Oke, je bent bevallen.... en dan? Wie bel je wel, wie niet?

Goed idee, Reinhilde. Zo ging het bij ons dus ook ( als dat nog niet duidelijk was)

Reinhilde, goed met elkaar afspreken wat je wel en niet wilt. En dat ook duidelijk tegen de mensen om je heen zeggen.
Ik heb na de bevalling 1,5 dag in het ziekenhuis gelegen, maar we hebben schoonouders pas laten komen toen we thuis waren. Mijn ouders waren zonder het vantevoren aan te kondigen onze kant op gereden, maar vertelden pas dat ze al bijna voor het ziekenhuis stonden toen ik zei dat ik het ok vond als ze langs wilden komen . De enigen die net na de bevalling langskwamen waren schoonzusje en zwager die het dichtstbij woonden en netjes vroegen of ze misschien even mochten komen kijken.
En ook na de bevalling hebben we de visite een beetje afgehouden eerst.
Neem lekker je tijd hoor, doe het zoals je het zelf wilt!

Mijn moeder wilde ik graag bij de bevalling hebben, dus die hebben we zaterdag gebeld dat het begonnen was en die zou zondag een belletje afwachten en dan onze kant op komen. Maarja, die kon natuurlijk ook niet slapen en toen ik zondag wakker werd was ze er al
Zij heeft bij ons gelogeerd (ik lag in het ziekenhuis) en dat was voor Bert ook wel erg prettig. Ze is uiteindelijk ook bij de bevalling geweest en mijn vader had toevallig die dinsdag vrij en was dus ook naar het ziekenhuis gekomen (mijn ouders moeten zo;n anderhalf uur rijden eer ze hier zijn). Toen Ruben geboren was heeft Bert zijn ouders gebeld en die zijn meteen gekomen, maar die wisten dan ook al dat ik ingeleid zou worden, dus het was bekend wanneer het zal zijn. Mijn schoonouders waren in het ziekenhuis toen ik met Ruben terug naar mijn kamer mocht
Al met al was mijn vader denk ik een uur eerder aanwezig dan mijn schoonouders (mijn vader heeft Ruben gezien in de verloskamer (en mijn moeder uiteraard ook ).

Ik heb het vanavond met mijn besproken en hij was het helemaal met me eens, dat was wel erg fijn.
We hebben al aan een aantal familieleden verteld dat we 3 dagen voor onszelf willen, en gelukkig alleen maar goede reacties. Ik denk dat het dus allemaal wel goed komt!

Bij Twan ben ik om half 5 's middags in het ziekenhuis bevallen en toen nadat ik kraamhulp had gebeld mijn ouders en toenmalige schoonouders gebeld. Zij wisten dat ik die dag ging bevallen _{werd ingeleid bij 42 weken} en ze mochten pas komen toen we thuis waren, ongeveer 2 uur later. Mijn moeder vertelde me pas veel later zij dat toen helemaal niet prettig vond.. en het ging haar niet om de baby, maar ze wilde haar dochter zien, dus kijken hoe het mij ging en mij zien. Vanuit die gedachte wordt vaak niet gedacht volgens mij.... De dagen daarna kwam mn moeder elke dag even, en dan heb ik toen als erg prettig ervaren.

Bij deze baby wil ik weer bevallen in het ziekenhuis en zal dan als het niet op medische indicatie in de kraamkamer van de VK bevallen. Daar mag je dus geen bezoek ontvangen... dus zal ze me niet eerder kunnen zien als thuis en ga je 2 uur na de bevalling gewoon naar huis. Mijn schoonfamilie moeten ruim 2 uur rijden vanuit het hoge Noorden, dus die verwacht ik toch pas later... kan na de bevalling waarschijnlijk niet meer dan 2 dagen vrij krijgen dus mijn moeder gaat me dit keer helpen als de kraamverzorgster weg is. Ze heeft dan 2 weken vrijgenomen en ik vind het een heerlijk vooruitzicht. En ik weet nog dat ik na de bevalling supertrots was op MIJN kind en wilde hem wel aan de hele wereld laten zien, ik vond geen bezoek teveel en heerlijk dat er mensen waren.... De momenten met de baby alleen zijn er nog genoeg.

TVP

Denk als mijn vriendin gaat bevallen dat het als een lopend vuurtje gaat en het ziekenhuis vol zit met familie van beide kanten
We hebben het eigenlijk nog niet gehad over hoe we het gaan doen allemaal.

Wel ga ik het niet als mijn nichtje doen, die wilde pas visite na 1,5 maand op een zogenoemde babyborrel dat vond ik eigenlijk wel een triest iets, overigens gold dat voor familie want goede vriendinnen enzo mochten wel eerder komen

Ik heb er werkelijk niks over te zeggen gehad. Beide keren waren het keizersnedes en op het moment dat ik weer 'op zaal' kwam, had mijn vriend de hele wereld al gebeld. Hij was zo enorm trots en vol van alles, dat ik hem dat echt niet had kunnen ontzeggen. En dat wilde ik ook helemaal niet, hoor. Ik vind het ook wel een beetje de taak van de vader om iedereen te bellen.

Bij Rachel hebben we eerst gewacht tot ik lekker gedouched had, de boel weer aan kant was, was wel n beetje moeilijk, want mijn schoonzusje kraamde bij ons, dus die moest haar best doen om haar man ( liefs broer ) niet gelijk te laten bellen
Mijn ouders heb ik uit fatsoen in de loop van de middag gebeld, ik beviel smorgens om kwart voor 8.
Mijn schoonouders stonden 5 min na het telefoontje al op de stoep, en waren 15 min later 100 foto's verder al druk de stad in om extra kleertjes te scoren en een babyweegschaal.
Mijn eigen ouders kwamen 8 maanden later eens aan kakken.

Bij mijn huidige zwangerschap zal ik mijn schoonouders ook ongv 1,5 uur later bellen als alles weer aan kant is en ik weer n beetje fris en fruitig ben.. ik weet nog niet of ik mijn ouders deze ronde ga bellen.. die hebben t toch wel aardig verziekt bij me door 8 maanden later nog eens aan te komen voor hun 1e kleinkind.

@maffemuts, misschien ben ik brutaal hoor, maar is er een reden dat ze zolaat pas kwamen?? waren ze op (wereld)reis bijvoorbeeld, of heb je gewoon geen goede band met ze?? ik vind acht maanden wel wat a-sociaal lang om weg te blijven bij je eerste kleinkind

quote:

Op vrijdag 19 september 2008 10:14 schreef DJMO het volgende:
@maffemuts, misschien ben ik brutaal hoor, maar is er een reden dat ze zolaat pas kwamen?? waren ze op (wereld)reis bijvoorbeeld, of heb je gewoon geen goede band met ze?? ik vind acht maanden wel wat a-sociaal lang om weg te blijven bij je eerste kleinkind

Ik vind 8 maanden zoiezo a-sociaal lang om weg te blijven, voor welk kleinkind dan ook... Ook voor kraamvisite trouwens, al maken wij ons er ook wel eens schuldig aan bij vooral vrienden die ver weg wonen.

8 maanden wegblijven? Ik denk dat ze dan voortaan helemaal weg mogen blijven bij mij.
Mijn ouders gaan eigenlijk altijd op wintersport met Kerst, ik ben in januari uitgeteld, mijn vader dacht dat het nog wel kon maar mijn moeder piekert er niet over om dan op vakantie te gaan.
Ik denk er wel eens over na wie bellen en wanneer en zo. Ik roep nu dat ik niemand behalve mijn man en de VK en kraamhulp bij de bevalling wil maar mezelf kennende kan het goed zijn dat ik tijdens de bevalling roep dat ze mn "MOEEEEHOEEEDER" moeten bellen. Ik bel mn moeder namelijk altijd als ik ziek ben, pijn heb of niet lekker in mn vel zit, haha. Dus dat weet ik nog niet. Volgens mij had mijn moeder aangegeven dat ze er liever niet bij wilde zijn omdat ze denkt dat ze er niet zo goed tegenkan om mij met zoveel pijn te zien. Maar als het moment daar is en ik vraag om haar dan zal ze daar wel op terug komen.
Mijn schoonouders bellen we pas na de bevalling, maar niet als het midden in de nacht is want dan staan ze zeker om 3 uur snachts of zo langs mn bed en geloof niet dat ik daar dan op zit te wachten.

Na 8 maanden hoefden ze bij mij idd ook niet meer aan te komen denk ik...

Het is wel heel makkelijk om zo te reageren, maar wij hebben geen enkel idee wat er speelt dus ik denk ook niet dat wij de personen zijn om hierover te oordelen.

De band is alles behalve goed te noemen, maar ja, uit fatsoen bel je ze dan toch maar, al is het niet eens voor mezelf maar meer voor Rachel.. achteraf had ik idd ook zoiets van "weet je wat blijf er gewoon" "als ze 4 maanden later waren gekomen hadden ze misschien op haar 1e verjaardag geweest" wat ik tijdens mn kraamdagen heb gezegd vonden mensen om me heen best nog cru, "Als ik dood was gegaan had het ze ook weinig kunnen schelen en waren ze ook niet gekomen" "Misschien zijn ze nog op tijd om haar 18e verjaardag mee te maken"
Ze waren dus niet op wereld reis, ze vonden het niet zo nodig om te komen legde ze mijn vriend uit, nadat ik met Rachel was gaan wandelen 5 min voor ze zouden komen... toen rijkelijk de les gekregen van mn vriend, later ben ik nog naar ze uitgevaren.. ben benieuwd of ze ooit nog dat fort knox voor hun kop weg krijgen..
Het verhaal is erg lang waarom alles zo gelopen is, maar na jaren lang therapie weet ik dat ik niet de schuldige ben aan alles, maar dat mijn ouders anderen en zichzelf belangrijker vonden dan hun eigen kindeen, waardoor ik grotendeels door mijn oma opgevoed ben en mijn zusje door mij en mijn oma. toen ik dan ook op mijn 14e weg gelopen ben thuis omdat ik de druk ( huishouden+ opvoeding van mijn 6 jaar jongere zusje met licht verstandelijke handicap, en mijn eigen opleiding ) niet meer aankon. Vervolgens een foute vriend heb gehad die mij mishandelde en mijn ouders idolaat van waren, hierbij na eindeijk n kleine 10 jaar weg kon vluchten en nu "gelukkig" ben hebben ze nooit kunnen verwerken. rest is op te vragen via pm, en ga ik hier ook maar niet neer zetten.. hoort hier niet echt thuis.
Heb je n goede band met je ouders ? koester deze dan! het kan ook anders

maffemuts

sangdrax en ik hadden na een uurtje voor onszelf direct na de bevalling netjes alle directe familie gebeld, en dat doen we nooit meer! de hysterie hield bij iedereen een volle week aan, en sommigen zijn er nog niet overeen nu (na 6 weken). dus volgende keer bellen we pas na een week ofzo. rot voor de mensen die niet zo naar doen, maar de mensen die wel naar doen hebben een dusdanig bord voor hun kop dat er niks anders opzit.

(alhoewel er schot in de zaak zit omdat mijn schoonmoeder besloten heeft dat ze dan maar een meer 'eigen' kleinkind moet kweken via haar eigen dochter, dus nu krijgt die de volle lading gezeur over zich heen, waar ik met veel stiekum genoegen naar zit te luisteren )

maffemuts