quote:Op zondag 20 juli 2008 12:58 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik vind het echt verbazingwekkend en ook wel verontrustend hoeveel moeite sommigen van jullie hebben met dans en seks. Ik kan me daar nauwelijks in vinden en moet dus wederom constateren dat ik er 'best goed vanaf kom'.
Ik was als kind al motorisch gestoord, dus hoewel mijn ouders toen nog lang niet wisten wat de oorzaak was, hebben ze me als de wiedeweerga op jazzballet gestuurd. Dat is de aanpak geweest van mijn ouders: Bij het gebrek aan kennis over de oorzaak van het 'anders' zijn deden ze aan symptoombestrijding. Zo ben ik ook op scouting gezet, omdat ik moest leren om te gaan met mijn leeftijdsgenoten. Achteraf ben ik er heel blij mee dat ze het zo hebben aangepakt, omdat ik zo vanaf het begin af aan geleerd om me aan te passen. Ik weet niet hoeveel zin het heeft gehad om op jazzballet en scouting te zitten, maar mijn ouders zeggen dat het enorm heeft geholpen en ik ben nu 'normaler' dan vroeger. Waar het precies aan gelegen heeft?
Anyway, ik heb negen jaar op jazzballet gezeten en het was, vooral de laatste jaren, een hel. Ik kon het niet vinden met de anderen in de groep en ik werd constant achteraan geplaatst, omdat ik, hoewel ik leerde dansen, nog steeds erg houterig was. Desondanks denk ik dat het daardoor komt dat ik de connectie tussen muziek en dans nooit raar heb gevonden. Ook de weinige keren dat ik in een discotheek ben geweest of iets dergelijks vond ik het helemaal niet vreemd wat ze daar deden, hoewel ik de meeste muziek die daar gedraaid wordt regelrecht kut vind. Ik kan alleen zelf niet zo goed dansen. Ik kan me los laten gaan op de muziek en ik kan ervaren waarom anderen dat zo prettig vinden. Ik doe het alleen zelf niet van harte, omdat het fijne gevoel van mezelf laten gaan wordt verdrongen door de angst dat het er niet uitziet. Alle pasjes van jazzballet heb ik verleerd en ik ben niet creatief genoeg om ze zelf te verzinnen. Ik dans niet meer en ik mis er niks aan.
Ik kan absoluut niet tekenen. Ik kan me best goed inbeelden hoe dingen eruitzien, maar ik zie de onderliggende structuren niet, dus ik kan het beeld niet van mijn hoofd naar mijn handen vertalen. Iets uit mezelf tekenen (dus niet iets natekenen, maar gewoon iets op papier verzinnen) vind ik al helemaal onmogelijk.
Verhalen verzinnen kan ik best goed, maar dan alleen als het moet voor een schoolopdracht bijvoorbeeld. Uit mezelf begin ik er niet aan. Daarom heb ik ondanks mijn schrijftalent maar geconstateerd dat ik geen kinderboekenschrijfster moest wordenIk haal voor essays bijna altijd goede cijfers, hoewel het voor mij toch wel een probleem is om er een te schrijven. Om te beginnen weet ik vaak weken niet waar ik het over moet schrijven en dat leidt soms tot blinde paniek, omdat de deadline nadert. Vervolgens heb ik soms het euvel dat er in de bibliotheek niets te vinden is over mijn uitgekozen onderwerp. Als ik eindelijk een goed onderwerp heb en beschik over literatuur volgt een schijnbaar eindeloze fase van boeken lezen en me oriënteren op het onderwerp, totdat (en dat gebeurt gelukkig meestal) op het gegeven moment het kwartje valt en ik ineens weet welke stelling ik wil verdedigen en hoe ik dat ga aanpakken. Op dat moment heb ik vaak nog maar een paar dagen over voor het schrijfproces
Of dat nog niet eens. Ik ben echt gruwelijk slecht met deadlines. Ook het schrijven zelf wil soms nog moeizaam verlopen, maar op een gegeven moment is het klaar en dan komt er dus meestal wel een goed cijfer uit rollen.
Over seks, ik weet niet of ik die synergie en het 'houden van' tijdens de seks ervaar zoals anderen dat ervaren, maar daar maak ik me niet zo druk om. Ik geniet van het contact en ik geniet ervan om te zien hoe de ander geniet. Verder modderen we maar wat aan, maar ja, als je al zo lang met elkaar hebt, verval je steeds in een herkenbaar patroon..En die kers op de taart waar SHE het over heeft, die ervaar ik wel. Het gelukzalige gevoel na een lekker potje vrijen als je uitgeteld, maar voldaan tegen elkaar ligt
Het is ook niks meer dan een stofje dat door je hersenen wordt aangemaakt als een soort 'beloning'. Als je dat beseft, klinkt dat heel banaal, maar dat stofje merk ik dus wel. Het besef dat je je allebei zo voelt en dat je dat bij elkaar hebt gedaan uit liefde is wat het speciaal maakt.
quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
quote:Op zondag 20 juli 2008 17:31 schreef Troel het volgende:
Wat ik het ergste vind:
Ik heb op een gymclubje gezeten voor kinderen met een motorische achterstand. Daar had ik het gevoel dat het allemaal wel meeviel als ik om me heen keek. Tijdens een opvoering voor de ouderszei de fysio die het clubje leidde dat je kon zien hoe goed de kinderen liepen. Goed was als de armen en de benen kruislings "liepen" (dus linkerarm, rechterbeen). Ik was de enige die zo liep en ook de enige die zo bleef lopen en ik weet nog dat ik dacht "jongens, horen jullie dat dan niet, ga toch anders lopen!"
Hetzelfde toen ik naar zo'n cursus ging voor communiceren. Heel fijn dat ik moet vragen waar de macaroni staat, maar daar heb ik geen moeite mee? Ik heb niets aan zo'n cursus. In tegenstelling tot iemand anders van de groep, die echt veel slechter was, maar dus niets heeft geleerd van de hele cursus, omdat de cursus voor twee mensen te simpel was en we dus heel leuke stukjes gingen opvoeren met heel veel extra onzin in plaats van alleen hetgeen we moesten doen
Wanneer komt er nou eens iets waarmee ik ECHT geholpen ben, waar ik ECHT wat aan heb en waar ik me ECHT beter door ga voelen.
quote:Op zondag 20 juli 2008 17:32 schreef Troel het volgende:
[..]
Ow, ik dus juist wel. Ken je dat liedje van Boudewijn de Groot "zonder vrienden kan ik niet?"
Ik kan nog steeds spontaan in huilen uitbarsten als ik bedenk dat ik zo ver van mijn vrienden afwoon. Ben in 2005 halsoverkop naar het midden des lands gegaan en heb me daarop nooit kunnen voorbereiden. Dat breekt me nog steeds erg regelmatig op.
quote:Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:
[..]
Verdriet van anderen doet me wel wat, maar ik maak me meestal zo druk over de gepaste reactie, dat ik niet eens aan inleven toekom. Heb een vriendin die dat heerlijk vindt, vertelt me alles als eerste, omdat ik zo lekker nuchter reageer. Heerlijk, want dan hoef je ook minder moeite te doen om het anders te brengen, maar heb het idee dat ze me daarom waardeert om de verkeerde redenen. Ik bedoel het allemaal juist wél warm en behulpzaam, maar het komt er een beetje rot uit en dat is ontzettend frustrerend.
Hetzelfde van die gepaste reactie geldt voor seks, zoals ook eerder hier al gezegd. Als ik eenmaal begin met piekeren, dan kan ik me er niet meer in verliezen. Ik moet een manier vinden om niet na te denken, drank en drugs zijn daar inderdaad een mooi middel voor. Al lukt het ondertussen ook vaak genoeg zonder hoor!
Heb wel zoals andere vrouwen in dit topic juist veel foute one night stands gehad. Het is niet bedoeld als smoes, want ik heb nergens spijt van, maar gewoon omdat het zo makkelijk was. Als iedereen je 'raar' vindt en iemand waar je maar een keer naar knipoogt, vind je gelijk helemaal fantastisch, dan is dat een verademing. Je hoeft niets uit te leggen of te verantwoorden, het is toch maar voor een keer.
Denk dat ik altijd de meeste vrienden heb gemaakt, met jongens die me eigenlijk in bed wilden krijgen. Dat valt je achteraf pas op, want het zijn allemaal ook geen langdurige vriendschappen geweest.
Wat dat betreft hebben vrouwen het toch wat makkelijker![]()
Maar mag ik nogmaals de vraag stellen wat iedereen eigenlijk gehad heeft aan de diagnose. Konden jullie anders echt niet meer verder of heeft het door gepaste hulp jullie leven verbeterd?
Nuchterheid herken ik ook. Gek genoeg.quote:Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:
[..]
Verdriet van anderen doet me wel wat, maar ik maak me meestal zo druk over de gepaste reactie, dat ik niet eens aan inleven toekom. Heb een vriendin die dat heerlijk vindt, vertelt me alles als eerste, omdat ik zo lekker nuchter reageer. Heerlijk, want dan hoef je ook minder moeite te doen om het anders te brengen, maar heb het idee dat ze me daarom waardeert om de verkeerde redenen. Ik bedoel het allemaal juist wél warm en behulpzaam, maar het komt er een beetje rot uit en dat is ontzettend frustrerend.
Dat herken ik.quote:Hetzelfde van die gepaste reactie geldt voor seks, zoals ook eerder hier al gezegd. Als ik eenmaal begin met piekeren, dan kan ik me er niet meer in verliezen. Ik moet een manier vinden om niet na te denken, drank en drugs zijn daar inderdaad een mooi middel voor. Al lukt het ondertussen ook vaak genoeg zonder hoor!
Heel herkenbaar. Al heb ik toch wel mannelijke vrienden die way back gaan. Maar je kent de regel, mannen zijn alleen bevriend met vrouwen die ze zouden doen als ze de kans krijgen.quote:Heb wel zoals andere vrouwen in dit topic juist veel foute one night stands gehad. Het is niet bedoeld als smoes, want ik heb nergens spijt van, maar gewoon omdat het zo makkelijk was. Als iedereen je 'raar' vindt en iemand waar je maar een keer naar knipoogt, vind je gelijk helemaal fantastisch, dan is dat een verademing. Je hoeft niets uit te leggen of te verantwoorden, het is toch maar voor een keer.
Denk dat ik altijd de meeste vrienden heb gemaakt, met jongens die me eigenlijk in bed wilden krijgen. Dat valt je achteraf pas op, want het zijn allemaal ook geen langdurige vriendschappen geweest.
Wat dat betreft hebben vrouwen het toch wat makkelijker![]()
Met dat laatste ben ik het echt niet met je eens. Toen ik nog zo'n 170 kilo woog was ik met een aantal heren echt goed bevriend die echt nog nooit, maar dan echt nooit de drang hebben gehad om wat dan ook met mij te doenquote:Op zondag 20 juli 2008 18:02 schreef MLI het volgende:
[..]
Nuchterheid herken ik ook. Gek genoeg.
[..]
Dat herken ik.
[..]
Heel herkenbaar. Al heb ik toch wel mannelijke vrienden die way back gaan. Maar je kent de regel, mannen zijn alleen bevriend met vrouwen die ze zouden doen als ze de kans krijgen.
quote:Op zondag 20 juli 2008 18:15 schreef Innocence het volgende:
Schrik wel dat die belabberde motoriek van me ook een kenmerk is van autisme? Hoe zit dat precies?
Heb namelijk jaren bij een therapeut gelopen, leren touwtjespringen, op rare wiebelbankjes moeten kleuren en meer rare oefeningen.
Dat was wel al snel verklaard met een te lage basisspierspanning. Doordat het blijkbaar zoveel meer moeite kost om m'n spieren te gebruiken, kan ik me slecht op twee inspannende dingen tegelijk concentreren. Daardoor ook altijd erg snel moe geweest en geen evenwicht gehad. Heb bijvoorbeeld pas op m'n 8e leren fietsen en ben zo ontzettend onhandig.
Maar wel toevallig dus...
quote:Comorbiditeit is het tegelijkertijd hebben van twee of meer stoornissen of aandoeningen bij een patiënt. Dit gebeurt in het algemeen met het gelijktijdig hebben van lichamelijke, geestelijke en vaak de daaropvolgende sociale problemen bij een persoon.
Kleine opmerking: ga niet zomaar op zijn lijst afquote:Op zondag 20 juli 2008 18:15 schreef Innocence het volgende:
[edit]Schrik me sowieso dood van die lijst met kenmerken van Asperger. (http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm)
Zit hier met kippenvel tot in m'n nek. Ben pas bij 57 het eerste punt tegengekomen dat niet klopt. Maar dat gebrek aan naiviteit is dan ook het enige.
Had stiekum juist gehoopt veel dingen tegen te komen die niet klopten![]()
Dat van die horoscopen had ik zelf eerder ook al opgemerktquote:Op zondag 20 juli 2008 18:20 schreef Troel het volgende:
[..]
Kleine opmerking: ga niet zomaar op zijn lijst afHet zijn soms net horoscopen, het is voor iedereen van toepassing. Als je het gevoel hebt dat jij "anders" bent dan anderen, zorg dan voor een afspraak bij de huisarts en laat je doorverwijzen en laat er een professional naar kijken.
En ook voor dat laatste punt kan het handig zijnquote:Op zondag 20 juli 2008 18:23 schreef Innocence het volgende:
[..]
Dat van die horoscopen had ik zelf eerder ook al opgemerkt![]()
Maar deze lijst was wel heel bizar. Aan de andere kant, misschien geldt 't wel voor iedereen die gewoon niet zo goed is in sociale contacten...
Weet niet of en hoe ik naar m'n huisarts moet stappen. Heb niet het idee dat ik 'echt' een probleem heb. Het is meer dat ik het mezelf vaak zo verdomde lastig maak.
Ik ook niet, heb namelijk m'n eerste paar jaar alleen maar op m'n kont gezeten.quote:Op zondag 20 juli 2008 18:19 schreef Troel het volgende:
[..]
Geen idee hoe dat als baby was eigenlijk. [..]
Schaam me kapot, maar slaap al sinds we samenwonen met oordoppen in. Kan gewoon m'n eigen vriendje z'n ademhaling niet aan horen s'nachts. Ik word er zo ontzettend opgefokt van, terwijl ik 'm natuurlijk moeilijk kan vragen te stoppen met ademen...quote:Het tikken van een klok, het druppelen van water uit een defecte kraan, hoe stil ook, of het fladderen van een dwergvlieg kan zulke mensen tot razernij brengen.
Of het geluid van de televisie.. als die gewoon aan staat, maar zonder dat er echt geluid op is. Dat ruist ook zo verschrikkelijk. Of de verwarming, die maakt ook zo'n klere herrie.quote:Op zondag 20 juli 2008 19:58 schreef Troel het volgende:
Klopt, ik hoor overal het gezoem van klokken, het getik van de secondewijzer, noem maar opZelfs als anderen het niet horen. Zelfs na zoveel jaar nog
Sowieso apparaten die op stand-by staan, dan hoor ik constant de voeding.quote:Op zondag 20 juli 2008 21:09 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Of het geluid van de televisie.. als die gewoon aan staat, maar zonder dat er echt geluid op is. Dat ruist ook zo verschrikkelijk. Of de verwarming, die maakt ook zo'n klere herrie.
dat herken ik niet, dat van familie, die gehechtheid gaat bij sommigen in m'n familie zelfs na de dood verder eigenlijk, van vrienden weet ik niet want 'echte' vrienden heb ik nooit gehadquote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Niks mis met zijn fijne motoriek. Grove motoriek is vaak een ander verhaal. Goed om hem nauwkeurig in de gaten te houden.quote:Op zondag 20 juli 2008 18:19 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik heb dingen uit moeten scheuren, na moeten tekenen en inderdaad ook rare wiebelbankjes enzo moeten doen. Geen idee hoe dat als baby was eigenlijk. Bij mijn eigen zoontje (die ik dus heel nauwlettend in de gaten houd op dingen die ook maar iets in de richting van PDD wijzen) merk ik dat hij heel nauwkeurig met zijn vingertjes dingen probeert te pakken en dat het vaak ook lukt. Niks mis met zijn motoriek dus zou ik denken. Morgen op het consulatiebureau zal ik er wel meer over horen
Bij mij was het zowel fijn als grof volgens mij, want die dingetjes uitscheuren en natekenen was echt voor de fijne motoriek.quote:Op zondag 20 juli 2008 23:56 schreef Xennia het volgende:
[..]
Niks mis met zijn fijne motoriek. Grove motoriek is vaak een ander verhaal. Goed om hem nauwkeurig in de gaten te houden.
Uit mijn hoofd is vooral grofmotorische onhandigheid een kenmerk van Asperger, maar het is alweer enige tijd geleden dat ik met mijn neus in de studieboeken zat.quote:Op zondag 20 juli 2008 23:58 schreef Troel het volgende:
[..]
Bij mij was het zowel fijn als grof volgens mij, want die dingetjes uitscheuren en natekenen was echt voor de fijne motoriek.
Vooralsnog lijkt Ruben de enige hier in huis te zijn die geen autistische stoornis heeft
quote:Op maandag 21 juli 2008 00:10 schreef Xennia het volgende:
[..]
Uit mijn hoofd is vooral grofmotorische onhandigheid een kenmerk van Asperger, maar het is alweer enige tijd geleden dat ik met mijn neus in de studieboeken zat.
Heeft je man ook aan autistische stoornis, dat wist ik niet?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
PDD-NOS kan enkel worden vastgesteld worden als er geen andere diagnose is. NOS staat voor Not Otherwise Specified. Overigens vraag ik me af waarom ze PDD-NOS niet beter kunnen omschrijven dan gewoon als vergaarbak, omdat het lijkt alsof de meeste PDD-NOSsers moeite hebben met anger management en andere autisten niet, maar goed...quote:Op maandag 21 juli 2008 12:07 schreef Troel het volgende:
Als ik die spoiler zie dan gaan bij mij mjn nekharen overeind staan, sorry.
Of je ervoor in aanmerking komt hangt af van de mate waarin je last hebt van je stoornis. Maar hoezo PDD-Nos EN Asperger? Zijn dat de nieuwste diagnoses? Asperger kan toch enkel vastgesteld worden als er geen andere diagnose is?
Trust me, ik weet wat PDD-NOS is en waar het voor staatquote:Op maandag 21 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
PDD-NOS kan enkel worden vastgesteld worden als er geen andere diagnose is. NOS staat voor Not Otherwise Specified. Overigens vraag ik me af waarom ze PDD-NOS niet beter kunnen omschrijven dan gewoon als vergaarbak, omdat het lijkt alsof de meeste PDD-NOSsers moeite hebben met anger management en andere autisten niet, maar goed...
Verder geldt volgens mij voor heel veel stoornissen dat ze alleen kunnen worden vastgesteld als er geen ander vastgesteld is. PDD-NOS én Asperger hebben lijkt me onzin. Ik twijfel of Scarface problemen heeft met formuleren of dat hij gewoon maar een beetje zit te stoken
Ik zou nog veel meer willen zeggen als reactie op posts in dit topic, maar ik zit nu op mijn werk en ik heb nu wél wat te doen, dus ik ga maar weer aan de slag
quote:Op maandag 21 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou nog veel meer willen zeggen als reactie op posts in dit topic, maar ik zit nu op mijn werk en ik heb nu wél wat te doen, dus ik ga maar weer aan de slag
Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.quote:Op maandag 21 juli 2008 12:07 schreef Troel het volgende:
Als ik die spoiler zie dan gaan bij mij mjn nekharen overeind staan, sorry.
Maar hoezo PDD-Nos EN Asperger? Zijn dat de nieuwste diagnoses? Asperger kan toch enkel vastgesteld worden als er geen andere diagnose is?
Lastig om van mezelf te zeggen.quote:Of je ervoor in aanmerking komt hangt af van de mate waarin je last hebt van je stoornis.
Als er eerst NOS is vastgesteld en daarna Asperger, vervalt daardoor de NOSquote:Op maandag 21 juli 2008 13:12 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.
Pdd nos en asperger is beiden vastgesteld, door mensen die er verstand van hebben uiteraard.
Pddnos zal eerst vastgesteld zijn, daarna Asperger.
Ik ben met meerdere mensen in contact geweest en dit is natuurlijk maar een detail, laten we het maar op asperger houden.
Black_Tulip: Ik heb geen problemen met formulieren en dit is serieus.
Ik hoop eigenlijk op reacties van mensen met een Wajong uitkering, het meeste heb ik natuurlijk aan posts van mensen die ook studeren en wel een Wajong uitkering hebben die ook asperger hebben.
Ik hoop niet dat mensen denken dit is een grap of iets dergelijks en hierdoor niet reageren....
Dit is geen ONZ en dus zou je dat ook niet moeten verwachten.
[..]
Lastig om van mezelf te zeggen.
Vooral dat laatst ik lig vaak in bed te piekeren over mijn problemen. Of ik in staat ben om van iemand te houden dat weet ik eigenlijk ook. Wat is houden van eigenlijk?quote:quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Hier ben ik dus ook bang voor. Dat als ik die training gaan doen de specifieke problemen die ik heb niet ter spraken komen of dat het te snel gaat zodat ik het nog niet. Aangezien ik moeilijk kan aangeven wat mijn specifieke problemen zijn wordt dit nog lastig.quote:quote:Op zondag 20 juli 2008 17:31 schreef Troel het volgende:
Wat ik het ergste vind:
Ik heb op een gymclubje gezeten voor kinderen met een motorische achterstand. Daar had ik het gevoel dat het allemaal wel meeviel als ik om me heen keek. Tijdens een opvoering voor de ouders zei de fysio die het clubje leidde dat je kon zien hoe goed de kinderen liepen. Goed was als de armen en de benen kruislings "liepen" (dus linkerarm, rechterbeen). Ik was de enige die zo liep en ook de enige die zo bleef lopen en ik weet nog dat ik dacht "jongens, horen jullie dat dan niet, ga toch anders lopen!"
Hetzelfde toen ik naar zo'n cursus ging voor communiceren. Heel fijn dat ik moet vragen waar de macaroni staat, maar daar heb ik geen moeite mee? Ik heb niets aan zo'n cursus. In tegenstelling tot iemand anders van de groep, die echt veel slechter was, maar dus niets heeft geleerd van de hele cursus, omdat de cursus voor twee mensen te simpel was en we dus heel leuke stukjes gingen opvoeren met heel veel extra onzin in plaats van alleen hetgeen we moesten doen
Wanneer komt er nou eens iets waarmee ik ECHT geholpen ben, waar ik ECHT wat aan heb en waar ik me ECHT beter door ga voelen.
Natuurlijk niet leuk dat je een contact minder hebt, aan de andere kant ging dit wel op een nette manier (als je haar nog een keer tegenkomt kan je gewoon weer wat gaan drinken)quote:Op maandag 21 juli 2008 21:46 schreef Black_Tulip het volgende:
Goed. Ik ben nu gewoon weer thuis, dus tijd zat om weer hier te posten.
Vandaag kreeg ik een e-mail van een kennis van me dat ze liever niet meer met me wil afspreken, omdat de 'klik' er niet is en we toch niet echt vriendinnen zullen worden. Daar had ze verder ook wel goede redenen voor. Ze had het idee dat ik met haar afsprak uit een soort plichtsgevoel jegens haar. Ik heb haar uitgelegd dat het meer is omdat ik zodanig weinig sociale contacten heb dat ik toen ze voor de eerste keer voorstelde om eens wat te gaan drinken de kans met beide handen heb aangegrepen en niet meer heb losgelaten, hoewel ik ook wel merkte dat het niet goed klikte... We zijn allebei heel open geweest en ik heb haar nog net niet verteld dat ik autisme heb. Afgezien van op internet (naïef misschien..) vertel ik dat mensen liever niet
Maar goed... Ik ben er blij mee dat ze dit zo eerlijk verteld heeft in plaats van gewoon maar niet meer op mijn mails te reageren, maar ik heb nu wel een sociaal contact minder
Ik heb naar aanleiding van de mailwisseling met haar besloten dat ik weer contact ga zoeken met een psychiater en dan wel het SARR. Eerst nog een huisarts in Rotterdam vinden die me een verwijzing wil geven. Die diagnose en aansluitende therapie is meer dan vier jaar geleden en ik heb het gevoel maar een beetje te dolen. Tijd voor wat duidelijkheid van een expert. Om te beginnen met een second opinion
Sorry, verkeerd verwoord, post aangepast.quote:Op maandag 21 juli 2008 22:09 schreef Troel het volgende:
Kan het over gaan? Waar kan ik me aanmelden daarvoor?
Ben ik nou echt de enige die zich afvraagt welk muziekinstrument je gekozen hebt?quote:Op zondag 20 juli 2008 00:53 schreef Maeghan het volgende:
Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee.
Het meeste hiervan is vrij herkenbaar, hoewel ik niet helemaal de weg kwijt ben. En Control Alt Delete? Ik hoop dat je dat niet figuurlijk bedoeltquote:Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven.
Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.
Oh ja, die. Ik weet wel een aantal opties voor mezelf over vijf jaar. De meest optimistische: als wetenschappelijk onderzoeker, of iets anders aan de universiteit. Wat minder optimistisch of juist realistischer: als vertaler of een ander niet al te goed verdienend baantje dat me wel voldoening geeft, maar toch ver onder mijn niveau ligt. Doemscenario: ingestort en ook aan de Wajong.quote:Op zondag 20 juli 2008 10:37 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Of je krijgt zo´n vraag waar zie jij jezelf over vijf jaar? Daar kan ik geen antwoord opgeven. Ik weet niet eens waar ik over een jaar ben laat staan vijf jaar.
Meen je dit?quote:
Ja en nee. Ik hecht niet makkelijk aan mensen, maar ik kan het wel. Ik heb toen ik op mezelf ging wonen me vrij makkelijk losgeweekt van mijn ouders en mijn zusje en ze hebben nog steeds meer behoefte aan contact met mij dan ik aan contact met hen. Desondanks houd ik wel van ze. Ik kan heel veel om iemand geven en ik ben loyaal. Met andermans verdriet kan ik slecht omgaan, maar het doet me zeker wat.quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Ik had zeker verder gekund. Ik denk alleen dat ik dan of niet zo ver was gekomen als ik nu ben, of dat ik er langer voor nodig had gehad. Tot de diagnose op mijn 16e was ik wel in contact geweest met hulpverleners, waaronder een psycholoog die autisme vermoedde, maar er was nog niets zeker. Ik ben naar de psychiater gegaan, omdat ik hulp wilde bij het maken van vrienden. De oorzaak waarom ik er zo slecht in was, de diagnose Asperger, kreeg ik er gratis bijquote:Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:
Konden jullie anders echt niet meer verder of heeft het door gepaste hulp jullie leven verbeterd?
Voor zo ver ik weet, gelden zowel slechte grove als fijne motoriek als kenmerken van autisme. Check, check... Ik heb ondanks Cesar therapie lang geleden eigenlijk pas dit jaar (bij zangles) geleerd hoe ik rechtop moet staan. Ik schijn heel raar te rennen en ik vind dit buitengewoon slopend (maar dat kan ook liggen aan mijn slechte conditiequote:Op zondag 20 juli 2008 18:15 schreef Innocence het volgende:
Schrik wel dat die belabberde motoriek van me ook een kenmerk is van autisme? Hoe zit dat precies?
Juist. Ik zei 'formuleren'. En no offense, maar als je denkt dat de suggestie in een spoiler dat je eigenlijk alleen maar vragen stelt over Wajong om geld te kunnen vangen iets positiefs toevoegt aan je post, heb je mijns inziens inderdaad problemen met formuleren..quote:Op maandag 21 juli 2008 13:12 schreef ScarFace- het volgende:
Black_Tulip: Ik heb geen problemen met formulieren en dit is serieus.
[..]
Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.
Dat is wel waar inderdaadquote:Op maandag 21 juli 2008 22:07 schreef Stupendous76 het volgende:
Natuurlijk niet leuk dat je een contact minder hebt, aan de andere kant ging dit wel op een nette manier (als je haar nog een keer tegenkomt kan je gewoon weer wat gaan drinken)
Ik dacht op mijn 16e dat ik al behoorlijk was aangepast, maar mijn psychiater prikte er zo doorheen. Ik denk dat het voor een deskundig oog nu nog wel te zien moet zijn dat ik niet helemaal 'normaal' ben. Of een psychiater nu weer de diagnose Asperger zou geven, daar ben ik dus wel benieuwd naarquote:Algemene vraag, meer aan iedereen:
Hoe lang is zo'n diagnose geldig?
-eidt-
Het beeld kan natuurlijk veranderen met de tijd. En als je je kan typerende gedrag kan aanpassen of camoufleren lijkt het er voor de buitenwereld sterk op dat je 'normaal' bent. Hoe gaat men daar mee om?
De laatste zin is een samenvattingquote:Op maandag 21 juli 2008 22:45 schreef Black_Tulip het volgende:
Oeps, beetje lang. Ik ben bereid op verzoek een samenvatting te geven
Maakt niet uit, ik snapte wel ongeveer wat je bedoelde. Ik weet niet of het echt veranderd, maar door verschillende mensen laten testen levert vaak al verschillende diagnoses op.quote:Op maandag 21 juli 2008 22:28 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Sorry, verkeerd verwoord, post aangepast.
Ik vind dit eigenlijk een misplaatste opmerkingquote:
Vreemd he, met al die autisten in dit topic.quote:Op dinsdag 22 juli 2008 07:58 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik vind dit eigenlijk een misplaatste opmerking
Autisten? Waar danquote:Op dinsdag 22 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Vreemd he, met al die autisten in dit topic.
Is het dan vreemd dat ik dat een misplaatste opmerking vind? Ik vind het niet echt netjes om als iemand toch best wel zijn ziel bloot legt en dat probeert af te sluiten met een opmerking, vervolgens van een ander te horen krijgt dat die opmerking de samenvatting is.quote:Op dinsdag 22 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Vreemd he, met al die autisten in dit topic.
Hetzelfde hier.quote:Op woensdag 23 juli 2008 01:43 schreef Tobz het volgende:
Op sociaal gebied vind ik alleen vriendschap moeilijk om te onderhouden en erg moeilijk om op te bouwen. Smalltalk kan ik maar moeilijk en op bijvoorbeeld feestjes voel me me altijd alsof ik achter een glazen muur sta. Dit allemaal kan ik wel accepteren als dat ik gewoon een beetje 'anders' ben. Alleen dat relaties helaas nooit verder komen dan een paar dates heb ik veel moeite om te accepteren.
Ik heb weinig problemen met ongepast gedrag, oogcontact of aangeraakt worden (zolang ze me niet proberen te omhelzen) en de typische 'emotieblindheid' beperkt zich tot de moeilijkere dingen zoals flirten en liegen.
Ja en nee. Men zegt dat het de toon is die de muziek maakt, maar autisten zijn er dus niet zo goed in om te zien hoe dat werkt. En toch kan ook een autist een opmerking prima misplaatst vinden.. Dat is eigenlijk wel een beetje apart.quote:Op dinsdag 22 juli 2008 23:15 schreef Troel het volgende:
Is het dan vreemd dat ik dat een misplaatste opmerking vind?
Nee, dat klopt. Ik las het iets anders dan jij overigens en ik stoorde me er verder niet aan. Ik dacht: "als jij denkt dat die laatste regel een adequate samenvatting is, dan kun je niet samenvatten". Wederom, om dat een mede-autist nou kwalijk te gaan nemen...quote:Ik vind het niet echt netjes om als iemand toch best wel zijn ziel bloot legt en dat probeert af te sluiten met een opmerking, vervolgens van een ander te horen krijgt dat die opmerking de samenvatting is.
Het kwam op mij over als iets van "ja, je kan een heleboel lullen, maar je hebt gelijk, je bent gewoon vreemd".
Verkeerde keelgat enzo, want dat was niet echt waar het bericht over ging...
Het is ook wel positief, maar het is geen samenvatting van wat ik verder had gezegd.quote:Op dinsdag 22 juli 2008 23:41 schreef MLI het volgende:
Ik vond het geen misplaatste opmerking maar dat is omdat voor mij 'voor de omgeving ben ik een tikkeltje vreemd' eigenlijk best positief is.
Dit is voor mij allemaal herkenbaar.quote:Op woensdag 23 juli 2008 01:43 schreef Tobz het volgende:
op bijvoorbeeld feestjes voel me me altijd alsof ik achter een glazen muur sta.
Maar ik heb verder weinig problemen met ongepast gedrag, oogcontact of aangeraakt worden (zolang halfvreemden me niet proberen te omhelzen) en de typische 'emotieblindheid' beperkt zich tot de moeilijkere dingen zoals liegen of flirten.
(en ik blink uit in obsessief trainen).
Ik kan dingen niet met 'mate' doen, niet m'n aandacht over meerdere dingen tegelijk verdelen.
Ik neem de topic-reeks door en kom deze post van jou tegenquote:Op dinsdag 22 juli 2008 07:55 schreef Troel het volgende:
[..]
Maakt niet uit, ik snapte wel ongeveer wat je bedoelde. Ik weet niet of het echt veranderd, maar door verschillende mensen laten testen levert vaak al verschillende diagnoses op.
Maar, is het een gen? Men 'ontdekt' regelmatig wel dingen, maar echt een verband of logica zit er niet in (ik krijg vaak de indruk dat men maar wat roept als ze een onbekend gen tegenkomen)quote:Op woensdag 23 juli 2008 14:31 schreef Re het volgende:
dat komt denk ik omdat het autisme gen nog niet is ontdekt dus dat er gewoon geen diagnose gedaan kan worden door te kijken naar DNA...
de tendens is om het toch vooral een genetische ziekte te laten zijn aan de hand vanbijv. tweelingen studies waarbij de kans 90% is als de ene autisme heeft de andere dat ook heeft. Er zijn ondertussen wel 25 genen onderzocht die er wat mee te maken zouden kunnen hebben maar daarmee wordt wel duidelijk dat het niet alleen genetisch is of iig zo complex en divers is dat ze nog wel een tijdje door kunnen blijven zoeken. Austisme wordt (als zijnde een PDD) een ontwikkelingsstoornis genoemd dus.quote:Op woensdag 23 juli 2008 16:01 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Maar, is het een gen? Men 'ontdekt' regelmatig wel dingen, maar echt een verband of logica zit er niet in (ik krijg vaak de indruk dat men maar wat roept als ze een onbekend gen tegenkomen)
Sowieso, wat is autisme? Een ziekte? Of een handicap? Een aandoening of verschijnsel? Is het iets wat op zich staat of een gevolg van iets?
Ik noem het veel liever een afwijking dan een stoornis of zelfs ziekte, maar ja, ik heb Asperger, geen klassiek autisme..quote:Op woensdag 23 juli 2008 16:39 schreef Oxymoron het volgende:
Ja ik zie het ook, als een ontwikkelingsstoornis.
Het woord stoornis, vind ik niet erg om te gebruiken. Ik wil het autisme, niet afdoen als een luxeprobleem of zomaar, als ''anders denkend''.
Het is echt een diepgaande (pervasieve) stoornis die in alle gebieden, van het leven te merken is.
Alsthans, bij mij.
UIteraard.quote:Op woensdag 23 juli 2008 18:53 schreef Re het volgende:
dat is natuurlijk ook een kwestie van de definitie van elk woord denk ik ziekte, aandoening stoornis, afwijking, ongemak.. USW
Ze zijn bot, ze lopen raar en als je dan nog twijfelt, vraag je gewoon of ze even iets voor je op willen schrijven.quote:
De laatste zin van BT was:quote:
Ik zag de logica er ook niet erg achter, maar snapte niet waarom sommige mensen het verkeerd opvattenquote:Op maandag 21 juli 2008 22:45 schreef Black_Tulip het volgende:
Oeps, beetje lang. Ik ben bereid op verzoek een samenvatting te geven
Soms gaat het goed, soms minder. Op het moment dat het bij mij niet meer gaat, dan gaat het ook écht niet meer. Veel mensen voelen zich weleens down natuurlijk, maar ik denk niet dat dat even intens is als bij mij. Ik kan nog steeds, met name in de winter, van een goed humeur in een dip zakken die misschien wel te kort is om depressie genoemd te mogen worden, maar die dusdanig intens is dat ik gewoon niet meer wil. Hoewel ik mezelf al jaren niet meer als depressief zie, heb ik nog wel dagen waarop ik lusteloos ben en echt echt echt niet meer uit bed wil komen, waarop ik mezelf naar m'n werk moet slepen alleen op pure wilskracht en de wetenschap dat ik er spijt van krijg als ik niet ga en ontslagen word (ook al denk ik stiekem 'nou en?'). Soms ben ik dan ook suicidaal. Met name op momenten dat er iets mis gaat en ik echt niet weet wat ik moet doen, bijvoorbeeld ruzie met m'n vriend, heb ik het gevoel dat ik nergens heen kan en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Dan denk ik er soms wel aan om gewoon met honderd tegen een muur of een betonnen pilaar aan te rijden. Maar meestal is het gewoon het lusteloze ongemakkelijke gevoel van 'werd ik maar dood wakker'. Niet dat ik het écht wil, maar ik weet dan gewoon niet meer wat ik anders kan doen. Verdriet doet op een gegeven moment fysiek pijn, dan kan ik gewoon haast niet meer.quote:Op maandag 21 juli 2008 22:41 schreef Black_Tulip het volgende:
Het meeste hiervan is vrij herkenbaar, hoewel ik niet helemaal de weg kwijt ben. En Control Alt Delete? Ik hoop dat je dat niet figuurlijk bedoelt![]()
Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.quote:Op woensdag 23 juli 2008 10:16 schreef wendytje het volgende:
Heeft het zin mijzelf te laten testen? Zou het eigenlijk wel fijn vinden als zou blijken dat het allemaal door "iets" is gekomen..... En hoe ga ik dan te werk?
OMG jouw signature!!!!!!!quote:Op woensdag 23 juli 2008 22:34 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.
Dat gevoel ken ik ook, inderdaad het idee: als ik er morgen niet meer ben, wat een zalige rust moet dat zijn. Geen geschreeuw, geen rottigheid (inderdaad zoals je al zegt: anderen doen elkaar wat en jij voelt je er naar bij), alleen nog maar de rust en vrede.quote:Op woensdag 23 juli 2008 21:07 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Soms gaat het goed, soms minder. Op het moment dat het bij mij niet meer gaat, dan gaat het ook écht niet meer. Veel mensen voelen zich weleens down natuurlijk, maar ik denk niet dat dat even intens is als bij mij. Ik kan nog steeds, met name in de winter, van een goed humeur in een dip zakken die misschien wel te kort is om depressie genoemd te mogen worden, maar die dusdanig intens is dat ik gewoon niet meer wil. Hoewel ik mezelf al jaren niet meer als depressief zie, heb ik nog wel dagen waarop ik lusteloos ben en echt echt echt niet meer uit bed wil komen, waarop ik mezelf naar m'n werk moet slepen alleen op pure wilskracht en de wetenschap dat ik er spijt van krijg als ik niet ga en ontslagen word (ook al denk ik stiekem 'nou en?'). Soms ben ik dan ook suicidaal. Met name op momenten dat er iets mis gaat en ik echt niet weet wat ik moet doen, bijvoorbeeld ruzie met m'n vriend, heb ik het gevoel dat ik nergens heen kan en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Dan denk ik er soms wel aan om gewoon met honderd tegen een muur of een betonnen pilaar aan te rijden. Maar meestal is het gewoon het lusteloze ongemakkelijke gevoel van 'werd ik maar dood wakker'. Niet dat ik het écht wil, maar ik weet dan gewoon niet meer wat ik anders kan doen. Verdriet doet op een gegeven moment fysiek pijn, dan kan ik gewoon haast niet meer.
Over het algemeen zijn m'n sombere buien beperkt tot de winter, dan heb ik misschien tussen de 3 en 5 slechte dagen, als ik een goede winter heb. In een slechte winter is het veel erger, maar na jarenlang ervaring kan ik er gelukkig steeds beter mee omgaan, de laatste jaren heb ik steeds betere winters.
Maar vooral ruzie is voor mij een groot probleem, daar kan ik helemaal niet tegen. Vroeger op school raakte ik soms al in paniek als de docent uitviel tegen een klasgenoot waar ik niks mee te maken had. Maar ook door mijn perfectionisme kan ik enorm in de put raken. Als ik voor mijn gevoel faal, als ik iets echt fout doe, iemand kwets terwijl ik dat helemaal niet wil, een domme fout op m'n werk maak, wat dan ook, dan voel ik me ondraaglijk waardeloos.
Je zei het-verboden-woord. Administratie. Dat heb ik mezelf ook opgelegd in mijn vakantie.quote:Op woensdag 23 juli 2008 23:08 schreef SHE het volgende:
De google-ads onder deze pagina zijn echt hilarisch.
En vandaag was ik menselijk en heb ik iets fantastisch ontdekt.
En Aoristus is wijs, lief en van mijn planeet en dat wist ik al, maar vind ik extra leuk om te zien in praktijk
Morgen mijn grote valkuil, hetgeen ik nog steeds niet onder de knie heb en waar ik hopeloos kinderachtig van word. Mijn administratie. Als kind was ik een cijfer goochelaar, nu ben ik er bang voor.
Onzin natuurlijk, inzake mind over matter.
Was ik maar autistisch, dan kon ik me er gewoon achter verschuilen
Umm.. Dat was je toch ook?quote:Op woensdag 23 juli 2008 23:08 schreef SHE het volgende:
Was ik maar autistisch, dan kon ik me er gewoon achter verschuilen
Eigenlijk ben ik voorstander van complete anarchie, maar ik kan niet tegen de chaos. Derhalve leg ik mij neer bij deze verplichting, die ik (serieus) tot in elke vezel van mijn wezen verafschuw.quote:Op woensdag 23 juli 2008 23:24 schreef Xennia het volgende:
[..]
Je zei het-verboden-woord. Administratie. Dat heb ik mezelf ook opgelegd in mijn vakantie.
Welke? Watte?quote:Op woensdag 23 juli 2008 23:20 schreef MLI het volgende:
Vandaag telefoon gehad, ik ben doorgestuurd naar een andere instelling. Daar naartoe gebeld, die gaan maandag de aanmeldingen bespreken om te zien wie er tijd voor heeft en dan word ik gebeld voor een afspraak.
Nu snap ik het niet meer hoor. Als SHE de boel zit voor te liegen, mag ze dat rustig zeggen.quote:
Maar sommige autisten snappen de grap nietquote:Op woensdag 23 juli 2008 23:56 schreef SHE het volgende:
@ BT: Sommige autisten zijn ook grappig. Of vinden zichzelf hilarisch.
Wat voor instelling eigenlijk en wat hebben ze te bieden?quote:Op woensdag 23 juli 2008 23:20 schreef MLI het volgende:
Vandaag telefoon gehad, ik ben doorgestuurd naar een andere instelling. Daar naartoe gebeld, die gaan maandag de aanmeldingen bespreken om te zien wie er tijd voor heeft en dan word ik gebeld voor een afspraak.
Vorige week gesprek gehad met sociaal werker, die heeft besproken in het team of ze bij het Centrum Geestelijke Gezondheid in hun instelling geen lichte stoornissen behandelen. De uitslag: MLI gaat naar een ander CGG in de buurt, daar heb ik dus naartoe gebeld. Ze gaan maandag de nieuwe aanmeldingen bespreken en dan kijken ze wie tijd heeft om met mij aan de slag te gaan. Dinsdag bellen ze me voor een afspraak.quote:
Dat is dus mijn vraag.... Wat gaat een diagnose nu met me doen? Trouwens een diagnose nu zou een heleboel dingen die ik nu vermoed, een plekje kunnen geven. Dus misschien toch wel goed voor me. Maar heeft het nog implicaties, bijvoorbeeld op m'n werk...quote:Op woensdag 23 juli 2008 22:34 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.
Dat ligt geheel aan jouw eigen instelling denk ik, en die klinkt positief. Ik denk dat het verkeerd zou kunnen gaan bij iemand die zijn/haar hele leven lang heeft geprobeerd zich zo normaal mogelijk te gedragen, carriere heeft opgebouwd, eigen huis, partner, kinderen, en die dan ineens op zijn/haar 40e of 50e door middel van een diagnose er ruw aan herinnerd wordt dat hij/zij "anders" is. Ja maar hoe dan?quote:Op donderdag 24 juli 2008 09:13 schreef wendytje het volgende:
[..]
Dat is dus mijn vraag.... Wat gaat een diagnose nu met me doen? Trouwens een diagnose nu zou een heleboel dingen die ik nu vermoed, een plekje kunnen geven. Dus misschien toch wel goed voor me. Maar heeft het nog implicaties, bijvoorbeeld op m'n werk...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |