.
Die test is doorzichtig want als je een beetje nadenkt kan je die test zo invullen als sociaal wenselijk is. Verder vond ik het moeilijk om sommige vragen in te vullen. Ik miste het antwoord neutraal. Dus dan zou het moeten zijn:
Helemaal mee eens Een beetje mee eens Neutraal Een beetje mee oneens Helemaal meen oneens
Sommige dingen ervaar ik meer als neutraal dan positief of negatief.
quote:Ja dat klopt zo vul ik alle testen. Het antwoord dat ik denk dat het beste is vul ik in. Maar bij sommige vragen volstond geen van de antwoorden. Bij mij althans. En dat vind ik het zwakke aan deze test.Op woensdag 24 december 2008 15:06 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ja, daarom heb ik gewoon gekozen wat ik het meest waar vond, en niet wat ik dacht dat het beste zou zijn om een lagere score te halen ofzo..
Maar misschien is de test nu eenmaal zo gemaakt.
Misschien weet iemand daar meer van hoe deze test werkt?
quote:Ik heb doordat ik de test mee naar de psych heb genomen en er met hem over gesproken heb als vrij snel (3 maanden later) de testen gehad en daar is min diagnose HFA uit "gerold".Op woensdag 24 december 2008 11:39 schreef lady-wrb het volgende:
en hoe ging het verder, juup?
moet ik hiermee naar de huisarts of moet ik meteen bij het ggz melden?
bij mij is ondertussen een poging tot reïntegratie mislukt omdat ik me probeerde 'sociaal wenselijk" te gedragen.
werk jij? zo ja, wat doe je?