PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 7

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:

[..]

Verdriet van anderen doet me wel wat, maar ik maak me meestal zo druk over de gepaste reactie, dat ik niet eens aan inleven toekom. Heb een vriendin die dat heerlijk vindt, vertelt me alles als eerste, omdat ik zo lekker nuchter reageer. Heerlijk, want dan hoef je ook minder moeite te doen om het anders te brengen, maar heb het idee dat ze me daarom waardeert om de verkeerde redenen. Ik bedoel het allemaal juist wél warm en behulpzaam, maar het komt er een beetje rot uit en dat is ontzettend frustrerend.

Nuchterheid herken ik ook. Gek genoeg.

quote:

Hetzelfde van die gepaste reactie geldt voor seks, zoals ook eerder hier al gezegd. Als ik eenmaal begin met piekeren, dan kan ik me er niet meer in verliezen. Ik moet een manier vinden om niet na te denken, drank en drugs zijn daar inderdaad een mooi middel voor. Al lukt het ondertussen ook vaak genoeg zonder hoor!

Dat herken ik.

quote:

Heb wel zoals andere vrouwen in dit topic juist veel foute one night stands gehad. Het is niet bedoeld als smoes, want ik heb nergens spijt van, maar gewoon omdat het zo makkelijk was. Als iedereen je 'raar' vindt en iemand waar je maar een keer naar knipoogt, vind je gelijk helemaal fantastisch, dan is dat een verademing. Je hoeft niets uit te leggen of te verantwoorden, het is toch maar voor een keer.
Denk dat ik altijd de meeste vrienden heb gemaakt, met jongens die me eigenlijk in bed wilden krijgen. Dat valt je achteraf pas op, want het zijn allemaal ook geen langdurige vriendschappen geweest.
Wat dat betreft hebben vrouwen het toch wat makkelijker

Heel herkenbaar. Al heb ik toch wel mannelijke vrienden die way back gaan. Maar je kent de regel, mannen zijn alleen bevriend met vrouwen die ze zouden doen als ze de kans krijgen.

Schrik wel dat die belabberde motoriek van me ook een kenmerk is van autisme? Hoe zit dat precies?

Heb namelijk jaren bij een therapeut gelopen, leren touwtjespringen, op rare wiebelbankjes moeten kleuren en meer rare oefeningen.
Dat was wel al snel verklaard met een te lage basisspierspanning. Doordat het blijkbaar zoveel meer moeite kost om m'n spieren te gebruiken, kan ik me slecht op twee inspannende dingen tegelijk concentreren. Daardoor ook altijd erg snel moe geweest en geen evenwicht gehad. Heb bijvoorbeeld pas op m'n 8e leren fietsen en ben zo ontzettend onhandig.
Maar wel toevallig dus...

[edit]Schrik me sowieso dood van die lijst met kenmerken van Asperger. (http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm)
Zit hier met kippenvel tot in m'n nek. Ben pas bij 57 het eerste punt tegengekomen dat niet klopt. Maar dat gebrek aan naiviteit is dan ook het enige.
Had stiekum juist gehoopt veel dingen tegen te komen die niet klopten

quote:

Op zondag 20 juli 2008 18:20 schreef Troel het volgende:

[..]

Kleine opmerking: ga niet zomaar op zijn lijst af Het zijn soms net horoscopen, het is voor iedereen van toepassing. Als je het gevoel hebt dat jij "anders" bent dan anderen, zorg dan voor een afspraak bij de huisarts en laat je doorverwijzen en laat er een professional naar kijken.

Dat van die horoscopen had ik zelf eerder ook al opgemerkt
Maar deze lijst was wel heel bizar. Aan de andere kant, misschien geldt 't wel voor iedereen die gewoon niet zo goed is in sociale contacten...

Weet niet of en hoe ik naar m'n huisarts moet stappen. Heb niet het idee dat ik 'echt' een probleem heb. Het is meer dat ik het mezelf vaak zo verdomde lastig maak.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 18:19 schreef Troel het volgende:

[..]

Geen idee hoe dat als baby was eigenlijk. [..]

Ik ook niet, heb namelijk m'n eerste paar jaar alleen maar op m'n kont gezeten. Volgens m'n moeder kon ze me gewoon op de bank neerzetten en dan zat ik een paar uur later nog uit het raam te kijken.
Heb ook nooit gekropen ofzo. Lekker rustig...

Sommige dingen uit verhalen over Asperger of autisme zijn trouwens wel heel grappig om te herkennen.Zeker als je geen flauw idee had dat andere mensen zulke dingen ook hebben.

quote:

Het tikken van een klok, het druppelen van water uit een defecte kraan, hoe stil ook, of het fladderen van een dwergvlieg kan zulke mensen tot razernij brengen.

Schaam me kapot, maar slaap al sinds we samenwonen met oordoppen in. Kan gewoon m'n eigen vriendje z'n ademhaling niet aan horen s'nachts. Ik word er zo ontzettend opgefokt van, terwijl ik 'm natuurlijk moeilijk kan vragen te stoppen met ademen...
Dit is een mooie oplossing, maar het blijft een beetje triest aandoen.

Wel fijn dat ik hier een beetje m'n verhaal kwijt kan. Laat het wel even weten als het irritant wordt of teveel offtopic gaat.
Ik ga misschien als het collegejaar weer begint, eens bij zo'n counsellor op school langs. Die weet vast vanalles over doorverwijzen etc.

[ Bericht 17% gewijzigd door Innocence op 20-07-2008 19:28:08 ]

Tvap.

`paytv

TerugVindPDD'er

quote:

Op zondag 20 juli 2008 19:58 schreef Troel het volgende:
Klopt, ik hoor overal het gezoem van klokken, het getik van de secondewijzer, noem maar op Zelfs als anderen het niet horen. Zelfs na zoveel jaar nog

Of het geluid van de televisie.. als die gewoon aan staat, maar zonder dat er echt geluid op is. Dat ruist ook zo verschrikkelijk. Of de verwarming, die maakt ook zo'n klere herrie.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 21:09 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Of het geluid van de televisie.. als die gewoon aan staat, maar zonder dat er echt geluid op is. Dat ruist ook zo verschrikkelijk. Of de verwarming, die maakt ook zo'n klere herrie.

Sowieso apparaten die op stand-by staan, dan hoor ik constant de voeding.

Of deze: !

Een één of ander apparaat dat muizen moet afschrikken door een ultrasoon geluid te maken, waardoor mensen het niet horen, maar dieren wel. Dan ben ik in een vorig leven zeker muis geweest, maar ik word helemaal gestoord van dat ding. Hij staat bij ons namelijk in de schuur...

Of als ze aan het heien zijn.. Of het nu 4 kilometer bij me vandaan is of 10 kilometer, daar word ik zo zenuwachtig van.

[ Bericht 10% gewijzigd door sander-3 op 20-07-2008 21:29:30 ]

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?

dat herken ik niet, dat van familie, die gehechtheid gaat bij sommigen in m'n familie zelfs na de dood verder eigenlijk, van vrienden weet ik niet want 'echte' vrienden heb ik nooit gehad

overigens ben ik in juni jl. pas gediagnosticeerd met autisme spectrum stoornis (getest op autistische stoornis), wat een eerdere diagnose gesteld in mijn vroege jeugd (in de jaren 80), wat neerkwam op sociale fobie/ontwijkende persoonlijkheidsstoornis teniet deed...

tvp

quote:

Op zondag 20 juli 2008 18:19 schreef Troel het volgende:

[..]

Ik heb dingen uit moeten scheuren, na moeten tekenen en inderdaad ook rare wiebelbankjes enzo moeten doen. Geen idee hoe dat als baby was eigenlijk. Bij mijn eigen zoontje (die ik dus heel nauwlettend in de gaten houd op dingen die ook maar iets in de richting van PDD wijzen) merk ik dat hij heel nauwkeurig met zijn vingertjes dingen probeert te pakken en dat het vaak ook lukt. Niks mis met zijn motoriek dus zou ik denken. Morgen op het consulatiebureau zal ik er wel meer over horen

Niks mis met zijn fijne motoriek. Grove motoriek is vaak een ander verhaal. Goed om hem nauwkeurig in de gaten te houden.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 23:58 schreef Troel het volgende:

[..]

Bij mij was het zowel fijn als grof volgens mij, want die dingetjes uitscheuren en natekenen was echt voor de fijne motoriek.

Vooralsnog lijkt Ruben de enige hier in huis te zijn die geen autistische stoornis heeft

Uit mijn hoofd is vooral grofmotorische onhandigheid een kenmerk van Asperger, maar het is alweer enige tijd geleden dat ik met mijn neus in de studieboeken zat.

Heeft je man ook aan autistische stoornis, dat wist ik niet?

Motoriek... vroeger had ik veel moeite met fietsen (toen ik nog klein was). Nu heb ik nergens problemen mee. Ik kan juist heel goed mijn evenwicht houden.

_tvp

Heeft iemand ervaring met een Wajong uitkering.
Pddnos en asperger kom je er dan voor in aanmerking?
Dit heb ik namelijk en ik heb geen zin om stapels formulieren in te vullen voor niets.
Al lees ik overal dat het hier juist voor is bedoelt en niet(meer)voor mensen die na hun vmbo/havo/vwo geen mbo/hbo gaan en kunnen doen.
Dit is ... procent van het minimumloon dus als ik full time ga werken na mn opleiding vervalt dit?
Hoop toch wel meer dan het minimum te gaan verdienen alleen het schijnt dat je nog een kleine korting ofzo kan hebben feitelijk niets wat je dan meer krijgt.
Heeft iemand hier ervaring mee?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 21 juli 2008 12:07 schreef Troel het volgende:
Als ik die spoiler zie dan gaan bij mij mjn nekharen overeind staan, sorry.
Of je ervoor in aanmerking komt hangt af van de mate waarin je last hebt van je stoornis. Maar hoezo PDD-Nos EN Asperger? Zijn dat de nieuwste diagnoses? Asperger kan toch enkel vastgesteld worden als er geen andere diagnose is?

PDD-NOS kan enkel worden vastgesteld worden als er geen andere diagnose is. NOS staat voor Not Otherwise Specified. Overigens vraag ik me af waarom ze PDD-NOS niet beter kunnen omschrijven dan gewoon als vergaarbak, omdat het lijkt alsof de meeste PDD-NOSsers moeite hebben met anger management en andere autisten niet, maar goed...

Verder geldt volgens mij voor heel veel stoornissen dat ze alleen kunnen worden vastgesteld als er geen ander vastgesteld is. PDD-NOS én Asperger hebben lijkt me onzin. Ik twijfel of Scarface problemen heeft met formuleren of dat hij gewoon maar een beetje zit te stoken

Ik zou nog veel meer willen zeggen als reactie op posts in dit topic, maar ik zit nu op mijn werk en ik heb nu wél wat te doen, dus ik ga maar weer aan de slag

quote:

Op maandag 21 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik zou nog veel meer willen zeggen als reactie op posts in dit topic, maar ik zit nu op mijn werk en ik heb nu wél wat te doen, dus ik ga maar weer aan de slag

quote:

Op maandag 21 juli 2008 12:07 schreef Troel het volgende:
Als ik die spoiler zie dan gaan bij mij mjn nekharen overeind staan, sorry.
Maar hoezo PDD-Nos EN Asperger? Zijn dat de nieuwste diagnoses? Asperger kan toch enkel vastgesteld worden als er geen andere diagnose is?

Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.
Pdd nos en asperger is beiden vastgesteld, door mensen die er verstand van hebben uiteraard.
Pddnos zal eerst vastgesteld zijn, daarna Asperger.
Ik ben met meerdere mensen in contact geweest en dit is natuurlijk maar een detail, laten we het maar op asperger houden.

Black_Tulip: Ik heb geen problemen met formulieren en dit is serieus.
Ik hoop eigenlijk op reacties van mensen met een Wajong uitkering, het meeste heb ik natuurlijk aan posts van mensen die ook studeren en wel een Wajong uitkering hebben die ook asperger hebben.
Ik hoop niet dat mensen denken dit is een grap of iets dergelijks en hierdoor niet reageren....
Dit is geen ONZ en dus zou je dat ook niet moeten verwachten.

quote:

Of je ervoor in aanmerking komt hangt af van de mate waarin je last hebt van je stoornis.

Lastig om van mezelf te zeggen.

Ik heb Wajong . De kueringen beschouw ik als hels.
Ondaks dat ik (klassiek) autisme heb, in een instelling woon etc., word ik nog steeds, om de paar jaar , herkeurd.
Alsof het over, zou gaan!!

Ik heb Wajong . De kueringen beschouw ik als hels.
Ondaks dat ik (klassiek) autisme heb, in een instelling woon etc., word ik nog steeds, om de paar jaar , herkeurd.
Alsof het over, zou gaan!!

Als je studeert krijg je toch stufi? Waarom dan ook nog een uitkering? En als je na je studie fulltime kunt werken, heb je al helemaal geen recht op een uitkering

Volgensmij is er wel extra stufi beschikbaar voor door 'ziekte' opgelopen studievertraging. Als student zou je dus beter in die hoek kunnen zoeken.

quote:

quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?

Vooral dat laatst ik lig vaak in bed te piekeren over mijn problemen. Of ik in staat ben om van iemand te houden dat weet ik eigenlijk ook. Wat is houden van eigenlijk?

quote:

quote:Op zondag 20 juli 2008 17:31 schreef Troel het volgende:
Wat ik het ergste vind:

Ik heb op een gymclubje gezeten voor kinderen met een motorische achterstand. Daar had ik het gevoel dat het allemaal wel meeviel als ik om me heen keek. Tijdens een opvoering voor de ouders zei de fysio die het clubje leidde dat je kon zien hoe goed de kinderen liepen. Goed was als de armen en de benen kruislings "liepen" (dus linkerarm, rechterbeen). Ik was de enige die zo liep en ook de enige die zo bleef lopen en ik weet nog dat ik dacht "jongens, horen jullie dat dan niet, ga toch anders lopen!"

Hetzelfde toen ik naar zo'n cursus ging voor communiceren. Heel fijn dat ik moet vragen waar de macaroni staat, maar daar heb ik geen moeite mee? Ik heb niets aan zo'n cursus. In tegenstelling tot iemand anders van de groep, die echt veel slechter was, maar dus niets heeft geleerd van de hele cursus, omdat de cursus voor twee mensen te simpel was en we dus heel leuke stukjes gingen opvoeren met heel veel extra onzin in plaats van alleen hetgeen we moesten doen

Wanneer komt er nou eens iets waarmee ik ECHT geholpen ben, waar ik ECHT wat aan heb en waar ik me ECHT beter door ga voelen.

Hier ben ik dus ook bang voor. Dat als ik die training gaan doen de specifieke problemen die ik heb niet ter spraken komen of dat het te snel gaat zodat ik het nog niet. Aangezien ik moeilijk kan aangeven wat mijn specifieke problemen zijn wordt dit nog lastig.

Verder heb ik bedacht dat toen ik kind was de focus vooral lag op mijn lichaamelijke problemen en niet mijn geestelijke problemen. Ik kreeg bijvoorbeeld logepedie en MRT. Maar het feit dat ik nauwelijks vrienden had en mijzelf steeds verder isoleerde werd over het hoofd gezien.

TVP

Goed. Ik ben nu gewoon weer thuis, dus tijd zat om weer hier te posten.

Vandaag kreeg ik een e-mail van een kennis van me dat ze liever niet meer met me wil afspreken, omdat de 'klik' er niet is en we toch niet echt vriendinnen zullen worden. Daar had ze verder ook wel goede redenen voor. Ze had het idee dat ik met haar afsprak uit een soort plichtsgevoel jegens haar. Ik heb haar uitgelegd dat het meer is omdat ik zodanig weinig sociale contacten heb dat ik toen ze voor de eerste keer voorstelde om eens wat te gaan drinken de kans met beide handen heb aangegrepen en niet meer heb losgelaten, hoewel ik ook wel merkte dat het niet goed klikte... We zijn allebei heel open geweest en ik heb haar nog net niet verteld dat ik autisme heb. Afgezien van op internet (naïef misschien..) vertel ik dat mensen liever niet

Maar goed... Ik ben er blij mee dat ze dit zo eerlijk verteld heeft in plaats van gewoon maar niet meer op mijn mails te reageren, maar ik heb nu wel een sociaal contact minder

Ik heb naar aanleiding van de mailwisseling met haar besloten dat ik weer contact ga zoeken met een psychiater en dan wel het SARR. Eerst nog een huisarts in Rotterdam vinden die me een verwijzing wil geven. Die diagnose en aansluitende therapie is meer dan vier jaar geleden en ik heb het gevoel maar een beetje te dolen. Tijd voor wat duidelijkheid van een expert. Om te beginnen met een second opinion

quote:

Op maandag 21 juli 2008 21:46 schreef Black_Tulip het volgende:
Goed. Ik ben nu gewoon weer thuis, dus tijd zat om weer hier te posten.

Vandaag kreeg ik een e-mail van een kennis van me dat ze liever niet meer met me wil afspreken, omdat de 'klik' er niet is en we toch niet echt vriendinnen zullen worden. Daar had ze verder ook wel goede redenen voor. Ze had het idee dat ik met haar afsprak uit een soort plichtsgevoel jegens haar. Ik heb haar uitgelegd dat het meer is omdat ik zodanig weinig sociale contacten heb dat ik toen ze voor de eerste keer voorstelde om eens wat te gaan drinken de kans met beide handen heb aangegrepen en niet meer heb losgelaten, hoewel ik ook wel merkte dat het niet goed klikte... We zijn allebei heel open geweest en ik heb haar nog net niet verteld dat ik autisme heb. Afgezien van op internet (naïef misschien..) vertel ik dat mensen liever niet

Maar goed... Ik ben er blij mee dat ze dit zo eerlijk verteld heeft in plaats van gewoon maar niet meer op mijn mails te reageren, maar ik heb nu wel een sociaal contact minder

Ik heb naar aanleiding van de mailwisseling met haar besloten dat ik weer contact ga zoeken met een psychiater en dan wel het SARR. Eerst nog een huisarts in Rotterdam vinden die me een verwijzing wil geven. Die diagnose en aansluitende therapie is meer dan vier jaar geleden en ik heb het gevoel maar een beetje te dolen. Tijd voor wat duidelijkheid van een expert. Om te beginnen met een second opinion

Natuurlijk niet leuk dat je een contact minder hebt, aan de andere kant ging dit wel op een nette manier (als je haar nog een keer tegenkomt kan je gewoon weer wat gaan drinken)

Algemene vraag, meer aan iedereen:
Hoe lang is zo'n diagnose geldig?
-eidt-
Het beeld kan natuurlijk veranderen met de tijd. En als je je kan typerende gedrag kan aanpassen of camoufleren lijkt het er voor de buitenwereld sterk op dat je 'normaal' bent. Hoe gaat men daar mee om?

[ Bericht 5% gewijzigd door Stupendous76 op 21-07-2008 22:28:39 ]

quote:

Op maandag 21 juli 2008 22:09 schreef Troel het volgende:
Kan het over gaan? Waar kan ik me aanmelden daarvoor?

Sorry, verkeerd verwoord, post aangepast.

Verder wilde ik in het wilde weg gaan reageren op quotes. Ik hoop dat er mensen bereid zijn om dit te lezen

quote:

Op zondag 20 juli 2008 00:53 schreef Maeghan het volgende:
Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee.

Ben ik nou echt de enige die zich afvraagt welk muziekinstrument je gekozen hebt?

quote:

Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven.

Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.

Het meeste hiervan is vrij herkenbaar, hoewel ik niet helemaal de weg kwijt ben. En Control Alt Delete? Ik hoop dat je dat niet figuurlijk bedoelt

quote:

Op zondag 20 juli 2008 10:37 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Of je krijgt zo´n vraag waar zie jij jezelf over vijf jaar? Daar kan ik geen antwoord opgeven. Ik weet niet eens waar ik over een jaar ben laat staan vijf jaar.

Oh ja, die. Ik weet wel een aantal opties voor mezelf over vijf jaar. De meest optimistische: als wetenschappelijk onderzoeker, of iets anders aan de universiteit. Wat minder optimistisch of juist realistischer: als vertaler of een ander niet al te goed verdienend baantje dat me wel voldoening geeft, maar toch ver onder mijn niveau ligt. Doemscenario: ingestort en ook aan de Wajong.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:11 schreef Ruzbeh het volgende:
Jazzballet... je ouders hebben smaak.

Meen je dit?

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?

Ja en nee. Ik hecht niet makkelijk aan mensen, maar ik kan het wel. Ik heb toen ik op mezelf ging wonen me vrij makkelijk losgeweekt van mijn ouders en mijn zusje en ze hebben nog steeds meer behoefte aan contact met mij dan ik aan contact met hen. Desondanks houd ik wel van ze. Ik kan heel veel om iemand geven en ik ben loyaal. Met andermans verdriet kan ik slecht omgaan, maar het doet me zeker wat.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 17:46 schreef Innocence het volgende:
Konden jullie anders echt niet meer verder of heeft het door gepaste hulp jullie leven verbeterd?

Ik had zeker verder gekund. Ik denk alleen dat ik dan of niet zo ver was gekomen als ik nu ben, of dat ik er langer voor nodig had gehad. Tot de diagnose op mijn 16e was ik wel in contact geweest met hulpverleners, waaronder een psycholoog die autisme vermoedde, maar er was nog niets zeker. Ik ben naar de psychiater gegaan, omdat ik hulp wilde bij het maken van vrienden. De oorzaak waarom ik er zo slecht in was, de diagnose Asperger, kreeg ik er gratis bij En nog vrij vlot ook. Daar voelde ik me eerst niet goed over. Ik vroeg me af of het dan zo duidelijk te zien was dat ik anders was Voor hem wel. Toch is hij degene geweest die me heeft laten zien dat er dingen aan mij zijn waar ik trots op kan zijn. Mede dankzij hem heb ik meer zelfvertrouwen gekregen. Hij is echter ook degene geweest die me toen ik hem na de therapie nog een paar keer belde heel neerbuigend toesprak, dus hem hoef ik niet meer te spreken of te zien.

Echt goede vrienden heb ik dus nog steeds niet, maar ik ga het niet opgeven om ze te krijgen.

Ik heb een tijd lang het stickertje niet willen accepteren, totdat het tot me doordrong dat het een deel van wie ik ben toch treffend omschreef. Bovendien kan ik niet ontkennen dat ik als kind duidelijk autistisch was. Het heeft nu vooral nut als verklaring voor mijn verleden. Wat ik er nu mee moet, weet ik niet goed. Als ik weer eens ergens tegenaan bots en mensen vragen zich af wat er aan de hand is, probeer ik het uit te leggen met dat ik wat 'vreemde' karaktertrekjes heb en dat lukt me meestal vrij aardig. Ik wil geen moment de suggestie wekken dat mensen mij moeten behandelen als een autist. Ik heb namelijk geen vertrouwen in het vermogen van mijn medemens om in te schatten hoe ze me dan zouden moeten behandelen. Ik heb liever dat ze me gewoon leren kennen zoals ik ben (met alle autistische trekjes) en op basis daarvan bepalen hoe ze met mij omgaan.

quote:

Op zondag 20 juli 2008 18:15 schreef Innocence het volgende:
Schrik wel dat die belabberde motoriek van me ook een kenmerk is van autisme? Hoe zit dat precies?

Voor zo ver ik weet, gelden zowel slechte grove als fijne motoriek als kenmerken van autisme. Check, check... Ik heb ondanks Cesar therapie lang geleden eigenlijk pas dit jaar (bij zangles) geleerd hoe ik rechtop moet staan. Ik schijn heel raar te rennen en ik vind dit buitengewoon slopend (maar dat kan ook liggen aan mijn slechte conditie ). Mijn bewegingen zijn over het algemeen houterig, bij tijd en wijle ongecoördineerd. Ik kan afdrogen zonder dingen te laten vallen, maar er zijn wel eens wat dingen gesneuveld (maar goed, bij wie niet he..) Wat betreft fijne motoriek: opmerkingen over mijn slechte handschrift zijn niet van de lucht. Ik heb ze allemaal wel eens gehoord. De laatste vond ik wel leuk: mijn vriend suggereerde dat het SARR naast mijn handschrift op het aanmeldingsformulier geen verdere indicatie nodig zou hebben om autisme te vermoeden Verder voelde ik als kind al feilloos aan dat ik een ramp zou zijn in techniek. Mij moet je ook niet laten klussen.

quote:

Op maandag 21 juli 2008 13:12 schreef ScarFace- het volgende:
Black_Tulip: Ik heb geen problemen met formulieren en dit is serieus.

[..]

Van die spoiler tja om het geheel wat positiever over te laten komen heb ik dat erbij gezet.

Juist. Ik zei 'formuleren'. En no offense, maar als je denkt dat de suggestie in een spoiler dat je eigenlijk alleen maar vragen stelt over Wajong om geld te kunnen vangen iets positiefs toevoegt aan je post, heb je mijns inziens inderdaad problemen met formuleren..

quote:

Op maandag 21 juli 2008 22:07 schreef Stupendous76 het volgende:
Natuurlijk niet leuk dat je een contact minder hebt, aan de andere kant ging dit wel op een nette manier (als je haar nog een keer tegenkomt kan je gewoon weer wat gaan drinken)

Dat is wel waar inderdaad En daar ben ik ook wel blij mee.

quote:

Algemene vraag, meer aan iedereen:
Hoe lang is zo'n diagnose geldig?
-eidt-
Het beeld kan natuurlijk veranderen met de tijd. En als je je kan typerende gedrag kan aanpassen of camoufleren lijkt het er voor de buitenwereld sterk op dat je 'normaal' bent. Hoe gaat men daar mee om?

Ik dacht op mijn 16e dat ik al behoorlijk was aangepast, maar mijn psychiater prikte er zo doorheen. Ik denk dat het voor een deskundig oog nu nog wel te zien moet zijn dat ik niet helemaal 'normaal' ben. Of een psychiater nu weer de diagnose Asperger zou geven, daar ben ik dus wel benieuwd naar

_{Ik heb eigenlijk nog geen idee wat ik ga doen als ik bij die second opinion te horen krijg dat het een waanidee is dat ik Asperger zou hebben}

Verder ben ik voor het overgrote deel van mijn buitenwereld hoogstens een tikkeltje vreemd en dat wil ik graag zo houden

Oeps, beetje lang. Ik ben bereid op verzoek een samenvatting te geven

quote:

Op maandag 21 juli 2008 22:45 schreef Black_Tulip het volgende:
Oeps, beetje lang. Ik ben bereid op verzoek een samenvatting te geven

De laatste zin is een samenvatting

[ Bericht 11% gewijzigd door ScarFace- op 21-07-2008 23:10:05 ]

quote:

Op maandag 21 juli 2008 23:02 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

De laatste zin is een samenvatting

Ik vind van niet eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 07:58 schreef Troel het volgende:

[..]

Ik vind dit eigenlijk een misplaatste opmerking

Vreemd he, met al die autisten in dit topic.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 12:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Vreemd he, met al die autisten in dit topic.

Autisten? Waar dan

Wat zijn dat autisten? Hoe herken ik die?

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 18:40 schreef Juup© het volgende:
Wat zijn dat autisten? Hoe herken ik die?

Met een beetje inlevingsvermogen moet dat wel lukken. Oh, wacht

Ik vond het geen misplaatste opmerking maar dat is omdat voor mij 'voor de omgeving ben ik een tikkeltje vreemd' eigenlijk best positief is.

Nog zo'n twee weken en dan wordt ik eindelijk getest voor ASD.

Ik hoop alleen dat ze me niet met een kluitje in het riet gaan sturen omdat ik niet van alle symptomen even veel last heb (zeker als ik hier lees hoe erg sommige mensen ermee worstelen).

Op sociaal gebied vind ik alleen vriendschap moeilijk om te onderhouden en erg moeilijk om op te bouwen. Smalltalk kan ik maar moeilijk en op bijvoorbeeld feestjes voel me me altijd alsof ik achter een glazen muur sta. Dit allemaal kan ik wel accepteren onder het motto dat ik gewoon een beetje 'anders' ben. Behalve wanneer, ongeacht hoe goed het klikte in het begin, iedere 'relatie' eindigt na slechts een paar dates.

Maar ik heb verder weinig problemen met ongepast gedrag, oogcontact of aangeraakt worden (zolang halfvreemden me niet proberen te omhelzen) en de typische 'emotieblindheid' beperkt zich tot de moeilijkere dingen zoals liegen of flirten.

De motorische storingen die veel mensen hier vermelden heb ik ook duidelijk minder last van dan wat ik hier lees. Ik ben niet onhandig, ik ben goed in vechtsport en ik was heel erg goed in stuntskaten. Maar waarschijnlijk omdat ik op m'n 5e al begon met Judo en omdat ik altijd goed ben geweest in het analyseren van bewegingen en deze met m'n gedachten aan te sturen (en ik blink uit in obsessief trainen). Ik val alleen echt door de mand wanneer het gaan om bijvoorbeeld 'balgevoel' of hard rennen.

Oh en dansen natuurlijk, maar dat komt deels omdat ik niet op die manier op muziek reageer (ik wordt er automatisch juist meer introvert van) en misschien omdat 'ontspannen' en 'laten gaan' extra moeilijk is door veel vechtsport. Ik heb dit wel meer gehoord van mijn wat fanatiekere trainingsmaatjes die voor zover ik weet verder nergens last van hebben: de meeste hebben bakken met vrienden en een leuke vriendin!

Ik ben me ervan bewust dat ik het hiermee overigens waarschijnlijk beter doe dan een hoop mensen met ASD (zeker als ik de verhalen hier lees).

Bij mij zijn het echter de obsessies die aan de ene kant een spoor van vernieling in m'n leven achterlaten. En aan de andere kant die nodig zijn om nog enigzins te kunnen functioneren en ernstige depressiviteit op afstand te houden. Ik kan dingen niet met 'mate' doen, niet m'n aandacht over meerdere dingen tegelijk verdelen. Ik kan me alleen voor dingen motiveren die me interesseren en als ik eenmaal iets 'doorheb' of 'kan' interesseert het me vaak niet meer.

Kan de rest hier juist weer beter mee omgaan dan mij dat lukt of vinden ze hun sociale problemen gewoon vervelender?

[ Bericht 4% gewijzigd door Tobz op 23-07-2008 02:17:12 ]

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 01:43 schreef Tobz het volgende:
Op sociaal gebied vind ik alleen vriendschap moeilijk om te onderhouden en erg moeilijk om op te bouwen. Smalltalk kan ik maar moeilijk en op bijvoorbeeld feestjes voel me me altijd alsof ik achter een glazen muur sta. Dit allemaal kan ik wel accepteren als dat ik gewoon een beetje 'anders' ben. Alleen dat relaties helaas nooit verder komen dan een paar dates heb ik veel moeite om te accepteren.

Ik heb weinig problemen met ongepast gedrag, oogcontact of aangeraakt worden (zolang ze me niet proberen te omhelzen) en de typische 'emotieblindheid' beperkt zich tot de moeilijkere dingen zoals flirten en liegen.

Hetzelfde hier.

Mijn zoon (5) heeft (twee weken geleden) diagnose asperger gekregen. Ik ben de klok gaan luiden, omdat ik hem dezelfde kant op zag gaan als mijzelf. Heb als kind een hele moeilijke tijd gehad op school (pesten ed). Was niet uit op diagnose, maar vooral hulp voor kind dat in de knoop zit.

Heeft het zin mijzelf te laten testen? Zou het eigenlijk wel fijn vinden als zou blijken dat het allemaal door "iets" is gekomen..... En hoe ga ik dan te werk?

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 23:15 schreef Troel het volgende:
Is het dan vreemd dat ik dat een misplaatste opmerking vind?

Ja en nee. Men zegt dat het de toon is die de muziek maakt, maar autisten zijn er dus niet zo goed in om te zien hoe dat werkt. En toch kan ook een autist een opmerking prima misplaatst vinden.. Dat is eigenlijk wel een beetje apart.

quote:

Ik vind het niet echt netjes om als iemand toch best wel zijn ziel bloot legt en dat probeert af te sluiten met een opmerking, vervolgens van een ander te horen krijgt dat die opmerking de samenvatting is.
Het kwam op mij over als iets van "ja, je kan een heleboel lullen, maar je hebt gelijk, je bent gewoon vreemd".

Verkeerde keelgat enzo, want dat was niet echt waar het bericht over ging...

Nee, dat klopt. Ik las het iets anders dan jij overigens en ik stoorde me er verder niet aan. Ik dacht: "als jij denkt dat die laatste regel een adequate samenvatting is, dan kun je niet samenvatten". Wederom, om dat een mede-autist nou kwalijk te gaan nemen...

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 23:41 schreef MLI het volgende:
Ik vond het geen misplaatste opmerking maar dat is omdat voor mij 'voor de omgeving ben ik een tikkeltje vreemd' eigenlijk best positief is.

Het is ook wel positief, maar het is geen samenvatting van wat ik verder had gezegd.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 01:43 schreef Tobz het volgende:
op bijvoorbeeld feestjes voel me me altijd alsof ik achter een glazen muur sta.

Maar ik heb verder weinig problemen met ongepast gedrag, oogcontact of aangeraakt worden (zolang halfvreemden me niet proberen te omhelzen) en de typische 'emotieblindheid' beperkt zich tot de moeilijkere dingen zoals liegen of flirten.

(en ik blink uit in obsessief trainen).

Ik kan dingen niet met 'mate' doen, niet m'n aandacht over meerdere dingen tegelijk verdelen.

Dit is voor mij allemaal herkenbaar.

Ik kan me verliezen in dingen waar ik goed in ben of veel waardering voor krijg. Mijn obsessies zijn vrijwel zonder uitzondering dingen die ik goed kan of waar ik veel vanaf weet. Als ik ergens niet goed in ben, vind ik het al gauw een stuk minder leuk en heb ik ook geen enkele behoefte om moeite te doen om daar beter in te worden. Het gevolg is dat ik moeite heb om plezier te halen uit een in principe leuke bezigheid waar ik mezelf niet in zie verbeteren. Ik vond debatteren leuk, maar na heel lang op een matig niveau te blijven steken, ging ik er steeds minder vaak naar toe. Ik had het erover met wat andere debatleden en die opperden dat ik bang was voor kritiek. Ik weet niet of dat het is. Het maakt me niet zoveel uit om beoordeeld te worden. Erger vind ik het gevoel afgewezen te worden en mijn eigen idee dat ik tekortschiet. Dat laatste is misschien nog wel het ergste. Ik kan erg kritisch zijn over mezelf.

Volgens mij heb ik ongeveer even last van Asperger als jij, dus relatief weinig.**** Daarentegen kan ik niet zeggen ooit ernstig depressief te zijn geweest (al ben ik regelmatig vrij somber) en ik kan ook niet zeggen dat mijn obsessies een spoor van vernieling in mijn leven hebben achtergelaten.

*** Je was nog niet gediagnosticeerd. Als ik het zo zie, wordt dat waarschijnlijk de diagnose, maar het woord is natuurlijk aan de psychiater

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 07:55 schreef Troel het volgende:

[..]

Maakt niet uit, ik snapte wel ongeveer wat je bedoelde. Ik weet niet of het echt veranderd, maar door verschillende mensen laten testen levert vaak al verschillende diagnoses op.

Ik neem de topic-reeks door en kom deze post van jou tegen :

Ik heb trouwens ook nog nooit gehoord van mensen die over een autistische stoornis zijn heengegroeid? En je hebt het over dat chronosomen (je zult wel chromosomen bedoelen) onderzocht zijn en dat daaruit gebleken is dat je geen autisme hebt? Ik ben heel erg benieuwd waar je dat hebt laten doen dan en hoelang geleden

dat komt denk ik omdat het autisme gen nog niet is ontdekt dus dat er gewoon geen diagnose gedaan kan worden door te kijken naar DNA...

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 14:31 schreef Re het volgende:
dat komt denk ik omdat het autisme gen nog niet is ontdekt dus dat er gewoon geen diagnose gedaan kan worden door te kijken naar DNA...

Maar, is het een gen? Men 'ontdekt' regelmatig wel dingen, maar echt een verband of logica zit er niet in (ik krijg vaak de indruk dat men maar wat roept als ze een onbekend gen tegenkomen)
Sowieso, wat is autisme? Een ziekte? Of een handicap? Een aandoening of verschijnsel? Is het iets wat op zich staat of een gevolg van iets?

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 16:01 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Maar, is het een gen? Men 'ontdekt' regelmatig wel dingen, maar echt een verband of logica zit er niet in (ik krijg vaak de indruk dat men maar wat roept als ze een onbekend gen tegenkomen)
Sowieso, wat is autisme? Een ziekte? Of een handicap? Een aandoening of verschijnsel? Is het iets wat op zich staat of een gevolg van iets?

de tendens is om het toch vooral een genetische ziekte te laten zijn aan de hand vanbijv. tweelingen studies waarbij de kans 90% is als de ene autisme heeft de andere dat ook heeft. Er zijn ondertussen wel 25 genen onderzocht die er wat mee te maken zouden kunnen hebben maar daarmee wordt wel duidelijk dat het niet alleen genetisch is of iig zo complex en divers is dat ze nog wel een tijdje door kunnen blijven zoeken. Austisme wordt (als zijnde een PDD) een ontwikkelingsstoornis genoemd dus.

Ja ik zie het ook, als een ontwikkelingsstoornis.
Het woord stoornis, vind ik niet erg om te gebruiken. Ik wil het autisme, niet afdoen als een luxeprobleem of zomaar, als ''anders denkend''.
Het is echt een diepgaande (pervasieve) stoornis die in alle gebieden, van het leven te merken is.

Alsthans, bij mij.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 16:39 schreef Oxymoron het volgende:
Ja ik zie het ook, als een ontwikkelingsstoornis.
Het woord stoornis, vind ik niet erg om te gebruiken. Ik wil het autisme, niet afdoen als een luxeprobleem of zomaar, als ''anders denkend''.
Het is echt een diepgaande (pervasieve) stoornis die in alle gebieden, van het leven te merken is.

Alsthans, bij mij.

Ik noem het veel liever een afwijking dan een stoornis of zelfs ziekte, maar ja, ik heb Asperger, geen klassiek autisme..

dat is natuurlijk ook een kwestie van de definitie van elk woord denk ik ziekte, aandoening stoornis, afwijking, ongemak.. USW

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 18:53 schreef Re het volgende:
dat is natuurlijk ook een kwestie van de definitie van elk woord denk ik ziekte, aandoening stoornis, afwijking, ongemak.. USW

UIteraard.

Wat is USW?

und so weiter

quote:

Op dinsdag 22 juli 2008 18:40 schreef Juup© het volgende:
Wat zijn dat autisten? Hoe herken ik die?

Ze zijn bot, ze lopen raar en als je dan nog twijfelt, vraag je gewoon of ze even iets voor je op willen schrijven.

Jullie denken anders dan ik...
Ik las:

quote:

Op maandag 21 juli 2008 23:02 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

De laatste zin is een samenvatting

De laatste zin van BT was:

quote:

Op maandag 21 juli 2008 22:45 schreef Black_Tulip het volgende:
Oeps, beetje lang. Ik ben bereid op verzoek een samenvatting te geven

Ik zag de logica er ook niet erg achter, maar snapte niet waarom sommige mensen het verkeerd opvatten

[ Bericht 51% gewijzigd door Maeghan op 23-07-2008 20:54:36 ]

quote:

Op maandag 21 juli 2008 22:41 schreef Black_Tulip het volgende:

Het meeste hiervan is vrij herkenbaar, hoewel ik niet helemaal de weg kwijt ben. En Control Alt Delete? Ik hoop dat je dat niet figuurlijk bedoelt

Soms gaat het goed, soms minder. Op het moment dat het bij mij niet meer gaat, dan gaat het ook écht niet meer. Veel mensen voelen zich weleens down natuurlijk, maar ik denk niet dat dat even intens is als bij mij. Ik kan nog steeds, met name in de winter, van een goed humeur in een dip zakken die misschien wel te kort is om depressie genoemd te mogen worden, maar die dusdanig intens is dat ik gewoon niet meer wil. Hoewel ik mezelf al jaren niet meer als depressief zie, heb ik nog wel dagen waarop ik lusteloos ben en echt echt echt niet meer uit bed wil komen, waarop ik mezelf naar m'n werk moet slepen alleen op pure wilskracht en de wetenschap dat ik er spijt van krijg als ik niet ga en ontslagen word (ook al denk ik stiekem 'nou en?'). Soms ben ik dan ook suicidaal. Met name op momenten dat er iets mis gaat en ik echt niet weet wat ik moet doen, bijvoorbeeld ruzie met m'n vriend, heb ik het gevoel dat ik nergens heen kan en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Dan denk ik er soms wel aan om gewoon met honderd tegen een muur of een betonnen pilaar aan te rijden. Maar meestal is het gewoon het lusteloze ongemakkelijke gevoel van 'werd ik maar dood wakker'. Niet dat ik het écht wil, maar ik weet dan gewoon niet meer wat ik anders kan doen. Verdriet doet op een gegeven moment fysiek pijn, dan kan ik gewoon haast niet meer.

Over het algemeen zijn m'n sombere buien beperkt tot de winter, dan heb ik misschien tussen de 3 en 5 slechte dagen, als ik een goede winter heb. In een slechte winter is het veel erger, maar na jarenlang ervaring kan ik er gelukkig steeds beter mee omgaan, de laatste jaren heb ik steeds betere winters.
Maar vooral ruzie is voor mij een groot probleem, daar kan ik helemaal niet tegen. Vroeger op school raakte ik soms al in paniek als de docent uitviel tegen een klasgenoot waar ik niks mee te maken had. Maar ook door mijn perfectionisme kan ik enorm in de put raken. Als ik voor mijn gevoel faal, als ik iets echt fout doe, iemand kwets terwijl ik dat helemaal niet wil, een domme fout op m'n werk maak, wat dan ook, dan voel ik me ondraaglijk waardeloos.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 10:16 schreef wendytje het volgende:
Heeft het zin mijzelf te laten testen? Zou het eigenlijk wel fijn vinden als zou blijken dat het allemaal door "iets" is gekomen..... En hoe ga ik dan te werk?

Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 22:34 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.

_{OMG jouw signature!!!!!!!}

De google-ads onder deze pagina zijn echt hilarisch.

En vandaag was ik menselijk en heb ik iets fantastisch ontdekt.
_{En Aoristus is wijs, lief en van mijn planeet en dat wist ik al, maar vind ik extra leuk om te zien in praktijk}

Morgen mijn grote valkuil, hetgeen ik nog steeds niet onder de knie heb en waar ik hopeloos kinderachtig van word. Mijn administratie. Als kind was ik een cijfer goochelaar, nu ben ik er bang voor.
Onzin natuurlijk, inzake mind over matter.

Was ik maar autistisch, dan kon ik me er gewoon achter verschuilen

Vandaag telefoon gehad, ik ben doorgestuurd naar een andere instelling. Daar naartoe gebeld, die gaan maandag de aanmeldingen bespreken om te zien wie er tijd voor heeft en dan word ik gebeld voor een afspraak.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 21:07 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Soms gaat het goed, soms minder. Op het moment dat het bij mij niet meer gaat, dan gaat het ook écht niet meer. Veel mensen voelen zich weleens down natuurlijk, maar ik denk niet dat dat even intens is als bij mij. Ik kan nog steeds, met name in de winter, van een goed humeur in een dip zakken die misschien wel te kort is om depressie genoemd te mogen worden, maar die dusdanig intens is dat ik gewoon niet meer wil. Hoewel ik mezelf al jaren niet meer als depressief zie, heb ik nog wel dagen waarop ik lusteloos ben en echt echt echt niet meer uit bed wil komen, waarop ik mezelf naar m'n werk moet slepen alleen op pure wilskracht en de wetenschap dat ik er spijt van krijg als ik niet ga en ontslagen word (ook al denk ik stiekem 'nou en?'). Soms ben ik dan ook suicidaal. Met name op momenten dat er iets mis gaat en ik echt niet weet wat ik moet doen, bijvoorbeeld ruzie met m'n vriend, heb ik het gevoel dat ik nergens heen kan en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Dan denk ik er soms wel aan om gewoon met honderd tegen een muur of een betonnen pilaar aan te rijden. Maar meestal is het gewoon het lusteloze ongemakkelijke gevoel van 'werd ik maar dood wakker'. Niet dat ik het écht wil, maar ik weet dan gewoon niet meer wat ik anders kan doen. Verdriet doet op een gegeven moment fysiek pijn, dan kan ik gewoon haast niet meer.

Over het algemeen zijn m'n sombere buien beperkt tot de winter, dan heb ik misschien tussen de 3 en 5 slechte dagen, als ik een goede winter heb. In een slechte winter is het veel erger, maar na jarenlang ervaring kan ik er gelukkig steeds beter mee omgaan, de laatste jaren heb ik steeds betere winters.
Maar vooral ruzie is voor mij een groot probleem, daar kan ik helemaal niet tegen. Vroeger op school raakte ik soms al in paniek als de docent uitviel tegen een klasgenoot waar ik niks mee te maken had. Maar ook door mijn perfectionisme kan ik enorm in de put raken. Als ik voor mijn gevoel faal, als ik iets echt fout doe, iemand kwets terwijl ik dat helemaal niet wil, een domme fout op m'n werk maak, wat dan ook, dan voel ik me ondraaglijk waardeloos.

Dat gevoel ken ik ook, inderdaad het idee: als ik er morgen niet meer ben, wat een zalige rust moet dat zijn. Geen geschreeuw, geen rottigheid (inderdaad zoals je al zegt: anderen doen elkaar wat en jij voelt je er naar bij), alleen nog maar de rust en vrede.
Maar goed, zonder donkerte geen licht, zonder somberheid geen vrolijkheid. Dat je als autist gestraft/gezegend bent om dat in zowat de meest pure vorm te moeten ervaren, als 'normale mensen' dat gewoon eens een keer konden meemaken...

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:08 schreef SHE het volgende:
De google-ads onder deze pagina zijn echt hilarisch.

En vandaag was ik menselijk en heb ik iets fantastisch ontdekt.
_{En Aoristus is wijs, lief en van mijn planeet en dat wist ik al, maar vind ik extra leuk om te zien in praktijk}

Morgen mijn grote valkuil, hetgeen ik nog steeds niet onder de knie heb en waar ik hopeloos kinderachtig van word. Mijn administratie. Als kind was ik een cijfer goochelaar, nu ben ik er bang voor.
Onzin natuurlijk, inzake mind over matter.

Was ik maar autistisch, dan kon ik me er gewoon achter verschuilen

Je zei het-verboden-woord. Administratie. Dat heb ik mezelf ook opgelegd in mijn vakantie.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:08 schreef SHE het volgende:
Was ik maar autistisch, dan kon ik me er gewoon achter verschuilen

Umm.. Dat was je toch ook?

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 22:51 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

_{OMG jouw signature!!!!!!!}

Cool he?

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:31 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Umm.. Dat was je toch ook?

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:24 schreef Xennia het volgende:

[..]

Je zei het-verboden-woord. Administratie. Dat heb ik mezelf ook opgelegd in mijn vakantie.

Eigenlijk ben ik voorstander van complete anarchie, maar ik kan niet tegen de chaos. Derhalve leg ik mij neer bij deze verplichting, die ik (serieus) tot in elke vezel van mijn wezen verafschuw.

De mongool hier twee straten verderop zet ik nog weleens in om mijn paperassen van nietjes te voorzien. Hij vindt het fantastisch. Die administratie. Hij wilde later ook 'papier-organisator' worden.
Ik hoop het vurig , want ik heb zo'n 'papier-organisator' nodig.

Enfin, er zijn ergere dingen.


@ BT: Sommige autisten zijn ook grappig. Of vinden zichzelf hilarisch.

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:20 schreef MLI het volgende:
Vandaag telefoon gehad, ik ben doorgestuurd naar een andere instelling. Daar naartoe gebeld, die gaan maandag de aanmeldingen bespreken om te zien wie er tijd voor heeft en dan word ik gebeld voor een afspraak.

Welke? Watte?

Ja, welterusten he!

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:36 schreef Xennia het volgende:

[..]

Nu snap ik het niet meer hoor. Als SHE de boel zit voor te liegen, mag ze dat rustig zeggen.

_{En natuurlijk houd ik het voor mogelijk dat ze gewoon maar wat zit te geinen en toch autistisch is, maar ik ben even de kluts kwijt.}

Edit: Ok, ik snap het. Laat maar. En nee, ik vond het niet grappig. En ja, ik heb heus wel humor (om maar even de standaardopmerking voor te zijn van mensen die beweren dat je geen humor hebt omdat je hún grapjes niet leuk vindt)

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:56 schreef SHE het volgende:
@ BT: Sommige autisten zijn ook grappig. Of vinden zichzelf hilarisch.

Maar sommige autisten snappen de grap niet

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 23:20 schreef MLI het volgende:
Vandaag telefoon gehad, ik ben doorgestuurd naar een andere instelling. Daar naartoe gebeld, die gaan maandag de aanmeldingen bespreken om te zien wie er tijd voor heeft en dan word ik gebeld voor een afspraak.

Wat voor instelling eigenlijk en wat hebben ze te bieden?

Juist daarom is het grappig.

_{vind ik dan}

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 00:00 schreef SHE het volgende:

[..]

Welke? Watte?

Vorige week gesprek gehad met sociaal werker, die heeft besproken in het team of ze bij het Centrum Geestelijke Gezondheid in hun instelling geen lichte stoornissen behandelen. De uitslag: MLI gaat naar een ander CGG in de buurt, daar heb ik dus naartoe gebeld. Ze gaan maandag de nieuwe aanmeldingen bespreken en dan kijken ze wie tijd heeft om met mij aan de slag te gaan. Dinsdag bellen ze me voor een afspraak.

En over het hele centrum is bijna niets op internet te vinden. Mijn gevoel zegt dat ik met een psycholoog te maken ga krijgen. Ik moest erbij vermelden dat ze contact op moesten nemen met die sociaal werker voor meer details.

Geestelijke gezondheidszorg steekt nogal anders in elkaar hier in België trouwens. Hier heb je nog niet te maken met alle fusies van alle kleinere instellingen. Die zijn er al bijna niet meer in Nederland. Het enige dat ik weet van CGG is dat het heel laagdrempelig is, dat het overal diensten heeft in België die allemaal vrij zelfstandig lijken te werken. Ik moest de naam van de collega die op nog geen 500 meter afstand werkt, dus spellen. Voor zover ik het kan doorzien is het eerder de naam, waarmee aangegeven wordt dat het door de overheid gefinancierd wordt. Je moet bijvoorbeeld alleen maar stickers meenemen van de verzekering (vignetten) en dan hoef je niet te betalen.

Vind ik trouwens super aan wonen in een ander land, dat soort dingen doorgronden. Ook zoiets opvallends, er zijn hier iets van 4 verschillende diensten die ambulancedienst doen.

In Belgie schijnt de service een stuk beter te zijn dan Nederland

Ik ben er vrij content mee.

Artsen nemen je hier veel serieuzer. Op het lokale kantoor van de ziektenkostenverzekering ken ik ze alledrie persoonlijk. Groot nadeel van gezondheidszorg, voorbeeldje: CGG heeft geen fatsoenlijke website, er is alleen een adres en telefoonnummer op te vinden . Er is vanuit de zorgsector zelf weinig informatie beschikbaar. De hulp is er volop (vrijwel kosteloos en door heel België verspreid) maar je moet er wel zelf naar zoeken en eigenlijk gebeurt het meeste hier nog op basis van aanraden door kennissen/vrienden. Daarmee dat de échte psychopaten hier wel gewoon op straat lopen.

Blaat

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 01:07 schreef Juup© het volgende:
Blaat

True. Je bent blauw!

quote:

Op woensdag 23 juli 2008 22:34 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik zou het alleen doen als je weet dat de diagnose niet je hele leven om ver gaat gooien. Ik vermoed dat mijn vader ook Asperger heeft, maar het zou voor zijn leven echt geen verbetering zijn als hij een diagnose kreeg.

Dat is dus mijn vraag.... Wat gaat een diagnose nu met me doen? Trouwens een diagnose nu zou een heleboel dingen die ik nu vermoed, een plekje kunnen geven. Dus misschien toch wel goed voor me. Maar heeft het nog implicaties, bijvoorbeeld op m'n werk...

Ik heb idd ook de neiging met iedereen mee te praten, maar ben me er steeds meer bewust van en kan mijzelf stoppen daarin.
Een collega van mij noemt me al steeds autie....
Ben jij blij dat je een diagnose hebt, Troel? Heb je die als kind, of later gekregen?
Ik denk dat ik gewoon heel blij zou worden als ik weet waardoor ik anders (niet slechter gelukkig)functioneer.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 09:13 schreef wendytje het volgende:

[..]

Dat is dus mijn vraag.... Wat gaat een diagnose nu met me doen? Trouwens een diagnose nu zou een heleboel dingen die ik nu vermoed, een plekje kunnen geven. Dus misschien toch wel goed voor me. Maar heeft het nog implicaties, bijvoorbeeld op m'n werk...

Dat ligt geheel aan jouw eigen instelling denk ik, en die klinkt positief. Ik denk dat het verkeerd zou kunnen gaan bij iemand die zijn/haar hele leven lang heeft geprobeerd zich zo normaal mogelijk te gedragen, carriere heeft opgebouwd, eigen huis, partner, kinderen, en die dan ineens op zijn/haar 40e of 50e door middel van een diagnose er ruw aan herinnerd wordt dat hij/zij "anders" is. Ja maar hoe dan?

Er hoeft wat betreft je levensinvulling helemaal niks te veranderen. Als je wil, houd je het gewoon geheim. Geen haan die er naar kraait.

Gaan jullie (ook) naar een georganiseerde autisme-vakantie?
Ik wel. Heb nu, de papieren gekregen waar de lijst op staat wat je, mee moet nemen. En dat is heel wat! Gelukkig brengen mijn ouders me, met de auto zodat ik zelfs mijn mooie, nieuwe boek mee kan nemen (Grote Bosatlas, wilde ik graag kopen en vandaag gedaan!).

En waar ga je naar toe op vakantie?

En de BosAtlas ... da's een mooi boekwerk , en zwaar ook

Ik ga naar Noord Brabant.

quote:

Op donderdag 24 juli 2008 01:36 schreef MLI het volgende:

[..]

True. Je bent blauw!

Nee mijn username is blauw van kleur