Oke, je bent bevallen.... en dan? Wie bel je wel, wie niet?

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:22 schreef bixister het volgende:

[..]

dan had ze dat 'verlossende belletje' dus gewoon nog niet moeten krijgen.

hier kwamen ze ook zo snel mogelijk, ik vond 't heerlijk. ik weet niet eens meer of ik al wel of niet gedouched was.

Nouja, mijn ouders zijn ook gelijk gebeld dat ze er was. Ze zaten toch in spanning omdat ze wisten dat we naar het ziekenhuis waren. Ik vond het ook lullig om ze in spanning te laten zitten. Je zou bij volwassen mensen gewoon verwachten dat als je iets met ze afspreekt er ook rekening mee gehouden wordt.

_{net zoals dat ze nu elke keer zonder bellen voor de deur staat, omdat ze "toch in de buurt was", terwijl ik haar met klem heb verzocht eerst naar mijn mobiel te bellen omdat ik vaak overdag slaap moet inhalen .}

Mijn ouders, zus met man en kind en mijn schoonouders en schoonzusje waren er allemaal anderhalf uur na de bevalling ofzoiets en ze zijn een half uurtje gebleven geloof ik. Echt maar heel kort.
Doordat we in het ziekenhuis bleven heel de dag is er alleen 's middags nog even 1 vriendinnetje langs geweest en de rest van de speciale vrienden kwamen de dag erna, en de overige visite in de dagen daarna.

Ik zou het de volgende keer precies weer zo doen geloof ik.
Nou ja... vwb het bezoek dan.

[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 08-04-2008 22:41:37 ]

TT verduidelijkt.

Ik was mijn telefoon vergeten, dus mijn ouders wisten het pas toen we terug thuis kwamen.
Omdat het al redelijk laat was en er twee kleine kinderen bij hun wonen zijn ze pas de volgende dag langs geweest.
Mijn schoonouders zijn dezelfde avond nog komen kijken, maar waren ook heel snel weer weg.
Later in de week zijn ze wat langer op bezoek geweest;

Ik bel lekker niemand. Gewoon lekker even rust nemen als gezin.
Als dat kind 1 jaar oud is dan mogen er wat mensen langskomen, mits ze speelgoed meenemen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 21:54 schreef Leah het volgende:
Even nuanceren . Opa's en Oma's dus. Dat je de rest een poosje laat wachten lijkt me helemaal goed, als jij dat graag wilt, maar mijn ervaring is toch wel dat ook de grootouders redelijk gestressed zijn of alles wel goed gaat, is gegaan, en je bent, lijkt me, ook heel benieuwd naar het kind van je kind...

Laat het me nou net voornamelijk om hen gaan! Maar dat komt ook vooral door ervaringen in de vorige zwangerschap en de eerste reacties op deze zwangerschap. Daar ligt bij mij een hoop oud zeer wat nu weer (hormonen!) steeds feller omhoog komt. ^{Ik heb bij mijn vorige zwangerschap wekenlang in het ziekenhuis gelegen met heftige bloedingen. Ik lag daar grotendeels van de tijd alleen op een kamer en werd zwaar depressief uit angst voor het leven van mijn kindje en dat van mijzelf. Mijn enige lichtpuntje op zo'n dag (domweg afwachten) was de komst van mijn zoontje (van toen ruim een jaar oud). Mijn ouders wonen ver weg maar waren zo lief om doordeweeks in ons huis te komen om op Randy te passen (waar ik natuurlijk blij mee was, tot...), maar kwamen toen met de -voor mij- keiharde mededeling dat ze geen zin hadden om nog iedere dag met hem naar me toe te reizen als ik er nog langer zoou liggen! Alsof het een hotel was waar ik voor gekozen had te verblijven. Het was nog geen kwartier rijden en ik snapte niet dat ze niet eens uit zichzelf iedere dag even bij me wilden komen als ze toch zo vlakbij waren en ik zowat gek werd van angst. Maar dan ook nog even mijn kind bij me weghouden. Ik dacht dat ik gek werd. Mijn schoonmoeder is in al die weken in totaal 1 keer geweest en dan ook nog op verzoek van mijn man om Randy even bij me te brengen. Lekker geïnteresseerd dus, schoonpa is uberhaupt niet geweest. Toen ik vertelde zwanger te zijn van dit Ukkie, herhaalden mijn ouders de mededeling dat als ik in het ziekenhuis zou belanden dat ze dan niet dagelijks met de kinderen op en neer zouden rijden. Met mijn schoonloeder kreeg ik ronduit ruzie op een dagje uit toen ze -toen mijn man even weg was- erover begon dat ik dom was weer een kind te willen en dat het toch weer op ziekenhuis uit zou draaien. Ze wilde onze kinderen daarom nu alvast af en toe een dag in huis zodat ze konden wennen! Over mijn lijk dus!}
Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Bedankt Bass-Miss, goeie tip! *Schrapt telefoon van checklist ziekenhuiskoffer!*

pfff mammietje, dat is ook wel echt een klote situatie...
Wat verschrikkelijk!!

Hier 's nachts na de geboorte opa's oma's en ooms en tantes gebeld. En wat goede vrienden gesmst..
De volgende ochtend werk van beide gebeld, en het neer zetten in je msn naam werkt over het algemeen ook heeeeeeeeeel snel om het mensen te laten weten die je niet zozeer persoonlijk acuut wilt bellen, maar van wie je het wel leuk vind als ze het snel weten.

De dag van de geboorte 's middags volgens goed (schoon)familie gebruik het hele huis vol bezoek gehad... Ouders, schoonouders, broers, zussen, super trotse voor het eerst overgrootoma

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:46 schreef Mammietje het volgende:


Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Kan wel hoor . Om een uurtje of 22 bevallen, en dan de volgende morgen bellen, "Joh, het was al laat, ik dacht, dan bel ik ze wakker .

Met jouw verhaal erbij kan ik me best voorstellen dat je er zo over denkt hoor, het is ook weer voor iedereen anders.

Mijn moeder en haar partner zouden er eigenlijk bij zijn, maar waren naar huis gegaan om een paar uurtjes slaap te pikken, toen we belden dat er zometeen geperst ging worden zijn ze nog even de honden gaan uitlaten en uiteindelijk dus te laat gekomen
We hebben toen gelijk mijn vader en schoonmoeder gebeld om te laten weten dat er een gezond jongetje was, en binnen een uur stonden we op de verpleegafdeling met 13 mensen om mijn bed. Ik heb Lucas net na de bevalling bij me gehad om te voeden, en de eerstvolgende keer dat ik hem daarna kon vasthouden was drie uur later toen de verpleegster het bezoek weg stuurde.
Snap best dat men enthousiast was, eerste kleinkind, eerste neefje dus mijn wens om eerst effe bij te mogen komen heb ik van te voren al opzij geschoven. Deze keer is het de tweede en vind ik dat ik best mijn zin ene beetje mag doordrijven.
(groot) ouders en zussen worden na de bevalling gebeld om te zeggen dat alles goed gegaan is, wanneer we thuis komen zal schoonma of mijn zus er nog zijn, gezien een van de twee op Lucas past, dus die kan dan effe kort gluren, mijn vader en zijn vriendin mogen als ze echt echt graag willen 's avonds of de volgende dag (afhankelijk van tijdstip bevalling/thuiskomst) ook komen, al weet ik dat zij geen bezwaar hebben als ik aangeef liever even tijd voor onszelf te willen, zijn vriendin heeft ook drie kinderen op de wereld gezet en heeft er verbazend veel begrip voor
Mijn moeder komt vanuit Londen, dus die komt zowiezo pas later.

Wij geven ook opeeht geboortekaartje aan dat iedereen op het welkomstfeestje van harte welkom is.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:19 schreef Leah het volgende:
[..]

Ik heb het al eens eerder gepost, maar moet je je voorstellen dat jouw kind net een kind gekregen heeft. Zou je het dan helemaal prima vinden als je pas na een dag of wat even langs mocht komen?

Zou ik idd helemaal prima vinden, zo'n bevalling is best zwaar werk, voor papa, mama EN baby, en een nieuw gezin is flink wennen, als ze hulp nodig hebben zal ik beschikbaar zijn maar ik ga me niet op lopen dringen.

Mijn moeder stond al klaar toen ik weer terug kwam uit de OK met mijn dochter. Mijn man had haar gebeld dat het een keizersnede ging worden en dat ze dus oma zou zijn binnen een half uur. Haha ze wist niet hoe snel ze bij me moest zijn (normaal red je het op dat tijdstip echt niet om zo snel van haar woonplaats naar de mijne te komen).
Ik vond het erg fijn dat mijn moeder er was met mijn stiefvader. Mijn schoonouders kwamen direct daarna.

We hebben eigenlijk iedereen gebeld, broers, zussen, goede vrienden, etc. De rest hoorde het wel via, via of met de kaartjes.

Bijna mijn hele schoonfamilie was mee in het bevallingsavontuur. Ze kwamen, samen met mijn ouders die vanwege mijn moeders ziekte weer weg moesten, en bleven net zolang tot mijn dochter werd geboren uren later Ze zijn zelfs mee gereden van het ene naar het andere ziekenhuis midden in de nacht.
Hilarische toestanden, maar ik had er absoluut geen problemen mee. Beide moeders de deur uit gestuurd zodra het te heftig werd met de weeën en pas na de bevalling kwam het hele zootje binnen. Eigenlijk voelde dat heel warm en goed. Echt heel bijzonder!

En geloof mij, ik heb een echte schoonloeder normaal gesproken

Verder hebben we gelijk iedereen gebeld en mochten ze ook langs komen. Geweldig toch om je kind aan iedereen te laten zien en je verhaal kwijt te kunnen, iedere dag maar weer Zou het zo weer over doen!

Voortboordurend op de post uit het Z&G topic. Vraag aan degenen waarbij opa's, oma's, tantes en ooms zsm kwamen kijken:

Zijn jullie dan ook op een christelijke tijd om het zo te zeggen bevallen?

Noah is vrijdagavond kwart over 9 geboren, tussen de gebroken vliezen en geboorte zat 24 uur, en heb ik de hele nacht niet geslapen. Hoewel ik hyper was na al die stofjes die vrijkomen, was ik echt doodop. Ik heb mijn ouders wel meteen gebeld (MIcha had ze al eerder gebeld, toen ik nog laaaaang bezig was), maar ze zijn de volgende dag 'pas' langs gekomen. De ouders van Micha waren er zelfs pas zondag. Zondag mocht ik ook naar huis, Noah nog niet, en schoonouders waren zelfs verontwaardigd dat ik niet mee ging naar het ziekenhuis, terwijl ik echt doodop was van de bevalling, 3× bezoek op zaterdag en tussendoor nog proberen Noah uit de tiet te laten drinken en kolven om de productie überhaupt op gang te brengen. Dáár was ik dus weer verontwaardig over, dat zij alles weer om hun lieten draaien


De volgende keer wil ik niet dat mijn en micha's ouders het al weten terwijl ik nog bezig ben. Ik had er vantevoren niet echt over nagedacht, Micha en ik hadden het er ook niet over gehad, en het liep gewoon zo. Tijdens de bevalling had ik echt wel wat anders aan m'n hoofd dan me daar druk om te maken en vond het dus ook helemaal niet erg. Maar achteraf, als ik die verhalen van m'n moeder hoor, vind ik het heel rot dat zij zich zolang zorgen hebben gemaakt omdat het allemaal langer duurde dan we allemaal zo naïef hadden gedacht, en Micha ze maar heel af en toe op de hoogte bracht.

Ik weet ook nog dat ik na de bevalling in mn uppie lag te wachten om gewassen te worden ofzow, weet niet meer precies. Ze waren nog met Noah bezig in een andere kamer, en Micha was bij hem. En toen kwam en verpleegster of iets zeggen dat een nicht mij had gebeld. Naar het ziekenhuis dus. Ik vond het toen wel grappig eigenlijk (heerlijk die natuurlijke drugs ). En het is echt een leuke vrouw, maar ik heb amper contact met haar, en dat verloopt eigenlijk altijd van mijn moeder. Niet iemand wie je als één van de eersten op de hoogte brengt dus. Mijn moeder zal dat wel verteld hebben. Ik vind het niet echt erg, maar is wel ook weer iets wat een volgende keer echt liever niet hoeft.

Dan kijken we daar anders tegen aan . @FoN

Ik vind het nogal een verschil zoals jouw eerste "begroet" is, en die van mij indertijd, dus dat maakt ws ook dat ik er helemaal geen aversie tegen had/heb.
Ik heb ook niet gebeld dat er geperst ging worden bv. Zou ik persoonlijk ook niemand aanraden.
Ik heb zelfs niet gebeld dat de bevalling begonnen was. Bij nr twee hebben we een buurvrouw ingeschakeld om op Freek te passen, en pas mijn ouders gebeld toen het feest echt door leek te gaan (zij zouden op Freek passen, de dagen na de geboorte ).
Afgezien van het oppassen hebben we echt pas gebeld toen wij de beschuit met muizen al achter de kiezen hadden.

Het leuke is wel dat mijn vriendin die in Spanje woont beide keren in NL was toen mijn kinderen geboren werden (en ze kwamen allebei te vroeg, dus het was niet de planning).
Heerlijk vond ik dat, dat ze er was. Maar ook weer iemand waar tegen ik met een gerust hart kon zeggen dat ze weg moest wezen ( en dat heb ik dus niet hoeven zeggen, ik was veel te blij dat ze er was.).

Oh crap. Als ik van de 2e lig te bevallen moet Noah natuurlijk ergens heen. Voor mij vanzelfsprekend is dat mijn ouders en/of zus. So much voor het niet vertellen voordat ie er daadwerkelijk is

Mijn moeder en schoonmoeder zaten bij de 1ste in de huiskamer, dat zal bij de 2de ook zo zijn als het goed is.
Ik riep ze ook meteen toen de kleine eruit was en mijn moeder heeft zelfs de navelstreng mogen doorknippen, dit vond ze geweldig!

Daarna zijn meteen de opa's,mijn broer, zwager, schoonzussen en mijn beste vriendin gebeld, die zijn ook zo snel als ze konden komen kijken, ik vond dat zelf heel fijn ondanks dat ik bekaf was van de bevalling (die duurde 30 uur).

De rest is gewoon in de dagen erna gekomen.

bij de 2de wil ik het weer zo doen.

Mammietje, wat een verhaal.

Toen ik ging bevallen woonde ik nog bij mijn ouders. Zij moesten mij toen naar het ziekenhuis rijden. Bij mijn vriend precies hetzelfde, zijn broertje moest hem naar het ziekenhuis brengen. Daardoor wist al snel de hele familie dat ik lag te bevallen. Schoonmoeder is toen nog speciaal naar het ziekenhuis toe gekomen (zo'n 50km rijden), want die vond het allemaal toch wat spannend.
Uiteindelijk ook veel te veel drukte aan mijn bed, iedereen kwam nog even succes wensen. Dat zou ik in het vervolg toch niet willen. Ze mogen best weten dat de kleine eraan komt, maar ze hoeven echt niet speciaal te komen, want ik zou ze niet bij de bevalling willen hebben.
Ik heb uiteindelijk een KS gehad waardoor ik Damian maar 5 minuten gezien heb en daarna een uur of 3 weg van hem geweest ben. In die tijd bleek mijn schoonmoeder al langs geweest te zijn, maar die heeft Damian gelukkig nog niet mogen zien toen.
Uiteindelijk heeft de familie hem pas in de avond kunnen zien, terwijl ik om 9 uur 's ochtends bevallen was. Ik vond het heerlijk, zoveel tijd alleen en op dat moment had ik dat ook echt nodig. Ik denk dat ik dat in het vervolg weer zou willen. Gewoon even de tijd hebben om bij te komen en om je baby eens goed te bekijken. Daarna is de familie aan de beurt.
Ik heb zelf niemand gebeld, mijn vriend heeft de familie/vrienden gebeld en verder heb ik veel mensen een sms gestuurd omdat ik veel te emotioneel en moe was om te bellen.

Mijn moeder kwam al halverwege de dag langs en heb ik weer naar huis getuurd. nadat Emma geboren is hebben we mijn moeder en de ouders van Mike gebeld. Ook zijn broer en (mijn) vriendin. Mijnzusje was met haar vriend bij mijn moeder.
In mijn verhaal over de bevalling staat dat binnen een uur na de bevalling(19.01 uur) de kamer gevuld was met mensen en met liefde. Alleen mijn zusje heeft Emma even vastgehouden omdat ik in de veronderstelling was dat ze niet heel snel weer zou komen (woont niet bij ons in de buurt).

Nog geen uur later was iedereen weer weg en ben ik onder de douche gegaan.

Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:37 schreef Jelief het volgende:
Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

Niet helemaal ontopic, maar wel heel nieuwsgierig wat je dan anders zou willen en waarom?
Voor mij zijn de trotse foto's van mijn ouders en overgrootoma met Pepijn de dag van zijn geboorte enkele van de meest waardevolle foto's. Ik zou dat bij een volgend kind ook echt niet willen missen. En ze dat momentje met hun nieuwe kleinkind ook echt niet willen onthouden. (hele zware bevallingen, vacuumpomp en baby's met hersenschuddingen daargelaten)

ow dat is simpel, niemand van de fam wist dat er wat aan de hand was, en ook die dag hebben wij het alleen hier op fok bekend gemaakt dat het begonnen was.
Na de bevalling, hebben we mijn schoonouders, mijn pa, en een goede vriend van ons gebeld dat de kleine geboren was.

De fam zagen we pas de andere dag, en de dag daarna pas de schoonouders

Jeetje, als ik dit zo allemaal lees komt er echt vanalles op je af tijdens die momenten En ik kan me goed voorstellen dat wanneer je net bevallen bent, het bijzonder uitputtend is om al die mensen (pratend/lachend) rond je bent te hebben staan. Ik ben de dag na de bevalling van mijn schoonzus pas met mijn vriend (en trotse oom ) op bezoek gegaan en kon toen ook wel merken dat ze nog erg moe was en het veel energie kostte.
Bevallen is blijkbaar topzwaar

Bij de eerste lag ik al een aantal weken in het ziekenhuis en ben ik ingeleid.
De bevalling duurde 36 uur en ik was behoorlijk van de wereld toen.
Mijn broer woont drie uur hier vandaag dus hij was gebeld en was ook al een tijdje in het ziekenhuis.
Ouders en schoonouders waren er volgens mij ook wel snel na de geboorte (waren ook op de hoogte omdat ik was ingeleid en aangezien het zo ontieglijk lang duurde zijn ze na het telefoontje volgens mij meteen de auto ingesprongen).

Ik kan het me helaas niet goed meer herinneren. Het was allemaal te heftig. Mijn kind moest nog 5 dagen naar neonatologie, ik moest ook nog blijven en die dagen zijn eigenlijk ook in een waas voorbij gegaan. Mijn beste vriendin is in het ziekenhuis langs geweest maar de rest pas toen we thuis waren.

Bij de tweede liep het een stuk soepeler.
Ik kreeg (onsluitings)weeen 's nachts om 2.30. We hebben mijn ouders gebeld en zij hebben de oudste opgehaald. Drie uur later werd nummer twee geboren (in het ziekenhuis)
We hebben direct gebeld maar gevraagd of ze even een uurtje wilde wachten. Daar hebben ze zich netjes aan gehouden en samen met onze oudste hebben ze kennis gemaakt met onze nieuwe wereldburger.
Om 10.00 waren we weer thuis en hebben ze ons verder met rust gelaten.

helemaal perfect dus

De oudste is om 6 uur `s morgens geboren, een uur na de bevalling hebben we ouders en schoonouders gebeld..die binnen een half uur aan het bed stonden.
De middelste is half acht `s avonds geboren..in ons enthousiasme hebben we direct gebeld..zodoende zat de serre al vol wachtende mensen toen ik nog gewassen en aangekleed moest worden
Jongste is 6 uur geboren, etenstijd, en we hebben na ruim een uur gebeld naar ouders en schoonouders. Ze kwamen nog een uur later dus we hebben echt lekker de tijd geha met z`n vijven.
Ik heb aan niemand verteld dat ik bezig was en had er, behalve de kinderen bij het laatste stuk, verder niemand bij willen hebben. Ik vond het al jammer dat de vk er bij was eigenlijk

Het voordeel van lezen in OUD is toch wel dat je zoveel verschillende verhalen hoort en je realiseert hoe het voor een ander kan zijn, zwanger worden/zijn, bevallen, opvoeden.

Ik vind, hoewel ik het nu ik de verhalen lees en de achterliggende gevoelens ontdek wel kan begrijpen, dat de manier waarop soms gesproken wordt over de mensen die snel na de bevalling ter plekke zijn niet altijd even aardig is. En ik geloof zeker wel dat er gevallen zijn waarin dat gerechtvaardigd is. Van de andere kant: het is natuurlijk ook enthousiasme, meeleven, blij zijn voor je kind/zus.

Ik ga het bij mijn zusje nog even navragen hoe zij het heeft ervaren, maar toen de eerste kwam, heeft ze ons (mijn moeder en mij) gebeld dat de vliezen waren gebroken, 's avonds om een uur of 12. Wij hebben dat voor kennisgeving aangenomen, zijn gaan slapen en zouden wel gebeld worden als het kindje geboren was. Om 7 uur 'ochtends kreeg ik dat telefoontje, waarna we in de auto zijn gestapt en naar hun gereden zijn (50 km ofzo). Mijn zusje was uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen en nog niet thuis. Wij hebben toen wat boodschappen voor ze gedaan en het huis versierd. Rond een uur of 10 volgens mij kwamen ze thuis, met kind. Intussen waren natuurlijk de ouders van mijn schoonzusje er ook. Allemaal even de baby bewonderd, even gepraat over hoe het is gegaan en toen zijn we weer vertrokken.

Misschien dat mijn zusje het ook achteraf erg druk heeft gevonden, dat ga ik ook zeker navragen. Punt is dat het echt geen kwestie is van geen rekening willen houden met de verse ouders. Hooguit een kwestie van in je enthousiasme niet goed genoeg nadenken. Mij lijkt het dus ook dat als je dit soort dingen bespreekbaar maakt, je veel narigheid kunt voorkomen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:11 schreef texelonia het volgende:
Voortboordurend op de post uit het Z&G topic. Vraag aan degenen waarbij opa's, oma's, tantes en ooms zsm kwamen kijken:

Zijn jullie dan ook op een christelijke tijd om het zo te zeggen bevallen?

Ik ben om half 6 bevallen en heb volgens mij om half 7 of zo gebeld.
En toen in de tijd tussen dat en tot ze kwamen heb ik wat vrienden gebeld en gesms't.
Ik had me idd ook wel voorgenomen om pas tegen de ochtend te bellen als het bijv. om 3 uur gebeurd zou zijn. Vond mijn zus raar, maar ik vond dat wel meevallen.

Oh, en vwb vasthouden, wij hadden 'het geluk' dat Sasha zijn sleutelbeentje had gebroken dus hij heeft de eerste 2 weken sowieso bij niemand gelegen behalve papa, mama en de kraamhulp.
Volgende keer hoeft dat wmb niet zo lang, maar de eerste paar uur na de bevalling is het wel 'handjes op de rug, alleen kijken'.
Het is idd heftig genoeg voor zo'n kleintje.

Bij de eerste is mn moeder er bij geweest, Peet had haar gebeld midden in de nacht toen ik stond te vloeken en te tieren. HEt was niet gepland, maar hij wist niet wat ie met me aan moest Mijn schoonouders zijn na de bevalling gebeld, maar die hadden geen tijd en kwamen 's avonds. Toen was mijn broer al geweest en nog wat aanwaaiend volk. Ze is 's morgens rond 12 uur geboren, maar om 21:30 kwam mn laatste schoonzus nog even binnenrennen om te kijken.

Bij de tweede was iedereen van familie al gebeld omdat het een hele toestand was. Mn oudste schoonzus stond 's morgens vroeg bij het ziekenhuis met mn nichtje om René op te vangen en mijn ouders zijn na een belletje van ons dat ik naar Amsterdam moest meteen naar Amsterdam gegaan. Daar zijn ze tot even voor de bevalling gebleven met René en een paar uur later toen bleek dat het niet goed ging weer terug gekomen. Mijn schoonouders zaten in Duitsland en zijn ook meteen terug gekomen, samen met mijn oudste schoonzus zijn ze ook naar het ziekenhuis gekomen. en de volgende dag weer. Mijn ouders overigens ook.

Bij nummer 3 heeft Peet gebeld tijdens de bevalling, omdat ze van 'ver' moeten komen en toch héél graag 's avonds wilde komen als het er was. Eigenlijk wilde ze pas in de auto stappen als Cas er was, maar ze vonden het te spannend allemaal. Toen mijn moeder mij weer hoorde mopperen op de achtergrond zijn ze maar in de auto gestapt

Wij hebben bij beide bevallingen niemand gebeld dat ik bezig was. Bij Merlijn wisten ze wel dat ik in het ziekenhuis was omdat ik zou worden ingeleid. Een uurtje na de bevalling is iedereen gebeld. Mijn moeder stond om 15.00, zo een 1,5 uur na de bevalling als eerste aan mijn bed, dat wilde ik ook graag zo omdat dit haar eerste kleinkind was. Daarna is druppelsgewijs nog binnengekomen. Rond 20.00 ben ik toen naar de kamer gereden en de volgende ochtend kreeg iedereen nog een telefoontje dat ik naar huis was.

Bij Gwen ging het ietsje anders. Nu wisten ze op het werk dat er iets aan de hand was en op het KDV ook. Met Merlijn wegbrengen is het meteen even doorgegeven dat er iets aan de hand, omdat hij er ook onrustig onder was en het erg spannend vond. Ik zat ondertussen bij het wegbrengen met weeën in de auto. Mijn werk hebben we moeten bellen dat ik niet zou komen doordat ik in het ziekenhuis lag, reden even buiten beschouwing gelaten, had namelijk een afspraak dus dat moest even geregeld worden. En Magneet moest ook even regelen dat hij niet kwam. Dus eigenlijk wisten die er wel van, terwijl de familie niet wist dat er iets gaande was. Rond 11.00 iets meer dan een uur na de bevalling is het lijstje weer afgebeld. Mijn schoonzusje heeft samen met mijn schoonmoeder Merlijn uit het KDV gehaald, een uurtje later waren ze er. Mijn moeder en zusje stonden even later aan het bed. Netjes na elkaar. Rond 14.00 ben ik naar de kamer gereden en is bijna iedereen op bezoek geweest. Iedereen is netjes op de hoogte gehouden wanneer ik het ziekenhuis zou verlaten. Het werk is nadat de familie was geinformeerd ook gebeld .

Bij de eerste wou mijn moeder niet eens weten wanneer het begonnen was, want ze is echt een zenuwpees. Alleen ze belde hoe het was en hoorde mij een gil geven van de weeen dus vanaf dat moment mocht ze aan haar nagels gaan kluiven Mijn vriendin zou bij de bevalling zijn en precies op haar laatste vrije dag begon de bevalling. Ik vond het heerijk dat ze erbij was, ze masserde mijn rug, maakte eten voor de vk en a.s. vader, zorgde gewoon dat alles perfect verliep. Na de bevalling gelijk mijn ouders gebeld (17.10 was de dame geboren) en om 8 uur savonds waren mijn ouders en broertje er. Schoonouders hadden we geen last van, er was al jaren geen contact tussen hun.

Met de 2e kreeg ik een ks ivm stuitligging. Mijn moeder zou met oudste vanaf vroeg in het ziekenhuis zijn. Ik moest nog staartjes in doen want ze wou er mooi uit zien als haar broertje er zou zijn. Mijn schoonouders zouden gaan rijden als ik naar de ok zou gaan. We hadden van te voen afgesproken dat mijn dochte de eeste zou zijn die haar broertje mocht zien en toen mijn vriend met de kleine uit de lift kwam stapte mijn schoonvader netjes terug en kon zij kijken en foto's nemen. Ook was afgesproken dat niemand hem vast zou houden tot ik op e kamer terug was, want ik was de moeder en ik wou mijn zoon aan mijn ouder e schoonouders geven. Daar heeft iedereen zich keurig aan gehouden! 1 van de mooiste momenten was dat ik naar boven gebracht werd, je voelt je heel raar in dat bed, je weet dat je zoon aan gekleed is dat je dochter hem al gezien heeft, dat je veel gemist heb en op dat moment kwam mijn vader aan lopen die een snel wou komen in zijn lunchpauze en toen samen met mijn vader in de lift richting de rest van mijn gezin
Van tevoren hadden we al gezegd dat we geen visite wouden hebben in het ziekenhuis en de enige die langs mochten komen waren P_iglet en een goeie vriendin en de rest die mocht lekker afwachten op het kaartje en dan bellen
Ik zou het precies hetzelfde doen als de laatste keer, gewoon eerst bijkomen, je kindje leren kennen en dan de drukte.

Bij mijn bevalling heb ik niemand gebeld dat ik bezig was.

Ik ben iets na middernacht in het ziekenhuis bevallen. Ik heb mijn ouders gebeld, mijn broertje gesms'd, een vriendin gesms'd en mijn vriend heeft zijn ouders gebeld.
Ik mocht de volgende ochtend weer naar huis. Rond half 11 waren wij thuis, rond 11 uur was de kraamhulp er en rond 11:30 kwamen mijn ouders, broertje en schoonouders op bezoek.

Ik vond het prima zo (qua bezoek dan), geen spijt van het een of ander .

Voor de bevalling wilde in niemand waarschuwen. maar mijn zusje belde die vrijdagochtend. En ik kon tussen de weeen door amper aan de lijn komen, dus die wist wat er aan de hand was.
En mijn zusje ging nog naar mijn ouders, dus daar heeft ze ook laten doorschemeren dat er iets bezig was.
Na de bevalling heb ik eerst mijn zusje en moeder gebeld. Daarvan wist ik dat ze op weg waren naar een begrafenis. Mijn vader zat daar al bij het condoleance boek. Mijn moeder heeft hem een briefje toegeschoven dat hij opa was geworden. Een rare timing, maar mijn moeder kon hem moeilijk niks vertellen. Allemaal andere mensen vroegen aan mijn moeder hoe het met me ging, en dan zouden die mensen het eerder weten dan mijn vader..
Mijn vriend heeft in daarna zijn ouders en zusje gebeld.
Ik geloof dat FlasH ook nog zijn beste vriend heeft gebeld/gesms-t direct na de bevalling.

Zijn ouders zijn de dag erna gekomen. Ik moest die middag nog naar de OK om te hechten, dus had geen idee hoelaat ik weer op de kamer zou zijn. En we wilden daarna ook nog wel even samen zijn.
Mijn ouders zijn de zondag gekomen. Ze hebben een veehoudbedrijf, en dan is het lastig om zomaar even in de auto te springen. Vond het ook wel lekker om maar 1 bezoek per dag te hebben.

de maandag en dinsdag hebben we samen de geboortekaartje afgemaakt en opgestuurt. Woensdags mochten we naar huis, en is die beste vriend nog langsgeweest. De dagen daarna kwamen er af en toe mensen langs. Eigenlijk nooit meer dan 1 bezoek per dag. Heel relaxed, en ik had rustig de tijd om te herstellen.

Hmm hier ging alles tijdens he-le-maal anders dan ik van te voren had gezegd hoe ik het wilde

Ik wilde thuis bevallen met alleen mijn vriend en de verloskundige erbij bevallen. Dan zouden we een uurtje na de geboorte onze ouders bellen en ik wist dat die dan meteen zouden komen (Is voor allebei hun eerste kleinkind) Maar het liep dus echt tegenovergesteld...

Toen de verloskundige kwam kijken hoe ver ik was na een nachtje weeen, voelde ze de haartjes van Linde. Ik had zelf al 5 dagen last van vochtverlies, maar volgens de verloskundige was dat urine omdat de baby op mijn blaas drukte. Niet dus. En na 5 dagen met gebroken vliezen te hebben gelopen, moest ik dus als een speer naar het ziekenhuis. Wij hebben zelf geen auto en we raakten best in paniek omdat een kindje van een vriendin van mij bijna overleden is door een infectie na te lang gebroken vliezen.

Dus meteen mijn ouders gebelt.Die brachten ons naar het ziekenhuis waar ik aan de wee-opwekkers werd gelegd. Omdat ik al 4,5 cm ontsluiting had, dachten ze dat het wel snel zou gaan en dat ze wel even beneden in de hal konden wachten Om een lang verhaal kort te maken: ik was om 11 uur in het ziekenhuis en om 21.28 is Linde met een vacuumpomp geboren. Bevallen zonder persweeen is niet handig

Mijn ouders hebben mijn schoonouders tijdens het wachten gebeld (ze dachten dat er iets niet goed ging omdat het zo lang duurde) en die zijn gezellig mee komen wachten. Toen Linde ongeveer een half uur/2 kwartier oud was zijn ze komen kijken. Ik lag nog op de verloskamer en we hebben allemaal een beschuitje gegeten. De opa's en oma's hebben Linde vastgehouden en we hebben foto's gemaakt.

Ik moest met Linde een nachtje blijven en de volgende morgen zijn mijn schoonouders ons samen met mijn vriend op komen halen. Mijn ouders zijn toen nog thuis bij ons langsgekomen. 's morgens heb ik in het ziekenhuis een aantal goede vrienden een sms gestuurd en een aantal gebelt. De familie werd door mijn ouders op de hoogte gebracht want die hadden 's avonds een verjaardag. En na zo'n 6 dagen hebben we de geboortekaartjes verzonden met daarin een uitnodiging voor de babyborrel.

Vond het achteraf eigenlijk wel prima zo .

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:15 schreef texelonia het volgende:
Oh crap. Als ik van de 2e lig te bevallen moet Noah natuurlijk ergens heen. Voor mij vanzelfsprekend is dat mijn ouders en/of zus. So much voor het niet vertellen voordat ie er daadwerkelijk is

Heppu iets te melden?

Eerlijk gezegd zou ik niet precies meer weten hoe het is gegaan. Ik had mijn zus gesms't dat we naar het zkh gingen, die het uiteraard heeft gezegd tegen mijn vader en daarna naar stiefmoeder, die PR sms'te om ons succes te wensen (binnen een kwartier!! of iig heel snel). Toen belde PR zijn moeder om te zeggen dat we naar het zkh gingen. Het was nl niet de bedoeling dat we iemand zouden melden dat ik bezig was, maar heb het stiekem toch gedaan

Na de bevalling (11.13u) heeft PR wrs de mensen gebeld (ik heb iig niemand gebeld, en men wist het, dus hij zal wel gebeld hebben , maar ik weet niet wanneer dat was. En toen afgesproken dat de meute s avonds zou komen. Waarbij de meute is: mijn vader, mijn zus, stiefmoeder, haar kinderen (2x), schoonouders, schoonzus + vriend. Dus 9 man in totaal.
Laten we het erop houden dat het geen kringgesprek was. Iedereen klepte tegelijkertijd door elkaar heen. VEEL te zwaar voor mij, ik kon me net nergens op concentreren en zat daar maar glazig te zitten, als een havik te kijken wie mijn kind vasthield, want meer dan dat kon ik echt niet opbrengen.
Volgende keer (over een jaartje of wat) doen we dat dus anders. OF ze komen in etappes, OF er is maar 1 gesprek tegelijkertijd.
En of we de mensen gaan waarschuwen als we aar het zkh gaan, weet nog niet.

En qua vrienden, ik weet echt niet meer wie we wanneer gebeld hebben. Het zou best kunnen dat ik in het zkh al wat sms;jes heb gestuurd, geen idee. Maar dat liep allemaal wel los.

Wij hebben niemand wat gezegd toen de vliezen waren gebroken en het begon (behalve heel fok! ). Ik ben om 14.15 uur bevallen en ruim een uur later iedereen gebeld (ellende met placenta en hechten, yuk). Omdat de familie allemaal ver weg woont, was de eerste er volgens mij om een uur of 5. Ik had toen een kamer voor mezelf en dat was prima. Iedereen ging ook vrij vlot weer weg.
Pas na 3 dagen hebben de grootouders Ive vast mogen houden, vanwege zijn hersenschudding. Dat vond ik ook wel fijn, dat Ive de eerste dagen alleen door mijn man, mij en de kraamverzorgster is opgepakt.

Ik zou het dus precies weer zo doen, op een paar kleine details na. Ik zal van te voren aankondigen dat er pas gebeld wordt als de baby is geboren (mijn schoonvader was bij de geboorte van Ive bijna boos dat hij niet wist dat we naar het ziekenhuis waren gegaan) en een vriendin heeft Ive eerder gezien dan de familie (zij kon er namelijk binnen 10 minuten zijn) en dat heeft kwaad bloed gezet omdat mijn schoonmoeder haar op de gang tegen kwam, dus de volgende keer zorgen dat die elkaar niet zien.

Ik heb mijn moeder 's middags gebeld om te vertellen dat ik kramp in m'n buik had en om te overleggen of dat nou weeën zouden kunnen zijn of niet. Zij raadde me toen aan het ziekenhuis even te bellen. Dat heb ik mijn man laten doen. Daarna heb ik mijn moeder weer gebeld om te zeggen dat we naar het ziekenhuis zouden gaan om even te kijken en dat ik haar weer zou bellen als ik terug was. (rond 13.30)

Omdat dit nogal even duurde, had ze dus al zo'n vermoeden. Uiteindelijk heb ik haar om 16.45 (ongeveer) gebeld om te zeggen dat ik bevallen was. Dit was om 16.17. Daarna heb ik mijn broer en schoonzus gebeld, mijn man heeft zijn ouders gebeld. Daarna ben ik gaan douchen en terwijl ik lag te wachten op bezoek heb ik mijn vriendinnen en collega's gesmst.

Rond 18.30 uur was iedereen in het ziekenhuis (duurde even vanwege avondspits) en zijn ze ongeveer een uurtje gebleven. Mijn man mocht tot 22.00 uur blijven en toen moest hij ook naar huis.

Ik zou het volgende keer weer zo doen, alleen moeten misschien wat meer mensen ingelicht worden ivm het opvangen van m'n dochtertje.

Wat een rare reactie Cattie, ik keek juist helemaal uit naar het moment dat mijn beste vriendin er was, meer dan veel andere familieleden (die hadden het ook wel begrepen als zij er als eerste zou zijn), helemaal omdat ze zelf ook pas bevallen was. Toen ze er de volgende ochtend was kwam er een nicht van mijn man langs, die toevallig in het ziekenhuis was (ik ken haar amper, daarnaast heeft ze praderwilly en is hierdoor niet echt geschikt visite zo vlak na een heftige bevalling/spoed ks en slechte nacht), hierdoor was mijn moment met mijn vriendin helemaal verstoord. De volgende keer hoop ik dat dit anders gaat (spontane bezoek heb je helaas niet in de hand).
De ouders van dat nichtje hadden trouwens ook zo'n goede timing, die waren de dag ervoor toevallig in het ziekenhuis en de verpleging kwam bij me of ze op visite mochten komen...ik lag op de beval kamer!!!! (natuurlijk heb ik ze weg laten sturen)

Ik kan (nog) niet uit ervaring spreken, maar ik veronderstel dat veel er van af hangt hoe je band met je (schoon)ouders is.
Ik ga ook in België bevallen, dat wil zeggen: als de weeën met bepaald ritme komen, naar het ziekenhuis en daar zien we dan wel . We zijn wel van plan om de ouders even te verwittigen als we naar het ziekenhuis gaan. Willen ze dan al komen, fine by me, ze mogen toch het verloskwartier niet in! Denk eerder dat we dan gewoon nog eens zullen bellen als 't kleintje er is en als ze dan onmiddellijk naar het ziekenhuis rijden, zijn ze nog een half uur onderweg. Afhankelijk van hoe ik me voel kan dat telefoontje even uitgesteld worden . Bij mij worden een paar dichte vriendinnen ook onmiddellijk op de hoogte gebracht, want die wil ik er ook zo snel mogelijk bij!

Tot zover de goede voornemens, eens kijken hoe het gaat als het zover is!

Vanaf woensdagavond 22:20 regelmatige weeen en om 8:15 richting ziekenhuis. Er zou die ochtend een monteur langskomen voor rioleringswerkzaamheden in de flat die 2 weken erna zouden plaatsvinden, dus hadden we mijn moeder gebeld zodat ze de huissleutels kon komen ophalen. Beneden op de parkeerplaats sleutels gegeven en de auto in. Ze wist dus al dat ik bezig was. Begin van de middag is ze samen met mijn tante die over was uit Israel langsgeweest in het zkh en ze hebben zeker 2 uur bij me gezeten. Ik kan hier vrijwel niks van herinneren, zat in een andere dimensie te wachten op pijnstilling
Mijn man had zijn moeder inmiddels gebeld om te vertellen dat ik bezig was. Rond 6 uur euforisch zelf mijn moeder gebeld (ruggeprik was in werking ) en gezegd dat ik met 'n uur mocht gaan persen. Tijdens het persen ging de telefoon een paar keer maar werd uiteraard niet opgenomen. bleek dus mijn moeder te zijn. Ze belde het zkh maar zij mochten niks vertellen over mij en of ik al bevallen was of niet. Mijn moeder werd gek van de zorgen en ongeduld en sprong met mijn vader, tante en zusje de auto in, scheurde naar het zkh en is daar verder gaan vragen en wachten.
Om 21:09 werd Devin eindelijk geboren. Poosje later kwam er iemand binnen die vertelde dat er familie aan het wachten was die nog weer later opgehaald werden door M. en voor ik het wist had ik ineens mijn ouders, tante, zusje en inmiddels opgetriommelde schoonouders om me heen.
Manlief heeft later een sms-bom verstuurd naar alle vrienden, familie, collega's.

Bij een volgende zou ik het toch graag anders willen. Ik was zelf te ver heen om alles goed en wel te beseffen, maar heb nu toch wel een beetje spijt van alle foto's van mij met baby en familie waarop ik erutizie als een holbewoner, inclusief bebloede kelding aan...

Ik zou willen dat het de volgende keer ongeveer gelijk loopt. Ik vond het heerlijk dat mijn moeder erbij was en was dolblij dat bleek dat mijn vader al in het restaurant van het ziekenhuis zat toen Ruben geboren was. Na de geboorte heeft Bert zijn ouders gebeld en aangegeven dat Ruben geboren was, maar wel aangegeven dat we nog niet terug waren op de kamer. Toen ik daar uiteindelijk met Ruben aankwam, waren daar de opa's en oma's dus allemaal aanwezig. Waar ik van te voren dacht dat ik dat absoluut niet wilde hebben, vond ik het nu wel fijn, want dan hadden we dat tenminste gehad. Ook schoonzusje met man en kind kwamen langs en een oom en tante van Bert.
Wat er dus anders gaat zijn: bij de volgende laat het bezoek dus lekker de camera thuis, OOK opa en oma. Wij, als ouders, maken foto's en beslissen welke verspreid worden. Dit ging bij Ruben niet goed. Als mijn moeder weer aanwezig is tijdens de bevalling, dan weet ze wel wanneer ze foto's mag maken, maar zij heeft de foto's netjes bij ons afgeleverd zonder ze te verspreiden.

Bij een volgende zal ik weer in het ziekenhuis moeten bevallen, dus dan moet Ruben ergens ondergebracht worden, ik denk dat ik de voorkeur geef aan de buren. Maarja, die volgende is toch nog niet in zicht

Wel laat ik de volgende keer weer knetterhard op het kaartje drukken: "bezoek uitsluitend in overleg"

Hier van tevoren heel hard gegild er mocht niemand meer dan Berkery bij de bevalling zijn. Het liep alleen anders mijn moeder kwam s'morgens met Berkery op bezoekuur lag nl in het ziekenhuis wegens zwangerschapsvergiftiging. Ik was toen eigenlijk al stiekem bezig maar had niets gezegt en op het moment dat zij binnen kwamen werd er besloten dat ik aan de weeopwekkers ging. Dus mijn mams was er toch en mocht ook niet meer weg van me, ze is tussendoor even naar huis geweest maar moest van mij terugkomen.

Toen het niet vorderde werd er besloten dat we keizersnee kregen dat was tegen 12-en s'nachts. Berkery ging met mij mee en mijn mams bleef achter in de verloskamer. Nadat ik gehecht was en weer op kamer aankwam stonden daar mijn broertje, mijn vader en mijn moeder met Zoë op de arm. Wonen ook maar amper 5 min van het ziekenhuis af dus iedereen was er al snel.

Mijn schoonouders zijn gebeld nadat ik weer terug was en kwamen de volgende dag s'middags met mijn schoonzus op bezoek. Voor de rest heb ik iedereen ge-smst en erbij gemeld dat ze Zoë wel zouden zien als we thuis waren.

Fok heeft Zoë nog eerder gezien dan mijn schoonfam en vrienden, de papa heeft in zijn enthousiasme s'nacht nog foto's lopen posten in het topic Z&G.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 10:06 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Heppu iets te melden?

Nee was het maar waar

Was een reactie op mijn eigen post daarvoor, waarin ik zei dat ik de volgende keer liever niet heb dat (schoon)ouders al op de hoogte worden gebracht dat de bevalling begonnen is, voordat het kind daadwerkelijk geboren is. Maar iemand moet op Noah passen, dus dat is niet 100% haalbaar

Ben nu nog niet zwanger maar hoop dat wel ooit nog een keer te worden

Toen ik zwanger was van mijn dochter woonde we tijdelijk bij mijn ouders in huis. Dus toen 's nachts de weeen begonnen wisten ze genoeg. Toch is mijn moeder die dag gewoon naar kantoor gegaan, mijn vader is afgekeurd en dus thuis gebleven. Wij zijn 's morgens naar het ziekenhuis vertrokken en toen ze eenmaal geboren was om 18.08 duurde het nog even voor we konden bellen maar zodra het kon hebben we mijn ouders, stief-schoonouders en schoonmoeder uit Suriname gebeld. Mijn zusje kreeg het van mijn ouders te horen en daarna stonden mijn ouders, zusje en zwager binnen een uur aan het bed. Toen ze weg gingen ben ik onder de douche gesprongen en daarna weer naar mijn ouders gereden.

Toen ik moest bevallen van de 2e kreeg ik weeen toen mijn man onze dochter naar de creche bracht. Hierna heeft hij mijn vader die naast ons woont gevraagd om onze dochter van de creche op te halen zodra het daar tijd voor was. Mijn moeder gebeld dat het begonnen was en zij is gewoon op kantoor gebleven. De schoonouders werden op de hoogte gebracht maar schoonmoeder woont in suriname en schoonvader in Den Haag. Ik ben thuis bevallen en mijn moeder kwam thuis van der werk en liep bij ons binnen om even te kijken hoe ver ik al was en stond erg verbaads dat ik net een half uur daarvoor was bevallen. Mijn moeder is bij mij gebleven toen ik gehecht moest worden en mijn vader kwam later binnen lopen omdat mijn moeder zo lang weg bleef. Ik heb daarna miijn zusje gebeld en die is na het werk langs gekomen. De rest van de vrienden heb ik een sms gestuurd en 's avonds op mijn Hyves gezet dat ik bevallen was met een eerste foto.

Bij de geboorte van de eerste liep de hele familie echt dagen achter elkaar de deur bij ons plat maar bij de 2e kwamen ze pas na de feestdagen en inmiddels is mijn zoon bijna 4 maanden en sommige mensen moeten nog steeds langs komen. Zal wel niet meer gebeuren maar dat zijn voor mij dan ook geen echte vrienden.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 10:15 schreef cattie het volgende:
een vriendin heeft Ive eerder gezien dan de familie (zij kon er namelijk binnen 10 minuten zijn) en dat heeft kwaad bloed gezet omdat mijn schoonmoeder haar op de gang tegen kwam, dus de volgende keer zorgen dat die elkaar niet zien.

Het is trouwens wel een heel speciaal telefoontje om te krijgen: je pas bevallen vriendin met een pruttelend zoontje in haar armen

Bij Tomas hebben we direct na de bevalling in het ZH de telefoon aangereikt gekregen om wat mensen te bellen. We hebben ouders en schoonouders gebeld, en mijn zusje. Die waren allemaal ongeveer een uurtje na het bellen (genoeg tijd om even lekker te douchen en wat tijd alleen te hebben, voor zoverre dat in een ZH kan) in het ZH voor een kort bezoekje. Verder heb ik toen wel mijn oma gebeld om het te vertellen, die kwam de volgende dag toen we weer thuis waren op bezoek.

Bij Yara hebben we direct bij de eerste wee mijn ouders gebeld want die zouden op Tomas passen tijdens de bevalling. Helaas, ze zijn direct van huis vertrokken maar waren er nog niet toen de persweeen begonnen en dus ging Tomas even naar de overbuuf. Toen Yara op mijn buik lag heb ik gebeld om te vragen waar ze bleven en gevraagd of ze Tomas direct bij de overbuurvrouw wilden ophalen. Ook schoonouders en oma weer even gebeld.Terwijl ik onder de douche stond kwamen ze aan en ze vroegen of Tomas al naar Yara mocht. Ik heb gewoon gezegd dat ik daar liever even mee wachtte tot ik schoon en wel gedouched was en weer op bed lag, want daar moest ik natuurlijk wel bij zijn M'n man en ik zaten op bed met Yara en toen kwamen ze Tomas naar boven brengen. Mijn ouders bleven in de deuropening staan zodat Tomas eerst goed kennis kon maken met z'n zusje, en pas daarna kwamen zij verder binnen om te kijken.
Later op de avond kwamen m'n schoonouders nog even langs, en de volgende dag m'n oma, zusje en zwager/schoonzus.

Eigenlijk is dat wel prima 'bevallen' zo. Behalve opa's/oma's/ouders en schoonouders/broers en zussen hebben we niemand echt gebeld. De rest heeft het vanzelf wel gehoord via de trotse opa's en oma's en het kaartje

Bij beide dochters waren mijn zus en schoonmoeder bij de bevalling. Mijn schoonzusje was ook bij de bevalling van Lena. Mijn zus wilde ik er perse bij hebben de 2e keer. Mijn schoonmoeder heeft geen dochters en ik gunde het haar om ook bij de geboorte van haar kleinkind te zijn. Schoonzusje geen zussen, idem dito. Wel met de afspraak dat als het niet goed voelde, ze weer weg zou gaan.
Na beide bevallingen was het druk aan het kraambed. Bij Luuke dook ineens de buurvrouw op, die kwam uit haar werk even vragen hoe het ging. "Ja, bevallen he". De familie en vrienden hebben we meteen gebeld. Zo fijn om te kunnen vertellen dat die langverwachtte baby gezond en wel op mijn buik lag. En daarbij vind ik eigenlijk ook: ik ben dan wel moeder geworden, maar de rest ook opa, oma, tante, nichtje enz. Reden genoeg om zo snel mogelijk te komen kijken.
(Ik heb dan ook wel een erg toegewijde familie hoor.... Ze reden bijna allemaal 2 uur om even een half uurtje te kijken en weer naar huis te gaan. Echt zo lief.)

Cattie dat vind ik echt erg, dat mensen daar boos om worden. DeLiedje heeft Lena ook eerder gezien dan mijn ouders en Luuke. Ze was er nou eenmaal eerder en wist dat niet, en zo kon ze ook het geweldige moment van de zussen die elkaar zagen meemaken. Ik heb Floortje ook eerder gezien dan de ouders van haar lief. Hadden ze maar door moeten rijden.

Sarah was ongeveer 1,5 uur oud toen ik mijn ouders heb gebeld. Mijn moeder was alleen thuis en die zou het aan mijn vader doorgeven. Gelijk daarna heb ik mijn broer gebeld en die was ook helemaal trots.
Mijn schoonouders wonen in Frankrijk, en die waren al maanden van plan om 20 juni naar Nederland te komen. We hebben ze de hele tijd proberen te bereiken maar dat was niet gelukt.
Mijn moeder kon niet wachten om haar kleindochter te bewonderen, en kwam rond 12 uur 's middags al bij ons. Pas rond een uur of 6/ half 7 's avonds kwamen mijn ouders, schoonouders en mijn broer op visite. Die bleven toen een uurtje ongeveer en zijn daarna weer naar huis gegaan.
Dus we hebben het heerlijk rustig gehad overdag. Nou ja.. rustig, mijn vriend moest natuurlijk van alles regelen

Dit jaar zal het anders gaan. Als de weeen weer 's avonds en 's nachts beginnen dan houden we Sarah gewoon thuis. Maar als het dit keer overdag gaat beginnen, dan zullen mijn ouders op gaan passen en dan weten ze natuurlijk dat het is begonnen. maar zover is het nog niet

Ik zit nog in het andere topic helaas
Mijn lief kan zich helaas meestal niet inhouden als hij overvallen word door emotie.
Mijn ouders wonen in het buitenland dus die zijn er zowiezo niet bij. Mijn schoonloeder wil met haar neus overal boven opstaan die kan haar emoties niet handlen wil dan alles filmen en vastleggen en zij heeft het gedrag alsof zij degene is die moet bevallen.
Ze word dan heel druk, doet veelsteveel tegelijk en zeurt en klaagt de hele boek bij elkaar.
Ten slotte zal zij voordat ik kan beginnen met persen wel haar levensverhaal aan de verloskundige hebben medegedeeld, en anders moet ik maar gewoon even wachten

Voor mij is het zo dat alleen mijn lief erbij mag en verder het medische persoon. Ik huur een deurgorilla in en verder mag niemand erdoorheen. Na de bevalling mag iedereen kijken, maar niet aanraken !

Het plan is dus dat mijn ouders en schoonouders erbij zijn (hetzij op enige afstand, en mits ze tevree kunnen zijn met die voorwaarde); dus die zijn er dan al; of als bijv mijn vader er echt niet bij wilt zijn dat die meteen wordt gebeld.

Vervolgens zijn mijn beste vriendin; broertje, stiefbroertjes en schoonzus en oma als eerste aan de beurt; maar pas als er weer rust in de tent is en we er aan toe zijn, dus niet a la minute. (En m'n schoonzusje is altijd lekker mega-enthousiast en impulsief met die dingen, dus die zal ik ook van te voren voorbereiden op dat zodat ze dan niet teleurgesteld is als ze niet meteen mag komen).

En daarna zien we wel; alles op z'n tijd, maar ik vind dan genieten en rust nemen het belangerijkst in de periode daaropvolgend.

Dat is ongeveer hoe ik het me voorstel en waar ik me vooralsnog goed bij voel.

Vannacht was ik weer eens bezig met bevallen in m'n dromen, ik ging rustig nog naar m'n werk toen ik de slijmprop verloor op het parkeerterrein en ik de eerste weeen al op gang voelde komen

Bij mij begon het net toen mijn man naar zijn werk was s,morgens om 7 uur. Mijn buurvrouw gebeld die gebleven is tot half negen waarna mijn moeder kwam.
Om elf uur mijn man gebeld en toen is mijn moeder weer naar huis gegaan. tussendoor kwam de buurvrouw nog even kijken.Om half drie kwam mijn moeder weer en die is gebleven tot onze zoon om 3 uur geboren was. 5 minuten later stond mijn pa ook voor de deur. De broers, zussen en overgroot oma,s hebben we s,avonds gebeld die kwamen even langs en wat goede vrienden die de volgende dag kwamen, de rest gewoon via geboorte kaartje op de hoogte gebracht.

P.s. thuis bevalling

Zoals ik er nu over denk zijn de opa's en oma's (dat houd dus in mijn schoonouders en mijn moeder met dr vriend en vader met zijn vrouw) de eerste die mogen komen kijken, denk een uurtje na de bevalling ofzo zodat we eerst ff zelf kennis hebben kunnen maken

En daarna mijn Oma, broertje, schoonzusje en man en beste vrienden...de rest zien we dan wel weer.

Ligt er natuurlijk ook een beetje aan op welk tijdstip ze geboren word

Mijn oudste is geboren om 11.30u, zonder dat iemand wist dat de bevalling was begonnen. Binnen een half uurtje beide Grootouders gebeld waarvan mijn schoonouders zowat meteen in de auto zijn gesprongen. Zij hebben hem dan ook in het ziekenhuis al gezien voordat we weer naar huis mochten.
Mijn eigen ouders (met name mijn vader) vonden het niet nodig om snel hun eerste kleinkind te komen bewonderen en kwamen 's avonds om 21.15u pas toen ik helemaal kapot van een nacht met weeën en bevalling in bed lag en eigenlijk wilde gaan slapen. Mijn vader vond zijn werk schijnbaar belangrijker..

En dat doet pijn.. zeker in een kraambed.

Gelukkig ging het bij de tweede _{(nu mag ik het toch wel luid uitspreken he Moonah? )} heel anders en stonden mijn ouders bijna als eerste op de stoep. Mijn vader had meteen een invaller geregeld! Dat was mijn schoonbroer waardoor díe weer later kwamen
Mijn schoonouders waren nét vertrokken voor een weekendje weg en hadden er 1 nachtje hotel op zitten toen wij 's ochtends om 7.00u belden dat de bevalling begonnen was. Ze zijn wederom meteen de auto in gesprongen en zo'n 250 km terug gereden om te komen kijken.

Beide keren is heel de familie (bij elkaar 15 mensen) de eerste dag komen kijken en is het wat kraambezoek betreft de kraamweek vrij rustig gebleven. Ik vond het erg prettig op die manier.

Hier eenmaal iedereen pas gebeld nadat onze oudste geboren was.. Dat was rond 4 uur 's middags, en 's avonds kwamen de eerste op bezoek. Ook niemand wist dat ik met weeen liep, dus het was een complete verrassing. En dan zul je net zien, niemand was er thuis! ( zaterdagmiddag), dat was ook best wel frustrerend.
BIj de tweede was het bijzonder Ze is 's nachts geboren en we hebben na heel wat getwijfel toch ouders en een zus gebeld midden in de nacht. Een hele goede vriendin was wel in huis, omdat de oudste wakker was geworden en zij hem onder zijn hoede heeft genomen. "s morgens vroeg kwamen mijn ouders direct, maar dat het ook te maken met het feit, dat mijn oma enkele uren later begraven werd. Het was een aparte, maar zeer bijzondere situatie, mijn moeder, met haar nieuwe kleindochter in haar armen, terwijl ze even later aan het graf stond van haar eigen moeder..
Een derde komt hier niet, maar ik vind zelf dat bevallen toch iets van ons tweeen is. Het waren twee thuisbevallingen en zo intiem met zijn tweetjes, want zelfs de verloskundige kwam er beide keren op het laaste moment er pas bij, en de kraamverzorgenden waren beide keren te laat.
Gelukkig hebben oma's nooit gevraagd of ze er bij mochten wezen, ook geen behoefte aan gehad, maar ik realiseer dat voor iedereen anders is.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:13 schreef Leah het volgende:
Ik heb ook niet gebeld dat er geperst ging worden bv. Zou ik persoonlijk ook niemand aanraden.

Mijn moeder wilde er graag bij zijn en was er ook er de hele nacht al geweest totdat de verpleegster haar om 6 uur 's ochtends naar huis stuurde om te rusten. Gezien zij op het punt stond naar het buitenland te verhuizen wilde ik haar graag veel bij haar eerste kleinkindje betrekken voor ze weg ging. Niet voor mijzelf, maar voor haar Ik heb ook bij haar gekraamd, wou dat ik dat deze keer ook kon.

Mijn eerste bevalling is alles gegaan zoals anderen dat wilden, dat vond ik ook niet echt een ramp, heb zelf de keuze gemaakt, maar deze keer wil ik gewoon eerst even lekker samen met mijn gezinnetje bijkomen. Dat ik door die eerste bevalling 2 nachten slaap heb gemist hielp misschien ook niet. Je bent bekaf, er staan 13 mensen om je bed heel erg blij te zijn maar zelf heb je je kindje nog niet mogen vasthouden afgezien van die eerste voeding vlak na de geboorte. Was voor de aanwezigen heel erg leuk en voor een eerste kleinkind heb ik er wel begrip voor maar deze keer wordt het mijn bevalling in plaats van de hunne

Mijn vliezen braken 's nachts en dat heb ik toen wel op MSN tegen mijn ouders gezegd, zo van: dat lezen ze dan morgenochtend wel.
Verder hadden we vantevoren gezegd dat ze het vanzelf wel zouden horen als het zover was en dat we ook zouden bellen wanneer ze welkom waren. Dat we niet wilden dat ze gelijk in de auto zouden springen naar ons toe.
Ik heb met Mirte 2 dagen in het ziekenhuis gelegen en alleen de avond dat ze geboren is zijn mn schoonzusje en zwager even geweest. Mijn ouders de volgende dag en pas toen we thuis waren zijn mn schoonouders geweest.
Ik vond het prima zo, ik was heel bang dat mn schoonouders gelijk in de auto zouden springen en zouden komen. Dat was ook een beetje de reden dat we niet hebben gebeld toen het begonnen was. Ik wilde niet het risico lopen dat ze op de gang zouden lopen te ijsberen ofzo, ik geloof dat dan de ontsluiting helemaal niet gevorderd zou zijn .
Een volgende keer... zou ik het gewoon weer zo doen. Wij bellen wel en geven wel aan of ze kunnen komen.
Ik heb de eerste week ook nauwelijks kraamvisite gehad, heerlijk.

bij de eerste heb ik mijn moeder pas gebelt toen mijn vliezen in het zkh gebroken waren.
mijn moeder was bij de bevalling. schoonouders heeft manlief gebeld na de bevalling.
mijn vader zat op de gang. zusje had ik ruzie en mijn opa heeft mijn moeder gebeld.
wij mochten ook 2 uur erna naar huis. schoonouders heb ik wel na het zkh laten komen vond het zo zielig voor manlief. mijn ouders wel en zijn ouders niet. toen ik opgefrist was kwam mijn vader en schoonvader pas de kamer binnen.

bij de 2de is zijn mijn ouders hier naar toe gekomen.
mijn moeder was weer bij de bevalling en moest ook als kraamverzorgster spelen.
mijn zusje belde precies toen de kleine 2 sec. eruit was. dus die wist het meteen.
mijn schoonouders hadden gezegd dat ze niet gebeld wilde worden.(zit een verhaal achter)
nu 10 dagen later hebben ze de kleine nog niet gezien.

mammietje je moet gewoon doen wat jij denkt dat goed is. ik en hubbie hadden afgesproken de eerste 2 dagen geen bezoek. behalve mijn ouders die zorgen voor eten en voor dochtertje.
ik wilde dat omdat er bij de oudste dochter na de bevalling en kraamweek veel is voorgevallen die ik absoluut niet meer. wil dit allemaal door schoonmoeder.

het ligt er ook aan hoe je relatie met je ouders/schoonouders is.

Wat voelt iedereen het anders. Ik hoop dat voor niemwnd de drempel te hoog is om zijn eigen wensen aan familie kenbaar te maken.

btw Ik ben er dan wel 1 voor wie het huis nooit vol genoeg kan met visite, mijn kind word de eerste dagen niet beknuffeld door anderen dan wijzelf en directe familie. Luuke en Lena lagen alletwee bij mij op bed, op het voedingskussen. Iedereen mocht komen kijken maar ik wilde dat ze eerst aan ons gewend zou zijn voordat iemand anders ze aanraakte. (En nog steeds vind ik het verschrikkelijk als ze 'naar andere mensen' ruiken. Bah.) Er is ook niemand geweest die daar moeite mee had.

_{Nou jaaaa, door alle verhalen hier krijg ik ineens zo'n zin om weer zwanger te worden}

quote:

Op woensdag 9 april 2008 14:16 schreef Lishe het volgende:
Luuke en Lena lagen alletwee bij mij op bed, op het voedingskussen. Iedereen mocht komen kijken maar ik wilde dat ze eerst aan ons gewend zou zijn voordat iemand anders ze aanraakte. (En nog steeds vind ik het verschrikkelijk als ze 'naar andere mensen' ruiken. Bah.) Er is ook niemand geweest die daar moeite mee had.

Hahahaha ik dacht dat ik de enige was met deze "tic". Zodra Linde terugkomt van kinderopvang/verjaardagsviste/oppassen/feestjes etc en ze ruikt echt naar (parfum) van anderen dan doe ik haar snel in bad Niet als we om 12 uur 's avonds thuiskomen van een verjaardag hoor, maar als het kan, even lekker schoon en naar Linde ruiken

[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 09-04-2008 17:01:17 ]

quote:

Op woensdag 9 april 2008 14:21 schreef Kersjes het volgende:
_{Nou jaaaa, door alle verhalen hier krijg ik ineens zo'n zin om weer zwanger te worden}

Kersjes!

^{Ik ga er ook lichtelijk van rammelen hoor}

Hier op fok gemeld dat de bevalling begonnen was. 's nachts begonnen de weeen. Ergens 's morgens mijn ouders gebeld dat ik bezig was. Schoonouders geloof ik ook. Mijn beste vriendin belde toevallig een half uur voordat de vliezen werden gebroken. Toen was ik nog redelijk aanspreekbaar. Achteraf gezien vond ze het wel heel apart dat ze me juist toen belde, ze wist nog van niks. Blijkbaar had Djeez mijn ouders gebeld dat we naar het ziekenuis gingen. Want ineens waren ze er. Ze hebben lang gewacht, iig meer dan een uur. Toen Kim geboren was werd ik opgelapt en daarna vroegen ze of mijn ouders mochten komen. Natuurlijk! Ik vond het heel fijn dat mijn ouders er snel waren. Daarna, of misschien daarvoor, dat weet ik niet meer, kregen we een telefoon. Djeez belde zijn ouders en andere familie om het goede nieuws te vertellen. Ik belde 3 goede vriendinnen.
Mijn schoonouders kwamen een paar dagen later. Mijn schoonzusje was er de volgende dag. Elke dag kwam er wel iemand, dat vond ik wel prettig.

Ik heb dan wel nog geen bevalling gehad, maar over zoiets denk je wel na...
Bij de bevalling zou ik alleen mijn man willen en de nodige dokters natuurlijk.
Het liefst zou ik de ouders/broers/zussen pas bellen als het kind er al een tijdje is, zodat we eerst zelf aan het idee hebben kunnen wennen.

Maar er moet toch iemand de oppas zijn voor onze hond...dus dat laatste gaat niet lukken denk ik.
Wel pas bellen als het kind er een tijdje is.

Maar dit is natuurlijk van te voren plannen, hoe het uiteindelijk uitpakt weet ik niet.

Het zou me zo leuk lijken om uberhaubt zelf mijn familie te kunnen bellen en zelf te vertellen dat ik we een kindje gekregen hebben.
Helaas is dat bij mijn bevalling niet zo gegaan. Bevalling kwam nogal onverwacht en ging behoorlijk vlot. En daarna ging bij mij de lamp uit voor anderhalve dag. Echt jammer. _{=understatement, maar ik bedwing mijn gevoel voor drama} Ik heb er best moeite mee (gehad) dat ik sowieso niemand zelf heb kunnen vertellen dat we een zoon en dochter hadden gekregen. Iedereen wist het al. Zelfs mijn collegae, doordat er iemand toevallig naar ons huis belde om te vragen hoe het met me ging tijdens mijn z-verlof.
Alleen daarom al zou ik er bijna een moord voor doen om het nog eens mee te maken. _{Helaas ben ik thuis de enige die rammelt.}

Ik heb hier toevallig gister over na zitten denken!

Bij de bevalling: zo min mogelijk mensen! Ook niet beneden zitten wachten ofzo . Ik, , de verloskundige en de kraamhulp, dat moet het maar zijn. Mocht ik onverhoopt naar het ziekenhuis moeten worden het er wat meer maar dat is dan logisch.

Maar dan? Ik kan me voorstellen dat we het wel van de daken willen schreeuwen als die kleine er is! Ik denk dat ik gewoon maar eens aan de as. opa's en oma's ga vragen of ze evt. 's nachts gebeld willen worden of liever dan pas 's morgens vroeg. Wanneer ze dan komen hangt ook een beetje van het tijdstip af denk ik. Ik bof met schatten van schoonouders en ouders dus ze zullen zeker naar onze wensen luisteren.

Ik twijfel nog of ze gebeld gaan worden als eea gaat beginnen. Misschien wel leuk, dan blijven ze een beetje in de buurt. Aan de andere kant wil ik niet dat ze zich zorgen gaan maken als het lang duurt ofzo.... Nog maar even over nadenken en dit topic blijven lezen!

WIj hadden er uberhaupt nog niet over nagedacht hoe we het wilden hebben, tot mijn ouders zeiden dat ze op de gang in het ziekenhuis zouden wachten tot ik bevallen was, omdat ze dat bij mijn zusje ook gedaan hadden en dat was dus iets wat wij absoluut niet wilden.
Ik heb 's avonds gebeld dat ik toch echt wel weeen had en het dus begonnen was. Hier op fok heb ik geloof ik nog wat meer gemeld dan dat Eigenlijk direct na de geboorte van Robin (7.29) heeft mijn mijn man onze ouders, broer/zus, oma, oom en tante gebeld (de rest gesmst). De familie zat op de gang te wachten toen ik werd gehecht.. en opengemaakt en weer gehecht Heel dat bezoek is een beetje een waas langs me heen gegaan. Blij dat ze geweest waren, dolblij dat het niet zo lang duurde en nog blijer dat ze weer weggingen Ze hebben wel foto's gemaakt van Robin, maar niet vastgehouden volgens mij Het enige waar ik wel moeite mee had, was dat we ook meteen (heel liefs bedoeld overigens!) een cadeau kregen in de bevallingskamer, want ik kon echt geen energie opbrengen om daar enthousiast over te doen We zijn een dagje in het ziekenhuis gebleven en ze zijn bijna allemaal nog een keer langsgeweest en hebben Robin even vastgehouden. Het bezoek van mijn ouders was het meest welkom, want die hadden broodjes filet americain meegenomen De rest die langs wilde komen, kon dat doen als we weer thuis waren en op afspraak.

Wensen voor de volgende bevalling (weer in het ziekenhuis):
- weer bellen dat het begonnen is aan ouders (Robin moet tenslotte ook ergens heen )
- bellen na de bevalling
- Robin eerst binnen, ik wil eerst even met z'n viertjes zijn
- daarna de rest van het bezoek kort, geen cadeaus

Een vriend van ons belde laatst een kwartier nadat zijn zoon was geboren, was 's ochtends vroeg. We zijn pas een paar dagen later langs gegaan maar ik kon me dat zo goed voorstellen, dat hij het wilde delen! Dat gaan wij ook wel hebben denk ik, iedereen willen sms-en of bellen. Maar langs laten komen is een ander verhaal, ik denk alleen de opa's en oma's de eerste dag/vlak na de bevalling, dan broers de dag erna, dan pas de goede vrienden en pas daaaarna de rest van de wereld...

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:44 schreef p_iglet het volgende:

[..]

Niet helemaal ontopic, maar wel heel nieuwsgierig wat je dan anders zou willen en waarom?
Voor mij zijn de trotse foto's van mijn ouders en overgrootoma met Pepijn de dag van zijn geboorte enkele van de meest waardevolle foto's. Ik zou dat bij een volgend kind ook echt niet willen missen. En ze dat momentje met hun nieuwe kleinkind ook echt niet willen onthouden. (hele zware bevallingen, vacuumpomp en baby's met hersenschuddingen daargelaten)

Ik wil graag meer tijd om met ons/mijn kindje te knuffelen, te ruiken te voelen te proeven. Naar mijn idee is Emma vrij snel in bad gegaan en ik kan mij heel slecht iets herinnneren van die eerste momenten. Ik kan mij zelfs niet meer herinneren wanneer ze voor het eerst bij mij dronk. Dat doet zeer.
Bezoek mag dus iets later komen, als wij elkaar goed hebben bekeken. En daarbij komt ook nog eens dat Emma als allereerste erbij mag

Ik zou ook willen dat mensen betrokken kunnen worden erin maar mijn schoonloeder zou gewoon wel een reden bedenken waarom ze dan toch erbij moet zijn, of minimaal in het ziekenhuis. En als dat niet lukt dan gaat ze vast naar ons huis om het een en ander te 'doen'. Daarom zou dat bij mij geen optie zijn.
Omdat ik ten opzichte van hubbie niet oneerlijk wil zijn, zal er van mijn kant ook gewoon niemand bijzijn.
Al denk ik, dat mijn beste vriendin het wel zal weten als het zover zou zijn, en anders leest ze fok wel

quote:

Op woensdag 9 april 2008 17:14 schreef Jelief het volgende:

[..]

Ik wil graag meer tijd om met ons/mijn kindje te knuffelen, te ruiken te voelen te proeven. Naar mijn idee is Emma vrij snel in bad gegaan en ik kan mij heel slecht iets herinnneren van die eerste momenten. Ik kan mij zelfs niet meer herinneren wanneer ze voor het eerst bij mij dronk. Dat doet zeer.
Bezoek mag dus iets later komen, als wij elkaar goed hebben bekeken. En daarbij komt ook nog eens dat Emma als allereerste erbij mag

Ok, dat kan ik me helemaal voorstellen, die eerste momenten wil je met zijn 3tjes/vieren...Vervelend dat je daarvan niet alles hebt meegekregen.

Naar aanleiding van dit topic ook met vriendje over gehad... Bij een volgende mag toch ook echt eerst Pepijn erbij, ruim voor de rest van de familie... Mijn schoonzus is van de 2e in record tempo bevallen 's morgens...Om 8 uur is de oudste nog naar het kdv gebracht door papa, om 12 uur is zijn zusje geboren. Volgens "goed familie gebruik " stond aan het eind van de middag dus de hele familie op de stoep.. Maar broertje werd pas tegen 6 uur bij de opvang opgehaald. De halve familie had zijn zusje dus al gezien voordat hij dat had...
Voor mijn schoonzus en gezin blijkbaar geen punt, voor ons leuk dat we bij dat eerste moment tussen broer en zusje waren. Maar zelf zouden vriendje en ik dat zeker anders willen!!!

Wat ik zelf de volgende keer echt anders zou doen is dat ziekenhuis bedje... Een volgende gaat daar dus niet in, maar lekker al die tijd mij liggen.. Ik was nog te verbouwereerd van het hele bevallen zijn, had geen idee wat mijn lijf weer kon. En om de een of andere reden dus niet Pepijn zelf uit zijn bedje gepakt en bij me gelegd..Wel heel verliefd naar hem gekeken , maar bij een volgende doe ik dat dus echt anders...
Maar goed dat is ook ervaring, ook rondom aanleggen en borstvoeding zou ik nu zeker de eerste uren dingen anders doen, maar toen wist ik niet beter.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 16:45 schreef peterfan het volgende:
Mocht ik onverhoopt naar het ziekenhuis moeten worden het er wat meer maar dat is dan logisch.

Bij de eerste kwam de gynaecoloog vlak voor het persen vragen (toen ik er al twee dagen ontsluitingsweeen op had zitten) of het goed was als er een paar studenten mochten kijken.

Heel slim van ze om het op dat tijdstip te doen.

Vooraf had ik zeker nee gezegd maar op dat moment wist ik niet eens meer hoe ik zelf heette dus ik had nog ja gezegd tegen een live verbinding met Hilversum.

Hoeveel er uiteindelijk bij waren weet ik niet eens

Toen ik bevallen was heb ik gelijk mijn wederhelft naar mijn ouders laten bellen, omdat ik zelf waarschijnlijk geen woord uit zou kunnen brengen als mijn moeder zou gaan huilen . (en dat deed ze ook, dat had ik goed ingeschat) Hij heeft gezegd dat ik zelf terug zou bellen als ik weer aanspreekbaar, schoon- en dichtgenaaid was.

Uiteindelijk duurde het heel lang voor ik kon douchen, dus heb ik toen ik lag te wachten alvast mijn moeder gebeld. Ik had gevraagd aan de zusters wanneer ze langs mochten komen, en dat bleek met bezoekuur te moeten.

Ik zit dat net aan mijn moeder te vertellen en dat ik dat zo raar vind als ik ineens mijn schoonmoeder op de gang hoor. Dat vond ik echt heel lullig, omdat ik net gezegd had dat er niemand langs mocht komen buiten bezoekuur én omdat ik mijn moeder nog geen minuut aan de telefoon had. Ik had het liefst eerst mijn eigen moeder uitgebreid gesproken voordat ik ineens met onaangekondigd en vooralsnog onuitgenodigd bezoek zou zitten. Dus mocht er een volgende keer komen, dan zit er een hele grote kans in dat ze pas veel later gebeld worden.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 17:48 schreef p_iglet het volgende:

[..]
Wat ik zelf de volgende keer echt anders zou doen is dat ziekenhuis bedje... Een volgende gaat daar dus niet in, maar lekker al die tijd mij liggen.. Ik was nog te verbouwereerd van het hele bevallen zijn, had geen idee wat mijn lijf weer kon. En om de een of andere reden dus niet Pepijn zelf uit zijn bedje gepakt en bij me gelegd..Wel heel verliefd naar hem gekeken , maar bij een volgende doe ik dat dus echt anders...
Maar goed dat is ook ervaring, ook rondom aanleggen en borstvoeding zou ik nu zeker de eerste uren dingen anders doen, maar toen wist ik niet beter.

Dat bedje wil ik idd ook anders en ik was echt te overdonderd om ook maar iets zelf te bedenken.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 14:16 schreef Lishe het volgende:
Wat voelt iedereen het anders. Ik hoop dat voor niemwnd de drempel te hoog is om zijn eigen wensen aan familie kenbaar te maken.

btw Ik ben er dan wel 1 voor wie het huis nooit vol genoeg kan met visite, mijn kind word de eerste dagen niet beknuffeld door anderen dan wijzelf en directe familie. Luuke en Lena lagen alletwee bij mij op bed, op het voedingskussen. Iedereen mocht komen kijken maar ik wilde dat ze eerst aan ons gewend zou zijn voordat iemand anders ze aanraakte. (En nog steeds vind ik het verschrikkelijk als ze 'naar andere mensen' ruiken. Bah.) Er is ook niemand geweest die daar moeite mee had.

Ik dacht al dat ik gek was.
Sasha ruikt heel erg 'anders' als hij van het kdv af komt en ik heb iedere keer zo sterk de neiging om hem te badderen en andere kleertjes aan te doen!

Wij belden meteen mijn ouders, opa en oma en onze voorganger van de kerk. Meer mensen hebben we niet gebeld. Ongeveer 2 uur later stonden mijn ouder en opa en oma en broertje (met een vriend) naast mn bedje.

Mijn ouders hoeven niet te bellen als ze lang willen komen. Ik vind het juist gezellig.

Leuk ook ieders verhalen te lezen.

Alleen FOK en een of twee vriendinnen wisten dat ik bezig was. Mijn ouders hadden destijds al gezegd dat ze niet persee wilden weten als ik begonnen was, die zouden het wel horen als ze er was. Mijn zusje had nog gezegd dat ik niet in de week van de 17e mocht bevallen want dan was ze op vakantie. Maar ik had haar ook gezegd dat ik neit wilde dat ze terug zou komen als Amber er was (ze was wel in NL, maar was met haar schoonouders op vakantie).
Amber is om 8.45 uur geboren en op het moment dat Amber eruit kwam was mijn moeder misselijk, raar in haar hoofd en had heel erg buikpijn. Mijn oma had dat ook toen ik geboren werd.
Ik denk dat we een kwartiertje nadat ze er was mijn ouders/schoonouders en zusje gebeld hebben. Oh en 2 vriendinnen heb ik gebeld. Andere vrienden hebben we een smsje gestuurd.
Mijn moeder is eigenlijk meteen van haar werk weggegaan, heeft bloemetjes gekocht, mijn vader opgehaald en toen zijn ze in de tram gesprongen. Geen idee hoelaat ze er waren, volgens mij rond 10.30 uur. Mijn ouders hebben Amber toen nog niet vast gehad. Ze was wat onderkoeld en lag heerlijk op mij te liggen.
Mijn schoonouders waren er pas vrijdag (Amber is dinsdag geboren). Mijn moeder had een speciaal kado besteld en dat was pas donderdag binnen ofzo, zonder kado wilde ze niet komen. Dat vond ik best wel raar en teleurstellend.
Mijn zusje is ook pas vrijdag gekomen, maar dat kwam dus omdat ze op vakantie was. De 1e vrienden zijn zaterdag volgens mij pas gekomen en toen zo'n beetje de rest van de familie, maar dat weet ik niet echt meer.

Bij de 2e zal ik ws. mijn ouders wel eerder bellen aangezien Amber ook ergns heen moet.

Ik was 's nachts zo trots en zo wakker en zo verschrikkelijk blij dat alle ellende achter de rug was en we een heel mooie echte baby hadden gekregen (ipv eentje met 3 hoofjes waar ik nachtmerries over had) dat ik iedereen in mijn mobiel een SMS heb gestuurd

Inderdaad leuk om alle verhalen te lezen!

Bij Jetske braken de vliezen zondagnacht. Ik wilde het eigenlijk tegen niemand vertellen maar toen mijn zusje belde kon ik het niet voor me houden. Toen hebben we alle ouders maar op de hoogte gebracht. Helaas ging het allemaal erg langzaam en werd Jet uiteindelijk pas dinsdag geboren. Ouders en schoonouders waren behoorlijk in de stress omdat ze al een heel tijd niets van ons gehoord hadden en niet wisten dat we inmiddels in het ziekenhuis beland waren.
Gelijk nadat Jetske geboren was heb ik mijn ouders gebeld (ze waren nog aan het hechten) en Schanul zijn ouders. We hebben gevraagd of ze pas na een paar uur wilden komen omdat wij zooooo moe waren. We hebben dus heerlijk even liggen slapen en liggen kijken naar ons wondertje.
's Middags kwamen dan de ouders en schoonouders, onze zussen en de beste vriend van Schanul. Ik vond dat heel fijn, ik wilde ons meisje graag laten zien en dat mocht ook dezelfde dag.
De volgende dag gingen we naar huis en toen zijn we ook nog een tijdje heel selectief geweest in het bezoek.

Nu zal het iets anders worden omdat we gelijk naar het ziekenhuis moeten. Jetske gaat dan naar mijn ouders (of als het 's nachts is dan komt mijn moeder hier) en we hebben mijn schoonouders beloofd een smsje te sturen als het gaat beginnen. Als de baby er is dan willen we echt eerst dat Jetske komt. Dat zou meteen kunnen zijn, het kan ook zijn dat we eerst even behoefte hebben om zelf met de nieuwe frummel kennis te maken, dat laten we open. Maar pas nadat Jet haar brusje heeft gezien mag de rest komen. En dat zou ik net als vorige keer doen, zeker niet te veel mensen de eerste dag. Maar zeker wel mensen, de liefde op het moment na de bevalling was zo groots

O Sjak, dat moment, die 2 kinderen die elkaar voor het eerst zien..... Het aller-, allermooiste van mijn leven. En jij hebt het gewoon in het vooruitzicht!
_{Bij mij was dat na 2 uur pas. En achteraf ben ik daar heel erg blij om. Zo heb ik het heel bewust mee kunnen maken en het echt heel goed in me op kunnen nemen. Ook voor Luuke was het prettig. Ik had een schoon laken en kon ook echt mijn aandacht op haar richten.}

Toen ik nog in de ok was om gehecht te worden, en mijn man met Isa naar de verloskamers terug ging om daar kleertjes te krijgen en de testjes uit te voeren, heb ik hem gevraagd niemand te bellen tot ik terug op de kamer was.
We hebben toen ik terug was, eerst zijn ouders gebeld die waren namelijk in Spanje op vakantie en ik had ze weken lopen plagen dat ik zou bevallen als hun weg waren, en ondanks de geplande ks werd de grap toch werkelijkheid Die zijn daarop meteen hun koffers gaan pakken en naar Nederland gereden.

Toen heeft mijn man mijn moeder gebeld ik was namelijk nog een beetje emotioneel en van de wap door de weeenstorm en de ks. Ik had het trouwens ook veel te druk met ons mooie meisje bewonderen.
Daarna hebben we mijn broer en zijn zus gebeld.

Na ik denk 40 minuten stond mijn moeder op de gang, de verpleging kwam netjes vragen of ze binnen mocht komen, en ik wilde niets liever ik moest zo mijn verhaal kwijt en ons meisje showen.
Daarna kwamen de (schoon)broers en (schoon)zussen, ik vond het precies goed zo op die zondag Iedereen bleef maar 40 minuten ofzo,
's avonds kwamen wat vrienden langs in het ziekenhuis en dat was een fijne afleiding die bleven allemaal maar heel eventjes.

Schoonouders kwamen een dag later, en dat ging minder goed helaas, schoonmoeder ging aan het voeteneind van mijn bed zitten bellen met mijn moeder, op een toonhoogte (HOOG) en volume (HOOG)
dat ik er draaierig en misselijk van werd.
Ik werd volgens de verpleging zo wit als een doek, dat kwam doordat ik veel bloed was verloren, gewoon nog moe was van weken slecht slapen, enorme jeuk blaasjes over mijn hele lijf had waardoor slapen nog steeds een ramp was, en de bevalling en ks an zich alles bij elkaar was ik gewoon een wrak.

De zondag was alles nog prima omdat ik met een restje adrenaline van de bevalling het allemaal nog trok.
Maar zoals veel vrouwen sliep ik de nacht van zondag op maandag niet, heel de bevalling/ks trokken als een film voorbij en ieder zuchtje van Isa hield me wakker.
's Maandags stortte ik in met dank aan schoonmoeder, die totaal niet door had (of niet wilde begrijpen) dat ik een toch best zware operatie en bevalling achter de rug had.
Alle visite werd weg gestuurd en afgebeld de verpleging plakte een briefje op de deur dat visite zich eerst moest melden bij de receptie.

Mijn moeder kreeg er op een gegeven moment ook een handje in af te spreken met mijn ooms/tantes wanneer ze in het ziekenhuis langs zouden komen (iedereen ging namelijk op vakantie en wilden graag nog ff Isa zien), en dat terwijl ik dus al had afgesproken met andere mensen, gevolg 8 mensen aan je bed terwijl je nog niet fit/happy bent, dus weer veel te druk en weer de verpleging die in moest grijpen.
Gelukkig had ik een kamer voor mij alleen, anders had ik echt medelijden gehad met mijn kamergenote.

Ik ben de verpleegster nog steeds dankbaar voor haar besluit, zelf had ik het niet kunnen zeggen ben ik bang (ik lag emotioneel en lichamelijk te erg in de kreukels), want ik begreep dat (schoon)moeder erg trots en blij was met de geboorte van haar kleinkind en dat even wilde delen met haar/mijn familie.

Mocht het volgende keer weer op een keizersnede uitdraaien dan wil ik alleen Isa en mijn man direct er na bij me hebben.
De rest mag komen als ik op de afdeling lig en allemaal maximaal een 1/2 uur blijven en telefoons uit!

Ik heb vooral door mijn eigen moeder en schoonmoeder het gevoel gekregen, dat hun het idee hadden dat een keizersnede geen "zware" of "echte" bevalling is, het is een ritssluiting die gaat open en dicht, en dat is dat, daarna voel je je weer prima.
Ze waren alleen ff vergeten dat ik op het persen na een normale bevalling heb gehad.
Schoonmoeder deed na de bevalling van haar dochter namelijk heeeeel anders, rust en stilte was het credo, ik kreeg de trompet aan het bed.
Het ergste van alles vond ik wel dat mijn eigen moeder weinig begrip kon opbrengen, en dat heb ik later met haar wel besproken.
Hier heb ik wel even mee geworsteld en ik vroeg me dan ook af of het nou aan mij lag of aan hun, mijn man heeft me hier trouwens wel bij gesteund die vond ook dat de moeders wel erg veel van me verlangden en de lat te hoog legden met de visites en de drukte. Die heeft ze 's avonds ook gebeld met het verzoek of ze wat kalmer aan konden doen met visite en drukte.

Inmiddels is dit allemaal besproken met de moeders en die weten nu dan ook al dat mocht het nog eens zo lopen, wij strenger zullen zijn in rusttijden, en visite.
De bevalling en de daarop volgende keizersnede waren dus het probleem niet het gebrek aan rust en begrip duidelijk wel.

Poeh heel verhaal geworden maar tis wel lekker even van je af typen.

Bij de oudste heb ik een kwartier na de bevalling mijn ouders zelf gebeld en mijn man zijn ouders. Na een half uurtje mijn zus/schoonzussen (die kwamen allemaal savonds, maar doordat ik nog in bed lag, kwamen ze hooguit een kwartier, muv mijn zus en ouders omdat die van 1,5 uur rijden komen)
Bij de jongste heb ik na 5 minuten mijn vader gebeld (hij moest weer werken) en ik wilde perse dat hij het nu van mij zou horen. Pas na een uur hebben we de rest gebeld, iedereen kwam weer savonds en weer heel kort. Ideaal !

Bij mijn zus werd ik ongeveer een 2 uur na de bevalling gebeld en zijn we de volgende dag op bezoek geweest....iets langer maar dat heeft met de afstand te maken.

Wij hebben nu weer zo'n leuke situatie, gecreerd door schoonouders: Beide ouders wonen ver weg (Groningen) terwijl wij in Brabant wonen. Mijn vader is niet zo lang geleden overleden dus mijn moeder heeft geen vervoer. Met schoonouders afgesproken dat zij zodra ons kindje geboren is mijn moeder ophalen en naar ons toekomen. So far so good.

Nu hebben ze ineens bedacht dat ze het weekend na de uitgerekende datum 4 dagen in een hotel in de buurt zitten vanwege een trouwerij (jaja, toevallig he). Dus totaal tegen de afspraak in en mijn moeder helemaal overstuur, zo komt het verlies van mijn vader nog eens extra hard binnen.

Nu zitten wij dus scenario's te maken: als het kindje dan-en-dan geboren wordt, kan m'n moeder nog met de trein (4 uur reistijd) en dan bellen we na 4 uur schoonouders pas op op zodat ze toch een beetje gelijk komen. Ik wil namelijk niet dat schoonouders het kind al een dag eerder zien. Heel fijn dit soort situaties (not), en totaal egoistisch van schoonouders, of ligt dit nu aan mij?

Ik probeer maar met kindje af te spreken dat het óf te vroeg of echt te laat gaat komen en niet in dat weekend, ik heb helemaal geen zin in dit gezeur. Op zich is het natuurlijk geen drama, maar omdat het nog maar zo kort geleden is dat mijn vader is overleden ligt het best gevoelig bij mij en mijn moeder in ieder geval.

Kan je dan niet je moeder bellen zodra de bevalling begint en je schoonouders zodra de baby er is? Dan kan je moeder al met de trein op stap en komen ze ongeveer gelijk aan

Ik vind het niet handig van je schoonouders maar ook weer niet totaal egoïstisch. Ik neem aan dat ze dan echt een bruiloft hebben? Zouden ze die dan af moeten zeggen omdat de baby heel misschien in die dagen geboren gaat worden?
Je zou je moeder ook kunnen bellen als de weeën goed en wel op gang zijn. Dan is de kans dat ze vóór de geboorte er is nog groter dan de kans dat ze te laat is, maar dan moet ze wel een plekje hebben om de uren door te brengen, voor hetzelfde geld duurt het 24 uur
Misschien kan ze zelf een paar dagen in een hotelletje zitten in die dagen, als het echt zo belangrijk is dat de schoonouders het kind niet een paar uur eerder zien dan je moeder?

Ik weet niet of dat echt zo egoistisch hoor. Trouwerij is trouwerij toch?
Maar ja, ik ben altijd erg goedgelovig in dit soort gevallen.
Het is rot voor je moeder, maar als je het echt graag wil, dan laat je je moeder toch gewoon een taxi komen?
Niet zo moeilijk doen hoor...

Ik vind het een beetje treurig om je schoonouders hier de schuld van te geven. Die kunnen er vrij weinig aan doen dat je moeder geen vervoer heeft.

Klassiek dat dan weer wel. (schoonouders bashen)

Bedankt voor jullie tips. Om mijn moeder in een hotelletje de stoppen hadden we zelf ook al bedacht. Maar wel een goed idee om haar gewoon iets eerder te bellen zodra we weten wanneer de weeen echt goed op gang zijn en een idee hebben hoe lang het nog gaat duren bijvoorbeeld.

Trouwerij afzeggen hoeft natuurlijk ook niet, maar het ging meer om het feit dat die geen 4 dagen duurt. Maar okee, ik heb ook wel het idee dat ik deze dagen soms van een mug een olifant maak. Wel even goed om wat relativerende commentaren te lezen.

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 10:46 schreef Kiepie het volgende:
Maar okee, ik heb ook wel het idee dat ik deze dagen soms van een mug een olifant maak.

Komt wel weer goed na de bevalling

Weet je, de geboorte van je kind en de geboorte van en kleinkind is zo'n blije gebeurtenis. Ik kan me niet voorstellen dat je op dat moment, zowel als ouder als als grootouder écht een punt maakt van een paar uur verschil. Tenzij de verhoudingen echt verstoord zijn, maar dat hoop ik niet

Die paar uur vliegen sowieso voorbij als je bedenkt dat je direct na de geboorte belt en daarna nog gewassen, verschoond, gecontroleerd, etc. gaat worden.
Misschien wil je je schoonouders dan nog helemaal niet aan je bed hebben, maar wacht je liever tot jullie weer helemaal opgefrist zijn. Tegen die tijd is je moeder ook al een stukje dichterbij.

En dan kan je ze misschien zelfs na elkaar ontvangen, zodat je niet met een slaapkamer/ziekenhuiskamer vol mensen zit maar wel alle grootouders even een persoonlijk momentje kunnen hebben met jullie en de nieuwe baby.

Wij zitten ook met een reistijdverschil hier. Schoonmoeder/familie zit heel dichtbij en mijn familie aan de andere kant van het land.
Bij bevalling nummer 1 werd dat vanzelf opgelost doordat ik over de 42 weken liep en ingeleid zou worden. Mijn ouders zouden gewoon die dag onze kant opkomen, hotel nemen en dan komen zodra ik bevallen was. Uiteindelijk liep het wat anders doordat het 's nachts alsnog vanzelf begon en ik om 11 uur 's ochtends al beviel in plaats van toen net aan het infuus te liggen. Maar we mochten ook alweer meteen naar huis dus om een uur of drie 's middags waren we weer thuis en stond binnen no time iedereen op de stoep (behalve mijn broertje, maar zijn vriendin was ook aardig zwanger en hij moest werken, dus die kwamen dagje later).
We hadden toen trouwens van te voren gezegd (voordat duidelijk was dat ik ingeleid zou worden) niemand te zullen bellen als ik ging bevallen. Iedereen zou het wel horen als het kindje er was. Ik zat niet te wachten op telefoontjes met "Hoever ben je al?"

Deze keer wordt het een ander verhaal. Als ik nu ga bevallen (wil in het ziekenhuis bevallen), gaat m'n schoonmoeder op Finn passen, dus haar bellen we sowieso als de bevalling begonnen is. Aangezien ik gok dat ze dan slecht haar mond kan houden en toch schoonzus/zwager wel belt, denk ik dat die het nu dus wel gaan weten voor de baby er is. Of ik m'n eigen ouders ook ga bellen voor ik bevallen ben, ligt denk ik aan de dag en tijd.
En verder bedenk ik me nu ik dit topic lees, dat we ook nog even met schoonmoeder moeten afspreken dat we eerst alleen Finn erbij willen hebben en niet meteen haar ook.

Kiepie, ik snap je (hormonale) reactie wel, maar rationeel bezien kunnen je schoonouders er ook weinig aan doen. Ja, die bruiloft duurt geen 4 dagen, maar normaal hadden ze er misschien ook een lekker lang weekendje van gemaakt. En zij zijn inderdaad ook niet verantwoordelijk voor het gebrek aan vervoer van je moeder.

Per ongeluk gequote ipv ge-edit.

Kiepie, kan je moeder niet bij jullie logeren? Of wil je dat niet (wat ik me ook kan voorstellen omdat je in feite niet weet hoe lang het gaat duren)? Of heeft ze zelf misschien iemand (kennis, vriend(in) ) die met haar mee kan komen?

Eens even denken hoe het bij ons ging... Ik logeerde bij mijn moeder en stiefvader vanwege de aanstaande bevalling, dus die zijn meegegaan naar het ziekenhuis. Mijn moeder is bij me gebleven, mijn stiefvader kwam af en toe even kijken. qltel heb ik gebeld (woonden toen nog niet samen en hij zat een eind verderop) en die is uiteraard ook gekomen. Verder kwam mijn (ex)beste vriendin op een gegeven moment langs en die is ook in het ziekenhuis gebleven.

Nu moet ik wel zeggen dat ik na bijna 24 uur bevallen niet meer echt helder was Het werd uiteindelijk een KS en ik kwam pas een beetje bij toen de ruggeprik erin zat. Mijn moeder heeft naast me gezeten op de operatiekamer (qltel kan niet tegen bloed ) en qltel is met Christan meegegaan na de geboorte. Dat was om 23.38 uur. Ik moest natuurlijk nog gehecht worden en pas om een uur of 2 's nachts kreeg ik Christan weer te zien (dat vond ik niet leuk Kwam door de KS maar dit had ik achteraf graag anders gehad).

Mijn vader lag ook in het ziekenhuis (ander ziekenhuis helaas) maar mocht er de volgende dag gelukkig uit en is toen komen kijken naar zijn kleinzoon. Nu ik erover nadenk heb ik zelf volgens mij helemaal niemand gebeld Dat zullen qltel en mijn moeder dus wel gedaan hebben, want mijn schoonouders en qltels broers met aanhang zijn in de loop van de volgende dagen allemaal in het ziekenhuis komen kijken

Eenmaal thuis hebben we een vrij strak bezoekschema aangehouden. Elke dag kwam er wel iemand maar niet te veel tegelijk en met flink wat rust ertussen. Is me prima "bevallen"

Ga dan niet in Brabant wonen

Nee even serieus. Tsja, zo'n bruiloft kan natuurlijk. En tuurlijk blijven ze extra lang om eventueel de geboorte mee te maken.
Maargoed, het valt mij op dat veel mensen er nogal iets van maken: zo'n geboorte. Begrijp me niet verkeerd: het ís heel speciaal. Maar soms krijgt het wel een heel gespannen tintje. Daar komen deze conflicten ook steeds vandaan. Omdat je al hekjes om het geheel bouwt, doet iedereen zijn best om binnen dat hekje te komen en staan ze steeds op de "poortdeur" te kloppen.
Dus mijn advies: maak het niet zo groot. De eerste paar dagen even rustig aan doen. Zolang als jullie nodig denken te hebben. Je baby ziet er na een week nog even vers geboren en schattig uit.

Wat een verschil in beleving! Toen ik van mijn eerste aan het bevallen was belde mijn moeder om te vragen hoe het met me ging. Ik was 10 dagen overtijd maar ze had er werkelijk geen rekening mee gehouden dat het ook wel eens kon zijn begonnen. Toen ze husb dus aan de lijn kreeg was ze gelijk helemaal van de leg. Vervolgens moest ze nog 4 uren wachten ofzo, maar het zijn de langste van haar leven zegt ze. Toen zoonlief na een spoedopname tijdens het persen toch gezond en wel geboren was zijn ze gelijk gekomen. Dat duurde nog wel een uur maar ik vond het te lang. Ik wilde graag mijn kind laten zien. Daarna hebben ze ons huis opgeruimd (de bevallingsboel die was blijven liggen) en versierd. Ik vond het zo bijzonder. Niet leuk vond ik dat mijn schoonouders 3 dagen voor de uitgerekende datum voor 3 weken naar de andere kant van het land op vakantie gingen. Hun eerste kleinkind. Die zijn wel speciaal terug gekomen voor een uurtje maar vervolgens ook weer afgereisd voor nog een week. Het is negen jaar geleden maar het zit me nog steeds hoog. Helemaal omdat ik geen kraamhulp had na 3 dagen en ik nog helemaal niet voldoende hersteld was om de zorg alleen op me te nemen. Mijn moeder had een baan en nog een kind thuis en die heeft gedaan wat ze kon. We waren ook net verhuisd dus mijn sociale netwerk was ook wat mager.
De tweede was er zo snel dat we eerst zelf even een uurtje moesten bijkomen. Het zou een inleiding worden omdat ik 15 dagen overtijd was. Maar na het breken van de vliezen lag er binnen 1.5 uur een heerlijk spekkie op mijn buik. Na dat uur wel gelijk iedereen gebeld. Het belangrijkste voor mij was mijn oudste. Gezin compleet zeg maar. We hebben ook bewust de nieuwe baby in zijn wiegje gelaten en eerst lekker geknuffeld met oudste. Toen langzaam eens gekeken wat er toch in dat rare glazen bakje lag.
Jongste is rond 5.30 geboren. Dus toen hebben we ook maar even gewacht tot een uur of 7 met bellen. ik vond het haast een teleurstelling dat iedereen heel weloverwogen pas uren later kwam. ik wilde pronken met mijn kind. Iedereen met elkaar kennis laten maken. Maar vooral mijn jongens bij me. Dat die dus ook veel later kwamen vond ik niet leuk. Maar ja, ieder doet het met de beste bedoelingen denk ik dan maar.

Bezoek met grote kinderen die vervolgens mijn huis afbreken, daar kreeg ik veel meer stress van. Daar hebben we dus bij latere bevallingen wel meer op gelet. Mensen een tijd geven 's avonds waarop ze weer weg moeten zijn en dat kinderen rustig zijn en anders maar buiten blijven

ik beval in het ziekenhuis, en moet daar toch heengebracht worden, aangezien mijn schoonvader het dichste bij woont, zal hij ons wel brengen (met de stille hoop dat mijn vliezen niet breken in de auto) maar bij de bevalling zelf wil ik alleen mijn partner hebben. als ik daarna gedoucht en wel ben, ga ik wel kijken wie ik allemaal ga bellen, ik weet van mijn nichtje dat mijn oom en tante (de zus van mijn overleden vader, en ook de zus van de overleden vader van mijn nichtje) heel snel na de bevalling op de stoep (ziekenhuiskamer) stond, waarschijnlijk omdat ze het gevoel had het gemis van de vader/opa goed te maken, maar dat hoeft van mij echt niet, hoe lief ze ook is, hoeveel ze ook voor me gedaan heeft. die eerste uren wil ik echt wel wat rust en geen circus aan mijn bed. de enige die er dan echt snel bij zullen zijn zullen dus opa zijn, en misschien de broer van mijn vriend, die wordt voor het eerst oom, en die twee hebben toch best wel een sterke band, dus dat gun ik ze ook wel, maar geen polonaise aan mijn lijf en bed alsjeblieft!

ook als ik weer thuis ben, hoef ik geen drukte, gewoon rustig bezoek, en tussen bepaalde tijden. er tijd genoeg om onze zoon te bewonderen, en dat hoeft echt niet perse de eerste dagen is mijn opvatting. ik heb de dochters van mijn nichtjes (kort na elkaar bevallen en inmiddels alweer bijna 3 en 2 maanden oud) ook nog niet gezien, dat komt wel als het ons allebei uitkomt denk ik zo.

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 13:39 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Ga dan niet in Brabant wonen

Nee even serieus. Tsja, zo'n bruiloft kan natuurlijk. En tuurlijk blijven ze extra lang om eventueel de geboorte mee te maken.
Maargoed, het valt mij op dat veel mensen er nogal iets van maken: zo'n geboorte. Begrijp me niet verkeerd: het ís heel speciaal. Maar soms krijgt het wel een heel gespannen tintje. Daar komen deze conflicten ook steeds vandaan. Omdat je al hekjes om het geheel bouwt, doet iedereen zijn best om binnen dat hekje te komen en staan ze steeds op de "poortdeur" te kloppen.
Dus mijn advies: maak het niet zo groot. De eerste paar dagen even rustig aan doen. Zolang als jullie nodig denken te hebben. Je baby ziet er na een week nog even vers geboren en schattig uit.

Ik vind dat je het wat simpel bekijkt, eigenlijk.
Ik weet dat ik mijn moeder echt verdriet zou doen als ik haar pas een week na de bevalling zou willen zien en zij dan haar kleinkind pas voor het eerst zou zien. Ze zou het respecteren, want zo is ze wel, maar ze zou echt verdrietig zijn.

Op mijn beurt zou ik het ook erg naar gevonden hebben als mijn zusje mij pas na een week had willen laten langskomen.

In beide gevallen ga ik even uit van een gewone bevalling, niet allerlei narigheid enzo, uiteraard, dan kan het een ander verhaal zijn.

Bij michelle wouden we niemand erbij hebben, dus daar hebben we de ouders, pas 4 uur na de bevalling gebeld. daarna gelijk de zusjes. michelle was om 9:14 geboren en het eerste bezoek kwam om 15:00. Dat vonden we erg lekker.

Bij Dennis had ik elke dag een oma ingeplant die michelle op zou vangen(1 uur reistijd) en afspraken gemaakt wat ik van oma verwachte: michelle opvangen/eten koken, en me met rust laten, al met al was mijn schoonmoeder er de dag dat de bevalling begon, en die heeft toen de weeen begonnen alles meegeholpen klaarzetten en is daarna met michelle naar een vriendinnetje geweest,en toen ze terugkwam wou ze naar boven om te zeggen dat ze thuis was, hoorde de verlos zeggen nog 1x persen en is toen maar omgedraait naar beneden en eten gaan koken. Dennis is om 17:40 geboren en om 19:00 heb ik michelle en oma geroepen en hebben ze dennis voor het eerst gezien. oma is vervolgens weer naar beneden gegaan en wij hebben met zijn 4tjes de andere opa's en oma's en zusjes gebeld en lekker met zijn 4'en genoten, rond 20:30 waren de opa's en oma's allemaal boven, en mijn zusje & vriend. die hebben dennis niet echt gezien aangezien dennis onder mijn t-shirt lag, daarna is iedereen naar beneden gegaan behalve mijn moeder en die heeft me eten gegeven(ik kon niet zelf eten omdat dennis op me lag) daarna is dennis naar manlief gegaan en ben ik even naar beneden geweest.(last van stress omdat dennis onderkoelt was en er even sprake was dat we naar het ziekenhuis moesten) daarna weer naar boven gegaan, en pas om 23:00 toen al het bezoek weg was(behalve mijn schoonmoeder, die bleef zoals afgesproken slapen) rustig naar beneden gegaan en daar gepraat en gerelaxt. De kraamweek zelf kwamen alleen (schoon)ouders en (schoon)zusjes en enkele goede vrienden, erg rustig, en als ik er genoeg van had ging ik met dennis naar boven. Daarna maar 2/3x per week kraamvisite, was erg rustig en lekker(enigste nadeel: kreeg bijna 4 maanden lang kraamvisite) de geboorte kaartjes zijn ook pas na 3 dagen op de post gedaan.
Het is dat we geen 3de willen, anders zou ik het precies weer zo doen. vond het heerlijk en had de eerste week alleen maar mensen om me heen die belangrijk voor mij waren, en geen last van visite die niet weg wil ofzo.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 11:54 schreef Llewella het volgende:
Het plan is dus dat mijn ouders en schoonouders erbij zijn (hetzij op enige afstand, en mits ze tevree kunnen zijn met die voorwaarde); dus die zijn er dan al; of als bijv mijn vader er echt niet bij wilt zijn dat die meteen wordt gebeld.

Vervolgens zijn mijn beste vriendin; broertje, stiefbroertjes en schoonzus en oma als eerste aan de beurt; maar pas als er weer rust in de tent is en we er aan toe zijn, dus niet a la minute. (En m'n schoonzusje is altijd lekker mega-enthousiast en impulsief met die dingen, dus die zal ik ook van te voren voorbereiden op dat zodat ze dan niet teleurgesteld is als ze niet meteen mag komen).

En daarna zien we wel; alles op z'n tijd, maar ik vind dan genieten en rust nemen het belangerijkst in de periode daaropvolgend.

Dat is ongeveer hoe ik het me voorstel en waar ik me vooralsnog goed bij voel.

Vannacht was ik weer eens bezig met bevallen in m'n dromen, ik ging rustig nog naar m'n werk toen ik de slijmprop verloor op het parkeerterrein en ik de eerste weeen al op gang voelde komen

Het is dus min of meer zoals geplanned gegaan

Mijn ouders en schoonouders waren erbij, maar ook m'n schoonzusje was er ongevraagd bij. Vond niet erg dat ze erbij was, wel dat dit zonder overleg met mij was gegaan (ze was er ineens in het ziekenhuis?).
Mijn ouders en vriend hebben de hele bevalling van dichtbij gemaakt, en ze hebben met z'n 3-en me geholpen steuntjes in de rug te geven en benen optrekken tijdens het persen gezien ik min of meer kapot was na 3 dagen aan de gang te zijn Mijn schoonouders en schoonzusje hebben zich naar de gang laten verjagen door de zusters. Ik vind het wel jammer voor m'n schoonmoeder dat ze niet erbij is geweest, ze had er van mij bij mogen blijven, maar ik was op dat moment niet meer helder, en de zusters/arts wilde het teveel aan mensen uit de verloskamer (ruimte genoeg leek me? Niemand die in de weg liep, ze zaten braaf op een rijtje langs het raam toe te kijken naar mij).

Qua bellen etc; dat is allemaal buiten mij omgegaan, ja ik heb m'n vriend gevraagd een paar mensen te bellen geloof ik.

Maar m'n stiefbroertjes zijn bijv ook langsgeweest toen ik op de OK lag onder narcose voor de placenta. M'n broertje is vlak daarna ook nog geweest.

Ik heb wel veel rust gehad in m'n kraamperiode! Zowieso de eerste dagen in het ziekenhuis, en eenmaal thuis hadden mensen zoiets van zorg eerst maar dat je je weer een beetje ok voelt en goed ter been bent. En ook viel de bevalling natuurlijk net in de vakantie periode.
Maar nu nog moeten er mensen nog op kraamvisite komen die ik eigenlijk al in de eerste week had verwacht

quote:

Op vrijdag 12 september 2008 14:23 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind dat je het wat simpel bekijkt, eigenlijk.
Ik weet dat ik mijn moeder echt verdriet zou doen als ik haar pas een week na de bevalling zou willen zien en zij dan haar kleinkind pas voor het eerst zou zien. Ze zou het respecteren, want zo is ze wel, maar ze zou echt verdrietig zijn.

Op mijn beurt zou ik het ook erg naar gevonden hebben als mijn zusje mij pas na een week had willen laten langskomen.

In beide gevallen ga ik even uit van een gewone bevalling, niet allerlei narigheid enzo, uiteraard, dan kan het een ander verhaal zijn.

Ik heb het nu natuurlijk even ruim genomen. Mijn opmerking sloeg ook op het verse, niet op het advies. Ik bedoel dat men gewoon even de tijd moet mogen nemen om op adem te komen.
Ik heb het een beetje laten afhangen van hoe ik me voelde. Volgens mij zijn beide ouders dezelfde dag nog geweest, maar ik beviel dan ook 's ochtends om tien voor half acht. Beviel me prima. Het zou anders zijn als beide opa's en oma's zouden struikelen over de drempel om als eerste binnen te zijn. Dat zou ik ook niet leuk hebben gevonden.
Je hoeft echt geen week te wachten, maar je hoeft ook niet tijdens het doorknippen van de navelstreng aan de lijn te hangen met familie enzo.

Doen wat voor jullie goed voelt, even zónder rekening te houden met familie. Het gaat ten slotte om jullie! Tuurlijk staat je omgeving te trappelen, maar laat dat je aub niet opjagen.

Ik heb me het volgende voorgenomen: bij de bevalling zullen alleen mijn lief, de verloskundige en de kraamhulp aanwezig zijn. Ik denk dat we na een halfuurtje mijn ouders, schoonouders, zusje, broertje en zwagers zullen bellen. Zij mogen meteen langs komen, niet te lang (!) en daarna 2/3 dagen niets. Als ik behoefte heb aan bezoek van bovengenoemde familieleden zal ik ze zeker bellen, maar de rest van de familie en vrienden mogen wachten. We willen eerst zelf aan ons kindje wennen, en een beetje bijkomen. Of het ook zo zal gaan, we zullen zien!

Goed idee, Reinhilde. Zo ging het bij ons dus ook ( als dat nog niet duidelijk was)

Reinhilde, goed met elkaar afspreken wat je wel en niet wilt. En dat ook duidelijk tegen de mensen om je heen zeggen.
Ik heb na de bevalling 1,5 dag in het ziekenhuis gelegen, maar we hebben schoonouders pas laten komen toen we thuis waren. Mijn ouders waren zonder het vantevoren aan te kondigen onze kant op gereden, maar vertelden pas dat ze al bijna voor het ziekenhuis stonden toen ik zei dat ik het ok vond als ze langs wilden komen . De enigen die net na de bevalling langskwamen waren schoonzusje en zwager die het dichtstbij woonden en netjes vroegen of ze misschien even mochten komen kijken.
En ook na de bevalling hebben we de visite een beetje afgehouden eerst.
Neem lekker je tijd hoor, doe het zoals je het zelf wilt!

Mijn moeder wilde ik graag bij de bevalling hebben, dus die hebben we zaterdag gebeld dat het begonnen was en die zou zondag een belletje afwachten en dan onze kant op komen. Maarja, die kon natuurlijk ook niet slapen en toen ik zondag wakker werd was ze er al
Zij heeft bij ons gelogeerd (ik lag in het ziekenhuis) en dat was voor Bert ook wel erg prettig. Ze is uiteindelijk ook bij de bevalling geweest en mijn vader had toevallig die dinsdag vrij en was dus ook naar het ziekenhuis gekomen (mijn ouders moeten zo;n anderhalf uur rijden eer ze hier zijn). Toen Ruben geboren was heeft Bert zijn ouders gebeld en die zijn meteen gekomen, maar die wisten dan ook al dat ik ingeleid zou worden, dus het was bekend wanneer het zal zijn. Mijn schoonouders waren in het ziekenhuis toen ik met Ruben terug naar mijn kamer mocht
Al met al was mijn vader denk ik een uur eerder aanwezig dan mijn schoonouders (mijn vader heeft Ruben gezien in de verloskamer (en mijn moeder uiteraard ook ).

Ik heb het vanavond met mijn besproken en hij was het helemaal met me eens, dat was wel erg fijn.
We hebben al aan een aantal familieleden verteld dat we 3 dagen voor onszelf willen, en gelukkig alleen maar goede reacties. Ik denk dat het dus allemaal wel goed komt!

Bij Twan ben ik om half 5 's middags in het ziekenhuis bevallen en toen nadat ik kraamhulp had gebeld mijn ouders en toenmalige schoonouders gebeld. Zij wisten dat ik die dag ging bevallen _{werd ingeleid bij 42 weken} en ze mochten pas komen toen we thuis waren, ongeveer 2 uur later. Mijn moeder vertelde me pas veel later zij dat toen helemaal niet prettig vond.. en het ging haar niet om de baby, maar ze wilde haar dochter zien, dus kijken hoe het mij ging en mij zien. Vanuit die gedachte wordt vaak niet gedacht volgens mij.... De dagen daarna kwam mn moeder elke dag even, en dan heb ik toen als erg prettig ervaren.

Bij deze baby wil ik weer bevallen in het ziekenhuis en zal dan als het niet op medische indicatie in de kraamkamer van de VK bevallen. Daar mag je dus geen bezoek ontvangen... dus zal ze me niet eerder kunnen zien als thuis en ga je 2 uur na de bevalling gewoon naar huis. Mijn schoonfamilie moeten ruim 2 uur rijden vanuit het hoge Noorden, dus die verwacht ik toch pas later... kan na de bevalling waarschijnlijk niet meer dan 2 dagen vrij krijgen dus mijn moeder gaat me dit keer helpen als de kraamverzorgster weg is. Ze heeft dan 2 weken vrijgenomen en ik vind het een heerlijk vooruitzicht. En ik weet nog dat ik na de bevalling supertrots was op MIJN kind en wilde hem wel aan de hele wereld laten zien, ik vond geen bezoek teveel en heerlijk dat er mensen waren.... De momenten met de baby alleen zijn er nog genoeg.

TVP

Denk als mijn vriendin gaat bevallen dat het als een lopend vuurtje gaat en het ziekenhuis vol zit met familie van beide kanten
We hebben het eigenlijk nog niet gehad over hoe we het gaan doen allemaal.

Wel ga ik het niet als mijn nichtje doen, die wilde pas visite na 1,5 maand op een zogenoemde babyborrel dat vond ik eigenlijk wel een triest iets, overigens gold dat voor familie want goede vriendinnen enzo mochten wel eerder komen

Ik heb er werkelijk niks over te zeggen gehad. Beide keren waren het keizersnedes en op het moment dat ik weer 'op zaal' kwam, had mijn vriend de hele wereld al gebeld. Hij was zo enorm trots en vol van alles, dat ik hem dat echt niet had kunnen ontzeggen. En dat wilde ik ook helemaal niet, hoor. Ik vind het ook wel een beetje de taak van de vader om iedereen te bellen.

Bij Rachel hebben we eerst gewacht tot ik lekker gedouched had, de boel weer aan kant was, was wel n beetje moeilijk, want mijn schoonzusje kraamde bij ons, dus die moest haar best doen om haar man ( liefs broer ) niet gelijk te laten bellen
Mijn ouders heb ik uit fatsoen in de loop van de middag gebeld, ik beviel smorgens om kwart voor 8.
Mijn schoonouders stonden 5 min na het telefoontje al op de stoep, en waren 15 min later 100 foto's verder al druk de stad in om extra kleertjes te scoren en een babyweegschaal.
Mijn eigen ouders kwamen 8 maanden later eens aan kakken.

Bij mijn huidige zwangerschap zal ik mijn schoonouders ook ongv 1,5 uur later bellen als alles weer aan kant is en ik weer n beetje fris en fruitig ben.. ik weet nog niet of ik mijn ouders deze ronde ga bellen.. die hebben t toch wel aardig verziekt bij me door 8 maanden later nog eens aan te komen voor hun 1e kleinkind.

@maffemuts, misschien ben ik brutaal hoor, maar is er een reden dat ze zolaat pas kwamen?? waren ze op (wereld)reis bijvoorbeeld, of heb je gewoon geen goede band met ze?? ik vind acht maanden wel wat a-sociaal lang om weg te blijven bij je eerste kleinkind

quote:

Op vrijdag 19 september 2008 10:14 schreef DJMO het volgende:
@maffemuts, misschien ben ik brutaal hoor, maar is er een reden dat ze zolaat pas kwamen?? waren ze op (wereld)reis bijvoorbeeld, of heb je gewoon geen goede band met ze?? ik vind acht maanden wel wat a-sociaal lang om weg te blijven bij je eerste kleinkind

Ik vind 8 maanden zoiezo a-sociaal lang om weg te blijven, voor welk kleinkind dan ook... Ook voor kraamvisite trouwens, al maken wij ons er ook wel eens schuldig aan bij vooral vrienden die ver weg wonen.

8 maanden wegblijven? Ik denk dat ze dan voortaan helemaal weg mogen blijven bij mij.
Mijn ouders gaan eigenlijk altijd op wintersport met Kerst, ik ben in januari uitgeteld, mijn vader dacht dat het nog wel kon maar mijn moeder piekert er niet over om dan op vakantie te gaan.
Ik denk er wel eens over na wie bellen en wanneer en zo. Ik roep nu dat ik niemand behalve mijn man en de VK en kraamhulp bij de bevalling wil maar mezelf kennende kan het goed zijn dat ik tijdens de bevalling roep dat ze mn "MOEEEEHOEEEDER" moeten bellen. Ik bel mn moeder namelijk altijd als ik ziek ben, pijn heb of niet lekker in mn vel zit, haha. Dus dat weet ik nog niet. Volgens mij had mijn moeder aangegeven dat ze er liever niet bij wilde zijn omdat ze denkt dat ze er niet zo goed tegenkan om mij met zoveel pijn te zien. Maar als het moment daar is en ik vraag om haar dan zal ze daar wel op terug komen.
Mijn schoonouders bellen we pas na de bevalling, maar niet als het midden in de nacht is want dan staan ze zeker om 3 uur snachts of zo langs mn bed en geloof niet dat ik daar dan op zit te wachten.

Na 8 maanden hoefden ze bij mij idd ook niet meer aan te komen denk ik...

Het is wel heel makkelijk om zo te reageren, maar wij hebben geen enkel idee wat er speelt dus ik denk ook niet dat wij de personen zijn om hierover te oordelen.

De band is alles behalve goed te noemen, maar ja, uit fatsoen bel je ze dan toch maar, al is het niet eens voor mezelf maar meer voor Rachel.. achteraf had ik idd ook zoiets van "weet je wat blijf er gewoon" "als ze 4 maanden later waren gekomen hadden ze misschien op haar 1e verjaardag geweest" wat ik tijdens mn kraamdagen heb gezegd vonden mensen om me heen best nog cru, "Als ik dood was gegaan had het ze ook weinig kunnen schelen en waren ze ook niet gekomen" "Misschien zijn ze nog op tijd om haar 18e verjaardag mee te maken"
Ze waren dus niet op wereld reis, ze vonden het niet zo nodig om te komen legde ze mijn vriend uit, nadat ik met Rachel was gaan wandelen 5 min voor ze zouden komen... toen rijkelijk de les gekregen van mn vriend, later ben ik nog naar ze uitgevaren.. ben benieuwd of ze ooit nog dat fort knox voor hun kop weg krijgen..
Het verhaal is erg lang waarom alles zo gelopen is, maar na jaren lang therapie weet ik dat ik niet de schuldige ben aan alles, maar dat mijn ouders anderen en zichzelf belangrijker vonden dan hun eigen kindeen, waardoor ik grotendeels door mijn oma opgevoed ben en mijn zusje door mij en mijn oma. toen ik dan ook op mijn 14e weg gelopen ben thuis omdat ik de druk ( huishouden+ opvoeding van mijn 6 jaar jongere zusje met licht verstandelijke handicap, en mijn eigen opleiding ) niet meer aankon. Vervolgens een foute vriend heb gehad die mij mishandelde en mijn ouders idolaat van waren, hierbij na eindeijk n kleine 10 jaar weg kon vluchten en nu "gelukkig" ben hebben ze nooit kunnen verwerken. rest is op te vragen via pm, en ga ik hier ook maar niet neer zetten.. hoort hier niet echt thuis.
Heb je n goede band met je ouders ? koester deze dan! het kan ook anders

maffemuts

sangdrax en ik hadden na een uurtje voor onszelf direct na de bevalling netjes alle directe familie gebeld, en dat doen we nooit meer! de hysterie hield bij iedereen een volle week aan, en sommigen zijn er nog niet overeen nu (na 6 weken). dus volgende keer bellen we pas na een week ofzo. rot voor de mensen die niet zo naar doen, maar de mensen die wel naar doen hebben een dusdanig bord voor hun kop dat er niks anders opzit.

(alhoewel er schot in de zaak zit omdat mijn schoonmoeder besloten heeft dat ze dan maar een meer 'eigen' kleinkind moet kweken via haar eigen dochter, dus nu krijgt die de volle lading gezeur over zich heen, waar ik met veel stiekum genoegen naar zit te luisteren )

maffemuts